Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 5 maja 2025 07:57
  • Data zakończenia: 5 maja 2025 08:05

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Najlepszym rozwiązaniem do fotografowania drobnych przedmiotów jubilerskich jest

A. softbox o powierzchni 100x100 cm
B. światło ciągłe LED z filtrem polaryzacyjnym
C. standardowa lampa błyskowa z nasadką tubusową
D. pierścieniowa lampa makro z dyfuzorem
Wybór standardowej lampy błyskowej z nasadką tubusową na pewno nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w fotografii drobnych przedmiotów jubilerskich. Chociaż lampa błyskowa może wydawać się mocnym źródłem światła, jej charakterystyka emitowania intensywnego światła w krótkim czasie może prowadzić do powstawania ostrych cieni oraz nadmiernych odbić, które zasłonią szczegóły biżuterii. W dodatku, użycie tubusa ogranicza kąt padania światła, co może skutkować nierównomiernym oświetleniem obiektu. Nieprawidłowe oświetlenie to jeden z najczęstszych błędów, który wpływa na jakość zdjęć produktowych. Ponadto, softbox o dużej powierzchni, mimo że daje miękkie światło, może być zbyt duży do małych przedmiotów, co wprowadza trudności w kontrolowaniu oświetlenia i jego rozmieszczenia. Światło ciągłe LED z filtrem polaryzacyjnym również nie jest zalecane, ponieważ polaryzacja może powodować niepożądane efekty w odbiciach, zwłaszcza w przypadku lśniących powierzchni. Wniosek jest jasny – kluczem do udanego zdjęcia drobnych przedmiotów jubilerskich jest odpowiedni dobór źródła światła, a pierścieniowa lampa makro z dyfuzorem spełnia te wymagania najlepiej.
Pytanie 2

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. twardej
B. normalnej
C. specjalnej
D. miękkiej
Wybór innych gradacji papieru w kontekście uzyskiwania pozytywów z negatywów o niskim kontraście może prowadzić do nieefektywnych rezultatów. Papier specjalny, mimo że może być dostosowany do różnych zastosowań, nie jest najlepszym wyborem w przypadku, gdy celem jest wydobycie kontrastu z negatywu o niskim kontraście. Często mylnie zakłada się, że papier miękki mógłby lepiej oddać subtelne detale, jednak jego właściwości prowadzą do nadmiernego zmiękczenia obrazu, przez co mogą zniknąć istotne detale. Miękki papier charakteryzuje się większą tolerancją na różnice tonalne, co w kontekście niskiego kontrastu prowadzi do braku wyrazistości. Z kolei normalna gradacja, choć lepsza niż miękka, nie zapewni takiego samego poziomu kontrastu jak papier twardy, a jej zastosowanie w przypadku negatywów o niskim kontraście skutkuje częstym uzyskaniem zamazanych i mało wyrazistych obrazów. Wybór niewłaściwej gradacji papieru może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki materiałów fotograficznych oraz zasad ich działania. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy rodzaj papieru sprawdzi się w każdej sytuacji, co jest dalekie od rzeczywistości i może prowadzić do rozczarowujących efektów w pracy fotograficznej.
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Który kolor filtru powinien być użyty przy kopiowaniu negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Żółty
B. Purpurowy
C. Zielony
D. Szary
Wybór niewłaściwego filtru podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny może prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych. Na przykład, filtr szary nie zmienia barw ani kontrastu, a jedynie redukuje ilość światła docierającego do papieru. Taki filtr nie wpływa na obraz, co często prowadzi do efektu płaskiego, bez wyrazistych różnic tonalnych. Użytkownicy mogą sądzić, że użycie filtru szarego pomoże w uzyskaniu lepszej jakości, jednak w rzeczywistości nie wnosi nic do kontrastu obrazu. Z kolei filtr żółty, choć może poprawić niektóre aspekty obrazu, nie jest wystarczająco skuteczny w podnoszeniu kontrastu jak filtr purpurowy. Żółty filtr redukuje niebieskie i fioletowe pasma światła, co może być przydatne w niektórych scenariuszach, ale nie w kontekście ogólnego zwiększenia kontrastu. Podobnie, filtr zielony nie jest optymalny, ponieważ absorbuje czerwone światło, co może prowadzić do utraty szczegółów w jasno oświetlonych partiach zdjęcia. W rezultacie, nieprawidłowy wybór filtrów często wynika z braku zrozumienia ich właściwości oraz wpływu na finalny obraz, co jest kluczowe w procesie tworzenia profesjonalnej fotografii.
Pytanie 5

Temperatura barwowa światła świec wynosi około

A. 1800 K
B. 7000 K
C. 3200 K
D. 5500 K
Wybór innych wartości temperatury barwowej, takich jak 5500 K, 3200 K czy 7000 K, może prowadzić do nieporozumień dotyczących percepcji kolorów i atmosfery oświetlenia. Na przykład, 5500 K jest typowe dla światła dziennego, co często jest mylnie utożsamiane z optymalnym oświetleniem wewnętrznym, podczas gdy w praktyce może być zbyt intensywne i nieprzyjemne w domowych warunkach. Z drugiej strony, 3200 K jest bardziej zbliżone do światła żarowego, ale nadal nie dorównuje przyjemności i ciepłu, jakie daje 1800 K. W przypadku 7000 K mówimy o bardzo zimnym świetle, które kojarzy się z jasnym, chłodnym światłem dziennym lub sztucznym, co w ścisłych warunkach użytkowania, takich jak studia fotograficzne, może być pożądane, ale niekoniecznie sprawdzi się w domowym otoczeniu. Przy wyborze oświetlenia istotne jest uwzględnienie nie tylko samej temperatury barwowej, ale także kontekstu, w jakim to światło będzie używane. Typowe błędy, które prowadzą do niewłaściwego doboru, to brak zrozumienia, jak ciepłe lub zimne światło wpływa na nastrój i postrzeganie kolorów w pomieszczeniach. Właściwe oświetlenie ma kluczowe znaczenie dla komfortu i efektywności w przestrzeni roboczej oraz domowej, dlatego warto zapoznać się z tymi różnicami przed podjęciem decyzji.
Pytanie 6

Wskaż obecnie najczęściej używaną skalę do określania czułości na światło matrycy lub filmu?

A. ISO
B. ASA
C. GOST
D. DIN
Odpowiedź ISO jest prawidłowa, ponieważ ISO (International Organization for Standardization) jest międzynarodowym standardem określającym czułość matryc i filmów fotograficznych na światło. Wartości ISO wskazują, jak bardzo materiał wrażliwy na światło, jak film lub matryca cyfrowa, reaguje na oświetlenie. Wyższa wartość ISO oznacza większą czułość na światło, co umożliwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych. Na przykład, przy ustawieniu ISO 1600, aparat będzie w stanie uchwycić więcej detali w ciemnych scenach, podczas gdy przy ISO 100 lepsze wyniki uzyskamy w jasnym świetle dziennym. W praktyce, profesjonalni fotografowie często dostosowują wartość ISO w zależności od sytuacji – w słabym oświetleniu zwiększają czułość, aby uniknąć rozmycia obrazu, natomiast w jasnych warunkach obniżają ją, aby zminimalizować szumy. Warto podkreślić, że standard ISO jest powszechnie akceptowany w branży fotograficznej i stanowi kluczowy element w procesie tworzenia zdjęć, a jego znajomość jest istotnym narzędziem w rękach każdego fotografa.
Pytanie 7

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. blendę złotą
B. ekran odbijający
C. ekran dyfuzyjny
D. blendę srebrną
Stosowanie blend złotych i srebrnych oraz ekranów odbijających, choć popularne, nie jest optymalnym rozwiązaniem w sytuacji, gdy celem jest zmiękczenie ostrego światła słonecznego. Blenda złota wprowadza ciepły ton do zdjęcia, co może być korzystne w niektórych kontekstach, ale nie rozwiązuje problemu ostrego światła i cieni, które są szczególnie problematyczne w przypadku portretów. Z kolei blenda srebrna, choć efektywnie odbija światło, może wprowadzać zimne odcienie, co może być niepożądane w przypadku naturalnych portretów, które wymagają subtelnych tonów. Zastosowanie ekranu odbijającego również nie jest wystarczające, ponieważ w sytuacjach, gdy słońce świeci intensywnie, odbite światło może jedynie powiększyć problem cieni, zamiast go zniwelować. Często w praktyce można spotkać się z błędnym przekonaniem, że odbicie światła jest wystarczającym sposobem na uzyskanie pożądanego efektu, co jest mylne w kontekście fotografii plenerowej. Z tych powodów, w dobrze przygotowanej sesji zdjęciowej, zmiękczające właściwości ekranu dyfuzyjnego powinny być uznane za kluczowe, a nie metody oparte na odbiciu światła, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy estetyczne i techniczne w uzyskanych zdjęciach.
Pytanie 8

Pomiary padającego światła wykonuje się przy użyciu światłomierza, gdzie czujnik tego urządzenia

A. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła
B. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła
C. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu
D. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu
Prawidłowy pomiar światła wymaga zrozumienia, że różne sposoby ustawienia światłomierza oraz zastosowanie akcesoriów, takich jak dyfuzor, mają istotny wpływ na wyniki. Skierowanie czujnika światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła prowadzi do pomiaru intensywności tylko w jednym punkcie, co może być mylące, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie światło jest nierównomiernie rozłożone. Takie podejście zakłada, że źródło światła jest jednorodne, co w praktyce rzadko ma miejsce. Oprócz tego, skierowanie światłomierza w stronę obiektu, a nie źródła światła, sprawia, że pomiar koncentruje się na odbitym świetle, co może wprowadzić dodatkowe zniekształcenia i nieprawidłowe wartości. Ostatecznie, nieodpowiednie pomiary mogą prowadzić do błędnych decyzji w zakresie ustawień ekspozycji, co wpływa na jakość końcowego obrazu. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do zasad pomiaru światła i korzystać z dyfuzorów, które zapewniają pełniejsze i bardziej wiarygodne dane. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie fotografii czy filmowania.
Pytanie 9

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 25 ASA
B. 100 ASA
C. 1 600 ASA
D. 400 ASA
Czułość filmu negatywowego ma fundamentalne znaczenie w kontekście reprodukcji graficznej, a wybór niewłaściwego filmu może prowadzić do znacznych strat jakości. Odpowiedzi takie jak 400 ASA czy 1600 ASA wskazują na filmy o wysokiej czułości, które są bardziej odpowiednie do warunków słabego oświetlenia, ale nie sprawdzą się w przypadku reprodukcji szczegółowych zdjęć, które mają być powiększane. Filmy o większej czułości mają tendencję do wytwarzania większej ziarnistości, co w kontekście powiększeń może skutkować pogorszeniem klarowności i detali. W przypadku reprodukcji czarno-białej grafiki, kluczowe jest uzyskanie jak najczystszych przejść tonalnych, co wymaga użycia filmów o niskiej czułości. Wybór 100 ASA również nie jest idealny, ponieważ chociaż jest to niższa czułość niż 400 ASA, to nadal nie osiągnie tak wysokiej jakości jak 25 ASA. W praktyce, przy zbyt dużej czułości filmu, użytkownicy mogą zauważyć, że podczas powiększeń, obraz staje się nieostry, a detale tracą na wyrazistości. Podczas pracy nad reprodukcją artystycznych dzieł, niezwykle istotne jest przestrzeganie najlepszych praktyk i standardów branżowych, które sugerują stosowanie filmów o niskiej czułości, aby zapewnić jak najwyższy poziom jakości i szczegółowości w końcowym efekcie.
Pytanie 10

Jakie jest standardowe rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do publikacji w sieci?

A. 82 ppi
B. 300 ppi
C. 72 ppi
D. 150 ppi
W przypadku rozdzielczości 150 ppi, często mylnie przyjmuje się, że można jej używać do obrazów internetowych. Rozdzielczość ta jest stosunkowo wysoka i bardziej odpowiednia dla druku, gdzie detale mają kluczowe znaczenie. Wykorzystanie takiej rozdzielczości w Internecie może prowadzić do niepotrzebnego zwiększenia rozmiaru pliku, co negatywnie wpływa na czas ładowania strony. Warto zauważyć, że w dobie optymalizacji stron internetowych, nadmierna jakość obrazów może zaszkodzić, zamiast pomóc. Podobnie, odpowiedź 82 ppi również nie jest standardem w publikacjach internetowych. Choć wartości te są zbliżone do 72 ppi, to brak jest uzasadnienia dla ich stosowania, co może wprowadzać zamieszanie wśród projektantów. W kontekście rozdzielczości 300 ppi, warto podkreślić, że jest to typowa wartość dla druku, co sprawia, że nie ma zastosowania w mediach cyfrowych. Użycie tak wysokiej rozdzielczości na stronach internetowych nie tylko zwiększa czas ładowania, ale także powoduje nieefektywne wykorzystanie miejsca na serwerach. Właściwe podejście do rozdzielczości obrazów w Internecie polega na zrozumieniu, że 72 ppi to wystarczająca wartość dla wyświetlania zdjęć, co zostało potwierdzone przez badania i praktyki w zakresie web designu.
Pytanie 11

Jakim symbolem oznaczany jest w lustrzankach tryb robienia zdjęć z preselekcją przysłony?

A. P
B. Tv
C. A
D. M
Odpowiedzi P, Tv oraz M nie są poprawne, ponieważ w każdym z tych przypadków odnosimy się do różnych trybów pracy aparatu. Odpowiedź P oznacza tryb automatyczny, w którym aparat kontroluje zarówno przesłonę, jak i czas naświetlania, co ogranicza kreatywność fotografa w kontekście dostosowywania głębi ostrości. Fotografia polegająca na pełnej kontroli nad parametrami ekspozycji wymaga świadomego doboru wartości, co nie jest możliwe w trybie P. Odpowiedź Tv, czyli Time Value, wskazuje na tryb, w którym użytkownik ustawia czas naświetlania, a aparat dobiera odpowiednią wartość przesłony. Choć to niezwykle przydatne w fotografii sportowej czy przy uchwyceniu ruchu, nie daje kontroli nad głębią ostrości, co jest kluczowe w wielu sytuacjach. Odpowiedź M oznacza tryb manualny, którego użycie wymaga pełnej wiedzy na temat działania aparatu oraz umiejętności ustawienia zarówno przesłony, jak i czasu naświetlania. Choć jest to tryb umożliwiający największą kontrolę, nie odpowiada na pytanie dotyczące preselekcji przesłony. Wybór niewłaściwego trybu może prowadzić do trudności w uzyskaniu zamierzonego efektu wizualnego i niskiej jakości zdjęć. Właściwe zrozumienie trybów pracy aparatu i ich zastosowań jest kluczowe dla każdego fotografa, aby móc skutecznie i efektywnie realizować swoje artystyczne wizje.
Pytanie 12

Który z elementów aparatu fotograficznego pozwala na odsłonięcie, a następnie ponowne zasłonięcie materiału światłoczułego lub przetwornika optoelektronicznego w celu uzyskania odpowiedniej ekspozycji?

A. Matówka
B. Przesłona
C. Samowyzwalacz
D. Migawka
Migawka jest kluczowym elementem aparatu fotograficznego, który odpowiada za kontrolowanie czasu, przez jaki materiał światłoczuły lub przetwornik optoelektroniczny jest wystawiony na działanie światła. Jej główną funkcją jest odsłanianie i zasłanianie matrycy podczas wykonywania zdjęcia, co bezpośrednio wpływa na ekspozycję obrazu. Dzięki regulacji czasu otwarcia migawki, fotograf może decydować o tym, jak dużo światła dostanie się do aparatu. Przykładowo, w jasnych warunkach oświetleniowych zaleca się użycie krótszych czasów otwarcia migawki, aby uniknąć prześwietlenia zdjęcia. W praktyce, migawki mogą mieć różne mechanizmy działania, takie jak migawki centralne, które otwierają się jednocześnie w całej klatce, oraz migawki szczelinowe, które przesuwają się przez matrycę. Wiedza na temat funkcji migawki jest niezbędna dla każdego fotografa, aby skutecznie kontrolować ekspozycję oraz uzyskać zamierzony efekt artystyczny w swoich zdjęciach.
Pytanie 13

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Standardowy z nasadką multiplikującą
B. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim
C. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą
D. Standardowy z pierścieniem pośrednim
Wybór standardowego obiektywu z nasadką multiplikującą, długoogniskowego z nasadką multiplikującą oraz długoogniskowego z mieszkiem pośrednim nie jest odpowiedni do uzyskania skali odwzorowania 5:1, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje ograniczenia i specyfikę zastosowania. Nasadka multiplikująca zwiększa ogniskową obiektywu, co może skutkować lepszym oddaleniem od obiektu, ale jednocześnie obniża jakość obrazu poprzez wprowadzenie aberracji oraz zmniejszenie jasności, co nie jest zalecane przy fotografii makro. Długoogniskowy obiektyw z nasadką multiplikującą, choć wydaje się kuszącą opcją dla osiągnięcia większego powiększenia, w rzeczywistości powoduje problemy z głębią ostrości i może utrudniać ustawienie ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Z kolei długoogniskowy obiektyw z mieszkiem pośrednim może być użyty do uzyskania powiększeń, ale jego konstrukcja nie sprzyja łatwej manipulacji i często wymaga większej stabilizacji, co w praktyce może być trudne do zrealizowania. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każde powiększenie uzyskane za pomocą odpowiednich akcesoriów da pożądany efekt wizualny, co w rzeczywistości wymaga dokładnego dostosowania do specyfiki obiektu oraz warunków oświetleniowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich wpływu na jakość uzyskiwanego obrazu.
Pytanie 14

Materiał fotograficzny przeznaczony do robienia zdjęć w podczerwieni powinien być wrażliwy na promieniowanie o długości fali

A. zawartej w zakresie 500-600 nm
B. większej od 700 nm
C. mniejszej od 400 nm
D. zawartej w zakresie 400-500 nm
Materiał fotograficzny nie może być uczulony na promieniowanie zawarte w przedziałach 400-500 nm, 500-600 nm ani mniejszymi od 400 nm, ponieważ te zakresy fal należą do widma światła widzialnego. Odpowiedzi te sugerują, że materiały te reagują na promieniowanie, które jest dobrze widoczne dla ludzkiego oka, co jest niezgodne z zasadami fotografii w podczerwieni. W praktyce, fotografowanie w tych zakresach nie pozwoli na uchwycenie informacji, które są obecne tylko w podczerwieni. Przy wyborze materiałów fotograficznych istotne jest zrozumienie, że każdy zakres fal elektromagnetycznych ma swoje unikalne właściwości. Na przykład, fale o długości fali 400-500 nm odpowiadają za niebieskie i zielone światło, natomiast 500-600 nm obejmują zielenie i żółcie. Procesy detekcji w tych zakresach są zupełnie inne niż w zakresie powyżej 700 nm, gdzie mamy do czynienia z promieniowaniem podczerwonym. Typowym błędem myślowym jest mylenie widma światła widzialnego z podczerwonym. W fotografii, aby uzyskać obrazy oparte na podczerwieni, należy używać specjalnych filtrów i materiałów, które są zaprojektowane do detekcji fal elektromagnetycznych w tym zakresie, co wyraźnie podkreśla konieczność właściwego doboru urządzeń oraz niezbędnych akcesoriów w procesie fotograficznym.
Pytanie 15

Nieprawidłowość optyczna obiektywu, przejawiająca się w przyciemnieniu lub rozjaśnieniu rogów kadru, to

A. koma
B. winietowanie
C. krzywizna pola
D. dystorsja
Winietowanie to wada optyczna, która objawia się przyciemnieniem lub rozjaśnieniem rogów kadru obrazu. Zjawisko to występuje najczęściej w przypadku obiektywów o dużych przysłonach, gdzie może być bardziej zauważalne, ponieważ krawędzie kadru doświadczają większej straty światła. Winietowanie może występować w różnych formach, takich jak naturalne winietowanie, które wynika z konstrukcji obiektywu, lub winietowanie spowodowane użyciem filtrów lub osłon. W praktyce fotografowie mogą spotkać winietowanie w obiektywach szerokokątnych lub w przypadku użycia obiektywów z dużą przysłoną na pełnej klatce, co może prowadzić do niepożądanych efektów w kompozycji zdjęcia. Aby zminimalizować wpływ winietowania, można zastosować techniki postprodukcji, takie jak korekcja winietowania w programach do edycji zdjęć. Dobrą praktyką jest również testowanie obiektywów w różnych warunkach oświetleniowych, aby zrozumieć, jak winietowanie wpływa na uzyskiwane obrazy i kiedy może być akceptowalne lub pożądane dla artystycznych efektów.
Pytanie 16

Na jakim nośniku danych można zapisać plik o rozmiarze 20 GB?

A. HD DVD
B. DVD-RW
C. CD-RW
D. DVD
HD DVD to format optyczny, który został zaprojektowany z myślą o przechowywaniu dużych ilości danych, co czyni go idealnym nośnikiem do zapisywania plików o wielkości 20 GB. Standard HD DVD pozwala na zapis do 30 GB danych na pojedynczej warstwie, a nawet do 51 GB na nośnikach dwuwarstwowych, co zdecydowanie przewyższa wymagania dotyczące przechowywania pliku tej wielkości. HD DVD był wykorzystywany głównie do przechowywania filmów w wysokiej rozdzielczości, gier oraz innych aplikacji multimedialnych. Jego wprowadzenie na rynek miało miejsce w czasach, gdy technologia DVD była już ustabilizowana, a zapotrzebowanie na wyższe pojemności danych rosyjską znaczenie. Z perspektywy branżowej, HD DVD jest doskonałym przykładem ewolucji nośników optycznych, które musiały dostosować się do rosnących potrzeb użytkowników, w tym standardów takich jak Blu-ray, które ostatecznie przejęły dominację na rynku. Dlatego wybór HD DVD jako nośnika dla pliku o wielkości 20 GB jest całkowicie uzasadniony i zgodny z obowiązującymi standardami.
Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

W aparatach fotograficznych oznaczenie S (Tv) odnosi się do trybu

A. manualnego
B. automatyki z preselekcją przysłony
C. automatyki programowej
D. automatyki z preselekcją czasu
Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia, jak działają różne tryby fotografowania w aparatach. Tryb automatyki programowej oznacza, że aparat automatycznie dobiera zarówno czas naświetlania, jak i wartości przysłony, co nie daje fotografowi możliwości kontroli nad jednym z tych aspektów. Użycie tego trybu może być korzystne w sytuacjach, gdy nie ma czasu na manualne ustawienia, ale ogranicza kreatywność i praktykę w nauce o ekspozycji. Z kolei tryb manualny wymaga pełnej kontroli nad wszystkimi ustawieniami, co nie zawsze jest praktyczne, zwłaszcza dla początkujących fotografów. Wybór automatyki z preselekcją przysłony z kolei oznacza, że fotograficy ustalają wartość przysłony, a aparat automatycznie dobiera czas naświetlania. To podejście jest przydatne w sytuacjach, gdzie kontrola nad głębią ostrości jest kluczowa, ale nie pozwala na precyzyjne kontrolowanie szybkości działania migawki. W praktyce, dobór odpowiedniego trybu powinien być świadomy i dostosowany do konkretnej sytuacji fotograficznej, co wymaga zrozumienia różnic między tymi trybami i umiejętności ich wykorzystania w praktyce.
Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Naświetlenie materiału światłoczułego uzależnione jest od

A. wartości przysłony i długości naświetlania
B. typy aparatu fotograficznego
C. formatu zapisu obrazu
D. użycia telekonwertera
W fotografii ważne jest, ile światła pada na materiał światłoczuły, na przykład na film czy sensor. Zależy to głównie od przysłony i czasu naświetlania. Przysłona to ta mała dziurka w obiektywie – im mniejsza liczba f, tym więcej światła wpada do aparatu. Przykładowo, przysłona f/2.8 wpuszcza znacznie więcej światła niż f/8. Czas naświetlania mówi nam, jak długo światło pada na sensor. Krótszy czas (np. 1/1000 s) ogranicza naświetlenie, co jest przydatne, gdy chcemy uchwycić coś w ruchu, jak na przykład w sportowej fotografii. Tam często używa się małej przysłony i krótkiego czasu, żeby zdjęcia były ostre. Dobrze jest wiedzieć, że te dwa parametry są kluczowe w kontrolowaniu ekspozycji. Dzięki nim można uzyskać różne efekty artystyczne oraz dobrze naświetlone zdjęcia.
Pytanie 22

Kiedy planujesz robić zdjęcia z widokiem na odległe obiekty, co powinieneś przygotować?

A. soczewkę Fresnela
B. teleobiektyw
C. obiektyw szerokokątny
D. mieszek
Mieszek, obiektyw szerokokątny i soczewka Fresnela to wszystkie elementy optyczne, które w określonych sytuacjach mogą być użyteczne, jednak nie są odpowiednie do fotografowania odległych obiektów w sposób przewidziany w tym pytaniu. Mieszek, często wykorzystywany w fotografii makro lub przy fotografii produktowej, pozwala na precyzyjne ustawienie ostrości na bardzo bliskich obiektach, co czyni go mało funkcjonalnym w kontekście oddalonych scen. Użycie mieszków do fotografii dalekozasięgowej prowadziłoby do znacznych trudności w uzyskaniu stabilnych, wyraźnych zdjęć. Obiektyw szerokokątny, z drugiej strony, jest przystosowany do uchwycenia szerokiego pola widzenia, co sprawia, że odległe obiekty mogą wydawać się mniejsze i bardziej rozmyte, a także wprowadzać zniekształcenia perspektywy. W przypadku fotografii krajobrazowej czy architektonicznej lepiej sprawdzi się, ale nie w kontekście uchwycenia detali odległych obiektów. Soczewka Fresnela, będąca specjalnym typem soczewki, jest stosunkowo rzadko używana w tradycyjnej fotografii. Jej zastosowanie obejmuje głównie dziedziny związane z optyką i iluminacją, a nie z rejestrowaniem obrazów z dużą szczegółowością. Wybór niewłaściwego sprzętu może prowadzić do nieudanych ujęć, co podkreśla znaczenie odpowiedniego doboru narzędzi fotograficznych do zamierzonych efektów i celów artystycznych.
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Który parametr obiektywu decyduje o maksymalnej ilości światła, jaka może przez niego przejść?

A. Liczba soczewek
B. Długość ogniskowej
C. Średnica filtra
D. Jasność (minimalna wartość przysłony)
Jasność obiektywu, określana jako minimalna wartość przysłony (f-stop), jest kluczowym parametrem decydującym o maksymalnej ilości światła, jaka może przejść przez obiektyw. Im mniejsza wartość f-stop, tym większa średnica otworu przysłony, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. To z kolei wpływa na możliwości fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia czy w pomieszczeniach przy słabym świetle. Przykładowo, obiektyw o jasności f/1.4 pozwoli uzyskać wyraźniejsze i jaśniejsze zdjęcia w takich warunkach w porównaniu z obiektywem o jasności f/4. Dodatkowo, większa jasność obiektywu zapewnia lepszą kontrolę nad głębią ostrości, co jest przydatne w portretach czy fotografii artystycznej. W standardach branżowych i w praktyce fotograficznej, obiektywy o większej jasności są często droższe, ale ich wartość w kontekście jakości zdjęć i możliwości artystycznych jest nieoceniona.
Pytanie 25

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Corel Photo-Paint
B. Adobe InDesign
C. Adobe Gamma
D. Corel Draw
Wybór takich programów jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Corel Photo-Paint, jeśli chodzi o kalibrację monitora, to trochę nietrafiony pomysł. Corel Draw i Adobe InDesign głównie służą do projektowania i układania publikacji, a nie do ustawiania monitora. Możesz myśleć, że one pomogą w zarządzaniu kolorami, ale w rzeczywistości zajmują się głównie layoutem i grafiką. Corel Photo-Paint to też narzędzie do edytowania zdjęć, ale nie ma opcji kalibracji monitora. Często ludzie mylą zarządzanie kolorami z kalibracją, co może prowadzić do złych wyborów. Kalibracja to coś, co wymaga specjalistycznych programów jak Adobe Gamma, które zostały stworzone, żeby precyzyjnie dostosować ustawienia wyświetlania. Często występuje błąd myślenia, że programy do edycji graficznej wystarczą do poprawnego odwzorowania kolorów, co kończy się tym, że materiały do druku są źle przygotowane. Ważne jest, żeby rozumieć różnice między tymi funkcjami, jeśli chcemy uzyskać dobre rezultaty w obróbce zdjęć.
Pytanie 26

Numer 135 umieszczony na opakowaniu materiału fotograficznego odnosi się do

A. błony arkuszowej
B. materiału miniaturowego
C. błony zwojowej
D. materiału małoobrazkowego
Wybór odpowiedzi dotyczących błony arkuszowej, błony zwojowej oraz materiału miniaturowego wskazuje na nieporozumienia związane z klasyfikacją i zastosowaniem różnych typów materiałów zdjęciowych. Błona arkuszowa, zazwyczaj w formie większych arkuszy, stosowana jest w fotografii dużego formatu, co wprowadza w błąd w kontekście oznaczenia 135, które dotyczy standardowego formatu małoobrazkowego. Z kolei błona zwojowa, chociaż używana w fotografii, nie jest tożsama z materiałem małoobrazkowym, ponieważ odnosi się do filmów używanych w systemach o innej konstrukcji, co sprawia, że oznaczenie 135 staje się mylące. Materiał miniaturowy, często związany z mniejszymi formatami, również nie ma bezpośredniego odniesienia do tej specyfikacji. Typowe błędy myślowe w tej kwestii obejmują mylenie typów filmów i ich zastosowań oraz niewłaściwe łączenie technologii z różnymi formatami. Warto zrozumieć, że każdy typ filmu ma swoje unikalne cechy, które odpowiadają różnym potrzebom fotografów, a znajomość tych różnic jest kluczowa dla właściwego doboru materiałów do konkretnych projektów fotograficznych.
Pytanie 27

W fotografii portretowej do uzyskania efektu miękko rysującego oświetlenia stosuje się

A. duże źródło światła rozproszonego
B. małe źródło światła kierunkowego
C. silne oświetlenie konturowe
D. oświetlenie punktowe z góry
Duże źródło światła rozproszonego jest kluczowe w uzyskaniu efektu miękko rysującego oświetlenia w fotografii portretowej. Takie źródło, na przykład softbox lub parasolka, rozprasza światło, co skutkuje delikatnymi cieniami i łagodnymi przejściami tonalnymi na twarzy modela. Używając dużego źródła światła, możemy zminimalizować ostre cienie, które często pojawiają się przy użyciu mniejszych źródeł. W praktyce, gdy fotografujemy portret, warto ustawić softbox w odpowiedniej odległości od modela, aby uzyskać idealne rozproszenie. Warto również pamiętać o kącie padania światła, który wpływa na charakterystykę cieni. W branży fotograficznej stosuje się tę technikę, aby uzyskać naturalny, przyjemny efekt, który podkreśla urodę i charakter osoby. Dodatkowo, rozproszone światło dobrze współpracuje z różnymi typami skóry, co sprawia, że portrety wyglądają bardziej naturalnie i świeżo. Dlatego duże źródło światła rozproszonego jest preferowane w profesjonalnych sesjach zdjęciowych.
Pytanie 28

Do wykonania zdjęcia z efektem malowania światłem należy zastosować

A. długi czas naświetlania i statyw
B. krótki czas naświetlania i lampa błyskowa
C. średni czas naświetlania i silne oświetlenie
D. bardzo krótki czas naświetlania i niskie ISO
Aby uzyskać efekt malowania światłem w fotografii, kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania oraz użycie statywu. Długi czas naświetlania pozwala na rejestrację ruchu źródła światła, co jest fundamentalne dla tego efektu. Przykładem może być sytuacja, gdy fotografujesz przy ciemnym tle i używasz latarki do tworzenia wzorów czy napisów w powietrzu. Bez statywu zdjęcie mogłoby wyjść rozmyte, ponieważ każdy ruch aparatu w czasie naświetlania spowodowałby nieostrość. Dobre praktyki w zakresie malowania światłem obejmują też stosowanie niskiego ISO, co minimalizuje szumy w obrazie. Warto pamiętać, że efekty malowania światłem są często wykorzystywane w fotografii artystycznej oraz reklamowej, co zwiększa atrakcyjność wizualną i przyciąga uwagę odbiorców. Dobrze jest też przeprowadzić kilka prób, by znaleźć optymalne ustawienia aparatu.
Pytanie 29

Technika reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego transferu obrazu na materiał, określana jest jako

A. holografią
B. kserografią
C. solaryzacją
D. izohelią
Kserografia jest nowoczesną metodą reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego przenoszenia obrazu na podłoże, najczęściej papier. Proces ten polega na naładowaniu elektrycznym bębna światłoczułego, który następnie naświetlany jest obrazem. Naładowane miejsca przyciągają toner, który jest następnie przenoszony na papier. Kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych, oferując efektywne i szybkie kopiowanie dokumentów. Warto wspomnieć, że kserografia jest fundamentalną technologią w dziedzinie druku cyfrowego, a jej zastosowanie obejmuje nie tylko standardowe kopiowanie, ale także drukowanie zdjęć, dokumentów oraz materiałów marketingowych. Dzięki kserografii możliwe jest również tworzenie wydruków w różnych formatach oraz kolorach, co czyni ją niezwykle wszechstronnym narzędziem w codziennej pracy z dokumentami. Kserografia wyróżnia się również efektywnością kosztową, szczególnie przy dużych nakładach.
Pytanie 30

Sensor typu Four Thirds w porównaniu do pełnej klatki (FF) charakteryzuje się

A. większą głębią ostrości przy tej samej przysłonie
B. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie megapikseli
C. mniejszymi szumami przy długich czasach naświetlania
D. lepszym odwzorowaniem szczegółów przy wysokim ISO
Koncepcje zawarte w pozostałych odpowiedziach są nieprawidłowe, ponieważ opierają się na mylnym zrozumieniu różnic między różnymi formatami sensorów. Stwierdzenie, że sensor Four Thirds ma lepsze odwzorowanie szczegółów przy wysokim ISO niż pełna klatka, jest błędne. W rzeczywistości, sensory pełnoklatkowe z reguły radzą sobie lepiej w trudnych warunkach oświetleniowych, oferując wyższą jakość obrazu i mniejsze szumy. Jest to spowodowane większą powierzchnią sensora, co pozwala na zbieranie większej ilości światła. Ponadto, mówi się o wyższej rozdzielczości sensora przy tej samej liczbie megapikseli. W praktyce, sensor pełnoklatkowy, mimo że ma tę samą liczba megapikseli, ma większe piksele, co prowadzi do lepszego odwzorowania detalów. Kolejny aspekt to szumy przy długich czasach naświetlania. Sensor Four Thirds, z uwagi na swoją konstrukcję, ma tendencję do generowania większych szumów w porównaniu do sensorów pełnoklatkowych. Wszystkie te aspekty wskazują, że przy wyborze sprzętu fotograficznego nie można kierować się tylko liczbami, ale również zrozumieniem, jak różne formaty sensora wpływają na zachowanie się obrazu w różnych warunkach. Dla fotografów kluczowe jest zrozumienie, że wybór sensora powinien być uzależniony od ich indywidualnych potrzeb i stylu pracy.
Pytanie 31

Oświetlenie w stylu Rembrandta sugeruje, że na portrecie modela

A. widać cienie pod oczami
B. obie strony twarzy są równomiernie oświetlone
C. na policzku można dostrzec światło w kształcie trójkąta
D. na twarzy nie występują żadne cienie
Oświetlenie rembrandtowskie to technika oświetleniowa, która charakteryzuje się tworzeniem na twarzy modela charakterystycznego trójkątnego obszaru światła, zazwyczaj na policzku. To oświetlenie uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła światła pod kątem około 45 stopni względem modela, co pozwala na uzyskanie głębi i wymiaru w portrecie. Dobrą praktyką w fotografii portretowej jest stosowanie tej techniki do podkreślenia rysów twarzy oraz nadania jej bardziej dramatycznego wyglądu. Oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w fotografii studyjnej, jak również w warunkach naturalnych, gdzie można wykorzystać światło słoneczne. Zastosowanie tej techniki daje wrażenie trójwymiarowości i jest zgodne z zasadami klasycznej kompozycji, które podkreślają walory estetyczne portretu. Przykłady zastosowania można zobaczyć w pracach takich artystów jak Rembrandt van Rijn, po którym technika ta została nazwana, ale również w nowoczesnej fotografii, gdzie jest ceniona za swoje walory estetyczne oraz emocjonalne.
Pytanie 32

Standard metadanych IPTC w fotografii służy do

A. kodowania informacji o parametrach ekspozycji
B. przechowywania informacji o autorze, prawach autorskich i opisie zdjęcia
C. zapisywania danych GPS o miejscu wykonania zdjęcia
D. przechowywania ustawień balansu bieli
Standard metadanych IPTC (International Press Telecommunications Council) w fotografii jest kluczowym narzędziem do przechowywania informacji, które są niezbędne dla identyfikacji autorstwa, praw autorskich oraz opisu zdjęcia. IPTC definiuje zestaw pól, w których można umieścić dane takie jak imię i nazwisko autora, informacje o prawach autorskich oraz krótki opis lub tytuł zdjęcia. Przykładowo, w przypadku zdjęcia prasowego, odpowiednie wypełnienie tych metadanych pozwala na łatwe zidentyfikowanie autora, co jest szczególnie ważne w kontekście ochrony praw autorskich oraz przy poszukiwaniach zdjęć przez redakcje. Dobrze wypełnione metadane IPTC mogą także pomóc w optymalizacji zdjęć w wyszukiwarkach oraz w archiwizacji, co jest istotne dla profesjonalnych fotografów i agencji fotograficznych. Prawidłowe użycie standardu IPTC jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co pozwala na sprawniejsze zarządzanie zbiorami zdjęć.
Pytanie 33

Sekwencja z rosnącymi wartościami numerycznymi dla każdego korpusu obiektywu wskazuje na liczbę

A. soczewek w obiektywie
B. przysłony
C. soczewek asferycznych
D. powłok przeciwodblaskowych na soczewkach
Ciąg o wzrastających wartościach liczbowych na każdym korpusie obiektywu odnosi się do przysłony, która jest kluczowym elementem wpływającym na ilość światła wpadającego do aparatu. Przysłona jest regulowana w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4, f/5.6), gdzie niższe wartości oznaczają większe otwarcie przysłony i więcej światła, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Wzrost wartości f-stop oznacza mniejsze otwarcie przysłony, co pozwala na większą głębię ostrości, co jest istotne w fotografii krajobrazowej lub portretowej. Użycie przysłony w odpowiednich wartościach jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych, takich jak bokeh czy kontrola nad ostrością tła. Zrozumienie funkcji przysłony i jej wpływu na ekspozycję oraz głębię ostrości jest podstawą dla każdego fotografa. Warto również zaznaczyć, że dobór przysłony jest istotnym zagadnieniem w kontekście ekspozycji, które powinno być zgodne z zasadami triady ekspozycji, gdzie przysłona, czas naświetlania i czułość ISO współdziałają w celu uzyskania optymalnego rezultatu.
Pytanie 34

Aby uzyskać na fotografii efekt "zamrożenia ruchu" szybko poruszającego się pojazdu, należy ustawić czas naświetlania na wartość

A. 1/500 s
B. 1/80 s
C. 1/15 s
D. 1/30 s
Jak wybierzesz dłuższy czas naświetlania, jak 1/15 s, 1/30 s czy 1/80 s, to pojawią się poważne problemy z rozmyciem obrazu. To szczególnie widać, gdy rejestrujesz szybko poruszające się obiekty, jak samochody. Takie czasy naświetlania są za długie, żeby uchwycić detale w ostrości. Przy tych ustawieniach obraz będzie rozmazany, bo ruch obiektu podczas naświetlania przekracza możliwości aparatu. W sumie to mit, że dłuższy czas naświetlania doda dynamiki zdjęciu. W rzeczywistości, traci się szczegóły i ostrość. Zamiast tego, dla uzyskania efektu zamrożenia ruchu, lepiej postawić na krótkie czasy ekspozycji. Profesjonaliści często korzystają z czasów w zakresie od 1/250 s do 1/2000 s, w zależności od tego, jak szybko porusza się obiekt. To pokazuje, jak ważne jest precyzyjne dopasowanie parametrów do sytuacji.
Pytanie 35

Grafika wektorowa jest przechowywana w postaci informacji o

A. liniaturach
B. krzywych matematycznych
C. krążkach rozproszenia
D. pikselach
Często można spotkać pomyłki między grafiką rastrową a wektorową. Grafika rastrowa to tak naprawdę siatka pikseli, co oznacza, że każda część obrazu to punkt. Jak powiększamy taki obrazek, to niestety jakość leci w dół, bo te piksele się rozciągają. Zdarza się, że projektanci używają rastrowych obrazów tam, gdzie lepiej sprawdziłaby się wektorowa, co prowadzi do średnich efektów. Liniatury to temat, który często pojawia się w kontekście grafiki rastrowej, ale w wektorowej to nie tak działa. A krążki rozproszenia? To bardziej sprawa optyki niż grafiki wektorowej. Zrozumienie roli krzywych matematycznych to klucz do tworzenia dobrej grafiki wektorowej, bo dzięki temu możemy dokładnie definiować kształty bez obawy o jakość. Wiedza o różnicach między tymi dwoma rodzajami grafiki to podstawa w projektowaniu, żeby końcowy efekt był naprawdę estetyczny i technicznie poprawny.
Pytanie 36

System stykowania matrycy cyfrowymi filtrami barwnymi, umożliwiający rejestrację kolorowego obrazu, to

A. filtr Bayera
B. sensor BSI
C. matryca CFA
D. filtr polaryzacyjny
Wybór filtrów polaryzacyjnych jest niewłaściwy, ponieważ ich głównym celem jest redukcja refleksji i zwiększenie kontrastu, a nie rejestracja kolorów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie eliminacji niepożądanych odblasków z powierzchni, takich jak woda czy szkło, a jego zastosowanie w fotografii ma na celu poprawę jakości obrazu w sytuacjach, gdzie światło odbija się w sposób niekorzystny dla przedstawiania detali i kolorów. W kontekście rejestracji kolorowego obrazu, jest to podejście, które nie dostarcza informacji o kolorze, co czyni je nieadekwatnym w przypadku podanego pytania. Matryca CFA (Color Filter Array) jest terminem ogólnym dla wszelkich matryc filtrów kolorowych, w tym filtrów Bayera, ale sama w sobie nie jest technologią, która rejestruje kolorowy obraz. Natomiast sensor BSI (Backside Illuminated) odnosi się do konstrukcji sensorów, które pozwalają na lepsze zbieranie światła, co może poprawić jakość obrazu, ale również nie jest bezpośrednio związany z rejestracją kolorów przy użyciu filtrów. Wybór błędny może wynikać z mylnego założenia, że inne technologie matrycowe lub ich modyfikacje zastępują podstawowy filtr Bayera, który pozostaje kluczowym rozwiązaniem w obrazowaniu kolorowym. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla każdego, kto pragnie zgłębić temat technologii obrazowania w aparatach i kamerach.
Pytanie 37

Technika fotograficzna luminography (luminografia) polega na

A. wykorzystaniu specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach
B. fotografowaniu obiektów emitujących światło w zakresie UV
C. rejestrowaniu śladów światła poruszającego się w ciemności przy długim czasie ekspozycji
D. wykonywaniu zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600
Wybór odpowiedzi, która odnosi się do wykonywania zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600, jest mylący. Wysokie wartości ISO są często stosowane w sytuacjach niskiego oświetlenia, ale nie są one związane z techniką luminografii. Fotografowanie z wysokim ISO skutkuje większym szumem na zdjęciach, co ogranicza ich jakość. Technika luminografii polega na rejestrowaniu ruchu światła, a nie na zwiększaniu czułości sensora. Dodatkowo, fotografia obiektów emitujących światło w zakresie UV oraz użycie specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach to również nieporozumienia. Chociaż mogą one być interesującymi technikami w fotografii, nie są one związane z luminografią. W przypadku obiektów emitujących światło w zakresie UV, mamy do czynienia z zupełnie inną dziedziną, często wykorzystywaną w naukach biomedycznych czy inspekcji materiałowej. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych technik fotograficznych, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie ich zastosowań i efektów. Zrozumienie specyfiki każdej z technik jest niezbędne do ich skutecznego stosowania.
Pytanie 38

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10x15 cm, powinno się wykorzystać

A. aparat wielkoformatowy
B. kolumnę reprodukcyjną
C. skaner
D. kopiarkę stykową
Wybór skanera jako narzędzia do wykonywania pozytywów z negatywów 10x15 cm może wydawać się na pierwszy rzut oka uzasadniony, jednak w kontekście dokładności odwzorowania i jakości końcowego produktu, nie jest to optymalne rozwiązanie. Skanery, chociaż bardzo użyteczne w cyfrowym przetwarzaniu obrazu, wprowadzą dodatkowy etap w procesie reprodukcji. Skanowanie negatywu, a następnie drukowanie na materiale światłoczułym, może prowadzić do utraty detali oraz zmiany kolorystyki, co jest niepożądane w przypadku reprodukcji artystycznej. Ponadto, aparat wielkoformatowy, mimo że może wykonać zdjęcia na dużą skalę, nie jest dedykowany do reprodukcji pozytywów z negatywów, co czyni go nieodpowiednim w tym kontekście. Kolumna reprodukcyjna, będąca narzędziem do kopiowania dzieł sztuki, również nie jest w stanie zapewnić odwzorowania 1:1 w tak małych formatach jak 10x15 cm; jej zastosowanie jest bardziej związane z większymi formatami oraz specyficznymi technikami sztuki wizualnej. Zrozumienie zasad reprodukcji w kontekście jakości obrazu oraz specyfiki narzędzi jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów, a wybór niewłaściwego sprzętu może prowadzić do rozczarowujących rezultatów i nieosiągnięcia zamierzonego celu. W branży fotograficznej oraz artystycznej, gdzie precyzja jest kluczowa, istotne jest stosowanie odpowiednich technologii, które umożliwiają najwyższą jakość reprodukcji.
Pytanie 39

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. nocą
B. w południe
C. po południu
D. o świcie
Odpowiedzi o świcie, po południu i w południe są nie do końca dobre, bo nie pasują do warunków oświetleniowych, jakie dają te ustawienia aparatu. Fotografia o świcie zazwyczaj ma mniej światła niż w ciągu dnia, więc te parametry jak f/1.2, ISO 1400 czy 30 sekund to trochę przesada jak na poranek. Te wartości w zasadzie dotyczą nocy i bardzo słabego światła. Używanie przysłony f/1.2 w dzień, powiedzmy w południe, mogłoby prowadzić do prześwietlenia zdjęcia. Czas naświetlania 30 sekund z kolei sprawiłby, że zdjęcie byłoby rozmyte, co w dziennej fotografii to nie jest to, co chcemy. Ważne jest, żeby odpowiednio dobierać ustawienia aparatu, bo błędy w tym zakresie mogą skutkować nieudanymi zdjęciami. Rozumienie, jak działa przysłona, ISO i czas ekspozycji, ma ogromne znaczenie w fotografii, a praktykowanie różnych warunków oświetleniowych pomaga podnieść swoje umiejętności.
Pytanie 40

Aby poprawić kontrast obrazu na papierze wielogradacyjnym, należy przy kopiowaniu negatywu czarno-białego zastosować filtr w odcieniu

A. żółtym
B. niebieskozielonym
C. purpurowym
D. czerwonym
Wybór filtrów czerwonego, niebieskozielonego i żółtego nie jest najlepszy, jeśli chodzi o zwiększanie kontrastu na papierze wielogradacyjnym. Filtr czerwony wprawdzie może zmieniać tonację, ale nie podkreśla szczegółów w ciemnych miejscach, bo nie blokuje wystarczająco zielonego światła, które jest ważne do wydobycia detali. A filtr niebieskozielony to już w ogóle nic nie daje; tylko osłabia ciepłe tonacje, nie poprawiając kontrastu. Żółty filtr z kolei może ocieplić obraz, ale nie da dobrego efektu w kwestii kontrastu, bo także nie skutecznie eliminuje zielonego światła. W praktyce, wybierając filtr do druku, warto wiedzieć, że każdy filtr ma swoje unikalne właściwości, które wpływają na końcowy efekt. Zrozumienie tych zasad może pomóc uniknąć błędów myślowych, jak niewłaściwe przypisywanie filtrów do oczekiwań wizualnych. Klucz do udanego druku to przemyślane podejście i znajomość właściwości filtrów w fotografii czarno-białej.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej