Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 22:50
Data zakończenia: 15 maja 2025 23:09

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby naświetlić próbki materiału wrażliwego na światło i ocenić jego światłoczułość, należy zastosować

A. pehametr

B. sensytometr

C. densytometr

D. termostat

Sensytometr to ciekawe urządzenie, które mierzy, jak bardzo materiały, takie jak filmy fotograficzne, reagują na światło. Działa to w ten sposób, że naświetlamy próbki światłem o znanej intensywności i długości fali, a potem analizujemy, co się dzieje z materiałem. To ważne, bo dzięki temu możemy ocenić, jak dobrze materiał działa, co ma znaczenie w różnych zastosowaniach. Myślę, że w laboratoriach fotograficznych sensytometr byłby naprawdę przydatny. Umożliwia on dostosowanie czułości materiału do konkretnego usage. Dzięki niemu można uzyskać lepszą jakość zdjęć i oszczędzać materiały, bo precyzyjniej dobieramy ich właściwości. Na przykład, można lepiej dobrać czasy naświetlania w zależności od tego, jaki materiał jest używany, co pozwala na uzyskanie świetnych efektów wizualnych.

Pytanie 2

Czym jest kompozycja w fotografii?

A. losowy, przypadkowy układ elementów

B. chaotyczny układ konstrukcji przestrzennych

C. pokazanie dysharmonii w obrazie

D. harmonijny układ elementów tworzących spójną całość na płaszczyźnie

Kompozycja w fotografii odnosi się do harmonijnego układu elementów, który tworzy spójną całość na płaszczyźnie obrazu. Właściwa kompozycja jest kluczowa dla przyciągnięcia uwagi widza oraz dla efektywnego przekazywania zamysłu artystycznego fotografa. Przykładem zastosowania kompozycji jest zasada trójpodziału, która dzieli obraz na dziewięć równych części, co pomaga w umiejscowieniu najważniejszych elementów w punktach przecięcia linii. W praktyce, umieszczając obiekt w jednym z tych punktów, można osiągnąć bardziej zrównoważony i interesujący kadr. Kolejnym przykładem jest wykorzystanie linii prowadzących, które prowadzą wzrok widza w kierunku głównego tematu zdjęcia. Dobrze zaplanowana kompozycja nie tylko wzmacnia estetykę fotografii, ale także ułatwia widzowi zrozumienie przekazu oraz kontekstu obrazu, co jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii artystycznej.

Pytanie 3

Jakie polecenie powinno zostać użyte w programie Photoshop, aby uzyskać efekt wyostrzenia cyfrowego obrazu?

A. Filtry

B. Warstwy

C. Krzywe

D. Poziomy

Wybór innych opcji, takich jak 'Warstwy', 'Krzywe' lub 'Poziomy', nie jest odpowiedni w kontekście uzyskiwania efektu wyostrzania obrazu. Warstwy w Photoshopie są narzędziem do organizacji elementów graficznych, co pozwala na edytowanie ich niezależnie od siebie. Choć warstwy są niezbędne w zaawansowanej edycji, same w sobie nie służą do wyostrzania. Krzywe, z drugiej strony, to narzędzie do precyzyjnej kontroli nad jasnością i kontrastem obrazu, pozwalające na modyfikację tonalności, a nie ostrości. Użycie krzywych w celu wyostrzania obrazu jest mylne, ponieważ skupia się na odcieniach, a nie na szczegółach. Podobnie jest z poziomami, które służą do regulacji zakresu tonalnego obrazu. Chociaż mogą one pośrednio wpłynąć na postrzeganą ostrość poprzez poprawę kontrastu, nie są narzędziem, które bezpośrednio wzmocni detale. W rzeczywistości, typowym błędem jest mylenie ogólnych technik edycyjnych z konkretnymi efektami, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania narzędzi dostępnych w programie. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z narzędzi w Photoshopie jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości edycji.

Pytanie 4

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Zwiększy się czterokrotnie

B. Nie ulegnie zauważalnej zmianie

C. Zwiększy się ośmiokrotnie

D. Zwiększy się dwukrotnie

Zwiększenie rozdzielczości skanowania o dwukrotność wcale nie implikuje, że rozmiar pliku wzrośnie jedynie dwukrotnie. Błędne założenie, że zmiana rozdzielczości wpływa na rozmiar pliku w sposób liniowy, ignoruje podstawowe zasady dotyczące pikseli i ich odpowiedników w wymiarach obrazu. Zwiększenie rozdzielczości skanowania z 100 dpi do 200 dpi oznacza, że każdy wymiar obrazu zostaje pomnożony przez dwa. Z matematycznego punktu widzenia, jeżeli zwiększamy zarówno szerokość, jak i wysokość obrazu, to całkowita liczba pikseli rośnie proporcjonalnie do kwadratu zmiany. To prowadzi do czterokrotnego wzrostu liczby pikseli, a tym samym do czterokrotnego wzrostu wielkości pliku, co jest często mylnie interpretowane. W kontekście standardów jakości skanowania, istotne jest, aby zrozumieć, że wyższa rozdzielczość nie tylko zwiększa rozmiar pliku, ale także poprawia jakość obrazu, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak archiwizacja dokumentów czy digitalizacja dzieł sztuki. Błąd myślowy, polegający na przypisaniu liniowego wzrostu do rozmiaru pliku, może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami i przestrzenią dyskową, dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć zasady dotyczące przetwarzania obrazów cyfrowych.

Pytanie 5

Aby zwiększyć kontrast w cyfrowym obrazie w programie Photoshop, należy wykorzystać

A. Warstwy

B. Balans koloru

C. Filtry

D. Krzywe

Krzywe to zaawansowane narzędzie w programie Photoshop, które umożliwia precyzyjne dostosowanie kontrastu obrazu poprzez manipulację krzywą tonalną na histogramie. Używając krzywych, użytkownik może kontrolować jasność i kontrast w określonych obszarach tonalnych, co pozwala na bardziej subtelne i złożone korekty niż inne metody. Na przykład, jeżeli chcemy poprawić kontrast w cieniach, możemy podnieść dolną część krzywej, a jednocześnie obniżyć górną część, co skutkuje wzmocnieniem różnicy między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywe są szeroko stosowane w branży graficznej, ponieważ pozwalają na zachowanie szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dobre praktyki wskazują na konieczność pracy w trybie RGB, co zapewnia pełen zakres tonalny i kolorystyczny, co z kolei przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 6

Która właściwość aparatu fotograficznego jest najważniejsza podczas robienia zdjęć dokumentalnych?

A. Obiektyw z możliwością makrofotografii

B. Obracany wyświetlacz

C. Kontrola nad perspektywą

D. Obiektyw o wysokiej jasności

Obiektyw o dużej jasności jest kluczowym elementem w fotografii reportażowej, ponieważ pozwala na uzyskanie wyższej jakości zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak wnętrza budynków czy wieczorne wydarzenia. Obiektywy o dużej jasności, czyli te, które mają niską wartość przysłony (np. f/1.4, f/1.8), pozwalają na wpuszczenie większej ilości światła do matrycy aparatu. Dzięki temu fotograf może używać krótszych czasów naświetlania, co minimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, a także umożliwia uzyskanie płytkiej głębi ostrości, co jest często pożądane w reportażu. Przykładowo, podczas fotografowania wydarzeń sportowych lub koncertów, gdzie warunki oświetleniowe mogą być zmienne, obiektyw o dużej jasności pozwala na uchwycenie dynamicznych momentów z zachowaniem ostrości i szczegółowości. Warto także zauważyć, że w fotografii reportażowej często liczy się czas reakcji, a obiektyw o większej jasności umożliwia szybsze ustawienie parametrów aparatu, co może być kluczowe w sytuacjach wymagających natychmiastowego działania.

Pytanie 7

Zdjęcie w skali 1:1 stanowi przykład

A. mikrofotografii

B. fotografii sportowej

C. zdjęcia lotniczego

D. makrofotografii

Fotografia sportowa to dziedzina, która koncentruje się na uchwyceniu akcji i emocji związanych z wydarzeniami sportowymi. Wykorzystuje dynamiczne ujęcia oraz często wymaga szybkiej reakcji, aby uchwycić kluczowe momenty, takie jak bramki w piłce nożnej czy momeny zwycięstwa. Jednak nie ma związku z pojęciem skali 1:1 w kontekście zdjęć. Mikrofotografia odnosi się do technik fotografowania obiektów, które są zbyt małe, aby można je było zobaczyć gołym okiem, często przy użyciu mikroskopów. W tym przypadku zdjęcia są znacznie powiększane, co odbiega od koncepcji skali 1:1. Zdjęcia lotnicze to zdjęcia wykonywane z powietrza, które mają na celu uchwycenie obrazów dużych powierzchni, takich jak krajobrazy czy miasta, co również nie ma związku z rzeczywistą wielkością obiektów. Makrofotografia jest jedyną techniką, która polega na przedstawieniu obiektu w rzeczywistych wymiarach, co jest kluczowe dla właściwej analizy detali. Prowadzenie do błędnych wniosków w tym przypadku może wynikać z mylenia różnych technik fotograficznych oraz ich zastosowań, co podkreśla znaczenie zrozumienia specyfiki każdej z nich.

Pytanie 8

Urządzenie peryferyjne służące do odwzorowywania kształtów obiektów rzeczywistych w celu stworzenia modeli graficznych w trzech wymiarach to skaner

A. bębnowy

B. przestrzenny

C. do kodów kreskowych

D. do slajdów

Skaner przestrzenny to zaawansowane urządzenie peryferyjne, które umożliwia odwzorowywanie obiektów w trzech wymiarach. Działa na zasadzie skanowania powierzchni obiektu, zbierając dane o jego kształcie i wymiarach, co pozwala na tworzenie szczegółowych modeli 3D. Tego rodzaju skanery są wykorzystywane w wielu dziedzinach, takich jak inżynieria, architektura, medycyna oraz w przemyśle filmowym i gier komputerowych. Przykładowo, w architekturze skanery przestrzenne są używane do dokumentacji istniejących budynków, co umożliwia architektom i projektantom lepsze planowanie i wizualizację projektów. W medycynie skanowanie przestrzenne może pomóc w tworzeniu modeli anatomicznych pacjentów, co wspiera procesy diagnostyczne i planowanie operacji. Ponadto, technologia ta jest zgodna z normami i standardami branżowymi, takimi jak ISO 17123 dotyczące pomiarów geodezyjnych, co podkreśla jej wiarygodność i dokładność w zastosowaniach profesjonalnych.

Pytanie 9

Co oznacza pojęcie 'bracketing' w fotografii?

A. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych

B. Zmniejszanie szumów na zdjęciach

C. Wykonywanie serii zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji

D. Łączenie kilku zdjęć w jedno panoramowe

Łączenie kilku zdjęć w jedno panoramowe to technika, która polega na składaniu zdjęć wykonanych w serii, aby stworzyć szerokokątny obraz. Jest to całkowicie odmienna koncepcja niż bracketing, który skupia się na ekspozycji. Pomimo że oba te podejścia mogą być stosowane w fotografii krajobrazowej, ich cele i metody są różne. Z kolei zastosowanie filtrów polaryzacyjnych odnosi się do techniki redukowania odblasków oraz zwiększenia nasycenia kolorów, zwłaszcza w fotografii krajobrazowej. Filtry te pomagają także w uwydatnieniu nieba i chmur, ale nie mają bezpośredniego związku z techniką bracketingu. Zmniejszanie szumów na zdjęciach to proces, który zwykle odbywa się w postprodukcji i dotyczy redukcji zakłóceń w obrazie spowodowanych wysokimi wartościami ISO. Choć ważne w kontekście jakości zdjęcia, nie jest to związane z bracketingiem, który koncentruje się na uzyskaniu odpowiedniej ekspozycji. Tak więc, choć wszystkie te techniki mają swoje miejsce w fotografii, bracketing jest unikalną metodą poprawy zakresu tonalnego i dokładności ekspozycji.

Pytanie 10

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 DPI, zdjęcie o rozmiarze 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością wynoszącą

A. 600 ppi

B. 150 ppi

C. 75 ppi

D. 300 ppi

Wybór 75 ppi to chyba nie najlepszy pomysł, bo ta rozdzielczość naprawdę nie wystarcza na dobry wydruk. Jak masz poniżej 150 ppi, to często wychodzi rozmycie i widać, że nie ma ostrości, zwłaszcza jak drukujesz coś większego. Na przykład, jak skanujesz zdjęcie 20 x 30 cm na 75 ppi, to dostajesz tylko 600 x 900 pikseli, a to na pewno za mało na wyraźny wydruk 10 x 15 cm przy 300 DPI. Z drugiej strony, 300 ppi i 600 ppi to za dużo na to zadanie. Skany w 300 ppi mają za dużo szczegółów, które potem i tak nie będą widoczne w druku, a do tego plik jest większy, a czas przetwarzania dłuższy. Po prostu, żeby mieć fajną jakość druku, musisz dostosować rozdzielczość skanowania do wymagań projektu i formatu. Dobrze zrozumieć, jak działają DPI i ppi, to klucz do sukcesu, bo błędy w tych wartościach mogą narobić bałaganu w obróbce obrazów.

Pytanie 11

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które wystąpiły na fotografii budynku z niewielkiej odległości?

A. Korekcja obiektywu

B. Skraplanie

C. Zmiana rozmiaru

D. Malowanie pędzlem

Pociągnięcie pędzlem, skalowanie i skraplanie nie są odpowiednimi metodami do korekcji zniekształceń perspektywicznych w fotografii budynków. Pociągnięcie pędzlem to funkcja, która pozwala na malowanie po obrazie, jednak nie ma zastosowania w kontekście eliminowania efektów zniekształceń optycznych. Użycie tej opcji może nawet pogorszyć sytuację, zamieniając krawędzie i linie w zamazane plamy, co z pewnością nie będzie miało korzystnego wpływu na wrażenia wizualne. Skalowanie natomiast jest techniką, która zmienia rozmiar obrazu, ale nie wpływa na jego perspektywę. Zastosowanie skalowania do korekcji zniekształceń perspektywicznych jest mylne, ponieważ nie rozwiązuje problemu, a jedynie zmienia proporcje obrazu, co może prowadzić do dalszych zniekształceń w postrzeganiu obiektów. Skraplanie, z drugiej strony, to proces związany z tworzeniem efektu wilgoci na fotografii, co w żaden sposób nie odnosi się do zarządzania zniekształceniami perspektywicznymi. Wszelkie te podejścia opierają się na błędnym założeniu, że można wygenerować pożądany efekt wizualny poprzez proste manipulacje, co nie jest zgodne z podstawowymi zasadami edycji graficznej oraz zrozumienia dynamiki perspektywy. Dlatego kluczowe jest, aby znać odpowiednie narzędzia, takie jak korekcja obiektywu, które są zaprojektowane specjalnie do usuwania tego typu efektów, zamiast próbować zastosować nieadekwatne techniki.

Pytanie 12

Do wykonania fotografii anamorficznej (z charakterystycznymi poziomymi flarami) potrzebny jest

A. matryca o zwiększonej rozdzielczości poziomej

B. aparat z trybem podwójnej ekspozycji

C. obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna

D. specjalny filtr dyfuzyjny

Obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna to kluczowy element do uzyskania charakterystycznych efektów w fotografii anamorficznej, takich jak poziome flary. Te obiektywy mają unikalne właściwości optyczne, które rozciągają obraz w poziomie, co pozwala na rejestrowanie szerszego kadru niż standardowe obiektywy. Dzięki temu można uzyskać niezwykły efekt wizualny, który jest często wykorzystywany w filmach, reklamach czy teledyskach. Używając obiektywu anamorficznego, fotografowie mogą tworzyć obrazy o dużym zakresie dynamiki, a także uzyskać estetyczne bokeh, które wyróżniają się na tle klasycznych zdjęć. W praktyce, jeśli chcesz uzyskać profesjonalne efekty w stylu filmowym, warto zainwestować w obiektyw anamorficzny, co stanowi standard w branży filmowej oraz wśród profesjonalnych fotografów. Możliwość manipulacji głębią ostrości oraz sposób, w jaki światło odbija się od soczewek, znacząco wpływa na końcowy rezultat. W ten sposób, właściwy sprzęt to podstawa w dążeniu do uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 13

Aby usunąć niechciane przebarwienia na skórze modela w programie Adobe Photoshop, które narzędzie należy zastosować?

A. pędzel korygujący

B. pędzel historii

C. wyostrzenie

D. stempel ze wzrokiem

Wybór innych narzędzi do usuwania przebarwień na skórze, takich jak pędzel historii, wyostrzenie czy stempel ze wzrokiem, wykazuje pewne nieporozumienia w zakresie ich zastosowania. Pędzel historii, choć użyteczny do przywracania wcześniejszych wersji obrazu, nie jest efektywnym rozwiązaniem do retuszu, gdyż jego funkcja ogranicza się do cofania zmian, a nie do ich modyfikacji. Użytkownicy mogą być skłonni sądzić, że wyostrzenie poprawi szczegóły skóry, jednak w rzeczywistości może to uwydatnić niedoskonałości, zamiast je ukrywać. Takie podejście może prowadzić do niepożądanych efektów, gdzie skóra zamiast być gładka i jednolita, staje się wyraźniej zarysowana. Użycie stempla ze wzrokiem również może być mylne; to narzędzie jest bardziej odpowiednie do klonowania określonych wzorów czy tekstur, co niekoniecznie przyniesie pożądane rezultaty w kontekście wygładzania skóry. W rezultacie wybór niewłaściwego narzędzia do retuszu nie tylko obniża jakość końcowego produktu, ale również może wydłużyć czas pracy nad projektem. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich narzędzi bazujących na ich specyficznych właściwościach, co znacząco wpłynie na efektywność i estetykę wykonanej pracy.

Pytanie 14

Kompozycja w kształcie trójkąta jest kompozycją

A. skośną

B. zamkniętą

C. otwartą

D. diagonalną

Kompozycja po trójkącie jest definiowana jako kompozycja zamknięta, co oznacza, że jej kształt i struktura nie tylko są skończone, ale również tworzą spójną całość. Kompozycje zamknięte są często stosowane w architekturze i grafice, gdzie istotne jest, aby elementy składające się na daną kompozycję były ze sobą harmonijnie połączone, co zapewnia estetykę oraz funkcjonalność. Przykładem praktycznym może być projektowanie logo, w którym trójkąt jako forma geometryczna może symbolizować stabilność i dynamikę. W kontekście designu ważne jest, aby używać kompozycji zamkniętych, gdyż zapewniają one, że wzrok odbiorcy jest kierowany w obrębie całej formy, a nie poza nią. Warto również pamiętać, że w sztuce i projektowaniu graficznym kompozycje zamknięte są często preferowane w celu stworzenia spójnego przekazu wizualnego, co jest zgodne z zasadami dobrego projektowania, takimi jak zasada równowagi i harmonii.

Pytanie 15

Podczas robienia zdjęć portretowych w plenerze ustalono następujące parametry ekspozycji: wartość przysłony 8 oraz czas naświetlania 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być zastosowane w tych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać jak najmniejszą głębię ostrości obrazu?

A. f/5,6 i 1/125 s

B. f/5,6 i 1/250 s

C. f/4 i 1/125 s

D. f/4 i 1/250 s

Kiedy analizy dokonujemy na podstawie dostępnych opcji, istotne jest zrozumienie, jak różne ustawienia przysłony oraz czasu naświetlania wpływają na głębię ostrości. Przykłady f/4 i 1/250 s lub f/4 i 1/125 s oznaczają, że używamy większej wartości przysłony, co skutkuje mniejszym rozmyciem tła i większą głębią ostrości. Zastosowanie f/4 skutkuje szerszym otwarciem przysłony niż f/5,6, co w teorii zwiększa głębię ostrości, a nie ją zmniejsza, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem w portretach. Ponadto, odpowiadając na pytanie, nie wystarczy jedynie skupić się na jednym parametrze. W przypadku odpowiedzi z f/5,6 i 1/125 s, czas naświetlania 1/125 s jest zbyt długi w kontekście użycia szerszej przysłony, co może prowadzić do prześwietlenia obrazu w jasnych warunkach oświetleniowych. Zatem, popełniając błąd w ocenie, można nie tylko wybrać niewłaściwą wartość przysłony, ale także nie dostosować czasu naświetlania w odpowiedni sposób, co może skutkować niepożądanym efektem na końcowym zdjęciu. Kluczowym aspektem jest tutaj umiejętność zrozumienia, jak różne wartości przysłony wpływają na obraz i jak dostosować je do warunków, by uzyskać zamierzony efekt artystyczny.

Pytanie 16

Które oprogramowanie pozwala na efektywne zarządzanie plikami, ich nagrywanie, wyświetlanie, poszukiwanie, sortowanie, filtrowanie oraz edytowanie metadanych?

A. Adobe Bridge

B. Publisher

C. Adobe InDesign

D. Corel Photo-Paint

Corel Photo-Paint to program raczej do edycji grafiki rastrowej. Skupia się na tworzeniu i modyfikacji obrazów, a nie na zarządzaniu plikami. Wiesz, można w nim rysować, malować albo retuszować zdjęcia. Dlatego nie jest najlepszym rozwiązaniem do organizowania dużych zbiorów plików. Z drugiej strony, Microsoft Publisher to program do składu publikacji, głównie do tworzenia broszur czy ulotek. Jego możliwości do zarządzania plikami są raczej ograniczone, więc nie pomoże w efektywnym archiwizowaniu multimediów. Adobe InDesign też jest potężnym narzędziem do składu, ale nie nadaje się do zarządzania plikami tak, jak Adobe Bridge. W zasadzie InDesign to bardziej projektowanie układów i edycja tekstu, więc nie spełnia wymagań. Jak wybierzesz niewłaściwe narzędzie do zarządzania plikami, to potrafi to napsuć sporo kłopotów, na przykład długie czasy wyszukiwania. Warto postarać się dobrać oprogramowanie, które pasuje do Twoich potrzeb, bo to naprawdę wpływa na efektywność pracy w branży kreatywnej.

Pytanie 17

Aby zrealizować reprodukcję fotograficzną oryginału o wymiarach 13 x 18 cm, która ma być wydrukowana w formacie 13 x 18 cm przy rozdzielczości 300 dpi, należy skorzystać z aparatu cyfrowego z matrycą o co najmniej takiej rozdzielczości

A. 3 megapiksele

B. 4 megapiksele

C. 5 megapikseli

D. 2 megapiksele

Wybór niewłaściwej rozdzielczości matrycy aparatu cyfrowego do wykonania reprodukcji fotograficznej jest powszechnym błędem, który może prowadzić do niezadowalających wyników. Odpowiedzi wskazujące na 2, 3 czy 5 megapikseli nie uwzględniają istotnych aspektów związanych z jakością druku. Przy rozdzielczości 300 dpi, która jest standardem dla druku wysokiej jakości, minimalna rozdzielczość potrzebna do uzyskania dobrego rezultatu wymaga dokładnych obliczeń. Na przykład, odpowiedź o 2 megapikselach nie tylko nie spełnia wymagań jakościowych, ale również całościowe zrozumienie tego, jakie efekty może wywołać zbyt niska rozdzielczość, jest kluczowe. Mniej niż 300 dpi skutkuje obrazem, który może wydawać się rozmyty i nieostry w porównaniu do oryginału. Z kolei odpowiedź o 3 megapikselach, mimo że może wydawać się bliska, nadal nie spełnia wymagań dla reprodukcji o rozmiarze 13 x 18 cm. W przypadku 5 megapikseli, chociaż przewyższa wymagania, nie jest to najefektywniejszy wybór, gdyż odpowiednia matryca o 4 megapikselach wystarcza, a większa rozdzielczość może prowadzić do większych rozmiarów pliku bez zauważalnej poprawy jakości druku. Kluczowym błędem jest nieuznawanie faktu, że przeliczenie rozdzielczości na wymaganą ilość pikseli jest fundamentem dla każdej decyzji przy wyborze aparatu do konkretnego zastosowania.

Pytanie 18

Aby zrealizować w programie Adobe Photoshop kompozycję fotograficzną z wielu obrazów, należy zastosować

A. narzędzia selekcji, kopiowania oraz maski warstw

B. narzędzia do korekcji oraz grupy warstw

C. style warstw oraz tryby mieszania

D. filtry artystyczne i warstwy dopasowujące

Wybór innych narzędzi, jak style warstwy i tryby mieszania warstw, nie jest najodpowiedniejszy w kontekście tworzenia fotomontaży, ponieważ te funkcje głównie służą do modyfikacji wyglądu już istniejących warstw, a nie do efektywnego łączenia różnych obrazów. Style warstwy, takie jak cień, blask czy gradient, mogą być używane do nadawania warstwom efektów estetycznych, ale nie pozwalają na precyzyjne selekcjonowanie i łączenie elementów z różnych źródeł. Podobnie, tryby mieszania warstw zajmują się interakcją między warstwami, co jest przydatne do osiągania określonych efektów wizualnych, jednak nie stanowią podstawowego narzędzia do budowy fotomontażu. Z drugiej strony, filtry artystyczne i warstwy dopasowania, choć mogą wspierać proces twórczy, skupiają się głównie na edytowaniu i stylizacji jednego obrazu, a nie na łączeniu wielu elementów w jedną spójną kompozycję. Użytkownik może myśleć, że te narzędzia są wystarczające, jednak ignorując znaczenie narzędzi selekcji i maski, traci możliwość precyzyjnego kontrolowania, co zostanie połączone i jak to będzie wyglądać w końcowej wersji fotomontażu. To często prowadzi do frustracji, gdyż końcowy efekt nie odpowiada zamierzonym celom artystycznym.

Pytanie 19

Efekt chromatic aberration (aberracja chromatyczna) na zdjęciach cyfrowych objawia się jako

A. kolorowe obwódki wzdłuż kontrastowych krawędzi

B. zwiększenie ziarnistości przy wysokich wartościach ISO

C. zniekształcenie geometryczne obiektów na brzegach kadru

D. ogólne zmniejszenie ostrości całego obrazu

Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii. Zmniejszenie ostrości całego obrazu nie jest charakterystycznym objawem aberracji chromatycznej, lecz może wynikać z innych problemów, takich jak niewłaściwe ustawienia ostrości czy nieodpowiednie warunki oświetleniowe. Ostry obraz jest kluczowy dla atrakcyjności zdjęć, więc ważne jest, aby nie mylić aberracji z innymi czynnikami wpływającymi na ostrość. Zwiększenie ziarnistości przy wysokich wartościach ISO to zjawisko związane z szumem cyfrowym, a nie aberracją chromatyczną. Ziarno to efekt działania sensora w trudnych warunkach oświetleniowych, a jego redukcja jest kwestią odpowiedniej konfiguracji aparatu i zastosowania technik postprodukcji, a nie problemu z optyką. Zniekształcenie geometryczne obiektów na brzegach kadru w rzeczywistości dotyczy aberracji sferycznej lub komatycznej, które są różnymi zjawiskami od aberracji chromatycznej, a związane są z błędami w konstrukcji obiektywu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej interpretacji jakości obrazu oraz skutecznego korzystania z technik fotograficznych. W praktyce, aby uniknąć mylenia tych zjawisk, warto zainwestować czas w naukę o optyce i jej wpływie na fotografię.

Pytanie 20

W fotografii reklamowej produktów szklanych najczęściej stosuje się oświetlenie

A. tylne z dodatkiem bocznego

B. górne z dodatkiem przedniego

C. przednie z dodatkiem dolnego

D. dolne z dodatkiem górnego

W fotografii reklamowej produktów szklanych, oświetlenie tylne z dodatkiem bocznego jest kluczowym elementem, który pozwala na uzyskanie efektownego i atrakcyjnego wyglądu. Tylne oświetlenie tworzy głębię oraz podkreśla przezroczystość szkła, co jest niezbędne w przypadku tego typu produktów. Dzięki zastosowaniu dodatkowego bocznego światła, można uzyskać interesujące refleksy oraz cienie, co sprawia, że produkt staje się bardziej trójwymiarowy i przyciąga wzrok. Przykładem może być fotografia butelek, gdzie tylne światło podkreśla ich kontury, natomiast boczne światło akcentuje detale, takie jak etykiety czy tekstura szkła. W praktyce, dobrą praktyką jest również kontrolowanie intensywności oraz kierunku świateł, aby uniknąć prześwietleń i zapewnić równomierne oświetlenie. W branży reklamowej, stosowanie tego typu oświetlenia jest zgodne z ogólnymi standardami, które podkreślają znaczenie jakości i estetyki w prezentacji produktów.

Pytanie 21

W najnowszych profesjonalnych systemach lamp studyjnych funkcja HSS (High Speed Sync) umożliwia

A. zapisywanie ustawień lampy w pamięci wewnętrznej urządzenia

B. automatyczną kalibrację mocy błysku w zależności od odległości od obiektu

C. bezprzewodową komunikację między lampami w systemie

D. synchronizację lampy z migawką przy czasach krótszych niż standardowy czas synchronizacji

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich zawiera pewne błędne założenia dotyczące funkcji HSS. Na przykład, możliwość zapisywania ustawień lampy w pamięci wewnętrznej urządzenia, choć istotna w kontekście bardziej zaawansowanych systemów fotograficznych, nie jest związana z HSS. HSS dotyczy synchronizacji błysku, a nie zarządzania ustawieniami. Ponadto, automatyczna kalibracja mocy błysku w zależności od odległości od obiektu, to inna funkcjonalność, która może występować w niektórych modelach lamp, ale nie jest to właściwość HSS. Kalibracja mocy błysku jest bardziej związana z systemem pomiaru światła i automatycznej regulacji mocy błysku, a nie z synchronizacją. Wreszcie, bezprzewodowa komunikacja między lampami w systemie również nie ma bezpośredniego związku z funkcją HSS. Choć wiele nowoczesnych lamp oferuje taką funkcjonalność, to HSS dotyczy wyłącznie synchronizacji czasów migawki z błyskiem lampy. Takie myślenie może prowadzić do nieporozumień podczas pracy w terenie, gdzie znajomość specyfiki urządzeń jest kluczowa dla uzyskania pożądanych efektów fotograficznych. Warto zatem dokładnie zrozumieć, jak poszczególne funkcje współpracują i jakie mają zastosowanie w praktyce.

Pytanie 22

Aby przygotować kąpiel przerywacza dla procesu chemicznej obróbki czarno-białych zdjęć, należy wykonać wodny roztwór

A. kwasu octowego

B. węglanu sodu

C. wodorotlenku sodu

D. bromku potasu

Wodorotlenek sodu, bromek potasu i węglan sodu, mimo że są to związki chemiczne stosowane w różnych procesach chemicznych, nie nadają się do roli przerywacza w obróbce czarno-białych papierów fotograficznych. Wodorotlenek sodu, jako silny zasadowy reagent, prowadzi do dalszego rozwoju reakcji chemicznych, co skutkuje niepożądanym efektem prześwietlenia lub zniszczenia emulsji na papierze. Jego stosowanie w tym kontekście może prowadzić do znacznego pogorszenia jakości obrazu oraz utraty detali. Podobnie, bromek potasu, chociaż jest stosowany w niektórych procesach fotograficznych, nie spełnia roli przerywacza, ale raczej działa jako środek utrwalający lub w niektórych przypadkach jako środek wywołujący. Dlatego jego zastosowanie w kąpieli przerywacza byłoby nie tylko nieefektywne, ale wręcz szkodliwe. Węglan sodu, będący słabym zasadą, również nie jest odpowiedni w tej roli. Jego działanie w kąpieli przerywacza mogłoby prowadzić do niekontrolowanego wzrostu pH, co z kolei wpływałoby negatywnie na jakość uzyskiwanego obrazu. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru tych substancji, jest nieprawidłowe zrozumienie roli, jaką każdy z tych związków chemicznych odgrywa w procesach fotograficznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda chemikalia ma swoje specyficzne zastosowanie oraz odpowiednie warunki, w których może być używana, co w przypadku obróbki czarno-białych papierów fotograficznych ma kluczowe znaczenie dla uzyskania oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 23

Jaki akronim dotyczy standardu kart pamięci?

A. PC

B. HDD

C. SD

D. FDD

Akronim SD odnosi się do standardu kart pamięci Secure Digital, który został wprowadzony w 1999 roku i zyskał ogromną popularność w różnych urządzeniach elektronicznych, takich jak aparaty fotograficzne, smartfony, tablety oraz odtwarzacze multimedialne. Karty SD oferują różne pojemności, w tym SD, SDHC (High Capacity) i SDXC (eXtended Capacity), które umożliwiają przechowywanie od kilku megabajtów do nawet 2 terabajtów danych. Karty te charakteryzują się wysoką prędkością transferu danych, co czyni je idealnymi do przechowywania plików multimedialnych, takich jak zdjęcia o wysokiej rozdzielczości oraz filmy w jakości 4K. Dodatkowo standard SD definiuje również różne klasy szybkości, co pozwala użytkownikom na dobór odpowiednich kart do ich specyficznych potrzeb, na przykład do nagrywania wideo lub sportów akcji. Jest to kluczowe w kontekście nowoczesnych zastosowań, gdzie wydajność sprzętu ma bezpośredni wpływ na jakość zarejestrowanych materiałów.

Pytanie 24

Oświetlenie w stylu Rembrandta sugeruje, że na portrecie modela

A. obie strony twarzy są równomiernie oświetlone

B. widać cienie pod oczami

C. na policzku można dostrzec światło w kształcie trójkąta

D. na twarzy nie występują żadne cienie

Oświetlenie rembrandtowskie to technika oświetleniowa, która charakteryzuje się tworzeniem na twarzy modela charakterystycznego trójkątnego obszaru światła, zazwyczaj na policzku. To oświetlenie uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła światła pod kątem około 45 stopni względem modela, co pozwala na uzyskanie głębi i wymiaru w portrecie. Dobrą praktyką w fotografii portretowej jest stosowanie tej techniki do podkreślenia rysów twarzy oraz nadania jej bardziej dramatycznego wyglądu. Oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w fotografii studyjnej, jak również w warunkach naturalnych, gdzie można wykorzystać światło słoneczne. Zastosowanie tej techniki daje wrażenie trójwymiarowości i jest zgodne z zasadami klasycznej kompozycji, które podkreślają walory estetyczne portretu. Przykłady zastosowania można zobaczyć w pracach takich artystów jak Rembrandt van Rijn, po którym technika ta została nazwana, ale również w nowoczesnej fotografii, gdzie jest ceniona za swoje walory estetyczne oraz emocjonalne.

Pytanie 25

Format DNG (Digital Negative) to

A. technologia druku cyfrowego o podwyższonej jakości

B. format zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną

C. otwarty standard surowych danych z matrycy aparatu cyfrowego

D. format zapisu zdjęć z kompresją stratną

Format DNG nie jest formatem zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną, co jest podstawowym błędem w rozumieniu specyfiki tego standardu. Format wideo 4K zazwyczaj odnosi się do rozdzielczości 3840x2160 pikseli i może wykorzystywać różne kodeki w celu kompresji danych, ale DNG nie ma nic wspólnego z wideo. Kolejna nieprawidłowość to sugestia, że DNG jest formatem zapisu zdjęć z kompresją stratną. DNG może zawierać również skompresowane pliki, ale kompresja jest bezstratna, co oznacza, że nie traci się jakości obrazu. To jest kluczowe, gdyż w fotografii, gdzie detale są niezwykle ważne, każdy zbytek informacji ma ogromne znaczenie. Co więcej, nie można pomylić DNG z technologią druku cyfrowego o podwyższonej jakości, która dotyczy procesu wydruku, a nie formatu plików zdjęciowych. Typowe błędy myślowe to mylenie różnych obszarów technologicznych – multimedia, fotografie oraz druk to trzy różne domeny, które wymagają różnego podejścia i zrozumienia. Właściwe rozpoznanie i zrozumienie formatów plików oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się profesjonalnie obróbką obrazów lub fotografią, dlatego warto zainwestować czas w naukę tych podstawowych pojęć.

Pytanie 26

Ujęcie postaci ludzkiej na zdjęciu od kolan do góry określa plan

A. amerykański

B. całkowity

C. zbliżony

D. globalny

Odpowiedź 'amerykański' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do charakterystycznego ujęcia, które obejmuje postać ludzką od kolan w górę, szczególnie w kontekście portretów. Ujęcie amerykańskie jest szeroko stosowane w fotografii i filmie, zwłaszcza w produkcjach, które chcą uchwycić ekspresję twarzy oraz detale górnej części ciała, zachowując przy tym odpowiednią kompozycję. Przykładem zastosowania tego planu jest fotografia portretowa, gdzie artysta pragnie ukazać emocje i cechy osobiste modela, stosując kadr, który nie tylko skupia się na twarzy, ale również na postawie ciała. W standardach fotograficznych, ujęcie amerykańskie wprowadza równowagę między bliskością a kontekstem otoczenia, co czyni je idealnym dla przedstawienia osobistych historii. Warto również zauważyć, że ten typ ujęcia zyskał popularność w produkcjach filmowych lat 30. XX wieku, co przyczyniło się do jego uznania jako jednego z kluczowych elementów klasycznej narracji wizualnej.

Pytanie 27

Który z wymienionych algorytmów kompresji obrazu jest bezstratny?

A. GIF

B. MP3

C. JPEG

D. LZW

JPEG jest jednym z najpopularniejszych formatów kompresji stratnej dla obrazów fotograficznych. Jego algorytm opiera się na redukcji danych wizualnych, które ludzkie oko mniej zauważa, co prowadzi do utraty pewnych szczegółów w celu uzyskania mniejszego rozmiaru pliku. Jest to świetne rozwiązanie dla zdjęć o dużej rozdzielczości, gdzie pewna strata jakości jest akceptowalna w zamian za znaczne zmniejszenie rozmiaru pliku. GIF, choć wspiera kompresję bezstratną przez LZW, jest ograniczony do palety 256 kolorów, co w praktyce powoduje stratę jakości przy bardziej skomplikowanych obrazach z większą ilością odcieni. W rzeczywistości, GIF jest używany głównie do prostych grafik i animacji. MP3, choć nie jest algorytmem kompresji obrazu, ale dźwięku, także jest stratny. Opiera się na psychoakustycznym modelu ludzkiego słuchu, by odrzucić częstotliwości, które są mniej słyszalne dla przeciętnego człowieka. Błędne jest myślenie, że każdy format kompresji, który zmniejsza rozmiar pliku, robi to bez strat jakości — w wielu przypadkach, takich jak JPEG czy MP3, rozmiar pliku jest zmniejszany kosztem jakości, co nie jest akceptowalne w kontekście niektórych zastosowań profesjonalnych. Zrozumienie różnic między algorytmami stratnymi i bezstratnymi jest kluczowe w wyborze odpowiednich narzędzi do konkretnego zadania w obróbce obrazów.

Pytanie 28

W celu sfotografowania płaskiego dokumentu bez zniekształceń perspektywicznych należy

A. użyć obiektywu makro z filtrem polaryzacyjnym

B. ustawić aparat tak, aby oś optyczna obiektywu była prostopadła do płaszczyzny dokumentu

C. fotografować z możliwie największej odległości z użyciem teleobiektywu

D. zastosować obiektyw szerokokątny z małą odległością przedmiotową

Ustawienie aparatu tak, aby oś optyczna obiektywu była prostopadła do płaszczyzny dokumentu, jest kluczowe dla uzyskania zdjęcia bez zniekształceń perspektywicznych. Gdy aparat znajduje się pod odpowiednim kątem, obiektyw rejestruje obraz bez deformacji, co jest szczególnie istotne w przypadku dokumentów, które powinny być wiernie odwzorowane. Na przykład, w fotografii archiwalnej czy skanowaniu dokumentów, taka technika pozwala na zachowanie detali oraz prawidłowych proporcji, co jest niezbędne w pracy z dokumentami prawnymi czy naukowymi. Warto również pamiętać, że przy takim ustawieniu minimalizujemy ryzyko powstawania efektu keystone, czyli zniekształcenia, które pojawia się, gdy aparat jest ustawiony ukośnie w stosunku do fotografowanego obiektu. Dobrą praktyką jest również zapewnienie odpowiedniego oświetlenia, aby unikać cieni i refleksów, co dodatkowo poprawia jakość uzyskiwanego obrazu.

Pytanie 29

W cyfrowych aparatach półautomatyczny tryb doboru parametrów ekspozycji, zwany preselekcją czasu, oznaczany jest literą

A. S

B. M

C. P

D. A

Wybór odpowiedzi 'P', 'A' lub 'M' wskazuje na nieporozumienie dotyczące oznaczeń trybów ekspozycji w aparatach cyfrowych. Odpowiedź 'P' oznacza tryb programowy, w którym aparat automatycznie ustala zarówno czas, jak i przysłonę, co ogranicza kreatywność użytkownika, ponieważ nie umożliwia on pełnej kontroli nad ustawieniami. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że tryb programowy daje im więcej swobody. Z kolei odpowiedź 'A' oznacza tryb preselekcji przysłony, w którym fotograf sam wybiera wartość przysłony, a aparat dobiera odpowiedni czas naświetlania. Wybór tego trybu również nie jest odpowiedni w kontekście pytania, ponieważ nie odpowiada na temat preselekcji czasu. Odpowiedź 'M' odnosi się do trybu manualnego, gdzie fotograf ma pełną kontrolę nad wszystkimi ustawieniami, co jest bardziej zaawansowanym podejściem. Chociaż tryb manualny pozwala na dużą elastyczność, nie jest to tryb półautomatyczny, który byłby odpowiedzią na zadane pytanie. W związku z tym, wszystkie te odpowiedzi ilustrują powszechne nieporozumienia związane z różnymi trybami pracy aparatów i ich zastosowaniem, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia, jak najlepiej wykorzystać możliwości aparatów cyfrowych w praktyce fotograficznej.

Pytanie 30

W jakim typie pomiaru światła czujnik pozyskuje od 60% do 90% danych ze środkowego obszaru kadru, a resztę z reszty jego fragmentów?

A. Punktowym.

B. Centralnie ważonym.

C. Wielopunktowym.

D. Matrycowym.

Wybór innych trybów pomiaru światła, takich jak matrycowy, punktowy czy wielopunktowy, prowadzi do nieporozumień związanych z tym, jak różne techniki zbierają informacje o jasności w kadrze. W trybie matrycowym czujnik zbiera dane z całego kadru i analizuje je, co pozwala na bardziej złożoną interpretację oświetlenia w różnych obszarach. To podejście jest bardziej złożone i często stosowane w sytuacjach, gdzie na przykład istnieje wiele źródeł światła lub zróżnicowane tło. Jednak nie koncentruje się na centralnej części kadru, co może prowadzić do błędnych ustawień ekspozycji, gdy główny obiekt nie znajduje się w centrum. Z kolei pomiar punktowy analizuje tylko mały fragment kadru, co może prowadzić do pominięcia kluczowych informacji o oświetleniu w innych częściach. W praktyce, ten tryb jest użyteczny w precyzyjnych sytuacjach, jednak wymaga dużej staranności w ocenie obrazu. Wielopunktowy tryb pomiaru zbiera dane z wielu punktów w kadrze, ale nie przywiązuje większej wagi do centralnej części. Takie podejście może być mylące dla użytkowników, którzy oczekują, że ich obiekt będzie odpowiednio naświetlony w kontekście całego kadru. Tak więc, zrozumienie, kiedy i jak używać każdego z tych trybów, jest kluczowe dla uzyskania najlepszych rezultatów w fotografii.

Pytanie 31

Jakie narzędzie w oprogramowaniu graficznym pozwala na wybranie obiektu na grafice?

A. Przeciąganie.

B. Kroplomierz.

C. Pióro.

D. Ramka.

Kadrowanie to technika, której celem jest przycięcie obrazu w celu zmiany jego rozmiaru lub kadru. Choć kadrowanie może pomóc w skupieniu uwagi na danym obiekcie, nie umożliwia precyzyjnego zaznaczania i edytowania elementów wewnątrz obrazu. Użytkownicy często mylą funkcję kadrowania z zaznaczaniem, co prowadzi do nieporozumień dotyczących możliwości edycyjnych narzędzi graficznych. Z kolei kroplomierz służy do wyboru koloru z obrazu, co ma zastosowanie przy dopasowywaniu kolorów lub tworzeniu palet, ale również nie wspiera zaznaczenia obiektów. Zastosowanie tego narzędzia może prowadzić do błędnych założeń o jego funkcjonalności. Narzędzie przesunięcia, mimo że pozwala na przenoszenie wybranych obiektów, nie oferuje opcji ich zaznaczania w sposób, który byłby potrzebny w przypadku bardziej złożonych projektów. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to zakładanie, że każde narzędzie, które wpływa na wygląd lub położenie obiektów, może również zaznaczać te obiekty. Kluczowe w zrozumieniu działania narzędzi graficznych jest przyjęcie, że każde z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie, które trzeba rozpoznać, aby efektywnie pracować nad projektami graficznymi.

Pytanie 32

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. pełny

B. amerykański

C. średni

D. totalny

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 33

Aby uzupełnić brakujące fragmenty uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop, należy wykorzystać narzędzie

A. Narzędzie Lasso

B. Magiczna gumka

C. Stempel

D. Efekt rozmycia

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest niezwykle przydatne do uzupełniania brakujących obszarów uszkodzonej fotografii. Działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że umożliwia kopiowanie pikseli z jednego miejsca obrazu i nanoszenie ich na inne. Gdy chcemy zrekonstruować uszkodzone fragmenty zdjęcia, Stempel pozwala na precyzyjne przeniesienie detali, co jest kluczowe dla zachowania naturalności i jednolitości uzupełnianej powierzchni. Przykładowo, w przypadku usunięcia niechcianego obiektu, Stempel pozwala na skopiowanie wzoru tła z sąsiednich obszarów, co sprawia, że naprawiona część jest niemal niewidoczna. Użycie Stempla wymaga jednak umiejętności, gdyż niewłaściwe jego użycie może doprowadzić do zniekształceń obrazu. Warto pamiętać, że w trakcie pracy należy zmieniać źródło klonowania, aby uzyskać naturalny efekt. W dobrych praktykach edytorskich zaleca się również pracę na warstwach, co daje większą elastyczność i możliwość edytowania w przyszłości. Warto zwrócić uwagę, że Stempel jest często używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak Narzędzie Łatka, które również służy do retuszu, ale działa na innej zasadzie, co może być przydatne w bardziej skomplikowanych zadaniach retuszerskich.

Pytanie 34

W jakim formacie powinno się zapisać zdjęcie, aby zachować przezroczyste tło?

A. JPEG

B. BMP

C. WMA

D. PNG

Format PNG (Portable Network Graphics) jest najczęściej zalecanym wyborem do zapisywania obrazów z przezroczystym tłem. PNG obsługuje alfa kanał, co pozwala na zachowanie przezroczystości w obrazie. Jest to szczególnie ważne w przypadku grafik, które mają być umieszczane na różnych tłach, ponieważ przezroczystość zapewnia elastyczność w projektowaniu. Przykłady zastosowania formatu PNG obejmują logo firm, ikony aplikacji oraz wszelkie elementy graficzne używane w interfejsach użytkownika, które wymagają precyzyjnego dopasowania do tła. Dodatkowo, format PNG obsługuje bezstratną kompresję, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega pogorszeniu w trakcie zapisywania, w przeciwieństwie do niektórych innych formatów. Z tego powodu, w branży graficznej oraz web designie, PNG jest standardem dla wszelkich projektów wymagających przezroczystości. Warto również wspomnieć, że w przypadku druku, przezroczystość może być przetwarzana na różne sposoby w zależności od technologii druku, stąd najlepiej zawsze upewnić się, że wybrany format odpowiada finalnym wymaganiom projektu.

Pytanie 35

Pomiar, który nie uwzględnia luminancji filmowanej sceny to:

A. integralny światła odbitego.

B. światła padającego.

C. punktowy, na cienie.

D. punktowy, na światła.

Pomiar luminancji sceny nie uwzględnia nie tylko światła padającego, ale także wiele błędnych koncepcji związanych ze sposobem, w jaki rozumiemy iluminację obiektów. Odpowiedzi dotyczące pomiaru punktowego na światła i cienie mogą wydawać się uzasadnione, ponieważ te metody pozwalają na lokalizację konkretnych źródeł światła. Jednakże, pomiar na światła odnosi się do intensywności światła, które pada na dany obiekt, co nie uwzględnia pełnego kontekstu luminancji w fotografii. Z kolei pomiar na cienie może prowadzić do błędnych wyników, gdy scena jest oświetlona w sposób, który nie oddaje rzeczywistego stanu luminancji, zwłaszcza w warunkach silnego kontrastu. Integralny pomiar światła odbitego również nie dostarcza pełnych informacji o luminancji sceny. Kluczowym błędem jest zakładanie, że wystarczy zmierzyć światło, które jest odbite od obiektów, aby uzyskać pełen obraz sceny. Z tego powodu, zrozumienie różnicy między tymi metodami a pomiarem światła padającego jest kluczowe dla uzyskania poprawnych i wiarygodnych wyników w fotografii. Bez właściwego zrozumienia tych koncepcji, fotografowie mogą napotkać problemy z ekspozycją, co prowadzi do zdjęć o nieodpowiedniej jasności i kontrastach.

Pytanie 36

Jakie urządzenie umożliwia uzyskanie cyfrowej reprodukcji obrazu pochodzącego z analogowego źródła?

A. Powiększalnik

B. Skaner

C. Kserokopiarka

D. Kopiarz

Skaner jest takim urządzeniem, które zamienia obrazy z papieru na cyfrowe pliki. Działa to tak, że skanujesz dokumenty lub zdjęcia, a on przekształca je w format, który można przechowywać lub edytować na komputerze. W skanerach są czujniki, które mierzą intensywność światła, co sprawia, że szczegóły i kolory wyglądają naprawdę dobrze. Dużo ludzi korzysta ze skanerów w biurach, żeby digitalizować dokumenty lub w archiwizacji zdjęć. Na przykład, stare zdjęcia można zeskanować i potem przerobić w programach graficznych – to świetny sposób na ich zachowanie. Jeśli chodzi o jakość skanowania, to rozdzielczość (dpi) jest mega ważna. Im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu, co każdy pewnie zauważy.

Pytanie 37

Pomiar, w którym dokonuje się odczytu w całym obszarze klatki, określany jest jako

A. matrycowym

B. centralnie ważonym

C. punktowym

D. integralnym

Pomiar matrycowy to technika, w której odczyt ekspozycji jest wykonywany na podstawie analizy całego obszaru kadru. Dzięki temu aparat może dokładnie ocenić warunki oświetleniowe w różnorodnych scenariuszach, co pozwala na lepsze dopasowanie ustawień ekspozycji. W praktyce zastosowanie pomiaru matrycowego jest niezwykle istotne w fotografii krajobrazowej oraz ulicznej, gdzie kontrast światła i cienia może być znaczny. Aparaty cyfrowe najnowszej generacji często wykorzystują zaawansowane algorytmy przetwarzania obrazu, które pozwalają na inteligentne mierzenie i dostosowywanie parametrów ekspozycji na podstawie analizy całego kadru. Standardy branżowe dotyczące pomiaru matrycowego wskazują na jego przewagę w sytuacjach, gdzie oświetlenie jest zróżnicowane, a obiekty na zdjęciu są różnorodne. Dobrą praktyką jest również przetestowanie różnych ustawień w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak matrycowy pomiar wpływa na końcowy efekt fotograficzny.

Pytanie 38

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. do filmów o małej dynamice skanowania

B. bębnowy o dużej dynamice skanowania

C. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania

D. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania

Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania jest odpowiedni, ponieważ tego typu skanery są zaprojektowane do uchwytywania szczegółów z oryginałów, które mają wysoką gęstość optyczną. Takie skanery wykorzystują technologię, która umożliwia im dokładne skanowanie kolorów oraz detali w zakresie dużej dynamiki, co jest kluczowe w pracy z dokumentami i materiałami barwnymi. Przykładowo, w przypadku skanowania dzieł sztuki lub zdjęć, gdzie oddanie nasycenia kolorów i subtelnych przejść tonalnych jest niezbędne, skaner płaski o dużej dynamice będzie w stanie zarejestrować wszystkie te detale. Standardy branżowe takie jak ISO 19264-1:2017 dotyczące skanowania obrazów podkreślają konieczność stosowania odpowiednich narzędzi, które minimalizują straty jakości, co dodatkowo uzasadnia wybór tego typu skanera. W praktyce, skanery te znajdują zastosowanie nie tylko w archiwizacji, ale również w reprodukcji materiałów drukowanych, co czyni je niezwykle wszechstronnymi narzędziami.

Pytanie 39

Podczas robienia zdjęcia w terenie ustalono następujące parametry ekspozycji:
- czas naświetlania 1/125 s,
- przysłona f/5,6.
Aby osiągnąć większą głębię ostrości, zachowując równocześnie taką samą ilość światła padającego na matrycę, jakie powinny być ustawienia parametrów?

A. 1/60 s, f/22

B. 1/60 s, f/32

C. 1/30 s, f/8

D. 1/30 s, f/11

Odpowiedź 1/30 s, f/11 jest prawidłowa, ponieważ umożliwia zwiększenie głębi ostrości przy zachowaniu tej samej ekspozycji. Zmiana przysłony z f/5,6 na f/11 oznacza, że w obiektywie otworzy się mniejsza szczelina, co zwiększy głębię ostrości. Aby kompenować stratę światła wynikającą z użycia niższej wartości przysłony, czas naświetlania musi zostać wydłużony. Zmiana z 1/125 s na 1/30 s daje nam więcej światła, co jest zgodne z zasadą zachowania ekspozycji. W praktyce, zwiększona głębia ostrości jest szczególnie przydatna w fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były wyraźnie widoczne. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki jest fotografowanie scen z dużymi odległościami, gdzie chcemy, aby wszystkie elementy obrazu były ostre. Zachowanie stałej ekspozycji, mimo zmiany przysłony i czasu naświetlania, jest kluczowe w uzyskaniu pożądanych efektów wizualnych, a praktyka ta jest standardowo stosowana przez profesjonalnych fotografów.

Pytanie 40

Który z programów nie dysponuje funkcjonalnością do naprawy uszkodzonej, starej fotografii na papierze?

A. GIMP

B. Adobe Reader

C. Adobe Photoshop

D. Magix PhotoDesigner

Kiedy korzystasz z GIMP, Photoshopa czy Magix PhotoDesigner do naprawy starych zdjęć, można się łatwo pomylić, myśląc, że każde oprogramowanie graficzne działa podobnie. GIMP i Photoshop to naprawdę potężne narzędzia, które mają sporo opcji do edycji, jak usuwanie wad, łatanie czy retusz. GIMP ma na przykład warstwy, które pozwalają na dokładne edytowanie, bez psucia reszty zdjęcia. Photoshop ma mnóstwo filtrów, które pomogą poprawić jakość zdjęć, co jest super ważne, zwłaszcza przy starych, zniszczonych fotkach. Magix PhotoDesigner może nie być tak popularny, ale ma swoje narzędzia do edycji, które też mogą pomóc. Często ludzie myślą, że Adobe Reader, który jest głównie do przeglądania PDF-ów, ma takie same możliwości jak programy graficzne, a to błąd. Adobe Reader nie nadaje się do edycji obrazów. Brak zrozumienia, jak różne są te programy i ich funkcje, może prowadzić do marnowania czasu i frustracji. Wybierajcie mądrze programy do konkretnych zadań, bo to naprawdę ma znaczenie w pracy ze zdjęciami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej