Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 08:44
Data zakończenia: 21 maja 2025 09:06

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Komunikat "BIOS checksum error" pojawiający się podczas uruchamiania komputera zazwyczaj wskazuje na

A. Błąd w pamięci RAM

B. Uszkodzony wentylator CPU

C. Brak nośnika z systemem operacyjnym

D. Uszkodzoną lub rozładowaną baterię na płycie głównej

Komunikat "BIOS checksum error" wskazuje, że wystąpił problem z pamięcią BIOS, co jest często wynikiem uszkodzenia lub rozładowania baterii na płycie głównej. Bateria ta, zazwyczaj typu CR2032, zasilająca pamięć CMOS, jest odpowiedzialna za przechowywanie ustawień BIOS oraz daty i godziny systemu. Gdy bateria traci swoją moc, ustawienia BIOS mogą zostać utracone, co prowadzi do błędu sumy kontrolnej (checksum). W praktyce, jeśli po wymianie baterii na nową błąd wciąż występuje, może to sugerować, że pamięć BIOS jest uszkodzona i wymaga aktualizacji lub wymiany. W przypadku serwisowania lub konserwacji sprzętu komputerowego, regularna kontrola stanu baterii płyty głównej oraz ich wymiana co kilka lat jest zalecana, aby uniknąć problemów z uruchamianiem systemu. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają proaktywne podejście do konserwacji sprzętu.

Pytanie 2

Wskaź, który symbol towarowy może wykorzystywać producent finansujący działalność systemu zbierania oraz recyklingu odpadów?

A. Znak 4

B. Znak 1

C. Znak 3

D. Znak 2

Znak 1 przedstawia symbol Zielonego Punktu który jest szeroko uznawany w Europie jako znak towarowy symbolizujący finansowe wsparcie przez producenta systemu odzysku i recyklingu odpadów. Jest to znak używany przez przedsiębiorstwa które uczestniczą w systemie zarządzania odpadami opakowaniowymi zgodnie z wymaganiami dyrektywy Unii Europejskiej w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych 94/62/EC. Producent wykupując licencję na używanie tego znaku wspiera finansowo zbiórkę sortowanie i recykling odpadów co jest zgodne z zasadą rozszerzonej odpowiedzialności producenta. Znak Zielonego Punktu nie oznacza że opakowanie jest przyjazne dla środowiska ani że można je recyklingować w każdym systemie ale informuje że producent lub importer dołożył starań aby zapewnić odpowiednie zagospodarowanie opakowań po ich zużyciu. W praktyce oznacza to współpracę z organizacjami zajmującymi się recyklingiem i odpadami co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 3

Aby zarządzać aplikacjami i usługami uruchamianymi podczas startu systemu operacyjnego w Windows 7, należy skorzystać z programu

A. msconfig.exe

B. autorun.inf

C. config.sys

D. autoexec.bat

Wybierając config.sys, autorun.inf lub autoexec.bat, można wprowadzić znaczące nieporozumienia dotyczące sposobów zarządzania uruchamianiem systemu Windows. Config.sys to plik konfiguracyjny stosowany głównie w systemach DOS oraz we wcześniejszych wersjach Windows, służący do ładowania sterowników i ustawień systemowych, ale nie ma zastosowania w kontekście ich zarządzania w Windows 7. Z kolei plik autorun.inf jest używany do automatyzacji uruchamiania programów z nośników zewnętrznych, takich jak płyty CD czy pamięci USB, ale nie dotyczy on aplikacji startowych systemu. Autoexec.bat to skrypt uruchamiany w systemach DOS oraz wcześniejszych wersjach Windows, który zawierał polecenia do konfigurowania środowiska pracy, jednak również nie jest używany w Windows 7. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ użytkownicy mogą mylić ich funkcjonalności z nowoczesnymi metodami zarządzania startem systemu. Ważne jest, aby zrozumieć, że w Windows 7 zarządzanie uruchamianiem aplikacji i usług odbywa się przede wszystkim poprzez msconfig.exe, co jest zgodne z aktualnymi standardami zarządzania systemem.

Pytanie 4

Funkcja "Mostek sieciowy" w Windows XP Professional umożliwia łączenie różnych

A. segmentów sieci LAN

B. komputera z serwerem

C. dwóch urządzeń komputerowych

D. stacji roboczych bezdyskowych

Odpowiedź 1 jest poprawna, ponieważ Mostek sieciowy w systemie Windows XP Professional umożliwia łączenie segmentów sieci LAN, co jest kluczowe dla efektywnej komunikacji w rozproszonych środowiskach sieciowych. Mostek działa na poziomie drugiego modelu OSI, czyli warstwy łącza danych, co oznacza, że potrafi przekazywać ramki między różnymi segmentami sieci. Przykładem zastosowania mostka sieciowego może być sytuacja, gdy w biurze istnieją dwa różne segmenty LAN, z których jeden obsługuje stacje robocze, a drugi urządzenia IoT. Mostek pozwala na komunikację pomiędzy tymi segmentami, co zwiększa elastyczność oraz wydajność sieci. Warto również zaznaczyć, że mostki pomagają w redukcji ruchu sieciowego przez segmentację, co jest uznawane za dobrą praktykę w zarządzaniu dużymi sieciami. Ich użycie jest zgodne z normami IEEE 802.1, które definiują standardy dla mostków i przełączników w sieciach komputerowych.

Pytanie 5

Kable łączące poziome punkty dystrybucyjne z centralnym punktem dystrybucyjnym określa się jako

A. okablowanie poziome

B. połączenia systemowe

C. okablowanie pionowe

D. połączenia telekomunikacyjne

Wybór niewłaściwego typu okablowania może prowadzić do wielu problemów w systemie telekomunikacyjnym. Okablowanie poziome odnosi się do kabli, które łączą urządzenia w obrębie jednego piętra, a nie między kondygnacjami. Takie połączenia są kluczowe na poziomie lokalnym, jednak nie zastępują potrzeby okablowania pionowego, które ma za zadanie transportowanie sygnałów między różnymi piętrami budynku. Połączenia systemowe to termin, który odnosi się bardziej do integrowania różnych systemów telekomunikacyjnych, a nie specyficznie do okablowania. Z kolei połączenia telekomunikacyjne mogą być ogólnym określeniem dla wszelkich kabli przesyłających dane, ale nie definiują one konkretnej struktury okablowania. W konsekwencji, pomylenie tych terminów może prowadzić do nieefektywnego planowania i wykonania sieci, co w rezultacie obniża jej wydajność oraz wiarygodność. Istotne jest, aby podczas projektowania systemu telekomunikacyjnego zwracać uwagę na standardy, takie jak ANSI/TIA-568, które precyzują, w jaki sposób powinno być zainstalowane okablowanie pionowe i poziome, aby zapewnić optymalne funkcjonowanie sieci.

Pytanie 6

Norma opisująca standard transmisji Gigabit Ethernet to

A. IEEE 802.3x

B. IEEE 802.3u

C. IEEE 802.3i

D. IEEE 802.3ab

Odpowiedź IEEE 802.3ab jest poprawna, ponieważ jest to standard definiujący Gigabit Ethernet, który działa z prędkością 1 Gbit/s. Standard ten został wprowadzony w 1999 roku i jest kluczowy dla nowoczesnych sieci lokalnych. IEEE 802.3ab określa technologię transmisji na skrętkach miedzianych, wykorzystującą złącza RJ-45 i standardowe kable kategorii 5e lub wyższe. Dzięki zastosowaniu technologii 1000BASE-T, Gigabit Ethernet umożliwia przesyłanie danych na odległość do 100 metrów w standardowych warunkach. W praktyce, standard ten jest szeroko stosowany w biurach, centrach danych oraz w aplikacjach wymagających dużej przepustowości, takich jak przesyłanie dużych plików, strumieniowanie wideo w wysokiej rozdzielczości oraz wirtualizacja. Zrozumienie tego standardu i umiejętność jego zastosowania jest kluczowe dla specjalistów IT, którzy projektują i utrzymują infrastrukturę sieciową, aby zapewnić optymalną wydajność oraz niezawodność połączeń.

Pytanie 7

Jaką liczbę dziesiętną reprezentuje liczba 11110101U2)?

A. 11

B. -11

C. 245

D. -245

Poprawna odpowiedź to -11, ponieważ liczba 11110101 w zapisie binarnym (U2) jest interpretowana jako liczba całkowita w systemie uzupełnień do dwóch (U2). W systemie U2, jeżeli najstarszy bit (bit znakowy) jest równy 1, oznacza to, że liczba jest ujemna. Aby obliczyć wartość liczby, najpierw odwracamy wszystkie bity, co daje 00001010, a następnie dodajemy 1, co prowadzi nas do 00001011, co odpowiada liczbie dziesiętnej 11. Aby uzyskać wartość ujemną, dodajemy znak minus, co daje nam -11. Zrozumienie tej konwencji jest kluczowe w kontekście programowania niskopoziomowego oraz w systemach komputerowych, gdzie często korzysta się z reprezentacji U2 do zapisywania liczb całkowitych. Przykładem zastosowania jest programowanie na mikrokontrolerach, gdzie operacje na liczbach ujemnych są powszechne, a ich poprawna interpretacja jest kluczowa dla stabilności i poprawności działania systemu.

Pytanie 8

Wskaż sygnał, który wskazuje na uszkodzenie karty graficznej w komputerze z BIOS POST od firmy AWARD?

A. 1 długi, 5 krótkich

B. 1 długi, 2 krótkie

C. 1 długi, 9 krótkich

D. 1 długi, 1 krótki

Odpowiedź "1 długi, 2 krótkie" jest prawidłowa, ponieważ w systemach z BIOS-em POST firmy AWARD, taki sygnał oznacza błąd związany z kartą graficzną. Sygnały dźwiękowe (beeper codes) są istotnym elementem diagnostyki komputerowej, pozwalającym na szybkie zidentyfikowanie problemów sprzętowych bez potrzeby użycia dodatkowego sprzętu czy oprogramowania. W przypadku problemów z kartą graficzną, BIOS POST generuje dźwięk, który sygnalizuje odpowiedni błąd, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy komputer nie uruchamia się poprawnie. W praktyce, znajomość sygnałów dźwiękowych BIOS-u może znacznie przyspieszyć proces diagnostyki i naprawy komputera. Użytkownicy powinni być świadomi, że różne wersje BIOS-ów mogą mieć różne schematy sygnałów, dlatego ważne jest, aby zapoznać się z dokumentacją producenta sprzętu. Systemy takie jak UEFI również mogą mieć różne podejścia do diagnostyki błędów, dlatego warto znać różnice i dostosować metody rozwiązywania problemów do konkretnego przypadku.

Pytanie 9

Jakie oznaczenie potwierdza oszczędność energii urządzenia?

A. Energy ISO

B. Energy STAR

C. Energy TCO

D. Energy IEEE

Energy STAR to uznawany na całym świecie program, który identyfikuje i wspiera produkty, które spełniają określone standardy dotyczące efektywności energetycznej. Produkty oznaczone tym certyfikatem zużywają mniej energii, co przekłada się na niższe rachunki za energię oraz mniejszy wpływ na środowisko. Przykładami urządzeń, które mogą posiadać certyfikat Energy STAR, są lodówki, pralki, klimatyzatory oraz komputery. Program ten jest również korzystny dla producentów, ponieważ pozwala im wyróżnić swoje produkty na rynku, co może zwiększyć sprzedaż. Energy STAR jest zgodny z najlepszymi praktykami z zakresu zarządzania energią oraz standardami międzynarodowymi, co czyni go wiarygodnym wskaźnikiem dla konsumentów poszukujących energooszczędnych rozwiązań. Certyfikacja ta jest również ważnym elementem strategii zrównoważonego rozwoju, pomagając w redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz promując zrównoważone wykorzystanie zasobów energetycznych.

Pytanie 10

Jak ustawić w systemie Windows Server 2008 parametry protokołu TCP/IP karty sieciowej, aby komputer mógł jednocześnie funkcjonować w dwóch sieciach lokalnych o różnych adresach IP?

A. Zaznaczyć opcję "Uzyskaj adres IP automatycznie"

B. Wpisać dwa adresy IP, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

C. Wpisać dwa adresy bramy, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

D. Wpisać dwa adresy serwerów DNS

Skonfigurowanie dwóch adresów IP na karcie sieciowej w Windows Server 2008, korzystając z zakładki 'Zaawansowane', to ważna sprawa, jeśli chcesz, żeby komputer mógł jednocześnie działać w dwóch różnych sieciach lokalnych. Żeby to zrobić, najpierw musisz wejść w właściwości karty sieciowej, potem wybrać protokół TCP/IP. W zakładce 'Zaawansowane' można dodać nowe adresy IP. Każdy z nich musi być w zgodzie z odpowiednią maską podsieci i bramą, bo dzięki temu ruch sieciowy będzie kierowany poprawnie. Przykład? No, wyobraź sobie serwer, który musi komunikować się i z wewnętrzną siecią, i z zewnętrzną, na przykład w sytuacji DMZ. To jest na pewno zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które mówią o tym, jak ważne jest, żeby sieci były odpowiednio segmentowane dla większego bezpieczeństwa i wydajności. Co więcej, taka konfiguracja daje Ci sporo elastyczności w zarządzaniu adresacją IP i łatwo można przełączać się między sieciami, gdy zajdzie taka potrzeba.

Pytanie 11

Jakie oznaczenie odnosi się do normy dotyczącej okablowania strukturalnego?

A. EIA/TIA 568A

B. ISO 11801

C. PN-EN 50173-1:2004

D. EN 50173

EIA/TIA 568A to taki standard, który mówi, jak dobrze instalować okablowanie w budynkach. Dzięki niemu mamy jasne wytyczne, jak projektować i układać kable oraz inne części systemu telekomunikacyjnego. Przykładem może być instalacja sieci Ethernet w biurze, gdzie ważne jest, żeby wszystko działało sprawnie. Ten standard określa, jakie kable używać, jak je układać oraz zasady testowania i certyfikacji systemów okablowania. W praktyce, korzystanie z EIA/TIA 568A sprawia, że wszystko działa lepiej i urządzenia komunikują się ze sobą bezproblemowo. To jest mega istotne, bo technologia wciąż się rozwija. Dla inżynierów i techników zajmujących się sieciami, znajomość tego standardu to podstawa, bo wpływa na to, jak trwałe i wydajne są nasze systemy telekomunikacyjne.

Pytanie 12

Możliwość odzyskania listy kontaktów na telefonie z systemem Android występuje, jeśli użytkownik wcześniej zsynchronizował dane urządzenia z Google Drive za pomocą

A. jakiegokolwiek konta pocztowego z portalu Onet

B. konta Google

C. konta Microsoft

D. konta Yahoo

Konta Google to świetna opcja, jeśli chodzi o synchronizację danych na telefonach z Androidem. Jak to działa? Kiedy synchronizujesz swoje konto, to automatycznie przesyłane są twoje kontakty, kalendarze i inne dane do chmury. Dzięki temu, jeśli zmienisz telefon lub coś stracisz, możesz w prosty sposób odzyskać wszystko. Na przykład, kupując nowy telefon, wystarczy, że zalogujesz się na konto Google, a wszystkie twoje kontakty wracają na miejsce. To naprawdę przydatne! Warto pamiętać, żeby zawsze mieć włączoną synchronizację kontaktów w ustawieniach, bo dzięki temu twoje dane są bezpieczne i na wyciągnięcie ręki.

Pytanie 13

W jaki sposób powinno się wpisać w formułę arkusza kalkulacyjnego odwołanie do komórki B3, aby przy przenoszeniu tej formuły w inne miejsce arkusza odwołanie do komórki B3 pozostało stałe?

A. $B$3

B. B$3

C. $B3

D. B3

Wpisanie adresu komórki jako B3 nie zablokuje odwołania do tej komórki, co oznacza, że podczas kopiowania formuły do innych komórek adres będzie się zmieniał w zależności od tego, gdzie formuła zostanie wklejona. Zmiana adresu może prowadzić do błędnych obliczeń i utrudniać analizę danych. To podejście jest typowe dla użytkowników, którzy nie są świadomi zasady odniesienia względnego w arkuszach kalkulacyjnych. Kolejny błąd to użycie $B3, które blokuje tylko kolumnę B, ale pozwala na zmianę wiersza. To ogranicza użyteczność formuły i może prowadzić do sytuacji, w których wyniki są nieprawidłowe w kontekście szerszej analizy. Z kolei zapis B$3 zablokowuje jedynie wiersz, co również nie jest zalecane w sytuacjach, gdy potrzebna jest stabilność zarówno w kolumnie, jak i w wierszu. W praktyce, użytkownicy muszą być świadomi, że stosowanie odpowiednich odwołań w arkuszach kalkulacyjnych jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników. Możliwość zablokowania adresu komórki powinna być traktowana jako standardowa praktyka w każdej pracy z danymi, aby uniknąć błędów, które mogą mieć poważne konsekwencje w analizach i raportach.

Pytanie 14

Co należy zrobić, aby chronić dane przesyłane w sieci przed działaniem sniffera?

A. Zmiana hasła konta

B. Szyfrowanie danych w sieci

C. Użycie antydialera

D. Skanowanie komputerów za pomocą programu antywirusowego

Szyfrowanie danych w sieci jest kluczowym mechanizmem ochrony informacji przesyłanych pomiędzy urządzeniami. Dzięki zastosowaniu algorytmów szyfrujących, takie jak AES (Advanced Encryption Standard) czy TLS (Transport Layer Security), dane stają się nieczytelne dla osób, które mogą próbować je przechwycić za pomocą snifferów. W praktyce, szyfrowanie danych zapewnia poufność komunikacji, co jest szczególnie istotne w kontekście transmisji informacji wrażliwych, takich jak hasła czy dane osobowe. Przykładem zastosowania szyfrowania jest korzystanie z HTTPS podczas przeglądania stron internetowych, co zapewnia, że wszelkie dane przesyłane pomiędzy przeglądarką a serwerem są chronione przed nieautoryzowanym dostępem. Warto również pamiętać, że szyfrowanie nie tylko zabezpiecza dane w trakcie ich przesyłania, ale również może być stosowane do ochrony danych w spoczynku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa danych.

Pytanie 15

Aby zapewnić komputerowi otrzymanie konkretnego adresu IP od serwera DHCP, należy na serwerze ustalić

A. wykluczenie adresu IP urządzenia.

B. pulę adresów IP.

C. dzierżawę adresu IP.

D. zarezerwowanie adresu IP urządzenia.

Zastrzeżenie adresu IP komputera w serwerze DHCP polega na przypisaniu konkretnego adresu IP do konkretnego urządzenia (np. komputera), co gwarantuje, że za każdym razem, gdy to urządzenie łączy się z siecią, otrzyma ten sam adres. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy urządzenie pełni specyficzne funkcje w sieci, takie jak serwer wydruku, serwer plików czy inne usługi, które wymagają stałego dostępu pod tym samym adresem IP. Proces zastrzegania adresu IP jest zgodny z protokołem DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), który jest standardem w zakresie automatycznej konfiguracji urządzeń w sieci. Aby zastrzec adres IP, administrator sieci musi dodać odpowiedni wpis w konfiguracji serwera DHCP, co zapewnia, że dany adres nie będzie przydzielany innym urządzeniom. Dobrym przykładem takiej sytuacji jest zastrzeżenie adresu IP dla drukarki w biurze, co umożliwia każdemu użytkownikowi łatwe drukowanie, korzystając z ustalonego adresu IP, zamiast szukać zmieniającego się adresu przy każdym połączeniu.

Pytanie 16

Technika określana jako rytownictwo dotyczy zasady funkcjonowania plotera

A. laserowego

B. solwentowego

C. tnącego

D. grawerującego

Odpowiedzi związane z ploterami laserowymi, solwentowymi i tnącymi nie są zgodne z techniką rytownictwa, która odnosi się wyłącznie do grawerowania. Ploter laserowy działa na zasadzie wykorzystania wiązki laserowej do cięcia lub grawerowania, co różni się zasadniczo od mechanicznego podejścia grawerowania. W przypadku ploterów solwentowych, ich głównym zadaniem jest drukowanie grafik na powierzchni materiałów, a nie grawerowanie czy cięcie. Te urządzenia stosują tusze solwentowe, które są bardziej odpowiednie do aplikacji zewnętrznych, ale nie mają zastosowania w kontekście rytownictwa. Ploter tnący, z drugiej strony, wykonuje wyłącznie cięcia na materiałach, a nie grawerowanie, co czyni go niewłaściwym do omówionej techniki. Zrozumienie różnicy między tymi technologiami jest kluczowe. Przykładowo, przy wyborze odpowiedniego urządzenia do produkcji oznakowania, umiejętność rozróżnienia między grawerowaniem a cięciem jest fundamentalna. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do mylenia tych technik, to brak wiedzy na temat różnych funkcji i zastosowań poszczególnych typów ploterów oraz ich specyfikacji technicznych. Właściwa analiza i dobór technologii są kluczowe dla efektywności procesów produkcyjnych w branży reklamowej i przemysłowej.

Pytanie 17

Aby przeprowadzić diagnozę systemu operacyjnego Windows oraz stworzyć plik z listą wszystkich ładujących się sterowników, konieczne jest uruchomienie systemu w trybie

A. przywracania usług katalogowych

B. awaryjnym

C. debugowania

D. rejestrowania rozruchu

Wybór trybu debugowania, przywracania usług katalogowych lub awaryjnego w kontekście diagnozy wczytywanych sterowników w systemie Windows może prowadzić do nieporozumień. Tryb debugowania jest przede wszystkim wykorzystywany do zaawansowanego rozwiązywania problemów programistycznych, gdzie umożliwia inżynierom monitorowanie i śledzenie działania aplikacji w czasie rzeczywistym. Choć może być użyteczny w określonych sytuacjach, nie dostarcza szczegółowych informacji o procesie uruchamiania systemu i wczytywanych komponentach w sposób, w jaki robi to rejestrowanie rozruchu. Z kolei tryb przywracania usług katalogowych skupia się na naprawie problemów związanych z aktywną strukturą usług katalogowych, co nie jest bezpośrednio związane z diagnostyką sterowników. Tryb awaryjny z kolei uruchamia system z minimalną liczbą wczytywanych sterowników i programów, co może być użyteczne do identyfikacji problemów, jednak nie generuje szczegółowego logu dotyczącego procesu rozruchu. Wybór tych opcji często wynika z braku zrozumienia ról poszczególnych trybów rozruchu, co może prowadzić do frustracji i utraty cennego czasu w procesie diagnostyki. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy z tych trybów ma swoje specyficzne zastosowania, a ich niewłaściwe użycie może jedynie pogłębić problemy rodzaju technicznego w systemie operacyjnym.

Pytanie 18

Aby uzyskać listę procesów aktualnie działających w systemie Linux, należy użyć polecenia

A. who

B. dir

C. ps

D. show

Polecenie 'ps' w systemie Linux jest kluczowym narzędziem do monitorowania i zarządzania procesami działającymi w systemie. Jego pełna forma to 'process status', a jego zadaniem jest wyświetlenie informacji o aktualnie uruchomionych procesach, takich jak ich identyfikatory PID, wykorzystanie pamięci, stan oraz czas CPU. Dzięki możliwościom filtrowania i formatowania wyników, 'ps' jest niezwykle elastyczne, co czyni je niezastąpionym narzędziem w codziennej administracji systemami. Na przykład, użycie polecenia 'ps aux' pozwala uzyskać pełen widok na wszystkie procesy, w tym te uruchomione przez innych użytkowników. W praktyce, administratorzy często łączą 'ps' z innymi poleceniami, takimi jak 'grep', aby szybko zidentyfikować konkretne procesy, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania systemami. Zrozumienie i umiejętność korzystania z 'ps' jest fundamentem dla każdego, kto zajmuje się administracją systemów Linux, a jego znajomość jest kluczowym elementem w rozwiązywaniu problemów związanych z wydajnością czy zarządzaniem zasobami.

Pytanie 19

Po wydaniu polecenia route skonfigurowano ```route add 192.168.35.0 MASK 255.255.255.0 192.168.0.2```

A. 25-bitowa maska dla adresu sieci docelowej

B. koszt metryki równy 0 przeskoków

C. adres sieci docelowej to 192.168.35.0

D. maska 255.255.255.0 dla adresu IP bramy 192.168.0.2

Polecenie "route add 192.168.35.0 MASK 255.255.255.0 192.168.0.2" jest używane do dodawania trasy statycznej do tablicy routingu w systemach operacyjnych. W tej komendzie adres docelowej sieci to 192.168.35.0. Użycie maski 255.255.255.0 oznacza, że trasa ta dotyczy całej podsieci, która obejmuje adresy od 192.168.35.1 do 192.168.35.254. Dzięki temu ruch skierowany do tej podsieci będzie przesyłany do bramy 192.168.0.2. Dodawanie tras statycznych jest kluczowe w sytuacjach, gdy dynamiczne routowanie nie jest wystarczające, na przykład w małych sieciach lub w przypadku specyficznych wymagań dotyczących routingu. Przykładem praktycznego zastosowania może być sytuacja, w której administrator sieci chce zabezpieczyć komunikację między różnymi segmentami sieci, zapewniając, że określony ruch jest kierowany przez konkretną bramę. W kontekście standardów, zarządzanie trasami statycznymi powinno być zgodne z zasadami najlepszych praktyk, takimi jak zapewnienie trasy do najważniejszych zasobów w sieci, co może przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności komunikacji.

Pytanie 20

W złączu zasilania SATA uszkodzeniu uległ żółty kabel. Jakie to ma konsekwencje dla napięcia, które nie jest przesyłane?

A. 12V

B. 5V

C. 3,3V

D. 8,5V

Odpowiedź 12V jest poprawna, ponieważ wtyczka zasilania SATA używa standardowego rozkładu przewodów, w którym przewód żółty odpowiada za przesyłanie napięcia 12V. Wtyczki SATA są zaprojektowane tak, aby dostarczać różne napięcia potrzebne do zasilania podzespołów komputerowych, takich jak dyski twarde czy SSD. Oprócz przewodu żółtego, znajdują się również przewody czerwone, które przesyłają 5V, oraz przewody pomarańczowe, które przesyłają 3,3V. Utrata zasilania 12V może prowadzić do awarii zasilania komponentów, które są zależne od tego napięcia, co może skutkować brakiem działania dysków lub ich uszkodzeniem. Przykładowo, niektóre dyski twarde do działania wymagają zarówno 12V, jak i 5V. Zrozumienie, które napięcie odpowiada któremu przewodowi, jest kluczowe w diagnostyce problemów z zasilaniem w komputerze oraz przy naprawach. Znajomość standardów zasilania oraz ich zastosowania w praktyce jest niezbędna w pracy z elektroniką komputerową.

Pytanie 21

W schemacie logicznym okablowania strukturalnego, zgodnie z terminologią polską zawartą w normie PN-EN 50174, cechą kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest to, że

A. obejmuje zasięgiem całe piętro budynku

B. łączy okablowanie pionowe oraz międzybudynkowe

C. łączy okablowanie budynku z centralnym punktem dystrybucyjnym

D. obejmuje zasięgiem cały budynek

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny to naprawdę ważna część architektury sieci. Zgodnie z normą PN-EN 50174, jego głównym zadaniem jest zapewnienie dobrego połączenia sygnałów na danym piętrze budynku. To jakby centrum, które obejmuje całe piętro, co sprawia, że zarządzanie siecią staje się łatwiejsze, a dostęp do różnych urządzeń jest prostszy. Można powiedzieć, że to taka lokalna baza, która umożliwia użytkownikom łączenie się z siecią bez problemów. Co więcej, takie punkty dystrybucyjne są super praktyczne, bo jak trzeba coś zmienić lub dodać, to można to zrobić bez większego bałaganu. Dobrze zorganizowany punkt sprzyja wydajności, bo mniej zakłóceń w sygnale to dłuższa żywotność wszystkich komponentów. Z mojego doświadczenia wynika, że im lepiej to wszystko poukładane, tym mniej problemów w przyszłości.

Pytanie 22

Który typ drukarki stosuje metodę przenoszenia stałego pigmentu z taśmy na papier odporny na wysoką temperaturę?

A. Atramentowa

B. Laserowa

C. Termiczna

D. Termosublimacyjna

Drukarka laserowa to zupełnie inny temat niż termosublimacyjna. Tam masz toner i laser, który robi obraz na bębnie, a potem ten toner idzie na papier. Oczywiście, w biurach jest to często wykorzystywane, bo drukują dużo tekstu, ale do zdjęć to się nie nadaje. Co innego drukarki termiczne, one działają na ciepło i zmieniają kolor specjalnego papieru, więc używa się ich raczej do paragonów czy etykiet. Już nie mówiąc o drukarkach atramentowych, które mają swoje plusy, bo mogą robić fajne obrazy, ale do zdjęć z jakością to też nie to. No i tak, wybierając niewłaściwą drukarkę, można się łatwo pogubić w tym wszystkim. Takie są różnice między technologiami, które warto znać.

Pytanie 23

Jakie złącze powinna mieć karta graficzna, aby mogła być bezpośrednio podłączona do telewizora LCD, który ma tylko analogowe złącze do komputera?

A. DP

B. DE-15F

C. DVI-D

D. HDMI

Karta graficzna z złączem DE-15F, znanym także jako VGA, jest idealnym rozwiązaniem do podłączenia telewizora LCD wyposażonego wyłącznie w analogowe złącze. Złącze DE-15F jest standardem stosowanym w wielu monitorach i projektorach, a jego analogowy charakter sprawia, że jest kompatybilne z telewizorami, które nie obsługują cyfrowych sygnałów. W praktyce, aby podłączyć komputer do telewizora za pomocą DE-15F, wystarczy odpowiedni kabel VGA. Tego typu połączenie jest powszechnie stosowane w starszych urządzeniach, gdzie złącza cyfrowe, takie jak HDMI czy DVI, nie były jeszcze popularne. Warto zaznaczyć, że jakość obrazu przesyłanego przez VGA może być ograniczona w porównaniu do nowoczesnych standardów, jednak w przypadku urządzeń analogowych jest to często jedyna dostępna opcja. W kontekście branżowych standardów, DE-15F jest uznawane za sprawdzone rozwiązanie w sytuacjach, gdzie nowoczesne technologie są niedostępne.

Pytanie 24

Protokół, który umożliwia po połączeniu z serwerem pocztowym przesyłanie na komputer tylko nagłówków wiadomości, a wysyłanie treści oraz załączników następuje dopiero po otwarciu konkretnego e-maila, to

A. POP3

B. IMAP

C. MIME

D. SMTP

MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions) jest standardem, który pozwala na przesyłanie różnych typów danych w wiadomościach e-mail, takich jak obrazy, pliki audio czy dokumenty. Jednak MIME nie jest protokołem do zarządzania połączeniem z serwerem pocztowym. Nie ma funkcjonalności do pobierania danych, a jedynie rozszerza możliwości przesyłania wiadomości, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście opisanego pytania. Podobnie SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) jest protokołem wykorzystywanym do wysyłania wiadomości e-mail do serwerów pocztowych, ale nie zajmuje się ich odbieraniem ani zarządzaniem. Jego rolą jest przesyłanie wiadomości od nadawcy do odbiorcy, co nie ma nic wspólnego z pobieraniem nagłówków czy zarządzaniem treścią wiadomości. Z kolei POP3 (Post Office Protocol) działa na zupełnie innej zasadzie; pobiera wiadomości całkowicie na lokalne urządzenie, co oznacza, że użytkownik musi pobrać wszystkie wiadomości, nawet te, które nie są mu potrzebne. To podejście jest mniej efektywne w zarządzaniu pocztą, zwłaszcza w sytuacji, gdy użytkownik korzysta z wielu urządzeń. Typowym błędem jest mylenie tych protokołów i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień związanych z obsługą poczty elektronicznej.

Pytanie 25

Jak nazywa się licencja oprogramowania, która pozwala na bezpłatne rozpowszechnianie aplikacji?

A. MOLP

B. freeware

C. OEM

D. shareware

Odpowiedź 'freeware' jest poprawna, ponieważ odnosi się do oprogramowania, które jest dostępne za darmo i umożliwia użytkownikom jego nieodpłatne rozpowszechnianie. Freeware to model licencjonowania, który pozwala na korzystanie z oprogramowania bez konieczności płacenia za jego licencję, co czyni go atrakcyjnym wyborem dla użytkowników oraz deweloperów. Przykładem freeware mogą być popularne programy takie jak Adobe Acrobat Reader czy Mozilla Firefox, które użytkownicy mogą pobierać i używać bez opłat, ale nie mają praw do ich modyfikacji. W praktyce, freeware jest często wykorzystywane w celu promowania programów, co może prowadzić do zwiększenia liczby użytkowników, a w dłuższej perspektywie do ewentualnej sprzedaży innych, płatnych produktów lub usług. W kontekście standardów branżowych, freeware wpisuje się w strategie marketingowe oraz modele dystrybucji oprogramowania, które dążą do zwiększenia dostępności technologii oraz wspierania innowacyjności.

Pytanie 26

Urządzenie, które pozwala komputerom na bezprzewodowe łączenie się z siecią komputerową przewodową, to

A. punkt dostępowy

B. regenerator

C. modem

D. koncentrator

Punkt dostępowy (ang. access point) to urządzenie, które pełni kluczową rolę w tworzeniu bezprzewodowych sieci komputerowych. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie komputerom, laptopom i innym urządzeniom mobilnym łączności z przewodową siecią lokalną (LAN). Działa on jako przekaźnik, który konwertuje sygnały radiowe na sygnał sieciowy i odwrotnie. Dzięki temu, urządzenia bezprzewodowe mogą korzystać z zasobów i usług dostępnych w sieci przewodowej. Typowym zastosowaniem punktów dostępowych jest ich umieszczanie w biurach, uczelniach czy miejscach publicznych, gdzie zapewniają dostęp do Internetu. W standardzie IEEE 802.11, który definiuje zasady komunikacji w sieciach WLAN, punkty dostępowe są niezbędne do zapewnienia stabilnej i wydajnej komunikacji bezprzewodowej. Warto także wspomnieć o technikach zarządzania, takich jak WDS (Wireless Distribution System), które pozwalają na rozbudowę sieci i zwiększenie jej zasięgu poprzez integrację wielu punktów dostępowych.

Pytanie 27

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wybrania awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Mimo to klawiatura działa prawidłowo po uruchomieniu systemu w standardowym trybie. Co to sugeruje?

A. uszkodzony kontroler klawiatury

B. uszkodzony zasilacz

C. nieprawidłowe ustawienia BOIS-u

D. wadliwe porty USB

Niepoprawne ustawienia BIOS-u mogą prowadzić do problemów z rozpoznawaniem urządzeń peryferyjnych, takich jak klawiatury, w trakcie uruchamiania systemu. W przypadku awaryjnego trybu uruchamiania, system potrzebuje odpowiednich ustawień, aby poprawnie zainicjować urządzenia. Użytkownicy mogą sprawdzić ustawienia BIOS-u, aby upewnić się, że opcja pozwalająca na użycie USB jest włączona, a także że klawiatura jest poprawnie zidentyfikowana jako urządzenie startowe. Przykładowo, w BIOS-ie można znaleźć opcje takie jak 'USB Legacy Support', które powinny być aktywowane, aby umożliwić działanie klawiatury w trybie awaryjnym. Dobrą praktyką jest również aktualizacja BIOS-u do najnowszej wersji, co często rozwiązuje problemy kompatybilności z nowoczesnymi urządzeniami. Ponadto, warto zrozumieć, że wiele systemów operacyjnych wymaga odpowiednich ustawień w BIOS-ie, aby zainicjować urządzenia USB podczas uruchamiania, co może być kluczowe dla rozwiązywania problemów podczas bootowania.

Pytanie 28

Administrator powinien podzielić adres 10.0.0.0/16 na 4 jednorodne podsieci zawierające równą liczbę hostów. Jaką maskę będą miały te podsieci?

A. 255.255.128.0

B. 255.255.0.0

C. 255.255.192.0

D. 255.255.224.0

Odpowiedzi 255.255.0.0 oraz 255.255.128.0 nie są poprawne, ponieważ nie uwzględniają właściwego podziału adresu 10.0.0.0/16 na 4 równe podsieci. Maski 255.255.0.0 oraz 255.255.128.0 odpowiadają odpowiednio maskom /16 i /17, co oznacza, że nie dzielą one sieci na 4 części. W przypadku maski 255.255.0.0, cała sieć 10.0.0.0 pozostaje jako jedna duża sieć z 65,536 adresami, co nie odpowiada wymaganiu podziału. Z kolei maska 255.255.128.0 (czyli /17) dzieli tę sieć na dwa bloki po 32,768 adresów, co również nie spełnia wymogu podziału na cztery równe podsieci. Z kolei odpowiedź 255.255.224.0 również nie jest poprawna, mimo że zbliża się do podziału, gdyż odpowiada masce /19 i dzieliłaby sieć na 8 podsieci zamiast wymaganych 4. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe obliczenie ilości wymaganych bitów do podziału. Każda zmiana w liczbie bitów w masce wpływa na liczbę dostępnych podsieci i hostów, dlatego istotne jest, aby zawsze dokładnie analizować zadane pytanie, zrozumieć koncepcję CIDR oraz zasady podziału sieci. Dobrą praktyką jest wizualizacja podziałów poprzez rysowanie diagramów podsieci, co ułatwia zrozumienie tematu.

Pytanie 29

W systemie Windows Server narzędzie, które pozwala na zarządzanie zasadami grupowymi, to

A. Panel kontrolny

B. Konsola GPMC

C. Serwer DNS

D. Menedżer procesów

Konsola GPMC, czyli Group Policy Management Console, jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu zasadami grupy w systemie Windows Server. Umożliwia administratorom centralne zarządzanie politykami, co jest niezbędne dla utrzymania bezpieczeństwa i zgodności w dużych środowiskach informatycznych. Korzystając z GPMC, administratorzy mogą tworzyć, edytować i zarządzać obiektami zasad grupy (GPO), co pozwala na automatyzację konfiguracji systemów operacyjnych oraz aplikacji na komputerach klienckich w sieci. Na przykład, poprzez GPMC można zdefiniować zasady dotyczące zabezpieczeń, takich jak wymuszanie silnych haseł, czy ograniczenie dostępu do określonych zasobów. GPMC integruje się z Active Directory, co pozwala na przypisywanie zasad do określonych jednostek organizacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT. Dobre praktyki zalecają regularne przeglądanie i aktualizację zasad grupy, aby dostosować je do zmieniających się potrzeb organizacji oraz standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 30

W systemie Windows do przeprowadzania aktualizacji oraz przywracania sterowników sprzętowych należy wykorzystać narzędzie

A. wmimgmt.msc

B. certmgr.msc

C. fsmgmt.msc

D. devmgmt.msc

Certmgr.msc to przystawka, która służy do zarządzania certyfikatami w systemie Windows, a nie do instalacji lub przywracania sterowników. Certyfikaty są kluczowe w kontekście bezpieczeństwa sieci, ponieważ pomagają w weryfikacji tożsamości oraz szyfrowaniu danych. Wybór tej przystawki w kontekście zarządzania urządzeniami jest błędny, ponieważ nie ma ona związku z konfiguracją sprzętu. Z kolei fsmgmt.msc to narzędzie do zarządzania udostępnionymi folderami i dostępem do zasobów w sieci, co również nie ma zastosowania w kontekście sterowników. Użytkownicy mogą mylnie uznawać te narzędzia za przydatne w kontekście zarządzania hardwarem, co wynika z braku zrozumienia ich specyficznych funkcji w systemie. Często można spotkać się z przeświadczeniem, że wszelkie narzędzia dostępne w systemie Windows służą do zarządzania urządzeniami, jednak kluczowe jest zrozumienie, że każde z nich ma swoje wyraźnie zdefiniowane zastosowanie. Wreszcie, wmimgmt.msc to przystawka do zarządzania WMI (Windows Management Instrumentation), która służy do monitorowania i zarządzania systemami komputerowymi, ale nie ma bezpośredniego wpływu na sterowniki urządzeń. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że to narzędzie jest odpowiednie do administracji sterownikami, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania komputerem i utrudnia rozwiązywanie problemów ze sprzętem. Zrozumienie właściwych zastosowań tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem komputerowym.

Pytanie 31

Na ilustracji widoczny jest symbol graficzny

A. mostu

B. regeneratora

C. koncentratora

D. rutera

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku to ikona rutera. Ruter jest urządzeniem sieciowym, które kieruje ruch danych w sieci komputerowej. Działa na warstwie trzeciej modelu OSI, co oznacza, że obsługuje adresowanie IP i trasowanie pakietów między różnymi sieciami. Ruter analizuje adresy IP w nagłówkach pakietów i używa tablic trasowania do określenia najlepszej ścieżki dla przesyłanego ruchu. Dzięki temu może łączyć różne sieci lokalne (LAN) i rozległe (WAN), umożliwiając efektywną transmisję danych. Praktyczne zastosowania ruterów obejmują zarówno sieci domowe, gdzie zarządzają ruchem między urządzeniami, jak i duże sieci korporacyjne, gdzie zapewniają redundancję i równoważenie obciążenia. Standardowe praktyki obejmują zabezpieczanie ruterów przed nieautoryzowanym dostępem poprzez użycie silnych haseł i szyfrowania. Ruter odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu stabilności i bezpieczeństwa sieci, co czyni go integralnym elementem infrastruktury IT w każdej nowoczesnej firmie.

Pytanie 32

Prawo majątkowe przysługujące twórcy programu komputerowego

A. można przekazać innej osobie

B. nie ma ograniczeń czasowych

C. obowiązuje przez 25 lat od daty pierwszej publikacji

D. nie jest prawem, które można przekazać

Prawo autorskie w Polsce dotyczy twórczości intelektualnej, w tym programów komputerowych, i niektóre odpowiedzi pokazują, że nie wszystko jest do końca jasne. Na przykład mówienie, że autorskie prawo majątkowe trwa 25 lat od pierwszej publikacji, to błąd. Tak naprawdę, według Ustawy o prawie autorskim, ochrona trwa przez całe życie autora plus 70 lat po jego śmierci. Kolejna sprawa to to, że prawo autorskie do programu komputerowego nie jest zbywalne - to też nie jest prawda. Prawa majątkowe można przenosić, co jest ważne, jeśli mówimy o biznesie z oprogramowaniem. I opinia, że autorskie prawo majątkowe nie ma ograniczeń czasowych, to też nieporozumienie, bo te prawa mają swój czas trwania, po którym dzieło przechodzi do domeny publicznej. Często myśli się, że twórcy mogą korzystać ze swoich dzieł bez końca, nie przenosząc praw, ale to nie tak działa. Dobrze jest zrozumieć te zasady, bo pomagają one w uzyskaniu odpowiedniego wynagrodzenia dla twórców i ochronie ich interesów na rynku kreatywnym.

Pytanie 33

W systemie operacyjnym Fedora foldery domowe użytkowników znajdują się w folderze

A. /bin

B. /users

C. /user

D. /home

Wybór niewłaściwego katalogu jako lokalizacji dla katalogów domowych użytkowników w systemie operacyjnym Fedora może prowadzić do nieporozumień oraz problemów z zarządzaniem danymi. Katalog /bin jest przeznaczony do przechowywania istotnych programów i skryptów systemowych, które są niezbędne do działania systemu. Umieszczanie katalogów domowych w /bin zagrażałoby integralności systemu, ponieważ mógłby on stać się przepełniony użytkownikami danych, co ograniczyłoby jego funkcjonalność. Katalog /users oraz /user to niepoprawne ścieżki w systemie Linux, które nie są standardowo wykorzystywane w żadnej dystrybucji, co może prowadzić do błędnych konfiguracji i trudności w odnajdywaniu plików. Typowym błędem myślowym jest założenie, że lokalizacje dla katalogów domowych mogą być dowolnie wybierane, co ignoruje ustalone standardy i hierarchię systemu plików w Linuxie. Praktyka ta niedostatecznie uwzględnia zasady dotyczące zarządzania plikami oraz bezpieczeństwa danych, co jest kluczowe dla administracji systemami operacyjnymi. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zapoznać się z dokumentacją systemową oraz najlepszymi praktykami dotyczącymi struktury katalogów w systemie Linux.

Pytanie 34

Jak określamy atak na sieć komputerową, który polega na łapaniu pakietów przesyłanych w sieci?

A. Nasłuchiwanie

B. ICMP echo

C. Spoofing

D. Skanowanie sieci

Skanowanie sieci to technika, która polega na analizowaniu dostępnych urządzeń i ich otwartych portów w celu zrozumienia struktury sieci. Choć skanowanie może być częścią większej strategii oceny bezpieczeństwa, nie jest to technika ataku na przechwytywanie danych. W rzeczywistości, skanowanie jest często wykorzystywane do identyfikacji potencjalnych luk w zabezpieczeniach, co różni się od nasłuchiwania, które koncentruje się na aktywnym odbiorze danych. ICMP echo, znany bardziej jako ping, to protokół używany do sprawdzania dostępności hostów w sieci, a nie do przechwytywania danych. Użycie ICMP echo w kontekście ataku jest mylące, ponieważ jego celem jest jedynie diagnostyka sieciowa, a nie monitorowanie ruchu. Spoofing natomiast odnosi się do techniki, w której atakujący podszywa się pod inny adres IP w celu oszukania systemów zabezpieczeń. Chociaż spoofing może być używany jako część ataku, nie jest bezpośrednio związany z przechwytywaniem pakietów. Bardzo ważne jest zrozumienie, że pomylenie tych pojęć może prowadzić do niewłaściwego projektowania strategii bezpieczeństwa, co zwiększa podatność na rzeczywiste ataki. Właściwe rozróżnienie terminów i technik jest kluczowe w budowaniu efektywnego systemu obrony przed zagrożeniami w sieciach komputerowych.

Pytanie 35

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) służy do

A. przydzielania adresów IP, bramy oraz DNS-a

B. konfiguracji urządzeń sieciowych i zbierania informacji o nich

C. odbierania wiadomości e-mail

D. szyfrowania połączenia terminalowego z komputerami zdalnymi

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu sieciami komputerowymi, umożliwiającym administratorom monitorowanie i konfigurację urządzeń sieciowych, takich jak routery, przełączniki czy serwery. SNMP działa na zasadzie modelu klient-serwer, gdzie agent SNMP na urządzeniu zbiera dane o stanie i wydajności oraz wysyła je do menedżera SNMP, który gromadzi i analizuje te informacje. Dzięki temu administratorzy mogą na bieżąco śledzić parametry takie jak wykorzystanie pasma, stany portów czy błędy urządzeń. Praktycznym zastosowaniem SNMP jest automatyczne tworzenie raportów oraz alertów w przypadku awarii, co podnosi efektywność zarządzania infrastrukturą IT. Standardowe wersje protokołu, takie jak SNMPv1, SNMPv2c i SNMPv3, różnią się poziomem zabezpieczeń, co daje możliwość wyboru odpowiedniego rozwiązania w zależności od wymagań bezpieczeństwa w danej organizacji. W kontekście dobrych praktyk, zaleca się stosowanie SNMPv3, który wprowadza silniejsze mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, co jest niezbędne w dzisiejszych, coraz bardziej złożonych środowiskach sieciowych.

Pytanie 36

Jakiego kodu numerycznego należy użyć w komendzie zmiany uprawnień do katalogu w systemie Linux, aby właściciel folderu miał prawa do zapisu i odczytu, grupa posiadała prawa do odczytu i wykonywania, a pozostali użytkownicy jedynie prawa do odczytu?

A. 654

B. 765

C. 751

D. 123

Odpowiedź 654 jest poprawna, ponieważ odpowiada wymaganym uprawnieniom w systemie Linux. Wartości kodu numerycznego są interpretowane w następujący sposób: pierwsza cyfra (6) reprezentuje uprawnienia właściciela folderu, druga cyfra (5) to uprawnienia grupy, a trzecia cyfra (4) dotyczy pozostałych użytkowników. Wartość 6 oznacza, że właściciel ma uprawnienia do odczytu (4) oraz zapisu (2), co daje łącznie 6. Grupa z wartością 5 ma uprawnienia do odczytu (4) i wykonania (1), co daje 5. Natomiast pozostali użytkownicy mają tylko uprawnienia do odczytu, reprezentowane przez wartość 4. Te zasady są zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania uprawnieniami w systemach Unix/Linux, gdzie ważne jest ograniczenie dostępu do danych oraz zapewnienie, że tylko osoby mające odpowiednie uprawnienia mogą modyfikować pliki. Aby zastosować tę zmianę, można użyć polecenia 'chmod 654 nazwa_folderu', co w praktyce zmieni uprawnienia do folderu zgodnie z wymaganiami.

Pytanie 37

Jakiego rodzaju papieru należy użyć, aby wykonać "naprasowankę" na T-shircie z własnym zdjęciem przy pomocy drukarki atramentowej?

A. Photo Glossy

B. transferowego

C. samoprzylepnego

D. Photo Matt

Wybór niewłaściwego typu papieru przy drukowaniu naprasowanek często prowadzi do niedostatecznych rezultatów. Samoprzylepny papier, mimo swoje nazwy, nie jest przystosowany do transferu obrazu na tkaninę. Takie materiały są zazwyczaj używane do tworzenia etykiet czy naklejek, a nie do przenoszenia grafiki na odzież. W przypadku użycia papieru Photo Glossy, który jest przeznaczony głównie do druku zdjęć o wysokiej jakości, efekty będą niewłaściwe, ponieważ nie ma on właściwości potrzebnych do przeniesienia obrazu w taki sposób, aby przylegał do tkaniny. Z kolei papier Photo Matt, choć może zapewnić dobre rezultaty przy druku fotograficznym, również nie nadaje się do procesu transferu, ponieważ jego struktura nie wspiera przeniesienia obrazu na materiał. Użycie niewłaściwego papieru prowadzi do tego, że obraz może się zmywać, łuszczyć lub nawet nie przylegać do koszulki. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy typ papieru ma swoje specyficzne zastosowanie, a wybór odpowiedniego jest niezbędny dla uzyskania jakościowej naprasowanki. Błędem jest myślenie, że jakikolwiek papier do druku fotograficznego będzie odpowiedni do transferu; każdy z nich ma swoje unikalne właściwości, które determinuje ich odpowiednie zastosowanie.

Pytanie 38

W usłudze Active Directory, konfigurację składającą się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz, nazywamy

A. liściem

B. siatką

C. lasem

D. gwiazdą

Odpowiedź 'lasem' jest poprawna, ponieważ w kontekście Active Directory termin 'las' odnosi się do struktury składającej się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz. Las jest fundamentalnym elementem architektury Active Directory, który umożliwia zarządzanie różnymi domenami w zintegrowany sposób. Przykładem zastosowania może być organizacja, która posiada różne oddziały w różnych lokalizacjach geograficznych; każda z tych lokalizacji może stanowić odrębną domenę w ramach tego samego lasu. Dzięki temu, administratorzy mogą centralnie zarządzać kontami użytkowników i zasobami w całej organizacji. Dobrą praktyką jest zapewnienie, aby wszystkie domeny w lesie miały odpowiednie relacje zaufania, co pozwala na efektywne udostępnianie zasobów oraz usług. Ponadto, lasy mogą być wykorzystywane do implementacji polityk Group Policy, co umożliwia egzekwowanie zasad bezpieczeństwa i konfiguracji na poziomie całej organizacji.

Pytanie 39

Pierwszym krokiem, który należy podjąć, aby chronić ruter przed nieautoryzowanym dostępem do jego panelu administracyjnego, jest

A. zmiana loginu i hasła dla wbudowanego konta administratora

B. zmiana domyślnej nazwy sieci (SSID) na unikalną

C. włączenie szyfrowania przy użyciu klucza WEP

D. aktywacja filtrowania adresów MAC

Dobra robota z tym pytaniem! Zmiana loginu i hasła dla konta administratora w ruterze to naprawdę ważny krok, żeby nie dać się złapać przez nieproszonych gości. Wiele ruterów przychodzi z domyślnymi hasłami, które wszyscy znają – to jak zostawić klucz pod wycieraczką, serio. Jak zmienisz te dane na coś trudniejszego, utrudniasz życie potencjalnym intruzom. Przykładowe hasło, takie jak `S3cur3P@ssw0rd!`, jest dużo lepsze niż coś prostego jak `admin` czy `123456`. A pamiętaj, żeby od czasu do czasu zmieniać te dane, żeby nie dać nikomu szans. To jest absolutnie kluczowe, żeby twoja sieć była bezpieczna. Wiesz, to nie tylko coś, co się zaleca, ale praktyka, która naprawdę się sprawdza.

Pytanie 40

Jakie porty powinny być odblokowane w ustawieniach firewalla na komputerze, na którym działa usługa serwera WWW?

A. 20 i 1024

B. 20 i 21

C. 80 i 443

D. 80 i 1024

Porty 20 i 21 są stosowane głównie przez protokół FTP (File Transfer Protocol), który służy do przesyłania plików pomiędzy klientem a serwerem. Choć FTP jest ważny w kontekście transferu plików, nie ma bezpośredniego związku z działaniem serwera sieci Web i obsługą stron internetowych. W przypadku odblokowania portów 20 i 21, użytkownicy mogą mieć możliwość przesyłania plików na serwer, ale nie będą mogli z niego korzystać do przeglądania zawartości stron internetowych, co jest głównym celem serwera WWW. Porty 20 i 1024 również nie są odpowiednie, ponieważ port 1024 jest nieprzewidywalny i nie jest standardowo używany przez protokoły związane z serwerami WWW. Podobnie, port 80 i 1024 nie jest odpowiedni, ponieważ jak wcześniej wspomniano, port 1024 nie pełni specyficznej funkcji w kontekście serwerów WWW. Niezrozumienie roli poszczególnych portów i protokołów jest typowym błędem, który może prowadzić do problemów z konfiguracją zapory sieciowej. Właściwe zrozumienie protokołów oraz ich przypisanych portów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania bezpieczeństwem i dostępnością serwerów internetowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej