Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 13:47
  • Data zakończenia: 24 maja 2025 14:21

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaki symbol graficzny używa się do dzielenia słowa na końcu wiersza?

A. Dywiz
B. Półpauza
C. Pauza
D. Myślnik
Myślnik, pauza oraz półpauza to znaki, które często mylone są z dywizem, jednak ich zastosowanie w kontekście dzielenia wyrazów jest niewłaściwe. Myślnik, najczęściej używany do zaznaczania przerwy w zdaniu lub w dialogu, nie pełni funkcji dzielenia wyrazów. Użycie myślnika w tym kontekście prowadzi do zamieszania i obniża czytelność tekstu, gdyż nie oddziela on elementów wyrazu, a raczej wyraża relacje między różnymi częściami zdania. Pauza, z kolei, to znak, który jest używany do rozdzielania zdań lub ich fragmentów, ale nie ma zastosowania w przypadku dzielenia wyrazów na końcu wiersza. Półpauza jest znakiem łączącym, wykorzystywanym w podobny sposób jak myślnik, ale również nie nadaje się do dzielenia wyrazów. Typowym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest utożsamianie różnych znaków interpunkcyjnych z funkcjami, które są dla nich niewłaściwe. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych znaków ma swoje specyficzne zastosowanie i nie powinno się ich mylić, szczególnie w kontekście typografii i przygotowania publikacji, gdzie profesjonalizm wymaga precyzyjnego stosowania reguł ortograficznych.

Pytanie 2

Jak powinien być przedstawiony zapis kolorów na karcie technicznej, gdy na pierwszej stronie broszury zastosuje się zielononiebieski, purpurowy, czarny oraz dwa kolory Pantone, a na drugiej czarny, żółty i jeden kolor Pantone?

A. (3 + 2) + P(2 + 1)
B. 5 + 3
C. (3 + 2) + (2 + 1)
D. 3 + 2
Odpowiedzi, które nie wskazują na łączną liczbę kolorów w ulotce, zawierają błędy w interpretacji zadania. Przykładowo, odpowiedź 3 + 2 sugeruje, że na każdej stronie ulotki są oddzielnie liczone kolory bez uwzględnienia ich sumy. Odpowiedzi takie ignorują fakt, że w kontekście projektowania graficznego ważne jest, aby prezentować pełne zestawienie kolorów użytych w finalnym materiale, co może prowadzić do nieporozumień podczas druku. W odpowiedzi (3 + 2) + P(2 + 1), pojawia się mylna koncepcja, że kolory Pantone powinny być liczone oddzielnie od innych kolorów, co narusza zasady konsolidacji kolorów w specyfikacjach technicznych. Kolory Pantone są standardowym zestawem kolorów, które powinny być zawsze właściwie zintegrowane w końcowym zestawieniu kolorów, a ich liczba powinna wchodzić w skład całości. Typowym błędem myślowym jest mylne rozdzielanie kolorów i traktowanie ich jako niezależnych elementów, co niezgodne jest z praktykami w branży poligraficznej, gdzie całkowita liczba kolorów ma kluczowe znaczenie dla jakości i zgodności projektu z jego zamierzeniem. Na etapie projektowania ulotki, ważne jest, aby projektanci zrozumieli, że wszystkie kolory używane w druku muszą być dokumentowane w sposób spójny i kompleksowy, aby uniknąć komplikacji w procesie produkcji.

Pytanie 3

Jakie urządzenie umożliwia certyfikację proofa?

A. Ekspozytory.
B. Kolorymetr.
C. Spektrofotometr.
D. Skaner.
Spektrofotometr to urządzenie, które analizuje światło przechodzące przez substancję, mierząc jego intensywność w różnych długościach fal. Jest to kluczowe w procesie certyfikacji proofa, ponieważ pozwala na dokładne określenie właściwości optycznych materiałów. Umożliwia to pomiar parametrów takich jak współczynnik odbicia, przepuszczalność oraz barwa, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach przemysłowych, od druku cyfrowego po produkcję farb i lakierów. Przykładem zastosowania spektrofotometru jest certyfikacja kolorów w procesie produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjna zgodność kolorystyczna jest niezbędna. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność regularnej kalibracji spektrofotometrów oraz porównywania wyników z ustalonymi standardami, takimi jak ISO 12647, które określają kryteria jakości w druku. Dzięki zastosowaniu spektrofotometrów możliwe jest utrzymanie wysokiej jakości produktów oraz zgodności z wymaganiami klientów.

Pytanie 4

Jaka będzie łączna kwota za skład 32 stron gazety, jeśli cena za skład jednej strony wynosi 70 złotych?

A. 2 240 zł
B. 2 420 zł
C. 2 780 zł
D. 2 600 zł
Żeby obliczyć koszt składu gazety na 32 stronach, wystarczy pomnożyć liczbę stron przez koszt składania jednej strony. W tym przypadku, koszt jednej strony to 70 zł, więc liczymy tak: 32 strony razy 70 zł, co daje nam 2240 zł. To prosty przykład z matematyki, ale bardzo ważny w finansach i prowadzeniu firmy, bo bez dobrych kalkulacji ciężko ogarnąć budżet. Dobra znajomość takich obliczeń przydaje się właścicielom wydawnictw, bo pozwala na prawidłowe zarządzanie kosztami produkcji gazet i innych materiałów. Umiejąc to dobrze policzyć, można lepiej ustalać ceny i oceniać, czy projekt przynosi zyski. Takie umiejętności przydają się także, gdy chodzi o planowanie wydatków i ocenę działań marketingowych.

Pytanie 5

Błąd popełniony podczas składania tekstów publikacji, zaznaczony czerwoną linią na ilustracji, to

Ilustracja do pytania
A. wdowa.
B. bękart.
C. szewc.
D. sierota.
Bękart to termin typograficzny, odnoszący się do błędu w składzie tekstu, który polega na tym, że ostatnia linia akapitu znajduje się na początku nowej kolumny lub strony, co jest uważane za niewłaściwe w kontekście estetyki i czytelności publikacji. W profesjonalnym składzie tekstu, unikanie bękartów jest kluczowe dla zachowania spójności wizualnej i płynności lektury. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przygotowanie książki lub artykułu, gdzie projektant graficzny lub składacz tekstu powinien dążyć do tego, aby akapity były dobrze zorganizowane, a każda nowa kolumna rozpoczynała się w odpowiedni sposób, bez pozostawiania jednego wiersza na początku. Ponadto, standardy typograficzne, takie jak te opracowane przez American National Standards Institute (ANSI), zalecają unikanie tego rodzaju błędów, aby poprawić jakość publikacji. W praktyce, aby zminimalizować występowanie bękartów, warto stosować odpowiednie narzędzia do składania tekstu, które umożliwiają automatyczne zarządzanie układem strony i kolumn, a także przemyślane planowanie treści przed ich ostatecznym zestawieniem.

Pytanie 6

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do oprawy 2 000 zeszytów w formacie A5 (z użyciem 2 zszywek na każdy zeszyt), jeśli długość zszywki wynosi 16 mm?

A. 16 m
B. 8 m
C. 32 m
D. 64 m
Aby obliczyć długość drutu introligatorskiego potrzebnego do oprawy 2000 zeszytów formatu A5, bierzemy pod uwagę liczbę zszywek oraz długość pojedynczej zszywki. Każdy zeszyt wymaga 2 zszywek, co oznacza, że dla 2000 zeszytów potrzebujemy 4000 zszywek (2000 zeszytów x 2 zszywki/zeszyt). Długość każdej zszywki wynosi 16 mm, co w przeliczeniu na metry daje 0,016 m. Zatem całkowita długość drutu introligatorskiego wynosi 4000 zszywek x 0,016 m/zszywkę = 64 m. Tego rodzaju obliczenia są istotne w branży introligatorskiej, gdzie precyzja w szacowaniu materiałów jest kluczowa dla efektywności produkcji oraz kosztów. Zastosowanie powyższej metodologii zapewnia, że do każdej partii książek czy zeszytów starczy odpowiednia ilość materiałów, co przekłada się na oszczędności oraz optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 7

Przy tworzeniu pliku PDF spełniającego standardy druku określa się, między innymi,

A. wielkość spadów
B. skalę obrazu
C. format dokumentu
D. kadrowanie obrazu
Wybór odpowiedzi "wielkość spadów" jest poprawny, ponieważ w kontekście przygotowania plików PDF do druku, spady są kluczowym elementem, który zapewnia estetykę i profesjonalizm finalnego produktu. Spady to obszary, które rozszerzają się poza krawędź dokumentu, zwykle o 3-5 mm, co pozwala na uniknięcie białych krawędzi po przycięciu. W przypadku projektu graficznego, jeśli tło lub elementy graficzne nie sięgają do samej krawędzi, spady są niezbędne, aby zadbać o pełne pokrycie kolorem. Zastosowanie spadów jest standardem w branży, a ich brak może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych, takich jak niedopasowane krawędzie. Dobrą praktyką jest zawsze uwzględnianie spadów podczas projektowania, zwłaszcza w przypadku materiałów reklamowych, broszur czy plakatów. Wiele programów graficznych, takich jak Adobe InDesign czy Illustrator, umożliwia łatwe dodawanie spadów, co czyni ten proces prostym i intuicyjnym.

Pytanie 8

Liczba egzemplarzy plakatu formatu Al ustalona została na 1 500 sztuk. Oblicz, ile zadrukowanych arkuszy powinien otrzymać dział introligatorni, jeśli naddatek materiału na procesy krojenia wynosi 2%?

A. 1 620
B. 1 580
C. 1 520
D. 1 530
Aby obliczyć liczbę zadrukowanych arkuszy, należy uwzględnić nakład plakatu oraz naddatek materiałowy przeznaczony na procesy krojenia. W tym przypadku nakład wynosi 1 500 sztuk, a naddatek materiałowy to 2%. Obliczenia można przeprowadzić według wzoru: liczba arkuszy = nakład + (naddatek * nakład). W tym przypadku: 1 500 + (0,02 * 1 500) = 1 500 + 30 = 1 530. W praktyce oznacza to, że dział introligatorni powinien otrzymać 1 530 zadrukowanych arkuszy, co zapewni odpowiednią ilość materiału do dalszej obróbki. Tego typu obliczenia są kluczowe w produkcji poligraficznej, ponieważ pozwalają na uniknięcie niedoborów materiału i zapewniają płynność procesu produkcyjnego. Warto także pamiętać, że standardy branżowe zalecają uwzględnianie naddatków materiałowych, aby zminimalizować ryzyko strat oraz zwiększyć efektywność operacyjną. Przykładem może być produkcja większych nakładów, gdzie naddatek może być koniecznością, by zrekompensować potencjalne błędy w obróbce czy cięciu.

Pytanie 9

W projekcie opakowania graficznego warstwa wykrojnika, grafika oraz znaczniki drukarskie powinny być

A. uporządkowane w kolejności od najbardziej widocznych elementów
B. usytuowane na oddzielnych warstwach
C. zapisane w pliku tylko w formacie zamkniętym
D. połączone w jedną warstwę
Umieszczanie siatki wykrojnika, grafiki i znaczników drukarskich na osobnych warstwach jest kluczowym elementem profesjonalnego projektowania opakowań. Taka organizacja pliku pozwala na łatwiejsze wprowadzanie zmian oraz precyzyjne zarządzanie każdym z elementów. Na przykład, w przypadku konieczności edytowania grafiki, można to zrobić bez wpływu na siatkę wykrojnika czy znaczniki drukarskie. Dobre praktyki projektowe sugerują, aby każdy z tych elementów był dostępny na oddzielnej warstwie, co nie tylko ułatwia edytowanie, ale także pozwala na lepszą kontrolę jakości w procesie druku. Dzięki temu, projektanci mogą uniknąć przypadkowego przesunięcia elementów, co jest istotne w kontekście precyzyjnego druku. Ponadto, umieszczanie elementów na osobnych warstwach jest zgodne z wytycznymi wielu standardów branżowych, co zwiększa szanse na prawidłowe odwzorowanie projektu w finalnym produkcie. Zastosowanie tej metody w praktyce przyczynia się do oszczędności czasu oraz redukcji kosztów produkcji, ponieważ minimalizuje ryzyko błędów. Warto również zauważyć, że takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście pracy zespołowej, gdzie różni członkowie mogą zajmować się różnymi aspektami projektu jednocześnie.

Pytanie 10

Jaką kwotę należy zapłacić za wydruk banera, który składa się z 2 pasów o wymiarach 300 x 150 cm każdy, jeśli cena za zadrukowanie 1 m2 siatki mesh wynosi 30,00 zł?

A. 270,00 zł
B. 540,00 zł
C. 58,00 zł
D. 90,00 zł
Aby dowiedzieć się, ile kosztuje wydruk banera, najpierw trzeba obliczyć powierzchnię jednego pasa. Wymiary pasa to 300 cm na 150 cm, co razem daje 45000 cm². Jak przeliczymy to na metry kwadratowe, to wychodzi 4,5 m² (bo 1 m² to 10,000 cm²). Ponieważ mamy dwa pasy, to całkowita powierzchnia to 2 razy 4,5 m², czyli w sumie 9 m². A cena za zadrukowanie jednego metra kwadratowego siatki mesh to 30 zł, więc całkowity koszt to 9 m² razy 30 zł/m², co daje 270 zł. Tego rodzaju obliczenia są bardzo ważne w branży, bo dokładne pomiary i przeliczenia to podstawa, żeby dobrze oszacować koszty produkcji. Przy większych zamówieniach umiejętność dokładnego obliczania kosztów na podstawie powierzchni jest niezbędna, żeby uniknąć błędów i nieporozumień finansowych.

Pytanie 11

Aby w druku zminimalizować problemy z dopasowaniem dwóch sąsiadujących elementów graficznych, powinno się na etapie cyfrowego przygotowania do druku zastosować

A. skalowanie
B. aplę
C. kerning
D. trapping
Zastosowanie technik takich jak skalowanie, kerning czy aplę w kontekście pasowania elementów graficznych w druku nie jest właściwe. Skalowanie to proces zmiany rozmiaru obiektów, który może być przydatny w niektórych kontekstach, lecz nie rozwiązuje problemu pasowania kolorów na granicach. Chociaż zwiększenie lub zmniejszenie rozmiaru elementów może w pewnych sytuacjach poprawić ich wzajemne dopasowanie, to jednak nie eliminuje ryzyka widocznych niedociągnięć wynikających z nieprecyzyjnego druku. Kerning, z kolei, to technika polegająca na dostosowywaniu przestrzeni między poszczególnymi znakami w tekście, co jest istotne w typografii, ale nie odnosi się do sytuacji, kiedy mamy do czynienia z kolorem granicznym. Nie dotyczy to również problemów wizualnych związanych z sąsiadującymi ze sobą elementami graficznymi. Apla to termin, który w kontekście druku odnosi się do tworzenia obszarów o różnych kolorach, ale znowu nie ma to związku z techniką trappingu, która jest specjalnie zaprojektowana do radzenia sobie z problemami pasowania. Przykłady tych błędnych koncepcji pokazują, jak ważne jest zrozumienie specyfiki technik stosowanych w druku, aby nie wprowadzać nieporozumień i błędów w procesie przygotowania do druku.

Pytanie 12

Które oprogramowanie pozwala na realizację automatycznej impozycji użytków?

A. Corel Draw
B. Puzzle Flow
C. Adobe Photoshop
D. Adobe Illustrator
Puzzle Flow to zaawansowane narzędzie do automatycznej impozycji, które jest szeroko stosowane w branży poligraficznej. Umożliwia ono efektywne przygotowanie materiałów do druku poprzez automatyczne rozmieszczanie i układanie elementów na arkuszu, co znacząco zwiększa wydajność procesu produkcji. Użycie Puzzle Flow pozwala na redukcję marnotrawstwa materiałów i czasu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie optymalizacji procesów produkcyjnych. Przykładowo, w przypadku druku etykiet, narzędzie to umożliwia precyzyjne rozplanowanie jednostek na arkuszu, minimalizując odstępy pomiędzy nimi oraz dostosowując rozmiar i orientację. Takie podejście jest kluczowe w branży, gdzie marginesy zysku są często niewielkie, a każdy element procesu produkcji ma wpływ na finalny koszt produktu. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi systemami zarządzania produkcją, Puzzle Flow pozwala na pełną automatyzację impozycji, co poprawia koordynację i komunikację w zespole. W kontekście norm jakościowych, korzystanie z takiego oprogramowania przyczynia się do spełnienia wymagań dotyczących efektywności oraz dokładności w procesie druku.

Pytanie 13

Oprogramowaniem służącym do tworzenia wielostronicowego katalogu z grafiką i tekstem, a także do generowania pliku PDF zgodnego ze standardem do druku, jest

A. IrfanView
B. Adobe InDesign
C. Gimp
D. Adobe Bridge
Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do składu publikacji, które jest szczególnie cenione w branży wydawniczej za swoje zaawansowane funkcje. Program ten umożliwia tworzenie wielostronicowych dokumentów, takich jak katalogi ofertowe, magazyny czy broszury, które mogą zawierać zarówno tekst, jak i grafikę. Dzięki wsparciu dla standardów PDF, Adobe InDesign pozwala na generowanie plików PDF o wysokiej jakości, które są zgodne z wymaganiami drukarskimi. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie katalogu produktów, gdzie można z łatwością zorganizować układ stron, wykorzystać style tekstu oraz wprowadzać elementy graficzne, takie jak zdjęcia i ilustracje. Program oferuje także możliwości współpracy z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na jeszcze większą elastyczność w pracy nad projektami. Dzięki narzędziom takim jak 'Master Pages' czy 'Styles', użytkownicy mogą utrzymać spójność wizualną w całym dokumencie, co jest kluczowe w profesjonalnych publikacjach. Warto dodać, że Adobe InDesign jest powszechnie stosowany w agencjach reklamowych i wydawnictwach, co potwierdza jego znaczenie w branży kreatywnej.

Pytanie 14

Jakim symbolem opisuje się papier w formacie 500 × 700 mm?

A. B1
B. A2
C. B2
D. A1
Odpowiedź B2 jest poprawna, ponieważ arkusz papieru o wymiarach 500 × 700 mm jest klasyfikowany według systemu formatów papieru ISO 216, który jest powszechnie stosowany w Europie i innych krajach. System ten definiuje różne formaty papieru, w tym popularne A, B i C, gdzie każdy z tych typów ma określone wymiary. Format B2 ma wymiary 500 × 707 mm, co jest zarówno bliskie podanym wymiarom, jak i zgodne z normą. Przykłady zastosowania formatu B2 obejmują druki reklamowe, plakaty oraz inne materiały, które wymagają większej przestrzeni do przedstawienia informacji. Wiedza o formatach papieru jest istotna dla profesjonalistów w branży poligraficznej, ponieważ umożliwia efektywne planowanie produkcji oraz optymalne wykorzystanie materiałów. Użycie odpowiednich formatów zapewnia również lepszą jakość druku oraz estetykę finalnych produktów.

Pytanie 15

Broszura to publikacja nieperiodyczna, która zawiera ilość stron

A. od 8 do 68
B. od 4 do 48
C. od 2 do 128
D. od 4 do 64
Broszura jest klasyfikowana jako wydawnictwo nieperiodyczne, co oznacza, że nie jest publikowana cyklicznie, jak magazyny czy gazety. Definicja broszury wskazuje, że jej objętość powinna wynosić od 4 do 48 stron. Taki zakres jest zgodny z powszechnie akceptowanymi standardami w branży wydawniczej. Broszury są często używane do celów marketingowych, edukacyjnych lub informacyjnych, aby dostarczyć skondensowane informacje na temat produktu, usługi lub wydarzenia. Przykładowo, broszury mogą być bezużyteczne w kampaniach promocyjnych, gdzie kluczowe jest przedstawienie najważniejszych informacji w przystępnej formie. W kontekście dobrych praktyk, projektowanie broszur powinno uwzględniać atrakcyjną szatę graficzną, jasne komunikaty oraz odpowiednią ilość treści, aby nie przytłoczyć odbiorcy nadmiarem informacji. Oprócz tego, broszury mogą spełniać rolę materiałów pomocniczych w szkoleniach lub jako elementy wspierające sprzedaż, co podkreśla ich wartość w praktyce biznesowej.

Pytanie 16

Arkusz do druku to dwustronnie zadrukowany arkusz o wymiarach

A. A1 lub B1
B. A4 lub B4
C. A3 lub B3
D. A2 lub B2
Odpowiedź A2 lub B2 jest prawidłowa, ponieważ arkusz drukarski to element używany w procesie druku, który może mieć różne formaty. Standardowe formaty papieru, takie jak A2 (420 mm x 594 mm) oraz B2 (500 mm x 707 mm), są szczególnie istotne w branży poligraficznej. Arkusze te są często wykorzystywane w większych projektach, takich jak plakaty czy broszury, gdzie potrzebne jest zadrukowanie większej powierzchni. W praktyce, drukarnie często wybierają te formaty, aby maksymalnie wykorzystać powierzchnię arkusza, co prowadzi do oszczędności materiału i czasu. Zastosowanie arkuszy A2 i B2 jest także zgodne z normami ISO 216, które definiują międzynarodowe standardy formatów papieru. Wykorzystanie tych formatów pozwala na optymalizację procesów produkcji i lepsze dostosowanie się do potrzeb klientów.

Pytanie 17

Na podstawie metody obserwacji, oryginały dzieli się na

A. regularne i nieregularne
B. analogowe oraz cyfrowe
C. refleksyjne i transparentne
D. jednobarwne oraz wielobarwne
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii stosowanej w analizie oryginałów. Odpowiedzi takie jak "jednobarwne i wielobarwne" odwołują się bardziej do aspektów związanych z kolorem, co jest niewłaściwe w kontekście obserwacji. Warto zauważyć, że sama barwa nie wpływa na sposób, w jaki obiekty są obserwowane, co czyni tę klasyfikację nieadekwatną. Z kolei klasyfikacja "analogowe i cyfrowe" dotyczy formatu przetwarzania danych, a nie sposobu obserwacji oryginału. To podejście koncentruje się na technologii zapisu i przetwarzania sygnałów, co jest kompletnie niezwiązane z analizowanym tematem. Dodatkowo, wybór "regularne i nieregularne" odnosi się do kształtu i struktury obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście ich obserwacji. Kluczowym błędem myślowym jest tu pomieszanie różnych kategorii analizy, które prowadzi do niepoprawnych wniosków. Poprawne zrozumienie klasyfikacji wymaga znajomości właściwości fizycznych obiektów oraz ich zachowania w kontekście światła, co jest niezbędne dla prawidłowego przeprowadzania obserwacji w różnych dziedzinach nauki i technologii.

Pytanie 18

Ile egzemplarzy formularza B2 jest wymaganych do wydrukowania broszury 32-stronicowej w formacie B5 w kilku kolorach?

A. 12 szt.
B. 16 szt.
C. 8 szt.
D. 4 szt.
Problem z niepoprawnymi odpowiedziami wynika z nieprawidłowego zrozumienia procesów związanych z drukiem wielostronicowym oraz formatu arkuszy. Niektórzy mogą przyjąć, że 32-stronicowa broszura wymaga 8 form, zakładając, że każda forma B2 może pomieścić jedynie 4 strony B5. Jednak w druku wielobarwnym, szczególnie przy wyższych nakładach, kluczowe jest nie tylko zrozumienie pojemności formatu, ale także uwzględnienie strategii produkcyjnej, która może zwiększyć łączną liczbę używanych form. Zastosowanie jedynie 8 form B2 w przypadku druku wielobarwnego może skutkować długim czasem realizacji, co jest sprzeczne z zasadami efektywności, a także może prowadzić do problemów jakościowych, takich jak zróżnicowanie kolorów na różnych stronach. Użycie większej liczby form rozkłada produkcję na mniejsze partie, co zwiększa kontrolę nad jakością druku oraz umożliwia szybsze reagowanie na ewentualne błędy. W branży druku powszechnie uznaje się, że lepsza jakość i optymalizacja kosztów są osiągane dzięki dokładnemu zaplanowaniu nakładów oraz przy uwzględnieniu dodatkowych form, co w tym przypadku prowadzi do wybrania 16 form B2 dla efektywnego druku broszury.

Pytanie 19

Jaką kwotę trzeba przeznaczyć na wykonanie form drukarskich koniecznych do druku ulotek w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt przygotowania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 120,00 zł
B. 150,00 zł
C. 180,00 zł
D. 90,00 zł
Koszt przygotowania form do ulotek w kolorystyce 4 + 1 to 150,00 zł. To wynika z tego, ile form musimy mieć, żeby zrealizować taki projekt. W druku offsetowym, kolorystyka 4 + 1 to tak naprawdę cztery kolory podstawowe (CMYK) i jeden dodatkowy kolor, zazwyczaj jakiś specjalny lub lakier. Przy druku ulotek musimy mieć osobne formy dla każdego koloru, więc liczymy, że jedna forma kosztuje 30,00 zł. A skoro 4 kolory i 1 dodatkowy to razem pięć form, to 5 x 30,00 zł daje nam 150,00 zł. Takie kalkulacje są super ważne w poligrafii, bo pomagają nam w oszacowaniu kosztów produkcji, żeby projekt się opłacał. W praktyce to widać przy każdym zleceniu druku, gdzie trzeba dobrze zaplanować koszty form, żeby nie mieć niespodzianek i móc zarobić.

Pytanie 20

Program do zarządzania cyfrowymi zasobami, który umożliwia organizowanie plików używanych do tworzenia treści dla druku, stron internetowych i materiałów wideo, to aplikacja Adobe

A. Animate
B. Photoshop
C. Bridge
D. Illustrator
Adobe Bridge to oprogramowanie, które pełni rolę centra zarządzania zasobami cyfrowymi, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla profesjonalistów zajmujących się tworzeniem treści. Umożliwia organizowanie, przeglądanie i edytowanie plików multimedialnych, co jest niezwykle przydatne w pracy z projektami graficznymi, video oraz publikacjami drukowanymi. Jako część ekosystemu Adobe, Bridge współpracuje z innymi aplikacjami, takimi jak Photoshop i Illustrator, co pozwala na płynne przenoszenie zasobów pomiędzy programami. Przykładowo, można łatwo zorganizować zdjęcia w Bridge i następnie otworzyć je bezpośrednio w Photoshopie do edycji. Dobre praktyki sugerują, aby wykorzystywać Bridge do tagowania i porządkowania plików, co znacznie ułatwia późniejsze wyszukiwanie i zarządzanie dużymi zbiorami zasobów. Użytkownicy mogą również tworzyć kolekcje i korzystać z metadanych, co zwiększa efektywność pracy z różnorodnymi materiałami cyfrowymi.

Pytanie 21

Aby uniknąć problemów z brakiem fontów użytych w projekcie graficznym do naświetlania form drukowych, należy przekształcić tekst na

A. glify
B. krzywe
C. bitmapy
D. gify
Odpowiedź 'krzywe' jest prawidłowa, gdyż konwersja tekstu na krzywe (czyli na ścieżki wektorowe) jest standardową praktyką w projektowaniu graficznym, szczególnie w kontekście przygotowania materiałów do druku. Główną zaletą tej metody jest to, że niezależnie od tego, czy dany font jest zainstalowany na komputerze, tekst zostaje przekształcony w obiekty wektorowe, co pozwala na zachowanie jego wyglądu i kształtu. W przypadku braku fontu w systemie, aplikacja graficzna nie będzie miała problemu z wyświetleniem tekstu. Ponadto, konwersja tekstu na krzywe pozwala na dalsze manipulacje, takie jak edytowanie kształtu liter czy dodawanie efektów graficznych. Wiele programów graficznych, takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, oferuje opcję konwersji tekstu na krzywe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Przykładem zastosowania może być projektowanie ulotek, gdzie pewność, że każdy element tekstowy będzie wyglądał dokładnie tak, jak zamierzono, jest kluczowa dla zachowania spójności wizualnej.

Pytanie 22

Technologia realizacji kolorowego nadruku na 50 spersonalizowanych torbach na prezenty obejmuje druk

A. sitowy i okrawanie
B. offsetowy i przekrawanie
C. tamponowy i wycinanie
D. cyfrowy i wykrawanie
Wszystkie inne odpowiedzi zawierają techniki, które nie są optymalne dla produkcji personalizowanych torebek na prezenty w małych seriach. Druk tamponowy, na przykład, jest techniką, której głównym atutem jest zdolność do nanoszenia nadruku na nierównych powierzchniach, jednak jego zastosowanie w przypadku wielu kolorów i szczegółowych wzorów może być ograniczone. Proces ten wymaga także skomplikowanej produkcji matryc, co w praktyce czyni go mniej elastycznym dla personalizacji. Sitodruk, z drugiej strony, jest doskonały dla dużych serii produkcyjnych, ale jego przygotowanie dla małych nakładów jest kosztowne, a proces ten jest czasochłonny, co czyni go nieodpowiednim dla produkcji 50 sztuk torebek, gdzie wymagana jest różnorodność i szybkość. Offsetowy druk, mimo że zapewnia wysoką jakość wydruku, również nie jest idealny do małych serii ze względu na wysokie koszty przygotowania matryc. Dodatkowo, przekrawanie to technika, która może być używana w połączeniu z każdym rodzajem druku, ale w kontekście niniejszego pytania, kluczowym aspektem jest odpowiedni wybór metody druku, który w przypadku personalizacji powinien być elastyczny i szybki, a te tradycyjne metody nie spełniają tych kryteriów. Wybór niewłaściwych technologii może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz wydłużenia czasu realizacji zamówienia, co w branży opartej na szybkości i elastyczności jest nie do przyjęcia.

Pytanie 23

Podaj program oraz narzędzie, które mogą być wykorzystane do wstępnej analizy poprawności pliku PDF zgodnego ze standardami drukarskimi?

A. Adobe Acrobat i podgląd wyjściowy
B. Impozycjoner i kreator obrazu
C. Corel Draw i menadżer obiektów
D. Adobe InDesign i style obwiedniowe
Adobe Acrobat to jedno z najważniejszych narzędzi w branży graficznej, szczególnie w kontekście przygotowania plików do druku. Umożliwia ono dokładną ocenę poprawności plików PDF, które są zgodne z drukarskimi standardami, takimi jak PDF/X. Funkcja podglądu wyjściowego w Adobe Acrobat pozwala na wizualizację, jak dokument będzie wyglądał po wydrukowaniu, co jest kluczowe w procesie prepress. Dzięki podglądowi można dostrzec potencjalne błędy w kolorach, marginesach, a także sprawdzić, czy wszystkie elementy grafiki są odpowiednio osadzone i czy nie występują problemy z fontami. Przykładem zastosowania może być przygotowywanie broszur, gdzie istotne jest, aby wszystkie strony były odpowiednio uporządkowane i miały właściwe formaty. Zastosowanie Adobe Acrobat w tym kontekście pozwala na zminimalizowanie ryzyka błędów przed przekazaniem pliku do drukarni, co przynosi korzyści zarówno ekonomiczne, jak i czasowe. Warto również pamiętać, że znajomość narzędzi do oceny plików PDF jest nieodzowna dla specjalistów zajmujących się przygotowaniem materiałów drukowanych.

Pytanie 24

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 × 330 mm zmieści się na arkuszu drukowym w formacie B1?

A. 12 elementów.
B. 8 elementów.
C. 9 elementów.
D. 10 elementów.
Aby obliczyć, ile użytków o wymiarach 190 × 330 mm zmieści się na arkuszu drukowym formatu B1, należy najpierw zrozumieć wymiary formatu B1, które wynoszą 707 × 1000 mm. Przekształcając wymiary użytków do wymiarów arkusza, możemy spróbować zmieścić je w różnych orientacjach. W orientacji pionowej zmieszczą się 3 użytki w poziomie (3 × 190 mm = 570 mm) oraz 5 użytków w pionie (5 × 330 mm = 1650 mm), co razem daje 15 użytków. Jednak w rzeczywistości, biorąc pod uwagę marginesy i przestrzeń pomiędzy użytkami, zmieści się 10 użytków. W branży poligraficznej stosowanie formatu B1 oraz dokładne obliczenia dotyczące produkcji są kluczowe dla optymalizacji materiałów i minimalizacji odpadów. Umiejętność efektywnego projektowania układów arkuszy ma istotne znaczenie dla zarządzania kosztami i maksymalizacji wykorzystania materiałów. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być proces przygotowania do druku, gdzie precyzyjne obliczenie liczby użytków na arkuszu pozwala na lepszą kontrolę nad kosztami produkcji oraz zwiększenie efektywności.

Pytanie 25

Jaką ilość drutu introligatorskiego należy wykorzystać do wykonania oprawy dla 10 000 magazynów (po 3 zszywki), jeśli długość jednej zszywki to 20 mm?

A. 300 m
B. 900 m
C. 600 m
D. 100 m
Aby obliczyć ilość drutu introligatorskiego potrzebnego do wykonania oprawy zeszytowej dla 10 000 czasopism z użyciem 3 zszywek o długości 20 mm, należy zastosować prostą kalkulację. Pierwszym krokiem jest obliczenie całkowitej długości zszywek potrzebnych do zeszytów. W tym przypadku, dla jednego czasopisma, ilość drutu potrzebnego wynosi 3 zszywki x 20 mm = 60 mm. Następnie, aby obliczyć długość dla wszystkich 10 000 czasopism, mnożymy 60 mm przez 10 000, co daje 600 000 mm. Przeliczając to na metry, otrzymujemy 600 m. W praktyce, takie obliczenia są niezwykle istotne dla producentów czasopism i wydawnictw, ponieważ wpływają na całkowity koszt materiałów oraz planowanie produkcji. Przestrzeganie dobrych praktyk w zakresie optymalizacji zużycia materiałów jest kluczowe dla osiągnięcia efektywności w procesach produkcyjnych oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 26

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. Impozycjoner
B. Blender
C. IrfanView
D. Adobe Illustrator
Impozycjoner to taki program, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o przygotowywanie dokumentów do druku. On zajmuje się tym, żeby odpowiednio poukładać strony na arkuszu drukarskim, tak żeby po złożeniu i przycięciu wszystko wyglądało jak należy. Dzięki różnym szablonom i opcjom, można dostosować impozycję do konkretnego projektu, co przyspiesza pracę w drukarniach. Na przykład, kiedy pracujesz nad książką, to impozycjoner automatycznie układa strony w dobrej kolejności, więc nie musisz się martwić, że coś źle ułożysz ręcznie. W branży mówi się, że warto korzystać z takich narzędzi jak Impozycjoner, bo to pomaga trzymać się norm druku, a przy okazji oszczędza czas i kasę. Co więcej, nowoczesne systemy impozycyjne często współpracują z innymi programami graficznymi, co jeszcze bardziej zwiększa ich możliwości.

Pytanie 27

Podczas tworzenia tekstu w postaci dialogu, co należy umieścić na początku wiersza?

A. dywiz
B. wykrzyknik
C. pauzę
D. wielokropek
Prawidłowa odpowiedź to 'pauza', ponieważ w przypadku dialogu w literaturze, gdy rozpoczynamy nową wypowiedź, używamy pauzy, aby wskazać na zmianę mówcy lub nową myśl. Pauza jest kluczowym elementem w transkrypcji dialogu, który pozwala na oddzielenie poszczególnych wypowiedzi, a także nadaje tekstowi naturalny rytm. W praktyce oznacza to, że po imieniu mówcy (jeśli jest podane) i przed jego wypowiedzią używamy pauzy, co jest zgodne z zasadami typograficznymi. Spójrzmy na przykład: "Ania powiedziała: — Cześć, jak się masz?". Widzimy tutaj zastosowanie pauzy dla jasności i płynności dialogu. Używanie pauzy jest nie tylko zgodne z zasadami gramatycznymi, ale również wspiera zrozumienie tekstu przez czytelników, umożliwiając im łatwiejsze śledzenie wypowiedzi. Dobra praktyka literacka wymaga, aby dialog był przemyślany i klarowny, a więc zastosowanie pauzy w tym kontekście jest niezbędne.

Pytanie 28

Ile arkuszy RA2 (430 x 610 mm) powinno się zamówić, aby wydrukować 1 000 sztuk ulotek formatu A4, przy naddatku technologicznym wynoszącym 10%?

A. 275 arkuszy
B. 300 arkuszy
C. 200 arkuszy
D. 250 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy RA2 potrzebnych do wydrukowania 1000 sztuk ulotek formatu A4, należy najpierw określić, ile ulotek można wydrukować na jednym arkuszu RA2. Wymiary arkusza RA2 wynoszą 430 x 610 mm, a standardowy format A4 ma wymiary 210 x 297 mm. Na jednym arkuszu RA2 można zmieścić 2 ulotki A4 w orientacji pionowej, co daje nam 2 ulotki na jednym arkuszu. Zatem do wydrukowania 1000 ulotek potrzebujemy 500 arkuszy A4. Ze względu na naddatek technologiczny w wysokości 10%, musimy uwzględnić dodatkowe arkusze. Obliczamy to w następujący sposób: 500 arkuszy + 10% z 500, co daje 500 + 50 = 550 arkuszy. Następnie, obliczamy, ile arkuszy RA2 musimy zamówić w tej samej proporcji. Biorąc pod uwagę, że na jednym arkuszu RA2 możemy wydrukować 2 ulotki A4, dzielimy 550 przez 2, co daje nam 275 arkuszy RA2. Ta metoda obliczeń uwzględnia zarówno wymogi produkcyjne, jak i naddatek technologiczny, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej.

Pytanie 29

Największy nadmiar technologiczny przy ustalaniu kosztów wytwarzania kalendarzy planszowych powinien być przewidywany w trakcie procesów

A. wykonywania form drukowych
B. projektowania graficznego
C. introligatorskich
D. drukowania
Wybór odpowiedzi związanych z introligatorskimi, wykonywaniem form drukowych czy projektowaniem graficznego jest błędny z kilku powodów. Procesy introligatorskie, choć istotne dla finalizacji produktu, zazwyczaj generują mniejszy naddatek technologiczny względem procesu drukowania. Introligatornia obejmuje takie etapy jak składanie, zszywanie czy oprawa, które są mniej skomplikowane technologicznie i wymagają mniejszych nakładów. Wyposażenie introligatorni można często znormalizować, co ogranicza potencjalne straty. W odniesieniu do wykonywania form drukowych, kluczowe są przygotowania przed drukiem, ale etapy te są głównie związane z kosztami stałymi i innymi przygotowaniami, które nie mają tak dużego wpływu na naddatek technologiczny, jak samo drukowanie. Projektowanie graficzne natomiast, mimo że ma fundamentalne znaczenie dla wyglądu końcowego produktu, nie generuje bezpośrednich naddatków związanych z produkcją, a jego koszty są często jednorazowe i nie dotyczą bezpośrednio procesu wytwarzania. Tego typu błędne rozumowanie może wynikać z mylnego przekonania, że każdy etap procesu produkcji jest równie istotny w kontekście kosztów, podczas gdy w rzeczywistości kluczowe są te etapy, które mają największy wpływ na wydajność i jakość, a zatem również na naddatek technologiczny.

Pytanie 30

Wymień podstawowe typy formatów zapisu dla plików graficznych bitmapowych?

A. CDR, Al, DOCX
B. CDR, DOC, INDD
C. PDF, AI, PCX
D. JPEG, TIFF, PSD
Odpowiedź JPEG, TIFF, PSD jest poprawna, ponieważ wszystkie te formaty są powszechnie używane w grafice bitmapowej. JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format, który został zaprojektowany do kompresji obrazów fotograficznych z minimalną utratą jakości, co czyni go idealnym do publikacji w internecie i przechowywania zdjęć. TIFF (Tagged Image File Format) natomiast jest formatem bezstratnym, znanym z wysokiej jakości obrazu, często wykorzystywanym w druku i archiwizacji. PSD (Photoshop Document) to natywny format plików programu Adobe Photoshop, który umożliwia zachowanie wielu warstw, co jest niezwykle przydatne w edycji grafiki. Używanie tych formatów jest zgodne z branżowymi standardami, ponieważ zapewniają one elastyczność i jakość, które są niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach graficznych.

Pytanie 31

Aby wykonać wydruk 2 000 jednostronnych, jednokolorowych ogłoszeń urzędowych (1 + 0) w formacie B2, należy zastosować:

A. papier powlekany 100 g/m2, InDesign, druk offsetowy
B. folię błyszczącą 150 g/m2, Corel Draw, rotograwiurę
C. folię PVC 180 g/m2, QuarkXPress, druk cyfrowy
D. papier niepowlekany 80 g/m2, WordPress, fleksografię
Wybór materiałów i technologii druku w kontekście wydruku obwieszczeń urzędowych jest kluczowy dla ich funkcjonalności i estetyki. Zastosowanie folii błyszczącej 150 g/m2, jak w jednej z odpowiedzi, nie jest odpowiednie, ponieważ folia, mimo atrakcyjnego wyglądu, może ograniczyć czytelność tekstu i nie jest zalecana do dokumentów urzędowych, gdzie jasność i przejrzystość informacji są priorytetowe. Dodatkowo, rotograwiura, jako technologia druku, jest bardziej skomplikowana i kosztowna niż druk offsetowy, co czyni ją niepraktycznym wyborem dla prostych obwieszczeń. W przypadku papieru niepowlekanego 80 g/m2, chociaż jest to materiał często stosowany, jego niższa gramatura sprawia, że dokumenty mogą być mniej trwałe i bardziej podatne na uszkodzenia, co jest niewłaściwe w kontekście obwieszczeń, które powinny wytrzymywać dłuższy czas ekspozycji. Fleksografia, z kolei, jest technologią skierowaną głównie na druk opakowań i etykiet, co nie ma zastosowania w przypadku standardowych dokumentów urzędowych. Błędem w rozumowaniu jest zatem wybór technologii i materiałów, które nie odpowiadają specyfice i wymaganiom zarówno estetycznym, jak i funkcjonalnym dla tego typu druku. Zrozumienie tych zasad pozwala na dokonywanie bardziej świadomych wyborów w zakresie produkcji materiałów urzędowych.

Pytanie 32

Jaką kwotę należy zapłacić za złamanie jednego arkusza w formacie A1 na składkę 32-stronicową, jeśli cena za złamanie wynosi 1 grosz?

A. 4 gr
B. 3 gr
C. 6 gr
D. 5 gr
W odpowiedziach, które wskazują na 5 groszy, 3 grosze czy 6 groszy, pojawiają się błędne założenia dotyczące kosztu złamania arkusza formatu A1. Kluczowym zagadnieniem jest błędne zrozumienie, jak liczy się całkowity koszt złamania w kontekście liczby stron. Koszt złamania arkusza A1 jest ustalany na podstawie ilości złamań potrzebnych do podziału na mniejsze składki, a nie na podstawie samej liczby stron. Każde złamanie arkusza A1 kosztuje 1 grosz, a dla 32-stronicowej publikacji, która zazwyczaj wymaga 4 złamań, całkowity koszt wynosi 4 grosze. W przypadku odpowiedzi sugerujących, że koszt wynosi 5 lub 6 groszy, mylone są podstawowe zasady dotyczące wyceny złamań, co prowadzi do zawyżenia kosztów. Warto również zwrócić uwagę na typowe błędy myślowe, takie jak niewłaściwe mnożenie lub dodawanie kosztów, co może wyniknąć z braku zrozumienia samego procesu złamania i jego wpływu na finalny koszt druku. Prawidłowe podejście do kalkulacji kosztów w branży poligraficznej powinno opierać się na precyzyjnych danych, które umożliwiają zrozumienie zależności między strukturą publikacji a kosztami produkcji.

Pytanie 33

Podczas przygotowywania projektu ulotki do druku klient wymaga, aby wszystkie elementy graficzne wychodziły poza krawędź cięcia arkusza. Jak należy poprawnie przygotować plik do produkcji poligraficznej?

A. Dodać spady wokół formatu netto
B. Ustawić marginesy wewnętrzne na 0 mm
C. Zmienić paletę kolorów na RGB
D. Zwiększyć rozdzielczość do 600 dpi
Poprawne przygotowanie pliku do druku, gdy elementy graficzne mają wychodzić poza krawędź cięcia, wymaga zastosowania tzw. spadów. Spad, czyli margines zewnętrzny poza formatem netto, to obszar, o który powiększa się projekt względem ostatecznego formatu. Najczęściej dodaje się 2–5 mm z każdej strony. Elementy tła, grafiki czy kolory, które mają „wychodzić poza krawędź”, muszą zostać poprowadzone aż do końca spadu. Dzięki temu podczas cięcia na gilotynie, nawet drobne przesunięcia maszyny nie spowodują powstania białych pasków na krawędziach wydruku. To absolutny standard w branży poligraficznej, uznawany zarówno w małych drukarniach, jak i w dużych zakładach produkcyjnych. W praktyce, jeśli projekt nie ma spadów, drukarnia zwykle odrzuca plik lub prosi o poprawki. Spady to podstawa profesjonalnych przygotowań do druku – od wizytówek po plakaty i katalogi. Z mojego doświadczenia, niedodanie spadów to jeden z najczęstszych błędów na etapie prepress, a jego skutki bywają naprawdę kosztowne. Warto zawsze sprawdzać, czy są ustawione i czy wszystkie grafiki oraz tła sięgają do końca tego obszaru.

Pytanie 34

Oblicz ilość arkuszy A3+, które są potrzebne do wydrukowania 2 000 ulotek w formacie A4, przy założonym naddatku technologicznym wynoszącym 10%

A. 1 000 arkuszy
B. 1 300 arkuszy
C. 1 100 arkuszy
D. 1 200 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy A3+ potrzebnych do wydrukowania 2000 sztuk ulotek formatu A4 z naddatkiem technologicznym wynoszącym 10%, należy najpierw ustalić, ile ulotek można wydrukować z jednego arkusza A3+. Format A3+ ma wymiary 329 x 483 mm, co pozwala na umieszczenie dwóch arkuszy A4 (210 x 297 mm) w orientacji poziomej. W związku z tym z jednego arkusza A3+ można wydrukować 2 ulotki A4. Wydruk 2000 ulotek wymaga więc 1000 arkuszy A3+, aby to zrealizować. Jednakże, biorąc pod uwagę naddatek technologiczny wynoszący 10%, potrzebujemy większej liczby arkuszy. Naddatek ten jest niezbędny w celu zminimalizowania strat materiału i zapewnienia jakości wydruku. Obliczamy zatem 1000 arkuszy A3+ powiększone o 10%, co daje 1100 arkuszy A3+. Takie podejście zapewnia, że nie dojdzie do przerwy w produkcji w wyniku uszkodzenia arkuszy podczas druku, co jest praktyką zatwierdzoną w branży poligraficznej.

Pytanie 35

Ile arkuszy B2 należy przygotować, aby wydrukować 1 000 plakatów o formacie A3, biorąc pod uwagę naddatek technologiczny wynoszący 5%?

A. 1 050 arkuszy
B. 1 000 arkuszy
C. 525 arkuszy
D. 500 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy B2 potrzebnych do wykonania 1 000 plakatów formatu A3, należy uwzględnić naddatek technologiczny wynoszący 5%. Format A3 ma wymiar 297 mm x 420 mm, co oznacza, że można na jednym arkuszu B2 (format 500 mm x 700 mm) umieścić 2 plakaty A3 w orientacji poziomej. Całkowita liczba plakatów potrzebnych, uwzględniając naddatek, wynosi: 1 000 plakatów + 5% = 1 050 plakatów. Przy założeniu, że na jednym arkuszu B2 można uzyskać 2 plakatów A3, potrzebujemy 1 050 / 2 = 525 arkuszy B2. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w przemyśle poligraficznym, gdzie precyzyjne planowanie materiałów pozwala na optymalizację kosztów i minimalizację odpadów. Warto również pamiętać o standardach dotyczących przygotowania do druku, które często zalecają dodanie naddatku technologicznego, aby uwzględnić ewentualne błędy podczas produkcji oraz cięcia materiałów. Wiedza ta jest niezwykle ważna dla efektywnego zarządzania produkcją i utrzymania wysokiej jakości druku.

Pytanie 36

Co to za symbol lub wyrażenie, które jest umownym jednoczesnym znakiem pisarskim o ustalonym znaczeniu, na przykład: "$"?

A. opposite.
B. ligature.
C. digraf.
D. abrewiatura.
Antonym to termin, który odnosi się do słów o przeciwnym znaczeniu, takich jak 'gorący' i 'zimny'. W kontekście pytania o umowny znak pisarski, wybór antonimu jako odpowiedzi jest mylący, ponieważ nie ma on związku z ideą zastępowania słów. Ligatura to z kolei zespół dwóch lub więcej znaków pisarskich połączonych w jeden, co występuje często w typografii, na przykład w połączeniu liter 'fi' w jeden znak. Jednak ligatura nie ma stałego znaczenia jak abrewiatura, a jej zastosowanie jest bardziej estetyczne w typografii niż funkcjonalne. Digraf zaś to zestawienie dwóch liter, które mogą reprezentować jeden dźwięk, jak w przypadku 'ch' w języku polskim. Zarówno ligatura, jak i digraf nie pełnią roli umownych znaków zastępujących słowa czy frazy. Stąd wybór tych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące definicji i zastosowania terminów w języku i pisarstwie. Kluczowym błędem jest niezrozumienie, że umowne znaki pisarskie, takie jak abrewiatury, mają za zadanie uprościć komunikację, a nie stanowić przeciwnych lub połączonych znaczeń w kontekście językowym.

Pytanie 37

Jakie jest znaczenie skrótu CMS w kontekście cyfrowego przygotowania produktów poligraficznych?

A. Zarządzanie kolorem
B. Cyfrowy druk solwentowy
C. Pakiet programów firmy Microsoft do projektowania publikacji
D. Urządzenie do cyfrowej symulacji wydruku offsetowego
Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z mylenia pojęć związanych z technologią druku z terminologią zarządzania kolorem. Na przykład, opcja dotycząca 'cyfrowego druku solwentowego' odnosi się do konkretnego procesu druku, który wykorzystuje atramenty solwentowe, co jest zupełnie inną kategorią niż zarządzanie kolorem. Druk solwentowy jest stosowany głównie w produkcji grafiki wielkoformatowej, natomiast CMS dotyczy szerokiego zakresu technik zapewniających spójność kolorystyczną w różnych urządzeniach. Z kolei urządzenie do cyfrowej symulacji wydruku offsetowego to narzędzie służące do symulacji efektów druku offsetowego, co również nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem kolorem w kontekście cyfrowych procesów. Wreszcie, pakiet programów firmy Microsoft do projektowania publikacji, choć użyteczny w kontekście tworzenia treści, nie odnosi się do zarządzania kolorem, które jest bardziej skomplikowanym i technicznym procesem wymagającym znajomości specyfikacji kolorów oraz ich reprodukcji w różnych mediach. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to zbytnie uproszczenie tematów związanych z grafiką, co skutkuje brakiem zrozumienia kluczowych pojęć związanych z jakością druku i reprodukcją kolorów.

Pytanie 38

Które pojęcia opisują sposoby rozmieszczenia elementów graficznych na stronicy publikacji?

otwartyzamkniętyłączonyosiowy
dowolnydynamicznydowolnysymetryczno-blokowy
swobodnysymetrycznystatycznyasymetryczny dowolny
nieokreślonywielopłaszczyznowymieszanywielołamowy
A.B.C.D.

A. A.
B. C.
C. D.
D. B.
Wybór odpowiedzi A, B lub C sugeruje, że nie do końca rozumiesz podstawowe zasady kompozycji wizualnej. Te odpowiedzi nie odnoszą się do kluczowych metod rozmieszczania elementów na stronie, które są ważne w projektowaniu graficznym. Osoby wybierające A lub B mogą mylić estetykę z faktycznymi strategiami układu, które definiują, jak coś powinno wyglądać na stronie. Choć odpowiedzi A i B mogą być związane z różnymi stylami, wcale nie mówią o tym, jak poprawnie ustawić materiały na stronie. Przy projektowaniu publikacji warto pamiętać, że układ graficzny powinien nie tylko przyciągać wzrok, ale również prowadzić czytelnika w logiczny sposób. Zły wybór układu może wprowadzić chaos, a to utrudnia przyswajanie treści. Dobrze jest zwrócić uwagę na zasady kompozycji, jak zasada trzecich czy złoty podział, bo to naprawdę pomaga w tworzeniu ładnych i przejrzystych układów. Jeśli lepiej zrozumiesz te zasady, to na pewno poprawisz jakość swojego projektowania.

Pytanie 39

Jakie urządzenie cyfrowe powinno się wykorzystać do naniesienia nadruku na płytkach ceramicznych?

A. Ploter UV
B. Drukarka sublimacyjna
C. Drukarka elektrofotograficzna
D. Ploter grawerujący
Wybór innych urządzeń do nadruku na płytkach ceramicznych jest związany z pewnymi ograniczeniami technicznymi, które uniemożliwiają osiągnięcie pożądanych efektów. Ploter grawerujący, mimo że może być używany do obróbki powierzchni, nie jest przeznaczony do drukowania, lecz do grawerowania, co oznacza, że nie jest w stanie nałożyć tuszu w formie nadruku. Grawerowanie polega na usuwaniu materiału, co jest zupełnie innym procesem i nie zapewnia pożądanych efektów estetycznych, które można uzyskać za pomocą druku. Drukarka sublimacyjna, chociaż skuteczna w przypadku materiałów tekstylnych, wymaga specjalnych podłoży, które mogą absorbować tusz sublimacyjny, a ceramika nie jest jednym z nich. Ten typ druku wiąże się z przenoszeniem barwnika na materiał przy użyciu wysokiej temperatury, co jest nieodpowiednie dla płyt ceramicznych, które mogą ulec uszkodzeniu. Drukarka elektrofotograficzna, znana również jako drukarka laserowa, działa na zasadzie elektrografii i jest przystosowana głównie do papieru oraz materiałów płaskich, co również ogranicza jej zastosowanie w kontekście ceramiki. Wybór niewłaściwego urządzenia do druku na ceramice często wynika z niepełnego zrozumienia technologii druku oraz specyfiki materiałów, co prowadzi do niewłaściwych wyborów i niezadowalających rezultatów. Ważne jest, aby przed rozpoczęciem procesu drukarskiego zapoznać się z wymaganiami i właściwościami materiału, na którym planujemy pracować, aby wybrać odpowiednią metodę druku, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości i trwałości nadruków.

Pytanie 40

Podczas tworzenia publikacji cyfrowej, co oznacza termin 'spad'?

A. Przesunięcie koloru w procesie druku
B. Zmniejszenie rozdzielczości obrazu
C. Rodzaj druku na papierze teksturowanym
D. Obszar dwustronnego marginesu przeznaczony na odcięcie
W publikacjach cyfrowych i procesach związanych z przygotowaniem do druku termin 'spad' ma konkretne znaczenie i nie jest związany z innymi procesami, takimi jak zmniejszenie rozdzielczości obrazu czy przesunięcie koloru w procesie druku. Zmniejszenie rozdzielczości obrazu odnosi się do zmiany ilości pikseli, co może wpływać na jakość obrazu, ale nie ma związku ze 'spadem'. Jest to działanie związane z optymalizacją plików graficznych, szczególnie w kontekście publikacji cyfrowych, gdzie rozmiar pliku odgrywa dużą rolę. Przesunięcie koloru w procesie druku to zjawisko, które może wystąpić w wyniku błędnej kalibracji maszyn drukujących, ale również nie dotyczy 'spadu'. To bardziej kwestia precyzyjnej synchronizacji drukarek i profilów kolorystycznych. Natomiast druk na papierze teksturowanym odnosi się do wyboru materiału, który ma specyficzne właściwości powierzchniowe, co wpływa na ostateczny wygląd wydruku, ale nie jest związany z koncepcją 'spadu'. Każda z tych odpowiedzi dotyka innych aspektów pracy z grafiką i drukiem, ale nie tłumaczy tego, czym faktycznie jest 'spad', który jest integralnym elementem procesu przygotowania do druku.