Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 9 maja 2025 09:05
Data zakończenia: 9 maja 2025 09:17

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak nazywa się stan, w którym dochodzi do paraliżu nóg w wyniku uszkodzenia rdzenia kręgowego?

A. monoplegia

B. paraplegia

C. hemiplegia

D. tetraplegia

Paraplegia to stan neurologiczny, który charakteryzuje się porażeniem kończyn dolnych, najczęściej w wyniku urazu rdzenia kręgowego w odcinku piersiowym lub lędźwiowym. Osoby z paraplegią doświadczają utraty funkcji ruchowej i czucia w dolnej części ciała, co znacząco wpływa na ich codzienne życie. W kontekście rehabilitacji, wczesne wdrożenie programów terapeutycznych jest kluczowe dla poprawy jakości życia tych pacjentów. W praktyce, terapeuci zajmują się nie tylko aspektami ruchowymi, ale także psychologicznymi i społecznymi, co jest zgodne z podejściem biopsychospołecznym w rehabilitacji. W przypadku paraplegii ważne jest, aby pacjenci nauczyli się zarządzać codziennymi czynnościami, co często wymaga przystosowania środowiska domowego oraz wsparcia ze strony specjalistów. Zgodnie z aktualnymi standardami medycznymi, rehabilitacja powinna obejmować zarówno fizjoterapię, jak i wsparcie psychologiczne, co potwierdzają badania wskazujące na lepsze wyniki funkcjonalne oraz większe zadowolenie z życia wśród pacjentów, którzy otrzymują holistyczną opiekę.

Pytanie 2

Jaką aktywność powinien zaproponować asystent osobie z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności intelektualnej, która jest otyła i ma alergię na sierść zwierząt?

A. nordic walking

B. terapię z końmi

C. terapię z psami

D. wędrówki górskie

Nordic walking jest formą aktywności fizycznej, która łączy spacer z użyciem specjalnych kijków, co angażuje większą grupę mięśniową w porównaniu do zwykłego chodzenia. Dla osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, ta forma ruchu jest niezwykle korzystna, ponieważ wspiera rozwój motoryczny, poprawia koordynację oraz wydolność organizmu. Przykładowo, uczestnictwo w grupowych zajęciach Nordic walking może stymulować nie tylko aktywność fizyczną, ale również społeczny aspekt interakcji z innymi, co jest ważne dla budowania relacji i poczucia przynależności. W tym kontekście, szczególnie istotne jest to, że Nordic walking może być dostosowany do indywidualnych potrzeb, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla osób z ograniczeniami ruchowymi. Dodatkowo, jest to forma aktywności, która nie wymaga specjalistycznego sprzętu, a jej niskie ryzyko urazów sprawia, że jest odpowiednia dla osób w różnym wieku i o różnych poziomach sprawności. Warto zaznaczyć, że zgodnie z aktualnymi standardami rehabilitacji oraz promocji zdrowia, regularna aktywność fizyczna, taka jak Nordic walking, jest kluczowa dla poprawy jakości życia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 3

Podopieczna zmaga się z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Jakie objawy są typowe dla tej choroby?

A. pochylenie sylwetki do przodu oraz sztywność stawów

B. ból stawów i ich poranna sztywność

C. nadmierna potliwość i obrzęki stawów

D. zapalenie wsierdzia oraz obrzęki stawów

Ból stawów oraz poranna sztywność stawów to kluczowe objawy reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). RZS jest przewlekłą chorobą zapalną, która prowadzi do uszkodzenia stawów, a ból jest wynikiem stanu zapalnego otaczających tkanek. Poranna sztywność, trwająca typowo dłużej niż 30 minut, jest istotnym wskaźnikiem aktywności choroby i często ustępuje po pewnym czasie ruchu. W praktyce klinicznej, identyfikacja tych objawów jest kluczowa dla postawienia diagnozy i monitorowania postępu choroby. Pacjenci mogą korzystać z różnych strategii zarządzania objawami, takich jak fizjoterapia, leki przeciwbólowe i modyfikujące przebieg choroby, które mogą znacznie poprawić ich jakość życia. Warto również zaznaczyć, że regularne badania kontrolne oraz współpraca z zespołem medycznym są niezbędne do skutecznej terapii i wczesnego wykrywania ewentualnych powikłań związanych z RZS, takich jak uszkodzenie stawów czy rozwój innych chorób autoimmunologicznych.

Pytanie 4

Osoba z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną ma problemy z przygotowaniem śniadania. Jakie metody edukacyjne powinien zastosować asystent, aby nauczyć ją samodzielności w tej czynności?

A. Demonstracja, praktyczne ćwiczenia

B. Narracja, burza mózgów

C. Dyskusja, korzystanie z podręcznika

D. Wykład, rozmowa

Odpowiedź "Pokaz, ćwiczenia" jest prawidłowa, ponieważ wykorzystanie metod praktycznych jest kluczowe w edukacji osób z niepełnosprawnością intelektualną. Pokaz pozwala na bezpośrednie zaprezentowanie czynności, co ułatwia zrozumienie i zapamiętanie poszczególnych etapów przygotowania śniadania. Na przykład, asystent może krok po kroku pokazać, jak przygotować kanapki, wskazując na konkretne składniki oraz narzędzia, które będą używane. Po pokazie, ćwiczenia umożliwiają podopiecznej praktyczne zastosowanie nabytych umiejętności w rzeczywistych warunkach, co zwiększa jej pewność siebie oraz samodzielność w codziennych zadaniach. W metodzie tej kluczowe jest także dostosowanie tempa oraz powtarzanie czynności, co jest istotne dla osób z trudnościami w nauce. Wsparcie w samodzielnych działaniach, zgodnie z zasadami uczenia się przez działanie, sprzyja również rozwijaniu umiejętności życiowych, które są niezbędne w kontekście niezależności.

Pytanie 5

Opiekun wspiera 75-letnią seniorkę, która z powodu problemów z równowagą nie wychodzi z domu. Odczuwa smutek i tęskni za kontaktami społecznymi. Co powinien zrobić opiekun w tej sytuacji?

A. towarzyszyć seniorki podczas poruszania się po domu, organizować wycieczki na zewnątrz

B. polecić zakup ręcznego wózka inwalidzkiego i pomagać przy zakupach

C. zaproponować uczestnictwo w zajęciach w domu pomocy środowiskowej oraz rozważyć zakup kul łokciowych

D. zasugerować zakup balkonika i wspierać seniorkę podczas wychodzenia z domu

Wszystkie pozostałe odpowiedzi mają pewne niedociągnięcia, które sprawiają, że nie spełniają one wymagań w zakresie zapewnienia odpowiedniej pomocy podopiecznej. Propozycja zakupu ręcznego wózka inwalidzkiego, choć może wydawać się pomocna, nie rozwiązuje problemu ograniczonej mobilności w obrębie mieszkania ani nie sprzyja aktywności na świeżym powietrzu. Wózki inwalidzkie, szczególnie ręczne, mogą być mniej praktyczne dla osób, które potrzebują wsparcia w poruszaniu się, a także mogą zwiększać uczucie zależności i izolacji. Podobnie, asystowanie w robieniu zakupów, chociaż istotne, nie odpowiada na potrzebę poprawy mobilności i niezależności podopiecznej. Z kolei udział w zajęciach w środowiskowym domu samopomocy oraz zakup kul łokciowych nie uwzględniają konieczności zapewnienia podopiecznej większej niezależności w poruszaniu się. Kule mogą być także bardziej męczące i wymagające, co nie jest korzystne dla osób starszych. Kluczowym aspektem w opiece nad osobami w podeszłym wieku jest dostosowanie środków wsparcia do ich indywidualnych potrzeb oraz stanu zdrowia, a także inspirowanie ich do aktywności, co negatywnie wpływa na ich samopoczucie psychiczne i fizyczne. Brak uwzględnienia tych aspektów w zaproponowanych odpowiedziach prowadzi do potencjalnego powiększenia problemów zdrowotnych oraz społecznych podopiecznej.

Pytanie 6

W jakim dokumencie można znaleźć informacje o stopniu niepełnosprawności oraz symbolu przyczyny związanej z tą niepełnosprawnością?

A. W orzeczeniu dotyczącym konieczności przeprowadzenia rehabilitacji medycznej wydanym przez lekarza rzeczoznawcę z Kasy Ubezpieczenia Rolniczego

B. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności wydanym przez Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności

C. W orzeczeniu o niezdolności do pracy wydanym przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

D. W orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego wydanym przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną

Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności jest kluczowym dokumentem w systemie wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Zawiera ono szczegółowe informacje na temat stopnia funkcjonowania osoby oraz symbol przyczyny niepełnosprawności, co jest niezbędne do uzyskania odpowiednich świadczeń oraz wsparcia. Przykładowo, taki dokument może być wymagany przy ubieganiu się o dofinansowanie do rehabilitacji czy dostosowania miejsca pracy. Standardy w tej dziedzinie wskazują, że orzeczenie powinno być wydawane na podstawie kompleksowej oceny, która uwzględnia zarówno aspekty medyczne, jak i społeczne. W praktyce, znajomość treści tego orzeczenia jest niezbędna dla asystentów i pracowników socjalnych, aby mogli skutecznie wspierać podopiecznych w ich dążeniu do pełnej integracji społecznej i zawodowej, a także w dostępie do edukacji i ochrony zdrowia.

Pytanie 7

Na podstawie dokumentacji medycznej, asystent może zidentyfikować sytuację podopiecznego w jakim aspekcie?

A. społecznym

B. finansowym

C. zdrowotnym

D. zawodowym

Odpowiedź zdrowotna jest prawidłowa, ponieważ asystenci medyczni, korzystając z dokumentacji medycznej, mają dostęp do kluczowych informacji dotyczących stanu zdrowia pacjentów. Dokumentacja ta zawiera nie tylko historię chorób, ale także wyniki badań, diagnozy oraz zalecenia dotyczące leczenia i rehabilitacji. Zrozumienie tych danych jest niezbędne do skutecznego monitorowania postępów pacjenta oraz dostosowywania planu opieki. Na przykład, jeżeli asystent zauważy, że pacjent ma w swojej dokumentacji notatki o przewlekłej chorobie, może zaplanować dodatkowe wizyty kontrolne lub zalecić zmiany w stylu życia, aby poprawić jakość życia pacjenta. Zgodnie z najlepszymi praktykami w opiece zdrowotnej, regularne przeglądanie dokumentacji medycznej umożliwia nie tylko bieżące monitorowanie stanu zdrowia, ale również identyfikację trendów, które mogą wymagać interwencji. Dzięki temu asystenci mogą podejmować bardziej świadome decyzje, co bezpośrednio przekłada się na jakość świadczonej opieki medycznej.

Pytanie 8

Jaką metodę terapii zaleca się dla dzieci i młodzieży z problemami w zachowaniu?

A. terapia społeczna

B. terapia fizyczna

C. terapia ruchem

D. terapia zajęciowa

Socjoterapia jest skuteczną metodą pracy z dziećmi i młodzieżą z zaburzeniami zachowania, ponieważ koncentruje się na interakcjach społecznych oraz poprawie relacji międzyludzkich. W ramach tej terapii dzieci uczą się rozwiązywać konflikty, wyrażać emocje oraz budować zdrowe relacje z rówieśnikami i dorosłymi. Socjoterapia stosuje różnorodne techniki, takie jak grupowe zajęcia terapeutyczne, które sprzyjają integracji społecznej oraz wzmacniają umiejętności społeczne. Przykładem może być organizowanie warsztatów, w których dzieci uczą się współpracy, asertywności oraz empatii. Ważnym aspektem jest także zaangażowanie rodziców i opiekunów, co wpływa na skuteczność terapii. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi w pracy z dziećmi z zaburzeniami zachowania, socjoterapia jest uznawana za standard w terapii, przyczyniając się do poprawy jakości życia uczestników oraz ich otoczenia.

Pytanie 9

Jakie aspekty powinien uwzględnić asystent przy tworzeniu osobistego planu współpracy z fizycznie sprawnym 50-letnim mężczyzną cierpiącym na schizofrenię i nadciśnienie tętnicze od 20 lat?

A. dokumentację leczenia farmakologicznego, umiejętność korzystania ze sprzętu rehabilitacyjnego oraz zdolności intelektualne podopiecznego

B. dokumentację dotyczącą leczenia farmakologicznego i dietetycznego, pasje oraz zdolności podopiecznego do samoopieki

C. dokumentację leczenia farmakologicznego i dietetycznego, zdolności opiekuńcze rodziny podopiecznego oraz umiejętność korzystania ze sprzętu rehabilitacyjnego

D. dokumentację dotyczącą leczenia dietetycznego, zdolności intelektualne podopiecznego oraz zdolności opiekuńcze jego rodziny

Odpowiedź wskazująca na historię leczenia farmakologicznego i dietetycznego, zainteresowania oraz wydolność podopiecznego w zakresie samoopieki jest prawidłowa, ponieważ kompleksowe podejście do planowania opieki nad osobą z chronicznymi schorzeniami, takimi jak schizofrenia i nadciśnienie tętnicze, wymaga uwzględnienia różnych aspektów życia pacjenta. Historia leczenia farmakologicznego jest kluczowa, ponieważ leki stosowane w psychiatrii mogą wpływać na stan zdrowia fizycznego, a ich skuteczność może być różna w zależności od indywidualnej reakcji organizmu. Również dieta odgrywa istotną rolę, ponieważ niewłaściwe odżywianie może pogarszać objawy chorób psychicznych oraz prowadzić do problemów z ciśnieniem krwi. Warto także uwzględnić zainteresowania podopiecznego, ponieważ ich identyfikacja może pomóc w motywowaniu do aktywności fizycznej oraz społecznej, co jest niezbędne w procesie rehabilitacji. Wreszcie, ocena wydolności w zakresie samoopieki pozwala zrozumieć, na jakie wsparcie i pomoc można liczyć w codziennym życiu, co jest niezbędne w opracowywaniu skutecznych planów terapeutycznych i rehabilitacyjnych.

Pytanie 10

Podopieczny ma zalecony antybiotyk w formie tabletek. Lekarz określił jego dawkowanie jako 4×2. Co to oznacza dla przyjmowania antybiotyku przez podopiecznego?

A. 4 razy dziennie po 1 tabletce

B. 2 razy dziennie po 4 tabletki

C. 4 razy dziennie po 2 tabletki

D. 2 razy dziennie po 2 tabletki

Odpowiedź "4 razy dziennie po 2 tabletki" jest poprawna, ponieważ zapis dawkowania 4×2 oznacza, że lek należy przyjmować cztery razy dziennie i za każdym razem po dwie tabletki. Taki sposób dawkowania jest istotny, aby utrzymać stały poziom substancji czynnej w organizmie, co jest kluczowe dla skuteczności antybiotyków. W praktyce, regularne przyjmowanie leku w równych odstępach czasu pozwala na zminimalizowanie ryzyka oporności bakterii na antybiotyki. Ponadto, ważne jest, aby pacjent przestrzegał zaleceń lekarza dotyczących dawkowania, ponieważ przekroczenie lub niedopełnienie zaleconej ilości może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak efekty uboczne lub leczenie, które nie jest skuteczne. W pracy z pacjentami istotne jest edukowanie ich o tym, jak prawidłowo stosować leki, aby poprawić wyniki terapeutyczne oraz zminimalizować ryzyko działań niepożądanych.

Pytanie 11

Podopieczny w wieku 80 lat, ze złamaną kością strzałkową i założonym gipsem, powinien mieć rozpoczętą toaletę ciała od czego?

A. przewietrzenia pokoju i przeprowadzenia higieny jamy ustnej

B. zamknięcia okna w pokoju i umycia zębów

C. zamknięcia okna w pokoju i umycia twarzy, oczu i uszu

D. przewietrzenia pokoju i umycia chorej nogi powyżej gipsu

Pierwsza z omówionych odpowiedzi sugeruje, że należy rozpocząć od przewietrzenia pomieszczenia i umycia chorej kończyny dolnej powyżej gipsu. Choć przewietrzenie pomieszczenia może być korzystne, jest to działanie drugorzędne w kontekście higieny osobistej, szczególnie w przypadku starszego pacjenta. Umycie kończyny chorej może wzbudzić dyskomfort lub ból u pacjenta, a także wiąże się z ryzykiem uszkodzenia opatrunku gipsowego, co mogłoby prowadzić do komplikacji. Zamiast tego, priorytetową kwestią powinna być toaleta jamy ustnej oraz zapewnienie komfortu pacjenta. Druga z odpowiedzi, dotycząca przewietrzenia pomieszczenia i toalety jamy ustnej, jest poprawna pod względem higieny, jednak przewietrzenie nie jest kluczowym krokiem w tym konkretnym przypadku. Umycie twarzy, oczu i uszu, jak sugeruje trzecia odpowiedź, również pomija istotę właściwej toalety jamy ustnej, która jest podstawowym elementem dbania o zdrowie. Ostatnia odpowiedź, dotycząca umycia zębów, właściwie podkreśla istotność tej czynności, jednak jej kontekst nie uwzględnia najważniejszego (zamknięcia okna), co mogłoby wpłynąć na komfort pacjenta. Takie rozważania pokazują, jak ważne jest podejście holistyczne i dostosowanie działań do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z zasadami opieki geriatrystycznej.

Pytanie 12

23-letnia osoba straciła słuch w wyniku poważnego wypadku w dzieciństwie. Jakiego rodzaju jest to niepełnosprawność?

A. wrodzona, sprzężona

B. wrodzona, sensoryczna

C. nabyta, sensoryczna

D. nabyta, sprzężona

Odpowiedź "nabyta, sensoryczna" jest poprawna, ponieważ opisuje przypadek 23-letniej podopiecznej, która straciła słuch w wyniku ciężkiego wypadku w dzieciństwie. W kontekście niepełnosprawności, "nabyta" oznacza, że utrata słuchu nastąpiła w wyniku zdarzenia, które miało miejsce po urodzeniu, co w tym przypadku jest zgodne z rzeczywistością. Z kolei termin "sensoryczna" odnosi się do rodzaju utraty słuchu, która ma miejsce na poziomie narządów zmysłów, czyli w tym przypadku w uchu wewnętrznym lub drogach słuchowych, a nie w ośrodkowym układzie nerwowym. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena poziomu niepełnosprawności, która jest kluczowa przy przyznawaniu odpowiednich świadczeń zdrowotnych i wsparcia rehabilitacyjnego. W praktyce, profesjonalni pracownicy ochrony zdrowia muszą znać różnice między rodzajami niepełnosprawności, aby efektywnie dostosować terapie i programy wsparcia do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

Pytanie 13

Jak asystent powinien postępować w sytuacji kryzysowej u osoby z niepełnosprawnością?

A. Czekać na przybycie specjalistycznych służb bez podejmowania działań

B. Panika i natychmiastowe wezwanie pomocy bez myślenia o procedurach

C. Zachować spokój i postępować zgodnie z procedurami bezpieczeństwa

D. Zignorować sytuację i nie podejmować działań

Zachowanie spokoju i postępowanie zgodnie z procedurami bezpieczeństwa to fundament skutecznej interwencji w sytuacjach kryzysowych. Asystent osoby z niepełnosprawnością powinien być dobrze zaznajomiony z procedurami bezpieczeństwa, co umożliwia mu szybką i właściwą reakcję. Spokój pozwala na racjonalne myślenie i podejmowanie decyzji, które mogą zminimalizować zagrożenie zarówno dla osoby wymagającej pomocy, jak i dla samego asystenta. Procedury bezpieczeństwa są opracowane tak, by zapewniać jak największe bezpieczeństwo w sytuacjach ekstremalnych, dlatego ich przestrzeganie jest kluczowe. Przykładowo, w przypadku ataku padaczkowego, asystent powinien wiedzieć, jak zabezpieczyć osobę przed urazami, nie próbując na siłę powstrzymywać drgawek. Z mojego doświadczenia wynika, że znajomość i przestrzeganie procedur zwiększa pewność siebie i skuteczność działań asystenta, co jest nieocenione w kryzysowych momentach. Dlatego, moim zdaniem, to najlepsze podejście w takich sytuacjach.

Pytanie 14

Podopieczna potrzebuje leków przepisanych przez lekarza, ale nie ma wystarczających środków finansowych. Kryterium dochodowe jest spełnione. Jaką poradę powinien dać jej asystent w kwestii złożenia wniosku do ośrodka pomocy społecznej?

A. na zasiłek celowy

B. na zasiłek opiekuńczy

C. na zasiłek chorobowy

D. na zasiłek wyrównawczy

Odpowiedź "celowego" jest prawidłowa, ponieważ zasiłek celowy jest formą wsparcia finansowego przyznawaną osobom, które znajdują się w trudnej sytuacji materialnej, a jego celem jest pokrycie konkretnych wydatków, takich jak zakup leków. Osoby spełniające kryteria dochodowe mogą ubiegać się o ten rodzaj pomocy w ośrodkach pomocy społecznej. Przykładem może być sytuacja, w której osoba starsza lub przewlekle chora nie jest w stanie pokryć kosztów leczenia ze względu na ograniczone środki finansowe. W takim przypadku zasiłek celowy pozwala na sfinansowanie zakupu niezbędnych leków, co jest zgodne z zasadami pomocy społecznej, które mają na celu wspieranie osób w trudnych sytuacjach życiowych. Dobrą praktyką jest informowanie potrzebujących o możliwości skorzystania z takich form pomocy, co przyczynia się do poprawy ich sytuacji zdrowotnej i materialnej.

Pytanie 15

Osoba z niepełnosprawnością intelektualną chce podjąć pracę. Jakie działania powinien podjąć asystent?

A. Pomóc w określeniu umiejętności i zainteresowań zawodowych

B. Zalecić kontynuowanie nauki bez rozważania pracy

C. Zorganizować tylko zajęcia rekreacyjne

D. Odwieść osobę od pomysłu podjęcia pracy

Pomoc w określeniu umiejętności i zainteresowań zawodowych osoby z niepełnosprawnością intelektualną to kluczowy krok w procesie wspierania jej w poszukiwaniu pracy. Asystent powinien przeprowadzić szczegółową analizę, aby zrozumieć, w czym dana osoba jest dobra i co sprawia jej przyjemność. Może to obejmować rozmowy, testy umiejętności, a także obserwację w różnych sytuacjach. Dzięki temu można zidentyfikować potencjalne ścieżki zawodowe, które będą odpowiadać jej mocnym stronom i zainteresowaniom. Jest to zgodne z dobrą praktyką w pracy z osobami niepełnosprawnymi, gdzie indywidualne podejście i zrozumienie potrzeb są kluczowe. Ponadto, pomoc w określeniu tych aspektów może zwiększyć motywację i pewność siebie osoby, co jest niezbędne do podjęcia pracy. W ten sposób asystent staje się nie tylko wsparciem w znalezieniu pracy, ale także przewodnikiem w rozwoju osobistym i zawodowym.

Pytanie 16

Jak często należy doradzić osobie z ograniczoną sprawnością nóg, która przebywa na wózku inwalidzkim i jest zagrożona powstawaniem odleżyn, aby zmieniała punkty nacisku poprzez przesuwanie się na wózku lub podnoszenie się na rękach?

A. 55-65 minut

B. 10-20 minut

C. 40-50 minut

D. 25-35 minut

Zalecenie regularnych zmian miejsc ucisku tkanek co 10-20 minut dla podopiecznych z niedowładem kończyn dolnych przebywających na wózkach inwalidzkich ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu odleżynom. Odleżyny powstają w wyniku długotrwałego ucisku na skórę, co prowadzi do niedokrwienia i uszkodzenia tkanek. Praktyka zmiany pozycji co 10-20 minut umożliwia odciążenie miejsc narażonych na ucisk, poprawia krążenie krwi i wspiera proces regeneracji tkanek. Przykładem może być stosowanie różnych technik przesuwania na wózku lub unoszenia się na kończynach górnych, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia odleżyn. Standardy opieki zdrowotnej, takie jak te zawarte w wytycznych National Pressure Injury Advisory Panel, sugerują regularne wprowadzanie zmian w pozycji pacjenta jako kluczowy element profilaktyki. Regularne monitorowanie stanu skóry oraz świadomość zagrożeń związanych z długotrwałym siedzeniem są także istotnymi elementami opieki nad osobami z ograniczoną mobilnością.

Pytanie 17

Asystent wspiera 10-letniego chłopca z niepełnosprawnością w jego domu. Rodzice dziecka przebywają w pracy przez większość dnia, co powoduje, że chłopiec często wyraża smutek i mówi o nich. Jakiej potrzeby dziecko ma niedostatek?

A. Rozwoju wewnętrznego

B. Relaksu

C. Bliskości

D. Realizacji swoich możliwości

Wybór odpowiedzi dotyczącej miłości jako deficytu potrzeb u 10-letniego chłopca z niepełnosprawnością jest zgodny z teorią Maslowa, która wskazuje na hierarchię potrzeb. Dzieci w tym wieku szczególnie potrzebują miłości, akceptacji oraz wsparcia emocjonalnego. Częste wyrażanie smutku przez dziecko oraz tęsknota za rodzicami mogą wskazywać na brak poczucia bezpieczeństwa i bliskości emocjonalnej. W praktyce, asystent powinien skupić się na budowaniu relacji poprzez spędzanie jakościowego czasu z dzieckiem, angażując je w zabawy edukacyjne czy artystyczne, co pozwoli na zaspokojenie potrzeb emocjonalnych. Ponadto, warto implementować techniki wspierające rozwój więzi, takie jak rozmowy o uczuciach, które pomogą w zrozumieniu i wyrażeniu emocji. W kontekście pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami, kluczowe jest także współdziałanie z rodzicami, by zapewnić ciągłość wsparcia emocjonalnego również w ich nieobecności.

Pytanie 18

Jakie źródło finansowania można wykorzystać na likwidację barier architektonicznych dla osób z niepełnosprawnościami?

A. z oddziałów Narodowego Funduszu Zdrowia

B. z oddziałów terenowych Warsztatów Terapii Zajęciowej

C. z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

D. z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

Fajnie, że zaznaczyłeś odpowiedź, która mówi, że można uzyskać dofinansowanie na likwidację barier architektonicznych z PFRON. To naprawdę dobra informacja, bo PFRON rzeczywiście wspiera osoby z niepełnosprawnościami i pomaga w różnych projektach, takich jak budowa podjazdów czy dostosowywanie toalet w budynkach. Dzięki temu nasze otoczenie staje się bardziej dostępne dla wszystkich. Warto też wiedzieć, że PFRON działa zgodnie z Konwencją ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami, co pokazuje, jak bardzo im na tym zależy. Jeśli kiedykolwiek będziesz chciał aplikować o takie dofinansowanie, pamiętaj, żeby dobrze zrozumieć wszystkie wymagania i dokładnie przygotować papierki. To naprawdę ma znaczenie.

Pytanie 19

Jakie kryterium powinno być kluczowe przy wyborze pomocy technicznych dla osoby z niepełnosprawnością wzrokową?

A. Stopień niepełnosprawności i indywidualne potrzeby osoby

B. Estetyka i kolor urządzenia

C. Cena poniżej określonego progu budżetowego

D. Popularność sprzętu w mediach społecznościowych

Wybór pomocy technicznych dla osób z niepełnosprawnością wzrokową wymaga uwzględnienia wielu czynników, ale najistotniejsze jest dostosowanie ich do indywidualnych potrzeb użytkownika. Każda osoba z niepełnosprawnością wzrokową ma różne ograniczenia i potrzeby, dlatego stopień niepełnosprawności oraz specyficzne wymagania użytkownika powinny być kluczowymi kryteriami wyboru. Na przykład osoba z całkowitą utratą wzroku może potrzebować urządzenia z funkcją konwersji tekstu na mowę, podczas gdy osoba z częściową utratą wzroku może skorzystać z urządzeń powiększających tekst. Dobór odpowiednich pomocy technicznych, takich jak lupy elektroniczne, czytniki ekranu czy brajlowskie monitory, powinien być oparty na szczegółowej ocenie sytuacji użytkownika. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, które kładą nacisk na personalizację i indywidualizację wsparcia, co zwiększa efektywność i użyteczność wybranych rozwiązań.

Pytanie 20

Jakie znaczenie ma dla asystenta wywiad jako sposób gromadzenia informacji o podopiecznym?

A. terapeutyczne

B. diagnostyczne

C. społecznościowe

D. socjalizacyjne

Wywiad jako metoda zbierania danych o podopiecznym ma istotne znaczenie diagnostyczne, ponieważ pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji na temat stanu zdrowia, potrzeb oraz problemów, z którymi boryka się osoba. Dzięki odpowiednio przeprowadzonemu wywiadowi, asystent może zidentyfikować kluczowe czynniki wpływające na funkcjonowanie podopiecznego, a także ocenić jego zasoby oraz ograniczenia. Na przykład, w pracy z osobami z niepełnosprawnościami intelektualnymi, wywiad może ujawnić ich preferencje, co umożliwia lepsze dostosowanie wsparcia. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Klasyfikację Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF), podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do diagnozy, które obejmuje zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne. W rezultacie, umiejętność przeprowadzania skutecznych wywiadów staje się kluczowym narzędziem w pracy asystenta, umożliwiającym opracowanie spersonalizowanych strategii wsparcia.

Pytanie 21

Pani Janina zmaga się zarówno z chorobą Alzheimera, jak i nowotworem. Przyjmuje silne środki przeciwbólowe. Jakie powinno być główne zadanie asystenta w tej sytuacji?

A. zachęcanie do wykonywania prac domowych

B. podawanie jedzenia o ustalonych porach

C. dbanie o higienę i pielęgnację

D. monitorowanie regularności przyjmowania leków

Kontrolowanie systematyczności przyjmowania leków jest kluczowym działaniem w opiece nad pacjentką cierpiącą na chorobę Alzheimera oraz nowotwór. W przypadku osób starszych, a w szczególności tych z demencją, regularność w przyjmowaniu leków jest niezbędna dla utrzymania ich zdrowia i jakości życia. Zmiany w pamięci oraz rozumieniu mogą prowadzić do zapominania o zażywaniu niezbędnych leków, co może skutkować pogorszeniem stanu zdrowia. W praktyce asystent powinien stosować różne metody, takie jak ustalanie przypomnień, korzystanie z organizerów na leki lub współpraca z rodziną pacjentki, aby zapewnić, że leki są przyjmowane zgodnie z zaleceniami lekarza. Dodatkowo, asystenci powinni być świadomi działań niepożądanych leków przeciwbólowych, które mogą wpływać na percepcję pacjentki oraz jej zdolności do podejmowania decyzji, co czyni ten obowiązek jeszcze bardziej istotnym. Dobrą praktyką jest również monitorowanie samopoczucia pacjentki po zażyciu leków, co może dostarczyć cennych informacji dla zespołu medycznego.

Pytanie 22

78-letni pan Antoni, który dwa miesiące temu został samotny po śmierci żony, odczuwa izolację. Ma problemy ze słuchem i wspomaga się laską przy poruszaniu. Jego hobby to modelarstwo i gra w szachy. Jaki program warto zaproponować panu Antoniemu, by zwiększyć jego aktywność?

A. dom wsparcia środowiskowego

B. centrum aktywności zawodowej

C. ośrodek pomocy społecznej

D. lokalny klub seniora

Osiedlowy klub seniora to idealne miejsce dla pana Antoniego, zwłaszcza w kontekście jego sytuacji życiowej i zainteresowań. Kluby seniora są zaprojektowane, aby integrować osoby starsze, które często zmagają się z osamotnieniem i potrzebują wsparcia w aktywizacji społecznej. W takich klubach organizowane są różnorodne zajęcia, które mogą obejmować modelarstwo, szachy, a także inne formy aktywności umysłowej oraz fizycznej. To środowisko sprzyja nawiązywaniu nowych znajomości i przyjaźni, co jest szczególnie istotne dla osób, które przeżyły utratę bliskich. Zajęcia w klubach seniora są często dostosowywane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, jak w przypadku pana Antoniego, co czyni je jeszcze bardziej atrakcyjnymi. Przykładowe programy mogą obejmować warsztaty artystyczne, spotkania towarzyskie, a także organizację turniejów szachowych, co zaspokaja zarówno potrzeby społeczne, jak i intelektualne. Te praktyki są zgodne z wytycznymi Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej, które promują aktywność seniorów w życiu społecznym.

Pytanie 23

Gdzie asystent powinien złożyć wniosek o dotację na remont mieszkania dla osoby z niepełnosprawnością?

A. Narodowego Funduszu Zdrowia

B. Administracji Spółdzielni Mieszkaniowej

C. Działu Inwestycji i Remontów w lokalnym Urzędzie Gminy

D. Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

Odpowiedź wskazująca na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) jest prawidłowa, ponieważ to właśnie ten fundusz odpowiada za finansowanie działań mających na celu wsparcie osób z niepełnosprawnościami, w tym dofinansowanie remontów mieszkań dostosowujących je do ich potrzeb. PFRON oferuje różne programy i dotacje, które mają na celu ułatwienie osobom z niepełnosprawnościami życia codziennego poprzez eliminację barier architektonicznych. Złożenie wniosku o dofinansowanie do PFRON powinno być poprzedzone dokładnym zapoznaniem się z wymaganiami i dokumentacją niezbędną do uzyskania wsparcia. Przykładowo, osoba ubiegająca się o dofinansowanie powinna przedstawić projekt dostosowania mieszkania oraz uzasadnienie potrzeby takiej zmiany. W praktyce, asystenci osób z niepełnosprawnościami muszą być dobrze zorientowani w możliwościach, jakie oferuje PFRON, aby skutecznie wspierać swoich podopiecznych.

Pytanie 24

Osoba, która nie ma alergii na jad, została użądlona przez pszczołę w przedramię. Co powinien zrobić asystent, udzielając jej pierwszej pomocy?

A. usunąć żądło i zastosować zimny kompres na przedramię

B. przemyć miejsce wodą i mydłem oraz podać lek przeciwbólowy

C. nałożyć na przedramię opaskę uciskową i wezwać pogotowie

D. wycisnąć jad i przyłożyć ciepły kompres

Odpowiedź polegająca na usunięciu żądła i zastosowaniu zimnego okładu na przedramię jest prawidłowa z kilku powodów. Po użądleniu pszczoły, najważniejszym krokiem jest jak najszybsze usunięcie żądła, które może nadal wydzielać jad do organizmu. Kluczowe jest, aby nie wyciskać żądła, gdyż może to prowadzić do dalszego wprowadzenia jadu. Po usunięciu żądła, założenie zimnego okładu na miejsce użądlenia pomoże w złagodzeniu obrzęku i bólu, a także zmniejszy reakcję zapalną. Przykładem może być zastosowanie lodu owiniętego w ręcznik, który powinien być stosowany przez 15-20 minut. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się pierwszą pomocą, takich jak American Red Cross, kluczowe jest zapewnienie komfortu poszkodowanemu oraz monitorowanie jego stanu zdrowia, aby w razie wystąpienia reakcji anafilaktycznej możliwe było szybkie wezwanie pomocy medycznej. Wiedza ta jest istotna w kontekście pierwszej pomocy i ratownictwa, gdzie czas i odpowiednie działania mają fundamentalne znaczenie.

Pytanie 25

Która instytucja zapewni pomoc finansową na turnus rehabilitacyjny kobiecie cierpiącej na stwardnienie rozsiane z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności?

A. Do Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń

B. Do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie

C. Do Narodowego Funduszu Zdrowia

D. Do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR) jest instytucją, która ma na celu wspieranie osób z niepełnosprawnościami, w tym organizację i dofinansowanie różnych form rehabilitacji, jak turnusy rehabilitacyjne. Osoba z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, chorująca na stwardnienie rozsiane, może skorzystać z programów i funduszy, które PCPR dysponuje, aby uzyskać wsparcie finansowe na tego rodzaju rehabilitację. Warto podkreślić, że PCPR często współpracuje z innymi instytucjami, co pozwala na kompleksowe wsparcie podopiecznych. Przykładem może być możliwość uzyskania dofinansowania w ramach różnych programów rządowych, które są skierowane na wspieranie osób z niepełnosprawnościami. Dofinansowanie takie może obejmować zarówno koszty przejazdu, jak i zakwaterowania oraz samego turnusu rehabilitacyjnego, co jest istotne dla osób, które chcą poprawić swoje zdrowie i jakość życia. W związku z tym, PCPR jest najwłaściwszą instytucją, do której powinny zgłaszać się osoby w takiej sytuacji w celu uzyskania odpowiednich środków finansowych.

Pytanie 26

Jak powinno się mówić do osoby używającej aparatu słuchowego?

A. nieco wolniej, z umiarkowaną głośnością i zrozumiałą artykulacją

B. powoli i cicho

C. cicho, z użyciem wyraźnej gestykulacji

D. bardzo powoli i bardzo głośno

Odpowiedź 'nieco wolniej, średnio głośno z dobrą artykulacją' jest właściwa, ponieważ efektywna komunikacja z osobą noszącą aparat słuchowy wymaga dostosowania się do jej potrzeb percepcyjnych. Wypowiadanie się w umiarkowanym tempie i głośności ułatwia zrozumienie, gdyż osoby z ubytkiem słuchu mogą mieć trudności z wychwytywaniem dźwięków, a zbyt szybkie mówienie może prowadzić do frustracji. Dobrze wyartykułowane słowa są krytyczne, ponieważ pozwalają na lepsze uchwycenie subtelności dźwięków, co jest szczególnie ważne w kontekście rozmów o emocjach czy bardziej złożonych tematach. Stosowanie takich praktyk jest zgodne ze standardami komunikacji wspierającej osoby z dysfunkcją słuchu, jak na przykład rekomendacje Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalnych instytucji zajmujących się audiologią. Przy okazji warto pamiętać, że gestykulacja i mimika mogą dodatkowo wspierać zrozumienie, ale nie powinny zastępować jasnej mowy. Na przykład, w rozmowie warto utrzymać kontakt wzrokowy, co zwiększa zaangażowanie i ułatwia interpretację komunikatów.

Pytanie 27

Jakie przedmioty powinien przygotować asystent do wymiany jednoczęściowego worka stomijnego?

A. gazę i etanol

B. taśmę i nożyczki

C. miarkę i nożyczki

D. pierścień mocujący i kwas borowy

Użycie ligniny i spirytusu etylowego w kontekście wymiany worka stomijnego wywołuje wątpliwości dotyczące ich zastosowania i bezpieczeństwa. Lignina, będąca substancją pochodzenia roślinnego, nie jest standardowym materiałem używanym w procedurach stomijnych i nie ma uzasadnienia w kontekście dbania o skórę wokół stomii. Z kolei spirytus etylowy, choć ma właściwości dezynfekujące, może podrażniać delikatną skórę pacjenta, co skutkuje dyskomfortem i potencjalnymi uszkodzeniami naskórka. Użycie plastrów i nożyczek, mimo że wydaje się zrozumiałe, również nie odpowiada na konkretne potrzeby związane z wymianą worka stomijnego. Plastry nie są wymaganym elementem, a ich zastosowanie mogłoby prowadzić do niepotrzebnych komplikacji, takich jak alergie skórne. Przygotowanie do wymiany worka stomijnego powinno opierać się na wytycznych dotyczących użycia miarki do dopasowania rozmiaru worka oraz nożyczek do precyzyjnego cięcia materiałów mocujących. Tym samym, niepoprawne podejście do narzędzi oraz ich zastosowania może prowadzić do zwiększonego ryzyka powikłań oraz wpływać negatywnie na komfort życia pacjentów z wyłonioną stomią.

Pytanie 28

Jakie działanie asystenta, wspierające osobę z ograniczoną sprawnością ruchową, jest uznawane za formę aktywizowania społeczności?

A. Organizacja wolontariatu

B. Wsparcie w załatwianiu formalności urzędowych

C. Organizacja sesji rehabilitacji fizycznej

D. Wsparcie w codziennych czynnościach

Zorganizowanie wolontariatu jest kluczowym działaniem asystenta, które aktywizuje środowisko osoby z niepełnosprawnością ruchową. Wolontariat może obejmować różnorodne formy wsparcia, od organizacji wydarzeń po pomoc w codziennych czynnościach, co przyczynia się do integracji społecznej i aktywnego uczestnictwa w życiu lokalnym. Takie działania są zgodne z zasadami modelu społecznego niepełnosprawności, który akcentuje znaczenie środowiska w procesie wsparcia osób z ograniczeniami. Przykładem może być inicjatywa, w której wolontariusze pomagają osobom z niepełnosprawnościami w dostępie do wydarzeń kulturalnych czy sportowych, co wzmacnia ich poczucie przynależności. Wspieranie aktywności wolontariackiej może także prowadzić do zwiększenia kompetencji interpersonalnych zarówno wolontariuszy, jak i osób z niepełnosprawnościami, co jest szczególnie istotne w kontekście budowania relacji międzyludzkich i wspólnoty. Tego typu działania są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób niepełnosprawnych, które zakładają, że kluczem do ich aktywizacji jest nie tylko wsparcie fizyczne, ale także emocjonalne i społeczne.

Pytanie 29

Podczas zmiany koszuli nocnej u pacjentki z lewostronnym niedowładem, od której ręki zacząć zdejmowanie koszuli?

A. od lewej ręki, a zakładanie zacząć od prawej ręki włożonej do rękawa

B. od prawej ręki, a zakładanie zacząć od włożenia lewej ręki do rękawa

C. od prawej ręki, a zakładanie zacząć od włożenia prawej ręki do rękawa

D. od lewej ręki, a zakładanie zacząć od lewej ręki włożonej do rękawa

Twoja odpowiedź, w której zaczynasz ściąganie koszuli nocnej od zsunięcia rękawa z prawej ręki, jest całkiem na miejscu. W przypadku osoby z niedowładem połowicznym lewostronnym, to sensowne podejście. Wiesz, że lepiej zaczynać od tej strony, która jest sprawna, bo to naprawdę ułatwia życie zarówno pacjentowi, jak i opiekunowi. Jak zdejmujesz koszulę z prawej, to masz większą kontrolę nad tym, co się dzieje, a potem wkładając lewą rękę do rękawa, minimalizujesz ryzyko, że coś pójdzie nie tak. Osobom z ograniczeniami ruchowymi na pewno lepiej się pracuje, gdy Zwrocimy uwagę na ich możliwości - to naprawę ważne, żeby czuły się komfortowo i bezpiecznie. W końcu każdy chce, żeby proces był jak najbardziej autonomiczny i wygodny, prawda?

Pytanie 30

Jaką rolę w procesie integracji osoby z niepełnosprawnością pełni społeczność, która

A. utwierdza ją w przekonaniu, że niepełnosprawność daje jej specjalne przywileje

B. przyjmuje jej niepełnosprawność jako coś naturalnego

C. przejawia wobec niej zbytnią opiekuńczość

D. skupia się na jej niepełnosprawności podczas interakcji

Akceptacja niepełnosprawności przez grupę społeczną jest kluczowym elementem procesu integracji osób z niepełnosprawnością. Gdy otoczenie społeczne akceptuje i wspiera osoby z ograniczeniami, tworzy się atmosfera zaufania oraz szacunku, co sprzyja ich pełnemu uczestnictwu w życiu społecznym. Przykładem zastosowania tej zasady może być tworzenie grup wsparcia, w których uczestnicy uczą się akceptować swoje ograniczenia oraz rozwijać umiejętności interpersonalne. Dobrą praktyką jest także wdrażanie polityk równości szans w miejscach pracy, które zachęcają do integracji i akceptacji różnorodności. Wspieranie inkluzyjnych działań w społeczności lokalnej, takich jak organizowanie wydarzeń kulturalnych czy sportowych, które promują aktywne uczestnictwo osób z niepełnosprawnościami, również przyczynia się do ich akceptacji. Tego rodzaju inicjatywy skutkują nie tylko poprawą jakości życia osób z niepełnosprawnościami, ale także wzbogacają całe społeczeństwo o różnorodność doświadczeń i perspektyw. Dążenie do akceptacji niepełnosprawności jako naturalnej części ludzkiego doświadczenia jest kluczowe w kontekście budowania społeczności zintegrowanych.

Pytanie 31

Aby uzyskać dotację na udział w turnusie rehabilitacyjnym dla podopiecznego, do kogo powinien zwrócić się w jego imieniu asystent?

A. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

B. Regionalny Ośrodek Pomocy Społecznej

C. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej

D. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Zwracając się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Regionalnego Ośrodka Pomocy Społecznej czy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, można napotkać na nieporozumienia dotyczące zakresu kompetencji tych instytucji w kontekście dofinansowania do turnusów rehabilitacyjnych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zajmuje się przede wszystkim ubezpieczeniami zdrowotnymi i emerytalnymi, a jego głównym celem jest wspieranie osób w sytuacjach związanych z utratą zdolności do pracy. Choć może oferować pewne formy rehabilitacji, jego rola w kontekście dofinansowania turnusów rehabilitacyjnych jest ograniczona i nie obejmuje bezpośrednich funduszy na takie cele. Regionalne i Miejskie Ośrodki Pomocy Społecznej koncentrują się na szeroko pojętej pomocy społecznej, w tym wsparciu finansowym dla osób w trudnej sytuacji życiowej, ale ich kompetencje w zakresie rehabilitacji medycznej są również ograniczone w porównaniu do PFRON. Wyboru niewłaściwej instytucji nie tylko opóźnia proces uzyskania funduszy, ale również może prowadzić do frustracji i braku zrozumienia dostępnych opcji wsparcia. Właściwe rozpoznanie instytucji odpowiedzialnych za udzielanie dofinansowania oraz zrozumienie ich kompetencji jest kluczowe w efektywnym procesie ubiegania się o pomoc finansową w obszarze rehabilitacji.

Pytanie 32

Asystent powinien zaproponować 40-letniej kobiecie z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną uczestnictwo w zajęciach, które pomogą jej w rozwijaniu umiejętności społecznych i zawodowych. Jakie zajęcia byłyby odpowiednie?

A. w placówce opiekuńczo-leczniczej

B. w klubie dla seniorów

C. na warsztatach terapii zajęciowej

D. w ośrodku rehabilitacji medycznej

Warsztaty terapii zajęciowej (WTZ) są dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością intelektualną, co czyni je idealnym miejscem dla 40-letniej kobiety z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. WTZ oferują różnorodne programy mające na celu rozwijanie umiejętności społecznych i zawodowych, co sprzyja integracji społecznej oraz zwiększa szanse na zatrudnienie. Uczestnicy mają możliwość pracy w grupach, co rozwija umiejętności interpersonalne, a także uczy współpracy i komunikacji. Przykłady zajęć w WTZ obejmują warsztaty plastyczne, kulinarne czy rękodzielnicze, które nie tylko rozwijają zdolności manualne, ale także pozwalają na naukę zarządzania czasem i odpowiedzialnością. W kontekście standardów branżowych, WTZ są zgodne z Ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób z niepełnosprawnościami, co zapewnia ich wysoką jakość i adekwatność do potrzeb uczestników.

Pytanie 33

Podopieczna ma kłopoty z artykułowaniem własnych myśli i odsłanianiem swoich poglądów, jest podatna na wpływy i niepewna, odczuwa, że inni ją wykorzystują. Jaką umiejętność powinien rozwijać u niej asystent podczas pracy indywidualnej?

A. logicznego.

B. asertywnego.

C. ekstrawertycznego.

D. pełnego ekspresji.

Odpowiedź asertywna jest poprawna, ponieważ asertywność to umiejętność wyrażania własnych opinii, potrzeb oraz uczuć w sposób, który jest zarówno szanujący dla siebie, jak i dla innych. W przypadku podopiecznej, która ma trudności z wyrażaniem swoich poglądów i czuje się wykorzystywana, wzmacnianie umiejętności asertywnych może przyczynić się do poprawy jej samopoczucia oraz jakości relacji interpersonalnych. Przykłady praktycznego zastosowania obejmują naukę technik asertywnego komunikowania się, takich jak wyrażanie zgody lub sprzeciwu w sytuacjach, które są dla niej niekomfortowe, a także praktykowanie „komunikatu ja”, który pozwala jej zdefiniować swoje uczucia i potrzeby. Zgodnie z zasadami psychologii pozytywnej, budowanie asertywności wpływa na wzrost pewności siebie, co ma kluczowe znaczenie w kontekście pracy z osobami, które czują się uległe i niezdecydowane. Dobrze opracowane programy wsparcia i treningi asertywności mogą znacząco wspierać procesy emancypacyjne osób z trudnościami w komunikacji, prowadząc do zdrowszych relacji z innymi oraz większej autoefektywności.

Pytanie 34

Do jakiej instytucji asystent powinien skierować podopieczną w celu uzyskania dofinansowania na turnus rehabilitacyjny?

A. Narodowego Funduszu Zdrowia

B. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

C. Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń

D. powiatowego centrum pomocy rodzinie

Poprawna odpowiedź to powiatowe centrum pomocy rodzinie, ponieważ to właśnie ta instytucja odpowiada za realizację programów wsparcia dla osób wymagających rehabilitacji. Wniosek o dofinansowanie do uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym powinien być składany w odpowiednim czasie, aby móc skorzystać z dostępnych świadczeń. Praktyka pokazuje, że asystenci, którzy dobrze znają procedury związane z dofinansowaniem, mogą efektywnie wspierać swoje podopieczne w procesie ubiegania się o fundusze. Powiatowe centra pomocy rodzinie są odpowiedzialne za przyjmowanie wniosków oraz udzielanie informacji na temat wymaganych dokumentów i kryteriów kwalifikacyjnych. Warto również zaznaczyć, że w przypadku, gdy osoba wymaga wsparcia, może sięgnąć po dodatkowe usługi doradcze oferowane przez te centra, co pozytywnie wpływa na jakość życia osób z niepełnosprawnościami. Oprócz rekreacji, turnusy rehabilitacyjne mają na celu poprawę ogólnego stanu zdrowia i samopoczucia uczestników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze rehabilitacji społecznej.

Pytanie 35

Jaki sprzęt powinien zebrać asystent, gdy przeprowadza ćwiczenia wzmacniające z obciążeniem dla górnych partii ciała z pacjentem?

A. Wałki do treningu w odciążeniu

B. Zestaw do ćwiczeń z użyciem dłoni

C. Hantle oraz piłka lekarska

D. Zestaw do ćwiczeń z użyciem podwieszek

Stanowisko do ćwiczeń na podwieszkach, rolki do ćwiczeń w odciążeniu oraz stanowisko do ćwiczeń manualnych to narzędzia, które są użyteczne w określonych kontekstach, jednak nie są odpowiednie dla ćwiczeń czynnych z obciążeniem kończyn górnych. Stanowisko do ćwiczeń na podwieszkach może być stosowane w przypadkach, gdy konieczne jest odciążenie stawów, co jest niezbędne w rehabilitacji po kontuzjach, ale nie sprzyja intensywnemu wzmacnianiu mięśni. Rolki do ćwiczeń w odciążeniu, z kolei, są używane głównie w celu redukcji obciążenia stawów, co może ograniczać rozwój siły mięśniowej i nie odpowiada na potrzeby związane z aktywnym wzmacnianiem. Stanowisko do ćwiczeń manualnych koncentruje się na precyzyjnych ruchach i rehabilitacji manualnej, a nie na ogólnym wzmocnieniu mięśni kończyn górnych. W rezultacie, wybierając te opcje, asystent może nie osiągnąć zamierzonych efektów w zakresie poprawy siły i funkcji ruchowych. Typowym błędem jest mylenie celów rehabilitacji, gdzie aktywne wzmacnianie kończyn górnych wymaga pełnego obciążenia, a nie ich odciążania. Właściwy dobór narzędzi i metod jest kluczowy dla efektywności terapeutycznej.

Pytanie 36

Podopieczny asystenta odczuwa izolację i brakuje mu kontaktów z przyjaciółmi oraz rodziną. Jakie potrzeby są u niego prawdopodobnie niezaspokojone?

A. przynależności

B. stabilności

C. podstawowe

D. osobistego rozwoju

Odpowiedź na pytanie jest prawidłowa, ponieważ potrzeba afiliacji, według teorii hierarchii potrzeb Maslowa, odnosi się do potrzeby przynależności, akceptacji oraz interakcji społecznych. Osoba, która czuje się wyobcowana i pragnie kontaktów z rodziną oraz przyjaciółmi, ma niezaspokojoną potrzebę społeczną, co jest kluczowe dla jej dobrostanu psychicznego. W praktyce asystenci mogą wspierać swoich podopiecznych w nawiązywaniu relacji, organizując spotkania z bliskimi czy angażując ich w lokalne grupy wsparcia, co sprzyja odbudowie społecznych więzi. Warto również uwzględnić, że zaspokojenie potrzeby afiliacji przyczynia się do wzmocnienia poczucia przynależności i zwiększa motywację do działania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze wsparcia psychologicznego i socjalnego.

Pytanie 37

Jaką formę terapii zorganizował asystent dla uczestnika, gdy zamierza używać gier i zabaw?

A. Terapia morska

B. Terapia taneczna

C. Terapia przez zabawę

D. Terapia dramatyczna

Ludoterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje gry i zabawy jako narzędzie do wspierania rozwoju, nauki oraz rehabilitacji. W kontekście terapii, ludoterapia angażuje podopiecznych w aktywności, które są dostosowane do ich potrzeb rozwojowych, emocjonalnych i społecznych. Zastosowanie gier i zabaw pozwala na zbudowanie zaufania między terapeutą a podopiecznym, co jest kluczowe dla efektywności terapii. Dzięki ludoterapii dzieci mogą rozwijać swoje umiejętności interpersonalne, a także uczyć się rozwiązywania problemów w bezpiecznym i przyjaznym środowisku. W praktyce, terapeuci mogą wykorzystywać różnorodne gry planszowe, zabawy ruchowe oraz aktywności artystyczne, aby aktywizować uczestników terapii. Metoda ta jest szczególnie przydatna w pracy z dziećmi i młodzieżą, które często wyrażają swoje uczucia i myśli poprzez zabawę. Zgodnie z wytycznymi terapeutycznymi, ludoterapia powinna być stosowana w połączeniu z innymi formami terapii dla uzyskania kompleksowych efektów rozwojowych.

Pytanie 38

Jakie są ryzykowne zachowania i ścieżki przenoszenia wirusa HIV?

A. stosunki seksualne, kontakt z krwią, mleko matki

B. używanie wspólnej pościeli, kontakt z krwią

C. korzystanie z tej samej toalety, sztućców

D. całowanie się, stosunki seksualne

Odpowiedź "kontakty seksualne, krew, pokarm matki" jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te drogi są potwierdzonymi sposobami transmisji wirusa HIV. Kontakty seksualne, zarówno vaginalne, analne, jak i oralne, niosą ze sobą ryzyko zakażenia, zwłaszcza gdy nie stosuje się zabezpieczeń takich jak prezerwatywy. Krew osoby zakażonej HIV zawiera wirusa w dużym stężeniu, przez co transfuzja krwi, używanie wspólnych igieł lub kontakt z ranami zwiększa ryzyko zakażenia. Pokarm matki może również przenosić wirusa HIV na noworodki, co jest szczególnie istotnym zagadnieniem podczas karmienia piersią. W kontekście ochrony zdrowia publicznego, znajomość tych dróg transmisji jest kluczowa dla kształtowania skutecznych programów profilaktycznych oraz edukacji w zakresie HIV/AIDS. Przykładem jest stosowanie prezerwatyw podczas stosunków seksualnych oraz programy wymiany igieł dla osób stosujących narkotyki, które mają na celu zminimalizowanie ryzyka zakażenia. Właściwe zrozumienie i edukacja na temat tych mechanizmów są niezbędne do ograniczenia rozprzestrzeniania się wirusa HIV.

Pytanie 39

Jak asystent powinien przygotować posiłek mięsny dla osoby z trudnościami trawiennymi?

A. Ugotować mięso

B. Podsmażyć mięso na oliwie z oliwek

C. Lekko podsmażyć, a następnie udusić

D. Podsmażyć mięso na maśle

Ugotowanie mięsa jest najzdrowszą i najbezpieczniejszą metodą przygotowywania posiłków dla osób z problemami trawiennymi. Proces gotowania polega na poddawaniu mięsa działaniu wysokiej temperatury w wodzie, co pozwala na zachowanie jego wartości odżywczych jednocześnie eliminując potencjalne patogeny. Taki sposób przygotowania jest łatwostrawny, co jest kluczowe dla osób z wrażliwym układem pokarmowym. Dodatkowo, gotowane mięso jest mniej tłuste, ponieważ nie wymaga dodatkowych tłuszczów do smażenia. Dobre praktyki kulinarne wskazują na konieczność wykorzystania świeżych składników oraz unikania mocno przyprawionych potraw, co również przekłada się na lepsze samopoczucie podopiecznego. Przykładem może być gotowanie mięsa drobiowego w bulionie warzywnym, co nie tylko zwiększa smak, ale także zapewnia delikatną konsystencję, sprzyjającą trawieniu.

Pytanie 40

Asystent obserwuje swojego podopiecznego, który przeszedł udar mózgu dwa lata temu. W pewnym momencie zauważa, że podopieczny nagle czuje się gorzej, z trudnościami w mówieniu i brakiem czucia po lewej stronie ciała. Jakie mogą być przyczyny tych objawów?

A. zawał serca

B. hipoglikemii

C. kolejnym udarze mózgu

D. zwiększonej aktywności tarczycy

Objawy, które zaobserwował asystent, mogą rzeczywiście świadczyć o ponownym udarze mózgu, co jest szczególnie istotne w kontekście pacjentów z historią udarów. Udar mózgu, zwany również incydentem mózgowym, może wystąpić w wyniku zatoru naczyniowego (udar niedokrwienny) lub krwawienia do mózgu (udar krwotoczny). Objawy takie jak trudności w mówieniu, utrata czucia po jednej stronie ciała oraz nagłe osłabienie są klasycznymi sygnałami, które mogą sugerować nawrót udaru. W przypadku pacjentów z wcześniejszym udarem, ryzyko wystąpienia kolejnego udaru jest wyższe, co wymaga ścisłej obserwacji i szybkiej interwencji medycznej. W sytuacji zaobserwowania tych objawów, kluczowe jest niezwłoczne wezwanie pomocy medycznej, aby zminimalizować ryzyko długotrwałych uszkodzeń neurologicznych. Standardy postępowania w takich przypadkach obejmują stosowanie skali FAST (Face, Arms, Speech, Time), co umożliwia szybką ocenę stanu pacjenta i podjęcie właściwych działań ratunkowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej