Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 12:15
Data zakończenia: 15 maja 2025 12:35

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie jedzenia podopieczny niespodziewanie zaczął przyciskać dłonie do szyi i kasłać, pojawiły się problemy z mówieniem i oddychaniem, a jego twarz zaczęła nabierać sinego koloru. Co mogą oznaczać te objawy?

A. refluksu

B. afazji

C. mdłości

D. zakrztuszenia

Opisane objawy, takie jak chwytanie się za szyję, kaszel, trudności w mówieniu i oddychaniu oraz sinica, jednoznacznie wskazują na zadławienie, które jest nagłym zablokowaniem dróg oddechowych. W przypadku zadławienia, podczas spożywania posiłku lub innej czynności, dochodzi do przemieszczenia, często niewielkiego, ciała obcego do tchawicy lub oskrzeli, co utrudnia lub całkowicie blokuje przepływ powietrza. Powinno się w takich sytuacjach działać natychmiast, stosując manewr Heimlicha, który polega na wywołaniu sztucznego kaszlu poprzez uciskanie brzucha. Jest to zgodne z zaleceniami amerykańskiego Czerwonego Krzyża oraz Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej. W praktyce, osoby pracujące z podopiecznymi, zwłaszcza dzieci lub osoby starsze, powinny być przeszkolone w zakresie udzielania pierwszej pomocy w przypadkach zadławienia, aby w porę rozpoznać objawy i skutecznie zareagować, co może uratować życie.

Pytanie 2

Gdzie powinien być usytuowany asystent pomagający osobie z niedowładem nogi przy wchodzeniu po schodach?

A. lekko za osobą po stronie zdrowej nogi

B. obok osoby po stronie osłabionej nogi

C. obok osoby po stronie zdrowej nogi

D. lekko za osobą po stronie osłabionej nogi

Umiejscowienie asystenta obok podopiecznego po stronie zdrowej kończyny może wydawać się logiczne, jednak w rzeczywistości nie jest to optymalne rozwiązanie. Taki układ może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, ponieważ podopieczny może mieć trudności z utrzymaniem równowagi, a asystent nie będzie w stanie skutecznie zareagować w przypadku nagłego upadku. Ponadto, asystowanie z tej strony nie umożliwia odpowiedniego wsparcia dla słabszej kończyny, co jest kluczowe w przypadku osób z niedowładami. Z kolei pozycjonowanie się nieco za podopiecznym po stronie zdrowej kończyny może prowadzić do sytuacji, w której asystent znajdzie się zbyt daleko, aby skutecznie zareagować na ewentualne problemy. Dodatkowo, stawiając się obok podopiecznego po stronie słabszej kończyny, asystent może nie być w stanie wystarczająco pomóc w równoważeniu ciała, co może skutkować zwiększonym ryzykiem upadku. W kontekście bezpieczeństwa, kluczowe jest również zapoznanie się ze standardami opieki, które zalecają, aby asystent znajdował się w optymalnej pozycji, aby zapewnić maksymalne wsparcie i stabilność podczas poruszania się po schodach. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno dla podopiecznego, jak i dla samego asystenta.

Pytanie 3

U osoby z paraplegią, która przenosi się na wózek inwalidzki, istnieje ryzyko pojawienia się odleżyn. Jakie rozwiązanie należy zastosować w tej sytuacji?

A. stabilizatory do nóg

B. pas ortopedyczny

C. dodatkowy koc na siedzisko w wózku

D. poduszkę zapobiegającą odleżynom

Poduszka przeciwodleżynowa to naprawdę ważna rzecz, szczególnie dla osób z paraplegią, które spędzają sporo czasu na wózkach. Odleżyny mogą się pojawić przez długi ucisk na skórę, co jest dość nieprzyjemne i groźne. Dobrze dobrana poduszka, czy to żelowa, pneumatyczna, czy piankowa, pomaga zredukować ten ucisk. Można powiedzieć, że rozkłada ciężar ciała na większej powierzchni, przez co zmniejsza ryzyko zranień skóry. Na przykład, poduszki pneumatyczne mają tę zaletę, że można w nich zmieniać ciśnienie, co poprawia krążenie. Z tego, co wiem, Światowa Organizacja Zdrowia oraz nasze krajowe standardy zalecają używanie tych poduszek i regularne zmiany pozycji, żeby unikać odleżyn. Warto też często sprawdzać stan skóry pacjenta – to pozwala szybciej zauważyć problemy i skutecznie je leczyć.

Pytanie 4

Pan Tadeusz żyje z chorobą Parkinsona od kilku lat, porusza się przy pomocy kul i rzadko opuszcza dom. W przeszłości dużo podróżował, był otwarty na poznawanie świata i ludzi oraz miał wielu znajomych. Teraz wycofał się z życia społecznego. Które z poniższych działań asystenta najbardziej poprawi samopoczucie psychiczne Pana Tadeusza?

A. Przyjęcie Pana Tadeusza do środowiskowego domu samopomocy i organizacja spotkań ze znajomymi

B. Zapisanie Pana Tadeusza do dziennego domu pomocy społecznej i zapewnienie dostępu do Internetu w jego domu

C. Czytanie Panu Tadeuszowi książek podróżniczych i zapisanie go na zajęcia na siłowni

D. Organizacja dalekiej, egzotycznej podróży dla Pana Tadeusza oraz nawiązanie kontaktu z wolontariuszami

Odpowiedzi, które koncentrują się na zapisaniu podopiecznego do środowiskowego domu samopomocy czy organizacji egzotycznych wycieczek, nie uwzględniają specyficznych potrzeb Tadeusza. Środowiskowe domy samopomocy często oferują wsparcie, lecz mogą nie zapewniać odpowiedniego poziomu stymulacji społecznej, jaką daje dzienny dom pomocy społecznej. Ponadto, organizowanie dalekich podróży dla osoby z ograniczeniami ruchowymi, jak Tadeusz, może być nie tylko logistically trudne, ale też psychicznie obciążające, co w rezultacie może prowadzić do przeciążenia. Z drugiej strony, propozycje takie jak czytanie książek podróżniczych są z pewnością wartościowe, ale nie zastąpią interakcji z innymi ludźmi, która jest kluczowa dla poprawy stanu psychicznego. Często osoby starsze mogą być mylnie postrzegane jako niezdolne do aktywności, co prowadzi do izolacji. Należy pamiętać, że postawy i podejście do zapewnienia wsparcia powinny być oparte na zrozumieniu, jak ważne są relacje społeczne i wsparcie emocjonalne dla zdrowia psychicznego w każdym wieku.

Pytanie 5

Jakie aktywności asystent powinien zaproponować 12-letniemu chłopcu z lekką niepełnosprawnością intelektualną, który ma trudności w kontaktach społecznych?

A. czytanie książek i czasopism we dwoje

B. spacery i słuchanie ulubionych utworów

C. wycieczki do lasu z asystentem i rozrywki komputerowe

D. zajęcia grupowe z rówieśnikami

Zajęcia grupowe z rówieśnikami stanowią kluczowy element wsparcia dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, szczególnie w kontekście rozwijania umiejętności społecznych. Współpraca z rówieśnikami może pomóc w przełamywaniu barier komunikacyjnych i zwiększaniu pewności siebie. Grupa rówieśnicza stwarza naturalne środowisko do nauki interakcji, rozwiązywania konfliktów i rozwijania empatii. Przykładem zastosowania takich zajęć mogą być warsztaty artystyczne, gdzie dzieci wspólnie tworzą dzieła sztuki, co promuje współpracę i integrację. Takie podejście znajduje potwierdzenie w licznych badaniach pokazujących, że dzieci z niepełnosprawnością intelektualną lepiej rozwijają umiejętności społeczne poprzez interakcje w grupach. Dobre praktyki w pracy z dziećmi tego typu podkreślają znaczenie dostosowywania aktywności do ich indywidualnych potrzeb, co pozwala na osiągnięcie optymalnych efektów w nauce i rozwoju."

Pytanie 6

78-letni pan Antoni, który dwa miesiące temu został samotny po śmierci żony, odczuwa izolację. Ma problemy ze słuchem i wspomaga się laską przy poruszaniu. Jego hobby to modelarstwo i gra w szachy. Jaki program warto zaproponować panu Antoniemu, by zwiększyć jego aktywność?

A. dom wsparcia środowiskowego

B. centrum aktywności zawodowej

C. lokalny klub seniora

D. ośrodek pomocy społecznej

Osiedlowy klub seniora to idealne miejsce dla pana Antoniego, zwłaszcza w kontekście jego sytuacji życiowej i zainteresowań. Kluby seniora są zaprojektowane, aby integrować osoby starsze, które często zmagają się z osamotnieniem i potrzebują wsparcia w aktywizacji społecznej. W takich klubach organizowane są różnorodne zajęcia, które mogą obejmować modelarstwo, szachy, a także inne formy aktywności umysłowej oraz fizycznej. To środowisko sprzyja nawiązywaniu nowych znajomości i przyjaźni, co jest szczególnie istotne dla osób, które przeżyły utratę bliskich. Zajęcia w klubach seniora są często dostosowywane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, jak w przypadku pana Antoniego, co czyni je jeszcze bardziej atrakcyjnymi. Przykładowe programy mogą obejmować warsztaty artystyczne, spotkania towarzyskie, a także organizację turniejów szachowych, co zaspokaja zarówno potrzeby społeczne, jak i intelektualne. Te praktyki są zgodne z wytycznymi Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej, które promują aktywność seniorów w życiu społecznym.

Pytanie 7

Jakie symptomy mogą sugerować wystąpienie napadowej arytmii u pacjenta?

A. Duszność podczas wysiłku, nadmierne pocenie się, nadmierna pobudliwość

B. Wrażenie bicia serca, zawroty głowy, omdlenia

C. Problemy z oddychaniem, uczucie niepokoju, nudności

D. Poczucie wyczerpania, szybkie bicie serca, brak łaknienia

Analiza pozostałych objawów pokazuje, że nie są one typowe dla napadowej arytmii. Duszność wysiłkowa, wzmożona potliwość oraz nadpobudliwość mogą być związane z innymi stanami zdrowotnymi, takimi jak astma, zespół lęku uogólnionego czy niewydolność serca, a nie bezpośrednio z arytmią. Uczucie zmęczenia, przyspieszone tętno i brak apetytu również nie są specyficznymi objawami napadowej arytmii. Mogą one występować w wielu różnych sytuacjach, w tym w stanach przewlekłego stresu, depresji czy chorobach metabolicznych. Trudności w oddychaniu, niepokój oraz wymioty są objawami, które mogą występować w przypadku kryzysów lękowych lub poważnych problemów zdrowotnych, takich jak zawał serca. Dlatego istotne jest, aby unikać mylnych skojarzeń i nie łączyć objawów ze stanami, które mogą wymagać innego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego. W praktyce klinicznej lekarze powinni skupić się na weryfikacji objawów oraz ich kontekstu, aby przeprowadzić rzetelną diagnostykę i odpowiednio zareagować na stan pacjenta.

Pytanie 8

Tworząc indywidualny plan współpracy z osobą z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, asystent ustala z podopiecznym cele, metody i środki ich osiągnięcia. Jaka zasada leży u podstaw tej interakcji?

A. neutralności

B. dostosowania indywidualnego

C. tajemnicy

D. bezstronności

Zarówno obiektywizm, neutralność, jak i poufność to ważne zasady etyczne i zawodowe, jednak w kontekście opracowywania indywidualnego planu współdziałania z osobami z niepełnosprawnością intelektualną ich zastosowanie jest niewłaściwe. Obiektywizm sugeruje, że asystent powinien oceniać sytuację i potrzeby podopiecznego w sposób bezstronny, co może prowadzić do zignorowania indywidualnych różnic i potrzeb. Polityka obiektywności często nie uwzględnia emocji czy osobistych doświadczeń, które są kluczowe w pracy z osobami z niepełnosprawnościami. Neutralność z kolei odnosi się do braku stronniczości w podejściu do podopiecznego, co może uniemożliwić nawiązanie bliskiej relacji i zrozumienia jego specyficznych potrzeb. W przypadku osób z niepełnosprawnością intelektualną kluczowe jest nawiązanie współpracy opartej na zaufaniu, co wymaga od asystenta aktywnego uczestnictwa i zaangażowania emocjonalnego. Poufność, chociaż istotna dla ochrony danych osobowych i prywatności podopiecznego, nie jest zasadą, która bezpośrednio wpływa na ustalanie celów i metod współdziałania. W praktyce asystent powinien skupić się na indywidualnych potrzebach podopiecznego, co czyni indywidualizację jedynym właściwym podejściem w tym kontekście.

Pytanie 9

Podróżujący w towarzystwie mężczyzna cierpiący na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, z potrzebą interakcji społecznych, wciąż pracuje jako kierowca i wymaga rehabilitacji. Jakie są odpowiednie obszary wsparcia dla tej osoby?

A. pomoc pedagogiczna, psychologiczna i zawodowa

B. wsparcie społeczne, fizyczne i psychologiczne

C. rehabilitacja fizyczna, zawodowa i psychologiczna

D. rehabilitacja społeczna, pedagogiczna i fizyczna

Odpowiedź wskazująca na rehabilitację fizyczną, zawodową i psychologiczną jest prawidłowa, ponieważ każda z tych dziedzin odgrywa kluczową rolę w kompleksowym podejściu do rehabilitacji osób z przewlekłymi schorzeniami, takimi jak zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Rehabilitacja fizyczna jest niezbędna, aby poprawić sprawność motoryczną pacjenta, zmniejszyć ból oraz zwiększyć zakres ruchu w stawach. Osoby cierpiące na takie schorzenia powinny wykonywać specjalnie dobrane ćwiczenia, które pomogą w utrzymaniu ich mobilności. Rehabilitacja zawodowa natomiast, z uwagi na to, że pacjent jest aktywnym kierowcą, ma na celu dostosowanie warunków pracy do jego potrzeb zdrowotnych. Może to obejmować modyfikację pojazdu, co pozwoli na kontynuowanie pracy w zawodzie bez nadmiernego obciążania stawów. Wreszcie, rehabilitacja psychologiczna jest istotna, aby wspierać mężczyznę w radzeniu sobie z emocjami związanymi z chorobą, co często może prowadzić do depresji lub lęku. Przykłady zastosowania tych form rehabilitacji pokazują, że holistyczne podejście przynosi korzyści zarówno w zakresie zdrowia fizycznego, jak i psychicznego.

Pytanie 10

Który zestaw objawów sugeruje niedoczynność tarczycy u pacjentki?

A. Wzmożona nerwowość, ogólne osłabienie, utrata masy ciała, zbyt duża potliwość

B. Zwiększona senność, osłabiona aktywność, przyrost masy ciała, wypadanie włosów

C. Wrażliwość na zimno, nadmierna potliwość, utrata masy ciała, tendencja do zaparć

D. Problemy z pamięcią, uczucie gorąca, nadmierna potliwość, przybieranie na wadze

Niedoczynność tarczycy, znana również jako hipotyreoza, to stan, w którym gruczoł tarczowy nie produkuje wystarczającej ilości hormonów tarczycy. Objawy, które wskazują na ten stan, obejmują wzmożoną senność, osłabienie aktywności, zwiększenie masy ciała oraz wypadanie włosów. Wzmożona senność jest wynikiem spadku tempa metabolizmu, które obniża energię ciała. Osoby z niedoczynnością tarczycy często skarżą się na brak energii i uczucie zmęczenia, co prowadzi do zmniejszenia aktywności fizycznej. Zwiększenie masy ciała może wynikać z zatrzymywania wody oraz zmniejszonego wydatku kalorycznego, co jest efektem niższego tempa metabolizmu. Wypadanie włosów jest kolejnym symptomem, ponieważ hormony tarczycy mają znaczący wpływ na cykl wzrostu włosów. W praktyce lekarze często zalecają badanie poziomu TSH i hormonów tarczycy, aby potwierdzić diagnozę. W leczeniu hipotyreozy stosuje się syntetyczne hormony tarczycy, co pozwala na przywrócenie równowagi hormonalnej i złagodzenie objawów. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe dla wczesnego rozpoznania i skutecznego leczenia tego schorzenia, co jest zgodne z aktualnymi wytycznymi klinicznymi dotyczącymi zarządzania chorobami tarczycy.

Pytanie 11

W jaki sposób asystent, korzystający z usług tłumacza języka migowego, powinien komunikować się z głuchym podopiecznym?

A. do podopiecznego, utrzymując kontakt wzrokowy z tłumaczem

B. do tłumacza, jednocześnie utrzymując kontakt dotykowy z osobą niesłyszącą

C. do tłumacza, nawiązując kontakt wzrokowy z osobą niesłyszącą

D. do podopiecznego, utrzymując z nim kontakt wzrokowy

Odpowiedź, która wskazuje na to, że asystent powinien zwracać się bezpośrednio do podopiecznego, utrzymując z nim kontakt wzrokowy, jest prawidłowa, ponieważ w komunikacji z osobami niesłyszącymi kluczowe jest, aby podkreślić ich aktywne uczestnictwo w rozmowie. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego wzmacnia poczucie zaangażowania oraz szacunku wobec podopiecznego. Zgodnie z dobrymi praktykami w pracy z osobami z dysfunkcją słuchu, asystent powinien unikać kierowania uwagi na tłumacza, co mogłoby wykluczyć podopiecznego z interakcji. Przykładowo, w sytuacjach, gdy następuje wymiana informacji, ważne jest, aby zachować naturalność w rozmowie, co przyczynia się do lepszego zrozumienia kontekstu i emocji, które mogą być przekazywane zarówno werbalnie, jak i niewerbalnie. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego z osobą, której dotyczy rozmowa, jest nie tylko objawem szacunku, ale także wspiera efektywność komunikacji. Warto również zaznaczyć, że w wielu instytucjach zajmujących się wsparciem osób z niepełnosprawnością wzrokową, taki sposób interakcji jest standardem, co świadczy o jego znaczeniu w budowaniu relacji opartych na zaufaniu i empatii.

Pytanie 12

Jakie schorzenie charakteryzuje się nagłym, krótkim omdleniem z zachowanym oddechem, bladością skóry i wilgotną skórą, ale bez objawów neurologicznych?

A. cukrzyca

B. udar

C. omdlenie

D. epilepsja

Omdlenie, znane również jako synkopa, to nagła i krótkotrwała utrata przytomności, która zazwyczaj wiąże się z chwilowym niedotlenieniem mózgu. Objawy takie jak bladość powłok skórnych, wilgotna skóra oraz zachowany oddech są typowe dla tego stanu, ponieważ organizm reaguje na chwilowy spadek ciśnienia krwi, co prowadzi do ograniczenia przepływu krwi do mózgu. Omdlenia mogą być wywołane przez różne czynniki, takie jak stres, ból, długotrwałe stanie czy nagła zmiana pozycji ciała. W praktyce ważne jest, aby osoby, które doświadczają omdleń, były ocenione pod kątem ryzyka poważniejszych schorzeń. W przypadku powtarzających się epizodów zaleca się konsultację z lekarzem oraz wykonanie badań diagnostycznych, takich jak EKG czy badania krwi, aby wykluczyć inne potencjalnie groźne stany zdrowotne, takie jak arytmie serca. Warto również pamiętać o zasadach udzielania pierwszej pomocy, które mogą obejmować zapewnienie bezpieczeństwa osobie omdlejacej oraz umieszczenie jej w pozycji leżącej z uniesionymi nogami, co może pomóc w przywróceniu normalnego krążenia krwi.

Pytanie 13

Podczas wycieczki dziewczyna została użądlona przez pszczołę w okolicę przedramienia. Zgłosiła, że nie ma alergii na jad pszczeli. Jaką czynność powinien wykonać asystent udzielając pierwszej pomocy, aby jej pomóc?

A. usunąć żądło i nałożyć na przedramię dziewczyny zimny okład

B. wycisnąć jad i umieścić na przedramieniu dziewczyny ciepły okład

C. założyć opaskę uciskową na przedramię dziewczyny i wezwać pomoc medyczną

D. przemyć użądlenie wodą z mydłem i podać środki przeciwbólowe

Odpowiedź polegająca na usunięciu żądła oraz założeniu zimnego okładu jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi pierwszej pomocy w przypadku użądlenia przez pszczołę. Po pierwsze, usunięcie żądła jest kluczowe, aby zminimalizować ilość jadu, który dostaje się do organizmu. Żądło pszczoły często pozostaje w skórze, co może prowadzić do dalszego wprowadzania jadu, więc należy je usunąć jak najszybciej. Zaleca się to zrobić za pomocą pincety lub innego ostrego narzędzia, unikając wyciskania, co mogłoby spowodować dodatkowe uwolnienie jadu. Następnie zastosowanie zimnego okładu ma na celu złagodzenie bólu oraz zmniejszenie opuchlizny poprzez ograniczenie przepływu krwi w obszarze urazu. Zimny okład powinien być stosowany przez około 10-15 minut, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi leczenia urazów. Dobrym przykładem praktycznego zastosowania tych zasad może być sytuacja, w której osoba znana jest z użądlenia, więc postępowanie zgodne z najlepszymi praktykami może znacznie poprawić jej komfort i zapobiec powikłaniom.

Pytanie 14

Objawy takie jak problemy z równowagą, trudności z mową, zmienne nastroje, epizody depresji, osłabienie dolnych kończyn oraz spastyczność w górnych kończynach mogą wskazywać na?

A. zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa

B. reumatoidalne zapalenie stawów

C. stwardnienie rozsiane

D. chorobę Alzheimera

Stwardnienie rozsiane (SM) to choroba autoimmunologiczna, która prowadzi do uszkodzenia osłonek mielinowych w ośrodkowym układzie nerwowym. Objawy, takie jak zaburzenia równowagi, problemy z mową, zmienność nastrojów, stany depresyjne, niedowłady kończyn dolnych oraz spastyczność kończyn górnych, wskazują na degenerację i uszkodzenie nerwów w mózgu oraz rdzeniu kręgowym. Te symptomy mogą wynikać z uszkodzenia obszarów mózgu odpowiedzialnych za koordynację ruchową i regulację emocji. W praktyce, wczesne rozpoznanie SM jest kluczowe, ponieważ umożliwia wprowadzenie odpowiednich terapii, takich jak leki immunomodulujące i rehabilitacja, co może znacząco poprawić jakość życia pacjentów. Dobre praktyki w leczeniu stwardnienia rozsianego obejmują multidyscyplinarne podejście, włączające neurologów, terapeutów zajęciowych oraz psychologów, co pozwala na kompleksowe wsparcie pacjenta. Warto również pamiętać o edukacji pacjentów na temat choroby, co może przyczynić się do lepszego zarządzania objawami i adaptacji do życia z SM.

Pytanie 15

Podczas gotowania, podopieczna poparzyła dłoń gorącą wodą. Miała na palcach pierścionki i zegarek na nadgarstku. Jakie działanie powinien wykonać asystent, udzielając jej pierwszej pomocy?

A. chłodzić dłoń maksymalnie przez 5 minut, a potem zdjąć biżuterię z jej ręki

B. chłodzić dłoń przez co najmniej 15-20 minut, a następnie usunąć biżuterię z jej ręki

C. zdjąć biżuterię z jej ręki, a potem chłodzić dłoń maksymalnie przez 5 minut

D. usunąć biżuterię z jej ręki, a następnie chłodzić dłoń przez co najmniej 15-20 minut

Zastosowanie nieodpowiednich metod w przypadku oparzeń może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Schładzanie oparzonej skóry przez zaledwie 5 minut jest niewystarczające, ponieważ nie pozwala na efektywne zmniejszenie temperatury tkanek. Oparzenie parą wodną, jak w opisanej sytuacji, może spowodować głębokie uszkodzenia. Zmniejszenie czasu chłodzenia może prowadzić do dalszych komplikacji, takich jak obrzęk, a nawet martwica tkanek. Podobnie, nałożenie biżuterii na oparzone miejsce, nawet na krótki czas, może wpłynąć na krążenie krwi, co zwiększa ryzyko powstania poważniejszych problemów zdrowotnych. Konsekwentne stosowanie biżuterii, gdy występuje ryzyko obrzęku, jest błędnym podejściem do pierwszej pomocy. Istotne jest, aby unikać nieuzasadnionych opóźnień w działaniu, dlatego każda minuta jest ważna. Standardy pierwszej pomocy podkreślają, że kluczowe jest natychmiastowe schładzanie miejsca oparzenia przez co najmniej 15-20 minut, aby skutecznie ograniczyć uszkodzenia. Ponadto, w przypadku oparzeń drugiego i trzeciego stopnia, które mogą wystąpić w wyniku kontaktu z wrzącą wodą, konieczna jest dalsza ocena medyczna. Stosowanie nieodpowiednich metod może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnej pomocy, co jest niezgodne z zaleceniami wytycznych medycznych.

Pytanie 16

Co można zaproponować pacjentce z porażeniem kończyn dolnych, która ma problemy z zaparciami, aby poprawić regularność wypróżnień?

A. poranną gimnastykę w pozycji siedzącej na wózku

B. szklankę ciepłej wody rano, na czczo

C. wypicie szklanki gazowanej wody mineralnej przed pójściem spać

D. długie spacery na zewnątrz

Picie rano, przed posiłkiem szklanki ciepłej wody jest skuteczną metodą wspierania regulacji wypróżnień, szczególnie u pacjentów z porażeniem kończyn dolnych. Ciepła woda pobudza perystaltykę jelit, co ułatwia proces trawienia i wypróżniania. W praktyce, ciepła woda działa również rozluźniająco na mięśnie gładkie jelit, co dodatkowo sprzyja ich aktywności. Warto także zauważyć, że picie wody na czczo może pomóc w nawadnianiu organizmu, co jest kluczowe w prewencji zaparć. W zaleceniach dietetycznych i leczeniu zaparć, zwraca się uwagę na znaczenie regularnego nawadniania, a poranna rutyna z ciepłą wodą może stać się korzystnym nawykiem dla pacjentów. Dodatkowo, w połączeniu z odpowiednią dietą bogatą w błonnik oraz umiarkowaną aktywnością fizyczną, można uzyskać jeszcze lepsze wyniki w regulacji funkcji jelit.

Pytanie 17

Osoba z niedosłuchem, poruszająca się na wózku inwalidzkim z powodu niedowładu jednej strony ciała, przynależy do grupy osób z jakim typem niepełnosprawności?

A. ruchową oraz sensoryczną

B. ruchową oraz psychiczną

C. sensoryczną oraz intelektualną

D. intelektualną oraz psychiczną

Niesłysząca podopieczna poruszająca się na wózku inwalidzkim z powodu niedowładu połowiczego należy do osób z niepełnosprawnością ruchową i sensoryczną. Niepełnosprawność ruchowa odnosi się do ograniczeń w zdolności poruszania się, co w przypadku tej osoby manifestuje się w postaci konieczności korzystania z wózka inwalidzkiego. Niedowład połowiczy, który dotyka jedną stronę ciała, znacznie ogranicza mobilność i zdolność do samodzielnego funkcjonowania. Z kolei niepełnosprawność sensoryczna, w tym przypadku słuchowa, oznacza utratę zdolności odbierania bodźców dźwiękowych, co wpływa na komunikację oraz interakcje społeczne. Zrozumienie tych kategorii niepełnosprawności jest kluczowe w kontekście dostosowywania środowiska życia oraz pracy osób z ograniczeniami. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest projektowanie przestrzeni publicznych oraz urządzeń technicznych, które uwzględniają zarówno potrzeby osób z ograniczeniami ruchowymi, jak i sensorycznymi, co jest zgodne z zasadami uniwersalnego projektowania.

Pytanie 18

Do jakiego wieku najpóźniej można wydawać orzeczenie o niepełnosprawności dziecka, przy założeniu, że ma ono charakter czasowy?

A. 14 lat

B. 21 lat

C. 18 lat

D. 16 lat

Orzeczenie o niepełnosprawności dziecka jest dokumentem, który ma istotne znaczenie dla zapewnienia odpowiednich form wsparcia oraz dostępu do różnorodnych świadczeń. W Polsce, zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, orzeczenie to jest wydawane na czas określony, jednak nie może trwać dłużej niż do ukończenia 16. roku życia. To ograniczenie ma na celu dostosowanie systemu wsparcia do specyfiki rozwoju dzieci oraz ich potencjalnych zmian w sytuacji zdrowotnej. Na przykład, co roku wiele dzieci przechodzi rehabilitację, a ich stan zdrowia może ulegać poprawie, co pozwala na przystosowanie ich do życia w społeczeństwie bez dodatkowego wsparcia. W praktyce, orzeczenie to umożliwia korzystanie z różnych form wsparcia, takich jak pomoc finansowa, edukacyjna czy terapeutyczna, które mają na celu ułatwienie integracji dzieci z niepełnosprawnością. Warto również zauważyć, że po ukończeniu 16. roku życia młodzi ludzie mogą ubiegać się o nowe orzeczenia, które uwzględniają ich aktualny stan zdrowia oraz sytuację życiową, na przykład w kontekście kształcenia zawodowego i zatrudnienia.

Pytanie 19

Jakie czynności powinien wykonać asystent w celu zapobiegania odparzeniom po myciu ciała osoby z nadwagą?

A. pozwolić skórze wyschnąć samoczynnie, a fałdy skórne posmarować maścią z antybiotykiem

B. dokładnie osuszyć skórę i zastosować zasypkę w fałdy skórne

C. dokładnie osuszyć skórę i natrzeć fałdy skórne spirytusem

D. pozwolić skórze wyschnąć samodzielnie, a fałdy skórne natrzeć spirytusem

Dokładne osuszenie skóry u otyłych pacjentów jest kluczowym krokiem w profilaktyce odparzeń, szczególnie w fałdach skórnych, gdzie wilgoć może prowadzić do podrażnień i infekcji. Po wykonaniu toalety, asystent powinien użyć czystego, miękkiego ręcznika, aby delikatnie osuszyć skórę, zwracając szczególną uwagę na miejsca, gdzie skóra się marszczy. Następnie zastosowanie zasypki w fałdy skórne pomaga w utrzymaniu suchości, co minimalizuje ryzyko rozwoju odparzeń. Zasypka tworzy barierę ochronną, która zapobiega tarciu i wilgoci, a także może zawierać substancje łagodzące. Dobre praktyki branżowe podkreślają znaczenie regularnego monitorowania stanu skóry pacjenta oraz dostosowywania rutyny pielęgnacyjnej w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta. Zastosowanie tych metod jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi pielęgnacji osób z ograniczoną mobilnością oraz z zasadami higieny szpitalnej, co przyczynia się do poprawy komfortu i jakości życia podopiecznych.

Pytanie 20

W trakcie zmiany worka stomijnego jednoczęściowego u pacjenta leżącego w łóżku, gdzie asystent powinien zacząć przyklejać nowy worek?

A. od boku w kierunku środka brzucha

B. od środka brzucha na bok

C. od dołu do góry

D. od góry do dołu

Odpowiedź 'dołu do góry' jest poprawna, ponieważ podczas wymiany worka stomijnego ważne jest, aby nowy worek był zakładany w sposób, który minimalizuje ryzyko przedostawania się powietrza oraz zapewnia skuteczną ochronę przed wyciekami. Zakładając worek od dołu do góry, asystent umożliwia naturalny przepływ wydalin z jelita do worka, co zmniejsza ryzyko podrażnienia skóry oraz infekcji. Zgodnie z zaleceniami branżowymi, takim jak standardy opieki stomijnej, ważne jest, aby worek był szczelnie przylegający do skóry oraz odpowiednio umiejscowiony, aby nie występowały miejsca, w których mógłby się gromadzić gaz. Praktyczne przykłady obejmują dostosowanie odpowiedniego kształtu worka do anatomii pacjenta oraz regularną kontrolę stanu skóry wokół stomii, co jest kluczowym elementem zapobiegania problemom skórnym. Odpowiednia technika aplikacji worka stomijnego nie tylko wpływa na komfort pacjenta, ale również na jego jakość życia.

Pytanie 21

Dokąd powinna zwrócić się osoba z niepełnosprawnością, której dochody są niewystarczające do pokrycia podstawowych wydatków życiowych, aby ubiegać się o wsparcie finansowe?

A. Narodowego Funduszu Zdrowia

B. ośrodka pomocy społecznej

C. wydziału spraw obywatelskich urzędu

D. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

Pomimo że istnieje wiele instytucji, które oferują różne formy wsparcia, nie wszystkie z nich są właściwe dla osób z niepełnosprawnościami, które potrzebują pomocy finansowej. Narodowy Fundusz Zdrowia koncentruje się głównie na finansowaniu usług zdrowotnych i nie zajmuje się przyznawaniem świadczeń pieniężnych dla osób w trudnej sytuacji materialnej. Z kolei Zakład Ubezpieczeń Społecznych odpowiada za system ubezpieczeń społecznych, w tym emerytur i rent, ale nie jest instytucją, do której należy kierować wnioski o pomoc finansową na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Wydział spraw obywatelskich urzędów, mimo że zajmuje się różnymi sprawami administracyjnymi i obywatelskimi, również nie ma kompetencji do przyznawania takich świadczeń. Głównym błędem w rozumowaniu jest mylenie różnych instytucji i ich kompetencji, co może prowadzić do nieefektywnego poszukiwania pomocy. Właściwy tok myślenia zakłada, że pomoc społeczna powinna być kierowana do instytucji, które właściwie ocenią sytuację życiową osoby potrzebującej oraz udzielą odpowiedniego wsparcia finansowego i rzeczowego. W takim kontekście, ośrodki pomocy społecznej pełnią kluczową rolę w systemie wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami i ich rodzin, oferując kompleksowe podejście do problemów społecznych i ekonomicznych zgłaszanych przez obywateli.

Pytanie 22

Które z poniższych narządów mogą być dotknięte, jeśli pojawiają się symptomy takie jak duszność, kaszel, krwioplucie, ból w klatce piersiowej oraz gorączka?

A. gardła

B. tarczycy

C. płuc

D. grasicy

Objawy takie jak duszność, kaszel, krwioplucie, ból w klatce piersiowej oraz podwyższona temperatura ciała są charakterystyczne dla zaburzeń funkcjonowania płuc. Te symptomy mogą wskazywać na różnorodne schorzenia układu oddechowego, w tym zapalenie płuc, choroby obturacyjne, a także nowotwory płuc. Na przykład, w przypadku zapalenia płuc pacjenci często doświadczają intensywnego kaszlu oraz trudności w oddychaniu. Ponadto, krwioplucie może być oznaką poważniejszych stanów, takich jak zatorowość płucna. W praktyce klinicznej istotne jest, aby lekarze szybko identyfikowali te objawy, wdrażając odpowiednie badania diagnostyczne, takie jak zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej czy tomografia komputerowa. Wczesne rozpoznanie i leczenie zaburzeń płuc ma kluczowe znaczenie dla poprawy rokowania pacjentów. Dbanie o zdrowie płuc poprzez unikanie palenia, regularne wykonywanie ćwiczeń oraz kontrolowanie jakości powietrza to także dobre praktyki, które wpływają na ich funkcjonowanie.

Pytanie 23

Co asystent powinien przygotować, planując pielęgnację stóp osoby pod opieką?

A. produkty higieniczne, ciepłą wodę, nożyczki, tarkę do zrogowaciałego naskórka

B. ciepłą wodę, produkty higieniczne, nożyczki, cążki do skórek

C. ciepłą wodę, produkty higieniczne, cążki do skórek, tarkę do zrogowaciałego naskórka

D. produkty higieniczne, cążki do skórek, tarkę do zrogowaciałego naskórka, nożyczki

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi, możemy zauważyć kilka kluczowych błędów myślowych i merytorycznych, które mogą prowadzić do nieodpowiednich praktyk w pielęgnacji stóp. W pierwszej z błędnych opcji wspomniano o cążkach do usunięcia skórek, które w kontekście pielęgnacji stóp powinny być traktowane ostrożnie. Rekomenduje się stosowanie nożyczek, które dają większą kontrolę nad precyzyjnym przycinaniem skórek. Kolejna odpowiedź, chociaż zawiera ciepłą wodę i środki higieniczne, pomija bardzo istotny element, jakim jest tarka do usunięcia zrogowaciałego naskórka. Zrogowaciały naskórek jest częstym problemem, szczególnie u osób starszych lub diabetyków, a jego usunięcie jest kluczowe dla zachowania zdrowia stóp. Wreszcie, ostatnia opcja, która również proponuje cążki, nie uwzględnia optymalnych narzędzi, co może prowadzić do nieefektywnej pielęgnacji. Należy pamiętać, że każda z tych omyłkowych odpowiedzi nie tylko nie zapewnia pełnej skuteczności zabiegu, ale może też wpłynąć negatywnie na komfort oraz zdrowie podopiecznego. W pielęgnacji stóp istotne jest przestrzeganie odpowiednich standardów, takich jak zachowanie sterylności narzędzi oraz umiejętność ich właściwego doboru, co jest niezwykle istotne dla jakości świadczonej opieki.

Pytanie 24

Kto podejmuje decyzję o przyznaniu specjalistycznych usług opiekuńczych dla osoby z zaburzeniami psychicznymi, uwzględniając zakres tych usług, okres ich przyznania oraz wysokość opłat?

A. lekarz rodzinny

B. Ośrodek Pomocy Społecznej

C. Dział Spraw Społecznych urzędu gminy

D. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

Ośrodek Pomocy Społecznej (OPS) jest jednostką organizacyjną gminy, której zadaniem jest udzielanie wsparcia osobom w trudnej sytuacji życiowej, w tym osobom z zaburzeniami psychicznymi. Decyzja o przyznaniu świadczeń w formie specjalistycznych usług opiekuńczych jest podejmowana przez OPS, ponieważ to ta instytucja jest odpowiedzialna za koordynację i realizację działań związanych z pomocą społeczną. Zakres, okres oraz wysokość odpłatności mogą być różne w zależności od indywidualnych potrzeb osoby, a OPS jest zobowiązany do przeprowadzenia odpowiedniej oceny sytuacji. Przykładowo, jeśli osoba z zaburzeniami psychicznymi potrzebuje wsparcia w codziennych czynnościach, OPS zleca usługi odpowiednim specjalistom, a także może określić dodatkowe zasoby wsparcia, takie jak terapia czy rehabilitacja. Standardy pomocy społecznej kładą duży nacisk na indywidualne podejście oraz współpracę z innymi instytucjami, co czyni OPS kluczowym elementem systemu wsparcia.

Pytanie 25

Jakie zadanie ma osoba z niepełnosprawnością wobec wolontariusza, który jej pomaga?

A. przekazać mu dane o swoich dochodach

B. udzielić mu informacji o swojej sytuacji rodzinnej

C. zapewnić mu bezpieczne i higieniczne warunki pracy

D. zatroszczyć się o jego wyżywienie podczas pomocy

Zapewnienie wolontariuszowi bezpiecznych i higienicznych warunków do wykonywania świadczeń jest kluczowym obowiązkiem osoby z niepełnosprawnością. Tego rodzaju odpowiedzialność wynika z zasady wzajemnego poszanowania i dbałości o dobrostan wszystkich uczestników procesu wsparcia. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się pomocą osobom z niepełnosprawnościami, w tym z ramowymi standardami świadczonej pomocy, takie jak Krajowe Standardy Wspierania Osób z Niepełnosprawnościami, bezpieczeństwo i higiena pracy są fundamentem efektywnej współpracy. Przykładowo, wolontariusze muszą mieć zapewnione odpowiednie warunki pracy, takie jak brak zagrożeń zdrowotnych oraz dostęp do niezbędnych zasobów, co z kolei pozwala na skuteczne i komfortowe wykonywanie zadań. W przeciwnym razie, niewłaściwe warunki mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, które zaszkodzą zarówno wolontariuszowi, jak i osobie korzystającej z pomocy. Warto także dodać, że odpowiednie przygotowanie miejsca, w którym odbywa się świadczenie pomocy, jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania organizacjami non-profit.

Pytanie 26

Jakiego rodzaju chód charakteryzuje osobę z niedowładem połowiczym?

A. szurający

B. dwunożny

C. ataksja

D. żniwny

Brodzący chód charakteryzuje się specyficznym stylem, który często występuje u pacjentów z uszkodzeniami neurologicznymi, jednak nie jest typowy dla osób z niedowładem połowiczym. Brodzący chód polega na stawianiu stóp w sposób, który przypomina brodzenie, co często wynika z braku koordynacji i osłabienia mięśni. Koszący chód natomiast jest wynikiem asymetrii w siłach działających na ciele. Kaczkowaty chód, z kolei, charakteryzuje się szerokim rozstawem nóg i niewielkim unoszeniem stóp, co jest często obserwowane u osób z osłabieniem mięśni kończyn dolnych lub problemami z równowagą, ale również nie odnosi się bezpośrednio do niedowładu połowiczego. Móżdżkowy chód jest związany z uszkodzeniami móżdżku i objawia się niestabilnością oraz trudnościami w utrzymaniu równowagi, co również różni się od charakterystyki chodu u pacjentów z niedowładem połowiczym. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznej rehabilitacji i wdrażania odpowiednich strategii terapeutycznych, które pomagają pacjentom w poprawie ich mobilności oraz jakości życia.

Pytanie 27

Z jakiego alfabetu powinien korzystać asystent pomagający osobie głuchoniewidomej w komunikacji?

A. dotykowego

B. palcowego

C. Braille'a

D. migowego

Wybór innych metod komunikacji, jak język migowy czy alfabet Braille'a, raczej nie pasuje do osób głuchoniewidomych, bo nie biorą one pod uwagę ich specyficznych potrzeb. Język migowy, chociaż jest spoko dla osób niesłyszących, wymaga wzroku, a to nie działa w przypadku osób, które mają problemy z widzeniem. Z kolei alfabet Braille'a to system pisma, ale osoby głuchoniewidome mogą mieć trudności z dotykaniem liter na papierze, a do tego jeszcze trzeba umieć czytać przy pomocy dotyku. Metoda palcowa z kolei, gdzie odczytuje się litery przez dotyk palców, też nie jest najlepsza, bo wymaga pewnych umiejętności i może wprowadzać w błąd osoby, które całkowicie nie słyszą lub nie widzą. Jeśli chodzi o pracę z osobami głuchoniewidomymi, kluczowe jest, żeby dostosować komunikację do ich indywidualnych potrzeb, więc alfabet dotykowy wydaje się być najlepszym rozwiązaniem. Dobrze też, żeby asystent był przeszkolony w komunikacji z osobami z niepełnosprawnościami, bo to na pewno poprawia interakcje i komfort tych osób.

Pytanie 28

Aby wspomóc osobę z niepełnosprawnością w integracji zawodowej, z czyjej pomocy powinien skorzystać asystent?

A. lekarza rodzinnego.

B. specjalisty ds. zatrudnienia.

C. specjalisty terapii zajęciowej.

D. fizjoterapeuty.

Wybór innych opcji w kontekście wsparcia osób niepełnosprawnych w integracji zawodowej nie jest adekwatny do rzeczywistych potrzeb tych osób. Choć rehabilitant i terapeuta zajęciowy odgrywają istotną rolę w procesie rehabilitacji, ich głównym zadaniem jest skupienie się na poprawie sprawności fizycznej oraz psychicznej pacjentów. Rehabilitant koncentruje się na dostosowywaniu zdolności fizycznych do funkcjonowania w codziennym życiu, natomiast terapeuta zajęciowy pomaga w rozwijaniu umiejętności życiowych oraz w terapii zajęciowej. Oba te zawody mają znaczenie, ale ich rola w kontekście aktywacji zawodowej jest ograniczona. Lekarz pierwszego kontaktu, z kolei, odpowiada za zdrowie ogólne pacjenta i w przypadku osób z niepełnosprawnościami może jedynie kierować do specjalistów, ale nie jest bezpośrednio zaangażowany w kwestie zawodowe. Pomoc tych specjalistów może być niezbędna w procesie rehabilitacyjnym, jednak nie prowadzą oni działań, które bezpośrednio wspierają osoby niepełnosprawne w poszukiwaniu pracy i adaptacji do wymagań rynku pracy. Dlatego wybór trenera pracy jest kluczowy, ponieważ to on ma kompetencje, aby skutecznie łączyć umiejętności osób z niepełnosprawnościami z wymaganiami rynku, co jest niezbędne do ich aktywizacji i integracji zawodowej.

Pytanie 29

Kiedy wydaje się orzeczenie o niepełnosprawności, które nie określa stopnia?

A. dziecku z niepełnosprawnością poniżej 16 lat, niezależnie od rodzaju niepełnosprawności

B. dla dorosłej osoby z niepełnosprawnością intelektualną, która wymaga całodobowej opieki

C. osobie z niepełnosprawnością, która posiada już orzeczoną kategorię inwalidztwa

D. dziecku z niepełnosprawnością intelektualną poniżej 14 lat, dla którego zaleca się zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze

Wybranie odpowiedzi, która sugeruje, że orzeczenie o niepełnosprawności bez stopnia odnosi się do dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną, jest po prostu błędne. W praktyce takie orzeczenie najczęściej dotyczy dzieci, co ma sens, bo w młodym wieku wsparcie w rozwoju i edukacji jest najważniejsze. Gdy patrzymy na regulacje prawne, to osoby dorosłe, które już mają ustalony stopień niepełnosprawności, korzystają z przywilejów wynikających z wydanego orzeczenia, więc ta odpowiedź jest trochę nieaktualna. Poza tym, twierdzenie, że ktoś z grupą inwalidzką może otrzymać nowe orzeczenie bez stopnia, jest mylne, bo one już mają określony status. Inny problem to stwierdzenie, że dziecko z niepełnosprawnością intelektualną do 14 roku życia, które potrzebuje rewalidacji, powinno dostawać takie orzeczenie. W praktyce decyzje te są robione w oparciu o indywidualne potrzeby oraz możliwości terapeutyczne. Tak więc warto wiedzieć, że orzeczenie o niepełnosprawności bez stopnia ma swoje konkretne ramy i zastosowania, które zależą od wieku oraz rodzaju niepełnosprawności, co wpływa na dostępność różnorodnego wsparcia i usług dla dzieci z tym orzeczeniem.

Pytanie 30

Jaki stopień niepełnosprawności jest przypisany 20-latkowi otrzymującemu zasiłek pielęgnacyjny?

A. lekki lub znaczny

B. umiarkowany lub znaczny

C. znaczny lub duży

D. duży lub umiarkowany

Odpowiedź "umiarkowany lub znaczny" jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi i regulacjami dotyczącymi zasiłków pielęgnacyjnych, osoby z niepełnosprawnością, które otrzymują ten zasiłek, powinny mieć stwierdzony stopień niepełnosprawności na poziomie umiarkowanym lub znacznym. Zasiłek pielęgnacyjny ma na celu wsparcie osób, które z powodu niepełnosprawności wymagają pomocy innych osób w codziennych czynnościach. Przykładem praktycznym może być sytuacja osoby z niepełnosprawnością ruchową, która potrzebuje pomocy przy poruszaniu się czy wykonywaniu podstawowych czynności domowych. Zgodnie z klasyfikacją, stopień niepełnosprawności umiarkowanej oznacza, że osoba wymaga wsparcia, ale nie jest całkowicie zdolna do samodzielnego funkcjonowania, podczas gdy stopień znaczny wskazuje na poważniejsze ograniczenia, które znacznie wpływają na jakość życia. W obydwu przypadkach, celem przyznania zasiłku jest ułatwienie dostępu do niezbędnych usług i wsparcia.

Pytanie 31

Jakie rozwiązania w przestrzeni miejskiej są dedykowane osobom niewidomym?

A. Jasne kolory poręczy i przycisków w środkach komunikacji miejskiej

B. Ramy podjazdowe do wejść w budynkach

C. Dźwiękowe sygnały na przejściach dla pieszych

D. Ruchome rampy w autobusach i tramwajach

Sygnały dźwiękowe na przejściach dla pieszych są kluczowym udogodnieniem dla osób niewidomych, które pomagają im w bezpiecznym poruszaniu się w przestrzeni publicznej. Te sygnały, często w formie dźwięku emitowanego w momencie, gdy światło sygnalizacyjne przechodzi na zielone, informują osoby niewidome, kiedy mogą bezpiecznie przejść przez jezdnię. Zgodnie z normami dostępu, jak np. PN-EN 16584, takie rozwiązania powinny być stosowane w miejscach o dużym natężeniu ruchu pieszych. Dźwiękowe sygnały są często wspierane przez inne technologie, jak np. aplikacje mobilne, które mogą dostarczać dodatkowe informacje o otaczającym środowisku. Umożliwiają one osobom niewidomym lepsze zrozumienie przestrzeni, w której się poruszają, co jest niezbędne dla ich niezależności oraz bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania mogą być systemy, które synchronizują dźwięk z sygnalizacją świetlną, ułatwiając jeszcze bardziej proces przechodzenia przez ulicę.

Pytanie 32

Jaki stopień niepełnosprawności powinien być przypisany osobie zatrudnionej w zakładzie pracy chronionej, która potrzebuje okresowej lub częściowej pomocy w realizacji ról społecznych?

A. umiarkowany

B. przeciętny

C. znaczny

D. lekki

Odpowiedź "umiarkowany" jest prawidłowa, ponieważ osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności często potrzebują czasowej lub częściowej pomocy w codziennym życiu oraz w pełnieniu ról społecznych. W kontekście pracy w zakładzie pracy chronionej, osoby te mogą wymagać wsparcia w zakresie organizacji pracy, komunikacji czy rozwiązywania problemów, co wpływa na ich zdolność do samodzielnego funkcjonowania. Standardy określające stopnie niepełnosprawności, jak klasyfikacja WHO, wskazują, że umiarkowany stopień niepełnosprawności oznacza, iż dana osoba może funkcjonować w społeczeństwie, ale potrzebuje dodatkowego wsparcia. Przykłady obejmują osoby z niepełnosprawnościami ruchowymi, które mogą potrzebować asysty podczas poruszania się w miejscu pracy lub w procesie wykonywania zadań. Dobre praktyki w zakresie wspierania takich osób obejmują dostosowanie miejsca pracy do ich potrzeb oraz zapewnienie odpowiednich szkoleń, co znacząco podnosi jakość ich życia oraz umożliwia aktywne uczestnictwo w społeczeństwie.

Pytanie 33

Co oznacza zamieszczony piktogram?

A. Kierunek poruszania się w budynku osoby niepełnosprawnej.

B. Wjazd do budynku dla osoby niepełnosprawnej.

C. Parking dla osoby niepełnosprawnej.

D. Windę dla osoby niepełnosprawnej.

Wybór odpowiedzi 'Windę dla osoby niepełnosprawnej' jest prawidłowy, ponieważ piktogram przedstawia osobę na wózku inwalidzkim oraz strzałki wskazujące kierunek ruchu w górę i w dół. Taki symbol jest powszechnie stosowany w budynkach publicznych, aby wskazywać dostępność windy dla osób z ograniczeniami ruchowymi. Zgodnie z polskimi przepisami prawa budowlanego oraz normami oznakowania dostępy dla osób niepełnosprawnych, takie piktogramy mają kluczowe znaczenie w zapewnieniu ich komfortu i bezpieczeństwa. Przykładowo, w budynkach użyteczności publicznej, takich jak urzędy czy centra handlowe, właściwe oznakowanie wind jest fundamentalnym elementem systemu dostępu, co wpływa na pozytywne doświadczenia osób z niepełnosprawnościami. Prawidłowe oznakowanie również zgodne jest z międzynarodowymi standardami dotyczącymi dostępności budynków, co zwiększa ich funkcjonalność i integrację społeczną.

Pytanie 34

Podczas pierwszej wizyty u podopiecznego asystent zauważył, że w pokojach panuje nieporządek, a domowe sprzęty są niesprawne. Po tej obserwacji asystent zidentyfikował sytuację podopiecznego jako?

A. związaną z mieszkaniem

B. materialną

C. związaną z rodziną

D. dotyczącą zdrowia

Odpowiedź 'mieszkaniową' jest poprawna, ponieważ opis sytuacji podopiecznego wskazuje na problemy związane z warunkami życia w jego miejscu zamieszkania. Bałagan oraz niesprawne urządzenia domowe to czynniki, które bezpośrednio wpływają na jakość życia i komfort w przestrzeni mieszkalnej. W pracy asystentów społecznych, a także w kontekście oceny sytuacji życiowej podopiecznych, kluczowe jest zrozumienie, że mieszkanie powinno spełniać podstawowe standardy, takie jak bezpieczeństwo, funkcjonalność i higiena. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce może być organizowanie wsparcia dla osób, które nie są w stanie samodzielnie zadbać o porządek w swoim miejscu zamieszkania, co może wymagać interwencji służb społecznych, sprzątania, czy naprawy sprzętów. Dobry asystent powinien również znać lokalne przepisy dotyczące minimalnych standardów mieszkaniowych, aby móc skutecznie wspierać swoich podopiecznych w poprawie ich sytuacji. Zrozumienie kontekstu mieszkaniowego jest kluczowe dla efektywnego działania na rzecz poprawy warunków życia.

Pytanie 35

Jaką aktywność powinien zaproponować asystent osobie z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności intelektualnej, która jest otyła i ma alergię na sierść zwierząt?

A. terapię z psami

B. wędrówki górskie

C. terapię z końmi

D. nordic walking

Nordic walking jest formą aktywności fizycznej, która łączy spacer z użyciem specjalnych kijków, co angażuje większą grupę mięśniową w porównaniu do zwykłego chodzenia. Dla osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, ta forma ruchu jest niezwykle korzystna, ponieważ wspiera rozwój motoryczny, poprawia koordynację oraz wydolność organizmu. Przykładowo, uczestnictwo w grupowych zajęciach Nordic walking może stymulować nie tylko aktywność fizyczną, ale również społeczny aspekt interakcji z innymi, co jest ważne dla budowania relacji i poczucia przynależności. W tym kontekście, szczególnie istotne jest to, że Nordic walking może być dostosowany do indywidualnych potrzeb, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla osób z ograniczeniami ruchowymi. Dodatkowo, jest to forma aktywności, która nie wymaga specjalistycznego sprzętu, a jej niskie ryzyko urazów sprawia, że jest odpowiednia dla osób w różnym wieku i o różnych poziomach sprawności. Warto zaznaczyć, że zgodnie z aktualnymi standardami rehabilitacji oraz promocji zdrowia, regularna aktywność fizyczna, taka jak Nordic walking, jest kluczowa dla poprawy jakości życia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 36

Które parametry opisują prawidłowe funkcje życiowe osoby dorosłej w stanie spoczynku?

A. Tętno 88/min, ciśnienie tętnicze 145/95, temperatura ciała 36,6°C

B. Tętno 72/min, ciśnienie tętnicze 120/70, temperatura ciała 36,6°C

C. Tętno 78/min, ciśnienie tętnicze 140/75, temperatura ciała 36,8°C

D. Tętno 48/min, ciśnienie tętnicze 105/50, temperatura ciała 36,0°C

Wiesz co, Twoja odpowiedź jest super! Prawidłowe parametry życiowe dla dorosłych w spoczynku to tętno 72 uderzenia na minutę, ciśnienie 120/70 mmHg i temperatura 36,6°C. To wszystko mieści się w normie. Jeśli chodzi o tętno, to jest całkiem w porządku, bo normy mówią, że powinno być między 60 a 100. Ciśnienie 120/70 to wręcz idealne, bo lekarze zazwyczaj mówią, że wartości poniżej 120/80 są najlepsze. A temperatura 36,1-37,2 jest też normalna, więc to wszystko ze sobą działa! Wiedza na temat tych parametrów to klucz do sukcesu w medycynie, bo to pomaga dostrzegać, kiedy ktoś naprawdę potrzebuje pomocy. Warto się tym interesować, zwłaszcza w kontekście pracy w służbie zdrowia.

Pytanie 37

28-letni mężczyzna o imieniu Zbigniew doznał urazu głowy, co spowodowało u niego niedowład połowiczy, afazję oraz stany depresyjne. W wyniku tego stracił pracę. Jakie programy rehabilitacji powinien objąć pan Zbigniew?

A. Rehabilitacja pedagogiczna i fizyczna, terapia logopedyczna oraz leczenie psychiatryczne

B. Fizykoterapia, rehabilitacja ruchowa, pedagogiczna oraz zawodowa

C. Rehabilitacja w zakresie społecznym, leczenie psychiatryczne, fizykoterapia oraz terapia logopedyczna

D. Rehabilitacja logopedyczna, fizyczna, psychologiczna oraz zawodowa

Wybór innych odpowiedzi nie uwzględnia wszystkich kluczowych aspektów rehabilitacji, które są istotne w przypadku pacjenta po urazie głowy. Odpowiedzi, które koncentrują się na rehabilitacji pedagogicznej i fizycznej, nie dostarczają kompleksowego podejścia do problemów, z jakimi boryka się pan Zbigniew, zwłaszcza w kontekście afazji i depresji. Rehabilitacja pedagogiczna jest bardziej skupiona na wsparciu w nauce i edukacji, co w tym przypadku może być zbyt ograniczone, biorąc pod uwagę potrzebę terapii logopedycznej. Wybór odpowiedzi, które zawierają leczenie psychiatryczne, może być mylny, ponieważ niekoniecznie odpowiada na konkretne potrzeby rehabilitacyjne pacjenta. Choć aspekt zdrowia psychicznego jest ważny, to jednak bezpośrednia praca nad afazją i niedowładem ruchowym wymaga bardziej specjalistycznych form terapii. Możliwość pominięcia rehabilitacji zawodowej w innych odpowiedziach może prowadzić do wykluczenia pacjenta z rynku pracy, co jest kluczowe dla jego samodzielności i poczucia wartości. Holistyczne podejście do rehabilitacji, które uwzględnia fizyczne, psychiczne oraz społeczne aspekty, jest istotne dla skutecznego procesu zdrowienia pacjenta i zapobiegania dalszym komplikacjom w jego życiu.

Pytanie 38

Co powinien przygotować asystent do wykonania rozgrzewającego okładu cieplnego: dwie warstwy flaneli, gazik, zapinkę, wazelinę, ceratkę oraz miskę z wodą o jakiej temperaturze?

A. pokojowej, 70% alkohol etylowy, bandaż elastyczny

B. 10°C, 96% alkohol etylowy, bandaż dziany

C. pokojowej, 70% roztwór alkoholu etylowego, bandaż dziany

D. 15°C, 96% roztwór alkoholu etylowego, bandaż elastyczny

Odpowiedź wskazująca na przygotowanie okładu ciepłego z użyciem wody o temperaturze pokojowej oraz 70% alkoholu etylowego i bandażu elastycznego jest poprawna. Woda o temperaturze pokojowej (około 20-22°C) jest odpowiednia do stosowania w okładach ciepłych, gdyż zapewnia komfort pacjentowi, a jednocześnie nie stwarza ryzyka oparzeń, które mogłyby wystąpić w przypadku zbyt wysokiej temperatury. 70% alkohol etylowy ma zastosowanie jako środek dezynfekujący, co jest istotne w kontekście przygotowania obszaru skóry przed nałożeniem bandażu, eliminując ewentualne patogeny. Bandaż elastyczny jest preferowany, ponieważ umożliwia odpowiednie uciskanie i podtrzymywanie okładu, co jest kluczowe w procesie terapeutycznym. W praktyce, okłady ciepłe są często stosowane w rehabilitacji oraz w leczeniu urazów, takich jak skręcenia, a ich prawidłowe przygotowanie ma fundamentalne znaczenie dla efektywności terapii. Warto również zwrócić uwagę na przestrzeganie zasad higieny oraz komfort pacjenta, co jest zgodne z ogólnymi standardami praktyk medycznych.

Pytanie 39

Osoba niewidoma planuje samodzielny spacer. Jakie jest najważniejsze działanie asystenta w tej sytuacji?

A. Zalecenie pozostania w domu, aby uniknąć ryzyka

B. Podanie lornetki do obserwacji otoczenia

C. Zapewnienie, że osoba będzie nosić ciemne okulary

D. Przygotowanie trasy i upewnienie się, że jest bezpieczna

Przygotowanie trasy i upewnienie się, że jest bezpieczna, jest kluczowym działaniem asystenta osoby niewidomej planującej samodzielny spacer. Asystenci są odpowiedzialni za zapewnienie, że trasa, którą ich podopieczni zamierzają przejść, jest dostosowana do ich potrzeb i bezpieczna. W praktyce oznacza to zwrócenie uwagi na potencjalne przeszkody, takie jak nierówne chodniki, schody czy inne zagrożenia, które mogłyby stanowić ryzyko dla osoby niewidomej. Odpowiednie planowanie trasy może obejmować także wskazanie bezpiecznych przejść dla pieszych oraz miejsc, gdzie osoba może zatrzymać się na odpoczynek. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, promując ich samodzielność i bezpieczeństwo. Warto również pamiętać o edukacji osób niewidomych w zakresie korzystania z pomocy technologicznych, takich jak aplikacje na smartfony, które mogą ułatwić nawigację w mieście. Tego rodzaju przygotowanie nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także wspiera niezależność i pewność siebie osoby niewidomej.

Pytanie 40

Jakie symptomy, oprócz problemów z oddychaniem, są typowe dla ataku astmy oskrzelowej?

A. strach, uczucie głodu, ból w klatce piersiowej

B. zwiększone pragnienie, kaszel, niepokój

C. ból w klatce piersiowej, niepokój, utrata przytomności

D. strach, kaszel, świszczący oddech

Odpowiedź wskazująca na lęk, kaszel oraz świszczący oddech jako charakterystyczne objawy napadu astmy oskrzelowej jest poprawna. Napad astmy oskrzelowej prowadzi do zwężenia dróg oddechowych, co skutkuje utrudnionym przepływem powietrza i wywołuje duszność. Kaszel jest reakcją organizmu na podrażnienie dróg oddechowych, a lęk często towarzyszy pacjentom w sytuacjach kryzysowych, kiedy odczuwają trudności w oddychaniu. Świszczący oddech, będący wynikiem turbulentnego przepływu powietrza przez zwężone oskrzela, jest jednym z najczęściej obserwowanych objawów. W praktyce klinicznej ważne jest, aby rozpoznać te symptomy jak najszybciej, ponieważ szybkie zastosowanie leków rozszerzających oskrzela może znacznie poprawić stan pacjenta i zapobiec poważnym powikłaniom. Dobrego praktyka medyczna zaleca monitorowanie tych objawów u pacjentów z astmą w celu oceny skuteczności leczenia oraz dostosowywania terapii w odpowiedzi na zmiany w symptomatologii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej