Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 08:08
Data zakończenia: 19 maja 2025 08:45

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

U pacjenta w ośrodku opieki paliatywnej, terapeuta zidentyfikował następujące trudności: spadek masy ciała, osłabienie, problemy ze snem, chroniczny ból. Należy je ocenić jako symptomy

A. wyniszczenia nowotworowego

B. syndromu wypalenia zawodowego

C. zespołu Tourette'a

D. przewlekłego zmęczenia

Wyniszczenie nowotworowe, znane również jako zespół wyniszczenia, to stan, który charakteryzuje się utratą masy ciała, osłabieniem, bezsennością oraz przewlekłym bólem. Te objawy są typowe dla pacjentów z zaawansowanymi postaciami nowotworów, które prowadzą do znacznego pogorszenia ogólnego stanu zdrowia. Praktyka kliniczna pokazuje, że osoba z wyniszczeniem nowotworowym doświadcza nie tylko fizycznych dolegliwości, ale także psychicznych, co może prowadzić do depresji oraz izolacji społecznej. Standardy opieki paliatywnej rekomendują holistyczne podejście do leczenia takich pacjentów, które obejmuje zarówno leczenie objawowe, jak i wsparcie psychologiczne. W przypadku wystąpienia tych objawów, terapeuta powinien wdrożyć odpowiednie działania wspierające, takie jak leczenie farmakologiczne przeciwbólowe, psychoterapię oraz dietoterapię, aby poprawić jakość życia pacjenta. Kluczowym aspektem jest również monitorowanie stanu odżywienia oraz wprowadzanie suplementów diety w celu przeciwdziałania utracie masy ciała i osłabieniu.

Pytanie 2

Jednym z zamierzeń terapeutycznych w obszarze kinezyterapii jest

A. zwiększenie efektywności wentylacji płuc

B. wydłużenie czasu skupienia na zadaniu

C. osiągnięcie umiejętności tworzenia curriculum vitae

D. zmniejszenie liczby sporów z innymi uczestnikami zajęć

Wzrost sprawności wentylacji płuc jest kluczowym celem terapeutycznym w kinezyterapii, ponieważ prawidłowe funkcjonowanie układu oddechowego ma istotny wpływ na ogólną kondycję fizyczną pacjenta. W ramach kinezyterapii stosuje się różne techniki, takie jak ćwiczenia oddechowe, które pomagają w poprawie wydolności płuc oraz zwiększeniu objętości oddechowej. Przykładem może być metoda kontrolowanego oddechu, polegająca na nauce pacjentów, jak prawidłowo oddychać, co jest szczególnie istotne u osób z przewlekłymi schorzeniami układu oddechowego. Takie podejście jest zgodne z dokumentami takim jak „Standardy rehabilitacji w chorobach płuc”, które podkreślają znaczenie terapii oddechowej w procesie rehabilitacji. Dobrze przeprowadzona kinezyterapia nie tylko podnosi sprawność wentylacyjną, ale również wpływa na poprawę jakości życia pacjentów, co czyni ją niezbędnym elementem w planie terapeutycznym.

Pytanie 3

Zniszczenie osłonek mielinowych włókien nerwowych prowadzi do zakłóceń w zakresie

A. odczuwania temperatury, dotyku oraz bólu w przebiegu stwardnienia rozsianego

B. rozciągliwości mięśniowej oraz siły mięśni w miopatii

C. wrażliwości na bodźce słuchowe i dotykowe w zespole Aspergera

D. napięcia mięśniowego i ruchomości stawów w zespole Downa

Uszkodzenie osłonek mielinowych, do którego dochodzi w przebiegu stwardnienia rozsianego, prowadzi do zaburzeń w przewodnictwie impulsów nerwowych. Mielina jest substancją izolującą włókna nerwowe, a jej uszkodzenie powoduje spowolnienie lub nawet zatrzymanie przewodzenia impulsów, co przekłada się na odczuwanie bodźców takich jak temperatura, dotyk oraz ból. Przykładem mogą być objawy takie jak drętwienie, mrowienie czy ból neuropatyczny, które są bezpośrednio związane z uszkodzeniem mieliny. W praktyce klinicznej istotne jest wczesne rozpoznanie i interwencja w przypadku stwardnienia rozsianego, aby zminimalizować te objawy. Terapie mogą obejmować leki immunomodulujące, które mają na celu spowolnienie postępu choroby oraz rehabilitację mającą na celu poprawę jakości życia pacjentów. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się neurologią i rehabilitacją.

Pytanie 4

Pacjent przebywający na oddziale psychiatrycznym od dwóch tygodni regularnie informuje terapeutę, że odczuwa ulatniający się gaz, mimo że w budynku nie ma instalacji gazowej. U niego występuje zaburzenie o charakterze

A. konfabulacji.

B. urojeń.

C. amnezji.

D. halucynacji.

Halucynacje to zjawiska percepcyjne, które występują w przypadku, gdy osoba doświadcza zmysłowych wrażeń, które nie mają podstaw w rzeczywistości. W przypadku pacjenta zgłaszającego uczucie ulatniającego się gazu, mimo braku instalacji gazowej, mówimy o halucynacjach węchowych. Halucynacje te mogą być wynikiem różnych stanów psychicznych, takich jak psychozy, zaburzenia afektywne czy schizofrenia. Ważne jest, aby w diagnostyce i terapii halucynacji uwzględniać kontekst medyczny oraz psychospołeczny pacjenta. W praktyce terapeutycznej, rozpoznanie halucynacji węchowych wymaga przeprowadzenia dokładnej oceny stanu zdrowia pacjenta, w tym wywiadu psychiatrycznego oraz obserwacji jego zachowań. Znajomość halucynacji, ich rodzajów i mechanizmów działania jest kluczowa w pracy terapeutycznej, ponieważ może wpłynąć na dobór odpowiednich strategii terapeutycznych, takich jak psychoterapia lub farmakoterapia, zgodnie z obowiązującymi standardami leczenia zaburzeń psychicznych. Warto także pamiętać, że halucynacje mogą być różnie postrzegane w różnych kulturach, co wymaga empatii i zrozumienia w pracy z pacjentami.

Pytanie 5

Rehabilitant zasugerował pacjentowi po urazie mózgu ćwiczenia kinezyterapeutyczne, które polegają na wykonywaniu ruchów naprzemiennych z przekroczeniem osi długiej ciała, tj. prawa dłoń do lewego ucha i odwrotnie. Mają one na celu głównie rozwijanie oraz wzmacnianie

A. współpracy półkul mózgowych

B. ogólnej wydolności fizycznej

C. poczucia równowagi

D. zmysłu propriocepcji

Ruchy naprzemienne z przekroczeniem osi długiej ciała, takie jak przesuwanie prawej dłoni do lewego ucha, są istotnym elementem rehabilitacji neurologicznej, szczególnie po urazach mózgu. Tego typu ćwiczenia mają na celu rozwijanie współpracy między półkulami mózgowymi, co jest kluczowe dla poprawy funkcji motorycznych i kognitywnych. Przekraczanie osi ciała stymuluje połączenia nerwowe oraz integrację sensoryczno-motoryczną, co przyczynia się do lepszego przetwarzania informacji w mózgu. Przykładowo, podczas takich ćwiczeń pacjent musi koordynować ruchy obu rąk, co angażuje obie półkule mózgowe – lewa półkula odpowiada za ruchy prawostronne, a prawa za lewostronne. To zjawisko jest zgodne z teorią lateralizacji mózgu, która podkreśla różnice w funkcjonowaniu obu półkul. Regularne wykonywanie tego typu ćwiczeń może przynieść znaczące korzyści w rehabilitacji, prowadząc do lepszej koordynacji, równowagi oraz zdolności wykonywania codziennych czynności.

Pytanie 6

Mieszkanka domu opieki społecznej cierpiąca na chorobę Alzheimera ma zaburzony rytm snu. Czy to wskazuje na zakłócenie potrzeb?

A. prestżu i uznania

B. samorealizacji

C. bezpieczeństwa

D. fizjologicznych

Odpowiedź "fizjologicznych" jest prawidłowa, ponieważ zaburzenia rytmu dobowego snu u osób z chorobą Alzheimera są bezpośrednio związane z ich podstawowymi potrzebami fizjologicznymi. Rytm dobowy snu i czuwania jest kluczowym elementem zdrowego funkcjonowania organizmu, a jego zaburzenia mogą prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji, takich jak zwiększone ryzyko wypadków, zaburzenia poznawcze czy pogorszenie ogólnego stanu zdrowia. U osób z chorobą Alzheimera, zmiany w cyklu snu mogą być wywołane przez czynniki neurodegeneracyjne, które wpływają na zentrale mechanizmy regulujące sen. W pracy z pacjentami, ważne jest stosowanie dobrych praktyk, takich jak tworzenie stabilnego środowiska do snu, ograniczanie bodźców w godzinach wieczornych oraz regularne wprowadzanie rutyny. Warto także zwrócić uwagę na zastosowanie strategii behawioralnych, które mogą pomóc w poprawie jakości snu, jak np. terapia światłem czy techniki relaksacyjne. Zachowanie zdrowego rytmu dobowego jest kluczowe dla poprawy jakości życia i samopoczucia pacjentów z demencją, co wpisuje się w standardy opieki nad osobami starszymi.

Pytanie 7

Cechą charakterystyczną osób z zespołem Downa jest

A. niższa niż w całym społeczeństwie częstość występowania wrodzonych wad serca

B. wyższe niż w całym społeczeństwie ryzyko wystąpienia choroby Alzheimera w młodszym wieku

C. mniejsze niż w całym społeczeństwie ryzyko zachorowania na choroby tarczycy

D. wyższe niż w całym społeczeństwie zdolności poznawcze określone testem IQ

Osoby z zespołem Downa charakteryzują się wyższym ryzykiem wystąpienia choroby Alzheimera o wczesnym początku, co jest wynikiem dodatkowego chromosomu 21. Badania wykazują, że około 30-50% osób z zespołem Downa rozwija demencję w wieku 50 lat lub młodszym, co znacznie wykracza poza ryzyko w populacji ogólnej. Istotnym aspektem jest, że zaburzenia neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera, wiążą się z akumulacją białek beta-amyloidowych i tau, które są również obserwowane u pacjentów z zespołem Downa. W praktyce oznacza to, że opiekunowie oraz specjaliści z zakresu zdrowia psychicznego powinni być świadomi tego ryzyka i monitorować osoby z zespołem Downa pod kątem wczesnych objawów demencji. Wczesna diagnoza i interwencja mogą znacznie poprawić jakość życia tych ludzi. Dobrze jest także wprowadzać terapie wspierające funkcje poznawcze, takie jak stymulacja intelektualna i terapia zajęciowa, by łagodzić objawy i spowalniać postęp choroby.

Pytanie 8

Jakie cechy powinien posiadać dobrze zaplanowany program terapii zajęciowej?

A. Przejrzystość, wieloznaczność, stałość, racjonalność

B. Celowość, racjonalność, wykonalność, elastyczność

C. Funkcjonalność, wykonalność, stabilność, celowość

D. Kompletność, niezmienność, praktyczność, ambitność

Plan terapii zajęciowej powinien charakteryzować się cechami takimi jak celowość, racjonalność, wykonalność oraz elastyczność. Celowość oznacza, że każdy aspekt planu ma jasno określony cel, który jest zgodny z potrzebami i możliwościami pacjenta. Na przykład, jeśli celem terapii jest poprawa zdolności manualnych, plan powinien skupiać się na ćwiczeniach, które rozwijają te umiejętności. Racjonalność odnosi się do logiki i uzasadnienia działań podejmowanych w ramach terapii; każdy element powinien być wsparty dowodami naukowymi oraz doświadczeniem praktyków w dziedzinie terapii zajęciowej. Wykonalność to zdolność do realizacji planu w rzeczywistych warunkach, uwzględniająca dostępne zasoby oraz umiejętności terapeuty i pacjenta. Elastyczność pozwala na dostosowywanie planu w zależności od postępów pacjenta oraz zmieniających się okoliczności, co jest kluczowe w pracy z osobami o zróżnicowanych potrzebach. Dobrze skonstruowany plan jest zatem integralnym elementem skutecznej terapii zajęciowej, co znajduje potwierdzenie w standardach takich jak OTPF (Occupational Therapy Practice Framework).

Pytanie 9

Przedstawienie faktów w kontekście osobistych emocji oraz następstw określonego zachowania, a także zaproponowanie oczekiwanych działań na przyszłość, jest typowe dla sposobu udzielania informacji zwrotnej zgodnie

A. z metodą kanapki

B. z techniką Zacznij, Przestań, Kontynuuj

C. z modelem Pendletona

D. z metodą FUKO

Metoda FUKO, będąca akronimem od "Fakt, Uczucia, Konsekwencje, Oczekiwania", jest skutecznym narzędziem do udzielania informacji zwrotnej. W odróżnieniu od innych technik, FUKO skupia się na wyrażeniu osobistych odczuć związanych z danym zachowaniem, co sprzyja budowaniu relacji opartych na zrozumieniu i empatii. Przykładowo, zamiast tylko opisywać problem, osoba udzielająca informacji zwrotnej może powiedzieć: "Zauważyłem, że nie dotrzymałeś terminu (Fakt). Czułem się zaniepokojony, ponieważ w zespole wszyscy polegają na punktualności (Uczucia). To może prowadzić do opóźnień w projekcie (Konsekwencje). Oczekuję, że w przyszłości będziesz informować nas o ewentualnych trudnościach (Oczekiwania)." Tego rodzaju komunikacja jest zgodna z aktualnymi standardami praktyk feedbackowych, które podkreślają znaczenie otwartości i konstruktywnej krytyki. Wprowadzenie metody FUKO w zespołach może poprawić atmosferę pracy oraz zwiększyć efektywność współpracy.

Pytanie 10

Głównym narzędziem wykorzystywanym w ludoterapii jest

A. zabawa

B. działalność artystyczna

C. film

D. kontakt z przyrodą

Podstawowym środkiem oddziaływania ludoterapii jest zabawa, która ma fundamentalne znaczenie w procesie terapeutycznym. Zabawa jest naturalnym sposobem wyrażania siebie, eksploracji emocji oraz rozwijania umiejętności społecznych i komunikacyjnych. W kontekście ludoterapii, terapia poprzez zabawę wykorzystuje różnorodne techniki, takie jak gry, zabawy ruchowe czy twórcze działania, które angażują uczestników i pozwalają im na przeżywanie i przetwarzanie swoich emocji w bezpiecznym środowisku. Przykłady zastosowania obejmują zajęcia w grupach dziecięcych, gdzie poprzez zabawę dzieci uczą się współpracy, rozwiązywania konfliktów oraz wyrażania swoich potrzeb. Zgodnie z wytycznymi terapeutycznymi, zabawa sprzyja także rozwojowi umiejętności poznawczych, motorycznych oraz emocjonalnych. W literaturze przedmiotu, zabawa uznawana jest za kluczowy element w modelach terapeutycznych, takich jak model zabawy w psychoterapii dziecięcej. Warto również zauważyć, że zabawa jest nie tylko istotna dla dzieci, ale także dla dorosłych, jako forma relaksu i redukcji stresu.

Pytanie 11

Osobie z środowiskowego domu samopomocy, która samodzielnie dojeżdża do ośrodka i wykazuje wysoki poziom niezależności w codziennych czynnościach, powinno się umożliwić korzystanie z różnych form wsparcia przez

A. zastosowanie nowatorskich technik terapii zajęciowej

B. odpowiednie formy rehabilitacji zawodowej

C. przeniesienie do innej pracowni terapeutycznej

D. kształtowanie nawyków efektywnej aktywności

Wybór innych form wsparcia, takich jak kształtowanie nawyków celowej aktywności, innowacyjne techniki terapii zajęciowej czy przeniesienie do innej pracowni terapeutycznej, może być mylny w kontekście osób, które osiągnęły wysoki poziom samodzielności. Kształtowanie nawyków celowej aktywności koncentruje się głównie na zwiększaniu motywacji i świadomości uczestnika, jednak nie dostarcza mu konkretnych umiejętności niezbędnych do funkcjonowania na rynku pracy. Takie podejście może prowadzić do stagnacji, gdyż uczestnik nie będzie miał możliwości rozwijania kompetencji zawodowych, co jest kluczowe w dążeniu do większej samodzielności. Innowacyjne techniki terapii zajęciowej są bez wątpienia wartościowe, ale ich zastosowanie powinno być ściśle powiązane z celami zawodowymi uczestnika i nie zastępuje rzeczywistej rehabilitacji zawodowej. Natomiast przeniesienie do innej pracowni terapeutycznej, choć może być korzystne w niektórych przypadkach, niekoniecznie przyczynia się do rozwoju umiejętności zawodowych, które są kluczowe dla dalszej samodzielności. W praktyce, wszystkie te podejścia mogą prowadzić do błędnego rozumienia potrzeby wsparcia, które powinno być ukierunkowane na konkretne cele zawodowe, a nie jedynie na ogólny rozwój osobisty czy terapeutyczny.

Pytanie 12

Na liście problemów dotyczących funkcjonowania psychicznego i społecznego uczestniczki zajęć w środowiskowym domu samopomocy typu A terapeuta zanotował: częste zakupy, zwłaszcza odzieży oraz kosmetyków, mimo braku dostępnych środków finansowych, pożyczanie pieniędzy od innych osób oraz narastające zadłużenie. Jakie w pierwszej kolejności działania powinien zaplanować terapeuta?

A. mieszkaniowy

B. higieniczny

C. budżetowy

D. asertywności

Odpowiedź budżetowy jest prawidłowa, ponieważ w opisanym przypadku uczestniczka zajęć wykazuje zachowania związane z niekontrolowanym wydawaniem pieniędzy oraz zadłużeniem. Stąd, trening budżetowy jest kluczowy, aby nauczyć ją zarządzania finansami osobistymi. Tego typu trening pomoże w zrozumieniu podstawowych zasad budżetowania, takich jak planowanie wydatków, oszczędzanie oraz umiejętność rozpoznawania potrzeb i pragnień. W praktyce, terapeuta może wprowadzić ćwiczenia polegające na tworzeniu budżetu domowego, aby uczestniczka mogła zobaczyć, jak jej wydatki wpływają na jej sytuację finansową. Dobrze zaplanowany trening budżetowy powinien również obejmować techniki zarządzania długiem i sposoby uniknięcia impulsowego zakupoholizmu. W przeszłości, wiele programów terapeutycznych skoncentrowanych na poprawie sytuacji finansowej uczestników wykazało, że edukacja w zakresie finansów osobistych znacząco poprawia ogólne samopoczucie i stabilność emocjonalną, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie terapii społecznej.

Pytanie 13

Zaleca się pacjentom z chorobą Parkinsona korzystanie z odpowiednio obciążonych sztućców z szerokim trzonkiem w celu

A. kształtowania właściwych chwytów precyzyjnych

B. zwiększenia powierzchni chwytu i redukcji drżenia rąk

C. zapobiegania deformacjom oraz bólom stawów w rejonie dłoni

D. poprawy koordynacji oraz siły mięśni w obrębie barków

Używanie specjalnie dociążonych sztućców z pogrubionym trzonkiem jest zalecane dla pacjentów z chorobą Parkinsona ze względu na ich specyfikę ruchową. Dociążone sztućce zwiększają powierzchnię chwytu, co jest kluczowe w kontekście zmniejszenia drżenia rąk. Dzięki większej objętości i lepszemu kształtowi, pacjenci mogą łatwiej i pewniej trzymać sztućce, co wpływa na ich samodzielność w codziennym życiu. Przykładem zastosowania jest sytuacja, gdy pacjent z problemami motorycznymi ma trudności z jedzeniem; dociążone sztućce pozwalają na bardziej stabilny chwyt, co może zredukować frustrację i poprawić jakość życia. Dobrą praktyką w rehabilitacji pacjentów z chorobą Parkinsona jest wprowadzanie takich rozwiązań, które ułatwiają wykonywanie codziennych czynności oraz wspierają samodzielność. Warto także zauważyć, że dociążone sztućce pozwalają na utrzymanie prawidłowej postawy ciała podczas posiłków, co może wpływać na ogólne samopoczucie pacjenta oraz jego interakcje społeczne.

Pytanie 14

Jakie działanie powinno być priorytetem w terapii zajęciowej dla osoby z chorobą Alzheimera?

A. Intensywne zajęcia grupowe

B. Trening nowych technologii

C. Zaawansowane zajęcia edukacyjne

D. Utrzymanie jak największej samodzielności pacjenta

W terapii zajęciowej dla osób z chorobą Alzheimera priorytetem jest utrzymanie jak największej samodzielności pacjenta. Choroba Alzheimera prowadzi do stopniowej utraty funkcji poznawczych oraz zdolności do wykonywania codziennych czynności. Dlatego kluczowe jest, aby pacjenci jak najdłużej zachowali swoją niezależność i umiejętności samoobsługowe. Dzięki terapii zajęciowej można spowolnić postęp choroby poprzez indywidualnie dostosowane ćwiczenia, które koncentrują się na utrzymaniu i rozwijaniu umiejętności potrzebnych w codziennym życiu. Terapeuci zajęciowi często pracują nad poprawą funkcji motorycznych, planowaniem i organizacją czynności dnia codziennego czy też nad zwiększeniem świadomości pacjenta na temat jego otoczenia. Warto również wspomnieć o znaczeniu tworzenia przyjaznego i bezpiecznego środowiska, które wspiera samodzielność pacjenta. W praktyce oznacza to np. dostosowanie przestrzeni domowej do potrzeb pacjenta, aby umożliwić mu bezpieczne poruszanie się i wykonywanie podstawowych czynności. Utrzymanie samodzielności ma nie tylko znaczenie dla jakości życia pacjenta, ale także dla jego poczucia własnej wartości i godności.

Pytanie 15

Przedstawione symptomy sugerują wystąpienie zespołu

Zaburzenia pamięci krótkotrwałej, konfabulacje, trudności w ustaleniu sekwencji zdarzeń, upośledzenie myślenia abstrakcyjnego, zaburzenia czucia oraz kontroli ruchów.

A. Tourette´a

B. Korsakowa

C. Downa

D. Aspergera

Zespół Korsakowa, będący wynikiem niedoboru witaminy B1 (tiaminy), charakteryzuje się objawami, takimi jak zaburzenia pamięci bieżącej, konfabulacje oraz trudności w ustalaniu chronologii wydarzeń. Osoby doświadczające tego zespołu mają problem z zapamiętywaniem nowych informacji oraz przywoływaniem wspomnień z przeszłości, co powoduje, że często zastępują luki w pamięci zmyślonymi opowieściami, czyli konfabulacjami. Upośledzenie myślenia abstrakcyjnego jest również istotnym objawem, co prowadzi do trudności w analizie sytuacji oraz podejmowaniu decyzji. Zaburzenia czucia i kontroli ruchów mogą być wynikiem uszkodzenia układu nerwowego, co jest typowe dla pacjentów z tym zespołem. W kontekście praktycznym, zespół Korsakowa najczęściej występuje u osób nadużywających alkoholu, co podkreśla znaczenie profilaktyki i wczesnej interwencji w przypadku uzależnienia. Właściwe leczenie, w tym suplementacja tiaminy oraz terapia behawioralna, ma kluczowe znaczenie dla poprawy jakości życia pacjentów.

Pytanie 16

Jakie materiały mogą wspierać realizację zajęć z wykorzystaniem metody komunikacji alternatywnej?

A. Piktogramy

B. Instrumenty muzyczne

C. Aparat fotograficzny

D. Książki naukowe

Piktogramy są istotnym narzędziem w zakresie komunikacji alternatywnej, ponieważ stanowią wizualne reprezentacje pojęć, które ułatwiają zrozumienie i współpracę. Używanie piktogramów w zajęciach edukacyjnych wspiera osoby, które mają trudności z werbalnym wyrażaniem swoich myśli, co jest kluczowe w kontekście edukacji specjalnej. Piktogramy mogą być stosowane do przedstawiania codziennych czynności, emocji czy wcześniejszych doświadczeń, co umożliwia uczniom lepsze zrozumienie i przyswajanie informacji. W praktyce, nauczyciele mogą używać piktogramów podczas prezentacji materiału, aby zwiększyć zaangażowanie uczniów oraz ułatwić im interakcję z otoczeniem. Zgodnie z zasadami komunikacji alternatywnej, piktogramy powinny być jasno zdefiniowane i powszechnie zrozumiałe, co sprzyja ich skuteczności. Ponadto, ich integracja z innymi metodami, takimi jak AAC (Augmentative and Alternative Communication), może znacząco poprawić jakość nauczania oraz umożliwić bardziej zindywidualizowane podejście do potrzeb uczniów. Warto zauważyć, że piktogramy są szeroko stosowane w różnych środowiskach edukacyjnych i terapeutycznych, co potwierdza ich użyteczność i efektywność w praktyce.

Pytanie 17

Zgodnie z regulacjami Ministra Pracy i Polityki Społecznej dotyczącymi środowiskowych domów samopomocy, zajęcia z uczestnikami powinny odbywać się przynajmniej 5 dni w tygodniu, każdego dnia przez minimum

A. 6 godzin

B. 5 godzin

C. 8 godzin

D. 7 godzin

Wybór 5, 7 lub 8 godzin jako minimalnych wymagań dotyczących czasu trwania zajęć jest błędny, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistej regulacji określonej w przepisach dotyczących środowiskowych domów samopomocy. Ustanowienie 5 godzin jako minimum może prowadzić do niedostatecznego wsparcia uczestników, co jest sprzeczne z celem tych placówek, które powinny oferować intensywne i systematyczne wsparcie. Z kolei wybór 7 lub 8 godzin mógłby sugerować, że wymagania są bardziej rygorystyczne, co w praktyce może być trudne do zrealizowania, zwłaszcza w kontekście zarządzania personelem oraz ich obciążeniem. W praktyce, zbyt długie godziny zajęć mogą prowadzić do wypalenia zawodowego pracowników, co negatywnie wpływa na jakość wsparcia. Dlatego kluczowe jest, aby organizacje dostosowały się do wytycznych 6-godzinnych, które umożliwiają równowagę pomiędzy intensywnością zajęć a możliwościami systemu wsparcia. Warto również zauważyć, że niektóre placówki mogą mieć tendencję do wprowadzania bardziej elastycznych rozwiązań, co w przypadku 5 godzin może być zrozumiałe, jednak nie powinno to odbywać się kosztem jakości usług.

Pytanie 18

Przygotowując formularz karty informacyjnej dla osób ubiegających się o uczestnictwo w zajęciach ośrodka wsparcia, należy koniecznie uwzględnić w nim

A. wskazania do terapii zgodnie z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności

B. informację o historii hospitalizacji z ostatnich lat oraz dawkowanie stosowanych leków

C. szczegółowe dane na temat struktury rodziny uczestnika

D. klauzulę wyrażającą zgodę na przetwarzanie danych osobowych zawartych w formularzu

Klauzula zgody na przetwarzanie danych osobowych jest kluczowym elementem kwestionariusza karty informacyjnej dla kandydatów do uczestnictwa w zajęciach ośrodka wsparcia. Zgodnie z Rozporządzeniem o Ochronie Danych Osobowych (RODO), przetwarzanie danych osobowych wymaga uzyskania wyraźnej zgody osoby, której dane dotyczą. Bez tej klauzuli, wszelkie informacje zawarte w kwestionariuszu nie mogą być legalnie przetwarzane ani przechowywane, co może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych dla ośrodka. Przykładowo, w sytuacji, gdy osoba przekaże swoje dane w celu skorzystania z terapii, a ośrodek nie uzyska zgody na ich przetwarzanie, może to skutkować naruszeniem jej prywatności. Oprócz samej zgody, klauzula powinna zawierać informacje o celu przetwarzania danych, sposobie ich wykorzystania oraz prawie dostępu do danych osobowych. Taka praktyka jest również zgodna z najlepszymi standardami w zakresie ochrony danych, co sprzyja budowaniu zaufania między ośrodkiem a jego uczestnikami.

Pytanie 19

Uczestnik odmawia realizacji zadania, twierdzi, że nie ma możliwości jego wykonania i domaga się, aby ktoś inny to zrobił. W takim przypadku terapeuta powinien

A. uprzejmie, lecz zdecydowanie odmówić, oczekując podjęcia kolejnej próby wykonania zadania i ocenić jej rezultat

B. samodzielnie zrealizować zadanie, tłumacząc poszczególne etapy działania, a następnie wyznaczyć nowe zadanie

C. ponownie przedstawić poszczególne etapy działania, dając po każdym z nich czas uczestnikowi na ich realizację

D. zasugerować rezygnację z aktualnych zajęć i ich zastąpienie innymi, zgodnymi z upodobaniami uczestnika

Wybór odpowiedzi polegającej na zaprezentowaniu kolejnych etapów działania, z uwzględnieniem czasu na ich realizację przez podopiecznego, jest zgodny z podejściem terapeutycznym opartego na wsparciu i empatii. Takie podejście pozwala na stopniowe wprowadzanie podopiecznego w proces samodzielnego wykonywania zadań, co jest kluczowe w terapii zajęciowej oraz w pracy z osobami z różnymi trudnościami. Dając podopiecznemu możliwość wykonania zadania po każdym etapie instrukcji, terapeuta nie tylko buduje jego pewność siebie, ale także umożliwia mu aktywne uczestnictwo w procesie terapeutycznym. W praktyce, taka metoda może być zastosowana w pracy z dziećmi, osobami starszymi czy osobami z niepełnosprawnościami. Przykładowo, w przypadku osoby, która ma trudności z rysowaniem, terapeuta może najpierw pokazać, jak narysować kontur, a następnie dać podopiecznemu czas na samodzielne narysowanie go, co pozwala na stopniowe nabywanie umiejętności. Taka strategia jest także zgodna z zasadami aktywnego uczenia się, które mówią o tym, że skuteczniejsze jest uczenie przez działanie, a nie tylko przez obserwację.

Pytanie 20

W ośrodku terapii zajęciowej, osoba z łagodnym stopniem niepełnosprawności intelektualnej wykazuje zainteresowanie zajęciami związanymi z komputerami. Jakie zajęcia powinien zasugerować terapeuta zajęciowy, aby wspierać jego społeczną integrację?

A. Ćwiczenia utrzymujące umiejętności czytania i pisania w trybie online

B. Tworzenie profilu na platformie społecznościowej

C. Rozwiązywanie puzzli w trybie online

D. Obejrzenie ulubionego serialu fabularnego na serwisie telewizyjnym

Prowadzenie profilu na portalu społecznościowym jest odpowiednim zajęciem dla uczestnika z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej, ponieważ sprzyja integracji społecznej oraz rozwija umiejętności komunikacyjne. Uczestnik angażuje się w interakcję z innymi, co jest kluczowe dla budowania relacji oraz poczucia przynależności do społeczności. Zajęcia te pozwalają na naukę wyrażania swoich myśli i emocji, co jest istotnym elementem rozwoju osobistego. W praktyce, terapeuta może pobudzić uczestnika do aktywnego uczestnictwa w grupach tematycznych, komentowania postów innych osób lub publikowania własnych treści. Takie działania wspierają rozwój umiejętności cyfrowych, które są niezbędne w dzisiejszym społeczeństwie. Dodatkowo, angażując się w społeczności online, uczestnik może nawiązywać nowe znajomości, co może przełożyć się na realne relacje w życiu codziennym. W kontekście standardów terapii zajęciowej, takie podejście wspiera rozwój umiejętności społecznych zgodnie z wytycznymi Programu Rozwoju Osób z Niepełnosprawnościami.

Pytanie 21

Zabawy z dużą, kolorową chustą są typowe dla metody

A. Sherborne

B. Orffa

C. Klanzy

D. Dennisona

Zabawy z dużą, kolorową chustą są kluczowym elementem metody Klanzy, która kładzie duży nacisk na aktywność ruchową, kreatywność oraz interakcję w grupie. Duża chusta stanowi doskonałe narzędzie do angażowania uczestników w różnorodne ćwiczenia, które rozwijają koordynację, umiejętności społeczne oraz zdolności motoryczne. Przykłady zastosowania chusty obejmują zabawy, w których uczestnicy poruszają się w rytm muzyki, wykonując różne zadania, takie jak tworzenie fal, tworzenie figur geometrycznych lub współpraca w grupie przy wspólnym trzymaniu chusty. Takie aktywności nie tylko rozwijają umiejętności fizyczne, ale także uczą współpracy i komunikacji, co jest niezwykle ważne w kontekście edukacji i rozwoju społecznego dzieci. Ponadto metoda Klanzy promuje naukę poprzez zabawę, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami pedagogicznymi, które podkreślają znaczenie angażującego i interaktywnego podejścia do nauczania.

Pytanie 22

Podopieczny stwierdził: Nie chcę brać udziału w tej wycieczce, gdyż ostatnio czuję się gorzej i nie mam siły na zbyt dużo chodzenia. Która z wypowiedzi terapeuty stanowi parafrazę tego, co powiedział podopieczny?

A. Proszę mi wyjaśnić, jakie trudności odczuwa Pan w trakcie chodzenia

B. Dlaczego Pan narzeka? Z Pana kondycją nie jest tak źle, a ruch jest korzystny dla zdrowia

C. Rozumiem, że nie chce Pan uczestniczyć w wycieczce z powodu obniżonej kondycji

D. Proszę się nie obawiać, podczas tej wycieczki nie będzie potrzeby dużo chodzić

Odpowiedź "Rozumiem, że nie chce Pan jechać na wycieczkę z powodu spadku kondycji" jest poprawna, ponieważ w sposób trafny parafrazuje główną myśl podopiecznego. Wskazuje na zrozumienie sytuacji, w której podopieczny odczuwa ograniczenia związane z kondycją fizyczną, co jest kluczowe w pracy terapeutycznej. Parafraza pozwala na potwierdzenie, że terapeuta aktywnie słucha i stara się zrozumieć uczucia oraz zmartwienia podopiecznego. To podejście jest zgodne z zasadami komunikacji empatycznej, która jest istotnym elementem terapii. W praktyce, terapeuci często wykorzystują parafrazowanie jako technikę, aby zbudować zaufanie i otwartość w relacji z podopiecznym. Przykładem może być sytuacja, w której osoba boryka się z lękiem przed nowymi wyzwaniami, a terapeuta, parafrazując, może pomóc jej dostrzec swoje obawy, co sprzyja dalszej pracy nad ich przezwyciężeniem.

Pytanie 23

Do metod neurofizjologicznych używanych w kinezyterapii, które umożliwiają przyswajanie nowych wzorców ruchowych, zaliczają się

A. Sherborne, Silvy

B. Domana, Pilatesa

C. Klappa, Tomatisa

D. Vojty, NDT Bobath

Metody Vojty i NDT Bobath są uznawane w rehabilitacji za kluczowe podejścia neurofizjologiczne, które koncentrują się na przywracaniu prawidłowych wzorców ruchowych u pacjentów z uszkodzeniami układu nerwowego. Metoda Vojty opiera się na stymulacji odruchów ruchowych poprzez odpowiednie pozycjonowanie ciała oraz zastosowanie bodźców, co umożliwia aktywację głębokich wzorców ruchowych, które są podstawą ruchu. Z kolei NDT Bobath koncentruje się na poprawie funkcji motorycznych przez wyeliminowanie patologicznych wzorców ruchowych oraz stymulację naturalnego rozwoju motorycznego. Te metody są szeroko wykorzystywane w praktyce klinicznej, szczególnie w terapii dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Przykładowo, terapeuci często wykorzystują te techniki, aby wspierać rozwój umiejętności takich jak siedzenie, chodzenie czy chwytanie, co stanowi fundamentalny element rehabilitacji funkcjonalnej. Rekomendacje dotyczące tych metod są zgodne z aktualnymi standardami w kinezyterapii, co potwierdza ich skuteczność i znaczenie w pracy z pacjentami po udarach mózgu czy urazach rdzenia kręgowego.

Pytanie 24

Zaleca się udział w całodobowym treningu umiejętności codziennych realizowanym w mieszkaniu treningowym

A. podopiecznemu w stanie paliatywnym

B. dorosłemu z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej

C. dziecku z mózgowym porażeniem dziecięcym

D. osobie starszej z umiarkowanym stopniem choroby Alzheimera

Udział dorosłego z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej w całodobowym treningu czynności życia codziennego w mieszkaniu treningowym jest odpowiedni, ponieważ takie środowisko sprzyja adaptacji i nauce umiejętności niezbędnych do samodzielnego funkcjonowania. Programy treningowe są dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników, a ich celem jest rozwijanie kompetencji życiowych oraz zwiększanie niezależności. Przykładem może być nauka takich umiejętności jak gotowanie, zarządzanie budżetem domowym czy dbanie o higienę osobistą. Ponadto, takie treningi są zgodne z wytycznymi dotyczącymi wsparcia osób z niepełnosprawnościami, które podkreślają znaczenie uczestnictwa w zajęciach rehabilitacyjnych w środowisku, które naśladuje codzienne życie. Dzięki takiej formie wsparcia, uczestnicy mają szansę zdobyć umiejętności w realistycznych warunkach, co zwiększa szanse na ich późniejsze wykorzystanie w życiu codziennym.

Pytanie 25

Ewaluacja w pracy terapeuty zajęciowego oznacza

A. modyfikację planów terapeutycznych w zależności od ich wyników

B. ustalenie własnych zdolności zawodowych w kontekście podopiecznych

C. regularne uzupełnianie wyposażenia pracowni w odpowiedzi na zużycie materiałów

D. ciągłe aktywizowanie zawodowe podopiecznych

Odpowiedź dotycząca aktualizacji planów terapeutycznych w zależności od ich efektów jest kluczowa w pracy terapeuty zajęciowego. Ewaluacja jest nieodłącznym elementem procesu terapeutycznego, który pozwala na monitorowanie postępów podopiecznych oraz dostosowywanie metod i celów terapeutycznych. Regularna analiza efektów terapii umożliwia identyfikację skutecznych działań oraz wprowadzenie niezbędnych korekt, co jest zgodne z zasadami zindywidualizowanego podejścia do pacjenta. Przykładowo, jeśli w terapii zajęciowej zauważymy, że dany rodzaj aktywności przynosi pozytywne rezultaty w zakresie motywacji i umiejętności społecznych, możemy zwiększyć jego częstotliwość lub zintensyfikować. Dobre praktyki wskazują na konieczność dokumentowania postępów oraz regularnych spotkań interdyscyplinarnych, w których terapeuta może wymieniać się doświadczeniami z innymi specjalistami, co również wspiera proces ewaluacji. W ten sposób każdy plan terapeutyczny staje się dynamiczny, co zwiększa jego efektywność.

Pytanie 26

Jakie szkolenie powinno być przeprowadzone dla pacjenta z chorobą wieńcową, który doświadcza dużego stresu i towarzyszącego mu napięcia emocjonalnego?

A. relaksacyjny

B. kompetencji interpersonalnych

C. asertywności

D. aktywnego słuchania

Odpowiedź "relaksacyjny" jest prawidłowa, ponieważ osoby z chorobą wieńcową, które przeżywają silny stres, znajdują się w sytuacji, gdzie ich zdrowie fizyczne jest bezpośrednio zagrożone przez czynniki psychiczne. Stres może prowadzić do zwiększonego ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych, dlatego techniki relaksacyjne są niezwykle istotne. Przykłady takich technik obejmują medytację, głębokie oddychanie oraz trening autogenny. Wdrożenie programu relaksacyjnego w codziennej rutynie pacjenta może pomóc w redukcji objawów lękowych oraz poprawie ogólnego samopoczucia. Standardy opieki zdrowotnej, takie jak wytyczne American Heart Association, wskazują na znaczenie holistycznego podejścia do leczenia chorób serca, które obejmuje nie tylko interwencje medyczne, ale także elementy psychologiczne. W praktyce, wprowadzenie sesji relaksacyjnych do terapii pacjentów z chorobą wieńcową może również zwiększyć ich zaangażowanie w proces rehabilitacji kardiologicznej, co prowadzi do lepszych wyników zdrowotnych.

Pytanie 27

Terapeutka planuje zajęcia dla grupy seniorów z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi. Zajęcia te powinny skoncentrować się na

A. ćwiczeniach pamięciowych i koncentracyjnych

B. zaawansowanych technikach relaksacyjnych

C. naukach ścisłych i matematyce

D. zajęciach fizycznych wysokiej intensywności

Ćwiczenia pamięciowe i koncentracyjne są kluczowe dla seniorów z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, ponieważ pomagają w utrzymaniu i poprawie funkcji poznawczych. W terapii zajęciowej, takie ćwiczenia mogą obejmować zadania związane z pamięcią krótkotrwałą, jak przypominanie sobie list zakupów lub wykonywanie prostych zadań matematycznych w pamięci. Często wykorzystuje się także gry pamięciowe, układanki lub zadania związane z rozpoznawaniem wzorców. Praktyka pokazuje, że systematyczne angażowanie się w takie aktywności może prowadzić do poprawy koncentracji i pamięci operacyjnej, co w efekcie przekłada się na lepszą jakość życia codziennego seniorów. Terapeuci zajęciowi często łączą te ćwiczenia z innymi formami aktywności, aby zapewnić holistyczne podejście do zdrowia poznawczego. Ważne jest, aby dostosować poziom trudności ćwiczeń do możliwości uczestników, co zwiększa ich skuteczność i satysfakcję z udziału w zajęciach.

Pytanie 28

Toczki, klepaczki, wałki, cykliny, wybieraki oraz angoby stanowią materiały i narzędzia wykorzystywane w warsztacie

A. kulinarnej

B. rękodzielniczej

C. stolarskiej

D. ceramicznej

Odpowiedź "ceramicznej" jest poprawna, ponieważ toczki, klepaczki, wałki, cykliny, wybieraki i angoby to narzędzia i materiały specyficzne dla pracowni ceramicznej. Toczki i klepaczki są szczególnie używane do formowania gliny i uzyskiwania odpowiednich kształtów ceramiki. Wałki są wykorzystywane do rozwałkowywania gliny na cienkie warstwy, co jest kluczowe w procesie tworzenia ceramicznych przedmiotów. Cykliny służą do wygładzania i modelowania powierzchni, co zapewnia estetyczny wygląd finalnych wyrobów. Wybieraki to narzędzia, które umożliwiają precyzyjne wycinanie kształtów z gliny, a angoby to rodzaj gliny stosowanej do pokrywania powierzchni ceramiki, co jest istotne dla uzyskania pożądanej faktury i koloru. Używanie tych narzędzi zgodnie z najlepszymi praktykami ceramicznymi pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości produktów, co jest fundamentem w tej dziedzinie rzemiosła.

Pytanie 29

Jakie dokumenty prowadzone przez terapeutę zajęciowego ukazują przebieg zajęć terapeutycznych?

A. Projekt działań.

B. Scenariusz.

C. Plan pracy.

D. Harmonogram pracy.

Scenariusz zajęć terapeutycznych to dokument, który szczegółowo opisuje przebieg konkretnych aktywności terapeutycznych. W kontekście terapii zajęciowej, scenariusz jest kluczowym narzędziem, które pozwala na zaplanowanie i zorganizowanie procesu terapeutycznego w sposób systematyczny i zrozumiały zarówno dla terapeuty, jak i dla uczestników. Zawiera on cele zajęć, metody pracy, potrzebne materiały oraz szczegółowy opis poszczególnych etapów sesji. Przygotowanie scenariusza zgodnie z dobrymi praktykami pozwala na elastyczne dostosowanie działań do indywidualnych potrzeb uczestników. Na przykład, w terapii zajęciowej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, scenariusz może zawierać różne aktywności sensoryczne, które mają na celu rozwijanie umiejętności społecznych. Dzięki takiemu podejściu można nie tylko skutecznie realizować cele terapeutyczne, ale także monitorować postępy uczestników oraz wprowadzać ewentualne zmiany w planie działania. Warto podkreślić, że stosowanie scenariuszy zajęć jest zgodne z rekomendacjami instytucji zajmujących się rehabilitacją, które podkreślają znaczenie planowania w procesie terapeutycznym.

Pytanie 30

Planując treningi dotyczące codziennych czynności dla osoby z reumatoidalnym zapaleniem stawów, terapeuta powinien mieć na uwadze, że jego rolą jest przede wszystkim nauczenie pacjenta

A. alternatywnych form komunikacji

B. utrzymywania prawidłowej wagi ciała

C. nowych umiejętności zawodowych

D. modyfikacji chwytów

Modyfikacja chwytów to kluczowy element rehabilitacji osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ponieważ choroba ta prowadzi do bólu, sztywności oraz ograniczenia ruchomości stawów, co negatywnie wpływa na codzienne życie pacjentów. Terapeuta powinien nauczyć pacjenta technik dostosowania chwytów, aby zminimalizować dyskomfort oraz ryzyko uszkodzenia stawów. Przykładem może być nauka chwytania przedmiotów dużymi stawami (np. łokciem) lub stosowanie narzędzi ergonomicznych, co pozwala zredukować obciążenie rąk. Zastosowanie technik takich jak adaptacja chwytów w codziennych czynnościach, jak pisanie czy gotowanie, może znacząco poprawić jakość życia pacjenta. Zgodnie z aktualnymi standardami w terapii zajęciowej, ważne jest, aby podejścia były oparte na indywidualnych potrzebach pacjenta, co podkreśla znaczenie modyfikacji chwytów w kontekście reumatoidalnego zapalenia stawów.

Pytanie 31

Terapeuta organizuje zajęcia w ramach scenariusza w systemie stacyjnym (obwodowym). Co to oznacza?

A. każdy z uczestników wykonuje odrębne zadanie w asyście terapeuty na przypisanym stanowisku

B. wszyscy uczestnicy równocześnie wykonują tę samą czynność w wielostanowiskowej pracowni

C. każdy z członków grupy realizuje indywidualnie różne zadanie na przypisanym stanowisku

D. uczestnicy przechodzą kolejno od stanowiska do stanowiska i wykonują po kolei różne czynności

System stacyjny, znany również jako obwodowy, polega na tym, że uczestnicy zajęć przechodzą od jednego stanowiska do drugiego, wykonując różne czynności w ustalonej kolejności. Taki model zajęć sprzyja wszechstronnemu rozwojowi umiejętności uczestników, umożliwiając im zdobywanie doświadczenia w różnych obszarach. Przykładowo, w terapii zajęciowej, uczestnicy mogą pracować nad umiejętnościami manualnymi, społecznymi oraz poznawczymi w poszczególnych stacjach, co pozwala na holistyczne podejście do terapii. Dobrze zaplanowane stacje powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników oraz celów terapeutycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie terapii zajęciowej. Dzięki takiemu podejściu, terapeuta ma możliwość zróżnicowanego monitorowania postępów uczestników oraz dostosowywania zajęć w zależności od ich rozwoju.

Pytanie 32

Osoba uczestnicząca w warsztatach terapii zajęciowej jest osobą z nadwagą, ale nie pragnie brać udziału w porannych zajęciach gimnastycznych ani w innych formach aktywności fizycznej. Jakie zajęcia powinien zasugerować terapeuta, biorąc pod uwagę konieczność poprawy kondycji fizycznej tej osoby?

A. Filmoterapię

B. Biblioterapię

C. Choreoterapię

D. Muzykoterapię

Choreoterapia to forma terapii zajęciowej, która wykorzystuje ruch i taniec jako narzędzia do poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego uczestników. Jest to szczególnie istotne w przypadku osób otyłych, które mogą mieć trudności z tradycyjnymi formami aktywności fizycznej. Uczestnictwo w choreoterapii pozwala na stopniowe wprowadzanie ruchu w bezpiecznej i przyjaznej atmosferze, co może zwiększyć motywację do regularnej aktywności fizycznej. Na przykład, terapeuta może zaproponować ćwiczenia o niskiej intensywności, takie jak taniec w wolnym tempie, które angażują całe ciało, poprawiając elastyczność oraz koordynację. Pozytywne aspekty choreoterapii obejmują również aspekt społeczny, gdyż uczestnicy pracują w grupach, co sprzyja nawiązywaniu relacji i poczuciu przynależności. Standardy w terapii zajęciowej podkreślają znaczenie dostosowywania aktywności do indywidualnych potrzeb uczestników, co czyni choreoterapię idealnym rozwiązaniem dla osób, które są niechętne do intensywnych ćwiczeń ruchowych.

Pytanie 33

Najlepiej ocenić efekty terapeutyczne zajęć z osobą z głęboką niepełnosprawnością intelektualną na podstawie

A. wywiadu z podopiecznym

B. analizy produktów rękodzielniczych

C. obserwacji podopiecznego

D. domowych ćwiczeń weryfikujących

Obserwacja podopiecznego jest kluczowym narzędziem w ocenie efektów terapeutycznych zajęć z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie w stopniu głębokim. Dzięki bezpośredniej obserwacji można zauważyć subtelne zmiany w zachowaniu, interakcji oraz umiejętnościach społecznych i komunikacyjnych, które mogą być trudne do uchwycenia w innych metodach oceny. Obserwacja dostarcza także kontekstu do zrozumienia, jak podopieczny reaguje na różnorodne bodźce oraz sytuacje, co jest nieocenione w opracowywaniu dalszych kroków terapeutycznych. Przykładem może być analiza reakcji na różne formy aktywności, co pozwala na dostosowanie programu terapeutycznego do indywidualnych potrzeb i możliwości. W zgodzie z najlepszymi praktykami, terapeuci powinni również dokumentować obserwacje, co sprzyja monitorowaniu postępów w dłuższej perspektywie oraz ułatwia współpracę z innymi specjalistami.

Pytanie 34

Jakie narzędzie ułatwiające korzystanie z komputera powinien zasugerować terapeuta osobie z tetraplegią po urazie kręgosłupa szyjnego?

A. Urządzenie do obsługi komputera z wykorzystaniem ruchu gałek ocznych

B. Aplikację do tworzenia piktogramów i łatwych w odbiorze tekstów

C. Oprogramowanie typu syntezator mowy, przekształcające tekst na dźwięk

D. Klawiaturę z dużymi, czarno-białymi przyciskami

Urządzenie do obsługi komputera z pomocą ruchu gałek ocznych jest idealnym rozwiązaniem dla osób z tetraplegią, które mają ograniczoną sprawność ruchową, zwłaszcza w przypadku uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa. Tego typu technologie umożliwiają użytkownikowi kontrolę komputera jedynie za pomocą mrugnięć lub ruchów gałek ocznych, co jest kluczowe w sytuacji, gdy tradycyjne metody, takie jak klawiatura czy myszka, są niemożliwe do zastosowania. Przykładem takiego urządzenia może być system Eye-Tracking, który nie tylko pozwala na nawigację po interfejsie, ale także umożliwia pisanie i komunikację w czasie rzeczywistym. W praktyce, osoby korzystające z technologii śledzenia ruchu oczu mogą łatwo przeglądać internet, uczestniczyć w wideokonferencjach czy korzystać z mediów społecznościowych, co znacząco poprawia jakość ich życia oraz umożliwia zachowanie kontaktu z otoczeniem. Ponadto, standardy takie jak WCAG (Web Content Accessibility Guidelines) podkreślają znaczenie dostosowywania aplikacji i stron internetowych do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co czyni rozwiązania oparte na śledzeniu wzroku nie tylko funkcjonalnymi, ale również zgodnymi z aktualnymi normami dostępu.

Pytanie 35

Terapeuta, który zwrócił się do podopiecznego słowami: Widzę, że czujesz się smutny z powodu braku możliwości wzięcia udziału w konkursie plastycznym, wykorzystał technikę aktywnego słuchania nazywaną

A. odzwierciedleniem

B. potwierdzeniem

C. parafrazowaniem

D. klarifikowaniem

Technika aktywnego słuchania, zwana odzwierciedleniem, polega na tym, że terapeuta potrafi uchwycić i nawiązać do emocji podopiecznego, co w tym przypadku dotyczy smutku związane z brakiem możliwości udziału w konkursie plastycznym. Odzwierciedlenie jest jednym z kluczowych elementów w relacji terapeutycznej, gdyż pozwala klientowi poczuć się wysłuchanym i zrozumianym. Dzięki temu rozwija się zaufanie i bezpieczeństwo w relacji, co jest niezbędne dla skutecznego procesu terapeutycznego. Przykład praktyczny: terapeuta, słysząc o zmartwieniu podopiecznego, może powiedzieć: „Rozumiem, że czujesz się przygnębiony z powodu tego, że nie możesz wziąć udziału w tym konkursie.” Tego typu odpowiedź nie tylko odzwierciedla uczucia klienta, ale również zachęca go do dalszego dzielenia się swoimi myślami i emocjami. Zgodnie z najlepszymi praktykami w psychoterapii, takie techniki są fundamentem skutecznej komunikacji, umożliwiając głębsze zrozumienie problemów, z jakimi zmaga się klient, i wspierając jego proces autoterapii.

Pytanie 36

U podopiecznego występują halucynacje oraz iluzje. Jakie to zaburzenia?

A. uczenia się

B. uwagi

C. spostrzegania

D. pamięci

Omamy i złudzenia to zaburzenia związane z percepcją rzeczywistości, które klasyfikowane są jako zaburzenia spostrzegania. Omamy są fałszywymi wrażeniami zmysłowymi, które mogą występować w różnych modalnościach, takich jak wzrok czy słuch. Złudzenia natomiast to błędne przekonania, które są odporne na dowody przeciwne. Zrozumienie tych zaburzeń jest kluczowe w praktyce klinicznej, ponieważ mogą one być objawami różnych schorzeń, takich jak schizofrenia, ciężka depresja czy zaburzenia neurologiczne. W kontekście terapii i diagnostyki, ważne jest, aby specjaliści potrafili rozpoznać te objawy oraz zrozumieć ich wpływ na funkcjonowanie pacjenta. W praktyce wykorzystuje się różne metody oceny, takie jak wywiady strukturalne czy kwestionariusze, które pomagają w dokładnej diagnozie i dalszym planowaniu leczenia.

Pytanie 37

Osoba z chorobą Alzheimera wykazuje nadmierne pobudzenie oraz silną potrzebę aktywności fizycznej. Jakie formy zajęć powinno się zaproponować takiemu podopiecznemu?

A. Segregowanie, układanie puzzli

B. Muzykoterapię bierną, relaksację

C. Spacer, jazdę na rowerze stacjonarnym

D. Rysowanie, wypełnianie konturów obrazków

Spacer i jazda na rowerze stacjonarnym są doskonałymi sposobami na zaspokojenie wzmożonej potrzeby ruchu u osób z chorobą Alzheimera. Ćwiczenia fizyczne, takie jak spacery, poprawiają krążenie, zwiększają wydolność układu sercowo-naczyniowego oraz stymulują wydzielanie endorfin, co pozytywnie wpływa na samopoczucie podopiecznych. Ponadto aktywności na świeżym powietrzu, takie jak spacery, oferują dodatkowe korzyści związane z obcowaniem z naturą, co ma udowodniony wpływ na poprawę stanu psychicznego. Rower stacjonarny to z kolei bezpieczna forma aktywności, która można dostosować do indywidualnych możliwości osoby, co jest istotne w kontekście osób z ograniczoną mobilnością. Zgodnie z zaleceniami terapeutycznymi, zachęcanie do aktywności fizycznej powinno być integralną częścią planu opieki nad osobami z demencją. Warto również angażować uczestników w organizowanie regularnych spacerów czy sesji na rowerze stacjonarnym, aby stworzyć rutynę, która pomoże w zmniejszeniu objawów pobudzenia.

Pytanie 38

Felinoterapia to terapia z udziałem jakiego zwierzęcia?

A. osła

B. psa

C. kota

D. konia

Felinoterapia, to jest coś super, bo głównym bohaterem w tej terapii jest kot. Te zwierzaki mają w sobie coś wyjątkowego, co sprawia, że ludzie czują się lepiej. Wiesz, koty potrafią w niesamowity sposób wpływać na nasze emocje, co jest mega ważne dla osób, które borykają się z różnymi problemami, jak depresja lub lęki. Kiedy ludzie spędzają czas z kotem, często czują ulgę i radość, co naprawdę może poprawić ich samopoczucie psychiczne. I fajnie, że koty są dużo łatwiejsze w opiece niż inne zwierzęta, więc idealnie nadają się do miejsc, takich jak domy opieki czy szpitale. Felinoterapia jest zgodna z najlepszymi praktykami w wykorzystaniu zwierząt w terapii, bo wiadomo, że kontakt ze zwierzętami wpływa pozytywnie na nasz stan zdrowia psychicznego i fizycznego. Co więcej, badania pokazują, że koty mogą pomóc obniżyć stres i ciśnienie krwi, więc naprawdę mają terapeutyczne właściwości.

Pytanie 39

Lekarz pulmonolog zalecił dziecku z astmą oskrzelową aktywność fizyczną. W związku z tym, terapeuta prowadząc zajęcia ruchowe powinien

A. dobierać wyłącznie zabawy w pozycji siedzącej, pamiętając o zamykaniu okien

B. unikać nadmiernego wysiłku, pamiętać o rozgrzewce i wprowadzać przerwy

C. organizować długodystansowe biegi oraz gry zespołowe na świeżym powietrzu

D. skupiać się głównie na ćwiczeniach oddechowych oraz izometrycznych

Wybór opcji dotyczącej unikania zbyt długiego wysiłku oraz pamiętania o rozgrzewce i przerwach jest kluczowy w kontekście dzieci z astmą oskrzelową. Astma jest schorzeniem, które wymaga szczególnej uwagi podczas aktywności fizycznej, ponieważ intensywny wysiłek może prowadzić do zaostrzenia objawów, takich jak duszność czy kaszel. Odpowiednia rozgrzewka może pomóc w stopniowym wprowadzeniu organizmu w stan zwiększonej aktywności, co jest istotne, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia epizodów astmatycznych. Przerwy w trakcie ćwiczeń pozwalają dzieciom na odpoczynek i regulację oddechu, co jest niezwykle istotne dla ich komfortu i bezpieczeństwa. Warto również wprowadzać różnorodne formy aktywności, które nie są zbyt obciążające, np. spacerowanie, jazda na rowerze czy ćwiczenia w wodzie, które stanowią doskonałą alternatywę. Przestrzeganie takich zasad wpisuje się w zalecenia Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, które podkreśla konieczność indywidualizacji programu aktywności fizycznej dla dzieci z astmą.

Pytanie 40

Osoba chora na reumatoidalne zapalenie stawów doświadcza intensywnego bólu, któremu towarzyszą sztywność oraz obrzęki stawów w obu dłoniach. W trakcie tego etapu choroby należałoby zaproponować jej zajęcia z obszaru

A. choreoterapii

B. biblioterapii

C. arteterapii

D. ergoterapii

Wiesz, biblioterapia to naprawdę ciekawa metoda, która może pomóc w poprawie psychicznego samopoczucia. Zauważ, że w przypadku osoby z reumatoidalnym zapaleniem stawów, gdzie pojawia się spory ból i sztywność, właśnie literatura może być dobrym wsparciem. Czytanie książek, czy nawet wierszy, może pozwolić jej zrozumieć, co się dzieje, a także wyrazić swoje emocje. Moim zdaniem, to ważne, żeby w trudnych momentach mieć coś, co nas odciąga od bólu – a fikcja w tym na pewno pomoże. Dodatkowo, biblioterapia jest praktykowana w różnych ośrodkach zdrowia psychicznego, gdzie pomaga w terapii grupowej czy indywidualnej. Warto to wykorzystać, bo takie zajęcia mogą też sprzyjać dzieleniu się doświadczeniami i nawiązywaniu lepszych relacji. Tego rodzaju wsparcie społecznie jest niezwykle istotne w codziennym życiu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej