Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 10:41
Data zakończenia: 19 maja 2025 11:17

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z wymienionych typów danych należy do typu logicznego?

A. float

B. char

C. int

D. bool

Typ danych 'bool' (boolean) jest typem logicznym, który przechowuje jedną z dwóch wartości: 'true' lub 'false'. Typy logiczne są nieodłącznym elementem programowania, ponieważ umożliwiają implementację warunków i pętli sterujących przepływem programu. Typ 'bool' znajduje zastosowanie w praktycznie każdym języku programowania, w tym C++, Java, Python i C#. Operacje logiczne, takie jak 'AND', 'OR' i 'NOT', opierają się na wartościach typu 'bool', co czyni je podstawą dla algorytmów decyzyjnych i strukturalnych. Zastosowanie typów logicznych zwiększa czytelność kodu i pozwala na efektywne zarządzanie warunkami logicznymi.

Pytanie 2

Która z wymienionych metod może pomóc w walce z uzależnieniem od internetu?

A. Zainstalowanie większej ilości aplikacji rozrywkowych

B. Wprowadzenie systematycznych przerw od używania urządzeń cyfrowych

C. Zwiększenie czasu spędzanego na mediach społecznościowych

D. Używanie komputera jedynie w nocy

Wprowadzenie regularnych przerw od korzystania z urządzeń cyfrowych pomaga przeciwdziałać uzależnieniu od internetu. Regularne odstawienie urządzeń pozwala na regenerację, zmniejsza ryzyko nadmiernej ekspozycji na treści cyfrowe i pozwala na większą interakcję z rzeczywistym otoczeniem. Przerwy te pomagają w utrzymaniu równowagi psychicznej i fizycznej, poprawiają koncentrację oraz jakość snu.

Pytanie 3

Która metoda w obrębie klasy jest uruchamiana automatycznie podczas tworzenia kopii obiektu?

A. Konstruktor kopiujący

B. Destruktor

C. Metoda zaprzyjaźniona

D. Metoda statyczna

Metoda statyczna jest związana z klasą, a nie z jej obiektami, więc nie wywołuje się automatycznie, gdy kopiujemy obiekt. Destruktor to kolejna metoda, która odpowiada za usuwanie obiektu i zwalnianie zasobów, ale jego rola pojawia się dopiero na końcu życia obiektu, a nie podczas samego kopiowania. Co do metody zaprzyjaźnionej, to ona ma dostęp do prywatnych i chronionych elementów klasy, ale też nie jest wywoływana automatycznie w procesie kopiowania. Tylko konstruktor kopiujący robi to właściwie, tworząc kopie obiektów.

Pytanie 4

Jakie jest główne zadanie kontrolera w architekturze MVC (Model-View-Controller)?

A. Przechowywanie danych aplikacji

B. Zarządzanie sesją użytkownika

C. Obsługa logiki biznesowej i przetwarzanie danych wejściowych od użytkownika

D. Prezentowanie danych użytkownikowi

W architekturze MVC kontroler pełni kluczową rolę w procesie przetwarzania danych aplikacji. Jego głównym zadaniem jest obsługa logiki biznesowej oraz przetwarzanie danych, które pochodzą od użytkownika. Kontroler działa jako pośrednik pomiędzy modelem a widokiem, odbierając żądania użytkownika, przetwarzając je (często z wykorzystaniem logiki biznesowej) i decydując, które dane modelu powinny być przekazane do widoku. W praktyce oznacza to, że kontroler interpretuje dane wejściowe, modyfikuje stan modelu na ich podstawie, a następnie wybiera odpowiedni widok do wyświetlenia wyników użytkownikowi. Takie podejście pozwala na lepszą organizację kodu i oddzielenie logiki aplikacji od interfejsu użytkownika, co jest zgodne z dobrymi praktykami projektowania oprogramowania. Dzięki temu aplikacje są bardziej skalowalne i łatwiejsze w utrzymaniu.

Pytanie 5

Do czego służy operator spread (...) w JavaScript?

A. Do sprawdzania typu danych

B. Do łączenia dwóch różnych typów danych

C. Do konwersji liczby na string

D. Do rozwinięcia tablicy lub obiektu na poszczególne elementy

Operator spread (...) w JavaScript jest niezwykle użytecznym narzędziem, które pozwala na łatwe rozwijanie tablic i obiektów do ich poszczególnych elementów lub właściwości. Umożliwia to na przykład przekazywanie elementów tablicy jako argumentów do funkcji lub łączenie wielu obiektów w jeden. Przykładowo, jeśli mamy tablicę `const arr = [1, 2, 3];` to używając operatora spread, możemy przekazać te elementy do funkcji tak: `Math.max(...arr)`, co zwróci 3. Dodatkowo, operator ten jest często używany przy tworzeniu nowych obiektów na podstawie istniejących. Na przykład, mając obiekt `const obj = { a: 1, b: 2 };`, możemy stworzyć nowy obiekt z dodatkową właściwością: `const newObj = { ...obj, c: 3 };` co da `newObj = { a: 1, b: 2, c: 3 };`. Operator spread jest zgodny z ES6 i stał się standardem w praktykach programistycznych, ułatwiając pisanie czystszych i bardziej elastycznych kodów. Warto go stosować, aby poprawić czytelność i efektywność swojego kodu.

Pytanie 6

Jakie znaczenie ma przystosowanie interfejsu użytkownika do różnych platform?

A. Usuwa konieczność testowania na różnych platformach

B. Pozwala na unifikację kodu niezależnie od używanej platformy

C. Umożliwia skoncentrowanie się wyłącznie na funkcjonalności aplikacji

D. Gwarantuje optymalne korzystanie z aplikacji na każdym urządzeniu

Dostosowanie interfejsu do różnych urządzeń to naprawdę ważna sprawa, żeby wszystko działało jak należy. Aplikacje, które dobrze się przystosowują do różnych ekranów czy systemów, dają lepsze doświadczenie użytkownikom. Użycie takich technik jak responsywny design czy elastyczne układy, jak flexbox czy grid, to super pomysł. Dzięki temu elementy interfejsu same się skalują, a aplikacja wygląda spójnie na telefonach, tabletach i komputerach. Nie ma nic gorszego niż chaotyczny interfejs na różnych urządzeniach, więc to naprawdę kluczowa kwestia.

Pytanie 7

Która z poniższych struktur danych jest najbardziej odpowiednia do przechowywania unikalnych elementów?

A. Sekwencja

B. Kolejka priorytetowa

C. Tablica

D. Zbiór (Set)

Lista pozwala na dodawanie powtarzających się elementów, więc nie daje ci unikalności. Tablica działa podobnie, bo też trzyma duplikaty, bez jakiegoś mechanizmu, który by je automatycznie usuwał. Kolejka priorytetowa przechowuje rzeczy według określonej kolejności, ale tu znowu nie jest mowa o unikalności. Każda z tych struktur ma swoje zadania, ale żadna nie jest tak dobra jak zbiór, jeśli chodzi o trzymanie unikalnych danych. Dziwne, nie?

Pytanie 8

Który z poniższych nie jest typem danych w języku JavaScript?

A. String

B. Object

C. Boolean

D. Integer

W języku JavaScript typ danych Integer nie istnieje jako osobny typ. JavaScript używa jednego, uniwersalnego typu numerycznego, który reprezentuje zarówno liczby całkowite, jak i zmiennoprzecinkowe. Wszystkie liczby w JavaScript, niezależnie od tego, czy są to całkowite wartości, czy wartości dziesiętne, są przechowywane jako liczby typu Number. Dla programistów oznacza to, że operacje matematyczne na różnych typach liczb są prostsze, ponieważ nie muszą martwić się o konwersje między typami. Na przykład, jeśli zdefiniujesz zmienną `let x = 5;` i `let y = 10.5;`, możesz bez przeszkód wykonywać operacje takie jak `let suma = x + y;`, która poprawnie zwróci `15.5`. Warto zauważyć, że JavaScript nie obsługuje typów liczbowych takich jak Integer czy Float bezpośrednio, co może być interesującym zagadnieniem, na które warto zwrócić uwagę przy projektowaniu aplikacji. Dzięki temu, JavaScript jest bardziej elastyczny w kontekście różnych operacji matematycznych, stosując zasady IEEE 754 dla liczb zmiennoprzecinkowych.

Pytanie 9

Który z poniższych składników NIE jest konieczny do stworzenia klasy w C++?

A. Zastosowanie słowa kluczowego class

B. Deklaracja atrybutów klasy

C. Definicja destruktora

D. Definicja funkcji członkowskich klasy

Do utworzenia klasy w C++ nie jest wymagana definicja destruktora. Destruktor to specjalna metoda klasy, która jest wywoływana automatycznie w momencie zniszczenia obiektu, ale jego obecność jest opcjonalna. Klasy, które nie operują bezpośrednio na zasobach zewnętrznych, takich jak dynamiczna pamięć lub pliki, często nie potrzebują destruktora, ponieważ domyślny destruktor generowany przez kompilator jest wystarczający. Aby utworzyć klasę, wystarczy deklaracja pól i metod oraz użycie słowa kluczowego 'class'. To sprawia, że C++ pozwala na szybkie definiowanie prostych klas, które można później rozwijać w miarę potrzeby.

Pytanie 10

Który z etapów umożliwia zwiększenie efektywności aplikacji przed jej wydaniem?

A. Optymalizacja kodu

B. Dodawanie komentarzy do kodu

C. Testowanie jednostkowe

D. Tworzenie interfejsu graficznego

Optymalizacja kodu to kluczowy etap poprawy wydajności aplikacji przed jej publikacją. Polega na eliminacji zbędnych operacji, poprawie algorytmów oraz minimalizacji użycia zasobów, co pozwala na szybsze działanie aplikacji i zmniejszenie jej zapotrzebowania na pamięć. Optymalizacja kodu obejmuje również refaktoryzację, czyli przekształcenie kodu w bardziej czytelną i efektywną formę bez zmiany jego funkcjonalności. Dzięki optymalizacji aplikacje działają płynniej, szybciej się ładują i oferują lepsze doświadczenie użytkownika, co ma kluczowe znaczenie dla SEO oraz pozycjonowania aplikacji w wyszukiwarkach. Dodatkowo, zoptymalizowany kod jest łatwiejszy w utrzymaniu i rozwijaniu, co przekłada się na długoterminowe korzyści dla zespołu deweloperskiego.

Pytanie 11

Jaki będzie wynik działania poniższego kodu Python?

def fun(x, l=[]): l.append(x) return l print(fun(1)) print(fun(2)) print(fun(3, [])) print(fun(4))

A. [1], [1, 2], [3], [3, 4]

B. [1], [1, 2], [3], [1, 2, 4]

C. [1], [2], [3], [4, 3]

D. [1], [2], [3], [4]

Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z niewłaściwego zrozumienia działania domyślnych argumentów funkcji w Pythonie. Przykładowo, stwierdzenie, że drugi wynik to [2], a czwarty to [4], pokazuje, że nie uwzględniono, iż domyślna lista 'l' nie jest tworzona od nowa przy każdym wywołaniu funkcji. W Pythonie, jeśli nie podasz innej listy, wszystkie wywołania funkcji dzielą się tą samą referencją do oryginalnej listy, co prowadzi do sytuacji, w której dodawane są nowe elementy do już istniejącej listy. Właśnie dlatego drugi wynik to [1, 2], a nie [2], ponieważ element 1 został dodany do tej samej listy. Przy trzecim wywołaniu funkcji, gdy przekazujemy pustą listę, rzeczywiście otrzymujemy [3], ale czwarty wynik znowu odnosi się do listy, która zawiera już elementy 1 i 2. Z tego powodu, wynik to [1, 2, 4] zamiast [4]. Warto zwrócić uwagę, że typowe błędy w myśleniu często prowadzą do uproszczeń, które mogą zakłócać zrozumienie bardziej złożonych koncepcji, takich jak zarządzanie pamięcią i zmiennymi lokalnymi versus globalnymi. Ostatecznie, znajomość zasad działania domyślnych argumentów w Pythonie jest kluczowa w praktycznym programowaniu, ponieważ pozwala unikać nieoczekiwanych zachowań w kodzie.

Pytanie 12

Która z poniższych właściwości odnosi się do sieci bezprzewodowej?

A. Nie potrzebuje zabezpieczeń, ponieważ jest domyślnie chroniona

B. Jest bardziej narażona na zakłócenia w przesyłaniu danych

C. Nie funkcjonuje w obszarach z dużą liczbą urządzeń

D. Wymaga zastosowania przewodów do łączenia urządzeń

Sieci bezprzewodowe charakteryzują się tym, że wykorzystują fale radiowe do transmisji danych, co sprawia, że są bardziej podatne na zakłócenia. Zakłócenia te mogą pochodzić z różnych źródeł, takich jak inne urządzenia bezprzewodowe, mikrofalówki, czy nawet fizyczne przeszkody, takie jak ściany. W przypadku sieci Wi-Fi, które są powszechnie stosowane w domach i biurach, sygnał radiowy może być osłabiony przez metalowe obiekty oraz inne materiały budowlane. To zjawisko można zminimalizować, stosując nowoczesne standardy, takie jak IEEE 802.11ac, które oferują lepszą wydajność i stabilność sygnału. Praktycznym przykładem jest sytuacja, w której użytkownicy znajdują się w gęsto zabudowanym obszarze miejskim, gdzie wiele sieci Wi-Fi działa jednocześnie, co zwiększa ryzyko zakłóceń i wpływa na jakość połączenia. Zrozumienie tej cechy sieci bezprzewodowych jest kluczowe dla ich efektywnego użytkowania oraz projektowania.

Pytanie 13

Które narzędzie służy do tworzenia makiet interfejsu użytkownika (UI mockups)?

A. Figma

B. Postman

C. Webpack

D. Jenkins

Jenkins, Postman i Webpack to narzędzia o zupełnie innym przeznaczeniu, co prowadzi do mylnych wniosków na temat ich zastosowań w kontekście tworzenia makiet interfejsu użytkownika. Jenkins jest narzędziem do ciągłej integracji i dostarczania oprogramowania, które automatyzuje procesy budowania, testowania i wdrażania aplikacji. Jego rolą jest wspieranie deweloperów w efektywnym zarządzaniu kodem źródłowym i zapewnieniu, że każda zmiana wprowadzona w kodzie nie wprowadza błędów. Z kolei Postman to narzędzie przeznaczone do testowania API, które umożliwia wysyłanie zapytań, analizowanie odpowiedzi oraz dokumentowanie interfejsów API, co jest kluczowe w kontekście integracji usług, ale nie ma związku z tworzeniem wizualnych makiet UI. Webpack jest narzędziem do bundlowania modułów JavaScript i zasobów, umożliwiającym optymalizację aplikacji webowych. Jego głównym celem jest zarządzanie złożonością aplikacji front-end, co jest istotne, ale nie ma zastosowania w kontekście projektowania interfejsów użytkownika. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi do prototypowania z narzędziami do zarządzania procesem wytwarzania oprogramowania. Zrozumienie, jakie narzędzia są odpowiednie do konkretnych zadań, jest kluczowe dla efektywnej pracy w zespole projektowym.

Pytanie 14

Jakie kwestie związane z percepcją są uwzględnione w rekomendacjach standardu WCAG 2.0?

A. umożliwienia interakcji między elementami użytkownika za pomocą klawiatury

B. zapewnienia odpowiedniego czasu na zapoznanie się i przetworzenie informacji

C. prezentacji elementów interfejsu użytkownika

D. jasności i dokładności w dostarczonych treściach na stronie

Inne zasady WCAG, takie jak obsługa klawiatury czy zrozumiałość treści, dotyczą odpowiednio nawigacji i struktury informacji. Elementy percepcyjne koncentrują się na warstwie wizualnej i słuchowej, umożliwiając użytkownikom z różnymi ograniczeniami percepcyjnymi dostęp do pełnej funkcjonalności strony.

Pytanie 15

Jakie jest rozwiązanie dla dodawania binarnego liczb 1011 oraz 110?

A. 11101

B. 10001

C. 10101

D. 11001

Dodawanie binarne to podstawowa operacja w systemie liczbowym, który używa tylko dwóch cyfr: 0 i 1. W przypadku dodawania liczb binarnych, proces ten przypomina dodawanie w systemie dziesiętnym, jednak z pewnymi różnicami ze względu na ograniczony zestaw cyfr. Gdy dodajemy liczby 1011 i 110, należy ustawić je w kolumnach, podobnie jak w dodawaniu dziesiętnym. Zaczynamy od najmniej znaczącej cyfry. W pierwszej kolumnie mamy 1 + 0, co daje 1. W drugiej kolumnie mamy 1 + 1, co daje 0, ale musimy przenieść 1 do następnej kolumny (przeniesienie jest kluczowym elementem w dodawaniu binarnym). W trzeciej kolumnie dodajemy 1 (przeniesienie) + 0 + 1, co daje 0 i przenosimy 1 do następnej kolumny. W czwartej kolumnie dodajemy przeniesienie 1 + 1 (z liczby 1011), co daje 10 w systemie binarnym, co oznacza 0 i przeniesienie 1. Końcowym wynikiem dodawania daje 10001 w systemie binarnym. To podejście jest zgodne z zasadami arytmetyki binarnej, które są fundamentem działania komputerów i systemów cyfrowych, w których operacje na danych są realizowane w systemie binarnym.

Pytanie 16

W jakim modelu Cyklu Życia Projektu Informatycznego znajduje się etap analizy ryzyka?

A. W kaskadowym

B. W modelu z prototypem

C. W modelu Fry’ego

D. W spiralnym

Model kaskadowy nie uwzględnia formalnej analizy ryzyka, a projekt jest realizowany liniowo. Model z prototypem koncentruje się na szybkim tworzeniu działających wersji produktu, ale analiza ryzyka nie jest jego istotnym elementem. Model Fry’ego to starszy model, który nie kładzie nacisku na analizę ryzyka w każdej fazie projektu.

Pytanie 17

Który operator w JavaScript sprawdza zarówno równość wartości jak i typu danych?

A. !=

B. =

C. ===

D. ==

Operator === w JavaScript jest powszechnie określany jako operator ścisłej równości. Jego główną zaletą jest to, że porównuje zarówno wartość, jak i typ danych dwóch operandów. Oznacza to, że jeśli porównujesz dwie zmienne, a jedna z nich jest liczbą, a druga łańcuchem znaków, operator ten zwróci false, ponieważ typy są różne. Dla przykładu, porównując 5 === '5', wynik będzie false, podczas gdy w przypadku operatora == wynik byłby true, co może prowadzić do niezamierzonych błędów w logice programu. Użycie operatora === jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi, ponieważ unika potencjalnych problemów związanych z automatycznym rzutowaniem typów. W praktyce, zawsze warto stosować operator ścisłej równości, aby zapewnić większą przewidywalność kodu oraz uniknąć trudnych do zdiagnozowania błędów. Dlatego operator === jest preferowany w nowoczesnym programowaniu w JavaScript.

Pytanie 18

Jaką wartość przyjmie etykieta label po wykonaniu podanego kodu, gdy zostanie on uruchomiony po naciśnięciu przycisku w aplikacji?

A. suma liczb parzystych z przedziału od 0 do 100

B. liczby parzyste z przedziału od 0 do 100

C. liczby z przedziału od 0 do 100

D. suma liczb z przedziału od 0 do 100

Kod oblicza i zapisuje sumę liczb parzystych z przedziału od 0 do 100. Pętla iteruje przez kolejne liczby i dodaje te, które spełniają warunek parzystości, zapewniając poprawne wyniki.

Pytanie 19

Zgodnie z dokumentacją dotyczącą menu Navbar z biblioteki Bootstrap 4, w celu stworzenia menu należy zdefiniować listę

A. < ul class="navbar-nav" > ... < /ul>

B. < ol class="a, .nav-item" > ... < /ol>

C. < ul class="a, .nav-item" > ... < /ul>

D. < ol class="navbar-nav" > ... < /ol>

Aby utworzyć menu nawigacyjne w Bootstrap 4, należy użyć listy

Pytanie 20

Wskaż odpowiedź, która używa parafrazowania jako metodę aktywnego słuchania, gdy klient mówi: "Interesuje mnie aplikacja, która działa szybko, niezależnie od tego, czy korzysta z niej kilku czy tysiąc użytkowników"?

A. Jeśli dobrze zrozumiałam, chodzi o aplikację, która efektywnie obsługuje różne obciążenia

B. Czuję pewne wątpliwości w Pani głosie. Czy mogę zadać kilka pytań?

C. Dlaczego Pani potrzebuje takiej aplikacji?

D. Ilu użytkowników planuje z niej skorzystać?

Inne odpowiedzi nie wykorzystują parafrazowania tak, jak powinny, co psuje komunikację. Pierwsza odpowiedź 'Dlaczego Pani szuka takiej aplikacji?' zamiast nawiązania do tego, co mówił klient, w ogóle zmienia temat rozmowy. Klient może poczuć się wtedy niezrozumiany. Zamiast skupić się na jego potrzebach, konsultant pyta o motywację, co nie jest teraz najważniejsze. Druga odpowiedź, 'Ilu dokładnie użytkowników będzie z niej korzystać?' pyta o liczbę użytkowników, ale to nie odnosi się do kluczowej kwestii dotyczącej wydajności aplikacji. Takie pytanie może wprowadzić zamieszanie i skupić rozmowę na detalach, które klient nie uważa za ważne. Odpowiedź 'Wyczuwam niepewność w Pani głosie. Proszę pozwolić mi zadać kilka pytań' też jest nietrafiona, bo zamiast słuchać i parafrazować, sugeruje, że konsultant sam nie jest pewny, co może wprowadzać dodatkowe wątpliwości. Jeśli nie rozumiemy potrzeb klienta, to możemy stracić jego zainteresowanie i zaufanie, a to jest kluczowe w sprzedaży.

Pytanie 21

Która z wymienionych metod jest najodpowiedniejsza do wizualizacji procesu podejmowania decyzji?

A. Schemat blokowy

B. Drzewo decyzyjne

C. Lista kroków

D. Pseudokod

Schemat blokowy to jedna z najlepszych metod wizualnego przedstawienia procesu decyzyjnego. Umożliwia graficzne odwzorowanie przepływu operacji i decyzji, co czyni go niezwykle przydatnym narzędziem w analizie i projektowaniu algorytmów. Dzięki użyciu różnych kształtów (np. prostokątów dla operacji, rombów dla decyzji) schemat blokowy pozwala jasno i czytelnie przedstawić logikę działania programu lub systemu. Jest szeroko stosowany w inżynierii oprogramowania, zarządzaniu projektami oraz nauczaniu podstaw algorytmiki. Pozwala zidentyfikować potencjalne błędy i optymalizować procesy jeszcze przed rozpoczęciem implementacji.

Pytanie 22

Który z faz cyklu życia projektu wiąże się z identyfikacją wymagań użytkownika?

A. Wdrażanie

B. Przeprowadzanie testów

C. Etap planowania

D. Analiza

Planowanie koncentruje się na ustaleniu harmonogramu, budżetu i alokacji zasobów, ale nie obejmuje dogłębnej analizy wymagań użytkownika. Implementacja to faza, w której kod jest tworzony na podstawie wcześniejszych ustaleń, ale nie jest to etap zbierania wymagań. Testowanie odbywa się po implementacji i służy wykrywaniu błędów, a nie definiowaniu oczekiwań użytkownika wobec produktu.

Pytanie 23

W celu wdrożenia w aplikacji internetowej mechanizmu zbierania danych statystycznych na komputerach użytkowników, można użyć

A. formulacje

B. sesje

C. ciasteczka

D. buforowanie

Buforowanie dotyczy przechowywania tymczasowych danych w pamięci przeglądarki lub serwera, co przyspiesza ładowanie stron, ale nie gromadzi danych statystycznych. Sesje służą do przechowywania danych na czas trwania sesji użytkownika, lecz dane są przechowywane na serwerze. Formularze umożliwiają przesyłanie danych, ale nie ich trwałe przechowywanie na urządzeniu użytkownika.

Pytanie 24

Jakie z wymienionych czynności można zrealizować przy pomocy składnika statycznego danej klasy?

A. Wywołanie destruktora klasy bez jej usuwania

B. Zachowanie wartości wspólnych dla wszystkich instancji klasy

C. Tworzenie prywatnych kopii pól dla każdej instancji

D. Umożliwienie dzielenia pól klasy pomiędzy zaprzyjaźnione klasy

Składnik statyczny klasy przechowuje wartości wspólne dla wszystkich instancji danej klasy. Oznacza to, że niezależnie od liczby utworzonych obiektów, istnieje tylko jedna kopia składowej statycznej, która jest współdzielona przez wszystkie instancje. Składowe statyczne są często wykorzystywane do przechowywania liczników, stałych wartości lub danych konfiguracyjnych. Metody statyczne mogą być wywoływane bezpośrednio na klasie, bez konieczności tworzenia obiektu, co czyni je niezwykle użytecznymi w przypadku funkcji narzędziowych.

Pytanie 25

Z analizy złożoności obliczeniowej algorytmów sortowania dla dużych zbiorów danych (powyżej 100 elementów) wynika, że najefektywniejszą metodą jest algorytm sortowania:

A. bąbelkowego

B. przez scalanie

C. przez zliczanie

D. kubełkowego

Sortowanie przez zliczanie (Counting Sort) to jeden z najszybszych algorytmów sortowania dla dużych zbiorów danych, jeśli zakres wartości jest ograniczony. Algorytm działa w czasie O(n+k), gdzie n to liczba elementów, a k to zakres wartości. Jest to algorytm stabilny, co oznacza, że zachowuje kolejność elementów o tej samej wartości. Counting Sort jest szczególnie efektywny w przypadku danych numerycznych o ograniczonym przedziale wartości, co czyni go idealnym rozwiązaniem do sortowania dużych zbiorów danych w krótkim czasie.

Pytanie 26

Które z poniższych nie jest wzorcem architektonicznym aplikacji mobilnych?

A. Linear Sequential Flow

B. MVVM (Model-View-ViewModel)

C. MVC (Model-View-Controller)

D. Clean Architecture

Linear Sequential Flow, znany również jako model kaskadowy, nie jest uznawany za wzorzec architektoniczny aplikacji mobilnych z kilku powodów. Przede wszystkim jest to podejście linearnie sekwencyjne, które zakłada, że wszystkie fazy rozwoju oprogramowania (analiza wymagań, projektowanie, implementacja, testowanie i wdrożenie) są realizowane jedna po drugiej. W praktyce oznacza to, że nie ma możliwości powrotu do wcześniejszych etapów bez znacznych kosztów i czasu. W kontekście aplikacji mobilnych, gdzie wymagania często zmieniają się w trakcie procesu rozwoju, podejście to może prowadzić do poważnych problemów. Zamiast tego, stosuje się bardziej elastyczne wzorce, takie jak MVC (Model-View-Controller), MVVM (Model-View-ViewModel) czy Clean Architecture, które pozwalają na łatwiejsze dostosowywanie się do zmieniających się potrzeb rynku. Przykładem zastosowania MVC może być aplikacja z interfejsem użytkownika, gdzie model odpowiada za dane, widok za interakcję z użytkownikiem, a kontroler łączy te dwa elementy. Oprócz tego, wzorce architektoniczne takie jak MVVM są szczególnie popularne w aplikacjach opartych na JavaScript, co wprowadza jeszcze większą modularność i możliwość testowania poszczególnych komponentów.

Pytanie 27

Jakie zadanie wykonuje debugger?

A. Generowanie pliku wykonywalnego programu

B. Umożliwianie analizy działania programu krok po kroku

C. Identyfikowanie błędów składniowych podczas kompilacji

D. Przekładanie kodu źródłowego na język maszynowy

Tłumaczenie kodu źródłowego na język maszynowy to zadanie kompilatora, a nie debuggera. Wykrywanie błędów składniowych odbywa się podczas procesu kompilacji lub analizy statycznej, ale debugger zajmuje się błędami występującymi w trakcie wykonywania programu. Tworzenie pliku wykonywalnego jest funkcją kompilatora, nie debuggera. Debugger nie generuje kodu – jego zadaniem jest monitorowanie i analizowanie kodu, który już został skompilowany lub interpretowany.

Pytanie 28

Jakie znaczenie ma termin "hierarchia dziedziczenia" w kontekście programowania obiektowego?

A. Układ klas, który ogranicza występowanie dziedziczenia wielokrotnego

B. Układ klas w strukturę, w której klasy pochodne dziedziczą cechy od klas bazowych

C. Zespół metod i pól posiadających ten sam modyfikator dostępu

D. Zbiór klas, które nie mają wspólnych powiązań

Hierarchia dziedziczenia to fundamentalna koncepcja programowania obiektowego, polegająca na organizacji klas w strukturę, w której klasy pochodne dziedziczą właściwości (pola i metody) od klas bazowych. Pozwala to na wielokrotne wykorzystanie kodu, co zwiększa jego modularność i zmniejsza redundancję. Klasa bazowa dostarcza ogólne cechy i metody, podczas gdy klasy pochodne rozszerzają lub modyfikują tę funkcjonalność, dostosowując ją do bardziej specyficznych wymagań. Przykładem jest klasa 'Pojazd', po której mogą dziedziczyć klasy 'Samochód' i 'Motocykl', zachowując wspólne atrybuty, takie jak 'maksymalna prędkość' czy 'masa'.

Pytanie 29

W języku C++, zakładając, że przedstawiony fragment kodu poprawnie się skompiluje i zostanie wykonany, to zmiennej liczba przypisana zostanie wartość

A. pseudolosowa nie większa niż 999

B. dowolna pseudolosowa z przedziału typu int

C. równa 1OOO

D. rzeczywista podzielna przez 1OOO

Linia kodu int liczba = rand() % 1000; w języku C++ używa funkcji rand() do generowania liczby pseudolosowej. Funkcja ta zwraca liczbę całkowitą z zakresu od 0 do RAND_MAX zdefiniowanego w standardowej bibliotece C++. Obliczenie rand() % 1000 wykonuje operację modulo na wygenerowanej liczbie, co oznacza, że wynik zawsze będzie liczbą z zakresu od 0 do 999. Jest to powszechna technika używana do ograniczenia zakresu wartości zwracanych przez funkcję rand() do konkretnego przedziału. Takie podejście jest często wykorzystywane do generowania pseudolosowych wartości całkowitych w określonym zakresie, co jest przydatne w wielu zastosowaniach, od prostych programów testowych po bardziej złożone aplikacje symulacyjne. Należy pamiętać, że funkcja rand() generuje liczby pseudolosowe, co oznacza, że sekwencja liczb będzie się powtarzać przy każdym uruchomieniu programu, chyba że zostanie zainicjowana za pomocą funkcji srand() z unikalnym ziarnem. Jest to zgodne z dobrymi praktykami, aby zapewnić różnorodność w generowanych liczbach pseudolosowych, zwłaszcza w kontekście testowania i symulacji komputerowych.

Pytanie 30

Jakie narzędzie można wykorzystać do tworzenia aplikacji mobilnych typu cross-platform w C#?

A. środowisko Android Studio

B. środowisko XCode

C. platformę React Native

D. platformę Xamarin

XCode to zintegrowane środowisko programistyczne stworzone przez Apple, które służy głównie do tworzenia aplikacji na platformy iOS oraz macOS. Jego użycie ogranicza się do systemów operacyjnych Apple, co wyklucza możliwość tworzenia aplikacji cross-platform. W kontekście programowania w C#, XCode nie oferuje wsparcia ani funkcji, które umożliwiałyby rozwój aplikacji mobilnych na różne platformy. React Native jest frameworkiem stworzonym przez Facebook, który umożliwia tworzenie aplikacji mobilnych w JavaScript, a nie w C#. Choć React Native wspiera wiele platform, to jednak nie jest to technologia zgodna z C#, co czyni ją nieodpowiednią dla deweloperów preferujących ten język. Android Studio to z kolei oficjalne IDE dla systemu Android, oparte na Javie oraz Kotlinie, co również eliminuje możliwość wykorzystania C#. Tak więc, ani XCode, ani React Native, ani Android Studio nie są odpowiednie do tworzenia aplikacji mobilnych w języku C#, co czyni je niepoprawnymi odpowiedziami w kontekście tego pytania.

Pytanie 31

Które narzędzie służy do zarządzania zależnościami w projekcie JavaScript?

A. docker

B. postman

C. npm

D. git

Git, Docker i Postman to narzędzia, które są niezwykle przydatne w procesie tworzenia oprogramowania, ale pełnią zupełnie inne funkcje niż npm. Git to system kontroli wersji, który umożliwia śledzenie zmian w kodzie oraz współpracę zespołową. Chociaż jest kluczowy w zarządzaniu projektami, nie ma zastosowania w zarządzaniu zależnościami, co jest głównym celem npm. Docker to z kolei platforma do tworzenia, uruchamiania i zarządzania aplikacjami w kontenerach, co pozwala na łatwe przenoszenie i uruchamianie aplikacji w różnych środowiskach, ale również nie dotyczy bezpośrednio zarządzania paczkami JavaScript. Postman jest narzędziem do testowania interfejsów API, co także nie ma związku z instalowaniem i śledzeniem zależności w projektach. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych narzędzi, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektem. Na przykład, jeśli projektant zdecyduje się nie korzystać z npm, może to prowadzić do problemów z zarządzaniem wersjami zewnętrznych bibliotek, co w konsekwencji może skutkować błędami w działaniu aplikacji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każde z tych narzędzi ma swoje unikalne zastosowanie i są one komplementarne, a nie zamienne.

Pytanie 32

Co to jest debouncing w JavaScript?

A. Mechanizm zarządzania pamięcią dla zmiennych globalnych

B. Metoda usuwania zduplikowanych zdarzeń w kodzie

C. Proces optymalizacji kodu JavaScript podczas kompilacji

D. Technika ograniczająca częstotliwość wywoływania funkcji poprzez opóźnienie jej wykonania

Debouncing to technika programistyczna stosowana w JavaScript, która ma na celu ograniczenie częstotliwości wywoływania funkcji poprzez wprowadzenie opóźnienia w jej wykonaniu. Zazwyczaj jest wykorzystywana w kontekście zdarzeń, takich jak przewijanie, zmiana rozmiaru okna czy wprowadzanie danych do formularzy. Przykładowo, przy użyciu debouncingu w funkcji, która wykonuje zapytanie do serwera podczas pisania w polu tekstowym, można ustawić opóźnienie, które uniemożliwi wielokrotne wywołanie funkcji przed upływem określonego czasu. Taki zabieg pozwala na zredukowanie liczby niepotrzebnych zapytań, co z kolei zmniejsza obciążenie serwera i poprawia wydajność aplikacji. W praktyce implementacja debouncingu często korzysta z techniki setTimeout, gdzie po każdym wywołaniu funkcji z resetowaniem timera czeka się na ostatnie wywołanie przed wykonaniem funkcji. Dobrym przykładem jest sytuacja, gdy użytkownik wpisuje tekst w polu wyszukiwania: zamiast wysyłać zapytanie za każdym razem, gdy zmienia się jego zawartość, można ustawić debouncing na 300 milisekund, co pozwala na wysłanie zapytania tylko po zakończeniu pisania, gdy użytkownik przestaje wprowadzać dane.

Pytanie 33

W zaprezentowanym kodzie stworzono abstrakcyjną klasę Figura oraz klasę Prostokąt, która po niej dziedziczy, zawierającą określone pola i konstruktory. Wskaż najprostszą implementację sekcji /* metody klasy */ dla klasy Prostokąt

A. Kod 2

B. Kod 3

C. Kod 1

D. Kod 4

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia koncepcji abstrakcji i dziedziczenia w programowaniu obiektowym Klasa abstrakcyjna w języku Java definiuje metody abstrakcyjne które muszą być zaimplementowane w każdej klasie dziedziczącej Jest to kluczowa zasada która pozwala na tworzenie elastycznych i rozszerzalnych struktur kodu Odpowiedzi które nie implementują wymaganych metod Pole i Obwod w klasie Prostokąt łamią tę zasadę Kod 2 pomija implementację metody Obwod co oznacza że klasa Prostokąt pozostaje niekompletna i nie może być instancjonowana Inne podejścia jak te w Kodzie 3 zmieniają nazwę metod na LiczPole i LiczObwod co nie spełnia kontraktu zdefiniowanego przez klasę Figura ponieważ nie zachowuje integralności interfejsu klasy bazowej Próbując używać abstrakcyjnych metod z implementacją jak w Kodzie 4 łamiemy fundamentalne zasady projektowania obiektowego Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe przy projektowaniu aplikacji które wymagają skalowalności i łatwości utrzymania Praktykując poprawne stosowanie abstrakcji możemy tworzyć kod który jest bardziej modularny elastyczny i odporny na zmiany co prowadzi do bardziej efektywnego procesu rozwoju oprogramowania

Pytanie 34

Jaką strukturę danych obrazuje zamieszczony kod w języku C#?

A. stos

B. tablicę dwuwymiarową

C. listę

D. tablicę jednowymiarową

Tablica jednowymiarowa jest definiowana przy użyciu pojedynczych nawiasów kwadratowych. Stos to struktura danych typu LIFO, która działa inaczej niż tablica. Lista to dynamiczna kolekcja, która różni się od tablicy pod względem elastyczności i sposobu przechowywania danych.

Pytanie 35

Co to jest local storage w kontekście aplikacji webowych?

A. Technologia przechowywania danych w pamięci RAM aplikacji

B. Mechanizm pozwalający na przechowywanie danych w przeglądarce użytkownika bez określonego czasu wygaśnięcia

C. System plików tymczasowych używany przez przeglądarkę

D. Baza danych NoSQL działająca na serwerze aplikacji

Local storage to mechanizm dostępny w przeglądarkach internetowych, który pozwala na przechowywanie danych w formacie klucz-wartość. W przeciwieństwie do cookies, które mają czas wygaśnięcia, dane w local storage są przechowywane bezterminowo, co oznacza, że pozostają dostępne nawet po zamknięciu przeglądarki. Dzięki temu deweloperzy mogą tworzyć aplikacje webowe, które pamiętają preferencje użytkowników, stany formularzy czy inne istotne informacje. Typowym zastosowaniem local storage może być zapisywanie ustawień użytkownika w grach przeglądarkowych lub aplikacjach do zarządzania zadaniami. Warto również wspomnieć, że local storage ma limit pojemności wynoszący zazwyczaj około 5 MB na domenę, co czyni go odpowiednim dla przechowywania małych ilości danych. Ponadto, korzystając z local storage, deweloperzy powinni pamiętać o kwestiach bezpieczeństwa, takich jak unikanie przechowywania wrażliwych danych, a także o stosowaniu technik takich jak serializacja danych w formacie JSON, co ułatwia ich późniejsze wykorzystanie.

Pytanie 36

Która funkcja z biblioteki jQuery w JavaScript służy do naprzemiennego dodawania oraz usuwania klasy z elementu?

A. .bingClass()

B. .toggleClass()

C. .switchClass()

D. .changeClass()

Metoda .toggleClass() w jQuery jest mega przydatna, bo pozwala na dodawanie lub usuwanie klasy CSS w czasie rzeczywistym. Dzięki temu można fajnie urozmaicić interakcje na stronie i dodać różne efekty wizualne, co na pewno przyciąga uwagę użytkowników.

Pytanie 37

Jakie jest podstawowe zastosowanie wzorca projektowego Singleton?

A. Szybsza komunikacja pomiędzy obiektami

B. Tworzenie wielu instancji obiektu na podstawie klasy

C. Zapewnienie jednej instancji obiektu w aplikacji

D. Optymalizacja pamięci poprzez dziedziczenie

Wzorzec projektowy Singleton jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych wzorców w świecie programowania obiektowego. Jego głównym celem jest zapewnienie istnienia dokładnie jednej instancji danej klasy w całej aplikacji, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy posiadanie wielu instancji mogłoby prowadzić do problemów z synchronizacją lub niepożądanymi skutkami w stanach programu. Singleton jest często stosowany w kontekście zarządzania zasobami, takimi jak połączenia z bazą danych, gdzie jednoczesne posiadanie wielu połączeń może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów. Wzorzec ten jest również używany do implementowania globalnych punktów dostępu, co umożliwia centralne zarządzanie pewnymi zasobami lub stanami w aplikacji. Z punktu widzenia dobrych praktyk, ważne jest, aby Singleton był zaimplementowany w sposób bezpieczny dla wątków, aby uniknąć problemów z wyścigami, które mogą wystąpić, gdy wiele wątków próbuje jednocześnie utworzyć instancję Singletona. Stosowanie Singletona może wprowadzać pewne ograniczenia w testowaniu jednostkowym, z uwagi na jego globalny charakter, jednak odpowiednia konstrukcja kodu, na przykład poprzez wstrzykiwanie zależności, może pomóc w zachowaniu elastyczności testowania.

Pytanie 38

Cytat przedstawia charakterystykę metodyki RAD. Pełne znaczenie tego skrótu można przetłumaczyć na język polski jako:

A. środowisko szybkiego rozwoju aplikacji

B. prototypowanie wsparte testami jednostkowymi

C. zintegrowane środowisko programistyczne

D. środowisko refaktoryzacji aplikacji

RAD (Rapid Application Development) to metodyka szybkiego rozwoju aplikacji, kładąca nacisk na szybkie prototypowanie, minimalizację dokumentacji i bliską współpracę z klientem. Celem RAD jest skrócenie czasu potrzebnego na dostarczenie działającego oprogramowania poprzez iteracyjne tworzenie i testowanie prototypów. Taka metodologia jest często stosowana w dynamicznych projektach, gdzie wymagania mogą się zmieniać.

Pytanie 39

Jakie operacje na plikach można uznać za podstawowe?

A. Otwieranie, zapisywanie, odczytywanie, zamykanie

B. Zmiana rozszerzenia plików podczas działania programu

C. Jedynie otwieranie oraz zamykanie plików

D. Usuwanie oraz tworzenie nowych plików

Podstawowe operacje na plikach obejmują otwieranie, zapisywanie, odczytywanie i zamykanie. Te cztery operacje są fundamentem zarządzania plikami w programowaniu i pozwalają na efektywne przechowywanie oraz przetwarzanie danych. Otwarcie pliku umożliwia dostęp do jego zawartości, zapis pozwala na modyfikację lub tworzenie nowych plików, odczyt umożliwia pobieranie danych, a zamknięcie pliku zapewnia integralność danych i zwalnia zasoby systemowe. W wielu językach, takich jak C++, Java czy Python, operacje te są realizowane za pomocą dedykowanych funkcji i klas, co ułatwia ich implementację w kodzie.

Pytanie 40

Jakiego typu testy są stosowane do sprawdzania funkcjonalności prototypu interfejsu?

A. Testy interfejsu

B. Testy efektywnościowe

C. Testy obciążeniowe

D. Testy zgodności

Testy interfejsu są kluczowe w procesie weryfikacji funkcji prototypu interfejsu użytkownika. Testy te koncentrują się na sprawdzeniu poprawności działania wszystkich elementów graficznych, takich jak przyciski, pola tekstowe, menu rozwijane oraz formularze. Testy interfejsu pozwalają upewnić się, że interakcje użytkownika z aplikacją przebiegają zgodnie z oczekiwaniami i nie powodują błędów w nawigacji. Dzięki nim można wykryć problemy związane z nieprawidłowym rozmieszczeniem elementów, brakiem reakcji na kliknięcia lub nieintuicyjnym działaniem, co pozwala na wczesne wdrożenie poprawek i zwiększenie użyteczności aplikacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej