Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 22:45
Data zakończenia: 14 maja 2025 22:53

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Technika scanography (skanografia) polega na

A. tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego

B. cyfrowej rekonstrukcji starych, uszkodzonych fotografii

C. wykonywaniu zdjęć aparatem cyfrowym z funkcją skanowania 3D

D. wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obiektu pod różnymi kątami

Technika skanografii polega na tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego, co oznacza, że artyści wykorzystują skanery do rejestrowania obiektów w sposób, który pozwala na uzyskanie unikalnych efektów wizualnych. Skanowanie płaskie umożliwia uchwycenie detali i tekstur, które często są niedostrzegalne w tradycyjnej fotografii. Przykładem zastosowania może być skanowanie różnych przedmiotów codziennego użytku, jak kwiaty, liście, czy nawet drobne przedmioty, które następnie są wykorzystywane w dziełach sztuki cyfrowej. Tego typu obrazy mogą być później drukowane, publikowane w Internecie lub używane w projektach graficznych. Warto zaznaczyć, że skanografia, jako forma sztuki, zyskuje na popularności, ponieważ łączy technikę i kreatywność, a także umożliwia artystom eksperymentowanie z nowymi formami wyrazu. Skanowanie płaskie jest także techniką dostępną dla wielu, dzięki powszechnym skanerom, co sprawia, że każdy może spróbować swoich sił w tej formie artystycznej.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Zwiększenie mocy błysku lamp błyskowych w studio pozwala na

A. wydłużenie czasu ekspozycji

B. skrócenie czasu ekspozycji

C. lepsze ustawienie ostrości

D. uzyskanie większej głębi ostrości

Nie do końca to jest tak, że większa energia błysku lamp błyskowych nie poprawia ostrości. Ostrość to głównie kwestia ustawień obiektywu i odległości do obiektu. Większy błysk może sprawić, że obraz będzie lepiej ostry, ale nie ma na to dużego wpływu na dokładne ustawienie. A jeśli wydłużymy czas naświetlania, to są inne ryzyka, jak prześwietlenie, a do tego mogą pojawić się niechciane artefakty, jeśli coś się rusza. Dłuższy czas naświetlania lepiej się sprawdza przy słabym świetle, gdzie chcemy uchwycić detale, a nie przy mocnych lampach. Głębia ostrości bardziej zależy od ustawień przysłony niż od mocy błysku. Jest też kwestia, że krótszy czas naświetlania może prowadzić do niedoświetlenia, bo lampy błyskowe nie zawsze nadążają za szybkością migawki. Korzystanie z błysku w krótkim czasie naświetlania wymaga, żeby wiedzieć, że nie każda lampa potrafi dać tak mocny błysk, żeby zrównoważyć krótki czas. I jeszcze jedno – efekty błysku są różne w zależności od sprzętu, a umiejętne ich użycie wymaga praktyki i znajomości zasad ekspozycji oraz przysłony.

Pytanie 4

Który kolor filtru powinien być użyty przy kopiowaniu negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Zielony

B. Purpurowy

C. Szary

D. Żółty

Wybór purpurowego filtru podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny jest kluczowy dla uzyskania wyższego kontrastu obrazu. Filtr purpurowy działa na zasadzie absorpcji światła zielonego i żółtego, co pozwala na zwiększenie różnicy między najjaśniejszymi a najciemniejszymi tonami w obrazie. W praktyce, stosując purpurowy filtr, można uzyskać bardziej dramatyczne efekty w fotografiach czarno-białych, podkreślając detale, które w innych przypadkach mogą zniknąć w szarościach. Dobrym przykładem może być wykorzystanie tego filtru przy kopiowaniu negatywów krajobrazowych, gdzie różnorodność tonacji zieleni w negatywie może sprawić, że zdjęcie będzie wyglądać płasko. Dzięki purpurowemu filtrowi, zyskujemy głębię oraz bogatsze tony, co jest szczególnie pożądane w fotografii artystycznej. Warto zaznaczyć, że wybór odpowiedniego filtru to standardowa praktyka w darkroomach, zgodna z zaleceniami profesjonalnych fotografów, którzy dążą do jak najlepszego odwzorowania wizji artystycznej.

Pytanie 5

Obiektyw o ogniskowej 80 mm jest typowy dla kadru o wymiarach

A. 45 × 60 mm

B. 18 × 24 mm

C. 24 × 36 mm

D. 60 × 60 mm

Wybór niewłaściwego formatu kadru, takiego jak 45 × 60 mm, 24 × 36 mm czy 18 × 24 mm, wskazuje na niepełne zrozumienie zależności pomiędzy ogniskową obiektywu a rozmiarem matrycy lub filmu. Obiektyw 80 mm nie jest standardowy dla formatu 24 × 36 mm, który preferuje ogniskowe zbliżone do 50 mm, co jest utożsamiane z tzw. "normalnym" obiektywem, który oddaje perspektywę zbliżoną do ludzkiego oka. W przypadku formatu 45 × 60 mm, stosowane są zazwyczaj obiektywy o dłuższej ogniskowej, ale 80 mm jest wciąż za długi, co prowadzi do zniekształcenia obrazu i nieadekwatnej głębi ostrości. Natomiast obiektyw 80 mm w formacie 18 × 24 mm daje efekt teleobiektywu, co nie jest optymalne dla tego formatu, ponieważ prowadzi do wąskiego kąta widzenia i ograniczonego kontekstu przestrzennego. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wyższa ogniskowa zawsze oznacza lepszą jakość obrazu, podczas gdy kluczowym czynnikiem jest dostosowanie ogniskowej do konkretnego formatu oraz zamierzonych efektów wizualnych. Takie nieprecyzyjne podejście może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem sprzętu i niezadowalającymi rezultatami w praktyce fotograficznej. Właściwe zrozumienie relacji między ogniskową a formatem jest niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych i technicznych w fotografii.

Pytanie 6

Najnowsze medium służące do długoterminowej archiwizacji zdjęć to

A. dyski SSD z pamięcią typu MLC

B. dyski M-DISC o trwałości szacowanej na 1000 lat

C. papier fotograficzny RC o podwyższonej trwałości

D. taśmy magnetyczne LTO-9

Papier fotograficzny RC o podwyższonej trwałości to jedna z opcji przechowywania zdjęć, ale nie jest odpowiedni do długoterminowej archiwizacji w porównaniu do dysków M-DISC. Papier ten, chociaż zapewnia lepszą jakość obrazu i trwałość niż tradycyjny papier, jest podatny na działanie warunków atmosferycznych, takich jak wilgoć czy światło, które mogą prowadzić do blaknięcia i degradacji obrazu. Taśmy magnetyczne LTO-9 są również ważnym medium do archiwizacji danych, jednak ich trwałość nie jest tak wysoka jak w przypadku M-DISC. LTO-9 oferują znakomitą pojemność i szybkość transferu, ale są bardziej odpowiednie do archiwizacji danych w środowiskach korporacyjnych, gdzie wymagane jest szybkie wykonywanie kopii zapasowych, a niekoniecznie do długoterminowego przechowywania. Dyski SSD z pamięcią typu MLC z kolei oferują wysoką szybkość odczytu i zapisu, ale ich żywotność i odporność na utratę danych nie dorównują dyskom M-DISC. MLC, choć efektywne, są stosunkowo drogie i ich trwałość w dłuższej perspektywie może być ograniczona. W praktyce, wiele osób myli pojęcie trwałości z wydajnością, co prowadzi do niepoprawnych wyborów, jeśli chodzi o archiwizację danych. Kluczowe jest zrozumienie, że długoterminowa archiwizacja wymaga innych parametrów niż codzienne użytkowanie.

Pytanie 7

Efekt mory na zdjęciach cyfrowych pojawia się najczęściej przy fotografowaniu

A. zachodu słońca z użyciem filtrów neutralnych

B. regularnych wzorów tekstylnych i architektonicznych

C. obiektów ruchomych przy długim czasie ekspozycji

D. jasnych powierzchni z odbiciami światła

Fotografowanie jasnych powierzchni z odbiciami światła może generować różne problemy, jak na przykład prześwietlenia czy zniekształcenia kolorów, ale nie jest to przyczyna efektu mory. Odbicia światła mają tendencję do wprowadzania trudności w balansie bieli oraz w ogólnym zarządzaniu kontrastem obrazu, co może skutkować utratą detali, jednak nie tworzą one charakterystycznych wzorów interferencyjnych, które definiują moiré. Zachód słońca z użyciem filtrów neutralnych to technika, która ma na celu regulację ekspozycji i poprawę kolorystyki zdjęcia, ale nie wpływa na wystąpienie efektu moiré. Natomiast obiekty ruchome przy długim czasie ekspozycji prowadzą do rozmycia ruchu, co jest zupełnie innym zjawiskiem. Wynika to z niezdolności aparatu do uchwycenia ostrości na obiektach w ruchu, co skutkuje rozmyciem, a nie interferencjami. Często błędnym wnioskiem jest utożsamienie wszystkich problemów z obrazem z efektem mory, co prowadzi do błędnej identyfikacji przyczyn problemu. W rzeczywistości, zrozumienie różnorodności efektów i ich przyczyn jest kluczowe dla każdego fotografa, aby skutecznie unikać takich pułapek w swojej pracy.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Który element aparatu cyfrowego jest bezpośrednio odpowiedzialny za rejestrację obrazu?

A. Procesor obrazu

B. Matryca światłoczuła

C. Wizjer elektroniczny

D. Karta pamięci

Matryca światłoczuła to kluczowy element aparatu cyfrowego, odpowiedzialny za konwersję światła padającego na nią na sygnał elektryczny, który następnie jest przetwarzany na obraz. W praktyce, matryca rejestruje różnice w natężeniu światła i koloru, a jej jakość bezpośrednio wpływa na ostateczny efekt fotografii. Wśród różnych typów matryc, takich jak CMOS czy CCD, matryce CMOS są obecnie bardziej powszechne ze względu na swoje niższe zużycie energii oraz lepszą integrację z elektroniką aparatu. Prawidłowy dobór matrycy oraz odpowiednie parametry, takie jak rozdzielczość, czułość ISO czy dynamiczny zakres, mają kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Warto także zauważyć, że matryca operuje w różnych warunkach oświetleniowych, dlatego umiejętność jej efektywnego wykorzystania to cenna umiejętność dla każdego fotografa. W związku z tym, dobrze jest inwestować czas w zrozumienie, jak działają różne typy matryc oraz jak można je optymalizować dla różnych sytuacji fotograficznych.

Pytanie 10

Który z wymienionych materiałów nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych?

A. Papierowy ręcznik

B. Sprężone powietrze

C. Pędzelek z naturalnego włosia

D. Ściereczka z mikrofibry

Papierowy ręcznik to materiał, który zdecydowanie nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych z kilku powodów. Po pierwsze, papierowy ręcznik jest sztywny i często może zawierać drobne zanieczyszczenia czy włókna, które podczas czyszczenia mogą porysować delikatną powierzchnię soczewek. W branży fotograficznej standardem jest używanie specjalnych ściereczek z mikrofibry, które są miękkie, niepylące i zapobiegają zarysowaniom. Dodatkowo, mikrofibra ma właściwości, które pozwalają na skuteczne usuwanie odcisków palców oraz resztek kurzu czy tłuszczu bez użycia chemikaliów. Warto także wspomnieć, że czyszczenie obiektywu sprężonym powietrzem jest powszechną praktyką, która pozwala na usunięcie drobnych cząsteczek kurzu bez kontaktu z powierzchnią. Stosowanie pędzelka z naturalnego włosia również jest akceptowane, jednak wymaga ostrożności, aby włosie nie pozostawiło resztek na soczewce. W każdym przypadku, kluczowe jest dbanie o delikatność oraz stosowanie odpowiednich narzędzi, by nie uszkodzić drogiego sprzętu fotograficznego.

Pytanie 11

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest wykorzystywane do przywracania brakujących fragmentów podczas rekonstrukcji zniszczonych zdjęć?

A. Gąbka

B. Lasso

C. Stempel

D. Różdżka

Stempel to narzędzie w programie Adobe Photoshop, które jest kluczowe w procesie rekonstrukcji zniszczonych obrazów. Jego główną funkcją jest kopiowanie pikseli z jednego fragmentu obrazu i wklejanie ich w innym miejscu, co umożliwia precyzyjne uzupełnienie brakujących elementów. Użytkownik może dostosować rozmiar pędzla, a także twardość i krycie, co zwiększa elastyczność narzędzia. Przykładowo, w przypadku zniszczonego zdjęcia, można użyć stempla, aby skopiować fragment zdrowego obszaru i nałożyć go na uszkodzony, co przywraca spójność wizualną. Zgodnie z dobrymi praktykami w retuszu zdjęć, istotne jest, aby stosować różne źródła do stemplowania, aby uniknąć powtarzających się wzorów, co mogłoby zdradzić zastosowanie narzędzia. Warto również zwrócić uwagę na technikę pracy na nowej warstwie, co pozwala na łatwe wprowadzenie poprawek, co jest standardem w profesjonalnym edytowaniu obrazów.

Pytanie 12

W nowoczesnych technikach fotografii produktowej termin splash photography odnosi się do

A. techniki łączenia zdjęć produktów z efektami wodnymi dodanymi cyfrowo

B. specjalnej metody oświetlenia rozpraszającego refleksy na powierzchniach

C. fotografowania płynów w ruchu z użyciem bardzo krótkich czasów ekspozycji

D. fotografowania z użyciem gęstej mgły do stworzenia efektu atmosferycznego

Splash photography to technika, która koncentruje się na uchwyceniu płynów w ruchu, z wykorzystaniem bardzo krótkich czasów ekspozycji. Dzięki temu możliwe jest zarejestrowanie dramatycznych i detalicznych ujęć, które pokazują krople wody, rozpryskujące się elementy oraz inne efekty związane z ruchem płynów. W praktyce, fotografowie często stosują czas naświetlania krótszy niż 1/1000 sekundy, co pozwala na uchwycenie wyjątkowych momentów, które gołym okiem mogą być trudne do zauważenia. Przykładem może być zdjęcie kropli wody spadającej na powierzchnię, gdzie w ujęciu widać każdy szczegół, jak rozprysk czy odbicie światła. Warto dodać, że ta technika wymaga precyzyjnego ustawienia aparatu, odpowiedniego oświetlenia oraz często współpracy z dodatkowymi akcesoriami, jak np. reflektory czy tła, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Użycie splash photography znajduje zastosowanie nie tylko w reklamie produktów, ale również w sztuce, gdzie taki styl może dodać dynamiki i wizualnej atrakcyjności do zdjęć.

Pytanie 13

Do profesjonalnego fotografowania przedmiotów o bardzo małych rozmiarach (poniżej 1 mm) stosuje się

A. standardową fotografię makro z pierścieniami pośrednimi

B. aparat średnioformatowy z obiektywem makro

C. teleobiektyw z konwerterem 2x

D. fotomikrografię z wykorzystaniem mikroskopu

W przypadku standardowej fotografii makro z pierścieniami pośrednimi, choć technika ta umożliwia uzyskanie dużych powiększeń, nie jest ona wystarczająca do uchwycenia detali przedmiotów mniejszych niż 1 mm. Pierścienie pośrednie rozszerzają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zwiększenie skali, ale ograniczenia fizyczne obiektywów sprawiają, że szczegółowość obrazu może być niewystarczająca. Gdy mówimy o małych obiektach, fala świetlna musi być skupiona niezwykle precyzyjnie, co jest trudne do osiągnięcia przez standardowe obiektywy. Użycie aparatu średnioformatowego z obiektywem makro również nie rozwiąże problemu, ponieważ choć średnioformatowe aparaty mogą oferować lepszą jakość obrazu, to nadal nie mają zdolności mikroskopowych, które są kluczowe przy fotografowaniu ekstremalnie małych obiektów. Teleobiektyw z konwerterem 2x, z kolei, zwiększa ogniskową, co może skutkować mniejszą głębią ostrości i utratą szczegółów w przypadku drobnych obiektów. Powszechnym błędem jest pomylenie powiększenia z detalami jakości obrazu - ważne jest, aby pamiętać, że dla obiektów poniżej 1 mm, właściwe wykorzystanie mikroskopu jest kluczowe dla uzyskania precyzyjnych obrazów.

Pytanie 14

Aby uzyskać równomierne i poprawiające wygląd oświetlenie twarzy modelki podczas sesji zdjęciowej w studio, co należy wykorzystać?

A. softbox i blendy

B. wrota

C. stożkowy tubus

D. soczewkę Fresnela

Wybór alternatywnych rozwiązań, takich jak soczewka Fresnela, stożkowy tubus czy wrota, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w kontekście oświetlenia twarzy modelki. Soczewka Fresnela, choć skuteczna w dalekim oświetleniu, generuje ostre światło i cienie, co w portretach może prowadzić do nieprzyjemnych efektów wizualnych. Użycie soczewki Fresnela w zamkniętej przestrzeni, takiej jak studio, często skutkuje zbyt intensywnym oświetleniem, które może zniekształcać naturalne rysy twarzy. Stożkowy tubus, choć przydatny w kierunkowym oświetleniu, ogranicza pole działania światła, co w fotografii portretowej może skutkować nierównomiernym rozkładem oświetlenia, a także powodować niepożądane cienie. Wrota, przeznaczone głównie do kontroli krawędzi światła i redukcji jego rozpraszania, mogą przyczynić się do tworzenia nieestetycznych cieni na twarzy. Użycie tych narzędzi często wynika z niepełnego zrozumienia zasad oświetlenia w fotografii. Właściwe oświetlenie powinno być równomierne i subtelne, aby wydobyć naturalne piękno modelki, co jest osiągalne przede wszystkim dzięki zastosowaniu softboxów i blend. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do niesatysfakcjonujących efektów oraz zniechęcenia do dalszej pracy w studio.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Jakie szkło zabezpieczające należy zastosować do oprawy fotografii wystawowej, aby zminimalizować odblaski?

A. szkło float

B. szkło kryształowe

C. szkło antyrefleksyjne

D. szkło hartowane

Szkło antyrefleksyjne to najlepszy wybór do oprawy fotografii wystawowej, szczególnie gdy chcesz zminimalizować odblaski. To szkło ma specjalną powłokę, która redukuje odbicia światła, co pozwala na lepszą widoczność dzieła sztuki. Przykładowo, w muzeach czy galeriach sztuki często stosuje się ten rodzaj szkła, ponieważ umożliwia on zachowanie integralności wizualnej ekspozycji. Warto pamiętać, że odblaski mogą znacząco wpłynąć na odbiór obrazu przez widza, odwracając uwagę od detalów czy kolorystyki. Szkło antyrefleksyjne nie tylko poprawia estetykę, ale także chroni fotografie przed szkodliwym działaniem promieni UV, co jest istotne w kontekście długotrwałego przechowywania prac. Dzięki tym właściwościom, jest to standardowy wybór w branży wystawienniczej, co podkreśla jego wartości użytkowe i artystyczne.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Aby zwiększyć kontrast w cyfrowym obrazie w programie Photoshop, należy wykorzystać

A. Filtry

B. Krzywe

C. Warstwy

D. Balans koloru

Krzywe to zaawansowane narzędzie w programie Photoshop, które umożliwia precyzyjne dostosowanie kontrastu obrazu poprzez manipulację krzywą tonalną na histogramie. Używając krzywych, użytkownik może kontrolować jasność i kontrast w określonych obszarach tonalnych, co pozwala na bardziej subtelne i złożone korekty niż inne metody. Na przykład, jeżeli chcemy poprawić kontrast w cieniach, możemy podnieść dolną część krzywej, a jednocześnie obniżyć górną część, co skutkuje wzmocnieniem różnicy między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywe są szeroko stosowane w branży graficznej, ponieważ pozwalają na zachowanie szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dobre praktyki wskazują na konieczność pracy w trybie RGB, co zapewnia pełen zakres tonalny i kolorystyczny, co z kolei przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 19

Który z obiektywów charakteryzuje się długością ogniskowej porównywalną z przekątną matrycy o wymiarach 36 x 24 mm oraz kątem widzenia, który jest zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka?

A. Wąskokątny

B. Standardowy

C. Szerokokątny

D. Długoogniskowy

Obiektyw standardowy ma ogniskową w okolicach 50 mm, co odpowiada temu, co widzi nasze oko – mniej więcej 46 stopni. Taki obiektyw robi zdjęcia w bardzo naturalny sposób, więc jest świetnym wyborem do portretów, fotografii ulicznej czy codziennych scenek. W praktyce, jego zastosowanie pozwala uzyskać realne perspektywy, co jest bardzo ważne w różnych dziedzinach fotografii, jak dokumentacja czy reportaż. Często używa się go też w reklamie, gdzie liczy się zachowanie prawdziwego wyglądu prezentowanych produktów. Co ważne, obiektywy standardowe mają małe zniekształcenie obrazu, dzięki czemu zdjęcia są naprawdę wysokiej jakości. Uważam, że obiektyw standardowy to podstawa każdej torby fotografa i warto go dobrze poznać, żeby rozwijać swoje umiejętności w fotografii.

Pytanie 20

Pomiar intensywności światła realizuje się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. na tle

B. w stronę źródła światła

C. w kierunku fotografowanego obiektu

D. w stronę aparatu

Skierowanie światłomierza w stronę fotografowanego obiektu, tła czy źródła światła, jak sugerują inne odpowiedzi, prowadzi do błędów w pomiarze, które mogą wpływać na jakość finalnego obrazu. Kiedy światłomierz jest skierowany w stronę obiektu, nie uwzględnia on całego kontekstu oświetleniowego, co może skutkować niedoszacowaniem lub przeszacowaniem ekspozycji. Mierząc w stronę tła, można wprowadzić dodatkowe zniekształcenia, ponieważ tło zwykle ma inną jasność niż obiekt, co może prowadzić do nieprawidłowych ustawień aparatu. Z kolei kierowanie światłomierza w stronę źródła światła dostarczy jedynie informacji o intensywności tego konkretnego źródła, co jest niewystarczające do oceny całego oświetlenia sceny. Takie podejście pomija inne elementy oświetleniowe, które mają wpływ na kompozycję i styl zdjęcia. W przypadku skierowania światłomierza w stronę aparatu, operator uzyskuje kompleksowy pomiar, który uwzględnia wszystkie źródła światła w danym ujęciu. W praktyce, błędne pomiary mogą prowadzić do niechcianych efektów prześwietlenia lub niedoświetlenia. Warto zatem pamiętać, że właściwa technika pomiaru światła jest kluczowa dla uzyskania profesjonalnych rezultatów w fotografii, a ignorowanie tej zasady może negatywnie wpłynąć na ostateczny efekt artystyczny i techniczny zdjęcia.

Pytanie 21

W programie Adobe Photoshop do poprawy błędów perspektywy można użyć filtra

A. redukcja szumu

B. szukanie krawędzi

C. rozmycie radialne

D. korekcja obiektywu

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to funkcja, która pozwala na naprawę zniekształceń perspektywy, które mogą wystąpić w wyniku użycia obiektywów o szerokim kącie widzenia. W trakcie fotografowania, szczególnie architektury lub scen z wieloma prostymi liniami, mogą wystąpić efekty takie jak beczkowatość czy poduszkowatość, które zniekształcają krawędzie obiektów. Filtr ten umożliwia użytkownikom precyzyjne dostosowanie tych zniekształceń poprzez wybór konkretnego profilu obiektywu z bazy danych Adobe lub ręczne wprowadzenie wartości. Przykładowo, podczas edycji zdjęcia budynku, zastosowanie korekcji obiektywu pozwala na prostowanie pionowych linii, co nadaje zdjęciu bardziej realistyczny i profesjonalny wygląd. Dodatkowo, program pozwala na jednoczesne korygowanie winietowania oraz aberracji chromatycznej, co czyni go wszechstronnym narzędziem w procesie postprodukcji. W branży fotograficznej, stosowanie korekcji obiektywu jest standardem, który znacząco podnosi jakość finalnych prac.

Pytanie 22

Pierścienie pośrednie to akcesoria służące do robienia zdjęć?

A. architektur

B. portretowych

C. owadów

D. krajobrazowych

Pierścienie pośrednie to akcesoria fotograficzne, które skutecznie zwiększają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografowania owadów. Dzięki zastosowaniu pierścieni pośrednich, możliwe jest uzyskanie efektu makrofotografii, który pozwala na rejestrowanie detali niewidocznych dla ludzkiego oka. W praktyce, fotografowie wykorzystują pierścienie pośrednie, aby zbliżyć się do obiektów, takich jak owady, kwiaty czy inne małe obiekty, co umożliwia uchwycenie ich szczegółów. Użycie pierścieni pośrednich jest zgodne z zasadami makrofotografii, gdzie kluczowe jest odpowiednie oświetlenie i ustawienie ostrości. Warto również zauważyć, że pierścienie pośrednie nie wpływają na jakość optyczną obiektywu, co czyni je ekonomiczną alternatywą dla drogich obiektywów makro. Dodatkowo, w połączeniu z odpowiednim oświetleniem, pozwalają one na uzyskanie niezwykle szczegółowych ujęć, co jest cenione w biologii, entomologii oraz w naukach przyrodniczych.

Pytanie 23

W atelier możemy uzyskać oświetlenie światłem ciągłym typu kontra, umieszczając źródło światła

A. z przodu modela

B. z boku modela

C. za modelem

D. za aparatem

Umieszczenie źródła światła za aparatem wydaje się na pierwszy rzut oka ok, bo oświetla scenę bezpośrednio. Ale w praktyce, to prowadzi do płaskiego oświetlenia, które nie wydobywa głębi ani detali. Gdy robisz fotografię portretową, to lepiej, żeby światło było przed modelem lub z boku, bo inaczej można uzyskać ostre oświetlenie, które nie podkreśla rysów twarzy, a wręcz może robić niekorzystne cienie. Zwłaszcza, jeśli światło z boku jest za mocne albo źle ustawione, to cienie mogą przykryć detale na twarzy i zepsuć kompozycję. Poza tym, światło z przodu zazwyczaj daje płaski efekt, który zbytnio wygładza model. Te błędy mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia, jak działa światło i jak wpływa na postrzeganie obiektów. Z moim doświadczeniem, właściwe modelowanie światła to kluczowa umiejętność dla każdego fotografa, który chce dobrze wykorzystać różne źródła światła i osiągnąć zamierzony efekt artystyczny.

Pytanie 24

Technika zdjęciowa, która redukuje pozytyw do płaszczyzn z wyraźnie rozdzielonymi tonami szarości, to

A. solaryzacja

B. pseudosolaryzacja

C. guma

D. izohelia

Techniki fotograficzne, takie jak guma, solaryzacja czy pseudosolaryzacja, są zupełnie inne od izohelii. Guma to taki proces, co robi odbitki i wykorzystuje organiczne podłoża, no i te mokre emulsje, co daje miękkie przejścia tonalne. Ale nie chodzi tutaj o wyraźne płaszczyzny szarości, jak w izohelii. Solaryzacja to technika, gdzie mamy do czynienia z częściową ekspozycją na światło i efekty są dość nieprzewidywalne, z negatywnymi tonami – a to już nie ma nic wspólnego z izohelią. Pseudosolaryzacja trochę wprowadza zamieszanie w tonacji obrazu, więc teoretycznie nie uzyskujemy oddzielnych obszarów szarości, co faktycznie powinno być kluczowe przy izohelii. Kiedy wybieramy techniki, które do tego się nie nadają, jak guma czy solaryzacja, to zwykle kończy się na tym, że detale znikają i kontrast idzie w dół. Dlatego warto dobrze zrozumieć izohelię, jeśli chce się, żeby prace miały ten odpowiedni styl i tonalność.

Pytanie 25

Który z programów do edycji grafiki rastrowej klasyfikowany jest jako freeware?

A. AvancePaint

B. Adobe Photoshop

C. Corel Photo-Paint

D. PhotoFiltre Studio

AvancePaint to program do obróbki grafiki rastrowej, który jest dostępny jako freeware, co oznacza, że użytkownicy mogą go pobrać i używać bez ponoszenia opłat licencyjnych. W przeciwieństwie do komercyjnych aplikacji, takich jak Adobe Photoshop czy Corel Photo-Paint, AvancePaint oferuje podstawowe funkcje edycyjne, które są wystarczające dla amatorów i użytkowników, którzy potrzebują prostych narzędzi do pracy z obrazami. Przykładowe zastosowania tego oprogramowania obejmują retuszowanie zdjęć, tworzenie prostych grafik oraz przygotowywanie obrazów do publikacji w internecie. W branży, w której liczy się dostępność narzędzi do edycji grafiki, AvancePaint staje się cenną alternatywą dla bardziej skomplikowanych programów. Przykłady profesjonalnych praktyk pokazują, że wiele osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z grafiką, korzysta z oprogramowania freeware, aby poznać podstawy edycji, zanim zdecydują się na inwestycje w bardziej zaawansowane rozwiązania.

Pytanie 26

System Bellows Factor w fotografii analogowej oznacza

A. wartość rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych

B. współczynnik korekcji ekspozycji przy stosowaniu mieszka fotograficznego

C. stopień kompresji obrazu na materiale negatywowym

D. współczynnik załamania światła w obiektywach szerokokątnych

System Bellows Factor, czyli współczynnik korekcji ekspozycji przy stosowaniu mieszka fotograficznego, jest kluczowym elementem w fotografii analogowej, szczególnie w kontekście korzystania z obiektywów o zmiennej ogniskowej. W przypadku, gdy używamy mieszka, zmienia się odległość między obiektywem a matrycą (w filmie analogowym jest to klisza), co wpływa na ilość światła docierającego do materiału światłoczułego. W praktyce oznacza to, że im dalej od obiektywu znajduje się klisza, tym więcej światła jest potrzebne do uzyskania poprawnej ekspozycji. Wartość Bellows Factor pozwala na skorygowanie czasu naświetlania, co jest niezbędne, aby uzyskać właściwe naświetlenie zdjęcia. Przykład zastosowania: jeśli używasz mieszka i przestawiasz go na większą długość, na przykład z 100 mm na 150 mm, musisz dostosować czas naświetlania, aby uniknąć niedoświetlenia. Znajomość tego współczynnika jest zatem niezbędna dla każdego poważnego fotografa, który korzysta z technik analogowych.

Pytanie 27

Co określa liczba przewodnia lampy błyskowej?

A. minimalną ilość błysków w ciągu 1s

B. minimalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

C. maksymalną ilość błysków w ciągu 1s

D. maksymalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

Liczba przewodnia lampy błyskowej, często oznaczana jako GN (Guide Number), jest kluczowym parametrem określającym maksymalny zasięg oświetlenia, jakiego lampa jest w stanie dostarczyć w celu uzyskania prawidłowej ekspozycji fotografowanego obiektu. W praktyce oznacza to, że im wyższa wartość liczby przewodniej, tym dalej lampa może skutecznie oświetlić obiekt przy określonym ustawieniu przysłony i czułości ISO. Na przykład, lampa o liczbie przewodniej wynoszącej 60, przy ustawieniu ISO 100 i przysłony f/4, może oświetlić obiekt znajdujący się w odległości do 15 metrów (60 podzielone przez 4). Znajomość liczby przewodniej jest szczególnie istotna w sytuacjach, gdy fotografujemy w warunkach słabego oświetlenia lub gdy potrzebne jest zamrożenie ruchu. Umożliwia to precyzyjne dostosowanie parametrów aparatu do warunków oświetleniowych, co w praktyce przekłada się na lepsze wyniki fotograficzne oraz kreatywne możliwości twórcze.

Pytanie 28

Aby zredukować niebieską dominację, która często pojawia się podczas robienia zdjęć na wysokości, warto użyć filtru

A. pomarańczowego

B. UV

C. ND

D. polaryzacyjnego

Zastosowanie filtra pomarańczowego w kontekście redukcji niebieskiej dominanty na dużych wysokościach jest mylące. Filtr pomarańczowy wzmacnia ciepłe odcienie i redukuje zimne barwy, jednak jego działanie nie jest wystarczające do skompensowania wpływu promieniowania ultrafioletowego, które na ogół przyczynia się do niebieskiej dominacji w zdjęciach. Ponadto, to podejście może prowadzić do nadmiernego ocieplenia kolorystyki zdjęć, co w efekcie zniekształca rzeczywisty wygląd scenerii, szczególnie w przypadkach, gdy obiektywu nie dotyczy problem niebieskiej dominanty. Filtr ND (neutral density) ma na celu redukcję ilości światła docierającego do matrycy, co jest przydatne w fotografii długoczasowej, ale nie ma wpływu na kolorystykę zdjęcia ani na redukcję niebieskiej dominacji. W kontekście zastosowań fotograficznych na dużych wysokościach, filtr polaryzacyjny również nie jest odpowiedni, gdyż jego główną funkcją jest redukcja odblasków oraz zwiększenie kontrastu nieba, a nie kompensacja promieniowania UV. Użytkownicy powinni być świadomi, że wybór odpowiedniego filtra musi być uzależniony od konkretnych warunków oświetleniowych oraz celu fotografii, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych.

Pytanie 29

Obrazy HDR wyświetlane na monitorach HDR charakteryzują się

A. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie pikseli

B. większą rozpiętością tonalną od czerni do bieli

C. większą kompresją pliku przy tej samej jakości

D. lepszą ostrością krawędzi obiektów

Obrazy HDR (High Dynamic Range) wyróżniają się znacznie większą rozpiętością tonalną w porównaniu do standardowych obrazów. Oznacza to, że potrafią one ukazać szerszy zakres jasności, od głębokiej czerni do jasnej bieli, co pozwala zachować więcej szczegółów w zarówno najciemniejszych, jak i najjaśniejszych partiach obrazu. Przykładowo, przy wyświetlaniu sceny zachodu słońca na monitorze HDR, użytkownicy mogą dostrzegać detale w cieniach drzew oraz jednocześnie intensywne barwy nieba, co w tradycyjnych obrazach mogłoby być utracone. Standardy takie jak HDR10 czy Dolby Vision określają wymogi dotyczące jasności oraz kolorów, co pozwala na uzyskanie niezwykłej głębi wizualnej. Praktyczne zastosowanie HDR jest widoczne w filmach, grach oraz fotografiach, gdzie realistyczne odwzorowanie rzeczywistości jest kluczowe. Dzięki HDR artyści wizualni mają większe możliwości w kreowaniu nasyconych i zapadających w pamięć obrazów, a także mogą łatwiej wyrażać swoje zamysły artystyczne.

Pytanie 30

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. korekcji perspektywy zbieżnej

B. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

C. zwiększenia głębi ostrości

D. podwyższenia kontrastu obrazu

Zwiększenie głębi ostrości, które sugerowane jest w jednej z odpowiedzi, nie jest podstawowym zastosowaniem techniki tilt-shift. Chociaż obiektywy tilt-shift mogą wpływać na głębię ostrości poprzez przesuwanie płaszczyzny ostrości, ich głównym celem jest korekcja perspektywy. Użycie obiektywu o dużej przysłonie może zwiększyć głębię ostrości, ale nie ma to związku z techniką tilt-shift, która koncentruje się na prostowaniu linii. Redukcja drgań przy długich ekspozycjach również nie jest właściwym zastosowaniem tilt-shift, ponieważ stabilizacja obrazu nie jest celem tej techniki. W rzeczywistości, aby zredukować drgania, stosuje się inne metody, takie jak stabilizatory obrazu czy statywy. Z kolei podwyższenie kontrastu obrazu nie jest bezpośrednio związane z techniką tilt-shift. Kontrast można zwiększyć w postprodukcji, ale tilt-shift nie wpływa na ten parametr bezpośrednio. Błędne wnioski mogą wynikać z mylenia funkcji obiektywu z efektami postprodukcji, co jest powszechnym błędem wśród początkujących fotografów. Warto zrozumieć, że technika tilt-shift nie tylko koryguje perspektywę, ale także pozwala na kreatywne podejście do kompozycji, co jest kluczowym elementem w fotografii architektonicznej.

Pytanie 31

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

B. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

W odpowiedziach, które zostały uznane za niepoprawne, występują różnorodne błędne koncepcje dotyczące procesu rejestracji obrazu. Na przykład, naświetlenie materiału fotograficznego oraz obróbka chemiczna odnoszą się do tradycyjnych technik fotografii, które nie mają zastosowania w elektronicznej rejestracji obrazu. Te metody wymagają użycia chemikaliów do przetwarzania klatek zdjęciowych, co stoi w sprzeczności z ideą cyfrowego przetwarzania, gdzie większość operacji odbywa się w formie elektronicznej. Skanowanie negatywu także nie jest częścią elektronicznej rejestracji obrazu, ponieważ dotyczy to procesu analogowego, który może być użyty po zarejestrowaniu obrazu na materiale fotograficznym, a nie jest to element rejestracji elektronicznej. Właściwe podejście do digitalizacji obrazu powinno skupiać się na wykorzystaniu technologii cyfrowej, co zapewnia bardziej efektywne zarządzanie danymi oraz wyższą jakość końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe, aby uniknąć mylnych przekonań na temat nowoczesnych metod fotografii i obróbki obrazu.

Pytanie 32

Jakiego materiału dotyczy oznaczenie "typ 120"?

A. Papieru stałogradacyjnego

B. Materiału małoobrazkowego

C. Błony zwojowej

D. Papieru wielogradacyjnego

Oznaczenie "typ 120" odnosi się do błony zwojowej, która jest powszechnie stosowana w fotografii. Błona zwojowa charakteryzuje się określonym formatem i czułością, co sprawia, że jest szeroko wykorzystywana w profesjonalnej fotografii oraz w zastosowaniach artystycznych. Błony zwojowe oferują wyspecjalizowane właściwości, takie jak lepsza gradacja tonów i szersza paleta kolorów w porównaniu z innymi rodzajami materiałów fotograficznych. W praktyce, błony zwojowe (w tym typ 120) są preferowane przez fotografów, którzy dążą do uzyskania wysokiej jakości obrazów o dużej szczegółowości. Typ 120 jest szczególnie popularny wśród użytkowników aparatów średnioformatowych, które zapewniają lepszą jakość obrazu dzięki większym klatkom. Zastosowanie błon zwojowych pozwala na uzyskanie efektów artystycznych i technicznych, takich jak wyraźne detale w cieniu i świetle, co czyni je produktem o wysokiej wartości w dziedzinie fotografii analogowej.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Redukcję naświetlonych halogenków srebra metalicznego można osiągnąć dzięki procesowi

A. kąpieli końcowej

B. wywołania

C. utrwalania

D. kąpieli pośredniej

Wybór odpowiedzi związanych z kąpielą końcową, utrwalaniem czy kąpielą pośrednią jest błędny, ponieważ każda z tych metod pełni inną rolę w procesie obróbki fotograficznej. Kąpiel końcowa to etap, który ma na celu wypłukanie pozostałości chemikaliów po procesie wywołania, ale nie uczestniczy w redukcji halogenków srebra. Utrwalanie natomiast jest procesem stosowanym po wywołaniu, którego celem jest trwałe zabezpieczenie obrazu przed dalszym działaniem światła. Utrwalacz neutralizuje pozostałe halogenki srebra, które nie zostały zredukowane, ale sam proces nie wpływa na redukcję naświetlonych halogenków. Kąpiel pośrednia, rozumiana jako proces pomiędzy różnymi etapami obróbki, również nie ma zastosowania w redukcji halogenków, a jedynie ma na celu przemycie lub neutralizację resztek chemicznych. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie tych etapów, co prowadzi do wniosku, że są one odpowiedzialne za redukcję halogenków srebra. Kluczowe jest zrozumienie, że to wywołanie jest tym etapem, który bezpośrednio przekształca naświetlone halogenki w metaliczne srebro, a inne procesy pełnią funkcje wspierające lub końcowe.

Pytanie 35

W aplikacji Adobe Photoshop do modyfikacji koloru oczu na fotografii stosuje się funkcję

A. maska i kontrast

B. maska i skraplanie

C. zaznaczenie i rączka

D. zaznaczenie i balans koloru

Wybór niepoprawnych odpowiedzi, takich jak maska i kontrast, maska i skraplanie czy zaznaczenie i rączka, wynika z nieporozumienia dotyczącego technik obróbki zdjęć w Adobe Photoshop. Maska i kontrast, choć mogą być użyteczne w różnych kontekstach edycyjnych, nie są odpowiednie do zmiany koloru oczu. Maska pozwala na selektywne ukrywanie lub ujawnianie obszaru obrazu, ale sama w sobie nie zmienia kolorów, a kontrast dotyczy głównie różnic w jasności między światłem a cieniem, co nie jest kluczowe w kontekście zmiany koloru. Kolejna niepoprawna odpowiedź, maska i skraplanie, nie odnosi się do żadnego standardowego procesu w Photoshopie. Skraplanie to funkcja używana w innym kontekście, zazwyczaj związanym z efektami artystycznymi, a nie z bezpośrednią zmianą koloru. Zaznaczenie i rączka sugerują użycie narzędzia do przesuwania lub transformacji, co również nie jest adekwatne w kontekście zmiany koloru oczu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują pomylenie narzędzi używanych do różnych zadań w Photoshopie. Zrozumienie, które funkcje są odpowiednie do konkretnego zadania, jest kluczowe w pracy z programem graficznym i może znacząco wpłynąć na jakość końcowego efektu. Właściwe techniki edycyjne nie tylko poprawiają estetykę zdjęć, ale również przyczyniają się do profesjonalizmu w obróbce graficznej.

Pytanie 36

Aby uzyskać jednorodne, bezcieniowe oświetlenie obiektów w fotografii katalogowej, jakie rozwiązania powinno się zastosować?

A. kolumnę reprodukcyjną i lampę błyskową z wrotami

B. stół bezcieniowy i lampę z soczewką Fresnela

C. kolumnę reprodukcyjną i strumienicę

D. stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy

Kiedy wybierasz sprzęt do fotografii katalogowej, to naprawdę ważne, żeby dobrze to przemyśleć. Użycie lampy z soczewką Fresnela to niezbyt dobry pomysł, bo te soczewki dają ostre cienie, co w katalogowej fotografii nie jest wskazane. Cienie mogą wprowadzać niepotrzebny bałagan w odbiorze produktu, a celem jest przecież równomierne oświetlenie. Podobnie z kolumną reprodukcyjną i strumienicą – nie zapewniają one takiego oświetlenia, jakie jest potrzebne, gdy chodzi o profesjonalne zdjęcia. Strumienica skupia światło, co znów prowadzi do cieni i to wcale nie jest ok. A lampa błyskowa z wrotami może dawać zbyt mocne i nieprzewidywalne światło, a to raczej nie jest dobre, gdy chcesz uchwycić szczegóły produktu. W fotografii katalogowej unika się sprzętu, który nie da równomiernego rozkładu światła. Dobre oświetlenie to podstawowy warunek udanej sesji zdjęciowej, a metody z błędnych odpowiedzi na pewno tego nie spełniają.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ustawia

A. czułość ISO, a aparat dobiera czas naświetlania i przysłonę

B. czas naświetlania, a aparat dobiera wartość przysłony

C. balans bieli, a aparat dobiera pozostałe parametry ekspozycji

D. wartość przysłony, a aparat dobiera czas naświetlania

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ma pełną kontrolę nad wartością przysłony, co pozwala mu na decydowanie o głębi ostrości w kadrze. Ustawiając przysłonę, fotograf wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na to, jak bardzo tło będzie rozmyte lub ostre. Im mniejsza wartość przysłony (np. f/1.8), tym większa ilość światła wpada do obiektywu, a także mniejsza głębia ostrości, co jest idealne do portretów, gdzie chcemy, aby tło było rozmyte. Z kolei przy większej wartości przysłony (np. f/16) uzyskujemy większą głębię ostrości, co jest przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie chcemy, aby wszystko od pierwszego planu po horyzont było ostre. Warto również dodać, że aparat automatycznie dobiera czas naświetlania, aby zrównoważyć ekspozycję, co stanowi wygodę dla fotografa, który może skupić się na artystycznych aspektach fotografii. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami i standardami w fotografii, pozwalając na twórcze wyrażenie wizji bez zbędnej komplikacji związanej z ręcznym ustalaniem wszystkich parametrów.

Pytanie 39

W przypadku, gdy aparat nie będzie używany przez dłuższy okres, powinno się przede wszystkim

A. odstawić aparat w dobrze wentylowane miejsce

B. wyjąć baterie z urządzenia

C. usunąć matrycę i ją wyczyścić

D. przetrzeć korpus delikatną ściereczką nasączoną rozpuszczalnikiem

Wyjęcie baterii z aparatu fotograficznego, gdy nie jest on używany przez dłuższy czas, jest kluczową praktyką, która zabezpiecza zarówno akumulator, jak i sam aparat. Akumulatory litowo-jonowe, powszechnie używane w aparatach, mogą z biegiem czasu ulegać degradacji, zwłaszcza jeśli pozostają w urządzeniu, gdzie mogą być narażone na niekorzystne warunki, takie jak wysokie temperatury czy wilgoć. Wyjmując baterie, zmniejszamy ryzyko ich samozapłonu, a także unikamy sytuacji, w której bateria zaczyna przeciekać, co może uszkodzić elektronikę aparatu. Dodatkowo, aparaty powinny być przechowywane w chłodnych, suchych miejscach, co dodatkowo wydłuża żywotność akumulatorów. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu baterii, nawet jeśli aparat nie jest używany, aby zapewnić jego gotowość do działania w momencie, gdy będzie potrzebny. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie specjalnych pojemników na baterie, które chronią je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwarciami.

Pytanie 40

Błąd obrazu, którego nie można skorygować w trakcie edycji cyfrowej, to błąd

A. kadru

B. ostrości

C. perspektywy

D. balansu bieli

Odpowiedź "ostrości" jest poprawna, ponieważ błąd ostrości w obrazie jest błędem, którego nie można skorygować podczas obróbki cyfrowej. Ostry obraz jest kluczowy w fotografii, ponieważ wpływa na percepcję detali i ogólną jakość obrazu. Gdy zdjęcie jest nieostre, najczęściej wynika to z niewłaściwego ustawienia ostrości w momencie wykonywania zdjęcia, co skutkuje utratą informacji o detalach. W przeciwieństwie do błędów kadrowania, balansu bieli czy perspektywy, które można poprawić za pomocą programów do edycji zdjęć, błąd ostrości skutkuje trwale gorszą jakością obrazu. Chociaż istnieją techniki do prób poprawy nieostrych zdjęć, takie jak zwiększenie kontrastu lub użycie narzędzi do wyostrzania, nie przywracają one pierwotnych szczegółów. Przykładem może być zastosowanie filtru wyostrzającego, który może poprawić postrzeganą ostrość, lecz nie przywróci utraconych detali. Ważne jest, aby unikać sytuacji prowadzących do nieostrości, poprzez odpowiednie ustawienie aparatu, użycie statywu w przypadku długich czasów otwarcia migawki oraz dbanie o prawidłowe naświetlenie. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla fotografów, którzy pragną uzyskać jak najwyższą jakość swoich prac.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej