Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 16:41
Data zakończenia: 15 maja 2025 17:07

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zwiększenie mocy błysku lamp błyskowych w studio pozwala na

A. wydłużenie czasu ekspozycji

B. lepsze ustawienie ostrości

C. skrócenie czasu ekspozycji

D. uzyskanie większej głębi ostrości

Nie do końca to jest tak, że większa energia błysku lamp błyskowych nie poprawia ostrości. Ostrość to głównie kwestia ustawień obiektywu i odległości do obiektu. Większy błysk może sprawić, że obraz będzie lepiej ostry, ale nie ma na to dużego wpływu na dokładne ustawienie. A jeśli wydłużymy czas naświetlania, to są inne ryzyka, jak prześwietlenie, a do tego mogą pojawić się niechciane artefakty, jeśli coś się rusza. Dłuższy czas naświetlania lepiej się sprawdza przy słabym świetle, gdzie chcemy uchwycić detale, a nie przy mocnych lampach. Głębia ostrości bardziej zależy od ustawień przysłony niż od mocy błysku. Jest też kwestia, że krótszy czas naświetlania może prowadzić do niedoświetlenia, bo lampy błyskowe nie zawsze nadążają za szybkością migawki. Korzystanie z błysku w krótkim czasie naświetlania wymaga, żeby wiedzieć, że nie każda lampa potrafi dać tak mocny błysk, żeby zrównoważyć krótki czas. I jeszcze jedno – efekty błysku są różne w zależności od sprzętu, a umiejętne ich użycie wymaga praktyki i znajomości zasad ekspozycji oraz przysłony.

Pytanie 2

Aby zarchiwizować pliki graficzne na zewnętrznym nośniku pamięci, zachowując informacje o warstwach cyfrowego obrazu, należy zapisać plik w formacie

A. GIF

B. JPEG

C. TIFF

D. BMP

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest idealnym wyborem do archiwizacji plików graficznych, zwłaszcza gdy zachowanie informacji o warstwach obrazu cyfrowego jest kluczowe. TIFF obsługuje wiele warstw, przezroczystość oraz różne modele kolorów, co czyni go niezwykle elastycznym i wszechstronnym formatem. W praktyce, fotograficy i graficy często używają TIFF do przechowywania wysokiej jakości obrazów, ponieważ format ten nie kompresuje danych w sposób stratny, jak ma to miejsce w przypadku JPEG. Dzięki temu, podczas edytowania i zapisywania plików TIFF, nie tracimy na jakości obrazu, co jest istotne przy profesjonalnych projektach graficznych. Dodatkowo, TIFF jest powszechnie akceptowany przez wiele programów graficznych i systemów obróbczych, co ułatwia współpracę w zespołach kreatywnych. Używając TIFF do archiwizacji, masz pewność, że wszystkie szczegóły i efekty zastosowane w warstwach zostaną zachowane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 3

W cyfrowych aparatach, ocena natężenia światła na podstawie bardzo małego fragmentu obrazu nazywana jest trybem

A. punktowym

B. centralnie ważonym

C. matrycowym

D. wielosegmentowym

Matrycowy pomiar światła, w przeciwieństwie do punktowego, opiera się na analizie całej matrycy obrazu, co oznacza, że aparat ocenia jasność w wielu segmentach kadru jednocześnie. Chociaż ten styl pomiaru jest przydatny w większości sytuacji, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w przypadku, gdy centralny obiekt zdjęcia jest znacznie jaśniejszy lub ciemniejszy od tła. Z kolei tryb wielosegmentowy, który również mierzy światło w różnych sekcjach kadru, jest bardziej skomplikowany i często opiera się na analizie lokalnych kontrastów, co czyni go świetnym rozwiązaniem w fotoreportażu lub krajobrazach, gdzie różnorodność oświetlenia jest znaczna. Centralnie ważony pomiar światła koncentruje się na jasności w centralnym obszarze kadru, ale również uwzględnia otaczające go segmenty, co czyni go mniej precyzyjnym od pomiaru punktowego, w którym cała uwaga skupia się na jednym, kluczowym punkcie. Błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie te tryby pomiaru mogą zastąpić się nawzajem, podczas gdy każdy z nich ma swoje unikalne zalety i wady, co powinno być brane pod uwagę zależnie od kontekstu fotografii.

Pytanie 4

Aby uzyskać zdjęcie biometryczne, obiekt w studio powinien być ustawiony

A. na jednolitym tle, na wprost obiektywu z odkrytym czołem i prawym uchem

B. na jednolitym tle, en face z odkrytym czołem i lewym uchem

C. na ciemnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami

D. na jasnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami

Poprawna odpowiedź dotyczy ustawienia obiektu do zdjęcia biometrycznego na jasnym tle, na wprost obiektywu, z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami. Użycie jasnego tła jest kluczowe, ponieważ zapewnia odpowiedni kontrast między osobą a tłem, co jest istotne dla dalszej obróbki zdjęcia, a także dla algorytmów rozpoznawania twarzy, które często są wykorzystywane w aplikacjach biometrycznych. Stawianie obiektu na wprost obiektywu umożliwia uzyskanie symetrycznego wizerunku, co jest niezbędne do dokładnego uchwycenia cech rozpoznawczych twarzy. Oczy powinny być otwarte, ponieważ naturalne spojrzenie jest niezbędne w większości zastosowań biometrycznych, w tym paszportowych lub identyfikacyjnych. Zamknięte usta eliminują możliwe zniekształcenia obrazu i zapewniają, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami, które często stipulują neutralny wyraz twarzy. Przykłady zastosowania obejmują różne dokumenty tożsamości, w których wymagana jest wysoka jakość zdjęcia, aby uniknąć problemów z identyfikacją osoby.

Pytanie 5

Obrazek, który ma być umieszczony w galerii online, powinien być zapisany w rozdzielczości

A. 72 ppi

B. 300 ppi

C. 36 ppi

D. 150 ppi

Odpowiedź 72 ppi (pikseli na cal) jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość stosowana w przypadku obrazów przeznaczonych do wyświetlania w internecie. Przy tej rozdzielczości obrazy mają odpowiednią jakość, ale ich rozmiar pliku jest na tyle mały, że ładowanie strony internetowej jest szybkie. W praktyce obrazy o rozdzielczości 72 ppi są dostosowane do ekranów komputerowych, które nie wymagają tak wysokiej gęstości pikseli jak drukowane materiały. Przykładowo, większość zdjęć zamieszczanych w galeriach internetowych, na portalach społecznościowych czy stronach blogowych jest przygotowywana w tej rozdzielczości, co zapewnia optymalny balans między jakością a czasem ładowania. Zgodnie z dobrą praktyką projektowania stron internetowych, dostosowanie rozdzielczości obrazów do ich przeznaczenia jest kluczowe dla zapewnienia pozytywnych doświadczeń użytkowników oraz wydajności witryny.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 5,6

B. 4

C. 16

D. 11

Odpowiedzi takie jak 11, 4 oraz 16 wynikają z błędnego rozumienia zasady działania przysłon oraz wpływu filtrów na ekspozycję. W przypadku wartości 11, przyjęto, że konieczne jest zwiększenie przysłony do wartości wyższej, co w rzeczywistości prowadziłoby do znacznego zmniejszenia ilości światła wpadającego do aparatu, co jest sprzeczne z naszym celem, jakim jest utrzymanie identycznej ekspozycji. Z kolei przysłona 4 to znaczne otwarcie obiektywu, co nie tylko zwiększa ilość światła, ale i może spowodować prześwietlenie zdjęcia, co jest również błędne. 16 natomiast oznacza, że przysłona jest zbyt mocno zamknięta, co ponownie prowadzi do zmniejszenia ilości światła napływającego do matrycy, a w konsekwencji do niedoświetlenia. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe, takie jak niepełne zrozumienie stosunków między przysłonami oraz ich wpływu na ilość światła, co jest kluczowe w fotografii. Właściwe zrozumienie działania przysłon oraz ich wpływu na ekspozycję jest fundamentalne dla każdych działań fotograficznych. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się z podstawowymi zasadami ekspozycji, a także praktykować, aby we właściwy sposób interpretować wpływ filtrów i przysłon na ostateczny efekt fotografii.

Pytanie 8

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. żelazicyjanek potasu

B. chlorek srebra

C. tiosiarczan sodu

D. siarczan hydroksylaminy

Jeśli myślisz o użyciu innych substancji jako utrwalaczy, to pewnie troszkę mylisz się w temacie. Siarczan hydroksylaminy, choć używany w różnych reakcjach, nie ma właściwości, które są potrzebne do stabilizacji obrazów fotograficznych. To bardziej reduktor, a nie coś, co by usunęło jony srebra. Natomiast chlorek srebra to substancja, która już jest częścią emulsji, więc nie działa jako utrwalacz. Po naświetleniu musisz ją usunąć. Żelazicyjanek potasu, z kolei, może być używany w niektórych kolorowych procesach, ale w klasycznej czarno-białej fotografii nie jest aż tak przydatny. Często błędy wynikają z niezrozumienia, jakie funkcje chemiczne pełnią te substancje, co prowadzi do mylnych wniosków o ich zastosowaniu w praktyce fotograficznej.

Pytanie 9

Aby odtworzyć obraz przeznaczony do dużych powiększeń, należy użyć czarno-białego materiału negatywowego o czułości

A. 400 ISO

B. 100 ISO

C. 25 ISO

D. 200 ISO

Wybór materiału negatywowego o wyższej czułości, takiego jak 100 ISO, 200 ISO czy 400 ISO, wiąże się z kilkoma istotnymi ograniczeniami, które wpływają na jakość obrazu. Filmy o wyższej czułości są bardziej wrażliwe na światło, co prowadzi do większego ziarna. W praktyce oznacza to, że przy dużych powiększeniach, szczegóły mogą być mniej wyraźne, a obraz może być narażony na szumy, które zniekształcają odwzorowanie rzeczywistości. W kontekście technik reprodukcji obrazów, jak skanowanie czy drukowanie, wysoka czułość jest niekorzystna, gdyż może prowadzić do utraty istotnych detali oraz wprowadzać artefakty, które są szczególnie widoczne przy przybliżeniu. Ponadto, w fotografii artystycznej czy dokumentacyjnej, istotne jest zachowanie dynamiki tonalnej, co jest łatwiejsze do osiągnięcia przy niższej czułości. Producenci materiałów fotograficznych, tacy jak Kodak czy Fujifilm, zalecają stosowanie niskoczułych filmów w sytuacjach, gdy priorytetem jest jakość obrazu oraz szczegółowość. Wybierając film o zbyt wysokiej czułości, można nieświadomie skompromitować jakość końcowego obrazu, co jest wynikiem niepełnego zrozumienia technicznych właściwości materiałów negatywowych.

Pytanie 10

Jakim terminem określa się zmianę temperatury barwowej światła w procesie obróbki zdjęć?

A. Kontrast

B. Balans bieli

C. Ekspozycja

D. Saturacja

Saturacja, ekspozycja i kontrast to inne ważne pojęcia w obróbce zdjęć, ale żadne z nich nie odnosi się bezpośrednio do zmiany temperatury barwowej światła. Saturacja dotyczy intensywności kolorów. Zwiększenie saturacji powoduje, że kolory stają się bardziej wyraziste, co może być pożądane w przypadku chęci uzyskania bardziej żywych zdjęć. Jednakże przesadzenie z tym parametrem może prowadzić do nienaturalnego wyglądu zdjęcia. Z kolei ekspozycja to miara ilości światła, które dociera do matrycy aparatu, a jej regulacja wpływa na jasność zdjęć. Poprawne ustawienie ekspozycji jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej jasności i detali w zdjęciach. Kontrast natomiast odnosi się do różnicy między najjaśniejszymi a najciemniejszymi częściami obrazu. Zwiększenie kontrastu może sprawić, że zdjęcia będą wyglądały bardziej dynamicznie, ale zbyt duży kontrast może prowadzić do utraty detali w cieniach i światłach. W kontekście zmiany temperatury barwowej, te pojęcia, mimo że istotne, nie są bezpośrednio związane z problemem korekty barwowej światła. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdego, kto chce profesjonalnie zajmować się fotografią i obróbką zdjęć.

Pytanie 11

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. softboxu prostokątnego 60×90 cm

B. reflektora z soczewką Fresnela

C. czaszy beauty dish z honeycomb

D. strumienicy z filtrem czerwonym

Softbox prostokątny 60×90 cm to bardzo popularny modyfikator, jednak jego zastosowanie w fotografii beauty jest mniej optymalne, niż mogłoby się wydawać. Choć pozwala na uzyskanie miękkiego światła, jego kształt i sposób, w jaki rozprasza światło, mogą nie podkreślać rysów twarzy w taki sposób, jak to robi czasza beauty dish. W przypadku oświetlenia beauty zależy nam na wyraźnych, ale delikatnych cieniach, które softbox prostokątny może generować w mniej kontrolowany sposób. Z kolei strumienica z filtrem czerwonym to narzędzie stosowane głównie w efektach specjalnych, a nie do naturalnego oświetlenia portretów. Użycie filtru czerwonego w fotografii beauty może skutkować niepożądanymi odcieniami skóry, co będzie działać na niekorzyść estetyki zdjęcia. Reflektor z soczewką Fresnela, z drugiej strony, daje bardzo ostre i skoncentrowane światło, co w przypadku fotografii beauty może prowadzić do tworzenia zbyt twardych cieni i mogłoby zniekształcać naturalny wygląd modelki. W kontekście standardów branżowych, kluczowe jest, aby wybierać narzędzia, które najlepiej współgrają z zamierzonym efektem, a czasza beauty dish z honeycomb jest w tym przypadku rozwiązaniem, które pozwala na największą kontrolę i precyzję w oświetleniu portretowym.

Pytanie 12

Aby uzyskać powiększone zdjęcia na papierze fotograficznym o wymiarach 30 × 40 cm z negatywu czarno-białego, należy użyć

A. skanera płaskiego

B. plotera laserowego

C. powiększalnika

D. kserokopiarki

Powiększalnik to kluczowe narzędzie w procesie uzyskiwania powiększonych obrazów z negatywów czarno-białych. Działa na zasadzie projekcji obrazu z negatywu na materiał światłoczuły, co pozwala uzyskać odpowiednią ekspozycję oraz kontrolować parametry takie jak czas naświetlania i kontrast. W praktyce, powiększalnik umożliwia artystom i fotografom precyzyjne dostosowanie obrazu do ich wizji, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografii artystycznej i dokumentalnej. W standardowych praktykach darkroomowych, powiększalniki są wykorzystywane w połączeniu z odpowiednimi filtrami, które mogą zmieniać kontrast i tonację obrazu. Umożliwia to uzyskanie różnych efektów artystycznych, co czyni powiększalnik narzędziem wszechstronnym. Dodatkowo, aby uzyskać powiększenie w formacie 30 × 40 cm, powiększalnik musi być odpowiednio skalibrowany, aby zachować wysoką jakość obrazu bez zniekształceń. Warto zauważyć, że podczas pracy z powiększalnikiem, doświadczenie i umiejętności fotografa mają istotny wpływ na ostateczny efekt, dlatego wiele osób korzysta z tego narzędzia w kontekście uczenia się i doskonalenia swoich umiejętności.

Pytanie 13

"Trójkąt ekspozycji" w fotografii odnosi się do relacji między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, intensywnością oświetlenia

B. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością sensora obrazu

Wybór odpowiedzi, która nie obejmuje czułości detektora obrazu, wprowadza w błąd w kontekście pojęcia trójkąta ekspozycji. W fotografii, trójkąt ekspozycji to model, który ilustruje, jak czas naświetlania, liczba przysłony i czułość ISO współdziałają ze sobą, aby osiągnąć prawidłową ekspozycję. Czas naświetlania i liczba przysłony to dwa kluczowe elementy, ale ich skuteczność jest uzależniona od czułości detektora obrazu. Odpowiedzi, które wskazują na obiektyw lub matrycę, mylą podstawowe założenia, ponieważ obiektyw jest używany do kształtowania obrazu, a matryca pełni rolę sensora, ale nie jest bezpośrednio częścią trójkąta ekspozycji. Typowym błędem jest mylenie czułości ISO z innymi elementami wyposażenia aparatu; czułość pozwala na odpowiednie dostosowanie się do warunków oświetleniowych i wpływa na jakość obrazu, szczególnie przy wyższych wartościach ISO, gdzie mogą występować szumy. Zrozumienie, że każdy z tych trzech elementów wpływa na siebie nawzajem, jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów wizualnych. Niewłaściwe podejście do tego zagadnienia może prowadzić do nieefektywnego używania aparatu, co w rezultacie skutkuje zdjęciami o nieodpowiedniej ekspozycji.

Pytanie 14

Najlepszym rozwiązaniem do fotografowania drobnych przedmiotów jubilerskich jest

A. standardowa lampa błyskowa z nasadką tubusową

B. softbox o powierzchni 100x100 cm

C. pierścieniowa lampa makro z dyfuzorem

D. światło ciągłe LED z filtrem polaryzacyjnym

Wybór standardowej lampy błyskowej z nasadką tubusową na pewno nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w fotografii drobnych przedmiotów jubilerskich. Chociaż lampa błyskowa może wydawać się mocnym źródłem światła, jej charakterystyka emitowania intensywnego światła w krótkim czasie może prowadzić do powstawania ostrych cieni oraz nadmiernych odbić, które zasłonią szczegóły biżuterii. W dodatku, użycie tubusa ogranicza kąt padania światła, co może skutkować nierównomiernym oświetleniem obiektu. Nieprawidłowe oświetlenie to jeden z najczęstszych błędów, który wpływa na jakość zdjęć produktowych. Ponadto, softbox o dużej powierzchni, mimo że daje miękkie światło, może być zbyt duży do małych przedmiotów, co wprowadza trudności w kontrolowaniu oświetlenia i jego rozmieszczenia. Światło ciągłe LED z filtrem polaryzacyjnym również nie jest zalecane, ponieważ polaryzacja może powodować niepożądane efekty w odbiciach, zwłaszcza w przypadku lśniących powierzchni. Wniosek jest jasny – kluczem do udanego zdjęcia drobnych przedmiotów jubilerskich jest odpowiedni dobór źródła światła, a pierścieniowa lampa makro z dyfuzorem spełnia te wymagania najlepiej.

Pytanie 15

Aby zredukować niebieską dominację, która często pojawia się podczas robienia zdjęć na wysokości, warto użyć filtru

A. pomarańczowego

B. polaryzacyjnego

C. UV

D. ND

Zastosowanie filtra pomarańczowego w kontekście redukcji niebieskiej dominanty na dużych wysokościach jest mylące. Filtr pomarańczowy wzmacnia ciepłe odcienie i redukuje zimne barwy, jednak jego działanie nie jest wystarczające do skompensowania wpływu promieniowania ultrafioletowego, które na ogół przyczynia się do niebieskiej dominacji w zdjęciach. Ponadto, to podejście może prowadzić do nadmiernego ocieplenia kolorystyki zdjęć, co w efekcie zniekształca rzeczywisty wygląd scenerii, szczególnie w przypadkach, gdy obiektywu nie dotyczy problem niebieskiej dominanty. Filtr ND (neutral density) ma na celu redukcję ilości światła docierającego do matrycy, co jest przydatne w fotografii długoczasowej, ale nie ma wpływu na kolorystykę zdjęcia ani na redukcję niebieskiej dominacji. W kontekście zastosowań fotograficznych na dużych wysokościach, filtr polaryzacyjny również nie jest odpowiedni, gdyż jego główną funkcją jest redukcja odblasków oraz zwiększenie kontrastu nieba, a nie kompensacja promieniowania UV. Użytkownicy powinni być świadomi, że wybór odpowiedniego filtra musi być uzależniony od konkretnych warunków oświetleniowych oraz celu fotografii, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych.

Pytanie 16

Wskaż elementy dodatkowe do lamp studyjnych, które nie są przeznaczone do rozpraszania światła?

A. Plaster miodu

B. Parasol

C. Soft Box

D. Strumiennica

Strumiennica to akcesorium, które skupia światło, zamiast je rozpraszać. Jej konstrukcja umożliwia skierowanie promieni świetlnych w określonym kierunku, co pozwala na uzyskanie intensywnego i precyzyjnego oświetlenia. W praktyce strumiennice są często wykorzystywane w studiach fotograficznych oraz podczas produkcji filmowej, gdzie kluczowe jest kontrolowanie źródła światła. Dzięki nim można uzyskać efekty takie jak mocne podkreślenie detali lub stworzenie głębokiego cienia, co jest ważne przy pracy nad kompozycją obrazu. Warto zauważyć, że stosowanie strumiennic jest zgodne z zasadami dobrego oświetlenia, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie energii świetlnej oraz osiągnięcie zamierzonych efektów artystycznych. W kontekście standardów branżowych, strumiennice często znajdują się w zestawach profesjonalnych lamp studyjnych, co świadczy o ich dużym znaczeniu w pracy z oświetleniem.

Pytanie 17

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia szarej karty?

A. 90%

B. 30%

C. 3%

D. 18%

Odpowiedzi 3%, 90% oraz 30% są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki właściwości odbicia światła przez szare karty. Przy 3% odbicia mamy do czynienia z powierzchnią o bardzo niskiej refleksyjności, co nie jest charakterystyczne dla standardowych narzędzi używanych w fotografii. Tego typu powierzchnie mogą prowadzić do niedoszacowania ilości światła, co w praktyce skutkuje niedoświetlonymi zdjęciami i utratą detali w ciemnych obszarach. Odpowiedź 90% wskazuje na błędne przekonanie, że szare karty są bliskie odbicia światła od powierzchni białych, co jest mylące. Tego typu odbicie mogłoby sugerować, że karta działa jak lusterko, co jest absolutnie nieprawdziwe, gdyż celem jej użycia jest oddanie neutralnej wartości kolorystycznej, a nie maksymalne odbicie światła. Odpowiedź 30% również zniekształca rzeczywistość, ponieważ odbicie na poziomie 30% może być mylone z innymi powierzchniami, które są stosowane w różnych zastosowaniach, ale nie spełniają roli standardu kalibracji w fotografii. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że szara karta odbija 18% padającego światła, co czyni ją kluczowym narzędziem w zachowaniu prawidłowej ekspozycji i balansu kolorystycznego.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

W fotografowaniu obiektów transparentnych i półprzezroczystych technika cross polarization polega na

A. fotografowaniu obiektu w dwóch różnych płaszczyznach polaryzacji

B. użyciu techniki HDR z filtrem polaryzacyjnym na obiektywie

C. umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie

D. zastosowaniu dwóch źródeł światła o przeciwnych temperaturach barwowych

Zastosowanie dwóch źródeł światła o przeciwnych temperaturach barwowych w fotografii nie ma związku z techniką cross polarization. Idea polega na świeceniu na obiekt jednym źródłem światła, które jest odpowiednio spolaryzowane przez filtr polaryzacyjny. Użycie dwóch źródeł światła nie tylko nie rozwiązuje problemu z odbiciami i przejrzystością, ale może wprowadzać dodatkowe komplikacje, takie jak niejednorodność oświetlenia i zmiany w kolorystyce zdjęcia. Z kolei fotografowanie obiektu w dwóch różnych płaszczyznach polaryzacji, chociaż może wydawać się ciekawe, w rzeczywistości nie odpowiada rzeczywistej zasadzie działania filtrów polaryzacyjnych. Ta metoda nie jest praktykowana, ponieważ nie zapewnia jednoznacznych rezultatów w kontekście analizy obiektów transparentnych. Technika HDR z filtrem polaryzacyjnym na obiektywie skupia się na łączeniu różnych ekspozycji, co z kolei nie odnosi się do problemu odbić i przejrzystości, które są kluczowe w przypadku cross polarization. To podejście może prowadzić do nieczytelnych zdjęć oraz utraty szczegółów w jaśniejszych i ciemniejszych partiach obrazu. W praktyce, wiele osób mylnie interpretuje różne techniki jako alternatywy dla cross polarization, nie zdając sobie sprawy, że kluczowym elementem tej ostatniej jest wykorzystanie odpowiednich filtrów, a nie tylko różnice w temperaturze barwowej czy techniki łączenia zdjęć.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Minimalna liczba zdjęć potrzebna do stworzenia panoramy sferycznej 360° wynosi

A. 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym

B. 20-24 zdjęcia przy teleobiektywie

C. 8-12 zdjęć przy obiektywie 15mm (kąt widzenia 110°)

D. 2-3 zdjęcia przy obiektywie szerokokątnym

W przypadku prób stworzenia panoramy sferycznej 360° z użyciem 2-3 zdjęć przy obiektywie szerokokątnym, można napotkać poważne ograniczenia. Szerokokątne obiektywy mają dużą perspektywę, jednak ich kąt widzenia nie jest wystarczająco szeroki, by uchwycić pełen zakres sceny. Wykonywanie zdjęć z tak małej liczby ujęć prowadzi do zniekształceń, a ostateczny obraz będzie niekompletny. Ponadto, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekty barrel distortion, co utrudnia łączenie zdjęć w jedną panoramę. Z kolei odpowiedź sugerująca, że 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym wystarczy, również jest mylna. Obiektywy standardowe mają ograniczone pole widzenia, co skutkuje koniecznością wykonania większej liczby zdjęć, aby uzyskać całkowity obraz 360°. Przy teleobiektywach, które oferują wąską perspektywę, sytuacja jest jeszcze gorsza; 20-24 zdjęcia są w tym przypadku niewystarczające, aby uzyskać panoramiczny widok. Typowym błędem jest założenie, że większa liczba zdjęć nie jest wymagana przy użyciu różnego rodzaju obiektywów. W praktyce, do stworzenia panoramy sferycznej, kluczowe jest wykorzystanie obiektywu o odpowiednim kącie widzenia oraz zapewnienie odpowiedniego pokrycia między zdjęciami, co jest fundamentem każdej dobrej panoramy.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

W przypadku, gdy aparat nie będzie używany przez dłuższy okres, powinno się przede wszystkim

A. odstawić aparat w dobrze wentylowane miejsce

B. wyjąć baterie z urządzenia

C. usunąć matrycę i ją wyczyścić

D. przetrzeć korpus delikatną ściereczką nasączoną rozpuszczalnikiem

Czyszczenie matrycy aparatu jest czynnością, która wymaga szczególnej ostrożności, a przeprowadzenie jej, gdy aparat nie jest używany, nie rozwiązuje problemu związanego z jego długoterminowym przechowywaniem. Matryca może być narażona na zanieczyszczenia, jednak jej czyszczenie powinno odbywać się tylko wtedy, gdy jest to konieczne, na przykład po wykonaniu serii zdjęć w trudnych warunkach. Wyjmowanie matrycy do czyszczenia nie jest standardową praktyką i może prowadzić do uszkodzenia aparatu, jeśli nie jest przeprowadzane przez profesjonalistów. Przechowywanie aparatu w dobrze wentylowanym miejscu jest korzystne, ale nie eliminuje ryzyka związanego z pozostawieniem baterii w urządzeniu. Dlatego pomysł, że wentylacja może zastąpić konieczność wyjęcia baterii, jest błędny. Ostatnia z opcji, dotycząca czyszczenia korpusu aparatu rozpuszczalnikiem, jest szczególnie alarmująca, ponieważ używanie nieodpowiednich substancji chemicznych może prowadzić do zniszczenia powierzchni aparatu oraz do uszkodzenia jego wewnętrznych komponentów. Używanie rozpuszczalników jest sprzeczne z zaleceniami producentów, którzy zazwyczaj rekomendują stosowanie dedykowanych środków czyszczących oraz miękkich ściereczek. Kluczowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że jakiekolwiek czyszczenie lub zabezpieczanie aparatu wystarczy, aby go ochronić. Skoro aparat nie będzie używany, priorytetem powinno być zabezpieczenie części energetycznej, czyli wyjęcie baterii.

Pytanie 24

Aby naświetlić próbki materiału wrażliwego na światło i ocenić jego światłoczułość, należy zastosować

A. termostat

B. sensytometr

C. densytometr

D. pehametr

Sensytometr to ciekawe urządzenie, które mierzy, jak bardzo materiały, takie jak filmy fotograficzne, reagują na światło. Działa to w ten sposób, że naświetlamy próbki światłem o znanej intensywności i długości fali, a potem analizujemy, co się dzieje z materiałem. To ważne, bo dzięki temu możemy ocenić, jak dobrze materiał działa, co ma znaczenie w różnych zastosowaniach. Myślę, że w laboratoriach fotograficznych sensytometr byłby naprawdę przydatny. Umożliwia on dostosowanie czułości materiału do konkretnego usage. Dzięki niemu można uzyskać lepszą jakość zdjęć i oszczędzać materiały, bo precyzyjniej dobieramy ich właściwości. Na przykład, można lepiej dobrać czasy naświetlania w zależności od tego, jaki materiał jest używany, co pozwala na uzyskanie świetnych efektów wizualnych.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Ile kolorów może odwzorować głębia 8-bitowa?

A. 256 kolorów

B. 16 kolorów

C. 16,8 miliona kolorów

D. 4 kolory

Głębia 8-bitowa oznacza, że każdy kanał kolorów (czerwony, zielony, niebieski) w systemie RGB może przyjmować 256 różnych wartości (od 0 do 255). W rezultacie, kombinując te trzy kanały, otrzymujemy 256 x 256 x 256, co daje 16,7 miliona kolorów. Niemniej jednak, kolejne konwersje i operacje, takie jak dithering, mogą wpływać na postrzeganą liczbę kolorów, ale podstawowa głębia 8-bitowa daje 256 barw na każdy kanał. Takie odwzorowanie kolorów jest powszechnie stosowane w grafice komputerowej, fotografii cyfrowej oraz w tworzeniu multimediów, co pozwala na wierne przedstawienie rzeczywistych kolorów. Wiele standardów, takich jak sRGB, opiera się na tej koncepcji, co czyni ją kluczowym elementem w pracy z obrazami w różnych zastosowaniach, od web designu po profesjonalną edycję zdjęć.

Pytanie 28

Który format zapisu zdjęć pozwala na największą elastyczność podczas obróbki cyfrowej?

A. RAW

B. GIF

C. JPEG

D. PNG

Format RAW jest najczęściej wybieranym standardem w fotografii cyfrowej, gdyż zapewnia największą elastyczność w obróbce zdjęć. Pliki RAW przechowują dane bezpośrednio z matrycy aparatu, co oznacza, że zachowują pełną gamę informacji o kolorach i szczegółach, które są kluczowe w procesie edycji. Dzięki temu, podczas postprodukcji, możemy m.in. korygować ekspozycję, balans bieli czy kontrast bez utraty jakości. Przykładowo, profesjonalni fotografowie używają RAW-a, aby móc w pełni wykorzystać programy takie jak Adobe Lightroom czy Capture One, które oferują zaawansowane narzędzia do edycji. Warto też wspomnieć, że pliki RAW nie kompresują danych, co pozwala na zachowanie maksymalnej jakości, co jest nieocenione w przypadku późniejszego druku czy wystaw fotograficznych. Obowiązujące standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy sRGB, w połączeniu z plikami RAW, umożliwiają uzyskanie znakomitej precyzji kolorów, co jest istotne w wielu dziedzinach, od fotografii artystycznej po reklamową.

Pytanie 29

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

B. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

C. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

D. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

Druk zdjęć digigraphy to nowoczesna metoda, która łączy w sobie zalety druku pigmentowego z certyfikacją pod względem trwałości oraz wierności kolorów. Proces ten polega na wykorzystaniu wysokiej jakości tuszy pigmentowych, co zapewnia wydrukom długowieczność oraz odporność na blaknięcie. Przykładem zastosowania digigraphy są reprodukcje dzieł sztuki, które wymagają oddania najdrobniejszych detali i kolorów. Dzięki certyfikacji, użytkownicy mogą być pewni, że ich wydruki spełniają określone normy trwałości, co jest szczególnie istotne dla archiwizacji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że digigraphy znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii artystycznej po dokumentację architektoniczną. W branży sztuki i fotografii, technologia ta zyskuje na znaczeniu, ponieważ oferuje możliwość tworzenia trwałych i wiernych reprodukcji, które mogą być wystawiane w galeriach czy sprzedawane kolekcjonerom.

Pytanie 30

Jaką minimalną rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, aby mógł zostać wydrukowany w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi?

A. 0,5 Mpx

B. 1,0 Mpx

C. 1,5 Mpx

D. 2,0 Mpx

Wybór niewłaściwej rozdzielczości do rejestracji obrazu cyfrowego może prowadzić do znacznych problemów z jakością wydruku. Na przykład, wybór 1,0 Mpx, 2,0 Mpx lub 0,5 Mpx jako minimalnej rozdzielczości jest błędny, ponieważ nie zapewnia ono wystarczającej liczby pikseli dla uzyskania wyraźnego obrazu w docelowym formacie. Jeśli zarejestrujemy obraz o rozdzielczości 1,0 Mpx, co przekłada się na 1 milion pikseli, oznacza to, że obraz nie będzie wystarczająco szczegółowy, co w efekcie prowadzi do jego rozmycia i utraty detali w druku. Podobnie, 0,5 Mpx, czyli 500 tysięcy pikseli, jest zdecydowanie zbyt małą rozdzielczością, aby uzyskać akceptowalną jakość, zwłaszcza w przypadku wydruków, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest kluczowe. Z kolei odpowiedź 2,0 Mpx oferuje minimalnie wystarczającą ilość pikseli, ale nadal nie jest optymalna, ponieważ standardy branżowe jasno wskazują, że dla wysokiej jakości druku wymagana jest rozdzielczość nie mniejsza niż 1,5 Mpx w kontekście obrazu 10 x 10 cm przy 300 dpi. Najczęstszym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest pomylenie liczby megapikseli z jakością wydruku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat wymagań dotyczących rozdzielczości. Nie wystarczy jedynie wysoka liczba megapikseli; kluczowe jest także dostosowanie rozdzielczości do specyfikacji technicznych danego projektu.

Pytanie 31

Przygotowane zapotrzebowanie na sprzęt i materiały do realizacji zdjęć w plenerze z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego powinno zawierać aparat fotograficzny z zestawem obiektywów oraz statyw, a także

A. filtr UV i film wrażliwy na promieniowanie długofalowe

B. filtr IR i film ortochromatyczny

C. filtr IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

D. filtr jasnoczerwony i film ortochromatyczny

Wybór filtrów i filmów w fotografii podczerwonej jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych. Odpowiedzi, które wskazują na filtr UV i film czuły na promieniowanie długofalowe, są błędne, ponieważ filtr UV nie jest użyteczny w kontekście fotografii IR. Filtry UV przeznaczone są do blokowania promieniowania ultrafioletowego, co ma na celu ochronę obiektywu i poprawę jakości zdjęć w standardowej fotografii, a nie w rejestracji promieniowania podczerwonego. Z kolei film czuły na promieniowanie długofalowe jest rzeczywiście pożądany, ale nie współdziała z filtrem UV, co sprawia, że ten zestaw nie jest odpowiedni dla fotografii podczerwonej. W przypadku wskazania filtru jasnoczerwonego i filmu ortochromatycznego, również pojawiają się istotne nieścisłości. Filtr jasnoczerwony przepuszcza większą ilość światła w zakresie czerwonym, a film ortochromatyczny jest czuły na różne długości fal w widzialnym spektrum, co uniemożliwia rejestrację promieniowania podczerwonego. Te pomyłki pokazują typowe błędy w myśleniu, które często prowadzą do nieprawidłowych wyborów sprzętowych. W rzeczywistości, aby uzyskać efektywną fotografię w podczerwieni, niezbędne jest zastosowanie sprzętu zaprojektowanego z myślą o tym specyficznym zakresie fal elektromagnetycznych.

Pytanie 32

W fotografii portretowej, światło padające na twarz modela z wysokości w przybliżeniu pod kątem 45° względem osi optycznej obiektywu ma kierunek

A. górno-boczny

B. tylno-boczny

C. przednio-boczny

D. dolno-boczny

Wybór opcji górno-boczny, tylno-boczny czy dolno-boczny prowadzi do nieprawidłowych interpretacji oświetlenia w kontekście fotografii portretowej. Oświetlenie górno-boczne, które pada z góry pod kątem, może tworzyć zbyt mocne cienie na twarzy, co niekorzystnie wpłynie na ostateczny efekt zdjęcia. Tego typu oświetlenie często stosowane jest w celu uzyskania dramatycznych efektów, jednak w portretach, szczególnie w sytuacjach, gdzie celem jest uzyskanie naturalności, może zniekształcić rysy twarzy. Wybór tylno-bocznego oświetlenia również nie jest właściwy, ponieważ światło padające z tyłu może prowadzić do silnego kontrastu, co skutkuje niedoświetleniem twarzy modela, a w konsekwencji utratą detali. Z kolei dolno-boczne światło, które pada z dołu, może stworzyć nieprzyjemne i nieestetyczne cienie, co jest szczególnie niekorzystne w portretach, gdzie celem jest ukazanie twarzy w jak najlepszym świetle. Typowe błędy w myśleniu obejmują nadmierne poleganie na technikach oświetleniowych, które nie są dostosowane do specyfiki portretu, oraz brak zrozumienia, jak różne źródła światła wpływają na percepcję obrazu. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie oświetlenie powinno harmonizować z tematem zdjęcia, a jego kąt oraz pozycja muszą być starannie przemyślane, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.

Pytanie 33

W najnowszych systemach zarządzania kolorem termin Gamut Mapping odnosi się do

A. tworzenia map kolorów dla drukarek wielkoformatowych

B. określania dominanty barwnej w zdjęciu

C. procesu konwersji kolorów pomiędzy różnymi przestrzeniami barwnymi

D. pomiaru zakresu dynamicznego matrycy aparatu

Gamut Mapping odnosi się do procesu konwersji kolorów pomiędzy różnymi przestrzeniami barwnymi, co jest kluczowe w zarządzaniu kolorem w dzisiejszym świecie. W praktyce, różne urządzenia, takie jak monitory, drukarki czy aparaty, używają różnych przestrzeni kolorów do przedstawiania barw. Przykładowo, przestrzeń barw RGB (używana w monitorach) różni się od CMYK (stosowanej w druku). Gamut Mapping pozwala na przekształcenie kolorów tak, aby wyglądały jak najlepiej na danym urządzeniu, zachowując jednocześnie jak najwięcej detali i wierności kolorystycznej. W branży graficznej i fotograficznej, poprawnie przeprowadzony Gamut Mapping jest niezbędny, aby uniknąć problemów z odwzorowaniem kolorów, które mogą prowadzić do rozczarowań klientów oraz dodatkowymi kosztami związanymi z poprawkami. Standardy, takie jak ICC (International Color Consortium), promują odpowiednie praktyki w zakresie zarządzania kolorem, co sprawia, że Gamut Mapping staje się kluczowym elementem w procesie przygotowywania materiałów do druku czy edycji zdjęć.

Pytanie 34

Aby uzyskać zdjęcie z efektem poświaty wokół postaci, obiekt powinien być umieszczony

A. zgodnie z kierunkiem promieni słonecznych

B. pod słońcem z dodatkowym oświetleniem z boku

C. pod słońcem bez dodatkowego oświetlenia

D. pod słońcem z oświetleniem z góry

Umieszczając obiekt pod słońcem z oświetleniem górnym, możemy wprowadzić niepożądane cienie i kontrasty, które zdominują zdjęcie, zmniejszając jego estetykę. Światło górne kieruje się bezpośrednio w dół, co tworzy cienie na twarzy i ciele modela. Tego typu oświetlenie jest trudne do kontrolowania, a jego efekty mogą okazać się niekorzystne dla jakości zdjęcia. Z kolei umiejscowienie postaci pod słońcem z dodatkowym oświetleniem bocznym wprowadza ryzyko, że sztuczne źródło światła zdominuje naturalne światło słoneczne, co spowoduje utratę pożądanego efektu halo. Błędne jest także myślenie o zgodności z promieniami słońca, gdyż takie podejście może prowadzić do zbyt intensywnego oświetlenia obiektu, co zniweczy naturalność i estetykę zdjęcia. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak różne źródła światła wpływają na obraz, a poprawne wykorzystanie naturalnego światła słonecznego bez dodatkowych źródeł oświetlenia jest jedną z najważniejszych zasad w uzyskiwaniu efektu poświaty. W praktyce, wielu fotografów boryka się z problemem zrównoważenia światła, co skutkuje zbyt dużą ilością detali w cieniach, a pożądany efekt zostaje utracony. Dlatego warto zawsze testować różne ustawienia i obserwować, jak światło wpływa na obraz, aby uniknąć typowych błędów.

Pytanie 35

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 150 ppi

B. 600 ppi

C. 300 ppi

D. 75 ppi

Wybór rozdzielczości 75 ppi jest niewłaściwy, ponieważ ta wartość jest zbyt niska do uzyskania wydruku o wysokiej jakości. Przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie miało zaledwie 600 x 900 pikseli, co zdecydowanie nie wystarczy, aby spełnić standardy druku w wysokiej rozdzielczości. Niska rozdzielczość prowadzi do utraty szczegółów oraz nieostrości, co jest szczególnie widoczne po wydruku, gdzie każdy detal jest bardziej zauważalny. Z kolei wybór 300 ppi jako minimalnej rozdzielczości skanowania jest błędny, ponieważ taka rozdzielczość nie uwzględnia rozmiaru skanowanego zdjęcia. Rozdzielczość skanowania powinna być odpowiednio dostosowana do wymagań wydruku, a rozdzielczość 300 ppi jest zarezerwowana dla wydruków z oryginalnych, wysokiej jakości zdjęć. Zastosowanie 600 ppi jest również przesadzone, ponieważ generuje pliki o ogromnych rozmiarach, co nie jest konieczne do druku w formacie 10 x 15 cm. Wybierając odpowiednią rozdzielczość skanowania, warto również zrozumieć, że rozdzielczość musi być zgodna z wymogami druku i nie powinna być ani zbyt niska, ani zbyt wysoka. Typowym błędem jest zatem nie przemyślenie relacji między rozmiarami obrazu a wymaganą rozdzielczością, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i niezadowalających rezultatów w finalnym wydruku.

Pytanie 36

Aby przekształcić obrazy analogowe na format cyfrowy, należy zastosować

A. kopiarki

B. monopodu

C. rzutnika

D. skanera

Skaner to urządzenie służące do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową, co jest kluczowe w procesie digitalizacji. Działa na zasadzie skanowania obrazu, rejestrując każdy jego szczegół w postaci danych cyfrowych. Skanery są stosowane w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, fotografia cyfrowa oraz przetwarzanie obrazów w medycynie. W standardowych praktykach skanowania, urządzenia te charakteryzują się różnymi rozdzielczościami, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości cyfrowego obrazu. Na przykład, profesjonalne skanery do zdjęć mogą osiągać rozdzielczości sięgające 4800 dpi, co pozwala na zachowanie detali w dużych formatach. Dzięki zastosowaniu skanera, uzyskujemy pliki, które można łatwo edytować, przechowywać i udostępniać w formie cyfrowej, co jest zgodne z obecnymi standardami w zakresie zarządzania danymi i archiwizacją.

Pytanie 37

Aby uzyskać zdjęcia w podczerwieni, zaleca się użycie filtru

A. neutralnego

B. polaryzacyjnego

C. UV

D. IR

Filtr IR (podczerwony) jest kluczowym narzędziem w fotografii podczerwonej, ponieważ pozwala na selektywne przepuszczanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka. Umożliwia to rejestrowanie szczegółów, które są niewidoczne w tradycyjnych zakresach światła widzialnego. W zastosowaniach praktycznych, filtr IR jest często wykorzystywany w fotografii krajobrazowej, by uzyskać unikalne efekty wizualne, takie jak jasne niebo i kontrastujące zieleń roślinności. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku kamer cyfrowych, które są wrażliwe na światło podczerwone, zastosowanie odpowiednich filtrów IR jest ważne dla uzyskania właściwego balansu kolorów i szczegółowości obrazu. Standardy dotyczące fotografii podczerwonej, takie jak ISO 12232, zalecają stosowanie filtrów IR w celu poprawy jakości obrazów, co potwierdza ich znaczenie w tej dziedzinie.

Pytanie 38

Aby uzyskać srebrzystą kopię pozytywową z czarno-białego negatywu w skali powiększenia 4:1, jakie urządzenie należy wykorzystać?

A. skaner płaski

B. naświetlarkę

C. kopiarkę stykową

D. powiększalnik

Naświetlarka, kopiarka stykowa i skaner płaski to urządzenia, które nie są odpowiednie do uzyskiwania srebrowych kopii pozytywowych z negatywów czarno-białych w skali 4:1. Naświetlarka, choć może być używana do tworzenia odbitek, nie oferuje możliwości regulacji powiększenia obrazu, co jest kluczowe w przypadku pracy z negatywami. Umożliwia ona jedynie naświetlenie papieru fotograficznego na podstawie wzoru, co ogranicza kontrolę nad jakością i szczegółowością odbitek. Kopiarka stykowa z kolei, mimo że dobrze sprawdza się przy reprodukcji obrazów w rzeczywistej wielkości, nie pozwala na osiągnięcie powiększenia, co jest istotne dla uzyskania detali w większej skali. Skaner płaski, choć przydatny w digitalizacji obrazów, nie jest przeznaczony do uzyskiwania tradycyjnych srebrowych kopii. Skanowanie obrazu wiąże się z przetwarzaniem cyfrowym, co nie jest tożsame z klasycznym procesem fotograficznym. Użytkownicy często mylą te urządzenia z powiększalnikami, myśląc, że mogą one zastąpić tradycyjne metody, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania, które nie obejmują procesu tworzenia powiększeń w technice srebrowej. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe w kontekście praktycznej fotografii i uzyskiwania wysokiej jakości odbitek.

Pytanie 39

Jaki obiektyw o konkretnej ogniskowej powoduje, że na zdjęciu występuje efekt zniekształcenia w formie beczki?

A. 10 mm

B. 500 mm

C. 200 mm

D. 50 mm

Wybór obiektywu o ogniskowej 50 mm jako odpowiedzi na pytanie o dystorsję beczkowatą nie uwzględnia właściwości geometrycznych tego typu obiektywu. Obiektywy 50 mm są zazwyczaj określane jako standardowe, oferując kąt widzenia zbliżony do ludzkiego oka, co oznacza, że obraz jest odwzorowywany w sposób dość naturalny, bez wyraźnych deformacji. W efekcie, dystorsja beczkowata jest praktycznie nieobecna, co czyni ten typ obiektywu mało odpowiednim do uzyskania tego efektu. W przypadku obiektywów długich, takich jak 200 mm czy 500 mm, możemy mówić o dystorsji w postaci dystorsji poduszkowatej, która jest znacznie mniej zauważalna, ale nie jest to efekt beczkowaty. Wybór tych obiektywów narzuca na fotografa inne wyzwania, jak ograniczenie kąta widzenia, co zmusza do większej odległości od obiektu. Efekty dystorsji są bardziej zauważalne w obiektywach o krótkiej ogniskowej, natomiast średnie i długie ogniskowe są bardziej stabilne pod względem odwzorowania prostokątnych kształtów. Właściwe zrozumienie charakterystyki obiektywów oraz ich zastosowania jest kluczowe dla uzyskania zamierzonego efektu wizualnego, a także dla unikania typowych pułapek, które mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących wyboru sprzętu fotograficznego.

Pytanie 40

Sensor typu Four Thirds w porównaniu do pełnej klatki (FF) charakteryzuje się

A. mniejszymi szumami przy długich czasach naświetlania

B. większą głębią ostrości przy tej samej przysłonie

C. lepszym odwzorowaniem szczegółów przy wysokim ISO

D. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie megapikseli

Sensor typu Four Thirds charakteryzuje się mniejszym formatem niż pełna klatka (FF), co przekłada się na większą głębię ostrości przy tej samej przysłonie. W praktyce oznacza to, że przy użyciu obiektywu o tej samej ogniskowej i przysłonie, obraz uzyskany z aparatu z sensorem Four Thirds będzie miał więcej elementów w ostrości w porównaniu do aparatu z sensorem pełnoklatkowym. To zjawisko jest szczególnie przydatne w fotografii portretowej, gdzie artysta może z łatwością uzyskać efekt rozmytego tła (bokeh), nawet przy większych wartościach przysłony. Warto także zauważyć, że większa głębia ostrości jest korzystna w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne jest uchwycenie detali zarówno w pierwszym planie, jak i w dalszym tle. Dodatkowo, zmniejszony format sensora pozwala na lżejsze i bardziej kompaktowe obiektywy, co może być istotnym czynnikiem dla fotografów podróżujących, którzy potrzebują mobilnych rozwiązań. W kontekście standardów branżowych, takie właściwości sensora wpływają na wybór sprzętu przez profesjonalnych fotografów, którzy muszą dostosować się do różnych warunków oświetleniowych i kompozycyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej