Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Terapeuta zajęciowy
  • Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
  • Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 14:38
  • Data zakończenia: 15 maja 2025 14:39

Egzamin niezdany

Wynik: 0/40 punktów (0,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Potrzeby związane z godnością i prestiżem wchodzą w skład grupy potrzeb

A. szacunku i uznania
B. twórczości i ekspresji
C. przynależności i miłości
D. samorealizacji i wiedzy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "szacunku i uznania" jest poprawna, ponieważ potrzeby godności i prestiżu są elementami hierarchii potrzeb, które zostały opisane przez Abrahama Maslowa. W jego teorii te potrzeby znajdują się na wyższym poziomie, gdzie jednostka pragnie być szanowana przez innych oraz dąży do uzyskania uznania za swoje osiągnięcia. Przykładem zastosowania tych potrzeb w praktyce może być środowisko pracy, w którym pracownicy, otrzymując pozytywne opinie i nagrody za swoje osiągnięcia, czują się doceniani i zmotywowani do dalszego rozwoju. Wartościowanie godności i prestiżu w organizacji prowadzi do zwiększonej satysfakcji pracowników i lepszej atmosfery w miejscu pracy, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi. Dążenie do stworzenia środowiska, w którym potrzeby szacunku są zaspokajane, jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej wydajności i lojalności pracowników, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do sukcesu całej organizacji.
Pytanie 2

Jakie materiały oraz narzędzia powinien uwzględnić w swoim wyposażeniu terapeuta, który organizuje zajęcia z techniki patchwork?

A. Wosk ceramiczny, zaprawiacz, angoby
B. Cynę, szlifierkę, fragmenty kolorowego szkła
C. Maszynę do szycia, kawałki tkanin, wykrój
D. Medium do spękań, klej wikolowy, farbę akrylową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi, która obejmuje maszynę do szycia, kawałki tkanin oraz wykrój, jest jak najbardziej trafny w kontekście przygotowania pracowni terapeutycznej do zajęć z techniki patchwork. Technika ta, polegająca na łączeniu różnych kawałków materiałów w celu stworzenia nowego, estetycznego dzieła, wymaga odpowiednich narzędzi, które umożliwiają precyzyjne szycie. Maszyna do szycia jest podstawowym narzędziem w tym procesie, umożliwiającym szybkie i efektywne łączenie tkanin. Kawałki tkanin są niezbędne, jako że to właśnie z nich powstaje finalny projekt, a ich różnorodność kolorystyczna i teksturalna wpływa na ostateczny efekt wizualny. Wykrój, z kolei, stanowi plan działania, który ułatwia precyzyjne cięcie i szycie, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych wymiarów i kształtów. Na zajęciach terapeutycznych, wykorzystanie techniki patchwork może wspierać rozwój umiejętności manualnych, kreatywności oraz koordynacji ruchowej uczestników, co jest zgodne z aktualnymi standardami w terapii zajęciowej. Przykładowe zastosowanie tej techniki to tworzenie poduszek, narzut czy torebek, które nie tylko pełnią funkcję użytkową, ale także są nośnikami emocji i osobistych historii ich twórców.
Pytanie 3

Jaką technikę aktywnego słuchania wykorzystuje terapeuta zajęciowy, gdy mówi do podopiecznego "Z tego co mówisz, rozumiem, że chodziło o ..."?

A. Moralizowanie
B. Motywowanie
C. Parafrazowanie
D. Sugestia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Parafrazowanie to naprawdę przydatna technika, która pomaga w słuchaniu. W skrócie, polega na tym, żeby powtórzyć czyjeś myśli i uczucia, ale w prostszy sposób. Jeśli terapeuta mówi Z tego co mówisz, rozumiem, że chodziło o…, to znaczy, że nie tylko słucha, ale też chce się upewnić, że dobrze zrozumiał. Dzięki temu buduje się zaufanie i poczucie bezpieczeństwa. Na przykład, jeśli podopieczny dzieli się swoimi emocjami na temat codziennych trudności, terapeuta, parafrazując jego słowa, może pomóc mu zauważyć ważne uczucia i myśli. A to z kolei prowadzi do lepszej rozmowy. Moim zdaniem, to świetna metoda, bo pacjent czuje się naprawdę wysłuchany i rozumiany.
Pytanie 4

Terapeuta zajęciowy zauważył, że jego podopieczny zmagający się z zespołem depresyjnym nie ma już leków. W takim przypadku powinien skontaktować się z

A. coachem
B. psychologiem
C. lekarzem rodzinnym
D. psychiatrą

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, która wskazuje na konieczność skontaktowania się z psychiatrą, jest trafna ze względu na specyfikę leczenia zespołu depresyjnego. Psychiatrzy są wyspecjalizowanymi lekarzami, którzy posiadają kompetencje do diagnozowania oraz leczenia zaburzeń psychicznych, w tym depresji. W sytuacji, gdy pacjentowi skończyły się leki, kluczowe jest, aby zapewnić mu dostęp do odpowiedniego leczenia farmakologicznego, które jest istotnym elementem terapii depresji. Psychiatrzy mają doświadczenie w doborze leków oraz monitorowaniu ich skutków ubocznych, co jest niezbędne w przypadku pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Przykładowo, w przypadku depresji, zmiana dawkowania lub przepisanie innego leku może znacząco wpłynąć na samopoczucie pacjenta. W praktyce terapeutycznej, jeśli terapeuta zajęciowy zauważa problemy z leczeniem farmakologicznym, powinien jak najszybciej skierować pacjenta do psychiatry, zapewniając mu tym samym kontynuację leczenia oraz wsparcie w trudnych chwilach.
Pytanie 5

W dziennym oddziale psychiatrycznym przebywa podopieczna, która ma problem z nadwagą oraz nie zwraca uwagi na swój wygląd zewnętrzny. Jakie zajęcia powinien z nią przeprowadzić terapeuta?

A. ruchowe i umiejętności społeczne
B. lekowe i higieniczne
C. ruchowe i higieniczne
D. lekowe i umiejętności praktyczne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "ruchowych i higienicznych" jest prawidłowa, ponieważ w przypadku pacjentki z nadwagą, która nie dba o swój wygląd zewnętrzny, kluczowe jest wprowadzenie zajęć, które łączą elementy aktywności fizycznej oraz higieny osobistej. Treningi ruchowe pomagają w poprawie ogólnej kondycji fizycznej, co może przyczynić się do redukcji masy ciała oraz zwiększenia poczucia własnej wartości. Regularna aktywność fizyczna, dopasowana do możliwości pacjentki, może obejmować ćwiczenia aerobowe, siłowe oraz ćwiczenia rozciągające. Z drugiej strony, edukacja dotycząca higieny osobistej jest niezbędna, aby poprawić samopoczucie psychiczne i fizyczne pacjentki. W kontekście terapii należy stosować holistyczne podejście, które uwzględnia zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w psychiatrii. Przykłady zastosowania obejmują organizację grupowych zajęć ruchowych, które nie tylko poprawią kondycję, ale także będą sprzyjały nawiązywaniu relacji międzyludzkich, co jest istotne w procesie terapeutycznym.
Pytanie 6

Pacjent przebywający na oddziale psychiatrycznym jest przekonany, że inni wpływają na niego za pomocą Internetu. U niego występują zaburzenia

A. pamięci
B. uwagi
C. myślenia
D. spostrzegania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pacjent, który jest przekonany, że inni oddziałują na niego za pomocą Internetu, wykazuje zaburzenia myślenia, które są kluczowym elementem w diagnostyce zaburzeń psychicznych. W przypadku tego pacjenta można zauważyć objawy, które mieszczą się w zakresie myślenia paranoidalnego, charakterystycznego dla niektórych schorzeń psychicznych, takich jak schizofrenia. Myślenie to jest zniekształcone, co prowadzi do fałszywych przekonań o prześladowaniach lub manipulacji przez inne osoby. W praktyce klinicznej, rozpoznanie zaburzeń myślenia jest istotne, ponieważ na ich podstawie można opracować odpowiedni plan terapeutyczny. W terapii pacjentów z tego typu zaburzeniami stosuje się różne metody, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga w identyfikacji i modyfikacji negatywnych wzorców myślenia. Zrozumienie i adresowanie tych zaburzeń jest kluczowe dla poprawy jakości życia pacjentów oraz ich funkcjonowania w społeczeństwie.
Pytanie 7

Jaką metodę powinien wybrać terapeuta zajęciowy dla grupy dorosłych uczestników, którzy są zainteresowani literaturą?

A. Filmoterapię
B. Teatroterapię
C. Biblioterapię
D. Bajkoterapię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Biblioterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje literaturę, aby wspierać proces terapeutyczny oraz rozwijać umiejętności emocjonalne i społeczne uczestników. W przypadku dorosłych podopiecznych zainteresowanych literaturą, biblioterapia może stać się nie tylko narzędziem do pracy nad problemami emocjonalnymi, ale również sposobem na rozwijanie krytycznego myślenia, empatii oraz umiejętności komunikacyjnych. Terapeuta zajęciowy może zaplanować sesje, w których uczestnicy będą analizować wybrane teksty literackie, dzielić się swoimi interpretacjami oraz refleksjami. Przykładowe działania mogą obejmować organizację dyskusji na temat książek, tworzenie grupowych projektów literackich czy nawet pisanie własnych opowiadań. Te działania nie tylko wzbogacają doświadczenie uczestników, ale również sprzyjają budowaniu relacji w grupie oraz wspierają rozwój osobisty. Biblioterapia jest uznawana za skuteczną metodę w pracy z dorosłymi z różnymi problemami, co podkreślają standardy dotyczące terapii zajęciowej oraz pracy z literaturą.
Pytanie 8

W terapii stosuje się następujące sekwencje etapów:

A. opracowanie planu działania, diagnoza, wdrożenie planu działania, ocena efektów realizacji
B. opracowanie planu działania, wdrożenie planu działania, ocena efektów realizacji, diagnoza
C. diagnoza, ocena efektów realizacji, opracowanie planu działania, wdrożenie planu działania
D. diagnoza, opracowanie planu działania, wdrożenie planu działania, ocena efektów realizacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź to kolejność: diagnozę, opracowanie planu pracy, realizację planu pracy oraz ocenę efektów pracy. Taki układ odpowiada standardowym praktykom terapeutycznym, w których kluczowe jest najpierw zrozumienie potrzeb pacjenta poprzez diagnozę, co pozwala na właściwe zaplanowanie dalszych działań. Diagnoza, która jest pierwszym krokiem, polega na dokładnej ocenie stanu zdrowia i potrzeb pacjenta oraz sformułowaniu hipotez dotyczących przyczyn ewentualnych problemów. Następnie, na podstawie uzyskanych informacji, opracowuje się plan pracy, który powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb i celów terapeutycznych. Realizacja planu pracy to proces, w którym terapeuta i pacjent współpracują, aby osiągnąć ustalone cele. Ostatnim etapem jest ocena efektów pracy, która pozwala na monitorowanie postępów i wprowadzenie ewentualnych modyfikacji w terapii. Przykładowo, w terapii behawioralnej, diagnoza może obejmować obserwację zachowań pacjenta, co prowadzi do stworzenia planu interwencyjnego. Regularna ocena efektów pozwala na adaptację strategii, co zwiększa skuteczność terapii.
Pytanie 9

W kontekście etapów procesu terapeutycznego, określenie celów terapeutycznych wynika bezpośrednio

A. z dobranych metod i technik terapii zajęciowej
B. z opracowanych programów zajęć
C. z ustalonego planu działań
D. ze sformułowanej diagnozy funkcjonalnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sprecyzowanie celów terapeutycznych jest kluczowym etapem procesu terapeutycznego, który w dużej mierze opiera się na postawionej diagnozie funkcjonalnej. Diagnoza ta analizuje aktualny stan pacjenta, jego potrzeby oraz trudności, co pozwala na zidentyfikowanie obszarów wymagających wsparcia. Na przykład, jeśli diagnostyka ujawnia problemy z motoryką dużą, cele terapeutyczne mogą obejmować rozwijanie zdolności do chwytania i manipulacji przedmiotami. W praktyce, terapeuci często korzystają z narzędzi oceny funkcjonalnej, które pomagają precyzyjnie określić, jakie umiejętności wymagają poprawy. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), ustalanie celów powinno być oparte na indywidualnych potrzebach pacjenta, co zwiększa efektywność terapii i wspiera osiąganie satysfakcji z postępów. Ostatecznie, dobrze sprecyzowane cele terapeutyczne są fundamentem dalszych działań, które powinny być konsekwentnie dostosowywane do ewoluujących potrzeb pacjenta.
Pytanie 10

Przy planowaniu indywidualnej terapii zajęciowej dla pacjenta po udarze mózgu, terapeuta zajęciowy powinien na początku uwzględnić w projekcie

A. metody terapeutyczne
B. czas i lokalizację zajęć
C. zwyczaje oraz zainteresowania podopiecznego
D. diagnozę terapeutyczną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Diagnostyka terapeutyczna stanowi kluczowy element procesu planowania indywidualnej terapii zajęciowej, zwłaszcza w przypadku pacjentów po udarze mózgu. Właściwa diagnoza pozwala na zrozumienie specyficznych potrzeb, ograniczeń i możliwości pacjenta, co jest niezbędne do stworzenia skutecznego planu terapii. Na przykład, terapeuta może zidentyfikować, które funkcje motoryczne i poznawcze pacjenta są osłabione oraz jakie umiejętności są zachowane. Taka informacja pozwala na dostosowanie technik i celów terapii do indywidualnych możliwości pacjenta. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej, każda interwencja powinna być oparta na solidnej diagnozie oraz ocenie potrzeb pacjenta. W praktyce, terapeuta może stosować różnorodne narzędzia diagnostyczne, takie jak skale oceny funkcji, wywiady z pacjentem i jego rodziną, a także obserwację zachowań pacjenta, co pozwala na stworzenie zindywidualizowanego programu terapeutycznego, który będzie skutecznie wspierał pacjenta w powrocie do codziennych aktywności.
Pytanie 11

Uczestnik terapii ma zamiłowanie do oglądania programów telewizyjnych. Terapeuta, aby wspierać jego rozwój w zakresie umiejętności społecznych, powinien

A. zasugerować uczestnikowi udział w pokazach filmowych
B. wspólnie z uczestnikiem przeglądać telewizyjną ramówkę
C. zorganizować dla uczestnika grupowe spotkania telewizyjno-dyskusyjne
D. zwrócić uwagę uczestnika na wartości programów telewizyjnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jak dla mnie, organizowanie spotkań grupowych, gdzie można oglądać wspólnie różne programy telewizyjne i potem je omawiać, to super sposób na rozwijanie umiejętności społecznych. Dzięki takim dyskusjom nie tylko oglądamy coś razem, ale też dzielimy się swoimi opiniami, co naprawdę pomaga w ćwiczeniu komunikacji. Grupy dyskusyjne to świetna okazja, żeby nawiązać nowe znajomości, a także zwiększyć empatię, bo można zobaczyć, jak różnie inni patrzą na te same tematy. W terapii, takie wspólne chwile mogą bardzo pomóc w poczuciu, że należy się do jakiejś grupy, co jest ważne dla ludzi, którzy mają trudności w nawiązywaniu relacji. Można też wprowadzać różne tematy, które poruszają kwestie społeczne, bo to pomaga rozwijać krytyczne myślenie. Na przykład, fajnie byłoby organizować regularne spotkania, gdzie uczestnicy mogą aktywnie dyskutować o wybranych programach, co świetnie wpisuje się w praktyki terapii grupowej.
Pytanie 12

Rodzaj wsparcia przeznaczonego dla osób z trudnościami w zachowaniu, który ma formę zorganizowanych spotkań grupowych, mających na celu osiągnięcie rezultatów terapeutycznych, edukacyjnych oraz rozwojowych, to

A. rewalidacja
B. socjoterapia
C. hortikuloterapia
D. resocjalizacja

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Socjoterapia to forma wsparcia, która koncentruje się na pracy z grupami osób borykających się z trudnymi zachowaniami lub problemami społecznymi. Spotkania grupowe są ustrukturalizowane i mają na celu osiągnięcie konkretnych celów terapeutycznych, edukacyjnych oraz rozwojowych. W praktyce socjoterapia wykorzystuje różnorodne metody, takie jak dyskusje, ćwiczenia interaktywne czy techniki arteterapeutyczne, które pozwalają uczestnikom na wyrażanie swoich emocji oraz zdobywanie umiejętności niezbędnych do funkcjonowania w społeczeństwie. Przykładem zastosowania socjoterapii mogą być grupy wsparcia dla młodzieży z problemami emocjonalnymi, które mają na celu poprawę ich umiejętności społecznych oraz redukcję zachowań ryzykownych. Dobrą praktyką w socjoterapii jest dostosowywanie metod pracy do specyficznych potrzeb grupy, co pozwala na maksymalizację efektów terapeutycznych oraz zapewnienie bezpieczeństwa emocjonalnego uczestników.
Pytanie 13

Terapeuta, pomagając pacjentowi unieruchomionemu z powodu złamań kończyn dolnych, wybrał literaturę przyrodniczą oraz przygodową, aby zastępczo zaspokoić jego potrzebę

A. aktywnosci
B. uznania
C. afiliacji
D. bezpieczeństwa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to aktywność, ponieważ literatura przyrodnicza i przygodowa może stanowić doskonałe źródło stymulacji intelektualnej i emocjonalnej, co jest istotne dla pacjentów czasowo unieruchomionych. Aktywność w kontekście rehabilitacji psychicznej i fizycznej odgrywa kluczową rolę w procesie powrotu do zdrowia. Zaspokajanie potrzeby aktywności poprzez angażujące materiały może pomóc pacjentowi w utrzymaniu motywacji oraz zainteresowania, co jest ważne zwłaszcza w sytuacji, gdy nie może on aktywnie uczestniczyć w zajęciach fizycznych. Przykładem może być wykorzystanie książek o tematyce przyrodniczej, które mogą inspirować do rozważań nad światem naturalnym, lub literatury przygodowej, która może pobudzać wyobraźnię i wprowadzać w świat pełen emocji i doświadczeń. Takie podejście jest zgodne z zasadami holistycznej rehabilitacji, które uwzględniają nie tylko aspekty fizyczne, ale również psychiczne i społeczne, promując kompleksowe podejście do zdrowienia pacjentów.
Pytanie 14

Jakiego rodzaju trening powinien zaproponować terapeuta uczestnikom zajęć w środowiskowym domu samopomocy dla osób z problemami psychicznymi, po intensywnym wysiłku fizycznym?

A. Trening umiejętności praktycznych
B. Trening umiejętności społecznych
C. Trening autogenny Schultza
D. Trening nordic walking

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trening autogenny Schultza to technika relaksacyjna, która ma na celu redukcję stresu oraz poprawę samopoczucia psychicznego. Po intensywnym wysiłku fizycznym, organizm może odczuwać napięcie i zmęczenie, dlatego wprowadzenie ćwiczeń relaksacyjnych jest kluczowe. Techniki relaksacyjne, takie jak trening autogenny, pomagają w przywróceniu równowagi psychofizycznej, co jest szczególnie istotne dla osób z zaburzeniami psychicznymi. Przykładem zastosowania tej techniki może być wprowadzenie uczestników programu do ćwiczeń oddechowych i wizualizacji, które sprzyjają odprężeniu oraz redukcji objawów lękowych. Oprócz korzyści psychicznych, regularne stosowanie treningu autogennego może przyczynić się do poprawy jakości snu oraz ogólnego samopoczucia. Zgodnie z teorią Schultza, praktyki te powinny być wprowadzane w kontekście holistycznym, uwzględniającym zarówno zdrowie psychiczne, jak i fizyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z zaburzeniami emocjonalnymi i psychicznymi.
Pytanie 15

Ustawienie szpar powiekowych pod kątem, uszy osadzone blisko, krótki nos z płaskim czubkiem i szerokim grzbietem to cechy zewnętrzne typowe dla jakiego zespołu?

A. Klinefeltera
B. Retta
C. Angelmana
D. Downa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź na pytanie jest prawidłowa, ponieważ opisane cechy zewnętrzne, takie jak skośne ustawienie szpar powiekowych, nisko osadzone uszy, krótki nos z płaską nasadą oraz szeroki grzbiet, są charakterystyczne dla zespołu Downa, znanego również jako trisomia 21. Zespół Downa jest jedną z najczęstszych wad genetycznych, związanych z obecnością dodatkowego chromosomu 21, co prowadzi do różnorodnych cech fizycznych oraz intelektualnych. W praktyce, diagnostyka zespołu Downa polega na obserwacji tych konkretnych cech oraz przeprowadzaniu badań genetycznych, takich jak kariotypowanie, które pozwalają na identyfikację anomalii chromosomalnych. Wiedza na temat cech zewnętrznych zespołu Downa jest istotna w kontekście wczesnej interwencji medycznej oraz wsparcia psychologicznego, co może znacząco wpłynąć na jakość życia osób z tym zespołem. Rozpoznanie i zrozumienie objawów zespołu Downa oraz ich wpływu na rozwój dziecka jest kluczowe w pracy z pacjentami oraz ich rodzinami, a także ma zastosowanie w edukacji i rehabilitacji.
Pytanie 16

W trakcie terapii zajęciowej realizowanej z osobą dotkniętą reumatoidalnym zapaleniem stawów, wybór zajęć dla podopiecznego zależy głównie od

A. zdolności podopiecznego i możliwości finansowych terapeuty
B. stopnia zaawansowania choroby i pasji podopiecznego
C. etapu choroby i miejsca zamieszkania podopiecznego
D. etapu choroby i wykonywanego przez podopiecznego zawodu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiednich zajęć w terapii zajęciowej dla podopiecznych z reumatoidalnym zapaleniem stawów powinien być uzależniony od zaawansowania choroby oraz indywidualnych zainteresowań pacjenta. Zaawansowanie choroby ma kluczowe znaczenie, ponieważ różne etapy reumatoidalnego zapalenia stawów wiążą się z różnym poziomem sprawności fizycznej i zdolności do wykonywania codziennych aktywności. Na przykład, w początkowej fazie choroby pacjenci mogą bardziej angażować się w aktywności wymagające większej sprawności, natomiast w późniejszych etapach, kiedy ból i sztywność stawów są bardziej nasilone, zajęcia muszą być dostosowane do ich ograniczeń. Zainteresowania podopiecznego również odgrywają znaczącą rolę, ponieważ terapia, która jest zgodna z ich pasjami, zwiększa motywację i zaangażowanie. Przykładem może być organizacja warsztatów plastycznych dla osób, które czerpią radość z malowania, co może także przynieść ulgę w bólu poprzez zachętę do ruchu i poprawę nastroju. W praktyce terapeuci zajęciowi stosują zindywidualizowane plany działania, które uwzględniają profile funkcjonalne pacjentów oraz ich życiowe cele, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji.
Pytanie 17

Zajęcia z zastosowaniem gier paluszkowych oraz wyliczanek są zalecane dla

A. seniorów w początkowym stadium choroby Alzheimera
B. dorosłych z autyzmem i lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej
C. dzieci z zaburzeniami rozwoju mowy
D. osób dorosłych z problemem jąkania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zabawy paluszkowe i wyliczanki stanowią niezwykle ważny element terapii dzieci z zaburzeniami rozwoju mowy. Działania te, poprzez angażowanie dzieci w interaktywną aktywność, stymulują rozwój motoryki małej oraz wspierają procesy językowe. Paluszki są doskonałym narzędziem do nauki poprzez zabawę, co jest zgodne z ideą wczesnej interwencji w logopedii. W praktyce, terapeuci często wykorzystują te formy aktywności do poprawy artykulacji, rytmiki mowy oraz budowania słownictwa. Warto podkreślić, że zabawy te sprzyjają także integracji społecznej, co ma kluczowe znaczenie w kontekście rozwoju emocjonalnego dzieci. Zastosowanie zabaw paluszkowych wspiera również rozwój kreatywności i wyobraźni, co jest szczególnie istotne w pracy z dziećmi. Standardy pracy z dziećmi z zaburzeniami mowy wskazują na konieczność stosowania różnorodnych metod, a zabawy paluszkowe stanowią jedną z nich, cenioną przez specjalistów w terapii logopedycznej.
Pytanie 18

Gdzie w scenariuszu powinna być umieszczona czynność terapeutyczna, polegająca na ocenianiu oraz udzielaniu wskazówek uczestnikowi w danym miejscu pracy?

A. Na liście celów szczegółowych
B. W początkowej części realizacji zajęć
C. Na liście metod oraz technik terapii zajęciowej
D. W głównej części realizacji zajęć

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Czynność terapeuty polegająca na sprawdzaniu i udzielaniu wskazówek uczestnikowi na danym stanowisku pracy powinna być umieszczona w zasadniczej części przebiegu zajęć, ponieważ to właśnie w tym etapie realizowane są główne cele terapeutyczne. W tym momencie terapeuta aktywnie angażuje się w proces, monitorując postępy uczestnika, identyfikując trudności oraz dostosowując wskazówki do indywidualnych potrzeb. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w terapii zajęciowej, gdzie kluczowe jest, aby uczestnik miał okazję do praktycznego wykorzystania nabytych umiejętności w rzeczywistych warunkach. Przykładowo, podczas zajęć związanych z nauką zawodu, terapeuta może obserwować, jak uczestnik wykonuje określone zadania, a w razie potrzeby wprowadzać modyfikacje, co sprzyja efektywnemu przyswajaniu wiedzy i umiejętności. Standardy praktyki w terapii zajęciowej podkreślają konieczność dostosowywania interwencji do aktualnego poziomu uczestnika oraz kontekstu jego pracy, co jest kluczowe dla osiągnięcia założonych celów terapeutycznych.
Pytanie 19

Uczestnik przyjęty do placówki dziennej ma trudności z zapamiętywaniem imion nowych znajomych. W indywidualnym planie pracy terapeutycznej należy uwzględnić

A. zajęcia teatralne z elementami choreoterapii
B. wspólne oglądanie filmu wybranego w dyskusji
C. gry integracyjne z elementami mnemotechniki
D. grupowe muzykowanie okolicznościowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gry integracyjne z elementami mnemotechniki to skuteczna metoda, która łączy naukę z zabawą, co jest szczególnie ważne w pracy z osobami mającymi trudności z zapamiętywaniem informacji. Mnemotechnika to zbiór technik pamięciowych, które pomagają w łatwiejszym przyswajaniu i przypominaniu sobie informacji, takich jak imiona nowych znajomych. Przykładem takiej gry może być 'Imiona i gesty', gdzie każdy uczestnik przedstawia się, a reszta grupy powtarza imię, wykonując przypisany gest – to nie tylko sprzyja zapamiętywaniu, ale także integruje grupę, tworząc atmosferę wsparcia. Tego typu podejście jest zgodne z zasadami terapii zajęciowej i integracji sensorycznej, które podkreślają znaczenie aktywnego zaangażowania uczestników w procesie nauki. W praktyce, wprowadzanie gier mnemotechnicznych pozwala na stworzenie środowiska sprzyjającego nie tylko nauce imion, ale także budowaniu relacji interpersonalnych, co jest kluczowe dla rozwoju społecznego podopiecznych w ośrodkach dziennego wsparcia.
Pytanie 20

Podczas oceny potrzeb opiekuńczych pacjenta, terapeuta powinien wykorzystać skalę

A. Glasgow
B. Tinetti
C. Barthel
D. Becka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Skala Barthel jest powszechnie stosowanym narzędziem oceny poziomu niezależności w codziennych czynnościach u osób starszych oraz osób z niepełnosprawnościami. Jej celem jest ocena zdolności pacjenta do wykonywania podstawowych czynności życiowych, takich jak jedzenie, ubieranie się, czy korzystanie z toalety. Przykładowo, terapia przy użyciu skali Barthel może być wykorzystywana w procesie rehabilitacji pacjentów po udarze mózgu, aby ocenić postępy w odzyskiwaniu sprawności. Zastosowanie tej skali pozwala terapeutom na dostosowanie programu terapeutycznego do indywidualnych potrzeb podopiecznego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki zdrowotnej. Dodatkowo, skala Barthel może być pomocna w dokumentacji medycznej, a także w planowaniu dalszej opieki, co jest istotne dla kompleksowego zarządzania zdrowiem pacjenta.
Pytanie 21

Grawerowanie, inkrustacja, lutowanie oraz nitowanie stanowią zestaw działań realizowanych podczas pracy w warsztacie

A. kaletniczej
B. metaloplastycznej
C. stolarskiej
D. krawieckiej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Grawerowanie, inkrustowanie, lutowanie i nitowanie to techniki charakterystyczne dla pracowni metaloplastycznej, w której obróbka metali zajmuje centralne miejsce. Grawerowanie polega na wycinaniu lub ryciu wzorów na powierzchni metalu, co umożliwia tworzenie dekoracyjnych elementów, takich jak biżuteria czy elementy użytkowe. Inkrustowanie to technika wkładania innych materiałów, np. kamieni szlachetnych, w powierzchnię metalu w celu uzyskania efektownego wzoru. Lutowanie jest procesem łączenia metali za pomocą stopu o niższej temperaturze topnienia, co jest niezbędne w produkcji skomplikowanych konstrukcji metalowych. Nitowanie to metoda trwałego łączenia dwóch lub więcej elementów poprzez wprowadzenie nitu, co znajduje zastosowanie w budownictwie, motoryzacji oraz w produkcji sprzętu. Te umiejętności są kluczowe wśród metaloplastyków, a ich znajomość pozwala na realizację złożonych projektów zgodnych z normami jakości branżowej, takimi jak ISO 9001, co zapewnia wysoką jakość wykonania i trwałość końcowych produktów.
Pytanie 22

Uczestnik warsztatów w środowiskowym domu samopomocy wyraził zamiar uczestniczenia w zajęciach w pracowni stolarskiej. Terapeuta powinien zacząć współpracę od

A. nauki projektowania prostych wzorów na drewnie
B. przedstawienia listy materiałów i narzędzi używanych w pracowni
C. zapoznania z regulaminem oraz zasadami bhp obowiązującymi w pracowni
D. nauki obsługi narzędzi ręcznych, takich jak dłuto czy piła

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zgłębienie regulaminu i zasad BHP w pracowni stolarskiej to absolutny must-have na początku nauki. Bezpieczeństwo i higiena pracy to podstawa, na której trzeba budować wszystko inne, szczególnie w obróbce drewna. Znajomość zasad BHP nie tylko pomaga dostrzegać zagrożenia, ale i zmniejszać ryzyko jakichkolwiek wypadków. Na przykład, każdy powinien mieć na uwadze, że noszenie odpowiednich środków ochrony, takich jak okulary, rękawice i dobrze dopasowane buty, jest kluczowe. To dbanie o zdrowie, ale też o komfort w pracy. Fajnie jest, gdy zajęcia praktyczne zaczynają się od teoretycznego wprowadzenia, które daje znać o potencjalnych niebezpieczeństwach i obowiązkach. Zasady te są zgodne z tym, co mówi Kodeks Pracy i regulacje BHP. Dzięki temu uczniowie uczą się myśleć o bezpieczeństwie, co na pewno przyda im się w przyszłej pracy. Przykładając wagę do odpowiedniego przygotowania przed pracą w warsztacie, zyskują pewność siebie i umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach.
Pytanie 23

Osoba biorąca udział w warsztatach terapii zajęciowej to osoba podatna na wpływy innych, niepewna w wyrażaniu swoich poglądów, a także narażona na wykorzystywanie przez pozostałych uczestników zajęć. Jakiego rodzaju trening powinien zaproponować terapeuta tej osobie?

A. czynnego słuchania
B. zachowania asertywnego
C. rozwiązywania sporów
D. radzenia sobie z napięciem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'zachowanie asertywne' jest prawidłowa, ponieważ terapia zajęciowa często skupia się na rozwijaniu umiejętności interpersonalnych uczestników, a asertywność jest kluczowym elementem w budowaniu zdrowych relacji. Asertywność pozwala jednostkom wyrażać swoje potrzeby i pragnienia w sposób otwarty i szanujący zarówno siebie, jak i innych. W kontekście terapii zajęciowej, uczestnik, który jest podatny na wpływy, potrzebuje wsparcia w nauce wyrażania swoich poglądów oraz w obronie swoich granic. Przykładowe techniki asertywności obejmują naukę mówienia 'nie' w sytuacjach, gdy czują się przytłoczeni lub wykorzystywani, co pomoże im w budowaniu pewności siebie. Warto również wprowadzić ćwiczenia symulacyjne, które pozwolą uczestnikom praktykować asertywne odpowiedzi w bezpiecznym środowisku. Praktyka asertywności jest zgodna z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej, które promują rozwój osobisty i społeczny uczestników, wspierając ich w dążeniu do niezależności.
Pytanie 24

Kluczowym dokumentem tworzonym dla każdego mieszkańca domu pomocy społecznej jest indywidualny plan

A. wsparcia
B. adaptacyjno-mobilizacyjny
C. ewaluacyjno-terapeutyczny
D. socjalizacyjny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Indywidualny plan wsparcia jest kluczowym dokumentem w pracy instytucji takich jak domy pomocy społecznej, który ma na celu dostosowanie się do unikalnych potrzeb każdego mieszkańca. Plan ten powinien być opracowany w ścisłej współpracy z mieszkańcem oraz jego rodziną, a także zespołem terapeutycznym, co zapewnia holistyczne podejście do opieki. W ramach indywidualnego planu wsparcia definiuje się konkretne cele, działania oraz metody oceny ich realizacji. Na przykład, jeśli mieszkaniec wymaga wsparcia w zakresie umiejętności życiowych, plan może obejmować zajęcia z zakresu gotowania czy zarządzania budżetem. Praktyczne zastosowanie takiego planu pozwala na systematyczne monitorowanie postępów i dostosowywanie działań do zmieniających się potrzeb. W kontekście standardów, indywidualny plan wsparcia jest zgodny z zasadami person-centered care, które kładą nacisk na indywidualizację i aktywne uczestnictwo mieszkańców w procesie decyzyjnym.
Pytanie 25

W pierwszej kolejności dokumentacja działań w zakresie terapii zajęciowej w warsztacie terapii zajęciowej ma na celu

A. prowadzenie działań kontrolnych dotyczących realizacji programu ośrodka
B. ocenę kompetencji terapeutów zajęciowych
C. przygotowanie informacji zwrotnej dla uczestnika procesu terapeutycznego
D. przygotowanie informacji zwrotnej dla osób bliskich uczestnika procesu terapeutycznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokumentowanie działań w ramach terapii zajęciowej ma na celu przede wszystkim zapewnienie uczestnikom procesu terapeutycznego informacji zwrotnej, która jest kluczowa dla ich postępów i motywacji. Uczestnicy potrzebują regularnych i konstruktywnych informacji na temat swoich osiągnięć, co pozwala im zrozumieć, jakie umiejętności rozwijają, jakie cele osiągają oraz jakie obszary wymagają dalszej pracy. Na przykład, terapeuta może wykorzystać dokumentację, aby przedstawić uczestnikowi konkretne przykłady jego postępów, takie jak poprawa w zakresie umiejętności manualnych lub lepsze radzenie sobie w sytuacjach społecznych. Tego rodzaju feedback opiera się na zasadach terapii zorientowanej na klienta, gdzie uczestnik jest aktywnym podmiotem swojego procesu terapeutycznego. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują regularne spotkania, na których omawia się wyniki pracy, a także plany na przyszłość, co sprzyja budowaniu zaufania i zaangażowania w terapię.
Pytanie 26

Dwa tygodnie temu do domu pomocy społecznej trafiła 73-letnia pani Zofia, która przez całe życie mieszkała na wsi i miała dużą pasję do typowych prac w gospodarstwie rolnym. Podopieczna zmaga się z trudnościami w przystosowaniu się do nowych warunków życia w domu pomocy społecznej. Najbardziej odpowiednia forma zaproponowanej aktywności w ramach organizacji czasu wolnego to

A. drobne prace w ogrodzie
B. wspólne oglądanie telewizji
C. czynności krawieckie
D. czytanie książek oraz prasy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Drobną pracą w ogrodzie można wspierać proces adaptacji pani Zofii do nowego środowiska. Prace te pozwalają na aktywne zaangażowanie się w zajęcia, które przypominają jej wcześniejsze, codzienne czynności z życia na wsi. Tego rodzaju aktywności mogą przynieść korzyści zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Ogrodnictwo to forma terapii, znana jako hortiterapia, która ma na celu poprawę samopoczucia i jakości życia osób starszych. Umożliwia ona nie tylko kontakt z naturą, ale również stymuluje zmysły, poprawia sprawność manualną oraz może być doskonałą okazją do nawiązywania nowych relacji społecznych z innymi mieszkańcami domu. Dobrze zorganizowane zajęcia ogrodnicze mogą obejmować różnorodne czynności, takie jak sadzenie roślin, pielęgnacja kwiatów czy zbieranie plonów, co nie tylko dostarcza satysfakcji, ale także poczucia sensu i przynależności do społeczności. Warto zauważyć, że włączenie takiej aktywności w codzienny harmonogram mieszkańców domu pomocy jest zgodne z zasadami indywidualizacji opieki i wsparcia, co jest kluczowe w pracy z osobami starszymi.
Pytanie 27

Jaką metodę aktywnego słuchania zastosował terapeuta zajęciowy, mówiąc do podopiecznej: Rozumiem, co Pani odczuwa, na pewno też bym tak się poczuł w Pani sytuacji. Zgadzam się z Panią i w pełni podzielam Pani punkt widzenia.?

A. Streszczenie.
B. Parafraza.
C. Wyjaśnianie.
D. Odzwierciedlenie.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odzwierciedlenie jest techniką aktywnego słuchania, która polega na wyrażeniu zrozumienia emocji i stanów psychicznych drugiej osoby. Kiedy terapeuta zajęciowy mówi do podopiecznej: "Rozumiem co Pani czuje, też bym się tak poczuł na Pani miejscu", wykazuje empatię oraz odnosi się bezpośrednio do odczuć podopiecznej. Dzięki temu buduje zaufanie i otwartą atmosferę, co jest kluczowe w relacji terapeutycznej. Ta technika pozwala podopiecznemu poczuć się zrozumianym i akceptowanym, co sprzyja postępom w terapii. Przykładem zastosowania odzwierciedlenia w praktyce może być sytuacja, w której pacjent wyraża swoje lęki związane z terapią; terapeuta może odpowiedzieć, podkreślając emocjonalny wymiar tych obaw, co pozwala na głębsze zrozumienie i szczere otwarcie się pacjenta. W kontekście terapeutyk zajęciowych, odzwierciedlenie wspiera również proces samodzielnej refleksji klienta, umożliwiając mu lepsze zrozumienie własnych uczuć oraz potrzeb. Dobre praktyki w tym zakresie sugerują, aby terapeuci regularnie stosowali tę technikę, co przynosi korzyści zarówno pacjentom, jak i samym specjalistom w pracy terapeutycznej.
Pytanie 28

Terapeuta dostrzegający u swojego podopiecznego świetną koordynację ruchową oraz wysokie zaangażowanie w trakcie gier i zabaw, powinien w planie uwzględnić zajęcia

A. z silwoterapii
B. z ludoterapii
C. z felinoterapii
D. z logoterapii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ludoterapia to super forma terapii, bo łączy zabawę z nauką i rozwojem osobistym. Jak ktoś ma dobrą koordynację i chętnie się angażuje w zabawy, to ludoterapia może być naprawdę skuteczna. Przez zabawę terapeuta wspiera rozwój umiejętności społecznych, emocjonalnych i poznawczych. Na przykład w zajęciach z ludoterapii używa się różnych gier ruchowych, które nie tylko bawią, ale też pomagają w rozwijaniu zdolności motorycznych i lepszej współpracy w grupie. W literaturze można znaleźć sporo informacji, że ludoterapia pomaga też w redukcji stresu i zwiększa chęć do ruchu. Fajnie jest dostosować gry do umiejętności dzieciaka, bo wtedy można wprowadzać coraz trudniejsze zadania, co z czasem rozwija umiejętności i buduje poczucie kompetencji. Specjaliści od terapii zajęciowej zdecydowanie polecają ludoterapię w pracy z dziećmi i młodzieżą i wiele badań to potwierdza.
Pytanie 29

Osoba chora na schizofrenię nie dba o higienę, nie stylizuje fryzury, ani nie troszczy się o prezentowanie schludnego wyglądu. Co to opisuje w kontekście deprywacji potrzeb?

A. higienicznych i estetycznych
B. uznania i szacunku
C. bezpieczeństwa i afiliacji
D. poznawczych i psychologicznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca deprywacji potrzeb higienicznych i estetycznych jest trafna, ponieważ opisane zachowania chorego na schizofrenię wskazują na brak dbałości o osobisty wygląd i higienę. W kontekście schizofrenii, pacjenci mogą doświadczać objawów negatywnych, które obejmują spadek motywacji do wykonywania codziennych czynności, w tym dbałości o siebie. Deprywacja potrzeb higienicznych oznacza, że jednostka nie tylko zaniedbuje podstawowe czynności pielęgnacyjne, ale także może odczuwać brak zainteresowania swoim wyglądem, co jest istotnym wskaźnikiem stanu zdrowia psychicznego. Praktyczne przykłady obejmują sytuacje, w których terapeuci lub opiekunowie muszą interweniować, aby pomóc pacjentom w przywracaniu codziennych nawyków higienicznych, co może być kluczowe dla ich rehabilitacji. Wspieranie pacjentów w powrocie do zdrowia często wymaga zrozumienia ich potrzeb w zakresie higieny oraz wrażliwości na ich indywidualne problemy. Standardy opieki psychologicznej podkreślają znaczenie rehabilitacji psychospołecznej, która uwzględnia takie aspekty, a także promuje działania mające na celu poprawę jakości życia osób z zaburzeniami psychicznymi.
Pytanie 30

Zadaniem zespołu jest stworzenie i wdrożenie indywidualnego planu wsparcia dla mieszkańca placówki pomocy społecznej

A. leczniczo-usprawniającego
B. wspierająco-aktywizującego
C. rehabilitacyjno-pielęgnacyjnego
D. terapeutyczno-opiekuńczego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź terapeutyczno-opiekuńcze jest prawidłowa, ponieważ zespół terapeutyczno-opiekuńczy w domach pomocy społecznej odpowiada za opracowanie i realizację indywidualnych planów wsparcia dla mieszkańców. Plan ten powinien być dostosowany do specyficznych potrzeb i możliwości każdego mieszkańca, uwzględniając zarówno aspekty zdrowotne, jak i społeczne. Dobre praktyki wskazują, że efektywność takich planów opiera się na ścisłej współpracy z mieszkańcem oraz jego rodziną, a także na regularnym monitorowaniu i ewaluacji postępów. Na przykład, w ramach takiego planu mogą być zorganizowane terapie zajęciowe, które nie tylko wspierają rehabilitację fizyczną, ale także poprawiają samopoczucie psychiczne mieszkańców. Celem jest nie tylko opieka, ale również aktywizacja mieszkańców, co prowadzi do poprawy jakości ich życia oraz integracji społecznej.
Pytanie 31

Zajmujący się terapią zajęciową, który ma do czynienia z pacjentką chorującą na stwardnienie rozsiane, w celu poprawy jej motoryki małej powinien zastosować

A. techniki relaksacyjne, muzykoterapię receptywną
B. ćwiczenia na równoważni, papieroplastykę
C. choreoterapię, zabawy z taśmą i piłką
D. ćwiczenia manipulacyjne, prace z użyciem mas plastycznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ćwiczenia manipulacyjne oraz prace z użyciem mas plastycznych są kluczowymi metodami w terapii zajęciowej dla osób z stwardnieniem rozsianym. Te techniki wspierają rozwój motoryki małej, co jest niezwykle istotne w kontekście poprawy codziennych funkcji życiowych pacjentów. Ćwiczenia manipulacyjne, takie jak chwytanie, przekładanie czy układanie przedmiotów, angażują małe grupy mięśniowe i rozwijają precyzję ruchów. Prace z masami plastycznymi, takimi jak glina czy ciasto, nie tylko stymulują zdolności manualne, ale również mają działanie terapeutyczne poprzez relaksację i wyrażanie siebie. W praktyce stosuje się te metody w terapii zajęciowej, aby zwiększyć samodzielność pacjentów oraz poprawić ich jakość życia, zgodnie z wytycznymi American Occupational Therapy Association, które promują aktywne uczestnictwo w codziennych czynnościach. Dzięki tym ćwiczeniom pacjenci mogą lepiej radzić sobie z zadaniami wymagającymi precyzyjnych ruchów, co jest kluczowe w ich rehabilitacji.
Pytanie 32

Terapeuta zauważył u pacjenta w domu pomocy społecznej trudności w zapinaniu guzików, wynikające z dołokciowego skrzywienia palców oraz ich deformacji w formie łabędziej szyi, co sugeruje zmiany charakterystyczne dla

A. reumatoidalnego zapalenia stawów
B. dystrofii mięśniowej Duchenne'a
C. stwardnienia rozsianego
D. choroby Parkinsona

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Reumatoidalne zapalenie stawów, to poważna sprawa. To choroba, która nie tylko atakuje stawy, ale też może skutkować ich deformacjami. Objawy, takie jak dołokciowe odchylenie palców czy zniekształcenie w postaci 'łabędziej szyi', są naprawdę charakterystyczne dla tego schorzenia. W praktyce, to niestety może utrudniać codzienne życie – nawet zapinanie guzików staje się wyzwaniem. Dlatego tak ważne jest, by jak najszybciej zauważyć te objawy i zacząć działać, np. przez odpowiednią rehabilitację czy leczenie. Myślę, że projektowanie terapii zajęciowej, która bierze pod uwagę ograniczenia pacjentów, ma sens. Dzięki temu mogą oni lepiej funkcjonować na co dzień. Właściwe rozpoznanie i postępowanie według standardów, jak wytyczne EULAR, naprawdę mogą poprawić jakość życia osób z RZS.
Pytanie 33

Ewaluacja w pracy terapeuty zajęciowego oznacza

A. regularne uzupełnianie wyposażenia pracowni w odpowiedzi na zużycie materiałów
B. ciągłe aktywizowanie zawodowe podopiecznych
C. modyfikację planów terapeutycznych w zależności od ich wyników
D. ustalenie własnych zdolności zawodowych w kontekście podopiecznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca aktualizacji planów terapeutycznych w zależności od ich efektów jest kluczowa w pracy terapeuty zajęciowego. Ewaluacja jest nieodłącznym elementem procesu terapeutycznego, który pozwala na monitorowanie postępów podopiecznych oraz dostosowywanie metod i celów terapeutycznych. Regularna analiza efektów terapii umożliwia identyfikację skutecznych działań oraz wprowadzenie niezbędnych korekt, co jest zgodne z zasadami zindywidualizowanego podejścia do pacjenta. Przykładowo, jeśli w terapii zajęciowej zauważymy, że dany rodzaj aktywności przynosi pozytywne rezultaty w zakresie motywacji i umiejętności społecznych, możemy zwiększyć jego częstotliwość lub zintensyfikować. Dobre praktyki wskazują na konieczność dokumentowania postępów oraz regularnych spotkań interdyscyplinarnych, w których terapeuta może wymieniać się doświadczeniami z innymi specjalistami, co również wspiera proces ewaluacji. W ten sposób każdy plan terapeutyczny staje się dynamiczny, co zwiększa jego efektywność.
Pytanie 34

Podopieczny wykazuje zmniejszoną sprawność zarówno w motoryce małej, jak i dużej. U niego występują zakłócenia w obszarze

A. fizycznej
B. duchowej
C. psychicznej
D. społecznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'fizycznej' jest poprawna, ponieważ obniżona sprawność w zakresie motoryki małej i dużej odnosi się bezpośrednio do umiejętności ruchowych, które są kluczowym aspektem fizycznej sfery funkcjonowania każdego człowieka. Motoryka mała obejmuje precyzyjne ruchy, takie jak chwytanie, pisanie czy manipulowanie przedmiotami, podczas gdy motoryka duża dotyczy większych grup mięśniowych, co przejawia się w takich aktywnościach jak bieganie, skakanie czy wspinanie się. Zaburzenia w tych obszarach mogą prowadzić do ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu, co wpływa na niezależność osoby oraz jej jakość życia. Przykładowo, dzieci z obniżoną sprawnością motoryczną mogą mieć trudności w uczestnictwie w grach zespołowych, co może wpływać na ich rozwój społeczny i emocjonalny. Dlatego w terapii i rehabilitacji istotne jest wdrażanie ćwiczeń wspierających rozwój motoryki, zgodnie z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej i fizjoterapii, gdzie kluczowym celem jest poprawa funkcji fizycznych, co w konsekwencji przyczynia się do polepszenia jakości życia pacjenta.
Pytanie 35

Terapeuta zajęciowy powinien opracować program poprawy sprawności manualnej ręki dla

A. podopiecznych po udarach mózgowych
B. osób z cukrzycą
C. pacjentów z schizofrenią
D. podopiecznych z uszkodzeniem widzenia obwodowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca podopiecznych po udarach mózgowych jest poprawna, ponieważ osoby te często doświadczają osłabienia zdolności manipulacyjnych w wyniku uszkodzenia struktur mózgowych odpowiedzialnych za ruchy rąk. Terapeuta zajęciowy powinien skoncentrować się na programach rehabilitacyjnych, które wspierają przywracanie sprawności manualnej poprzez ćwiczenia ukierunkowane na poprawę siły, koordynacji oraz precyzji ruchów. Przykładowe działania to zastosowanie terapii zajęciowej w formie zabaw manualnych, takich jak układanie puzzli, malowanie czy korzystanie z narzędzi do rysowania. Kluczowym elementem pracy z tymi podopiecznymi jest także stosowanie technik neurorehabilitacyjnych, które uwzględniają plastyczność mózgu oraz indywidualne potrzeby pacjenta. Warto również odwołać się do zasad evidence-based practice, które wskazują na skuteczność terapii zajęciowej w poprawie zdolności manualnych u osób po udarze mózgu, co z kolei przekłada się na ich jakość życia oraz zdolność do samodzielnego funkcjonowania.
Pytanie 36

U mieszkańca ośrodka pomocy społecznej od pewnego czasu obserwuje się drżenie ręki, zwiększone napięcie mięśniowe, spowolnienie w ruchach oraz trudności w chodzeniu, polegające na zahamowaniu startu przy próbie ruszenia z miejsca. Te objawy mogą wskazywać

A. na udar niedokrwienny mózgu
B. na otępienie starcze
C. na trudności z motoryką małą
D. na chorobę Parkinsona

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Objawy wskazujące na drżenie kończyny górnej, wzmożenie napięcia mięśniowego, spowolnienie ruchowe oraz trudności w inicjacji ruchu, zwane również "zahamowaniem startu", są typowe dla choroby Parkinsona. Jest to schorzenie neurodegeneracyjne, które dotyka układ dopaminergiczny mózgu, prowadząc do zaburzeń motorycznych. W praktyce, pacjenci z chorobą Parkinsona często doświadczają tzw. triady objawów: drżenia, sztywności oraz bradykinezy (spowolnienia ruchowego). Wczesne rozpoznanie choroby ma kluczowe znaczenie, ponieważ odpowiednie leczenie farmakologiczne, w tym leki takie jak lewodopa, mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentów. Również terapie rehabilitacyjne, takie jak terapia zajęciowa czy fizjoterapia, mogą pomóc w zarządzaniu objawami oraz poprawie funkcji motorycznych. W kontekście standardów opieki w neurologii, istotne jest, aby specjaliści byli dobrze wykształceni w rozpoznawaniu objawów choroby Parkinsona, co pozwoli na wczesne interwencje i wsparcie dla pacjentów oraz ich rodzin.
Pytanie 37

Według zasady progresji trudności, terapeuta powinien zacząć pracę z osobą z niepełnosprawnością intelektualną w witrażowni w warsztacie terapii zajęciowej od nauki

A. cięcia szkła
B. szlifowania szkła
C. nałożenia cyny na taśmę miedzianą
D. gładzenia taśmy miedzianej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gładzenie taśmy miedzianej to kluczowy pierwszy krok w procesie tworzenia witrażu, szczególnie w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną. Ta technika ma na celu przygotowanie taśmy do dalszego etapu, którym jest lutowanie szkła. Gładzenie taśmy miedzianej zapewnia, że nie ma na niej żadnych ostrych krawędzi ani nierówności, co zmniejsza ryzyko urazów podczas pracy. W kontekście terapii zajęciowej, ważne jest, aby terapeuta skupiał się na zadaniach, które są zarówno bezpieczne, jak i dostosowane do umiejętności uczestników. Gładzenie taśmy pozwala na rozwijanie zdolności manualnych oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej, a także daje poczucie osiągnięcia w miarę postępu w pracy. Standardy dotyczące pracy z osobami z niepełnosprawnościami zalecają rozpoczynanie od prostszych zadań, które budują pewność siebie i motywację do dalszej pracy, a gładzenie taśmy jest doskonałym przykładem takiego podejścia.
Pytanie 38

Osobie, która ma reakcje alergiczne na różne typy farb i klejów, można zaproponować udział w zajęciach terapeutycznych z użyciem

A. dekupażu
B. ebru
C. origami
D. kolażu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź „origami” jest poprawna, ponieważ ta forma sztuki papierniczej opiera się na gięciu papieru, co eliminuje konieczność użycia farb, klejów czy innych materiałów mogących wywoływać reakcje alergiczne. Origami jest nie tylko bezpieczne dla osób z alergiami, ale także wspiera rozwój motoryki małej, kreatywności oraz umiejętności koncentracji. Przykłady zastosowania origami w terapii to zajęcia poprawiające koordynację ręka-oko, które są korzystne w rehabilitacji osób z dysfunkcjami ruchowymi. Standardy w terapii zajęciowej zalecają wykorzystywanie technik, które są dostępne oraz zgodne z potrzebami uczestników, co czyni origami idealnym wyborem. Dodatkowo, praktyki terapeutyczne w origami sprzyjają integracji społecznej oraz budowaniu relacji w grupie, co jest niezwykle ważne w pracy z osobami z problemami emocjonalnymi czy społecznymi.
Pytanie 39

Komunikat niewerbalny, który jest zgodny z komunikatem werbalnym, jest przekazywany, gdy ton głosu jest zgodny z

A. postawą ciała
B. mimiką twarzy
C. gestykulacją
D. treścią słów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'treści słów' jest poprawna, ponieważ komunikat niewerbalny, który jest zgodny z komunikatem werbalnym, odnosi się do sytuacji, w której ton głosu wspiera i wzmacnia przekaz wypowiadanych słów. Na przykład, jeśli mówimy 'Cieszę się, że cię widzę', z radosnym tonem głosu, nasza intencja jest jasna i spójna. W sytuacjach zawodowych, takich jak prezentacje czy negocjacje, umiejętne modulowanie tonu głosu, aby pasował do treści wypowiedzi, jest kluczowe. Zgodność między tym, co mówimy, a tym, jak to mówimy, buduje zaufanie i wiarygodność wśród słuchaczy. Przykładem może być nauczyciel, który chwali ucznia z entuzjazmem – współdziałanie tonu i treści potęguje pozytywny odbiór komunikatu. Warto być świadomym tej spójności, ponieważ sprzyja ona efektywnej komunikacji i pozytywnym relacjom międzyludzkim. Współczesne badania z zakresu komunikacji interpersonalnej podkreślają znaczenie harmonii między werbalnym a niewerbalnym wyrażaniem myśli.
Pytanie 40

Zmęczenie jest przyczyną zakłóceń w komunikacji o typie

A. kulturowym
B. wewnętrznym
C. zewnętrznym
D. społecznym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zmęczenie, które często występuje w kontekście komunikacji, jest źródłem zakłóceń o charakterze wewnętrznym. Oznacza to, że wpływa na sposób, w jaki jednostka przetwarza informacje, interpretuje komunikaty oraz reaguje na nie. W kontekście psychologii komunikacji, zrozumienie wpływu zmęczenia na zdolność koncentracji i pamięci jest kluczowe. Na przykład, pracownik zmęczony po długim dniu ma trudności z przetwarzaniem skomplikowanych informacji, co może prowadzić do nieporozumień podczas spotkań lub rozmów. Dobre praktyki w środowisku zawodowym sugerują, aby zapewnić regularne przerwy oraz stosować techniki zarządzania stresem, co może pomóc w minimalizacji negatywnych efektów zmęczenia. Warto także zwrócić uwagę na ergonomię miejsca pracy oraz na organizację zadań, aby zminimalizować zmęczenie i poprawić efektywność komunikacji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej