Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 12 marca 2025 12:13
Data zakończenia: 12 marca 2025 12:28

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Po wyjęciu z zaprawy oczyść wołowinę z warzyw, wypełnij przyprawioną, pokrojoną w cienkie paski słoniną, układając je w rzędach jak na szachownicy. Posól tuż przed obróbką cieplną. Jaką potrawę należy przygotować na podstawie tego przepisu?

A. Sztufadę

B. Pieczeń na dziko

C. Wołowinę po angielsku

D. Zrazy

Odpowiedzi takie jak pieczeń na dziko, zrazy czy wołowina po angielsku nie są zgodne z opisanym w przepisie procesem przygotowania. Pieczeń na dziko zazwyczaj wiąże się z marynowaniem mięsa przez dłuższy czas oraz pieczeniem go w całości, a nie z duszeniem. W przypadku zrazów, które są cienko pokrojonymi kawałkami mięsa zawijanymi z nadzieniem, proces szpikowania nie jest typowy dla tej potrawy, co może prowadzić do mylnego zrozumienia jej charakterystyki. Wołowina po angielsku natomiast oznacza sposób przygotowania, który często polega na smażeniu lub pieczeniu w wysokich temperaturach, co stoi w sprzeczności z techniką duszenia opisaną w przepisie. W kontekście kulinarnym, każde z tych podejść wymaga odmiennych metod obróbki i jest związane z innymi składnikami. Kluczowe jest zrozumienie technik kulinarnych oraz ich zależności od rodzaju potrawy, aby uniknąć pomyłek i nieprawidłowych przygotowań. Właściwe rozpoznawanie technik kulinarnych oraz ich zastosowania w praktyce jest niezbędne dla każdego kucharza, aby móc skutecznie realizować przepisy i tworzyć smaczne dania.

Pytanie 2

W placówce gastronomicznej przygotowywane są sałatki oraz soki z owoców i warzyw. W zestawie dostępnych urządzeń znajdują się już płuczko-obieraczka oraz maszyna do rozdrabniania warzyw. Wskaż urządzenie, które powinno być dołączone do zestawu niezbędnego do tej produkcji?

A. Ubijarka.

B. Sokowirówka.

C. Wilk.

D. Kuter.

Sokowirówka jest kluczowym urządzeniem w procesie produkcji soków z warzyw i owoców, ponieważ efektywnie oddziela sok od miąższu, co jest niezbędne do uzyskania czystych i klarownych napojów. Przykładowo, sokowirówki są zaprojektowane do pracy z różnorodnymi surowcami, takimi jak jabłka, marchewki czy buraki, oferując różne prędkości obrotowe, które dostosowują się do twardości warzyw i owoców. Zastosowanie sokowirówki pozwala na zachowanie wartości odżywczych, ponieważ proces ekstrakcji soku jest szybki i minimalizuje utlenianie składników. W branży gastronomicznej, stosowanie sokowirówek jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności i higieny, co jest wymagane przy produkcji soków komercyjnych. Ponadto, wytwarzanie soków w zakładzie gastronomicznym wymaga nie tylko efektywności, ale także dostosowania do standardów jakości, co sokowirówki spełniają dzięki swoim zaawansowanym technologiom.

Pytanie 3

Na podstawie receptury, z 0,6 kg buraków można przygotować 5 porcji sałatki. Ile porcji tej sałatki da się zrobić z 12 kg buraków?

A. 160 porcji

B. 60 porcji

C. 100 porcji

D. 120 porcji

Wybór odpowiedzi 120 porcji, 60 porcji lub 160 porcji opiera się na błędnym zrozumieniu proporcji i obliczeń. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe przeliczenie ilości buraków na porcje sałatki. Osoby, które wybrały te odpowiedzi, mogą myśleć, że wystarczy pomnożyć liczbę buraków bez uwzględnienia rzeczywistej proporcji, co prowadzi do znacznych błędów obliczeniowych. Na przykład, wybór 120 porcji może wynikać z mylnego założenia, że z 12 kg buraków można uzyskać równą wielokrotność porcji z mniejszych ilości, nie biorąc pod uwagę, że 0,6 kg buraków to punkt odniesienia dla 5 porcji. Podobnie, wybór 60 porcji sugeruje, że osoba mogła nie zrozumieć, jak proporcjonalnie przeliczać składniki, co jest kluczowe w gastronomii. Użycie 160 porcji jako odpowiedzi również wskazuje na mylne założenie, że większa ilość buraków automatycznie prowadzi do jeszcze większej liczby porcji, co jest błędne bez uwzględnienia odpowiednich obliczeń. W praktyce, aby unikać takich pomyłek, ważne jest, aby stosować metodę proporcji i zrozumieć, jak przeliczać ilości składników, co jest niezbędne w codziennej pracy w kuchni oraz w planowaniu dań w restauracjach.

Pytanie 4

Jakiego sosu należy użyć do zimnych dań mięsnych?

A. grecki

B. holenderski

C. żurawinowy

D. cebulowy

Podczas rozważania odpowiedzi, warto zauważyć, że sos grecki, znany ze swojej intensywnej świeżości i aromatów, oparty jest głównie na jogurcie, czosnku oraz ziół, co sprawia, że jego smak jest znacznie bardziej wyrazisty i często nie współgra z delikatniejszymi smakami pieczonych mięs. Używanie sosu cebulowego, który posiada intensywny, pikantny smak, także może zdominować subtelność mięs, co czyni go mniej odpowiednim wyborem w kontekście serwowania potraw na zimno. Z kolei sos holenderski, bazujący na maśle, żółtkach i cytrynie, jest sos do potraw ciepłych, a jego kremowa konsystencja oraz bogaty smak mogą nie pasować do zimnych dań, a wręcz sprawić, że tekstura potrawy stanie się niekorzystna. Typowym błędem w wyborze sosu jest ignorowanie harmonii smakowej oraz sezonowości składników. W praktyce kulinarnej istotne jest, by wybierać sosy, które będą komplementować serwowane dania, a nie przesłaniać ich naturalne walory smakowe. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zarówno dobór składników, jak i metody przygotowania sosów powinny być zgodne z zasadami kulinarnymi, które promują równowagę smakową i estetykę potraw.

Pytanie 5

Jaką kwotę trzeba zapłacić za 1 porcję pierogów z mięsem, gdy koszt surowców na 1 porcję wynosi 5,00 zł, marża wynosi 30%, a stawka VAT to 8%?

A. 5,35 zł

B. 7,02 zł

C. 9,99 zł

D. 3,67 zł

Jak coś źle policzysz, to może być sporo problemów. Czasem ludzie biorą tylko koszt surowców, a zapominają o marży, co sprawia, że cena jest niższa, niż powinna być. Koszt to tylko jeden z elementów, a musimy też brać pod uwagę zysk. Z drugiej strony, jeśli marża jest za wysoka, to może nie być korzystne dla klientów. A VAT to już w ogóle inna historia – jak się go nie policzy dobrze, to mogą być kłopoty z przepisami. Pamiętaj, że VAT powinno się liczyć od ceny netto, czyli najpierw dodajemy marżę do kosztu surowców, a potem naliczamy VAT. Zrozumienie tej kolejności jest naprawdę istotne, by ustalić cenę, która pokrywa wszystkie koszty i przynosi zysk. W praktyce dobrze jest też co jakiś czas przeglądać cenniki restauracji, bo koszty surowców i przepisy dotyczące VAT mogą się zmieniać, a to zawsze trzeba mieć na uwadze.

Pytanie 6

Podczas przygotowywania produktów z ciasta drożdżowego, gluten obecny w mące pszennej

A. nadaje wyrobom złotawą kolorystykę

B. zmniejsza objętość oraz trwałość ciasta

C. wzmacnia zapach ciasta

D. zwiększa spoistość i ciągliwość ciasta

Odpowiedź wskazująca, że gluten zwiększa spoistość i ciągliwość ciasta, jest poprawna. Gluten, będący białkiem obecnym w mące pszennej, podczas wyrabiania ciasta drożdżowego tworzy sieć, która zatrzymuje powietrze oraz gazy wydzielające się podczas fermentacji drożdży. Dzięki temu ciasto staje się elastyczne i sprężyste, co pozwala na lepsze zachowanie kształtu i objętości w trakcie pieczenia. Przykładem zastosowania jest przygotowanie chleba, gdzie odpowiednia struktura glutenowa wpływa na jego teksturę oraz objętość. W dobrych praktykach piekarskich, aby osiągnąć optymalne właściwości ciasta, zaleca się użycie mąki o wysokiej zawartości białka, co przyczynia się do lepszej formacji glutenu. Ponadto, proces fermentacji oraz czas wyrabiania ciasta odgrywają kluczową rolę w rozwinięciu glutenu, co jest istotne dla ostatecznego rezultatu wyrobu. Właściwe zarządzanie glutenem jest fundamentalne dla uzyskania wyrobów o wysokiej jakości, co potwierdzają standardy wytwórcze w branży piekarskiej.

Pytanie 7

Stoły, regały, wagi oraz haki stanowią wyposażenie magazynów

A. mięsa

B. warzyw

C. kiszonek

D. nabiału

Odpowiedź 'mięsa' jest prawidłowa, ponieważ stoły, regały, wagi i haki są kluczowymi elementami wyposażenia magazynów przeznaczonych do przechowywania i obróbki mięsa. W kontekście magazynów mięsnych, stoły są używane do przygotowywania oraz porcjowania produktów, co jest istotne dla zapewnienia odpowiednich standardów higieny i bezpieczeństwa żywności. Regały natomiast służą do przechowywania produktów w sposób, który umożliwia łatwy dostęp do różnych rodzajów mięs, a także do ich prawidłowego oznakowania i segregacji. Wagi są niezbędne do dokładnego pomiaru masy mięsa, co bezpośrednio wpływa na kontrolę kosztów oraz efektywność procesu sprzedaży. Haki z kolei są wykorzystywane do wieszania mięsa, co pozwala na optymalne wykorzystanie przestrzeni oraz minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia produktów. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normą ISO 22000, która dotyczy systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności, właściwe wyposażenie magazynów spożywczych jest kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa produktów. Dlatego znajomość tych elementów wyposażenia jest istotna w branży mięsnej.

Pytanie 8

Podczas stopniowego zamrażania surowców powstaje

A. małe kryształy lodu

B. redukcja ich objętości

C. tworzenie dużych kryształów lodu

D. zmniejszenie ciśnienia osmotycznego

Odpowiedzi sugerujące tworzenie drobnych kryształów lodu, zmniejszenie objętości lub ciśnienia osmotycznego w kontekście powolnego zamrażania surowców są mylące i nie odzwierciedlają rzeczywistych zjawisk fizycznych związanych z tym procesem. Proces powolnego zamrażania rzeczywiście sprzyja powstawaniu dużych kryształów lodu, co jest kluczowe dla zachowania struktury i jakości zamrażanych produktów. Tworzenie drobnych kryształów lodu zazwyczaj zachodzi w przypadku szybkiego zamrażania, gdzie niska temperatura nie pozwala cząsteczkom na właściwe uporządkowanie się, prowadząc do powstawania wielu małych kryształów. Zmniejszenie objętości, które mogłoby być mylnie zrozumiane jako efekt zamrażania, nie jest zasadniczo właściwe, ponieważ woda podczas zamarzania zwiększa swoją objętość o około 9%, co jest istotnym czynnikiem, który należy brać pod uwagę w procesach technologicznych. Warto również zauważyć, że ciśnienie osmotyczne odnosi się do równowagi chemicznej pomiędzy roztworami, a nie bezpośrednio do procesu zamrażania. W kontekście mrożenia, niezrozumienie tych zagadnień może prowadzić do błędnych praktyk w przemyśle spożywczym, co z kolei może wpływać na jakość i trwałość produktów. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do odpowiednich standardów procedur mrożenia, aby zapewnić optymalne warunki dla zachowania jakości zamrażanych surowców.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

W sytuacji, gdy pracownik traci przytomność, najpierw powinno się

A. zadzwonić po pogotowie ratunkowe

B. podać mu do picia zimną, czystą wodę

C. umieścić go w pozycji z nogami uniesionymi powyżej głowy

D. wykonać sztuczne oddychanie

Udzielanie nieprawidłowych odpowiedzi na pytanie o postępowanie w przypadku omdlenia może wynikać z niewłaściwego zrozumienia podstawowych zasad pierwszej pomocy. Przeprowadzenie sztucznego oddychania jest nieadekwatne w przypadku, gdy poszkodowany jedynie omdlał, a nie utracił oddechu. Sztuczna wentylacja jest stosowana wyłącznie w sytuacjach, gdy osoba nie oddycha lub ma zatrzymanie krążenia, co nie ma miejsca w przypadku omdlenia. Podawanie zimnej wody również nie jest wskazanym działaniem, ponieważ może spowodować szok termiczny lub aspirację, a także nie rozwiązuje problemu braku dopływu krwi do mózgu. Ponadto, ułożenie poszkodowanego na plecach z nogami w zwykłej pozycji może pogorszyć sytuację, ponieważ nie sprzyja to poprawie krążenia. W sytuacji omdlenia kluczowe jest podjęcie działań wspierających krążenie krwi, co osiągniemy poprzez uniesienie nóg. Typowym błędem jest brak zrozumienia, że najważniejsze jest ustabilizowanie poszkodowanego i zapewnienie mu odpowiedniego wsparcia, a nie wykonywanie działań, które nie mają bezpośredniego wpływu na przywrócenie przytomności.

Pytanie 11

Kucharz, który ma sporządzić z 9,00 kg ziemniaków pyzy ziemniaczane, postępując zgodnie z zamieszczonym sposobem ich wykonania, powinien ugotować

Sposób wykonania pyż ziemniaczanych
1.	1/3 ziemniaków zagotować, ostudzić i zmielić.
2.	2/3 ziemniaków zetrzeć na tarce, odcisnąć i połączyć ze zmielonymi ziemniakami ugotowanymi.
3.	Ziemniaki wymieszać na jednolitą masę, podzielić na porcje, uformować i ugotować.

A. 2,50 kg ziemniaków.

B. 3,00 kg ziemniaków.

C. 6,50 kg ziemniaków.

D. 5,00 kg ziemniaków.

Odpowiedź 3,00 kg ziemniaków jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami przygotowywania pyz ziemniaczanych, surowe ziemniaki należy w odpowiedniej proporcji ugotować przed dalszym przetwarzaniem. W tym przypadku, przy łącznej masie 9,00 kg ziemniaków, kucharz powinien ugotować 1/3 tej masy, co daje 3,00 kg. Taka proporcja zapewnia, że pyzy będą miały odpowiednią konsystencję i smak, co jest kluczowe w profesjonalnej kuchni. Dodatkowo, praktyka ta jest zgodna z zasadami zarządzania jakością w gastronomii, gdzie stosowanie precyzyjnych miar jest fundamentalne dla osiągnięcia powtarzalności i wysokich standardów w przygotowywaniu potraw. Używając 3,00 kg ziemniaków, kucharz może także skuteczniej kontrolować proces gotowania, co wpływa na ostateczny rezultat dań. Znajomość właściwych proporcji składników stanowi podstawę w każdej kuchni, co potwierdza przydatność tego typu wiedzy w praktycznym gotowaniu.

Pytanie 12

Wykorzystując wszystkie surowce wymienione w normatywie, należy sporządzić

Surowce i półprodukty	Normatyw na 4 porcje
Wieprzowina	600 g
Mąka pszenna	50 g
Tłuszcz	70 g
Cebula	50 g
Woda	250 g
Sól, pieprz, papryka, ziele angielskie, liść laurowy	do smaku

A. pieczeń.

B. paprykarz.

C. sztufadę.

D. gulasz.

Wybór innej potrawy zamiast gulaszu może wynikać z nieporozumienia dotyczącego charakterystyki składników oraz ich zastosowania. Paprykarz, pieczeń i sztufada to dania, które mają swoje unikalne składniki i metody przygotowania, które znacznie różnią się od tych stosowanych w gulaszu. Paprykarz zazwyczaj opiera się na rybie oraz dodatku papryki, co nie pasuje do normatywów zawartych w pytaniu. Z kolei pieczeń to potrawa, która wymaga z reguły większych kawałków mięsa, pieczonych w piekarniku, co również nie odpowiada recepturze gulaszu. Sztufada, wersja duszonej potrawy, może zawierać inne proporcje przypraw i dodatków, które nie odpowiadają zestawieniu przedstawionemu w normatywach. Tego rodzaju nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wyborów, co może być wynikiem braku wiedzy o typowych składnikach poszczególnych potraw. Kluczowe jest zrozumienie, jakie składniki są odpowiednie dla danego przepisu, co nie tylko zwiększa umiejętności kulinarne, ale także pozwala na świadome dobieranie potraw do okazji oraz indywidualnych preferencji smakowych. Zrozumienie różnic między tymi potrawami jest istotne dla każdego, kto pragnie rozwijać swoje zdolności kulinarne oraz prawidłowo stosować dostępne normatywy w kuchni.

Pytanie 13

Korzystając z zamieszczonego normatywu surowcowego, należy sporządzić

Normatyw surowcowy na 5 porcji
Nazwa surowca	Ilość
Wołowina bez kości	700 g
Mąka	10 g
Smalec	50 g
Masło	20 g

A. bryzole.

B. befsztyki.

C. szaszłyki.

D. kotlety.

Bryzole to danie, które zgodnie z przedstawionym normatywem surowcowym składa się z kotletów wołowych, które są obtaczane w mące i smażone na smalcu z dodatkiem masła. Taki sposób przygotowania pozwala na uzyskanie chrupiącej skórki oraz soczystego wnętrza, co jest kluczowe w kulinariach. Przygotowując bryzole, warto zwrócić uwagę na wybór odpowiedniego rodzaju mięsa oraz jego jakości, ponieważ wpływa to na smak końcowego dania. W branży gastronomicznej ważne jest również, aby stosować się do normatywów surowcowych, co umożliwia utrzymanie stałej jakości oraz kosztów produkcji. W praktyce, przygotowując bryzole, można je podać z różnymi dodatkami, takimi jak ziemniaki czy sałatki, co czyni je wszechstronnym daniem na każdą okazję. Dobrą praktyką jest także eksperymentowanie z przyprawami, co może znacząco wpłynąć na smak i aromat potrawy, dostosowując ją do preferencji gości.

Pytanie 14

Co nie wchodzi w skład tradycyjnego amerykańskiego śniadania?

A. jajka na bekonie oraz herbata z mlekiem

B. rogaliki z ciasta francuskiego z masłem i dżem

C. tosty i świeżo wyciskany sok pomarańczowy

D. płatki kukurydziane z zimnym mlekiem

Wybór odpowiedzi, która zawiera jajka na bekonie i herbatę z mlekiem, jest mylny, ponieważ śniadanie amerykańskie często zawiera właśnie te elementy. Jajka w różnych formach, takie jak jajka sadzone, jajka na bekonie czy jajka omletowe, są fundamentem amerykańskiego śniadania, często serwowane z boczkiem lub kiełbasą, co dostarcza białka oraz tłuszczy. Herbata z mlekiem, choć mniej popularna niż kawa, także znajduje się w ofercie wielu restauracji i domów amerykańskich. Z kolei odpowiedź dotycząca tostów i świeżo wyciśniętego soku z pomarańczy jest również typowa dla amerykańskiego stylu śniadania, ponieważ tosty często podawane są w połączeniu z dżemem, a świeżo wyciskany sok z pomarańczy jest popularnym napojem. Płatki kukurydziane z mlekiem są kolejnym klasycznym elementem amerykańskiego śniadania, a ich łatwość w przygotowaniu oraz różnorodność dostępnych smaków sprawiają, że są one chętnie wybierane przez wiele osób. Typowym błędem jest utożsamianie niektórych europejskich potraw, takich jak rogaliki, z amerykańskim stylem śniadania, co prowadzi do nieporozumień dotyczących kulinarnych tradycji.

Pytanie 15

Kazeina to białko, które można znaleźć

A. w mleku krowim

B. w drobiu

C. w sojowym mleku

D. w rybim mięsie

Kazeina to główny składnik mleka krowiego i stanowi aż 80% wszystkich białek w tym mleku. To białko ma naprawdę unikalną strukturę, bo potrafi tworzyć miceli, co daje mu wyjątkowe właściwości fizyczne. W przemyśle spożywczym kazeina jest super ważna, zwłaszcza przy produkcji serów, bo jej zdolności koagulacyjne mają kluczowe znaczenie. Poza tym, kazeina to fajne źródło aminokwasów, które są istotne w diecie, zwłaszcza dla sportowców, którzy chcą budować masę mięśniową. Właściwie, sporo osób na diecie wysokobiałkowej sięga po produkty z kazeiną, żeby lepiej regenerować mięśnie i nie czuć głodu między posiłkami. To naprawdę ciekawe, jak coś takiego może nam pomóc w codziennym życiu!

Pytanie 16

W przypadku oparzeń drugiego stopnia, co powinno się zrobić z poszkodowanym?

A. użyć maści przeciwoparzeniowej

B. nałożyć opatrunek jałowy

C. założyć opatrunek przylepcowy

D. przebić utworzone pęcherze

Odpowiedź "założyć opatrunek jałowy" jest prawidłowa, ponieważ oparzenia drugiego stopnia charakteryzują się uszkodzeniem naskórka oraz części dermy, co prowadzi do powstania pęcherzy wypełnionych płynem. W takim przypadku kluczowe jest, aby zminimalizować ryzyko zakażenia oraz ochronić uszkodzoną skórę przed dalszymi urazami. Założenie jałowego opatrunku nie tylko chroni ranę, ale także sprzyja w procesie gojenia, w przeciwnym razie narażamy poszkodowanego na infekcje. Zastosowanie jałowego opatrunku powinno być zgodne z wytycznymi dotyczącymi pierwszej pomocy oraz standardami medycznymi, które podkreślają znaczenie utrzymania czystości rany. Przykładem może być użycie opatrunków hydrożelowych, które nie tylko chronią, ale także nawilżają ranę, co sprzyja szybszemu gojeniu. Warto również pamiętać, że w przypadku oparzeń odradza się usuwanie pęcherzy, ponieważ pełnią one funkcję naturalnej bariery ochronnej.

Pytanie 17

Jakiego koloru deskę powinno się wykorzystać do krojenia pieczonego mięsa?

A. żółtego

B. białego

C. czerwonego

D. brązowego

Odpowiedź brązowa jest poprawna, ponieważ w branży gastronomicznej kolory desek do krojenia mają określone znaczenie i zastosowanie. Deska w kolorze brązowym jest dedykowana do krojenia mięsa, w tym pieczonego, ponieważ pomaga w minimalizacji ryzyka kontaminacji krzyżowej z innymi produktami spożywczymi. Używanie desek o odpowiednich kolorach jest zgodne z zasadami HACCP, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności. Przykładowo, podczas przygotowywania potraw, jeśli stosujesz deskę brązową do mięsa, a deskę zieloną do warzyw, możesz zminimalizować ryzyko przeniknięcia bakterii z surowego mięsa do składników, które nie będą poddawane dalszej obróbce termicznej. Takie praktyki są kluczowe w profesjonalnych kuchniach, gdzie bezpieczeństwo żywności jest priorytetem, a także pomagają w utrzymaniu wysokich standardów czystości i higieny. Warto pamiętać, że różne rodzaje desek do krojenia mogą być również wykonane z różnych materiałów, co wpływa na ich właściwości oraz sposób ich konserwacji, co jest istotne dla długoterminowego użytkowania.

Pytanie 18

Biologiczne zmiany, które zachodzą podczas przechowywania żywności, obejmują

A. stwardnienie pieczywa

B. jełczenie tłuszczu

C. oddzielanie się ketchupu

D. kiełkowanie ziemniaków

Kiełkowanie ziemniaków to proces biologiczny, który polega na wzroście i rozwoju rośliny z ziarna lub bulwy. W przypadku ziemniaków, które są bulwami, kiełkowanie zachodzi, gdy warunki środowiskowe są sprzyjające, takie jak odpowiednia wilgotność i temperatura. Jest to proces naturalny, który może wystąpić podczas przechowywania żywności, zwłaszcza gdy ziemniaki są trzymane w ciepłych i jasnych miejscach. Kiełki ziemniaków są wynikiem aktywności biologicznej, w której komórki bulwy zaczynają się dzielić, co prowadzi do wzrostu nowych pędów. To zjawisko jest istotne nie tylko dla producentów rolnych, ale także dla konsumentów, którzy powinni przechowywać ziemniaki w ciemnym i chłodnym miejscu, aby zminimalizować ryzyko kiełkowania. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w kontekście zarządzania zapasami i jakości żywności, co wpisuje się w standardy przechowywania produktów rolnych. Dobre praktyki obejmują kontrolę warunków przechowywania oraz regularne sprawdzanie zapasów w celu uniknięcia niepożądanych efektów biologicznych.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Które z poniższych działań w technologii "cook-chill" ("gotuj-schłódź") nie gwarantuje wysokiej jakości przygotowywanych potraw?

A. Błyskawiczne schłodzenie potraw do temperatury +3°C

B. Efektywna i szybka praca zespołu przy porcjowaniu potraw

C. Powolne schładzanie potraw

D. Chłodzenie posiłków w czystych warunkach

Wolne schładzanie potraw jest niewłaściwym podejściem w technologii „cook-chill”, ponieważ sprzyja rozwojowi mikroorganizmów. Proces schładzania powinien odbywać się szybko, aby zminimalizować czas, w którym potrawy znajdują się w niebezpiecznej strefie temperatur (czyli pomiędzy +5°C a +60°C), w której mogą się rozwijać patogeny. Przykładowo, zgodnie z wytycznymi HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), potrawy powinny być schładzane do +3°C w ciągu maksymalnie 90 minut. Szybkie schładzanie pozwala na zachowanie jakości organoleptycznej potraw oraz ich bezpieczeństwa mikrobiologicznego. Użycie technologii chłodzenia, takiej jak szokowe chłodzenie, pozwala na osiągnięcie pożądanej temperatury w krótkim czasie, co jest kluczowe w procesie „cook-chill”. Odpowiednie praktyki schładzania są nie tylko zaleceniem, ale także obowiązkiem dla instytucji cateringowych oraz gastronomicznych, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności i jakość serwowanych potraw.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Z jakiego składnika mięsnego należy przygotować potrawkę cielęcą?

A. Górki

B. Schabu

C. Biodrówki

D. Combera

Przygotowanie potrawki cielęcej z schabu jest nieodpowiednie, ponieważ schab pochodzi z innej części tuszy, a jego struktura nie sprzyja długiemu duszeniu. Schab, szczególnie wieprzowy, charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu, co czyni go bardziej podatnym na wysuszenie w trakcie obróbki termicznej. W kontekście technik kulinarnych, duszenie wymaga mięsa, które ma odpowiednią ilość tkanki łącznej oraz tłuszczu, co pozwala na uzyskanie soczystej i aromatycznej potrawy. Biodrówki, choć są bardziej odpowiednie niż schab, również nie są idealnym rozwiązaniem do potrawki cielęcej, ponieważ ich struktura mięsa jest zbyt mocna i twarda, co obniża jakość końcowego produktu. Z kolei comber, jako element z dolnej części tuszy, ma swoje specyfikacje i zastosowania, ale nie jest preferowany przy przygotowywaniu potrawki cielęcej. Wybór niewłaściwego kawałka mięsa często skutkuje potrawą o nieodpowiedniej konsystencji i smaku, co jest jednym z najczęstszych błędów kulinarnych. Warto zatem zwrócić uwagę na pochodzenie mięsa przy planowaniu potraw, aby spełnić nie tylko walory smakowe, ale również oczekiwania dotyczące tekstury i soczystości potrawy.

Pytanie 23

Która potrawa powinna być wykluczona z diety seniorów?

A. Knedle z serem

B. Zupa truskawkowa

C. Ryż z jabłkami i sosem jogurtowym

D. Pyzy z sosem mięsnym

Wybór potraw dla seniorów powinien brać pod uwagę ich specyficzne potrzeby żywieniowe oraz ewentualne schorzenia, które mogą wpływać na ich dietę. Zupa truskawkowa jest lekka, a owoce dostarczają cennych witamin i przeciwutleniaczy, co jest korzystne dla układu odpornościowego. Ryż z jabłkami i sosem jogurtowym to również zdrowa opcja, bogata w błonnik i białko, co sprzyja zdrowemu trawieniu i utrzymaniu prawidłowej masy ciała. Knedle z serem, mimo że mogą być nieco kaloryczne, są wciąż lepszym wyborem niż potrawy o wysokiej zawartości tłuszczu, jak pyzy z sosem mięsnym. Należy pamiętać, że wiele osób starszych ma problemy z żuciem i przełykaniem, co sprawia, że potrawy o odpowiedniej konsystencji są kluczowe. Ostatecznie, kluczem do zdrowej diety dla seniorów jest zrównoważenie składników odżywczych, unikanie nadmiaru soli i tłuszczu, a także dostosowanie potraw do indywidualnych preferencji oraz ograniczeń zdrowotnych. Odpowiedzialne podejście do żywienia z pewnością wpłynie na poprawę jakości życia i samopoczucia tej grupy wiekowej.

Pytanie 24

W niskokalorycznej diecie zaleca się unikanie spożycia

A. baraniny

B. cielęciny

C. filetów z indyków

D. chudych rybek

Baranina jest mięsem o stosunkowo wysokiej zawartości tłuszczu, co czyni ją mniej korzystnym wyborem w diecie niskoenergetycznej. Dieta ta opiera się na ograniczaniu kalorii, co oznacza eliminację produktów bogatych w tłuszcze nasycone, które mogą wpływać na przyrost masy ciała oraz zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. W praktyce, osoby stosujące niskoenergetyczną dietę powinny koncentrować się na chudych źródłach białka, takich jak pierś z indyka czy chude ryby, które są bogate w białko, a jednocześnie ubogie w tłuszcze. Warto również zwrócić uwagę na metody przygotowania potraw: gotowanie, pieczenie czy grillowanie są znacznie zdrowszymi alternatywami niż smażenie, co pozwala na dalsze zmniejszenie kaloryczności posiłków. Ponadto, wybierając produkty mięsne, dobrze jest zapoznać się z ich składami odżywczymi, co pozwoli na świadome dokonywanie wyborów zgodnych z celami dietetycznymi.

Pytanie 25

Jak nazywa się zakąska przygotowywana z surowego mięsa?

A. turnedos "a la Rossini"

B. Boeuf Stroganow

C. befsztyk tatarski

D. befsztyk po angielsku

Pozostałe wymienione potrawy nie są zakąskami z surowego mięsa, co jest kluczowe dla właściwego zrozumienia tego pytania. Turnedos "a la Rossini" to danie składające się z kawałka wołowiny, zwykle podawanego z dodatkiem foie gras oraz sosu. Jest to potrawa, która wymaga obróbki cieplnej, co wyklucza ją z kategorii surowych zakąsek. Boeuf Stroganow to klasyczne danie kuchni rosyjskiej, w którym mięso wołowe jest duszone w sosie na bazie śmietany oraz cebuli. Znowu, ta potrawa również wymaga obróbki cieplnej, co sprawia, że nie może być uznana za surową zakąskę. Z kolei befsztyk po angielsku, mimo że może być przygotowywany z wysokiej jakości mięsa, zazwyczaj jest serwowany jako danie główne, a nie zakąska. Warto zauważyć, że mylenie potrawy surowej z tymi, które wymagają gotowania, może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, zwłaszcza w przypadku spożycia nieodpowiednio przygotowanego mięsa. Dlatego tak ważne jest, aby w kontekście kulinarnym znać różnice między tymi potrawami. Zrozumienie, które dania mogą być podawane na surowo, a które muszą być gotowane, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i jakości potraw.

Pytanie 26

Kasza manna wytwarzana jest z ziaren

A. owsa

B. prosa

C. pszenicy

D. żyta

Ziarna prosa, owsa i żyta nie są używane do produkcji kaszy manny, co jest powszechnym błędnym przekonaniem. Proso, choć jest zbożem, wykazuje zupełnie inne właściwości i strukturę niż pszenica. Kasza z prosa nosi nazwę kaszy jaglanej i ma inny profil odżywczy oraz zastosowanie kulinarne. Z kolei owies wytwarza owsiankę, a jego ziarna są bogate w błonnik, ale nie nadają się do produkcji kaszy manny, ze względu na różnice w składzie chemicznym i sposobie przetwarzania. Żyto, również będące zbożem, służy głównie do wypieku chleba żytniego i nie ma żadnych związków z kaszą manną. Wybór niewłaściwych ziaren jest powszechnym błędem, wynikającym z braku znajomości specyfiki produktów zbożowych. Użytkownicy często mylą różne rodzaje kasz i ich źródła, co prowadzi do nieporozumień w kuchni oraz w planowaniu diety, zamiast korzystać z wiedzy na temat zróżnicowanej bazy surowcowej dostępnej w gastronomii. Kluczem do poprawnego rozumienia różnic między rodzajami zbóż jest znajomość ich właściwości odżywczych oraz odpowiednich zastosowań kulinarnych.

Pytanie 27

Aby zagwarantować prawidłowe działanie zakładu gastronomicznego, zmywalnia naczyń stołowych powinna

A. być bezpośrednio połączona z rozdzielnią kelnerską

B. stanowić oddzielną część kuchni zimnej

C. stanowić oddzielną część kuchni gorącej

D. być bezpośrednio połączona z przygotowalnią

Przeanalizowanie innych odpowiedzi ujawnia pewne nieporozumienia dotyczące organizacji przestrzennej w zakładzie gastronomicznym. Twierdzenie, że zmywalnia naczyń powinna stanowić wydzieloną część kuchni gorącej, jest mylne, ponieważ kuchnia gorąca koncentruje się na przygotowywaniu potraw, a zmywalnia powinna być zorganizowana w taki sposób, aby nie zakłócała biegu pracy w kuchni. Naczynia używane do podawania potraw powinny być szybko i sprawnie dostarczane do miejsca czyszczenia, a ich wydzielanie w osobnej części kuchni gorącej mogłoby wprowadzać niepotrzebne opóźnienia. Podobnie, pomysł, że zmywalnia powinna być bezpośrednio połączona z przygotowalnią, jest nieefektywny, ponieważ przygotowalnia służy głównie do wstępnego przygotowywania składników, co może prowadzić do chaosu i nieporządku w obiegu naczyń. Poza tym, zmywalnia nie powinna być częścią kuchni zimnej, która jest przeznaczona do przechowywania i przygotowywania zimnych potraw, co również zwiększa ryzyko opóźnień w obsłudze. Kluczowe jest, aby rozdzielnia kelnerska i zmywalnia były zorganizowane w sposób umożliwiający płynny przepływ naczyń oraz minimalizację czasu oczekiwania, co jest zgodne z zasadami efektywności w gastronomii. Warto zrozumieć, że skuteczna organizacja przestrzeni w zakładzie gastronomicznym opiera się na zasadzie, że każda strefa ma swoje wyraźnie określone funkcje i zadania, co pozwala uniknąć nieporozumień i zatorów w procesie obsługi.

Pytanie 28

Na jakim etapie przetwarzania technologicznego powinno się dodać sól do nasion fasoli?

A. Na końcu gotowania nasion

B. Na początku gotowania nasion

C. Na początku moczenia nasion

D. Na końcu moczenia nasion

Odpowiedzi sugerujące dodanie soli na początku moczenia nasion lub gotowania opierają się na błędnym przekonaniu, że sól może przyspieszyć proces gotowania. W rzeczywistości, sól działa dehydratacyjnie, co oznacza, że może prowadzić do usunięcia wody z nasion fasoli, powodując ich twardnienie. Ten proces jest szczególnie istotny, gdy nasiona są moczone przed gotowaniem. W praktyce, dodanie soli do wody moczącej może spowodować, że nasiona nie będą się odpowiednio zmiękczać, co wydłuża czas gotowania i pogarsza ich konsystencję. W profesjonalnych kuchniach, zasady dotyczące soli w obróbce nasion są ściśle przestrzegane, aby zapewnić optymalne rezultaty. Na przykład, w kategoriach kuchni wegetariańskiej, gdzie fasola jest często podstawowym składnikiem, kluczowe jest, aby potrawy z niej były dobrze przyprawione, a jednocześnie odpowiednio ugotowane. To pokazuje, jak ważne jest zastosowanie właściwych technik gastronomicznych, które wpływają nie tylko na smak, ale również na wartości odżywcze potraw. Ignorowanie tych zasad prowadzi do typowych błędów w kuchni, a ich konsekwencje mogą być odczuwalne w jakości serwowanych dań. Dlatego, aby uzyskać najlepsze efekty kulinarne, warto korzystać z wiedzy na temat właściwego dodawania soli w procesie gotowania.

Pytanie 29

Na podstawie zamieszczonego sposobu wykonania należy sporządzić

Sposób wykonania
Połącz rozgrzany tłuszcz z mąką w proporcji 1:1. Ogrzewaj mieszaninę do utraty zapachu surowej mąki, bez zmiany wyraźnej koloru.

A. zasmażkę I stopnia.

B. podprawę zacieraną.

C. zawiesinę z mąki.

D. zasmażkę II stopnia.

Przygotowanie zasmażki to jeden z podstawowych procesów kulinarnych, jednak nie wszystkie podejścia do tego tematu są prawidłowe. Zasmażka II stopnia, na przykład, jest wytwarzana poprzez dłuższe smażenie mąki na tłuszczu, co prowadzi do pojawienia się ciemniejszego koloru oraz intensywniejszego smaku orzechowego. W przypadku potraw, które wymagają delikatniejszego smaku, jak np. niektóre sosy śmietanowe, zastosowanie zasmażki II stopnia może być nietrafione, ponieważ jej intensywność smaku zdominowałaby inne składniki. Podobnie, zawiesina z mąki, która jest często stosowana w kuchni jako zagęszczacz, nie wymaga podgrzewania w taki sposób, by wydobyć aromaty, a w efekcie może nie dać pożądanej gładkości i tekstury, co jest szczególnie istotne w sosach. Z kolei podprawa zacierana, która polega na łączeniu mąki z płynem, a następnie gotowaniu, jest techniką odpowiednią dla gęstszych dań, ale nie w pełni oddaje ideę zasmażki, której celem jest nadanie lekkiej konsystencji. W rezultacie, wybór odpowiedniej metody przygotowania jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonego efektu kulinarnego, co podkreśla istotę zrozumienia różnic pomiędzy tymi technikami.

Pytanie 30

W diecie osób z chorobą wrzodową dopuszczalne jest spożywanie

A. frytek

B. jajek na miękko

C. fasolki po bretońsku

D. bigosu

Jajka na miękko są zalecanym źródłem białka w diecie osób cierpiących na chorobę wrzodową, ponieważ są lekkostrawne, a ich konsystencja minimalizuje podrażnienia błony śluzowej żołądka. Jajka dostarczają niezbędnych aminokwasów oraz witamin z grupy B, co sprzyja regeneracji tkanek. Warto podkreślić, że gotowanie na miękko zachowuje właściwości odżywcze, jednocześnie eliminując ryzyko powstawania związków toksycznych, które mogą powstać w przypadku smażenia. Dla pacjentów z wrzodami, ważne jest także, aby unikać potraw o wysokiej zawartości tłuszczów oraz przypraw, które mogą powodować dyskomfort. Wprowadzenie jajek na miękko jako elementu diety nie tylko wspiera zdrowie żołądka, ale także dostarcza energii i przyczynia się do zrównoważonego odżywiania. Dobrze jest pamiętać, aby spożywać je w odpowiednich ilościach oraz w kontekście zdrowej, zróżnicowanej diety.

Pytanie 31

Jakie warzywo strączkowe ma kształt przypominający orzech laskowy?

A. Soja

B. Soczewica

C. Ciecierzyca

D. Bób

Ciecierzyca, znana również jako groch włoski, charakteryzuje się kształtem przypominającym orzech laskowy, co czyni ją unikalnym przedstawicielem warzyw strączkowych. Jej okrągła, lekko wypukła forma oraz jasno-beżowy kolor sprawiają, że jest łatwo rozpoznawalna. Ciecierzyca jest bogata w białko, błonnik oraz różne witaminy i minerały, co czyni ją doskonałym źródłem składników odżywczych, szczególnie w diecie wegetariańskiej i wegańskiej. W kuchni wykorzystuje się ją na wiele sposobów: od tradycyjnych potraw, takich jak hummus, po sałatki oraz jako składnik zup i gulaszy. Przykładowo, w śródziemnomorskiej diecie ciecierzyca jest nieodłącznym elementem wielu dań, co potwierdza jej znaczenie w zdrowym odżywianiu. Ponadto, ciecierzyca wykazuje korzystny wpływ na równowagę glukozy we krwi i wspomaga procesy trawienne, co czyni ją wartościowym dodatkiem do codziennej diety. Warto również zaznaczyć, że ciecierzyca jest często stosowana w przemyśle spożywczym, gdzie jej mąka jest wykorzystywana do produkcji różnorodnych produktów spożywczych, takich jak makarony czy pieczywo bezglutenowe.

Pytanie 32

Jakie jest zalecane temperatura dla magazynowania świeżych tuszek drobiowych w warunkach o wilgotności 90 %?

A. 6 ÷ 8°C

B. 14 ÷ 16°C

C. 10 ÷ 12°C

D. 2 ÷ 4°C

Kiedy mówimy o przechowywaniu świeżych tuszek drobiowych, to optymalna temperatura powinna być w granicach 2 ÷ 4°C, zwłaszcza w pomieszczeniu o wilgotności 90%. Trzymanie drobiu w takiej temperaturze naprawdę jest kluczowe, bo pomaga to unikać rozwoju bakterii, np. Salmonelli czy Campylobaktera, które mogą spowodować konkretne problemy zdrowotne. Jeśli przechowujemy drób w niskich temperaturach, to hamujemy akcję mikroorganizmów, co jest ważne nie tylko dla samego produktu, ale i dla zdrowia ludzi. Fajnie jest mieć chłodnię z systemem kontroli temperatury, bo to zgodne z normami HACCP i innymi regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. I nie zapominajmy, że wilgotność na poziomie 90% sprzyja pleśni, więc warto kontrolować, aby wszystko było na odpowiednim poziomie. Dobre praktyki przechowywania pomagają utrzymać drobiowe tuszki świeże i wydłużają ich trwałość.

Pytanie 33

Ile majonezu należy sporządzić według przedstawionego normatywu?

Normatyw surowcowy majonezu
olej słonecznikowy	200 g
jaja (1 szt.)	50 g
ocet	4 g
musztarda	3 g
sól, cukier	1 g
Zwroty poprodukcyjne
białka jaj	30 g

A. 238 g

B. 258g

C. 228 g

D. 208 g

Poprawna odpowiedź to 228 g, ponieważ aby obliczyć ilość majonezu, należy uwzględnić sumę masy wszystkich składników oraz odjąć zwroty poprodukcyjne. W tym przypadku sumaryczna masa składników wynosi 258 g, z czego 30 g stanowią zwroty. Obliczenia, które prowadzą do uzyskania wartości 228 g, są zgodne z zasadami kalkulacji stosowanymi w przemyśle spożywczym, gdzie precyzyjne określenie ilości surowców jest kluczowe dla utrzymania jakości i kosztów produkcji. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie majonezu w małych zakładach gastronomicznych, gdzie niewielkie różnice w masie mogą wpłynąć na finalny produkt. Warto również zwrócić uwagę na standardy sanitarno-epidemiologiczne, które wymagają precyzyjnego obliczenia ilości składników, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 34

Nadzór nad temperaturą pieczonego mięsa ma na celu usunięcie ryzyk związanych z obecnością w produkcie

A. metali ciężkich

B. ciał obcych

C. drobnoustrojów

D. pestycydów

Monitorowanie temperatury pieczonego mięsa jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa żywności, szczególnie w kontekście eliminacji drobnoustrojów. W trakcie obróbki termicznej, odpowiednia temperatura wewnętrzna mięsa jest niezbędna, aby zabić potencjalnie niebezpieczne bakterie, takie jak Salmonella czy E. coli. Zgodnie z zaleceniami instytucji takich jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), mięso powinno być gotowane do określonej temperatury, aby zapewnić, że wszystkie patogeny zostały skutecznie zneutralizowane. Na przykład, wieprzowina powinna być gotowana do minimum 71°C. Monitorowanie temperatury można przeprowadzać za pomocą termometrów kuchennych, co jest standardową praktyką w gastronomii oraz w domowych warunkach. Ponadto, odpowiednie przechowywanie i przygotowywanie mięsa, w tym unikanie krzyżowego skażenia, również przyczynia się do zminimalizowania ryzyka obecności drobnoustrojów. Dobre praktyki higieniczne w kuchni są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 35

Oblicz, ile czasu trzeba przewidzieć na upieczenie 15 porcji zapiekanek, jeśli w ciągu 30 minut da się przygotować 3 porcje.

A. 2,0 godz

B. 1,5 godz

C. 2,5 godz

D. 3,0 godz

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego obliczenia czasu pieczenia lub niewłaściwego zrozumienia tematu. Na przykład, stwierdzenie, że potrzebne będzie jedynie 1,5 godziny, sugeruje błędne założenie, że można upiec 15 porcji w znacznie krótszym czasie, ignorując fakt, że pieczenie większej ilości porcji nie może być zrealizowane w tym samym czasie, co mniejsze ilości, jeśli piekarnik nie ma wystarczającej pojemności. W rzeczywistości, aby upiec 15 porcji, trzeba wykonać 5 cykli pieczenia, co wymaga łącznie 150 minut. Użytkownicy mogą również pomylić się, sądząc, że pieczenie 15 porcji zajmie jedynie 2 godziny, co także jest mylnym podejściem, ponieważ nie uwzględnia całkowitego czasu wymaganego na każdy cykl pieczenia. Dobrym rozwiązaniem jest wzorowanie się na strategiach zarządzania czasem w kuchni, które podkreślają znaczenie planowania i efektywnego wykorzystania czasu, szczególnie w kontekście profesjonalnej gastronomii. Umiejętność właściwego oszacowania czasu pieczenia dla większej liczby porcji jest kluczowa, aby unikać zbędnego stresu i zapewniać odpowiednią jakość potraw.

Pytanie 36

Która przyprawa dodana do ryżu sprawia, iż zyskuje on pomarańczowe zabarwienie?

A. Anyżu

B. Szafranu

C. Imbiru

D. Goździków

Szafran to jedna z najdroższych przypraw na świecie, pozyskiwana z kwiatów krokusa, głównie Crocus sativus. Jego wyjątkowe właściwości związane są nie tylko z intensywnym aromatem, ale także z charakterystycznym, intensywnie pomarańczowym zabarwieniem, które nadaje potrawom. Gdy dodaje się szafran do ryżu, na przykład w popularnym hiszpańskim daniu paella, barwi on ziarna na piękny złocisty kolor, co nie tylko wzbogaca estetykę potrawy, ale także podnosi jej wartość kulinarną. Szafran zawiera związki chemiczne, takie jak krocytyna, które są odpowiedzialne za jego barwienie. Warto zaznaczyć, że właściwe użycie szafranu polega na wcześniejszym namoczeniu go w ciepłej wodzie lub bulionie, co pozwala na uwolnienie jego pełnego aromatu i koloru. W branży kulinarnej szafran jest uznawany za składnik premium, a jego użycie w potrawach jest często sygnalizowane jako element luksusowy oraz wyrafinowany, zgodny z najlepszymi praktykami gastronomicznymi.

Pytanie 37

Wskaż poprawną trasę transportu pojemników z odpadami pokonsumpcyjnymi do ich miejsca składowania?

A. Ze zmywalni korytarzem gospodarczym z pominięciem magazynów oraz pomieszczeń produkcyjnych

B. Z kuchni właściwej do zmywalni korytarzem gospodarczym do miejsca składowania

C. Najkrótszą trasą do miejsca składowania

D. Z obieralni korytarzem gospodarczym z pominięciem magazynów oraz pomieszczeń produkcyjnych

Wybór nieprawidłowej drogi przenoszenia pojemników z odpadami pokonsumpcyjnymi może prowadzić do wielu problemów, zarówno w kontekście bezpieczeństwa, jak i efektywności operacyjnej. Przemieszczanie odpadów z kuchni właściwej do zmywalni korytarzem gospodarczym naraża żywność na kontakt z potencjalnie szkodliwymi substancjami, co jest szczególnie niebezpieczne w kontekście norm sanitarnych. Takie działania mogą prowadzić do przekroczenia norm bezpieczeństwa żywności, co może skutkować nie tylko problemami zdrowotnymi, ale również poważnymi konsekwencjami prawnymi dla zakładu. Z kolei wybór drogi z obieralni korytarzem gospodarczym z pominięciem magazynów i pomieszczeń produkcyjnych nie jest optymalny, ponieważ obieralnia często obsługuje surowce, które mogą być zanieczyszczone. Pomijanie magazynów, które są miejscem przechowywania produktów, prowadzi do nieefektywnego zarządzania przestrzenią oraz ryzyka, że odpady nie będą dostarczane do miejsca składowania w odpowiednim czasie. Wybór najkrótszej drogi do miejsca składowania nie zawsze jest najlepszą decyzją, ponieważ nie uwzględnia aspektów bezpieczeństwa oraz standardów operacyjnych. W praktyce, prowadzenie transportu odpadów w sposób chaotyczny lub nieprzemyślany może stwarzać zagrożenia dla zdrowia personelu oraz klientów, a także wpływać negatywnie na wizerunek przedsiębiorstwa.

Pytanie 38

Jeżeli koszt surowców (pomijając przyprawy) do przygotowania 100 zestawów obiadowych wynosi 500 zł, a ryczałt na przyprawy to 3%, to koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami wynosi

A. 15,15 zł

B. 5,15 zł

C. 5,00 zł

D. 15,00 zł

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że niektórzy mogą pomylić całkowity koszt surowców z kosztem jednego zestawu. Warto pamiętać, że koszt surowców na 100 zestawów wynosi 500 zł, co przekłada się na 5 zł na zestaw. Jednakże, bez dodania kosztu przypraw, uzyskuje się błędny wynik. Istotnym jest, aby zrozumieć, że przyprawy, choć mogą wydawać się nieznaczącym elementem, w rzeczywistości mają wpływ na ostateczną cenę produktu. Możliwe pomyłki mogą też wynikać z nieprawidłowego obliczania procentu. Na przykład, przyjęcie, że koszt przypraw to 15% całkowitego kosztu surowców zamiast 3% prowadzi do zawyżenia kosztu jednego zestawu, co skutkuje odpowiedzią 15,00 zł. Tego typu błędy myślowe są typowe w sytuacjach, gdy osoba wykonująca obliczenia nie zwraca uwagi na jednostki i proporcje. Zrozumienie, jak obliczać procenty i jak przekładają się one na rzeczywiste koszty, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w branży gastronomicznej. Każdy, kto planuje menu lub zarządza budżetem restauracji, powinien być w stanie precyzyjnie ustalić wszystkie składniki kosztów, co pozwala na uniknięcie niepotrzebnych strat finansowych.

Pytanie 39

Sorbinian potasu, który znajduje się na etykiecie w składzie marmolady wieloowocowej, jest substancją

A. emulgującą

B. konserwującą

C. spulchniającą

D. zagęszczającą

Wybór odpowiedzi spulchniającej, emulgującej lub zagęszczającej jest wynikiem błędnego zrozumienia roli różnych dodatków w przemyśle spożywczym. Spulchniacze, takie jak proszek do pieczenia, są używane do nadawania wypiekom lekkości i objętości poprzez wytwarzanie gazów podczas obróbki termicznej, co prowadzi do spulchnienia ciasta. Z kolei emulgatory, takie jak lecytyna, mają za zadanie stabilizować mieszanki, w których składniki na ogół nie mieszają się, jak olej i woda, co jest szczególnie ważne w produkcji majonezu czy sosów. Zagęstniki, takie jak guma guar czy pektyna, są stosowane do zwiększenia lepkości produktów, co jest istotne w przypadku sosów czy galaretek. Każda z tych substancji pełni specyficzne funkcje, które są kluczowe dla uzyskania pożądanej konsystencji, smaku i trwałości wyrobów spożywczych. Dlatego też, błędne przypisanie funkcji konserwującej do innych typów dodatków wynika z nieznajomości ich mechanizmów działania i zastosowania w produkcji żywności. Ważne jest, aby w przemyśle spożywczym stosować dodatki zgodnie z ich przeznaczeniem oraz zrozumieć ich wpływ na jakość i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 40

Wskaż właściwą metodę serwowania kawy po turecku?

A. Zaparzoną w tygielku kawę serwuje się z filiżanką oraz szklanką zimnej wody

B. Przed gościem stawia się kawę zaparzoną w szklance oraz śmietankę w dzbanuszku

C. Schłodzoną kawę wlewa się do wysokich szklanek i podaje ze słomką do picia

D. Mieszaną w shakerze kawę z ginem wlewa się do szklanek i ozdabia bitą śmietaną

Prawidłowa technika podawania kawy po turecku polega na serwowaniu zaparzonej kawy w małym tygielku, gdzie kawa została odpowiednio przygotowana z zmielonych ziaren kawy, wody i cukru (opcjonalnie). Podawanie jej z filiżanką ma na celu umożliwienie gościowi delektowania się aromatem oraz smakiem kawy. Zimna woda w szklance jest kluczowym elementem, gdyż pozwala na odświeżenie podniebienia przed i po wypiciu kawy, co jest szczególnie istotne w kontekście doznania smakowego. Współczesne techniki podawania kawy podkreślają nie tylko smak, ale również estetykę serwowania. Wiele lokali gastronomicznych stosuje tę metodę jako standard, co przyczynia się do podnoszenia kultury picia kawy. Dobrą praktyką jest również informowanie gości o sposobie parzenia kawy, co czyni doświadczenie bardziej interaktywnym i edukacyjnym. W połączeniu z odpowiednią obsługą, takie podejście wpływa na pozytywne postrzeganie miejsca oraz wzmacnia jakość serwisu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej