Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 8 maja 2025 09:35
Data zakończenia: 8 maja 2025 09:57

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Sous vide to metoda obróbki termicznej wykorzystywana do przygotowywania potraw

A. smażonych

B. duszonych

C. gotowanych

D. pieczonych

Smażenie, pieczenie i duszenie to techniki, które różnią się od gotowania sous vide, zarówno pod względem sposobu obróbki cieplnej, jak i efektów, jakie można uzyskać. Smażenie polega na krótkotrwałej obróbce w wysokiej temperaturze, co prowadzi do szybkiego odparowywania wody i powstawania chrupiącej skórki, ale może skutkować utratą cennych składników odżywczych. Pieczenie wymaga wyższych temperatur i zazwyczaj bardziej suchego środowiska, co nie sprzyja zachowaniu naturalnych soków żywności. Z kolei duszenie to technika, która często wiąże się z długim gotowaniem w niewielkiej ilości płynu, co może prowadzić do rozpadania się delikatniejszych składników, a tym samym utraty ich struktury i smaku. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można pomylić metody obróbki cieplnej z uwagi na różnice w stosowanych temperaturach i czasach gotowania. Technikę sous vide charakteryzuje precyzyjna kontrola temperatury oraz długi czas gotowania, co odróżnia ją od powyższych metod. Brak zrozumienia tych różnic może prowadzić do błędnych wniosków na temat odpowiedniości danej techniki w kontekście osiągania pożądanych rezultatów kulinarnych.

Pytanie 2

Jakia jest zalecana temperatura do przechowywania lodów śmietankowych?

A. 0°C

B. - 4°C

C. 4°C

D. -18°C

Optymalna temperatura przechowywania lodów śmietankowych wynosi -18°C, co jest zgodne z wytycznymi wielu organizacji zajmujących się bezpieczeństwem żywności, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) i lokalne inspektoraty sanitarno-epidemiologiczne. W tej temperaturze lody są w stanie zachować swoją jakość, smak oraz teksturę przez dłuższy czas. Lody przechowywane w cieplejszej temperaturze mogą tracić swoje walory sensoryczne, a także stają się podatne na rozwój mikroorganizmów, co może prowadzić do problemów zdrowotnych. Dla przemysłu spożywczego, utrzymanie odpowiedniej temperatury przechowywania jest kluczowe nie tylko dla jakości produktu, ale również dla przestrzegania norm sanitarnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest monitorowanie temperatury w chłodniach, które może być realizowane za pomocą profesjonalnych systemów monitorowania, co zapewnia, że lody są zawsze przechowywane w idealnych warunkach.

Pytanie 3

Przygotowując zupę, po zakończeniu wstępnej obróbki surowców i zagotowaniu bulionu, należy wykonać kolejno

A. dodać główny składnik, przyprawić do smaku i podprawić zupę

B. podprawić zupę, dodać główny składnik i przyprawić do smaku

C. podprawić zupę, przyprawić do smaku i dodać główny składnik

D. dodać główny składnik, podprawić zupę i przyprawić do smaku

Jak spojrzymy na inne odpowiedzi, to widać, że niektóre z nich są trochę... no, mylące. Na przykład, dodanie głównego składnika przed podprawieniem zupy i przyprawieniem jej do smaku to nie jest najlepszy pomysł. Tak naprawdę, jak najpierw wrzucisz przyprawy, a dopiero potem główny składnik, to może się okazać, że przyprawy nie zadziałają jak powinny. Przyprawy muszą mieć chwilę, żeby połączyć się z resztą. A kiedy podprawisz zupę, zanim dodasz główny składnik, to może wyjść niezbyt fajna konsystencja. Z mojego doświadczenia, ważne jest, żeby przemyśleć każdy krok gotowania. Wielu ludzi myśli, że mogą zmieniać kolejność i to często kończy się kiepsko. Zupa powinna mieć harmonijne smaki, więc kolejność działań jest mega ważna, żeby uzyskać zamierzony efekt. Dlatego warto znać podstawowe techniki kulinarne, co pomoże w lepszym gotowaniu.

Pytanie 4

Oblicz brutto cenę gastronomiczną butelki piwa, mając na uwadze, że koszt zakupu butelki piwa to 4,10 zł, marża gastronomiczna wynosi 20%, a stawka VAT to 22%?

A. 7,22 zł

B. 6,00 zł

C. 5,00 zł

D. 4,92 zł

Aby obliczyć cenę gastronomiczną brutto butelki piwa, należy najpierw uwzględnić cenę zakupu, marżę gastronomiczną oraz podatek VAT. Cena zakupu butelki piwa wynosi 4,10 zł. Marża gastronomiczna ustalona na 20% oznacza, że do ceny zakupu doliczamy 20% tej wartości. Obliczamy ją jako: 4,10 zł * 0,20 = 0,82 zł. Następnie dodajemy tę marżę do ceny zakupu: 4,10 zł + 0,82 zł = 4,92 zł. Kolejnym krokiem jest naliczenie podatku VAT w wysokości 22% od nowej ceny. Obliczamy to jako: 4,92 zł * 0,22 = 1,08 zł. Dodajemy tę wartość do ceny z marżą: 4,92 zł + 1,08 zł = 6,00 zł. Tak obliczona cena gastronomiczna brutto jest zgodna z dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie przejrzystych metod kalkulacji cen, uwzględniających zarówno koszty zakupu, jak i marże oraz podatki. W praktyce, zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla rentowności działalności gastronomicznej oraz właściwego zarządzania cenami w ofercie.

Pytanie 5

W tabeli przedstawiono sposób wykonania klusek

Sposób wykonania
1.	Do miski przesiać mąkę.
2.	Wymieszać jaja z wodą i solą.
3.	Wlać masę jajeczną do mąki mieszając.
4.	Metalową łyżką zwilżoną we wrzącej wodzie formować małe kluski.
5.	Kluski wrzucać do wrzącej wody. Gotować około 5 minut.

A. francuskich.

B. półfrancuskich.

C. kładzionych.

D. lanych.

Odpowiedź "kluski kładzione" jest poprawna, ponieważ technika ich przygotowania polega na używaniu metalowej łyżki do formowania ciasta i umieszczania go w wrzącej wodzie. Kluski kładzione charakteryzują się tym, że ciasto jest kładzione bezpośrednio do wrzątku, co pozwala na ich równomierne gotowanie. W praktyce, kluski te często stosuje się w tradycyjnych potrawach, takich jak zupy czy dania mięsne, ponieważ ich struktura i smak doskonale komponują się z różnorodnymi sosami. Warto również zwrócić uwagę na różnice między kluskami kładzionymi a innymi rodzajami, takimi jak kluski lane, które są formowane poprzez wlewanie ciasta do wrzącej wody, a także kluski francuskie, które wymagają innego procesu przygotowania. Zrozumienie tych różnic pozwala na lepsze wykorzystanie wiedzy kulinarnej oraz umożliwia tworzenie bardziej złożonych potraw zgodnych z tradycjami kulinarnymi. W kontekście branżowym, umiejętność rozróżniania i poprawnego przyrządzania różnych typów klusek jest kluczowa dla profesjonalnych kucharzy i osób zajmujących się gastronomią.

Pytanie 6

Dodatkiem do żywności, który hamuje rozwój mikroorganizmów, jest

A. konserwant.

B. przeciwutleniacz.

C. emulgator.

D. regulator.

Konserwanty to dodatki do żywności, które mają na celu hamowanie rozwoju drobnoustrojów, takich jak bakterie, pleśnie i drożdże, co znacząco wydłuża trwałość produktów spożywczych. Ich działanie polega na inhibicji procesów fermentacyjnych oraz na zapobieganiu psuciu się żywności, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i jakości żywności. Przykładami konserwantów są kwas benzoesowy, azotyn sodu oraz sorbinian potasu. Zastosowanie konserwantów jest regulowane przez przepisy prawa żywnościowego, które określają dopuszczalne ich stężenia oraz konkretne grupy produktów, w których mogą być stosowane. Dobrym przykładem są wędliny, które dzięki dodatkom konserwującym mogą być przechowywane dłużej, zachowując swoją świeżość oraz walory sensoryczne. Oprócz przedłużania trwałości, konserwanty pomagają w ochronie zdrowia konsumentów, minimalizując ryzyko zatrucia pokarmowego spowodowanego obecnością patogenów.

Pytanie 7

W restauracji do serwowania dużych porcji dań głównych przez kelnera wykorzystuje się

A. salaterki i sosjerki

B. salaterki, noże i widelce

C. półmiski, łyżki i widelce

D. kokilki oraz wazy

Prawidłowa odpowiedź to półmiski, łyżki i widelce, ponieważ są to narzędzia i naczynia bezpośrednio związane z serwowaniem dań głównych w restauracjach. Półmiski służą do prezentacji potraw, umożliwiając estetyczne podanie oraz łatwy dostęp do dań dla gości. Użycie łyżek i widelców jest standardem w profesjonalnej obsłudze, co pozwala na wygodne spożywanie jedzenia. W praktyce, kelnerzy często serwują potrawy z półmiska, co sprzyja interakcji z gośćmi oraz umożliwia serwowanie większej ilości jedzenia bez konieczności ciągłego przynoszenia nowych porcji. W branży gastronomicznej kluczowe jest przestrzeganie zasad estetyki oraz funkcjonalności, co wpływa na doświadczenia kulinarne gości. Użycie odpowiednich narzędzi jest zatem nie tylko kwestią wygody, ale także świadomego budowania wrażeń związanych z degustacją dań w restauracji.

Pytanie 8

Jakie świeże owoce, gdy są dodane do galaretek, mogą utrudnić ich stężenie?

A. Gruszki

B. Melony

C. Ananasy

D. Czereśnie

Melony, czereśnie i gruszki to owoce, które nie wykazują działania enzymatycznego wpływającego na proces żelowania. Mimo że mogą być smacznym dodatkiem do galaretek, ich wpływ na proces zestalania jest minimalny lub wręcz zaniedbywalny. Melony, na przykład, zawierają dużo wody, co może nieco wpłynąć na teksturę galaretki, ale nie ma to związku z enzymatycznym rozkładem białek, jak w przypadku ananasów. Czereśnie i gruszki również nie mają takich enzymów, co sprawia, że są powszechnie stosowane w deserach na bazie żelatyny. Niemniej jednak, często występujące nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wniosków, że każdy świeży owoc może mieć negatywny wpływ na galaretki. Kluczowe jest zrozumienie specyficznych właściwości owoców, które mogą wpływać na proces kulinarny. W kontekście nauki o żywności, ważne jest, aby rozróżniać owoce na podstawie ich składników enzymatycznych i jak te składniki mogą oddziaływać z innymi produktami, w tym żelatyną. Dlatego, podczas przygotowywania potraw wymagających żelatyny, warto sięgać po owoce, które nie zawierają aktywnych enzymów, co pozwoli uniknąć problemów z konsystencją i efektem końcowym.

Pytanie 9

W magazynie, który jest wyposażony w umywalkę do mycia rąk, zlewowy stół, chłodziarkę oraz urządzenie do naświetlania promieniami UV, jakie produkty powinny być przechowywane?

A. ryby

B. mięsa

C. mleko

D. jaja

Wybór ryb, mleka lub mięsa jako produktów do przechowywania w opisywanym magazynie jest niewłaściwy z kilku powodów. Z perspektywy bezpieczeństwa żywności, ryby wymagają szczególnych warunków przechowywania, gdzie kluczowa jest ich temperatura, która powinna wynosić blisko 0°C. Przechowywanie ich w warunkach, które nie spełniają tych wymagań, może prowadzić do szybkiego psucia się, co naraża konsumentów na ryzyko zatrucia pokarmowego. Podobnie, mięso również wymaga rygorystycznego przestrzegania zasad przechowywania w niskiej temperaturze, a jego obecność w magazynie bez odpowiedniego chłodzenia mogłaby prowadzić do rozwoju patogenów. Mleko z kolei jest produktem, który również musi być przechowywany w chłodniach, gdzie temperatura nie powinna przekraczać 4°C, aby zminimalizować ryzyko bakterii, takich jak Listeria. Ponadto, jaja, ze względu na swoją delikatną strukturę, są mniej narażone na psucie się w krótkim okresie, co czyni je bardziej odpowiednimi do przechowywania w warunkach, jakie oferuje opisany magazyn. Niezrozumienie różnic między wymaganiami dotyczącymi przechowywania różnych grup produktów spożywczych może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, dlatego ważne jest, aby stosować się do konkretnych norm i zasad sanitarnych w branży. Przechowywanie niewłaściwych produktów w niewłaściwych warunkach to jedna z najczęstszych przyczyn niezgodności z przepisami sanitarnymi.

Pytanie 10

Przygotowując "rybę po polsku", należy oczyszczoną rybę

A. umieścić w zimnej wodzie i doprowadzić do wrzenia

B. pokroić na równe kawałki, obsmażyć i powoli dusić z warzywami

C. gotować w wywarze zakwaszonym octem

D. gotować pod przykryciem w bulionie z warzyw do miękkości

Te odpowiedzi jak 'włożyć do zimnej wody i doprowadzić do wrzenia', 'podzielić na równe porcje, obsmażyć i wolno dusić z warzywami' czy 'gotować w wywarze zakwaszonym octem' mają sporo błędnych założeń. Włożenie ryby do zimnej wody i podgrzewanie jej może sprawić, że straci składniki odżywcze, a konsystencja może być kiepska - skórka zrobi się gumowata, a mięso wysuszone. Nagle podgrzewanie nie sprzyja też równomiernej teksturze. Co do podziału ryby na porcje i ich obsmażania, to w niektórych przepisach to ma sens, ale w 'rybie po polsku' to nie jest typowe i może sprawić, że mięso będzie suche, bo smażenie wymaga więcej tłuszczu i wyższej temperatury. A gotowanie ryby w zakwaszonym octem to już w ogóle nietypowe - może to zdominować naturalny smak ryby i dodać nieprzyjemnych aromatów. W polskiej kuchni wolimy delikatne smaki, które najlepiej wydobywa się gotując w warzywnym wywarze, a nie stosując tak agresywne metody.

Pytanie 11

Restauracja Zacisze zorganizowała posiłek dla grupy turystów liczącej 35 osób. Całkowity koszt wyniósł 1120 zł. Jaka była cena jednego obiadu?

A. 11,20 zł

B. 26,00 zł

C. 10,00 zł

D. 32,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnych obliczeń lub nieporozumień dotyczących podstawowych zasad rachunkowości i kosztorysowania. Odpowiedzi takie jak 10,00 zł czy 11,20 zł mogą sugerować, że obliczenia były przeprowadzane bez uwzględnienia całkowitych kosztów lub liczby osób. Na przykład, wybierając 10,00 zł, można błędnie pomyśleć, że wszystkie obiady są równomiernie dzielone, jednak całkowity koszt 1120 zł nie może być podzielony w ten sposób. Obliczenia powinny zawsze brać pod uwagę całkowity rachunek, a nie wyłącznie subiektywne oceny wartości posiłków. Odpowiedź 11,20 zł również nie jest prawidłowa, ponieważ sugeruje, że koszt jednostkowy wynika z podziału na inną liczbę osób bądź z innego błędnego założenia. W takich przypadkach, kluczowe jest zrozumienie, że całościowy koszt nie jest reprezentatywny dla mniejszych segmentów, co może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania wartości. Kiedy analizujemy podejścia do kosztów w branży gastronomicznej, należy zawsze dążyć do precyzyjnych i logicznych obliczeń, które uwzględniają wszystkie zmienne, w tym ilość serwowanych posiłków i całkowity rachunek. Zastosowanie tych zasad jest kluczowe dla właściwego podejmowania decyzji finansowych w każdym przedsiębiorstwie.

Pytanie 12

Jaką czynność wstępnej obróbki powinno się realizować w przygotowalni czystej w zakładzie gastronomicznym?

A. Oczkowanie obranych ziemniaków

B. Ścieranie warzyw na surówkę

C. Mycie pieczarek

D. Płukanie warzyw

Odpowiedź "Ścieranie warzyw na surówkę" jest poprawna, ponieważ stanowi istotny element obróbki wstępnej w gastronomii, który ma na celu przygotowanie składników do dalszej obróbki. Ścieranie warzyw umożliwia ich szybsze przetwarzanie oraz przygotowanie do serwowania, co jest szczególnie ważne w kontekście przygotowywania sałatek i surówek. W gastronomii kluczowe jest również zachowanie odpowiednich standardów higieny, co oznacza, że wszelkie czynności powinny być wykonywane w strefach czystych. Przykładem zastosowania tej techniki może być przygotowanie surówki z marchewki, gdzie ścieranie na drobnej tarce pozwala na uzyskanie odpowiedniej struktury i smaku. Dodatkowo, zgodnie z zasadami systemu HACCP, każdy etap obróbki musi być nadzorowany i dokumentowany, co pozwala na zachowanie wysokiej jakości potraw oraz minimalizację ryzyka zanieczyszczenia. Praktyki te są zgodne z branżowymi standardami, które kładą nacisk na efektywność i bezpieczeństwo w procesach kulinarnych.

Pytanie 13

Wskaż grupę trzech artykułów spożywczych, których konsumowanie powinno być ograniczone, aby uniknąć otyłości?

A. Cielęcina, masło, ziemniaki

B. Wieprzowina, sery podpuszczkowe, makarony

C. Podroby, oliwa z oliwek, brokuły

D. Drób, ryż brązowy, jogurt

Wybór wieprzowiny, serów podpuszczkowych i makaronów jako produktów, których spożycie należy ograniczyć, jest uzasadniony ich wysoką kalorycznością oraz zawartością tłuszczów nasyconych. Wieprzowina, zwłaszcza w postaci przetworzonej, często ma wysoką zawartość tłuszczu, co może przyczyniać się do nadmiaru kalorii w diecie. Sery podpuszczkowe, takie jak cheddar czy gouda, są bogate w tłuszcze i kalorie, co sprawia, że ich nadmierne spożycie może prowadzić do otyłości. Makarony, zwłaszcza te z białej mąki, mają wysoki indeks glikemiczny, co może powodować szybki wzrost poziomu cukru we krwi, a następnie uczucie głodu, co prowadzi do dalszego jedzenia. Ograniczając te produkty, warto zastąpić je zdrowszymi alternatywami, takimi jak pełnoziarniste zboża, chude białka i warzywa. Dbanie o zrównoważoną dietę i kontrola porcji to kluczowe elementy w prewencji otyłości. Zgodnie z wytycznymi WHO, zdrowa dieta powinna być bogata w owoce, warzywa oraz pełnoziarniste produkty, a ograniczać tłuszcze nasycone i cukry prosty.

Pytanie 14

Jaki produkt uzyskuje się poprzez chemiczne utrwalanie?

A. Liofilizowane grzyby

B. Mleko poddane pasteryzacji

C. Kapusta fermentowana

D. Wędzona szynka

Mleko pasteryzowane, kapusta kiszona i grzyby liofilizowane to produkty, które nie są wynikiem chemicznej metody utrwalania, jaką jest wędzenie. Mleko pasteryzowane uzyskuje się poprzez podgrzewanie do wysokiej temperatury, co zabija bakterie, ale nie jest to forma chemicznego konserwowania, lecz proces fizyczny. Pasteryzacja ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa mikrobiologicznego produktów mlecznych, ale nie wprowadza do nich żadnych substancji chemicznych, które wpływałyby na ich trwałość w sposób zbliżony do wędzenia. Kapusta kiszona powstaje w procesie fermentacji, w którym naturalne bakterie kwasu mlekowego przekształcają cukry w kwas mlekowy, co tworzy korzystne warunki do konserwacji, ale również nie jest to klasyczna metoda chemicznego utrwalania. Grzyby liofilizowane z kolei powstają w wyniku procesu suszenia w niskiej temperaturze i próżni, co pozwala na usunięcie wody, a zatem na zabezpieczenie ich przed rozwojem mikroorganizmów. Przyczyną myślenia, że te odpowiedzi są poprawne, jest często mylne utożsamianie różnych metod konserwacji z chemicznymi procesami utrwalania, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących terminologii i technologii przetwarzania żywności. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla osób pracujących w branży spożywczej, ponieważ wpływa to na jakość, bezpieczeństwo i właściwości sensoryczne końcowych produktów.

Pytanie 15

Aby przygotować 7 porcji polędwicy flambirowanej, wykorzystano 350 ml koniaku. Ile koniaku będzie potrzebne do zrobienia 21 porcji polędwicy flambirowanej?

A. 1,05 l

B. 0,150 l

C. 0,105 l

D. 1,50 l

Podczas analizy odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zauważyć, że wiele z nich wynika z błędnych obliczeń lub nieprawidłowego rozumienia proporcji. Na przykład, jeśli ktoś wybrał 1,50 l, mogło to wynikać z pomylenia jednostek miary lub z błędnego założenia, że ilość koniaku wzrasta w prostszej proporcji. W rzeczywistości, dla 21 porcji, prawidłowe przeliczenie wymaga zastosowania właściwego mnożnika, który w tym przypadku wynosi 3 (ponieważ 21 to 3 razy 7). Inne odpowiedzi, takie jak 0,150 l czy 0,105 l, mogą być wynikiem zamiany jednostek lub mylnego obliczenia ilości koniaku potrzebnego na jedną porcję. Takie pomyłki często wynikają z nieprawidłowego podejścia do podziału całości na części. Kluczowym aspektem w nauce kulinarnej jest zrozumienie, jak proporcje wpływają na jakość i bezpieczeństwo przygotowywanych potraw. Niepoprawne obliczenia mogą prowadzić do nieadekwatnej ilości składników, co może wpłynąć na smak i konsystencję potrawy. W gastronomii szczególnie istotne jest przestrzeganie zasad i dobrych praktyk, które pomagają w optymalizacji wyników kulinarnych, a także w zapewnieniu bezpieczeństwa w trakcie gotowania, zwłaszcza w przypadku używania ognia.

Pytanie 16

Jeżeli do przygotowania 5 porcji dania wykorzystano 600 g składnika, to ile należy przygotować surowca do zrobienia 3 porcji tego samego dania?

A. 0,20 kg

B. 0,48 kg

C. 0,12 kg

D. 0,36 kg

Kiedy mówimy o gotowaniu, dobrze jest mieć jasność co do proporcji składników. W tym przypadku, gdy przygotowujemy 5 porcji, wykorzystując 600 g surowca, możemy szybko policzyć, ile zaangażować na 3 porcje. Najpierw dzielimy 600 g przez 5 i wychodzi nam 120 g na jedną porcję. Potem, żeby dowiedzieć się, ile to będzie dla 3 porcji, mnożymy 120 g przez 3, co daje nam 360 g. Jak to przeliczyć na kilogramy? Po prostu dzielimy przez 1000 i mamy 0,36 kg. Takie obliczenia to podstawa dobrej kuchni, bo pomagają nam uniknąć zbędnych odpadów i lepiej zarządzać kosztami. Poza tym, umiejętność przeliczania składników to coś, co przydaje się w planowaniu menu i zarządzaniu zapasami w restauracji. To z kolei przekłada się na lepsze doświadczenie naszych klientów i sprawia, że wszystko działa sprawnie.

Pytanie 17

Miękkim serem dojrzewającym z pleśnią jest

A. ementaler

B. roquefort

C. camembert

D. oscypek

Wybór ementalera jest nietrafiony, ponieważ ten ser jest twardy i nie ma pleśni na powierzchni. Ementaler, znany z charakterystycznych dziur oraz orzechowego smaku, pochodzi ze Szwajcarii i jest produkowany głównie z mleka krowiego. Nie jest on klasyfikowany jako ser dojrzewający z porostem pleśniowym, co jest kluczowym elementem pytania. Roquefort, mimo że jest serem pleśniowym, należy do kategorii serów niebieskich, które dojrzewają z wykorzystaniem pleśni Penicillium roqueforti, co również nie odpowiada definicji sera miękkiego dojrzewającego z białą pleśnią. Oscypek, z kolei, to tradycyjny polski ser wędzony, który ma twardą konsystencję i powstaje z mleka owczego, nie spełnia więc kryteriów dla serów pleśniowych. Powszechnym błędem jest utożsamianie różnych rodzajów serów pleśniowych, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnic między tymi serami, ich metod dojrzewania oraz składników jest kluczowe dla prawidłowego klasyfikowania ich w grupach. Wiedza ta jest istotna nie tylko dla producentów, ale także dla konsumentów, którzy chcą świadomie wybierać produkty na podstawie ich charakterystyki i właściwości smakowych.

Pytanie 18

Jak należy podawać barszcz z uszkami?

A. w kokilkach

B. w porcelanowych filiżankach

C. w kubkach

D. na głębokich talerzach

Podawanie barszczu z uszkami na talerzach głębokich jest zgodne z tradycjami kulinarnymi oraz standardami gastronomicznymi. Głębokie talerze zapewniają odpowiednią ilość miejsca na zupę oraz dodatki, co sprzyja estetyce podania. Tego rodzaju naczynia umożliwiają również łatwiejsze nabieranie zupy, co jest istotne przy serwowaniu potraw płynnych. Warto zauważyć, że głębokie talerze mogą być również stylowo wykonane, co wzbogaca doznania wizualne podczas posiłku. Z perspektywy serwisu cateringowego, stosowanie głębokich talerzy jest najbardziej praktycznym rozwiązaniem, które pozwala na efektywne prezentowanie potraw i jednocześnie zaspokaja potrzeby estetyczne gości. W polskiej tradycji kulinarnej, podając barszcz w taki sposób, podkreślamy jego znaczenie w kontekście obiadu czy uroczystości. Ponadto, rozważając aspekty ergonomiczne, głębokie talerze są bardziej stabilne, co zmniejsza ryzyko rozlania zupy podczas jej serwowania.

Pytanie 19

Jakie zimne danie powinno się dodać do menu uroczystego obiadu, który obejmuje: barszcz czerwony z pasztecikami, pieczonego indyka, jabłka z borówkami, frytki, sałatę zieloną po francusku, tort makowy oraz kawę naturalną?

A. Pstrąg w galarecie

B. Indyk w maladze

C. Befsztyk po angielsku

D. Kotlet de volaile

Indyk w maladze, kotlet de volaille i befsztyk po angielsku to chyba nie najlepsze pomysły na przekąski na zimno. Indyk w maladze to bardziej danie główne, które zwykle podaje się na ciepło. Wiesz, chodzi o to, że dania główne i przekąski powinny być różne, a przekąski powinny być raczej lekkie i świeże. Kotlet de volaille to smażone danie z drobiu, które też najlepiej smakuje na gorąco. A ten befsztyk po angielsku, chociaż tak, można go jeść na zimno, to raczej nie jest to typowy wybór na elegancki obiad, gdzie chcemy lżejszych potraw. Z doświadczenia wiem, że często ludzie mylą te klasyfikacje dań. Ważne, żeby umieć odróżniać dania główne od przystawek. Zrozumienie, jakie miejsce zajmują różne potrawy w menu, jest kluczowe, żeby stworzyć fajne kulinarne doświadczenie, które zadowoli gości.

Pytanie 20

Jakie obszary obejmuje system HACCP?

A. całego zakładu gastronomicznego

B. wyłącznie pracowników sektora produkcyjnego

C. normatywów surowcowych

D. jedynie pomieszczeń produkcyjnych

System HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli) jest kompleksowym podejściem do zapewnienia bezpieczeństwa żywności, które obejmuje wszelkie aspekty funkcjonowania zakładów gastronomicznych. To nie tylko program mający na celu identyfikację i kontrolę zagrożeń biologicznych, chemicznych i fizycznych, ale również systematyczne monitorowanie wszystkich procesów związanych z produkcją, przetwarzaniem i dystrybucją żywności. Obejmuje on zarówno pracowników, którzy muszą być odpowiednio przeszkoleni w zakresie bezpieczeństwa żywności, jak i infrastrukturę zakładu, w tym pomieszczenia produkcyjne, magazyny, a nawet obszary serwisowe. W praktyce, wdrożenie systemu HACCP w całym zakładzie pozwala na zminimalizowanie ryzyka kontaminacji żywności na każdym etapie jej obiegu. Przykładem może być restauracja, w której pracownicy są szkoleni do monitorowania temperatur przechowywania surowców, czystości sprzętu oraz metod przygotowywania potraw. Standardy HACCP są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej oraz wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, co podkreśla ich znaczenie w branży gastronomicznej.

Pytanie 21

Jakie parametry należy zastosować do przechowywania przetworów zbożowych?

A. temperatura 0 do 10°C, wilgotność względna około 95%

B. temperatura 0 do 4°C, wilgotność względna około 60%

C. temperatura 10 do 14°C, wilgotność względna około 60%

D. temperatura 15 do 20°C, wilgotność względna około 95%

Wybór innych parametrów przechowywania przetworów zbożowych, takich jak temperatura od 0 do 4°C, 0 do 10°C, 15 do 20°C czy wilgotność 95%, jest nieodpowiedni z kilku powodów. Przechowywanie w temperaturze 0 do 4°C, mimo że może wydawać się korzystne z uwagi na niską temperaturę, w rzeczywistości jest zbyt niskie dla większości produktów zbożowych. Może prowadzić do kondensacji wody na powierzchni materiału, co sprzyja rozwojowi pleśni i psuciu się produktów. Z kolei temperatura 0 do 10°C, połączona z wysoką wilgotnością na poziomie 95%, jest wręcz idealnym środowiskiem dla rozwoju mikroorganizmów oraz owadów, co zagraża bezpieczeństwu żywności. Temperatury 15 do 20°C z wilgotnością 95% również są niekorzystne, ponieważ takie warunki prowadzą do szybszego wzrostu pleśni i rozkładu żywności. Warto zauważyć, że przechowywanie zboża w warunkach niezgodnych z rekomendacjami standardów żywnościowych, takich jak ISO 22000, może skutkować nie tylko obniżeniem jakości produktów, ale także ich całkowitym zepsuciem. Często błędem myślowym jest zakładanie, że niższa temperatura automatycznie oznacza dłuższy okres przydatności do spożycia, podczas gdy kluczowa jest również kontrola nad wilgotnością i innymi czynnikami środowiskowymi.

Pytanie 22

Kolagen ulega puchnięciu i rozkładowi podczas

A. gotowania mięsa

B. szpikowania mięsa

C. trybowania mięsa

D. bejcowania mięsa

Gotowanie mięsa to proces, w którym kolagen, będący głównym białkiem tkanki łącznej, ulega denaturacji, co prowadzi do jego pęcznienia i rozklejania się. W wyniku działania wysokiej temperatury, wiązania w kolagenie ulegają zniszczeniu, a białko przekształca się w żelatynę, co przyczynia się do poprawy tekstury i soczystości mięsa. Przykładem zastosowania tej zasady jest gotowanie żeber, gdzie długotrwałe gotowanie w niskiej temperaturze (tzw. sous vide) pozwala na maksymalne wydobycie smaku oraz uzyskanie miękkiego i aromatycznego dania. W praktyce kulinarnej stosuje się również różne techniki, takie jak duszenie czy pieczenie w folii, które sprzyjają uwalnianiu kolagenu, co jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanej konsystencji potraw. Zgodnie z zasadami kulinarnej nauki, efektywne gotowanie mięsa z wykorzystaniem kolagenu nie tylko poprawia walory smakowe, ale również wpływa na wartość odżywczą potrawy, czyniąc ją bardziej przyswajalną dla organizmu.

Pytanie 23

Ostatni etap przygotowywania dania w restauracyjnej sali przy stole klienta, który polega na skropieniu gotowego jedzenia alkoholem i jego podpaleniu to

A. garnirowanie

B. flambirowanie

C. tranżerowanie

D. serwowanie

Garnirowanie to proces dekorowania potrawy, który ma na celu nie tylko poprawienie jej wyglądu, ale także wzbogacenie smaku. Choć garnirowanie ma swoje miejsce w sztuce kulinarnej, nie obejmuje ono zapalania alkoholu ani tworzenia efektów wizualnych związanych z ogniem. Serwowanie z kolei to etap, w którym potrawy są prezentowane gościom, co również nie ma nic wspólnego z techniką flambirowania. Tranżerowanie to natomiast proces krojenia potrawy w odpowiednie porcje oraz ich właściwego podania, co również nie wiąże się z użyciem alkoholu czy ognia. Wprowadzenie do restauracji flambirowania jako techniki podnoszącej walory potraw jest często mylone z innymi etapami przygotowania, co prowadzi do błędnych wniosków na temat tego, czym naprawdę jest flambirowanie. W celu zrozumienia różnicy pomiędzy tymi technikami, warto zwrócić uwagę na ich cel i efekt końcowy. Właściwym podejściem w gastronomii jest umiejętne łączenie różnych technik kulinarnych, aby uzyskać potrawy o wyjątkowym smaku i estetyce. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika ma swoje unikalne miejsce i zastosowanie w procesie kulinarnym, a ich mylne zestawienie może prowadzić do nieporozumień oraz niewłaściwego przygotowania potraw.

Pytanie 24

Jakiej zupy dotyczy użycie podprawy zacieranej w celu jej zagęszczenia?

A. Ogórkowej z kluskami

B. Barszczu z uszkami

C. Kremu z borowików

D. Krupniku z ryżem

Odpowiedź 'Krem z borowików' jest prawidłowa, ponieważ podprawa zacierana jest techniką, która szczególnie dobrze sprawdza się w zupach o gęstszej konsystencji, takich jak kremy. Krem z borowików, będący potrawą na bazie grzybów i często wzbogacany śmietaną, wymaga odpowiedniego zagęszczenia, aby uzyskać pożądaną kremową konsystencję. Podprawa zacierana, składająca się z mąki i wody, jest idealna do takich zup, gdyż nadaje im aksamitność i bogaty smak. W praktyce, gotując krem z borowików, można na przykład dodać ją na końcu gotowania, co pozwoli uniknąć zbrylenia się mąki i zapewni równomierne zagęszczenie. Dobrze przygotowana podprawa zacierana nie tylko zagęszcza zupę, ale również wzbogaca jej smak, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi. Warto zaznaczyć, że w przypadku innych zup, takich jak barszcz czy krupnik, techniki zagęszczania są inne i zazwyczaj opierają się na dodatku składników, które same w sobie mają gęstą konsystencję, jak ziemniaki czy kasze.

Pytanie 25

Z 1 kg schabu, 0,015 kg mąki oraz 0,05 kg tłuszczu przygotowano 5 porcji kotletów saute. Jakie składniki będą potrzebne do sporządzenia 30 porcji?

A. 30 kg schabu, 0,25 kg mąki, 1,5 kg tłuszczu

B. 6 kg schabu, 0,25 kg mąki, 0,3 kg tłuszczu

C. 30 kg schabu, 0,09 kg mąki, 1,5 kg tłuszczu

D. 6 kg schabu, 0,09 kg mąki, 0,3 kg tłuszczu

Wybór błędnych odpowiedzi wynika często z nieprawidłowego zastosowania zasad proporcjonalności i błędnych obliczeń. Odpowiedzi, które sugerują zbyt dużą ilość schabu, mąki lub tłuszczu, mogą wynikać z założenia, że ilość składników nie powinna być proporcjonalnie zwiększana, co prowadzi do przekroczenia wymaganej ilości. Na przykład, wybór 30 kg schabu jest absolutnie nierealistyczny, ponieważ sugeruje, że na każdą porcję przypada 1 kg mięsa, co nie zgadza się z pierwotnym przepisem. Podobnie, 0,25 kg mąki na 30 porcji jest zbyt małą ilością, a 1,5 kg tłuszczu na 30 porcji jest nadmierną kwotą, która mogłaby doprowadzić do niepożądanych efektów smakowych. Błędy tego typu są typowe, gdy nie stosuje się prostych zasad proporcji w kuchni, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania składników. Kluczowym aspektem jest umiejętność prawidłowego przeliczania ilości składników, aby zachować równowagę smakową oraz konsystencję potraw. W profesjonalnych kuchniach najczęściej korzysta się z wag i miar, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie oryginalnych przepisów w większej skali, co jest nie tylko korzystne, ale również niezbędne do utrzymania standardów gastronomicznych.

Pytanie 26

Krokiety z nadzieniem z kapusty oraz grzybów należy formować

A. w sakiewkę

B. w chusteczkę

C. w rulon otwarty

D. w rulon zamknięty

Formowanie krokietów w rulon otwarty, w chusteczkę czy w sakiewkę jest podejściem, które może prowadzić do różnych problemów w procesie przygotowania. Rulon otwarty nie zapewnia odpowiedniej ochrony farszu, co skutkuje jego wydostawaniem się podczas smażenia. Taki sposób formowania jest niezgodny z klasycznymi technikami kulinarnymi, które wymagają, aby farsz był dokładnie zamknięty w cieście. Z drugiej strony, chusteczka, która polega na składaniu ciasta w sposób przypominający zakładanie chustki, również nie tworzy wystarczającej bariery dla farszu, co może prowadzić do rozlania się nadzienia. Sakiewka, chociaż może wydawać się estetycznym rozwiązaniem, w praktyce nie gwarantuje stabilności strukturalnej krokieta, co utrudnia jego obsługę i podawanie. Dobrą praktyką w kuchni jest unikanie takich form, które mogą wpłynąć na końcowy efekt kulinarny. Niezrozumienie zasad formowania krokietów oraz ich wpływu na gotowość i smak może prowadzić do frustracji w czasie gotowania i niezadowolenia podczas degustacji.

Pytanie 27

Potrawę przygotowaną w systemie cook-chill należy podgrzać do co najmniej 70°C i podać do spożycia w ciągu

A. 9 minut

B. 5 minut

C. 15 minut

D. 19 minut

Podanie potrawy w czasie dłuższym niż 5 minut po jej podgrzaniu, co sugerują inne odpowiedzi, prowadzi do poważnych zagrożeń zdrowotnych związanych z bezpieczeństwem żywności. Czas podawania potrawy po podgrzaniu jest kluczowy, ponieważ potrawy te mogą w krótkim czasie stać się siedliskiem dla patogenów. Odpowiedzi, które wskazują na 9 minut, 15 minut czy 19 minut, ignorują fundamentalne zasady przechowywania i serwowania żywności. Podgrzewając potrawy do temperatury 70°C, nie można ich pozostawić w tak zwanej strefie niebezpiecznej (5°C - 60°C) przez dłuższy czas, co sprzyja namnażaniu się bakterii, takich jak Salmonella czy Listeria. W praktyce, jeśli potrawy będą przechowywane dłużej niż 5 minut w tej temperaturze, ryzyko powstawania toksyn bakteryjnych wzrasta, co może prowadzić do zatrucia pokarmowego. Przykłady błędnych koncepcji obejmują myślenie, że dłuższy czas podawania jest akceptowalny, ponieważ potrawa została wcześniej podgrzana. Takie podejście jest niebezpieczne, ponieważ nie uwzględnia dynamiki rozmnażania się mikroorganizmów. Dobre praktyki, takie jak monitorowanie czasu i temperatury, są kluczowe w każdym zakładzie gastronomicznym, aby zapewnić bezpieczeństwo serwowanych potraw.

Pytanie 28

Miejsce, w którym odbywa się wydawanie gotowych potraw, nie powinno znajdować się w pobliżu

A. kuchni głównej

B. przygotowalni czystej

C. zmywalni naczyń stołowych

D. sali konsumenckiej

Pomocne w zrozumieniu prawidłowego układu przestrzennego w gastronomii jest rozważenie każdej z sugerowanych opcji. Wybór sali konsumenckiej jako lokalizacji dla pomieszczenia ekspedycyjnego wydaje się nie być problematyczny, ponieważ są to obszary, które współpracują ze sobą w kontekście obsługi klienta. Zasadniczo, sala konsumencka służy do serwowania gotowych potraw, co naturalnie przemawia za ich bliskością. Podobnie, kuchnia właściwa, jako miejsce przygotowywania żywności, również powinna być w sąsiedztwie ekspedycji, aby ułatwić szybki proces dostarczania potraw do konsumenta. Z kolei przygotowalnia czysta pełni rolę wstępnego przygotowania składników, co czyni ją również odpowiednią lokalizacją. Z drugiej strony, zmywalnia naczyń stoi w opozycji do tych obszarów, ponieważ jest miejscem, gdzie resztki pokarmowe oraz brudne naczynia są przetwarzane, co może prowadzić do zanieczyszczenia gotowych potraw. To właśnie w zmywalni mogą występować niepożądane mikroorganizmy, które nie powinny wnikać w strefy, gdzie serwowane są jedzenie. Warto pamiętać, że nieprzestrzeganie zasad dotyczących podziału przestrzeni w kuchniach gastronomicznych może prowadzić do krytycznych błędów, takich jak przekroczenie norm sanitarno-epidemiologicznych, co z kolei może skutkować zagrożeniem dla zdrowia konsumentów. Właściwe zaplanowanie stref w miejscu pracy jest kluczem do zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej.

Pytanie 29

Aby zredukować hałas, wyrównać powierzchnię i zabezpieczyć blaty stołów w lokalach gastronomicznych, konieczne jest posiadanie

A. moltony

B. laufry

C. napperony

D. skirtingi

Moltony to specjalne materiały, które są wykorzystywane w obiektach zbiorowego żywienia do wyciszania, wyrównania i ochrony blatów stołów. Mimo że mogą być dostępne w różnych grubościach i kolorach, ich podstawową funkcją jest absorpcja dźwięków oraz ochrona powierzchni przed zarysowaniami i uszkodzeniami. W praktyce moltony są często stosowane w restauracjach, kawiarniach oraz na bankietach, gdzie estetyka i akustyka mają istotne znaczenie. Dzięki swojej konstrukcji, moltony są łatwe w czyszczeniu i mogą być używane wielokrotnie, co czyni je ekologicznym i ekonomicznym rozwiązaniem. Warto również pamiętać, że stosowanie moltonów jest zgodne z zasadami dobrego zarządzania przestrzenią gastronomiczną, co podnosi komfort gości oraz wydajność pracowników. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z moltonów jest zalecane przez różne regulacje dotyczące bezpieczeństwa i higieny żywności.

Pytanie 30

Czy podczas namaczania suchych nasion fasoli w chłodnej wodzie zachodzi

A. transpiracja i pęcznienie skrobi

B. osmoza i kleikowanie skrobi

C. osmoza i pęcznienie skrobi

D. transpiracja i kleikowanie skrobi

Osmoza to proces, który zachodzi, gdy woda przechodzi przez błonę półprzepuszczalną, jednak pomieszanie go z innymi procesami, takimi jak kleikowanie czy transpiracja, prowadzi do nieporozumień. W odpowiedziach, które sugerują kleikowanie skrobi, należy zauważyć, że kleikowanie to proces, który występuje w wyniku podgrzewania skrobi w obecności wody, a nie podczas moczenia w zimnej wodzie. Podczas moczenia nasion, skrobia nie kleikuję, lecz pęcznieje i następuje jej hydroliza. Natomiast proces transpiracji, czyli odparowywania wody z roślin, nie występuje w czasie moczenia nasion, ponieważ transpiracja jest związana z roślinami aktywnie fotosyntetyzującymi, a nie z nasionami. W kontekście błędnych odpowiedzi, powszechny błąd polega na myleniu procesów związanych z wilgotnością nasion i ich późniejszą aktywnością metaboliczną. Nasiona, aby mogły kiełkować, muszą najpierw wchłonąć wodę, co jest efektem osmozy, a nie innych procesów, jak kleikowanie czy transpiracja. Dlatego też kluczowe jest zrozumienie, że moczenie nasion to pierwszy krok w procesie ich przygotowania do wzrostu, który opiera się głównie na zjawiskach związanych z osmozą oraz pęcznieniem ich wewnętrznych struktur.

Pytanie 31

Potrawą tradycyjną, związaną z myślistwem, jest

A. kapuśniak

B. kulebiak

C. bigos

D. gołąbki

Bigos jest tradycyjną potrawą myśliwską, znaną w polskiej kuchni od wieków. Jego głównym składnikiem jest kapusta, która może być świeża lub kiszona, oraz mięso, często z dziczyzny, co czyni go idealnym daniem dla myśliwych. Potrawa ta jest bogata w białko i składniki odżywcze, a jej przygotowanie wymaga długiego duszenia, co pozwala na uzyskanie pełni smaku. Warto podkreślić, że bigos można przygotować na wiele sposobów, a składniki często zależą od regionu Polski. W kuchni myśliwskiej duże znaczenie ma również użycie przypraw, takich jak ziele angielskie czy liść laurowy, które podkreślają smak mięsa oraz kapusty. Dodatkowo, bigos można serwować z dodatkiem pieczywa, co czyni danie sycącym i pożywnym. W kontekście kulturowym, bigos ma swoje miejsce w polskich tradycjach kulinarnych, często pojawiając się na stołach w czasie świąt oraz rodzinnych spotkań, co podkreśla jego znaczenie w polskiej gastronomii.

Pytanie 32

Jakie dania powinny być serwowane na przyjęciu dla dzieci w wieku przedszkolnym?

A. Zrazy zawijane, ziemniaki z wody, brokuł z wody

B. Rybne dukaty, frytki, surówka z marchwi

C. Pulpety cielęce, ziemniaki z wody, kapusta zasmażana

D. Szczupak faszerowany, frytki, sałata zielona

Podczas analizy innych zestawów potraw, można zauważyć, że nie spełniają one kryteriów zdrowego żywienia dzieci. Szczupak faszerowany, chociaż jest rybą bogatą w białko, zazwyczaj przygotowywany jest w sposób obfity w tłuszcz i przyprawy, co może być nieodpowiednie dla małych dzieci, które mogą mieć wrażliwy układ pokarmowy. Dodatkowo, frytki, stanowiące źródło węglowodanów w tym daniu, są często smażone na głębokim tłuszczu, co wprowadza do diety niezdrowe tłuszcze nasycone, a ich podanie w diecie dzieci powinno być ograniczone ze względu na ich wpływ na zdrowie. Sałata zielona, mimo że jest zdrowa, sama w sobie nie dostarcza wystarczającej ilości składników odżywczych, które dzieci potrzebują w tym wieku. Kolejny zestaw, zawierający pulpety cielęce, ziemniaki z wody oraz kapustę zasmażaną, również nie jest idealny. Kapusta zasmażana, często przygotowywana z dodatkiem tłuszczu, obniża wartość odżywczą dania. Zestaw z rybnymi dukatami i frytkami również nie jest zalecany, ponieważ frytki są wysokokaloryczne i niezdrowe, a rybne dukaty mogą zawierać nadmiar soli i tłuszczu. Ogólnie rzecz biorąc, kluczowe jest, aby potrawy dla dzieci były zbilansowane, zdrowe i odpowiednio przygotowane, co nie znajduje odzwierciedlenia w wymienionych zestawach. Należy unikać nadmiaru tłuszczu i soli oraz skupić się na świeżych warzywach i niskotłuszczowych źródłach białka, co jest zgodne z aktualnymi standardami żywieniowymi dla dzieci.

Pytanie 33

Przygotowanie marchwi do dalszej obróbki polega na wykonaniu następujących etapów w podanej kolejności:

A. mycie, czyszczenie, rozdrabnianie, płukanie

B. czyszczenie, mycie, rozdrabnianie

C. mycie, czyszczenie, rozdrabnianie

D. mycie, czyszczenie, płukanie, rozdrabnianie

Odpowiedzią, którą powinieneś zaznaczyć, jest mycie, oczyszczanie, płukanie i rozdrabnianie. Na początku musisz umyć marchew, żeby pozbyć się wszelkich zanieczyszczeń czy pestycydów. To naprawdę ważne dla bezpieczeństwa żywności. Potem przychodzi czas na oczyszczenie, czyli wyrzucamy uszkodzone kawałki i inne resztki organiczne. Dopiero wtedy warzywa są gotowe do robienia czegokolwiek dalszego. Następnie płukanie - to też ma swój sens. Tu upewniamy się, że żadne resztki detergentów czy brudu nie pozostają. A na końcu rozdrabnianie, żeby wszystko miało fajną, równą strukturę, co jest istotne, gdy zabieramy się za gotowanie. Te wszystkie etapy to dobre praktyki, które każda szanująca się kuchnia powinna mieć na uwadze, żeby nasze dania były smaczne i bezpieczne.

Pytanie 34

Który z wymienionych kanałów dystrybucji powinien wykorzystywać właściciel lokalu gastronomicznego, jako najbardziej opłacalny z perspektywy ekonomicznej?

A. Producent -> handel hurtowy -> handel detaliczny -> lokal gastronomiczny

B. Producent -> lokal gastronomiczny

C. Producent -> pośrednik -> lokal gastronomiczny

D. Producent -> handel hurtowy -> lokal gastronomiczny

Wybór kanałów dystrybucji, które uwzględniają pośredników w procesie dostaw, może prowadzić do szeregu niekorzystnych konsekwencji dla właściciela zakładu gastronomicznego. Na przykład, kanał prowadzący przez handel hurtowy i następnie do zakładu gastronomicznego generuje dodatkowe koszty związane z marżą pośredników, co bezpośrednio wpływa na ceny surowców i potencjalnie obniża rentowność działalności. W przypadku korzystania z pośredników, jakość produktów również może ulegać pogorszeniu, ponieważ nie ma bezpośredniej kontroli nad procesem dostawy. Pośrednicy mogą mieć różne standardy jakości, co może skutkować otrzymywaniem surowców gorszej jakości. Co więcej, wybór kanału „producent -> handel hurtowy -> handel detaliczny -> zakład gastronomiczny” wprowadza dodatkowe ogniwo w procesie, co zwiększa czas oczekiwania na dostawy oraz komplikacje logistyczne. Typowe błędy myślowe prowadzące do stosowania takich kanałów dystrybucji obejmują myślenie, że posiadanie pośredników zawsze zwiększa bezpieczeństwo i różnorodność oferty. W rzeczywistości, bezpośrednia współpraca z producentem zapewnia większą kontrolę nad jakością, czasem dostaw oraz kosztami, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zakładem gastronomicznym. Stosowanie bardziej złożonych kanałów dystrybucji może zatem w dłuższej perspektywie nie przynieść oczekiwanych korzyści, a wręcz przeciwnie – prowadzić do wzrostu kosztów i obniżenia jakości oferowanych usług.

Pytanie 35

Podstawowymi składnikami zupy postnej są jasny chleb żytni, masło, przyprawy, woda oraz piwo. Jak nazywa się ta tradycyjna polska zupa postna?

A. barszcz

B. rosół

C. polewka

D. żurek

Wybór barszczu, żurku czy rosołu jako odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia związane z tradycyjną polską kuchnią i jej specyfiką. Barszcz, choć również popularny w Polsce, to zupa na bazie buraków, co całkowicie odbiega od składników polewki. Żurek z kolei jest typową zupą na zakwasie żytni, co również nie ma związku z wymienionymi składnikami. Rosół, będący klarowną zupą mięsną, także nie pasuje do powyższej listy, ponieważ jego podstawą są mięso i warzywa, a nie chleb czy piwo. W każdym z tych przypadków można zauważyć, że wybór oparty na znanych, ale nieadekwatnych do kontekstu potrawach prowadzi do mylnych wniosków. Błędem jest utożsamianie polewki z tymi bardziej rozpoznawalnymi zupami, co może wynikać z ograniczonej wiedzy o bogactwie polskiej kuchni. Znalezienie właściwego kontekstu dla polewki wymaga zrozumienia jej historycznego znaczenia oraz roli, jaką odgrywała w polskim społeczeństwie. Dobrze jest również zwrócić uwagę na lokalne tradycje kulinarne, które mogą różnić się w zależności od regionu, a tym samym wzbogacać ogólną wiedzę na temat polskiej gastronomii.

Pytanie 36

Zielono-niebieska powłoka na powierzchni ugotowanego żółtka jaja kurzego powstaje wskutek

A. zbyt krótkiego czasu gotowania jaj

B. zbyt długiego czasu gotowania jaj

C. długiego przechowywania jaj w niskiej temperaturze

D. krótkiego przechowywania jaj w niskiej temperaturze

Odpowiedzi sugerujące zbyt krótkie gotowanie jaj są błędne, ponieważ w takiej sytuacji nie dochodzi do reakcji chemicznych, które prowadzą do powstawania sinozielonej otoczki. Krótkie gotowanie może nawet nie zapewnić odpowiedniej denaturacji białka, co skutkuje, że jajo pozostaje w stanie surowym. W przypadku długiego przechowywania jaj w warunkach chłodniczych, nie jest to bezpośredni czynnik wpływający na powstawanie otoczki, choć może wpływać na świeżość jaja. Jednak nawet w przypadku długiego przechowywania, jeśli jaja są gotowane przez krótki czas, sinozielona otoczka nie powstanie. Ponadto, krótkie przechowywanie jaj w chłodni nie wpływa na powstawanie tej otoczki, gdyż najistotniejszym czynnikiem pozostaje czas gotowania. Często błędnie zakłada się, że długość przechowywania ma pierwszeństwo w kontekście jakości gotowanych jaj, co jest mylnym podejściem. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że to proces gotowania, a nie przechowywania, w głównej mierze determinuje powstawanie sinozielonej otoczki. Długotrwałe gotowanie, jak również niewłaściwe praktyki kulinarne, powinny być eliminowane w codziennej gastronomii, aby zapewnić najwyższą jakość serwowanych potraw.

Pytanie 37

Suflet powinien być serwowany

A. gorący

B. schłodzony

C. zimny

D. ognisty

Suflet to wyjątkowy rodzaj dania, które wymaga podania w odpowiedniej temperaturze, aby zachować swoją delikatną strukturę i niepowtarzalny smak. Podawany gorący suflet charakteryzuje się puszystą konsystencją, która wynika z wprowadzenia powietrza do masy jajecznej podczas ubijania białek. Kluczowym momentem w przygotowaniu sufletu jest jego pieczenie – w temperaturze około 180-200°C, co pozwala na uzyskanie idealnego wyrośnięcia i zrumienienia na wierzchu. Przykładowo, suflet serowy lub czekoladowy powinien być serwowany prosto z piekarnika, aby zachować swoją lekkość i aromat. W praktyce kulinarnej podawanie schłodzonego sufletu skutkuje zjawiskiem opadania, co całkowicie zmienia teksturę dania i neguje jego właściwości organoleptyczne. Zgodnie z normami kulinarnymi, gorące suflet najlepiej komponuje się z delikatnymi sosami, co dodatkowo podnosi walory smakowe potrawy, podkreślając jej finezyjność i wyrafinowanie.

Pytanie 38

Jak należy podawać carpaccio wołowe?

A. na płaskim talerzu

B. w bulionówce

C. w kokilce

D. na desce drewnianej

Carpaccio wołowe jest daniem, które powinno być serwowane na płaskim talerzu, co wynika z tradycji kulinarnej oraz zasad estetyki podawania potraw. Płaski talerz pozwala na odpowiednie rozłożenie cienko pokrojonego mięsa, co jest kluczowe dla estetyki dania, a także umożliwia jego swobodne komponowanie z dodatkami, takimi jak rukola, parmezan czy dressing. Warto zauważyć, że serwowanie carpaccio na płaskim talerzu ułatwia także degustację dania, ponieważ goście mogą łatwo podnosić kawałki mięsa i łączyć je z innymi składnikami. W praktyce gastronomicznej, serwowanie carpaccio w ten sposób jest zgodne z zasadami sztuki kulinarnej, która podkreśla wagę estetyki podania oraz zachowanie charakterystyki potrawy. Dodatkowo, serwowanie na płaskim talerzu jest standardem w wielu renomowanych restauracjach, co świadczy o profesjonalizmie i dbałości o szczegóły w gastronomii.

Pytanie 39

Jaką metodę należy zastosować, aby nadać świeży wygląd zwiędniętej marchwi?

A. Zanurzyć w letniej słonej wodzie na kilka minut

B. Zapakować próżniowo i umieścić w lodówce na kilka godzin

C. Włożyć do zimnej wody na kilka godzin

D. Skropić sokiem z cytryny

Wkładanie zwiędniętej marchwi do zimnej wody na kilka godzin to najbardziej skuteczna metoda na przywrócenie jej świeżego wyglądu. Działa to na zasadzie osmozy, gdzie woda przenika do komórek roślinnych, co prowadzi do ich napełnienia i odbudowania struktury. Dzięki temu marchewka odzyskuje jędrność i chrupkość. Przykładem zastosowania tej techniki może być przygotowanie marchwi do sałatek lub dań na ciepło, gdzie atrakcyjny wygląd warzyw jest kluczowy dla estetyki potrawy. Warto również podkreślić, że przechowywanie marchwi w warunkach optymalnych, czyli w chłodnym miejscu i w odpowiedniej wilgotności, może zapobiec jej zwiędnięciu. Takie praktyki są zgodne z ogólnymi standardami przechowywania warzyw w gastronomii oraz w domowych kuchniach, zapewniając ich lepszą jakość oraz smak.

Pytanie 40

Jakie surowce po zjedzeniu stanowią najlepsze źródło witaminy C?

A. Jabłka, rabarbar, cytryny

B. Truskawki, porzeczki, papryka

C. Jagody, czereśnie, szczaw

D. Kiwi, marchew, pomarańcze

Kiwi, marchew i pomarańcze, choć mogą być postrzegane jako zdrowe opcje, nie są tak bogate w witaminę C jak truskawki, porzeczki i papryka. Kiwi jest źródłem witaminy C, zawierając około 93 mg na 100 gramów, co czyni go dobrym wyborem, jednak jego obecność w tej odpowiedzi może prowadzić do mylnego wniosku, że dostarcza więcej witaminy C niż inne, lepsze źródła. Marchew jest warzywem korzeniowym, które jest bardziej znane z wysokiej zawartości beta-karotenu, a nie witaminy C. Podobnie, pomarańcze, choć popularne jako źródło tej witaminy, zawierają około 53 mg witaminy C na 100 gramów, co czyni je mniej wartościowym wyborem niż truskawki czy porzeczki. Odpowiedzi wskazujące na jabłka, rabarbar czy cytryny również są mylące, ponieważ jabłka zawierają minimalne ilości witaminy C, a rabarbar jest bardziej znany z zawartości kwasów organicznych. Cytryny, choć mają umiarkowanie wysoką zawartość witaminy C, ustępują pod względem zawartości innym wymienionym produktom. Kluczowe jest zrozumienie, że nie wszystkie owoce i warzywa są równoważne w kontekście wartości odżywczych i właściwego doboru składników diety, co może prowadzić do suboptymalnych wyborów żywieniowych. Właściwe podejście do diety powinno opierać się na wiedzy o zawartości składników odżywczych w pokarmach oraz na ich różnorodności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej