Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
  • Data rozpoczęcia: 9 stycznia 2025 12:16
  • Data zakończenia: 9 stycznia 2025 12:30

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Aby przeanalizować rozkład ilościowy różnych kolorów na zdjęciu, należy skorzystać z

A. rozmycia Gaussa
B. balansu kolorów
C. histogramu
D. desaturacji
Desaturacja to taki proces, który sprawia, że kolory w obrazku są mniej intensywne, co czasem prowadzi do efektu czarno-białego albo po prostu bardziej stonowanej kolorystyki. Moim zdaniem, w niektórych sytuacjach może się to przydać, ale nie daje informacji o tym, jak kolory się rozkładają. Ludzie mogą pomyśleć, że desaturacja pomoże im w analizie kolorów, ale tak naprawdę to tylko zasłania różnice i nie ujawnia, co tak naprawdę jest w obrazie. Balans kolorów to sprawa dostosowywania intensywności poszczególnych kolorów, co zmienia wygląd zdjęcia, ale też nie mówi nic o ich ilościowym rozkładzie. A rozmycie Gaussa to sposób na wygładzanie obrazów, żeby zredukować szumy, a nie do analizy kolorów. Wybierając jedną z tych opcji, można łatwo pomylić się i sądzić, że zyskuje się jakieś dane o rozkładzie kolorów, podczas gdy tak naprawdę żadna z tych metod tego nie robi. Dlatego lepiej trzymać się histogramu, bo on naprawdę pokazuje, co się dzieje z kolorami w obrazach.
Pytanie 2

Jaką formę ma kolor przedstawiony w systemie szesnastkowym jako #11FE07 w formacie RGB?

A. rgb(11,127,7)
B. rgb(17,254,7)
C. rgb(17,FE,7)
D. rgb(17,255,7)
Wszystkie trzy niepoprawne odpowiedzi odzwierciedlają błędne konwersje wartości szesnastkowych na wartości dziesiętne w systemie RGB. Pierwsza z odpowiedzi sugeruje użycie rgb(17, FE, 7), co jest niepoprawne, ponieważ 'FE' nie zostało przekształcone na wartość dziesiętną. W systemie szesnastkowym 'FE' odpowiada wartości 254, więc ta odpowiedź nie oddaje prawidłowej wartości dla koloru. W drugiej odpowiedzi, rgb(11, 127, 7), również występuje nieprawidłowa konwersja - '11' powinno być 17, a '127' nie ma odpowiadającej wartości w kolorze #11FE07, ponieważ powinno to być 254. Ostatnia odpowiedź, rgb(17, 254, 7), jest bliska prawidłowej, ale nie jest uznawana za poprawną, co może budzić wątpliwości. Kluczowe w całym procesie jest zrozumienie, że każda para szesnastkowa musi być konwertowana na odpowiednią wartość dziesiętną, a błędne konwersje prowadzą do nieprawidłowych reprezentacji kolorów. Właściwe rozumienie i precyzyjne stosowanie konwersji jest fundamentalne w pracy z kolorami w różnych projektach graficznych.
Pytanie 3

W przedstawionym kodzie PHP przeprowadzono operację na bazie danych. Jaką funkcję należy wywołać, aby uzyskać liczbę wierszy, które zostały zmienione w tabeli? ```$zapytanie="UPDATE kadra SET stanowisko='Programista' WHERE id < 10"; mysqli_query($db, $zapytanie);```

A. mysqli_use_result()
B. mysqli_field_count()
C. mysqli_num_rows()
D. mysqli_affected_rows()
Funkcja mysqli_affected_rows() jest używana w kontekście zapytań modyfikujących dane w bazie danych, takich jak INSERT, UPDATE, DELETE. Po wykonaniu zapytania, które zmienia dane, funkcja ta zwraca liczbę wierszy, które zostały zmodyfikowane w wyniku wykonania tego zapytania. W przypadku podanego zapytania, zmieniającego stanowisko w tabeli 'kadra' dla rekordów z identyfikatorem mniejszym niż 10, użycie mysqli_affected_rows() pozwoli na uzyskanie informacji o tym, ile wierszy zostało zaktualizowanych. Jest to niezwykle przydatne w sytuacjach, gdy programista chce mieć kontrolę nad tym, które operacje modyfikujące dane przyniosły zamierzony efekt. Przykładowo, jeśli po wykonaniu zapytania chcemy zaktualizować interfejs użytkownika lub wykonać dodatkowe operacje tylko wtedy, gdy zmiany zostały wprowadzone, użycie tej funkcji jest kluczowe. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie obsługi błędów, aby upewnić się, że operacje na bazie danych są poprawnie wykonane, co można osiągnąć za pomocą funkcji mysqli_error() w przypadku błędów zapytań.
Pytanie 4

Jakiego protokołu należy użyć do przesyłania plików witryny internetowej na serwer hostingowy?

A. SMTP
B. IRC
C. FTP
D. HTTP
Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest standardowym rozwiązaniem służącym do transferu plików pomiędzy komputerami w sieci. Dzięki FTP użytkownicy mogą przesyłać pliki na serwer hostingowy, co jest kluczowym krokiem w procesie publikacji stron internetowych. Protokoły FTP działają w oparciu o model klient-serwer, gdzie klient łączy się z serwerem, aby przesłać lub pobrać dane. Przykładem praktycznego wykorzystania FTP jest wgrywanie plików HTML, CSS, obrazków oraz innych zasobów potrzebnych do działania strony. Warto również zwrócić uwagę na to, że FTP może działać w trybie pasywnym lub aktywnym, co jest istotne w kontekście zapory sieciowej i konfiguracji sieci. Istnieją również inne protokoły, takie jak SFTP (Secure File Transfer Protocol), które oferują dodatkowe zabezpieczenia, co czyni je preferowanym wyborem w sytuacjach, gdy bezpieczeństwo danych jest priorytetem. W praktyce, FTP jest szeroko stosowany w branży web developmentu, a znajomość tego protokołu jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się tworzeniem i zarządzaniem stronami internetowymi.
Pytanie 5

Kto z wymienionych zajmuje się stałym przygotowaniem systemu bazy danych do działania w produkcji, zarządzaniem kontami użytkowników oraz instalowaniem nowych wersji systemu bazodanowego?

A. Administratorzy serwerów oraz sieci komputerowych
B. Twórcy narzędzi programistycznych
C. Projektanci i programiści Systemu Zarządzania Bazą Danych
D. Administratorzy systemu bazy danych
Wybór projektantów narzędzi deweloperskich jest błędny, ponieważ ich głównym zadaniem jest tworzenie narzędzi i środowisk, które wspierają proces programowania, a nie zarządzanie bazami danych. Z tego względu nie są odpowiedzialni za utrzymanie i administrację istniejących baz danych. Również administratorzy serwerów i sieci komputerowych, choć mają ważną rolę w zarządzaniu infrastrukturą IT, nie zajmują się bezpośrednio bazami danych. Ich zadania koncentrują się na konfiguracji, zabezpieczeniu oraz monitorowaniu serwerów i sieci, co jest istotne, lecz nie obejmuje bezpośredniego zarządzania systemami bazodanowymi. Także projektanci i programiści Systemu Zarządzania Bazą Danych są bardziej skoncentrowani na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania, a nie na administracji i codziennej obsłudze baz danych. Typowym błędem jest mylenie ról i odpowiedzialności w zespołach IT, co prowadzi do niewłaściwego przypisania zadań. W kontekście nowoczesnych organizacji, zrozumienie specyfiki poszczególnych stanowisk oraz ich funkcji w szerszym ekosystemie IT jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i utrzymania systemów informacyjnych.
Pytanie 6

Aby usunąć nienaturalne wygładzanie ukośnych krawędzi w grafice rastrowej, czyli tak zwane schodkowanie, konieczne jest wykorzystanie filtru

A. pikselizacji
B. szumu
C. antyaliasingu
D. gradientu
Antyaliasing to technika stosowana w grafice rastrowej, która ma na celu wygładzenie krawędzi obiektów, co z kolei redukuje efekt schodkowania. Schodkowanie, zwane również jagged edges, to zjawisko, w którym krawędzie linii wyglądają na poszarpane i nienaturalne, co jest szczególnie zauważalne przy nachylonych liniach lub krzywych. Antyaliasing działa na zasadzie wygładzania krawędzi poprzez mieszanie kolorów pikseli na granicy obiektu z kolorami pikseli tła, co tworzy iluzję płynności. Przykładem zastosowania antyaliasingu jest grafika komputerowa w grach, gdzie zapewnia on bardziej realistyczny obraz, a także przy renderowaniu grafik wektorowych do rastrowych. W standardach branżowych, takich jak OpenGL i DirectX, zastosowanie antyaliasingu jest zalecane, aby poprawić jakość wizualną i doświadczenia użytkowników. Zastosowanie technik takich jak MSAA (Multisample Anti-Aliasing) lub FXAA (Fast Approximate Anti-Aliasing) jest powszechną praktyką w nowoczesnych aplikacjach graficznych.
Pytanie 7

Tabele Klienci oraz Zgłoszenia są ze sobą połączone relacją jeden do wielu. W celu uzyskania jedynie opisu zgłoszenia oraz odpowiadającego mu nazwiska klienta dla zgłoszenia o numerze 5, należy wykonać polecenie

Ilustracja do pytania
A. SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci ON Klienci.id = Zgłoszenia.Klienci_id WHERE Klienci.id = 5
B. SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci ON Klienci.id = Zgłoszenia.id WHERE Zgłoszenia.id = 5
C. SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci ON Klienci.id = Zgłoszenia.Klienci_id WHERE Zgłoszenia.id = 5
D. SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci WHERE Klienci.id = 5
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ uwzględnia właściwe połączenie między tabelami Klienci i Zgłoszenia za pomocą klucza obcego Klienci_id w tabeli Zgłoszenia. W relacyjnych bazach danych, gdy chcemy pobrać dane z dwóch tabel powiązanych relacją klucz główny-klucz obcy, używamy klauzuli JOIN. W tym przypadku Klienci_id w tabeli Zgłoszenia odnosi się do kolumny id w tabeli Klienci. Zapytanie SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci ON Klienci.id = Zgłoszenia.Klienci_id WHERE Zgłoszenia.id = 5; precyzyjnie pobiera kolumny opis i nazwisko z odpowiednich tabel, filtrując wyniki, aby dotyczyły jedynie zgłoszenia o id równym 5. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami projektowania relacyjnych baz danych, gdzie separacja danych na tabele pozwala na efektywne zarządzanie związkami między danymi. Korzystając z JOIN, integrujemy te dane w logiczny sposób, co jest fundamentem wydajnych i skalowalnych systemów bazodanowych. Praktyczne zastosowanie tego podejścia można znaleźć w projektowaniu systemów CRM, gdzie dane o klientach i ich zgłoszeniach są regularnie łączone w celu analizy i raportowania.
Pytanie 8

Relacja opisana jako: "Rekord z tabeli A może odpowiadać wielu rekordom z tabeli B. Każdemu rekordowi z tabeli B przyporządkowany jest dokładnie jeden rekord z tabeli A" jest relacją

A. nieoznaczoną
B. jeden do jednego
C. jeden do wielu
D. wiele do wielu
Relacja typu jeden do wielu oznacza, że jeden rekord z jednej tabeli (w tym przypadku tabela A) może być powiązany z wieloma rekordami z innej tabeli (tabela B). W opisanej sytuacji rekord z tabeli A może odpowiadać dowolnej liczbie rekordów z tabeli B, co ilustruje tę relację. Przykładem takiej relacji może być baza danych systemu zarządzania szkołą, gdzie jeden nauczyciel (rekord z tabeli A) może uczyć wielu uczniów (rekordy z tabeli B), ale każdy uczeń jest przypisany do jednego nauczyciela. Przy projektowaniu baz danych, stosowanie odpowiednich relacji jest kluczowe dla integralności i wydajności systemu. Dbałość o takie relacje przyczynia się do poprawy jakości danych oraz minimalizacji redundancji, co jest zgodne z zasadami normalizacji baz danych. W praktyce, relacje jeden do wielu są powszechnie stosowane w systemach CRM, ERP oraz wielu innych aplikacjach, które wymagają organizacji danych w sposób logiczny i praktyczny.
Pytanie 9

Wskaż NIEPRAWIDŁOWE stwierdzenie dotyczące normalizacji dźwięku

A. Opcja normalizacja znajduje się w menu programu do edycji dźwięku
B. Normalizacja polega na obniżeniu poziomu najgłośniejszej próbki w sygnale do ustalonej wartości, a następnie proporcjonalnym zwiększeniu głośności pozostałych części sygnału
C. Jeśli najgłośniejszy element dźwięku osiąga połowę skali, wszystko zostanie zwiększone razy dwa - tak, aby najgłośniejszy element dotarł do maksimum na skali
D. W wyniku normalizacji następuje wyrównanie poziomu głośności całego nagrania
Pojęcia związane z normalizacją sygnału dźwiękowego mogą być mylnie interpretowane, co często prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, stwierdzenie, że normalizacja polega na zmniejszeniu poziomu najgłośniejszej próbki, jest mylące. Normalizacja w rzeczywistości nie zmienia relacji pomiędzy poszczególnymi próbami sygnału, lecz dostosowuje głośność całego nagrania względem najgłośniejszego fragmentu. Kolejnym błędnym podejściem jest myślenie, że proces normalizacji wyrównuje poziom głośności całego nagrania, co może sugerować, że dźwięki cichsze stają się głośniejsze, co nie jest w pełni poprawne. Normalizacja dostosowuje głośność do określonego poziomu, ale nie zmienia dynamiki nagrania. W praktyce, jeżeli najgłośniejszy fragment osiąga wartość połowy skali, sugerowanie, że wszystko zostanie pogłośnione razy dwa, jest uproszczeniem i nie oddaje rzeczywistego charakteru normalizacji, która operuje na zasadzie maksymalizacji głównego sygnału bez zmiany jego struktury. Warto pamiętać, że celem normalizacji jest osiągnięcie konsystencji w poziomie głośności, a nie manipulowanie poszczególnymi elementami nagrania w sposób, który zaburzyłby jego naturalny charakter. W rzeczywistych aplikacjach, takich jak produkcja muzyczna czy edycja audio, zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.
Pytanie 10

Istnieje tabela o nazwie przedmioty, która zawiera kolumny ocena i uczenID. Jakie zapytanie należy wykorzystać, aby obliczyć średnią ocen ucznia z ID równym 7?

A. AVG SELECT ocena FROM przedmioty WHERE uczenID=7;
B. COUNT SELECT ocena FROM przedmioty WHERE uczenID=7;
C. SELECT AVG(ocena) FROM przedmioty WHERE uczenID=7;
D. SELECT COUNT(ocena) FROM przedmioty WHERE uczenID=7;
Odpowiedź SELECT AVG(ocena) FROM przedmioty WHERE uczenID=7; jest prawidłowa, ponieważ wykorzystuje funkcję agregującą AVG, która oblicza średnią wartość dla podanego zestawu danych. W tym przypadku skupiamy się na ocenach ucznia o ID równym 7, co osiągamy poprzez zastosowanie klauzuli WHERE. Funkcje agregujące, takie jak AVG, są standardowym narzędziem w SQL do analizy danych, szczególnie przydatnym w kontekście raportowania i analityki. Dzięki takiemu zapytaniu możemy szybko uzyskać średnią ocen ucznia, co może być wykorzystane do oceny jego postępów w nauce lub do podejmowania decyzji z zakresu pedagogiki w oparciu o zebrane dane. W praktyce, takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z bazami danych, pozwalając na wydobycie istotnych informacji z dużych zbiorów danych bez konieczności przetwarzania ich ręcznie. Użycie AVG w połączeniu z klauzulą GROUP BY mogłoby również być zastosowane, gdybyśmy chcieli uzyskać średnie oceny dla wielu uczniów jednocześnie, co dodatkowo podkreśla elastyczność i moc SQL w analizie danych.
Pytanie 11

W przedstawionym kodzie PHP, co powinno się wyświetlić zamiast znaków zapytania?

$x = mysql_query('SELECT * FROM mieszkancy');
if(!$x)
echo "???????????????????????";

A. Nieprawidłowe hasło do bazy danych
B. Zapytanie zostało zrealizowane pomyślnie
C. Niepoprawna nazwa bazy danych
D. Błąd w trakcie przetwarzania zapytania
Odpowiedź 2 czyli Błąd przetwarzania zapytania jest poprawna ponieważ w kodzie PHP używana jest funkcja mysql_query do wykonania zapytania SQL Funkcja ta zwraca false w przypadku niepowodzenia co oznacza że blok if(!x) zostanie wykonany tylko wtedy gdy wystąpi błąd w przetwarzaniu zapytania Komunikat Błąd przetwarzania zapytania jest więc właściwy ponieważ odzwierciedla sytuację w której zapytanie nie mogło zostać wykonane poprawnie co może być wynikiem wielu czynników takich jak błędy składniowe w zapytaniu brak połączenia z serwerem bazy danych lub nieodpowiednie uprawnienia użytkownika Praktyczne podejście do obsługi błędów w PHP często obejmuje logowanie szczegółowych komunikatów błędów lub przekazywanie ich użytkownikowi w sposób przyjazny dla użytkownika co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie programowania Dodatkowo warto wspomnieć że funkcja mysql_query jest przestarzała i nie jest zalecana do użycia w nowych projektach Zaleca się używanie bardziej nowoczesnych funkcji takich jak mysqli_query lub PDO co poprawia bezpieczeństwo i wydajność aplikacji
Pytanie 12

W HTML znacznik <i> wywołuje taki sam efekt wizualny jak znacznik

A.
B.
C.
D.
Znacznik (emphasis) w języku HTML jest używany do podkreślenia znaczenia słów lub fraz w kontekście tekstu, co jest zgodne z semantyką sieci. Użycie tego znacznika nie tylko zmienia styl prezentacji tekstu na kursywę, ale także wskazuje, że dany fragment tekstu jest istotny dla zrozumienia całości. Znacznik (italic) również stosuje kursywę, ale nie ma znaczenia semantycznego, co oznacza, że nie informuje przeglądarek ani technologii wspomagających o istotności tego tekstu. W praktyce, stosując w miejscach, gdzie chcemy zaakcentować ważne elementy, pomagamy w poprawie dostępności strony oraz w jej SEO, ponieważ wyszukiwarki mogą lepiej zrozumieć strukturę i kontekst treści. Warto pamiętać, że według standardów W3C, stosowanie znaczników semantycznych, takich jak , jest zalecane dla poprawy struktury dokumentu HTML oraz dla lepszej interakcji z użytkownikami wykorzystującymi technologie asystujące. Przykład:

W tej książce odkryjesz nowe możliwości.

Pytanie 13

W programowaniu zmienna o typie integer służy do przechowywania

A. liczby rzeczywistej
B. znaku
C. wartości logicznej
D. liczby całkowitej
Wybór odpowiedzi dotyczącej wartości logicznej jest niewłaściwy, ponieważ typ wartości logicznej, znany także jako boolean, jest przeznaczony do przechowywania jedynie dwóch stanów: true i false. Typ ten znajduje zastosowanie w warunkach, pętlach oraz operacjach logicznych, ale nie ma związku z liczbami całkowitymi. W kontekście programowania, typ ten jest kluczowy w podejmowaniu decyzji na podstawie warunków. Z kolei zmienna przechowująca znak odnosi się do typu char, który jest używany do przechowywania pojedynczych znaków, takich jak litery czy symbole, co jest zupełnie innym przypadkiem. Typ char jest przydatny, kiedy chcemy manipulować tekstem na poziomie pojedynczych znaków, ale nie ma zastosowania w przechowywaniu liczb całkowitych. Odpowiedź dotycząca liczb rzeczywistych odnosi się do zmiennych typu float lub double, które z kolei służą do przechowywania wartości z częścią dziesiętną. Zrozumienie różnicy między tymi typami danych jest kluczowe dla programisty, gdyż użycie niewłaściwego typu może prowadzić do błędów w obliczeniach i logice programu. Często początkujący programiści mylą te typy danych, co skutkuje nieefektywnym kodem oraz problemami z wydajnością i pamięcią. Warto więc zainwestować czas w naukę i zrozumienie podstawowych typów danych oraz ich zastosowania w praktyce, co jest fundamentalnym aspektem programowania.
Pytanie 14

Aby poprawnie udokumentować poniższą linię kodu, trzeba po znakach // dodać komentarz: ```document.getElementById("napis").innerHTML = Date(); //```

A. wyświetlenie tekstu "Date()" w elemencie o id = napis
B. błędne informacje
C. zmiana stylizacji atrybutu innerHTML
D. wyświetlenie daty i czasu w elemencie o id = napis
Odpowiedź 'wyświetlenie daty i czasu w znaczniku o id = napis' jest poprawna, ponieważ linia kodu używa metody 'getElementById', która pozwala na dostęp do elementu HTML za pomocą jego identyfikatora. W tym przypadku, 'document.getElementById("napis")' odnosi się do elementu, którego identyfikator to 'napis'. Następnie, przypisując do atrybutu 'innerHTML' wynik funkcji 'Date()', kod wstawia bieżącą datę i czas jako zawartość tego elementu. Funkcja 'Date()' zwraca aktualną datę i czas w formacie czytelnym dla użytkownika, co czyni kod użytecznym w aplikacjach internetowych, gdzie użytkownik może chcieć zobaczyć bieżący czas. W praktyce, takie podejście jest często stosowane w aplikacjach do wyświetlania informacji o czasie, na przykład w kalendarzach czy aplikacjach do planowania. Warto również dodać, że użycie 'innerHTML' do aktualizacji zawartości elementu jest zgodne z najlepszymi praktykami w JavaScript, pod warunkiem, że nie wprowadza się niebezpiecznych danych z niezaufanych źródeł, co mogłoby prowadzić do ataków typu XSS.
Pytanie 15

Ustanowienie klucza obcego jest konieczne do stworzenia

A. klucza podstawowego
B. transakcji
C. relacji 1..1
D. relacji 1..n
Zdefiniowanie klucza obcego nie jest związane z tworzeniem transakcji. Transakcje w bazach danych dotyczą grupy operacji, które są wykonane jako jedna jednostka. Klucz obcy odpowiada za relacje między danymi a nie za sposób ich przetwarzania. Nie można również zdefiniować klucza obcego w kontekście relacji 1..1, ponieważ klucz obcy pokazuje powiązanie, gdzie jeden rekord może być związany z wieloma rekordami w innej tabeli. W relacjach 1..1, każdy rekord w jednej tabeli ma dokładnie jeden odpowiadający rekord w drugiej tabeli, co nie wymaga użycia klucza obcego. Ponadto, klucz obcy nie ma nic wspólnego z kluczem podstawowym. Klucz podstawowy (primary key) jest unikalnym identyfikatorem rekordu w tabeli, podczas gdy klucz obcy wskazuje na klucz podstawowy w innej tabeli. W związku z tym, zdefiniowanie klucza obcego ma na celu ustanowienie relacji między różnymi tabelami, a nie transakcji czy relacji 1..1, ani klucza podstawowego.
Pytanie 16

Jakiego znacznika w HTML użyjemy, aby uzyskać tekst wyświetlany czcionką o stałej szerokości znaku, który również uwzględnia dodatkowe spacje, tabulacje oraz znaki końca linii?

A. …
B.
…
C. …
D.
…
Znacznik
 w HTML jest używany do formatowania tekstu w taki sposób, aby zachować oryginalne odstępy, tabulacje oraz znaki końca linii. W przeciwieństwie do standardowego tekstu, w którym przeglądarka ignoruje dodatkowe białe znaki, 
 traktuje je dosłownie, co jest szczególnie przydatne w przypadku wyświetlania kodu źródłowego lub tekstu, w którym ważne są układy. Przykładem użycia może być wyświetlanie kodu programistycznego w dokumentacji technicznej, gdzie precyzyjny format jest kluczowy dla zrozumienia struktury kodu. Standard HTML5 potwierdza, że 
 jest odpowiednim znacznikiem do tego celu, a jego użycie jest zgodne z zasadami semantyki HTML, co zwiększa czytelność i dostępność treści. Praktyka ta sprzyja również urządzeniom wspomagającym, umożliwiając poprawne interpretowanie tekstu przez czytniki ekranu.
Pytanie 17

Który zbiór znaczników, określających projekt strony internetowej w sposób semantyczny, jest zgodny z normą HTML 5?

Ilustracja do pytania
A. Zbiór 2
B. Zbiór 1
C. Zbiór 4
D. Zbiór 3
Zrozumienie semantyki HTML jest kluczowe dla tworzenia zoptymalizowanych stron internetowych, a wybór odpowiednich znaczników ma duży wpływ na strukturę i dostępność dokumentu. W niepoprawnych odpowiedziach brak jest semantycznej spójności z założeniami HTML5. Wykaz 1 używa
w Bloku 2, co oznaczałoby samodzielną jednostkę, np. wpis na blogu lub artykuł prasowy, co nie jest odpowiednie w kontekście głównej treści strony. Wykaz 2 używa
, co jest niezalecane, gdyż divy są ogólnymi kontenerami, a HTML5 promuje użycie bardziej szczegółowych znaczników semantycznych. Wykaz 3 zastosował
dwukrotnie, co jest błędem, ponieważ
powinien być użyty tylko raz na stronie, jako główny element zawartości. Pominięcie znaczników takich jak
Pytanie 18

Podana jest tabela psy z polami: imie, rasa, telefon_wlasciciela, rok_szczepienia. Jakie polecenie SQL należy zastosować, aby znaleźć numery telefonów właścicieli, których psy były szczepione przed rokiem 2015?

A. SELECT imie, rasa FROM psy WHERE rok_szczepienia > 2015
B. SELECT psy FROM rok_szczepienia < 2015
C. SELECT telefon_wlasciciela FROM psy WHERE rok_szczepienia < 2015
D. SELECT telefon_wlasciciela FROM psy WHERE rok_szczepienia > 2015
Wybór odpowiedzi 'SELECT telefon_wlasciciela FROM psy WHERE rok_szczepienia < 2015;' jest poprawny z kilku powodów. Przede wszystkim, zapytanie to spełnia wymogi dotyczące selekcji danych z tabeli 'psy', koncentrując się na właścicielach psów, które zostały zaszczepione przed rokiem 2015. W SQL klauzula WHERE jest kluczowym elementem, który pozwala na filtrowanie wyników według określonych kryteriów. W tym przypadku, filtrujemy psy na podstawie roku ich szczepienia, co jest zgodne z naszym celem. Ponadto, selekcjonowanie tylko kolumny 'telefon_wlasciciela' jest właściwe, ponieważ chcemy uzyskać konkretne dane, a nie całą tabelę. Użycie operatora '<' jest odpowiednie, ponieważ skupia się na roku mniejszym niż 2015. Praktycznym zastosowaniem tego zapytania może być uzyskanie kontaktów do właścicieli, aby przypomnieć im o konieczności ponownego zaszczepienia ich psów, co wpisuje się w działania profilaktyczne i zdrowotne w dbaniu o dobrostan zwierząt. Warto również pamiętać, że dobre praktyki w projektowaniu baz danych zalecają użycie poprawnych typów danych oraz właściwe indeksowanie kolumn, co może przyspieszyć wykonanie zapytań tego typu.
Pytanie 19

Zaprezentowana linia kodu w języku PHP ma na celu

A. przypisać dwie wartości do tablicy
B. ustalić wartość dla zmiennej $OSOBA
C. zdefiniować stałą o nazwie OSOBA
D. porównać dwa ciągi znaków
Odpowiedź "zdefiniować stałą o nazwie OSOBA" jest prawidłowa, ponieważ linia kodu define("OSOBA", "Anna Kowalska"); w języku PHP służy do tworzenia stałej. Stała to wartość, która nie zmienia się w trakcie działania programu. W tym przypadku, stała o nazwie OSOBA jest przypisywana do wartości "Anna Kowalska". Użycie stałych jest uważane za dobrą praktykę programistyczną, ponieważ pozwala na zdefiniowanie wartości, które mają być używane w różnych częściach aplikacji, co zwiększa czytelność i ułatwia zarządzanie kodem. Przykładem zastosowania stałych może być przechowywanie kluczy API, które nie powinny być zmieniane w trakcie działania aplikacji. Ponadto, korzystanie ze stałych może poprawić wydajność, gdyż PHP nie musi za każdym razem przeprowadzać operacji przypisania. Warto również zauważyć, że stałe w PHP są globalne i mogą być używane w dowolnym miejscu w kodzie, co czyni je bardzo użytecznymi w dużych projektach. Właściwe definiowanie i użycie stałych jest kluczowe dla utrzymania porządku i spójności w projekcie, co jest zgodne z ogólnie uznawanymi standardami programowania.
Pytanie 20

W CSS określono styl dla stopki. Jak można zastosować to formatowanie do bloku oznaczonego znacznikiem div?

A.
…
B.
…
C.
…
D.
…
Odpowiedź
… jest poprawna, ponieważ w języku CSS formatowanie elementów HTML można stosować za pomocą identyfikatorów (id) oraz klas. Identyfikator w CSS jest unikalnym identyfikatorem, który przypisywany jest do jednego elementu na stronie. Aby przypisać styl CSS do elementu, należy użyć selektora id, co w tym przypadku ma miejsce. Wartości przekazywane w CSS dla identyfikatorów rozpoczynają się od znaku #, co odpowiada zapisowi #stopka. Dlatego, aby zastosować styl dla div-a, musimy użyć atrybutu id z wartością "stopka". Przykładowe zastosowanie może obejmować dodanie stylu do stopki strony internetowej, co może polegać na wyrównaniu tekstu do środka, dodaniu tła, marginesów lub innych stylów. Przykładowy kod CSS może wyglądać tak: #stopka { text-align: center; background-color: #f1f1f1; padding: 20px; }. Dobrą praktyką jest używanie identyfikatorów dla elementów, które występują tylko raz na stronie, co zwiększa czytelność i organizację kodu.
Pytanie 21

W systemie zarządzania bazą danych MySQL, aby uzyskać listę wszystkich przywilejów przyznanych użytkownikowi anna, można użyć polecenia

A. SHOW GRANTS FOR anna;
B. GRANT * TO anna;
C. REVOKE GRANTS FROM anna;
D. SELECT GRANTS FOR anna;
Odpowiedź 'SHOW GRANTS FOR anna;' jest trafna. To polecenie w MySQL to coś jak standard do wyświetlania przydzielonych uprawnień dla konkretnego użytkownika. Dzięki temu administrator bazy danych może szybko zobaczyć, co użytkownik o imieniu 'anna' może zrobić. Na przykład, jeśli chcemy wiedzieć, jakie operacje są dozwolone dla tego użytkownika, to właśnie to polecenie będzie na to najlepsze. Przydaje się to zwłaszcza przy audytach czy rozwiązywaniu problemów z dostępem. Warto też dodać, że w MySQL można przypisywać różnorodne uprawnienia, na przykład SELECT, INSERT, UPDATE, czy DELETE, a także konkretnym bazom danych czy tabelom. Regularne sprawdzanie uprawnień to dobra praktyka, bo pomaga utrzymać bezpieczeństwo danych i zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Znajomość polecenia 'SHOW GRANTS' jest naprawdę ważna, zwłaszcza w większych systemach, gdzie kontrola dostępu odgrywa istotną rolę.
Pytanie 22

Który kod HTML zapewni identyczny efekt formatowania jak na przedstawionym obrazku?

W tym paragrafie zobaczysz sposoby formatowania tekstu w HTML

A.

W tym paragrafie zobaczysz sposoby formatowania tekstu w HTML

B.

W tym paragrafie zobaczysz sposoby formatowania tekstu w HTML

C.

W tym paragrafie zobaczysz sposoby formatowania tekstu w HTML

D.

W tym paragrafiezobaczyszsposoby formatowania tekstu w HTML

Odpowiedź numer 2 jest poprawna, ponieważ używa odpowiednich znaczników HTML do formatowania tekstu. Znacznik stosowany jest do oznaczania tekstu kursywą, a znacznik do pogrubienia. W tym przypadku tekst 'paragrafie' i 'sposoby formatowania' są otoczone znacznikiem , co zgodnie z HTML oznacza kursywę. Natomiast słowo 'zobaczysz' jest otoczone zarówno jak i , co skutkuje pogrubieniem i kursywą jednocześnie. Taka struktura jest zgodna z konwencją hierarchii znaczników, która mówi, że znaczniki mogą być zagnieżdżane, aby uzyskać różne efekty formatowania. HTML pozwala na takie zagnieżdżanie, co jest częścią elastyczności tego języka w prezentowaniu treści. Dobrą praktyką jest także zapewnienie dostępności, gdzie znaczniki semantyczne mają szczególne znaczenie. Wykorzystanie i zamiast odpowiednio i jest bardziej stylistyczne niż semantyczne, co ma swoje uzasadnienie w kontekście projektowym, ale w nowoczesnych praktykach powinno się również rozważyć znaczenie semantyczne i używać i dla lepszego zrozumienia przez czytniki ekranowe.
Pytanie 23

Funkcja agregująca MIN w języku SQL ma na celu obliczenie

A. minimalnej wartości kolumny, która jest wynikiem kwerendy
B. ilości znaków w rekordach zwróconych przez kwerendę
C. liczby wierszy, które zwraca kwerenda
D. średniej wartości różnych pól w rekordu zwróconego przez zapytanie
Funkcja agregująca MIN w języku SQL jest kluczowym narzędziem do analizy danych, której głównym celem jest zwracanie najmniejszej wartości z kolumny wynikowej zapytania. Jej zastosowanie jest szczególnie przydatne w kontekście analizy danych numerycznych, gdzie można chcieć określić najniższą wartość, na przykład w przypadku cen produktów, ocen studentów czy dat. Funkcja ta może być używana w klauzulach SELECT z instrukcją GROUP BY, co pozwala na obliczanie minimalnych wartości w różnych grupach danych. Przykładowo, zapytanie SELECT kategoria, MIN(cena) FROM produkty GROUP BY kategoria; zwróci najniższą cenę w każdej kategorii produktów. Warto także dodać, że zgodnie z standardem SQL, funkcja MIN działa na różnych typach danych, w tym liczbach całkowitych, zmiennoprzecinkowych i datach, co czyni ją niezwykle wszechstronnym narzędziem w codziennej pracy z bazami danych. Zrozumienie działania funkcji MIN i jej zastosowań pozwala na efektywne przetwarzanie danych oraz podejmowanie lepszych decyzji biznesowych opartych na analizie statystycznej.
Pytanie 24

Jakie jest zadanie funkcji przedstawionej w języku JavaScript? 

 function fun1(a, b) {
    if (a % 2 != 0) a++;
    for (n = a; n <= b; n+=2)
        document.write(n);
}

A. wypisanie wszystkich liczb z zakresu od a do b
B. zwrócenie wartości liczb parzystych od a do b
C. wypisanie liczb parzystych z zakresu od a do b
D. sprawdzenie, czy liczba a jest nieparzysta; w przypadku potwierdzenia, wypisanie jej
Odpowiedzi takie jak "wypisanie wszystkich liczb z przedziału od a do b" oraz "zwrócenie wartości parzystych liczb od a do b" ilustrują powszechne nieporozumienia dotyczące działania funkcji oraz jej logiki. Funkcja nie wypisuje wszystkich liczb z przedziału, ponieważ jej konstrukcja ogranicza wyniki do liczb parzystych. Odpowiedź ta nie uwzględnia kluczowego kroku w funkcji, polegającego na modyfikacji zmiennej a, co oznacza, że w przypadku nieparzystego a, pierwsza wypisana liczba będzie parzysta. Natomiast odpowiedź sugerująca, że funkcja zwraca wartości parzyste, jest również myląca, ponieważ funkcja nie zwraca wartości (nie używa return), a jedynie wypisuje je na stronie za pomocą document.write(). To może prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza w kontekście oczekiwań dotyczących struktury danych. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że pętle for mogą generować wszystkie liczby w danym zakresie, gdy w rzeczywistości sposób ich inkrementacji (w tym przypadku o 2) determinuje, które wartości są ostatecznie wyświetlane. Przykładem na to jest sytuacja, gdy użytkownik nie dostrzega, że pętla zmienia krok zwiększenia i przez to nie uzyskuje pełnej sekwencji liczb. Warto zwrócić uwagę na konwencje programistyczne, takie jak zasady dotyczące wypisywania danych i używania zwrotów, co jest kluczowe dla tworzenia przejrzystego i efektywnego kodu.
Pytanie 25

Jaką wartość zwróci funkcja zao, która została zdefiniowana w języku C++, gdy zostanie wywołana z argumentem 3.55? int zaofloat x){returnx+0.5);}

A. 3
B. 3.5
C. 4
D. 4.05
Funkcja zaofloat zdefiniowana w C++ przyjmuje argument typu float, a następnie zwraca go po dodaniu do niego wartości 0.5. W przypadku wywołania tej funkcji z argumentem 3.55, najpierw dodajemy 0.5, co daje nam 4.05. Następnie, w kontekście C++, funkcja ta nie została jeszcze zaimplementowana w sposób, który by zaokrąglał wynik. W rezultacie, gdybyśmy zaokrąglili wynik do najbliższej liczby całkowitej, otrzymalibyśmy 4. Takie podejście jest zgodne z zasadami zaokrąglania, które mówią, że liczby z częścią dziesiętną równą lub większą od 0.5 powinny być zaokrąglane w górę. Tego rodzaju funkcje są powszechnie stosowane w programowaniu, zwłaszcza w kontekście obliczeń finansowych i inżynieryjnych, gdzie precyzyjne zarządzanie wartościami liczbowymi jest kluczowe. Warto dodać, że w C++ istnieją standardowe funkcje, takie jak round() z biblioteki cmath, które mogą być wykorzystywane do efektywnego zaokrąglania wartości do najbliższej liczby całkowitej, co może być przydatne w wielu sytuacjach.
Pytanie 26

Aby prawidłowo zorganizować hierarchiczną strukturę tekstu na stronie internetowej, powinno się wykorzystać

A. znacznik

z formatowaniem

B. znaczniki i
C. znacznik
D. znaczniki

,

oraz

Aby poprawnie zdefiniować hierarchiczną strukturę tekstu witryny internetowej, kluczowe jest zastosowanie znaczników

,

, oraz

. Znacznik

jest najważniejszym nagłówkiem na stronie i powinien być używany tylko raz, aby wskazać główny temat treści. Z kolei znaczniki

służą do wyodrębnienia podtematów, co pozwala na tworzenie czytelnej i logicznej struktury dokumentu. Dzięki tym znacznikom, zarówno użytkownicy, jak i wyszukiwarki internetowe mogą łatwiej zrozumieć hierarchię treści. Znacznik

jest używany do definiowania akapitów, co dodatkowo poprawia czytelność tekstu. Zastosowanie tej struktury jest zgodne z wytycznymi W3C oraz zasadami SEO, co przyczynia się do lepszego indeksowania przez wyszukiwarki. Przykładowo, strona internetowa poświęcona zdrowemu stylowi życia może mieć

jako 'Zdrowy Styl Życia', a

jako 'Dieta' i 'Ćwiczenia', co ułatwia użytkownikom nawigację oraz przyswajanie treści.

Pytanie 27

W SQL, aby zmienić dane w tabeli, wykorzystuje się instrukcję

A. CREATE
B. SELECT
C. JOIN
D. UPDATE
Odpowiedź 'UPDATE' jest poprawna, ponieważ w języku SQL polecenie to służy do modyfikacji danych w istniejących rekordach tabeli. Umożliwia aktualizację wartości w jednym lub więcej polach w wybranych wierszach, których identyfikacja może być dokonana poprzez zastosowanie klauzuli WHERE. Na przykład, aby zaktualizować nazwisko użytkownika w tabeli 'Użytkownicy', można użyć polecenia: 'UPDATE Użytkownicy SET nazwisko = 'NoweNazwisko' WHERE id = 1;'. Dobrą praktyką jest zawsze uwzględnienie klauzuli WHERE, aby uniknąć przypadkowego zaktualizowania wszystkich rekordów w tabeli. Polecenie UPDATE jest częścią standardu SQL i szeroko stosowane w codziennej pracy z bazami danych, co czyni je kluczowym narzędziem w zarządzaniu danymi. Warto również pamiętać, że przed wykonaniem aktualizacji zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych, aby zabezpieczyć się przed niezamierzonymi zmianami.
Pytanie 28

Kolumna, która pełni funkcję klucza głównego w tabeli, powinna

A. zawierać wartości liczbowe
B. posiadać ciągłą numerację
C. zawierać unikalne wartości
D. być innego rodzaju niż inne kolumny
Klucz główny w tabeli bazy danych to naprawdę ważny element. To taki unikalny identyfikator, który pozwala na jednoznaczne rozróżnianie rekordów. Dzięki temu unikamy dublowania danych, co jest istotne, żeby wszystko było jasne i klarowne, bo jak byśmy mieli dwa takie same rekordy, to mogłoby być sporo zamieszania. Na przykład w tabeli 'Klienci' klucz główny to np. numery PESEL czy jakieś unikalne identyfikatory klientów. W praktyce stosuje się też różne standardy, jak SQL, które pomagają ustawić te klucze jako ograniczenia. To sprawia, że nasze dane są bezpieczniejsze i bardziej poprawne. No i tak z doświadczenia, najlepiej jest, jak klucz główny jest prosty, może jako liczba całkowita, bo wtedy wszystko działa szybciej. Podsumowując, unikalność klucza głównego to podstawa, żeby mieć pewność, że nasze dane są spójne i wiarygodne. To kluczowe w każdym systemie bazodanowym.
Pytanie 29

Instrukcja break w przedstawionym kodzie PHP sprawi, że

for($i = 1; $i <= 3; $i++) {
    for($j = 1; $j <= 3; $j++) {
        echo "Iteracja: ($i, $j)";
        if($i == 2 and $j == 2)
            break;
    }
}

A. działanie wewnętrznej pętli zostanie zakończone po iteracji (2, 2) i będzie kontynuowane dla $i = 3.
B. iteracja (2, 2) zostanie przerwana i nastąpi po niej iteracja (2, 3).
C. działanie obu pętli zostanie zakończone po iteracji (2, 2).
D. wewnętrzna pętla dokończy działanie dla $j = 3, a następnie program zostanie przerwany.
Niektóre z błędnych odpowiedzi sugerują, że instrukcja 'break' w PHP kończy wykonywanie wszystkich pętli czy też kończy działanie wewnętrznej pętli, ale dopiero po zakończeniu iteracji dla $j = 3. Te podejścia są nieprawidłowe z kilku powodów. Po pierwsze, instrukcja 'break' bez dodatkowego argumentu zawsze kończy najbliższą pętlę, nie wszystkie. Po drugie, 'break' natychmiast przerywa działanie pętli, nie czeka aż skończą się inne iteracje. Te błędne założenia mogą wynikać z niezrozumienia działania instrukcji 'break' i pętli w PHP. Pamiętaj, że instrukcje sterujące, takie jak 'break', są kluczowymi elementami języków programowania i ich prawidłowe zrozumienie jest niezbędne do efektywnego kodowania. W PHP, 'break' jest często używana do optymalizacji kodu, umożliwiając programiście zakończenie pętli, w momencie gdy dalsze iteracje nie wpłyną na wynik końcowy.
Pytanie 30

Pętla while powinna działać tak długo, jak zmienna x ma wartości z przedziału obustronnie otwartego -2, 5). Zapis tego warunku w nagłówku pętli za pomocą języka PHP wygląda następująco

A. ($x < -2) || ($x > 5)
B. ($x == -2) && ($x < 5)
C. ($x > -2) || ($x > 5)
D. ($x > -2) && ($x < 5)
Prawidłowa odpowiedź, czyli ($x > -2) && ($x < 5), odzwierciedla logiczny warunek, który jest zgodny z opisanym przedziałem otwartym (-2, 5). Pętla while w języku PHP powinna wykonywać blok kodu, dopóki wartość zmiennej x jest większa od -2 oraz jednocześnie mniejsza od 5. Tego rodzaju warunek jest kluczowy w programowaniu, gdyż pozwala na przeprowadzanie iteracji, które są ograniczone do konkretnego zakresu wartości. Przykładowo, jeśli chcielibyśmy zrealizować program, który przetwarza dane tylko w tym przedziale, taki warunek umożliwiłby nam uniknięcie obliczeń dla wartości spoza tego zakresu, co może być istotne w kontekście optymalizacji wydajności. Praktycznym zastosowaniem byłoby zrealizowanie algorytmu, który zbiera dane pomiarowe w zadanym zakresie, co jest częstym przypadkiem w analizie danych. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich komentarzy w kodzie, które wyjaśniają logikę warunków, co sprzyja późniejszej konserwacji; w tym przypadku komentarz mógłby brzmieć "Iteruj, gdy x jest w przedziale (-2, 5)".
Pytanie 31

Poniższy fragment kodu w PHP wyświetli

$n = '[email protected]';
$dl = strlen($n);
$i = 0;
while($i < $dl && $n[$i] != '@')
{
    echo $n[$i];
    $i++;
}

A. tylko nazwę konta, czyli "adres"
B. samą nazwę domeny, czyli "host.pl"
C. cały adres e-mail, czyli "[email protected]"
D. nazwa konta z symbolem @, czyli "adres@"
Powyższy fragment kodu w języku PHP ma za zadanie wyodrębnić i wypisać nazwę konta z adresu e-mail. Kod definiuje ciąg znaków zawierający pełny adres e-mail i używa pętli while do iteracji przez każdy znak tego ciągu aż do napotkania znaku '@'. Pętla while działa, dopóki indeks i jest mniejszy niż długość ciągu $n oraz bieżący znak $n[$i] nie jest '@'. W każdej iteracji echo wypisuje bieżący znak, a zmienna i jest inkrementowana. Dzięki temu kod wypisuje wszystkie znaki przed '@', co w tym przypadku jest nazwą konta 'adres'. Takie podejście jest powszechnie stosowane w podstawowym przetwarzaniu tekstu, gdzie potrzebna jest iteracja przez ciąg znaków. W praktyce, w aplikacjach webowych, takie operacje są często wykonywane na danych wejściowych użytkownika, aby wyodrębnić specyficzne części danych, takie jak nazwa użytkownika z e-maila. Jest to również zgodne z zasadami przetwarzania stringów w PHP, gdzie manipulacja tekstem odbywa się z wykorzystaniem indeksów i pętli.
Pytanie 32

Baza danych zawiera tabelę pod nazwą pracownicy, która ma pola: nazwisko, imię, pensja oraz wiek. Jak brzmi składnia zapytania, aby obliczyć średnią pensję pracowników?

A. select VAR(pensja) from nazwisko
B. select AVG(pensja) from pracownicy
C. select AVG(nazwisko) into pensja
D. select VAR(pracownicy) into pensja
Aby obliczyć średnią pensję pracowników w tabeli 'pracownicy', używamy funkcji agregującej AVG, która zwraca średnią wartość dla podanego pola. W kontekście SQL, składnia polecenia 'select AVG(pensja) from pracownicy' jest poprawna, ponieważ wskazuje, że chcemy obliczyć średnią z kolumny 'pensja' w tabeli 'pracownicy'. Funkcje agregujące, takie jak AVG, SUM, COUNT, MIN i MAX, są fundamentalne w analizie danych, ponieważ umożliwiają zestawienie wyników w sposób zrozumiały i zwięzły. Przydatność funkcji AVG można zauważyć w praktyce, gdy potrzebujemy ocenić wynagrodzenia w firmie, co może wpłynąć na decyzje dotyczące polityki płacowej. Przykładowo, w przypadku tabeli z danymi o wynagrodzeniach, takie zapytanie zwraca pojedynczą wartość – średnią pensję, co pozwala na szybkie zrozumienie sytuacji finansowej firmy. Zgodnie z standardami SQL, polecenia muszą być formułowane w sposób, który jasno określa zarówno źródło danych, jak i sposób ich agregacji, co zostało spełnione w tej odpowiedzi.
Pytanie 33

Celem testów wydajnościowych jest ocena

A. zdolności programu do funkcjonowania w sytuacjach, gdy sprzęt działa niepoprawnie
B. ciągu zdarzeń, w którym prawdopodobieństwo danego zdarzenia zależy tylko od wyniku zdarzenia wcześniejszego
C. stopnia, w jakim system lub moduł spełnia wymagania dotyczące wydajności
D. zdolności programu do funkcjonowania w sytuacjach, gdy system działa niepoprawnie
Testy wydajnościowe są kluczowym elementem procesu zapewnienia jakości oprogramowania, mającym na celu ocenę zdolności systemu lub modułu do spełnienia określonych wymagań wydajnościowych. Ich głównym celem jest zmierzenie, jak system radzi sobie w warunkach obciążenia, a także w różnych scenariuszach użytkowania. W ramach testów wydajnościowych analizuje się takie parametry jak czas reakcji, przepustowość oraz zasoby zużywane przez aplikację. Praktycznym przykładem może być testowanie aplikacji internetowej w warunkach, gdy korzysta z niej wielu użytkowników jednocześnie, co pozwala ocenić, jak skaluje się system. W kontekście standardów, organizacje często odnoszą się do metodologii takich jak Performance Testing Framework, a także do narzędzi jak JMeter czy LoadRunner, które umożliwiają automatyzację procesu testowania. Testy te pomagają w identyfikacji wąskich gardeł, które mogą wpływać na wydajność, co przekłada się na lepsze doświadczenia użytkowników oraz minimalizację kosztów związanych z utrzymaniem systemu.
Pytanie 34

Który format graficzny najlepiej nadaje się do zapisu obrazu z przezroczystością do zastosowania w serwisie internetowym?

A. SVG
B. PNG
C. BMP
D. JPG
Format PNG (Portable Network Graphics) jest najlepszym wyborem do zapisu obrazów z przezroczystością przeznaczonych na strony internetowe. PNG obsługuje przezroczystość alpha, co oznacza, że można uzyskać dowolny stopień przezroczystości na pikselach, co jest szczególnie przydatne w przypadku grafik wymagających gładkich przejść lub cieni. Dzięki temu grafiki mogą być umieszczane na różnych tłach bez widocznych krawędzi, co jest kluczowe w designie stron internetowych. Warto również zauważyć, że PNG wykorzystuje kompresję bezstratną, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega pogorszeniu podczas zapisu. W praktyce, format PNG jest idealny do logo, ikon, obrazów z tekstem oraz ilustracji, gdzie ważna jest jakość i przezroczystość. Standardy webowe, takie jak WCAG, również zalecają używanie formatów, które zapewniają dostępność, a PNG doskonale wpisuje się w te wymagania, umożliwiając tworzenie estetycznych i funkcjonalnych stron. Ponadto, wsparcie dla formatu PNG jest szerokie, co zapewnia jego uniwersalność w różnych przeglądarkach i na różnych urządzeniach.
Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

W katalogu www znajdują się podkatalogi html oraz styles, w których umieszczone są pliki o rozszerzeniu html oraz pliki z rozszerzeniem css. Aby dołączyć styl.css do pliku HTML, należy zastosować

A.
B.
C.
D.
Przy analizie pozostałych odpowiedzi można dostrzec pewne powszechne błędy w rozumieniu ścieżek do zasobów w dokumentach HTML. W pierwszej odpowiedzi, użycie ścieżki 'www/style/styl.css' sugeruje, że autor zakłada, że jest to pełna ścieżka dostępu, co jest mylące, ponieważ taka ścieżka nie jest względna w kontekście pliku HTML znajdującego się w folderze 'html'. Ponadto, użycie dużych liter w atrybucie 'rel' (np. 'Stylesheet') jest niepoprawne, ponieważ HTML jest językiem case-insensitive, lecz konwencjonalnie zaleca się używanie małych liter. Druga odpowiedź, wskazująca na '/style/styl.css', implikuje, że 'style' jest umiejscowione w katalogu głównym serwera, co również jest błędne w kontekście podanej struktury folderów. Takie podejście jest typowym błędem przy zrozumieniu relatywnych i bezwzględnych ścieżek URL. Ostatnia odpowiedź, 'styl.css', zakłada, że plik CSS znajduje się w tym samym folderze co plik HTML, co nie odpowiada rzeczywistości w przedstawionym układzie folderów. Wszyscy, którzy pracują nad projektami webowymi, muszą zrozumieć, jak ważne jest precyzyjne określenie lokalizacji zasobów, ponieważ błędy te mogą prowadzić do ładowania nieprawidłowych plików, co w efekcie negatywnie wpływa na wygląd i funkcjonalność strony. Wiedza na temat struktury folderów oraz umiejętność nawigacji po nich jest kluczowym elementem w pracy programisty.
Pytanie 37

W przypadku zaprezentowanego fragmentu kodu HTML, zdefiniowano zasady CSS dla selektora klasy "menu", aby tło bloku miało kolor zielony. Która z poniższych definicji stylu CSS jest zgodna z tym formatowaniem?

A. #menu { background-color: rgb(0,255,0); }
B. menu { background-color: rgb(0,255,0); }
C. div:menu { color: green; }
D. div.menu { background-color: green; }
Wybór stylu CSS, który nie odnosi się do selektora klasy w sposób prawidłowy, prowadzi do nieprawidłowych rezultatów w stylizacji dokumentów HTML. W przypadku selektora 'div:menu', użycie dwukropka sugeruje pseudo-klasę, co jest niewłaściwe w kontekście definiowania stylów dla klasy. Pseudo-klasy są używane do selekcji elementów w określonym stanie, a nie do wywoływania klas. Z kolei 'menu { background-color: rgb(0,255,0); }' jest błędne, ponieważ nie określa, że odnosi się do elementów HTML, co jest kluczowe w CSS. Selektor sam w sobie bez jakiegokolwiek kontekstu HTML nie ma sensu, ponieważ CSS musi odnosić się do istniejących elementów. Ponadto, użycie '#' wskazuje na identyfikator, a nie klasę, co również prowadzi do pomyłki. Użycie identyfikatora 'menu' sugeruje, że na stronie powinien istnieć element z atrybutem id='menu', co nie ma miejsca w podanym przykładzie. Często popełnianym błędem jest pomijanie kontekstu w selektorach, co prowadzi do nieprawidłowego stylu. Kluczowym jest zrozumienie, że CSS jest hierarchiczne i selektory muszą być używane w sposób, który odzwierciedla rzeczywistą strukturę HTML, aby osiągnąć zamierzony efekt wizualny.
Pytanie 38

Zaprezentowano tabelę stworzoną za pomocą kodu HTML, bez zastosowania stylów CSS. Który z poniższych fragmentów kodu HTML odnosi się do pierwszego wiersza tabeli?

Ilustracja do pytania
A. C
B. B
C. D
D. A
W przypadku odpowiedzi A zastosowano znaczniki co jest błędną praktyką dla nagłówków tabeli. Znaczniki służą do definiowania zwykłych komórek danych a nie komórek nagłówkowych. Użycie w nagłówkach pozbawia tabelę odpowiednich walorów semantycznych co utrudnia jej późniejsze stylizowanie oraz dostępność. W odpowiedzi B użyto znacznika jako części nagłówków co jest nieoptymalne ponieważ znacznik ten semantycznie oznacza zmianę tonu lub stylu i nie jest przeznaczony do formatowania komórek tabeli. Oznacza to że formatowanie takie może być odebrane jako nieodpowiednie przez czytniki ekranowe co dodatkowo wpływa na dostępność. Natomiast w odpowiedzi C zastosowano znacznik
wewnątrz co jest przestarzałą techniką HTML oraz nie jest zalecane we współczesnym tworzeniu stron internetowych. Znacznik
został zdeprecjonowany w HTML 4.01 i nie powinien być używany ponieważ jego funkcjonalność można osiągnąć za pomocą CSS. Wszystkie te podejścia pomijają aspekty semantycznego tworzenia stron internetowych co jest kluczowe dla utrzymania prawidłowej struktury dokumentu oraz dostępności dla użytkowników z różnymi potrzebami.
Pytanie 39

Aby zdefiniować stylizację tabeli w języku CSS w sposób, który umożliwi wyróżnienie wiersza, na który aktualnie najeżdża kursor myszy np. innym kolorem, należy użyć

A. pseudoelementu :first-line
B. nowego selektora klasy dla wiersza tabeli
C. pseudoklasy :hover
D. pseudoklasy :visited
Pseudoklasa :hover jest techniką CSS, która pozwala na zastosowanie stylów do elementu, gdy użytkownik na niego najedzie kursorem myszy. Dzięki temu można w prosty sposób wyróżnić wiersze tabeli, co zwiększa interaktywność i czytelność danych. W przypadku tabeli, aby wyróżnić aktualnie wskazywany wiersz, należy użyć reguły CSS, która odnosi się do elementu (wiersza tabeli) z zastosowaniem pseudoklasy :hover. Przykładowy kod CSS może wyglądać następująco: table tr:hover { background-color: #f0f0f0; } co spowoduje, że tło wiersza zmieni się na jasno szare, gdy kursor myszy znajdzie się nad tym wierszem. Taki sposób formatowania jest szczególnie przydatny w przypadku długich tabel, które mogą być trudne do przeglądania. Pseudoklasa :hover jest powszechnie stosowana w projektowaniu stron internetowych, w zgodności z W3C CSS Specification, co zapewnia jej szeroką kompatybilność z różnymi przeglądarkami. Warto także zauważyć, że można łączyć pseudoklasę :hover z innymi selektorami, aby uzyskać bardziej zaawansowane efekty wizualne.
Pytanie 40

Wskaż właściwą sekwencję faz projektowania relacyjnej bazy danych?

A. Określenie kluczy podstawowych tabel, Określenie zbioru danych, Selekcja, Określenie relacji
B. Selekcja, Określenie relacji, Określenie kluczy podstawowych tabel, Określenie zbioru danych
C. Określenie zbioru danych, Selekcja, Określenie kluczy podstawowych tabel, Określenie relacji
D. Określenie relacji, Określenie kluczy podstawowych, Selekcja, Określenie zbioru danych
Wszystkie te błędne odpowiedzi zapominają o jednym ważnym aspekcie – czyli kolejności w projektowaniu relacyjnych baz danych. Jak zaczniesz od ustalania relacji, nie mając wcześniej sprecyzowanego zbioru danych, to później może być naprawdę chaotycznie. Trudniej wtedy zrozumieć, jakie dane powinny być razem, co tylko skomplikuje projekt. Jeśli określisz klucze podstawowe, zanim dobrze zrozumiesz, jakie atrybuty mamy, to może być dość problematyczne. Kolejność działań jest kluczowa – najpierw musimy mieć zbiór danych, potem selekcję, a na końcu relacje. Odwrotna kolejność tylko wprowadza zamieszanie i może negatywnie wpływać na wydajność. A tego w IT nie chcemy.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej