Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 07:31
  • Data zakończenia: 23 maja 2025 07:39

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który typ oświetlenia na planie zdjęciowym powinien zostać skorygowany, aby zredukować intensywność cieni po stronie nieoświetlonej obiektu trójwymiarowego?

A. Górne
B. Wypełniające
C. Konturowe
D. Tłowe
Światło wypełniające jest kluczowym elementem w fotografii, które pomaga zredukować kontrast między oświetloną a nieoświetloną stroną obiektów. Jego podstawowym celem jest zmniejszenie głębokości cieni, co jest istotne w przypadku obiektów przestrzennych, gdzie różnice w oświetleniu mogą wpływać na percepcję kształtu i tekstury. W praktyce, zastosowanie światła wypełniającego polega na skierowaniu go w stronę cieni, co powoduje ich rozjaśnienie i łagodzenie ostrych krawędzi. Przykładowo, w sytuacjach portretowych, dodanie światła wypełniającego z boku lub z przodu modela pozwala na zminimalizowanie cieni pod oczami, co skutkuje bardziej harmonijnym i atrakcyjnym wizerunkiem. Ważne jest, aby pamiętać, że światło wypełniające powinno być mniej intensywne niż światło główne, aby nie zdominować kompozycji. Zastosowanie dyfuzorów lub odbłyśników jest powszechną praktyką, która pozwala na uzyskanie miękkich, naturalnych przejść między światłem a cieniem, co jest zgodne z najlepszymi normami branżowymi.
Pytanie 2

W profesjonalnej fotografii studyjnej główne światło nazywane jest

A. światłem kluczowym (key light)
B. światłem tła (background light)
C. światłem wypełniającym (fill light)
D. światłem konturowym (rim light)
W fotografii studyjnej niezwykle istotne jest właściwe zrozumienie roli różnych źródeł światła. Światło wypełniające, które często bywa mylone ze światłem kluczowym, pełni inną funkcję. Jego zadaniem jest łagodzenie cieni, które powstają w wyniku działania światła kluczowego. Jeśli myślimy, że światło wypełniające może zastąpić główne źródło światła, to wprowadzamy się w błąd, ponieważ bez światła kluczowego obraz traci swoją wyrazistość i dynamikę. Również światło tła, które ma na celu oświetlenie tła zdjęcia, nie może być mylone z głównym światłem, ponieważ jego rola polega na tworzeniu separacji między obiektem a tłem, a nie na kształtowaniu obiektu. Z kolei światło konturowe, często używane do podkreślenia krawędzi obiektu, również nie jest światłem kluczowym. Przez zrozumienie tych różnic, można znacznie poprawić techniki oświetleniowe, co jest kluczowe, gdy dążymy do uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Nieprawidłowe użycie tych źródeł może prowadzić do braku kontrastu i dynamiki w fotografii, co jest oczywiste w przypadku nieudanych sesji zdjęciowych, gdzie obiekty wydają się płaskie i pozbawione życia.
Pytanie 3

Jaka jest minimalna odległość przedmiotowa (x) od fotografowanego obiektu, w której powinien być umieszczony aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony oraz dwukrotnie pomniejszony?

A. x = 2f
B. x = f
C. x < f
D. x > 2f
Umieszczenie aparatu w odległości mniejszej niż ogniskowa, jak w przypadku x < f, prowadzi do powstania obrazu wirtualnego. Taki obraz nie jest widoczny na filmie czy matrycy aparatu, co czyni tę odpowiedź nieprawidłową. W przypadku odległości równej ogniskowej (x = f) również uzyskujemy obraz wirtualny, a nie rzeczywisty. Obiekt znajdujący się blisko ogniskowej jest trudny do uchwycenia w kontekście fotografii, ponieważ efekt końcowy jest nieodpowiedni dla standardowych zastosowań, takich jak portrety czy krajobrazy, gdzie wymagane są obrazy rzeczywiste. Z kolei, przy wyborze x = 2f obraz jest rzeczywiście uzyskiwany, ale nie jest pomniejszony; jest w skali 1:1, co nie spełnia wymagań dotyczących uzyskania obrazu dwukrotnie pomniejszonego. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie odległości ogniskowej z odległością, w jakiej aparat powinien być umieszczony, co prowadzi do nieporozumień w zakresie podstawowych zasad optyki foto. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak ogniskowa wpływa na powstawanie obrazu oraz odpowiednie dobranie odległości do celu fotografowania, co jest fundamentalne w profesjonalnej praktyce fotograficznej.
Pytanie 4

W metodzie addytywnej uzyskiwania kolorów wykorzystuje się zestaw filtrów:

A. żółty, purpurowy, niebieski
B. czerwony, zielony, żółty
C. czerwony, zielony, niebieski
D. żółty, niebieski, purpurowy
Wszystkie niepoprawne odpowiedzi odnoszą się do błędnych kombinacji kolorów, które nie są zgodne z zasadami addytywnego mieszania barw. Na przykład, odpowiedzi sugerujące użycie żółtego, purpurowego czy kombinacji z innymi kolorami nie opierają się na podstawowych zasadach addytywnej teorii kolorów. W metodzie addytywnej kluczowe jest zrozumienie, że mieszanie kolorów polega na dodawaniu światła, a nie pigmentów. Użycie koloru purpurowego, który powstaje z mieszania niebieskiego i czerwonego w kontekście malarstwa, nie jest właściwe dla addytywnego systemu barw, który operuje na światle. Z tego powodu, takie kombinacje są mylone z subtraktywnym mieszaniem kolorów, gdzie kolory są tworzone poprzez absorpcję światła, co jest częściej spotykane w druku. Ponadto, typowe błędy myślowe mogą polegać na zakładaniu, że kolory, które wydają się podstawowe w jednym kontekście (np. w malarstwie), mają takie samo zastosowanie w innych dziedzinach, takich jak technologia wyświetlania. Zrozumienie różnica między tymi dwoma systemami jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z kolorami w praktyce graficznej, multimedialnej czy technologicznej.
Pytanie 5

Drukarki jakiego rodzaju nie powinny być stosowane do drukowania obrazów zawierających tekst oraz dokładne schematy?

A. Laserowe
B. Atramentowe piezoelektryczne
C. Atramentowe termiczne
D. Termosublimacyjne
Drukarki termosublimacyjne, atramentowe piezoelektryczne oraz atramentowe termiczne oferują różnorodne mechanizmy wydruku, które w określonych warunkach mogą być bardziej odpowiednie do produkcji obrazów zawierających tekst i precyzyjne schematy. Drukarki termosublimacyjne działają na zasadzie sublimacji barwnika, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości obrazów o bogatej kolorystyce i płynnych przejściach tonalnych. Są one często wykorzystywane w produkcji zdjęć oraz reprodukcji graficznych, gdzie jakość i detale są kluczowe. Drukarki atramentowe piezoelektryczne wykorzystują technologię, w której krople atramentu są precyzyjnie aplikowane na papier, co pozwala na uzyskanie znakomitej precyzji w detalu i kolorze. Typowe zastosowanie tych urządzeń obejmuje drukowanie materiałów promocyjnych oraz dokumentów technicznych, w których istotna jest jakość odwzorowania detali. Z kolei drukarki atramentowe termiczne działają na zasadzie podgrzewania atramentu, co skutkuje jego odparowaniem i nanoszeniem na papier. Choć mogą one dostarczać dobrą jakość wydruku, w kontekście tekstu i schematów technicznych często nie osiągają poziomu precyzji oferowanego przez inne technologie. Powszechnym błędem jest mylenie zalet każdej z technologii, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich urządzeń do konkretnych zastosowań. Wybór odpowiedniej drukarki powinien opierać się na zrozumieniu wymagań dotyczących jakości, precyzji oraz typu materiałów do druku.
Pytanie 6

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. liczba soczewek oraz typ autofokusa
B. liczba soczewek i stabilizacja obrazu
C. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona
D. ogniskowa i minimalna przysłona
Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.
Pytanie 7

Korygowanie ekspozycji fotografii w programie Adobe Photoshop realizuje się za pomocą

A. poziomów
B. mapy gradientu
C. stempla
D. koloru kryjącego
Poprawa ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop za pomocą poziomów jest jedną z najskuteczniejszych metod dostosowywania jasności i kontrastu obrazu. Narzędzie to pozwala na precyzyjną kontrolę nad tonami, umożliwiając manipulację zaciemnieniami, półtonami oraz światłami. Użytkownik ma dostęp do histogramu, który obrazuje rozkład tonów w zdjęciu, co ułatwia identyfikację obszarów wymagających korekty. Przykładowo, aby poprawić ekspozycję zdjęcia, można przesunąć suwak cieni w lewo, co pozwala na rozjaśnienie ciemniejszych obszarów bez wpływania na jaśniejsze partie obrazu. Dodatkowo, możliwość zastosowania krzywych w narzędziu Poziomy daje większą elastyczność w dostosowywaniu tonalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edycji zdjęć. Dzięki temu, fotografie mogą zyskać na wyrazistości i głębi, co jest kluczowe w profesjonalnym przetwarzaniu obrazów.
Pytanie 8

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 30 m
B. Około 5 m
C. Około 15 m
D. Około 1 m
Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Technika uzyskiwania zdjęć, która polega na bezpośrednim oświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, na którym znajdują się obiekty o różnym poziomie przezroczystości to

A. cyjanotypia.
B. izohelia.
C. bromolej.
D. luksografia.
Bromolej to technika, w której stosuje się emulsję bromku srebra na podłożu papierowym, co prowadzi do uzyskania obrazu fotograficznego. Pomimo że ta metoda opiera się na naświetleniu, nie jest odpowiednia w kontekście naświetlania obiektów o różnym stopniu przezroczystości, ponieważ głównym celem bromoleju jest uzyskanie obrazu w sposób chemiczny, a nie bezpośrednie odwzorowanie przezroczystości. Izohelia to pojęcie związane z technikami oświetleniowymi, które odnoszą się do rozkładu natężenia światła, ale nie stanowi metody uzyskiwania obrazów na podstawie naświetlenia obiektów. Natomiast cyjanotypia to technika fotograficzna, która wykorzystuje proces chemiczny z użyciem cyjanu żelazowego, co prowadzi do uzyskania niebieskiego obrazu. Choć cyjanotypia również opiera się na zastosowaniu światła, jej mechanizm działania różni się od luksografii, gdyż polega na reakcji chemicznej, a nie na bezpośrednim naświetleniu przezroczystych przedmiotów. Te metody mogą być mylone ze względu na ich związki z fotografią, jednak każda z nich ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania, które nie odpowiadają definicji luksografii, co może prowadzić do nieporozumień i błędów w ich interpretacji.
Pytanie 11

W procesie druku solnego wykorzystuje się jako materiał światłoczuły

A. azotan srebra
B. chlorek srebra
C. bromek srebra
D. jodek srebra
Bromek srebra (AgBr) jest często stosowany w fotografii, jednak w kontekście druku solnego nie jest materiałem światłoczułym, który jest kluczowy dla tego procesu. Jodek srebra (AgI) również nie jest odpowiednią substancją w tym przypadku, mimo że ma swoje zastosowanie w innych technikach fotograficznych, takich jak niektóre rodzaje filmów. Azotan srebra (AgNO3) jest substancją chemiczną wykorzystywaną w różnych reakcjach, ale jako materiał światłoczuły w druku solnym nie ma zastosowania. W rzeczywistości, wybór odpowiedniego materiału światłoczułego jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanych efektów w druku. Często zdarza się, że osoby, które mają ograniczone doświadczenie w druku słonecznym, mogą mylić różne związki srebra, nie dostrzegając różnic w ich właściwościach fotochemicznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że skuteczność materiałów światłoczułych polega nie tylko na ich reakcji na światło, ale także na ich zdolności do wytwarzania stabilnych obrazów po naświetleniu. Dlatego kluczowe jest korzystanie z chlorku srebra, który ma udowodnioną efektywność i jakość w kontekście druku solnego. Praktyka pokazuje, że wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do nieudanych prób uzyskania odbitek, które nie spełniają oczekiwań artystycznych i technicznych.
Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Podczas fotografowania górskiego krajobrazu przyjęto następujące ustawienia ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji powinny zostać użyte po umieszczeniu filtru o współczynniku krotności 2 na obiektywie?

A. 1/60 s, f/8
B. 1/60 s, f/11
C. 1/125 s, f/5,6
D. 1/125 s, f/16
W tych niepoprawnych odpowiedziach pojawiają się typowe błędy w zrozumieniu działania filtrów w kontekście ekspozycji. Zdjęcie z czasem naświetlania 1/125 s i przysłoną f/16 nie uwzględnia faktu, że zwiększenie liczby przesłony (f-stop) o jedną pełną wartość (z f/11 do f/16) ogranicza ilość wpuszczanego światła. To oznacza, że zmniejszamy światło o kolejne jedno EV, co w połączeniu z użyciem filtru o współczynniku 2 prowadzi do znacznego niedoświetlenia obrazu. Odpowiedź z czasem 1/60 s i przysłoną f/8 nie zaspokaja wymagań, ponieważ otwarcie przysłony do f/8 w połączeniu z czasem 1/60 s nie rekompensuje zmiany ekspozycji na skutek zastosowania filtru. Przysłona f/8 wpuszcza więcej światła niż f/11, ale ponownie czas 1/60 s nie jest wystarczający, aby odpowiednio zrekompensować redukcję światła przez filtr. Odpowiedzi z czasem 1/125 s i f/5,6 również są niepoprawne, ponieważ zbyt szeroka przysłona f/5,6 pozwala na nadmiar światła, co skutkuje prześwietleniem zdjęcia. Kluczowym błędem przy wyborze parametrów eksponującego jest brak uwzględnienia wpływu zastosowanego filtru na ogólną konfigurację ekspozycji, co jest niezbędne dla osiągnięcia właściwego balansu jasności i detali w fotografii.
Pytanie 14

Aby uzyskać odbitkę fotograficzną w ciemni, potrzebny jest

A. powiększalnik.
B. projektor.
C. rzutnik.
D. skaner.
Wykorzystanie projektora w kontekście odbitki fotograficznej jest niewłaściwe, ponieważ projektory są zaprojektowane do wyświetlania obrazów na powierzchniach płaskich, co nie odpowiada wymaganiom ciemni fotograficznej, gdzie konieczne jest precyzyjne odwzorowanie detali obrazu negatywu. Rzutniki również nie spełniają tych kryteriów, ponieważ ich głównym celem jest projekcja statycznych lub ruchomych obrazów na dużą odległość, co nie pozwala na osiągnięcie pożądanej jakości zdjęć. W swojej naturze są one przystosowane do zupełnie innych zastosowań, takich jak prezentacje czy wyświetlanie filmów. Skanery, z drugiej strony, służą do cyfrowego przetwarzania obrazów, co jest zupełnie inną techniką niż tradycyjne odbitki w ciemni. Skanowanie negatywów może być przydatne w procesie digitalizacji, ale nie zastąpi tradycyjnego podejścia do odbitek, które wymaga fizycznej interakcji ze światłoczułym papierem. Zrozumienie różnicy między tymi narzędziami jest kluczowe dla właściwego podejścia do fotografii analogowej i jej praktycznych zastosowań.
Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Aktualnie stosowanym formatem zapisu zdjęć panoramicznych sferycznych 360° jest

A. format PSD z warstwą przezroczystości
B. format cyfrowy HFR (High Frame Rate)
C. format równoprostokątny (equirectangular)
D. format JPEG z kompresją bezstratną
Odpowiedzi, które sugerują inne formaty, nie odnoszą się bezpośrednio do specyfiki zapisu zdjęć panoramicznych sferycznych 360°. Na przykład, format JPEG z kompresją bezstratną jest używany do ogólnych zdjęć, ale nie jest odpowiedni do odwzorowywania pełnej sfery, ponieważ nie obsługuje bezpośrednio wymagań związanych z równoprostokątnym odwzorowaniem. Z kolei format cyfrowy HFR (High Frame Rate) odnosi się do częstotliwości klatek wideo, a nie do zapisu obrazów statycznych. Może to prowadzić do nieporozumień, gdyż nie uwzględnia on geometrii obrazów panoramicznych, które wymagają specyficznego formatu dla prawidłowego wyświetlania w trójwymiarowych przestrzeniach. Ostatnia propozycja, czyli format PSD, jest przeznaczona do edycji warstw w programie graficznym i nie jest kompatybilna z wymaganiami dotyczącymi panoram sferycznych. Często spotykanym błędem jest mylenie formatów graficznych z ich zastosowaniami; każdy z nich służy innemu celowi i ma różne właściwości, co może prowadzić do wyboru niewłaściwego formatu do konkretnego zastosowania. W efekcie, przy wyborze formatu dla zdjęć panoramicznych, kluczowe jest zrozumienie, jakie są ich specyfikacje i jakie zastosowania są związane z każdym z nich.
Pytanie 17

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 5,6
B. 16
C. 4
D. 11
Odpowiedź 5,6 jest poprawna, ponieważ przy użyciu filtru zdjęciowego o współczynniku 2, ilość światła docierającego do matrycy aparatu jest zmniejszana o połowę. W praktyce oznacza to, że aby zachować tę samą ekspozycję, należy zwiększyć ilość światła wpadającego do aparatu, co osiągamy poprzez otwarcie przysłony. W skali przysłon, przysłona 8 to wartość odpowiadająca stosunkowi f/8. Zmiana na przysłonę 5,6 zwiększa ilość światła o około 1 EV (stopień ekspozycji), co jest wymagane w tym przypadku. Wartością przysłony 5,6 jest o około 1 1/3 przystanku jaśniejsza od 8, co oznacza, że pozwala na uzyskanie odpowiedniego naświetlenia przy zachowaniu identycznych warunków ekspozycji. Taka wiedza jest niezwykle istotna dla fotografów, którzy muszą świadomie dobierać parametry ekspozycji w zależności od używanych filtrów oraz warunków oświetleniowych. W praktycznym zastosowaniu, fotografia krajobrazowa, gdzie często wykorzystuje się filtry ND, stanowi doskonały przykład, gdzie takie obliczenia są kluczowe dla uzyskania pożądanego efektu. Wiedza ta wpisuje się w standardy zawodowe fotografów, którzy powinni być w stanie na bieżąco dostosowywać swoje ustawienia w zależności od używanych akcesoriów fotograficznych.
Pytanie 18

Charakterystycznym elementem oświetlenia przy użyciu światła miękko rysującego jest osiągnięcie efektu

A. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia
B. mocnych, głębokich cieni oraz jasnych świateł
C. małego kontrastu i delikatnego cienia
D. wyraźnego kontrastu i ostrych konturów cienia
Oświetlenie, które ma mocny, głęboki cień i jasne światła, jak w jednym z błędnych wyborów, nie pasuje do opisu miękkiego oświetlenia. Takie światło, co generuje wyraźne kontrasty i ostre krawędzie, lepiej sprawdza się w technikach z użyciem lamp błyskowych bez żadnych modyfikacji. To może tworzyć wyraźne cienie i uwydatniać detale, co czasem działa w fotografii produktowej lub architektonicznej. Ale w portretach, gdzie chodzi o naturalność i delikatność, to nie jest za bardzo pożądane. Ostry cień może dawać nieprzyjemne efekty wizualne, a ostre cienie podkreślają niedoskonałości skóry. Dlatego tak ważne jest, by dobrze dobierać źródła światła i ich modyfikatory, żeby uzyskać zamierzony efekt. Warto znać te zasady, żeby unikać typowych błędów związanych z oświetleniem.
Pytanie 19

Aby wykonać portret rodzinny pięciu osób, konieczne jest zastosowanie oświetlenia rozproszonego przy użyciu

A. transparentnych parasolek
B. softboxu z wrotami
C. stożkowego tubusu
D. srebrnej blendy
Srebrna blenda, mimo że może być przydatna w niektórych sytuacjach, nie jest optymalnym narzędziem do uzyskiwania miękkiego światła na grupowych portretach. Srebrna powierzchnia odbija światło w sposób intensywny, co może prowadzić do ostrego oświetlenia i niepożądanych cieni. To podejście często skutkuje nadmiernym kontrastem, co w przypadku portretów rodzinnych, które mają podkreślać bliskość i harmonię, jest niewskazane. Stożkowy tubus, z kolei, jest narzędziem, które kieruje światło w konkretnym kierunku, co sprawia, że jest to rozwiązanie bardziej odpowiednie do oświetlenia szczegółów lub obiektów, a nie całych grup ludzi. Użycie tubusu w fotografii portretowej może prowadzić do problemów z równomiernością oświetlenia, co jest kluczowe, gdy fotografujemy pięcioosobową grupę, gdzie różne odległości od źródła światła mogą powodować zróżnicowane naświetlenie poszczególnych osób. Softbox z wrotami to także narzędzie, które może być użyteczne, ale w przypadku portretów rodzinnych może być zbyt skomplikowane w ustawieniu, a zastosowanie wrotów ogranicza możliwość uzyskania pełnego rozproszenia światła, co może prowadzić do niepożądanych cieni. Wybór odpowiednich narzędzi do oświetlenia w fotografii rodzinnej powinien być przemyślany, aby zapewnić komfort i naturalność w ujęciach, a transparentne parasolki idealnie spełniają te wymagania, oferując łatwość użycia oraz efektywność w tworzeniu przyjemnych, zharmonizowanych portretów.
Pytanie 20

Współczynnik jasności obiektywu oznaczany jako T-stop (w przeciwieństwie do F-stop)

A. określa stopień przepuszczalności filtra polaryzacyjnego zamontowanego na obiektywie
B. uwzględnia rzeczywistą transmisję światła przez obiektyw, a nie tylko wartość teoretyczną
C. oznacza temperaturową stabilność przysłony obiektywu przy zmianach otoczenia
D. wskazuje minimalny czas naświetlania umożliwiający fotografowanie z ręki
Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich opiera się na nieporozumieniach związanych z funkcją obiektywu i istotą pomiaru jasności. Stwierdzenie, że T-stop określa stopień przepuszczalności filtra polaryzacyjnego, jest mylące, ponieważ T-stop odnosi się głównie do całkowitej transmisji światła przez obiektyw bez uwzględniania filtrów. Filtr polaryzacyjny ma swoją specyfikę i może wprowadzać dodatkowe straty światła, ale nie jest to element bezpośrednio związany z koncepcją T-stop. Kolejna koncepcja błędna to twierdzenie, że T-stop wskazuje minimalny czas naświetlania, co również jest niepoprawne - T-stop dotyczy jedynie jasności obiektywu, a nie parametrów ekspozycji jak czas migawki. Z kolei odpowiedź mówiąca o temperaturowej stabilności przysłony również wprowadza w błąd. T-stop nie ma związku z temperaturą ani ze stabilnością przysłony w różnych warunkach otoczenia. Przyczyną takich nieporozumień jest często niewłaściwe kojarzenie pojęć związanych z optyką oraz ich zastosowaniem w praktyce. W rzeczywistości T-stop jest kluczowym wskaźnikiem dla profesjonalnych fotografów i filmowców, którzy dążą do maksymalnej precyzji w realizacji swoich projektów, co wymaga dogłębnego zrozumienia zasad działania obiektywów.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Aby uzyskać pozytyw o odpowiednim kontraście i wiernie odwzorowanych detalach z naświetlonego negatywu, konieczne jest zastosowanie papieru fotograficznego o gradacji

A. specjalnej
B. normalnej
C. twardej
D. miękkiej
Papier fotograficzny o gradacji miękkiej jest kluczowym elementem w procesie uzyskiwania pozytywu o prawidłowym kontraście oraz dobrze odwzorowanych szczegółach z negatywu. Gradacja miękka oznacza, że papier ma mniejszą czułość na światło w porównaniu do papierów twardych, co pozwala na lepsze odwzorowanie delikatnych przejść tonalnych. W praktyce oznacza to, że na takim papierze detale w cieniach i światłach są bardziej szczegółowe, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości odbitek. Przykładem zastosowania papieru o gradacji miękkiej może być sytuacja, gdy negatyw zawiera ubogie oświetlenie lub jest na nim wiele tonalnych przejść, co wymaga subtelniejszej reprodukcji. Standardy branżowe, takie jak ANSI i ISO, często rekomendują stosowanie papierów miękkich w takich przypadkach, aby unikać przesycenia i artefaktów, co prowadzi do lepszej jakości obrazu oraz zachowania detali.
Pytanie 23

Zasada czterech mocnych punktów w fotografii opiera się na kompozycji

A. podziału diagonalnego
B. trójpodziału
C. spirali
D. podziału ukośnego
Reguła trójpodziału to jedna z fundamentów kompozycji w fotografii, polegająca na podziale kadru na trzy równe części w poziomie i pionie, co tworzy dziewięć pól. Kluczowe punkty przecięcia tych linii to miejsca, w których powinny znajdować się najważniejsze elementy obrazu. Dzięki tej technice zdjęcia stają się bardziej zrównoważone i harmonijne, przyciągając wzrok widza. Przykładem zastosowania reguły trójpodziału może być fotografia krajobrazowa, gdzie horyzont umieszczony na jednej z linii poziomych oraz interesujący obiekt, na przykład drzewo czy góra, umieszczony na jednym z punktów przecięcia, tworzy kompozycję przyciągającą uwagę. Ponadto, stosowanie tej reguły ułatwia rozkład elementów w zdjęciu, co sprzyja lepszemu odbiorowi wizualnemu. Warto zaznaczyć, że trójpodział jest szeroko wykorzystywany nie tylko w fotografii, ale także w innych dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo czy film, co dowodzi jego uniwersalności i skuteczności w tworzeniu atrakcyjnych kompozycji.
Pytanie 24

Przetwornik APS-C w porównaniu do pełnoklatkowego (FF) charakteryzuje się

A. mniejszym obszarem rejestrowanego obrazu i współczynnikiem crop 1.5-1.6x
B. mniejszą głębią ostrości przy tej samej wartości przysłony
C. większą wartością megapikseli przy tej samej fizycznej wielkości
D. lepszym odwzorowaniem kolorów w zakresie czerwieni
Odpowiedzi sugerujące większą wartość megapikseli przy tej samej fizycznej wielkości przetwornika są nieprawidłowe, ponieważ liczba megapikseli nie jest bezpośrednio zależna od rozmiaru matrycy. Zazwyczaj, większe matryce, takie jak pełnoklatkowe, mają lepszą zdolność rejestrowania szczegółów oraz lepsze właściwości w zakresie szumów przy wyższych czułościach ISO. Oznacza to, że nawet jeśli matryca APS-C ma tyle samo megapikseli co matryca FF, to niekoniecznie oznacza to, że jakość obrazu będzie na tym samym poziomie. W przypadku odwzorowywania kolorów, nie ma dowodów na to, że przetworniki APS-C lepiej odwzorowują kolory, zwłaszcza w zakresie czerwieni. W rzeczywistości, różnice w odwzorowaniu barw często wynikają z zastosowania różnych technologii w przetwornikach, a nie samego rozmiaru matrycy. Na koniec, mniejsza głębia ostrości przy tej samej wartości przysłony jest także błędna, ponieważ obiektywy o tej samej przysłonie na matrycy APS-C będą dawały większą głębię ostrości niż na pełnoklatkowej matrycy, co jest efektem różnicy w wielkości matrycy. Błędy te wynikają z typowych nieporozumień dotyczących działania przetworników obrazu i ich charakterystyki.
Pytanie 25

Który typ kart pamięci charakteryzuje się obecnie najszybszym transferem danych?

A. CFexpress Type B
B. xD Picture Card
C. microSD
D. SD UHS-I
SD UHS-I, microSD i xD Picture Card to starsze standardy kart pamięci, które nie mogą równać się z wydajnością CFexpress Type B. SD UHS-I, choć jest w stanie osiągnąć prędkości do 104 MB/s, jest znacznie wolniejszy w porównaniu do CFexpress Type B. W praktyce oznacza to, że podczas transferu dużych plików, takich jak wideo w wysokiej rozdzielczości, użytkownicy mogą napotkać opóźnienia oraz ograniczenia w przepustowości. Co więcej, microSD również ma ograniczenia, szczególnie w przypadku tradycyjnych modeli, które nie wspierają standardu UHS. Podobnie, xD Picture Card, który był popularny w przeszłości, został niemal całkowicie wycofany z rynku, a jego prędkości transferu są znacznie niższe niż nowoczesnych alternatyw. Wybierając jedną z tych starszych kart, można napotkać trudności z ich kompatybilnością z nowoczesnym sprzętem oraz ograniczoną wydajność w zadaniach wymagających dużej przepustowości. Często zdarza się, że użytkownicy ulegają wrażeniu, że starsze standardy wystarczą do ich potrzeb, co prowadzi do frustracji, zwłaszcza w przypadku profesjonalnych zastosowań. Dlatego warto być świadomym różnic między tymi technologiami i wybierać odpowiednie rozwiązania w zależności od specyficznych wymagań swojego sprzętu i zadań, które planujemy wykonać.
Pytanie 26

Zjawisko dyfuzji światła wykorzystuje się w fotografii przy zastosowaniu

A. reflektorów z soczewką Fresnela
B. filtrów polaryzacyjnych
C. softboxów i parasolek rozpraszających
D. lamp z tubusami i plastrami miodu
Zjawisko dyfuzji światła jest kluczowe w fotografii, a softboxy oraz parasolki rozpraszające są podstawowymi narzędziami stosowanymi do jego realizacji. Softboxy to konstrukcje, które wykorzystują dyfuzor, aby rozproszyć światło emitowane przez lampy, co skutkuje znacznie łagodniejszym i bardziej równomiernym oświetleniem. Dzięki temu uzyskujemy efekt, który minimalizuje ostre cienie i sprawia, że zdjęcia wydają się bardziej naturalne. Parasolki rozpraszające działają na podobnej zasadzie, ale są bardziej mobilne i łatwiejsze w użyciu dla początkujących fotografów. W praktyce softboxy doskonale sprawdzają się w portretach, produktach oraz w fotografii mody, gdzie kluczowe jest uzyskanie subtelnych przejść tonalnych. Warto również zauważyć, że odpowiedni dobór rozmiaru softboxa lub parasolki, a także ich ustawienie w przestrzeni, znacząco wpływa na uzyskany efekt. W branży fotograficznej, stosowanie tych narzędzi stało się standardem, a ich umiejętne wykorzystanie pozwala na osiągnięcie profesjonalnych rezultatów.
Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

W trakcie robienia zdjęć w studio, wykorzystując światło żarowe, aby uzyskać właściwą reprodukcję kolorów na obrazie, jakie ustawienie balansu bieli jest wymagane dla temperatury barwowej wynoszącej

A. 10000 K
B. 5500 K
C. 3200 K
D. 2000 K
Odpowiedź 3200 K jest prawidłowa, ponieważ żarowe źródła światła emitują ciepłe, żółte światło, którego temperatura barwowa wynosi właśnie około 3200 K. Ustawiając balans bieli na tę wartość, zapewniamy, że kolory na zdjęciach będą odwzorowane w sposób naturalny i zgodny z rzeczywistością. W praktyce, większość lamp studyjnych, takich jak lampy halogenowe czy tradycyjne żarówki, operuje w zakresie temperatury barwowej zbliżonym do 3200 K. Dlatego, stosując tę wartość, minimalizujemy ryzyko pojawienia się niepożądanych odcieni barw, które mogą wynikać z niewłaściwego ustawienia balansu bieli. Warto również pamiętać, że w przypadku użycia innych źródeł światła, takich jak lampy LED o chłodniejszym świetle, temperatura barwowa wynosi zazwyczaj 5500 K i powinna być stosowana do fotografii dziennej. Ustawienie balansu bieli na odpowiednią wartość to kluczowy krok w procesie postprodukcji, ponieważ pozwala na uzyskanie zadowalających rezultatów bez konieczności korekty kolorów w edytorach graficznych.
Pytanie 29

Który typ obiektywu jest pomocny do uchwycenia odległych obiektów w jak największej skali odwzorowania?

A. Krótkoogniskowy
B. Standardowy
C. Lustrzany
D. Długoogniskowy
Obiektywy długoogniskowe to naprawdę ważna sprawa w fotografii, szczególnie gdy chcemy uchwycić coś, co jest daleko. Z ich pomocą łatwiej możemy przybliżyć obiekt, a to super przydaje się, gdy robimy zdjęcia dzikiej przyrody, sportu czy też architektury. Co więcej, dzięki dłuższej ogniskowej, nasze zdjęcia będą bardziej szczegółowe, a obiekty będą lepiej odseparowane od tła. Na przykład, obiektywy 200mm czy 300mm pozwalają naprawdę dobrze uchwycić detale. W profesjonalnej fotografii, jak fotoreportaż czy dokumentalna, umiejętność pracy z takim obiektywem jest niezbędna. A jeśli zależy nam na efekcie bokeh, to długoogniskowy obiektyw również nam to umożliwi. Fajnie jest też mieć obiektywy z stabilizacją obrazu, bo to sprawia, że są jeszcze bardziej użyteczne, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych.
Pytanie 30

W programie Adobe Lightroom krzywe tonalne (Tone Curve) służą do

A. usuwania szumów cyfrowych z obrazu
B. kontroli jasności i kontrastu w różnych zakresach tonalnych
C. regulacji balansu bieli w zdjęciu
D. korekcji zniekształceń geometrycznych obiektywu
W kontekście Adobe Lightroom, niektóre odpowiedzi mogą wydawać się na pierwszy rzut oka logiczne, jednak po głębszym zastanowieniu ujawniają swoje słabości. Na przykład, korekcja zniekształceń geometrycznych obiektywu ma zupełnie inny cel i stosuje inne techniki. Dotyczy ona poprawy deformacji obrazu spowodowanych przez obiektywy, takich jak dystorsja czy aberracja chromatyczna. To narzędzie jest niezwykle ważne, szczególnie w fotografii architektury, gdzie prostokątne kształty powinny pozostać prostokątne, a nie być zniekształcone przez obiektyw. Z kolei usuwanie szumów cyfrowych z obrazu dotyczy redukcji zakłóceń, które mogą pojawić się w zdjęciach wykonywanych przy wysokich wartościach ISO. To także nie ma związku z krzywymi tonalnymi, które bardziej koncentrują się na manipulacji światłem i cieniem. Z kolei regulacja balansu bieli dotyczy korygowania kolorów w zdjęciu, aby odzwierciedlały one rzeczywistą scenę w odpowiednich temperaturach barwowych. Nie ma to nic wspólnego z kontrolą jasności i kontrastu. Często zdarza się, że osoby uczące się edycji w Lightroomie mylą te funkcje, co prowadzi do trudności w uzyskaniu pożądanego efektu. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych narzędzi ma swoją specyfikę i zastosowanie, które należy stosować w odpowiednich sytuacjach dla uzyskania najlepszych efektów.
Pytanie 31

Jak dokonuje się pomiaru światła odbitego od obiektu fotografowanego w systemie TTL?

A. przez wizjer światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny
B. bezpośrednio światłomierzem zewnętrznym
C. przez pryzmat światłomierzem zewnętrznym
D. przez obiektyw światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny
Pomiar światła odbitego od fotografowanego obiektu w systemie TTL (Through The Lens) jest kluczowym elementem w fotografii, który opiera się na pomiarze światła bezpośrednio przez obiektyw aparatu. Wbudowany światłomierz analizuje ilość światła, które przechodzi przez obiektyw i pada na matrycę, co pozwala na precyzyjne określenie ekspozycji. Dzięki temu, fotograf może uzyskać optymalne ustawienia przysłony, czasu naświetlania oraz czułości ISO. Przykładem praktycznego zastosowania tej technologii jest fotografowanie w zmiennych warunkach oświetleniowych, gdzie system TTL szybko dostosowuje parametry ekspozycji, co jest szczególnie przydatne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. W branży fotograficznej, zastosowanie systemu TTL jest zgodne z najlepszymi praktykami, co prowadzi do stabilnych i przewidywalnych rezultatów. To podejście zapewnia również większą wygodę i efektywność pracy, ponieważ eliminuje potrzebę ręcznego ustawiania parametrów w trudnych warunkach oświetleniowych. Poznanie i zrozumienie działania systemu TTL jest zatem niezbędne dla każdego fotografa, który dąży do uzyskania doskonałych efektów w swojej pracy.
Pytanie 32

Zaletą obiektywu zmiennoogniskowego jest zdolność

A. regulacji długości ogniskowej
B. przesunięcia osi optycznej
C. stopnia pochylenia osi optycznej
D. wymiany układu optycznego
Obiektyw zmiennoogniskowy charakteryzuje się możliwością regulacji długości ogniskowej, co oznacza, że użytkownik może dostosować kąt widzenia za pomocą prostego mechanizmu powiększania lub pomniejszania obrazu. Dzięki tej funkcji obiektywy te są niezwykle wszechstronne i są szeroko stosowane w fotografii oraz filmowaniu, umożliwiając uchwycenie różnych kadrów bez konieczności zmiany obiektywu. Na przykład, w sytuacjach, gdy chcemy uchwycić zarówno szerokie ujęcie krajobrazu, jak i szczegóły architektoniczne, obiektyw zmiennoogniskowy pozwala na płynne przechodzenie pomiędzy różnymi wartościami ogniskowych. W praktyce obiektywy te są preferowane w reportażu, gdzie elastyczność i szybkość reakcji są kluczowe. Warto zaznaczyć, że obiektywy zmiennoogniskowe są również projektowane z myślą o minimalizacji zniekształceń optycznych i aberracji, co przekłada się na wysoką jakość obrazu. Dobre praktyki w fotografii sugerują, aby użytkownicy regularnie sprawdzali ustawienia swojego obiektywu, aby maksymalizować jego potencjał w różnych warunkach oświetleniowych.
Pytanie 33

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. makrografii
B. spektrografii
C. mikrografii
D. rentgenografii
Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.
Pytanie 34

Aby uwiecznić szczegół architektoniczny z znacznej odległości, powinno się użyć aparatu fotograficznego z obiektywem

A. rybie oko
B. standardowym
C. długoogniskowym
D. krótkoogniskowym
W fotografii detali architektonicznych z dużej odległości, wybór nieodpowiedniego obiektywu może znacząco wpłynąć na jakość uzyskiwanych zdjęć. Obiektywy standardowe, które mają ogniskową w okolicach 50 mm, są przeznaczone do ujęć bardziej uniwersalnych, ale przy fotografowaniu z daleka nie zapewnią one odpowiedniej kompresji obrazu ani wyraźnego uwydatnienia detali. Takie podejście często prowadzi do rozmycia kluczowych elementów architektonicznych i niewłaściwego oddania proporcji, co jest szczególnie istotne w kontekście architektury. Również obiektywy krótkoogniskowe, zazwyczaj mające ogniskową poniżej 35 mm, są przeznaczone do szerokokątnych ujęć i uchwycenia większej sceny, co w kontekście detali architektonicznych skutkuje zniekształceniem perspektywy i utratą ostrości w obiektach oddalonych. Ponadto, obiektywy typu rybie oko, które charakteryzują się ekstremalnym szerokim kątem widzenia, wprowadzają poważne zniekształcenia, które mogą całkowicie zniekształcić wygląd budowli, zamiast podkreślać ich detale. Wybierając odpowiedni obiektyw, ważne jest zrozumienie, jak różne ogniskowe wpływają na rezultat końcowy, a także zastosowanie technik kompozycji, które eksponują architekturę w jej najpiękniejszej formie.
Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Standardowy z pierścieniem pośrednim
B. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim
C. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą
D. Standardowy z nasadką multiplikującą
Wybór standardowego obiektywu z nasadką multiplikującą, długoogniskowego z nasadką multiplikującą oraz długoogniskowego z mieszkiem pośrednim nie jest odpowiedni do uzyskania skali odwzorowania 5:1, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje ograniczenia i specyfikę zastosowania. Nasadka multiplikująca zwiększa ogniskową obiektywu, co może skutkować lepszym oddaleniem od obiektu, ale jednocześnie obniża jakość obrazu poprzez wprowadzenie aberracji oraz zmniejszenie jasności, co nie jest zalecane przy fotografii makro. Długoogniskowy obiektyw z nasadką multiplikującą, choć wydaje się kuszącą opcją dla osiągnięcia większego powiększenia, w rzeczywistości powoduje problemy z głębią ostrości i może utrudniać ustawienie ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Z kolei długoogniskowy obiektyw z mieszkiem pośrednim może być użyty do uzyskania powiększeń, ale jego konstrukcja nie sprzyja łatwej manipulacji i często wymaga większej stabilizacji, co w praktyce może być trudne do zrealizowania. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każde powiększenie uzyskane za pomocą odpowiednich akcesoriów da pożądany efekt wizualny, co w rzeczywistości wymaga dokładnego dostosowania do specyfiki obiektu oraz warunków oświetleniowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich wpływu na jakość uzyskiwanego obrazu.
Pytanie 38

Podczas robienia zdjęć określono prawidłowe ustawienia ekspozycji: f/11 oraz 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być użyte w danych warunkach oświetleniowych, aby osiągnąć maksymalną głębię ostrości i właściwe naświetlenie?

A. f/22 i 1/500 s
B. f/22 i 1/30 s
C. f/5,6 i 1/500 s
D. f/5,6 i 1/30 s
Wybór parametrów ekspozycji, takich jak f/5,6 oraz 1/500 s, f/5,6 oraz 1/30 s, czy f/22 oraz 1/500 s, nie sprzyja uzyskaniu dużej głębi ostrości w danych warunkach oświetleniowych. Przede wszystkim, zastosowanie f/5,6 skutkuje mniejszym otworem przysłony, co zmniejsza głębię ostrości. W przypadku fotografii, gdzie istotne jest uchwycenie detali w szerokim zakresie, takie ustawienie może prowadzić do nieostrości na krawędziach obrazu, co jest niepożądane, zwłaszcza w fotografii krajobrazowej. Dodatkowo, wybierając zbyt krótki czas naświetlania, jak 1/500 s przy f/5,6, można uzyskać efekt niedoświetlenia, ponieważ nie dostarczamy wystarczającej ilości światła do matrycy, co w rezultacie skutkuje utratą szczegółów w ciemniejszych partiach zdjęcia. Ze względu na zasady ekspozycji, jeśli zwiększamy wartość przysłony (f/22), powinniśmy także dostosować czas naświetlania, aby uzyskać właściwe naświetlenie. Zastosowanie 1/30 s w połączeniu z f/22 jest najbardziej odpowiednie w tym kontekście. Warto pamiętać, że w fotografii kluczowe jest zrozumienie zależności między przysłoną, czasem naświetlania a ISO, co pozwala na świadome manipulowanie tymi parametrami w celu uzyskania zamierzonych efektów wizualnych.
Pytanie 39

Aby uzyskać zdjęcie owoców na tle koszyka z wyraźnym pierwszym i drugim planem, ustalono parametry ekspozycji:
− czas naświetlania 1/30 s
− przysłona f/8. Jakie parametry należy ustawić, aby tło było rozmyte, zachowując tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/60 s, f/22
B. 1/250 s, f/2,8
C. 1/125 s, f/5,6
D. 1/250 s, f/5,6
Ustawienie czasu naświetlania na 1/60 s oraz przysłony na f/22 nie dostarcza odpowiednich rezultatów w kontekście uzyskiwania rozmytego tła. Gdy przysłona jest ustawiona na f/22, jej maksymalna wartość przyczynia się do zwiększenia głębi ostrości, co skutkuje tym, że zarówno pierwszy, jak i drugi plan pozostają ostre. Dla uzyskania rozmycia tła, należy stosować mniejsze wartości przysłony. Ustawienie czasu naświetlania na 1/60 s nie jest wystarczające w połączeniu z f/22, ponieważ przy tak małej przysłonie, a także dłuższym czasie naświetlania, ryzyko poruszenia zdjęcia znacząco wzrasta, szczególnie podczas fotografowania obiektów w ruchu. Podobnie, ustawienie 1/250 s z f/5,6, choć zmniejsza głębię ostrości w porównaniu do f/22, wciąż może nie zapewnić oczekiwanego efektu bokeh, gdyż przysłona f/5,6 nie jest wystarczająco szeroka dla uzyskania znaczącego rozmycia tła. W przypadku, gdy czas naświetlania wynosi 1/125 s z f/5,6, również nie zapewnia to optymalnych warunków do uzyskania estetycznego rozmycia tła, gdyż przysłona f/5,6 wciąż zbyt mocno akcentuje elementy znajdujące się poza pierwszym planem. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak wartości przysłony oraz czasu naświetlania wpływają na głębię ostrości i ogólne wrażenie wizualne obrazu, co jest często pomijane przez początkujących fotografów.
Pytanie 40

Wybór w aparacie fotograficznym opcji oznaczonej symbolem Tv oznacza użycie podczas rejestracji obrazu

A. automatycznego doboru głębi ostrości
B. ręcznego ustawienia ekspozycji
C. trybu pomiaru światła z preselekcją przysłony
D. trybu pomiaru światła z preselekcją czasu naświetlania
Funkcja oznaczona symbolem Tv na aparacie fotograficznym odnosi się do trybu pomiaru oświetlenia z preselekcją czasu naświetlania. W tym trybie użytkownik ma pełną kontrolę nad czasem naświetlania, co pozwala na uzyskanie zamierzonych efektów artystycznych i technicznych. Ustawiając czas naświetlania, fotograf decyduje, jak długo światło będzie padać na matrycę aparatu, co jest kluczowe w sytuacjach wymagających uchwycenia ruchu. Przykładowo, w przypadku fotografowania sportu, krótki czas naświetlania pomoże zarejestrować szybko poruszające się obiekty bez rozmycia. Warto także zauważyć, że tryb Tv automatycznie dostosowuje przysłonę, aby zapewnić prawidłową ekspozycję, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w fotografii, gdzie precyzyjne zarządzanie czasem naświetlania może znacznie poprawić jakość zdjęć. Umożliwiając kontrolę nad dynamiką obrazu, tryb ten jest szczególnie polecany dla fotografów poszukujących kreatywnych rozwiązań w swoich pracach.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej