Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 27 marca 2025 18:24
Data zakończenia: 27 marca 2025 18:43

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W sieci o adresie 192.168.20.0 użyto maski podsieci 255.255.255.248. Jak wiele adresów IP będzie dostępnych dla urządzeń?

A. 6

B. 1022

C. 14

D. 510

Wybór odpowiedzi 1022, 510 lub 14 jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego obliczania dostępnych adresów IP w danej podsieci. W przypadku maski 255.255.255.248, kluczowe jest zrozumienie, że używamy 3 bitów do identyfikacji hostów, co prowadzi do 8 potencjalnych adresów IP. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego założenia, że maska podsieci może obsługiwać więcej adresów, co jest nieprawidłowe. Standardowe reguły dotyczące adresowania IP wskazują, że każdy adres sieciowy oraz adres rozgłoszeniowy nie mogą być przypisane do urządzeń, co ogranicza liczbę dostępnych adresów do 6. W praktyce, oszacowywanie liczby adresów dostępnych dla hostów w danej podsieci wymaga znajomości reguł dotyczących rezerwacji adresów, co jest kluczowe w planowaniu adresacji sieci. Typowe błędy myślowe to na przykład nieświadomość, że liczba adresów IP w danej podsieci zawsze jest mniejsza o dwa w stosunku do liczby bitów używanych do identyfikacji hostów. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego przypisywania adresów IP i problemów z konfiguracją sieci, co może wyniknąć z braku znajomości podstawowych zasad dotyczących maski podsieci i jej wpływu na adresację.

Pytanie 2

Oświetlenie oparte na diodach LED w trzech kolorach wykorzystuje skanery typu

A. CCD

B. CMOS

C. CMYK

D. CIS

Wybór odpowiedzi CCD (Charge-Coupled Device) w kontekście skanowania z zastosowaniem diod LED jest błędny, ponieważ technologia ta, chociaż powszechnie stosowana w fotografii i skanowaniu, różni się zasadniczo od CIS. CCD generuje obraz poprzez gromadzenie ładunków elektrycznych w matrycy, co wymaga bardziej skomplikowanego systemu zasilania i większej ilości komponentów, co wpływa na jego większe zużycie energii oraz rozmiar. W przeciwieństwie do CIS, CCD nie jest idealnym rozwiązaniem dla aplikacji wymagających niskiego poboru energii, co czyni go mniej efektywnym z punktu widzenia nowoczesnych systemów oświetleniowych LED, które preferują efektywność energetyczną. W przypadku CMOS (Complementary Metal-Oxide-Semiconductor), jest to technologia, która również jest stosowana w skanowaniu, lecz podobnie jak CCD, nie jest optymalna przy zastosowaniach LED ze względu na różnice w konstrukcji i wymagania dotyczące zasilania. Z kolei odpowiedź CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black) odnosi się do modelu kolorów wykorzystywanego w druku, a nie w technologii skanowania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień w kontekście wyboru technologii odpowiedniej do danego zastosowania. W praktyce, błędne wnioski mogą wynikać z mylenia różnych rodzajów technologii obrazowania oraz ich zastosowań w systemach oświetleniowych, co prowadzi do nieefektywnych rozwiązań, które nie odpowiadają aktualnym standardom branżowym.

Pytanie 3

Aby podłączyć dysk z interfejsem SAS, konieczne jest użycie kabla przedstawionego na ilustracji

A. Odpowiedź D

B. Odpowiedź C

C. Odpowiedź B

D. Odpowiedź A

Kabel przedstawiony w opcji D to kabel SAS (Serial Attached SCSI) który jest niezbędny do podłączenia dysków z interfejsem SAS. Interfejs SAS jest rozwinięciem standardu SCSI i oferuje szereg korzyści technicznych takich jak wyższa przepustowość oraz możliwość jednoczesnego podłączenia wielu urządzeń bez utraty wydajności. Standard SAS jest szeroko stosowany w środowiskach serwerowych i centrach danych ze względu na swoją niezawodność i skalowalność. Kabel SAS charakteryzuje się specyficznym złączem które umożliwia przesył danych z dużą szybkością sięgającą do 12 Gb/s co jest kluczowe przy obsłudze dużych ilości danych. W praktyce wykorzystanie kabli SAS zapewnia stabilne i szybkie połączenie co jest nieocenione w krytycznych zastosowaniach biznesowych gdzie szybkość i niezawodność mają kluczowe znaczenie. Dodatkowo kable SAS mogą obsługiwać wiele dysków dzięki strukturze topologii punkt-punkt co eliminuje kolizje danych i zwiększa efektywność operacyjną systemów pamięci masowej. Wybór kabla SAS jest wynikiem analiz technologicznych które potwierdzają jego skuteczność w zaawansowanych środowiskach IT.

Pytanie 4

Na ilustracji ukazany jest komunikat systemowy. Jakie kroki powinien podjąć użytkownik, aby naprawić błąd?

A. Zainstalować sterownik do Karty HD Graphics

B. Podłączyć monitor do złącza HDMI

C. Zainstalować sterownik do karty graficznej

D. Odświeżyć okno Menedżera urządzeń

Zainstalowanie sterownika do karty graficznej jest kluczowe, ponieważ urządzenia komputerowe, takie jak karty graficzne, wymagają odpowiednich sterowników do prawidłowego działania. Sterownik to oprogramowanie, które umożliwia komunikację między systemem operacyjnym a sprzętem. Gdy system operacyjny nie posiada odpowiednich sterowników, nie jest w stanie w pełni wykorzystać możliwości sprzętu, co może prowadzić do problemów z wydajnością czy błędami w działaniu. Zainstalowanie najnowszego sterownika od producenta karty graficznej pozwoli na optymalizację jej działania, zapewniając poprawne wyświetlanie grafiki oraz wsparcie dla zaawansowanych funkcji, takich jak akceleracja sprzętowa. Dodatkowo, aktualizacja sterowników jest zgodna z dobrymi praktykami w zarządzaniu IT i zwiększa bezpieczeństwo systemu, gdyż nowoczesne sterowniki często zawierają poprawki zabezpieczeń. Warto regularnie sprawdzać dostępność nowych wersji sterowników i instalować je, aby uniknąć potencjalnych konfliktów systemowych i poprawić stabilność komputera.

Pytanie 5

Jakie adresy mieszczą się w zakresie klasy C?

A. 128.0.0.1 ÷ 191.255.255.254

B. 192.0.0.0 ÷ 223.255.255.255

C. 224.0.0.1 ÷ 239.255.255.0

D. 1.0.0.1 ÷ 126.255.255.254

Adresy klasy C to zakres od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, co jest zgodne z definicją klasy C w protokole IP. Adresy te są powszechnie używane w małych sieciach lokalnych, co sprawia, że są niezwykle praktyczne. W klasycznej konfiguracji sieci, adres klasy C pozwala na posiadanie do 256 różnych adresów (od 192.0.0.0 do 192.0.0.255), z czego 254 mogą być przypisane urządzeniom końcowym, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany jako adres sieciowy, a drugi jako adres rozgłoszeniowy. Klasa C umożliwia również sieciowanie w sposób umożliwiający efektywne zarządzanie dużymi grupami urządzeń, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie, gdzie złożoność sieci wzrasta. Dodatkowo, zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), adresy klasy C mogą być elastycznie podzielone na mniejsze podsieci, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów IP. W praktyce, adresy klasy C są często używane w biurach i małych firmach, gdzie liczba urządzeń końcowych nie przekracza 254.

Pytanie 6

Użytkownik systemu Windows może korzystając z programu Cipher

A. usunąć konto użytkownika wraz z jego profilem i dokumentami

B. ochronić dane poprzez szyfrowanie plików

C. zeskanować system w celu wykrycia malware

D. wykonać przyrostową kopię zapasową plików systemowych

Odpowiedź, że program Cipher umożliwia ochronę danych przez szyfrowanie plików, jest prawidłowa. Program Cipher to narzędzie wbudowane w system Windows, które pozwala na szyfrowanie i deszyfrowanie plików i folderów. Dzięki zastosowaniu szyfrowania, użytkownicy mogą zabezpieczyć swoje dane przed nieautoryzowanym dostępem, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony informacji wrażliwych. Przykładem zastosowania Cipher może być szyfrowanie plików zawierających dane osobowe lub finansowe, które powinny być chronione przed potencjalnymi naruszeniami bezpieczeństwa. Zastosowanie szyfrowania zgodnie z zasadami dobrych praktyk bezpieczeństwa IT, wyróżnia się tym, że nawet w przypadku fizycznego dostępu do komputera przez nieupoważnioną osobę, zaszyfrowane pliki pozostaną niedostępne bez odpowiedniego klucza. Warto też podkreślić, że Cipher korzysta z standardu szyfrowania AES (Advanced Encryption Standard), co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa danych. Stosowanie szyfrowania jest nie tylko zalecane, ale w wielu branżach staje się wymogiem prawnym, co czyni umiejętność korzystania z narzędzi takich jak Cipher szczególnie cenną.

Pytanie 7

Na wydrukach uzyskanych z drukarki laserowej można zauważyć pasma wzdłużne oraz powtarzające się defekty. Jedną z możliwych przyczyn niskiej jakości druku jest wada

A. bębna światłoczułego

B. taśmy barwiącej

C. układu zliczającego

D. głowicy drukującej

Taśmy barwiące są używane w drukarkach igłowych i termicznych, ale w laserowych to mamy toner, a nie taśmy. Jak ktoś mówi, że taśma barwiąca jest przyczyną złej jakości wydruku, to jest błąd. Układ zliczający monitoruje liczbę wydrukowanych stron, ale nie ma bezpośredniego wpływu na samą jakość druku. Jak ten układ się zepsuje, to mogą być problemy z liczeniem tonera lub bębna, ale samo w sobie nie wpływa na artefakty na wydrukach. A jeszcze głowica drukująca to temat z drukarek atramentowych, więc wskazywanie jej jako problemu w laserowych to też pomyłka. Wygląda na to, że zrozumienie różnych technologii druku może być trudne, co prowadzi do dziwnych wniosków. Dlatego warto znać te różnice, żeby lepiej ogarnąć, co może być przyczyną problemów z wydrukami.

Pytanie 8

Funkcja narzędzia tracert w systemach Windows polega na

A. uzyskiwaniu szczegółowych danych dotyczących serwerów DNS

B. nawiązywaniu połączenia ze zdalnym serwerem na wskazanym porcie

C. śledzeniu drogi przesyłania pakietów w sieci

D. pokazywaniu i modyfikowaniu tablicy trasowania pakietów w sieci

Odpowiedź dotycząca śledzenia trasy przesyłania pakietów w sieci jest prawidłowa, ponieważ narzędzie 'tracert' (trace route) jest używane do diagnozowania i analizy tras, jakie pokonują pakiety danych w sieci IP. Umożliwia ono identyfikację wszystkich urządzeń (routerów), przez które przechodzą pakiety, oraz pomiar czasu odpowiedzi na każdym etapie. Przykładowo, jeśli użytkownik doświadcza problemów z połączeniem do konkretnej witryny internetowej, może użyć 'tracert', aby sprawdzić, gdzie dokładnie występuje opóźnienie lub zablokowanie drogi. Takie narzędzie jest szczególnie pomocne w zarządzaniu sieciami, gdzie administratorzy mogą monitorować i optymalizować ruch, zapewniając lepszą wydajność i niezawodność. Oprócz tego, standardowe praktyki branżowe sugerują korzystanie z 'tracert' w połączeniu z innymi narzędziami diagnostycznymi, takimi jak 'ping' czy 'nslookup', aby uzyskać pełny obraz sytuacji w sieci i szybko lokalizować potencjalne problemy.

Pytanie 9

Nazwa protokołu, który pozwala na konwersję 32-bitowych adresów IP na 48-bitowe fizyczne adresy MAC w sieciach Ethernet, to:

A. NAT

B. ARP

C. DNS

D. RARP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym mechanizmem w sieciach komputerowych, zwłaszcza w architekturze Ethernet, który umożliwia przekształcanie adresów IP, które są stosowane w warstwie sieciowej modelu OSI, na fizyczne adresy MAC (Media Access Control). Kiedy urządzenie sieciowe, takie jak komputer lub router, chce komunikować się z innym urządzeniem w lokalnej sieci, potrzebuje znać jego adres MAC. W tym celu wysyła zapytanie ARP, które jest broadcastowane do wszystkich urządzeń w sieci. Urządzenie, które posiada odpowiedni adres IP, odpowiada, przesyłając swój adres MAC. ARP jest fundamentalnym protokołem w funkcjonowaniu sieci lokalnych i jest integralną częścią stosu protokołów TCP/IP. Jego zastosowanie jest szerokie, od prostych aplikacji sieciowych, takich jak przeglądanie stron internetowych, po bardziej złożone systemy komunikacji, takie jak VoIP czy transmisje multimedialne. Zrozumienie działania ARP jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się administracją sieci oraz bezpieczeństwem IT, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie adresacją i rozwiązywanie problemów w lokalnych sieciach komputerowych.

Pytanie 10

Aby zatrzymać wykonywanie programu zapisanego w pliku wsadowym Windows do momentu naciśnięcia dowolnego klawisza, należy zastosować komendę

A. echo on

B. stop

C. pause

D. echo off

Odpowiedzi 'echo off' oraz 'echo on' dotyczą wyświetlania komunikatów w plikach wsadowych, a nie zatrzymywania działania programu. Komenda 'echo off' wyłącza wyświetlanie kolejnych poleceń na ekranie, co może być przydatne w sytuacjach, gdy chcemy, aby nasz skrypt był bardziej estetyczny i nie zaśmiecał ekranu zbędnymi informacjami. Z kolei 'echo on' przywraca to wyświetlanie. Użycie tych komend może prowadzić do błędnych założeń, jakoby były one w stanie zatrzymać wykonanie skryptu, co jest absolutnie nieprawidłowe. Komenda 'stop' nie istnieje w kontekście plików wsadowych Windows, co czyni ją zupełnie niewłaściwą odpowiedzią. Stosowanie tego typu niepoprawnych komend może prowadzić do frustracji i błędów w procesie automatyzacji, ponieważ nie tylko nie spełniają one zamierzonej funkcji, ale mogą także generować błędy wykonania. Warto zwrócić uwagę, że niektóre polecenia mogą być mylone z innymi, stąd istotne jest dobrze zrozumienie funkcji, jakie poszczególne komendy pełnią. Właściwe korzystanie z 'pause' zamiast prób stosowania niewłaściwych komend, jak 'stop' czy 'echo', jest kluczowe dla efektywności i prawidłowego działania skryptów wsadowych.

Pytanie 11

Który z standardów Gigabit Ethernet pozwala na stworzenie segmentów sieci o długości 550 m/5000 m przy szybkości przesyłu danych 1 Gb/s?

A. 1000Base-FX

B. 1000Base-T

C. 1000Base-SX

D. 1000Base-LX

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 1000Base-FX, 1000Base-SX czy 1000Base-T, opiera się na niepełnym zrozumieniu specyfikacji i właściwości tych standardów. 1000Base-T, na przykład, jest standardem zaprojektowanym do pracy w sieciach miedzianych i obsługuje długości do 100 m, co czyni go niewłaściwym rozwiązaniem dla wymagań dotyczących większych odległości. Jego zastosowanie jest ograniczone do lokalnych sieci, gdzie nie można osiągnąć długości przekraczających 100 m, co znacznie ogranicza jego funkcjonalność w kontekście budowy segmentów o długościach 550 m lub więcej. 1000Base-SX, z kolei, jest przeznaczony głównie do zastosowań w światłowodach wielomodowych, oferując maksymalną długość transmisji do 550 m, jednak nie spełnia wymogów dla dłuższych połączeń. Ostatecznie, 1000Base-FX, mimo że jest kompatybilny z mniejszymi odległościami w technologii światłowodowej, nie oferuje na tyle dużych zasięgów, aby konkurować z 1000Base-LX w kontekście wielodystansowych wdrożeń sieciowych. Warto więc dążyć do pełniejszego zrozumienia różnic między poszczególnymi standardami, aby podejmować trafne decyzje w projektowaniu i implementacji sieci.

Pytanie 12

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę hasła oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości i spełniających wymagania dotyczące złożoności, należy ustawić

A. zasady blokady kont w politykach grup

B. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń

C. właściwości konta użytkownika w zarządzaniu systemem

D. konta użytkowników w Ustawieniach

Zasady haseł w systemach Windows Server to coś naprawdę kluczowego, jeśli chodzi o bezpieczeństwo. Dobre ustawienia tych zasad to podstawa dla każdego administratora. Dzięki nim można na przykład wymusić, żeby użytkownicy zmieniali hasła co jakiś czas i żeby te hasła były odpowiednio długie i skomplikowane. Właściwie, standardowe wymagania mówią, że hasło powinno mieć co najmniej 12 znaków i używać wielkich i małych liter, cyfr oraz znaków specjalnych. To zdecydowanie podnosi poziom bezpieczeństwa. Przykładowo, można ustawić zasady, które zmuszają do zmiany hasła co 90 dni. To wszystko jest zgodne z wytycznymi NIST, co jest naprawdę ważne w obecnych czasach, gdzie ochrona danych jest priorytetem. Takie podejście pomaga lepiej zabezpieczyć informacje w organizacji i zmniejszyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 13

W systemie Linux wykonanie polecenia chmod 321 start spowoduje przyznanie następujących uprawnień plikowi start:

A. pełna kontrola dla użytkownika root, zapis i odczyt dla użytkownika standardowego, odczyt dla pozostałych

B. czytanie, zapis i wykonanie dla właściciela pliku, zapis i wykonanie dla grupy i czytanie dla pozostałych

C. wykonanie i zapis dla właściciela pliku, zapis dla grupy, wykonanie dla pozostałych

D. zapis, odczyt i wykonanie dla użytkownika root, odczyt i wykonanie dla użytkownika standardowego, odczyt dla pozostałych

Odpowiedź, która wskazuje na nadanie uprawnień wykonania i zapisu dla właściciela pliku, zapisu dla grupy oraz wykonania dla pozostałych użytkowników jest poprawna. W systemie Linux uprawnienia są reprezentowane przez trzy grupy: właściciel pliku, grupa i inni użytkownicy. Wartości w systemie chmod są określane w formacie oktalnym, gdzie każda cyfra reprezentuje poziom dostępu dla odpowiedniej grupy. W przypadku chmod 321 pierwsza cyfra '3' oznacza, że właściciel pliku ma uprawnienia do zapisu (2) i wykonania (1), co w sumie daje 3. Druga cyfra '2' wskazuje, że grupa ma jedynie prawo do zapisu, a ostatnia cyfra '1' oznacza, że pozostali użytkownicy mają uprawnienie do wykonania pliku. Takie ustawienia są często stosowane w sytuacjach, gdzie pliki muszą być edytowane przez określoną grupę użytkowników, podczas gdy inni mogą je jedynie uruchamiać. Przykładem może być skrypt wykonywalny, który użytkownicy mogą uruchamiać, ale tylko wybrana grupa ma możliwość jego edytowania.

Pytanie 14

Udostępniono w sieci lokalnej jako udział specjalny folder o nazwie egzamin znajdujący się na komputerze o nazwie SERWER_2 w katalogu głównym dysku C:. Jak powinna wyglądać ścieżka dostępu do katalogu egzamin, w którym przechowywany jest folder macierzysty dla konta użytkownika o określonym loginie?

A. SERWER_2egzamin$\%$USERNAME%

B. SERWER_2$egzamin\%USERNAME%

C. SERWER_2$egzamin$\%USERNAME%

D. SERWER_2egzamin$\%USERNAME%

Poprawna odpowiedź to SERWER_2egzamin$\\%USERNAME%. Aby zrozumieć, dlaczego ta ścieżka dostępu jest prawidłowa, warto wiedzieć, że w systemach Windows udostępnione zasoby, takie jak foldery, są oznaczane symbolem dolara ($), co sugeruje, że są to zasoby ukryte. W tym przypadku 'SERWER_2' to nazwa komputera, 'egzamin' to nazwa folderu udostępnionego, a '%USERNAME%' to zmienna środowiskowa, która automatycznie wstawia nazwę konta użytkownika, które aktualnie jest zalogowane. Oznacza to, że każdy użytkownik mający dostęp do tego folderu będzie mógł uzyskać dostęp do swojej własnej podkatalogu w udostępnionym folderze 'egzamin'. Na przykład, jeśli użytkownik o nazwie 'JanKowalski' zaloguje się do systemu, jego ścieżka dostępu będzie wyglądać tak: 'SERWER_2egzamin$\\JanKowalski'. Taki mechanizm jest zgodny z zasadami bezpieczeństwa i dobrymi praktykami zarządzania zasobami w sieciach lokalnych, umożliwiając segregację danych i łatwe zarządzanie uprawnieniami."

Pytanie 15

Jaki protokół aplikacyjny w modelu TCP/IP pozwala klientowi na nawiązanie bezpiecznego połączenia z firmowym serwerem przez Internet, aby zyskać dostęp do zasobów przedsiębiorstwa?

A. NAT

B. FYP

C. VLAN

D. VPN

VPN, czyli Virtual Private Network, to protokół warstwy aplikacji, który umożliwia bezpieczne połączenie zdalnych klientów z zasobami firmowymi przez Internet. Działa poprzez stworzenie prywatnego tunelu, który szyfruje wszystkie dane przesyłane między klientem a serwerem, co jest kluczowe w kontekście ochrony informacji przed nieautoryzowanym dostępem. VPN często wykorzystuje protokoły takie jak IPsec oraz SSL/TLS, co zwiększa bezpieczeństwo połączenia. Przykład zastosowania to sytuacja, gdy pracownicy firmy łączą się z siecią biurową zdalnie, np. z domu lub podczas podróży. Dzięki VPN mogą bezpiecznie uzyskiwać dostęp do zasobów firmowych, takich jak pliki, aplikacje czy systemy. Stosowanie VPN jest zgodne z dobrą praktyką w zakresie bezpieczeństwa IT i ochrony danych, ponieważ nie tylko zabezpiecza komunikację, ale również pozwala na ukrycie adresu IP użytkownika, co dodatkowo zwiększa prywatność.

Pytanie 16

W technologii Ethernet 100Base-TX do przesyłania danych używane są żyły kabla UTP podłączone do pinów:

A. 1,2,3,4

B. 1,2,5,6

C. 4,5,6,7

D. 1,2,3,6

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące sposobu, w jaki zdefiniowane są pary żył w standardzie 100Base-TX. Odpowiedzi, które nie uwzględniają pinów 3 i 6, są błędne, ponieważ w tej specyfikacji transmisja opiera się na pełnodupleksowym połączeniu, które wymaga użycia obu par żył. Odpowiedzi, które sugerują użycie pinów 4, 5, 7, wskazują na nieprawidłowe zrozumienie struktury kabli UTP, w których to piny 4, 5, 7 i 8 nie są wykorzystywane w standardzie 100Base-TX. Dobrą praktyką jest znajomość układu pinów oraz zasad dzielenia na pary, co jest kluczowe dla zrozumienia działania sieci Ethernet. Wiele osób myli także pojęcia związane z transmisją danych i nie dostrzega, że w 100Base-TX używa się wyłącznie czterech żył. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do błędnych założeń i niewłaściwego projektowania infrastruktury sieciowej, co może skutkować problemami z wydajnością i stabilnością połączeń.

Pytanie 17

Podczas uruchamiania komputera wyświetla się komunikat CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup. Naciśnięcie klawisza DEL spowoduje

A. usunięcie pliku konfiguracyjnego

B. wejście do ustawień BIOS-u komputera

C. wymazanie danych z pamięci CMOS

D. przejście do ustawień systemu Windows

Wciśnięcie klawisza DEL podczas uruchamiania komputera umożliwia użytkownikowi dostęp do ustawień BIOS-u (ang. Basic Input/Output System). BIOS to oprogramowanie niskiego poziomu, które jest odpowiedzialne za inicjalizację sprzętu oraz ładowanie systemu operacyjnego. W przypadku pojawienia się komunikatu 'CMOS checksum error' wskazuje to na problem z pamięcią CMOS, która przechowuje ustawienia konfiguracyjne BIOS-u, takie jak datę i godzinę, czy też kolejność bootowania. Wchodząc do BIOS-u, użytkownik może sprawdzić ustawienia, zresetować je do domyślnych lub dostosować je według własnych potrzeb. Przykładem może być zmiana ustawienia rozruchu, co jest niezbędne, aby komputer mógł uruchomić odpowiedni system operacyjny. Znajomość obsługi BIOS-u jest kluczowa dla rozwiązywania problemów z komputerem oraz optymalizacji jego działania, co w praktyce przekłada się na lepszą wydajność i stabilność systemu.

Pytanie 18

W systemie Linux dane dotyczące okresu ważności hasła są przechowywane w pliku

A. bash

B. passwd

C. grub

D. shadow

Odpowiedź 'shadow' jest poprawna, ponieważ w systemie Linux informacje o okresie ważności hasła przechowywane są w pliku /etc/shadow. Plik ten zawiera dane dotyczące użytkowników, w tym ich hasła w postaci zaszyfrowanej oraz różne atrybuty związane z bezpieczeństwem, jak data ostatniej zmiany hasła, minimalny i maksymalny czas ważności, a także czas ostrzeżenia przed wygaśnięciem hasła. Dzięki odpowiedniej konfiguracji systemu, administratorzy mogą dostosować politykę haseł, co jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa systemu. Przykładowo, administrator może ustawić minimalny czas, przez jaki użytkownik musi korzystać z aktualnego hasła, co zapobiega częstym zmianom i słabszym hasłom. Zgodnie z zasadami najlepszych praktyk w zakresie bezpieczeństwa, regularne aktualizowanie haseł oraz stosowanie złożonych haseł jest niezbędne do ochrony systemu przed nieautoryzowanym dostępem. W praktyce, wykorzystanie pliku shadow w połączeniu z narzędziami takimi jak chage pozwala na efektywne zarządzanie polityką haseł.

Pytanie 19

Jak nazywa się jednostka przeprowadzająca obliczenia stałoprzecinkowe?

A. FPU

B. AND

C. RPU

D. ALU

Odpowiedzi takie jak FPU i RPU, chociaż dotyczą jednostek obliczeniowych, nie są odpowiednie w kontekście obliczeń stałoprzecinkowych. FPU, czyli jednostka zmiennoprzecinkowa, jest zaprojektowana do wykonywania obliczeń na liczbach zmiennoprzecinkowych, co oznacza, że operacje takie jak dodawanie, mnożenie czy dzielenie realizuje na liczbach, które mogą mieć zmienny zakres wartości i precyzję. Zastosowanie FPU jest kluczowe w aplikacjach wymagających dużej precyzji, takich jak symulacje naukowe czy obliczenia w inżynierii, ale nie jest ona odpowiednia do obliczeń stałoprzecinkowych, które operują na liczbach całkowitych. RPU, z kolei, nie jest standardowym terminem w architekturze komputerowej i można go mylić z innymi jednostkami, jak DSP (procesor sygnałowy). Ostatecznie, AND jest operatorem logicznym, który również nie jest jednostką obliczeniową, lecz częścią zestawu operacji, które mogą być wykonywane przez ALU. Zrozumienie różnicy między tymi jednostkami jest kluczowe dla efektywnego projektowania systemów komputerowych oraz ich optymalizacji w zależności od wymagań aplikacji. Często popełnianym błędem jest mylenie jednostek obliczeniowych i funkcji logicznych, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat ich zastosowania i funkcji w systemie komputerowym.

Pytanie 20

Możliwości zmiany uprawnień dostępu do plików w systemie Windows 10 można uzyskać za pomocą komendy

A. verify

B. convert

C. icacls

D. set

Polecenie icacls (ang. Integrity Control Access Control Lists) jest narzędziem w systemie Windows 10, które umożliwia zarządzanie uprawnieniami dostępu do plików i folderów. Używając icacls, administratorzy mogą modyfikować, wyświetlać, tworzyć oraz przywracać uprawnienia dostępu do zasobów systemowych. Przykładowo, aby nadać użytkownikowi pełne uprawnienia do pliku, można użyć komendy: icacls \"ścieżka\do\pliku\" /grant Użytkownik:F. To polecenie przyznaje użytkownikowi pełne (F - Full) uprawnienia do modyfikowania i odczytywania pliku. Ponadto, icacls pozwala na automatyzację zarządzania uprawnieniami poprzez skrypty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w administracji systemami operacyjnymi. Dzięki tym funkcjom, narzędzie to jest niezwykle przydatne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa systemów Windows, umożliwiając precyzyjne zarządzanie dostępem do danych. Warto również zaznaczyć, że icacls obsługuje różne poziomy uprawnień, takie jak odczyt, zapis, czy pełna kontrola, co daje administratorom dużą elastyczność w zarządzaniu dostępem do zasobów."

Pytanie 21

Jak nazywa się protokół bazujący na architekturze klient-serwer oraz na modelu żądanie-odpowiedź, który jest używany do transferu plików?

A. ARP

B. SSH

C. FTP

D. SSL

Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest standardowym rozwiązaniem stosowanym do przesyłania plików w architekturze klient-serwer. Umożliwia on transfer danych pomiędzy komputerami w sieci, co czyni go jednym z najpopularniejszych protokołów do udostępniania plików. FTP działa na zasadzie żądania-odpowiedzi, gdzie klient wysyła żądania do serwera, a serwer odpowiada na te żądania, wysyłając pliki lub informacje na temat dostępnych zasobów. Przykładem praktycznego zastosowania FTP jest użycie go przez webmasterów do przesyłania plików na serwery hostingowe. Umożliwia to łatwe zarządzanie plikami strony internetowej. Dodatkowo, w kontekście bezpieczeństwa, często używa się jego rozszerzonej wersji - FTPS lub SFTP, które oferują szyfrowanie danych w trakcie transferu, zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Zastosowanie protokołu FTP jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym w zarządzaniu danymi w chmurze oraz w integracji systemów informatycznych."

Pytanie 22

Domyślnie dostęp anonimowy do zasobów serwera FTP umożliwia

A. uprawnienia do odczytu oraz zapisu

B. jedynie prawo do odczytu

C. tylko prawo do zapisu

D. pełne uprawnienia dostępu

Odpowiedź 'tylko prawo do odczytu' jest prawidłowa, ponieważ domyślnie w przypadku serwera FTP z włączonym anonimowym dostępem użytkownicy mogą przeglądać zgromadzone pliki, ale nie mają możliwości ich modyfikacji ani usuwania. Odczyt z zasobów serwera jest kluczowym elementem w praktyce zarządzania dostępem, zwłaszcza w kontekście ochrony danych oraz bezpieczeństwa. Dobrą praktyką w administracji serwerami FTP jest umieszczanie publicznie dostępnych plików w dedykowanym katalogu z ograniczonymi prawami dostępu. W ten sposób, organizacje mogą udostępniać materiały, takie jak dokumentacja, aktualizacje czy zasoby do pobrania, bez ryzyka ich nieautoryzowanej edycji. Dodatkowo, w kontekście standardów bezpieczeństwa, takich jak OWASP, kluczowe jest ograniczenie uprawnień użytkowników do niezbędnego minimum, co w przypadku anonimowego dostępu do serwera FTP kończy się na prawie do odczytu, co minimalizuje ryzyko potencjalnych zagrożeń dla integralności danych.

Pytanie 23

Jaką maksymalną długość kabla typu skrętka pomiędzy panelem krosowniczym a gniazdem abonenckim przewiduje norma PN-EN 50174-2?

A. 100 m

B. 90 m

C. 10 m

D. 50 m

Długości 10 m i 50 m są znacznie poniżej wymagań określonych w normach dla kabli skrętkowych, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń dotyczących instalacji sieciowych. Krótsze kable mogą wydawać się bardziej efektywne, jednak w praktyce mogą ograniczać elastyczność układu sieci. Na przykład, w biurze zaprojektowanym na 10 m długości kabli, może być trudno dostosować rozmieszczenie stanowisk pracy, co prowadzi do zwiększenia kosztów związanych z rozbudową lub przelokowaniem instalacji. Z drugiej strony, długość 100 m przekracza dopuszczalne limity określone przez normę PN-EN 50174-2, co może skutkować degradacją sygnału i obniżeniem wydajności sieci. Długie kable mogą generować większe straty sygnału, co jest szczególnie zauważalne w sieciach działających na wyższych prędkościach, takich jak 1 Gbps czy nawet 10 Gbps. Przekroczenie dopuszczalnej długości może prowadzić do błędów w transmisji danych, co w wielu sytuacjach kończy się koniecznością przeprowadzenia kosztownych napraw lub modyfikacji instalacji. Właściwe zrozumienie długości segmentów kabli i ich wpływu na jakość sieci jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania systemów okablowania strukturalnego.

Pytanie 24

Pierwsze trzy bity adresu IP w formacie binarnym mają wartość 010. Jaką klasę reprezentuje ten adres?

A. klasy B

B. klasy A

C. klasy D

D. klasy C

Adres IP składa się z 32 bitów, które dzielą się na cztery oktety. Klasy adresów IP są definiowane przez wartość najstarszych bitów. W przypadku adresu klasy A, najstarszy bit ma wartość 0, co oznacza, że adresy klasy A zaczynają się od zakresu 0.0.0.0 do 127.255.255.255. Wartość 010 w systemie binarnym oznacza, że najstarsze trzy bity adresu IP są ustawione jako 010, co w systemie dziesiętnym odpowiada 2. W ten sposób adres IP z tak ustawionymi bitami mieści się w zakresie adresów klasy A. Przykładem praktycznym zastosowania adresów klasy A mogą być sieci dużych organizacji, które wymagają wielu adresów IP w ramach swojej infrastruktury. Standardy dotyczące adresacji IP są regulowane przez IANA oraz RFC 791, które zapewniają ramy dla przydzielania oraz zarządzania adresami IP. Klasa A jest szczególnie istotna w kontekście rozwoju Internetu oraz przydzielania zasobów adresowych, co czyni ją fundamentalnym elementem infrastruktury sieciowej.

Pytanie 25

Na ilustracji zaprezentowany jest graficzny symbol

A. rutera

B. zapory sieciowej

C. mostu sieciowego

D. przełącznika

Symbol przedstawiony na rysunku reprezentuje zaporę sieciową często nazywaną również firewallem. Zapora sieciowa jest kluczowym elementem infrastruktury bezpieczeństwa IT. Działa jako bariera między zaufanymi segmentami sieci a potencjalnie niebezpiecznymi zewnętrznymi źródłami danych. Firewalle analizują przychodzący i wychodzący ruch sieciowy zgodnie z zdefiniowanymi regułami bezpieczeństwa. Mogą działać na różnych warstwach modelu OSI ale najczęściej funkcjonują na warstwie sieciowej i aplikacyjnej. Przykłady zastosowania zapór obejmują ochronę przed atakami DDoS filtrowanie złośliwego oprogramowania i zapobieganie nieautoryzowanemu dostępowi do sieci firmowej. Standardowe praktyki obejmują konfigurację reguł dostępu logowanie oraz regularne aktualizacje aby chronić przed nowymi zagrożeniami. Dzięki zaawansowanym funkcjom takim jak wykrywanie włamań czy blokowanie adresów IP zapory sieciowe stanowią fundament nowoczesnej architektury bezpieczeństwa IT i są nieodzowne w każdej firmie dbającej o integralność i poufność danych.

Pytanie 26

Jaką minimalną rozdzielczość powinna wspierać karta graficzna, aby możliwe było odtwarzanie materiału wideo w trybie Full HD na 23-calowym monitorze?

A. 1600×900

B. 1920×1080

C. 2048×1152

D. 2560×1440

Odpowiedź 1920x1080 jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość dla materiałów wideo w trybie Full HD, znana również jako 1080p. Oznacza to, że obraz wyświetlany na monitorze ma 1920 pikseli w poziomie i 1080 pikseli w pionie. Taka rozdzielczość zapewnia wysoką jakość obrazu, co jest szczególnie istotne podczas oglądania filmów, gier lub transmisji sportowych, gdzie detale są kluczowe. Wiele kart graficznych, zarówno z wyższej, jak i średniej półki, obsługuje tę rozdzielczość, co czyni ją powszechnie dostępną. Umożliwia to uzyskanie płynnego obrazu oraz dobrą widoczność szczegółów, co jest zgodne z wymaganiami większości treści multimedialnych dostępnych obecnie na rynku. Przykładowo, większość platform streamingowych, takich jak Netflix czy YouTube, udostępnia materiały wideo w standardzie Full HD, co czyni tę rozdzielczość kluczowym wymogiem dla użytkowników chcących cieszyć się wysoką jakością obrazu na monitorze.

Pytanie 27

Aby podłączyć kabel w module Keystone, jakie narzędzie należy zastosować?

A. wkrętak typu Torx

B. bit imbusowy

C. narzędzie ręczne do zaciskania

D. narzędzie uderzeniowe

Narzędzie uderzeniowe to kluczowy element w procesie podłączania kabli w module Keystone, gdyż umożliwia precyzyjne i skuteczne zaszycie przewodów w gniazdach bez uszkadzania ich. Jego działanie polega na zastosowaniu mechanizmu uderzeniowego, który wprowadza druty do odpowiednich styków w module, zapewniając solidne połączenie. Tego typu narzędzia są szczególnie cenione w branży, ponieważ minimalizują ryzyko błędów oraz przyspieszają proces instalacji. W praktyce, zastosowanie narzędzia uderzeniowego jest zgodne z normami instalacyjnymi, takimi jak TIA/EIA-568, które definiują standardy dla okablowania strukturalnego. Dobrą praktyką jest także regularne sprawdzanie narzędzi przed użyciem, aby zagwarantować ich prawidłowe działanie oraz uniknąć niepotrzebnych problemów podczas pracy. Właściwe zaszycie kabli w module Keystone przyczynia się do wydajności i niezawodności sieci, co jest kluczowe w dzisiejszym środowisku technologicznym.

Pytanie 28

Który z protokołów umożliwia szyfrowanie połączenia?

A. SSH

B. DNS

C. TELNET

D. DHCP

SSH, czyli Secure Shell, jest protokołem służącym do bezpiecznej komunikacji w sieciach komputerowych. Jego głównym celem jest zapewnienie szyfrowania danych przesyłanych pomiędzy urządzeniami, co chroni przed podsłuchiwaniem i innymi formami ataków. SSH jest szeroko stosowany do zdalnego logowania się na serwery oraz do zarządzania systemami operacyjnymi, w szczególności w kontekście administracji serwerami Linux i Unix. Dzięki zastosowaniu silnych algorytmów szyfrujących, takich jak AES (Advanced Encryption Standard), SSH zapewnia poufność i integralność przesyłanych informacji. Przykładem zastosowania SSH może być zdalne zarządzanie serwerem, gdzie administrator używa komendy 'ssh username@hostname' w celu nawiązania bezpiecznego połączenia. Warto również zaznaczyć, że standardy takie jak RFC 4251 definiują architekturę SSH i zasady jego działania, co czyni go uznawanym standardem w branży IT.

Pytanie 29

Według modelu TCP/IP, protokoły DNS, FTP oraz SMTP zaliczają się do warstwy

A. transportowej

B. dostępu do sieci

C. internetowej

D. aplikacji

Wybór odpowiedzi wskazujący na warstwę dostępu do sieci, transportową lub internetową jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych poziomów modelu TCP/IP pełni inne funkcje i nie obejmuje bezpośrednio protokołów takich jak DNS, FTP czy SMTP. Warstwa dostępu do sieci odpowiada za fizyczne połączenie i przesyłanie danych pomiędzy urządzeniami, obejmując technologie takie jak Ethernet czy Wi-Fi, co nie ma związku z protokołami aplikacyjnymi. Z kolei warstwa transportowa, która obejmuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol), zajmuje się zapewnieniem niezawodności i zarządzaniem połączeniami, ale nie dostarcza funkcji bezpośredniego przesyłania danych na poziomie aplikacji. Warstwa internetowa koncentruje się na przesyłaniu pakietów danych poprzez różne sieci, używając protokołu IP (Internet Protocol), co również nie odnosi się do funkcji protokołów DNS, FTP i SMTP. Typowe błędy myślowe w tym zakresie obejmują mylenie funkcji każdego z poziomów modelu TCP/IP oraz pomijanie istotnych różnic w ich zastosowaniu. Zrozumienie, że protokoły warstwy aplikacji są odpowiedzialne za konkretne interakcje użytkowników z aplikacjami, jest kluczowe dla prawidłowego zrozumienia działania całego modelu TCP/IP.

Pytanie 30

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wybrania awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Mimo to klawiatura działa prawidłowo po uruchomieniu systemu w standardowym trybie. Co to sugeruje?

A. uszkodzony zasilacz

B. wadliwe porty USB

C. uszkodzony kontroler klawiatury

D. nieprawidłowe ustawienia BOIS-u

Niepoprawne ustawienia BIOS-u mogą prowadzić do problemów z rozpoznawaniem urządzeń peryferyjnych, takich jak klawiatury, w trakcie uruchamiania systemu. W przypadku awaryjnego trybu uruchamiania, system potrzebuje odpowiednich ustawień, aby poprawnie zainicjować urządzenia. Użytkownicy mogą sprawdzić ustawienia BIOS-u, aby upewnić się, że opcja pozwalająca na użycie USB jest włączona, a także że klawiatura jest poprawnie zidentyfikowana jako urządzenie startowe. Przykładowo, w BIOS-ie można znaleźć opcje takie jak 'USB Legacy Support', które powinny być aktywowane, aby umożliwić działanie klawiatury w trybie awaryjnym. Dobrą praktyką jest również aktualizacja BIOS-u do najnowszej wersji, co często rozwiązuje problemy kompatybilności z nowoczesnymi urządzeniami. Ponadto, warto zrozumieć, że wiele systemów operacyjnych wymaga odpowiednich ustawień w BIOS-ie, aby zainicjować urządzenia USB podczas uruchamiania, co może być kluczowe dla rozwiązywania problemów podczas bootowania.

Pytanie 31

Komputer K1 jest połączony z interfejsem G0 rutera, a komputer K2 z interfejsem G1 tego samego urządzenia. Na podstawie adresacji przedstawionej w tabeli określ właściwy adres bramy dla komputera K2.

A. 192.168.0.1

B. 192.168.0.2

C. 172.16.0.1

D. 172.16.0.2

Prawidłowy adres bramy komputera K2 to 192.168.0.1. Komputer K2 jest podłączony do interfejsu G1 rutera, który ma przypisany adres IP 192.168.0.1 oraz maskę 255.255.255.0. W architekturze sieciowej, adres bramy to adres IP interfejsu, do którego urządzenie końcowe (w tym przypadku komputer K2) jest bezpośrednio podłączone. W celu umożliwienia komunikacji z innymi sieciami, urządzenia korzystają z bramy, która działa jako punkt wyjścia. Dobrą praktyką jest, aby adres IP bramy znajdował się w tym samym zakresie co adresy IP urządzeń końcowych w danej podsieci. Przykładem zastosowania tego rozwiązania może być sytuacja w biurze, gdzie wszystkie komputery są podłączone do lokalnej sieci o adresach z zakresu 192.168.0.0/24, a brama internetowa ma adres 192.168.0.1. Takie podejście zapewnia prawidłową komunikację oraz umożliwia łatwe zarządzanie i konfigurację sieci.

Pytanie 32

Jakim interfejsem można uzyskać transmisję danych o maksymalnej przepustowości 6 Gb/s?

A. USB 2.0

B. USB 3.0

C. SATA 2

D. SATA 3

Interfejs SATA 3 (Serial ATA III) rzeczywiście umożliwia transmisję danych z maksymalną przepustowością wynoszącą 6 Gb/s. Jest to standard, który zapewnia znaczną poprawę wydajności w porównaniu do jego poprzednika, SATA 2, który obsługuje maksymalną przepustowość na poziomie 3 Gb/s. SATA 3 jest powszechnie używany w nowoczesnych dyskach twardych i dyskach SSD, co umożliwia szybsze przesyłanie danych i lepszą responsywność systemu. Praktyczne zastosowanie tego standardu można zaobserwować w komputerach osobistych, serwerach oraz systemach NAS, gdzie wymagania dotyczące przepustowości są szczególnie wysokie, zwłaszcza w kontekście obsługi dużych zbiorów danych oraz intensywnego korzystania z aplikacji wymagających szybkiego dostępu do pamięci masowej. Warto również zauważyć, że SATA 3 jest wstecznie kompatybilny z wcześniejszymi wersjami SATA, co oznacza, że można używać go z urządzeniami obsługującymi starsze standardy, co jest korzystne dla użytkowników, którzy chcą zaktualizować swoje systemy bez konieczności wymiany wszystkich komponentów.

Pytanie 33

Instalacja systemów Linux oraz Windows 7 przebiegła bez problemów. Oba systemy zainstalowały się prawidłowo z domyślnymi konfiguracjami. Na tym samym komputerze, o tej samej konfiguracji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. logiczne uszkodzenie dysku twardego

B. błędnie skonfigurowane bootowanie urządzeń

C. nieprawidłowe ustawienie zworek w dysku twardym

D. niedobór sterowników

Wybór złego ułożenia zworek w dysku twardym jako przyczyny braku wykrywania dysków twardych jest mylny, ponieważ współczesne dyski twarde, szczególnie te wykorzystujące interfejs SATA, nie korzystają z zworków do ustawiania trybu pracy. Zworki były używane głównie w starszych dyskach IDE, gdzie ich poprawne ustawienie miało kluczowe znaczenie dla ustalenia, który dysk jest główny (Master), a który podrzędny (Slave). W przypadku, gdy w systemie BIOS prawidłowo wykrywane są dyski, ułożenie zworków nie powinno mieć wpływu na ich widoczność w systemie operacyjnym. Ponadto, uszkodzenie logiczne dysku twardego również nie jest bezpośrednią przyczyną braku wykrywania go przez system instalacyjny Windows XP. Takie uszkodzenia mogą prowadzić do problemów z dostępem do danych, ale nie do sytuacji, w której dysk jest całkowicie niewykrywalny. Warto również zauważyć, że źle ustawione bootowanie napędów może prowadzić do problemów z uruchamianiem systemu operacyjnego, ale nie do braku wykrywania dysków podczas instalacji. Kluczowe jest zrozumienie, że system operacyjny wymaga odpowiednich sterowników do rozpoznawania sprzętu, a brak ich instalacji jest najczęstszą przyczyną napotykanych problemów, co potwierdzają praktyki branżowe. Właściwe dobranie sterowników jest niezbędne, aby zapewnić pełną funkcjonalność zainstalowanego systemu operacyjnego.

Pytanie 34

Pamięć RAM pokazana na ilustracji jest instalowana na płycie głównej posiadającej gniazdo

A. DDR2

B. DDR4

C. DDR3

D. DDR

Pamięć RAM DDR3 ma charakterystyczny układ pinów i nacięcie, co wyróżnia ją spośród innych rodzajów. Wprowadzono ją w 2007 roku i szybko zyskała popularność, bo oferuje lepszy współczynnik wydajności do zużycia energii w porównaniu do DDR2. Pracuje na wyższych zegarach, co oznacza lepszą przepustowość danych. Częstotliwości DDR3 zaczynają się od 800 MHz, a czasem dochodzą nawet do 2133 MHz, co daje dużą elastyczność dla różnych użytkowników. Znajdziemy ją w komputerach, serwerach i różnorodnych urządzeniach sieciowych. Dodatkowo, moduły DDR3 działają na niższym napięciu - mają 1,5 V, a te niskonapięciowe to nawet 1,35 V. Dzięki tym cechom, DDR3 sprzyja budowie bardziej energooszczędnych i wydajnych systemów. Z mojego doświadczenia, lepiej jest wybierać pamięci o wysokiej częstotliwości i niskim opóźnieniu, żeby uzyskać jak najlepszą wydajność.

Pytanie 35

Cechą charakterystyczną pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer jest

A. numer telefonu, pod który powinien oddzwonić serwer, gdy użytkownik nawiąże połączenie telefoniczne.

B. maksymalna wielkość pojedynczego pliku, który użytkownik ma prawo zapisać na dysku serwera.

C. maksymalna wielkość profilu użytkownika.

D. maksymalna wielkość pulpitu przypisanego użytkownikowi.

Błędne odpowiedzi odnoszą się do elementów konta użytkownika, które nie są standardowymi cechami definiującymi jego funkcjonalność w systemie Windows Server. W przypadku pierwszej koncepcji, dotyczącej maksymalnej wielkości pliku, warto zaznaczyć, że ograniczenia dotyczące wielkości plików są ustalane na poziomie systemu plików, a nie indywidualnych kont użytkowników. Takie ustawienia mogą być stosowane do partycji dyskowych, ale nie są bezpośrednio przypisane do konta użytkownika. Odpowiedź dotycząca maksymalnej wielkości pulpitu użytkownika również jest nieodpowiednia, ponieważ pulpity są bardziej zbiorem aplikacji i okien, które są przypisane do sesji użytkownika, a nie mają przypisanego limitu. Kolejna odpowiedź, odnosząca się do maksymalnej wielkości profilu użytkownika, zamiast tego dotyczy aspektów przechowywania danych i ich dostępności. Profile użytkowników w systemie Windows Server są odpowiedzialne za przechowywanie ustawień i danych osobistych, ale ich wielkość nie jest restrykcjonowana w standardowy sposób przez system. Te różnice w zrozumieniu funkcji konta użytkownika mogą prowadzić do mylnych wniosków, dlatego kluczowe jest gruntowne poznanie architektury systemu oraz zasad zarządzania kontami. W kontekście zarządzania kontami użytkowników, zaleca się regularne szkolenia oraz korzystanie z dokumentacji Microsoft, aby zapewnić zrozumienie i zastosowanie odpowiednich najlepszych praktyk.

Pytanie 36

Aby uzyskać optymalną wydajność, karta sieciowa w komputerze stosuje transmisję szeregową.

A. asynchroniczną Full duplex

B. asynchroniczną Simplex

C. synchroniczną Half duplex

D. synchroniczną Simplex

Odpowiedzi asynchroniczna Simplex, synchroniczna Simplex oraz synchroniczna Half duplex są nieprawidłowe z kilku powodów. Simplex to tryb transmisji jednokierunkowej, co oznacza, że dane mogą być przesyłane tylko w jednym kierunku. W kontekście nowoczesnych aplikacji sieciowych, gdzie obie strony muszą mieć możliwość wymiany informacji w czasie rzeczywistym, Simplex jest niewystarczający. W przypadku trybu Half duplex, chociaż pozwala na przesyłanie danych w obie strony, może to prowadzić do kolizji, co obniża efektywność komunikacji. W takiej konfiguracji, gdy jedna strona wysyła dane, druga musi czekać na zakończenie transmisji, co może prowadzić do opóźnień, szczególnie w sieciach o dużym natężeniu ruchu. Synchronizacja w transmisji, która jest sugerowana w odpowiedziach synchronicznych, wymaga stałego zegara, co nie jest zawsze praktyczne w dynamicznych środowiskach sieciowych, gdzie urządzenia mogą pracować z różnymi prędkościami. W praktyce, wykorzystanie asynchronicznego Full duplex stało się standardem w sieciach LAN i WAN, co podkreśla jego zalety w kontekście zwiększonej wydajności, elastyczności oraz minimalizacji opóźnień w komunikacji. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczowe dla projektowania efektywnych i nowoczesnych rozwiązań sieciowych.

Pytanie 37

W dwóch sąsiadujących pomieszczeniach w pewnej firmie występują bardzo silne zakłócenia elektromagnetyczne. Aby osiągnąć jak największą przepustowość podczas działania istniejącej sieci LAN, jakie medium transmisyjne powinno zostać użyte?

A. fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni

B. kabel telefoniczny

C. skrętkę nieekranowaną

D. kabel światłowodowy

Kabel światłowodowy jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku silnych zakłóceń elektromagnetycznych, jak te występujące w przyległych pomieszczeniach. Dzięki wykorzystaniu światła jako medium transmisyjnego, kable światłowodowe są całkowicie odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co zapewnia nieprzerwaną i wysoką przepustowość danych. W zastosowaniach biznesowych, gdzie stabilność i prędkość połączenia są kluczowe, światłowody stają się standardem. Przykłady ich zastosowania obejmują centra danych oraz infrastruktury telekomunikacyjne, gdzie duża ilość danych musi być przesyłana w krótkim czasie. Co więcej, światłowody mogą przesyłać sygnały na dużą odległość bez znacznej degradacji jakości, co jest istotne w dużych biurowcach czy kampusach. Według standardów IEEE, światłowody są zalecane do zastosowań w sieciach lokalnych, zwłaszcza tam, gdzie wymagane są wysokie prędkości oraz niezawodność, co czyni je najlepszym wyborem w warunkach dużych zakłóceń.

Pytanie 38

Jaką funkcję należy wybrać, aby utworzyć kopię zapasową rejestru systemowego w edytorze regedit?

A. Importuj

B. Załaduj sekcję rejestru

C. Eksportuj

D. Kopiuj nazwę klucza

Wybór opcji 'Eksportuj' jest poprawny, ponieważ ta funkcja umożliwia użytkownikom edytora rejestru Windows (regedit) wykonanie kopii zapasowej konkretnych kluczy rejestru lub całych gałęzi. Eksportując dane, tworzony jest plik z rozszerzeniem .reg, który zawiera wszystkie niezbędne informacje, aby w razie potrzeby przywrócić stan rejestru do wcześniejszego momentu. Praktyka ta jest standardem w zarządzaniu systemem, ponieważ umożliwia użytkownikom zabezpieczenie się przed potencjalnymi problemami, które mogą wystąpić po wprowadzeniu zmian w rejestrze. Na przykład, przed instalacją nowego oprogramowania, które może wprowadzić zmiany w rejestrze, warto wykonać jego eksport, aby móc szybko cofnąć te zmiany, jeśli zajdzie taka potrzeba. Eksportowanie rejestru jest również często stosowane w zadaniach administracyjnych, gdzie wymagane jest przeniesienie ustawień systemowych pomiędzy różnymi komputerami. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania IT, gdzie regularne kopie zapasowe są kluczowe dla zapewnienia integralności systemu.

Pytanie 39

Ilustracja przedstawia rodzaj pamięci

A. DDR DIMM

B. SDRAM DIMM

C. SIMM

D. Compact Flash

SDRAM DIMM czyli Synchronous Dynamic Random Access Memory jest rodzajem pamięci dynamicznej RAM, która synchronizuje się z magistralą systemową komputera co pozwala na większą wydajność przez zmniejszenie opóźnień. SDRAM DIMM jest szeroko stosowany w komputerach PC i serwerach. Jej architektura pozwala na równoczesne przetwarzanie wielu poleceń poprzez dzielenie pamięci na różne banki co zwiększa efektywność transmisji danych. Przykładowo SDRAM umożliwia lepsze zarządzanie danymi w systemach wymagających dużej przepustowości jak aplikacje multimedialne gry komputerowe czy systemy baz danych. Pamięć ta wspiera technologię burst mode co oznacza że może przetwarzać serie danych bez dodatkowego oczekiwania na kolejne sygnały zegarowe co jest kluczowe w zastosowaniach wymagających szybkiej transmisji danych. Standardy takie jak PC100 czy PC133 określają prędkości magistrali wyrażone w megahercach co dodatkowo ułatwia integrację z różnymi systemami komputerowymi. Wybór SDRAM DIMM jest zgodny z dobrymi praktykami branżowymi szczególnie w kontekście starszych systemów które nadal są w użyciu w wielu profesjonalnych środowiskach. Znajomość specyfikacji i kompatybilności SDRAM jest kluczowa przy modernizacji starszych jednostek komputerowych.

Pytanie 40

Podczas analizy ruchu sieciowego przy użyciu sniffera zauważono, że urządzenia przesyłają dane na portach 20 oraz 21. Przyjmując standardową konfigurację, oznacza to, że analizowanym protokołem jest protokół

A. DHCP

B. SMTP

C. SSH

D. FTP

Wybór innych protokołów, takich jak SMTP, DHCP czy SSH, jest niewłaściwy z kilku powodów. Protokół SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) wykorzystuje port 25, a jego główną funkcją jest przesyłanie wiadomości e-mail. Nie jest on przeznaczony do transferu plików, co czyni go nieodpowiednim w kontekście obserwowanych portów. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) działa na portach 67 i 68 i służy do dynamicznego przypisywania adresów IP urządzeniom w sieci, co również nie ma związku z transferem plików. Z kolei SSH (Secure Shell) operuje na porcie 22 i zapewnia bezpieczny dostęp do zdalnych systemów, ale nie jest używany do transferu plików w sposób charakterystyczny dla FTP. Wybierając te odpowiedzi, można popełnić błąd polegający na nieznajomości podstawowych portów i ich przyporządkowań do określonych protokołów. Znajomość właściwych portów jest kluczowa dla analizy ruchu sieciowego oraz rozwiązywania problemów z komunikacją w sieci. Wiedza o tym, które protokoły są używane w określonych sytuacjach, jest niezbędna dla administratorów systemów i sieci, aby skutecznie zarządzać i zabezpieczać infrastrukturę IT. Praktyczne umiejętności w tym zakresie pozwalają na szybsze identyfikowanie i rozwiązywanie problemów, a także na odpowiednie konfiguracje zabezpieczeń, co jest kluczowe w dzisiejszym skomplikowanym środowisku sieciowym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej