Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 16:01
Data zakończenia: 23 maja 2025 16:10

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W elektrowni wodnej zainstalowany jest generator o mocy P=100 kW. Jaką częstotliwość powinno mieć napięcie, aby mogła ona współdziałać z Polskim Systemem Energetycznym?

A. 80 Hz

B. 70 Hz

C. 20 Hz

D. 50 Hz

Odpowiedź 50 Hz jest prawidłowa, ponieważ w Polsce, jak i w większości krajów europejskich, standardowa częstotliwość napięcia w sieci elektroenergetycznej wynosi właśnie 50 Hz. Taka częstotliwość została przyjęta jako norma w celu zapewnienia stabilności i kompatybilności systemów energetycznych. Współpraca generatorów prądu z systemem energetycznym opiera się na synchronizacji ich częstotliwości z siecią. Przykładowo, elektrownie wodne, które korzystają z turbin wodnych, muszą dostarczać energię o odpowiedniej częstotliwości, aby mogły zostać włączone do krajowej sieci. Zastosowanie generatorów o mocy 100 kW w Polsce, które muszą pracować w harmonii z innymi źródłami energii, jak elektrownie wiatrowe czy słoneczne, również potwierdza konieczność utrzymania tej standardowej częstotliwości. Takie podejście zwiększa efektywność całego systemu elektroenergetycznego oraz minimalizuje ryzyko awarii związanych z zaburzeniem synchronizacji.

Pytanie 2

Zbyt wysokie natężenie przepływu medium w instalacji słonecznego ogrzewania

A. spowoduje zwiększenie oporów przepływu płynu solarnego

B. spowoduje obniżenie ciśnienia w systemie

C. spowoduje częstsze uruchamianie zaworu bezpieczeństwa

D. będzie skutkować szybszym zużywaniem się płynu solarnego

Ustawienie zbyt dużego natężenia przepływu czynnika w słonecznej instalacji grzewczej prowadzi do wzrostu oporów przepływu płynu solarnego. Zjawisko to można wyjaśnić na podstawie zasad dynamiki płynów, gdzie przy wyższej prędkości przepływu czynnika, jego tarcie o ścianki rur oraz inne elementy instalacji rośnie, co skutkuje zwiększonym oporem. W praktyce oznacza to, że system będzie musiał pracować ciężej, aby pokonać te opory, co może prowadzić do wyższych kosztów energii oraz szybszego zużycia komponentów. Z tego powodu kluczowe jest odpowiednie dobieranie przepływów w systemach solarnych, aby zapewnić efektywność energetyczną. W praktycznym zastosowaniu, osoby projektujące takie systemy powinny stosować się do norm i wytycznych, takich jak EN 12976 (systemy solarne) oraz klasyfikacji hydraulicznych, aby zapewnić optymalne działanie instalacji. Dobrą praktyką jest także monitorowanie i regulacja natężenia przepływu, aby dostosować je do zmieniających się warunków eksploatacyjnych.

Pytanie 3

Współczynnik efektywności COP pompy ciepła o parametrach podanych w tabeli przy podgrzewaniu wody do temperatury 40°C przy temperaturze otoczenia 3°C wynosi

Parametry pompy
Parametr	Jednostka miary	Wartość
Moc cieplna*	kW	12,5
Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki*	kW	2,5
Pobór prądu*	A	6,5
Moc cieplna**	kW	15,5
Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki**	kW	3,5
Pobór prądu*	A	6,7
* temp. otoczenia 3°C, temp. wody 40°C
** temp. otoczenia 8°C, temp. wody 50°C

A. 4,4

B. 5,0

C. 12,5

D. 0,2

Współczynnik efektywności COP, czyli ten nasz Coefficient of Performance, to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o pompy ciepła. Mówiąc prosto, pokazuje, ile ciepła pompa potrafi dostarczyć w porównaniu do energii elektrycznej, którą zużywa. Gdy mamy temperaturę na zewnątrz 3°C, a woda jest podgrzewana do 40°C, to COP wynosi 5,0. To oznacza, że pompa jakby pięciokrotnie więcej ciepła wydobywa niż sama zużywa energii. Fajnie, co? Takich wyników można się spodziewać, bo pompy ciepła działają tak, że korzystają z energii cieplnej, która jest w otoczeniu. W praktyce, pompy ciepła z takim wysokim COP są mega efektywne – zarówno dla naszej planety, jak i dla portfela. W nowoczesnych systemach grzewczych to wręcz must-have. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak EN 14511, projektuje się takie pompy, żeby maksymalizować COP. Dzięki temu zużycie energii jest mniejsze, a emisja CO2 też spada. Dlatego dobrze jest wybierać pompy ciepła z myślą o COP, bo to klucz do komfortu użytkowników.

Pytanie 4

Które urządzenie jest używane do wymuszania obiegu cieczy solarnej w systemie?

A. pompa

B. zbiornik wyrównawczy

C. kolektor słoneczny

D. zawór regulacyjny

Pompa w instalacji solarnej odgrywa kluczową rolę w wymuszaniu obiegu cieczy solarnej, co jest niezbędne do efektywnego transportu ciepła z kolektorów do systemu grzewczego. Działa na zasadzie mechanicznego przemieszczenia cieczy, co pozwala na utrzymanie optymalnego przepływu, a tym samym zapewnienie wysokiej efektywności energetycznej całego systemu. Pompy są projektowane z myślą o różnorodnych zastosowaniach, w tym do pracy w warunkach zmiennego obciążenia, co jest typowe dla systemów solarnych, gdzie ilość dostępnej energii cieplnej jest uzależniona od warunków atmosferycznych. Standardy takie jak EN 16297-1 dotyczące pomiarów efektywności pomp podkreślają znaczenie ich właściwego doboru i instalacji, co wpływa na trwałość i niezawodność systemu. Przykładem może być pompa obiegowa, która zapewnia stabilny przepływ w instalacjach z kolektorami słonecznymi, co pozwala na skuteczne wykorzystanie energii odnawialnej.

Pytanie 5

Aby zrealizować połączenia instalacji ciepłej wody użytkowej z rur PPR, należy skorzystać ze zgrzewarki

A. punktowej

B. doczołowej

C. kielichowej

D. elektrooporowej

Zgrzewarka elektrooporowa jest narzędziem stosowanym głównie do łączenia rur z tworzyw sztucznych i metali, ale nie jest odpowiednia do wykonywania połączeń w instalacjach ciepłej wody użytkowej z rur PPR. Metoda elektrooporowa polega na użyciu złączek z wbudowanymi opornikami, które wytwarzają ciepło, gdy przez nie przepływa prąd. Choć technika ta jest skuteczna w niektórych zastosowaniach, jej użycie w instalacjach gorącej wody naraża je na ryzyko awarii, ponieważ nie zapewnia tak trwałego połączenia jak zgrzewarka kielichowa. Z kolei zgrzewarka doczołowa jest zwykle stosowana do łączenia rur o większych średnicach i metalowych, co również czyni ją niewłaściwym wyborem w kontekście rur PPR. Zgrzewanie punktowe, które polega na łączeniu elementów przez lokalne podgrzanie, może być wykorzystywane w niektórych specjalistycznych zastosowaniach, ale również nie jest dedykowane dla rur PPR w instalacjach ciepłej wody. Zrozumienie, jakie narzędzia i metody stosować do różnych materiałów i zastosowań jest kluczowe w instalacjach hydraulicznych, aby uniknąć problemów z trwałością i bezpieczeństwem. Właściwe podejście do łączenia rur PPR powinno bazować na sprawdzonych standardach i praktykach, które zapewniają niezawodność systemu.

Pytanie 6

Współczynnik wydajności pompy ciepła COP określa się jako

A. różnica między pobraną mocą elektryczną a mocą grzewczą

B. iloczyn uzyskanej mocy grzewczej i mocy elektrycznej pobranej

C. iloraz mocy grzewczej uzyskanej do mocy elektrycznej pobranej

D. suma mocy elektrycznej oraz grzewczej

Współczynnik efektywności pompy ciepła, znany jako COP (Coefficient of Performance), jest kluczowym wskaźnikiem efektywności systemów grzewczych i chłodniczych. Definiuje się go jako iloraz uzyskanej mocy grzewczej do pobranej mocy elektrycznej. Taka definicja jest istotna, ponieważ pozwala ocenić, jak efektywnie urządzenie przekształca energię elektryczną w ciepło. Na przykład, jeśli pompa ciepła pobiera 1 kWh energii elektrycznej i wytwarza 4 kWh energii cieplnej, jej COP wynosi 4. Dzięki temu wskaźnikowi można porównywać różne modele pomp ciepła oraz oceniać, które z nich są najbardziej efektywne w danym zastosowaniu. Wysoki współczynnik COP jest korzystny nie tylko z perspektywy finansowej, ale także ekologicznej, gdyż wskazuje na mniejsze zużycie energii i niższe emisje CO2. W odniesieniu do dobrych praktyk branżowych, zaleca się regularne monitorowanie COP, co pozwala na optymalizację pracy systemów oraz ich właściwe serwisowanie.

Pytanie 7

Izolacja przewodów elektrycznych w odcieniu żółto-zielonym określa przewody

A. zerowe

B. ochronne

C. fazowe

D. neutralne

Izolacja przewodów elektrycznych w kolorze żółto-zielonym jest standardem stosowanym w Polsce do oznaczania przewodów ochronnych. Przewody te pełnią kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa instalacji elektrycznych, co jest zgodne z normą PN-IEC 60446. Ich głównym zadaniem jest ochrona przed porażeniem elektrycznym poprzez uziemienie metalowych części instalacji, które w normalnych warunkach nie przewodzą prądu. Przewody ochronne łączą się z systemem uziemiającym, co sprawia, że w przypadku zwarcia prąd płynie w bezpieczny sposób do ziemi, minimalizując ryzyko dla użytkowników. Przykładem zastosowania przewodów ochronnych jest ich wykorzystanie w instalacjach elektrycznych w budynkach mieszkalnych oraz w urządzeniach przemysłowych. Zgodnie z przepisami, każda instalacja elektryczna musi być wyposażona w przewody ochronne, co jest niezbędnym elementem zapewniającym bezpieczeństwo użytkowników.

Pytanie 8

Jakie urządzenie jest używane do pomiaru natężenia przepływu czynnika roboczego w słonecznej instalacji grzewczej?

A. refraktometr

B. rotametr

C. higrometr

D. manometr

Refraktometr jest urządzeniem używanym do pomiaru współczynnika załamania światła, co jest przydatne w analizie chemicznej lub w ocenie stopnia zasolenia cieczy. Dlatego jego zastosowanie w pomiarze natężenia przepływu czynnika roboczego w instalacjach grzewczych jest nieadekwatne, ponieważ nie dostarcza informacji o przepływie, lecz o właściwościach optycznych cieczy. W przypadku higrometru, jego funkcją jest pomiar wilgotności powietrza, co również jest nieistotne w kontekście pomiaru przepływu cieczy w systemach grzewczych. Zastosowanie higrometru w tym przypadku prowadziłoby do błędnych wniosków, ponieważ wilgotność nie wpływa na natężenie przepływu czynnika roboczego. Manometr, z drugiej strony, służy do pomiaru ciśnienia w systemach zamkniętych, a nie do pomiaru natężenia przepływu. Choć ciśnienie jest istotnym parametrem w systemach grzewczych, nie dostarcza bezpośrednich informacji o ilości przepływającego medium. Zrozumienie, że każdy z tych przyrządów ma swoją specyfikę i zastosowanie, jest kluczowe dla prawidłowego doboru narzędzi pomiarowych w systemach energetycznych. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych urządzeń, co może prowadzić do niewłaściwych interpretacji wyników i obniżenia efektywności systemu grzewczego.

Pytanie 9

Aby zainstalować instalację fotowoltaiczną, wymagany jest zakup inwertera o mocy 17 kVA według projektu, którego koszt wynosi 5900 zł. Koszty materiałów pomocniczych stanowią 2,5% wydatków na zakup, co daje wartość

A. 147,5 zł

B. 1,48 zł

C. 14,75 zł

D. 1475,00 zł

Odpowiedź 147,5 zł jest jak najbardziej właściwa. Koszty materiałów pomocniczych obliczamy jako procent od całkowitych kosztów zakupu inwertera. Tu mamy inwerter za 5900 zł, a materiały pomocnicze to 2,5% tej kwoty. Wychodzi to w prosty sposób: 5900 zł pomnożone przez 0,025, co daje nam 147,5 zł. To ważne, żeby tak dokładnie analizować, bo w planowaniu inwestycji w instalacje fotowoltaiczne nie chcemy się za bardzo zdziwić przy wydatkach. W branży energii odnawialnej precyzyjne liczby pozwalają lepiej zarządzać budżetem i przewidywać, co nas czeka w przyszłości. Dobrym zwyczajem jest zawsze pamiętać o dodatkowych kosztach, takich jak materiały pomocnicze, ponieważ one mogą znacząco wpłynąć na cały koszt inwestycji, zwłaszcza w większych projektach solarnych. Dzięki temu lepiej podejmujemy decyzje o finansowaniu i możemy przewidzieć, czy inwestycja będzie opłacalna.

Pytanie 10

Oblicz objętość pomieszczenia o wymiarach 4 x 3 m oraz wysokości 3 m?

A. 15 m3

B. 48 m3

C. 24 m3

D. 36 m3

Aby obliczyć kubaturę pomieszczenia, należy zastosować wzór: V = długość x szerokość x wysokość. W przypadku podanych wymiarów, mamy długość 4 m, szerokość 3 m oraz wysokość 3 m. Po podstawieniu wartości do wzoru otrzymujemy V = 4 m x 3 m x 3 m = 36 m³. Ta obliczona kubatura jest kluczowa w wielu zastosowaniach, takich jak określenie objętości powietrza w pomieszczeniu, co wpływa na systemy wentylacyjne i klimatyzacyjne. W praktyce, znajomość kubatury pomieszczeń jest również istotna podczas planowania ogrzewania, ponieważ obliczenia te mogą pomóc w określeniu mocy grzewczej potrzebnej do utrzymania komfortowej temperatury. Dodatkowo, w budownictwie, odpowiednie obliczenie kubatury ma znaczenie dla uzyskania niezbędnych pozwoleń oraz spełnienia norm budowlanych, co jest istotne dla bezpieczeństwa i efektywności energetycznej budynku.

Pytanie 11

W przypadku, gdy źródłem ciepła są wody gruntowe lub powierzchniowe, a temperatura może być niższa od zera, którą z pomp ciepła należy zastosować?

A. grunt - woda

B. woda - woda

C. solanka - woda

D. powietrze - woda

Zastosowanie pomp ciepła typu grunt - woda, powietrze - woda lub woda - woda w kontekście pobierania ciepła z wód gruntowych lub powierzchniowych, szczególnie w warunkach niskotemperaturowych, jest niewłaściwe, ponieważ każda z tych opcji ma istotne ograniczenia. Pompy grunt - woda są optymalne w sytuacji, gdy ciepło pozyskiwane jest z gruntu, a nie z wód, co sprawia, że ich efektywność w kontekście wód gruntowych jest ograniczona. Z kolei pompy powietrze - woda działają na zasadzie pozyskiwania ciepła z powietrza, co w warunkach mroźnych może prowadzić do znacznych spadków wydajności i wymaga często dodatkowego źródła ciepła, co jest nieefektywne energetycznie. W przypadku pomp woda - woda, chociaż mogą one pobierać ciepło z wód gruntowych, ich zastosowanie może być problematyczne w obszarach, gdzie temperatura wód może przekraczać zera lub w przypadku, gdy następuje zamarzanie. Tak więc, pomimo że wszystkie te typy pomp mają swoje zastosowania, to nie są one najbardziej efektywne ani praktyczne w kontekście pozyskiwania ciepła w warunkach niskotemperaturowych z wód gruntowych czy powierzchniowych. Kluczowym błędem myślowym jest brak uwzględnienia specyfiki medium, z którego ciepło ma być pozyskiwane, co prowadzi do nieodpowiedniego doboru technologii grzewczych.

Pytanie 12

Pierwszym zadaniem po zakończeniu montażu instalacji solarnej do ogrzewania jest

A. izolacja jej przewodów

B. jej próba ciśnieniowa

C. napełnianie jej czynnikiem

D. jej odpowietrzenie

Próba ciśnieniowa jest kluczowym etapem po zakończeniu montażu instalacji grzewczej, w tym instalacji solarnych. Jej celem jest wykrycie ewentualnych nieszczelności w systemie, co jest fundamentalne dla zapewnienia jego efektywności oraz bezpieczeństwa użytkowania. Procedura ta polega na napełnieniu systemu wodą lub innym czynnikiem roboczym pod określonym ciśnieniem i obserwowaniu, czy ciśnienie nie spada, co mogłoby wskazywać na nieszczelności. Pomiar ciśnienia powinien być przeprowadzany zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 12828 oraz PN-EN 12976, które określają wymagania dotyczące systemów grzewczych. Przykładem zastosowania tej procedury jest instalacja, w której przed pierwszym uruchomieniem systemu słonecznego sprawdza się, czy wszystkie połączenia są szczelne, co zapobiega awariom oraz kosztownym naprawom w przyszłości. Regularne przeprowadzanie prób ciśnieniowych jest także zalecane w ramach konserwacji instalacji, aby zapewnić jej długowieczność oraz efektywność operacyjną.

Pytanie 13

Koszt materiałów do instalacji paneli słonecznych w domu jednorodzinnym wynosi 9 000 zł. Aby zamontować system na płaskim dachu, potrzeba 16 godzin pracy dwóch wykwalifikowanych pracowników, których stawka za godzinę wynosi 25,00 zł. Firma instalacyjna dolicza narzut na materiały w wysokości 20%. Jaki jest łączny koszt zamontowania systemu solarnego?

A. 11 600 zł

B. 9 800 zł

C. 10 800 zł

D. 12 600 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, najczęściej pojawiają się nieporozumienia związane z obliczeniami kosztów materiałów oraz pracy. Często myli się pojęcie narzutu, który w tym przypadku wynosi 20%. Niektóre osoby mogą pomylić obliczenia i przyjąć, że narzut jest obliczany od całkowitych kosztów, a nie tylko od kosztów materiałów, co prowadzi do zawyżenia tych wydatków. Kolejnym typowym błędem jest nieuwzględnienie kosztu pracy w całkowitym rachunku. Pracownicy są kluczowym elementem kosztów montażu, a ich wynagrodzenie należy brać pod uwagę w całkowitym koszcie instalacji. Inny problem to zbyt niski lub zbyt wysoki koszt roboczogodziny, co może wynikać z nieaktualnych stawek rynkowych w branży. Ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń zaktualizować informacje dotyczące stawek wynagrodzeń i narzutów w firmach instalacyjnych. Aby uniknąć tych pułapek, warto korzystać z dokładnych danych oraz standardów branżowych, które zalecają dokładne kalkulacje wycen w oparciu o rzeczywiste koszty materiałów i wynagrodzeń.

Pytanie 14

Jeśli całkowity opór cieplny przegrody wynosi 4,00 (m2-K)/W, to jaką wartość ma współczynnik przenikania ciepła?

A. 0,25 W/(m2-K)

B. 0,10 W/(m2-K)

C. 0,50 W/(m2K)

D. 0,35 W/(m2-K)

Współczynnik przenikania ciepła, oznaczany jako U, jest odwrotnością całkowitego oporu cieplnego R przegrody. Całkowity opór cieplny to suma oporów poszczególnych warstw materiałów budowlanych. Wzór na obliczenie współczynnika przenikania ciepła przedstawia się jako U = 1/R. W tym przypadku, mając całkowity opór cieplny R równy 4,00 (m2-K)/W, obliczamy U jako U = 1/4,00 = 0,25 W/(m2-K). W praktyce oznacza to, że przez każdy metr kwadratowy przegrody o tym oporze cieplnym przepływa 0,25 wata ciepła przy różnicy temperatur wynoszącej 1 K. Wartość współczynnika U ma istotne znaczenie w kontekście projektowania budynków, ponieważ pozwala ocenić efektywność energetyczną przegrody. Zgodnie z normami budowlanymi, niższe wartości U są pożądane, co wskazuje na lepsze właściwości izolacyjne. Przykładowo, w budynkach pasywnych współczynnik U dla ścian zewnętrznych nie powinien przekraczać 0,15 W/(m2-K).

Pytanie 15

Które z wymienionych typów ogniw fotowoltaicznych wyróżnia się najwyższą sprawnością?

A. a-Si

B. Monokrystaliczne

C. CdTe

D. Polikrystaliczne

Ogniwa fotowoltaiczne monokrystaliczne rzeczywiście charakteryzują się najwyższą sprawnością w porównaniu do innych typów ogniw. Ich struktura krystaliczna, składająca się z jednego, ciągłego kryształu krzemu, umożliwia lepsze przewodzenie prądu, co bezpośrednio przekłada się na większą efektywność konwersji energii słonecznej na energię elektryczną. Monokrystaliczne ogniwa są w stanie osiągać sprawności rzędu 20-25%, co czyni je najbardziej popularnym wyborem w instalacjach fotowoltaicznych, szczególnie tam, gdzie przestrzeń na panele jest ograniczona. W praktyce, zastosowanie ogniw monokrystalicznych znajduje się w wielu projektach, od domów jednorodzinnych po duże farmy słoneczne, co wskazuje na ich uniwersalność i efektywność. Dodatkowo, z uwagi na ich trwałość, która może wynosić ponad 25 lat, inwestycja w te ogniwa zapewnia długoterminowe korzyści oraz zwrot kosztów. W branży energii odnawialnej monokrystaliczne ogniwa są często rekomendowane jako optymalne rozwiązanie, co potwierdzają standardy jakościowe i certyfikaty produkcyjne.

Pytanie 16

Co oznacza symbol sprężarkowej pompy ciepła B/A?

A. dolne źródło woda, gromadzenie energii woda

B. dolne źródło woda, gromadzenie energii powietrze

C. dolne źródło solanka, gromadzenie energii powietrze

D. dolne źródło powietrze, gromadzenie energii woda

Odpowiedź 'źródło dolne solanka, odbiornik energii powietrze' jest prawidłowa, ponieważ w kontekście sprężarkowych pomp ciepła stosuje się różne źródła dolne oraz odbiorniki energii. W tym przypadku solanka stanowi medium, które pobiera ciepło z gruntu, co jest typowe dla systemów gruntowych, a powietrze jako odbiornik energii wskazuje, że system wykorzystuje powietrze do ogrzewania budynku. Tego rodzaju rozwiązania są szczególnie efektywne w klimatach o umiarkowanych temperaturach, gdzie grunt utrzymuje względnie stałą temperaturę. Przykłady zastosowania obejmują systemy ogrzewania budynków jednorodzinnych oraz obiektów przemysłowych, gdzie nie ma możliwości zastosowania gruntowych wymienników ciepła. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, takie systemy wymagają odpowiedniego projektowania i dostosowania do specyficznych warunków lokalnych. Warto również zaznaczyć, że pompy ciepła oparte na solance mają wysoką efektywność energetyczną, co przekłada się na niższe koszty eksploatacji oraz mniejszy wpływ na środowisko, jeśli porównamy je do tradycyjnych systemów grzewczych.

Pytanie 17

Jakiego rodzaju zgrzewarki używa się do łączenia rur z PP-R w systemach ciepłej wody użytkowej?

A. Polifuzyjnej

B. Doczołowej

C. Trzpieniowej

D. Elektrooporowej

Wybór zgrzewarki doczołowej do łączenia rur z PP-R w instalacjach ciepłej wody użytkowej jest błędny, ponieważ ta metoda jest przeznaczona głównie do łączenia elementów metalowych lub innych materiałów, które wymagają innej technologii zgrzewania. Zgrzewarka doczołowa działa na zasadzie zgrzewania dwóch końców materiałów pod wysoką temperaturą, co nie jest efektywne w przypadku polipropylenu, który wymaga podgrzewania powierzchni zgrzewu, a nie bezpośredniego kontaktu z wysokotemperaturowym źródłem ciepła. Podobnie, zgrzewarka trzpieniowa, choć może mieć swoje zastosowanie w innych dziedzinach, nie jest przeznaczona do łączenia rur z PP-R, gdyż proces ten jest nieprzystosowany do charakterystyki materiału, co prowadzi do słabej jakości połączeń, a więc i potencjalnych wycieków. W przypadku zgrzewarki elektrooporowej, mimo że jest ona stosowana w innych instalacjach, metoda ta również nie jest preferowana do rur PP-R, ponieważ polega na zastosowaniu elektrycznych oporów do wytwarzania ciepła, co może nie zapewnić odpowiedniej temperatury do zgrzewania polipropylenu. Kontrastując z tymi metodami, zgrzewarka polifuzyjna, ze względu na swoje właściwości, pozwala na precyzyjne i bezpieczne łączenie rur PP-R, co jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i efektywnej eksploatacji systemów ciepłej wody użytkowej.

Pytanie 18

Aby osiągnąć najwyższą efektywność całorocznej instalacji solarnej do podgrzewania wody użytkowej w Polsce, kolektory należy umieścić w kierunku południowym pod kątem względem poziomu wynoszącym

A. 20°

B. 90°

C. 70°

D. 45°

Ustawienie kolektorów słonecznych pod kątem 45° w kierunku południowym jest optymalne dla efektywności systemów podgrzewania wody w Polsce. Kąt ten pozwala na maksymalne wykorzystanie promieniowania słonecznego w ciągu całego roku. W praktyce oznacza to, że kolektory będą najlepiej odbierały światło słoneczne zarówno latem, kiedy słońce jest wysoko na niebie, jak i zimą, gdy znajduje się bliżej horyzontu. Dodatkowo, kąt 45° minimalizuje wpływ śniegu na powierzchnię kolektora, co jest istotne w polskim klimacie. Zgodnie z dobrą praktyką, zaleca się przeprowadzanie analizy lokalnych warunków klimatycznych oraz zacienienia, aby jeszcze bardziej dostosować kąt nachylenia. Warto również zainwestować w systemy śledzenia słońca, które mogą zwiększyć efektywność energetyczną instalacji. Przykłady udanych instalacji w Polsce pokazują, że przy odpowiednim ustawieniu kolektorów można zwiększyć wydajność systemu do nawet 30% w porównaniu do mniej optymalnych ustawień.

Pytanie 19

Opis projektu instalacji wodnej wskazuje, że ma być zrealizowana z polipropylenu. Jakie oznaczenie posiada ten materiał?

A. PEX/Al/PEX

B. PP

C. PE

D. Cu

Odpowiedź "PP" jest poprawna, ponieważ polipropylen jest materiałem szeroko stosowanym w instalacjach wodnych, charakteryzującym się wysoką odpornością na chemikalia oraz niską przewodnością cieplną. Rozwiązania z polipropylenu są często wykorzystywane w systemach ciepłej i zimnej wody użytkowej, a także w instalacjach grzewczych. Dzięki swoim właściwościom, takim jak odporność na korozję oraz łatwość w montażu, polipropylen pozwala na tworzenie trwałych i niezawodnych instalacji. Jest to materiał, który spełnia standardy jakościowe, takie jak PN-EN 1451-1, co potwierdza jego przydatność w zastosowaniach budowlanych. W praktyce, rury polipropylenowe są łączone za pomocą technologii zgrzewania, co zapewnia szczelność i wytrzymałość połączeń. Warto również zauważyć, że polipropylen jest materiałem lekkim, co ułatwia transport i montaż, a jego dostępność na rynku sprawia, że jest chętnie wybieranym rozwiązaniem przez wykonawców instalacji wodnych.

Pytanie 20

W systemie, gdzie występuje grawitacyjny obieg czynnika grzewczego, nie spotka się

A. pompa obiegowa

B. zawór odcinający

C. zawór zwrotny

D. zawór bezpieczeństwa

Pompa obiegowa nie jest elementem instalacji grzewczej o grawitacyjnym obiegu czynnika grzewczego, ponieważ jej funkcją jest wymuszanie cyrkulacji wody w systemie. W instalacjach grawitacyjnych obieg czynnika grzewczego opiera się na różnicy gęstości pomiędzy ciepłą i zimną wodą. Gdy woda się nagrzewa, jej gęstość maleje, co powoduje, że unosi się ku górze, a zimniejsza woda, mająca większą gęstość, opada. Taki naturalny proces tworzy krąg obiegu wody, który nie wymaga wsparcia mechanicznego. W praktyce systemy grawitacyjne są stosowane w budynkach o prostych układach instalacyjnych, gdzie nie ma potrzeby stosowania pompy, co łączy się z niższymi kosztami eksploatacji i mniejszą awaryjnością. Zawory odcinające, zwrotne i bezpieczeństwa są natomiast istotnymi elementami tych instalacji, zapewniającymi kontrolę przepływu, ochronę przed cofaniem się wody oraz bezpieczeństwo całego systemu grzewczego.

Pytanie 21

Zalecana objętość zbiornika solarnego wynosi

A. od 1,5 do 2 razy większa niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

B. od 2 do 2,5 razy większa niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

C. taka sama jak dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

D. mniejsza niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

Zalecana pojemność zasobnika solarnego powinna być większa od dziennego zapotrzebowania na ciepłą wodę użytkową, aby umożliwić efektywne wykorzystanie energii słonecznej. W praktyce, pojemność zasobnika od 1,5 do 2 razy większa od zapotrzebowania zapewnia, że woda jest odpowiednio podgrzewana w ciągu dnia, a nadmiar ciepła może być magazynowany na wieczór lub noc. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi i normami zawartymi w standardach budowlanych oraz praktykami w zakresie systemów grzewczych. Dla przykładu, jeśli średnie dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę wynosi 100 litrów, to pojemność zasobnika powinna wynosić od 150 do 200 litrów. Umożliwia to nie tylko zaspokojenie bieżącego zapotrzebowania, ale także buforowanie ciepła, co jest niezbędne w okresach niskiej inszolacji słonecznej. Dodatkowo, zwiększona pojemność zasobnika przyczynia się do lepszej stabilności systemu, minimalizując ryzyko przegrzania i strat ciepła.

Pytanie 22

Podstawą do stworzenia szczegółowego kosztorysu instalacji pompy ciepła są

A. katalogi nakładów rzeczowych

B. aprobacje techniczne

C. atestacje higieniczne

D. harmonogramy prac

Podstawą opracowania kosztorysu szczegółowego instalacji pompy ciepła są katalogi nakładów rzeczowych, które stanowią kluczowe narzędzie dla inżynierów i kosztorysantów. Katalogi te zawierają szczegółowe informacje na temat kosztów materiałów, robocizny i innych nakładów, co pozwala na precyzyjne oszacowanie całkowitego kosztu inwestycji. Przykładowo, przy instalacji pompy ciepła ważne jest uwzględnienie kosztów nie tylko samej pompy, ale także materiałów niezbędnych do montażu, takich jak rury, izolacje, czy armatura. Korzystanie z aktualnych katalogów, takich jak KNR (Katalogi Nakładów Rzeczowych) lub ZK (Zbiory Kosztorysowe), zapewnia, że kosztorys będzie zgodny z rynkowymi standardami i rzeczywistymi cenami, co jest niezbędne dla efektywnego zarządzania budżetem projektu. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również regularne aktualizowanie danych w kosztorysach oraz analizowanie cen rynkowych, co umożliwia dostosowanie kosztorysu do zmieniających się warunków rynkowych.

Pytanie 23

Najwcześniej po jakim czasie od napełnienia instalacji grzewczej wodą można rozpocząć próbę szczelności?

A. 30 minutach

B. 24 godzinach

C. 72 godzinach

D. 60 minutach

Odpowiedź 24 godzinach jest zgodna z obowiązującymi normami w branży HVAC, które zalecają wykonanie próby szczelności instalacji grzewczych po upływie tego czasu. Jest to istotne, ponieważ podczas napełniania systemu wodą może wystąpić początkowe ciśnienie, które z czasem się stabilizuje. Czekając 24 godziny, dajemy czas na wyrównanie się ciśnienia w całej instalacji, co pozwala na wykrycie ewentualnych nieszczelności. Przykładem zastosowania tej zasady może być instalacja nowego kotła, gdzie kluczowe jest, aby upewnić się, że wszystkie połączenia są szczelne przed uruchomieniem systemu. W praktyce, zbyt krótki czas na stabilizację mógłby prowadzić do fałszywych wyników testów szczelności, co w dłuższej perspektywie może skutkować kosztownymi naprawami i przestojami. Dlatego, stosując się do tej zasady, zwiększamy bezpieczeństwo i efektywność całej instalacji grzewczej.

Pytanie 24

Tabela przedstawia kalkulację kosztów związanych z montażem 12 instalacji solarnych. Jaki będzie jednostkowy koszt montażu jednej instalacji solarnej?

Rodzaj kosztów	Wartość [zł]
Materiały wraz z narzutami	75 650,00
Wynagrodzenia dla robotników wraz z narzutami	45 680,00
Koszty ogólne budowy	8 900,00
Koszty pośrednie firmy	2 100,00

A. 6 304,17 zł

B. 11 027,50 zł

C. 10 852,50 zł

D. 10 110,83 zł

Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi może wynikać z błędnej analizy kosztów lub nieprawidłowego zastosowania podstawowych zasad kalkulacji finansowych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 10 110,83 zł, 6 304,17 zł lub 10 852,50 zł mogą sugerować pominięcie części kosztów lub błędne zrozumienie jednostkowego kosztu. Często błędem jest zsumowanie tylko wybranych pozycji kosztowych, a nie całkowitych wydatków związanych z całym projektem. Takie podejście może prowadzić do nieadekwatnych kalkulacji, które nie odzwierciedlają rzeczywistych wydatków, a przez to mogą zniekształcać ekonomiczną analizę projektu. Ponadto, brak znajomości metodologii obliczania kosztów lub nieprawidłowe zakładanie liczby instalacji może prowadzić do mylnych wniosków. W branży energii odnawialnej, dokładne zrozumienie kosztów jest niezbędne, aby podejmować świadome decyzje, które są zgodne z zasadami efektywności kosztowej oraz zrównoważonego rozwoju. Należy także zwrócić uwagę na to, że błędne kalkulacje mogą skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi, co podkreśla potrzebę dokładności i staranności w procesie obliczania kosztów.

Pytanie 25

Na podstawie danych producenta rur ogrzewania podłogowego zawartych w tabeli określ maksymalne ciśnienie robocze.

Material	PE-RT/EVOH/PE-RT, PE-RT/AL/PE-RT
Średnice	DN/OD 16, 18 mm
Ciśnienie nominalne	PN 6 (bar) klasa 4, 20-60 °C
Długości handlowe	Zwoje 200, 400 m

A. 4 bary.

B. 16 barów.

C. 6 barów.

D. 18 barów.

Odpowiedź 6 barów jest poprawna, ponieważ zgodnie z danymi producenta rur ogrzewania podłogowego, maksymalne ciśnienie robocze dla rur wykonanych z materiałów PE-RT/EVOH/PE-RT i PE-RT/AL/PE-RT wynosi PN 6, co odpowiada 6 barom. Tabela producenta wskazuje, że ciśnienie to dotyczy rur o średnicach DN/OD 16 oraz 18 mm, które mogą pracować w temperaturach od 20 do 60°C. W praktyce, przy doborze rur do systemu ogrzewania podłogowego, ważne jest, aby nie przekraczać wskazanych wartości ciśnienia roboczego, ponieważ może to prowadzić do uszkodzenia instalacji, a także obniżenia jej efektywności. Dobór odpowiedniego ciśnienia jest istotny nie tylko dla bezpieczeństwa, ale również dla zapewnienia efektywności energetycznej systemu grzewczego. W branży stosuje się różne normy, takie jak PN-EN 1264, które regulują wymagania dotyczące systemów ogrzewania podłogowego, w tym maksymalne ciśnienia robocze.

Pytanie 26

Kosztorys, który nie zawiera danych o cenach, nazywamy kosztorysem

A. ślepym.

B. powykonawczym.

C. wstępnym.

D. ofertowym.

Kosztorys ślepy to specyficzny rodzaj dokumentu, który nie zawiera szczegółowych informacji o cenach poszczególnych elementów, a jedynie wskazuje na zakres prac oraz ich ilość. Taki kosztorys jest często stosowany na etapie planowania projektów budowlanych, ponieważ pozwala inwestorom i wykonawcom zrozumieć, jakie prace są przewidziane, bez konieczności podawania konkretnych kwot. W praktyce, kosztorys ślepy może być użyty do oceny wykonalności projektu lub do uzyskania wstępnych ofert od potencjalnych wykonawców, które następnie można porównać. W kontekście standardów, taki kosztorys może być zgodny z normami branżowymi, które określają jak powinny być opracowywane dokumenty kosztorysowe, zapewniając przejrzystość i rzetelność informacji, co jest kluczowe w procesach inwestycyjnych.

Pytanie 27

Przez realizację odwiertów weryfikuje się hydrotermalne zasoby energii, dotyczące

A. suchych, ogrzanych i porowatych skał

B. atmosfery

C. wody, pary lub mieszaniny parowo-wodnej

D. gorących suchych skał

Odpowiedź dotycząca wody, pary lub mieszaniny parowo-wodnej jest poprawna, ponieważ hydrotermiczne zasoby energii odnosi się bezpośrednio do energii geotermalnej, która znajduje się w płynach geotermalnych. Woda i para wodna są kluczowymi nośnikami energii w systemach geotermalnych, które są wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej oraz do zastosowań grzewczych. Przykładem praktycznego zastosowania jest użycie geotermalnych źródeł energii w elektrowniach geotermalnych, gdzie woda pod wysokim ciśnieniem jest wydobywana z głębokich odwiertów, a następnie używana do napędzania turbin. W wielu krajach, takich jak Islandia czy Nowa Zelandia, dobrze rozwinięte systemy geotermalne przyczyniają się do znacznej części produkcji energii. Stosowanie odwiertów geotermalnych w celu potwierdzenia zasobów wód gruntowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, a także z normami środowiskowymi, które dbają o zrównoważony rozwój i efektywność energetyczną."

Pytanie 28

Aby skręcić rury o dużych średnicach w trudno dostępnych miejscach, należy zastosować klucz

A. łańcuchowy

B. uniwersalny

C. szwedzki

D. nastawny

Klucz łańcuchowy jest specjalistycznym narzędziem przeznaczonym do skręcania i odkręcania rur dużych średnic, szczególnie w miejscach o ograniczonym dostępie. Jego konstrukcja pozwala na pewne chwytanie rur, dzięki czemu minimalizuje ryzyko ich uszkodzenia. Klucz łańcuchowy działa na zasadzie owinięcia łańcucha wokół rury, co umożliwia jego pewne obracanie i jednocześnie zapewnia dużą siłę chwytu. W praktyce, zastosowanie klucza łańcuchowego jest niezwykle istotne w branżach takich jak hydraulika czy instalacje przemysłowe, gdzie często spotyka się rury o dużych średnicach. W takich przypadkach tradycyjne klucze, takie jak klucze nastawne czy szwedzkie, mogą okazać się nieefektywne lub wręcz niemożliwe do użycia ze względu na ograniczoną przestrzeń roboczą. Użycie klucza łańcuchowego jest zgodne z dobrą praktyką, ponieważ pozwala na zachowanie bezpieczeństwa pracy oraz efektywności wykonywanych działań. Warto pamiętać, że prawidłowe użycie tego narzędzia wymaga również znajomości technik ich stosowania oraz odpowiednich procedur BHP, co dodatkowo zwiększa efektywność całego procesu.

Pytanie 29

W porowatych skałach o niskiej wilgotności znajdują się zasoby zmagazynowanej energii

A. nieodnawialnej

B. petrotermalnej

C. hydrotermalnej

D. konwencjonalnie nieodnawialnej

Odpowiedź 'petrotermicznej' jest jak najbardziej trafna, bo chodzi o energię, która jest przechowywana w suchych skałach z porami, a te często mają złoża węglowodorów, takich jak ropa czy gaz. W petrofizyce bada się, jakie właściwości mają te skały, a ich porowatość i przepuszczalność to kluczowe rzeczy, które wpływają na wydobycie tych surowców. Jeśli mówimy o wydobyciu, to istotne jest, żeby rozumieć, jakie są warunki geologiczne i właściwości skał, bo to pomaga w projektowaniu odwiertów i systemów wydobywczych. Dobrym przykładem może być szczelinowanie hydrauliczne, które znacznie zwiększa możliwości wydobycia ropy i gazu z miejsc, gdzie jest ciężej dotrzeć. Standardy jak te od SPE (Society of Petroleum Engineers) podkreślają, jak ważne są badania geologiczne i technologia w ocenie tego, co możemy wydobyć, co w pełni potwierdza sens tej odpowiedzi o energii petrotermicznej.

Pytanie 30

Jakie urządzenie wykorzystuje się do mierzenia przepływu płynu solarnego w systemie?

A. areometr

B. manometr

C. refraktometr

D. rotametr

Rotametr to urządzenie pomiarowe, które służy do określania przepływu płynów w instalacjach, w tym również w systemach solarnych. Jego działanie opiera się na zasadzie zmiany poziomu cieczy w stożkowym rurze, co pozwala na wizualne odczytanie przepływu. Rotametry charakteryzują się wysoką dokładnością oraz prostotą obsługi, co czyni je idealnym narzędziem w branży energetyki odnawialnej. Przykładowe zastosowanie rotametrów znajduje miejsce w monitorowaniu przepływu cieczy w układach chłodzenia, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla wydajności systemu. Dodatkowo, w kontekście instalacji solarnych, rotametry mogą być używane do kontroli przepływu cieczy solarnej, co bezpośrednio wpływa na efektywność wymiany ciepła i ogólną wydajność systemu. Warto zauważyć, że zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, rotametry powinny być regularnie kalibrowane, aby zapewnić ich dokładność i niezawodność w długoterminowym użytkowaniu.

Pytanie 31

Obecność powietrza w systemie solarnym wynika głównie z

A. uszkodzonej pompy obiegowej

B. nieprawidłowego montażu naczynia wzbiorczego

C. nieprawidłowego umiejscowienia grupy pompowej

D. nieodpowietrzenia układu solarnego

Obecność powietrza w układzie solarnym jest najczęściej wynikiem nieodpowietrzenia układu, co oznacza, że powietrze nie zostało usunięte z systemu w odpowiednim czasie. To zjawisko może prowadzić do wielu problemów, takich jak spadek efektywności systemu grzewczego, hałas w instalacji czy nawet uszkodzenia komponentów, takich jak pompy, wymienniki ciepła czy rury. W praktyce, podczas montażu układów solarnych, kluczowe jest zastosowanie odpowiednich zaworów odpowietrzających oraz regularne serwisowanie, aby zapewnić pełne usunięcie powietrza. Zgodnie z normami branżowymi, zaleca się przeprowadzanie odpowietrzania systemu podczas uruchamiania oraz regularne kontrole, by upewnić się, że nie ma nagromadzenia powietrza. Dobre praktyki obejmują również stosowanie naczynia wzbiorczego, które ma na celu kompensację zmian objętości cieczy oraz umożliwienie skutecznego odpowietrzania. Warto pamiętać, że odpowiednie utrzymanie układu solarnego ma kluczowe znaczenie dla jego długowieczności i efektywności.

Pytanie 32

Energia petrotermiczna jest gromadzona w

A. parze

B. suchych porowatych skałach

C. wodzie gruntowej

D. warstwie wodonośnej

Odpowiedź 'suchych porowatych skałach' jest prawidłowa, ponieważ zasoby energii petrotermicznej są związane z geotermalnymi systemami, w których ciepło zgromadzone w suchych porowatych skałach może być wykorzystane do produkcji energii. Te skały, często nazywane skałami zbiornikowymi, charakteryzują się zdolnością do gromadzenia wody i pary, co czyni je idealnym medium do transportu ciepła. Przykłady zastosowania obejmują instalacje geotermalne, gdzie ciepło z tych skał jest wykorzystywane do ogrzewania budynków lub generowania energii elektrycznej. W praktyce, dobrze zaprojektowane systemy geotermalne mogą znacząco przyczynić się do zrównoważonego rozwoju energetycznego, redukując emisję CO2 i minimalizując zależność od paliw kopalnych. Istotne jest, aby inżynierowie i specjaliści zajmujący się energią odnawialną przestrzegali standardów takich jak ISO 14001, które dotyczą zarządzania środowiskowego oraz efektywności energetycznej w kontekście takich projektów.

Pytanie 33

Zestaw paneli fotowoltaicznych składa się z dwóch paneli fotowoltaicznych, regulatora ładowania oraz dwóch akumulatorów 12 V każdy. Aby zasilać tym zestawem urządzenia o napięciu znamionowym 12 V DC, należy podłączyć

A. panele szeregowo

B. akumulatory równolegle

C. akumulatory szeregowo

D. panele równolegle

Poprawna odpowiedź to akumulatory połączone równolegle, co umożliwia uzyskanie niezmiennego napięcia 12 V przy zwiększonej pojemności. Takie połączenie pozwala na zachowanie napięcia każdego z akumulatorów na poziomie 12 V, co jest kluczowe dla urządzeń zasilanych tym napięciem. W praktyce, łącząc akumulatory równolegle, sumujemy ich pojemności, co zwiększa czas pracy zestawu fotowoltaicznego, a jednocześnie nie zmienia napięcia wyjściowego. Na przykład, dwa akumulatory 12 V o pojemności 100 Ah po połączeniu równolegle dadzą 12 V i 200 Ah, co oznacza, że urządzenia mogą być zasilane przez dłuższy czas. Tego rodzaju połączenie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie energii odnawialnej, zapewniając stabilność zasilania oraz dłuższą żywotność akumulatorów. Równoległe połączenie akumulatorów jest powszechnie stosowane w systemach solarnych, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie energią oraz minimalizowanie ryzyka nadmiernego rozładowania jednego z akumulatorów.

Pytanie 34

Przy realizacji zadań związanych z instalacją systemu rekuperacji, konieczne jest przygotowanie projektu, który obejmuje

A. wentylację

B. kanalizację

C. instalację elektryczną

D. instalację ciepłej wody użytkowej

Odpowiedź "wentylacją" jest poprawna, ponieważ system rekuperacji jest nierozerwalnie związany z procesem wentylacji budynku. Rekuperacja służy do odzyskiwania ciepła z powietrza wywiewanego, co pozwala na ogrzewanie świeżego powietrza nawiewanego. Aby projekt systemu rekuperacji był skuteczny, musi zawierać dokładny projekt wentylacji. W praktyce, projekt wentylacji powinien uwzględniać przepływy powietrza, wielkość kanałów wentylacyjnych oraz lokalizację rekuperatora. Ważnym standardem w tym zakresie jest normatyw EN 13779, który odnosi się do jakości powietrza w budynkach. Dobrze zaprojektowany system wentylacji zapewnia komfort użytkowników oraz efektywność energetyczną budynku, a także przyczynia się do obniżenia kosztów ogrzewania. Zastosowanie nowoczesnych rekuperatorów, które są w stanie odzyskać do 90% ciepła, jest szczególnie zalecane w budynkach energooszczędnych i pasywnych, gdzie wentylacja mechaniczna jest kluczowym elementem.

Pytanie 35

W jakiej technologii łączy się kolektor słoneczny z wymiennikiem ciepła?

A. Klejenie

B. Lutowanie miękkie

C. Lutowanie twarde

D. Zgrzewanie

Lutowanie twarde jest techniką, która jest powszechnie stosowana do łączenia elementów w systemach grzewczych, w tym kolektorów słonecznych z wymiennikami ciepła. Proces lutowania twardego polega na użyciu stopu metalu o wysokiej temperaturze topnienia, co zapewnia mocne i trwałe połączenie. Dzięki temu, że lutowanie twarde tworzy spoiny odporne na wysoką temperaturę oraz ciśnienie, jest idealne do zastosowań w układach, w których występują ekstremalne warunki operacyjne, takie jak w instalacjach solarnych. Przykładem może być połączenie miedzi w instalacjach solarnych, gdzie zastosowanie lutowania twardego jest zgodne z normą PN-EN 12792:2007, która określa wymagania dla systemów solarnych. Dodatkowo, lutowanie twarde pozwala na osiągnięcie wysokiej wydajności wymiany ciepła, co zwiększa efektywność całego systemu. W praktyce, lutowanie twarde może być stosowane do łączenia elementów o różnych grubościach, co czyni tę metodę bardzo wszechstronną w inżynierii cieplnej.

Pytanie 36

Czujnik pływakowy, który powinien być zamontowany, stanowi zabezpieczenie przed zbyt niskim poziomem wody w kotłach na biomasę?

A. na powrocie z instalacji c.o. 10 cm poniżej najwyższego punktu kotła

B. na zasilaniu instalacji c.o. 10 cm poniżej najwyższego punktu kotła

C. na zasilaniu instalacji c.o. 10 cm powyżej najwyższego punktu kotła

D. na powrocie z instalacji c.o. 10 cm powyżej najwyższego punktu kotła

Czujnik pływakowy jest kluczowym elementem zabezpieczającym kotły na biomasę przed niskim poziomem wody. Jego prawidłowe umiejscowienie ma znaczący wpływ na efektywność działania systemu grzewczego. Montaż czujnika na zasilaniu instalacji c.o. 10 cm powyżej najwyższej części kotła pozwala na wczesne wykrywanie spadku poziomu wody, co jest istotne dla zapobiegania uszkodzeniom kotła oraz niebezpieczeństwom związanym z pracą na sucho. W przypadku, gdy poziom wody w kotle spadnie poniżej poziomu czujnika, urządzenie może automatycznie wyłączyć system, co zapobiega dalszym szkodom. Dodatkowo, przestrzeganie zasady montażu czujnika powyżej najwyższej części kotła jest zgodne z dobrą praktyką inżynieryjną oraz normami bezpieczeństwa, takimi jak PN-EN 12952, które określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa kotłów. Przykładem zastosowania czujnika pływakowego może być system zasilania biomasą, gdzie efektywne zarządzanie wodą w kotle wpływa na optymalizację zużycia paliwa oraz wydajność energetyczną całego układu.

Pytanie 37

Którego rodzaju kosztorysu nie tworzy wykonawca prac?

A. Zamiennego

B. Powykonawczego

C. Inwestorskiego

D. Ofertowego

Wiesz, wykonawca nie zajmuje się robieniem kosztorysu inwestorskiego. To inwestor albo jego przedstawiciel powinien tym się zająć. Kosztorys inwestorski to taki dokument, który szacuje, ile będzie kosztować cały projekt budowlany. Przydaje się głównie do planowania finansowego i oceny, czy inwestycja się opłaca. Z mojego doświadczenia, taki kosztorys musi być zrobiony według norm, na przykład PN-ISO 9001, żeby był rzetelny i przejrzysty. Generalnie powinien zawierać szczegółowy opis robót, materiałów i przewidywanych kosztów, co pozwala inwestorowi podjąć świadomą decyzję przy wyborze wykonawcy. Oczywiście w czasie przetargów, wykonawcy też robią kosztorysy ofertowe i powykonawcze, ale i tak za kosztorys inwestorski odpowiada inwestor, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 38

Gdzie w instalacji solarnej umieszcza się mieszacz wody użytkowej?

A. pomiędzy wodą zimną a obiegiem wody ciepłej

B. pomiędzy obiegiem solarnym a obiegiem wody zimnej

C. pomiędzy obiegiem solarnym a obiegiem wody ciepłej

D. pomiędzy centralnym ogrzewaniem a obiegiem wody zimnej

Mieszacz wody użytkowej w instalacji solarnej jest kluczowym elementem, który zapewnia optymalne wykorzystanie ciepła generowanego przez kolektory słoneczne. Jego prawidłowe umiejscowienie pomiędzy obiegiem wody zimnej a obiegiem wody ciepłej pozwala na efektywne zarządzanie temperaturą wody dostarczanej do odbiorników, takich jak krany czy urządzenia sanitarno-grzewcze. Mieszacz umożliwia regulację proporcji wody zimnej i ciepłej, co jest niezbędne do uzyskania komfortu użytkowania oraz ochrony instalacji przed przegrzewaniem. Przykładowo, w sytuacji, gdy temperatura wody z kolektorów jest zbyt wysoka, mieszacz może wprowadzać zimną wodę, obniżając tym samym temperaturę mieszanki. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, takie rozwiązanie minimalizuje ryzyko uszkodzenia urządzeń oraz poprawia ich żywotność. Ponadto, zastosowanie mieszacza przyczynia się do efektywności energetycznej całego systemu solarnego, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 39

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz koszt materiałów niezbędnych do wymiany 50 metrów sieci biogazu uzbrojonej w 3 zasuwy i 2 trójniki.

Nazwa urządzenia	Jednostka miary	Cena jednostkowa (zł)
Rura PE	m	30,00
Zasuwa	szt.	300,00
Trójnik	szt.	250,00

A. 1 500 zł

B. 500 zł

C. 2 900 zł

D. 900 zł

Poprawna odpowiedź to 2900 zł, co zostało obliczone na podstawie dokładnej analizy kosztów materiałów do wymiany sieci biogazu. W przypadku takich projektów kluczowe jest precyzyjne określenie ilości oraz cen jednostkowych materiałów, co pozwala na dokładne oszacowanie całkowitych kosztów. W tym przypadku, 50 metrów sieci biogazu wymagało zakupu rur, zasuw oraz trójników. Zastosowanie zasuw umożliwia kontrolowanie przepływu biogazu, co jest niezbędne w wielu instalacjach biogazowych. Z kolei trójniki są istotne, gdyż pozwalają na rozgałęzianie instalacji, co jest często wymagane w praktycznych zastosowaniach. Przy planowaniu takich projektów warto zwrócić uwagę na standardy branżowe, takie jak normy dotyczące jakości materiałów oraz ich zgodności z przepisami budowlanymi. Dobre praktyki obejmują także uwzględnienie potencjalnych kosztów serwisowania i konserwacji, co może wpłynąć na całkowity budżet projektu.

Pytanie 40

Jaką maksymalną różnicę temperatur Δt pomiędzy kolektorem a zbiornikiem solarnym należy osiągnąć, aby uruchomić pompę solarną?

A. 15 °C

B. 25 °C

C. 33 °C

D. 20 °C

Odpowiedź 15 °C jest poprawna, ponieważ maksymalna różnica temperatur, która uruchamia pompę solarną, powinna być utrzymywana w optymalnym zakresie w celu zapewnienia efektywności układu solarnego. W praktycznych zastosowaniach systemów solarnych, różnica ta jest kluczowa dla efektywnego transportu ciepła z kolektora do zasobnika. W przypadku zbyt dużej różnicy temperatur, może dojść do nieefektywnego działania systemu, co prowadzi do strat energii oraz zwiększa ryzyko uszkodzenia komponentów systemu. Standardy branżowe, takie jak EN 12976, wskazują na znaczenie monitorowania i regulacji różnic temperatur w systemach solarnych. Przykładowo, w nowoczesnych instalacjach solarnych, różnica 15 °C zapewnia optymalne warunki do wymiany ciepła, co skutkuje lepszym wykorzystaniem energii słonecznej i zwiększeniem efektywności energetycznej budynku. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowymi i eksploatacyjnymi w branży OZE.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej