Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 23:28
Data zakończenia: 15 maja 2025 23:39

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Bilans paszowy przykładowego gospodarstwa (w dt) Wskaż paszę, dla której bilans paszowy jest zerowy.

Wyszczególnienie	Zielonka	Kukurydza na kiszonkę	Siano	Pasza treściwa	Dodatki mineralne
Zapotrzebowanie	5000	3922	48	543	7,9
Produkcja	4600	6500	48	0	0
Nadwyżka (+) Niedobór (–)

A. Siano.

B. Kukurydza na kiszonkę.

C. Pasza treściwa.

D. Zielonka.

Wybór innych pasz niż siano może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących bilansowania pasz w gospodarstwie. Kukurydza na kiszonkę, zielonka oraz pasze treściwe mogą być nieodpowiednio interpretowane jako pasze o zerowym bilansie paszowym. Kukurydza na kiszonkę to silosowana pasza, której produkcja i zapotrzebowanie mogą się różnić w zależności od sezonu i jakości plonów, co znacznie utrudnia osiągnięcie stanu równowagi. Zielonka, będąca świeżym materiałem roślinnym, również nie gwarantuje zrównania zapotrzebowania i produkcji ze względu na sezonowe zmiany oraz specyfikę zbiorów. Pasze treściwe, bogate w składniki odżywcze, są wykorzystywane jako uzupełnienie diety zwierząt, ale ich bilans również nie jest prosty do oszacowania bez szczegółowej analizy. Często rolnicy popełniają błąd, oceniając bilans paszowy jedynie na podstawie jednego czynnika, co prowadzi do błędnych decyzji żywieniowych. Zrozumienie koncepcji bilansu paszowego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania hodowlą oraz produkcją pasz, a poleganie na intuicyjnych wyborach paszowych może skutkować problemami zdrowotnymi w stadzie oraz nieoptymalnym wykorzystaniem zasobów. Dlatego kluczowe jest podejście systemowe, uwzględniające wszystkie aspekty żywienia zwierząt.

Pytanie 2

Rolnik ma obowiązek używać w diecie cieląt paszy zawierającej włókniste komponenty dla zwierząt po ukończeniu

A. 8 tygodnia życia

B. 4 tygodnia życia

C. 6 tygodnia życia

D. 2 tygodnia życia

Wybór odpowiedzi dotyczący 4, 6 czy 8 tygodnia życia sugeruje nieprawidłowe zrozumienie faz rozwoju cieląt oraz ich potrzeb żywieniowych. W okresie do 4 tygodnia życia cielęta powinny być głównie karmione mlekiem, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest jeszcze w pełni przystosowany do trawienia pasz włóknistych. Opóźnienie w wprowadzeniu paszy włóknistej może prowadzić do niedostatecznego rozwinięcia mikroflory jelitowej, co skutkuje problemami z trawieniem i zwiększa ryzyko wystąpienia schorzeń metabolicznych. Wybór 8 tygodnia życia jest jeszcze bardziej nieadekwatny, ponieważ cielęta powinny już w tym czasie być przyzwyczajane do pełnoporcjowej diety, w której pasze włókniste odgrywają kluczową rolę. W praktyce, zwlekanie z wprowadzeniem włóknistych składników diety może prowadzić do osłabienia organizmu, a także opóźniać proces prawidłowego wzrostu i rozwoju cieląt. Dlatego istotne jest, aby rolnicy ściśle przestrzegali zaleceń dotyczących żywienia, aby zapewnić zdrowie oraz optymalny rozwój swoich zwierząt.

Pytanie 3

Jakie urządzenie służy do pomiaru prędkości przepływu powietrza w pomieszczeniu inwentarskim?

A. wakuometr

B. anemometr

C. termometr

D. higrometr

Wakuometr to instrument używany do pomiaru ciśnienia w układzie pneumatycznym, a nie do oceny szybkości przepływu powietrza. Pomiar ciśnienia może dostarczyć informacji o różnicy ciśnień, lecz nie przekłada się bezpośrednio na prędkość przepływu powietrza, co jest kluczowe w kontekście potrzeb inwentarskich. Termometr, z kolei, służy do pomiaru temperatury, co może być pomocne w ocenie warunków środowiskowych, ale nie dostarcza danych dotyczących szybkości powietrza. Higrometr jest używany do pomiaru wilgotności powietrza, co ma znaczenie dla komfortu zwierząt, ale również nie odnosi się do prędkości przepływu. W kontekście pomieszczeń inwentarskich, zrozumienie różnicy między tymi urządzeniami jest kluczowe, aby nie popełniać błędów w doborze odpowiednich narzędzi do monitorowania warunków. Częstym błędem jest zakładanie, że pomiar ciśnienia lub temperatury może dostarczyć wystarczających informacji na temat przepływu powietrza. To prowadzi do nieefektywności w zarządzaniu mikroklimatem, co z kolei może negatywnie wpłynąć na zdrowie i wydajność zwierząt. Dlatego tak ważne jest użycie odpowiednich instrumentów pomiarowych, takich jak anemometry, w celu uzyskania precyzyjnych danych, które są niezbędne do podejmowania właściwych decyzji w zakresie wentylacji i utrzymania odpowiednich warunków w obiektach inwentarskich.

Pytanie 4

Nasienie używane w sztucznym unasiennianiu powinno pochodzić od zwierząt wpisanych do

A. rejestru głównego lekarza weterynarii

B. ksiąg hodowlanych

C. ksiąg hodowlanych lub rejestrów

D. rejestru ministra rolnictwa

Udzielając odpowiedzi, która odnosi się do rejestru głównego lekarza weterynarii lub rejestru ministra rolnictwa, można popełnić błąd w postrzeganiu roli tych instytucji w procesie hodowli. Mimo że są one istotne dla regulacji prawnych i nadzoru weterynaryjnego, nie zajmują się one bezpośrednio oceną jakości nasienia rozpłodników. Rejestry te mogą zawierać informacje o zwierzętach, ale nie pełnią one funkcji, jaką mają księgi hodowlane, które skupiają się na kryteriach genetycznych i hodowlanych. To może prowadzić do mylnego przekonania, że jakikolwiek rejestr byłby wystarczający do przyjęcia nasienia do sztucznego unasienniania. W praktyce, wykorzystanie nasienia niepochodzącego z ksiąg hodowlanych może skutkować obniżeniem jakości potomstwa, co negatywnie wpływa na całą działalność hodowlaną. W związku z tym ważne jest, aby opierać się na uznanych źródłach, które gwarantują odpowiednie standardy hodowlane. Dobre praktyki w hodowli zwierząt nakładają na hodowców obowiązek korzystania z materiału genetycznego, który jest sprawdzony i dokumentowany w księgach hodowlanych.

Pytanie 5

Przy wykonaniu trokarowania krowy z ostrym wzdęciem żwacza, jaki obszar należy przebić?

A. prawego dołu głodowego

B. linii białej

C. linii grzbietu

D. lewego dołu głodowego

Odpowiedzi, które wskazują na linię białą oraz prawy lub lewy dół głodowy, w kontekście ostrego wzdęcia żwacza, są błędne z kilku powodów. Przede wszystkim, linia biała to obszar anatomiczny, który nie jest odpowiedni do przeprowadzenia zabiegu trokarowania, ponieważ nie znajduje się w pobliżu żwacza i nie umożliwia efektywnego odprowadzenia gazów. Przebicie w tym miejscu może prowadzić do uszkodzenia innych struktur ciała, co stwarza dodatkowe ryzyko dla zdrowia zwierzęcia. Z kolei prawy dół głodowy, choć może wydawać się logicznym wyborem, jest obszarem, w którym ryzyko perforacji innych narządów wewnętrznych jest znaczne. Dodatkowo, gaz nagromadzony w żwaczu nie znajduje się w tej okolicy, co czyni ten wybór niewłaściwym. W przypadku lewego dołu głodowego, jego anatomia sprawia, że jest to najskuteczniejsze miejsce do interwencji. Niewłaściwe wybory mogą prowadzić do poważnych powikłań, w tym do zapalenia otrzewnej, co podkreśla znaczenie znajomości anatomii i fizjologii zwierząt. Wyciąganie błędnych wniosków najczęściej wynika z braku zrozumienia specyfiki zabiegu oraz anatomii krowy, co może prowadzić do nieefektywnych i niebezpiecznych praktyk weterynaryjnych.

Pytanie 6

Cechy prawidłowego wymięcia krowy to

A. zawieszenie brzuszne i kształt kulisty

B. zawieszenie sromowe i kształt miskowaty

C. zawieszenie sromowo-brzuszne i kształt skrzynkowaty

D. zawieszenie sromowo-brzuszne i kształt kulisty

Prawidłowe wymię krowy charakteryzuje zawieszenie sromowo-brzuszne oraz kształt skrzynkowaty. Zawieszenie sromowo-brzuszne oznacza, że wymię jest podparte tak, że jego dolna część jest nieznacznie uniesiona, co sprzyja prawidłowemu odpływowi mleka i zmniejsza ryzyko stanów zapalnych. Kształt skrzynkowaty jest preferowany, ponieważ pozwala na efektywne gromadzenie mleka oraz ułatwia dojenie ręczne lub mechaniczne. Wymiona o tym kształcie są bardziej wydajne, co jest istotne zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla ekonomiki produkcji mleka. W praktyce, zwierzęta z takimi wymionami wykazują lepsze wyniki w zakresie wydajności mlecznej oraz zdrowotności. Dobrą praktyką hodowlaną jest wybór buhajów, których potomstwo charakteryzuje się zadowalającymi cechami anatomicznymi wymion, co można monitorować przy użyciu standardów oceny zwierząt, takich jak wskaźniki cech pokarmowych i morfologicznych.

Pytanie 7

Kury rasy Leghorn mają grzebień

A. pojedynczy

B. groszkowy

C. różyczkowy

D. orzeszkowy

Kury rasy Leghorn charakteryzują się grzebieniem pojedynczym, co jest jednym z kluczowych elementów ich morfologii. Grzebień ten jest dobrze rozwinięty i wyróżnia się prostą strukturą, co sprzyja lepszej wentylacji i termoregulacji ptaków w ciepłym klimacie, w którym często są hodowane. Pojedynczy grzebień jest istotny również z punktu widzenia estetyki i standardów wystawowych, ponieważ wiele organizacji hodowlanych wymaga od zwierząt poszczególnych cech rasowych. Rasa Leghorn, znana ze swojej wydajności w produkcji jaj, jest szeroko stosowana w przemyśle drobiarskim. Znajomość cech morfologicznych, takich jak grzebień, jest kluczowa dla hodowców, którzy dążą do utrzymania czystości rasy oraz poprawy parametrów produkcyjnych. Właściwe zrozumienie i identyfikacja tych cech to niezbędny element skutecznego zarządzania stadem drobiu.

Pytanie 8

Wskaźnik proporcjonalności rozwoju przednich i tylnych ćwiartek wymienia u krowy ustala się na podstawie indeksu wymienia. Optymalne wymię powinno mieć ten wskaźnik na poziomie

A. 25%

B. 50%

C. 75%

D. 100%

Wybór odpowiedzi 25%, 75% lub 100% wskazuje na niepełne zrozumienie zasadności proporcjonalności w rozwoju wymienia krowy. Procenty te nie oddają rzeczywistego stanu, gdyż wymię krowy powinno mieć zharmonizowany rozwój przednich i tylnych ćwiartek. Przyjęcie 25% sugerowałoby, że przednie ćwiartki są zdecydowanie zdominowane przez tylne, co nie tylko obniża efektywność produkcji mleka, ale może również prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak zmniejszona wydajność laktacyjna czy ryzyko kontuzji. Odpowiedź 75% implikuje zbyt duży rozwój przednich ćwiartek, co może prowadzić do nieprawidłowej postawy zwierzęcia oraz problemów z dojeniem. Z kolei odpowiedź 100% sugerowałaby idealną symetrię, co w praktyce również jest niemożliwe do osiągnięcia. Mitem jest, że wymię krowy powinno być w równym stopniu rozwinięte w każdej ćwiartce, co nie uwzględnia naturalnych różnic w anatomii i fizjologii zwierząt. Hodowcy powinni dążyć do zachowania równowagi i dbać o to, aby wskaźnik wynosił około 50%, co sprzyja zdrowotności zwierząt oraz ich wydajności mlecznej. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla sukcesu w hodowli bydła mlecznego.

Pytanie 9

Drożdże karmienne stanowią znakomite źródło

A. włókna

B. węglowodanów

C. białka

D. tłuszczów

Drożdże pastewne są znakomitym źródłem białka, które jest kluczowym składnikiem diety zwierząt. Oferują one wysoką wartość biologiczną białka, co oznacza, że zawierają wszystkie niezbędne aminokwasy, których potrzebują organizmy zwierzęce do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Ponadto, drożdże te zawierają korzystne składniki odżywcze, takie jak witaminy z grupy B, minerały oraz beta-glukan, który wspiera układ odpornościowy. W praktyce, drożdże pastewne są często stosowane w mieszankach paszowych dla bydła, trzody chlewnej oraz drobiu, co pozwala na poprawę efektywności produkcji zwierzęcej. W kontekście standardów, dodawanie drożdży pastewnych do diety zwierząt jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt, ponieważ przyczynia się do lepszego wykorzystania składników odżywczych, a także zmniejsza emisję gazów cieplarnianych związanych z produkcją pasz. Z perspektywy ekonomicznej, wprowadzenie drożdży do pasz może także przyczynić się do obniżenia kosztów, poprzez zwiększenie przyrostów masy ciała zwierząt oraz poprawę jakości produktów zwierzęcych.

Pytanie 10

Kiedy zaczyna się stopniowe wprowadzanie pierwszych pasz stałych w diecie szczeniąt, zazwyczaj od około

A. 3 tygodnia życia

B. 9 tygodnia życia

C. 6 tygodnia życia

D. 1 tygodnia życia

Stopniowe wprowadzanie pasz stałych w diecie szczeniąt zaczyna się od około 3 tygodnia życia. W tym okresie układ pokarmowy szczeniąt zaczyna rozwijać zdolności do trawienia pokarmu stałego, co jest kluczowe dla ich zdrowia i prawidłowego rozwoju. Wprowadzenie pasz stałych odbywa się zazwyczaj poprzez mieszanie karmy suchej z mlekiem lub specjalnym preparatem mlekozastępczym, dzięki czemu szczenięta mogą łatwiej przyzwyczaić się do nowego pokarmu. Warto również pamiętać, że w początkowym okresie życia, do około 6 tygodnia, szczenięta są karmione przede wszystkim mlekiem matki, które dostarcza im niezbędnych składników odżywczych. W miarę jak szczenięta rosną, ich potrzeby żywieniowe rosną, co sprawia, że wprowadzenie pokarmów stałych staje się kluczowym momentem w ich rozwoju. Właściwe wprowadzenie pasz stałych wspiera nie tylko zdrowie fizyczne, ale także rozwój behawioralny, ucząc je jedzenia z miski oraz interakcji z rodzeństwem.

Pytanie 11

Jakie są narządy oddechowe indyków?

A. płucotchawki

B. płuca

C. tchawki

D. skrzela

Skrzela są organami oddechowymi ryb i innych wodnych zwierząt, które umożliwiają wymianę gazów w wodzie. Indyki, jako ptaki lądowe, nie posiadają tej struktury, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich anatomii. Ponadto, płucotchawki są specyficznymi strukturami, które nie występują u ptaków, a ich funkcją jest bardziej złożona. Tchawki to element układu oddechowego, ale pełnią rolę przewodzącą powietrze do płuc, a nie są samodzielnym organem odpowiedzialnym za wymianę gazów. W kontekście układu oddechowego indyków, ważne jest zrozumienie, że to płuca są odpowiedzialne za wymianę tlenu i dwutlenku węgla. Często mylące jest także to, że niektórzy mogą myśleć o tchawce jako o głównym organie oddechowym, podczas gdy jej rola jest bardziej wspomagająca. W praktyce, poprawne zrozumienie funkcji płuc w układzie oddechowym indyków jest kluczowe dla zapewnienia im zdrowego środowiska życia oraz monitorowania ich stanu zdrowia. Właściwe podejście do hodowli indyków uwzględnia nie tylko znajomość ich anatomii, ale również wiedzę na temat ich potrzeb środowiskowych, co jest fundamentalne w nowoczesnym chowie ptaków.

Pytanie 12

Przed przystąpieniem do zabiegu sztucznego unasienniania lochy, jaką należy osiągnąć temperaturę w kąpieli wodnej dla blistra z nasieniem knura?

A. 40-42°C

B. 36-38°C

C. 15-17°C

D. 32-34°C

Wybór niewłaściwej temperatury podgrzewania blistrera może prowadzić do poważnych konsekwencji dla jakości nasienia i efektywności zabiegu inseminacji. Na przykład, podgrzewanie nasienia do 15-17°C jest zbyt niskie i może powodować spadek aktywności plemników, co z kolei przekłada się na ich mniejszą zdolność do zapłodnienia. Komórki plemnikowe w takich warunkach mogą nie być wystarczająco aktywne, co obniża prawdopodobieństwo sukcesu inseminacji. Z kolei temperatura 40-42°C jest zdecydowanie zbyt wysoka, co prowadzi do denaturacji białek w plemnikach i ich trwałego uszkodzenia. Tego rodzaju krytyczne błędy mogą wynikać z nieznajomości fizjologii plemników oraz nieodpowiedniego podejścia do procesu inseminacji. Istotne jest zrozumienie, że nasienie jest żywym materiałem biologicznym, który wymaga szczególnej troski i odpowiednich warunków przechowywania. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest kluczowym czynnikiem, który wpływa na jakość materiału, dlatego też zaleca się stosowanie ściśle określonych standardów i protokołów w tym zakresie. Właściwe przygotowanie nasienia, łącznie z jego odpowiednim podgrzaniem, jest niezbędne dla zwiększenia szans na pomyślne zapłodnienie i zdrowe potomstwo.

Pytanie 13

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. fitazy

B. solaniny

C. metioniny

D. ligniny

Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.

Pytanie 14

Wyznacz datę, w której locha może zostać ponownie pokryta, jeśli urodziła prosięta 2 lipca, a czas laktacji trwa 35 dni, natomiast okres od odsadzenia prosiąt do ponownego krycia wynosi 10 dni?

A. 26 sierpnia

B. 6 sierpnia

C. 16 sierpnia

D. 12 lipca

Obliczanie czasu, kiedy locha może zostać ponownie pokryta po oprosiu, wymaga dokładnego uwzględnienia wszystkich istotnych czynników, takich jak długość laktacji i czas odsadzenia prosiąt. W przypadku pierwszej proponowanej daty, 12 lipca, nie uwzględniono, że laktacja trwa 35 dni. W rzeczywistości laktacja powinna skończyć się 6 sierpnia, co oznacza, że pokrycie lochy na tak wczesnym etapie byłoby nieodpowiednie i mogłoby negatywnie wpłynąć na zdrowie zarówno lochy, jak i jej potomstwa. Z kolei druga odpowiedź, 6 sierpnia, wskazuje na dzień zakończenia laktacji, co również nie jest właściwe, ponieważ locha potrzebuje jeszcze dodatkowego czasu na regenerację po odsadzeniu prosiąt. Odsadzenie prosiąt następuje po zakończeniu laktacji, a dopiero po upływie 10 dni od tego momentu locha jest gotowa do ponownego krycia, co prowadzi nas do daty 16 sierpnia. Prawidłowe zrozumienie cyklu reprodukcyjnego loch jest kluczowe dla efektywności hodowli i ma istotny wpływ na jakość i ilość przyszłych miotów. Ignorowanie tych zależności może prowadzić do problemów zdrowotnych i obniżenia wydajności produkcji.

Pytanie 15

Do grupy soczystych pasz objętościowych zaliczają się

A. wysłodki buraczane, otręby

B. młóto, plewy

C. ekspelery, zielonki

D. okopowe, maślanka świeża

Pasze objętościowe soczyste to grupa pasz, która zawiera znaczną ilość wody i jest stosowana w żywieniu zwierząt, szczególnie w hodowli bydła. Do tej grupy zaliczają się pasze okopowe, takie jak buraki cukrowe, marchew czy ziemniaki, które dostarczają nie tylko energii, ale również cennych składników odżywczych. Maślanka świeża, z kolei, jest produktem ubocznym z przemysłu mleczarskiego, bogatym w białko, które wspiera wzrost i regenerację zwierząt. W praktyce, pasze objętościowe soczyste są kluczowe w diecie bydła mlecznego, gdzie ich stosowanie prowadzi do zwiększenia produkcji mleka oraz poprawy zdrowia zwierząt. Warto zauważyć, że stosowanie takich pasz powinno być zgodne z zasadami żywienia zwierząt, uwzględniając ich potrzeby pokarmowe i kondycję zdrowotną. Dbanie o zrównoważoną dietę zwierząt przyczynia się nie tylko do ich dobrej kondycji, ale również do efektywności produkcji rolnej.

Pytanie 16

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. gotowanych.

B. suszonych.

C. surowych.

D. gotowanych kiszonych.

Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.

Pytanie 17

Ile godzin po rozpoczęciu rui uznaje się za najdogodniejszy czas na pierwsze krycie lochy?

A. 1-2

B. 12-18

C. 47-72

D. 36-48

Wybór odpowiedzi 36-48 godzin jest nieprawidłowy, ponieważ to zbyt późny termin, by uzyskać optymalne krycie. Po 24 godzinach od rozpoczęcia rui płodność lochy zaczyna spadać, a po 36-48 godzinach jest już znacznie niższa, co może prowadzić do niepowodzeń w kryciu. Zdarza się, że niektórzy hodowcy mogą mylnie uważać, że im dłużej czeka się z kryciem, tym lepsze efekty, co jest niezgodne z biologicznymi cyklami rozrodczymi. Podobnie, odpowiedzi 1-2 godziny i 47-72 godziny również opierają się na błędnych założeniach. Kiedy krycie następuje zbyt wcześnie, przed osiągnięciem szczytu płodności, może nie dojść do zapłodnienia, co powoduje straty w produkcji. Z drugiej strony, krycie po upływie 72 godzin jest ryzykowne, ponieważ owulacja może już się zakończyć, a samica nie będzie w stanie zajść w ciążę. W praktyce, kluczowym błędem jest ignorowanie indywidualnych różnic w cyklach rujowych poszczególnych loch, co może prowadzić do zbyt ogólnych założeń i nieefektywnego zarządzania reprodukcją w stadzie. Rozumienie momentu optymalnego krycia, opartego na monitoringu rui, jest zatem kluczowe dla osiągnięcia wysokich wskaźników reprodukcyjnych.

Pytanie 18

Elementy mieszanek treściwych, które mają za zadanie łączenie toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez niepożądane mikroorganizmy, to

A. prebiotyki

B. detoksykanty

C. przeciwutleniacze

D. enzymy

Prebiotyki, przeciwutleniacze i enzymy, mimo że mają swoje własne istotne funkcje w organizmie, nie odpowiadają za wiązanie toksycznych metabolitów ani mykotoksyn. Prebiotyki są nieprzyswajalnymi składnikami pokarmowymi, które stymulują wzrost i aktywność korzystnych mikroorganizmów w jelitach. Ich głównym celem jest poprawa zdrowia układu pokarmowego poprzez wspieranie flory bakteryjnej, a nie eliminacja toksyn. Przeciwutleniacze, takie jak witamina C czy E, neutralizują wolne rodniki, ale ich działanie nie obejmuje wiązania toksycznych substancji. Ich rola polega na ochronie komórek przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, co jest ważne dla zachowania zdrowia, ale nie ma bezpośredniego związku z detoksykacją w sensie eliminacji mykotoksyn. Enzymy, z kolei, to białka katalizujące reakcje chemiczne w organizmie. Choć są kluczowe w procesach metabolicznych, nie pełnią funkcji detoksykacyjnej w kontekście wiązania toksyn. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych funkcji biologicznych tych substancji, co może prowadzić do niewłaściwego stosowania suplementów diety i braku oczekiwanych efektów. W praktyce, ważne jest zrozumienie specyficznych ról poszczególnych składników, aby podejmować właściwe decyzje żywieniowe i zdrowotne.

Pytanie 19

Które zwierzę jest wszystkożerne?

A. królik

B. koń

C. pies

D. świnia

Świnie są zwierzętami wszystkożernymi, co oznacza, że ich dieta może składać się zarówno z roślin, jak i zwierząt. W praktyce oznacza to, że mogą one spożywać zboża, warzywa, owoce, a także resztki pokarmowe oraz białko pochodzenia zwierzęcego. W hodowli świń, umiejętne zarządzanie dietą ma kluczowe znaczenie dla zdrowia i wydajności tych zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, dieta świń powinna być dobrze zbilansowana, aby zapewnić im niezbędne składniki odżywcze oraz optymalny przyrost masy. Ponadto, w kontekście rolnictwa, wykorzystanie świn jako wszystkożernych zwierząt może przyczynić się do efektywnego recyklingu resztek pokarmowych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk hodowlanych.

Pytanie 20

Aby uzyskać witaminę Bi2, konieczny jest

A. kobalt

B. sód

C. magnez

D. jod

Kobalt jest niezbędnym pierwiastkiem w procesie produkcji witaminy B12, która odgrywa kluczową rolę w metabolizmie komórkowym oraz w produkcji czerwonych krwinek. Witamina B12, znana również jako kobalamina, jest związkem, w którego strukturze chemicznej znajduje się atom kobaltu. Niedobór tej witaminy może prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak anemia megaloblastyczna oraz uszkodzenia nerwów. W praktyce, osoby z niedoborem witaminy B12 mogą doświadczać objawów takich jak zmęczenie, osłabienie, a także problemy neurologiczne. Właściwe źródła kobaltu to nie tylko suplementy diety, ale także żywność, jak mięso, ryby, jaja oraz produkty mleczne. Zgodnie z zaleceniami ekspertów ds. żywienia, ważne jest, aby osoby na diecie wegańskiej lub wegetariańskiej szczególnie dbały o dostarczanie odpowiednich ilości witaminy B12, co może wymagać stosowania fortifikowanych produktów lub suplementów diety.

Pytanie 21

Nerki o powierzchni powycinanej są częścią układu wydalniczego

A. krowy

B. królika

C. kury

D. konia

Wybór konia, kury lub królika jako zwierząt z pobrużdżonymi nerkami jest niepoprawny z kilku powodów. Nerki konia mają gładką, owalną strukturę, co odzwierciedla ich różne wymagania metaboliczne w porównaniu do bydła. Konie są roślinożercami, ale ich dieta i sposób trawienia nie wymagają tak rozwiniętej struktury nerek jak w przypadku przeżuwaczy. Kury, będące ptakami, mają zupełnie inny system wydalniczy oparty na wydalaniu moczu w postaci moczanów, a ich nerki są przystosowane do tej formy wydalania, co również nie wiąże się z pobrużdżeniem. Nerki królika, z kolei, również nie mają pobrużdżonej struktury, a ich metabolizm opiera się na wysokiej wydajności w wykorzystaniu pokarmu roślinnego. Ogólnie rzecz biorąc, błędem jest przypisanie cech anatomicznych nerek krowy do innych gatunków, co może wynikać z nieznajomości różnic w budowie anatomicznej i funkcjonalnej tych narządów w różnych grupach zwierząt. Każdy gatunek ma unikalne przystosowania anatomiczne, które odpowiadają jego stylowi życia oraz diecie, co jest kluczowe dla zrozumienia ich biologii i zdrowia.

Pytanie 22

Prawidłowe warunki kiszenia paszy obejmują następujące elementy:

A. duża ilość białka w roślinach, obecność kwasu masłowego, warunki beztlenowe

B. duża ilość cukru w roślinach, obecność kwasu masłowego, warunki tlenowe

C. duża ilość białka w roślinach, obecność kwasu mlekowego, warunki tlenowe

D. duża ilość cukru w roślinach, obecność kwasu mlekowego, warunki beztlenowe

W procesie kiszenia paszy kluczowe jest zrozumienie roli poszczególnych składników i warunków, które wpływają na jakość końcowego produktu. Wysoka zawartość białka w roślinach, choć ważna dla ogólnego odżywiania zwierząt, nie jest czynnikiem decydującym o skuteczności kiszenia. Skupienie się na białku może prowadzić do zaniedbania innych istotnych elementów, jak zawartość cukru. Cukry są niezbędne, ponieważ stanowią główne źródło energii dla bakterii, które są kluczowe w procesie fermentacji. Ponadto, obecność kwasu masłowego, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niekorzystna, ponieważ przyczynia się do niepożądanych procesów gnilnych, co obniża jakość paszy. Kwas masłowy nie sprzyja stabilizacji pH, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowego środowiska fermentacyjnego. Warunki tlenowe są wręcz przeciwnym do tego, co jest wymagane do skutecznego kiszenia; tlen sprzyja rozwojowi pleśni i bakterii gnilnych, co negatywnie wpływa na wartości odżywcze paszy. Stąd, niepoprawne zrozumienie tych aspektów może prowadzić do obniżenia efektywności kiszenia i negatywnych skutków zdrowotnych dla zwierząt. Zastosowanie wiedzy o procesie kiszenia powinno więc koncentrować się na optymalizacji warunków beztlenowych oraz na odpowiednim doborze surowców bogatych w cukry, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi.

Pytanie 23

Najkrótszy czas trwania ciąży występuje u

A. królicy

B. lochy

C. suki

D. kotki

Ciąża królicy (Oryctolagus cuniculus) trwa najkrócej spośród wymienionych zwierząt, ponieważ wynosi około 28-32 dni. Królice są zwierzętami o wyjątkowo szybkim cyklu reprodukcyjnym, co jest istotne w kontekście strategii przetrwania tego gatunku. W praktyce oznacza to, że jedna samica może mieć wiele miotów rocznie, co znacznie zwiększa populację. W hodowli królików, zrozumienie cyklu reprodukcyjnego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania stadem i planowania reprodukcji. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli, należy monitorować zdrowie samic oraz warunki ich życia, aby zapewnić optymalne środowisko dla rozrodu i wzrostu młodych. Ponieważ królice mają krótki okres ciąży, hodowcy mogą szybko reagować na zmieniające się warunki rynkowe oraz zapotrzebowanie na mięso lub futro, co jest niezbędne w kontekście komercyjnych hodowli.

Pytanie 24

Terminowe usuwanie zawiązków rogów u cieląt polega na ich

A. wycinaniu

B. wytrawianiu środkiem chemicznym

C. wymrażaniu przy użyciu ciekłego azotu

D. wypalaniu

Wymrażanie ciekłym azotem, chociaż stosowane w medycynie dla różnych zabiegów, nie jest odpowiednią metodą usuwania zawiązków rogów u cieląt. Wymrażanie polega na ekstremalnie niskich temperaturach, które mogą wywołać stres i ból u zwierząt, co jest niezgodne z zasadami dobrostanu zwierząt. Ponadto, zastosowanie ciekłego azotu wymaga specjalistycznego sprzętu i wiedzy, co czyni tę metodę mniej dostępną w standardowej praktyce hodowlanej. Wycinanie, z drugiej strony, jest metodą bardziej inwazyjną, która wiąże się z większym ryzykiem krwawienia oraz powikłań związanych z chirurgią. Ponadto, wycinanie zawiązków rogów w młodym wieku może prowadzić do długotrwałego bólu oraz wpływać na zachowanie zwierząt. Wytrawianie środkiem chemicznym to metoda, która może być stosowana, ale często wiąże się z nieprzewidywalnymi skutkami ubocznymi, takimi jak oparzenia chemiczne czy reakcje alergiczne. Każda z tych metod jest obarczona ryzykiem i nie jest zalecana w standardowych praktykach hodowlanych, które stawiają na dobrostan i minimalizację stresu dla zwierząt. Właściwe podejście do usuwania zawiązków rogów powinno opierać się na metodzie wypalania, która jest uznawana za najbezpieczniejszą i najbardziej efektywną w kontekście dobrostanu zwierząt.

Pytanie 25

Aby zapewnić właściwe warunki w kurniku, konieczne jest utrzymanie wilgotności względnej powietrza w zakresie

A. 60-70%

B. 85-95%

C. 20-30%

D. 45-55%

Odpowiedzi sugerujące wilgotność powietrza na poziomie 85-95% oraz 45-55% są nieadekwatne dla kurników. Przesadzona wilgotność powyżej 70% prowadzi do ryzyka kondensacji wody, co sprzyja rozwojowi chorób i szkodników. Wysoka wilgotność stwarza warunki idealne dla pleśni i bakterii, co może prowadzić do infekcji układu oddechowego u drobiu. Zbyt niska wilgotność, z kolei, poniżej 50%, może wywołać odwodnienie, problemy z oddychaniem oraz osłabienie układu immunologicznego. Ponadto, w przypadku wskazania wilgotności 20-30%, dochodzi do negatywnych skutków zdrowotnych, takich jak suchość śluzówek, co prowadzi do obniżenia wydajności produkcji jaj i wzrostu kosztów leczenia zwierząt. Właściwe zrozumienie i kontrolowanie poziomu wilgotności jest kluczowe w hodowli drobiu, a powszechne błędy, takie jak ignorowanie wskaźników lub poleganie na subiektywnych odczuciach, mogą prowadzić do poważnych konsekwencji ekonomicznych i zdrowotnych. Dlatego istotne jest przestrzeganie standardów branżowych i praktyk związanych z dobrostanem zwierząt, które zalecają utrzymywanie wilgotności w przedziale od 60 do 70%.

Pytanie 26

Częstotliwość rui u owiec wynosi średnio co ile dni?

A. 10 dni

B. 21 dni

C. 28 dni

D. 17 dni

Ruja u owiec to złożony proces biologiczny, który obejmuje szereg zmian hormonalnych, prowadzących do gotowości samicy do zapłodnienia. Odpowiedzi sugerujące, że ruja powtarza się co 10, 21 lub 28 dni, wynikają z niepełnego zrozumienia tego cyklu. W przypadku cyklu 10-dniowego, warto zauważyć, że jest to zbyt krótki okres, by umożliwić właściwe przygotowanie organizmu samicy do zapłodnienia, co może prowadzić do problemów z płodnością. Z kolei 21 dni, choć może wydawać się logiczne, jest często mylone z cyklem owczym w innych gatunkach zwierząt, takich jak bydło, gdzie rzeczywiście cykl ten trwa dłużej. Natomiast 28 dni również przekracza typowy czas ruji u owiec, co może prowadzić do błędnych założeń w zakresie planowania rozrodu. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nieprawidłowych odpowiedzi często związane są z porównywaniem cykli różnych zwierząt bez uwzględnienia specyfiki danego gatunku. Dlatego kluczowe jest posiadanie wiedzy o biologii i cyklu życiowym owiec, co wpływa na prawidłowe zarządzanie hodowlą oraz umożliwia poprawne podejmowanie decyzji związanych z reprodukcją.

Pytanie 27

Aby erytrocyty mogły być właściwie produkowane, niezbędna jest witamina

A. B12

B. B1

C. E

D. D3

Witamina B12, znana również jako kobalamina, odgrywa kluczową rolę w procesie produkcji erytrocytów. Jest niezbędna do syntezy DNA w komórkach szpikowych, gdzie powstają krwinki czerwone. Bez odpowiedniej ilości witaminy B12, produkcja erytrocytów zostaje zaburzona, co może prowadzić do anemii megaloblastycznej. Objawy tej anemii obejmują zmęczenie, osłabienie oraz bladość skóry. Witamina B12 jest również ważna dla funkcjonowania układu nerwowego, ponieważ uczestniczy w produkcji osłonek mielinowych, które chronią neurony. Główne źródła tej witaminy to mięso, ryby, jaja oraz produkty mleczne. Osoby na diecie wegańskiej narażone są na deficyt witaminy B12, dlatego powinny rozważyć suplementację lub spożywanie wzbogaconych produktów. Zgodnie z zaleceniami dietetyków, codzienne zapotrzebowanie na witaminę B12 wynosi około 2.4 mikrogramów dla dorosłych. Zrozumienie roli witaminy B12 w organizmie jest kluczowe dla utrzymania zdrowia.

Pytanie 28

Niedobór witaminy E może prowadzić do

A. gnilca

B. problemów ze wzrokiem

C. zaburzeń płodności

D. krzywicy

Niedobory witaminy E mogą prowadzić do zaburzeń płodności z powodu jej roli jako silnego przeciwutleniacza, który chroni komórki przed uszkodzeniem oksydacyjnym. Witamina E wspiera integralność błon komórkowych oraz wpływa na funkcjonowanie układu hormonalnego, co jest kluczowe dla zdrowia reprodukcyjnego. Badania wykazały, że witamina E może wpływać na jakość nasienia u mężczyzn oraz na procesy owulacji i implantacji zarodków u kobiet. Zatem, jej odpowiedni poziom jest istotny dla zachowania zdrowia reprodukcyjnego. Na przykład, suplementacja witaminą E w przypadku mężczyzn z problemami z płodnością może przyczynić się do poprawy jakości nasienia. W kontekście dobrych praktyk żywieniowych, zaleca się, aby osoby starające się o potomstwo dbały o zróżnicowaną dietę bogatą w źródła witaminy E, takie jak orzechy, nasiona i warzywa liściaste. Należy również monitorować poziom tej witaminy w organizmie, aby uniknąć potencjalnych niedoborów, które mogą negatywnie wpływać na procesy rozrodcze.

Pytanie 29

Oblicz potrzebną ilość kiszonki z kukurydzy dla 15 krów w czasie zimowego żywienia, które trwa 200 dni, zakładając, że dzienna porcja wynosi 25 kg?

A. 15 t

B. 20 t

C. 75 t

D. 25 t

Wielu hodowców może popełniać błąd w obliczeniach zapotrzebowania na paszę, nie uwzględniając wszystkich parametrów. Na przykład, odpowiedź 20 ton jest znacznie poniżej rzeczywistych potrzeb stada. Może to wynikać z niezrozumienia, że zapotrzebowanie na paszę zależy od liczby zwierząt oraz czasu, przez jaki będą one żywione. W tym przypadku przyjęcie zbyt niskiej ilości paszy na jedną krowę prowadzi do nieodpowiednich wniosków. Z kolei odpowiedź 25 ton wydaje się nieco bardziej realistyczna, jednak nadal nie pokrywa zapotrzebowania na 15 krów przez 200 dni. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że wystarczająca ilość paszy to tylko suma dawek dla pojedynczych krów bez uwzględnienia całkowitego czasu ich karmienia. Odpowiedź 15 ton również nie jest wystarczająca, ponieważ nie uwzględnia potrzeby żywieniowej stada na przestrzeni 200 dni. W praktyce, aby uniknąć poważnych błędów, hodowcy powinni stosować szczegółowe kalkulatory paszowe i regularnie analizować zapotrzebowanie żywieniowe, co pozwoli zapewnić optymalne warunki do produkcji oraz zdrowie zwierząt. Nieprawidłowe wyliczenia mogą prowadzić do niedoborów w diecie, co z kolei ma negatywny wpływ na wydajność produkcyjną, zdrowotność stada oraz rentowność hodowli.

Pytanie 30

Wysoka zawartość włókna surowego w pożywieniu dla tuczników skutkuje

A. większymi przyrostami masy

B. mniejszym zużyciem paszy

C. łatwiejszym trawieniem

D. spadkiem strawności

Duża zawartość włókna surowego w dawce pokarmowej dla tuczników rzeczywiście prowadzi do depresji strawności. Włókno surowe, mimo że jest ważnym składnikiem diety, w nadmiarze może ograniczać przyswajanie składników odżywczych. Włókno zmniejsza dostępność energii i białka, co jest kluczowe dla prawidłowego wzrostu tuczników. Dodatkowo, wysoka zawartość włókna surowego wpływa na czas pasażu treści pokarmowej przez przewód pokarmowy, co może prowadzić do niższej efektywności wykorzystania paszy. Przykładem może być wprowadzenie do diety tuczników dużej ilości słomy lub innych źródeł włókna, co może ograniczyć przyrosty masy ciała. Standardy żywienia zwierząt hodowlanych, takie jak normy opracowane przez naukowców z zakresu zootechniki, zalecają kontrolowanie poziomu włókna surowego, aby zapewnić optymalną strawność i efektywność produkcji. W kontekście praktycznym, hodowcy powinni dążyć do zrównoważonej diety, która zaspokaja potrzeby energetyczne i białkowe tuczników, wykorzystując odpowiednie źródła paszy.

Pytanie 31

Czubki kopyt są skierowane do wewnątrz, co powoduje, że zewnętrzne ścianki kopyt znoszą większy ciężar niż te wewnętrzne, i to pod ostrzejszym kątem. Czasami tylko jedna noga może ujawniać tę deformację. Konie przy takiej postawie często w ruchu bilardują. Taki układ występuje często w przypadku tylnych nóg o kształcie krowim.

A. krowia

B. poprawna

C. zgodna

D. szpotawa

Wybór odpowiedzi "prawidłowa" może wynikać z nieporozumienia dotyczącego biomechaniki kończyn konia. Prawidłowa postawa nóg powinna zapewniać równomierne obciążenie wszystkich części kopyta oraz stawów, co jest kluczowe dla zdrowia i sprawności konia. W przypadku postawy szpotawą, obciążenie jest nierównomierne, co prowadzi do nieprawidłowego rozkładu sił działających na koń. Z kolei odpowiedzi "zbieżna" oraz "krowia" odnoszą się do innych typów ustawienia nóg. Postawa zbieżna charakteryzuje się tym, że kończyny przednie zbliżają się do siebie w ruchu, co nie jest zgodne z opisanym przypadkiem. Z kolei postawa krowia, w której nogi tylnie ustawione są szerzej, również różni się od opisanego fenomenu. Błędne przypisanie tych terminów do sytuacji opisanej w pytaniu może wynikać z mylnych przekonań o ich definicjach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy ze zwierzętami, ponieważ może mieć znaczący wpływ na ich kondycję zdrowotną oraz możliwości treningowe. Dlatego ważne jest, aby osoby pracujące z końmi miały solidną wiedzę na temat anatomii i biomechaniki, aby skutecznie diagnozować i korygować postawy kończyn.

Pytanie 32

Rolnik planuje skoncentrować swoje gospodarstwo na produkcji mleka. W związku z tym powinien nabyć krowy rasy

A. holsztyńsko-fryzyjskiej

B. limousine

C. piemontese

D. belgijskiej biało-błękitnej

Krowy rasy holsztyńsko-fryzyjskiej są jednym z najbardziej popularnych wyborów dla rolników ukierunkowanych na produkcję mleka. Ich cechy, takie jak wysoka wydajność w produkcji mleka oraz zdolność do adaptacji w różnych warunkach środowiskowych, sprawiają, że są idealnym rozwiązaniem dla gospodarstw nastawionych na intensywną produkcję mleka. Holsztynki charakteryzują się również korzystnym stosunkiem masy ciała do wydajności mlecznej, co wpływa na efektywność produkcji. W praktyce, bydło tej rasy może osiągać wydajność na poziomie 30-40 litrów mleka dziennie. Warto także zauważyć, że krowy holsztyńsko-fryzyjskie mają dobre predyspozycje zdrowotne, co przekłada się na niższe koszty leczenia i lepszą rentowność gospodarstwa. Dlatego, decydując się na tę rasę, rolnik może liczyć na stabilne i opłacalne wyniki produkcyjne, zgodne z najlepszymi praktykami w branży mleczarskiej.

Pytanie 33

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Siemię lniane

B. Nasiona rzepaku

C. Nasiona bobiku

D. Ziarno owsa

Ziarno owsa jest jedną z najczęściej stosowanych pasz w ostatnim okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Owies charakteryzuje się wysoką zawartością błonnika, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego ptaków. Dodatkowo, owies jest źródłem dobrze przyswajalnych węglowodanów, a także białka roślinnego, co przekłada się na zdrowy przyrost masy ciała gęsi. Praktyczne zastosowanie owsa w diecie gęsi polega na jego podawaniu w formie całych ziaren lub jako składnika mieszanki paszowej, co pozwala na lepsze wykorzystanie jego wartości odżywczych. W branży drobiarskiej zaleca się stosowanie owsa w połączeniu z innymi składnikami, takimi jak białko sojowe czy śruty zbożowe, w celu zapewnienia zbilansowanej diety. Warto również zauważyć, że owies ma korzystny wpływ na jakość mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów.

Pytanie 34

Metoda bilansowa, która polega na określeniu ilości składnika pobranego z paszy oraz ilości tego składnika wydalonego z kałem, służy do ustalania

A. zbilansowania paszy

B. kaloryczności paszy

C. składu chemicznego paszy

D. strawności paszy

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do składu chemicznego paszy, kaloryczności paszy czy zbilansowania paszy, jest błędny, ponieważ nie odpowiada na istotę metody bilansowej. Skład chemiczny paszy dotyczy analizy jej poszczególnych składników, takich jak białka, tłuszcze czy węglowodany, co nie dostarcza informacji o efektywności wykorzystania tych składników przez organizm zwierzęcia. Kaloryczność paszy z kolei odnosi się do ilości energii, jaką można uzyskać z paszy, ale nie uwzględnia tego, ile z tej energii jest rzeczywiście przyswajane podczas trawienia. Zbilansowanie paszy odnosi się do dostosowania proporcji składników odżywczych w diecie, co również nie jest bezpośrednio związane z metodą bilansową. Kluczowym aspektem tej metody jest analiza ilości składnika odżywczego, który został pobrany i ilości, która została wydalona, co ma na celu ocenę, jak skutecznie pasza jest trawiona i wykorzystywana przez zwierzęta. Często błędnie ocenia się, że te inne wskaźniki, takie jak skład czy kaloryczność, mogą zastąpić pomiar strawności, co prowadzi do nieefektywnych strategii żywieniowych i obniżenia wydajności produkcyjnej.

Pytanie 35

Część przełyku, która jest poszerzona i służy do zbierania, rozmiękczania oraz transportu pokarmu, znajduje się

A. u królików

B. u gęsi

C. u świń

D. u owiec

Wybór odpowiedzi sugerujących, że inne zwierzęta, takie jak świnie, owce czy króliki, posiadają podobne struktury anatomiczne, prowadzi do nieporozumień dotyczących ich systemów trawiennych. Świnie, jako wszystkożerne, nie posiadają wyspecjalizowanej części przełyku do gromadzenia pokarmu. Ich układ trawienny jest przystosowany do szybkiego przetwarzania różnorodnych pokarmów, co sprawia, że ich przełyk jest prostszy i nie ma funkcji magazynującej. Podobnie, owce, które są roślinożercami, mają żołądek podzielony na kilka komór, ale nie mają rozwiniętej części przełyku służącej do przechowywania i rozmiękczania pokarmu. Króliki z kolei, mimo że mają zdolność do selektywnego pobierania pokarmu, także nie dysponują specjalizowaną sekcją przełyku. Ich układ pokarmowy jest dostosowany do trawienia błonnika, co również nie wymaga obecności takiej struktury. Błędem jest generalizowanie, że wszystkie zwierzęta roślinożerne posiadają podobne mechanizmy gromadzenia pokarmu. Każdy gatunek zwierząt ma unikalne adaptacje umożliwiające im przetrwanie w ich specyficznych środowiskach, co podkreśla znaczenie dostosowania do diety w kontekście ewolucji oraz ekologii.

Pytanie 36

Na podstawie danych w tabeli określ, w którym budynku jest najwyższy poziom oświetlenia naturalnego.

Typ budynku	Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi
Chlewnia dla loch i prosiąt	1 : 15
Obora dla krów mlecznych	1 : 18
Bukaciarna	1 : 25
Tuczarnia	1 : 30

A. W bukaciarni.

B. W chlewni dla loch i prosiąt.

C. W oborze dla krów mlecznych.

D. W tuczami.

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi, takich jak bukaciarnia lub tuczami, wskazuje na brak zrozumienia kluczowych zasad dotyczących oświetlenia naturalnego w budynkach inwentarskich. W przypadku bukaciarnie, jej konstrukcja może nie mieć wystarczającej powierzchni okien w porównaniu do podłogi, co przekłada się na niższy poziom oświetlenia naturalnego. W tuczami, podobnie, stosunki te mogą być niekorzystne, co powoduje, że wnętrze nie otrzymuje odpowiedniej ilości światła dziennego. Ponadto, wybór obory dla krów mlecznych również może wynikać z nieadekwatnego rozumienia, jakie czynniki wpływają na oświetlenie. W praktyce, nieprzywiązywanie wagi do stosunku powierzchni okien do podłogi skutkuje nieodpowiednimi warunkami do życia zwierząt, a to z kolei może prowadzić do obniżenia ich wydajności oraz zdrowia. Ważne jest, aby przy projektowaniu obiektów inwentarskich kierować się zasadami poprawnego doboru naturalnego oświetlenia, co w konsekwencji przekłada się na dobrostan zwierząt i efektywność ich hodowli. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieefektywności energetycznej oraz konieczności stosowania większej ilości sztucznego oświetlenia, co zwiększa koszty operacyjne.

Pytanie 37

Podmiot zajmujący się usługami inseminacyjnymi jest zobowiązany do przechowywania kopii zaświadczenia o sztucznym unasiennianiu krowy/jałówki od momentu dokonania zabiegu przez co najmniej

A. 2 lata

B. 5 lat

C. 3 lata

D. 1 rok

Odpowiedź 5 lat jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, podmiot świadczący usługi inseminacji zwierząt ma obowiązek przechowywania dokumentacji związanej z zabiegiem sztucznego unasienniania przez okres co najmniej 5 lat. Taki wymóg jest uzasadniony koniecznością monitorowania zdrowia i wydajności reprodukcyjnej zwierząt, a także dla celów ewentualnych kontroli weterynaryjnych lub audytów. Przechowywanie kopii zaświadczenia umożliwia również identyfikację zwierząt oraz śledzenie historii ich inseminacji, co jest istotne w zarządzaniu stadami bydła. Przykładowo, w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak choroby przenoszone drogą płciową, dostęp do tych informacji pozwala na szybsze zareagowanie i wdrożenie odpowiednich działań. Dobre praktyki w branży weterynaryjnej oraz rolniczej podkreślają znaczenie dokumentacji w kontekście odpowiedzialności i transparentności w obrębie procesów inseminacyjnych. Warto również zaznaczyć, że przechowywanie takich danych wspiera działania związane z bioasekuracją oraz zapewnia bezpieczeństwo zootechniczne w hodowli zwierząt.

Pytanie 38

Pierwszy zabieg sztucznego unasienniania jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przeprowadza się po osiągnięciu masy ciała

A. 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS

B. 300 kg i kondycji 2,25 - 2,5 punktów BCS

C. 500 kg i kondycji 3,75 - 4,0 punktów BCS

D. 450 kg i kondycji 4,50 - 5,0 punktów BCS

Odpowiedzi sugerujące, że do pierwszego zabiegu sztucznego unasienniania wymagane są inne niż podane parametry masy ciała i kondycji BCS, mogą wskazywać na pewne nieporozumienia związane z dojrzałością płciową i zdrowiem jałówek. Na przykład, 300 kg masy ciała jest zbyt niską wartością dla jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, które osiągają dojrzałość płciową w momencie, gdy masa ciała wynosi około 400 kg. Przygotowanie do inseminacji przed uzyskaniem odpowiedniej masy ciała może skutkować niską skutecznością inseminacji oraz problemami zdrowotnymi w przyszłości. Również podane wartości kondycji BCS na poziomie 2,25 - 2,5 są niewystarczające; taki wynik wskazuje na zbyt niską kondycję, co może prowadzić do problemów z reprodukcją. Z kolei 450 kg masy ciała i kondycja 4,50 - 5,0 mogą być zbyt wysokie, co w praktyce prowadzi do ryzyka nadwagi, a w konsekwencji do problemów z płodnością. Właściwe podejście do przygotowania jałówki do inseminacji powinno uwzględniać zarówno odpowiednią masę ciała, jak i kondycję, aby zapewnić jej zdrowie i zdolność do reprodukcji. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie masy ciała i kondycji, co pozwala na dostosowanie żywienia oraz prowadzenie odpowiednich działań hodowlanych.

Pytanie 39

Dwunastnica znajduje się pomiędzy

A. żołądkiem a jelitem cienkim

B. jelitem ślepym a okrężnicą

C. jelitem biodrowym a jelitem ślepym

D. jelitem czczym a jelitem biodrowym

Dwunastnica, znana również jako duodenum, jest początkiem jelita cienkiego i znajduje się bezpośrednio po żołądku. Jej główną rolą jest kontynuacja procesu trawienia, który rozpoczyna się w żołądku, oraz wchłanianie substancji odżywczych. W dwunastnicy następuje mieszanie treści pokarmowej z sokami trzustkowymi, żółcią i sokiem jelitowym, co umożliwia dalsze trawienie. Zrozumienie lokalizacji dwunastnicy jest istotne nie tylko w kontekście anatomii, ale także w diagnostyce chorób układu pokarmowego, takich jak wrzody, zapalenie trzustki czy nowotwory. W praktyce klinicznej, znajomość tej lokalizacji pozwala na precyzyjniejsze wykonywanie procedur endoskopowych oraz biopsji. Ponadto, wiedza na temat funkcji dwunastnicy jest kluczowa w kontekście dietetyki, gdzie odpowiednie dostosowanie diety może wspierać zdrowie układu pokarmowego oraz poprawiać wchłanianie składników odżywczych.

Pytanie 40

Jaką ilość zielonki, wyrażoną w kilogramach, powinno się podać krowie ważącej 620 kg w ciągu jednego dnia?

A. 62 kg

B. 31 kg

C. 76 kg

D. 84 kg

Dzienna dawka zielonki dla krowy jest uzależniona od wielu czynników, w tym od jej masy ciała oraz specyficznych potrzeb żywieniowych. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, krowy powinny otrzymywać od 1,5% do 2,5% swojej masy ciała w postaci zielonki. Dla krowy o masie 620 kg, odpowiada to wartości od 9 do 15,5 kg dziennie. Przyjmuje się, że optymalna dawka zielonki dla krowy mlecznej powinna wynosić około 10% masy ciała, co w tym przypadku daje 62 kg. Taka ilość zielonki dostarcza niezbędnych składników odżywczych, wspomagając produkcję mleka oraz zdrowie zwierzęcia. W praktyce, odpowiednia ilość zielonki wpływa na kondycję krowy, a także na jakość mleka. Utrzymując krowy w zdrowiu i dobrej kondycji, zwiększamy efektywność produkcji mleka oraz zmniejszamy ryzyko chorób, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli bydła.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej