Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Higienistka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 23:42
Data zakończenia: 19 maja 2025 23:56

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakim sposobem powinno się trzymać strzykawkę unitu przy pracy w zespole czteroosobowym?

A. Pisarza.

B. Trójpalcowym.

C. Dłoniowym.

D. Dwupalcowym.

Chwyt dłoniowy jest najbardziej odpowiedni do trzymania strzykawki unitu w pracy na cztery ręce, ponieważ zapewnia stabilność i precyzję, które są kluczowe podczas wykonywania procedur medycznych. Umożliwia on łatwe manewrowanie strzykawką, co jest szczególnie ważne w sytuacjach wymagających współpracy z drugim personelem. Wykorzystanie chwytu dłoniowego pozwala na optymalne rozłożenie siły, co zmniejsza ryzyko przypadkowego wycieków lub uszkodzenia sprzętu. W praktyce, podczas podawania leków lub wykonywania iniekcji, personel medyczny korzysta z chwytu dłoniowego, aby zachować kontrolę nad ruchem strzykawki i skutecznie reagować na zmiany w sytuacji klinicznej. Dodatkowo, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa i efektywności w praktykach medycznych, chwyt dłoniowy jest uznawany za standardowy sposób trzymania strzykawki, co wspiera jednolite podejście w zespołach medycznych i minimalizuje ryzyko błędów. Podsumowując, zastosowanie chwytu dłoniowego w pracy na cztery ręce jest nie tylko praktyczne, ale także zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie medycyny.

Pytanie 2

Aby uniknąć wdychania ciała obcego przez pacjenta podczas zabiegów w zespole, należy zastosować

A. koferdam

B. optragate

C. ślinociąg

D. ssak

Koferdam to naprawdę ważne narzędzie w stomatologii. Jego głównym celem jest ochrona dróg oddechowych pacjenta, gdy robimy różne zabiegi dentystyczne. Dzięki niemu możemy lepiej oddzielić miejsce pracy, co nie tylko chroni drogi oddechowe, ale też zmniejsza ryzyko kontaktu z wydzielinami i innymi zanieczyszczeniami. Użycie koferdamu pozwala nam na dryżo pole operacyjne, co jest kluczowe, zwłaszcza przy leczeniu kanałowym albo zakładaniu wypełnień. Fajnie, że dzięki temu pacjenci czują się komfortowo, bo mniej się ruszają i nie przeszkadzają nam podczas pracy. W wielu krajach to standard, więc widać, jak bardzo jest to istotne w stomatologii.

Pytanie 3

Cementy glassjonomerowe stosowane w procesie cementowania zaliczają się do kategorii

A. II

B. III

C. I

D. IV

Typy cementów glassjonomerowych są określane na podstawie ich właściwości chemicznych oraz przeznaczenia. Wybór niewłaściwego typu cementu może prowadzić do niepożądanych skutków w leczeniu stomatologicznym. Cementy oznaczone jako typ II, na przykład, są bardziej odpowiednie do wypełnień, które wymagają większej odporności na działanie sił żucia, ale nie są przeznaczone do cementowania. Podobnie cementy typu III, które są stosowane w sytuacjach wymagających podwyższonej płynności i łatwości aplikacji, nie są idealne do trwałego cementowania. Z kolei cementy typu IV, które mają zastosowanie w materiałach do odbudowy tkanek, również nie odpowiadają właściwościom, jakimi charakteryzują się cementy przeznaczone do cementowania. Często błędne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między tymi typami cementów, co może prowadzić do nieprawidłowych wyborów materiałowych w praktyce stomatologicznej. Kluczowe jest, aby stomatolodzy byli dobrze zaznajomieni z właściwościami i zastosowaniami różnych cementów glassjonomerowych, aby podejmować świadome decyzje kliniczne, które zapewnią pacjentom najlepsze rezultaty. Zrozumienie klasyfikacji i specyfiki tych materiałów jest fundamentem skutecznego leczenia oraz dbałości o zdrowie zębów pacjentów.

Pytanie 4

Jak długo powinny być przechowywane w gabinecie dentystycznym zdjęcia rtg, które nie są częścią dokumentacji medycznej pacjenta?

A. 5 lat

B. 20 lat

C. 10 lat

D. 15 lat

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz standardami w dziedzinie ochrony zdrowia, zdjęcia rentgenowskie przechowywane w gabinetach stomatologicznych poza dokumentacją medyczną pacjenta powinny być archiwizowane przez okres 10 lat. Jest to czas wystarczający, aby zapewnić dostęp do danych diagnostycznych w przypadku ewentualnych sporów lub konieczności kontynuacji leczenia. Praktyka ta jest zgodna z przepisami określonymi w Ustawie o ochronie zdrowia oraz wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które zaleca prowadzenie szczegółowej dokumentacji medycznej. Przechowywanie zdjęć przez wymagany czas nie tylko zabezpiecza interesy pacjenta, ale również chroni lekarzy przed potencjalnymi roszczeniami. W przypadku pacjentów z przewlekłymi chorobami lub nawracającymi problemami stomatologicznymi, dostęp do archiwalnych zdjęć rentgenowskich może być kluczowy dla prawidłowej diagnozy oraz planowania leczenia. Tak więc, przestrzeganie tego terminu jest elementem dobrej praktyki klinicznej oraz zapewnia najwyższy standard opieki stomatologicznej.

Pytanie 5

Jakim oznaczeniem w systemie Viohla powinien być opisany ząb prawego górnego drugiego mlecznego siekacza w dokumentacji pacjenta?

A. 82

B. 52

C. 22

D. 12

Zapis 52 odnosi się do prawego górnego drugiego siekacza mlecznego w systemie Viohla, który jest powszechnie stosowany w stomatologii dziecięcej i w dokumentacji medycznej. W tym systemie zęby mleczne są oznaczane cyframi od 51 do 85, gdzie pierwsza cyfra oznacza rodzaj zęba, a druga jego pozycję w łuku zębowym. W przypadku drugiego siekacza mlecznego zęby w górnej części łuku są oznaczane cyframi od 1 do 5, co pozwala na precyzyjne i jednoznaczne identyfikowanie zębów u pacjentów pediatrycznych. Przykładowo, stosując ten system, stomatolog może łatwo odnaleźć i odnotować stan zdrowia zęba, jego leczenie oraz inne istotne informacje w karcie pacjenta. W praktyce, poprawne oznaczenie zębów zgodnie z systemem Viohla jest kluczowe dla zapewnienia spójności w dokumentacji oraz skutecznej komunikacji z innymi specjalistami w dziedzinie stomatologii.

Pytanie 6

Jaką metodę edukacji w zakresie zdrowia wybierze higienistka stomatologiczna, aby zorganizować w szkole kącik higieny jamy ustnej?

A. Tworzenie środowiska sprzyjającego wychowaniu

B. Stymulowanie zachowań prozdrowotnych

C. Wpływanie poprzez zwiększanie świadomości

D. Utrwalanie pozytywnych nawyków zdrowotnych

Poprawna odpowiedź to 'Organizowania środowiska wychowującego', ponieważ metoda ta zakłada stworzenie odpowiednich warunków, które sprzyjają uczeniu się i wdrażaniu zdrowych nawyków wśród dzieci. Kącik higieny stomatologicznej w szkole powinien być miejscem, gdzie uczniowie mają łatwy dostęp do informacji, materiałów edukacyjnych oraz możliwości praktycznego działania w zakresie dbania o zdrowie jamy ustnej. W praktyce oznacza to, że higienistka stomatologiczna powinna zadbać o wystarczającą ilość pomocy dydaktycznych, takich jak plakaty, broszury, próbki past do zębów, czy modele jamy ustnej, które umożliwiają dzieciom interakcję z materiałem. Ponadto, istotne jest, aby w tym środowisku odbywały się regularne zajęcia edukacyjne, w których uczniowie będą mogli zadawać pytania, dzielić się swoimi doświadczeniami oraz uczyć się poprzez zabawę. Stworzenie takiego środowiska wpływa nie tylko na rozwój świadomości zdrowotnej, ale także na kształtowanie pozytywnych postaw prozdrowotnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia.

Pytanie 7

W ocenie higieny jamy ustnej, w wskaźniku OHI, kryterium 3 oznacza

A. pokrycie nalotem przekraczające 2/3 powierzchni korony zęba

B. ząb wolny od nalotu oraz przebarwień

C. duże nagromadzenie miękkich osadów w kieszonkach dziąsłowych

D. przebarwienie obejmujące do 2/3 powierzchni zęba

Odpowiedź "pokrycie nalotem powyżej 2/3 korony zęba" jest zgodna ze wskaźnikiem OHI (Oral Hygiene Index), który jest stosowany w ocenie stanu higieny jamy ustnej. Kryterium 3 wskazuje na poważny problem z higieną, gdzie nalot na zębach jest znaczny, co może prowadzić do rozwoju chorób przyzębia oraz próchnicy. W praktyce, lekarze dentyści i higieniści stomatologiczni wykorzystują wskaźniki OHI do monitorowania efektywności programów profilaktycznych i edukacyjnych w zakresie higieny jamy ustnej. Dbałość o prawidłowe usuwanie płytki bakteryjnej, szczególnie w obszarze, gdzie nalot przekracza 2/3 powierzchni zęba, jest kluczowa. Regularne wizyty kontrolne oraz odpowiednie instrukcje dotyczące szczotkowania i nitkowania mogą pomóc pacjentom w utrzymaniu zdrowej jamy ustnej. Wiedza o skali OHI i umiejętność jej interpretacji pozwala na lepsze zrozumienie stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta oraz podejmowanie skutecznych działań profilaktycznych.

Pytanie 8

Aby zapewnić prawidłową higienę jamy ustnej, protezę całkowitą po wyjęciu z ust oraz umyciu powinno się przechowywać

A. owiniętą w wilgotną ligninę

B. na sucho, w dedykowanym pojemniku

C. w płynie dezynfekcyjnym

D. w wodzie

Przechowywanie protezy całkowitej na sucho w specjalnym pojemniku jest najlepszą praktyką w zakresie higieny jamy ustnej. Taki sposób przechowywania zapobiega rozwojowi bakterii i grzybów, które mogą prowadzić do infekcji jamy ustnej oraz nieprzyjemnych zapachów. Specjalne pojemniki, zazwyczaj wykonane z materiałów antybakteryjnych, są projektowane tak, aby chronić protezy przed uszkodzeniem, a ich struktura pozwala na odpowiednią cyrkulację powietrza. Ważne jest również, aby po umyciu protezy dokładnie ją osuszyć, aby zminimalizować ryzyko rozwoju mikroorganizmów. Regularne czyszczenie protezy oraz jej właściwe przechowywanie są kluczowe dla zachowania jej funkcji oraz estetyki, co w efekcie wpływa na jakość życia pacjenta. Dodatkowo, konsultacje z dentystą mogą pomóc w ustaleniu indywidualnych potrzeb związanych z pielęgnacją protez. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które zaleca szczególną uwagę na właściwe przechowywanie protez dentystycznych.

Pytanie 9

W stacji sanitarno-epidemiologicznej posiew należy przeprowadzić po użyciu wskaźnika do nadzorowania procesu sterylizacji?

A. biologicznego

B. biologiczno-chemicznego

C. fizycznego

D. chemicznego wewnętrznego

Wybór wskaźnika biologicznego do oceniania, jak dobrze działa proces sterylizacji, jest naprawdę na plus. To zgodne z tym, co zaleca się w branży, np. normą ISO 11138. Te wskaźniki zawierają żywe mikroorganizmy, które są odporne na różne czynniki sterylizujące, co czyni je bardzo użytecznymi. Po sterylizacji, można posiać te wskaźniki, żeby zobaczyć, czy mikroorganizmy przeżyły. Jeśli tak, to wiesz, że coś poszło nie tak. Przykłady to Bacillus stearothermophilus dla pary wodnej czy Bacillus subtilis dla tlenku etylenu. Dzięki nim, jednostki sanitarno-epidemiologiczne mogą w miarę pewnie ocenić, czy wszystko poszło zgodnie z planem, co jest bardzo ważne dla bezpieczeństwa pacjentów i ograniczania zakażeń szpitalnych. No i warto pamiętać, że wyniki takich posiewów są często konieczne do udokumentowania zgodności z normami, co ma istotne znaczenie, zwłaszcza podczas audytów i inspekcji.

Pytanie 10

Jak nazywa się proces, w którym patogeny oraz ich toksyny z miejsca zakażenia wnikają do krwi?

A. bakteriemia

B. leukopenia

C. stomatopatia

D. recesja

Bakteriemia to proces, w którym bakterie i ich toksyny dostają się do krwiobiegu, co może prowadzić do poważnych stanów chorobowych. To zjawisko jest istotne, ponieważ obecność patogenów w krwi może wywołać reakcje zapalne i wpływać na funkcjonowanie całego organizmu. Przykładowo, bakteriemia może wystąpić w przypadku zakażeń dróg moczowych, zapalenia płuc czy ran chirurgicznych. W praktyce klinicznej, w celu diagnozy bakteriemii, wykonuje się posiewy krwi, co jest standardem w diagnostyce zakażeń ogólnoustrojowych. Wczesne wykrycie bakteriemii jest kluczowe, ponieważ pozwala na szybką interwencję terapeutyczną, taką jak podawanie antybiotyków czy innych środków przeciwzakaźnych. Ponadto, monitorowanie stanu pacjenta oraz odpowiednie działania profilaktyczne są niezbędne, aby minimalizować ryzyko rozwoju poważnych powikłań, takich jak sepsa.

Pytanie 11

Pacjentowi z całkowitym tyłozgryzem powinno się zalecić ćwiczenie

A. ze szpatułką drewnianą

B. z procą bródkową

C. Rogersa

D. Skalouda

Ćwiczenie Rogersa jest szczególnie zalecane dla pacjentów z tyłozgryzem całkowitym, ponieważ koncentruje się na wyrównywaniu i stabilizacji zgryzu. To podejście opiera się na zasadach ortodoncji funkcjonalnej, które mają na celu poprawę pozycji żuchwy i zębów. W przypadku tyłozgryzu, gdzie dolna szczęka jest w pozycji cofniętej względem górnej, ćwiczenia Rogersa pomagają w korygowaniu relacji zębów i zwiększeniu przestrzeni dla prawidłowego ustawienia zgryzu. Przykładem jest wykorzystywanie ćwiczeń, które angażują mięśnie żuchwy i języka, co wspiera ich rozwój oraz ułatwia przywrócenie odpowiedniej funkcji. Tego rodzaju interwencje są zgodne z zaleceniami wielu towarzystw ortodontycznych, które podkreślają znaczenie terapii mięśniowej jako kluczowego elementu leczenia wad zgryzu. W praktyce, wdrożenie ćwiczeń Rogersa może przyczynić się do poprawy zarówno estetyki, jak i funkcji żucia pacjenta oraz zapobiegania dalszym problemom ortodontycznym.

Pytanie 12

Jakiej substancji należy użyć w trakcie amputacji przyżyciowej?

A. cement fosforanowy

B. kompomer

C. wodorotlenek wapnia

D. glasjonomer

Wodorotlenek wapnia jest materiałem, który jest często stosowany w stomatologii do leczenia i zabezpieczania miazgi zębowej, szczególnie w kontekście amputacji przyżyciowej. Jego właściwości alkaliczne sprzyjają szybkiemu gojeniu się tkanek oraz minimalizują ryzyko infekcji. Podczas amputacji przyżyciowej, która ma na celu usunięcie nieodwracalnie uszkodzonej miazgi, zastosowanie wodorotlenku wapnia pozwala na skuteczne obniżenie ryzyka wystąpienia powikłań, takich jak pulpitis czy periapicalis. W praktyce, wodorotlenek wapnia jest aplikowany bezpośrednio na niepokalaną miazgę, co wspiera proces mineralizacji i regeneracji tkanek. Dodatkowo, materiał ten wykazuje zdolność do stymulacji tworzenia zębiny wtórnej, co jest istotne w kontekście długoterminowego utrzymania zęba w jamie ustnej. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi American Association of Endodontists, wodorotlenek wapnia jest uznawany za złoty standard w leczeniu miazgi oraz przy wykonywaniu amputacji przyżyciowej.

Pytanie 13

Aby pozbyć się intensywnych przebarwień nikotynowych, należy zastosować

A. skalera ultradźwiękowego

B. kirety Gracey

C. piaskarkę

D. laser biostymulacyjny

Piaskarki, stosowane w stomatologii, są urządzeniami umożliwiającymi skuteczne usuwanie przebarwień, w tym silnych przebarwień nikotynowych, z powierzchni zębów. Działają na zasadzie strumieniowego wyrzutu drobnych cząsteczek, zazwyczaj tlenku glinu, które skutecznie usuwają osady i zanieczyszczenia. W praktyce, piaskowanie zębów jest często stosowane przed zabiegami wybielającymi, aby zwiększyć ich efektywność. Usunięcie powierzchniowych przebarwień za pomocą piaskarki nie tylko poprawia estetykę uśmiechu, ale także przygotowuje zęby do dalszych procedur, takich jak nakładanie lakieru fluorkowego czy wybielanie. Ważne jest, aby zabieg przeprowadzał wykwalifikowany stomatolog, który dobierze odpowiednią metodę piaskowania do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z aktualnymi standardami i najlepszymi praktykami w stomatologii. Ponadto, piaskowanie przyczynia się do lepszej higieny jamy ustnej, co jest kluczowe w zapobieganiu dalszym przebarwieniom.

Pytanie 14

Ocena żywotności zęba, przy wykorzystaniu wiązki podczerwonego światła emitowanej przez laser w kierunku badanych tkanek, jest testem

A. Owińskiego

B. elektrycznym

C. dopplerowskim

D. Smrekera

Badanie żywotności zęba poprzez zastosowanie technologii opartej na wiązce światła podczerwonego, emitowanej przez laser, jest uznawane za test dopplerowski. W tym przypadku technika ta wykorzystuje efekt Dopplera do analizy zmian w częstotliwości światła odbitego od tkanek zęba. Dzięki temu możliwe jest dokładne określenie stanu zdrowia zębów, co ma kluczowe znaczenie w diagnostyce stomatologicznej. Testy tego rodzaju są stosowane w praktyce klinicznej do wykrywania problemów, takich jak martwica miazgi czy inne schorzenia związane z zębami. Wartościowe jest również to, że takie podejście jest nieinwazyjne i nie powoduje dyskomfortu dla pacjenta, co czyni je preferowanym wyborem w nowoczesnej stomatologii. Coraz częściej w specjalistycznych gabinetach stomatologicznych wykorzystuje się tę metodę, aby poprawić dokładność diagnozy oraz zminimalizować czas potrzebny na leczenie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 15

Który wskaźnik wskazuje na liczbę zębów dotkniętych próchnicą w określonej populacji lub u pojedynczej osoby z uzębieniem stałym?

A. PUWp

B. PUWz

C. Plaque Index

D. Wskaźnik Leczenia

PUWz, czyli wskaźnik próchnicy zębów, jest kluczowym narzędziem w ocenie stanu zdrowia jamy ustnej w populacji z uzębieniem stałym. Obejmuje on liczbę zębów dotkniętych próchnicą, co pozwala na dokładne monitorowanie rozprzestrzenienia choroby próchnicowej. Wskazanie PUWz jest istotne zarówno w badaniach epidemiologicznych, jak i w praktyce klinicznej, ponieważ umożliwia identyfikację grup ryzyka oraz planowanie działań profilaktycznych i leczniczych. Na przykład w populacji dziecięcej lub dorosłych PUWz może być używany do oceny skuteczności programów zdrowotnych, takich jak fluorowanie wody czy edukacja prozdrowotna. Wartością dodaną tego wskaźnika jest jego zgodność z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, które promują systematyczne zbieranie danych o stanie zdrowia jamy ustnej, co jest niezbędne do wprowadzania skutecznych polityk zdrowotnych.

Pytanie 16

Przed ekstrakcją u pacjenta zmierzono ciśnienie krwi i uzyskano wynik zamieszczony w polach oznaczonych znakiem (+). Uzyskany wynik świadczy

wynik	mmgh	mmgh	wynik
	160	160
	140	140
+	120	120
	100	100
	80	80	+

A. o umiarkowanym nadciśnieniu.

B. o podwyższonym ciśnieniu.

C. o znacznym nadciśnieniu.

D. o optymalnym ciśnieniu.

Uzyskany wynik ciśnienia krwi wynoszący 120/80 mmHg jest uznawany za optymalne ciśnienie według wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Ciśnienie skurczowe w wysokości 120 mmHg oraz ciśnienie rozkurczowe 80 mmHg mieszczą się w normach dla zdrowych dorosłych, co oznacza, że nie ma ryzyka wystąpienia poważnych problemów zdrowotnych związanych z układem krążenia. Praktyczne znaczenie tego wyniku polega na tym, że pacjent nie wymaga interwencji farmakologicznej ani zmiany stylu życia w zakresie kontroli ciśnienia krwi. Regularne pomiary ciśnienia krwi pomagają w monitorowaniu stanu zdrowia oraz wczesnym wykrywaniu ewentualnych chorób sercowo-naczyniowych. Zachowanie optymalnego ciśnienia krwi jest kluczowe dla prewencji chorób takich jak nadciśnienie tętnicze, udary mózgu oraz zawały serca. Osoby z ciśnieniem w normie powinny kontynuować zdrowe nawyki, takie jak zrównoważona dieta, regularna aktywność fizyczna oraz unikanie stresu.

Pytanie 17

Klamrę koferdamu wykonaną z metalu należy po zabiegu

A. przetrzeć chusteczką nasączoną środkiem dezynfekującym

B. zanurzyć w skażonym spirytusie

C. zanurzyć w roztworze środka dezynfekcyjnego

D. umyć pod bieżącą wodą

Zanurzenie metalowej klamry koferdamu w roztworze preparatu dezynfekcyjnego jest kluczowym krokiem w procesie sterylizacji narzędzi stomatologicznych. Preparaty dezynfekcyjne są specjalnie opracowane, aby skutecznie eliminować bakterie, wirusy i grzyby, co jest niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz personelu medycznego. W praktyce, klamra powinna być zanurzona w roztworze zgodnie z zaleceniami producenta, co zazwyczaj wiąże się z określonym czasem ekspozycji, który jest niezbędny do uzyskania pełnej skuteczności działania środka dezynfekcyjnego. Warto również pamiętać o tym, że wybór odpowiedniego preparatu powinien być zgodny z normami i standardami branżowymi, jak np. normy EN 14885, które regulują skuteczność środków dezynfekcyjnych. Przykładowo, środki zawierające alkohol mogą być użyteczne, ale ich skuteczność w eliminacji niektórych patogenów nie jest zawsze wystarczająca, co podkreśla potrzebę stosowania dedykowanych roztworów dezynfekcyjnych. Dbanie o odpowiednią dezynfekcję narzędzi jest nie tylko kwestią higieny, ale także przestrzegania zasad bioasekuracji, co ma bezpośrednie przełożenie na zdrowie pacjentów.

Pytanie 18

Metodę, w której dentysta wykonuje zabieg bez pomocy, obsługując pacjenta w pozycji leżącej, nazywa się

A. centrica

B. centric

C. centro

D. centris

Odpowiedź 'centric' jest poprawna, ponieważ odnosi się do metody pracy dentysty, w której lekarz zajmuje się pacjentem leżącym bez asysty. Termin ten jest stosowany w kontekście różnych procedur stomatologicznych, gdzie kluczowe jest zapewnienie stabilizacji pacjenta oraz odpowiedniego dostępu do jamy ustnej. W praktyce, metoda 'centric' jest często wykorzystywana w przypadku skomplikowanych zabiegów, takich jak leczenie kanałowe, gdzie precyzja oraz komfort pacjenta są najważniejsze. W takim ułożeniu lekarz dentysta może efektywnie pracować, mając pełną kontrolę nad wykonywanymi zabiegami, co jest zgodne z aktualnymi standardami bezpieczeństwa i praktykami klinicznymi. Przykładowo, w przypadku pacjentów z ograniczoną mobilnością lub tych, którzy nie mogą usiąść na fotelu dentystycznym, metoda ta staje się niezbędna. Użycie tego terminu w praktyce stomatologicznej podkreśla znaczenie ergonomii oraz dostosowania technik pracy do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 19

Osobie z nadciśnieniem tętniczym nie powinno się podawać leku znieczulającego, który zawiera

A. bupiwakainę

B. xylokainę

C. lidokainę

D. adrenalinę

Adrenalina, jako substancja czynna, jest katecholaminą i ma silne działanie na układ sercowo-naczyniowy, w tym na podniesienie ciśnienia tętniczego. W przypadku pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podawanie leków znieczulających zawierających adrenalinę może prowadzić do niebezpiecznych wzrostów ciśnienia krwi oraz ryzyka wystąpienia poważnych powikłań, takich jak kryzys nadciśnieniowy czy incydenty sercowo-naczyniowe. W praktyce klinicznej, zwłaszcza w anestezjologii i chirurgii, zaleca się unikanie stosowania adrenaliny w znieczuleniu lokalnym u pacjentów z historią nadciśnienia tętniczego, co jest zgodne z wytycznymi towarzystw medycznych, takich jak American Heart Association. W przypadku potrzeby znieczulenia pacjentów z nadciśnieniem, należy rozważać alternatywne leki, które nie mają takich efektów hemodynamicznych, na przykład bupiwakainę, lidokainę czy xylocainę, które są stosowane bez dodatku adrenaliny.

Pytanie 20

Aby przygotować pastę kortyzonową do uszczelniania endodontycznego, jakie składniki należy połączyć?

A. kamfenol z gliceryną

B. endomethasone z eugenolem

C. jodoform z alkoholem

D. focalmin z tymolem

Endomethasone z eugenolem to kombinacja, która jest często stosowana w endodoncji jako uszczelniająca pasta kortyzonowa. Endomethasone jest preparatem na bazie kortyzonu, który działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo, a także ma właściwości uszczelniające. Eugenol natomiast, składnik olejku goździkowego, ma działanie bakteriobójcze oraz wspomaga proces gojenia. Wspólne zastosowanie tych substancji w endodontycznych procedurach zapewnia skuteczne uszczelnienie kanałów korzeniowych, co jest kluczowe dla zapobiegania reinfekcjom oraz dla osiągnięcia długotrwałych efektów terapeutycznych. Zgodnie z wytycznymi dotyczących leczenia endodontycznego, stosowanie pasty na bazie endomethasone i eugenolu jest zgodne z najlepszymi praktykami, co podkreśla ich efektywność w eliminacji bakterii oraz w minimalizacji stanów zapalnych. Takie podejście jest również praktykowane w wielu renomowanych klinikach endodontycznych.

Pytanie 21

Aby przygotować fleczer, proszek należy połączyć

A. z eugenolem

B. z kwasem polikarboksylowym

C. z wodą destylowaną

D. z solą fizjologiczną

Mieszanie proszku z kwasem polikarboksylowym, solą fizjologiczną lub eugenolem jest nieprawidłowe ze względu na specyfikę chemiczną i fizyczną tych substancji. Kwas polikarboksylowy jest używany w stomatologii jako materiał wiążący, ale jego stosowanie w połączeniu z proszkiem może prowadzić do reakcji chemicznych, które nie sprzyjają uzyskaniu pożądanej konsystencji fleczera. Zamiast tego, kwas ten jest zazwyczaj stosowany jako składnik cementów, gdzie jego działanie jest ukierunkowane na twardnienie i adhezję do tkanek zębowych. Soli fizjologicznej, składającej się głównie z chlorku sodu, nie powinno się stosować do przygotowywania fleczera, ponieważ może prowadzić do osmotycznych skutków ubocznych, które mogą zmieniać właściwości materiału, a także mogą sprzyjać jego krystalizacji, co jest niepożądane w kontekście aplikacji stomatologicznych. Eugenol z kolei, chociaż ma aplikacje w stomatologii jako środek przeciwbólowy i dezynfekujący, nie jest odpowiedni do mieszania z proszkiem w kontekście przygotowywania fleczera. Może on zmieniać właściwości chemiczne i fizyczne mieszanki, co skutkuje brakiem odpowiedniej plastyczności oraz trudnościami w aplikacji. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie odpowiednich protokołów, aby uniknąć nieprzewidzianych reakcji i zapewnić skuteczność terapeutyczną.

Pytanie 22

Jaką zmianę według zasady pięciu zmian przedstawia odchylenie głowy pacjenta leżącego w prawo lub lewo?

A. I

B. III

C. IV

D. II

Wybór odpowiedzi III jest prawidłowy, ponieważ odchylenie głowy leżącego pacjenta w prawo lub lewo odnosi się do III zmiany w kontekście zasady pięciu zmian. Zasada ta jest szczególnie istotna w rehabilitacji i terapii manualnej, gdzie ocena pozycji głowy oraz jej wpływu na postawę ciała pacjenta jest kluczowa dla diagnozy i leczenia. Przykładowo, w terapii pacjentów z problemami kręgosłupa szyjnego, odchylenie głowy może wskazywać na asymetrię w napięciu mięśniowym lub dysfunkcję stawów. W praktyce klinicznej, terapeuta może wykonać odpowiednie testy, aby ocenić, jakie struktury są zaangażowane w ten proces, co pozwala na opracowanie skutecznych strategii leczenia. Wiedza o III zmianie jest również przydatna w kontekście anatomii ruchu, gdzie zrozumienie mechaniki odchyleń głowy jest kluczowe dla zapobiegania urazom oraz przywracania funkcji ruchowych. Właściwe zrozumienie tej zasady jest fundamentem w podejściu do terapii funkcjonalnej oraz prewencji urazów.

Pytanie 23

Jaki składnik znajduje się w uszczelniającej maści endodontycznej Endomethasone N?

A. Evicrol

B. Endosal

C. Eugenol

D. Alkohol etylowy

Wybór niewłaściwych składników, takich jak etanol, evicrol czy endosal, może prowadzić do nieefektywnego leczenia endodontycznego. Etanol jest substancją, która ze względu na swoje właściwości rozpuszczające, nie jest odpowiedni jako składnik uszczelniający. Choć może być używany do dezynfekcji, jego zastosowanie w pastach endodontycznych jest wątpliwe, ponieważ nie oferuje właściwości uszczelniających ani terapeutycznych, jak eugenol. Evicrol, z kolei, to substancja chemiczna, która nie jest powszechnie uznawana w kontekście endodoncji. Jego działanie może być ograniczone, a brak solidnych dowodów na efektywność w praktyce stomatologicznej stawia pod znakiem zapytania jego zastosowanie. Endosal, mimo że wskazuje na posiadanie składników wspomagających terapię, nie jest bezpośrednio związany z właściwościami, które są kluczowe dla skutecznego uszczelniania. Wybierając składniki do past endodontycznych, istotna jest ich zdolność do tworzenia trwałej bariery, a także ich działanie przeciwzapalne i antyseptyczne. Dlatego zrozumienie właściwości każdego składnika oraz ich zastosowania w praktyce jest kluczowe dla skuteczności leczenia endodontycznego.

Pytanie 24

O której godzinie powinna rozpocząć pracę druga asysta, jeśli zespół stomatologiczny korzysta z metody sześciu rąk?

A. 13.30 – 14.30

B. 12.30 – 13.00

C. 9.00 – 10.00

D. 11.00 – 12.00

Odpowiedź 9.00 – 10.00 jest prawidłowa, gdyż w zespole stomatologicznym pracującym metodą na 6 rąk, konieczne jest odpowiednie zorganizowanie czasu pracy, aby zapewnić maksymalną efektywność i komfort pacjenta. W modelu pracy na 6 rąk, każda z osób obecnych w zespole ma przypisane konkretne zadania, co pozwala na jednoczesne przeprowadzanie różnych procedur. Standardowe procedury stomatologiczne, takie jak wypełnianie ubytków, usuwanie próchnicy czy przygotowywanie i zakładanie koron, wymagają ścisłej współpracy między wszystkimi członkami zespołu. Dlatego też, aby druga asysta mogła zająć swoje miejsce, niezbędne jest rozpoczęcie pracy już o 9.00, kiedy to pierwszy pacjent jest umawiany na wizytę. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na tym, że dobrze zorganizowany zespół nie tylko zwiększa swoją wydajność, ale również wpływa na satysfakcję pacjenta, co jest niezwykle istotne w kontekście budowania pozytywnego wizerunku gabinetu stomatologicznego oraz zachowań pacjentów. Warto zauważyć, że zgodnie z najlepszymi praktykami, taka organizacja pracy może przyczynić się do lepszego zarządzania czasem i zasobami w gabinecie.

Pytanie 25

Który typ próchnicy można zaobserwować u młodych ludzi, posiadających szerokie kanaliki zębinowe, u których nie nastąpiła jeszcze pełna mineralizacja szkliwa?

A. Przewlekła

B. Ostra

C. Atypowa

D. Wtórna

Odpowiedź "ostra" jest prawidłowa, ponieważ ostra postać próchnicy charakteryzuje się szybkim postępem i dużą agresywnością, co jest szczególnie zauważalne u młodych pacjentów. U osób z szerokimi kanalikami zębinowymi, które nie osiągnęły jeszcze pełnej mineralizacji szkliwa, tkanka zębowa jest bardziej podatna na działanie czynników demineralizujących, takich jak kwasy produkowane przez bakterie. W młodym wieku zęby są jeszcze w fazie rozwoju, co czyni je bardziej wrażliwymi na próchnicę. W praktyce dentystycznej, ostra próchnica często wymaga natychmiastowego leczenia, aby zapobiec dalszym uszkodzeniom. Kluczowe jest wczesne wykrywanie zmian próchnicowych i stosowanie odpowiednich środków profilaktycznych, takich jak fluoryzacja oraz edukacja pacjentów na temat higieny jamy ustnej. W zgodzie z aktualnymi wytycznymi WHO, profilaktyka i wczesne leczenie zmian próchnicowych mają kluczowe znaczenie w opiece stomatologicznej, szczególnie w przypadku dzieci i młodzieży, gdzie prawidłowe nawyki mogą wpłynąć na zdrowie jamy ustnej przez całe życie.

Pytanie 26

Ubytek próchnicowy znajdujący się na powierzchni okluzyjnej zębów trzonowych i przedtrzonowych klasyfikuje się jako klasa Blacka

A. II

B. IV

C. III

D. I

Ubytek próchnicowy znajdujący się na powierzchni okluzyjnej zębów trzonowych i przedtrzonowych klasyfikowany jest jako klasa I według systemu klasyfikacji Blacka. Klasa I obejmuje ubytki, które występują na powierzchniach żujących zębów, gdzie najczęściej gromadzą się resztki pokarmowe oraz płytka nazębna, co sprzyja rozwojowi próchnicy. Zrozumienie tej klasyfikacji jest kluczowe w codziennej praktyce stomatologicznej, ponieważ pozwala to na właściwą diagnostykę i planowanie leczenia. Na przykład, w przypadku ubytku klasy I, zazwyczaj stosuje się wypełnienia kompozytowe bądź amalgamatowe, które są dostosowane do warunków okluzyjnych oraz estetycznych. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest umiejętność szybkiego rozpoznawania problemów próchnicowych, co umożliwia skuteczniejsze podejmowanie decyzji terapeutycznych oraz lepszą komunikację z pacjentami na temat ich stanu zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 27

Dyszę piaskarki po przeprowadzeniu zabiegu usunięcia osadu nazębnego należy

A. zdezynfekować i wysterylizować

B. przepłukać wodą destylowaną

C. osuszyć przy pomocy sprężonego powietrza

D. naoliwić olejem

Zdezynfekowanie i wysterylizowanie dyszy piaskarki po zabiegu usunięcia osadu nazębnego jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta i minimalizacji ryzyka infekcji. Po każdym zabiegu stomatologicznym, w tym piaskowaniu, narzędzia i urządzenia, które miały kontakt z jamą ustną pacjenta, muszą być poddawane odpowiednim procedurom dezynfekcji i sterylizacji, zgodnie z wytycznymi takich organizacji jak CDC (Centers for Disease Control and Prevention) oraz WHO (World Health Organization). Przykładowo, po użyciu piaskarki, należy zdezynfekować dyszę za pomocą środków chemicznych o udowodnionej skuteczności, a następnie wysterylizować w autoklawie, aby usunąć wszelkie patogeny. Tego typu procedury są standardem w praktykach stomatologicznych, ponieważ nieodpowiednia konserwacja narzędzi może prowadzić do poważnych infekcji i komplikacji zdrowotnych. Regularne przestrzeganie zasad dezynfekcji i sterylizacji nie tylko chroni pacjentów, ale również wspiera reputację praktyki stomatologicznej oraz przyczynia się do ogólnego bezpieczeństwa w opiece zdrowotnej.

Pytanie 28

Jaką masę wyciskową stosuje się do wykonywania wycisków orientacyjnych?

A. Stentsowa

B. Polisulfidowa

C. Agarowa

D. Alginatowa

Masa wyciskowa alginatowa jest standardowym materiałem stosowanym do pobierania wycisków orientacyjnych w stomatologii. Jej popularność wynika z kilku kluczowych cech, które czynią ją idealnym wyborem w tym kontekście. Alginat jest materiałem elastomerowym, który charakteryzuje się dobrą adaptacją do kształtu tkanek, co pozwala na uzyskanie dokładnych i szczegółowych wycisków zębów oraz tkanek miękkich. Dodatkowo, alginat jest łatwy w użyciu, ma krótki czas wiązania, co znacząco przyspiesza proces pracy w gabinecie stomatologicznym. Ze względu na swoje właściwości, alginat jest często stosowany w procedurach diagnostycznych, protetycznych oraz ortodontycznych. Dobrym przykładem zastosowania alginatu jest pobieranie wycisków do wykonania aparatów ortodontycznych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kształtu łuku zębowego jest kluczowe dla efektów leczenia. W przypadku alginatu ważne jest także jego biokompatybilność oraz łatwość przetwarzania, co sprawia, że jest materiałem pierwszego wyboru w wielu standardach związanych z wyciskami ortopedycznymi i protetycznymi.

Pytanie 29

Jakie zalecenia należy przekazać pacjentowi po przeprowadzeniu zabiegu lakierowania zębów?

A. stosowanie diety 'białej'

B. używanie pasty wybielającej w dniu przeprowadzenia zabiegu

C. przepłukanie ust po zakończeniu zabiegu

D. wstrzymanie się od jedzenia przez 45 minut

Zalecenie powstrzymania się od jedzenia przez 45 minut po zabiegu lakierowania zębów jest kluczowe dla zapewnienia skuteczności tego zabiegu. Po nałożeniu lakieru na zęby, substancje aktywne potrzebują czasu na wniknięcie w strukturę szkliwa, co wpływa na ich działanie remineralizujące i ochronne. Przerwa w jedzeniu pozwala na utrzymanie lakieru w kontakcie z zębami, co zwiększa jego efektywność. Przykładem mogą być sytuacje, kiedy pacjenci po zabiegu lakierowania czują chęć na picie lub jedzenie, co może zmyć lakier lub osłabić jego działanie. W praktyce, stomatolodzy często informują pacjentów, aby po zabiegu unikali także napojów o wysokiej kwasowości lub barwiących, takich jak kawa czy czerwone wino, co dodatkowo podkreśla znaczenie przestrzegania tego zalecenia. Ponadto, zgodnie z wytycznymi American Dental Association, przestrzeganie tego zalecenia jest fundamentalne dla uzyskania optymalnych rezultatów leczenia stomatologicznego.

Pytanie 30

Tuż po zabiegu nałożenia w jamie ustnej lakieru fluorowego w formie zawiesiny, pacjent nie powinien stosować się do zakazu

A. spożywania napojów gazowanych

B. płukania ust

C. uprawiania aktywności fizycznej

D. gryzienia twardych pokarmów

Odpowiedź dotycząca wykonywania wysiłku fizycznego jest prawidłowa, ponieważ po aplikacji lakieru fluorowego w jamie ustnej pacjent nie musi ograniczać aktywności fizycznej. Lakier fluorowy, po nałożeniu, działa przez dłuższy czas, a jego właściwości ochronne nie są osłabiane przez umiarkowany wysiłek fizyczny. W praktyce oznacza to, że pacjent może brać udział w codziennych aktywnościach, takich jak sport czy ćwiczenia, ponieważ nie wpływa to negatywnie na efekty działania fluoru. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi, że kluczowym zaleceniem po nałożeniu lakieru fluorowego jest unikanie jedzenia i picia przez co najmniej 30-60 minut, aby maksymalizować wchłanianie fluoru. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii, które koncentrują się na ochronie zębów przed próchnicą, a również podkreśla znaczenie edukacji pacjentów o postępowaniu po zabiegach."

Pytanie 31

W ramach profilaktyki prenatalnej, higienistka powinna poinformować ciężarną o odpowiednim sposobie karmienia sztucznego, zwracając szczególną uwagę na kąt, pod jakim należy trzymać butelkę względem szpary ust dziecka

A. 70o

B. 120o

C. 45o

D. 15o

Odpowiedź 45° jest prawidłowa, ponieważ trzymanie butelki pod tym kątem sprzyja prawidłowej technice karmienia sztucznego, co jest kluczowe dla zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa dziecka. Utrzymanie butelki pod kątem 45° umożliwia odpowiednie napełnienie smoczka mlekiem, co minimalizuje ryzyko połykania powietrza przez dziecko. Zbyt mały kąt, jak 15°, może prowadzić do nieefektywnego ssania, a zbyt duży kąt, np. 70° lub 120°, może powodować szybkie płynięcie mleka, co z kolei zwiększa ryzyko zadławienia. W praktyce, zaleca się, aby podczas karmienia sztucznego zawsze kontrolować kąt, aby zapewnić dziecku komfort i zapobiegać nieprzyjemnym dolegliwościom, takim jak kolki. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i innych instytucji zajmujących się zdrowiem dzieci, prawidłowa technika karmienia znacząco wpływa na rozwój i zdrowie niemowląt, a wczesne edukowanie rodziców w tym zakresie ma kluczowe znaczenie dla ich samodzielności w opiece nad dzieckiem.

Pytanie 32

Podaj metodę pracy, w której pacjent znajduje się w pozycji centralnej, a operator oraz asysta siedzą niemal naprzeciwko siebie?

A. Schwarza

B. Schöna

C. Schönherra

D. Simona

Metoda Schöna jest jedną z najczęściej stosowanych technik w pracy z pacjentami w położeniu centralnym, co oznacza, że pacjent znajduje się w pozycji umożliwiającej łatwy dostęp do wszystkich obszarów ciała. W tej metodzie operator i asysta siedzą naprzeciw siebie, co sprzyja efektywnemu komunikowaniu się i współpracy podczas zabiegu. Takie ułożenie minimalizuje ryzyko błędów oraz zwiększa komfort zarówno pacjenta, jak i zespołu medycznego. Przykładem zastosowania metody Schöna może być sytuacja, w której przeprowadza się zabiegi chirurgiczne wymagające precyzyjnego nadzoru i interakcji pomiędzy członkami zespołu. Ułatwiając wzajemne obserwacje, ta metoda sprzyja lepszej koordynacji działań, co jest kluczowe w kontekście standardów bezpieczeństwa w medycynie. Dobre praktyki w chirurgii zalecają takie ustawienie, które pozwala na maksymalną efektywność przy minimalnym ryzyku, a metoda Schöna spełnia te kryteria, dlatego jest tak powszechnie akceptowana w środowisku medycznym.

Pytanie 33

Najczęściej występującym stanem przedrakowym w obrębie jamy ustnej, który powstaje na skutek rogowacenia nabłonka błony śluzowej, objawiającym się w formie białej plamy lub tarczki i zazwyczaj dotykającym pacjentów w wieku 50-70 lat, jest

A. leukoplakia

B. erytroplakia

C. kandydoza

D. afty

Leukoplakia to stan przedrakowy, który charakteryzuje się pojawieniem się białych plam lub tarczek na błonie śluzowej jamy ustnej, które są wynikiem rogowacenia nabłonka. Zjawisko to dotyczy głównie pacjentów w wieku 50-70 lat, co sprawia, że grupy te powinny być szczególnie uważne na jakiekolwiek zmiany w jamie ustnej. Rozpoznanie leukoplakii jest kluczowe, ponieważ może ona być prekursorem raka jamy ustnej. W praktyce, jeśli zauważysz zmiany w jamie ustnej, takie jak białe plamy, powinieneś skonsultować się ze specjalistą, aby przeprowadzić odpowiednie badania diagnostyczne, w tym biopsję. Istotne jest również, aby lekarze stomatolodzy regularnie monitorowali pacjentów, którzy są w grupie podwyższonego ryzyka, uwzględniając palenie tytoniu oraz spożycie alkoholu, co znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia leukoplakii oraz innych patologii. Edukacja pacjentów na temat profilaktyki i wczesnego rozpoznawania zmian w jamie ustnej jest kluczowa dla zapobiegania poważnym chorobom.

Pytanie 34

W klasyfikacji zębów według Haderupa sektor jamy ustnej II obejmuje między innymi zęby

A. +1 i +2

B. 4+ i 5+

C. –5 i –6

D. 7– i 8–

W systemie oznaczania zębów według Haderupa sektor jamy ustnej II obejmuje zęby +1 i +2, co odpowiada zębom siecznym górnym po stronie prawej. Zastosowanie tego systemu pozwala na jednoznaczną identyfikację zębów w obrębie jamy ustnej, co jest niezwykle istotne w stomatologii, ortodoncji oraz protetyce. Oznaczenia te są szczególnie przydatne przy planowaniu oraz dokumentacji leczenia, gdzie precyzyjne określenie lokalizacji zębów ma kluczowe znaczenie. Na przykład, podczas wykonywania zdjęć rentgenowskich, dentysta posługując się tym systemem może szybko zlokalizować ząb wymagający leczenia. Warto dodać, że system ten jest zgodny z międzynarodowymi standardami, co umożliwia łatwą wymianę informacji między specjalistami różnych dziedzin stomatologii. Użycie oznaczeń Haderupa również ułatwia pacjentom zrozumienie zaleceń i procedur, co wpływa na ich zaufanie do lekarza oraz chęć do współpracy w trakcie leczenia.

Pytanie 35

Pierwszym krokiem higienistki przed rozpoczęciem organizacji zajęć profilaktycznych dla grupy dzieci przedszkolnych jest

A. przekazanie instrukcji dotyczących higieny

B. stworzenie konspektu zajęć

C. przygotowanie materiałów dydaktycznych

D. rozmowa z rodzicami oraz ocena ich problemów

Opracowanie konspektu zajęć jest kluczowym krokiem w organizacji efektywnych i dostosowanych do potrzeb dzieci przedszkolnych działań profilaktycznych. Konspekt stanowi szczegółowy plan, który określa cele zajęć, metody pracy, środki dydaktyczne oraz sposób ewaluacji. Dzięki temu, higienistka ma możliwość precyzyjnego przemyślenia struktury zajęć, co zapewnia ich spójność oraz efektywność. W praktyce, konspekt powinien uwzględniać różnorodne aspekty, takie jak wiek dzieci, ich zainteresowania, a także aktualne problemy zdrowotne w danej grupie. Przykładowo, jeśli w grupie przedszkolnej występują trudności z nauką zasad higieny, konspekt może skupiać się na interaktywnych grach i zabawach, które angażują dzieci i ułatwiają przyswajanie wiedzy. Opracowanie konspektu zajęć jest również zgodne z normami edukacyjnymi i standardami pracy pedagogicznej, które podkreślają znaczenie planowania działań w procesie edukacyjnym.

Pytanie 36

Po przeprowadzeniu skalingu u pacjenta z chorobą przyzębia należy wykorzystać

A. środek dewitalizujący

B. żywicę

C. wytrawiacz

D. lakier chlorheksydynowy

Lakier chlorheksydynowy to preparat zawierający chlorheksydynę, który wykazuje silne działanie antyseptyczne i przeciwbakteryjne. Jest stosowany w stomatologii po zabiegach skalingu, szczególnie u pacjentów z zapaleniem przyzębia, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia zakażeń oraz wspierać proces gojenia tkanek. Jego działanie polega na redukcji liczby patogenów w jamie ustnej, co przyspiesza regenerację tkanek i poprawia stan przyzębia. W praktyce, po usunięciu kamienia nazębnego i oczyszczeniu powierzchni zęba, na zęby nakłada się lakier zawierający chlorheksydynę, co pozwala na długotrwałe działanie antybakteryjne. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego oraz innych instytucji medycznych, stosowanie preparatów z chlorheksydyną po skalingu to standardowa procedura, która pozwala na zredukowanie ryzyka nawrotu stanów zapalnych oraz wspiera zdrowie jamy ustnej pacjentów.

Pytanie 37

Jakie techniki stosuje się podczas mechanicznego polerowania koron zębowych?

A. ruchy pionowe od brzegów siecznych do dziąsła szczoteczką

B. końcówki przyspieszające w przypadku wyraźnych przebarwień

C. wparcie na trzecim palcu

D. ruchy okrężne z delikatnym naciskiem szczoteczki

Ruchy okrężne z lekkim naciskiem szczoteczki są kluczowe podczas mechanicznego polerowania koron zębowych, ponieważ pozwalają na delikatne i równomierne usuwanie przebarwień oraz osadów bez ryzyka uszkodzenia struktury zęba. Technika ta jest szeroko stosowana w praktyce stomatologicznej, ponieważ nie tylko poprawia estetykę zębów, ale również przyczynia się do ich zdrowia poprzez skuteczne usuwanie płytki bakteryjnej. Warto pamiętać, że przy polerowaniu koron zębowych ważne jest wykorzystanie odpowiednich materiałów i narzędzi, takich jak pasty polerskie o odpowiedniej ziarnistości, co jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Przykładem może być wykorzystanie szczoteczek rotacyjnych, które w połączeniu z ruchami okrężnymi umożliwiają uzyskanie gładkiej powierzchni oraz minimalizują ryzyko uszkodzenia szkliwa. Regularne polerowanie koron w połączeniu z odpowiednią higieną jamy ustnej przyczynia się do długotrwałego zachowania zdrowego i estetycznego uśmiechu.

Pytanie 38

Jakiego typu test stosuje się do weryfikacji skuteczności biologicznej procesu sterylizacji w autoklawie?

A. Bowie-Dicka

B. Sporal S

C. Helix

D. Sporal A

Sporal A to wskaźnik biologiczny, który jest powszechnie stosowany do monitorowania skuteczności procesów sterylizacji w autoklawach. Zawiera on przetrwalniki bakterii Geobacillus stearothermophilus, które są bardzo odporne na działanie wysokotemperaturowej pary wodnej. W momencie, gdy autoklaw przeprowadza cykl sterylizacji, przetrwalniki powinny zostać zniszczone, co potwierdza skuteczność procesu. Przeprowadzając test Sporal A, sterylizowane próbki są wystawiane na działanie autoklawu, a następnie poddawane analizie w laboratorium, by sprawdzić, czy doszło do wzrostu bakterii. Ta metoda jest zgodna z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 11138, które określają wymagania dla wskaźników biologicznych w sterylizacji. Praktyczne zastosowanie testu Sporal A jest kluczowe w szpitalach i laboratoriach, gdzie sterylizacja narzędzi medycznych jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów i skuteczności procedur medycznych.

Pytanie 39

Po usunięciu osadów kamienia nazębnego u pacjenta z zapaleniem dziąseł należy zastosować

A. wytrawiacz

B. żywicę

C. lakier chlorheksydynowy

D. preparat dewitalizujący

Lakier chlorheksydynowy jest skutecznym środkiem stosowanym w leczeniu chorób przyzębia, zwłaszcza po usunięciu kamienia nazębnego. Jego działanie opiera się na właściwościach antybakteryjnych i antyseptycznych, co pozwala na redukcję flory bakteryjnej w jamie ustnej oraz wspomaga proces gojenia tkanek. W praktyce stomatologicznej stosuje się lakier chlorheksydynowy jako jedną z form profilaktyki oraz leczenia stanów zapalnych przyzębia. Po zabiegu skalingu, kiedy tkanki są już poddane interwencji, nałożenie lakieru chlorheksydynowego może pomóc w minimalizacji ryzyka nawrotu infekcji. Dawkowanie i czas działania tego preparatu są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co czyni go bardzo elastycznym wyborem w terapii. Dobre praktyki stomatologiczne zalecają stosowanie lakierów fluorowych w połączeniu z chlorheksydyną w celu wzmocnienia efektów ochronnych na zęby, co może dodatkowo wesprzeć proces regeneracji tkanek przyzębia.

Pytanie 40

Zewnętrzna kontrola wykonywana przez stacje sanitarno-epidemiologiczne, mająca na celu ocenę efektywności procesu sterylizacji, powinna być realizowana przy pomocy testów

A. fizycznych

B. chemicznych

C. biologicznych

D. kolorymetrycznych

Kontrola zewnętrzna sterylizacji, w szczególności testami biologicznymi, jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności procesów sterylizacyjnych. Testy te polegają na wykorzystaniu wskaźników biologicznych, najczęściej w postaci żywych mikroorganizmów, które są umieszczane w odpowiednich warunkach sterylizacji. Po zakończeniu cyklu sterylizacji, ich obecność pozwala ocenić, czy proces był skuteczny w eliminacji mikroorganizmów. Przykładem standardu branżowego jest normatyw ISO 11138, który określa wymagania dotyczące wskaźników biologicznych używanych do monitorowania procesów sterylizacji. Regularne stosowanie testów biologicznych pozwala nie tylko na weryfikację skuteczności sterylizacji, ale również na identyfikację ewentualnych problemów w procesie, co jest istotne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz jakości usług medycznych. Właściwe przeprowadzanie tych testów oraz ich interpretacja stanowią integralną część systemów zarządzania jakością w jednostkach ochrony zdrowia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej