Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 14:29
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 14:43

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

B. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

C. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

D. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.

Pytanie 2

Wybierz rasę kóz odpowiednią do hodowli mięsnej?

A. Kaszmirska

B. Alpejska

C. Burska

D. Saaneńska

Wybór Alpejskiej, Kaszmirskej czy Saaneńskiej kozy do użytkowania mięsnego jest nietrafiony, ponieważ każda z tych ras ma inną specyfikę użytkowania, skoncentrowaną na produkcji mleka lub wełny. Alpejska koza, znana przede wszystkim z wysokiej wydajności mlecznej, osiąga średnio 3-4 litry mleka dziennie, co czyni ją atrakcyjną dla producentów mleka, ale niekoniecznie mięsa. Jej mięso, chociaż jest jadalne, nie ma takich walorów smakowych ani wydajności rzeźnej jak w przypadku rasy burskiej. Kaszmirska koza jest hodowana przede wszystkim dla wartościowej wełny kaszmirowej, a jej użytkowanie mięsne jest drugorzędne. Mięso tych kóz jest często uważane za mniej delikatne w porównaniu do burskiej. Z kolei Saaneńska koza, znana ze swojej znakomitej produkcji mlecznej, ma mięso, które również nie spełnia oczekiwań związanych z produkcją mięsą, a hodowcy koncentrują się głównie na uzyskiwaniu mleka. Typowe błędy w rozumieniu tych ras wynikają z mylenia celów hodowlanych; hodowcy mogą być skłonni do wyboru kóz z myślą o wielofunkcyjności, jednak w praktyce każda rasa ma swoje specjalizacje, które powinny być uwzględnione przy podejmowaniu decyzji o hodowli. Efektem błędnych wyborów może być nieoptymalna produkcja i niższa jakość końcowego produktu, co jest sprzeczne z nowoczesnymi standardami efektywności w hodowli zwierząt.

Pytanie 3

Zwierzęta wykorzystywane do rozrodu, dobrze odżywione, lecz niezbyt otyłe, o wyglądzie typowym dla zdrowych osobników, prezentują kondycję

A. opasową

B. hodowlaną

C. wystawową

D. rozrodczą

Wybór odpowiedzi wystawowej raczej sugeruje, że zwierzęta są gotowe do pokazów, co wiąże się z innymi wymaganiami, jeśli chodzi o ich wygląd i prezentację. Trochę nie ma to związku z ich kondycją w kontekście rozmnażania. Odpowiedź rozrodcza też nie jest trafna, bo odnosi się do zdrowia zwierząt, które są używane do reprodukcji, ale pomija ich odżywienie i kondycję. Właściwa kondycja rozrodcza może być mylnie interpretowana jako to, jak bardzo zwierzęta mogą się rozmnażać, ale nie uwzględnia zdrowia i odżywienia, co jest kluczowe. Wybór opasowej kondycji zwierząt też jest nie do końca w porządku, bo mówi o zwierzętach hodowanych dla masy ciała i późniejszego uboju, a nie do rozmnażania. Fajnie jest zrozumieć różnice między tymi terminami, bo to może być kluczowe dla sukcesu w hodowli. Hodowcy powinni uważać na te błędne interpretacje, bo to może prowadzić do złego zarządzania stadem, a to wpływa na produkcję i zdrowie zwierząt.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Największą roczną wydajność osiągają

A. maciorki

B. suki

C. krowy

D. lochy

Wybór innej odpowiedzi niż lochy odzwierciedla niepełne zrozumienie zagadnień związanych z reprodukcją zwierząt gospodarskich. Maciorki, suki oraz krowy, mimo że są również ważnymi zwierzętami hodowlanymi, nie osiągają tak wysokiej plenności jak lochy. Maciorki, czyli samice dzików, rodzą znacznie mniej młodych. Typowe mioty dzików mogą liczyć od jednego do sześciu prosiąt, co w porównaniu do loch jest niewielką liczbą. Suki, czyli samice psów, mają zwykle mniejsze mioty, rzadko przekraczające cztery do sześciu szczeniąt, co również znacząco ogranicza ich potencjał do produkcji. Krowy natomiast, które są głównie hodowane dla mleka, mają jedno cielę na rok, co ogranicza ich roczną plenność w porównaniu do loch. Rozważając te dane, można zauważyć, że błędne przypisanie wyższej plenności innym zwierzętom wynika z niedostatecznego uwzględnienia specyfiki biologii reprodukcyjnej poszczególnych gatunków. Poprawne zrozumienie różnic w hodowli zwierząt gospodarskich jest kluczowe dla efektywnego zarządzania oraz osiągania wysokich wyników produkcyjnych.

Pytanie 7

Substancje wydzielane przez zwierzęta do ich środowiska, które powodują specyficzne reakcje organizmów innych przedstawicieli tego samego gatunku, to

A. estrogeny

B. gestageny

C. hormony

D. feromony

Feromony są to chemiczne substancje wydzielane przez organizmy, które mają na celu wywołanie specyficznych reakcji u innych osobników tego samego gatunku. Ich podstawowa rola polega na komunikacji między osobnikami, co jest kluczowe dla wielu aspektów życia społecznego zwierząt, takich jak zachowania związane z rozmnażaniem, obroną terytoriów czy ostrzeganiem przed zagrożeniami. Przykładem mogą być feromony seksualne, które przyciągają osobniki płci przeciwnej w celu rozmnażania. Feromony odgrywają także ważną rolę w ekosystemach, wpływając na dynamikę populacji i interakcje międzygatunkowe. W praktyce ich badanie ma zastosowanie m.in. w rolnictwie, gdzie stosuje się feromony do zwalczania szkodników poprzez wprowadzanie pułapek feromonowych, co jest bardziej ekologiczne niż tradycyjne pestycydy. Zrozumienie działania feromonów jest zatem kluczowe dla biologii, zoologii oraz ekologii, a ich zastosowanie w różnych dziedzinach może przynieść korzyści w ochronie środowiska.

Pytanie 8

Cęgi, średniaki oraz okrajki to nazwy

A. siekaczy

B. zębów trzonowych

C. kłów

D. zębów przedtrzonowych

Cęgi, średniaki i okrajki to terminy odnoszące się do zębów siecznych, które pełnią kluczową rolę w procesie żucia oraz rozdrabniania pokarmu. Zęby te znajdują się w przedniej części jamy ustnej i są przystosowane do odgryzania oraz cięcia pokarmu. W praktyce stomatologicznej, zrozumienie ich funkcji jest istotne dla diagnostyki oraz planowania leczenia. Na przykład, w przypadku pacjentów z wadami zgryzu, istotne jest, aby ocenić, jak zęby sieczne współdziałają z innymi grupami zębów, co wpływa na efektywność żucia. Ponadto, w protetyce, projektowanie uzupełnień protetycznych często uwzględnia zęby sieczne, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz estetykę. Wiedza na temat tych zębów jest także niezbędna podczas wykonywania zabiegów ortodontycznych. Zgodnie z praktykami współczesnej stomatologii, właściwe zrozumienie anatomicznej budowy oraz funkcji zębów siecznych pozwala na lepsze podejście do kompleksowego leczenia pacjentów, a także zwiększa ich komfort i jakość życia.

Pytanie 9

Aby zabezpieczyć budynek inwentarski przed gryzoniami, postanowiono umieścić stacje deratyzacyjne co 20 m. Ile takich stacji należy zamontować w zewnętrznej części chlewni, której długość wynosi 72 m, a szerokość 18 m?

A. 5 stacji

B. 9 stacji

C. 12 stacji

D. 16 stacji

Prawidłowa odpowiedź wynika z obliczenia liczby stacji deratyzacyjnych potrzebnych do ochrony zewnętrznej strefy chlewni. W pierwszej kolejności obliczamy obwód strefy zewnętrznej chlewni, która ma długość 72 m i szerokość 18 m. W tym przypadku, aby określić, ile stacji należy ustawić wzdłuż obwodu, przyjmujemy, że stacje są rozmieszczone co 20 m. Obwód można obliczyć jako: 2 * (72 + 18) = 180 m. Następnie dzielimy całkowitą długość obwodu przez odległość pomiędzy stacjami: 180 m / 20 m = 9. Oznacza to, że aby skutecznie zabezpieczyć cały obszar przed gryzoniami, należy ustawić 9 stacji deratyzacyjnych. Jest to zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania szkodnikami, które zalecają rozmieszczanie stacji w regularnych odstępach, aby zapewnić efektywną kontrolę nad populacją gryzoni.

Pytanie 10

Wzrost młodego organizmu oraz prawidłowa budowa i regeneracja nabłonków błon śluzowych są wspomagane przez witaminę

A. K

B. A

C. E

D. B12

Witamina K, B12 i E mają swoje ważne role w organizmie, ale nie są takie kluczowe dla wzrostu i regeneracji błon śluzowych. Witamina K głównie odpowiada za krzepnięcie krwi. Mimo że to ważne, to nie ma to wpływu na nabłonki. Witamina B12 z kolei pomaga w produkcji czerwonych krwinek i działa na nerwy, ale też nie przyczynia się bezpośrednio do regeneracji błon śluzowych. A witamina E? Jest przeciwutleniaczem, ale jej wpływ na nabłonki jest znacznie mniejszy w porównaniu do witaminy A. Wiele osób myli te funkcje, co może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak ważne są te witaminy dla młodego organizmu. Dobrze jest znać ich rolę, żeby móc lepiej planować dietę i unikać niedoborów.

Pytanie 11

Właściciel samicy otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. dowolnej kopii

B. I kopii

C. oryginału

D. II kopii

Wybór odpowiedzi innej niż oryginał wskazuje na nieporozumienie w zakresie wymagań dotyczących dokumentacji związanej z zabiegiem sztucznego unasienniania. Odpowiedzi takie jak I kopii czy dowolnej kopii wprowadzają w błąd, sugerując, że wystarczy mieć jedynie kopię dokumentu, aby spełnić wymagania prawne. Praktyka pokazuje, że oryginał ma fundamentalne znaczenie, ponieważ kopie mogą być łatwo podrobione lub zmienione, co stwarza ryzyko dla zarówno hodowcy, jak i dla organów regulacyjnych. Przyjmuje się, że jedynie oryginał jest akceptowany przez instytucje odpowiedzialne za kontrolę jakości i bezpieczeństwa w hodowli zwierząt, a także jest wymagany w przypadku ewentualnych sporów dotyczących jakości genetycznej i zdrowotnej. Właściciele samic powinni być świadomi, że posiadanie jedynie kopii dokumentacji może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, gdyż nie zapewnia to pełnej transparentności i wiarygodności stosowanych praktyk w zakresie hodowli. Przykładem może być sytuacja, w której hodowca jest zobowiązany do przedstawienia dokumentacji w trakcie inspekcji, gdzie brak oryginału może skutkować nałożeniem sankcji lub utratą zezwoleń na prowadzenie działalności hodowlanej. Dlatego kluczowym jest, aby każdy hodowca miał pełną kontrolę nad oryginałami dokumentów potwierdzających wykonane zabiegi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 12

Który organ nadzoruje, czy gospodarstwo realizuje produkcję zwierzęcą zgodnie ze Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą?

A. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

B. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi

C. Inspekcja Weterynaryjna

D. Departament Ochrony Środowiska

Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) jest kluczowym organem odpowiedzialnym za kontrolę przestrzegania Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej w gospodarstwach zajmujących się produkcją zwierzęcą. Jej zadania obejmują monitorowanie przestrzegania przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, ochrony środowiska oraz jakości produktów rolnych. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest konieczność prowadzenia dokumentacji dotyczącej zdrowia zwierząt, co ARiMR weryfikuje podczas kontroli. Zwykła Dobra Praktyka Rolnicza to zbiór zasad, które mają na celu zapewnienie efektywnej produkcji przy jednoczesnej ochronie środowiska i dobrostanu zwierząt. ARiMR wykorzystuje te standardy w swojej działalności, co pozwala na promowanie zrównoważonego rozwoju w rolnictwie. Wiedza na temat roli ARiMR jest istotna dla każdego rolnika, ponieważ pozwala na odpowiednie przygotowanie się do kontroli i wdrożenie najlepszych praktyk w gospodarstwie, co przekłada się na jakość produktów i zgodność z obowiązującymi przepisami.

Pytanie 13

W pomieszczeniu inwentarskim przebywają krowy na uwięzi i cielęta do 3-go miesiąca życia. Minimalna temperatura w tym pomieszczeniu powinna wynosić

Minimalna temperatura w pomieszczeniach inwentarskich dla bydła
Lp.	Kategoria zwierząt	Minimalna temperatura (°C)
1	Krowy utrzymywane pojedynczo na uwięzi	6
2	Krowy utrzymywane grupowo	4
3	Cielęta do 3-go miesiąca życia	8
4	Cielęta powyżej 3-go do 6-go miesiąca życia	5
5	Jałówki powyżej 6-go miesiąca życia	4
6	Bydło opasowe	4
7	Buhaje	4

A. 4 °C

B. 8 °C

C. 5 °C

D. 6 °C

Odpowiedź 8 °C jest jak najbardziej na miejscu. To zgodne z tym, co mówi weterynaria i jak się dba o dobrostan zwierząt. Cielęta do 3-go miesiąca życia są naprawdę wrażliwe na zimno, więc ważne jest, żeby temperatura w ich otoczeniu była odpowiednia dla ich zdrowia i rozwoju. Utrzymanie tej minimalnej temperatury pozwoli im dobrze rosnąć. Jak zbyt zimno, to mogą się wychłodzić, a to nie jest dla nich dobre – osłabia to ich odporność i zwiększa ryzyko różnych chorób. Warto pamiętać, żeby dobrze izolować pomieszczenia i mieć pod ręką termometry do sprawdzania temperatury. Przygotowanie miejsca przed przybyciem cieląt to dobry krok, żeby mieć pewność, że spełniamy wymagane normy. Myślę, że można też pomyśleć o jakimś ogrzewaniu, które pomoże utrzymać stałą temperaturę oraz regularnie kontrolować warunki w tych pomieszczeniach.

Pytanie 14

Zjawisko heterozji (wzrost wydajności mieszańców) jest wynikiem krzyżowania

A. w czystości rasy

B. uszlachetniającego

C. towarowego

D. wypierającego

Heterozja, znana również jako wybujałość mieszańców, jest efektem krzyżowania towarowego, które polega na łączeniu osobników o różnych cechach genetycznych w celu uzyskania potomstwa o lepszych właściwościach. Zjawisko to jest szczególnie istotne w rolnictwie i hodowli zwierząt, gdzie celowym krzyżowaniem uzyskuje się rośliny i zwierzęta o wyższej wydajności, lepszej odporności na choroby oraz bardziej pożądanych cechach morfologicznych. Na przykład w przypadku kukurydzy, krzyżowanie różnych odmian prowadzi do uzyskania hybryd, które są znacznie bardziej plenne i odporniejsze na niekorzystne warunki atmosferyczne. Praktyka krzyżowania towarowego opiera się na wykorzystaniu genotypów, które różnią się pod względem cech fenotypowych, co sprzyja powstawaniu heterozji. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla wdrażania skutecznych strategii w produkcji rolniczej oraz w tworzeniu nowych odmian roślin o wysokiej wartości użytkowej, co jest zgodne z dobrą praktyką w biotechnologii rolniczej i hodowli.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Mały gruczoł hormonalny znajdujący się w centralnej części czaszki, w zagłębieniu kości klinowej, który pełni nadrzędną rolę między innymi dla gruczołów płciowych, to

A. grasica

B. przysadka

C. tarczyca

D. szyszynka

Przysadka mózgowa, znana również jako gruczoł przysadkowy, znajduje się w środkowej części czaszki, w wgłębieniu kości klinowej. Jest to kluczowy gruczoł wydzielania wewnętrznego, który pełni rolę nadrzędną w stosunku do wielu innych gruczołów hormonalnych, w tym gruczołów płciowych. Przysadka produkuje hormony regulujące wiele funkcji organizmu, w tym wzrost, metabolizm oraz funkcje reprodukcyjne. Działa na zasadzie sprzężenia zwrotnego, co oznacza, że jej wydzielanie jest kontrolowane przez hormony produkowane przez podwzgórze oraz przez hormony wydzielane przez inne gruczoły. Przykładowo, hormon luteinizujący (LH) i hormon folikulotropowy (FSH) są kluczowe dla regulacji cyklu menstruacyjnego u kobiet oraz produkcji plemników u mężczyzn. Zrozumienie funkcji przysadki jest istotne w medycynie, szczególnie w endokrynologii, gdzie zaburzenia w jej działaniu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak niedobór hormonów czy hiperplazja.

Pytanie 17

Pierwszy zabieg sztucznego unasienniania jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przeprowadza się po osiągnięciu masy ciała

A. 500 kg i kondycji 3,75 - 4,0 punktów BCS

B. 450 kg i kondycji 4,50 - 5,0 punktów BCS

C. 300 kg i kondycji 2,25 - 2,5 punktów BCS

D. 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS

Odpowiedź wskazująca, że do pierwszego zabiegu sztucznego unasienniania jałówki rasy holsztyńsko-fryzyjskiej należy przygotować ją po osiągnięciu masy ciała 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS jest prawidłowa. Właściwe przygotowanie jałówki do unasienniania jest kluczowe, aby zapewnić jej odpowiednią zdolność do reprodukcji oraz zdrowie. W przypadku rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, zalecana masa ciała na etapie pierwszego unasienniania wynika z potrzeby osiągnięcia dojrzałości płciowej, co jest związane z odpowiednim rozwojem narządów rozrodczych. Condycja BCS (Body Condition Score) w przedziale 3,25 - 3,5 wskazuje na optymalny poziom tkanki tłuszczowej i mięśniowej, co sprzyja prawidłowemu przebiegowi inseminacji i ciąży. Dobrą praktyką w hodowli bydła jest monitorowanie nie tylko masy ciała, ale także kondycji ciała, aby zminimalizować ryzyko problemów zdrowotnych i niepowodzeń w reprodukcji, co może prowadzić do strat ekonomicznych. Właściwe zarządzanie żywieniem i warunkami hodowli ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tych parametrów.

Pytanie 18

W gospodarstwie, w którym znajduje się 6 000 kur niosek, z których każda waży średnio 2 kg, jaką wartość ma DJP?

A. 36

B. 24

C. 12

D. 18

Zrozumienie jednostek przeliczeniowych zwierząt (DJP) jest kluczowe w zarządzaniu gospodarstwem hodowlanym, jednak często pojawiają się błędy w ich interpretacji. Odpowiedzi, które nie uwzględniają właściwego przelicznika dla kur niosek, prowadzą do błędnych obliczeń. Na przykład, wybierając 18 DJP, można założyć, że zakłada się, iż kur nie ma wystarczającej masy, co nie odpowiada rzeczywistości, ponieważ standardowy przelicznik jasno określa, że jedna kura nioska o wadze 2 kg odpowiada 0,4 DJP. Podobnie, wybierając 36 DJP, można dojść do wniosku, że każda kura jest liczona jako 1 DJP, co podwyższa całkowitą wartość jednostek przeliczeniowych, co jest niezgodne z faktycznymi normami. W przypadku 12 DJP z kolei pojawia się niedoszacowanie, które może wynikać z błędów w ocenie liczby kur lub ich masy. Błędy te często wynikają z nieznajomości przeliczników oraz nieprawidłowego podejścia do analizy danych dotyczących hodowli. Kluczowe w tym kontekście jest zrozumienie, że DJP to nie tylko liczba zwierząt, ale również ich masa, które wpływają na zapotrzebowanie na paszę i całokształt produkcji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje nie tylko poprawne zarządzanie gospodarstwem, ale także utrzymanie jego rentowności i zgodności z regulacjami prawnymi.

Pytanie 19

Księgi dotyczące zwierząt hodowlanych składają się z elementów

A. głównej i załączników

B. głównej i wstępnej

C. pierwszej i drugiej

D. wstępnej i końcowej

Wybór złych opcji może wynikać z niejasności w tym, jak te księgi zwierząt hodowlanych są zorganizowane. Odpowiedzi mówiące o częściach pierwszej i drugiej czy wstępnej i końcowej mogą sugerować, że księgi to tylko jakieś prostsze dokumenty, a tak właściwie to powinny być bardziej przemyślane. Księgi te powinny być tak zorganizowane, żeby łatwo dało się zbierać i przetwarzać informacje o zwierzętach – ich pochodzeniu i cechach. Używanie terminów typu 'część pierwsza' nie oddaje tego, co jest naprawdę ważne w hodowli. Jeśli nie uwzględniasz wstępnej części, to możesz nie zrozumieć, czemu te księgi są potrzebne, zwłaszcza do monitorowania dobrostanu zwierząt. Jak nie rozumiesz struktury tych ksiąg, to może być ciężko dobrze zarządzać stadem, a to już może prowadzić do problemów z przestrzeganiem przepisów, co ma swoje konsekwencje dla właścicieli zwierząt.

Pytanie 20

W żywieniu zwierząt zgodnym z zasadami ekologii można wykorzystywać

A. antybiotyki

B. kokcydiostatyki

C. dodatki mineralne

D. stymulatory wzrostu

Dodatki mineralne stanowią kluczowy element w ekologicznej diecie zwierząt, gdyż zapewniają niezbędne składniki odżywcze, które wspierają zdrowie i dobrostan zwierząt. W systemach ekologicznych, gdzie ogranicza się użycie syntetycznych substancji, takie jak dodatki mineralne pochodzenia naturalnego, odgrywają istotną rolę w zaspokajaniu potrzeb żywieniowych. Przykłady takich dodatków to wapń, fosfor, magnez oraz mikroelementy, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W praktyce, stosowanie dodatków mineralnych może poprawić jakość mięsa, mleka oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i wymogami certyfikacji ekologicznej. Dodatkowo, wprowadzenie odpowiednich minerałów do diety zwierząt może przyczynić się do zwiększenia odporności na choroby, co jest kluczowe w hodowli ekologicznej, gdzie unika się stosowania antybiotyków i innych substancji chemicznych. Dlatego też, ich zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ekologicznego żywienia zwierząt.

Pytanie 21

Zastosowanie systemu NEL służy do oceny wartości energetycznej pasz dla

A. świń

B. bydła

C. kóz

D. koni

Zastosowanie systemu NEL do oceny wartości energetycznej pasz ogranicza się głównie do bydła, co czyni odpowiedzi dotyczące kóz, koni i świń błędnymi. W przypadku kóz, chociaż również wymagają one odpowiedniego zbilansowania diety, ich potrzeby energetyczne i metabolizm różnią się znacząco od bydła. Kóz nie można oceniać według tego samego standardu energetycznego, ponieważ ich zdolności do wykorzystania paszy są inne, co prowadzi do błędnych wniosków w kontekście diety. W przypadku koni, warto zauważyć, że ich metabolizm zasadniczo opiera się na wydajności energetycznej w inny sposób. Konie są bardziej wrażliwe na różnorodność paszy i ich dieta musi być dostosowywana do aktywności fizycznej, co sprawia, że stosowanie NEL nie jest wystarczające do oceny ich potrzeb żywieniowych. Jeśli chodzi o świnie, to ich potrzeby energetyczne są również zgoła odmienne. Dla trzody chlewnej bardziej odpowiednim podejściem jest wykorzystanie systemów oceny opartych na ilości energii z paszy, takich jak DE (Digestible Energy) czy ME (Metabolizable Energy), które bardziej precyzyjnie odzwierciedlają ich mechanizmy trawienne i energetyczne. Wnioskując, typowe błędy myślowe, które prowadzą do niepoprawnych wniosków dotyczących zastosowania NEL w ocenie pasz dla innych gatunków zwierząt, wynikają z ignorowania specyfiki każdego z tych gatunków oraz różnorodności ich potrzeb żywieniowych i metabolicznych.

Pytanie 22

Metoda bilansowa, która polega na określeniu ilości składnika pobranego z paszy oraz ilości tego składnika wydalonego z kałem, służy do ustalania

A. zbilansowania paszy

B. składu chemicznego paszy

C. kaloryczności paszy

D. strawności paszy

Metoda bilansowa, polegająca na określeniu ilości składnika pobranego w paszy i ilości tego składnika wydalonego w kale, jest kluczowym narzędziem do ustalania strawności paszy. Strawność odnosi się do zdolności organizmu do przyswajania składników odżywczych zawartych w paszy, co ma bezpośredni wpływ na wydajność zwierząt gospodarskich. Przykładem zastosowania tej metody jest analiza strawności białka, gdzie ustalamy, ile białka zostało zaabsorbowane przez organizm zwierzęcia w porównaniu do ilości białka, które znajduje się w wydalanym kale. Wyniki tych badań są niezbędne do optymalizacji diety zwierząt, co prowadzi do lepszej wydajności produkcyjnej oraz zdrowia zwierząt. W praktyce, poprawne ustalanie strawności paszy pozwala na dostosowanie składników diety do wymagań żywieniowych zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt oraz standardami jakości pasz.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Lochy, które wychowują liczne mioty, często nie są w stanie spożyć wystarczającej ilości paszy. W związku z tym należy

A. zmniejszać wielkość dawki i obniżać jej wartość odżywczą

B. zmniejszać wielkość dawki, a zwiększać jej wartość odżywczą

C. karmić je częściej paszą objętościową

D. karmić je 'do woli' paszą balastową

Odpowiedź 'zmniejszać objętość dawki, a zwiększać jej wartość pokarmową' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku loch odchowujących liczne mioty, ich zdolność do przyjmowania pokarmu może być ograniczona. Zmniejszenie objętości dawki pokarmowej pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia i wydajności loch. Wartość pokarmowa paszy odnosi się do jej zdolności do zaspokajania potrzeb żywieniowych zwierząt. W tym przypadku, poprzez zwiększenie wartości energetycznej i zawartości białka, możemy wspierać zdrowy rozwój potomstwa oraz produkcję mleka. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, którzy sugerują, aby dieta loch była dostosowana do ich aktualnych potrzeb, szczególnie w okresach laktacji. Na przykład, zamiast podawania dużej ilości paszy objętościowej, lepiej jest zastosować skoncentrowane mieszanki paszowe, które dostarczą niezbędnych składników odżywczych w mniejszych porcjach, zwiększając tym samym efektywność żywienia.

Pytanie 25

Eliminacja zwierząt z populacji bez ingerencji człowieka nazywana jest selekcją

A. masową

B. naturalną

C. rodzinną

D. sztuczną

Selekcja naturalna to proces, który zachodzi w przyrodzie, polegający na eliminacji osobników mniej przystosowanych do danego środowiska. W wyniku tego procesu, osobniki najlepiej przystosowane mają większą szansę na przeżycie i rozmnażanie się, co prowadzi do przekazywania korzystnych cech genetycznych potomstwu. Selekcja naturalna jest kluczowym mechanizmem ewolucji, który pozwala na adaptację gatunków do zmieniających się warunków środowiskowych. Przykładem mogą być populacje zwierząt w zmieniającym się klimacie, gdzie osobniki lepiej przystosowane do nowych warunków mają przewagę. Zrozumienie selekcji naturalnej jest fundamentalne dla biologów, ekologów oraz specjalistów zajmujących się ochroną przyrody, ponieważ pozwala na lepsze przewidywanie skutków zmian w ekosystemach oraz skuteczniejsze prowadzenie działań ochronnych. Standardy ochrony przyrody zalecają uwzględnianie procesów naturalnych w zarządzaniu populacjami, co potwierdza znaczenie selekcji naturalnej w biologii i ekologii.

Pytanie 26

Najwyższy poziom wydobycia amoniaku do atmosfery występuje w intensywnym chowie

A. świń

B. owiec

C. bydła

D. królików

Pojęcia związane z emisją amoniaku w kontekście różnych gatunków zwierząt gospodarskich są złożone i wymagają pewnej wiedzy na temat biologii tych zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Króliki, choć również hodowane w intensywnych farmach, produkują znacząco mniej amoniaku niż świnie, ponieważ ich odchody mają inną strukturę chemiczną. Bydło, mimo że ma duże potrzeby pokarmowe, również nie emituje amoniaku w tak dużych ilościach jak świnie, ponieważ ich metabolizm jest dostosowany do innego rodzaju paszy, co wpływa na ich wydalanie. Owce mają podobne cechy jak bydło, co skutkuje mniejszą emisją amoniaku w porównaniu do świń. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie zwierzęta gospodarskie emitują amoniak w równych ilościach. Powoduje to nieporozumienia dotyczące wpływu różnych rodzajów hodowli na środowisko. Kluczowe jest zrozumienie, że intensywność chowu, rodzaj diety, a także metody zarządzania odpadami mają ogromny wpływ na poziom emisji. W praktyce zatem, odpowiednie zarządzanie hodowlą świń, w tym stosowanie zrównoważonych praktyk oraz technologii przetwarzania, jest kluczowe dla ograniczenia tych emisji oraz ochrony jakości powietrza.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Co oznacza wybujałość cech u krzyżówek?

A. modyfikacja

B. heterozja

C. inbred

D. selekcja

Heterozja, zwana również efektem heterozji, odnosi się do zjawiska, w którym potomstwo, będące mieszanką dwóch różnych linii genetycznych, wykazuje cechy przewyższające te, które obserwuje się u rodziców. Jest to pożądane zjawisko w hodowli roślin i zwierząt, ponieważ przyczynia się do zwiększenia wydajności, odporności na choroby oraz lepszej adaptacji do zmieniających się warunków środowiskowych. Przykładami zastosowania heterozji są uprawy kukurydzy, gdzie krzyżówki różnych odmian prowadzą do znacznego wzrostu plonów, a także hodowle bydła, gdzie mieszanie różnych ras skutkuje większą wydajnością mleczną. W praktyce uzyskanie heterozji wymaga starannego doboru rodziców oraz analizy ich cech fenotypowych i genotypowych. Zgodnie z dobrą praktyką w hodowli, konieczne jest monitorowanie wyników oraz ich dalsza optymalizacja, co pozwala na stałe poprawianie jakości uzyskiwanych potomków. Heterozja jest zatem kluczowym zjawiskiem w biotechnologii rolniczej, które wspiera zrównoważony rozwój produkcji żywności.

Pytanie 29

Podmiot zajmujący się przeprowadzaniem zabiegów w zakresie sztucznego unasieniania, który dokonał takiego zabiegu na krowie lub jałówce, musi zachować kopię świadectwa przez czas

A. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu

B. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

C. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

D. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu

Zgodnie z regulacjami dotyczącymi sztucznego unasieniania zwierząt, podmioty wykonujące zabiegi w tym zakresie zobowiązane są do przechowywania dokumentacji związanej z wykonanymi procedurami przez okres pięciu lat od dnia ich realizacji. Taki czas przechowywania świadectw ma na celu zapewnienie odpowiedniego nadzoru nad procesem hodowli zwierząt oraz umożliwienie ewentualnej weryfikacji w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych lub innych nieprawidłowości, które mogą być związane z przeprowadzonym zabiegiem. Przykładowo, w przypadku wykrycia chorób zakaźnych u bydła, ważne jest, aby mieć dokładne informacje o wykonanych zabiegach, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w celu zapobiegania ich rozprzestrzenieniu. W praktyce oznacza to, że hodowcy oraz technicy weterynarii muszą skrupulatnie dokumentować oraz archiwizować wszystkie świadectwa, aby móc zaspokoić wymogi prawne oraz zapewnić odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo zwierząt. Dobre praktyki w tej dziedzinie dotyczą także regularnego przeglądu przechowywanej dokumentacji oraz jej aktualizacji.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Najlepszymi kozami do pozyskiwania mleka są osobniki rasy

A. angorskiej

B. saaneńskiej

C. anglonubijskiej

D. burskiej

Kozy rasy burskiej, anglonubijskiej i angorskiej, choć mają swoje unikalne cechy, nie są najlepszymi wyborami do produkcji mleka. Kozy burskie, na przykład, są bardziej znane z produkcji mięsa niż mleka, a ich wydajność mleczna jest znacząco niższa w porównaniu do saaneńskich. Anglonubijskie kozy, z kolei, są cenione za swoje wysokiej jakości mleko, które jednak produkowane jest w mniejszych ilościach, co czyni je mniej efektywnymi komercyjnie w kontekście dużych hodowli mlecznych. Natomiast kozy angorskie specjalizują się w produkcji wełny moherowej, a ich mleczność jest minimalna, co wyklucza je z grona efektywnych producentów mleka. Takie nieprecyzyjne podejście do tematu może wynikać z braku znajomości specyfiki hodowli różnych ras kóz oraz ich zastosowań w przemyśle mleczarskim. Właściwe zrozumienie różnic między rasami oraz ich możliwości produkcyjnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania gospodarstwem i optymalizacji zysków.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Nałóg występujący u koni, polegający na przemieszczaniu się z jednej przedniej nogi na drugą oraz wykonywaniu ruchem szyi i głowy wahadłowych to

A. łykawość

B. wędrowanie

C. wspinanie się dęba

D. tkanie

Tkanie to nałóg, który można zaobserwować u koni. Polega na tym, że koń przestępuje z nogi na nogę i wykonuje różne ruchy głową oraz szyją. Zwykle to się zdarza, gdy koń się nudzi, jest zestresowany albo ma złe warunki do życia. Koniom, które żyją w samotności lub w miejscach, gdzie nie mogą się swobodnie poruszać, łatwo przychodzi rozwijać ten nałóg, bo w ten sposób próbują sobie radzić z monotonią. Warto pamiętać, że tkanie nie tylko sygnalizuje, że dzieje się coś złego z psychiką konia, ale może też prowadzić do problemów zdrowotnych, na przykład urazów nóg czy zaburzeń równowagi. Właściciele powinni postarać się stworzyć koniom lepsze warunki: dobrze, gdy mają towarzystwo innych koni, mają możliwość ruchu i zajęcia, które angażują ich umysły. Dobrze jest też, jak rutyny koni są urozmaicone, a techniki treningowe są takie, żeby zmniejszyć stres.

Pytanie 35

Jakie działania należy podjąć w przypadku ukąszenia psa przez węża?

A. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

B. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

C. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

D. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

Założenie opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia oraz przykładanie zimnych okładów to sprawdzona procedura w przypadku ukąszenia przez węża. Opaska uciskowa ma na celu ograniczenie krążenia krwi w obszarze ukąszenia, co może spowolnić rozprzestrzenianie się toksyn w organizmie. Zimne okłady pomagają w redukcji obrzęku oraz bólu, co jest szczególnie istotne w sytuacji stresowej. Przykładanie zimnych kompresów powinno być krótkotrwałe, aby nie doprowadzić do odmrożeń, a także należy pamiętać, aby nie stosować zbyt mocnego ucisku, aby nie zablokować przepływu krwi całkowicie. W sytuacjach zagrożenia życia, takich jak ukąszenie węża, kluczowe jest jak najszybsze dostarczenie poszkodowanego do szpitala, gdzie lekarze mogą podjąć dalsze kroki, w tym podanie surowicy przeciwwężowej. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, odpowiednie postępowanie może zdecydować o dalszym przebiegu leczenia.

Pytanie 36

Koza wykazuje oznaki niepokoju, wydaje dźwięki, porusza ogonem, unosi włosy na grzbiecie, często oddaje mocz w niewielkich ilościach, a po dotyku w okolicy lędźwiowej może reagować za pomocą wygięcia grzbietu lub przykucnięcia. W oparciu o te symptomy można ocenić, że koza jest

A. nerwowa

B. złośliwa

C. chora

D. w rui

Prawidłowa odpowiedź to 'w rui', ponieważ opisane objawy kozy są typowe dla zwierząt w okresie rui. Ruja to faza cyklu reprodukcyjnego, w której zwierzęta wykazują zwiększoną aktywność hormonalną, co prowadzi do zachowań takich jak pobekiwanie, merdanie ogonem oraz nadmierne oddawanie moczu. W tym czasie kozy mogą być bardziej wrażliwe na dotyk, co objawia się wygięciem grzbietu lub chęcią przykucnięcia. Przykładowo, podczas rutynowych obserwacji stada, hodowcy mogą zauważyć, że kozy w rui często przebywają w pobliżu innych zwierząt, co jest efektem ich instynktownej potrzeby łączenia się z partnerami do rozrodu. Znajomość objawów rui jest kluczowa dla hodowców, ponieważ pozwala na planowanie krycia oraz optymalne zarządzanie populacją. Standardy branżowe rekomendują regularne monitorowanie zachowań zwierząt, co umożliwia szybsze identyfikowanie okresów rui i odpowiednie działania, takie jak wprowadzenie do stada samców.

Pytanie 37

Prącie o cienkiej budowie, długości około 50 cm, z esowatym zgięciem przed moszną oraz charakterystycznym spiralnie skręconym końcem występuje

A. u psa

B. u knura

C. u buhaja

D. u ogiera

Prącie knura, charakteryzujące się cienką budową, długością około 50 cm oraz typowym zgięciem esowatym przed moszną, jest unikalne w świecie zwierząt hodowlanych. Wierzchołek prącia knura ma spiralny kształt, co ułatwia skuteczne zapłodnienie lochy. Wiedza na temat anatomii i fizjologii knura jest istotna dla hodowców świń, ponieważ właściwe zrozumienie budowy anatomicznej tych zwierząt wpływa na efektywność rozrodu. Knury są często używane w programach hodowlanych, a ich zdrowie i kondycja mają kluczowe znaczenie dla uzyskania silnych i zdrowych potomków. W praktyce, hodowcy powinni również zwracać uwagę na techniki inseminacji oraz prowadzenie odpowiedniej selekcji genetycznej, co pozwoli na poprawę cech użytkowych stada. Dobre praktyki hodowlane obejmują także monitorowanie stanu zdrowia knurów, co ma znaczący wpływ na ich zdolności reprodukcyjne oraz ogólną wydajność produkcji świń.

Pytanie 38

Podczas mielenia ziaren zbóż uzyskuje się

A. mączki

B. śruty

C. płatki

D. mąki

Odpowiedzi 'mączki', 'śruty' i 'mąki' nie są dobre w tym pytaniu o gniecenie ziaren. Mączki powstają z rozdrabniania, ale głównie przez mielenie, co nie jest tym samym co gniecenie. Mąki są podobne, bo też powstają przez mielenie i zazwyczaj używa się ich do wypieków czy ciast. Śruty to z kolei produkt uboczny, który dostajemy po oddzieleniu oleju ze ziaren, jak soja czy rzepak, więc to też nie ma związku z gnieceniem. Często ludzie mylą te pojęcia i przez to nie rozumieją, jak różne procesy wpływają na to, co jemy. Wiedza o tym, jak się przetwarza zboża, jest ważna, bo pozwala zrozumieć, jakie produkty są dostępne w sklepach i jak wpływają na nasze zdrowie.

Pytanie 39

Która z wymienionych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?

A. Jelito ślepe

B. Jelito czcze

C. Jelito biodrowe

D. Dwunastnica

Jelito biodrowe, jelito czcze oraz dwunastnica to trzy główne segmenty jelita cienkiego, które pełnią kluczowe funkcje w procesie trawienia i absorpcji składników odżywczych. Błędne przekonanie o przynależności jelita ślepego do jelita cienkiego może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia anatomii układu pokarmowego. Jelito ślepe, mimo że zlokalizowane w bliskim sąsiedztwie jelita cienkiego, jest częścią jelita grubego i stanowi jego początkowy odcinek. Zrozumienie granic pomiędzy jelitem cienkim a jelitem grubym jest kluczowe w kontekście diagnostyki i terapii wielu schorzeń, w tym zapaleń jelit czy nowotworów. Ponadto, niektórzy mogą mylnie uznawać, że wszystkie odcinki jelita powiązane są z trawieniem, a tymczasem jelito ślepe pełni funkcję bardziej związaną z przechowywaniem odpadów oraz rozkładem resztek pokarmowych przez bakterie jelitowe. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie przyswoić sobie wiedzę na temat anatomii i funkcji poszczególnych odcinków jelita, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych związanych z ich klasyfikacją.

Pytanie 40

Jaką pierwszą pomoc należy zapewnić koniowi, gdy istnieje podejrzenie kolki?

A. podaniu paszy

B. napojeniu zwierzęcia

C. prowadzeniu stępem

D. położeniu konia na lewym boku

Odpowiedź "oprowadzaniu stępem" jest jak najbardziej na miejscu. Kiedy koń ma objawy kolki, ruch to klucz do poprawy. Oprowadzanie stępem może naprawdę pomóc w poprawieniu stanu układu pokarmowego, co jest ważne, bo kolka często się bierze stąd, że pokarm nie może się przemieszczać. Dobrze jest, jak koń się rusza, bo to przyspiesza pracę jelit. W sytuacji, gdy widzisz oznaki kolki, jak niepokój czy pocenie, to najpierw dobrze ocenić, co się dzieje, a później pozwolić koniowi maszerować. Poza tym, warto zadbać o spokój wokół konia, bo to też może zredukować stres. Z mojego doświadczenia wynika, że w takich sytuacjach ważne jest, by być delikatnym i bacznie obserwować konia, żeby widzieć, czy jego stan się poprawia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej