Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 11:35
Data zakończenia: 20 maja 2025 11:47

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W systemie Linux narzędzie, które umożliwia śledzenie trasy pakietów od źródła do celu, pokazując procentowe straty oraz opóźnienia, to

A. route

B. tracert

C. ping

D. mtr

Wybór polecenia ping, mimo że jest to powszechnie używane narzędzie do testowania dostępności hostów w sieci, nie jest odpowiedni dla opisanego pytania. Ping jedynie wysyła pakiety ICMP Echo Request do docelowego hosta i oczekuje na odpowiedź, co pozwala na sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny. Nie dostarcza jednak informacji o trasie, jaką pokonują pakiety, ani nie monitoruje strat pakietów w czasie rzeczywistym. Kolejne polecenie, route, jest narzędziem służącym do zarządzania tablicą routingu w systemie operacyjnym. Umożliwia przeglądanie i modyfikację ścieżek routingu, jednak nie jest używane do analizy opóźnień czy strat pakietów. Natomiast tracert (w systemie Windows) jest odpowiednikiem traceroute, ale jest to narzędzie, które działa na innej zasadzie i może nie dostarczać tak szczegółowych danych o czasie odpowiedzi w sposób, w jaki robi to mtr. Typowym błędem w rozumieniu tych narzędzi jest przypuszczenie, że każde z nich pełni tę samą funkcję, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania w diagnostyce i zarządzaniu sieciami. Kluczowe jest zrozumienie, jakie konkretne informacje są potrzebne do analizy problemów z łącznością, aby wybrać odpowiednie narzędzie do rozwiązania danego problemu.

Pytanie 2

Źródłem problemu z wydrukiem z przedstawionej na rysunku drukarki laserowej jest

A. brak tonera w kasecie kartridż

B. uszkodzony podajnik papieru

C. zaschnięty tusz

D. uszkodzony bęben światłoczuły

Brak tonera w kartridżu nie sprawia, że na wydruku pojawiają się ciemne pasy, tylko raczej prowadzi do tego, że wydruki są blade albo w ogóle się nie pojawiają, bo brakuje środka barwiącego. W drukarkach laserowych toner to proszek, który nakłada się na bęben a potem transferuje na papier. Jak tonera brakuje, to nie ma mowy o defektach w postaci ciemnych pasów, tylko o tym, że druk stopniowo zanika. Uszkodzony podajnik papieru też nie generuje ciemnych pasów, ale może powodować zacięcia papieru czy problemy z wciąganiem arkuszy, co wpływa na położenie wydruku. Zaschnięty tusz to znowu temat dla drukarek atramentowych, bo w laserowych używa się suchego tonera. W przypadku drukarek atramentowych zaschnięty tusz potrafi zatykać dysze, co prowadzi do braku wydruku. W drukarkach laserowych pojęcie tuszu jest po prostu mylące, bo te urządzenia działają w zupełnie inny sposób. Dlatego warto zrozumieć te różnice, żeby móc prawidłowo diagnozować problemy z jakością wydruku oraz odpowiednio zajmować się konserwacją i obsługą tych maszyn.

Pytanie 3

Celem złocenia styków złącz HDMI jest

A. poprawa przewodności i trwałości złącza

B. stworzenie produktu o ekskluzywnym charakterze, aby zwiększyć dochody ze sprzedaży

C. umożliwienie przesyłu obrazu w rozdzielczości 4K

D. zwiększenie przepustowości ponad wartości określone przez standard

Złocenie styków złącz HDMI nie ma na celu stworzenia produktu o charakterze ekskluzywnym, aby uzyskać większe wpływy ze sprzedaży. Choć złocenie może być postrzegane jako element estetyczny, który podnosi wartość rynkową produktu, jego zasadniczym celem jest poprawa przewodności elektrycznej oraz zwiększenie trwałości złącza. Każde złącze HDMI musi spełniać określone standardy, aby zapewnić wysoką jakość sygnału, a same złącza są projektowane w taki sposób, aby minimalizować straty sygnału. W związku z tym, twierdzenie, że złocenie styków ma na celu jedynie zwiększenie zysków ze sprzedaży, jest mylne i ignoruje techniczne podstawy działania tych złącz. Odpowiedzi sugerujące, że złocenie poprawia przesył obrazu w jakości 4K, są również nieprecyzyjne, ponieważ jakość 4K zależy od całego łańcucha sygnałowego, a nie tylko od styków złącz. Z kolei sądy o zwiększeniu przepustowości powyżej wartości określonych standardem są błędne, ponieważ złącza HDMI są projektowane zgodnie z ściśle określonymi specyfikacjami, które nie mogą być przekroczone bez zmiany samej technologii. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych decyzji przy wyborze sprzętu, co w praktyce może skutkować problemami z jakością transmisji, a w rezultacie niezadowoleniem użytkowników.

Pytanie 4

Na który port rutera należy podłączyć kabel od zewnętrznej sieci, aby uzyskać dostęp pośredni do Internetu?

A. PWR

B. LAN

C. USB

D. WAN

Port USB nie jest używany do podłączania zewnętrznych sieci internetowych. Jego funkcja w routerze zwykle obejmuje podłączanie urządzeń peryferyjnych, takich jak drukarki czy pamięci masowe, a także może służyć do aktualizacji oprogramowania routera. Jest to częsty błąd wynikający z założenia, że wszystkie porty w urządzeniach sieciowych mogą pełnić podobne funkcje. Port LAN z kolei jest przeznaczony do łączenia urządzeń w sieci lokalnej (Local Area Network), takich jak komputery, drukarki czy inne urządzenia sieciowe. Błędne jest założenie, że LAN zapewni bezpośredni dostęp do Internetu; jego funkcją jest tylko komunikacja w obrębie lokalnej sieci. Port PWR natomiast to złącze zasilające, którego funkcją jest dostarczanie energii do urządzenia. Używanie go w kontekście połączeń sieciowych jest niemożliwe, a takie myślenie wynika z braku zrozumienia podstawowych funkcji złączy w routerach. Aby zapewnić pośredni dostęp do Internetu, konieczne jest zastosowanie odpowiednich standardów sieciowych i poprawnego podłączania urządzeń zgodnie z ich przeznaczeniem. Złe przyporządkowanie kabli może prowadzić do braku dostępu do Internetu oraz problemów z konfiguracją sieci. Zrozumienie różnic między tymi portami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią i uniknięcia typowych błędów konfiguracyjnych.

Pytanie 5

Na ilustracji przedstawiono złącze

A. FIRE WIRE

B. D-SUB

C. DVI

D. HDMI

Wybrałeś prawidłową odpowiedź D-SUB co oznacza że rozpoznałeś złącze które jest standardowym interfejsem stosowanym w komputerach i sprzęcie elektronicznym. D-SUB znany również jako D-subminiature to złącze często używane do przesyłania sygnałów analogowych i danych. Najbardziej powszechną wersją jest złącze DB-9 wykorzystywane w połączeniach szeregowych RS-232 które były standardem w komunikacji komputerowej jeszcze w latach 80. i 90. D-SUB znajduje zastosowanie w urządzeniach takich jak monitory gdzie wykorzystuje się złącze VGA będące jego wariantem. D-SUB charakteryzuje się trwałą konstrukcją i łatwością w użyciu co czyni go odpornym na zużycie w środowiskach przemysłowych. Stosowanie D-SUB w aplikacjach przemysłowych wynika z jego zdolności do utrzymywania stabilnego połączenia nawet w trudnych warunkach. Dodatkowo jego design pozwala na tworzenie połączeń o wyższej sile mechanicznej dzięki zastosowaniu śrub mocujących co jest zgodne z dobrymi praktykami inżynierskimi w zakresie niezawodności połączeń. Warto pamiętać że mimo iż nowe technologie często zastępują starsze standardy D-SUB wciąż znajduje szerokie zastosowanie dzięki swojej wszechstronności i niezawodności. Jego użycie jest szeroko rozpowszechnione w branżach gdzie stabilność i trwałość połączeń są kluczowe jak w automatyce przemysłowej czy systemach komunikacji kolejowej.

Pytanie 6

Okablowanie pionowe w sieci strukturalnej łączy się

A. w gnieździe abonenckim

B. w głównym punkcie rozdzielczym do gniazda abonenckiego

C. w pośrednim punkcie rozdzielczym do gniazda abonenckiego

D. w głównym punkcie rozdzielczym z pośrednimi punktami rozdzielczymi

Wydaje mi się, że zaznaczenie gniazda abonenckiego jako punktu okablowania pionowego to błąd. Gniazdo abonenckie to w zasadzie końcowy punkt, gdzie my podłączamy nasze urządzenia, więc nie jest to miejsce, przez które główne okablowanie idzie. Jak mówisz, że okablowanie łączy się w gniazdach abonenckich lub w pośrednich punktach z gniazdem, to moim zdaniem pokazuje, że może nie do końca rozumiesz, jak to wszystko działa. Pośrednie punkty są po to, by przesyłać sygnał do gniazd, ale nie do łączenia całego okablowania pionowego, to powinno być w głównym punkcie. Zrozumienie, jak zbudowana jest sieć i gdzie co powinno być, to podstawa dla działania systemu. Często myli się gniazda z punktami rozdzielczymi, a to może skutkować tym, że sieć nie będzie działać dobrze. Dlatego warto się trzymać tych norm, żeby uniknąć takich wpadek i mieć pewność, że wszystko działa tak jak należy.

Pytanie 7

Którego urządzenia dotyczy strzałka na rysunku?

A. Przełącznika

B. Routera

C. Koncentratora

D. Serwera

Router to urządzenie sieciowe, które kieruje pakiety danych między różnymi sieciami. Działa na trzeciej warstwie modelu OSI, wykorzystując adresy IP do podejmowania decyzji o trasowaniu danych. Routery są kluczowe w zarządzaniu ruchem internetowym, umożliwiając komunikację pomiędzy sieciami lokalnymi a globalną siecią Internet. Dzięki nim możliwe jest przesyłanie danych na dużą skalę, co jest niezbędne w nowoczesnych organizacjach i przedsiębiorstwach. Routery mogą realizować różne protokoły routingu, takie jak RIP, OSPF czy BGP, co pozwala im dynamicznie dostosowywać się do zmieniających się warunków w sieci. W praktyce routery zapewniają nie tylko podstawową funkcję routingu, ale także mogą pełnić role takie jak firewall, kontrola dostępu czy VPN. Wiedza na temat działania routerów i ich konfiguracji jest fundamentalna dla specjalistów sieciowych, a umiejętność ich efektywnego wykorzystania zgodnie z dobrymi praktykami, takimi jak segmentacja sieci czy zapewnienie redundancji, jest nieodłącznym elementem zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 8

Jaki zapis w systemie binarnym odpowiada liczbie 111 w systemie dziesiętnym?

A. 11111111

B. 1101111

C. 1110111

D. 11111110

Zapis w systemie binarnym, który odpowiada liczbie 111 w systemie dziesiętnym, to 1101111. Aby to zrozumieć, musimy przejść przez proces konwersji liczby dziesiętnej na system binarny. Liczba 111 w systemie dziesiętnym jest konwertowana na system binarny poprzez dzielenie liczby przez 2 i zapisanie reszt z tych dzielen. Proces ten wygląda następująco: 111 dzielimy przez 2, co daje 55 z resztą 1; następnie 55 dzielimy przez 2, co daje 27 z resztą 1; dalej 27 dzielimy przez 2, co daje 13 z resztą 1; 13 dzielimy przez 2, co daje 6 z resztą 1; 6 dzielimy przez 2, co daje 3 z resztą 0; 3 dzielimy przez 2, co daje 1 z resztą 1; w końcu 1 dzielimy przez 2, co daje 0 z resztą 1. Zbierając reszty od ostatniego dzielenia do pierwszego, otrzymujemy 1101111. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w informatyce, gdzie znajomość konwersji między systemami liczbowymi jest fundamentalna, zwłaszcza w kontekście programowania i inżynierii komputerowej.

Pytanie 9

W systemie Windows, gdzie należy ustalić wymagania dotyczące złożoności hasła?

A. w panelu sterowania

B. w autostarcie

C. w zasadach zabezpieczeń lokalnych

D. w BIOS-ie

Wymagania dotyczące złożoności haseł w Windows ustalasz w zasadach zabezpieczeń lokalnych, które znajdziesz w narzędziu 'Zasady zabezpieczeń lokalnych' (z ang. secpol.msc). To narzędzie umożliwia administratorom definiowanie różnych zasad dotyczących bezpieczeństwa, w tym haseł. Przykładowo, możesz ustawić, że hasła muszą zawierać duże litery, cyfry i znaki specjalne. To naprawdę dobra praktyka, bo zwiększa bezpieczeństwo danych użytkowników. W kontekście regulacji jak RODO czy HIPAA ważne jest, żeby te zasady były dobrze skonfigurowane, aby chronić dane osobowe. Dobrze przemyślane zasady zabezpieczeń lokalnych mogą znacznie zmniejszyć ryzyko naruszenia bezpieczeństwa w organizacji, co w efekcie podnosi ogólny poziom zabezpieczeń systemu operacyjnego.

Pytanie 10

Funkcja systemu operacyjnego, która umożliwia jednoczesne uruchamianie wielu aplikacji w trybie podziału czasu, z tym że realizacja tego podziału odbywa się przez same aplikacje, nosi nazwę

A. wielozadaniowości kooperatywnej

B. wielozadaniowości z wywłaszczeniem

C. wieloprogramowości

D. wielodostępowości

Wielozadaniowość z wywłaszczeniem, choć brzmi podobnie, różni się fundamentalnie od kooperatywnej. W tym modelu system operacyjny samodzielnie przejmuje kontrolę nad procesorem, gdy jedna z aplikacji nie jest w stanie oddać czasu CPU, co skutkuje lepszym zarządzaniem zasobami. Wywłaszczenie pozwala na bardziej efektywne korzystanie z wielozadaniowości, eliminując ryzyko zamrożenia systemu przez nieodpowiadające programy. Przykładowo, w systemie Windows, jeżeli aplikacja nie reaguje, system operacyjny może przydzielić czas procesora innym aktywnym programom, co zapewnia płynność działania. Wielodostępność to koncepcja, która odnosi się do umożliwienia wielu użytkownikom korzystania z systemu jednocześnie, co nie jest bezpośrednio związane z zarządzaniem czasem procesora przez aplikacje. Również wieloprogramowość to termin, który odnosi się do możliwości uruchamiania wielu programów w systemie, ale nie definiuje konkretnego sposobu, w jaki te programy dzielą czas procesora. Typowym błędem jest mylenie tych terminów z koncepcją wielozadaniowości, co prowadzi do nieporozumień w kontekście projektowania i implementacji systemów operacyjnych. Aby zrozumieć różnice, kluczowe jest spojrzenie na sposób, w jaki aplikacje i system operacyjny współpracują w zakresie zarządzania czasem procesora i zasobami systemowymi.

Pytanie 11

Jakie urządzenie jest używane do pomiaru napięcia w zasilaczu?

A. pirometr

B. amperomierz

C. impulsator

D. multimetr

Impulsator to urządzenie stosowane do generowania sygnałów impulsowych, które mogą być używane w różnych aplikacjach, ale nie służy do pomiaru wartości napięcia. Jego zastosowanie jest bardziej związane z automatyzacją czy sterowaniem procesami, a nie z bezpośrednim pomiarem parametrów elektrycznych. Amperomierz, z kolei, to przyrząd zaprojektowany do pomiaru natężenia prądu, a nie napięcia. W związku z tym, użycie amperomierza w celu sprawdzenia napięcia byłoby nieodpowiednie i mogłoby prowadzić do nieprawidłowych wyników oraz potencjalnie do uszkodzenia urządzenia. Pirometr to zupełnie inny typ urządzenia, które mierzy temperaturę obiektów na podstawie promieniowania cieplnego, więc nie ma zastosowania w kontekście pomiaru napięcia elektrycznego. Typowe błędy w myśleniu, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie funkcji poszczególnych urządzeń pomiarowych oraz brak zrozumienia ich zasad działania. W kontekście pomiarów elektrycznych, kluczem jest stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak multimetr, który jest przystosowany do pomiaru różnych parametrów elektrycznych, w tym napięcia.

Pytanie 12

Minimalna odległość toru nieekranowanego kabla sieciowego od instalacji elektrycznej oświetlenia powinna wynosić

A. 20 cm

B. 30 cm

C. 50 cm

D. 40 cm

Odpowiedzi takie jak 20 cm, 40 cm, czy 50 cm nie są zgodne z wymaganiami dotyczącymi instalacji kabli sieciowych w pobliżu instalacji elektrycznych. W przypadku podania zbyt małej odległości, jak 20 cm, ryzyko wystąpienia zakłóceń elektromagnetycznych znacząco wzrasta. Zakłócenia te mogą wpływać negatywnie na jakość przesyłanego sygnału, co prowadzi do problemów z komunikacją w sieci. Z kolei wybór większej odległości, jak 40 cm czy 50 cm, może być bezpieczny, ale nie jest zgodny z minimalnymi wymaganiami, co może prowadzić do niepotrzebnych komplikacji związanych z instalacją, jak zwiększona ilość używanego kabla czy trudności w umiejscowieniu gniazdek. W praktyce, wiele osób może sądzić, że większa odległość z automatu zapewnia lepszą jakość, jednak nie jest to zasada bezwzględna. Kluczowym błędem jest również myślenie, że różnice w długości kabli mają mniejsze znaczenie, co jest nieprawdziwe, bowiem każdy dodatkowy metr kabla zwiększa opór i potencjalne straty sygnału. Z tego powodu, kluczowe jest przestrzeganie określonych norm i standardów, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie systemu i minimalizować ryzyko błędów w instalacji.

Pytanie 13

Jak nazywa się proces dodawania do danych z warstwy aplikacji informacji powiązanych z protokołami funkcjonującymi na różnych poziomach modelu sieciowego?

A. Multipleksacja

B. Enkapsulacja

C. Fragmentacja

D. Dekodowanie

Segmentacja jest procesem, który polega na dzieleniu danych na mniejsze części, zwane segmentami, w celu ich efektywnego przesyłania przez sieć. Choć segmentacja jest ważnym elementem w warstwie transportowej, to nie obejmuje całego procesu dodawania informacji na różnych poziomach modelu sieciowego, co jest istotą enkapsulacji. Ponadto, dekodowanie odnosi się do procesu interpretacji przesyłanych danych przez odbiorcę, co jest odwrotnością enkapsulacji. W kontekście protokołów sieciowych, dekodowanie nie dodaje nowych informacji do danych, a jedynie je odczytuje. Multipleksacja z kolei to technika, która umożliwia przesyłanie wielu sygnałów przez ten sam kanał komunikacyjny, również nie jest związana z procesem dodawania informacji do danych. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć z enkapsulacją, co prowadzi do nieporozumień dotyczących sposobu, w jaki dane są przygotowywane do przesyłu. Szczególnie w kontekście projektowania protokołów i systemów komunikacyjnych, ważne jest, aby zrozumieć rolę każdego z tych procesów oraz ich odpowiednie zastosowania i różnice. Właściwe zrozumienie ogólnych zasad ich działania jest kluczowe dla budowy wydajnych i bezpiecznych systemów sieciowych.

Pytanie 14

Jakie złącze na płycie głównej komputera jest przeznaczone do zamontowania karty graficznej widocznej na powyższym obrazie?

A. AGP

B. ISA

C. PCI-E

D. PCI

Interfejs PCI-E czyli PCI Express to obecnie najnowocześniejszy i najbardziej powszechny standard złącza używanego do instalacji kart graficznych w komputerach osobistych. PCI-E oferuje znacznie większą przepustowość danych w porównaniu do starszych standardów takich jak AGP czy PCI co jest kluczowe dla nowoczesnych kart graficznych które przetwarzają ogromne ilości danych graficznych w czasie rzeczywistym. PCI-E jest standardem modułowym co oznacza że można zwiększać jego wydajność poprzez dodawanie większej liczby linii co przekłada się na wyższą przepustowość. Na przykład PCI-E x16 to najczęściej używane złącze do kart graficznych oferujące 16 linii danych co jest wystarczające do obsługi nawet najbardziej wymagających kart. Warto wspomnieć że PCI-E jest również zgodne z przyszłymi wersjami co oznacza że nowe karty graficzne są często kompatybilne z starszymi wersjami gniazd PCI-E co zapewnia większą elastyczność w modernizacji sprzętu. Dzięki tym zaletom PCI-E jest preferowanym wyborem dla entuzjastów gier i profesjonalistów potrzebujących dużej mocy obliczeniowej w zastosowaniach graficznych.

Pytanie 15

Rejestry przedstawione na diagramie procesora mają zadanie

A. kontrolowania realizowanego programu

B. przechowywania argumentów obliczeń

C. przeprowadzania operacji arytmetycznych

D. zapamiętywania adresu do kolejnej instrukcji programu

Rejestry w procesorze nie służą do sterowania wykonywanym programem ani do przechowywania adresu do następnej instrukcji programu. Te funkcje są związane z innymi elementami architektury procesora. Sterowanie wykonywanym programem odbywa się poprzez jednostkę sterującą która dekoduje instrukcje i zarządza ich wykonaniem. Rejestry natomiast są dedykowane do przechowywania danych które są bezpośrednio wykorzystywane przez jednostkę arytmetyczno-logiczną. Nie przechowują one adresu do następnej instrukcji programu co jest zadaniem licznika rozkazów i dekodera rozkazów. Licznik rozkazów śledzi bieżący adres instrukcji a dekoder rozkazów interpretuje ją i przesyła odpowiednie sygnały do innych części procesora. Pomylenie tych funkcji jest typowym błędem wynikającym z niezrozumienia złożonej organizacji wewnętrznej procesora. Warto pamiętać że rejestry są miejscem gdzie dane są przechowywane na krótki czas niezbędny do ich przetworzenia co znacząco przyspiesza działanie procesora. Ich fizyczne rozmieszczenie blisko jednostki arytmetycznej umożliwia szybki dostęp do danych niemożliwy do osiągnięcia przy korzystaniu z pamięci RAM. W ten sposób rejestry stanowią kluczowy element w realizacji szybkich obliczeń przez procesor.

Pytanie 16

Jakie narzędzie w systemie Windows służy do wykonania poleceń, wykorzystując logikę obiektową oraz cmdlety?

A. konsola systemu Windows.

B. strumień wejścia standardowego.

C. konsola MMC.

D. Windows PowerShell.

Wiersz poleceń systemu Windows, znany również jako cmd, to tradycyjne narzędzie linii poleceń, które pozwala na wykonywanie poleceń systemowych, jednak nie ma wsparcia dla logiki obiektowej ani cmdletów. Jego funkcjonalności są ograniczone w porównaniu do PowerShell, co sprawia, że jest mniej elastyczne i mniej wydajne w automatyzacji zadań. Standardowy strumień wejścia to koncepcja dotycząca sposobu, w jaki dane są wprowadzane do programów, a nie narzędzie do interpretacji poleceń. Nie jest to narzędzie do zarządzania systemem, lecz mechanizm, który pozwala na interakcję z aplikacjami. Konsola MMC (Microsoft Management Console) to natomiast interfejs do zarządzania różnymi komponentami systemu Windows, ale nie służy do interpretacji poleceń w sposób, w jaki robi to PowerShell. Umożliwia jedynie tworzenie i zarządzanie różnymi snap-inami, ale nie oferuje tak zaawansowanego podejścia do automatyzacji i zarządzania jak PowerShell. Te nieprawidłowe koncepcje mogą prowadzić do dużych błędów w zrozumieniu narzędzi dostępnych w systemie Windows, co skutkuje nieefektywnym zarządzaniem systemem operacyjnym i brakiem umiejętności w automatyzacji zadań. Użytkownik, opierając się na tych mylnych założeniach, może nie być w stanie w pełni wykorzystać potencjału systemu Windows w kontekście zarządzania i automatyzacji.

Pytanie 17

W laserowej drukarce do utrwalania wydruku na papierze stosuje się

A. rozgrzane wałki

B. promienie lasera

C. głowice piezoelektryczne

D. taśmy transmisyjne

Wybór innych opcji, takich jak promienie lasera, taśmy transmisyjne czy głowice piezoelektryczne, wskazuje na pewne nieporozumienia związane z zasadą działania drukarek laserowych oraz ich technologii. Promienie lasera są kluczowym elementem w procesie drukowania, ponieważ to laser jest odpowiedzialny za tworzenie obrazu na bębnie światłoczułym. Laser skanuje powierzchnię bębna, tworząc na nim naładowane obszary, które przyciągają toner. Jednakże sama aktywacja tonera nie jest wystarczająca do jego trwałego przymocowania do papieru, co wymaga dodatkowego etapu z użyciem wałków utrwalających. Z drugiej strony, taśmy transmisyjne są stosowane w drukarkach atramentowych, gdzie atrament jest przenoszony na papier, natomiast w drukarkach laserowych nie odgrywają one żadnej roli. Głowice piezoelektryczne są technologią charakterystyczną dla drukarek atramentowych, gdzie zmiany ciśnienia powodują wyrzucanie kropli atramentu. Te elementy nie mają zastosowania w drukarkach laserowych, które operują na zupełnie innej zasadzie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla odróżnienia technologii drukarskich oraz ich efektywności w różnych zastosowaniach.

Pytanie 18

Laptopy zazwyczaj są wyposażone w bezprzewodowe sieci LAN. Ograniczenia ich stosowania dotyczą emisji fal radiowych, które mogą zakłócać działanie innych, istotnych dla bezpieczeństwa, urządzeń?

A. w biurze

B. w pociągu

C. w samolocie

D. w mieszkaniu

Odpowiedź "w samolocie" jest prawidłowa, ponieważ na pokładach samolotów obowiązują ścisłe przepisy dotyczące korzystania z urządzeń emitujących fale radiowe, w tym komputerów przenośnych. Wysoka częstotliwość fal radiowych może zakłócać działanie systemów nawigacyjnych i komunikacyjnych statku powietrznego. Przykładem mogą być przepisy Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO), które regulują używanie urządzeń elektronicznych w trakcie lotu. W wielu liniach lotniczych istnieją jasne wytyczne dotyczące korzystania z Wi-Fi oraz innych form komunikacji bezprzewodowej, które są dostępne jedynie w określonych fazach lotu, takich jak po osiągnięciu wysokości przelotowej. To podejście zapewnia bezpieczeństwo zarówno pasażerów, jak i załogi, podkreślając znaczenie przestrzegania regulacji dotyczących emisji fal radiowych w kontekście bezpieczeństwa lotów.

Pytanie 19

Aby umożliwić transfer danych między siecią w pracowni a siecią ogólnoszkolną o innej adresacji IP, należy zastosować

A. switch

B. hub

C. access point

D. router

Przełącznik, koncentrator i punkt dostępowy to urządzenia, które pełnią różne funkcje w sieciach komputerowych, ale nie są one odpowiednie do rozwiązywania problemu wymiany danych pomiędzy sieciami o różnych adresacjach IP. Przełącznik działa na poziomie warstwy 2 modelu OSI i jest odpowiedzialny za przesyłanie ramek w obrębie jednej sieci lokalnej (LAN). Nie zapewnia jednak możliwości routingu między różnymi sieciami, co jest kluczowe w przypadku wymaganej wymiany danych między sieciami o odmiennych adresacjach IP. Koncentrator, będący urządzeniem pasywnym, po prostu przesyła sygnały do wszystkich podłączonych urządzeń, ale nie potrafi zrozumieć i zarządzać adresacją IP. Natomiast punkt dostępowy, chociaż umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci lokalnej, również nie ma funkcji routingu, a jedynie łączy urządzenia w obrębie tej samej sieci. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde urządzenie sieciowe może pełnić funkcję rutera, podczas gdy każde z nich ma swoją ściśle określoną rolę. Bezpośrednia wymiana danych wymaga zaawansowanego zarządzania trasami, co jest możliwe tylko dzięki ruterom, które są zaprojektowane do pracy w złożonych środowiskach wielosesyjnych i wieloadresowych.

Pytanie 20

Polecenie df w systemie Linux umożliwia

A. zarządzanie paczkami instalacyjnymi

B. wyświetlenie procesów o największym obciążeniu procesora

C. określenie dostępnej przestrzeni na dysku

D. sprawdzenie spójności systemu plików

Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że polecenie df nie jest związane z zarządzaniem pakietami instalacyjnymi, co jest typową funkcjonalnością narzędzi takich jak apt czy yum. Te narzędzia mają na celu instalację, aktualizację i usuwanie oprogramowania w systemie, podczas gdy df koncentruje się na monitorowaniu przestrzeni dyskowej. Ponadto, chociaż sprawdzenie integralności systemu plików jest kluczowym zadaniem w zarządzaniu systemem, to nie jest to funkcja oferowana przez df; do tego celu służą narzędzia takie jak fsck, które są specjalnie zaprojektowane do analizy i naprawy systemów plików. Kolejna nieprawidłowa koncepcja dotyczy wyświetlania procesów obciążających procesor. Funkcjonalność ta jest zarezerwowana dla narzędzi takich jak top czy htop, które oferują dynamiczny wgląd w działające procesy oraz ich zasoby. Wydaje się, że niektórzy użytkownicy mogą mylić poziom obciążenia systemu z dostępnością przestrzeni na dysku, co prowadzi do pomyłek w ocenie przydatności narzędzi. W końcu, polecenie df koncentruje się wyłącznie na przestrzeni dyskowej, co czyni je niezastąpionym narzędziem do bieżącego monitorowania zasobów systemowych, ale nie ma zastosowania w kontekście zarządzania pakietami czy monitorowania procesów.

Pytanie 21

Aby uniknąć utraty danych w aplikacji do ewidencji uczniów, po zakończonej pracy każdego dnia należy wykonać

A. aktualizację systemu

B. aktualizację systemu operacyjnego

C. bezpieczne zamknięcie systemu operacyjnego

D. kopię zapasową danych programu

Wykonywanie kopii zapasowej danych programu jest kluczowym elementem strategii zarządzania danymi w każdej organizacji. Polityka tworzenia kopii zapasowych powinna być zgodna z zasadami dobrego zarządzania danymi, które zalecają regularne archiwizowanie informacji, aby zminimalizować ryzyko utraty cennych danych. Kopie zapasowe powinny być przechowywane w bezpiecznym miejscu, oddzielonym od głównego systemu, co zabezpiecza je przed utratą na skutek awarii sprzętu czy cyberataków. Przykładowo, korzystając z oprogramowania do ewidencji uczniów, warto ustalić harmonogram automatycznego tworzenia kopii zapasowych na koniec każdego dnia, co zapewnia, że wszystkie zmiany wprowadzone w trakcie dnia będą zapisane. Dodatkowo, warto zapoznać się z różnymi metodami tworzenia kopii zapasowych, takimi jak pełne, różnicowe czy przyrostowe, aby dopasować je do potrzeb organizacji. Takie podejście zwiększa bezpieczeństwo danych i zapewnia ich dostępność w razie awarii.

Pytanie 22

W systemie Linux, polecenie usermod -s dla danego użytkownika umożliwia

A. blokadę jego konta

B. zmianę jego katalogu domowego

C. zmianę jego powłoki systemowej

D. przypisanie go do innej grupy

Polecenie usermod -s w systemie Linux jest używane do zmiany powłoki systemowej (shell) dla określonego użytkownika. Powłoka systemowa to program, który interpretuje polecenia wprowadzane przez użytkownika, a jej zmiana ma duże znaczenie w kontekście zarządzania użytkownikami oraz bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy administrator chce, aby użytkownik korzystał z innej powłoki, takiej jak /bin/bash zamiast domyślnej powłoki. Zmiana powłoki może wpływać na dostęp do różnych narzędzi czy skryptów, które są specyficzne dla danej powłoki. Dobre praktyki w zarządzaniu kontami użytkowników zalecają, aby powłoka była odpowiednia do zadań, jakie użytkownik ma wykonywać. Warto również zauważyć, że zmiana powłoki może wymagać ponownego zalogowania się użytkownika, aby zmiany mogły być w pełni zastosowane, co jest istotne w kontekście użytkowania systemu. Przykład użycia polecenia: 'usermod -s /bin/bash username', gdzie 'username' to nazwa konta użytkownika, którego powłokę chcemy zmienić.

Pytanie 23

Użytkownik systemu Windows może skorzystać z polecenia taskmgr, aby

A. zaktualizować sterowniki systemowe

B. zakończyć pracę nieprawidłowej aplikacji

C. odzyskać uszkodzone obszary dysku

D. naprawić problemy z systemem plików

Polecenie taskmgr, znane jako Menedżer zadań w systemie Windows, jest narzędziem umożliwiającym użytkownikom monitorowanie i zarządzanie uruchomionymi procesami oraz aplikacjami. Jedną z jego kluczowych funkcji jest możliwość zakończenia działania wadliwych aplikacji, które mogą wpływać na wydajność systemu lub uniemożliwiać jego prawidłowe funkcjonowanie. Przykładowo, gdy jakieś oprogramowanie przestaje odpowiadać, użytkownik może otworzyć Menedżera zadań, zlokalizować problematyczny proces i kliknąć „Zakończ zadanie”. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemem, które zalecają monitorowanie aplikacji oraz minimalizowanie wpływu błędów programowych na ogólne działanie systemu. Ponadto, Menedżer zadań umożliwia śledzenie zasobów systemowych, co pozwala na identyfikację aplikacji obciążających CPU, pamięć RAM czy dysk. To narzędzie jest nieocenione dla administratorów systemów oraz zaawansowanych użytkowników, którzy chcą utrzymywać system w optymalnym stanie.

Pytanie 24

W systemie Linux plik messages zawiera

A. kody błędów systemowych

B. komunikaty odnoszące się do uruchamiania systemu

C. ogólne informacje o zdarzeniach systemowych

D. informacje dotyczące uwierzytelnienia

Plik messages w systemie Linux jest kluczowym komponentem dla monitorowania i analizy zdarzeń systemowych. Przechowuje on wszelkie istotne komunikaty, które mogą być pomocne w diagnostyce i rozwiązywaniu problemów. W praktyce, administratorzy systemów korzystają z tego pliku do zbierania informacji o błędach, ostrzeżeniach oraz innych zdarzeniach, które miały miejsce na poziomie jądra oraz w różnych usługach systemowych. Na przykład, podczas wystąpienia awarii systemu, analiza pliku messages może dostarczyć istotnych wskazówek dotyczących przyczyn problemu. Dobrym nawykiem w administracji systemami Linux jest regularne przeglądanie i archiwizowanie tych logów, co pozwala na utrzymanie historii zmian oraz ułatwia audyt bezpieczeństwa. Stosowanie narzędzi takich jak `logrotate` do zarządzania plikiem messages jest również rekomendowane, aby zapewnić, że logi nie zajmują zbyt dużo miejsca na dysku, a jednocześnie pozostają dostępne do analizy w razie potrzeby.

Pytanie 25

Który z protokołów jest używany podczas rozpoczynania sesji VoIP?

A. MIME

B. SDP

C. MCGP

D. SIP

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ról różnych protokołów w kontekście VoIP. MCGP (Media Control Gateway Protocol) nie jest protokołem do inicjacji sesji, lecz jest używany do zarządzania mediami w kontekście bramek telekomunikacyjnych, co czyni go niewłaściwym wyborem w tej sytuacji. MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions), z drugiej strony, jest zestawem rozszerzeń do protokołu e-mail, który pozwala na przesyłanie różnych typów danych, ale nie jest w żaden sposób związany z inicjacją sesji VoIP. Wreszcie, SDP (Session Description Protocol) służy do opisu parametrów sesji multimedia, ale nie pełni funkcji inicjacji sesji. Zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania komunikacją w sieciach. Typowym błędem jest mylenie sygnalizacji z transmisją danych: SIP zajmuje się sygnalizacją, z kolei inne protokoły, takie jak RTP, są odpowiedzialne za przesyłanie samego dźwięku czy wideo. Warto pamiętać, że w kontekście VoIP, poprawna identyfikacja protokołów oraz ich funkcji jest niezbędna do zbudowania efektywnego systemu komunikacji.

Pytanie 26

Która z poniższych form zapisu liczby 77(8) jest nieprawidłowa?

A. 11010(ZM)

B. 63(10)

C. 3F(16)

D. 111111(2)

Liczba 77 w systemie ósemkowym (77(8)) jest zapisana jako 7*8^1 + 7*8^0, co daje 56 + 7 = 63 w systemie dziesiętnym (63(10)). Odpowiedź 11010(ZM) oznacza zapis binarny liczby 26, co jest pojęciem niepoprawnym w odniesieniu do liczby 77(8). Wartość 11010 w systemie binarnym to 1*2^4 + 1*2^3 + 0*2^2 + 1*2^1 + 0*2^0 = 16 + 8 + 0 + 2 + 0 = 26. Dlatego odpowiedź 11010(ZM) jest niepoprawna, jako że odnosi się do innej liczby. Ustalając poprawne konwersje między systemami liczbowymi, można stosować standardowe metody, takie jak algorytm podzielności, który zapewnia dokładność i efektywność przeliczeń między różnymi systemami. Na przykład, aby skonwertować liczbę ósemkową na dziesiętną, należy pomnożyć każdą cyfrę przez odpowiednią potęgę bazy systemu. Dobrym przykładem jest przeliczenie liczby 77(8) na 63(10).

Pytanie 27

Wyższą efektywność aplikacji multimedialnych w systemach z rodziny Windows zapewnia technologia

A. jQuery

B. DirectX

C. CUDA

D. GPU

Technologia DirectX to zestaw aplikacji programistycznych (API) opracowanych przez firmę Microsoft, które umożliwiają wykorzystanie sprzętowej akceleracji w aplikacjach multimedialnych, szczególnie w grach i programach graficznych. DirectX zapewnia jednolitą platformę dla rozwoju gier i aplikacji 3D, co pozwala programistom na tworzenie bardziej zaawansowanych oraz wydajnych rozwiązań. Dzięki DirectX, programy mogą lepiej zarządzać zasobami sprzętowymi, co przekłada się na wyższą jakość grafiki oraz płynność działania. Przykładem mogą być gry komputerowe, które wykorzystują DirectX do renderowania trójwymiarowych światów, co pozwala na realizację złożonych efektów wizualnych, takich jak cienie, oświetlenie czy tekstury. Warto również zauważyć, że standardy DirectX są regularnie aktualizowane, co oznacza, że programiści mają dostęp do najnowszych technologii i funkcji, które poprawiają wydajność i jakość dźwięku oraz obrazu. Użycie DirectX w grach stało się niemalże normą, tworząc w ten sposób standardy branżowe, do których dostosowują się inne technologie multimedialne.

Pytanie 28

W instalacjach kablowych z wykorzystaniem skrętki UTP kat. 6, jakie gniazda sieciowe powinny być stosowane?

A. RJ-11

B. 8P8C

C. BNC

D. F

Odpowiedź 8P8C jest prawidłowa, ponieważ złącze to, znane również jako RJ-45, jest standardowym typem złącza stosowanym w sieciach Ethernet, a zwłaszcza w okablowaniu strukturalnym opartym na skrętce UTP kategorii 6. Skrętka UTP kat. 6 jest przeznaczona do przesyłania danych z prędkościami do 10 Gb/s na odległości do 55 metrów, co czyni ją odpowiednią do zastosowań wymagających wysokiej wydajności. Gniazda 8P8C umożliwiają prawidłowe podłączenie kabli, które są używane do tego rodzaju okablowania, zapewniając stabilne połączenia oraz minimalizując straty sygnału. W praktyce, w biurach oraz innych obiektach, gniazda 8P8C są powszechnie stosowane do podłączania komputerów, telefonów IP oraz innych urządzeń sieciowych. Zastosowanie standardowych gniazd 8P8C zgodnie z normami TIA/EIA-568-A oraz TIA/EIA-568-B jest kluczowe dla zapewnienia interoperacyjności i wydajności systemów sieciowych.

Pytanie 29

W architekturze ISO/OSI protokoły TCP oraz UDP funkcjonują w warstwie

A. sieci

B. transportowej

C. łącza danych

D. aplikacji

TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol) są protokołami komunikacyjnymi, które działają w warstwie transportowej modelu ISO/OSI. Warstwa ta jest odpowiedzialna za zapewnienie niezawodnego przesyłania danych między aplikacjami na różnych urządzeniach. TCP zapewnia komunikację opartą na połączeniach, co oznacza, że tworzy stabilne połączenie między nadawcą a odbiorcą, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach, które wymagają wysokiej niezawodności, takich jak przesyłanie plików czy komunikacja w sieciach korporacyjnych. Z kolei UDP jest protokołem bezpołączeniowym, co umożliwia szybsze przesyłanie danych, ale bez gwarancji dostarczenia czy kolejności pakietów, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla aplikacji strumieniowych, takich jak transmisje wideo czy gry online. Ważne jest również, aby zrozumieć, że protokoły te są kluczowe dla architektury internetowej i stanowią fundament dla wielu usług sieciowych, wspierając różnorodne aplikacje i protokoły działające w warstwie aplikacji.

Pytanie 30

Zgodnie z normą 802.3u technologia sieci FastEthernet 100Base-FX stosuje

A. światłowód jednomodowy

B. kabel UTP Kat. 6

C. światłowód wielomodowy

D. kabel UTP Kat. 5

Zarówno przewód UTP Kat. 5, jak i Kat. 6 nie są zdefiniowane w kontekście standardu 802.3u, ponieważ ten standard dotyczy technologii światłowodowej. UTP (Unshielded Twisted Pair) to kategoria kabli, które są wykorzystywane w standardach Ethernet o prędkości do 1 Gbps, jednak nie w zastosowaniach światłowodowych. Odpowiedzi te zatem opierają się na mylnym założeniu, że wszystkie sieci Ethernet można budować wyłącznie w oparciu o przewody miedziane, podczas gdy standard 802.3u wyraźnie wprowadza osobną specyfikację dla światłowodów. Jak wskazuje standard, 100Base-FX to technologia, która wymaga światłowodu do osiągnięcia wymaganej przepustowości i zasięgu, co nie może być zapewnione przez przewody UTP. Dodatkowo, odpowiedzi związane z światłowodem jednomodowym również są nieprawidłowe, ponieważ ten typ światłowodu jest bardziej odpowiedni do aplikacji wymagających dużych odległości, a nie typowych biurowych połączeń, które są obsługiwane przez światłowody wielomodowe. Wybór niewłaściwego medium transmisyjnego może prowadzić do problemów z wydajnością i niezawodnością w sieci, co często wynika z braku zrozumienia fizycznych właściwości różnych typów kabli i ich zastosowań w różnych standardach sieciowych.

Pytanie 31

Jakie urządzenie należy wykorzystać do zestawienia komputerów w sieci przewodowej o strukturze gwiazdy?

A. regenerator

B. router

C. przełącznik (switch)

D. punkt dostępowy

Przełącznik (switch) jest urządzeniem sieciowym, które działa na poziomie warstwy drugiej modelu OSI, czyli warstwy łącza danych. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie ramek danych pomiędzy urządzeniami znajdującymi się w tej samej sieci lokalnej. W topologii gwiazdy wszystkie komputery są połączone z centralnym urządzeniem, którym najczęściej jest właśnie przełącznik. W tej konfiguracji, gdy jeden komputer wysyła dane, przełącznik odbiera te dane i przesyła je tylko do odpowiedniego odbiorcy, co minimalizuje obciążenie sieci. Przełączniki są szeroko stosowane w nowoczesnych środowiskach biurowych, gdzie wielu użytkowników wymaga dostępu do zasobów sieciowych. Ich zastosowanie pozwala na łatwe rozbudowywanie sieci, gdyż wystarczy dodać nowe urządzenia do przełącznika, a nie do każdego z komputerów. Przełączniki wspierają także technologie VLAN (Virtual Local Area Network), co umożliwia segmentację sieci w celu zwiększenia bezpieczeństwa i wydajności. W praktyce stosowanie przełączników jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci, co pozwala na osiągnięcie wysokiej wydajności i niezawodności całej infrastruktury.

Pytanie 32

Aby bezpośrednio połączyć dwa komputery w przewodowej sieci LAN, należy zastosować

A. kabel sieciowy cross-over i po jednej karcie sieciowej w każdym z komputerów

B. kabel światłowodowy i jedną kartę sieciową w jednym z komputerów

C. kabel USB i po jednej karcie sieciowej w każdym z komputerów

D. kabel sieciowy patch-cord bez krosowania oraz kabel Centronics

Kabel sieciowy cross-over jest specjalnie zaprojektowany do bezpośredniego łączenia ze sobą dwóch komputerów, co oznacza, że umożliwia wymianę danych bez potrzeby stosowania switcha lub routera. W takim połączeniu każdy z komputerów musi być wyposażony w kartę sieciową, która obsługuje standardy Ethernet, takie jak 10Base-T, 100Base-TX lub 1000Base-T. Kabel cross-over różni się od standardowego kabla prostego, ponieważ w nim pary przewodów są zamienione, co pozwala na poprawne przesyłanie sygnałów transmitowanych i odbieranych pomiędzy dwoma urządzeniami. Praktycznym przykładem takiego rozwiązania jest konfiguracja sieci w małych biurach, gdzie dwa komputery muszą wymieniać pliki lub współdzielić zasoby bez dodatkowego sprzętu. Zastosowanie tego typu kabli jest zgodne ze standardem IEEE 802.3, co zapewnia wysoką jakość transmisji danych oraz minimalizację zakłóceń.

Pytanie 33

Skaner antywirusowy zidentyfikował niechciane oprogramowanie. Z opisu wynika, że jest to dialer, który pozostawiony w systemie

A. zainfekuje załączniki wiadomości email

B. uzyska pełną kontrolę nad komputerem

C. zaatakuje sektor rozruchowy dysku

D. połączy się z płatnymi numerami telefonicznymi przy użyciu modemu

Dialer to rodzaj złośliwego oprogramowania, które jest zaprojektowane do nawiązywania połączeń z płatnymi numerami telefonicznymi, często ukrytymi przed użytkownikami. Po zainstalowaniu w systemie, dialer wykorzystuje modem do dzwonienia na te numery, co generuje znaczne koszty dla użytkownika. W praktyce, dialery mogą być dostarczane w postaci aplikacji, które użytkownik instaluje, często myląc je z legalnym oprogramowaniem. W związku z tym, istotne jest, aby użytkownicy regularnie aktualizowali swoje oprogramowanie antywirusowe oraz stosowali filtry połączeń, aby zminimalizować ryzyko związane z złośliwym oprogramowaniem. Zgodnie z najlepszymi praktykami, warto również ograniczyć instalację oprogramowania tylko z zaufanych źródeł oraz być czujnym na wszelkie nieznane aplikacje w systemie, co pozwala na skuteczniejsze zabezpieczenie się przed dialerami i innymi zagrożeniami.

Pytanie 34

Za co odpowiada protokół DNS?

A. określenie adresu MAC na podstawie adresu IP

B. konwertowanie nazw mnemonicznych na adresy IP

C. przekazywanie zaszyfrowanej wiadomości e-mail do serwera pocztowego

D. ustalanie wektora ścieżki między różnymi autonomicznymi sieciami

Protokół DNS (Domain Name System) jest kluczowym elementem infrastruktury internetu, odpowiadającym za tłumaczenie nazw mnemonicznych, takich jak www.example.com, na adresy IP, które są używane do identyfikacji urządzeń w sieci. Proces ten umożliwia użytkownikom korzystanie z przyjaznych dla oka nazw, zamiast pamiętania skomplikowanych ciągów cyfr. Gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarkę, system operacyjny najpierw sprawdza lokalną pamięć podręczną DNS, a jeśli nie znajdzie odpowiedniej informacji, wysyła zapytanie do serwera DNS. Serwer ten przeszukuje swoją bazę danych i zwraca odpowiedni adres IP. Na przykład, gdy wpiszesz www.google.com, DNS tłumaczy tę nazwę na adres IP 172.217.0.46, co umożliwia przeglądarki połączenie się z serwerem Google. Zastosowanie protokołu DNS jest nie tylko praktyczne, ale również zabezpieczone poprzez implementacje takie jak DNSSEC (Domain Name System Security Extensions), które chronią przed atakami typu spoofing. Zrozumienie działania DNS jest fundamentalne dla każdego specjalisty IT, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie sieciami oraz zapewnienie ich bezpieczeństwa.

Pytanie 35

Aby wykonać ręczne ustawienie interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy użyć polecenia

A. ifconfig

B. ipconfig

C. eth0

D. route add

Polecenie 'ifconfig' jest standardowym narzędziem w systemach UNIX i Linux, używanym do konfigurowania interfejsów sieciowych. Umożliwia ono zarówno wyświetlanie informacji o interfejsach (takich jak adres IP, maska podsieci, stan interfejsu), jak i ich konfigurację, co czyni je niezbędnym narzędziem w administracji sieci. Przykładowo, aby przypisać adres IP do interfejsu, należy użyć polecenia 'ifconfig eth0 192.168.1.10 netmask 255.255.255.0 up', co aktywuje interfejs oraz przydziela mu określony adres IP. Choć 'ifconfig' jest decyzją popularną, warto zauważyć, że w nowoczesnych dystrybucjach Linuxa zaleca się używanie narzędzia 'ip', które jest bardziej wszechstronne i oferuje dodatkowe funkcje. Dobrym standardem jest regularne sprawdzanie konfiguracji sieciowej za pomocą 'ifconfig' lub 'ip a' oraz monitorowanie aktywności interfejsów, co poprawia bezpieczeństwo i wydajność sieci.

Pytanie 36

Jednym z typowych symptomów mogących świadczyć o nadchodzącej awarii dysku twardego jest wystąpienie

A. komunikatu CMOS checksum error

B. błędów zapisu i odczytu dysku

C. trzech krótkich sygnałów dźwiękowych

D. komunikatu Diskette drive A error

Błędy zapisu i odczytu dysku są typowym sygnałem wskazującym na zbliżającą się awarię dysku twardego. Gdy dysk twardy zaczyna ulegać uszkodzeniu, jego mechanizmy zapisu i odczytu mogą nie działać prawidłowo, co prowadzi do problemów z dostępem do danych. Przykładem mogą być sytuacje, w których system operacyjny zwraca komunikaty o błędach podczas próby otwarcia plików lub kopiowania danych, co sugeruje, że dysk nie jest w stanie poprawnie odczytać lub zapisać informacji. W kontekście dobrych praktyk, regularne wykonywanie kopii zapasowych oraz monitorowanie stanu dysku za pomocą narzędzi diagnostycznych, takich jak S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology), może pomóc w wczesnym wykrywaniu problemów. Istotne jest również, aby użytkownicy byli świadomi oznak degradacji dysku, takich jak spowolnienie systemu, głośne dźwięki pracy dysku, czy też częste zawieszanie się aplikacji. Wczesna identyfikacja tych symptomów pozwala na podjęcie działań naprawczych lub wymiany sprzętu zanim dojdzie do całkowitej utraty danych.

Pytanie 37

Jaki jest maksymalny promień zgięcia przy montażu kabla U/UTP kat 5e?

A. osiem średnic kabla

B. cztery średnice kabla

C. dwie średnice kabla

D. sześć średnic kabla

Odpowiedzi sugerujące, że promień zgięcia kabla U/UTP kat 5e wynosi dwie, cztery lub sześć średnic kabla są nieprawidłowe i mogą prowadzić do poważnych problemów technicznych. Zmniejszenie promienia zgięcia poniżej zalecanych ośmiu średnic może prowadzić do uszkodzenia struktury kabla poprzez zagięcia, co skutkuje osłabieniem sygnału, a nawet całkowitym przerwaniem połączenia. W przypadku zbyt małego promienia zgięcia, przewodniki wewnątrz kabla mogą ulec przemieszczeniu lub przerwaniu, co prowadzi do zakłóceń w transmisji danych. Takie nieprzemyślane podejście jest typowym błędem, szczególnie w sytuacjach, gdy instalacje są przeprowadzane w zatłoczonych pomieszczeniach lub ciasnych przestrzeniach. Ponadto, ignorowanie standardów dotyczących promienia zgięcia może narazić instalację na niezgodność z przepisami prawa oraz standardami branżowymi, co może wiązać się z konsekwencjami finansowymi i prawnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe podejście do instalacji kabli oraz ich obsługi nie tylko zapewnia ich długowieczność, ale również gwarantuje efektywność operacyjną systemów telekomunikacyjnych. Właściwe praktyki związane z instalacją kabli powinny zawsze uwzględniać nie tylko ich bieżące potrzeby, ale także przewidywane warunki użytkowania oraz potencjalne zmiany w infrastrukturze.

Pytanie 38

Aby stworzyć archiwum danych w systemie operacyjnym Ubuntu, należy użyć programu

A. awk

B. tar

C. sed

D. set

Program tar, będący skrótem od "tape archive", jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, w tym Ubuntu, do tworzenia oraz zarządzania archiwami danych. Jego główną funkcją jest łączenie wielu plików i katalogów w jeden plik archiwum, co upraszcza przechowywanie i transport danych. Tar umożliwia również kompresję danych za pomocą różnych algorytmów, takich jak gzip czy bzip2, co nie tylko zmniejsza rozmiar archiwum, ale także przyspiesza transfer plików. Osoby pracujące z systemami operacyjnymi opartymi na Unixie często wykorzystują tar do tworzenia kopii zapasowych oraz przenoszenia systemów i aplikacji. Przykładowe polecenie do utworzenia archiwum to: tar -cvf nazwa_archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu, gdzie -c oznacza tworzenie archiwum, -v wyświetla postęp operacji, a -f wskazuje nazwę pliku archiwum. Dobre praktyki sugerują tworzenie archiwów w regularnych odstępach czasu oraz ich przechowywanie w bezpiecznych lokalizacjach, aby zabezpieczyć ważne dane.

Pytanie 39

W metodzie archiwizacji danych nazwanej Dziadek – Ojciec – Syn na poziomie Dziadek przeprowadza się kopię danych na koniec

A. tygodnia

B. roku

C. miesiąca

D. dnia

Wybór opcji związanych z innymi okresami, takimi jak dzień, rok czy tydzień, nie jest zgodny z prawidłowym podejściem do strategii archiwizacji Dziadek – Ojciec – Syn. Archiwizacja danych na poziomie Dziadek, polegająca na wykonywaniu kopii zapasowych, jest zaprojektowana tak, aby zapewnić długoterminowe przechowywanie i dostępność danych. Wykonywanie kopii zapasowych codziennie (na poziomie dnia) może prowadzić do nadmiernego zużycia zasobów i zajmowania cennej przestrzeni dyskowej, ponieważ codzienne zmiany w danych mogą być nieznaczne i nie zawsze uzasadniają tworzenie nowych kopii. Z kolei wybór archiwizacji na poziomie roku może być zbyt rzadki, co zwiększa ryzyko utraty danych w przypadku awarii, gdy pomiędzy kopiami zapasowymi upływa znaczny czas. Natomiast archiwizacja co tydzień może nie zapewniać odpowiedniego poziomu ochrony, szczególnie w kontekście dynamicznych zmian danych, które mogą wystąpić w krótkim czasie. W związku z tym strategia archiwizacji co miesiąc jest bardziej adekwatna, gdyż łączy regularność z efektywnością, co jest kluczowe dla zachowania integralności i dostępności danych w dłuższej perspektywie. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie analizy ryzyk i określenie optymalnej częstotliwości archiwizacji w zależności od specyfiki organizacji i rodzaju przetwarzanych danych.

Pytanie 40

Jaki jest standard 1000Base-T?

A. standard sieci Ethernet o prędkości 100Mb/s

B. standard sieci Ethernet o prędkości 1000MB/s

C. standard sieci Ethernet o prędkości 1GB/s

D. standard sieci Ethernet o prędkości 1000Mb/s

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że 1000Base-T to standard o przepustowości 100Mb/s, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji standardów Ethernet. 1000Base-T to technologia, która osiąga prędkości do 1000 Mb/s, co jest równoważne z 1 Gb/s. Wprowadzenie do sieci szerokopasmowej wymaga zrozumienia różnic między standardami. Standard 100Base-T, który operuje z prędkością 100 Mb/s, oznacza zupełnie inne parametry i zastosowania. W praktyce, wykorzystywanie 100Base-T w sytuacjach, gdzie wymagana jest wyższa wydajność, prowadzi do wąskich gardeł i ograniczeń w transferze danych, co jest niepożądane w nowoczesnych środowiskach IT. Ponadto, pomylenie jednostek miary - Megabitów (Mb) z Gigabitami (Gb) - to typowy błąd, który może prowadzić do poważnych konsekwencji w projektowaniu i wdrażaniu infrastruktury sieciowej. Upewnienie się, że używamy odpowiednich standardów oraz rozumiemy ich możliwości, jest kluczowe dla zapewnienia efektywności operacyjnej i wydajności sieci. Dlatego istotne jest, aby w kontekście planowania sieci, nie ograniczać się do zastanawiania się nad przepustowością 100Mb/s, lecz uwzględniać nowoczesne standardy, takie jak 1000Base-T, które odpowiadają na rosnące wymagania użytkowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej