Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 16:00
Data zakończenia: 14 maja 2025 16:54

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zjawisko dyfuzji światła wykorzystuje się w fotografii przy zastosowaniu

A. filtrów polaryzacyjnych

B. reflektorów z soczewką Fresnela

C. lamp z tubusami i plastrami miodu

D. softboxów i parasolek rozpraszających

Zjawisko dyfuzji światła jest kluczowe w fotografii, a softboxy oraz parasolki rozpraszające są podstawowymi narzędziami stosowanymi do jego realizacji. Softboxy to konstrukcje, które wykorzystują dyfuzor, aby rozproszyć światło emitowane przez lampy, co skutkuje znacznie łagodniejszym i bardziej równomiernym oświetleniem. Dzięki temu uzyskujemy efekt, który minimalizuje ostre cienie i sprawia, że zdjęcia wydają się bardziej naturalne. Parasolki rozpraszające działają na podobnej zasadzie, ale są bardziej mobilne i łatwiejsze w użyciu dla początkujących fotografów. W praktyce softboxy doskonale sprawdzają się w portretach, produktach oraz w fotografii mody, gdzie kluczowe jest uzyskanie subtelnych przejść tonalnych. Warto również zauważyć, że odpowiedni dobór rozmiaru softboxa lub parasolki, a także ich ustawienie w przestrzeni, znacząco wpływa na uzyskany efekt. W branży fotograficznej, stosowanie tych narzędzi stało się standardem, a ich umiejętne wykorzystanie pozwala na osiągnięcie profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 2

Technika cinemagraf polega na

A. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

B. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

C. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

D. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

Technika cinemagraf to fascynujący sposób na łączenie statycznych obrazów z subtelnym ruchem, co tworzy niezwykle efektowne wizualizacje. W praktyce oznacza to, że na jednym kadrze możemy mieć elementy, które pozostają nieruchome, podczas gdy inne delikatnie się poruszają. Przykładem zastosowania tej techniki może być zdjęcie pary zakochanych, w którym tylko unoszące się włosy kobiety są animowane, a reszta kadru pozostaje statyczna. Takie efekty przyciągają wzrok i są często wykorzystywane w reklamie oraz mediach społecznościowych. Kluczowe w cinemagrafie jest zapewnienie, że ruch jest subtelny i wkomponowany w obraz w sposób naturalny, co sprawia, że widzowie mają wrażenie, iż obraz 'żyje'. Technika ta wymaga staranności w planowaniu kadru oraz w postprodukcji, aby zapewnić, że ruch jest płynny i zgodny z koncepcją artystyczną. Warto również zwrócić uwagę na różne programy i oprogramowanie, które wspierają tworzenie cinemagrafów, takie jak Adobe After Effects czy Flixel, co ułatwia proces ich realizacji.

Pytanie 3

Aby uzyskać reprodukcję kolorowego oryginału na negatywnym materiale przeznaczonym do ekspozycji na światło dzienne, jakie oświetlenie powinno być zastosowane?

A. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K

B. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K

C. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K

D. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, poza poprawną, zawierają błędy związane z zastosowaniem niewłaściwej temperatury barwowej lub rodzaju oświetlenia. Oświetlenie rozproszone o temperaturze 3200 K jest używane głównie w kontekście sztucznego oświetlenia, takiego jak lampy halogenowe, co nie jest odpowiednie dla reprodukcji kolorów, gdyż wprowadza zniekształcenia w odwzorowaniu naturalnych barw. Z kolei skierowane oświetlenie, które może wydawać się atrakcyjne dla podkreślenia szczegółów, powoduje powstawanie silnych cieni i niejednorodności w oświetleniu, co jest niepożądane w kontekście dokumentowania kolorów. Oświetlenie o temperaturze 5500 K, w przypadku skierowanego źródła, również nie jest optymalne, ponieważ skupienie światła w jednym miejscu może prowadzić do nieprawidłowego odwzorowania kolorów i utraty detali w obszarach cieni. W praktyce, wiele osób myli rodzaj oświetlenia ze standardami temperatury barwowej, co prowadzi do błędnych wniosków. Prawidłowe oświetlenie powinno zapewniać równomierne i naturalne warunki, co jest kluczowe w pracy z materiałami negatywowymi przeznaczonymi do światła dziennego.

Pytanie 4

Do wykonania zdjęć nocnych z efektem świetlnych smug samochodów konieczne jest zastosowanie

A. statywu i czasu naświetlania kilku sekund

B. lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania

C. teleobiektywu i wysokiej wartości ISO

D. filtra polaryzacyjnego i średniego czasu naświetlania

Użycie lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania w fotografii nocnej zazwyczaj nie przynosi oczekiwanych efektów, a wręcz przeciwnie, prowadzi do ograniczenia możliwości uchwycenia ruchu. Lampa błyskowa działa na zasadzie natychmiastowego błysku, co w przypadku fotografowania ruchu, jak na przykład samochodów, nie potrafi zarejestrować długotrwałego efektu smug. Zamiast tego, takie podejście często skutkuje zbyt jasnymi punktami świetlnymi, które mogą dominować nad resztą zdjęcia, przez co tracimy cały efekt, który chcemy osiągnąć. Krótkie czasy naświetlania ponadto wymagają wyższej wartości ISO, co może wprowadzać szumy do zdjęcia, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych. Z drugiej strony, teleobiektyw może być przydatny w niektórych sytuacjach, ale nie jest kluczowym elementem do uzyskania efektu świetlnych smug. W przypadku zdjęć nocnych, zazwyczaj korzysta się z szerszych obiektywów, które pozwalają na uchwycenie szerszej sceny. Użycie filtra polaryzacyjnego również nie jest zalecane, ponieważ jego głównym zadaniem jest redukcja odbić i zwiększenie kontrastu, co nie jest celem zdjęć nocnych z smugami świetlnymi. W fotografii, ważne jest, aby dostosować techniki do konkretnego efektu, który chcemy uzyskać, a zastosowanie nieodpowiednich narzędzi i technik może skutkować niezadowalającymi rezultatami.

Pytanie 5

Jaką długość ogniskowej powinien mieć obiektyw aparatu małoobrazkowego, aby uzyskać widoczny efekt dystorsji beczkowatej na zdjęciu?

A. 50 mm

B. 200 mm

C. 10 mm

D. 500 mm

Ogniskowe 50 mm, 200 mm oraz 500 mm nie są typowe dla obiektywów, które generują widoczny efekt dystorsji beczkowatej, ponieważ są to obiektywy o standardowym, teleobiektywnym i super-teleobiektywnym zakresie ogniskowych. Ogniskowa 50 mm, uznawana za standardową w fotografii, jest bliska naturalnemu kątowi widzenia ludzkiego oka, co sprawia, że zniekształcenia w obrazie są minimalne. Dłuższe ogniskowe, takie jak 200 mm i 500 mm, są używane głównie w fotografii portretowej lub przyrodniczej, gdzie efekty dystorsji są niepożądane. Użytkownicy, którzy myślą, że dłuższe ogniskowe mogą wprowadzać dystorsję, mogą mylić ten efekt z innymi zjawiskami, takimi jak kompresja perspektywy, które są charakterystyczne dla teleobiektywów. W fotografii, wybór ogniskowej powinien być uzależniony od zamierzonego efektu artystycznego oraz rodzaju tematu. Prowadzi to do typowego błędu w myśleniu, że każde zwiększenie ogniskowej prowadzi do dystorsji, co jest niezgodne z technicznymi zasadami optyki. Warto zatem zgłębić wiedzę na temat wpływu ogniskowej na obraz oraz umiejętnie dobierać obiektywy w zależności od potrzeb i specyfiki fotografowanej sceny.

Pytanie 6

Aby usunąć niechciane przebarwienia na skórze modela w programie Adobe Photoshop, które narzędzie należy zastosować?

A. wyostrzenie

B. stempel ze wzrokiem

C. pędzel historii

D. pędzel korygujący

Pędzel korygujący jest narzędziem w Adobe Photoshop zaprojektowanym specjalnie do retuszowania obrazów, w tym usuwania przebarwień na skórze. Działa on na zasadzie pobierania informacji z otoczenia i stosowania ich w miejscu, które wymaga poprawy. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą łatwo zniwelować niedoskonałości skóry, w tym plamy, blizny czy zmarszczki, uzyskując naturalny efekt bez śladów edycji. Dobrą praktyką jest ustawienie odpowiedniej wielkości pędzla oraz jego twardości, co pozwala na precyzyjne dopasowanie do obszaru wymagającego poprawy. Warto również korzystać z funkcji maskowania, aby zachować oryginalne tekstury i szczegóły, co zapewni lepszą jakość końcowego obrazu. Pędzel korygujący jest uznawany za jeden z najważniejszych narzędzi w workflow fotografów i grafików zajmujących się retuszem, umożliwiając szybkie osiągnięcie profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 7

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki

B. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych

C. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej

D. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku

W kontekście pytania należy zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są niepoprawne. Wyzwolenie błysku wszystkich lamp błyskowych jednocześnie nie jest związane z czasem synchronizacji migawki, lecz z rodzajem lampy błyskowej oraz sposobem jej podłączenia. Synchronizacja dotyczy jedynie momentu, w którym migawka jest otwarta, a lampa błyskowa emituje światło, co niekoniecznie wiąże się z jednoczesnym wyzwoleniem wszystkich źródeł światła. Czas naświetlania, który pozwala na naładowanie lampy błyskowej, również nie jest adekwatny w kontekście synchronizacji, ponieważ naładowanie lampy nie wpływa na fizyczne otwarcie migawki. Ostatnia koncepcja, mówiąca o czasie naświetlania trwającym tyle, ile czas trwania błysku, jest myląca. Błysk lampy jest zjawiskiem krótkotrwałym, jednak czas naświetlania migawki musi być dostosowany do momentu, w którym migawka jest całkowicie otwarta. Używając niewłaściwych definicji, można wprowadzić się w błąd, co prowadzi do nieprawidłowych wyników w praktyce fotograficznej. Kluczowe jest zrozumienie, że poprawne użycie czasu synchronizacji jest fundamentalne dla uzyskania właściwych efektów świetlnych i uchwycenia detali w fotografii, zwłaszcza w warunkach dynamicznych.

Pytanie 8

Jakim terminem określa się zmianę temperatury barwowej światła w procesie obróbki zdjęć?

A. Balans bieli

B. Kontrast

C. Saturacja

D. Ekspozycja

Balans bieli to kluczowy element w procesie obróbki zdjęć, który odnosi się do korekcji temperatury barwowej światła. W praktyce oznacza to, że możemy zmieniać odcień zdjęcia, aby wyglądało bardziej naturalnie i było zgodne z rzeczywistością. W różnych warunkach oświetleniowych światło może mieć różne temperatury barwowe, co wpływa na kolory na zdjęciach. Na przykład, światło w pomieszczeniu z żarówkami może dawać ciepłe, żółte odcienie, podczas gdy światło dzienne może być chłodniejsze i bardziej niebieskie. Poprzez regulację balansu bieli możemy eliminować te niepożądane odcienie, uzyskując bardziej naturalne barwy. To jest szczególnie ważne w sytuacjach, gdzie kolor ma kluczowe znaczenie, np. w fotografii produktowej lub portretowej. Umiejętność poprawnego ustawienia balansu bieli to fundament w pracy każdego fotografa i retuszera, który pozwala na uzyskanie spójnych i realistycznych efektów wizualnych.

Pytanie 9

W jakim celu używa się siatki kadrowej (grid) w wizjerze aparatu?

A. Do zmniejszenia refleksów świetlnych w wizjerze

B. Do ułatwienia kompozycji kadru zgodnie z zasadą trójpodziału

C. Do zwiększenia precyzji w ocenie głębi ostrości

D. Do poprawy dokładności ręcznego ustawiania ostrości

W fotografii zastosowanie siatki kadrowej nie ma bezpośredniego wpływu na zmniejszenie refleksów świetlnych w wizjerze. Refleksy świetlne są bardziej związane z jakością i budową wizjera oraz warunkami oświetleniowymi, a nie z siatką kadrową, która jest jedynie nakładką ułatwiającą kompozycję. Podobnie, siatka kadrowa nie wpływa bezpośrednio na poprawę dokładności ręcznego ustawiania ostrości. Ręczne ustawianie ostrości zależy bardziej od funkcji aparatu, takich jak powiększenie obrazu w wizjerze czy wskaźniki ostrości, a nie od samego gridu. Wreszcie, siatka kadrowa nie zwiększa precyzji w ocenie głębi ostrości. Głębia ostrości jest determinowana przez parametry takie jak przysłona, ogniskowa obiektywu i odległość od fotografowanego obiektu. Siatka kadrowa pomaga jedynie w wizualnej organizacji elementów zdjęcia, a nie w technicznych aspektach ostrości czy głębi ostrości. W praktyce, błędne zrozumienie funkcji siatki kadrowej może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania narzędzi fotograficznych i niedoceniania ich prawdziwych zalet. Ważne jest, aby rozróżniać funkcje kompozycyjne od technicznych, co pozwala na lepsze zrozumienie i wykorzystanie potencjału nowoczesnych aparatów fotograficznych.

Pytanie 10

W przypadku produkcji plakatu o rozmiarach 30× 45 cm, który ma być wydrukowany w formacie 30 × 45 cm z rozdzielczością 300 dpi, konieczne jest skorzystanie z aparatu cyfrowego posiadającego matrycę o minimalnej rozdzielczości

A. 5500 × 3800 pikseli

B. 5000 × 3400 pikseli

C. 2592 × 1944 pikseli

D. 2048 × 1563 pikseli

Wybór niewłaściwej rozdzielczości matrycy aparatu może prowadzić do uzyskania niskiej jakości wydruku, co jest często wynikiem nieprawidłowych obliczeń lub błędnych założeń dotyczących rozdzielczości. Odpowiedzi takie jak 2592 × 1944 pikseli, 5000 × 3400 pikseli czy 2048 × 1563 pikseli są zbyt niskie, aby spełnić wymagania dotyczące plakatu o wymiarach 30 × 45 cm przy rozdzielczości 300 dpi. Dla przykładu, rozdzielczość 2592 × 1944 pikseli przekłada się na około 1,9 megapikseli, co w kontekście druku o wysokiej jakości jest niewystarczające. Osoby poszukujące wysokiej jakości reprodukcji często mogą popełniać błąd, zakładając, że mniejsza rozdzielczość wystarczy, co prowadzi do rozmycia obrazu i utraty detali. W przypadku 5000 × 3400 pikseli, choć jest to wyższa rozdzielczość, nadal nie spełnia minimalnych wymagań dla druku w tej skali, co skutkuje wyraźnym spadkiem jakości. Z kolei 2048 × 1563 pikseli to za mało nawet do standardowych wydruków. Przy druku, zwłaszcza dużych formatów, istotne jest zrozumienie, że wyższa rozdzielczość zapewnia lepszą jakość wizualną. Należy pamiętać, że w praktyce wybieranie aparatu o wyższej rozdzielczości nie tylko zwiększa jakość druku, ale również pozwala na więcej możliwości edycyjnych po wykonaniu zdjęć.

Pytanie 11

Który z wymienionych elementów sprzętu w studio fotograficznym najlepiej zlikwiduje niepożądane odbicia podczas robienia zdjęć katalogowych błyszczącego, metalowego przedmiotu?

A. Stół reprodukcyjny

B. Strurnienica

C. Beauty dish

D. Namiot bezcieniowy

Namiot bezcieniowy to jeden z najskuteczniejszych narzędzi wykorzystywanych w fotografii produktowej, szczególnie w przypadku błyszczących przedmiotów, takich jak metalowe akcesoria. Jego konstrukcja pozwala na równomierne rozproszenie światła, eliminując niepożądane bliki, które mogą zniekształcić obraz produktu. W praktyce, namiot bezcieniowy działa jak kontrolowane środowisko, w którym można ustawić źródła światła z różnych kątów, co pomaga uzyskać naturalny i estetyczny efekt. Zastosowanie namiotu bezcieniowego w fotografii katalogowej pozwala również na uzyskanie jednolitego tła, co zwiększa atrakcyjność wizualną zdjęcia i ułatwia późniejsze edytowanie. Standardy branżowe w fotografii produktowej zalecają użycie namiotów bezcieniowych jako podstawowego narzędzia, ponieważ znacząco poprawiają jakość zdjęć i pozwalają na skuteczniejsze prezentowanie błyszczących materiałów. Dodatkowo, dzięki możliwości użycia różnych źródeł światła, takich jak lampy LED czy błyski, można kontrolować intensywność i kierunek światła, co pozwala na swobodne eksperymentowanie z oświetleniem.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Aby przekształcić obrazy analogowe na format cyfrowy, należy zastosować

A. monopodu

B. rzutnika

C. kopiarki

D. skanera

Skaner to urządzenie służące do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową, co jest kluczowe w procesie digitalizacji. Działa na zasadzie skanowania obrazu, rejestrując każdy jego szczegół w postaci danych cyfrowych. Skanery są stosowane w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, fotografia cyfrowa oraz przetwarzanie obrazów w medycynie. W standardowych praktykach skanowania, urządzenia te charakteryzują się różnymi rozdzielczościami, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości cyfrowego obrazu. Na przykład, profesjonalne skanery do zdjęć mogą osiągać rozdzielczości sięgające 4800 dpi, co pozwala na zachowanie detali w dużych formatach. Dzięki zastosowaniu skanera, uzyskujemy pliki, które można łatwo edytować, przechowywać i udostępniać w formie cyfrowej, co jest zgodne z obecnymi standardami w zakresie zarządzania danymi i archiwizacją.

Pytanie 14

Utrwalanie obrazu za pomocą ciepła jest typowe dla drukarki

A. igłowej

B. głowicowej

C. atramentowej

D. laserowej

Wybór innej technologii druku, takiej jak głowicowa, igłowa czy atramentowa, może wprowadzać w błąd w kontekście termicznego utrwalania obrazu. Drukarki głowicowe, znane również jako drukarki atramentowe, działają na zasadzie nanoszenia kropli atramentu na papier, co nie wymaga procesu termicznego, lecz polega na podciśnieniu, które powoduje wyrzucenie atramentu z dysz. To podejście jest bardziej związane z procesem sublimacji atramentu i nie wiąże się z temperaturą jako kluczowym czynnikiem utrwalania obrazu. Z kolei drukarki igłowe, które działają na zasadzie mechanicznego wbijania igieł w taśmę barwiącą, również nie mają zastosowania procesu termicznego do utrwalania obrazu. Ich metoda opiera się na fizycznym przenoszeniu barwnika na papier, co czyni je bardziej odpowiednimi do tworzenia dokumentów tekstowych niż do uzyskiwania wysokiej jakości wydruków graficznych. Wszystkie te technologie mają swoje miejsce w branży, jednak ostrożność w ich wyborze jest kluczowa, by uniknąć nieporozumień dotyczących procesu druku. Zrozumienie specyfiki każdej z nich pozwala na lepsze dostosowanie wyboru urządzenia do konkretnego zastosowania, co jest istotne z perspektywy wydajności i jakości wydruków.

Pytanie 15

W profesjonalnej fotografii studyjnej główne światło nazywane jest

A. światłem konturowym (rim light)

B. światłem wypełniającym (fill light)

C. światłem kluczowym (key light)

D. światłem tła (background light)

W fotografii studyjnej niezwykle istotne jest właściwe zrozumienie roli różnych źródeł światła. Światło wypełniające, które często bywa mylone ze światłem kluczowym, pełni inną funkcję. Jego zadaniem jest łagodzenie cieni, które powstają w wyniku działania światła kluczowego. Jeśli myślimy, że światło wypełniające może zastąpić główne źródło światła, to wprowadzamy się w błąd, ponieważ bez światła kluczowego obraz traci swoją wyrazistość i dynamikę. Również światło tła, które ma na celu oświetlenie tła zdjęcia, nie może być mylone z głównym światłem, ponieważ jego rola polega na tworzeniu separacji między obiektem a tłem, a nie na kształtowaniu obiektu. Z kolei światło konturowe, często używane do podkreślenia krawędzi obiektu, również nie jest światłem kluczowym. Przez zrozumienie tych różnic, można znacznie poprawić techniki oświetleniowe, co jest kluczowe, gdy dążymy do uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Nieprawidłowe użycie tych źródeł może prowadzić do braku kontrastu i dynamiki w fotografii, co jest oczywiste w przypadku nieudanych sesji zdjęciowych, gdzie obiekty wydają się płaskie i pozbawione życia.

Pytanie 16

Drukarki jakiego rodzaju nie powinny być stosowane do drukowania obrazów zawierających tekst oraz dokładne schematy?

A. Atramentowe piezoelektryczne

B. Termosublimacyjne

C. Laserowe

D. Atramentowe termiczne

Drukarki termosublimacyjne, atramentowe piezoelektryczne oraz atramentowe termiczne oferują różnorodne mechanizmy wydruku, które w określonych warunkach mogą być bardziej odpowiednie do produkcji obrazów zawierających tekst i precyzyjne schematy. Drukarki termosublimacyjne działają na zasadzie sublimacji barwnika, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości obrazów o bogatej kolorystyce i płynnych przejściach tonalnych. Są one często wykorzystywane w produkcji zdjęć oraz reprodukcji graficznych, gdzie jakość i detale są kluczowe. Drukarki atramentowe piezoelektryczne wykorzystują technologię, w której krople atramentu są precyzyjnie aplikowane na papier, co pozwala na uzyskanie znakomitej precyzji w detalu i kolorze. Typowe zastosowanie tych urządzeń obejmuje drukowanie materiałów promocyjnych oraz dokumentów technicznych, w których istotna jest jakość odwzorowania detali. Z kolei drukarki atramentowe termiczne działają na zasadzie podgrzewania atramentu, co skutkuje jego odparowaniem i nanoszeniem na papier. Choć mogą one dostarczać dobrą jakość wydruku, w kontekście tekstu i schematów technicznych często nie osiągają poziomu precyzji oferowanego przez inne technologie. Powszechnym błędem jest mylenie zalet każdej z technologii, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich urządzeń do konkretnych zastosowań. Wybór odpowiedniej drukarki powinien opierać się na zrozumieniu wymagań dotyczących jakości, precyzji oraz typu materiałów do druku.

Pytanie 17

Najlepszym materiałem tła dla fotografii typu high-key jest

A. szary karton

B. białe płótno lub papier

C. czerwone sukno

D. czarny aksamit

Białe płótno lub papier to idealny materiał tła w fotografii high-key, ponieważ odbija światło w sposób, który pozwala uzyskać jasne, przemyślane kompozycje. W tej technice fotograficznej kluczowe jest unikanie cieni i stworzenie efektu jasności oraz lekkości. Białe tło działa jako neutralny odbłyśnik, co sprawia, że światło rozprasza się równomiernie, eliminując niepożądane kontrasty. Przykładowo, w fotografii portretowej z białym tłem skórna tonacja modela staje się bardziej równomierna, a detale odzieży są lepiej widoczne, co podkreśla elegancję ujęcia. Dodatkowo, użycie białego tła w połączeniu z odpowiednim oświetleniem, takim jak softboxy czy lampy błyskowe z dyfuzorami, pozwala na pełne wykorzystanie potencjału tej techniki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej. Warto też pamiętać, że białe tło jest łatwe do edytowania w postprodukcji, co daje jeszcze większe możliwości twórcze.

Pytanie 18

Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 (210×297 mm) z zachowaniem jakości 300 dpi wynosi

A. 800×600 pikseli

B. 1240×1754 pikseli

C. 2480×3508 pikseli

D. 1024×1200 pikseli

Rozważając błędne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich nie spełnia wymogów dotyczących jakości druku. Odpowiedzi takie jak 1240×1754 pikseli, 1024×1200 pikseli czy 800×600 pikseli zakładają znacznie niższą rozdzielczość, co prowadzi do wielu problemów. W przypadku 1240×1754 pikseli, mamy odpowiednik 150 dpi, co jest minimalną jakością do druku, ale nie gwarantuje odpowiedniego odwzorowania szczegółów. Pozostałe wartości są jeszcze gorsze i nie nadają się do profesjonalnego wydruku. Typowym błędem myślowym jest założenie, że dla mniejszych formatów, jak A4, można stosować znacznie niższe rozdzielczości. W rzeczywistości, im większa jakość, tym lepszy rezultat, szczególnie w kontekście ostrości i detali obrazu. W branży graficznej standardem jest dążenie do 300 dpi, a każda rozdzielczość poniżej tej wartości może prowadzić do nieakceptowalnych efektów, takich jak pikselizacja czy rozmycie. Użytkownicy zbyt często zapominają, że druk to nie tylko same cyfrowe pliki, ale również fizyczna jakość, która wymaga szczególnej uwagi w kontekście przygotowania materiałów do druku.

Pytanie 19

Aby uzyskać zdjęcie biometryczne, obiekt w studio powinien być ustawiony

A. na jednolitym tle, en face z odkrytym czołem i lewym uchem

B. na ciemnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami

C. na jednolitym tle, na wprost obiektywu z odkrytym czołem i prawym uchem

D. na jasnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami

Poprawna odpowiedź dotyczy ustawienia obiektu do zdjęcia biometrycznego na jasnym tle, na wprost obiektywu, z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami. Użycie jasnego tła jest kluczowe, ponieważ zapewnia odpowiedni kontrast między osobą a tłem, co jest istotne dla dalszej obróbki zdjęcia, a także dla algorytmów rozpoznawania twarzy, które często są wykorzystywane w aplikacjach biometrycznych. Stawianie obiektu na wprost obiektywu umożliwia uzyskanie symetrycznego wizerunku, co jest niezbędne do dokładnego uchwycenia cech rozpoznawczych twarzy. Oczy powinny być otwarte, ponieważ naturalne spojrzenie jest niezbędne w większości zastosowań biometrycznych, w tym paszportowych lub identyfikacyjnych. Zamknięte usta eliminują możliwe zniekształcenia obrazu i zapewniają, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami, które często stipulują neutralny wyraz twarzy. Przykłady zastosowania obejmują różne dokumenty tożsamości, w których wymagana jest wysoka jakość zdjęcia, aby uniknąć problemów z identyfikacją osoby.

Pytanie 20

Najnowszym trendem w druku fotograficznym jest technologia

A. wykorzystania nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych

B. wydruku holograficznego na specjalnych papierach dwustronnych

C. druku UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem

D. druku termotransferowego z powłoką ochronną utwardzaną laserowo

Wydruk holograficzny na specjalnych papierach dwustronnych to technologia, która w rzeczywistości nie jest powszechnie stosowana w druku fotograficznym. Holografia, choć fascynująca, polega na rejestracji i reprodukcji obrazu w trzech wymiarach, co jest znacznie bardziej skomplikowane od tradycyjnego druku i wymaga zaawansowanego sprzętu oraz technik. Nie jest to technologia, która zyskałaby popularność w codziennym druku, ze względu na jej złożoność i wysokie koszty produkcji. Wydruki holograficzne są zazwyczaj stosowane w zastosowaniach zabezpieczających, takich jak hologramy na dokumentach tożsamości czy opakowaniach produktów, a nie w standardowym druku fotograficznym. Z kolei wykorzystanie nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych to podejście, które również nie jest podstawą nowoczesnego druku fotograficznego. Nanotechnologia w tej formie jest wciąż w fazie badań i nie znalazła szerokiego zastosowania w praktyce. Użycie srebra w druku może wiązać się z problemami kosztowymi oraz z ekologicznymi, które są kluczowe w obecnych standardach produkcji. Druk termotransferowy z powłoką ochronną utwardzaną laserowo to także nie ta droga. Choć druk termotransferowy jest popularny, jego zastosowanie w kontekście ochrony wydruków nie jest najefektywniejsze. Właściwie utwardzanie laserowe nie jest standardem w tej technologii, dokładając do tego problemy z jakością i trwałością wydruków. Właściwe zrozumienie tych technologii i ich zastosowanie jest kluczowe dla skutecznego i profesjonalnego druku fotograficznego.

Pytanie 21

Podaj rodzaj aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Aparaty bezlusterkowe

B. Aparaty kompaktowe

C. Kompaktowe wodoodporne

D. Wielkoformatowe

Wielkoformatowe aparaty fotograficzne to urządzenia, które charakteryzują się dużym formatem matrycy lub filmu, co umożliwia uzyskanie wyjątkowo wysokiej jakości obrazów. Takie aparaty są powszechnie używane w profesjonalnej fotografii, zwłaszcza w studiach fotograficznych oraz przy fotografii krajobrazowej i architektonicznej. Ze względu na swoją konstrukcję i zastosowanie, aparaty wielkoformatowe nie posiadają trybu rejestracji wideo. Ich głównym celem jest tworzenie statycznych obrazów o wysokiej rozdzielczości, co jest zgodne z ich specyfiką oraz wymaganiami branżowymi. Przykładem zastosowania aparatów wielkoformatowych mogą być fotografie wykonywane na wystawach sztuki, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Dodatkowo, te urządzenia często wykorzystują techniki takie jak kontrola perspektywy i głębi ostrości, co daje fotografom kreatywne możliwości, które są niedostępne w innych typach aparatów. Standardy jakości w profesjonalnej fotografii wymagają użycia sprzętu, który zapewnia doskonałą reprodukcję kolorów i detali, a aparaty wielkoformatowe idealnie spełniają te potrzeby.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Jaka technika pozwala na uzyskanie jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistości kolorów w fotografii produktowej?

A. zastosowanie techniki HDR i zwiększonego nasycenia kolorów

B. wykonanie zdjęć w trybie monochromatycznym i późniejsze kolorowanie

C. użycie filtrów polaryzacyjnych i światła ciągłego

D. fotografowanie z kartą wzorcową kolorów i kalibracja w postprodukcji

Fotografowanie z kartą wzorcową kolorów oraz kalibracja w postprodukcji to kluczowy proces w osiąganiu realistycznych i dokładnych kolorów w fotografii produktowej. Karta wzorcowa, zazwyczaj zawierająca różne odcienie kolorów, pozwala na uchwycenie i późniejszą korekcję kolorów w programach graficznych. Dzięki temu, można precyzyjnie zidentyfikować różnice między rzeczywistymi barwami a tymi, które zostały uchwycone przez aparat. Postprodukcja, w której wykorzystuje się oprogramowanie do edycji zdjęć, jest niezbędna do dostosowania kolorów, aby były zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w marketingu produktów. W praktyce, odpowiednie ustawienie balansu bieli oraz zastosowanie profili kolorów w programach jak Adobe Lightroom czy Photoshop, umożliwia uzyskanie efektów, które są bardziej przyjazne dla oka i bardziej wiarygodne dla potencjalnych klientów. Dlatego technika ta jest niezwykle cenna w branży fotografii komercyjnej, gdzie dokładność kolorów ma kluczowe znaczenie dla sprzedaży.

Pytanie 24

Który format plików najlepiej nadaje się do archiwizacji zdjęć z pełną informacją o edycjach niedestrukcyjnych?

A. DNG z osadzonym plikiem XMP

B. TIFF z kompresją ZIP

C. HEIC z profilem kolorów ICC

D. JPEG 2000

Wybór innych formatów plików, takich jak JPEG 2000, TIFF z kompresją ZIP czy HEIC z profilem kolorów ICC, nie zapewnia takiej samej wszechstronności i bezpieczeństwa w kontekście archiwizacji zdjęć z pełną informacją o edycjach niedestrukcyjnych. JPEG 2000, chociaż jest nowoczesnym formatem z lepszą kompresją niż standardowy JPEG, nie obsługuje metadanych w taki sposób jak DNG. Nie zapewnia również pełnej informacji o edycji, co może prowadzić do utraty danych, jeśli zdjęcie zostanie edytowane w różnych programach. TIFF z kompresją ZIP, mimo że jest bardzo jakościowym formatem, nie jest tak powszechnie używany w kontekście edycji niedestrukcyjnej. TIFF zazwyczaj nie przechowuje informacji o zmianach, a jego zastosowanie do archiwizacji może prowadzić do problemów z zarządzaniem wersjami plików. Z kolei HEIC, który zyskał popularność dzięki zastosowaniu w iOS, nie jest tak szeroko wspierany w aplikacjach do edycji zdjęć oraz zarządzania metadanymi, a jego obsługa może być ograniczona. W rezultacie, wybór tych formatów nie tylko nie spełnia wymagań archiwizacyjnych, ale również stwarza ryzyko utraty kluczowych informacji o edycji, co może wpłynąć na przyszłą pracę z tymi zdjęciami.

Pytanie 25

Jakiego z wymienionych materiałów należy użyć do oczyszczania ekranu monitora LCD z kurzu, smug i tłuszczu?

A. Papierowy ręcznik

B. Chusteczki do higieny osobistej

C. Ściereczka z microfibry

D. Gąbka

Ściereczki z microfibry to naprawdę super wybór, gdy chodzi o czyszczenie monitorów LCD. Są stworzone z myślą o delikatnych powierzchniach, co jest mega istotne. Te cienkie włókna świetnie zbierają kurz, plamy i tłuszcz, a jednocześnie nie zarysowują ekranu. Wiesz, dzięki swojej konstrukcji potrafią wchłonąć dużo więcej brudu niż zwykłe materiały, a na dodatek nie zostawiają smug. Żeby wyczyścić monitor, wystarczy lekko zwilżyć ściereczkę wodą lub jakimś specjalnym preparatem do czyszczenia i delikatnie przetrzeć ekran. Ważne, żeby unikać mocnych środków czyszczących albo twardych materiałów, bo to może uszkodzić ekran. Z własnego doświadczenia polecam regularne czyszczenie, żeby monitor długo działał i wyglądał dobrze. W branży elektronicznej wszyscy korzystają z tych ściereczek, a ich efektywność potwierdzają liczne testy. Naprawdę warto mieć je pod ręką.

Pytanie 26

Aby chronić przednią soczewkę obiektywu aparatu fotograficznego przed zarysowaniami, należy użyć

A. osłony przeciwsłonecznej

B. konwertera

C. osłony przedniej obiektywu

D. uchwytu pistoletowego

Osłona przednia obiektywu jest kluczowym akcesorium w fotografii, które chroni przednią soczewkę obiektywu przed porysowaniem, kurzem czy innymi zanieczyszczeniami. Jej zastosowanie pozwala na znaczne wydłużenie żywotności obiektywu oraz utrzymanie wysokiej jakości zdjęć, ponieważ wszelkie rysy na soczewce mogą prowadzić do niepożądanych efektów optycznych, takich jak flary czy rozmycia. Osłony przednie są dostępne w różnych materiałach, takich jak szkło czy tworzywa sztuczne, a ich wybór powinien być uzależniony od rodzaju fotografii oraz warunków, w których będziemy używać sprzętu. Przykładowo, w przypadku fotografii krajobrazowej, gdzie obiektyw narażony jest na działanie piasku czy innych cząstek, warto zainwestować w osłonę, która zapewnia dodatkową ochronę. Ponadto, stosowanie osłony przedniej to standardowa praktyka w branży fotograficznej, rekomendowana przez producentów obiektywów, co potwierdza jej znaczenie w zachowaniu jakości sprzętu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Podczas robienia zdjęć obiektów w kolorze żółtym na materiałach negatywowych o barwnej tonacji, naświetleniu podlegają jedynie warstwy

A. zielonoczułe

B. niebieskoczułe i czerwonoczułe

C. niebieskoczułe

D. zielonoczułe i czerwonoczułe

Prawidłowa odpowiedź to zielonoczułe i czerwonoczułe warstwy materiałów negatywowych. Naświetlenie przedmiotów o barwie żółtej powoduje, że jedynie te warstwy reagują na światło. Barwa żółta jest efektem mieszania światła zielonego i czerwonego, dlatego oba te kolory są odpowiedzialne za naświetlenie. W praktyce oznacza to, że przy fotografii przedmiotów w kolorze żółtym, rzeczywiście warstwy negatywu, które są wrażliwe na te długości fal, będą się naświetlać. Takie zjawisko jest kluczowe w procesie rozwijania negatywów, gdzie różne kolory światła wpływają na różne warstwy materiału światłoczułego. Wiedza ta jest szczególnie istotna przy tworzeniu efektów artystycznych w fotografii, jak również przy profesjonalnym skanowaniu i obróbce negatywów, co ma zastosowanie w standardach branżowych, takich jak ISO 12232, które określa metody pomiaru czułości materiałów fotograficznych.

Pytanie 29

Metoda, która polega na częściowym lub całkowitym przekształceniu obrazu negatywnego w pozytywowy na skutek intensywnego i krótkiego naświetlenia, nosi nazwę

A. cyjanotypia

B. bromolej

C. solaryzacja

D. guma

Bromolej to technika, która polega na używaniu emulsji olejowych z bromkiem srebra, żeby uzyskać obraz. To jest dość skomplikowany proces, bo trzeba nakładać różne warstwy emulsji na papier fotograficzny. W przeciwieństwie do solaryzacji, to nie działa na zasadzie odwracania obrazów negatywowych. Ma bardziej na celu uzyskanie fajnych efektów tonalnych i kolorystycznych. Często wykorzystuje się go w sztuce, ale nie ma nic wspólnego z tym procesem odwracania. Guma z kolei to inna technika, która używa emulsji gumy arabskiej i pigmentów do tworzenia obrazów. Także nie ma związku z solaryzacją, bo skupia się na tworzeniu obrazów na podstawie negatywów, ale nie daje odwróconych efektów. Cyjanotypia to technika druku fotograficznego, która daje taki charakterystyczny niebieski kolor podczas naświetlania. Jest naprawdę ciekawa, ale też nie odnosi się do solaryzacji, która jest wyjątkowa i opiera się na specyficznym procesie naświetlania negatywu. Wybór techniki fotograficznej zawsze powinien być dobrze przemyślany, żeby pasował do tego, co chcemy osiągnąć artystycznie.

Pytanie 30

Podczas robienia zdjęcia panoramicznego ustalono parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz liczba przysłony f/11. Jakie ustawienia ekspozycji należy wybrać, zakładając na obiektyw filtr o współczynniku krotności 2?

A. 1/125 s, f/5,6

B. 1/60 s, f/11

C. 1/125 s, f/8

D. 1/60 s, f/8

Zastosowanie błędnych ustawień ekspozycji wynika z niepełnego zrozumienia wpływu filtrów na parametry fotograficzne. Filtr o współczynniku krotności 2 podwaja ilość światła, co oznacza, że fotograf musi dostosować ustawienia aparatu, aby uniknąć prześwietlenia zdjęcia. Ustawienie przysłony na f/8 lub f/5,6 w niektórych odpowiedziach sugeruje chęć zmiany głębi ostrości, lecz nie rekompensuje to potrzeby skrócenia czasu naświetlania. Wybór przysłony f/8 zakłada zmniejszenie głębi ostrości, co w kontekście zdjęć panoramicznych, gdzie szeroka głębia ostrości jest pożądana, jest niewłaściwym podejściem. Ustawienie f/11 oferuje lepszą kontrolę nad ostrością całej sceny, co jest krytyczne w panoramicznych zdjęciach, gdzie detale z różnych odległości muszą być wyraźne. Z kolei opcja pozostawienia czasu naświetlania na poziomie 1/125 s nie uwzględnia efektu filtra i grozi prześwietleniem zdjęcia. W fotografii kluczowym jest zrozumienie, że zmieniając jeden parametr ekspozycji, należy odpowiednio dostosować inne, aby uzyskać optymalny rezultat, co w tym przypadku nie zostało wzięte pod uwagę.

Pytanie 31

Jaką ogniskową powinien mieć obiektyw, aby najlepiej wykonać zdjęcie grupowe w niewielkim pomieszczeniu?

A. 80 mm

B. 50 mm

C. 120 mm

D. 18 mm

Wybierając obiektywy o dłuższej ogniskowej, takie jak 50 mm, 80 mm czy 120 mm, często przyjmuje się, że prowadzą one do uzyskania lepszej jakości obrazu. Jednak w kontekście fotografii grupowej w małych pomieszczeniach, obiektywy te mogą okazać się nieodpowiednie. Obiektyw 50 mm oferuje węższe pole widzenia, co sprawia, że trudno jest uchwycić całą grupę siedzącą lub stojącą w ograniczonej przestrzeni. Przykładowo, aby sfotografować większą grupę przy użyciu obiektywu 50 mm, fotograf musiałby oddalić się znacznie od obiektów, co może być niemożliwe w małym pomieszczeniu. Użycie obiektywów 80 mm lub 120 mm w tego typu sytuacjach jest jeszcze bardziej problematyczne, ponieważ ich węższy kąt widzenia dodatkowo ogranicza możliwość uchwycenia wszystkich uczestników. Ponadto, obiektywy te mogą wprowadzać zniekształcenia, gdy obiekty są zbyt blisko, co prowadzi do niepożądanych efektów wizualnych. W praktyce, wybierając obiektyw do fotografii grupowej, kluczowe jest zrozumienie relacji między ogniskową a przestrzenią, w której będziesz pracować, oraz dostosowanie sprzętu do warunków, w których wykonujesz zdjęcia.

Pytanie 32

"Trójkąt ekspozycji" w fotografii odnosi się do relacji między

A. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

B. czasem naświetlania, obiektywem, czułością sensora obrazu

C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, intensywnością oświetlenia

Odpowiedź wskazująca na zależność między czasem naświetlania, liczbą przysłony a czułością detektora obrazu jest prawidłowa, ponieważ te trzy elementy tworzą trójkąt ekspozycji, który jest fundamentem technik fotograficznych. Czas naświetlania określa, jak długo matryca lub film jest wystawiony na działanie światła, co wpływa na ruch obiektów w kadrze. Liczba przysłony, oznaczająca wielkość otworu w obiektywie, kontroluje ilość światła wpadającego do aparatu oraz głębię ostrości, co jest kluczowe dla kompozycji zdjęcia. Czułość detektora obrazu, wyrażana w jednostkach ISO, odnosi się do zdolności aparatu do rejestrowania obrazu w różnych warunkach oświetleniowych. Zrozumienie interakcji tych trzech parametrów pozwala fotografowi na kreatywne zarządzanie ekspozycją i uzyskiwanie zamierzonych efektów wizualnych. Na przykład, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na krótszy czas naświetlania, co zminimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, podczas gdy odpowiednie ustawienie przysłony może pomóc w uzyskaniu pożądanej głębi ostrości.

Pytanie 33

Do profesjonalnego fotografowania przedmiotów o bardzo małych rozmiarach (poniżej 1 mm) stosuje się

A. aparat średnioformatowy z obiektywem makro

B. standardową fotografię makro z pierścieniami pośrednimi

C. fotomikrografię z wykorzystaniem mikroskopu

D. teleobiektyw z konwerterem 2x

Fotomikrografia z wykorzystaniem mikroskopu to technika, która umożliwia uzyskanie obrazów przedmiotów o bardzo małych rozmiarach, często poniżej 1 mm. Użycie mikroskopu pozwala na znaczne powiększenie obrazu, co jest niezbędne w przypadku niewielkich obiektów, takich jak komórki, mikroorganizmy, czy szczegóły drobnych materiałów. Przykładowo, w biologii medycznej fotomikrografia jest używana do dokumentacji badań nad strukturą komórek lub tkankami. W praktyce, aby uzyskać wysoką jakość obrazu, konieczne jest zastosowanie odpowiedniego oświetlenia, na przykład oświetlenia przechodniego lub refleksyjnego, w zależności od badanych obiektów. Zastosowanie tej techniki wymaga również precyzyjnego ustawienia mikroskopu, co podkreśla znaczenie umiejętności operatora. W kontekście fotografowania przedmiotów tak małych, inne techniki, takie jak standardowa fotografia makro, mogą nie zapewnić wystarczającego powiększenia ani szczegółowości, co czyni fotomikrografię najbardziej odpowiednim rozwiązaniem w tym przypadku.

Pytanie 34

Współczynnik megapikseli w fotografii cyfrowej wpływa głównie na

A. głębię ostrości uzyskiwaną przy tej samej przysłonie

B. maksymalny rozmiar wydruku z zachowaniem dobrej jakości

C. zakres dynamiczny matrycy

D. maksymalną czułość ISO z zachowaniem dobrej jakości

Wybór maksymalnego rozmiaru wydruku z zachowaniem dobrej jakości jako odpowiedzi jest uzasadniony tym, że współczynnik megapikseli bezpośrednio przekłada się na ilość szczegółów, które matryca aparatu jest w stanie zarejestrować. Wyższa liczba megapikseli oznacza, że zdjęcie ma większą rozdzielczość, co w praktyce pozwala na drukowanie większych formatów bez utraty jakości. Przykładowo, zdjęcie o rozdzielczości 24 megapikseli można wydrukować w formacie A1 z zachowaniem ostrości i detali, podczas gdy niższa rozdzielczość może skutkować rozmyciem obrazu przy takim wydruku. W branży fotograficznej istnieją standardy, które sugerują minimalną liczbę megapikseli dla różnych rozmiarów wydruków, co jeszcze bardziej podkreśla istotność tego parametru. Dla przykładu, dla wydruku A3 wystarczające są aparaty z rozdzielczością około 10-12 megapikseli, podczas gdy dla A1 zaleca się co najmniej 20 megapikseli. Dlatego, przy wyborze aparatu do konkretnego zastosowania, warto zwrócić uwagę na megapiksele, aby osiągnąć zamierzony efekt wizualny i jakość końcowego produktu.

Pytanie 35

Przedstawione zdjęcie zostało wykonane w planie

A. amerykańskim.

B. totalnym.

C. ogólnym.

D. pełnym.

Odpowiedź "totalnym" jest poprawna, ponieważ prawidłowo identyfikuje rodzaj planu używanego w analizowanym zdjęciu. Plan totalny, znany również jako plan szeroki, jest techniką fotograficzną, która obejmuje rozległy obszar, w którym postacie ludzkie są ukazane w małej skali, często jako drobne elementy w kontekście większego krajobrazu. W przypadku zdjęcia przedstawiającego piaszczystą przestrzeń z sylwetkami ludzi w oddali, widoczna jest charakterystyczna cecha planu totalnego - podkreślenie przestrzeni i otoczenia, co skutkuje kreowaniem wrażenia ogromu i skali. Tego rodzaju ujęcia są często wykorzystywane w fotografii krajobrazowej, filmowej oraz reklamowej, aby oddać proporcje i kontekst przestrzenny. Umiejętnie stosując plan totalny, fotografowie mogą wywoływać emocje związane z rozległością natury, jak również konfrontować postacie z ich otoczeniem. Wiedza o rodzajach planów w fotografii jest kluczowa dla skutecznego komunikowania się z widzem oraz osiągania zamierzonych efektów estetycznych.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Aby zwiększyć kontrast w cyfrowym obrazie w programie Photoshop, należy wykorzystać

A. Krzywe

B. Balans koloru

C. Warstwy

D. Filtry

Filtry są często używane w Photoshopie do stosowania różnych efektów na obrazach, jednak ich zastosowanie w kontekście poprawy kontrastu nie jest najefektywniejsze. Filtry działają na całym obrazie w jednorodny sposób, co może prowadzić do utraty szczegółów oraz naturalności, szczególnie w obszarach o złożonym zróżnicowaniu tonalnym. Z kolei warstwy, chociaż niezwykle użyteczne w organizacji i edytowaniu elementów graficznych, nie są narzędziem do bezpośredniego zwiększania kontrastu. Warstwy umożliwiają pracę na różnych elementach bez ryzyka zniszczenia oryginalnego obrazu, ale nie mają wbudowanych funkcji do optymalizacji tonacji. Balans koloru wprowadza zmiany w kolorystyce obrazu, co może poprawić jego estetykę, jednak nie wpływa na kontrast w sposób, w jaki robią to krzywe. Osoby, które niezdolnie rozróżniają te narzędzia, mogą wprowadzać niezamierzone efekty, co zaburza zamierzony rezultat edycji. Istotne jest zrozumienie, że poprawa kontrastu wymaga precyzyjnego podejścia, które najlepiej osiąga się poprzez zastosowanie krzywych, a nie ogólnych narzędzi takich jak filtry czy balans koloru.

Pytanie 38

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na tworzenie ścieżek?

A. Szybkie zaznaczenie

B. Zaznaczenie eliptyczne

C. Pióro

D. Lasso wielokątne

Narzędzie Pióro w programie Adobe Photoshop jest kluczowym elementem dla osób zajmujących się grafiką wektorową oraz precyzyjnym rysowaniem. Umożliwia ono tworzenie i edytowanie ścieżek, które można wykorzystywać do różnych celów, takich jak tworzenie złożonych kształtów, zaznaczeń czy krzywych. Ścieżki tworzone za pomocą Pióra są niezwykle elastyczne, co pozwala na ich modyfikację w dowolnym momencie bez utraty jakości. Przykładowo, projektant graficzny może wykorzystać narzędzie Pióro do narysowania konturów postaci, a następnie wypełnienia ich kolorem, co jest istotne w procesie tworzenia ilustracji. Poprawne korzystanie z tego narzędzia wymaga jednak zrozumienia zasad działania krzywych Béziera, co jest standardem w branży graficznej. Pióro pozwala na precyzyjne dostosowywanie punktów zakotwiczających oraz ich uchwytów, co umożliwia uzyskanie idealnych kształtów. W przypadku pracy nad projektami wymagającymi dużej precyzji, takich jak logo czy infografiki, umiejętność korzystania z narzędzia Pióro staje się niezbędna.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Ujęcie postaci ludzkiej na zdjęciu od kolan do góry określa plan

A. całkowity

B. globalny

C. zbliżony

D. amerykański

Odpowiedź 'amerykański' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do charakterystycznego ujęcia, które obejmuje postać ludzką od kolan w górę, szczególnie w kontekście portretów. Ujęcie amerykańskie jest szeroko stosowane w fotografii i filmie, zwłaszcza w produkcjach, które chcą uchwycić ekspresję twarzy oraz detale górnej części ciała, zachowując przy tym odpowiednią kompozycję. Przykładem zastosowania tego planu jest fotografia portretowa, gdzie artysta pragnie ukazać emocje i cechy osobiste modela, stosując kadr, który nie tylko skupia się na twarzy, ale również na postawie ciała. W standardach fotograficznych, ujęcie amerykańskie wprowadza równowagę między bliskością a kontekstem otoczenia, co czyni je idealnym dla przedstawienia osobistych historii. Warto również zauważyć, że ten typ ujęcia zyskał popularność w produkcjach filmowych lat 30. XX wieku, co przyczyniło się do jego uznania jako jednego z kluczowych elementów klasycznej narracji wizualnej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej