Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 09:45
Data zakończenia: 23 maja 2025 10:01

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas robienia zdjęcia w terenie ustalono następujące parametry ekspozycji:
- czas naświetlania 1/125 s,
- przysłona f/5,6.
Aby osiągnąć większą głębię ostrości, zachowując równocześnie taką samą ilość światła padającego na matrycę, jakie powinny być ustawienia parametrów?

A. 1/60 s, f/22

B. 1/30 s, f/11

C. 1/60 s, f/32

D. 1/30 s, f/8

Odpowiedź 1/30 s, f/11 jest prawidłowa, ponieważ umożliwia zwiększenie głębi ostrości przy zachowaniu tej samej ekspozycji. Zmiana przysłony z f/5,6 na f/11 oznacza, że w obiektywie otworzy się mniejsza szczelina, co zwiększy głębię ostrości. Aby kompenować stratę światła wynikającą z użycia niższej wartości przysłony, czas naświetlania musi zostać wydłużony. Zmiana z 1/125 s na 1/30 s daje nam więcej światła, co jest zgodne z zasadą zachowania ekspozycji. W praktyce, zwiększona głębia ostrości jest szczególnie przydatna w fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były wyraźnie widoczne. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki jest fotografowanie scen z dużymi odległościami, gdzie chcemy, aby wszystkie elementy obrazu były ostre. Zachowanie stałej ekspozycji, mimo zmiany przysłony i czasu naświetlania, jest kluczowe w uzyskaniu pożądanych efektów wizualnych, a praktyka ta jest standardowo stosowana przez profesjonalnych fotografów.

Pytanie 2

Podczas robienia zdjęcia w amerykańskim ujęciu, trzeba skadrować postać modela na wysokości jego

A. ramion

B. stóp

C. kolan

D. klatki piersiowej

Wybór kolan jako punktu kadrowania w planie amerykańskim jest zgodny z zasadami kompozycji w fotografii, które nakazują umieszczanie głównych elementów na linii, która jest naturalnie atrakcyjna dla oka. Plan amerykański, znany również jako plan do kolan, ma na celu ukazanie postaci modela w sposób, który zachowuje równowagę pomiędzy jego sylwetką a otoczeniem. Skadrowanie na wysokości kolan pozwala na uwypuklenie detali odzieży oraz dynamiki postawy, co jest kluczowe w modzie oraz portrecie. W praktyce, stosując ten kadr, możemy również lepiej uchwycić gesty i ruchy, co dodaje dynamiki do ujęcia. Przykładowo, w sesjach modowych, gdzie istotne są zarówno detale stylizacji, jak i naturalne zachowanie modela, plan amerykański umożliwia głębsze zaangażowanie widza w przedstawianą narrację wizualną. Takie podejście jest zgodne z szeroko akceptowanymi standardami w branży fotograficznej.

Pytanie 3

Podczas robienia zdjęcia aparatem lustrzanym cyfrowym przy użyciu lamp halogenowych, jaką temperaturę barwową należy ustawić dla balansu bieli?

A. 5600K

B. 1800K

C. 10000K

D. 3200K

Wybór temperatury barwowej 1800K, 10000K czy 5600K nie jest odpowiedni w przypadku lamp halogenowych. Wartość 1800K odnosi się do bardzo ciepłego, niemal czerwonego światła, które nie jest reprezentatywne dla halogenów. Tego rodzaju ustawienie może sprawić, że zdjęcia będą miały nienaturalny, zbyt czerwony odcień. Z kolei 10000K to temperatura barwowa, która odpowiada zimnemu, niebieskiemu światłu, typowemu dla niektórych lamp fluorescencyjnych lub nieba w słoneczny dzień. Ustawienie balansu bieli na tak wysoką wartość spowoduje, że zdjęcia będą wyglądały na zbyt chłodne, co może nie oddać rzeczywistych kolorów obiektu fotografowanego. Z kolei 5600K, które jest standardową wartością dla światła dziennego, także jest niewłaściwe w kontekście oświetlenia halogenowego. Przy tej temperaturze barwowej halogeny będą wydawały się zbyt żółte, co z kolei wpłynie na tonalność zdjęcia. W praktyce, popełniając te błędy, fotograf może uzyskać obrazy, które nie oddają rzeczywistego wyglądu sceny. Zrozumienie różnicy między temperaturami barwowymi oraz ich wpływu na estetykę zdjęcia jest kluczowe dla każdego fotografa, a wybór odpowiedniego balansu bieli powinien być dostosowany do źródła światła, co jest fundamentalną praktyką w fotografii.

Pytanie 4

Współczynnik megapikseli w fotografii cyfrowej wpływa głównie na

A. maksymalną czułość ISO z zachowaniem dobrej jakości

B. głębię ostrości uzyskiwaną przy tej samej przysłonie

C. maksymalny rozmiar wydruku z zachowaniem dobrej jakości

D. zakres dynamiczny matrycy

Wybór maksymalnego rozmiaru wydruku z zachowaniem dobrej jakości jako odpowiedzi jest uzasadniony tym, że współczynnik megapikseli bezpośrednio przekłada się na ilość szczegółów, które matryca aparatu jest w stanie zarejestrować. Wyższa liczba megapikseli oznacza, że zdjęcie ma większą rozdzielczość, co w praktyce pozwala na drukowanie większych formatów bez utraty jakości. Przykładowo, zdjęcie o rozdzielczości 24 megapikseli można wydrukować w formacie A1 z zachowaniem ostrości i detali, podczas gdy niższa rozdzielczość może skutkować rozmyciem obrazu przy takim wydruku. W branży fotograficznej istnieją standardy, które sugerują minimalną liczbę megapikseli dla różnych rozmiarów wydruków, co jeszcze bardziej podkreśla istotność tego parametru. Dla przykładu, dla wydruku A3 wystarczające są aparaty z rozdzielczością około 10-12 megapikseli, podczas gdy dla A1 zaleca się co najmniej 20 megapikseli. Dlatego, przy wyborze aparatu do konkretnego zastosowania, warto zwrócić uwagę na megapiksele, aby osiągnąć zamierzony efekt wizualny i jakość końcowego produktu.

Pytanie 5

Przy fotografowaniu nocnego nieba z widocznymi gwiazdami należy ustawić

A. wysoką wartość ISO, małą przysłonę i krótki czas naświetlania

B. niską wartość ISO, szeroki otwór przysłony i krótki czas naświetlania

C. niską wartość ISO, małą przysłonę i długi czas naświetlania

D. wysoką wartość ISO, szeroki otwór przysłony i odpowiednio długi czas naświetlania

Przy fotografowaniu nocnego nieba kluczowe jest uchwycenie jak największej ilości światła, co pozwala na wyraźne zarejestrowanie gwiazd. Wysoka wartość ISO zwiększa czułość matrycy aparatu, co jest niezbędne w warunkach słabego oświetlenia. Dzięki temu możemy uchwycić więcej detali na zdjęciu. Szeroki otwór przysłony (mała wartość f) pozwala na wpuszczenie większej ilości światła, co również przyczynia się do lepszej jakości zdjęcia. Odpowiednio długi czas naświetlania (w granicach kilku sekund do minut) jest konieczny, aby zarejestrować światło gwiazd w wystarczającej ilości, nie martwiąc się o efekty jak gwiaździste smugi, które mogą powstać przy zbyt długim naświetlaniu, gdy aparat się porusza. W praktyce, ustawienia te są często wykorzystywane przez astrofotografów do uchwycenia piękna nocnego nieba, a przykładem mogą być zdjęcia Drogi Mlecznej, gdzie te parametry mają kluczowe znaczenie dla uzyskania szczegółowego i estetycznego efektu.

Pytanie 6

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 1200 spi

B. 300 spi

C. 150 spi

D. 600 spi

Minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm, aby uzyskać obraz o rozmiarze 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi, wynosi 600 spi. Aby to zrozumieć, należy przyjrzeć się, jak działa skanowanie i drukowanie obrazów. Rozdzielczość DPI (dots per inch) określa liczbę punktów, które maszyna drukarska umieszcza na calu kwadratowym papieru. W tym przypadku, 150 dpi oznacza, że drukarka umieści 150 punktów na każdym calu. Wymiary 40x60 cm po przeliczeniu na cale wynoszą około 15,75x23,62 cale. Dlatego, aby osiągnąć wymagane 150 dpi, wymagana jest rozdzielczość obrazu wynosząca 15,75 cala x 150 dpi = 2363 pikseli oraz 23,62 cala x 150 dpi = 3543 pikseli. W sumie daje to 2363 x 3543 pikseli. Aby uzyskać ten obraz z oryginału 10x15 cm, musimy pomnożyć tę wartość przez 4 (co odpowiada rozmiarowi 40x60 cm względem 10x15 cm). Tak więc, aby uzyskać wymagane piksele, musimy skanować z rozdzielczością 600 spi, co pozostaje w standardzie najlepszych praktyk w dziedzinie skanowania i druku, zapewniając jakość obrazu bez interpolacji.

Pytanie 7

Zaletą obiektywu zmiennoogniskowego jest zdolność

A. wymiany układu optycznego

B. regulacji długości ogniskowej

C. przesunięcia osi optycznej

D. stopnia pochylenia osi optycznej

Obiektyw zmiennoogniskowy charakteryzuje się możliwością regulacji długości ogniskowej, co oznacza, że użytkownik może dostosować kąt widzenia za pomocą prostego mechanizmu powiększania lub pomniejszania obrazu. Dzięki tej funkcji obiektywy te są niezwykle wszechstronne i są szeroko stosowane w fotografii oraz filmowaniu, umożliwiając uchwycenie różnych kadrów bez konieczności zmiany obiektywu. Na przykład, w sytuacjach, gdy chcemy uchwycić zarówno szerokie ujęcie krajobrazu, jak i szczegóły architektoniczne, obiektyw zmiennoogniskowy pozwala na płynne przechodzenie pomiędzy różnymi wartościami ogniskowych. W praktyce obiektywy te są preferowane w reportażu, gdzie elastyczność i szybkość reakcji są kluczowe. Warto zaznaczyć, że obiektywy zmiennoogniskowe są również projektowane z myślą o minimalizacji zniekształceń optycznych i aberracji, co przekłada się na wysoką jakość obrazu. Dobre praktyki w fotografii sugerują, aby użytkownicy regularnie sprawdzali ustawienia swojego obiektywu, aby maksymalizować jego potencjał w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 8

Obraz cyfrowy, którego histogram ukazuje największą ilość pikseli o najwyższej jasności skupionych w okolicach prawej strony wykresu, jest

A. małokontrastowe.

B. prześwietlone.

C. prawidłowo naświetlone.

D. niedoświetlone.

Zdjęcie cyfrowe, którego histogram posiada dużą liczbę pikseli o wysokiej jasności zlokalizowanych w pobliżu prawej krawędzi, wskazuje na prześwietlenie obrazu. Prześwietlenie występuje, gdy zbyt dużo światła dociera do matrycy aparatu, co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach kadru. W praktyce, takie zdjęcia mogą wyglądać na 'wypalone', gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, a kolory tracą swoją głębię i nasycenie. W branży fotograficznej istotne jest, aby monitorować histogram podczas robienia zdjęć, ponieważ pozwala to na szybką ocenę naświetlenia. Idealnie, histogram powinien być równomiernie rozłożony, bez nadmiaru danych zepchniętych do ekstremów, co umożliwia zachowanie detali w cieniach oraz jasnych obszarach. W przypadku zdjęć prześwietlonych, jedyną metodą korekcji może być edycja w programach graficznych, choć często nie jest możliwe odzyskanie pełnych detali. Dlatego ważne jest, aby przed zrobieniem zdjęcia, ustawić odpowiednie parametry ekspozycji, takie jak czas naświetlania, przesłona i ISO, aby uniknąć tego typu problemów.

Pytanie 9

W przedstawionej fotografii katalogowej zastosowano oświetlenie

A. boczne.

B. dolne

C. górne.

D. przednie

Odpowiedź 'boczne' jest poprawna, ponieważ w przedstawionej fotografii katalogowej widać wyraźne cienie po prawej stronie przedmiotu. To wskazuje, że źródło światła znajduje się po lewej stronie, co jest typowe dla oświetlenia bocznego. Oświetlenie boczne jest istotnym elementem w fotografii, ponieważ pozwala na wydobycie detali i tekstur obiektów, tworząc efekt trójwymiarowości. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być fotografia produktowa, gdzie celem jest ukazanie detali przedmiotów, takich jak biżuteria czy zegarki. Dzięki zastosowaniu światła bocznego można uzyskać głębię obrazu, co zwiększa atrakcyjność wizualną fotografii. Dobra praktyka w fotografii to eksperymentowanie z różnymi kątami padania światła, co pozwala na osiągnięcie zróżnicowanych efektów. Warto również zwrócić uwagę na zastosowanie modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest kluczowe w osiąganiu zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 10

Urządzenie do druku, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trójkolorowej taśmy foliowej, to drukarka

A. igłowa

B. sublimacyjna

C. laserowa

D. atramentowa

Drukarka sublimacyjna działa na zasadzie odparowania barwników z trójkolorowej wstęgi foliowej, co pozwala na uzyskanie bezrastrowych i bardzo wysokiej jakości wydruków. Technologia ta jest szczególnie ceniona w produkcji fotografii oraz materiałów reklamowych, gdzie kluczowa jest jakość i precyzja odwzorowania kolorów. Sublimacja barwników umożliwia przeniesienie pigmentów na podłoże, takie jak papier, tkaniny czy tworzywa sztuczne, dzięki czemu uzyskujemy żywe kolory i płynne przejścia tonalne. Drukarki sublimacyjne są wykorzystywane w wielu branżach, w tym w fotografii, odzieżowej oraz produkcji gadżetów. Przykładem zastosowania tej technologii jest drukowanie zdjęć na specjalnych papierach, które po nałożeniu na podłoże poddawane są działaniu ciepła, co powoduje sublimację barwnika. W efekcie powstają trwałe, odporne na blaknięcie i wysokiej jakości wydruki, co czyni drukarki sublimacyjne liderami w swoim segmencie. W obszarze standardów zachęca się do stosowania materiałów certyfikowanych, co wpływa na długowieczność i jakość finalnych produktów.

Pytanie 11

W programie Adobe Photoshop, aby pozbyć się małego przebarwienia na policzku, należy wykorzystać

A. pędzel

B. lasso

C. gumkę

D. stempel

Stempel w programie Adobe Photoshop jest narzędziem, które doskonale sprawdza się w usuwaniu niedoskonałości na zdjęciach, w tym przebarwień na skórze. Działa na zasadzie klonowania fragmentu obrazu, co oznacza, że możemy skopiować zdrowy fragment skóry z innej części twarzy i umieścić go w miejscu, gdzie występuje przebarwienie. Używanie stempla jest zgodne z praktykami retuszu w fotografii, ponieważ pozwala na zachowanie naturalnego wyglądu skóry, unikając efektu „wygładzenia”, który często towarzyszy innym technikom. Ważne jest, aby dopasować wielkość i miękkość pędzla stempla do obszaru, który chcemy poprawić. Warto również zwrócić uwagę na ustawienie opcji, takich jak „Aligned” czy „Sample All Layers”, co pozwala na jeszcze lepsze dostosowanie efektu. Przykładowo, wybierając stempel, można ustawić przezroczystość na niższy poziom, co umożliwia delikatniejsze wtapianie skopiowanego fragmentu w tło, co jest przydatne w przypadku subtelnych poprawek. Kluczowym elementem jest także praca na warstwach, co pozwala na nieniszczący retusz i łatwe cofnięcie zmian, jeśli efekt nie będzie zadowalający.

Pytanie 12

Proces kalibracji monitora ma na celu

A. zwiększenie częstotliwości odświeżania

B. zmniejszenie zużycia energii

C. zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów

D. zwiększenie jasności wyświetlacza

Kalibracja monitora to proces, który ma na celu zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów. W praktyce oznacza to, że barwy wyświetlane na ekranie są zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w pracy z grafiką, fotografią czy w druku. Istnieją różne metody kalibracji, w tym korzystanie z profesjonalnych narzędzi, takich jak kolorimetry czy spektrofotometry, które umożliwiają precyzyjne dostosowanie ustawień monitora. Dzięki kalibracji można uzyskać zgodność z uznawanymi standardami branżowymi, takimi jak sRGB czy Adobe RGB. Regularne kalibrowanie monitora jest zalecane, ponieważ z upływem czasu parametry techniczne wyświetlacza mogą się zmieniać, co prowadzi do odchyleń w odwzorowaniu kolorów. Z własnego doświadczenia wiem, że kalibrowany monitor znacznie ułatwia pracę, gdyż eliminuje ryzyko nieprawidłowości w finalnych produktach, co może zaoszczędzić wiele czasu i kosztów związanych z poprawkami.

Pytanie 13

Aby uzyskać czarno-biały negatyw w formacie 4 x 5 cali, jaki aparat należy zastosować do rejestracji obrazu?

A. średnioformatowy z kasetką na film zwojowy

B. wielkoformatowy z kasetą na błony płaskie

C. wielkoformatowy z przystawką skanującą

D. średnioformatowy z matrycą CCD

Wybór wielkoformatowego aparatu z kasetą na błony płaskie jest właściwy w kontekście uzyskiwania czarno-białego negatywu o formacie 4 x 5 cali. Aparaty wielkoformatowe są przeznaczone do pracy z dużymi arkuszami materiałów światłoczułych, co pozwala na uzyskanie wyjątkowej szczegółowości i tonalności obrazu. W przypadku czarno-białych negatywów, techniki, takie jak rozwój w ciemni, pozwala na precyzyjne kontrolowanie kontrastu oraz ekspozycji. Użycie kaset na błony płaskie daje również możliwość używania różnych rodzajów filmów, co jest kluczowe dla artystów i profesjonalnych fotografów, którzy chcą mieć pełną kontrolę nad finalnym efektem. Ponadto, standardy branżowe w fotografii podkreślają znaczenie wielkoformatowych negatywów w procesie druku oraz reprodukcji, co czyni tę technikę idealną do profesjonalnych zastosowań, takich jak fotografia krajobrazowa, architektura czy portretowanie. Warto zwrócić uwagę, że użycie aparatów wielkoformatowych wymaga również umiejętności w zakresie ustawiania ostrości i kompozycji, co wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć.

Pytanie 14

W portrecie oświetlenie sylwetkowe wykorzystywane jest do

A. jednolitego oświetlenia całego obszaru zdjęcia

B. osiągnięcia efektu wtopienia fotografowanej osoby w otaczający ją krajobraz

C. uzyskania efektu oddzielenia portretowanej osoby od tła i otoczenia

D. zmniejszenia różnicy w oświetleniu między postacią a tłem

Oświetlenie sylwetkowe w fotografii portretowej jest techniką, która polega na umieszczaniu źródła światła za portretowaną osobą, co skutkuje wyraźnym oddzieleniem jej od tła. Działanie to tworzy efekt halo, często wykorzystywany w celu podkreślenia konturów modela i nadania mu charakterystycznej głębi. Oświetlenie sylwetkowe przyczynia się do stworzenia dramatycznej atmosfery, a także do wydobycia detali, takich jak kształt włosów czy sylwetki. W praktyce, artysta może stosować tę technikę podczas sesji zdjęciowych, aby zastosować kontrast między jasnym tłem a ciemną postacią, co przyciąga uwagę widza do głównego motywu zdjęcia. Warto również zauważyć, że w przypadku oświetlenia sylwetkowego, kontrola nad kierunkiem i intensywnością świateł jest kluczowa, aby uzyskać pożądany efekt artystyczny. Technika ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, które podkreślają znaczenie kompozycji i odpowiedniego oświetlenia w pracy z modelami.

Pytanie 15

Reakcja przedstawiona zgodnie z równaniem: AgBr + Na₂S₂O₃→ Na[AgS₂O₃] + NaBr, odnosi się do procesu

A. naświetlania

B. utrwalania

C. płukania

D. wywoływania

Wybór opcji związanej z wywoływaniem trochę mija się z celem, bo to jest bardziej o procesie, który jest na początku drogi do uzyskania obrazu z materiały światłoczułego. Wywoływanie to krok, który przekształca naświetlony bromek srebra w metaliczne srebro, co jest pierwszym krokiem do widocznego obrazu. Płukanie natomiast, to usuwanie resztek chemikaliów po wywoływaniu, ale nie stabilizuje obrazu. Naświetlanie to etap, gdzie materiał światłoczuły jest wystawiony na światło, co prowadzi do reakcji chemicznych, ale to nie jest o zabezpieczaniu obrazu na koniec. Często ludzie mylą te etapy, a to prowadzi do złego zrozumienia całego procesu tworzenia zdjęcia. Myślą, że wywoływanie i utrwalanie to to samo, a w rzeczywistości mają zupełnie inne cele i chemiczne reakcje. Warto się zainteresować tymi różnicami, aby dobrze stosować techniki w fotografii.

Pytanie 16

Technika fotograficzna color grading stosowana w postprodukcji filmowej i fotograficznej polega na

A. automatycznej kalibracji kolorów według standardu Rec. 709

B. klasyfikacji obrazów według dominującej temperatury barwowej

C. kreatywnej modyfikacji kolorów dla uzyskania określonej estetyki lub nastroju

D. usuwaniu dominanty barwnej powstałej podczas fotografowania

Technika color gradingu to niezwykle istotny element zarówno w produkcji filmowej, jak i w fotografii. Jest to proces, który polega na kreatywnej modyfikacji kolorów obrazu w celu osiągnięcia określonej estetyki lub nastroju. Używa się go, aby nadać filmom czy zdjęciom spójną kolorystykę, która współgra z narracją lub emocjami, jakie chcemy wywołać u widza. W praktyce, color grading może obejmować manipulację kontrastem, nasyceniem kolorów, a także ich odcieniem. Przykładowo, w filmach dramatycznych często stosuje się chłodne odcienie, aby podkreślić napięcie, podczas gdy w romantycznych scenach dominują cieplejsze barwy, co sprzyja twórczej atmosferze. Warto również wspomnieć o tym, że color grading często stosuje się w połączeniu z innymi technikami postprodukcji, takimi jak korekcja kolorów. Dobrze wykonany grading może podnieść jakość produkcji na zupełnie nowy poziom, co jest szczególnie cenione w branży filmowej.

Pytanie 17

Przedstawione zdjęcie wykonano aparatem fotograficznym z obiektywem

A. rybie oko.

B. długoogniskowym.

C. makro.

D. szerokokątnym.

Obiektyw szerokokątny to świetny wybór w tym przypadku! Jak widać na tym zdjęciu osiedla, ten typ obiektywu świetnie uchwyca szerokie kąty, co idealnie pasuje do przedstawionej sceny. Zwykle obiektywy te mają ogniskowe poniżej 35 mm, a dzięki nim można złapać więcej detali i kontekstu, co jest super ważne w architekturze czy fotografii miejskiej. Takie obiektywy dają też fajny efekt głębi, co sprawia, że zdjęcia są naprawdę ciekawe. Co więcej, używanie szerokokątnych obiektywów pozwala uniknąć zniekształceń, które mogą się zdarzyć przy teleobiektywach, które skupiają się na detalach z dalszej odległości. Oprócz tego, często stosuje się je w fotografii wnętrz, gdzie trzeba zmieścić jak najwięcej w kadrze. Z mojego doświadczenia, dobierając obiektyw do zdjęcia, zawsze warto pomyśleć, jaki ma być cel fotografii i co chcemy uchwycić.

Pytanie 18

Jaką wadą obiektywu nazywamy sytuację, w której wiązka światła pochodząca z punktu leżącego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw, generuje obraz przypominający kształt przecinka?

A. Aberracja chromatyczna

B. Astygmatyzm

C. Dystorsja

D. Aberracja komatyczna

Aberracja komatyczna to wada optyczna, która występuje, gdy obiektyw nie jest w stanie poprawnie skupić promieni świetlnych wychodzących z punktu położonego poza osią optyczną. W wyniku tego, zamiast uzyskać wyraźny obraz punktowy, obraz przyjmuje kształt przecinka. Ta wada jest szczególnie ważna w kontekście obiektywów szerokokątnych oraz w fotografii nocnej, gdzie źródła światła, takie jak gwiazdy, mogą być rozmyte. W praktyce, aby zminimalizować aberrację komatyczną, projektanci obiektywów stosują różnorodne elementy optyczne, które pomagają poprawić ogniskową i równoległość promieni świetlnych. Dobre praktyki obejmują wykorzystanie soczewek asferycznych i specjalnych powłok antyrefleksyjnych, które poprawiają jakość obrazu i zmniejszają występowanie aberracji. Wiedza o aberracji komatycznej jest istotna nie tylko dla fotografów, ale również dla inżynierów optyków, którzy projektują systemy optyczne w zastosowaniach takich jak astronomia czy mikroskopia.

Pytanie 19

Jakiego rodzaju oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego przedmiotu drewnianego?

A. Górno-boczne

B. Górne

C. Tylnie

D. Przednie

Odpowiedź górno-boczne jest prawidłowa, ponieważ takie oświetlenie pozwala na skuteczne podkreślenie faktury drewnianych przedmiotów. Umieszczając źródło światła pod kątem od góry i z boku, można uzyskać ciekawe cienie i kontrasty, które uwydatniają naturalne struktury drewna, takie jak słoje czy sęki. W praktyce, stosowanie górno-bocznego oświetlenia w fotografii produktowej pomaga w tworzeniu trójwymiarowego efektu, co przyciąga wzrok i zwiększa atrakcyjność przedmiotu. Używając tego typu oświetlenia, warto również zwrócić uwagę na rodzaj zastosowanego źródła światła. Światło miękkie, na przykład z użyciem softboxów, zapewni delikatniejsze przejścia i uniknie zbyt ostrych cieni, co może być korzystne w przypadku drewnianych przedmiotów. Dobrym praktycznym przykładem może być fotografowanie mebli drewnianych, gdzie górno-boczne oświetlenie zastosowane w połączeniu z odpowiednią kompozycją tła może znacząco wpłynąć na końcowy efekt zdjęcia.

Pytanie 20

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową w skali 4 : 1 w stosunku do negatywu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. kopiarka stykowa

B. powiększalnik

C. ploter

D. drukarka

Powiększalnik to urządzenie specjalizujące się w reprodukcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny. W przypadku uzyskania srebrowej kopii pozytywowej w skali odwzorowania 4:1, powiększalnik jest najlepszym wyborem, ponieważ umożliwia precyzyjne kontrolowanie procesu powiększania obrazu. Dzięki zastosowaniu odpowiednich soczewek i powiększeń, powiększalnik pozwala na uzyskanie wysokiej jakości reprodukcji. W praktyce, artyści i fotografowie często korzystają z powiększalników, aby uzyskać szczegółowe odbitki z negatywów, które mogą być następnie używane do wystaw, publikacji lub kolekcji. Standardy branżowe wskazują, że prawidłowe ustawienie powiększalnika oraz oświetlenia jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Warto również dodać, że użycie powiększalnika pozwala na eksperymentowanie z różnymi typami papierów fotograficznych oraz chemikaliami, co daje artystom szeroką gamę możliwości twórczych.

Pytanie 21

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 24 x 36 mm

B. 45 x 60 mm

C. 60 x 70 mm

D. 100 x 150 mm

Wydaje mi się, że dobór złego formatu zdjęcia często wynika z nie do końca zrozumianej relacji między ogniskową a rozmiarem matrycy. Ogniskowa 190 mm jest raczej dla większych formatów, więc takie jak 60 x 70 mm, 45 x 60 mm czy 24 x 36 mm nie będą pasować. Mniejsze formaty, jak 24 x 36 mm, zwykle potrzebują obiektywów z krótszą ogniskową, żeby uzyskać dobrą perspektywę i głębię ostrości. Użycie 190 mm tutaj mogłoby bardzo zniekształcić obraz i zaburzyć kompozycję. Co więcej, niewłaściwy dobór ogniskowej do formatu zdjęcia może prowadzić do problemów ze sprzętem, co da niezadowalające efekty. W praktyce fotograficznej zrozumienie zestawień ogniskowych i formatów to klucz do profesjonalnych wyników. Właściwy dobór sprzętu względem tematyki i warunków oświetleniowych to podstawowa zasada dla każdego fotografa.

Pytanie 22

Aby wykonać zdjęcie ukazujące połowę sylwetki osoby w kadrze do pasa, jaki plan powinien być użyty?

A. półzbliżenie

B. amerykański

C. średni

D. pełny

Odpowiedzi, które nie odpowiadają pytaniu, opierają się na błędnym zrozumieniu zastosowania różnych typów planów w fotografii. Plan pełny jest stosowany do ujęć, w których cała sylwetka osoby jest widoczna, co w przypadku fotografowania do pasa nie jest wskazane, ponieważ nie skupia się na detalu górnej części ciała. Z kolei plan półzbliżeniowy, który obejmuje górną część sylwetki, zazwyczaj nie dostarcza pełnej perspektywy, ponieważ jego celem jest zbliżenie do osoby, co w tej sytuacji nie jest adekwatne. Plan amerykański jest również niewłaściwy, ponieważ koncentruje się na ujęciu postaci od kolan w górę, co w kontekście pytania nie odpowiada wymaganej kompozycji. Wybór niewłaściwego planu może prowadzić do nieodpowiedniego przedstawienia postaci, co wpływa na niewłaściwe odczytanie intencji fotografa. Typowe błędy myślowe w tym przypadku polegają na myleniu charakterystyki poszczególnych planów i ich zastosowania w kontekście konkretnego tematu. Kluczowe jest, aby każdy fotograf rozumiał, jak różne plany wpływają na kompozycję zdjęcia i jakie informacje wizualne chcą przekazać odbiorcy.

Pytanie 23

Sprzęt cyfrowy, który pozwala na przeniesienie obrazu analogowego do pamięci komputera, to

A. drukarka

B. ploter

C. skaner

D. naświetlarka

Skaner to urządzenie cyfrowe, które jest kluczowe w procesie digitalizacji obrazów analogowych. Działa poprzez przechwytywanie obrazu za pomocą matrycy skanującej, która konwertuje analogowe sygnały świetlne na dane cyfrowe, które mogą być następnie zapisywane w pamięci komputera. Skanery są wykorzystywane w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, przetwarzanie zdjęć, a także w medycynie do cyfryzacji obrazów diagnostycznych. Standardowe skanery optyczne, takie jak skanery CIS i CCD, różnią się między sobą jakością obrazu oraz szybkością skanowania, co wpływa na ich zastosowanie w praktyce. Dobre praktyki przy korzystaniu ze skanera obejmują odpowiednie ustawienie rozdzielczości, co wpływa na jakość skanowanych materiałów oraz ich późniejsze wykorzystanie, na przykład w druku lub publikacjach elektronicznych.

Pytanie 24

Aby zrealizować cyfrową makrofotografię ziarenka grochu, powinno się użyć

A. teleobiektywu.

B. obiektywu lustrzanego.

C. pierścieni pośrednich.

D. nasadki powiększającej.

Pierścienie pośrednie to elementy optyczne, które umożliwiają uzyskanie większego powiększenia w fotografii makro. Działają na zasadzie wydłużenia odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zbliżenie się do obiektów i uchwycenie ich detali. Dzięki temu można uzyskać ostrość i wyrazistość, których wymaga cyfrowa makrofotografia, zwłaszcza przy tak małych obiektach jak ziarenka grochu. Używając pierścieni pośrednich, można pracować z różnymi obiektywami, co sprawia, że są one wszechstronne i praktyczne w użyciu. Przykładowo, stosując pierścienie z obiektywem standardowym, uzyskujemy znacznie lepsze rezultaty w zbliżeniach, niż przy użyciu standardowego obiektywu, co jest istotne w dokumentacji naukowej czy artystycznej. Warto dodać, że ich stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii makro, co potwierdzają liczne publikacje branżowe.

Pytanie 25

Aby uzyskać kierunkową wiązkę światła o równomiernym natężeniu w każdym punkcie przekroju poprzecznego z możliwością płynnej regulacji kąta rozsyłu, należy na lampę nałożyć

A. stożkowy tubus

B. metalowe wrota

C. sześciokątny softbox

D. soczewkę Fresnela

Wybór sześciokątnego softboksa jako rozwiązania do uzyskania ukierunkowanej wiązki światła nie jest właściwy, ponieważ softboks ma na celu miękkie rozproszenie światła, a nie jego kierunkowe skupienie. Tego rodzaju akcesoria są używane w celu eliminacji cieni i uzyskania łagodnego efektu oświetleniowego, co jest przydatne w fotografii portretowej, jednak nie spełnia wymagań dotyczących jednorodności natężenia światła w każdym punkcie przekroju. Metalowe wrota, mimo że umożliwiają kontrolę nad kształtem i kierunkiem światła, nie pozwalają na uzyskanie równomiernego rozsyłu, gdyż ich główną funkcją jest blokowanie lub ograniczanie strumienia świetlnego, co prowadzi do niejednolitości w oświetleniu. Stożkowy tubus z kolei, chociaż ma zastosowanie w kierowaniu światła, nie zapewnia takiej precyzji i równomierności natężenia, jak soczewka Fresnela. W praktyce użycie tych elementów może doprowadzić do sytuacji, w której światło będzie mniej efektywne i niezgodne z zamierzonymi efektami wizualnymi. Zrozumienie funkcji każdego z tych narzędzi jest kluczowe dla uzyskania optymalnych wyników w pracy z oświetleniem, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich akcesoriów w zależności od specyficznych potrzeb produkcji.

Pytanie 26

Aby zmniejszyć kontrast podczas kopiowania czarno-białego negatywu na papier fotograficzny wielogradacyjny, należy użyć filtru

A. czerwony

B. żółty

C. niebieski

D. purpurowy

Zastosowanie filtra żółtego podczas kopiowania czarno-białego negatywu na fotograficzny papier wielogradacyjny służy do zmniejszenia kontrastu obrazu. Filtr ten pozwala na osłabienie niebieskich i purpurowych tonów, co końcowo prowadzi do uzyskania łagodniejszych przejść tonalnych i bardziej zrównoważonych tonów szaro-skalowych. W praktyce, gdy kopiujemy negatyw, intensywność światła, które przechodzi przez filtr, będzie różna w zależności od koloru nasycenia w negatywie. Żółty filtr obniża kontrast, co jest kluczowe, gdy chcemy uzyskać mniej dramatyczny efekt lub gdy negatyw jest zbyt ostry. W fotografii analogowej dobór odpowiedniego filtra jest standardową praktyką, a dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi filtrami, aby osiągnąć pożądany efekt. Warto również zauważyć, że niektóre papiery wielogradacyjne reagują różnie na różne kolory filtrów, co czyni ich dobór istotnym elementem procesu tworzenia obrazu.

Pytanie 27

Urządzenie umożliwiające kontrolowaną ekspozycję materiału wrażliwego na światło oraz obliczenie jego światłoczułości, to

A. densytometr.

B. luksometr.

C. sensytometr.

D. fotometr.

Densytometr, luksometr i fotometr to urządzenia, które, mimo że są przydatne w różnych dziedzinach, nie są odpowiednie do kontrolowanej ekspozycji materiałów światłoczułych. Densytometr służy do pomiaru gęstości optycznej, co jest istotne w analizie filmów, ale nie pozwala na bezpośrednie określenie światłoczułości materiałów. Jego zastosowanie jest ograniczone do oceny już naświetlonych materiałów, a nie do ich testowania w warunkach kontrolowanych. Luksometr, z kolei, jest narzędziem do pomiaru natężenia oświetlenia, co może być przydatne w ocenie warunków oświetleniowych w danym otoczeniu, ale nie dostarcza informacji o właściwościach światłoczułych materiałów. Z kolei fotometr służy do pomiaru ilości światła, a jego zastosowanie koncentruje się na analizie oświetlenia w kontekście różnych zjawisk optycznych, a nie na badaniu materiałów światłoczułych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te przyrządy spełniają podobną funkcję, jednak nie są one w stanie dostarczyć wymaganych danych do obliczenia charakterystyki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w branży fotograficznej i grafice. Dlatego ważne jest, aby rozumieć różnice i zastosowania tych urządzeń w kontekście ich specyficznych funkcji w analizie optycznej.

Pytanie 28

Technika fotografowania w podczerwieni wymaga zastosowania

A. obiektywu o zwiększonej jasności minimum f/1.2

B. filtra polaryzacyjnego o zwiększonej przepuszczalności

C. lampy błyskowej z funkcją podczerwieni aktywnej

D. specjalnego filtra IR przepuszczającego tylko promieniowanie podczerwone

Technika fotografowania w podczerwieni, znana również jako fotografia IR, wymaga zastosowania specjalnego filtra IR, który przepuszcza tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie inne długości fal. Działa to na zasadzie separacji fal elektromagnetycznych, co pozwala na uchwycenie obrazów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładem zastosowania takiej techniki jest fotografia krajobrazowa, gdzie IR może wydobyć ciekawe detale w roślinności, sprawiając, że zielone liście stają się jasne, a niebo może przybrać dramatyczny kontrast. Użycie filtra IR jest kluczowe, aby uzyskać czyste i wyraźne obrazy, ponieważ bez niego zdjęcia będą przesiąknięte światłem widzialnym, co zniekształci zamierzony efekt. Warto zaznaczyć, że nie wystarczy sam aparat do rejestracji podczerwieni – wiele kamer wymaga modyfikacji, by mogły prawidłowo rejestrować takie obrazy. Dlatego, aby uzyskać najlepsze rezultaty, specjaliści często korzystają z dedykowanych kamer IR, które są w stanie wychwycić szerszy zakres fal w podczerwieni.

Pytanie 29

Na jaki format trzeba zmienić plik PSD, aby móc go umieścić w serwisie społecznościowym?

A. TIFF

B. JPEG

C. RAW

D. DOCX

Odpowiedź JPEG jest poprawna, ponieważ jest to jeden z najczęściej stosowanych formatów plików graficznych w Internecie, szczególnie w kontekście portali społecznościowych. Plik PSD (format używany przez Adobe Photoshop) zawiera warstwy, efekty i inne elementy, które są niezbędne do edytowania grafiki, ale nie są potrzebne w przypadku publikacji w sieci. Zmiana formatu na JPEG powoduje zredukowanie rozmiaru pliku i uproszczenie struktury grafiki, co jest istotne dla szybkiego ładowania stron internetowych oraz oszczędności przestrzeni dyskowej. Format JPEG obsługuje kompresję stratną, co pozwala na uzyskanie plików o mniejszej wielkości, idealnych do publikacji obrazów w sieci. Przykładem zastosowania może być publikacja zdjęć na Instagramie, gdzie JPEG jest preferowanym formatem z uwagi na jego jakość i efektywność. Działając w zgodzie z dobrymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na optymalizację obrazów zanim zostaną one przesłane do sieci, aby zminimalizować czas ładowania i poprawić doświadczenia użytkowników.

Pytanie 30

Aby zmniejszyć kontrast obrazu przy kopiowaniu na papierze o różnym kontraście, używa się filtra

A. fioletowy

B. błękitnozielony

C. szary

D. żółty

Wybór niebieskozielonego filtru oparty jest na błędnym zrozumieniu jego właściwości. Filtr niebieskozielony, który ma na celu wydobycie detali w obszarach o wysokim kontraście, w rzeczywistości może intensyfikować kontrast, co jest przeciwne do zamierzonego celu obniżania go. Stosowanie takiego filtru w kontekście papieru wielokontrastowego prowadzi do nadmiernego podkreślenia ciemnych tonów, co skutkuje niekorzystnym efektem w obrazie. Z drugiej strony, filtr purpurowy, choć może oferować niewielką redukcję niektórych tonów, nie jest skuteczny w kontekście ogólnego obniżania kontrastu. Przede wszystkim, purpurowy filtr działa na zasadzie neutralizacji niektórych odcieni zieleni, co może prowadzić do niewłaściwego odwzorowania tonalności. Wreszcie, filtr szary, znany jako neutralny, nie jest filtrem kolorowym i nie zmienia barwy, co czyni go zupełnie nieodpowiednim w kontekście regulacji kontrastu. Zastosowanie filtra szarego nie wpłynie na kontrast, lecz jedynie na ekspozycję, co nie jest tym, co chcemy osiągnąć w kontekście obniżania kontrastu na papierze wielokontrastowym. W praktyce, nieprawidłowy dobór filtrów może prowadzić do znacznie gorszej jakości reprodukcji, co jest kluczowym błędem w procesie twórczym w fotografii.

Pytanie 31

Jakie promieniowanie o kolorze jest przepuszczane przez filtr purpurowy?

A. niebieskiej i czerwonej

B. zielonej i niebieskiej

C. zielonej

D. zielonej i czerwonej

Filtr purpurowy to urządzenie, które przepuszcza promieniowanie o określonych długościach fal, blokując pozostałe. W przypadku filtra purpurowego, przepuszcza on promieniowanie w zakresie długości fal odpowiadających barwom niebieskiej i czerwonej. Oznacza to, że światło o tych długościach fal przenika przez filtr, podczas gdy inne kolory, takie jak zieleń, są blokowane. Praktycznie, takie filtry są szeroko stosowane w fotografii oraz w technologii przetwarzania obrazu, gdzie istotne jest uchwycenie określonych barw dla uzyskania pożądanego efektu wizualnego. W fotografii, zastosowanie filtra purpurowego może zwiększyć nasycenie niebieskich i czerwonych tonów, co jest szczególnie przydatne w krajobrazie oraz portretach, gdzie te kolory mogą być kluczowe dla estetyki obrazu. Takie praktyki są zgodne z zasadami kolorymetrii, która jest nauką zajmującą się pomiarem i opisem koloru, oraz z metodami kalibracji kolorów w procesach produkcji graficznej.

Pytanie 32

Metoda fotografowania zwana bracketing ostrości (focus bracketing) służy do

A. niwelowania efektu winietowania na brzegach kadru

B. redukcji szumów w obszarach niedoświetlonych

C. automatycznej korekcji aberracji chromatycznej na krawędziach obiektów

D. wykonania serii zdjęć z różnymi płaszczyznami ostrości w celu późniejszego focus stacking

Odpowiedzi dotyczące automatycznej korekcji aberracji chromatycznej na krawędziach obiektów, niwelowania efektu winietowania czy redukcji szumów w obszarach niedoświetlonych są wynikiem typowych nieporozumień w rozumieniu zastosowania różnych technik fotograficznych. Korekcja aberracji chromatycznej to proces, który polega na eliminacji kolorowych zniekształceń widocznych na krawędziach obiektów, ale nie ma to żadnego związku z bracketingiem ostrości. Technika ta nie ma na celu poprawy błędów optycznych obiektywu, a raczej umożliwia uzyskanie większej głębi ostrości poprzez wykonanie wielu zdjęć. Z kolei winietowanie, które objawia się zaciemnieniem krawędzi kadru, to także problem, który można rozwiązać innymi technikami, ale nie jest związany z bracketingiem ostrości. Redukcja szumów w niedoświetlonych obszarach zdjęcia to temat związany z obróbką cyfrową, który dotyczy algorytmów stosowanych w programach do edycji zdjęć i nie ma nic wspólnego z techniką bracketingu ostrości. Użytkownicy często mylą te koncepcje, co prowadzi do nieporozumień w ich praktycznym zastosowaniu. Aby skutecznie korzystać z tych metod, warto zrozumieć ich specyfikę oraz kontekst, w jakim mogą być zastosowane.

Pytanie 33

Aby uzyskać zdjęcie całej postaci koszykarza z trybuny podczas meczu, jaki obiektyw aparatu fotograficznego powinien być użyty, żeby skutecznie wypełnić kadr?

A. 24 mm

B. 35 mm

C. 70-200 mm

D. 18-55 mm

Wybór obiektywu o ogniskowej 70-200 mm jest trafny, gdyż tego typu obiektywy oferują wszechstronność, która jest niezbędna podczas fotografowania sportów drużynowych, takich jak koszykówka. Dzięki zmiennej ogniskowej możliwe jest uchwycenie detali oraz pełnej sylwetki zawodnika z różnych odległości. Ogniskowa 70 mm umożliwia zbliżenie na postać koszykarza, natomiast 200 mm pozwala na uchwycenie akcji z większej odległości, co jest przydatne, gdy nie można zbliżyć się do boiska. Dodatkowo, obiektywy tej klasy często charakteryzują się dużą jasnością, co z kolei pozwala na uzyskanie lepszych efektów w warunkach słabego oświetlenia, co jest częstym wyzwaniem w halach sportowych. W praktyce, fotografowie sportowi często sięgają po obiektywy z tej kategorii, ponieważ zapewniają one odpowiednią jakość obrazu oraz możliwość szybkiej reakcji na dynamiczne sytuacje, które mają miejsce w trakcie meczu.

Pytanie 34

Obraz, w którym przeważają odcienie ciemne, został stworzony w technice

A. izohelii

B. pseudosolaryzacji

C. wysokiego klucza

D. niskiego klucza

Obraz, w którym dominują elementy o ciemnych tonach, jest wykonany w technice niskiego klucza. Technika ta charakteryzuje się użyciem ciemnych kolorów oraz silnym kontrastem między światłem a cieniem, co pozwala na uzyskanie dramatycznego efektu wizualnego. W praktyce, niskiego klucza często używa się w portretach oraz w fotografii artystycznej, aby nadać zdjęciom głębię i emocjonalny wydźwięk. Dobrze znanym przykładem zastosowania techniki niskiego klucza jest praca fotografów takich jak Rembrandt czy Caravaggio, który wykorzystał ją do podkreślenia trójwymiarowości postaci. Warto zaznaczyć, że obrazy w niskim kluczu mają zdolność do przyciągania uwagi widza, co czyni je popularnym wyborem w sztuce i fotografii.

Pytanie 35

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 16

B. 11

C. 4

D. 5,6

Odpowiedzi takie jak 11, 4 oraz 16 wynikają z błędnego rozumienia zasady działania przysłon oraz wpływu filtrów na ekspozycję. W przypadku wartości 11, przyjęto, że konieczne jest zwiększenie przysłony do wartości wyższej, co w rzeczywistości prowadziłoby do znacznego zmniejszenia ilości światła wpadającego do aparatu, co jest sprzeczne z naszym celem, jakim jest utrzymanie identycznej ekspozycji. Z kolei przysłona 4 to znaczne otwarcie obiektywu, co nie tylko zwiększa ilość światła, ale i może spowodować prześwietlenie zdjęcia, co jest również błędne. 16 natomiast oznacza, że przysłona jest zbyt mocno zamknięta, co ponownie prowadzi do zmniejszenia ilości światła napływającego do matrycy, a w konsekwencji do niedoświetlenia. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe, takie jak niepełne zrozumienie stosunków między przysłonami oraz ich wpływu na ilość światła, co jest kluczowe w fotografii. Właściwe zrozumienie działania przysłon oraz ich wpływu na ekspozycję jest fundamentalne dla każdych działań fotograficznych. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się z podstawowymi zasadami ekspozycji, a także praktykować, aby we właściwy sposób interpretować wpływ filtrów i przysłon na ostateczny efekt fotografii.

Pytanie 36

Aby zredukować drgania aparatu fotograficznego podczas długiego naświetlania, używa się

A. mieszek.

B. monopod.

C. blendę.

D. statecznik.

Choć wszystkie wymienione opcje mogą wpływać na jakość zdjęć, tylko monopod skutecznie eliminuje drgania aparatu w kontekście długich czasów naświetlania. Statecznik, który jest często używany w filmowaniu, ma na celu stabilizację ruchomych ujęć, a nie statycznych fotografii. Jego konstrukcja jest bardziej skomplikowana i nie zawsze nadaje się do statycznych sytuacji, gdzie kluczowe jest sztywne wsparcie aparatu. Blenda jest narzędziem używanym do kontrolowania światła wpadającego na obiekt, co może poprawić jakość zdjęcia, ale nie wpływa na drgania aparatu. Używanie blendy podczas długich naświetleń nie rozwiązuje problemu stabilności, co może prowadzić do poruszenia obrazu. Mieszek, z kolei, jest akcesorium stosowanym głównie w fotografii makro i nie ma zastosowania w eliminacji drgań. Może być użyty do regulacji odległości między obiektywem a matrycą, ale nie zapewnia stabilności aparatu. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie zastosowania odpowiednich akcesoriów w kontekście różnych technik fotograficznych. Każde z wymienionych narzędzi ma swoją specyfikę i zastosowanie, jednak tylko monopod spełnia wymogi stabilności i wsparcia w przypadku długich czasów naświetlania.

Pytanie 37

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych określa

A. minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu

B. zasięg efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO

C. temperaturę barwową światła lampy w Kelwinach

D. maksymalną liczbę błysków na jednym ładowaniu akumulatora

Liczby wskazane w odpowiedziach dotyczących błędnych koncepcji często są źle interpretowane i prowadzą do nieporozumień. Na przykład, maksymalna liczba błysków na jednym ładowaniu akumulatora nie ma związku z pojęciem LP, które opisuje zasięg efektywnego działania lampy. W rzeczywistości, liczba błysków zależy od pojemności akumulatora oraz mocy lampy, a nie od zasięgu. Podobnie, temperatura barwowa światła lampy w Kelwinach to zupełnie inna kwestia, dotycząca jakości światła, a nie jego zasięgu. W kontekście fotografii, temperatura barwowa wpływa na odcienie i nastroje zdjęć, ale nie na to, jak daleko lampa może skutecznie oświetlić obiekty. Pytanie o minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu również wprowadza zamieszanie, ponieważ odnosi się do mechanizmu działania lampy w kontekście synchronizacji z czasem otwarcia migawki, a nie do jej efektywnego zasięgu. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że LP nie odnosi się do tych zagadnień, lecz jest ściśle związane z odległością, na jaką lampa może skutecznie oświetlić dany obiekt, co przy odpowiednich ustawieniach ISO wpływa na jakość i jasność zdjęcia.

Pytanie 38

Jaką rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, który ma być użyty w prezentacji multimedialnej na ekranie monitora?

A. 300 ppi

B. 50 ppi

C. 72 ppi

D. 150 ppi

Odpowiedź 72 ppi (pikseli na cal) jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość dla obrazów przeznaczonych do wyświetlania na ekranach komputerowych. W kontekście prezentacji multimedialnych, obraz o rozdzielczości 72 ppi zapewnia odpowiednią jakość wizualną przy jednoczesnym minimalizowaniu rozmiaru pliku, co jest kluczowe dla szybkiego ładowania i płynnego działania prezentacji. Przykładem zastosowania mogą być slajdy w programie PowerPoint, gdzie obrazy w rozdzielczości 72 ppi wyglądają wyraźnie na ekranie, ale nie obciążają systemu. Warto zauważyć, że rozdzielczość 72 ppi jest zgodna z zasadami projektowania graficznego dla mediów elektronicznych, które zalecają użycie tej wartości dla optymalizacji wyświetlania. Biorąc pod uwagę różnice między wyświetlaczami, 72 ppi jest wystarczające dla większości zastosowań związanych z prezentacjami multimedialnymi, co czyni tę wartość praktycznym standardem w branży.

Pytanie 39

Do prawidłowego pomiaru temperatury barwowej źródeł światła służy

A. densytometr

B. eksponometr

C. spektrofotometr

D. światłomierz punktowy

Pomiar temperatury barwowej źródeł światła jest kluczowy w wielu dziedzinach, w tym w fotografii, projektowaniu oświetlenia i telewizji. Spektrofotometr jest narzędziem, które pozwala na dokładny pomiar widma światła, co jest niezbędne do określenia jego temperatury barwowej. Umożliwia on analizowanie, które długości fal są emitowane przez źródło światła, co jest podstawą do obliczenia temperatury barwowej w kelwinach. Przykładem zastosowania spektrofotometru może być analiza źródeł światła w studiach filmowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest niezbędne do osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych. W branży oświetleniowej spektrofotometry są wykorzystywane do oceny jakości światła, co pozwala projektantom na dobór odpowiednich źródeł światła, które spełniają określone standardy, takie jak normy ANSI/IES. Dodatkowo, stosowanie spektrofotometrów pozwala na kontrolę procesów produkcji oświetlenia, co przekłada się na lepszą jakość finalnego produktu.

Pytanie 40

Jakie działania konserwacyjne są niezbędne do zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym?

A. narażanie akumulatora na wysokie temperatury

B. dbanie o czystość styków w komorze akumulatora

C. narażanie akumulatora na działanie promieni słonecznych

D. zapewnienie zmiennej temperatury w komorze akumulatora

Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym. Zanieczyszczone styki mogą prowadzić do słabego kontaktu, co skutkuje niestabilnym zasilaniem, a w konsekwencji do nieprawidłowego działania aparatu. Regularne czyszczenie styków pozwala na usunięcie osadów, kurzu oraz innych zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na przewodnictwo elektryczne. Warto stosować odpowiednie środki czyszczące i narzędzia, takie jak miękkie szczoteczki i spraye do czyszczenia kontaktów, aby nie uszkodzić delikatnych elementów. Przestrzeganie tej zasady to nie tylko dobry nawyk konserwacyjny, ale także zgodność z praktykami zalecanymi przez producentów sprzętu fotograficznego, co wydłuża żywotność akumulatora i poprawia ogólną wydajność aparatu. Regularne przeglądy i dbałość o czystość styków powinny być częścią rutynowej konserwacji sprzętu fotograficznego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej