Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 21:29
Data zakończenia: 24 maja 2025 21:49

Egzamin zdany!

Wynik: 39/40 punktów (97,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zdecydowane obniżenie zdolności intelektualnych oraz umiejętności funkcjonowania w społeczeństwie u osoby starszej stanowi symptom

A. demencji

B. manii

C. schizofrenii

D. amnezji

Demencja to zespół objawów charakteryzujących się stopniowym pogarszaniem się zdolności poznawczych, które wpływają na codzienne funkcjonowanie jednostki. W przypadku osób starszych, demencja jest jednym z najczęstszych problemów zdrowotnych, związanym z postępującym uszkodzeniem komórek nerwowych w mózgu. Objawy demencji obejmują nie tylko znaczne obniżenie sprawności intelektualnej, ale także trudności w zarządzaniu codziennymi zadaniami, problemy z pamięcią, dezorientację oraz zmiany w zachowaniu. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest wczesne rozpoznawanie demencji, które pozwala na wprowadzenie interwencji terapeutycznych, takich jak terapia zajęciowa czy wsparcie psychologiczne, co może poprawić jakość życia pacjentów oraz ich rodzin. Warto również zaznaczyć, że wczesna diagnoza może prowadzić do lepszego zrozumienia oraz przygotowania się na nadchodzące zmiany, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece geriatrycznej oraz neurologicznej.

Pytanie 2

Według kolejnych etapów procesu terapeutycznego, pierwszą czynnością, jaką powinien wykonać terapeuta rozpoczynający usprawnianie pacjenta po udarze mózgu, jest

A. sporządzenie diagnozy terapeutycznej

B. ustalenie celów działań terapeutycznych

C. realizacja terapii zgodnie z przygotowanym planem

D. wybór form, metod oraz technik terapii zajęciowej

Przygotowanie diagnozy terapeutycznej to naprawdę ważny krok w rehabilitacji po udarze mózgu. W skrócie, chodzi o to, żeby zebrać i przeanalizować różne informacje o pacjencie, jego potrzebach i możliwościach. Na podstawie tej diagnozy terapeuta może stworzyć indywidualny plan terapii, który będzie dostosowany do konkretnych problemów pacjenta. W praktyce, to oznacza, że trzeba przeprowadzić szczegółowy wywiad i ocenić, jak pacjent radzi sobie z rzeczami, takimi jak ruch, myślenie czy emocje. Z tego, co pamiętam, normy rehabilitacyjne, np. te od American Heart Association, podkreślają, jak ważna jest dokładna diagnoza, żeby terapie były skuteczne. Na przykład, jeśli pacjent ma osłabienie jednej strony ciała po udarze, diagnoza pomoże określić, jak poważne jest to osłabienie i czy są inne problemy, np. z mową czy równowagą. To wszystko jest kluczowe, żeby dobrać odpowiednie metody terapeutyczne.

Pytanie 3

W trakcie zajęć w grupie w pracowni zajmującej się witrażem, uczestnicy posługują się nożycami do szkła. W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony uczestników, terapeuta zajęciowy powinien zorganizować dla nich

A. wsparcie osób współpracujących

B. możliwość korzystania z literatury i czasopism fachowych

C. obuwie ochronne

D. okulary ochronne

Okulary ochronne są kluczowym elementem wyposażenia w środowiskach, gdzie istnieje ryzyko wystąpienia urazów oczu, szczególnie w takich pracach jak cięcie szkła witrażowego. Noszenie okularów ochronnych podczas zajęć z użyciem narzędzi tnących, takich jak nożyce do szkła, istotnie zmniejsza ryzyko uszkodzenia wzroku, które może być spowodowane odpryskami lub fragmentami szkła. W kontekście standardów bezpieczeństwa, takich jak normy OSHA (Occupational Safety and Health Administration), stosowanie odpowiedniego sprzętu ochrony osobistej (PPE) jest obowiązkowe w celu ochrony zdrowia pracowników. Dodatkowo, okulary ochronne powinny posiadać odpowiednie atesty oraz być dopasowane do indywidualnych potrzeb użytkownika, aby zapewnić maksymalną ochronę i komfort. Przykładem mogą być okulary z poliwęglanu, które są odporne na uderzenia i oferują wysoki poziom ochrony. Wdrażanie takich praktyk nie tylko chroni uczestników zajęć, ale także promuje kulturę bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 4

W planie zajęć terapeutycznych powinny się znaleźć etapy:

A. pierwsza, środkowa, końcowa

B. wstępna, zasadnicza, końcowa

C. początkowa, centralna, końcowa

D. wstępna, kluczowa, końcowa

Odpowiedź 'wstępna, zasadnicza, końcowa' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla standardowy model struktury zajęć terapeutycznych. Faza wstępna ma na celu wprowadzenie uczestników w temat, ustalenie celów oraz stworzenie bezpiecznej i komfortowej atmosfery, co jest kluczowe dla efektywnej interakcji. Faza zasadnicza to moment, w którym odbywają się główne działania terapeutyczne, takie jak praktykowanie umiejętności czy rozwiązywanie problemów, co wymaga umiejętnego prowadzenia przez terapeutę, aby utrzymać zaangażowanie uczestników. Na końcu, w fazie końcowej, następuje podsumowanie zajęć, refleksja nad osiągniętymi rezultatami oraz przygotowanie do przyszłych działań. Przykładowo, w terapii grupowej, w fazie wstępnej można zaaranżować krótką rundę wprowadzającą, w fazie zasadniczej zrealizować ćwiczenia interakcyjne, a w fazie końcowej przeprowadzić dyskusję, co pomaga w utrwaleniu nabytej wiedzy i umiejętności. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie terapii oraz edukacji dorosłych.

Pytanie 5

Terapeuta zajęciowy, planując działania wspierające pozytywne wzorce i właściwe nawyki ruchowe u pacjenta po udarze mózgu, powinien wziąć pod uwagę wskazówki

A. fizjoterapeuty

B. logopedy

C. protetyka

D. psychiatry

Odpowiedź wskazująca na fizjoterapeutę jako osobę, która powinna być uwzględniona w procesie rehabilitacji pacjenta po udarze mózgu, jest właściwa. Terapeuta zajęciowy, pracując z pacjentami, powinien ściśle współpracować z fizjoterapeutami, którzy mają kluczową wiedzę na temat mechanizmów ruchowych, rehabilitacji funkcji ruchowych oraz sposobów przywracania sprawności ruchowej. Dobre praktyki w rehabilitacji neurologicznej podkreślają znaczenie indywidualizacji programu terapeutycznego, co oznacza, że każda czynność powinna być dostosowana do specyficznych potrzeb i ograniczeń pacjenta. Przykładowo, fizjoterapeuta może doradzić, jakie ćwiczenia będą najbardziej efektywne w poprawie siły mięśniowej oraz koordynacji ruchowej, co jest kluczowe w procesie powrotu do codziennych aktywności. Integracja zaleceń fizjoterapeutycznego umożliwia również monitorowanie postępów, dostosowywanie terapii oraz wprowadzanie nowych technik terapeutycznych, co jest fundamentem skutecznej rehabilitacji po udarze mózgu.

Pytanie 6

Społeczność środowiskowego domu samopomocy ma podjąć decyzję o przeznaczeniu środków pieniężnych z wygranej w konkursie. W którym wierszu prawidłowo opisano etapy podejmowania decyzji, stosując burzę mózgów?

	Etap I	Etap II	Etap III	Etap IV
A.	Przedstawienie sytuacji do rozwiązania	Przedstawienie kandydatów do zespołu zadaniowego	Wybór członków zespołu zadaniowego	Liczenie głosów i ogłoszenie wyników
B.	Analiza wszystkich za i przeciw	Zaproponowanie możliwych rozwiązań	Głosowanie nad najlepszym rozwiązaniem	Ogłoszenie wyniku głosowania
C.	Przedstawienie sytuacji problemowej	Generowanie jak największej liczby pomysłów	Ocena zaproponowanych rozwiązań	Wybór najlepszego rozwiązania
D.	Ustalenie przeznaczenia środków pieniężnych	Otwarcie dyskusji nad podjętą decyzją	Zaopiniowanie przedsięwzięcia, podpisanie się	Dopuszczenie do udziału w planowanym przedsięwzięciu

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ opisuje wszystkie kluczowe etapy procesu burzy mózgów, który jest uznawany za jedną z najskuteczniejszych technik wspomagających kreatywność w grupach. Na początku, w Etapie I, zespół identyfikuje problem, co jest niezbędne, aby wszyscy uczestnicy mieli wspólne zrozumienie sytuacji. Następnie, w Etapie II, następuje generowanie pomysłów bez oceniania ich jakości, co sprzyja otwartości i innowacyjności. W Etapie III, zespół analizuje zebrane pomysły, co pozwala na wyłonienie tych najbardziej obiecujących. Na koniec, w Etapie IV, podejmowana jest decyzja o wyborze najlepszego rozwiązania. Taki proces nie tylko angażuje członków zespołu, ale również zwiększa szanse na osiągnięcie kreatywnych rozwiązań, które mogą być bardziej efektywne. Przykładem zastosowania burzy mózgów może być projektowanie nowych usług w organizacji, gdzie różnorodność pomysłów może prowadzić do innowacyjnych rozwiązań odpowiadających na potrzeby społeczności.

Pytanie 7

Terapeuta może zasugerować wykorzystanie techniki wypalania w drewnie z użyciem pirografu osobie

A. z oprotezowaniem kończyn dolnych

B. z drżeniem zamiarowym rąk

C. z astmą oskrzelową

D. z autoagresywnymi zachowaniami

Technika wypalania w drewnie przy użyciu pirografu jest szczególnie wskazana dla osób z oprotezowaniem kończyn dolnych, ponieważ pozwala na rozwijanie zdolności manualnych w sposób dostosowany do ich możliwości. Oprotezowanie kończyn dolnych często powoduje ograniczenia w zakresie ruchu i precyzji, co może wpływać na zdolność do angażowania się w tradycyjne formy terapii zajęciowej. Pirografia wymaga wykonywania precyzyjnych ruchów ręką, co stymuluje koordynację, koncentrację oraz rozwija umiejętności motoryczne. Ponadto, ta technika może być stosowana w terapii zajęciowej jako forma rehabilitacji, umożliwiając pacjentom wyrażenie siebie poprzez sztukę, co ma pozytywny wpływ na ich samopoczucie psychiczne i emocjonalne. Umożliwienie osobom z ograniczeniami fizycznymi pracy z pirografem może również wspierać ich niezależność oraz poczucie osiągnięcia, co jest istotne w kontekście terapeutycznym. W praktyce, terapia z wykorzystaniem pirografu często odbywa się w grupach, co sprzyja integracji społecznej i wymianie doświadczeń między uczestnikami.

Pytanie 8

Terapeuta zajęciowy opracowuje program aktywności fizycznej dla grupy osób starszych w początkowym etapie choroby Parkinsona. Która z poniższych aktywności będzie dla nich stosowna?

A. Jogging

B. Fitness

C. Biegi przełajowe

D. Nordic walking

Nordic walking jest jedną z najbardziej odpowiednich form aktywności fizycznej dla seniorów we wczesnym stadium choroby Parkinsona. Ta forma marszu z użyciem specjalnych kijków wspiera równowagę, stabilność oraz koordynację ruchową, co jest kluczowe dla osób z tą chorobą. Dzięki aktywności w postaci Nordic walking, seniorzy mogą wzmocnić mięśnie górnych i dolnych partii ciała, co przekłada się na poprawę funkcji motorycznych. Zastosowanie kijków nie tylko odciąża stawy, ale także angażuje większą ilość grup mięśniowych, co zwiększa efektywność ćwiczeń. Dodatkowo, Nordic walking jest aktywnością o niskim poziomie intensywności, co czyni ją dostępną i bezpieczną dla seniorów. Przykładowe zajęcia mogą obejmować spacery w parkach lub na terenach zielonych, co sprzyja również poprawie samopoczucia psychicznego i socjalizacji poprzez wspólne treningi. Warto również zauważyć, że organizacja takich grupowych zajęć może być zgodna z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, która promuje regularną aktywność fizyczną jako kluczowy element zdrowego stylu życia, szczególnie w starszym wieku.

Pytanie 9

Jakiego rodzaju aktywności powinien zalecić terapeuta osobie z mutyzmem wybiórczym na początku jej uczęszczania do ośrodka wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami?

A. Wyjścia do miejsc publicznych

B. Trening umiejętności samoobsługi

C. Trening umiejętności interpersonalnych

D. Zajęcia z zakresu sztuk plastycznych

Trening umiejętności interpersonalnych jest kluczowym elementem wsparcia dla osób z mutyzmem wybiórczym, szczególnie na wczesnym etapie ich uczęszczania do ośrodka. Osoby te często mają trudności w komunikacji werbalnej w określonych sytuacjach społecznych, co może prowadzić do izolacji i frustracji. Terapeuci powinni wprowadzać stopniowe, zindywidualizowane programy, które skupiają się na budowaniu pewności siebie i umiejętności komunikacyjnych. Przykładem może być organizowanie małych grup, w których uczestnicy mają okazję do interakcji w bezpiecznym środowisku. Dobre praktyki wskazują na wykorzystanie gier i zabaw, które sprzyjają nawiązywaniu relacji społecznych, a także zachęcają do wyrażania emocji i myśli. Użycie technik takich jak Modelowanie czy Wzmocnienie pozytywne, może być niezwykle efektywne, gdyż pomaga w budowaniu pozytywnych doświadczeń związanych z komunikacją. Wsparcie terapeutyczne powinno również uwzględniać współpracę z rodziną, by stworzyć spójne podejście do rozwoju umiejętności interpersonalnych w różnych kontekstach życia osoby z mutyzmem wybiórczym.

Pytanie 10

Po amputacji kończyny górnej, pacjentowi w czasie przed zastosowaniem protezy powinno się zalecać pracę w warsztacie tkackim głównie w celu

A. polepszenia ogólnej sprawności fizycznej

B. wzmocnienia i ustabilizowania objętości kikuta

C. rozwijania mięśni obręczy kończyny górnej

D. normalizacji czucia powierzchownego i głębokiego

Odpowiedź dotycząca rozwijania mięśni obręczy kończyny górnej jest prawidłowa, ponieważ rehabilitacja pacjentów po amputacji kończyny górnej koncentruje się na przywracaniu funkcji i mobilności, co jest niezwykle istotne przed przystąpieniem do zaprotezowania. Praca na warsztacie tkackim angażuje różne grupy mięśniowe, co przyczynia się do wzmocnienia obręczy barkowej oraz jej stabilizacji. Używanie rąk do wykonywania precyzyjnych ruchów przy tkaniu rozwija siłę i koordynację, co jest kluczowe dla późniejszego funkcjonowania z protezą. W praktyce, rehabilitacja powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, a terapia zajęciowa, taka jak tkactwo, może być skutecznym sposobem na zwiększenie aktywności fizycznej, poprawę wydolności oraz wspieranie procesu adaptacji do życia z protezą. Dobrym przykładem zastosowania tej metody jest wprowadzenie pacjentów do zajęć manualnych, które nie tylko angażują mięśnie, ale także stymulują układ nerwowy poprzez ćwiczenia wzrokowo-ruchowe, co jest zgodne z rekomendacjami specjalistów rehabilitacji.

Pytanie 11

Dzieląc się z podopiecznym swoimi obserwacjami w słowach: "Nie podoba mi się to, że się spóźniasz, jeśli będziesz punktualny, łatwiej będzie nam zrealizować plan zajęć", terapeuta zastosował

A. blokadę komunikacyjną

B. ocenianie

C. informację zwrotną

D. odzwierciedlanie zachowań

Odpowiedź informacja zwrotna jest poprawna, ponieważ terapeuta w sposób konstruktywny przekazuje swoje spostrzeżenia podopiecznemu. Użycie sformułowania: Nie podoba mi się to, że się spóźniasz, jeśli będziesz punktualny, łatwiej będzie nam zrealizować plan zajęć, ukazuje, że terapeuta nie tylko wyraża swoje zaniepokojenie, ale również sugeruje sposób na poprawę sytuacji. Tego rodzaju feedback jest kluczowy w pracy terapeutycznej, ponieważ pozwala na zbudowanie świadomości u podopiecznego odnośnie jego zachowań oraz ich wpływu na terapię. W praktyce, informacja zwrotna powinna być podawana w sposób jasny i nieosądzający, co sprzyja otwartości i komunikacji. Ponadto, zastosowanie techniki informowania o konsekwencjach zachowań, w tym przypadku spóźnienia, zmusza podopiecznego do refleksji nad swoim zachowaniem. W terapii i pracy z pacjentami, ważne jest, aby terapeuci posługiwali się technikami informacji zwrotnej jako częścią efektywnego procesu terapeutycznego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie psychoterapii. Przykładem efektywnego feedbacku może być również wskazanie pozytywnych aspektów zachowania pacjenta, co dodatkowo motywuje do wprowadzania zmian.

Pytanie 12

Która z poniższych zasad dotyczy właściwego formułowania informacji zwrotnej?

A. Udzielaj wielu wskazówek

B. Buduj informację zwrotną w sposób oceniający, a nie opisowy

C. Krytykuj osobę, a nie jej negatywne postawy

D. Wyrażaj ocenę bezpośrednio po wystąpieniu danego zachowania

Wyrażanie oceny bezpośrednio po zaistniałym zachowaniu to kluczowa zasada skutecznego udzielania informacji zwrotnej. Takie podejście pozwala na natychmiastowe skorelowanie zachowań z ich efektami, co sprzyja lepszemu zrozumieniu przez odbiorcę. Na przykład, jeśli menedżer zauważy, że pracownik skutecznie zrealizował projekt, powinien natychmiast po zakończeniu pracy wyrazić swoją pozytywną ocenę. To nie tylko wzmacnia dobre praktyki, ale również motywuje pracowników do kontynuacji efektywnego działania. Zgodnie z zasadami komunikacji interpersonalnej, czas reakcji na zachowanie jest kluczowy dla efektywności feedbacku. Dobre praktyki wskazują, że informacje zwrotne powinny być konkretne, aktualne oraz oparte na obserwacjach, co zwiększa ich wiarygodność i akceptację. Dodatkowo, regularne praktykowanie takiego stylu oceny wspomaga budowanie kultury otwartej komunikacji w zespole, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania ludźmi.

Pytanie 13

Jaką metodę alternatywnej komunikacji powinien zasugerować terapeuta zajęciowy rodzinie do porozumiewania się z dzieckiem niewidomym i słabosłyszącym?

A. Znaki daktylograficzne

B. Piktogramy

C. Alfabet Lorma

D. Fonogesty

Alfabet Lorma to metoda komunikacji alternatywnej opracowana specjalnie dla osób z zaburzeniami wzroku i słuchu. W tej metodzie każdy znak reprezentuje określoną literę, a dotykowe odczucia pozwalają na skuteczne przekazywanie informacji osobom niewidomym i słabosłyszącym. Przykładem zastosowania Alfabetu Lorma jest nauka liter w formie dotykowej, gdzie terapeuta może wykorzystać różne materiały, takie jak piasek, aby stworzyć litery, które dziecko może dotykać i poznawać. Zastosowanie tej metody wspiera rozwój umiejętności komunikacyjnych i językowych, a także integrację sensoryczną, co jest zgodne z najlepszymi praktykami terapeutycznymi dla dzieci z takimi potrzebami. Alfabet Lorma jest ceniony w pedagogice specjalnej i rehabilitacji, ponieważ umożliwia osobom z niepełnosprawnościami aktywny udział w społeczeństwie oraz poprawia jakość ich życia poprzez efektywną komunikację.

Pytanie 14

Osobie, która z powodu urazu czaszkowo-mózgowego ma problemy z zapamiętywaniem i przywoływaniem informacji, powinno się zorganizować udział w treningu

A. pamięci

B. uwagi

C. mowy

D. myślenia

Udział w treningu pamięci jest kluczowy dla podopiecznego, który doświadcza trudności w przechowywaniu i odtwarzaniu informacji w wyniku urazu czaszkowo-mózgowego. Trening pamięci ma na celu poprawę zdolności zapamiętywania, co jest niezbędne w codziennym funkcjonowaniu oraz w rehabilitacji. W praktyce, techniki takie jak mnemotechniki, ćwiczenia związane z przypominaniem sobie informacji oraz strategie organizacyjne (np. tworzenie list, używanie kalendarzy) mogą znacząco wspierać procesy pamięciowe. Dobre praktyki w terapii pamięci obejmują również dostosowanie ćwiczeń do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz systematyczne monitorowanie postępów. W kontekście neurorehabilitacji, istotne jest również włączenie elementów multisensorycznych, co może zwiększać zaangażowanie pacjenta oraz efektywność treningu. Warto również podkreślić, że wiele badań wskazuje na pozytywne efekty neuroplastyczności w treningu pamięci, co oznacza, że odpowiednie podejście może prowadzić do rzeczywistych zmian w strukturze i funkcji mózgu.

Pytanie 15

Fizjoterapeuta zasugerował pacjentowi po urazie mózgu ćwiczenia kinezyterapeutyczne, które polegają na wykonywaniu ruchów naprzemiennych z przekroczeniem osi długiej ciała, takich jak prawa dłoń do lewego ucha i odwrotnie. Ich głównym celem jest przede wszystkim rozwijanie i wzmacnianie

A. współpracy półkul mózgowych

B. poczucia równowagi

C. zmysłu propriocepcji

D. ogólnej wydolności fizycznej

Ćwiczenia kinezyterapeutyczne, które polegają na wykonywaniu ruchów naprzemiennych z przekroczeniem osi długiej ciała, mają na celu przede wszystkim rozwijanie i wzmacnianie współpracy półkul mózgowych. Ruchy te angażują zarówno lewą, jak i prawą półkulę mózgu, co jest kluczowe w rehabilitacji pacjentów po urazach mózgu, ponieważ pomaga w odbudowie połączeń neuronalnych oraz integracji funkcji motorycznych. Przykładem praktycznego zastosowania tych ćwiczeń jest ich użycie w terapii pacjentów z uszkodzeniami neurologicznymi, gdzie istotne jest wspieranie plastyczności mózgu. Współpraca półkul mózgowych jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania w codziennym życiu, ponieważ pozwala na skoordynowane działania, takie jak chwytanie przedmiotów, czy precyzyjne ruchy rąk. Zgodnie z wytycznymi terapeutycznymi, takie podejście jest częściowo oparte na neurorehabilitacji, gdzie harmonijna interakcja między półkulami jest kluczowym celem terapeutycznym.

Pytanie 16

Który z programów komputerowych będzie odpowiedni dla terapeuty zajęciowego w tworzeniu miesięcznego planu działań terapeutycznych?

A. Word

B. Power Point

C. Corel

D. Paint

Program Microsoft Word jest narzędziem biurowym, które jest szeroko stosowane w różnych dziedzinach, w tym w terapii zajęciowej. Jako terapeuta zajęciowy, korzystając z Worda, można łatwo i efektywnie opracowywać miesięczne plany oddziaływań terapeutycznych. Dzięki bogatym funkcjom edycyjnym, takim jak formatowanie tekstu, wstawianie tabel, bullet pointów oraz możliwości dodawania obrazów, terapeutom łatwiej jest stworzyć czytelne i zorganizowane dokumenty. Przykładem może być stworzenie harmonogramu zajęć, który zawiera szczegółowe informacje na temat celów terapeutycznych, metod pracy oraz terminów. Dodatkowo, Word pozwala na wygodne komentowanie, co umożliwia współpracę z innymi specjalistami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej, gdzie zespół terapeutyczny często współpracuje nad planami pacjentów. Co więcej, dokumenty stworzone w Wordzie można łatwo udostępniać w formie elektronicznej, co sprzyja transparentności i konsultacjom między terapeutami. W kontekście wymagań branżowych, umiejętność efektywnego korzystania z narzędzi takich jak Word jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości usług. Współczesne standardy w terapii zajęciowej akcentują znaczenie dokumentacji oraz zorganizowanego podejścia do planowania, co czyni Worda idealnym narzędziem do tych zadań.

Pytanie 17

Część procesu komunikacji, w której odbiorca przekształca przekazany komunikat na język, który najlepiej rozumie, nazywana jest

A. sprzężenie zwrotne

B. filtrowanie

C. dekodowanie

D. kwestionowanie

Dekodowanie to kluczowy element procesu komunikacji, który polega na interpretacji komunikatu przez odbiorcę. W praktyce oznacza to, że gdy otrzymujemy informacje, nasze umysły przetwarzają te dane, przekształcając je na zrozumiałe dla nas znaczenia. Stosując dekodowanie, odbiorca musi uwzględnić kontekst, intencję nadawcy oraz własne doświadczenia życiowe, co wpływa na to, jak zinterpretujemy przekaz. Na przykład, w komunikacji marketingowej ważne jest, aby treści były dostosowane do grupy docelowej, co może obejmować użycie specyficznego języka, który będzie dla niej zrozumiały. W branży komunikacji interpersonalnej dekodowanie jest niezwykle istotne, gdyż umożliwia efektywne zrozumienie emocji i intencji, które mogą nie być wyrażone w sposób bezpośredni. Dobre praktyki w zakresie dekodowania obejmują aktywne słuchanie, zadawanie pytań oraz potwierdzanie zrozumienia, co poprawia jakość komunikacji i minimalizuje ryzyko nieporozumień.

Pytanie 18

Jakie są zastosowania programu komputerowego Excel?

A. tworzenia obliczeń kosztów zużycia materiałów

B. odtwarzania plików audio

C. tworzenia prezentacji multimedialnych

D. poprawiania zdjęć

Odpowiedź, że program komputerowy Excel jest wykorzystywany do sporządzania kalkulacji kosztów zużycia materiałów, jest poprawna, ponieważ Excel jest zaawansowanym narzędziem arkusza kalkulacyjnego, które pozwala na analizę danych, tworzenie obliczeń oraz wizualizację wyników. Dzięki funkcjom matematycznym i statystycznym, użytkownicy mogą łatwo obliczać koszty, w tym analizować zużycie materiałów w ramach różnych projektów. Przykładem zastosowania może być firma budowlana, która korzysta z Excela do śledzenia kosztów materiałów budowlanych, co umożliwia precyzyjne planowanie budżetów i optymalizację zakupów. Excel wspiera także tworzenie wykresów i tabel przestawnych, co ułatwia prezentację danych w zrozumiały sposób. Dobre praktyki w branży zalecają korzystanie z Excela do zarządzania finansami, gdyż umożliwia on efektywne wprowadzanie danych, analizy oraz tworzenie raportów, co zdecydowanie zwiększa produktywność i przejrzystość procesów finansowych.

Pytanie 19

W terapii zajęciowej zaplanowanej dla osoby z chorobą afektywną dwubiegunową, dobór aktywności zależy głównie od

A. etapu choroby oraz zainteresowań uczestnika

B. poziomu sprawności fizycznej uczestnika

C. poziomu zdolności intelektualnych uczestnika

D. wsparcia społecznego, jakie ma uczestnik

Wybór odpowiednich zajęć w terapii zajęciowej dla osób z chorobą afektywną dwubiegunową powinien być ściśle związany z fazą choroby oraz zainteresowaniami uczestnika. W fazie manii, osoba może wykazywać wysoki poziom energii i kreatywności, co może wpływać na dobór aktywności bardziej stymulujących, takich jak sztuka czy zajęcia ruchowe. Z kolei w fazie depresyjnej, kluczowe może być wprowadzenie zadań, które wspierają motywację i stopniowo zwiększają aktywność, jak czytanie czy proste zadania manualne. Zainteresowania uczestnika są równie istotne, ponieważ angażujące zajęcia mogą zwiększyć poczucie satysfakcji, co pozytywnie wpływa na samopoczucie i może prowadzić do lepszych wyników terapeutycznych. Warto również pamiętać o zastosowaniu podejścia opartego na zasobach, które skupia się na mocnych stronach uczestnika oraz ich doświadczeniach życiowych. Przykładowo, jeśli uczestnik interesuje się muzyką, włączenie terapii muzycznej w plan zajęć może przynieść wymierne korzyści. Ustalenie indywidualnego planu terapeutycznego, który uwzględnia te aspekty, jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej i psychologii klinicznej.

Pytanie 20

Typowy objaw rury ołowianej w przebiegu choroby Parkinsona u mieszkańca domu pomocy społecznej polega na

A. trudności w pisaniu, które często objawiają się zmianą charakteru pisma

B. znacznym ograniczeniu mimiki twarzy oraz bardzo rzadkim mruganiu powiekami

C. sztywności mięśniowej, cechującej się nagłymi skokami, wynikającymi z cyklicznego spadku oporu podczas biernego wykonywania ruchu

D. sztywności mięśniowej, która utrzymuje się przez cały zakres ruchu, w czasie wykonywania biernych ruchów

Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ sztywność mięśniowa w chorobie Parkinsona charakteryzuje się utrzymywaniem oporu przez cały zakres ruchomości, co jest kluczowym objawem tego schorzenia. Sztywność ta jest wynikiem zaburzeń w układzie dopaminergicznym, co prowadzi do zwiększonego napięcia mięśniowego. W praktyce, podczas wykonywania biernych ruchów, pacjent odczuwa stały opór, niezależnie od stopnia wykonania ruchu, co odzwierciedla charakterystyczny dla Parkinsona wzorzec 'rury ołowianej'. Przykładem może być sytuacja, gdy terapeuta próbuje wykonać ruch kończyną pacjenta – opór będzie równomiernie odczuwalny na całym zakresie ruchomości. Rozpoznawanie tego objawu jest istotne w procesie diagnostycznym, ponieważ odpowiednia ocena sztywności mięśniowej jest kluczowa do wdrożenia skutecznej rehabilitacji i leczenia farmakologicznego. W terapii wykorzystuje się różne metody, takie jak fizjoterapia i leki, które mogą pomóc w redukcji sztywności i poprawie jakości życia pacjenta, co wpisuje się w zalecenia standardów opieki nad pacjentami z chorobą Parkinsona.

Pytanie 21

Ergoterapia to forma terapii

A. poprzez śmiech

B. za pomocą zabawy

C. poprzez pracę

D. przez ruch

Ergoterapia to terapia, która koncentruje się na wykorzystaniu pracy w celu poprawy funkcjonowania osób w ich codziennym życiu. Głównym celem ergoterapii jest umożliwienie pacjentom angażowania się w czynności, które mają dla nich znaczenie, co sprzyja ich zdrowiu fizycznemu i psychicznemu. Przykłady zastosowania ergoterapii obejmują pomoc osobom po udarach mózgu w odzyskaniu zdolności do wykonywania codziennych zadań, takich jak ubieranie się czy gotowanie, poprzez odpowiednio dobrane ćwiczenia i zadania. Ergoterapeuci stosują różnorodne metody, w tym techniki rehabilitacyjne oraz adaptacyjne, aby dostosować otoczenie pacjenta do jego potrzeb, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zakresie zdrowia i jakości życia. Pracując z pacjentami, ergoterapeuci biorą pod uwagę aspekty psychologiczne, społeczne i fizyczne, które wpływają na ich codzienną aktywność, co czyni tę terapię holistycznym podejściem do rehabilitacji.

Pytanie 22

Podczas terapii zajęciowej, osoba z trudnościami motorycznymi powinna korzystać z narzędzi:

A. ergonomicznych

B. niewymiarowych

C. sztywnych

D. ciężkich

W terapii zajęciowej dla osób z trudnościami motorycznymi kluczowe jest stosowanie narzędzi ergonomicznych. Ergonomia to nauka o projektowaniu narzędzi i środowisk pracy, które maksymalizują wydajność, jednocześnie minimalizując ryzyko urazów. Dla osób z trudnościami motorycznymi oznacza to, że narzędzia ergonomiczne są zaprojektowane z myślą o łatwości użycia i minimalnym obciążeniu fizycznym. Moim zdaniem, takie narzędzia pomagają w poprawie funkcji motorycznych, ponieważ są dostosowane do naturalnych ruchów ciała. Na przykład, długopisy z uchwytem o odpowiednim kształcie mogą wspierać pisanie u osób z problemami chwytu. Również sztućce z odpowiednim kształtem mogą ułatwić jedzenie osobom z ograniczoną zdolnością chwytu. Ergonomia nie tylko wspiera funkcjonalność, ale także redukuje zmęczenie i dyskomfort. To bezpośrednio przekłada się na efektywność terapii zajęciowej, ponieważ pacjenci mogą skupić się na zadaniu, zamiast zmagać się z niewygodnymi narzędziami. W praktyce, dobór odpowiednich narzędzi to nie tylko kwestia komfortu, ale i skuteczności rehabilitacji.

Pytanie 23

Jakie kroki podjął terapeuta, aby uzyskać dane od respondenta na podstawie przygotowanego kwestionariusza?

A. Wykonał eksperyment

B. Przeprowadził obserwację

C. Zrealizował wywiad

D. Dokonał analizy dokumentacji medycznej

Przeprowadzenie wywiadu jest kluczowym krokiem w procesie terapeutycznym, ponieważ pozwala terapeucie uzyskać szczegółowe i zindywidualizowane informacje o pacjencie. Wywiad to strukturalna rozmowa, która pozwala terapeutom na analizę historycznych i aktualnych problemów pacjenta, ich emocji oraz zachowań. Terapeuci mogą stosować różne techniki wywiadu, takie jak pytania otwarte, aby zachęcić respondenta do dzielenia się swoimi doświadczeniami, co z kolei pozwala na lepsze zrozumienie sytuacji jednostki. Przykładem zastosowania wywiadu w praktyce może być wstępna ocena pacjenta w terapii poznawczo-behawioralnej, gdzie terapeuta może pytać o myśli i uczucia związane z konkretnymi sytuacjami, co pozwala na identyfikację wzorców myślowych oraz na późniejsze wprowadzenie skutecznych interwencji. Wywiad jest zgodny z najlepszymi praktykami w psychoterapii, które podkreślają znaczenie nawiązywania relacji terapeutycznej oraz uzyskiwania informacji w sposób empatyczny i wspierający.

Pytanie 24

Osoba z urazem kręgosłupa w wyniku wypadku drogowego pragnie nauczyć się efektywnie poruszać przy użyciu wózka inwalidzkiego. W związku z tym, na początku, terapeuta zajęciowy powinien nawiązać kontakt z

A. pedagogiem specjalnym

B. pracownikiem socjalnym

C. fizjoterapeutą

D. protetykiem

Fizjoterapeuta odgrywa kluczową rolę w procesie rehabilitacji osób z urazami kręgosłupa, ponieważ przeprowadza ocenę funkcjonalną i projektuje indywidualny program terapeutyczny, uwzględniając potrzeby pacjenta. W przypadku podopiecznego, który chce nauczyć się poruszać się za pomocą wózka inwalidzkiego, fizjoterapeuta dostosuje ćwiczenia i techniki, które pomogą wzmocnić mięśnie, poprawić koordynację oraz zwiększyć mobilność. Przykładowo, fizjoterapeuta może nauczyć pacjenta, jak prawidłowo wsiadać i wysiadać z wózka, jak manewrować w różnych warunkach oraz jak unikać urazów. W pracy z pacjentami z urazami kręgosłupa ważne jest również kształtowanie odpowiednich nawyków posturalnych i technik transportowych. Współpraca z fizjoterapeutą jest zgodna z wytycznymi zawartymi w standardach rehabilitacji, które podkreślają znaczenie wielodyscyplinarnego podejścia w usprawnianiu pacjentów. Dodatkowo, fizjoterapeuta może współpracować z innymi specjalistami, takimi jak protetycy, aby zapewnić najlepiej dopasowany sprzęt rehabilitacyjny.

Pytanie 25

Terapeuta zajęciowy, udzielając informacji zwrotnej swojemu podopiecznemu na temat jego negatywnego zachowania wobec innych, powinien

A. stosować komunikaty zaczynające się od 'ty zawsze'.

B. ocenić konkretne działanie, a nie podopiecznego.

C. formułować swoje wypowiedzi w bardzo ogólny sposób.

D. ocenić osobę podopiecznego, a nie jego postawę.

Ocena konkretnego zachowania, a nie podopiecznego, jest kluczowym elementem konstruktywnej informacji zwrotnej w terapii zajęciowej. Taka strategia minimalizuje ryzyko wywołania defensywnej reakcji u podopiecznego i zamiast tego skupia się na poprawie zachowań, które mogą być niepożądane. Przykładem może być sytuacja, w której terapeuta zauważa, że podopieczny jest często nieuprzejmy w stosunku do rówieśników. Zamiast mówić: 'Jesteś niegrzeczny', co może wywołać opór, lepiej jest powiedzieć: 'Zauważyłem, że wczoraj rozmawiając z innymi, używałeś tonu, który mógł być odebrany jako nieuprzejmy'. Tego typu podejście nie tylko utrzymuje pozytywną relację między terapeutą a podopiecznym, ale także koncentruje się na możliwościach rozwoju i wprowadzenia zmian. W praktyce stosowanie takiej strategii jest zgodne z zasadami empatii i zrozumienia, które są fundamentem skutecznej terapii zajęciowej, promując rozwój umiejętności interpersonalnych i samoświadomości podopiecznych.

Pytanie 26

Jakie działanie terapeuta zajęciowy powinien podjąć, jeśli podopieczny z zaburzeniami lękowymi wyraża obawy dotyczące uczestnictwa w grupowych zajęciach?

A. Zaproponować indywidualne spotkania terapeutyczne

B. Zrezygnować z zajęć grupowych

C. Zachęcić do natychmiastowego dołączenia do grupy

D. Zignorować obawy i kontynuować plan

Zaproponowanie indywidualnych spotkań terapeutycznych dla podopiecznego z zaburzeniami lękowymi jest działaniem zgodnym z dobrą praktyką w terapii zajęciowej. Indywidualne podejście pozwala terapeucie na lepsze zrozumienie specyficznych obaw pacjenta i dostosowanie terapii do jego potrzeb. Dzięki temu pacjent ma możliwość budowania zaufania do terapeuty w bezpiecznym, kontrolowanym środowisku, co może być kluczowe dla osób z zaburzeniami lękowymi. Indywidualne sesje mogą również pomóc w opracowaniu strategii radzenia sobie z lękiem, które pacjent będzie mógł zastosować później w sytuacjach grupowych. Tego typu podejście jest zgodne z zasadami terapii zajęciowej, które podkreślają znaczenie zindywidualizowanego planowania i wspierania pacjenta w jego unikalnym procesie zdrowienia. Stawianie pacjenta w centrum procesu terapeutycznego zwiększa jego zaangażowanie i poczucie kontroli, co jest kluczowe dla skutecznej terapii.

Pytanie 27

Planując treningi dotyczące codziennych czynności dla osoby z reumatoidalnym zapaleniem stawów, terapeuta powinien mieć na uwadze, że jego rolą jest przede wszystkim nauczenie pacjenta

A. utrzymywania prawidłowej wagi ciała

B. modyfikacji chwytów

C. nowych umiejętności zawodowych

D. alternatywnych form komunikacji

Modyfikacja chwytów to kluczowy element rehabilitacji osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ponieważ choroba ta prowadzi do bólu, sztywności oraz ograniczenia ruchomości stawów, co negatywnie wpływa na codzienne życie pacjentów. Terapeuta powinien nauczyć pacjenta technik dostosowania chwytów, aby zminimalizować dyskomfort oraz ryzyko uszkodzenia stawów. Przykładem może być nauka chwytania przedmiotów dużymi stawami (np. łokciem) lub stosowanie narzędzi ergonomicznych, co pozwala zredukować obciążenie rąk. Zastosowanie technik takich jak adaptacja chwytów w codziennych czynnościach, jak pisanie czy gotowanie, może znacząco poprawić jakość życia pacjenta. Zgodnie z aktualnymi standardami w terapii zajęciowej, ważne jest, aby podejścia były oparte na indywidualnych potrzebach pacjenta, co podkreśla znaczenie modyfikacji chwytów w kontekście reumatoidalnego zapalenia stawów.

Pytanie 28

Aby zainspirować podopiecznego do uczestnictwa w zajęciach, terapeuta powinien zastosować pozytywne wzmocnienia, kierując się zasadą, że

A. wzmocnienie powinno być opóźnione w czasie jako długoterminowy cel

B. należy nagradzać jedynie wymierne rezultaty działań, a nie intencje i wysiłki

C. działania powinny być wzmacniane niezwłocznie po ich zrealizowaniu

D. wzmocnienie powinno przede wszystkim polegać na dobrach materialnych i konsumcyjnych

Zastosowanie metody wzmocnień pozytywnych, polegającej na wzmacnianiu zachowań bezpośrednio po ich wystąpieniu, jest fundamentalnym elementem skutecznej terapii i uczenia się. Badania psychologiczne potwierdzają, że natychmiastowe wzmocnienie zwiększa prawdopodobieństwo, że dane zachowanie zostanie powtórzone w przyszłości. Przykładem może być sytuacja, w której terapeutka, widząc, że jej podopieczny aktywnie uczestniczy w zajęciach, natychmiast chwali go, co skutkuje zwiększeniem jego motywacji do dalszego angażowania się. W praktyce terapeutów oznacza to konieczność uważnego obserwowania i reagowania na pozytywne zachowania, co jest zgodne z zasadami teorii uczenia się Behawioralnego. Takie podejście jest szeroko rekomendowane w literaturze psychologicznej oraz w standardach terapii, gdzie podkreśla się znaczenie natychmiastowego wzmocnienia jako kluczowego czynnika w procesie uczenia się.

Pytanie 29

Terapeuta, prowadząc zajęcia terapeutyczne z 20-letnią Agnieszką, która ma umiarkowaną niepełnosprawność intelektualną, powinien zaproponować jej wspólne

A. spacery

B. przygotowanie posiłku

C. wyjście do kina

D. rozwiązywanie krzyżówek

Wybór przygotowania posiłku jako aktywności terapeutycznej dla Agnieszki jest niezwykle trafny. Tego rodzaju zajęcia pozwalają na rozwijanie umiejętności praktycznych, które są kluczowe dla samodzielnego życia. Przygotowanie posiłku angażuje wiele zmysłów i wymaga wykorzystania różnych umiejętności, takich jak planowanie, organizacja, a także umiejętności motoryczne. Praca w kuchni daje możliwość nauki prostych przepisów, co nie tylko rozwija zdolności kulinarne, ale także przyczynia się do zwiększenia pewności siebie w codziennych czynnościach. Zgodnie z założeniami terapii zajęciowej, aktywności takie jak gotowanie powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta, co wspiera ich rozwój na wielu płaszczyznach. Przykładowo, terapeuta może wprowadzić elementy edukacji żywieniowej, ucząc Agnieszkę o wartościach odżywczych różnych składników, co dodatkowo wzmacnia jej umiejętności w zakresie zdrowego stylu życia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną, które kładą nacisk na kształtowanie umiejętności przydatnych w codziennym życiu."

Pytanie 30

Specjalista, który w trakcie rozmowy uporządkował wypowiedzi swojego podopiecznego słowami: Wyjaśnij, czy chcesz uczestniczyć w treningu, mimo że uważasz, iż nie masz na niego czasu, zastosował technikę aktywnego słuchania, znaną jako

A. filtrowanie

B. kwestionowanie

C. klaryfikacja

D. odzwierciedlenie

Klaryfikacja to technika aktywnego słuchania, która polega na dopytywaniu lub powtarzaniu wypowiedzi podopiecznego w celu uzyskania większej jasności i zrozumienia jego myśli i emocji. W przypadku zdania: „Wyjaśnij czy chcesz brać udział w treningu, choć twierdzisz, że nie masz na niego czasu”, terapeuta zachowuje się jako aktywny uczestnik rozmowy, pomagając podopiecznemu lepiej zdefiniować jego myśli oraz dążenia. Klaryfikacja jest niezwykle istotna w terapii, ponieważ pozwala na identyfikację niejasności oraz na zobaczenie sprzeczności w myśleniu klienta. Dzięki temu, terapeuta może efektywnie pomóc w rozwiązywaniu problemów oraz w podejmowaniu decyzji. Przykładowo, osoba, która twierdzi, że nie ma czasu na trening, może nie być świadoma, że jej priorytety mogą być zmienione, co może prowadzić do lepszego zarządzania czasem. Klaryfikacja jest zgodna z najlepszymi praktykami w dziedzinie terapii i coachingu, które podkreślają znaczenie zrozumienia klienta i jego wewnętrznych konfliktów.

Pytanie 31

Która z poniższych metod jest typowo stosowana w terapii zajęciowej do poprawy zdolności manualnych?

A. Aerobik

B. Origami

C. Medytacja

D. Karaoke

Origami jest jedną z technik często stosowanych w terapii zajęciowej, szczególnie w celu poprawy zdolności manualnych i precyzji ruchów dłoni. Dzięki tej metodzie pacjenci mogą rozwijać swoje umiejętności motoryczne, koncentrację oraz wyobraźnię przestrzenną. Jest to forma sztuki, która wymaga precyzji, cierpliwości i skupienia, co czyni ją skutecznym narzędziem terapeutycznym. W terapii zajęciowej, origami pomaga w rehabilitacji pacjentów po urazach lub udarach, wspomagając odbudowę zdolności motorycznych poprzez skoordynowane ruchy palców. Co więcej, origami nie tylko rozwija umiejętności manualne, ale również wpływa pozytywnie na psychikę pacjenta – redukuje stres i poprawia samopoczucie. Wiele badań potwierdza korzyści płynące z tej metody, polecając ją jako jedną z technik wspierających procesy terapeutyczne w różnych grupach wiekowych. Warto zatem rozważyć origami jako wartościowy element w programach terapeutycznych, szczególnie dla osób wymagających pracy nad zdolnościami manualnymi oraz koordynacją ruchową.

Pytanie 32

Terapeuta zajęciowy, rozmawiając z 12-letnią Anią, która ma niepełnosprawność intelektualną oraz nadpobudliwość emocjonalną, w celu lepszego zrozumienia przez nią prezentowanych informacji, powinien zastosować

A. wyłącznie komunikaty niewerbalne

B. proksemikę

C. gesty oraz mimikę, które towarzyszą słowom

D. wyłącznie komunikaty werbalne

Zastosowanie wyłącznie jednego z rodzajów komunikacji, takiego jak proksemika, komunikaty werbalne czy komunikaty niewerbalne, w kontekście pracy z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną, nie jest wystarczające. Proksemika, czyli badanie przestrzeni interpersonalnej, jest ważna w komunikacji, ale sama w sobie nie dostarcza dziecku klarownych wskazówek do zrozumienia przekazu. W przypadku dzieci z trudnościami w komunikacji, takich jak Ania, who może nie interpretować odległości i przestrzeni w kontekście emocjonalnym, skupienie wyłącznie na proksemice może prowadzić do nieporozumień. Z kolei użycie jedynie komunikatów werbalnych jest niewystarczające, gdyż dzieci z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć problemy z przetwarzaniem i rozumieniem skomplikowanych słów i zdań. Podobnie ograniczenie się do komunikatów niewerbalnych, choć może być pomocne, nie zapewnia pełnego zrozumienia przekazu, ponieważ brak kontekstu werbalnego może prowadzić do niejasności. Kluczowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że jedno podejście wystarczy, by skutecznie komunikować się z dzieckiem wymagającym, na co wskazują liczne badania oraz standardy praktyki terapeutycznej, które zalecają integrację różnych form komunikacji. Dlatego najbardziej efektywnym podejściem jest połączenie werbalnych i niewerbalnych metod, co tworzy bardziej zrozumiałe i angażujące środowisko komunikacyjne dla dziecka.

Pytanie 33

Najważniejszym objawem choroby Alzheimera jest

A. alalia

B. amnezja

C. afonia

D. ataksja

Choroba Alzheimera jest neurodegeneracyjnym schorzeniem, które najczęściej prowadzi do postępującej utraty pamięci. Amnezja, czyli zaburzenie pamięci, jest jednym z dominujących objawów tej choroby. W początkowych stadiach pacjenci mogą doświadczać problemów z zapamiętywaniem niedawno uzyskanych informacji, co w miarę postępu choroby prowadzi do znacznego ograniczenia zdolności do przypominania sobie kluczowych zdarzeń z życia osobistego. Zauważalne są również trudności w uczeniu się nowych rzeczy oraz dezorientacja w codziennych sytuacjach. W praktyce potwierdzono, że wczesna diagnoza i wprowadzenie odpowiednich strategii terapeutycznych mogą wpłynąć na poprawę jakości życia pacjentów. Przykładem może być terapia poznawcza, która wspiera pacjentów w radzeniu sobie z ubytkami pamięci. Standardy opieki nad osobami z demencją podkreślają znaczenie wsparcia psychologicznego oraz angażowania pacjentów w aktywności stymulujące pamięć, co może opóźnić progresję objawów.

Pytanie 34

Osoba biorąca udział w warsztatach dotyczących zarządzania finansami i planowania zakupów uczestniczy w zajęciach

A. poznawczym

B. przedsiębiorczości

C. oszczędzania

D. ekonomicznym

Odpowiedź "ekonomicznym" jest poprawna, ponieważ uczestnik warsztatu, który uczy się gospodarowania pieniędzmi i planowania zakupów, zdobywa wiedzę z zakresu ekonomii, która obejmuje zasady zarządzania zasobami finansowymi. Gospodarowanie pieniędzmi to kluczowy element zarządzania osobistymi finansami, obejmujący umiejętność efektywnego planowania wydatków, oszczędzania oraz inwestowania. Współczesne podejście do ekonomii zakłada nie tylko teoretyczne zrozumienie zasad rynkowych, ale także umiejętności praktyczne, takie jak tworzenie budżetu domowego, analiza ofert i podejmowanie świadomych decyzji zakupowych. Na przykład, uczestnicy mogą nauczyć się, jak obliczyć całkowity koszt zakupu, uwzględniając nie tylko cenę, ale również dodatkowe opłaty, co pozwoli im unikać nieprzewidzianych wydatków. W kontekście standardów branżowych, kursy z zakresu ekonomii i finansów osobistych powinny być zgodne z najlepszymi praktykami, takimi jak te opracowane przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Edukacji Ekonomicznej (IAEE), które podkreślają znaczenie praktycznych umiejętności w edukacji finansowej.

Pytanie 35

W kontekście etapów procesu terapeutycznego, określenie celów terapeutycznych wynika bezpośrednio

A. z ustalonego planu działań

B. z dobranych metod i technik terapii zajęciowej

C. ze sformułowanej diagnozy funkcjonalnej

D. z opracowanych programów zajęć

Sprecyzowanie celów terapeutycznych jest kluczowym etapem procesu terapeutycznego, który w dużej mierze opiera się na postawionej diagnozie funkcjonalnej. Diagnoza ta analizuje aktualny stan pacjenta, jego potrzeby oraz trudności, co pozwala na zidentyfikowanie obszarów wymagających wsparcia. Na przykład, jeśli diagnostyka ujawnia problemy z motoryką dużą, cele terapeutyczne mogą obejmować rozwijanie zdolności do chwytania i manipulacji przedmiotami. W praktyce, terapeuci często korzystają z narzędzi oceny funkcjonalnej, które pomagają precyzyjnie określić, jakie umiejętności wymagają poprawy. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), ustalanie celów powinno być oparte na indywidualnych potrzebach pacjenta, co zwiększa efektywność terapii i wspiera osiąganie satysfakcji z postępów. Ostatecznie, dobrze sprecyzowane cele terapeutyczne są fundamentem dalszych działań, które powinny być konsekwentnie dostosowywane do ewoluujących potrzeb pacjenta.

Pytanie 36

Informacje uzyskane od respondenta, takie jak: imię, nazwisko, wiek czy miejsce urodzenia, klasyfikuje się jako dane

A. podmiotowe

B. indywidualne

C. przedmiotowe

D. osobowe

Odpowiedź 'osobowych' jest poprawna, ponieważ dane takie jak imię, nazwisko, wiek czy miejsce urodzenia zaliczają się do danych osobowych, które są definiowane jako informacje pozwalające na identyfikację osoby fizycznej. Zgodnie z RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), dane osobowe są wszelkimi informacjami, które mogą zidentyfikować osobę, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, w kontekście innych informacji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w obszarze zarządzania danymi oraz w ochronie prywatności. Na przykład, w branży IT, przy zbieraniu danych od użytkowników, ważne jest przestrzeganie zasad dotyczących przetwarzania danych osobowych, co obejmuje uzyskanie zgody na ich zbieranie i przetwarzanie. Warto również zwrócić uwagę na konieczność zabezpieczania tych danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych, aby uniknąć naruszeń, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i reputacyjnych dla organizacji. Każdy pracownik zajmujący się danymi osobowymi powinien być świadomy tych regulacji i stosować je w codziennej pracy.

Pytanie 37

Jakie dokumenty prowadzone przez terapeutę zajęciowego ukazują przebieg zajęć terapeutycznych?

A. Harmonogram pracy.

B. Projekt działań.

C. Scenariusz.

D. Plan pracy.

Scenariusz zajęć terapeutycznych to dokument, który szczegółowo opisuje przebieg konkretnych aktywności terapeutycznych. W kontekście terapii zajęciowej, scenariusz jest kluczowym narzędziem, które pozwala na zaplanowanie i zorganizowanie procesu terapeutycznego w sposób systematyczny i zrozumiały zarówno dla terapeuty, jak i dla uczestników. Zawiera on cele zajęć, metody pracy, potrzebne materiały oraz szczegółowy opis poszczególnych etapów sesji. Przygotowanie scenariusza zgodnie z dobrymi praktykami pozwala na elastyczne dostosowanie działań do indywidualnych potrzeb uczestników. Na przykład, w terapii zajęciowej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, scenariusz może zawierać różne aktywności sensoryczne, które mają na celu rozwijanie umiejętności społecznych. Dzięki takiemu podejściu można nie tylko skutecznie realizować cele terapeutyczne, ale także monitorować postępy uczestników oraz wprowadzać ewentualne zmiany w planie działania. Warto podkreślić, że stosowanie scenariuszy zajęć jest zgodne z rekomendacjami instytucji zajmujących się rehabilitacją, które podkreślają znaczenie planowania w procesie terapeutycznym.

Pytanie 38

Pan Jan w trakcie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc często doświadcza kaszlu, odczuwa duszność w obszarze klatki piersiowej, a także męczy się podczas wykonywania codziennych czynności samoobsługowych oraz wizyt w pobliskim sklepie. Opis ten wskazuje na brak zaspokojenia potrzeb

A. estetycznych

B. fizjologicznych

C. afiliacji

D. bezpieczeństwa

Odpowiedź dotycząca deprywacji potrzeb fizjologicznych jest prawidłowa, ponieważ kaszel, duszność oraz męczenie się przy codziennych czynnościach wskazują na fundamentalne problemy zdrowotne. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) wpływa na zdolność organizmu do prawidłowego funkcjonowania, co bezpośrednio osłabia podstawowe potrzeby fizjologiczne, takie jak oddychanie i wydolność organizmu. Osoby z POChP często doświadczają ograniczeń w aktywności fizycznej, co prowadzi do obniżenia jakości życia. W praktyce, istotne jest, aby takie objawy były monitorowane przez specjalistów, a pacjenci mieli dostęp do rehabilitacji oddechowej, której celem jest poprawa wydolności i jakości życia. Dodatkowo, przestrzeganie zasad dotyczących zdrowego stylu życia, takich jak unikanie palenia oraz regularne ćwiczenia fizyczne dostosowane do możliwości pacjenta, mogą znacząco wpłynąć na poprawę stanu zdrowia i zaspokojenie potrzeb fizjologicznych. Zrozumienie tego zagadnienia jest kluczowe dla skutecznego zarządzania chorobą oraz zwiększenia komfortu życia chorych.

Pytanie 39

Terapeuta, który poinformował swoich podopiecznych o tym, że biorą udział w badaniu, lecz nie ujawnił jego celu, przeprowadził obserwację

A. otwartą

B. indywidualną

C. pośrednią

D. jawną

Obserwacja jawna to podejście, w którym uczestnicy są informowani o tym, że biorą udział w badaniu, ale nie są szczegółowo poinformowani o jego celu. W tym przypadku terapeuta poinformował swoich podopiecznych, że są w badaniu, co oznacza, że proces obserwacji jest transparentny. Praktyczne zastosowanie obserwacji jawnej występuje w sytuacjach, gdzie etyka wymaga informowania uczestników o ich udziale, ale szczegóły dotyczące celów badania mogą być pominięte, aby nie wpływać na naturalność ich zachowań. Takie podejście jest zgodne z zasadami etyki badań, które podkreślają znaczenie uzyskania zgody uczestników, a jednocześnie pozwala na zbieranie danych w sposób, który nie zaburza ich autentyczności. W badaniach psychologicznych, na przykład w terapii grupowej, terapeuci mogą korzystać z obserwacji jawnej, aby ocenić dynamikę grupy bez wprowadzania obaw związanych z celem badania, co może zniekształcać zachowania uczestników.

Pytanie 40

Które materiały są potrzebne w technice makramy?

A. Sznurki, nici, mulina, koraliki

B. Arkusze szarego papieru, flamastry, kolorowa kreda

C. Klej, drut, bejca

D. Puszki szmerowe, dzwonki melodyczne

W technice makramy kluczowymi elementami są sznurki, nici, mulina oraz koraliki, które służą do tworzenia różnorodnych wzorów i projektów. Sznurki, najczęściej bawełniane lub syntetyczne, stanowią podstawowy materiał, z którego powstają różnorodne sploty i węzły. Nici i mulina mogą być używane do bardziej skomplikowanych detali i wykończeń, dodając estetyczne akcenty do projektów. Koraliki z kolei są wykorzystywane do ozdabiania, co pozwala na stworzenie unikalnych i efektownych prac. Makrama, jako technika rękodzielnicza, ma długą historię i jest stosowana do tworzenia ozdób do wnętrz, biżuterii oraz akcesoriów. Zastosowanie właściwych materiałów jest kluczowe dla trwałości i estetyki końcowego produktu. Warto również przestrzegać dobrych praktyk, takich jak dobór odpowiedniej grubości sznurków do planowanego projektu oraz testowanie różnych węzłów w celu osiągnięcia zamierzonego efektu wizualnego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej