Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 22:57
Data zakończenia: 16 maja 2025 23:24

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Koszt 1 godziny pracy operatora suwnicy wynosi 15,00 zł, natomiast roboczogodzina pracy suwnicy podczas załadunku to 25,00 zł. Jaką łączną kwotę należy zapłacić załadunek trwający 8 godzin?

A. 400,00 zł

B. 200,00 zł

C. 320,00 zł

D. 120,00 zł

Obliczenie całkowitego kosztu załadunku oparte jest na dwóch komponentach: stawce za pracę operatora suwnicy oraz roboczogodzinie pracy samej suwnicy. Stawka godzinowa operatora wynosi 15,00 zł, co oznacza, że przez 8 godzin jego pracy koszt wynosi 8 * 15,00 zł = 120,00 zł. Z drugiej strony roboczogodzina suwnicy przy załadunku kosztuje 25,00 zł. W związku z tym koszt pracy suwnicy przez 8 godzin to 8 * 25,00 zł = 200,00 zł. Łącząc obie kwoty, otrzymujemy całkowity koszt: 120,00 zł (operator) + 200,00 zł (suwnica) = 320,00 zł. Takie podejście do kalkulacji kosztów jest w pełni zgodne z zasadami rachunkowości kosztów oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu projektami logistycznymi, gdzie precyzyjne obliczenia są kluczowe dla efektywności i rentowności operacji. W praktyce, takie wyliczenia pomagają w planowaniu budżetu i optymalizacji wydatków w branży transportowej i budowlanej.

Pytanie 2

Czym jest Electronic Data Interchange?

A. sieć połączeń systemów do śledzenia przepływów materiałów

B. elektroniczna współpraca między 'urzędem a obywatelem'

C. bezpapierowa wymiana dokumentów oraz danych pomiędzy systemami informatycznymi współpracujących firm

D. system umożliwiający bieżące monitorowanie transportu ładunków

No więc, EDI, czyli Electronic Data Interchange, to naprawdę ważna sprawa w zarządzaniu łańcuchem dostaw. Dzięki temu, zamiast z papierami, możemy wymieniać różne dokumenty i dane między systemami informatycznymi firm. To super ułatwia życie, bo pozwala automatyzować różne procesy. W efekcie zamówienia przetwarzają się dużo szybciej, koszty maleją, a błędów robi się znacznie mniej, w porównaniu do tego, gdy korzysta się z tradycyjnych metod jak faks czy mail. Można to łatwo zobaczyć w handlu detalicznym – tam dostawcy dostają zamówienia w czasie rzeczywistym, co sprawia, że wszystko działa sprawniej i lepiej. EDI działa na podstawie ustalonych standardów, takich jak EDIFACT czy ANSI X12, które określają, jak mają wyglądać te dokumenty, więc różne systemy mogą ze sobą współpracować. W dzisiejszych czasach, gdy wszystko cyfryzujemy, EDI jest wręcz nieodzownym narzędziem dla firm, które chcą być na bieżąco w wyścigu rynkowym.

Pytanie 3

Przedsiębiorstwo wynajęło suwnicę do przeprowadzenia załadunku. Zaplanowano 5 dni wynajmu urządzenia bez operatora, jednak przedsiębiorstwo nie zrealizowało zadania w planowanym terminie 1 nastąpiło opóźnienie zwrotu urządzenia o 1 dzień. Koszt wynajmu, który zgodnie z cennikiem poniesie przedsiębiorstwo, jest równy

Cennik usług (obejmuje podatek VAT):
−	każdy dzień wynajmu bez operatora: 100 zł
−	każdy dzień wynajmu z operatorem: 100 zł + 20 zł za każdą godzinę pracy operatora
−	cena za jednorazowy próbny (obowiązkowy) rozruch urządzenia: 20 zł
−	kara umowna za każdy dzień opóźnienia związanego ze zwrotem przedmiotu umowy: 100 zł + opłata za dodatkowy dzień wynajmu zgodna z cennikiem

A. 500 zł

B. 600 zł

C. 720 zł

D. 620 zł

Poprawna odpowiedź wynika z dokładnego obliczenia całkowitego kosztu wynajmu suwnicy. Wynajem na 5 dni wynosi 500 zł, co jest zgodne z cennikiem. Jednakże, przedsiębiorstwo nie mogło zwrócić urządzenia na czas, co skutkowało opóźnieniem o 1 dzień. W takim przypadku, zgodnie z regulaminem wynajmu, nalicza się dodatkową karę w wysokości 100 zł oraz 100 zł za ekstra dzień wynajmu, co łącznie daje 200 zł. Ponadto, obowiązkowy koszt rozruchu urządzenia to 20 zł. Sumując te wszystkie koszty, otrzymujemy 500 zł + 200 zł + 20 zł = 720 zł. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce biznesowej, gdzie terminowe zwroty sprzętu są istotne dla minimalizacji kosztów i utrzymania dobrych relacji z dostawcami. Warto znać regulacje dotyczące wynajmu sprzętu budowlanego, aby unikać nieprzyjemnych niespodzianek na etapie rozliczeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 4

Który system transmisji danych jest wykorzystywany do automatycznego rejestrowania jednostek logistycznych opuszczających magazyn i załadowanych do środków transportu, przy użyciu fal radiowych?

A. RFID

B. GSM

C. EDI

D. GPS

RFID, czyli Radio-Frequency Identification, to technologia, która umożliwia automatyczną identyfikację obiektów przy użyciu fal radiowych. W systemie RFID jednostki logistyczne są oznaczane tagami, które zawierają unikalne identyfikatory. Te tagi są odczytywane przez czytniki RFID zamontowane w strategicznych lokalizacjach, takich jak wyjścia z magazynów. Dzięki temu proces rejestracji jednostek logistycznych opuszczających magazyn jest szybki i precyzyjny, co przyczynia się do efektywności łańcucha dostaw. Przykłady zastosowania RFID obejmują zarządzanie zapasami w magazynach, śledzenie przesyłek w czasie rzeczywistym oraz automatyczne rozliczanie towarów przy załadunku do środków transportu. Technologie RFID są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak EPCglobal, co zapewnia interoperacyjność między różnymi systemami i producentami. Stosowanie RFID w logistyce pozwala na ograniczenie błędów ludzkich, zwiększa dokładność danych oraz umożliwia efektywne planowanie i optymalizację procesów logistycznych.

Pytanie 5

Jaką średnią prędkość miał pojazd, który przebył 225 km w czasie 3 h i 45 min?

A. 60 km/h

B. 65 km/h

C. 50 km/h

D. 55 km/h

Żeby obliczyć średnią prędkość pojazdu, najpierw musisz przeliczyć czas podróży na godziny. 3 godziny i 45 minut to można zapisać jako 3 + 45/60, co daje 3,75 godziny. Potem korzystasz ze wzoru: średnia prędkość = odległość / czas. Jak podstawisz dane, to wychodzi: średnia prędkość = 225 km / 3,75 h, co daje 60 km/h. Odpowiedź 60 km/h jest okej, bo uwzględnia zarówno odległość, jak i czas w odpowiednich jednostkach. To całkiem ważne, bo takie obliczenia są podstawą fizyki i matematyki, które są niezbędne przy wszelkich zadaniach związanych z ruchem. Z mojego doświadczenia, umiejętność obliczania średniej prędkości jest przydatna nie tylko dla kierowców, ale też w logistyce czy planowaniu tras. Na przykład, firmy transportowe muszą oceniać średnie prędkości, żeby zoptymalizować koszty paliwa i czas dostawy.

Pytanie 6

Zanurzenie ciągnika siodłowego z naczepą na platformie wagonowej stanowi część działań związanych z załadunkiem w systemie

A. bimodalnym

B. wireout

C. lo-lo

D. ruchomej drogi

Jak popełniłeś błąd, to warto zwrócić uwagę na różne systemy transportowe. System wireout w ogóle nie ma nic wspólnego z załadunkiem na platformy wagonowe. To raczej termin związany z przesyłaniem danych, a nie z fizycznym załadunkiem. Moim zdaniem, to może wprowadzać w błąd, bo odnosi się do innej dziedziny. Co do systemu bimodalnego, on łączy różne środki transportu, ale nie mówi bezpośrednio o załadunku. To bardziej o tym, jak dobierać środki transportu do ich właściwości. Z systemem lo-lo jest podobnie, bo dotyczy załadunku kontenerów, a nie naczep na wagonach, co jest przecież kluczowe w ruchomej drodze. Typowo ludzie popełniają błąd, skupiając się na pojedynczych elementach transportu, zapominając o całym kontekście. Naprawdę ważne jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi systemami i ich zastosowaniem, żeby dobrze zarządzać logistyką i transportem.

Pytanie 7

Czas załadunku samochodu ciężarowego przy użyciu rampy i ręcznego wózka unoszącego wynosi 30 minut. Ile pojazdów można obsłużyć w ciągu godziny, mając do dyspozycji 4 stanowiska do przeładunku oraz 4 wózki?

A. 12 samochodów

B. 4 samochody

C. 2 samochody

D. 8 samochodów

Poprawna odpowiedź to 8 samochodów, co wynika z analizy dostępnych stanowisk przeładunkowych oraz czasu potrzebnego na obsługę jednego samochodu. Wyładunek każdego pojazdu zajmuje 30 minut, co oznacza, że w ciągu jednej godziny można obsłużyć dwa samochody na jednym stanowisku. Posiadając 4 stanowiska przeładunkowe, można zatem obsłużyć 4 stanowiska x 2 samochody, co daje łącznie 8 samochodów. Takie podejście jest zgodne z zasadami efektywności operacyjnej w logistyce, które zakładają optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów. Praktyczne zastosowanie tego obliczenia ma miejsce w centrach dystrybucyjnych, gdzie kluczowe jest minimalizowanie czasu przeładunku. Właściwe planowanie i organizacja przestrzeni ładunkowej mogą przyczynić się do poprawy wydajności, co jest szczególnie ważne w branżach, gdzie czas realizacji zamówień ma kluczowe znaczenie dla zadowolenia klienta. Oprócz tego, warto zwrócić uwagę na techniki zarządzania ruchem towarów, które mogą jeszcze bardziej zwiększyć efektywność operacyjną.

Pytanie 8

W sytuacji, gdy zleceniodawca uiścił opłatę za pełną zdolność przewozową zamówionego pojazdu, niezależnie od ilości oraz objętości przewożonego towaru, przedsiębiorstwo transportowe przystąpi do wykonania jednorazowego transportu?

A. całopojazdowy

B. drobnicowy

C. specjalny

D. wahadłowy

Wybrane odpowiedzi, takie jak 'specjalny', 'drobnicowy' czy 'wahadłowy', bazują na błędnych założeniach dotyczących charakterystyki przewozu towarów. Przewóz specjalny odnosi się do transportu towarów wymagających szczególnych warunków, takich jak substancje niebezpieczne czy towary o dużych gabarytach, a nie do sytuacji, w której zleceniodawca płaci za całkowitą zdolność załadowczą. Odpowiedź 'drobnicowy' dotyczy przewozu mniejszych ładunków, które mogą zajmować część przestrzeni ładunkowej pojazdu, co jest sprzeczne z definicją przewozu całopojazdowego, gdzie cały pojazd jest wykorzystywany w celu transportu jednego ładunku. Z kolei przewóz wahadłowy polega na regularnym kursowaniu pojazdów pomiędzy dwoma punktami z przewożeniem towarów w obie strony, co również nie odpowiada sytuacji opisanej w pytaniu. Te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących kategorii transportu i ich zastosowania. Kluczowe dla skutecznego zarządzania transportem jest zrozumienie specyfiki każdego z tych rodzajów przewozu oraz umiejętność ich właściwej klasyfikacji w kontekście potrzeb logistycznych. Właściwe zrozumienie różnic między nimi pozwala na lepsze podejmowanie decyzji w zakresie organizacji transportu, co jest niezbędne w branży logistycznej.

Pytanie 9

Jakiego rodzaju wagonu powinno się użyć do transportu mebli salonowych koleją?

A. Wagon kryty

B. Wagon platformę

C. Wagon węglarkę

D. Wagon cysternę

Wagon kryty jest najbardziej odpowiednim wyborem do przewozu mebli salonowych, ponieważ zapewnia odpowiednią ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, takimi jak deszcz, śnieg czy nadmierna wilgotność. Meble, szczególnie te wykonane z drewna lub innego materiału wrażliwego na czynniki zewnętrzne, wymagają odpowiedniego zabezpieczenia, aby uniknąć uszkodzeń podczas transportu. Dodatkowo, wagon kryty pozwala na bezpieczne załadunek i rozładunek, co jest istotne dla zachowania integralności przewożonego towaru. W branży logistycznej stosuje się standardy, które zalecają używanie wagonów krytych dla transportu towarów wrażliwych, co potwierdza ich praktyczne zastosowanie. Na przykład, wiele firm zajmujących się transportem mebli korzysta z wagonów krytych do przewozu swoich produktów, aby zapewnić ich bezpieczeństwo i jakość w trakcie transportu.

Pytanie 10

Jaki list przewozowy w transporcie lotniczym powinien wystawić spedytor, gdy wysyła przesyłki różnych klientów do tego samego miejsca przeznaczenia?

A. AWB

B. CMR

C. CIM

D. MAWB

CMR, czyli Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, odnosi się wyłącznie do transportu drogowego i nie ma zastosowania w kontekście transportu lotniczego. Jako że pytanie dotyczy sytuacji w transporcie lotniczym, odpowiedź ta jest błędna, ponieważ CMR nie jest dokumentem akceptowanym w przewozach lotniczych. W przypadku CIM, który dotyczy międzynarodowego przewozu towarów koleją, również jest to rozwiązanie nieodpowiednie w kontekście lotnictwa. MAWB jest odpowiednim dokumentem dla operacji w transporcie lotniczym i łączy w sobie wszystkie przesyłki od różnych nadawców, które są transportowane do jednego miejsca. Master AWB różni się od AWB (Air Waybill), który dotyczy przesyłki pojedynczej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w logistyce, gdzie wybór właściwego dokumentu jest niezbędny do zapewnienia sprawnej obsługi i zgodności z regulacjami prawnymi. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków mogą wynikać z niepełnego zrozumienia, jak różne dokumenty przewozowe są klasyfikowane w zależności od rodzaju transportu oraz kontekstu aplikacji. Każdy z tych dokumentów ma swoje specyficzne zastosowanie, które musi być rozumiane przez osoby pracujące w branży spedycyjnej, aby uniknąć problemów w czasie transportu.

Pytanie 11

Koszt przewozu 1 tony ładunku na dystansie 1 kilometra wynosi 0,30 zł. Jaką kwotę należy zapłacić za przewóz 24 ton ładunku na odległość 50 kilometrów oraz 20 ton ładunku na dystansie 70 kilometrów?

A. 1 200,00 zł

B. 780,00 zł

C. 1 584,00 zł

D. 1 400,00 zł

Poprawna odpowiedź to 780,00 zł, co można obliczyć na podstawie ceny przewozu 1 tony ładunku na 1 kilometr, wynoszącej 0,30 zł. Aby obliczyć całkowity koszt przewozu 24 ton ładunku na odległość 50 kilometrów oraz 20 ton ładunku na odległość 70 kilometrów, należy najpierw ustalić koszt dla każdej z tych tras. Dla pierwszej trasy: 24 tony * 50 kilometrów * 0,30 zł = 360,00 zł. Dla drugiej trasy: 20 ton * 70 kilometrów * 0,30 zł = 420,00 zł. Łączny koszt przewozu wynosi zatem 360,00 zł + 420,00 zł = 780,00 zł. Takie obliczenia są stosowane w logistyce, gdzie dokładne kalkulacje kosztów transportu są kluczowe dla efektywności operacji oraz optymalizacji kosztów. Ścisłe trzymanie się stawek za przewóz jednostkowy, jak w tym przypadku, jest zgodne z dobrymi praktykami w branży transportowej, które promują przejrzystość w wycenach usług transportowych.

Pytanie 12

Transport, który wymaga specjalistycznego pojazdu, odpowiednich oznaczeń, przeszkolenia kierowcy oraz pisemnej instrukcji dla niego, to przewóz

A. ładunków dłużycowych

B. ładunków w kontenerach

C. materiałów niebezpiecznych

D. żywych zwierząt

Odpowiedź "materiałów niebezpiecznych" jest prawidłowa, ponieważ transport takich materiałów wymaga szczególnych środków ostrożności oraz specjalistycznego przygotowania. Przewóz materiałów niebezpiecznych, zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Transportu Drogowego Materiałów Niebezpiecznych (ADR), obliguje przewoźników do używania taboru przystosowanego do transportu substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, życia lub środowiska. Przykłady materiałów niebezpiecznych obejmują chemikalia, substancje łatwopalne, toksyczne gazy oraz materiały radioaktywne. Każdy pracownik zaangażowany w ten proces, w tym kierowcy, musi przejść specjalistyczne szkolenie oraz otrzymać pisemną instrukcję, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas transportu. Użycie odpowiednich oznakowań na pojeździe jest również wymogiem, aby informować innych uczestników ruchu o przewożonych substancjach. Przestrzeganie tych zasad nie tylko minimalizuje ryzyko wypadków, ale także jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co zapewnia profesjonalny i odpowiedzialny transport.

Pytanie 13

W dokumentacji serwisowej pojazdu zapisuje się

A. konserwację początkową

B. codzienną konserwację

C. uprawnienia kierowcy

D. badanie diagnostyczne

Pojęcie książki serwisowej pojazdu obejmuje szereg istotnych informacji, jednak wiele osób mylnie interpretuje, co powinno być w niej zawarte. Uprawnienia kierującego, chociaż istotne, nie mają związku z techniczną dokumentacją serwisową pojazdu. Książka serwisowa jest dokumentem związanym z serwisowaniem i konserwacją techniczną, a nie z kwalifikacjami osób prowadzących pojazdy. Obsługa codzienna, chociaż ważna w kontekście eksploatacji pojazdu, także nie jest bezpośrednio odnotowywana w książce serwisowej, lecz raczej w formie instrukcji dla kierowcy, mającej na celu zapewnienie prawidłowego użytkowania pojazdu na co dzień. Obsługa zerowa, polegająca na wstępnej kontroli stanu technicznego pojazdu, może być praktykowana przed pierwszym użytkowaniem, ale również nie jest standardowo dokumentowana w książce serwisowej. Badania diagnostyczne stanowią kluczowy element, który powinien być regularnie odnotowywany, gdyż dostarczają one informacji o aktualnym stanie technicznym pojazdu. Dlatego ważne jest zrozumienie, że książka serwisowa to dokument, który powinien zawierać szczegółowe zapisy dotyczące wszelkich działań serwisowych oraz diagnostycznych, co pozwala na kompleksowe zarządzanie historią serwisową pojazdu oraz monitoring jego stanu technicznego. Niezrozumienie tej kwestii może prowadzić do problemów w przyszłości, w tym niewłaściwego zarządzania konserwacją i naprawami pojazdu.

Pytanie 14

Przekazanie towaru do odbiorcy za pośrednictwem punktów przeładunkowych, gdzie ładunki są przenoszone z większych środków transportu na mniejsze, realizowane jest z użyciem modelu

A. sztafetowego

B. promienistego

C. wahadłowego

D. obwodowego

Model sztafetowy jest szczególnie efektywnym rozwiązaniem w logistyce, kiedy towary są transportowane z jednego punktu do drugiego przez szereg punktów przeładunkowych. W tym modelu duże środki transportu, takie jak ciężarówki czy kontenery, dostarczają ładunek do centrów logistycznych, gdzie następuje przeładunek na mniejsze jednostki, które następnie dostarczają towary bezpośrednio do odbiorców. Przykładem zastosowania modelu sztafetowego może być dystrybucja paczek w miastach, gdzie dużymi pojazdami przewozi się paczki do lokalnych centrów, a następnie mniejsze pojazdy, takie jak rowery dostawcze czy vany, zajmują się dostarczeniem paczek bezpośrednio do klientów. Taki system pozwala na efektywne zarządzanie flotą transportową, optymalizację kosztów oraz zwiększenie elastyczności dostaw. W praktyce, model sztafetowy jest zgodny z zasadami dostaw „just in time”, które mają na celu minimalizację czasu przechowywania towarów oraz zwiększenie efektywności procesów logistycznych.

Pytanie 15

Który system poziomej obsługi intermodalnego ruchu kolejowego opisano w tabeli?

Opis poziomej obsługi intermodalnego ruchu kolejowego
Jest to w pełni zautomatyzowany system załadunku naczep. Do poprawnego działania wymaga specjalnych wagonów wyposażonych w platformę obrotową, na którą wjeżdża ciągnik z naczepą. Następnie zestaw jest rozłączany, a platforma wraz z naczepą obraca się i ustawia równolegle do osi wagonu.

A. Flexiwaggon.

B. Cargobeamer.

C. Modalohr.

D. Piggyback.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki systemów intermodalnych. Flexiwaggon to system, który także wspiera transport intermodalny, lecz jego mechanika opiera się na elastyczności przy ładunkach, takich jak kontenery, a nie na naczepach, jak w przypadku Modalohr. Wybierając Piggyback, można pomyśleć o systemie, który pozwala na przewóz naczep na wagonach, jednak nie zapewnia on automatyzacji ani zaawansowanej technologii obrotowych platform, co jest kluczowe dla Modalohr. System Cargobeamer również skupia się na transporcie naczep, lecz jego technologia opiera się na innej metodzie załadunku, nie wykorzystując obrotowych platform. Kluczowym błędem w myśleniu o tych systemach jest nieodróżnianie różnych podejść do transportu intermodalnego. Każdy z wymienionych systemów ma swoje unikalne cechy, które determinują ich zastosowanie. Niezrozumienie różnic między nimi może prowadzić do pomylenia ich funkcji i możliwość zastosowania w praktyce, co jest istotne w kontekście nowoczesnych rozwiązań w branży transportowej.

Pytanie 16

Nadwozia typu silos są wykorzystywane do transportu

A. benzyne

B. gazu

C. cementu

D. węgla

Chociaż gaz, węgiel i benzyna to materiały, które można przewozić na różne sposoby, no to nie nadają się do transportu w silosach. Gaz najczęściej transportuje się w zbiornikach ciśnieniowych, bo to jest inny rodzaj transportu niż materiały sypkie. Węgiel zazwyczaj jeździ w otwartych wagonach kolejowych czy ciężarówkach, co ułatwia ich załadunek i rozładunek. A benzyna, jako ciecz, to już wymaga cystern, które są specjalnie przystosowane do przewozu paliw, spełniających rygorystyczne normy, żeby uniknąć jakichkolwiek wycieków czy eksplozji. Często zdarza się pomylić silosy z innymi rodzajami transportu, co prowadzi do nieporozumień co do ich roli. Silosy są stworzone z myślą o przewozie materiałów sypkich, takich jak cement, co jest kluczowe w ich działaniu. Ważne, żeby zdać sobie sprawę z tych różnic, bo to pomoże unikać kiepskich praktyk w transporcie i trzymać się branżowych regulacji.

Pytanie 17

Pierwszą inspekcję techniczną nowego pojazdu ciężarowego o maksymalnej masie całkowitej do 3,5 t przeprowadza się

A. rok po dniu pierwszej rejestracji

B. przed dokonaniem pierwszej rejestracji

C. przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji

D. przed upływem 2 lat od dnia pierwszej rejestracji

Wybór opcji 'przed pierwszą rejestracją' jest błędny, ponieważ pierwsze badanie techniczne nie jest wymagane przed rejestracją pojazdu. W rzeczywistości, nowe pojazdy, które nie były wcześniej zarejestrowane, nie przechodzą badania technicznego przed momentem ich rejestracji. Kolejną nietrafioną odpowiedzią jest stwierdzenie, że badanie należy wykonać 'po roku od dnia pierwszej rejestracji'. Taki pogląd prowadzi do nieporozumienia, ponieważ przepisy wymagają, aby pierwsze badanie techniczne miało miejsce przed upływem 3 lat od rejestracji, a nie po upływie roku. Wybór opcji 'przed upływem 2 lat od dnia pierwszej rejestracji' jest również błędny, ponieważ również w tym przypadku okres 2 lat nie jest zgodny z regulacjami. Użytkownicy często mylą terminy związane z badaniami technicznymi i rejestracją pojazdów, co może prowadzić do nieprzestrzegania przepisów prawnych. Ponadto, zrozumienie, kiedy należy przeprowadzić badanie techniczne, jest kluczowe dla zapewnienia, że pojazd nie tylko spełnia normy bezpieczeństwa, ale również jest zgodny z wymogami związanymi z rejestracją i ubezpieczeniem. Właściwa interpretacja przepisów oraz ich przestrzeganie przyczynia się do bezpieczeństwa na drogach, a także redukuje ryzyko związane z niesprawnymi technicznie pojazdami, co jest uznawane za najlepszą praktykę w branży transportowej.

Pytanie 18

Na podstawie informacji podanych w tabeli oblicz wskaźnik terminowości realizacji zleceń.

Liczba zrealizowanych przewozów	Przewozy wykonane nieterminowo	Przewozy w których przesyłka została uszkodzona
250	50	10

A. 0,04

B. 0,20

C. 0,80

D. 0,45

Wybór niepoprawnych odpowiedzi na pytanie dotyczące wskaźnika terminowości realizacji zleceń wskazuje na istotne nieporozumienia w zakresie analizy danych i interpretacji wskaźników wydajności. Warto zauważyć, że wskaźnik ten jest wyrazem zaawansowanego podejścia do oceny efektywności operacyjnej. Odpowiedzi, takie jak 0,20 czy 0,04, sugerują mylne zrozumienie procesu obliczania wskaźników wydajności. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnej analizy liczby przewozów nieterminowych oraz całkowitych przewozów, co prowadzi do wypaczonego obrazu rzeczywistości. Na przykład, obliczenie wskaźnika jako 0,20 wskazuje na to, że jedynie 20% przewozów zostało zrealizowanych terminowo, co w praktyce mogą być wynikiem bardzo niskiej efektywności operacyjnej. Taki poziom terminowości jest najczęściej akceptowany jako alarmujący, a w rzeczywistości nie spełniłby oczekiwań klientów oraz standardów branżowych. Warto również zauważyć, że posługiwanie się niewłaściwymi danymi lub niepełnymi informacjami o przewozach może prowadzić do fałszywych wniosków. To z kolei wskazuje na konieczność dokładnego gromadzenia danych i ich analizy, aby efektywnie ocenić wyniki działalności. Prawidłowe zrozumienie sposobu obliczeń i ich znaczenia oraz skoncentrowanie się na kluczowych wskaźnikach efektywności jest niezbędne dla każdej organizacji dążącej do poprawy swojej wydajności i satysfakcji klientów.

Pytanie 19

Jaką procedurę celną powinno się wybrać w związku z czasowym wwozem do strefy celnej Unii Europejskiej towarów spoza Unii w celu ich naprawy?

A. Odprawy czasowej

B. Uszlachetniania biernego

C. Uszlachetniania czynnego

D. Składu celnego

Odprawa czasowa jako procedura celna jest związana z czasowym wprowadzeniem towarów do obszaru celnego, jednak nie odnosi się bezpośrednio do ich naprawy. Procedura ta jest stosowana głównie w przypadku towarów, które będą wykorzystywane przez określony czas, po którym powinny być wywiezione, ale nie obejmuje czynności związanych z ich uszlachetnianiem. Skład celny z kolei to procedura, która pozwala na przechowywanie towarów w strefie celnej bez obowiązku uiszczenia należności celnych, ale nie dotyczy ona naprawy lub przetwarzania towarów, co czyni ją niewłaściwą w kontekście naprawy. Uszlachetnianie bierne jest procedurą, która dotyczy towarów unijnych, które są poddawane obróbce poza Unią Europejską, co również nie ma zastosowania w przypadku towarów nieunijnych przywożonych do UE w celu naprawy. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niewłaściwych odpowiedzi, wynikają z mylenia procedur celnych oraz nieznajomości ich specyfiki. Każda z tych procedur ma swoje unikalne zasady i zastosowania, które są ściśle regulowane przez prawo celne, w tym przez Kodeks Celny Unii Europejskiej. Zrozumienie różnic między tymi procedurami oraz ich właściwego zastosowania jest kluczowe dla skutecznego zarządzania logistyką i obrotem towarami w ramach rynku unijnego.

Pytanie 20

Jaką minimalną liczbę wózków widłowych należy wykorzystać do rozładunku 160 pjł, jeśli średni czas cyklu transportowego wynosi 6 minut, każdy wózek obsługuje równocześnie 2 palety, a zadanie ma być zrealizowane w ciągu 4 godzin?

A. 5 wózków

B. 3 wózki

C. 4 wózki

D. 2 wózki

Aby obliczyć minimalną liczbę wózków widłowych potrzebnych do rozładunku 160 palet jednocześnie, należy najpierw określić całkowity czas potrzebny na rozładunek. Średni cykl transportowy wynosi 6 minut, co oznacza, że w ciągu godziny jeden wózek może wykonać 10 cykli (60 minut / 6 minut). Ponieważ każdy wózek obsługuje jednocześnie 2 palety, w ciągu godziny jeden wózek jest w stanie rozładować 20 palet (10 cykli * 2 palety). Magazyn ma wykonać pracę w ciągu 4 godzin, co daje łącznie 80 palet na jeden wózek (4 godziny * 20 palet). Aby rozładować 160 palet, potrzebujemy 2 wózków (160 palet / 80 palet na wózek = 2). Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w logistyce, gdzie efektywność operacyjna odgrywa kluczową rolę. W praktyce, wykorzystanie odpowiedniej liczby wózków minimalizuje czas przestoju i zwiększa wydajność procesu rozładunku, co jest niezbędne w branżach o dużym obrocie towarów.

Pytanie 21

Który z poniższych przykładów GS1-128 reprezentuje numer identyfikacyjny SSCC?

A. (00)006141411234567890

B. (01)03123451234569(15)121224(10)LV111

C. (420)45458(401)541234550127201

D. (02)05901234567015(17)140202(37)40

Odpowiedź (00)006141411234567890 jest trafna, bo zawiera SSCC, czyli kod identyfikacyjny, który jest mega ważny w systemie GS1. Składa się z 18 cyfr i pomaga w jednoznacznym określeniu całych jednostek transportowych, co potem ułatwia śledzenie i zarządzanie łańcuchem dostaw. Wiesz, ta prefiks (00) po prostu pokazuje, że mamy do czynienia z SSCC. Dodatkowo, w standardzie GS1-128 można wrzucić różne info w jednym kodzie, co sprawia, że operacje logistyczne są bardziej efektywne. Na przykład, w firmach, dzięki SSCC można błyskawicznie skanować przesyłki w magazynach, co znacznie przyspiesza przyjęcia i wydania towarów. Z mojego doświadczenia, znajomość i poprawne użycie numerów SSCC ma duże znaczenie, żeby wszystko zgadzało się z zasadami GS1 i żeby dobrze zarządzać danymi w systemach ERP.

Pytanie 22

Jednostką transportową, która działa w systemie intermodalnym, jest

A. nadwozie wymienne

B. kontener IBC

C. paletowa jednostka ładunkowa

D. big bag

Kontener IBC to jednostka, która jest przeznaczona głównie do transportu płynów i substancji sypkich, ale nie jest klasyfikowana jako intermodalna jednostka transportowa. Jest to typowy zbiornik, który można transportować jedynie na jednym środku transportu, co ogranicza jego elastyczność w porównaniu z nadwoziem wymiennym. Big bag, z kolei, jest wykorzystywany do transportu dużych ilości materiałów sypkich, lecz nie jest przystosowany do łatwego przemieszczania pomiędzy różnymi środkami transportu, co jest kluczowym elementem intermodalności. Paletowa jednostka ładunkowa, chociaż jest powszechnie stosowana do transportu towarów, nie spełnia kryteriów intermodalności w takim samym stopniu jak nadwozie wymienne, ponieważ nie jest sama w sobie nośnikiem, a jedynie ułatwia załadunek i transport towarów. Wspólnym błędem jest mylenie różnych typów jednostek transportowych i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień związanych z definicją intermodalności. Intermodalność opiera się na możliwości skutecznego i ekonomicznego przesyłania ładunków przy użyciu wielu różnych środków transportu, co w pełni realizuje jedynie nadwozie wymienne.

Pytanie 23

Na podstawie fragmentu konwencji CMR, okres przedawnienia roszczeń z umowy przewozu w przypadku nieumyślnego uszkodzenia przesyłki wynosi

Fragment Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR)

Artykuł 32.

1. Roszczenia, które mogą wynikać z przewozów podlegających niniejszej Konwencji, przedawniają się po upływie jednego roku. Jednak w przypadku złego zamiaru lub niedbalstwa, które według prawa obowiązującego sąd rozpatrujący sprawę uważane jest za równoznaczne ze złym zamiarem, termin przedawnienia wynosi trzy lata. Przedawnienie biegnie:
a) w przypadkach częściowego zaginięcia, uszkodzenia lub opóźnienia dostawy – począwszy od dnia wydania;
b) w przypadkach całkowitego zaginięcia – począwszy od trzydziestego dnia po upływie umówionego terminu dostawy, albo, jeżeli termin nie był umówiony – począwszy od sześćdziesiątego dnia po przyjęciu towaru przez przewoźnika;
c) we wszystkich innych przypadkach – począwszy od upływu trzymiesięcznego terminu od dnia zawarcia umowy przewozu.

A. trzy lata od trzydziestego dnia po upływie umówionego terminu dostawy.

B. jeden rok od dnia wydania przesyłki.

C. trzy lata od dnia wydania przesyłki.

D. jeden rok od dnia od sześćdziesiątego dnia po przyjęciu towaru przez przewoźnika.

Nie do końca. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z niejasności co do zasad przedawnienia roszczeń w kontekście umowy przewozu. Na przykład, okres przedawnienia, który wynosi trzy lata (jak w odpowiedziach 2 i 3), to nie to, co nas interesuje w przypadku nieumyślnego uszkodzenia przesyłki. Zgodnie z Konwencją CMR, musisz zgłosić roszczenie w ciągu jednego roku od wydania przesyłki. Jakbyś zastosował dłuższy okres przedawnienia, to mógłbyś wprowadzić zamieszanie zarówno dla przewoźników, jak i nadawców. A propozycja 60 dni po przyjęciu towaru przez przewoźnika jest też błędna, bo nie uwzględnia momentu, w którym roszczenie można dochodzić. Zrozumienie tych zasad jest naprawdę istotne, bo błędne interpretacje mogą prowadzić do utraty możliwości dochodzenia roszczeń. Ważne, żeby osoby w branży transportowej znały przepisy prawne i terminy przedawnienia, bo to pomaga zarządzać ryzykiem oraz budować dobre relacje z klientami.

Pytanie 24

Jaką masę ładunku można załadować do pojazdu, którego masa własna wynosi 4 t, biorąc pod uwagę dopuszczalną masę całkowitą równą 26 t oraz wskaźnik wykorzystania ładowności równy 1?

A. 30 t

B. 26 t

C. 22 t

D. 4 t

Odpowiedź 22 t jest prawidłowa, ponieważ w celu obliczenia ładunku umieszczonego w pojeździe, należy odjąć masę własną pojazdu od dopuszczalnej masy całkowitej. W tym przypadku mamy dopuszczalną masę całkowitą wynoszącą 26 t oraz masę własną pojazdu równą 4 t. Kiedy wykonamy obliczenie: 26 t - 4 t, otrzymujemy 22 t. Dopuszczalna masa całkowita jest kluczowym parametrem w transporcie drogowym, gdyż określa maksymalną masę, którą pojazd może przewozić, nie łamiąc przepisów. Utrzymanie właściwej ładowności jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności transportu. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w logistyce, gdzie pojazdy muszą być zaplanowane zgodnie z ich ładownością, aby uniknąć przeciążeń, które mogą prowadzić do uszkodzeń sprzętu, a także do zwiększenia ryzyka wypadków. Ponadto, odpowiednie zarządzanie ładownością wspiera optymalizację kosztów transportu, co jest istotne w branży logistycznej i transportowej.

Pytanie 25

Które urządzenie należy zastosować do rozładunku wagonu przewożącego węgiel luzem?

A. Urządzenie 3.

B. Urządzenie 1.

C. Urządzenie 2.

D. Urządzenie 4.

Decyzja o wyborze urządzenia do rozładunku wagonów z węglem luzem to nie jest taka prosta sprawa. Musisz zrozumieć, z czym masz do czynienia, bo urządzenia nieprzystosowane do materiałów sypkich, jak niektóre dźwigi czy podnośniki, mogą nie zadziałać tak jak trzeba, co prowadzi do różnych problemów. Wiele osób myśli, że tradycyjne urządzenia transportowe są wystarczające dla sypkich materiałów. To trochę mylne podejście, bo węgiel luzem potrzebuje stabilności, żeby nie rozsypywał się podczas transportu. Często myli się zalety różnych technologii; dźwigi są super do podnoszenia ciężarów, ale nie nadają się do ciągłego przenoszenia sypkich materiałów. Źle dobrane urządzenie wydłuża czas pracy i może być niebezpieczne na placu rozładunkowym. Dlatego ważne jest, by przed wyborem konkretnego urządzenia dobrze przeanalizować potrzeby i zastosować dobre praktyki branżowe. Przenośniki taśmowe są kluczowe dla efektywności i bezpieczeństwa podczas rozładunku.

Pytanie 26

System "ruchomej drogi" opiera się na transporcie

A. ciągnika z naczepą w postaci wagonu kolejowego, tzw. niskopodwoziowego

B. samochodów ciężarowych na dedykowanych wagonach kieszeniowych

C. naczepy poruszającej się po torach kolejowych na specjalnych wózkach wagonowych

D. ciągnika siodłowego z naczepą na dedykowanych wagonach kieszeniowych

Jak wybrałeś inne metody transportu niż te naczepy na wózkach, to pojawia się kilka błędów w zrozumieniu. Na przykład przewożenie ciągników siodłowych z naczepą albo samochodów ciężarowych na wagonach kieszeniowych nie ma nic wspólnego z systemem "ruchomej drogi". To podejście sugeruje, że transportujesz cały pojazd, w tym silnik, co jest nieefektywne. Tak samo, transport ciągnika z naczepą na niskopodwoziowych wagonach jest dla ciężkiego sprzętu i nie dotyczy systemu naczep. W praktyce, mylenie tych dwóch systemów to błąd, który prowadzi do złego rozumienia operacji transportowych. Ruchoma droga koncentruje się na naczepach jako oddzielnych jednostkach, co daje więcej elastyczności i szybkości. Główne plusy naczep to ich łatwość załadunku na wagonach, co oszczędza czas i redukuje przestoje. Jeśli nie zrozumiesz tego systemu dobrze, to planowanie transportu może być kiepskie, a to nie jest korzystne w logistyce.

Pytanie 27

Firma transportowa posiada 20 ciężarówek. W trakcie ostatnich siedmiu dni użytkowano kolejno: 14, 12, 18, 16, 13, 8 oraz 10 pojazdów. Jaki procentowy udział, średnio w skali tygodnia, stanowi wykorzystanie pojazdów z bazy transportowej?

A. 35%

B. 90%

C. 80%

D. 65%

Przy analizie błędnych odpowiedzi istnieje kilka kluczowych koncepcji, które mogą prowadzić do niepoprawnych wniosków. Odpowiedzi na poziomie 90% czy 80% mogą sugerować, że osoba rozwiązująca zadanie zbyt wysoko ocenia średnie dzienne wykorzystanie pojazdów, co może wynikać z niewłaściwego zrozumienia, jak obliczyć procentowe wykorzystanie floty. W rzeczywistości, aby uzyskać procent wykorzystania, należy uwzględnić zarówno liczbę eksploatowanych pojazdów, jak i całkowitą liczbę dostępnych pojazdów w danym okresie. Tego rodzaju błędy można przypisać braku umiejętności analizowania danych oraz wyciągania właściwych wniosków ze statystyk. Również odpowiedzi w granicach 35% mogą wynikać z błędnych założeń w obliczeniach. Na przykład, jeśli ktoś pomyliłby się w sumowaniu dni lub w obliczeniach, mógłby uzyskać znacznie niższy wskaźnik wykorzystania. Typowym błędem jest także nieuwzględnianie wpływu poszczególnych dni tygodnia na łączną ilość eksploatowanych pojazdów – niektóre dni mogą być bardziej intensywne, co wpływa na wynik końcowy. Ostatecznie, kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo interpretować dane oraz wykorzystywać je do podejmowania decyzji operacyjnych, co jest fundamentem efektywnego zarządzania flotą.

Pytanie 28

Wyznacz największą objętość ładunku, którą można załadować do wagonu o maksymalnej ładowności 60 t, jeśli współczynnik przeliczeniowy masy ładunku wynosi 0,7 m³/t?

A. 36 m3

B. 38 m3

C. 42 m3

D. 72 m3

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi można zauważyć, że niektóre z nich powstały na skutek błędnego zrozumienia relacji między masą a objętością ładunku. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na wartości 72 m³ i 36 m³ sugerują nieprawidłowe zastosowanie współczynnika przeliczeniowego. W przypadku 72 m³, użytkownik mógł pomylić jednostki i obliczenia, co często zdarza się przy nieprecyzyjnym rozumieniu, jakie są maksymalne wartości obciążenia w danym kontekście. Natomiast odpowiedź 36 m³ wydaje się wyniknąć z błędnego założenia, że mniejsza objętość jest bezpośrednio związana z mniejszą masą ładunku, co w tym przypadku nie jest prawdą, ponieważ 60 ton przy współczynniku 0,7 m³/t daje jasno określoną objętość 42 m³. Typowe błędy myślowe w takich obliczeniach mogą obejmować pomijanie przelicznika jednostek lub niepoprawne założenia dotyczące proporcjonalności masy do objętości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak stosować wzory i przeliczniki, aby uzyskać dokładne wyniki. W transporcie i logistyce, takie zrozumienie jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania przestrzenią oraz uniknięcia kosztownych błędów w procesie transportu.

Pytanie 29

Jak określa się system organizacji przewozu towarów, w którym znajduje się seria punktów przeładunkowych, w których towary są przekładane na mniejsze środki transportu i dostarczane do odbiorcy?

A. Promienisty

B. Wahadłowy

C. Sztafetowy

D. Obwodowy

Odpowiedź sztafetowy jest poprawna, ponieważ odnosi się do systemu organizacji zadań transportowych, który charakteryzuje się zastosowaniem szeregu punktów przeładunkowych. W tym modelu transportu towary są rozdzielane na mniejsze partie, które następnie są dostarczane do klientów za pomocą mniejszych środków transportu, takich jak furgonetki czy samochody dostawcze. Przykładem zastosowania systemu sztafetowego mogą być centra dystrybucji, które obsługują rynek lokalny. W takich centrach produkty są przyjmowane z dużych magazynów, a następnie rozdzielane do poszczególnych punktów sprzedaży lub klientów indywidualnych. Takie podejście zwiększa efektywność operacyjną oraz pozwala na lepsze dopasowanie do potrzeb klientów, minimalizując jednocześnie koszty transportu. Stosowanie tego rodzaju systemu jest zgodne z dobrymi praktykami w logistyce, które kładą nacisk na optymalizację procesów oraz zrównoważony rozwój.

Pytanie 30

Gdy zleceniodawca wynagradza za zdolność ładunkową (pojemność) zamówionego środka transportu, niezależnie od ilości i objętości towaru, który zostanie załadowany, to taki transport określa się

A. ponadgabarytowym

B. drobnicowym

C. kabotażowym

D. całopojazdowym

Przewóz całopojazdowy to forma transportu, w której zleceniodawca płaci za pełną zdolność ładunkową, niezależnie od ilości towaru, jaki zostanie załadowany. Oznacza to, że cały pojazd dedykowany jest na przewóz ładunku jednego zleceniodawcy, co pozwala na maksymalne wykorzystanie pojemności transportowej. W praktyce, przewozy całopojazdowe są często stosowane w sytuacjach, gdzie klient ma do przewiezienia dużą ilość towaru, co może być bardziej opłacalne niż korzystanie z przewozu drobnicowego, w którym ładunki różnych zleceniodawców są łączone w jednym transporcie. Przewóz całopojazdowy zapewnia również większą elastyczność w zakresie terminu dostawy oraz mniejsze ryzyko uszkodzenia towaru, ponieważ ładunek nie jest przepakowywany. W standardach branżowych, przewozy całopojazdowe często wiążą się z umowami długoterminowymi, co pozwala na lepsze planowanie i optymalizację kosztów transportu."

Pytanie 31

Naczepa ma pojemność wynoszącą 100 m³, natomiast objętość jednostkowa przewożonego ładunku to 4 m³/t. Jakie jest wypełnienie przestrzeni ładunkowej naczepy, jeśli załadowano w niej ładunek o masie 20 ton?

A. 0,4

B. 0,6

C. 0,8

D. 0,5

Wybór innej odpowiedzi niż 0,8 może wynikać z niewłaściwego zrozumienia pojęcia objętości ładunku oraz sposobu, w jaki oblicza się współczynnik wypełnienia przestrzeni ładunkowej. Często popełnianym błędem jest pomijanie kluczowej relacji między masą a objętością, co może prowadzić do błędnych szacunków. Na przykład, przy wyborze opcji 0,5, można błędnie założyć, że objętość ładunku wynosi 50 m³, co jest niezgodne z danymi z treści pytania. W rzeczywistości objętość ładunku wynosi 80 m³, co jest wynikiem pomnożenia masy (20 ton) przez objętość właściwą (4 m³/t). Dodatkowo, niektóre odpowiedzi, takie jak 0,4 czy 0,6, mogą wynikać z mylnych obliczeń lub błędnych założeń dotyczących pojemności naczepy. Współczynnik wypełnienia jest kluczowym wskaźnikiem w logistyce, który pozwala ocenić efektywność transportu. Wartości poniżej 0,7 wskazują na nieoptymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej, co może prowadzić do wyższych kosztów transportu na jednostkę ładunku oraz marnotrawstwa zasobów. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć, jak obliczać współczynnik wypełnienia i stosować prawidłowe dane w tych obliczeniach.

Pytanie 32

Ile czasu należy przeznaczyć na transport ładunku na dystansie 400 km, jeśli średnia prędkość samochodu na trasie wynosi 50 km/h, a kierowca musi skorzystać z niepodzielnej przerwy w prowadzeniu pojazdu?

A. 8 godzin 45 minut

B. 8 godzin 15 minut

C. 8 godzin 30 minut

D. 8 godzin

Odpowiedź 8 godzin 45 minut jest prawidłowa, ponieważ obliczamy czas transportu zgodnie z wzorem: czas = odległość / prędkość. W naszym przypadku, mamy 400 km do przejechania przy średniej prędkości 50 km/h. Dlatego czas podróży wynosi 400 km / 50 km/h = 8 godzin. Warto jednak pamiętać, że kierowca jest zobowiązany do zrobienia przerwy w czasie jazdy, co wpływa na całkowity czas przewozu. W praktyce, kierowcy muszą przestrzegać norm czasu pracy i odpoczynku, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej, które wymagają, aby po każdej 4,5 godzinnej jeździe kierowca musiał zrobić przynajmniej 45 minut przerwy. Zatem, dodając 45 minut przerwy do 8 godzin jazdy, otrzymujemy 8 godzin 45 minut. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla planowania bezpiecznych i efektywnych tras transportowych.

Pytanie 33

Który fragment cyfr w numerze GTIN-14: 0590 0052 00008 5 wskazuje na numer jednostki kodującej (numer przedsiębiorstwa)?

A. 0052

B. 0590

C. 590

D. 00008

Wybór numerów takich jak 590, 0590 czy 00008 jako numeru jednostki kodującej w systemie GTIN-14 wynika z nieporozumienia dotyczącego struktury tego systemu. Numer 590 to prefiks kraju, który identyfikuje producentów z Polski, jednak nie jest to numer jednostki kodującej. Prefiksy są stosowane w różnych krajach i nie pełnią roli identyfikatora konkretnej firmy. Wybór 0590 również jest błędny z tego samego powodu – to połączenie prefiksu z zerem wiodącym, które nie ma praktycznego zastosowania jako numer jednostki kodującej. Numer 00008 to fragment, który najczęściej odnosi się do numeru partii lub innej informacji logistycznej, a nie do numeru jednostki kodującej. Właściwe zrozumienie struktury GTIN-14 jest kluczowe dla skutecznego zarządzania produktami w handlu detalicznym i logistyce. Wiele osób myli te elementy z uwagi na bliskie położenie w numerze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zwrócenie uwagi na to, iż numer jednostki kodującej jest zawsze przypisany do konkretnej firmy i jest unikalny, podczas gdy inne numery mogą pełnić różne funkcje w systemie zarządzania produktami.

Pytanie 34

Sprzedawca ma obowiązek udostępnić towar kupującemu w miejscu wydania, nie ponosząc dodatkowych kosztów, zgodnie z formułą

A. EXW

B. DDU

C. CFR

D. FCA

Formuła EXW (Ex Works) oznacza, że sprzedający zaspokaja swoje obowiązki poprzez udostępnienie towaru kupującemu w swoim zakładzie lub w innym wskazanym miejscu (np. magazynie). To oznacza, że kupujący ponosi wszystkie koszty i ryzyko związane z transportem towaru od momentu, gdy sprzedający postawi towar do dyspozycji. Przykładem zastosowania EXW może być sytuacja, w której producent maszyn wystawia swoje produkty na sprzedaż, a kupujący odpowiada za zorganizowanie transportu do swojej fabryki. Warto zauważyć, że w przypadku EXW sprzedający nie jest zobowiązany do załatwienia formalności celnych ani do przewozu towaru, co czyni tę formułę korzystną dla sprzedawców, ale wymaga od kupujących dobrej znajomości logistyki i przepisów celnych. EXW jest często używane w międzynarodowych transakcjach handlowych, ponieważ jasno definiuje odpowiedzialność stron, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Zrozumienie tej formuły jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień i błędów w procesie zakupowym.

Pytanie 35

Korzystając z fragmentu rozporządzenia zamieszczonego w ramce ustal, ile wynosi maksymalna długość ciągnika siodłowego z naczepą.

Fragment Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia

1. Długość pojazdu nie może przekraczać w przypadku:

1) pojazdu samochodowego, z wyjątkiem autobusu - 12,00 m;

2) przyczepy, z wyjątkiem naczepy - 12,00 m;

3) pojazdu członowego - 16,50 m;

4) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy - 18,75 m;

5) autobusu przegubowego - 18,75 m;

6) autobusu dwuosiowego - 13,50 m;

7) autobusu o liczbie osi większej niż dwie - 15,00 m;

8) zespołu złożonego z autobusu i przyczepy - 18,75 m;

9) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd wolnobieżny lub ciągnik rolniczy - 22,00 m;

10) motocykla, motoroweru lub roweru, pojazdu czterokołowego oraz zespołu złożonego z motocykla, motoroweru, roweru lub pojazdu czterokołowego z przyczepą - 4,00 m.

A. 16,50 m

B. 22,00 m

C. 18,75 m

D. 12,00 m

Wybór długości 22,00 m może wynikać z mylnego przekonania, że dłuższe zestawy pojazdów są bardziej efektywne w transporcie towarów. Takie podejście może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drogach, ponieważ większe wymiary wpływają na manewrowość oraz stabilność pojazdu. W przypadku długości 12,00 m, można pomylić się, sądząc, że krótsze zestawy są bardziej odpowiednie dla transportu ciężkich ładunków. Krótsze naczepy mogą jednak nie być w stanie pomieścić większych ładunków, co ogranicza efektywność transportu. Odpowiedź 18,75 m również jest nieprawidłowa, ponieważ sugeruje długość, która nie spełnia wymagań określonych w przepisach. Warto pamiętać, że regulacje dotyczące maksymalnej długości mają na celu nie tylko optymalizację transportu, ale także zapewnienie bezpieczeństwa na drogach. Pojazdy o nieodpowiednich wymiarach mogą nie być zgodne z zasadami ruchu drogowego, co naraża kierowców oraz innych uczestników ruchu na niebezpieczeństwo. Takie błędne myślenie często prowadzi do naruszeń przepisów i kar, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie drogowym.

Pytanie 36

Firma transportowa ma za zadanie dowieźć ładunek o wartości 50 000,00 zł do klienta oddalonego o 300 km. Stawka netto za wykonanie usługi wynosi 3,00 zł/km. Koszt transportu ładunku jest zwiększony o koszt ubezpieczenia, który wynosi 0,2% wartości ładunku. Jaką wartość brutto ma usługa, jeżeli podlega 23% VAT?

A. 900,00 zł

B. 1 800,00 zł

C. 1 230,00 zł

D. 1 000,00 zł

Aby obliczyć wartość brutto usługi transportowej, należy najpierw ustalić całkowity koszt przewozu. Stawka netto za usługę wynosi 3,00 zł/km, a odległość do pokonania to 300 km, co daje 900,00 zł (3,00 zł/km * 300 km). Następnie dodajemy koszt ubezpieczenia, który wynosi 0,2% wartości ładunku. Wartość ładunku wynosi 50 000,00 zł, więc koszt ubezpieczenia wyniesie 100,00 zł (0,2% * 50 000,00 zł). Łączny koszt usługi wynosi zatem 1000,00 zł (900,00 zł + 100,00 zł). Gdy mamy już koszt usługi netto, możemy obliczyć wartość brutto, dodając 23% VAT. Obliczenie VAT daje 230,00 zł (23% z 1 000,00 zł), a więc całkowita wartość brutto usługi wynosi 1 230,00 zł (1 000,00 zł + 230,00 zł). Wartości te są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wyceny usług transportowych i uwzględniają zarówno koszty bezpośrednie, jak i pośrednie, co jest kluczowe w zarządzaniu kosztami w branży transportowej.

Pytanie 37

Spreader to sprzęt, który znajduje się w wózku podsiębiernym lub podnośniku widłowym, umożliwiający podnoszenie przy pomocy

A. uchwytów kleszczowych

B. dźwignic kontenerowych

C. rozsuwanego pomostu

D. rozkładanej rampy

Wybór rozkładanej rampy, rozsuwanego pomostu lub uchwytów kleszczowych jako alternatywnych rozwiązań do podnoszenia ładunków jest błędny, ponieważ każda z tych opcji ma swoje właściwe zastosowanie, które nie obejmuje podnoszenia kontenerów. Rozkładane rampy służą głównie do umożliwienia dostępu do różnych poziomów, co jest przydatne w transporcie, ale nie zapewniają one odpowiedniej stabilności i siły niezbędnej do manipulacji dużymi ładunkami. Z kolei rozsuwany pomost, pomimo że może być użyteczny w niektórych kontekstach, nie jest przystosowany do pracy z kontenerami, a jego konstrukcja nie zapewnia wymaganej wytrzymałości. Uchwyt kleszczowy, chociaż znajduje zastosowanie w podnoszeniu różnych materiałów, nie jest optymalnym rozwiązaniem do pracy z kontenerami ze względu na ograniczenia w rozmiarze i formie ładunków, które można nim przenosić. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, wynikających z niedostatecznej analizy specyfikacji i zastosowań różnych narzędzi w logistyce, co w konsekwencji może prowadzić nie tylko do obniżenia efektywności operacyjnej, ale także do ryzyka uszkodzenia ładunku lub urządzeń. W praktyce, aby skutecznie podnosić kontenery, niezbędne jest użycie odpowiednich urządzeń, które są projektowane z myślą o specyfice pracy z tymi ciężkimi, standardowymi obiektami.

Pytanie 38

Z fizycznych, chemicznych oraz biologicznych właściwości i cech przewożonych ładunków wynika

A. ekonomiczna podatność transportowa

B. naturalna podatność transportowa

C. ładunkowa podatność transportowa

D. techniczna podatność transportowa

Ekonomiczna podatność transportowa zakłada, że towar ma wartość rynkową, która może wpływać na wybór metody transportu. Jednakże, ta koncepcja nie uwzględnia specyficznych właściwości towarów, które mogą determinować ich transport. W praktyce, wybór metody transportu powinien być oparty na cechach fizycznych i chemicznych towaru, a nie tylko na jego wartości ekonomicznej. Techniczna podatność transportowa odnosi się do zdolności towaru do przetrwania w różnych warunkach transportowych, niezależnie od jego właściwości. To podejście jest również węższe, ponieważ nie bierze pod uwagę biologicznych aspektów, które mogą mieć kluczowe znaczenie, zwłaszcza w przypadku towarów organicznych. Ładunkowa podatność transportowa koncentruje się na zdolności załadunkowej środków transportu, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków, jeśli nie uwzględnimy specyfiki samego towaru. W praktyce, błędne zrozumienie tych pojęć prowadzi do nieefektywności w procesach logistycznych, co może skutkować uszkodzeniami, stratami finansowymi oraz problemami z przestrzeganiem norm jakościowych. Właściwe zrozumienie naturalnej podatności transportowej jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości transportowanych towarów.

Pytanie 39

Jakie urządzenie powinno być użyte do przeładunku rur o długości 25 m, średnicy 4 metrów i wadze 50 ton z wagonów kolejowych na statek?

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z braku zrozumienia specyfiki przeładunku dużych i ciężkich ładunków. Należy pamiętać, że przeładunek rur o takich wymiarach i masie wymaga specjalistycznych urządzeń, które są w stanie sprostać tym wymaganiom. Użycie mniejszych dźwigów, które nie są przystosowane do transportu długich elementów, może prowadzić do problemów związanych z niewłaściwym rozkładem ciężaru, co z kolei może skutkować uszkodzeniem ładunku lub urządzenia. Przykłady niewłaściwych wyborów obejmują zastosowanie standardowych dźwigów budowlanych, które nie są przystosowane do pracy w warunkach portowych, co może prowadzić do nieefektywnego przeładunku. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą sugerować użycie prostych mechanizmów, które nie mają wystarczającej nośności ani zasięgu, aby sprostać wymaganiom związanym z tak dużymi rurami. Istotne jest również zrozumienie, że przeładunek musi być zgodny z odpowiednimi normami bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Dlatego kluczowe jest odpowiednie dobranie urządzenia do specyfikacji ładunku oraz warunków operacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.

Pytanie 40

Jaką wartość ma współczynnik dostępności technicznej pojazdu, który był używany przez 200 godzin w ciągu miesiąca, z czego 50 godzin poświęcono na przeglądy i naprawy?

A. 0,20

B. 0,80

C. 0,75

D. 0,25

W przypadku błędnych odpowiedzi, kluczową kwestią jest zrozumienie, jak oblicza się współczynnik gotowości technicznej. Odpowiedzi wskazujące na 0,20, 0,25, czy 0,80 wynikają z mylnych założeń dotyczących interpretacji czasu użytkowania i przestojów. Na przykład, osoba, która wskazała współczynnik 0,20, może sądzić, że przestoje są proporcjonalnie większe niż są w rzeczywistości, co prowadzi do niedoszacowania gotowości. Z kolei odpowiedzi takie jak 0,25 mogą wynikać z błędnego zrozumienia całkowitego czasu użytkowania lub nieprawidłowego obliczania czasu dostępności środka transportu. Warto zwrócić uwagę na fakt, że współczynnik gotowości technicznej nie powinien być traktowany jako stała wartość, lecz jako wskaźnik efektywności wykorzystania sprzętu. W praktyce, zbyt niski współczynnik może wskazywać na problemy z zarządzaniem flotą, jak np. niedostateczne przeglądy techniczne lub niewłaściwe planowanie działań konserwacyjnych. Natomiast wysoki współczynnik, powyżej 0,75, sugeruje, że środek transportu jest wykorzystywany efektywnie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Kluczowe jest jednak, aby nie tylko dążyć do wysokich wartości, ale także analizować przyczyny przestojów, co pozwoli na optymalizację procesów i lepsze zarządzanie zasobami. Warto także zapoznać się z dokumentacją i standardami zarządzania flotą, aby skutecznie monitorować i poprawiać współczynnik gotowości technicznej w długim okresie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej