Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 14 marca 2025 10:46
  • Data zakończenia: 14 marca 2025 11:04

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który surowiec występuje w miejscu znaku zapytania w zamieszczonym wykazie surowców niezbędnych do sporządzenia sosu holenderskiego?

Wykaz surowców
żółtka
?
ocet winny
sok z cytryny
sól, pieprz biały

A. Masło klarowane.
B. Oliwa z oliwek.
C. Śmietanka kremowa.
D. Wywar jarski.
Oliwa z oliwek, wywar jarski i śmietanka kremowa to składniki, które niby są popularne w różnych przepisach, ale w sosie holenderskim nie mają miejsca. Oliwa z oliwek jest wprawdzie zdrowa i często używana w kuchni śródziemnomorskiej, ale nie da tej samej tekstury i smaku jak masło klarowane. Co do wywaru jarskiego, to działa głównie na smak potraw, ale nie pomoże w emulgacji, a to jest kluczowe dla sosu holenderskiego. Śmietanka kremowa też ma swoje zastosowanie, ale nie w tym sosie, bo tutaj ważne jest, żeby żółtka i masło klarowane nie były rozcieńczone innymi składnikami. Czasami ludzie błędnie myślą, że wszystkie składniki da się łączyć. Warto zrozumieć, jak działają sosy emulsyjne i co jest potrzebne, żeby je dobrze przygotować i podać.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Zjawisko wiązania wody za pomocą pektyn to

A. zagęszczanie
B. macerowanie
C. klarowanie
D. żelowanie
Zagęszczanie to proces, który odnosi się do zwiększenia gęstości płynnych substancji, jednak nie jest to tożsame z żelowaniem. W przypadku zagęszczania często używa się innych substancji, takich jak skrobia lub gumy, które nie mają właściwości żelujących jak pektyny. Macerowanie jest procesem polegającym na namaczaniu owoców w płynach, co prowadzi do ich zmiękczenia, ale nie do tworzenia żeli. Chociaż oba procesy mogą współistnieć w produkcji przetworów owocowych, to nie są one bezpośrednio związane z wiązaniem wody przez pektyny. Klarowanie z kolei odnosi się do usuwania zanieczyszczeń i osadów z cieczy, co jest procesem stosowanym w produkcji soków czy win, ale nie dotyczy wiązania wody w kontekście pektyn. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat właściwości składników i ich zastosowania w przemyśle spożywczym. Zrozumienie różnic między tymi procesami jest kluczowe dlaświadczenia o ich zastosowaniach i wpływie na jakość finalnych produktów.
Pytanie 4

Aby przygotować sos beszamelowy, należy wykonać następujące kroki:

A. przygotować zasmażkę II stopnia, rozcieńczyć ją gorącym mlekiem, zagotować, a następnie dodać żółtka intensywnie mieszając
B. przygotować zasmażkę II stopnia, rozcieńczyć ją zimnym mlekiem, zagotować, a następnie dodać żółtka intensywnie mieszając
C. przygotować zasmażkę I stopnia, rozcieńczyć ją zimnym mlekiem, dodać żółtka, a następnie zagotować intensywnie mieszając
D. przygotować zasmażkę I stopnia, rozcieńczyć ją zimnym mlekiem, zagotować, a następnie dodać żółtka intensywnie mieszając
Wybór niewłaściwych metod przygotowania sosu beszamelowego prowadzi do wielu typowych błędów, które mogą wpłynąć na ostateczny smak i konsystencję sosu. Sporządzanie zasmażki II stopnia, która charakteryzuje się dłuższym czasem smażenia, ma na celu uzyskanie intensywniejszego koloru i smaku, co w przypadku beszamelu jest nieodpowiednie. Sos ten powinien być delikatny i jasny. Rozprowadzenie zasmażki gorącym mlekiem, jak sugeruje jedna z błędnych odpowiedzi, może prowadzić do powstania grudek, ponieważ gorące mleko może 'zgotować' zasmażkę z mąki, co skutkuje niejednorodną teksturą sosu. Dodatkowo, dodawanie żółtek przed zagotowaniem sosu jest niewłaściwe, ponieważ wysoka temperatura może koagulować białka, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu sosu oraz jego nieprzyjemnej konsystencji. Kluczowe w przygotowywaniu sosów jest zrozumienie podstawowych zasad kulinarnych oraz umiejętność odpowiedniego doboru składników i metod ich obróbki. Warto zaznaczyć, że sos beszamelowy jest podstawą wielu innych sosów, a jego umiejętne przygotowanie wpływa na jakość wielu dań w kuchni francuskiej oraz innych tradycjach kulinarnych.
Pytanie 5

W restauracji butelka wina o objętości 0,75 l kosztuje 60,00 zł. Oblicz cenę lampki wina o objętości 100 ml.

A. 6zł
B. 7 zł
C. 9 zł
D. 8 zł
Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, często pojawiają się błędne założenia co do sposobu kalkulacji ceny jednostkowej. Przykładowo, jeśli ktoś oblicza cenę lampki wina na podstawie subiektywnego odczucia wartości lub dosłownego pomnożenia, może dojść do wniosku, że cena lampki wynosi 7 zł lub 9 zł, co jest oparte na niepoprawnych proporcjach. Często pojawia się również mylne przekonanie, że cena powinna być tylko proporcjonalnie dostosowana, bez uwzględnienia całkowitych kosztów butelki. Niezrozumienie tego procesu prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ pomijają one fakt, że cena jednostkowa powinna być obliczana z uwzględnieniem pełnej pojemności butelki wina oraz jej ceny rynkowej. Ponadto, niektórzy mogą podczas obliczeń założyć, że koszty dodatkowe, takie jak marże restauracji czy inne opłaty, mają wpływ na cenę lampki, co prowadzi do dalszych nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że ceny są determinowane przez proste proporcje, a nie subiektywne oceny czy domysły, które mogą wprowadzać w błąd. Umiejętność prawidłowego obliczania cen na podstawie prostej matematyki jest nie tylko przydatna w codziennym życiu, ale również w kontekście pracy w gastronomii, gdzie precyzyjne zarządzanie kosztami jest kluczowe dla rentowności.
Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Minimalna temperatura, którą należy zmierzyć przez 2 minuty wewnątrz pieczonego schabu, powinna wynosić co najmniej

A. 65°C
B. 75°C
C. 70°C
D. 60°C
Odpowiedzi sugerujące temperatury poniżej 75°C, takie jak 70°C, 65°C czy 60°C, nie spełniają standardów bezpieczeństwa żywności. Temperatura 70°C, choć może być uznawana za bezpieczną w kontekście wielu potraw, nie jest wystarczająca dla schabu, zwłaszcza biorąc pod uwagę ryzyko związane z bakteriami, które mogą być obecne w surowym mięsie. Warto zauważyć, że wiele osób może mylnie uważać, że mięso będzie bezpieczne po osiągnięciu niższych temperatur, co jest błędnym założeniem. Bakterie, w tym patogeny, mogą przetrwać w niższych temperaturach, co prowadzi do potencjalnego zagrożenia zdrowotnego. Ponadto, temperatura 65°C nie tylko może nie zabijać wszystkich bakterii, ale również wpływa na teksturę i smak mięsa, które nie osiąga optymalnej soczystości i delikatności. Ostatecznie, schab pieczony w temperaturach poniżej 75°C może nie tylko zagrażać zdrowiu, ale także prowadzić do niesatysfakcjonujących rezultatów kulinarnych. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do zaleceń dotyczących odpowiednich temperatur, aby zapewnić zarówno bezpieczeństwo, jak i jakość przygotowywanych potraw.
Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Do czego używa się Steamery?

A. do smażenia w zanurzeniu
B. do gotowania w wodzie
C. do gotowania na parze
D. do smażenia bez tłuszczu
Smażenie zanurzeniowe, gotowanie w wodzie oraz smażenie beztłuszczowe to techniki, które w przeciwieństwie do gotowania na parze, mogą prowadzić do utraty wartości odżywczych żywności. Smażenie zanurzeniowe polega na gotowaniu potraw w dużej ilości gorącego oleju, co skutkuje wysoką zawartością tłuszczu oraz kalorii. Tego typu przygotowanie jest często obciążone ryzykiem przekształcania korzystnych substancji w szkodliwe związki, takie jak akrylamid, które powstają podczas wysokotemperaturowego smażenia. Gotowanie w wodzie z kolei, mimo że jest metodą powszechnie stosowaną, często prowadzi do wyciekania składników odżywczych do wody, co zmniejsza walory zdrowotne potraw. Smażenie beztłuszczowe, choć wydaje się zdrowsze, w praktyce często polega na używaniu wysokotemperaturowych technik, które nie zawsze zapewniają lepsze zachowanie wartości odżywczych. Zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla skutecznego i zdrowego gotowania. Dobrze jest zwracać uwagę na techniki kulinarne, które maksymalizują walory zdrowotne, a gotowanie na parze zdecydowanie w tym pomaga.
Pytanie 10

Ilość usmażonego fileta saute z sandacza wynosi 100 g. Oblicz zapotrzebowanie na 180 porcji filetów saute wykonanych ze świeżych ryb, biorąc pod uwagę, że ubytek masy podczas smażenia filetów wynosi 25%.

A. 28,00 kg
B. 26,00 kg
C. 30,00 kg
D. 24,00 kg
Aby obliczyć zapotrzebowanie na 180 porcji filetów saute z sandacza, należy uwzględnić ubytek masy podczas smażenia, który wynosi 25%. Każda porcja waży 100 g, co oznacza, że waga ryby przed smażeniem wynosi 100 g podzielone przez (1 - 0,25), co daje 133,33 g. Zatem do przygotowania jednej porcji potrzebujemy 133,33 g świeżego fileta. Dla 180 porcji musimy obliczyć 180 razy 133,33 g, co daje 24 000 g, czyli 24 kg. To obliczenie pokazuje jak istotne jest uwzględnienie strat masy w każdym procesie kulinarnym, co jest zgodne z dobrymi praktykami gastronomicznymi. W branży restauracyjnej istotne jest precyzyjne planowanie zapotrzebowania na surowce, co wpływa na efektywność operacyjną i redukcję marnotrawstwa. W praktyce, zrozumienie ubytków masy podczas obróbki termicznej pozwala na dokładniejsze planowanie, co jest kluczowe dla zarządzania kosztami i zapewnienia wysokiej jakości potraw.
Pytanie 11

Jaką wartość ma koszt jednostkowy obiadu z 5% ryczałtem na przyprawy, jeśli całkowity koszt 60 obiadów (bez ryczałtu) wynosi 600,00 zł?

A. 10,00 zł
B. 9,00 zł
C. 9,50 zł
D. 10,50 zł
Aby obliczyć jednostkowy koszt obiadu z uwzględnieniem 5% ryczałtu na przyprawy, najpierw musimy ustalić całkowity koszt przygotowania 60 obiadów. Koszt ten wynosi 600,00 zł. Aby obliczyć koszt jednostkowy obiadu, dzielimy całkowity koszt przez liczbę obiadów: 600,00 zł / 60 = 10,00 zł. Następnie dodajemy 5% ryczałtu na przyprawy do tej kwoty. 5% z 10,00 zł to 0,50 zł, co daje nam dodatkowy koszt przy każdym obiedzie. W związku z tym jednostkowy koszt obiadu z ryczałtem wynosi 10,00 zł + 0,50 zł = 10,50 zł. Taki sposób kalkulacji jest powszechnie stosowany w gastronomii, gdzie koszty związane z dodatkami są często uwzględniane w cenie jednostkowej. Dzięki temu można lepiej zarządzać budżetem oraz bardziej precyzyjnie określać ceny dań, co jest zgodne z dobrą praktyką branżową.
Pytanie 12

Jaką wartość brutto ma cena gastronomiczna jednej porcji wina o objętości 100 ml, jeśli koszt zakupu butelki wina o pojemności 0,7 l wynosi 14 zł, marża gastronomiczna to 50%, a podatek VAT to 23%?

A. 3,69 zł
B. 21,48 zł
C. 3,07 zł
D. 25,83 zł
Wybór odpowiedzi, które nie są zgodne z prawidłowym wynikiem, często wynika z nieporozumienia dotyczącego tego, jak oblicza się cenę gastronomiczną brutto. Wiele osób może pomylić się w obliczeniach dotyczących marży lub VAT, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś oblicza tylko cenę zakupu porcji wina bez dodawania marży, może uzyskać cenę 2 zł, co jest wartością netto, a nie brutto. Następnie, nawet jeśli doda 23% VAT do tej wartości, otrzyma 2 zł + 0,46 zł = 2,46 zł, co oczywiście nie odpowiada prawidłowej odpowiedzi. Inny typowy błąd polega na tym, że niektórzy mogą zignorować marżę całkowicie i dodać VAT do ceny zakupu, co również prowadzi do nieprawidłowych kalkulacji. Właściwe podejście wymaga zrozumienia pełnego procesu kształtowania ceny, który uwzględnia zarówno koszty zakupu, marżę, jak i wszelkie obowiązujące podatki. W gastronomii zrozumienie tych zasad jest kluczowe nie tylko dla ustalania cen, ale także dla planowania finansowego i strategii marketingowych lokalu.
Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

W diecie o niskiej zawartości tłuszczu, jakie metody obróbki termicznej są wykorzystywane?

A. pieczenie w folii, gotowanie
B. smażenie w płytkim tłuszczu, duszenie
C. smażenie w głębokim tłuszczu
D. gotowanie na parze, smażenie w tłuszczu
Stosowanie smażenia w głębokim tłuszczu oraz smażenia w tłuszczu, stanowi praktykę nieodpowiadającą zasadom diety niskotłuszczowej. Te metody obróbki termicznej w znacznym stopniu zwiększają kaloryczność potraw, co może prowadzić do przyrostu masy ciała oraz rozwoju chorób, takich jak otyłość czy choroby sercowo-naczyniowe. Smażenie w głębokim tłuszczu, polegające na zanurzeniu produktów w dużej ilości rozgrzanego oleju, powoduje, że żywność absorbuje znaczną ilość tłuszczu, co zwiększa ich zawartość kaloryczną oraz negatywnie wpływa na profil lipidowy diety. Ponadto, proces ten może prowadzić do powstawania szkodliwych substancji, takich jak akrylamid, co jest szczególnie niekorzystne dla zdrowia. Duszenie i smażenie w płytkim tłuszczu również nie są zalecane w diecie niskotłuszczowej, ponieważ obie metody wciąż wymagają użycia tłuszczu, co jest sprzeczne z głównym celem tego podejścia. Kluczowym błędem, który często popełniają osoby przyjmujące niewłaściwe podejście do diety niskotłuszczowej, jest niepełne zrozumienie różnicy między różnymi metodami obróbki termicznej. Warto zatem dążyć do wybierania takich technik kulinarnych, które wspierają zdrowe nawyki żywieniowe i pozwalają na utrzymanie prawidłowej masy ciała.
Pytanie 15

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, ile wynosi koszt surowców deseru lodowego.

SurowiecIlość surowcaCena jednostkowa
Lody śmietankowe100 g12 zł/kg
Biszkopty20 g15 zł/kg
Polewa czekoladowa10 g26 zł/kg

A. 1,76 zł
B. 12,56 zł
C. 17,60 zł
D. 6,80 zł
Obliczenie kosztu surowców deseru lodowego wymaga zastosowania podstawowych zasad kalkulacji kosztów. Każdy składnik deseru powinien być pomnożony przez jego cenę jednostkową, co pozwala uzyskać rzeczywisty koszt każdego z nich. Następnie, aby uzyskać całkowity koszt, należy zsumować wartości wszystkich składników. W praktyce, w branży gastronomicznej, umiejętność prawidłowego obliczania kosztów jest kluczowa dla zarządzania budżetem i ustalania cen sprzedaży. Dobrym przykładem może być lokal gastronomiczny, który musi mieć dokładne informacje o kosztach surowców, aby uniknąć strat i zapewnić opłacalność działalności. Ponadto, stosowanie standardów takich jak Food Cost Percentage, pozwala na monitorowanie efektywności kosztowej potraw, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do zwiększenia rentowności lokalu. Współczesne oprogramowania do zarządzania gastronomią często oferują funkcje obliczania kosztów w czasie rzeczywistym, co ułatwia podejmowanie świadomych decyzji biznesowych.
Pytanie 16

Kiedy używa się kutra?

A. do wyciskania soków
B. do rozdrabniania mięsa
C. do podgrzewania talerzy
D. do rozdrabniania ziemniaków
Patrząc na inne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich dotyczy zupełnie innych urządzeń, które wcale nie działają jak kuter. Wyciskanie soków to zadanie dla sokowirówek, które przecież oddzielają sok od miąższu, a nie rozdrabniają mięsa. Z kolei rozdrabnianie ziemniaków kojarzy się bardziej z ręcznymi lub elektrycznymi tłuczkami, a nie kutrem, który jest do mięsa. Użycie kutra do tych rzeczy nie zadziała, bo po prostu nie jest do tego stworzony. A jeśli chodzi o podgrzewanie talerzy, to do tego używamy piekarników czy podgrzewaczy, a nie kutra. Wybierając złe urządzenie, można nie tylko dostać kiepskie efekty, ale także popsuć sprzęt lub narazić się na jakieś niebezpieczeństwo. Ważne, aby stosować odpowiednie narzędzia do konkretnego zadania - to przekłada się na jakość naszych potraw.
Pytanie 17

Jaja serwowane w szklance są częścią śniadania

A. angielskiego
B. wiedeńskiego
C. myśliwskiego
D. kontynentalnego
Odpowiedź wskazująca na jaja w szklance jako element kuchni wiedeńskiej jest poprawna z kilku powodów. Jaja w szklance to popularna forma podania jajek w regionie Austrii, a szczególnie w Wiedniu. Tradycyjnie serwuje się je w szklankach, co pozwala na ich estetyczne zaprezentowanie oraz ułatwia spożycie. Wiedeńskie śniadanie często obejmuje różnorodne dania, w tym jaja na miękko, które są podawane w szklankach, co czyni je nieodłącznym elementem tego posiłku. Warto również zauważyć, że kuchnia wiedeńska jest znana z dbałości o prezentację potraw oraz ich smak, co sprawia, że jaja w szklance stanowią doskonały przykład połączenia prostoty i elegancji. Dodatkowo, w kuchni wiedeńskiej jaja są często zestawiane z lokalnymi produktami, takimi jak chleb czy masło, co podkreśla ich unikalność. Jaja w szklance stanowią także doskonałe źródło białka, co czyni je zdrową alternatywą na śniadanie.
Pytanie 18

Resztki talerzowe powinny być składowane

A. w rozdzielni kelnerskiej
B. w kuchni zimnej
C. w magazynie odpadów
D. w przedmagazynie
Właściwe gromadzenie resztek talerzowych jest kluczowym elementem zarządzania odpadami w branży gastronomicznej. Odpowiedź wskazująca na magazyn odpadów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami higieny i ochrony środowiska, resztki jedzenia powinny być składowane w odpowiednich miejscach przeznaczonych do zbierania i segregacji odpadów. Magazyn odpadów powinien być wyposażony w kontenery przystosowane do różnych typów odpadów, co pozwala na ich późniejsze przetwarzanie lub utylizację. W praktyce, resztki talerzowe powinny być oddzielane od innych rodzajów odpadów, aby zminimalizować ryzyko zakażeń i nieprzyjemnych zapachów, a także zwiększyć efektywność recyklingu. W wielu restauracjach wprowadzono systemy segregacji, które pozwalają na ograniczenie marnotrawstwa żywności oraz wspierają zrównoważony rozwój, co jest zgodne z globalnymi trendami wsparcia dla ochrony środowiska. Dobre praktyki branżowe zalecają również regularne opróżnianie i czyszczenie kontenerów do zbierania odpadów, aby zapewnić ich higieniczność i zapobiegać rozprzestrzenianiu się nieprzyjemnych zapachów.
Pytanie 19

Temperatura w zakresie 0°C ÷ 4°C powinna być utrzymywana

A. w spichlerzu ziemniaków
B. w chłodni
C. w pomieszczeniu o niskiej temperaturze
D. w magazynie artykułów suchych
Odpowiedź "w komorze chłodniczej" jest prawidłowa, ponieważ temperatura w zakresie od 0°C do 4°C jest optymalna dla przechowywania wielu produktów spożywczych, w tym mięsa, nabiału oraz owoców i warzyw. Komory chłodnicze są projektowane z myślą o utrzymaniu stabilnych warunków temperaturowych, co minimalizuje ryzyko rozwoju mikroorganizmów i psucia się produktów. Przykładem zastosowania tego zakresu temperatur w praktyce jest przechowywanie świeżych ryb, które wymagają niskotemperaturowego środowiska, aby zachować swoją jakość i świeżość. Standardy sanitarno-epidemiologiczne, takie jak HACCP, wskazują na konieczność zachowania odpowiednich warunków chłodniczych w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Ponadto, komory chłodnicze są zaprojektowane w taki sposób, aby umożliwiały łatwy dostęp do produktów oraz ich efektywne organizowanie, co jest niezbędne w przemyśle spożywczym.
Pytanie 20

Seler, aby zachować białą barwę oraz nie stracić wartości odżywczych, powinien zostać

A. skropiony sokiem z cytryny i oliwą
B. zalany zimną, osłodzoną wodą
C. zalany zimną, osoloną wodą
D. skropiony wrzącą wodą i mlekiem
Seler na surówkę skropiony sokiem z cytryny i oliwą zyskuje na trwałości oraz zachowuje swoją białą barwę dzięki działaniu przeciwutleniającemu soku z cytryny, który ogranicza utlenianie enzymatyczne. Po rozdrobnieniu, seler jest narażony na utlenianie, co może prowadzić do brunatnienia i utraty wartości odżywczych. Sok z cytryny, bogaty w witaminę C, działa jako naturalny konserwant, a oliwa z oliwek zawiera zdrowe tłuszcze, które wspomagają przyswajanie niektórych składników odżywczych, takich jak witaminy A, D, E oraz K, które są rozpuszczalne w tłuszczach. W praktyce, przygotowując surówki, warto stosować ten sposób, aby nie tylko poprawić walory wizualne potrawy, ale także zwiększyć ich wartość zdrowotną. Dobre praktyki kulinarne wskazują, że takie połączenie nie tylko przedłuża świeżość warzyw, ale też poprawia ich smak oraz aromat, co jest istotne w diecie bogatej w warzywa i owoce.
Pytanie 21

Przy sporządzaniu konfitur owoce powinny być

A. zmrożone i zagęszczone
B. gotowane w syropie cukrowym
C. oczyszczone i odparowane
D. odparowane pod ciśnieniem
Gotowanie owoców w syropie cukrowym to kluczowy proces przy przygotowywaniu konfitur, który wpływa na smak, teksturę oraz trwałość gotowego produktu. Syrop cukrowy działa jako środek konserwujący, zwiększając zawartość cukru w produkcie, co utrudnia rozwój mikroorganizmów. Proces gotowania pozwala na wydobycie naturalnych soków z owoców, co sprzyja ich równomiernemu rozgotowaniu oraz intensyfikacji smaku. Owoce należy najpierw przygotować, myjąc i krojąc na mniejsze kawałki, a następnie umieścić je w garnku razem z syropem przygotowanym z cukru i wody. Gotowanie powinno odbywać się na umiarkowanym ogniu, co pozwala na odparowanie nadmiaru wody i uzyskanie odpowiedniej konsystencji. Regularne mieszanie jest istotne, aby zapobiec przypaleniu. Po zakończeniu gotowania, konfitury powinny być przechowywane w wyparzonych słoikach, co zapewnia ich długotrwałość. Przykładem mogą być konfitury z truskawek, które po odpowiednim przygotowaniu i gotowaniu w syropie cukrowym zachowują intensywny smak i aromat owoców.
Pytanie 22

Do przygotowania ciasta kruchego dla 4 osób zużyto 0,3 kg mąki, 0,2 kg tłuszczu i 0,1 kg cukru. Ile surowców należy przygotować do sporządzenia ciasta dla 20 osób?

mąka [g]tłuszcz [g]cukier [g]
A.15010050
B.300200100
C.15001000500
D.300020001000

A. B.
B. D.
C. C.
D. A.
Odpowiedź 'C' jest poprawna, ponieważ ilość surowców do przygotowania ciasta kruchego musi być proporcjonalnie zwiększona w zależności od liczby osób. W przypadku, gdy oryginalna receptura przewiduje składniki dla 4 osób, a my chcemy przygotować ciasto dla 20 osób, zachodzi konieczność przeliczenia ilości surowców. Wzrost liczby osób o pięciokrotność (20/4=5) wymaga zwiększenia każdych z użytych składników również pięciokrotnie. Dlatego, mamy: 0,3 kg mąki x 5 = 1,5 kg, 0,2 kg tłuszczu x 5 = 1 kg, oraz 0,1 kg cukru x 5 = 0,5 kg. Ostatecznie, uzyskane wartości odpowiadają odpowiedzi 'C'. Przykłady zastosowania tej metody można znaleźć w gastronomii, gdzie często adaptuje się przepisy w zależności od liczby gości, co wymaga umiejętności przeliczania surowców. Warto stosować się do takich praktyk, aby uniknąć niedoborów lub nadmiaru składników, co wpływa na efektywność produkcji i kontrolę kosztów. Zrozumienie proporcji w przepisach jest kluczowe dla osiągnięcia jednolitej jakości potraw oraz zapewnienia satysfakcji konsumentów.
Pytanie 23

Oliwę należy przechowywać w warunkach, gdzie temperatura wynosi

A. od 0 do 4°C
B. od 6 do 9°C
C. od 20 do 25°C
D. od 10 do 18°C
Trzymanie oliwy z oliwek w złych temperaturach, jak te wymienione w pozostałych odpowiedziach, może naprawdę pogorszyć jej jakość. Choć temperatura 20-25°C wydaje się ok, to w rzeczywistości przyspiesza różne reakcje chemiczne, co prowadzi do oksydacji. To znaczy, że oliwa traci wartości odżywcze i jej smak się pogarsza. Z drugiej strony, trzymanie jej w bardzo niskiej temperaturze, może powodować, że będzie mętna i pojawią się osady, co wynika z krystalizacji. Mętność nie zawsze oznacza, że coś jest zepsute, ale może trochę psuć przyjemność z jedzenia. Często ludzie myślą, że zimna temperatura to zawsze dobry pomysł, ale tak nie jest. Ważne jest, żeby utrzymać stabilną temperaturę, żeby uniknąć problemów z jakością oliwy. Dlatego trzymanie się zasad dotyczących jej przechowywania jest ważne, zarówno dla smaku, jak i dla zdrowia.
Pytanie 24

Jaki jest średni udział energii pochodzącej z białek, tłuszczów i węglowodanów w zdrowej diecie?

A. 10%, 60%, 30%
B. 60%, 10%, 30%
C. 10%, 30%, 60%
D. 30%, 60%, 10%
Wybór odpowiedzi, w której dominują białka lub tłuszcze, jest niezgodny z aktualnymi zaleceniami dietetycznymi. Wysoki udział białek, na przykład w odpowiedziach, które sugerują 60% z białek, może prowadzić do nadmiernego obciążenia nerek oraz nieefektywnego wykorzystania energii w organizmie. Takie podejście do dietetyki nie uwzględnia, że białka, choć kluczowe dla budowy mięśni i regeneracji tkanek, powinny stanowić tylko część zrównoważonego planu żywieniowego. Ponadto, zawyżenie udziału tłuszczów, szczególnie tych nasyconych, może prowadzić do zwiększonego ryzyka chorób serca. Odpowiedzi, które sugerują wysokie procenty dla tłuszczów, mogą wynikać z mylnego przekonania, że tłuszcze są szkodliwe. W rzeczywistości, to źródła nienasycone są korzystne, ale ich nadmiar w diecie może prowadzić do nadwagi. Z kolei pominięcie odpowiedniego poziomu węglowodanów w diecie, jak sugerują błędne odpowiedzi, prowadzi do niedoboru energii, co negatywnie wpływa na wydolność fizyczną i psychiczną. W praktyce, zbalansowane makroskładniki są kluczowe dla zdrowia, a ich proporcje powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb energetycznych oraz aktywności fizycznej osoby.
Pytanie 25

Aby uniknąć niekorzystnych zmian podczas przygotowywania surówki, warzywa powinny być

A. dokładnie umyte i umieszczone w zimnej wodzie
B. pokrojone, doprawione i przechowywane w lodówce
C. pokrojone po umyciu i przykryte
D. pokrojone i doprawione tuż przed podaniem
Podejścia zaproponowane w niepoprawnych odpowiedziach mogą prowadzić do niekorzystnych zmian w warzywach oraz obniżenia jakości surówek. Oczyszczanie i moczenie warzyw w zimnej wodzie, mimo że są to praktyki stosowane w kuchni, mogą powodować utratę cennych składników odżywczych, takich jak witaminy rozpuszczalne w wodzie. Ponadto, długotrwałe moczenie może sprzyjać namnażaniu się bakterii, co stanowi zagrożenie dla zdrowia. Drugie podejście, sugerujące rozdrobnienie po opłukaniu i przykrycie, także nie jest optymalne. Przykrycie nie powstrzyma procesu utleniania, a pokrojone warzywa mogą szybko tracić swoje walory smakowe i teksturalne. W przypadku surówek, kluczowe jest, aby zachować świeżość składników, co wymaga ich właściwego przygotowania. Natomiast przechowywanie surówki w chłodni po doprawieniu może prowadzić do zmiany struktury i smaku, zwłaszcza w przypadku warzyw, które szybko tracą chrupkość. Ostatecznie, najważniejszym błędem jest myślenie, że preparacja surówki może odbywać się z wyprzedzeniem bez konsekwencji dla jakości, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które nakładają nacisk na świeżość i odpowiednią obróbkę składników.
Pytanie 26

Jaki proces zachodzi przy przygotowywaniu kisielu kawowego po dodaniu mieszanki z mlekiem i mąką?

A. Żelowanie błonnika
B. Karmelizacja cukru
C. Kleikowanie skrobi
D. Koagulacja białek
Kleikowanie skrobi to proces, który zachodzi, gdy skrobia, obecna w mące, jest poddawana działaniu ciepłej cieczy, co prowadzi do jej pęcznienia i tworzenia żelowej konsystencji. W przypadku kisielu kawowego, po dodaniu zawiesiny z mleka i mąki, skrobia zaczyna absorbować wodę i tworzy żel, co nadaje potrawie pożądaną gęstość i teksturę. Jest to istotny proces w kuchni, szczególnie w produkcji deserów, sosów czy zup, gdzie odpowiednia konsystencja jest kluczowa. W praktyce, dobrze przeprowadzone kleikowanie skrobi zapewnia równomierne rozmieszczenie składników, co przyczynia się do uzyskania smaku i estetyki dania. Warto zaznaczyć, że prawidłowe ciepło i czas gotowania są kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów; zbyt krótki czas może skutkować niepełnym kleikowaniem, natomiast zbyt długi czas może prowadzić do rozkładu skrobi, co w efekcie wpłynie negatywnie na konsystencję. Dlatego w przemyśle gastronomicznym, znajomość procesu kleikowania skrobi jest niezbędna dla uzyskania wysokiej jakości produktów.
Pytanie 27

Jak należy podawać carpaccio wołowe?

A. na płaskim talerzu
B. na desce drewnianej
C. w kokilce
D. w bulionówce
Wybór niewłaściwych naczyń do serwowania carpaccio wołowego może prowadzić do różnych nieporozumień i błędów w prezentacji dania. Na przykład, bulionówka, która służy do podawania zup, nie jest odpowiednia, ponieważ jej forma i głębokość nie sprzyjają estetycznemu wyeksponowaniu cienko pokrojonego mięsa. Podawanie carpaccio w takim naczyniu może ograniczać jego widoczność i odbierać przyjemność z degustacji, co w gastronomii jest kluczowym elementem doświadczenia kulinarnego. Podobnie, deska drewniana, chociaż popularna w przypadku serwowania serów czy przekąsek, nie jest optymalnym wyborem dla carpaccio. Drewno może wchłaniać soki i aromaty mięsa, co może wpływać negatywnie na jego smak i teksturę. Co więcej, deski nie są zwykle odpowiednio podgrzewane, co może prowadzić do szybszego utleniania się składników, a tym samym do pogorszenia jakości dania. Z kolei kokilka, przeznaczona głównie do zapiekania lub podawania małych porcji dań, również nie sprawdzi się w tym kontekście. Niska wysokość i mała średnica takiego naczynia ograniczają możliwość estetycznego rozłożenia składników, a także mogą powodować, że carpaccio będzie wyglądać na chaotycznie podane. W gastronomii kluczowe jest, aby podawane potrawy były zgodne z ich charakterem, a wybór odpowiednich naczyń ma ogromny wpływ na ostateczne wrażenie kulinarne. Zatem, stosowanie właściwych naczyń jest niezbędne dla zachowania integralności dania oraz podkreślenia jego atutów smakowych i wizualnych.
Pytanie 28

Aby przyrządzić schab pieczony dla 5 osób, wykorzystano: 700 g schabu, 35 g masła oraz 70 g musztardy. Jakie ilości składników trzeba mieć, aby przygotować 25 porcji schabu pieczonego?

A. 3500 g schabu, 185 g masła, 360 g musztardy
B. 7000 g schabu, 350 g masła, 700 g musztardy
C. 3500 g schabu, 175 g masła, 350 g musztardy
D. 1750 g schabu, 87 g masła, 175 g musztardy
Jak chcesz przygotować schab pieczony dla 25 osób, musisz zwiększyć ilości składników odpowiednio. Najpierw musisz policzyć, ile schabu potrzebujesz na jedną porcję. Zauważ, że na 5 porcji zużyto 700 g schabu, czyli wychodzi, że na jedną porcję przypada 140 g (700 g podzielone przez 5). A więc na 25 porcji potrzebujesz 25 razy 140 g, co daje 3500 g schabu. Przechodząc do masła: jeśli na 5 porcji mamy 35 g, to na jedną porcję przypada 7 g, a dla 25 porcji daje to 25 razy 7 g, czyli 175 g masła. Z musztardą jest podobnie: 70 g na 5 porcji to 14 g na jedną porcję, więc dla 25 porcji to 25 razy 14 g, czyli 350 g musztardy. Podsumowując, prawidłowe odpowiedzi to 3500 g schabu, 175 g masła i 350 g musztardy. To wszystko opiera się na prostych zasadach proporcji, które są mega ważne w gotowaniu i planowaniu posiłków. Dzięki temu można lepiej zarządzać surowcami i unikać marnotrawstwa, co jest super istotne w kuchni.
Pytanie 29

Śluz pokrywający skórę świeżych ryb powinien mieć

A. gęstą i szaro zabarwioną substancję
B. ciągliwą i nieprzezroczystą formę
C. przezroczystą oraz nieciągliwą strukturę
D. rzadką i mętną konsystencję
Odpowiedź "przezroczysty i nieciągliwy" jest poprawna, ponieważ świeży śluz rybny powinien mieć klarowną i lekko wodnistą konsystencję, co jest oznaką wysokiej jakości i świeżości ryby. Śluz ten pełni kilka istotnych funkcji, takich jak ochrona skóry ryby przed patogenami i urazami, a także pomaga w zmniejszeniu oporu wody podczas pływania. W praktyce, gdy ryba jest świeża, jej śluz nie tylko jest przezroczysty, ale także nie powinien być kleisty, co świadczy o braku degradacji biologicznej. Warto zwrócić uwagę, że w handlu rybnym, świeżość ryby jest często oceniana na podstawie wyglądu śluzu, dlatego profesjonalni sprzedawcy ryb dbają o to, aby produkty, które oferują, spełniały te standardy jakości. W kontekście gastronomicznym, zrozumienie charakterystyki śluzu rybnego jest kluczowe dla zachowania jakości i świeżości potraw rybnych, co wprowadza nas w temat odpowiedniego przechowywania oraz obróbki ryb.
Pytanie 30

W niskokalorycznej diecie zaleca się unikanie spożycia

A. chudych rybek
B. filetów z indyków
C. cielęciny
D. baraniny
Baranina jest mięsem o stosunkowo wysokiej zawartości tłuszczu, co czyni ją mniej korzystnym wyborem w diecie niskoenergetycznej. Dieta ta opiera się na ograniczaniu kalorii, co oznacza eliminację produktów bogatych w tłuszcze nasycone, które mogą wpływać na przyrost masy ciała oraz zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. W praktyce, osoby stosujące niskoenergetyczną dietę powinny koncentrować się na chudych źródłach białka, takich jak pierś z indyka czy chude ryby, które są bogate w białko, a jednocześnie ubogie w tłuszcze. Warto również zwrócić uwagę na metody przygotowania potraw: gotowanie, pieczenie czy grillowanie są znacznie zdrowszymi alternatywami niż smażenie, co pozwala na dalsze zmniejszenie kaloryczności posiłków. Ponadto, wybierając produkty mięsne, dobrze jest zapoznać się z ich składami odżywczymi, co pozwoli na świadome dokonywanie wyborów zgodnych z celami dietetycznymi.
Pytanie 31

Jaką ilość wapnia zawiera szklanka mleka (250 ml), gdy 100 g mleka pełnego ma 118 mg Ca, 138 mg K oraz 44 mg Na?

A. 295 mg
B. 236 mg
C. 345 mg
D. 110 mg
Odpowiedź 295 mg wapnia w szklance mleka (250 ml) jest poprawna z uwagi na proporcjonalne przeliczenie zawartości minerałów w mleku. Mleko pełne zawiera 118 mg wapnia w 100 g, co odpowiada około 100 ml. Zatem w 250 ml (czyli 2,5 razy więcej) możemy obliczyć ilość wapnia, mnożąc 118 mg przez 2,5. W rezultacie otrzymujemy 295 mg wapnia. Wapń jest kluczowym minerałem, który odgrywa ważną rolę w wielu procesach biologicznych, w tym w budowie kości i zębów oraz w funkcjonowaniu układu nerwowego. W codziennym życiu, odpowiednia podaż wapnia jest niezwykle ważna, szczególnie dla dzieci, kobiet w ciąży oraz osób starszych, które są bardziej narażone na osteoporozę. Wartości odżywcze mleka pełnego są zgodne z zaleceniami żywieniowymi, które sugerują, że dorośli powinni spożywać około 1000 mg wapnia dziennie, a dzieci i młodzież nawet więcej, co czyni mleko istotnym elementem diety.
Pytanie 32

Zalecana dzienna dawka żelaza dla kobiet w przedziale wiekowym 19-50 lat wynosi 19 mg. Jaką ilość wątróbki drobiowej należy zjeść, aby dostarczyć tę ilość żelaza, skoro 100 g zawiera 9,5 mg żelaza?

A. 200,00 g
B. 150,00 g
C. 19,00 g
D. 38,00 g
W analizie błędnych odpowiedzi można zauważyć kilka typowych myśli prowadzących do niewłaściwych wniosków. W przypadku odpowiedzi sugerujących ilości 150 g, 38 g czy 19 g, kluczowym problemem jest nieprawidłowe zrozumienie proporcji oraz sposobu obliczania zapotrzebowania na żelazo. Na przykład, wybierając 150 g, osoba mogła zakładać, że z tej ilości dostarczy wystarczającą ilość żelaza, jednak po wykonaniu obliczeń okazuje się, że 150 g wątróbki dostarcza jedynie 14,25 mg żelaza (150 g x 9,5 mg / 100 g), co jest poniżej wymaganej normy. Podobnie, 38 g wątróbki dostarcza tylko 3,61 mg żelaza, a 19 g jedynie 1,81 mg. W związku z tym, brak umiejętności stosowania zasad proporcjonalności w obliczeniach może prowadzić do poważnych błędów w ocenie zapotrzebowania na składniki odżywcze. Zrozumienie, jak obliczać wartości odżywcze na podstawie dostępnych informacji, jest kluczowe dla planowania zdrowej diety. Należy zatem zawsze podchodzić do takich obliczeń z dużą starannością, aby dostarczyć organizmowi odpowiednich ilości niezbędnych składników pokarmowych. W kontekście zdrowia kobiet, szczególnie ważne jest, aby unikać niedoborów, które mogą prowadzić do anemii oraz wpływać negatywnie na codzienne funkcjonowanie.
Pytanie 33

Jaką kwotę należy przeznaczyć na zakup twarogu potrzebnego do przygotowania 80 porcji pasty rybnej, jeśli norma surowcowa na 4 porcje wynosi 250 g twarogu, a cena 1 kg twarogu to 15,00 zł?

A. 6,00 zł
B. 7,50 zł
C. 60,00 zł
D. 75,00 zł
Żeby obliczyć, ile twarogu potrzebujesz na 80 porcji pasty rybnej, dobrze jest na początek sprawdzić, ile tego twarogu potrzeba na jedną porcję. Z normatywu wychodzi, że na 4 porcje to 250 g. Więc na jedną porcję przypada 250 g podzielone przez 4, co daje 62,5 g. Jak chcesz zrobić 80 porcji, to musisz pomnożyć tę ilość przez 80, czyli 62,5 g razy 80 daje 5000 g, a to jest 5 kg. Jeżeli cena za 1 kg twarogu to 15,00 zł, to za te 5 kg zapłacisz 75,00 zł. Takie obliczenia są naprawdę ważne w gastronomii, bo precyzyjne liczenie kosztów surowców przekłada się na zyski. Trzymanie się normatywów i dokładne obliczenia są kluczowe, żeby dobrze zarządzać kosztami w restauracji czy cateringu.
Pytanie 34

Przed pieczeniem do sufletu jabłkowego wykonanego z przetartych jabłek, które zostały podsmażone z cukrem, należy dodać

A. drożdże
B. sodę
C. pianę z białek
D. proszek do pieczenia
Prawidłowym dodatkiem do sufletu jabłkowego jest piana z białek, ponieważ jej struktura wpływa na lekkość i puszystość końcowego produktu. Ubijanie białek na sztywno wprowadza do masy powietrze, co jest kluczowe dla uzyskania charakterystycznej tekstury sufletów. Podczas pieczenia, powietrze w pianie ekspanduje, sprawiając, że suflet rośnie, a jednocześnie nadaje mu delikatność. W praktyce, dodanie ubitych białek do masy jabłkowej powinno odbywać się z zachowaniem ostrożności, aby nie zniszczyć struktury piany. Należy delikatnie wmieszać białka do masy jabłkowej, używając techniki składania, co pozwoli zachować ich objętość. Suflet jabłkowy z właściwie przygotowaną pianą z białek może być podawany jako lekki deser, idealny na różne okazje. Warto również pamiętać, że serwowanie sufletu zaraz po upieczeniu jest kluczowe, ponieważ z czasem traci on swoją puszystość.
Pytanie 35

Jaka technika gotowania powoduje zmianę naturalnej barwy brokułów na oliwkowo-brunatną?

A. Z dodatkiem soli i cukru
B. Z dodatkiem cukru i masła
C. W małej ilości wody
D. Od wrzącej wody
Istnieje wiele błędnych podejść do gotowania brokułów, które mogą prowadzić do zmiany ich naturalnej barwy oraz obniżenia wartości odżywczej. Metoda gotowania z dodatkiem cukru i masła, choć popularna w niektórych przepisach, nie jest odpowiednia do zachowania oryginalnego koloru brokułów. Cukier i tłuszcz mogą prowadzić do karmelizacji, co zmienia zarówno smak, jak i kolor warzyw. Niekorzystne do zmiany barwy brokułów jest również gotowanie ich w wodzie wrzącej. Długość czas gotowania w takiej metodzie może prowadzić do nadmiernego rozkładu chlorofilu, co skutkuje utratą intensywnej zieleni i pojawieniem się oliwkowo-brunatnych odcieni. Podobną sytuację mamy w przypadku gotowania z dodatkiem soli i cukru. Choć sól może wspomagać smak, nadmiar soli w połączeniu z cukrem również przyczynia się do reakcji chemicznych zmieniających kolor warzyw. Prawidłowe gotowanie brokułów wymaga zrozumienia procesów chemicznych, takich jak denaturacja białek i rozkład enzymów, które są kluczowe dla zachowania estetyki i wartości odżywczych potraw. Warto pamiętać, że dobre praktyki kulinarne, takie jak szybkie gotowanie na parze czy blanszowanie, są kluczem do osiągnięcia pożądanego efektu wizualnego oraz smakowego.
Pytanie 36

Jakie danie wyróżnia się w polskiej kuchni?

A. Gulaszowa zupa
B. Zupa cebulowa
C. Schab pieczony ze śliwkami
D. Pieczone jabłka z rodzynkami
Schab pieczony ze śliwkami to jedno z klasycznych dań kuchni polskiej, które od wieków gości na naszych stołach. To danie łączy w sobie smaki słodkich śliwek i delikatnego schabu, co sprawia, że jest ono bardzo popularne, szczególnie podczas świąt i uroczystości rodzinnych. Schab, jako mięso wieprzowe, jest uznawany za podstawowy składnik wielu polskich potraw, a jego pieczenie w połączeniu z owocami, takimi jak śliwki, to technika, która podkreśla tradycyjne polskie podejście do gotowania. Przygotowanie schabu pieczonego ze śliwkami wymaga znajomości odpowiednich technik kulinarnych, takich jak marynowanie mięsa, co pozwala na uzyskanie jego soczystości oraz wzbogacenie smaku. Warto również zwrócić uwagę, że to danie można serwować z różnorodnymi dodatkami, np. kluskami śląskimi czy duszonymi warzywami, co daje możliwość kreatywnego podejścia do prezentacji potrawy i jej harmonizacji z innymi elementami posiłku. Takie połączenie smaków jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, które promują wykorzystanie lokalnych składników i sezonowych owoców, co czyni danie nie tylko smacznym, ale również zdrowym wyborem.
Pytanie 37

Czym jest tartinka?

A. pasta z solonej ikry tuńczyka
B. gotowany pasztet z ryby
C. kruchy placek ze słonym farszem
D. mała dekoracyjna kanapka
Odpowiedzi, które wskazują na inne formy potraw, jak gotowany pasztet z ryby, kruchy placek ze słonym farszem czy pasta z solonej ikry tuńczyka, wprowadzają w błąd, ponieważ każda z tych potraw ma odmienny charakter i zastosowanie. Gotowany pasztet z ryby to potrawa, która zazwyczaj jest bardziej zwarta i podawana jako danie główne lub przystawka, a nie w formie małej kanapki. Pasztet często wymaga dłuższego procesu przygotowania i serwowany jest w większych porcjach. Kruchy placek ze słonym farszem, z kolei, przypomina bardziej danie główne lub przystawkę, jak na przykład tarta, co również różni się od idei małej i dekoracyjnej kanapki. Pasta z solonej ikry tuńczyka, choć może być stosowana jako smarowidło na pieczywo, wciąż nie oddaje charakterystyki tartinki, która jest całością w postaci małego, estetycznego kawałka chleba z różnorodnymi dodatkami. Tego rodzaju błędy myślowe mogą wynikać z braku zrozumienia pojęcia 'tartinka' i jej miejsca w kulinariach. Warto zatem zgłębić temat małych przekąsek, aby lepiej orientować się w ich klasyfikacji i zastosowaniach w różnych kontekstach kulinarnych.
Pytanie 38

Który z poniższych napojów nie jest fermentowanym produktem mlecznym?

A. kumys
B. kefir
C. bawarka
D. jogurt
Bawarka jest napojem, który powstaje z połączenia kawy z mlekiem, co czyni ją napojem mlecznym, ale nie fermentowanym. W przeciwieństwie do kefiru, jogurtu i kumysu, które są produktami fermentowanymi, bawarka nie przechodzi procesu fermentacji. Kefir i jogurt to produkty, które powstają w wyniku działania specyficznych kultur bakterii oraz drożdży, które fermentują laktozę zawartą w mleku. Kumys z kolei jest napojem fermentowanym, produkowanym z mleka klaczy. Fermentacja nie tylko zmienia smak i konsystencję tych produktów, ale również wpływa na ich wartość odżywczą, wzbogacając je o probiotyki wspierające zdrowie jelit. Zrozumienie różnicy między tymi napojami jest kluczowe dla zdrowego stylu życia i diety.
Pytanie 39

Czym jest skrót GMP?

A. Gwarantowaną Jakością Żywności
B. Dobrą Praktyką Gastronomiczną
C. Dobrą Praktyką Produkcyjną
D. Systemem Jakości Produkcji
Wybór odpowiedzi dotyczącej Systemu Jakości Produkcji wskazuje na mylne zrozumienie różnicy między systemami jakości a dobrymi praktykami produkcyjnymi. System Jakości Produkcji może obejmować różne aspekty, takie jak ISO 9001, które koncentrują się na ogólnym zarządzaniu jakością, ale nie są specyficzne dla produkcji. Z kolei Dobra Praktyka Gastronomiczna, która jest inną z zaproponowanych odpowiedzi, odnosi się do standardów w branży gastronomicznej dotyczących przygotowania i serwowania żywności, co również jest odmiennym zagadnieniem w porównaniu do GMP. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ GMP dotyczy stricte procesu produkcji, a nie samego zarządzania jakością czy praktyk kulinarnych. Odrzucenie odpowiedzi 4 dotyczącej Gwarantowanej Jakości Żywności również ukazuje nieporozumienie, ponieważ ten termin nie odnosi się do konkretnych praktyk wytwarzania, ale raczej do systemów certyfikacji gotowych produktów. Kluczowym błędem jest zatem mylenie terminologii oraz zakresów działania poszczególnych podejść w kontekście zapewnienia jakości w różnych branżach. Poprawne zrozumienie GMP jako specyficznych zasad dotyczących procesów produkcyjnych jest niezbędne dla utrzymania standaryzacji oraz jakości produktów w różnych sektorach przemysłowych, co podkreśla znaczenie edukacji w tym obszarze.
Pytanie 40

Kucharz z zranionym palcem, na którym występują zmiany ropne i zajmuje się przygotowaniem surówek, może stanowić źródło zakażenia dla konsumentów?

A. listerią
B. gronkowcem
C. włośniem
D. salmonellą
Listeria monocytogenes, którą można naturalnie znaleźć w środowisku, jest niebezpiecznym patogenem, ale jej głównym źródłem zakażeń są zanieczyszczone produkty mleczne oraz nieprawidłowo przygotowane mięso, a nie zakażone rany. Salmonella najczęściej przenosi się przez surowe lub niedogotowane jaja, mięso drobiowe oraz zanieczyszczoną żywność, a nie przez osoby z uszkodzeniami skóry, dlatego rozważanie jej w kontekście zakażeń spowodowanych przez kucharza z raną jest błędne. Włośnica, wywołana przez włośnia krętego, występuje głównie w surowym lub niedogotowanym mięsie wieprzowym i nie ma związku z ranami kucharzy. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie źródła zakażeń z drogą przenoszenia patogenów. Kluczowe dla zrozumienia jest również, że w kontekście działalności gastronomicznej, potencjalne zagrożenia mikrobiologiczne muszą być analizowane w kontekście ich źródła, drogi przenoszenia oraz warunków, które sprzyjają ich rozwojowi. Dlatego ważne jest, aby personel kuchenny miał świadomość zagrożeń, które niosą ze sobą ich własne działania i stan zdrowia, co wpływa na bezpieczeństwo żywności.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej