Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 21:05
Data zakończenia: 23 maja 2025 21:13

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie mieszanki mineralnej dla 5 klaczy w okresie laktacji, przy stosowaniu 200 g/szt./dzień?

A. 25 dni

B. 15 dni

C. 30 dni

D. 20 dni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 15 dni jest prawidłowa, ponieważ obliczenia są oparte na dokładnych danych dotyczących zapotrzebowania klaczy w okresie laktacji. Klacze w tym okresie wymagają specjalistycznej diety, w tym odpowiedniej dawki minerałów. W przypadku pięciu klaczy, każda z nich potrzebuje 200 g mieszanki mineralnej dziennie, co daje łącznie 1000 g (czyli 1 kg) dziennie dla wszystkich pięciu klaczy. Posiadając 15 kg mieszanki, dzielimy tę wartość przez dzienne zapotrzebowanie. 15 kg to 15000 g, więc 15000 g / 1000 g = 15 dni. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w praktyce hodowlanej, aby zapewnić zdrowie i wydajność zwierząt. Utrzymanie odpowiedniego poziomu witamin i minerałów w diecie klaczy w okresie laktacji jest niezbędne dla ich dobrego stanu zdrowia oraz jakości mleka, co ma bezpośredni wpływ na wzrost i rozwój źrebiąt. Warto zwrócić uwagę na to, że niedobory minerałów mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, dlatego precyzyjne obliczenia są nieocenione w praktyce żywienia zwierząt.

Pytanie 2

Jakie składniki powinny stanowić 2/3 diety dorosłego kota?

A. mleko i jego przetwory

B. mięso i ryby

C. kasze oraz warzywa

D. produkty zbożowe oraz mięsne

Odpowiedź, że 2/3 pożywienia dorosłego kota powinny stanowić mięso i ryby, jest zgodna z zaleceniami dotyczącego żywienia kociego. Koty są obligatoryjnie mięsożerne, co oznacza, że ich organizmy wymagają białka zwierzęcego, aby prawidłowo funkcjonować. Mięso i ryby dostarczają nie tylko wysokiej jakości białka, ale również niezbędnych kwasów tłuszczowych, witamin (jak witamina A i niektóre witaminy z grupy B) oraz minerałów (jak tauryna, niezbędna dla zdrowia serca i oczu). Praktycznym przykładem jest podawanie kotom surowego mięsa, które jest zbliżone do ich naturalnej diety, lub wysokiej jakości karmy mokrej, w której składzie dominują składniki pochodzenia zwierzęcego. Warto również zwrócić uwagę na etykiety karm dla kotów, które powinny wskazywać, że głównym składnikiem są mięso lub ryby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w żywieniu kotów.

Pytanie 3

W jakiej kategorii znajdują się tylko surowce łatwo fermentujące?

A. Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona

B. Ziemniaki parowane, wysłodki melasowane, kukurydza

C. Lucerna, wyka, bobik

D. Lucerna, łubin, kukurydza

Wybór innych grup składników często wynika z niedostatecznej analizy ich charakterystyki oraz właściwości technologicznych. Odpowiedź "Lucerna, łubin, kukurydza" zawiera składniki, które mają swoje zalety, ale nie wszystkie z nich są łatwo zakiszające. Lucerna jest bogata w białko i jest doskonałym źródłem paszy, ale jej struktura może utrudniać proces fermentacji, co wpływa na jakość kiszonki. Łubin, z kolei, ma swoje właściwości odżywcze, ale jego zakiszanie wymaga staranniejszego podejścia ze względu na wysoką zawartość białka i różnorodność frakcji. "Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona" również nie jest poprawnym zestawieniem, ponieważ chociaż kukurydza jest idealnym surowcem do zakiszania, koniczyna czerwona i seradela mogą wprowadzać różnice w procesie fermentacji. Różne rodzaje koniczyny mają zróżnicowane właściwości, które mogą wpływać na jakość kiszonek. Odpowiedź „Lucerna, wyka, bobik” nie uwzględnia również specyfiki zakiszania. We wszystkich tych zestawieniach istotne jest, jak poszczególne składniki reagują w procesie fermentacji – zakiszanie wymaga odpowiednich warunków, takich jak wilgotność, pH i temperatura, które mogą być trudne do osiągnięcia przy użyciu niektórych z tych surowców. Rozpoznanie właściwości surowców i ich zdolności do łatwego zakiszania jest kluczem do efektywnej produkcji pasz i optymalizacji żywienia zwierząt.

Pytanie 4

Osoba oferująca usługi związane z sztucznym unasiennianiem powinna korzystać z nasienia od reproduktorów

A. dla których prowadzi rejestr hodowlany

B. spełniających wymagania ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich

C. których samodzielnie pobiera i ocenia nasienie

D. z określoną wartością użytkową

Odpowiedź, która mówi, że podmiot, który zajmuje się sztucznym unasiennianiem, musi korzystać z nasienia, które spełnia normy ustawy o hodowli i rozrodzie zwierząt, jest całkiem trafna. Ta ustawa określa minimalne standardy, które są ważne dla jakości i bezpieczeństwa tego nasienia. Przykładowo, nasienie musi pochodzić od zdrowych zwierząt, które miały badania weterynaryjne, a także muszą mieć odpowiednią wartość użytkową. W praktyce hodowcy muszą dbać o porządną dokumentację zdrowotną i wydajności reproduktorów. Przestrzeganie tych norm wpływa nie tylko na skuteczność unoszenia, ale też na zdrowie całego stada. Dobre praktyki w branży podkreślają, jak istotne jest korzystanie z nasienia od certyfikowanych reproduktorów, bo to poprawia genetykę i wydajność zwierząt. Ustawa służy także do ochrony interesów zarówno producentów, jak i konsumentów, bo zapewnia, że usługi sztucznego unasienniania są świadczone z profesjonalizmem i zgodnie z przepisami.

Pytanie 5

Rasa bydła mięsnego pochodząca z Włoch. Waga dorosłego buhaja wynosi od 900 do 1000 kg, natomiast krowy osiągają masę około 600 kg. Wysokość w kłębie wynosi 140-145 cm. Krowy mają umaszczenie siwo-białe, czasem jasnobeżowe, z ciemniejszymi pigmentami na śluzawicy, uszach, rogach oraz racicach. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze, z czarnym podpalaniem na głowie i rogach. Wyróżniają się stosunkowo małą głową, zwartym tułowiem, delikatnym kościołem oraz świetnym umięśnieniem zadu. Rasa dojrzewa średnio wcześnie; pierwsze krycie jałówek odbywa się w wieku 16-18 miesięcy. Krowy w okresie laktacji produkują około 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka ogólnego, które jest wykorzystywane do produkcji sera – parmezanu.

A. salers

B. charolaise

C. piemontese

D. hereford

Odpowiedź 'piemontese' jest prawidłowa, ponieważ opis dotyczy rasy bydła mięsnego pochodzącej z Włoch, która jest znana z wyjątkowych cech morfologicznych. Buhaje tej rasy ważą od 900 do 1000 kg, a krowy 600 kg, co wpisuje się w typowy zakres masy dla tej rasy. Umaszczenie siwo-białe lub jasnobeżowe z ciemnymi akcentami jest charakterystyczne dla krów, natomiast buhaje mają ciemniejsze umaszczenie z czarnym podpalaniem. Piemontese jest rasą o doskonałym umięśnieniu, co jest istotne z punktu widzenia produkcji mięsa; zwarty tułów i cienki kościec wspierają wydajność w hodowli. Rasa ta dojrzewa średnio wcześnie, co oznacza, że jałówki można kryć w wieku 16-18 miesięcy, co jest korzystne dla hodowców. Krowy produkują około 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka, co czyni je istotnym źródłem surowca do produkcji serów, takich jak parmezan, zgodnie z standardami jakości w produkcji nabiału. Właściwości te czynią ją popularną w hodowli, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 6

Gatunkiem ptaków gospodarskich, który ma najkrótszy czas wylęgu jaj, są

A. indyki

B. gęsi

C. kury

D. kaczki

Kury są gatunkiem drobiu, który charakteryzuje się najkrótszym czasem inkubacji jaj, wynoszącym około 21 dni. W porównaniu do innych gatunków drobiu, takich jak kaczki, gęsi czy indyki, kury mają znacząco krótszy cykl rozmnażania. Wiedza na temat czasu inkubacji jest kluczowa w praktyce hodowlanej, ponieważ pozwala planować i zarządzać procesami produkcyjnymi, a także optymalizować wykorzystanie zasobów. W hodowli intensywnej, gdzie czas jest istotnym czynnikiem, skrócony czas inkubacji jaj kurzych umożliwia szybsze uzyskiwanie nowego pokolenia ptaków oraz zwiększa wydajność produkcyjną. W praktyce, hodowcy powinni stosować odpowiednie technologie inkubacyjne, które zapewniają optymalne warunki do rozwoju zarodków. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują kontrolę temperatury i wilgotności, a także regularne monitorowanie stanu jaj, co wpływa na wskaźniki wylęgowości i zdrowie piskląt.

Pytanie 7

Osoba odpowiedzialna za punkt kopulacyjny świń przechowuje

A. oryginał dokumentu potwierdzającego pokrycie przez rok od daty dokonania zabiegu

B. kserokopię dokumentu potwierdzającego pokrycie przez 3 lata od daty dokonania zabiegu

C. oryginał dokumentu potwierdzającego pokrycie przez 3 lata od daty dokonania zabiegu

D. kserokopię dokumentu potwierdzającego pokrycie przez rok od daty dokonania zabiegu

Wybór oryginału świadectwa pokrycia przez 3 lata od dnia wykonania zabiegu jest nieprawidłowy, ponieważ przekracza wymagany czas przechowywania dokumentacji. W praktyce, oryginały dokumentów powinny być zarządzane zgodnie z określonymi normami prawnymi oraz standardami branżowymi. Przechowywanie oryginału przez tak długi okres może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu dokumentacją, a także stwarzać ryzyko utraty lub uszkodzenia ważnych dokumentów. Z kolei przechowywanie kopii przez 3 lata jest również nadmiarowe; rok jest wystarczający do celu audytów i kontroli, które mogą się odbywać po zakończeniu sezonu rozrodczego. Ponadto, wybór przechowywania kopii świadectwa przez rok zamiast oryginału może wynikać z błędnego przekonania, że oryginały są bardziej wartościowe dla celów administracyjnych. W rzeczywistości, przepisy prawne nie nakładają obowiązku przechowywania oryginałów, a ich dostępność w formie kopii jest wystarczająca dla potrzeb związanych z dokumentacją hodowlaną. Kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji o zarządzaniu dokumentacją, kierować się aktualnymi regulacjami prawnymi oraz najlepszymi praktykami w branży, co przyczynia się do efektywności i przejrzystości całego procesu hodowlanego.

Pytanie 8

Do czego wykorzystuje się goblety?

A. do przechowywania słomek z nasieniem w pojemniku z ciekłym azotem

B. do szybkie rozmrażanie słomek z nasieniem

C. do przechowywania osłon na pistolety inseminacyjne

D. do obcinania słomek z nasieniem

Goblet to takie specjalne naczynie, które naprawdę się przydaje, gdy chodzi o przechowywanie i transport słomek nasieniem w niskich temperaturach, na przykład w ciekłym azocie. Ten ciekły azot utrzymuje bardzo niską temperaturę, co jest mega ważne, żeby komórki nasienia mogły żyć. Używanie gobletów to dobry sposób, żeby chronić te słomki przed różnymi uszkodzeniami i trzymać je w odpowiednich warunkach. To całkiem zgodne z tym, co mówi się o najlepszych praktykach w inseminacji sztucznej. Dzięki nim można też zminimalizować ryzyko kontaminacji i łatwiej zarządzać próbkami. Na przykład w stacjach hodowlanych, goblety są wykorzystywane do transportu słomek z nasieniem od miejsc, gdzie to wszystko się dzieje, do klinik weterynaryjnych i ośrodków inseminacyjnych, gdzie potem mogą być wykorzystane do inseminacji zwierząt. Prawidłowe przechowywanie i transport nasienia są kluczowe, bo wpływa to na sukces inseminacji i zwiększa efektywność hodowli zwierząt.

Pytanie 9

W kiszonce z kukurydzy o dobrej jakości, przygotowanej bez użycia inokulantów, proporcja kwasu mlekowego do octowego powinna wynosić

A. 3:1

B. 2:1

C. 1:1

D. 1:3

Stosunek kwasu mlekowego do octowego w kiszonce z kukurydzy jest kluczowym aspektem procesu fermentacji, który wpływa na jakość finalnego produktu. Odpowiedzi, które sugerują stosunek 1:1, 2:1 czy 1:3, mogą wynikać z nieporozumień dotyczących roli poszczególnych kwasów. Kwas octowy, choć również jest produktem fermentacji, nie ma tak silnych właściwości konserwujących jak kwas mlekowy. Przypuszczenie, że równy lub większy udział kwasu octowego jest korzystny, opiera się na błędnym założeniu, że kwas octowy również zabezpiecza przed rozwojem niepożądanych bakterii. W rzeczywistości, nadmiar kwasu octowego może prowadzić do nieprzyjemnego smaku kiszonki oraz wpływać na jej stabilność. W praktyce, nadmiar kwasu octowego sygnalizuje, że proces fermentacji nie przebiegał prawidłowo, co może być wynikiem niewłaściwej temperatury, nieodpowiednich warunków tlenowych lub zbyt dużej ilości dostępnych cukrów. W standardach produkcji kiszonek, takich jak te określone przez organizacje rolnicze, podkreśla się znaczenie uzyskania odpowiedniego balansu kwasów dla uzyskania wysokiej jakości produktu. Dlatego kluczowe jest, aby w procesie kiszenia dążyć do uzyskania przewagi kwasu mlekowego nad octowym, co przekłada się na lepsze właściwości sensoryczne oraz trwałość kiszonki.

Pytanie 10

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. surowych.

B. gotowanych kiszonych.

C. suszonych.

D. gotowanych.

Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.

Pytanie 11

Nasienie używane w sztucznym unasiennianiu powinno pochodzić od zwierząt wpisanych do

A. rejestru głównego lekarza weterynarii

B. ksiąg hodowlanych lub rejestrów

C. ksiąg hodowlanych

D. rejestru ministra rolnictwa

Wykorzystanie nasienia rozpłodników w sztucznym unasiennianiu powinno opierać się na standardach, które zapewniają wysoką jakość materiału genetycznego. Odpowiedź 'ksiąg hodowlanych lub rejestrów' jest poprawna, ponieważ nasienie powinno pochodzić od zwierząt, które zostały dokładnie ocenione pod kątem ich cech genetycznych i zdrowotnych. Księgi hodowlane są prowadzone przez odpowiednie organizacje, które dokumentują pochodzenie i osiągnięcia zwierząt. Dzięki temu, hodowcy mogą podejmować lepsze decyzje dotyczące wyboru zwierząt do unasienniania, co wpływa na poprawę jakości potomstwa. Przykładem może być wybór nasienia od buhajów, które są wpisane do ksiąg hodowlanych, co jest często wymogiem w profesjonalnych hodowlach bydła mlecznego. W praktyce, stosowanie nasienia ze sprawdzonych źródeł jest kluczowe dla uzyskania zdrowych i wydajnych zwierząt, co jest zgodne z zasadami odpowiedzialnej hodowli i dbałości o dobrostan zwierząt.

Pytanie 12

Skóra jakich zwierząt wymaga codziennej pielęgnacji?

A. konie

B. koty

C. kozy

D. krowy

Pytanie dotyczące codziennej pielęgnacji skóry w kontekście zwierząt może prowadzić do nieporozumień dotyczących właściwych potrzeb pielęgnacyjnych różnych gatunków. Wybierając odpowiedzi o krowach, kozach czy kotach, można na przykład pomyśleć, że wszystkie zwierzęta domowe i gospodarskie wymagają podobnego podejścia do pielęgnacji, co jest zbyt uproszczonym rozumieniem zagadnienia. Krowy, mimo że są zwierzętami użytkowymi i wymagają regularnej uwagi w zakresie zdrowia, nie mają tak intensywnych potrzeb pielęgnacyjnych, jak konie. Ich pielęgnacja koncentruje się głównie na zapewnieniu czystości i odpowiednich warunków w oborze, a nie na codziennym czesaniu czy monitorowaniu stanu skóry. Kozom również nie poświęca się aż tak dużej uwagi w kontekście pielęgnacji skóry, chociaż ich sierść wymaga regularnego czesania, by zapobiec kołtunieniu, ale nie jest to porównywalne z wymaganiami koni. Koty z kolei są zwierzętami, które często same dbają o swoją sierść, a ich pielęgnacja polega głównie na zapewnieniu odpowiednich warunków życia i zdrowej diety. Powszechny błąd myślowy polega na założeniu, że wszystkie zwierzęta mają podobne potrzeby pielęgnacyjne, co jest nieprawdą. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć specyfikę i różnice w pielęgnacji różnych gatunków, co ma kluczowe znaczenie dla ich dobrostanu oraz zdrowia.

Pytanie 13

Najmniej moczu wydalają

A. indyki

B. świnie

C. psy

D. konie

Indyki, jako ptaki, mają zdolność do oszczędzania wody w organizmie, co jest szczególnie istotne w ich naturalnym środowisku. W porównaniu do ssaków, ptaki często wydalają mocz w postaci pasty moczowej, co pozwala im na minimalizację utraty wody. W praktyce oznacza to, że indyki wydalają stosunkowo niewielkie ilości wody w porównaniu do zwierząt takich jak konie czy psy, które wydalają bardziej rozcieńczony mocz, zawierający większe ilości wody. To podejście jest zgodne z przystosowaniami ewolucyjnymi, które pozwalają ptakom na przetrwanie w warunkach, gdzie dostępność wody jest ograniczona. Dobrą praktyką w hodowli indyków jest zapewnienie im odpowiednich warunków żywienia oraz dostępu do wody, co wspiera ich zdrowie i optymalne funkcjonowanie. Zrozumienie tych potrzeb jest kluczowe dla hodowców, aby mogli oni skutecznie zarządzać ich dobrostanem.

Pytanie 14

Gdy zajdzie potrzeba użycia leków klasycznych w gospodarstwie zajmującym się produkcją żywności metodami ekologicznymi, to czas karencji wydłuża się w porównaniu do obowiązującego?

A. dwukrotnie

B. pięciokrotnie

C. trzykrotnie

D. czterokrotnie

Odpowiedź 'dwukrotnie' jest poprawna, ponieważ zgodnie z regulacjami dotyczącymi produkcji ekologicznej, w przypadku zastosowania leków konwencjonalnych, okres karencji dla produktów ekologicznych ulega wydłużeniu. W praktyce oznacza to, że jeżeli standardowy okres karencji wynosi na przykład 7 dni, to w przypadku zastosowania leków konwencjonalnych ten okres wydłuża się do 14 dni. Takie podejście ma na celu minimalizowanie ryzyka obecności resztek substancji chemicznych w produktach spożywczych, co jest kluczowe dla zachowania standardów jakości ekologicznej. Warto zauważyć, że w wielu krajach przepisy dotyczące ekologicznych gospodarstw rolnych, takie jak rozporządzenie (WE) nr 834/2007, jasno definiują te zasady, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów oraz ochronę środowiska. Przykładem może być sytuacja, w której rolnik zmuszony jest do użycia chemicznych środków ochrony roślin w przypadku poważnego zagrożenia dla upraw, jednak musi on z góry planować i informować o wydłużonym czasie przed zbiorami, aby spełnić wymagania prawne i etyczne związane z produkcją ekologiczną.

Pytanie 15

Substancje, które są dodawane do pasz w celu zabezpieczenia składników podatnych na utlenianie, takich jak witaminy czy karoteny, to

A. detoksykanty

B. enzymy paszowe

C. konserwanty

D. antyoksydanty

Antyoksydanty to substancje, które chronią składniki pasz, takie jak witaminy i karoteny, przed utlenianiem, co jest kluczowe dla zachowania ich wartości odżywczej. Utlenianie może prowadzić do degradacji tych składników, co obniża jakość paszy i jej skuteczność w żywieniu zwierząt. Przykładowo, dodanie tokoferolu (witamina E) jako antyoksydantu do paszy może znacząco wydłużyć okres trwałości paszy oraz poprawić biodostępność składników odżywczych. Praktyki te są zgodne z normami żywienia zwierząt, które promują stosowanie antyoksydantów w celu zapewnienia zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych. Ponadto, stosowanie antyoksydantów jest również regulowane przez europejskie przepisy dotyczące dodatków do pasz, które zapewniają, że substancje te są bezpieczne i skuteczne w ich zastosowaniu. Dbanie o jakość paszy poprzez stosowanie antyoksydantów jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 16

W Polsce ocena kondycji krów mlecznych (BCS) jest przeprowadzana w skali

A. sześciostopniowej

B. dziesięciostopniowej

C. dziewięciostopniowej

D. pięciostopniowej

Punktowa ocena kondycji krów mlecznych (Body Condition Score, BCS) w Polsce jest stosowana w skali pięciostopniowej, co oznacza, że ocena kondycji zwierzęcia odbywa się w zakresie od 1 do 5. Wartość 1 oznacza skrajną niedobór tkanki tłuszczowej, natomiast 5 wskazuje na nadwagę. Odpowiednia ocena kondycji zwierząt jest kluczowa dla prowadzenia zdrowego chowu bydła mlecznego, gdyż pozwala na optymalizację wydajności mlecznej oraz reprodukcji. Na przykład, krowy z odpowiednią kondycją ciała (wskaźnik 3-4) mają lepsze wyniki w laktacji oraz większą szansę na szybki powrót do cyklu estralnego po wycieleniu. Utrzymanie prawidłowego BCS jest zgodne z zaleceniami specjalistów z dziedziny zootechniki i weterynarii, co przyczynia się do poprawy dobrostanu zwierząt i zwiększa efektywność produkcji mleka. W praktyce, regularna ocena BCS umożliwia wcześniejsze wykrywanie problemów zdrowotnych oraz niedoborów żywieniowych, co jest kluczowe dla długoterminowego zarządzania stadem.

Pytanie 17

Czego dotyczą pasze treściwe?

A. nasiona roślin strączkowych, makuchy, ziarna zbóż

B. śruty poekstrakcyjne, okopowe, śruty zbożowe

C. ziarna zbóż, zielonki, kiszonki

D. kiszonki, okopowe, siano

Analiza błędnych odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji pasz treściwych. Wiele osób może utożsamiać pasze treściwe wyłącznie z ziołami, zielonkami czy kiszonkami, co jest nieporozumieniem. Zielonki i kiszonki, takie jak trawy czy buraki, są klasyfikowane jako pasze objętościowe, które mają inny skład i rolę w diecie zwierząt. Pasze objętościowe, choć również ważne, koncentrują się na dostarczaniu błonnika oraz są istotne dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują obecność okopowych czy siana, które również nie są typowymi paszami treściwymi. Okopowe, jak ziemniaki czy marchew, są stosowane w dietach zwierząt, ale nie są klasyfikowane jako pasze treściwe w tradycyjnym znaczeniu, ponieważ ich zastosowanie jest bardziej specyficzne i ograniczone. Śruty poekstrakcyjne i śruty zbożowe, mimo że mogą dostarczać białka i energii, nie są wystarczające jako jedyny składnik paszy treściwej, co podkreśla znaczenie ich odpowiedniego mieszania z innymi komponentami. W rzeczywistości, właściwe zrozumienie różnicy między paszami treściwymi a objętościowymi jest kluczowe dla zapewnienia zbilansowanej diety zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 18

Jak długo po zauważeniu początkowych symptomów rui powinno się przeprowadzić zabieg sztucznego unasienniania u krowy?

A. Od 18 do 24 godzin

B. Od 6 do 10 godzin

C. Od 10 do 12 godzin

D. Od 12 do 18 godzin

Odpowiedź 'Od 12 do 18 godzin' jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie sztucznego unasienniania u krów. Wykonanie zabiegu w tym czasie jest kluczowe, ponieważ w okresie rui dochodzi do owulacji, a nasienie powinno być wprowadzane do układu rozrodczego samicy w momencie, gdy jajnik uwalnia komórkę jajową. Zazwyczaj owulacja następuje około 12 do 14 godzin po pierwszych objawach rui, dlatego tak istotne jest, aby inseminację przeprowadzić w oknie czasowym 12-18 godzin po zauważeniu pierwszych symptomów. Przykładowo, jeżeli pierwsze oznaki rui zaobserwowano o godzinie 8:00, sztuczne unasiennianie powinno zostać przeprowadzone pomiędzy 20:00 a 2:00. Takie podejście zwiększa szansę na zapłodnienie oraz poprawia efektywność hodowli. Warto również pamiętać, że kontrola rui i odpowiednie monitorowanie samic powinny być częścią rutynowych praktyk w hodowli, co przyczynia się do lepszego zarządzania stadem oraz obniżenia kosztów związanych z nieefektywnym unasiennianiem.

Pytanie 19

Krew, która opuszcza serce, jest rozprowadzana po całym organizmie zwierzęcia przez

A. tętnice

B. naczynia włosowate

C. żyły

D. naczynia chłonne

Tętnice to naczynia krwionośne, które transportują krew z serca do różnych części ciała. Ich ściany są grubsze i bardziej elastyczne niż te w żyłach, co pozwala im radzić sobie z wyższym ciśnieniem krwi, które jest generowane podczas skurczu serca. W przypadku zwierząt, tętnice odgrywają kluczową rolę w układzie krwionośnym, ponieważ dostarczają tlen i substancje odżywcze do komórek. Przykładem może być tętnica aorta, największa tętnica w organizmie, która rozprowadza natlenioną krew do całego ciała. Zrozumienie funkcji tętnic jest istotne w medycynie i biologii, ponieważ wiele schorzeń, takich jak miażdżyca, polega na zwężeniu i uszkodzeniu tych naczyń, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Dlatego w praktyce klinicznej monitorowanie stanu tętnic oraz ich zdrowia jest kluczowe dla zapobiegania chorobom serca i układu krążenia.

Pytanie 20

Skiełkowane i zielone bulwy ziemniaków nie powinny być używane w karmieniu zwierząt z powodu obecności

A. solaniny

B. aflatoksyn

C. mykotoksyn

D. tanin

Odpowiedź wskazująca na solaninę jako substancję toksyczną w skiełkowanych i zazieleniałych bulwach ziemniaków jest poprawna, ponieważ solanina jest glikoalkaloidem, który może wywoływać poważne objawy zatrucia u zwierząt, a nawet ludzi. Jej występowanie w zielonych częściach rośliny oraz w bulwach, które zaczynają kiełkować, jest ściśle związane z reakcją rośliny na stres, w tym nadmierne nasłonecznienie. Z tego powodu bulwy ziemniaków, które wykazują oznaki skiełkowania lub zazielenienia, powinny być traktowane jako niebezpieczne w żywieniu zwierząt, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się bezpieczeństwem żywności. W praktyce, farmerzy i hodowcy powinni regularnie kontrolować stan bulw przed ich użyciem i stosować odpowiednie metody przechowywania, aby zminimalizować ryzyko powstawania solaniny. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, zawsze warto skonsultować się z weterynarzem, aby zapewnić bezpieczeństwo żywienia zwierząt.

Pytanie 21

Krzyżowanie mające na celu zamianę genów jednej rasy genami innej rasy, które posiada pożądane cechy, nazywamy krzyżowaniem

A. przemiennym

B. towarowym

C. krewniaczym

D. wypierającym

Krzyżowanie wypierające to taka strategia, gdzie chodzi o to, żeby zastąpić geny jednej rasy genami z innej rasy, które mają fajne cechy. To jest mega ważne w hodowli zwierząt i roślin, bo dzięki temu można poprawić cechy, jak na przykład wzrost, odporność na choroby, czy właśnie wydajność. Dobrym przykładem może być krzyżowanie ras bydła, żeby uzyskać cielęta z lepszą jakością mięsa. W praktyce często korzysta się z analiz genetycznych, żeby znaleźć te najlepsze allele, które można wprowadzić do populacji. Warto pamiętać, że krzyżowanie wypierające pasuje do zasad nowoczesnej genetyki, bo ważne jest zrozumienie, jak dziedziczą się cechy i potem wykorzystanie tych informacji w hodowli. To nie tylko pomaga uzyskiwać lepsze wyniki produkcyjne, ale także dba o różnorodność genetyczną, co jest naprawdę istotne w międzynarodowych standardach hodowli zwierząt oraz ochrony zasobów genetycznych.

Pytanie 22

Jak długo użytkowane są krowy w stawie podstawowym, jeśli wynosi to 5 lat? Ile krów trzeba corocznie wyeliminować z stada liczącego 80 osobników?

A. 40

B. 16

C. 80

D. 8

Istnieje kilka błędnych koncepcji, które mogą prowadzić do niewłaściwego oszacowania liczby krów do wybrakowania. Odpowiedzi takie jak 40 czy 80 krów sugerują mylne założenia dotyczące liczby zwierząt, które należy usunąć z stada. W przypadku tych wartości, błędne rozumienie okresu użytkowania jako liczby krów do wybrakowania naraz prowadzi do znacznego przeszacowania. Okres użytkowania 5 lat oznacza, że każda krowa może być hodowana przez ten czas, a nie, że w danym roku należy wybrakować dużą część stada. Wartości te mogą również wynikać z błędnego założenia, że wybrakowanie powinno dotyczyć wszystkich krów w danym roku, co jest nieefektywne i niezgodne z najlepszymi praktykami zarządzania stadem. Na przykład, praktyka wybrakowania powinna być oparta na fizjologicznym stanie zwierząt, ich zdrowiu oraz wydajności, a nie na prostym podziale liczby krów przez lata użytkowania. Często pojawia się również błędne myślenie, że wybrakowanie powinno być równomierne w każdym roku, podczas gdy w rzeczywistości może różnić się w zależności od sytuacji zdrowotnej i reprodukcyjnej stada. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie stadem polega na dokładnym monitorowaniu i analizie stanu zdrowia, co pozwala na podejmowanie racjonalnych decyzji o wybrakowaniu zwierząt.

Pytanie 23

Do grupy FCI Psy ozdobne i towarzyszące zalicza się rasa psów

A. jamnik

B. chihuahua

C. labrador

D. beagle

Jamnik, beagle i labrador to rasy, które nie są zaliczane do psów ozdobnych i to jest coś, co warto wiedzieć. Jamnik, mimo że jest mały, to klasyfikowany jest jako pies myśliwski. Jego głównym celem nie było towarzyszenie ludziom, ale polowanie. Beagle to inna sprawa, bo jest wykorzystywany w myślistwie i jako pies do tropienia, więc też nie wpisuje się w kategorię psów ozdobnych. Labrador z kolei jest znany z tego, że świetnie aportuje, często pomaga osobom niepełnosprawnym i bierze udział w akcjach poszukiwawczych. Klasyfikacja psów przez FCI opiera się na ich cechach i zastosowaniach, więc nie wszystkie małe psy to psy towarzyszące. Często mylimy to, myśląc tylko o wielkości, zamiast spojrzeć na ich zachowania czy przeznaczenie. Aby uniknąć nieporozumień, warto zobaczyć standardy FCI dla każdej rasy, to pozwoli lepiej zrozumieć ich rolę w naszym życiu.

Pytanie 24

Pies do towarzystwa, który dobrze pełni rolę obrońcy. Wysokość w kłębie psa wynosi 55-61 cm, a suki 50-58 cm. Oczy: średniej wielkości, okrągłe, preferowane jak najciemniejsze, szczególnie u psów biało-czarnych, natomiast u psów biało-brązowych akceptowalne są jaśniejsze. Włos: krótki, prosty, sztywny. Szczenięta rodzą się białe. Cętki zaczynają się pojawiać u około dwutygodniowych szczeniąt, a dorosłe psy na białym tle mają czarne lub brązowe plamki. Ogon sięga do stawu skokowego i nie powinien być zakręcony ani opadnięty.
Opis ten odnosi się do psa rasy

A. bernardyn

B. doberman

C. beagle

D. dalmatyńczyk

Prawidłowa odpowiedź to dalmatyńczyk, który jest rasą psa znaną ze swojego charakterystycznego umaszczenia. Cechą rozpoznawczą dalmatyńczyków są czarne lub brązowe cętki na białym tle, co idealnie wpisuje się w opis zawarty w pytaniu. Wysokość w kłębie dla samców wynosi 55-61 cm, a dla suk 50-58 cm, co również jest zgodne z danymi przedstawionymi w opisie. Szczenięta dalmatyńczyków rodzą się całkowicie białe, a cętki zaczynają się pojawiać dopiero po około dwóch tygodniach życia. Krótki, twardy włos jest kolejną kluczową cechą tej rasy. Dalmatyńczyki są znane nie tylko jako psy do towarzystwa, ale również jako psy obronne, co czyni je wszechstronnymi towarzyszami. Dobrze sprawdzają się w różnych rolach, od towarzyszy rodziny po psy służbowe. Warto również zaznaczyć, że dalmatyńczyki wymagają regularnej aktywności fizycznej i umysłowej, co powinno być brane pod uwagę przez przyszłych właścicieli.

Pytanie 25

Na prawidłowy rozwój młodego organizmu oraz odpowiednią strukturę kości ma wpływ witamina

A. E

B. D

C. C

D. K

Inne witaminy, jak E, K czy C, mają swoje ważne role w organizmie, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za budowę kości, jak to jest z witaminą D. Witamina E działa głównie jako antyoksydant, co jest ok, ale nie wpływa bezpośrednio na mineralizację kości. Witamina K jest ważna do krzepnięcia krwi, a także pomaga w metabolizmie wapnia, ale jej rola w kościach jest bardziej wspierająca. Witamina C jest potrzebna do produkcji kolagenu, który jest ważny dla tkanki łącznej i kości, ale wpływ na mineralizację kości ma mniejszy niż witamina D. Często ludzie mylą funkcje tych witamin i ich konkretne działania w organizmie. Ważne jest, by zrozumieć, że witaminy współdziałają ze sobą, ale w kontekście zdrowego wzrostu kości, witamina D jest po prostu niezastąpiona. Żeby dbać o zdrowie kości, warto dostarczyć odpowiednie ilości różnych witamin i minerałów, a szczególnie tej jednej, czyli D.

Pytanie 26

Jak długo należy utrzymywać cielęta na ściółce po ich narodzinach?

A. 1 tydzień

B. 1 miesiąc

C. 2 miesiące

D. 2 tygodnie

Minimalny okres, przez jaki cielęta powinny pozostawać na ściółce, wynoszący 2 tygodnie, jest zgodny z zaleceniami wynikającymi z dobrych praktyk hodowlanych. Taki czas pozwala na zbudowanie odporności immunologicznej u cieląt, co jest kluczowe dla ich zdrowia i dalszego rozwoju. W ciągu pierwszych dni życia cielęta są szczególnie wrażliwe i wymagają odpowiedniej opieki oraz ochrony przed chorobami. W tym okresie ich organizm zaczyna produkować przeciwciała, które są niezbędne do walki z infekcjami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na zapewnieniu cielakom odpowiednich warunków bytowych, takich jak czysta i komfortowa ściółka oraz odpowiednia temperatura otoczenia, co przekłada się na ich prawidłowy rozwój. Przestrzeganie tego minimum czasu na ściółce jest również istotne w kontekście przestrzegania standardów dobrostanu zwierząt, które regulują m.in. kwestie związane z hodowlą bydła. Z tego powodu, odpowiedni czas przebywania cieląt na ściółce jest kluczowy dla ich zdrowia oraz efektywności późniejszej produkcji mleka lub mięsa.

Pytanie 27

Szkolenie dotyczące sztucznego unasienniania określonego gatunku zwierząt hodowlanych może być prowadzone przez podmiot, który otrzymał zgodę

A. ministra odpowiedzialnego za sprawy rolnictwa

B. Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt

C. Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt

D. organizacji hodowców danego gatunku zwierząt

Odpowiedź, że szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania może być prowadzone przez podmiot, który uzyskał zgodę ministra właściwego do spraw rolnictwa, jest poprawna. Ministerstwo rolnictwa pełni kluczową rolę w regulacji i nadzorze działań związanych z hodowlą zwierząt, w tym także w obszarze sztucznego unasienniania. Uzyskanie zgody z tego ministerstwa zapewnia, że podmiot spełnia odpowiednie normy, a także ma wiedzę i umiejętności, które są niezbędne do przeprowadzania tak specjalistycznych działań. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być organizacja szkoleń dla hodowców, które są zgodne z aktualnymi przepisami i standardami branżowymi. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują m.in. stosowanie nowoczesnych technik, systematyczną aktualizację wiedzy oraz przestrzeganie norm bioasekuracji, co jest niezbędne w kontekście ochrony zdrowia zwierząt oraz jakości uzyskiwanych nasion. Tylko podmioty, które uzyskały stosowną zgodę, mogą skutecznie przyczyniać się do poprawy genetyki zwierząt gospodarskich oraz ich dobrostanu.

Pytanie 28

Aby zredukować obrzęk uszkodzonych tkanek oraz złagodzić ból, powinno się zastosować

A. spirytus

B. zimne okłady

C. wodę utlenioną

D. ciepłe okłady

Zimne okłady to naprawdę dobry sposób na zmniejszenie opuchlizny i bólu, zwłaszcza jak się stłuczesz czy masz jakieś urazy tkanek miękkich. Kiedy chłodzisz jakiś obszar, naczynia krwionośne się zwężają, co zmniejsza przepływ krwi do rany i w efekcie obrzęk. Co więcej, zimne okłady pomagają też w zniwelowaniu bólu, bo znieczulają nerwy. W praktyce najlepiej jest stosować je przez 15-20 minut co godzinę przez około dwa dni po urazie. Pamiętaj, żeby nie kłaść lodu bezpośrednio na skórę, bo można sobie zrobić krzywdę. Lepszy będzie ręcznik albo coś w tym stylu. Warto to robić, bo te zasady są dobrze znane w medycynie, zarówno w pierwszej pomocy, jak i w rehabilitacji po urazach sportowych. Zimne okłady są szczególnie polecane, bo szybka reakcja potrafi naprawdę przyspieszyć zdrowienie.

Pytanie 29

Najbardziej powszechną metodą przechowywania całych roślin kukurydzy jest

A. kiszenie

B. suszenie

C. toastowanie

D. parowanie

Kiszenie jest najczęściej stosowanym sposobem konserwacji całych roślin kukurydzy, ponieważ proces ten pozwala na zachowanie wartości odżywczych oraz smakowych surowca. Kiszenie polega na fermentacji, w trakcie której naturalne bakterie przekształcają cukry zawarte w roślinach w kwas mlekowy, co skutkuje obniżeniem pH i ochroną przed szkodliwymi mikroorganizmami. Dzięki temu uzyskujemy produkt o dłuższej trwałości. Praktyczne zastosowanie kiszenia kukurydzy znajduje się w produkcji pasz dla zwierząt, gdzie kiszonka jest źródłem energii i składników odżywczych. Ponadto, kiszona kukurydza może być używana w gospodarstwach rolnych jako doskonała alternatywa dla świeżej paszy w okresie zimowym. Dobrze przeprowadzone kiszenie zgodnie z zasadami technologii żywności pozwala na uzyskanie wysokiej jakości produktu finalnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży rolniczej oraz przemyśle paszowym.

Pytanie 30

W pomieszczeniu inwentarskim przebywają krowy na uwięzi i cielęta do 3-go miesiąca życia. Minimalna temperatura w tym pomieszczeniu powinna wynosić

Minimalna temperatura w pomieszczeniach inwentarskich dla bydła
Lp.	Kategoria zwierząt	Minimalna temperatura (°C)
1	Krowy utrzymywane pojedynczo na uwięzi	6
2	Krowy utrzymywane grupowo	4
3	Cielęta do 3-go miesiąca życia	8
4	Cielęta powyżej 3-go do 6-go miesiąca życia	5
5	Jałówki powyżej 6-go miesiąca życia	4
6	Bydło opasowe	4
7	Buhaje	4

A. 6 °C

B. 8 °C

C. 5 °C

D. 4 °C

Odpowiedź 8 °C jest jak najbardziej na miejscu. To zgodne z tym, co mówi weterynaria i jak się dba o dobrostan zwierząt. Cielęta do 3-go miesiąca życia są naprawdę wrażliwe na zimno, więc ważne jest, żeby temperatura w ich otoczeniu była odpowiednia dla ich zdrowia i rozwoju. Utrzymanie tej minimalnej temperatury pozwoli im dobrze rosnąć. Jak zbyt zimno, to mogą się wychłodzić, a to nie jest dla nich dobre – osłabia to ich odporność i zwiększa ryzyko różnych chorób. Warto pamiętać, żeby dobrze izolować pomieszczenia i mieć pod ręką termometry do sprawdzania temperatury. Przygotowanie miejsca przed przybyciem cieląt to dobry krok, żeby mieć pewność, że spełniamy wymagane normy. Myślę, że można też pomyśleć o jakimś ogrzewaniu, które pomoże utrzymać stałą temperaturę oraz regularnie kontrolować warunki w tych pomieszczeniach.

Pytanie 31

Czy lekarz weterynarii może przeprowadzać zabiegi sztucznego unasienniania?

A. po odbyciu szkolenia i zdaniu egzaminu z zakresu sztucznego unasienniania.

B. po zdaniu dodatkowego egzaminu.

C. bez dodatkowego szkolenia.

D. po odbyciu szkolenia z zakresu sztucznego unasienniania.

Niektóre osoby mogą myśleć, że każdy weterynarz musi przejść dodatkowe kursy lub zdać egzaminy, żeby móc robić zabiegi sztucznego unasienniania. Często to zrozumienie wynika z błędnego wrażenia, że każda procedura medyczna wymaga osobnego certyfikatu. Tak naprawdę, te umiejętności są w programie studiów weterynaryjnych. Sztuczne unasiennianie to nie jest prosta sprawa, bo wymaga znajomości anatomii i fizjologii zwierząt, a także praktycznych umiejętności. Wielu weterynarzy zdobywa doświadczenie, pracując w hodowlach albo biorąc udział w warsztatach. Więc twierdzenie, że dodatkowe szkolenie nie jest potrzebne, jest trochę mylne, bo praktyka i ciągłe kształcenie są kluczowe. Również, nie każdy weterynarz może bez problemu robić te zabiegi, bo w zależności od hodowli mogą być potrzebne dodatkowe umiejętności związane z konkretnymi rasami czy liniami genetycznymi, co pokazuje, jak ważne jest bieżące kształcenie w tej dziedzinie.

Pytanie 32

W produkcji jaj, aby rozwiązać problem znoszenia małych jaj przez kury rozpoczynające nieśność, należy zastosować

A. obniżenie temperatury utrzymania

B. program świetlny

C. ograniczenie paszy

D. hodowlę klatkową

Program świetlny jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu cyklem nieśności kur. Kury nioski są silnie stymulowane przez długość dnia, co wpływa na ich produkcję jaj. W pierwszych tygodniach nieśności, gdy kury zaczynają znosić jaja, ich organizm wymaga odpowiedniej stymulacji do osiągnięcia pełnej wydajności. Odpowiednio zaplanowany program świetlny, który symuluje naturalne warunki oświetleniowe, może zwiększyć tempo nieśności oraz poprawić jakość jaj. W praktyce stosuje się programy świetlne, które zaczynają od krótkiego okresu oświetlenia, stopniowo wydłużając czas do około 14-16 godzin dziennie. Taki proces pozwala na lepszą adaptację kur do produkcji, co skutkuje większymi i bardziej regularnymi jajami. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z dobrymi praktykami hodowlanymi, dostosowanie oświetlenia powinno być uzupełnione innymi czynnikami, takimi jak utrzymanie komfortowej temperatury i odpowiednie żywienie, aby zapewnić optymalne warunki do rozwoju.

Pytanie 33

Rzeczywista płodność to ilość

A. prosiąt pozyskanych od jednej lochy w ciągu roku

B. komórek jajowych gotowych do zapłodnienia w trakcie owulacji

C. żywych prosiąt w okresie do 21 dnia życia

D. prosiąt żywych uzyskanych w miocie

Płodność rzeczywista określana jako liczba żywych prosiąt uzyskanych w miocie jest kluczowym wskaźnikiem efektywności reprodukcyjnej w hodowli trzody chlewnej. Ta miara odzwierciedla zdolność lochy do produkcji zdrowych potomków i jest istotnym parametrem w ocenie jakości genetycznej oraz wydajności stada. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, monitorowanie płodności rzeczywistej pozwala na identyfikację loch o wyższej wydajności oraz wprowadzenie odpowiednich strategii selekcji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia, że pewne lochy regularnie wydają na świat więcej prosiąt, hodowcy mogą zdecydować się na ich reprodukcję w większym stopniu, co pozwoli zwiększyć całkowitą produkcję. Dodatkowo, analiza danych dotyczących płodności rzeczywistej może wpłynąć na decyzje dotyczące żywienia, zdrowia oraz zarządzania stadem, co może przyczynić się do optymalizacji procesu hodowli oraz zwiększenia zysków.

Pytanie 34

Optymalny rezultat uzyskuje się przy inseminacji loch w

A. końcowej fazie rui, między 38-48 godziną od jej wystąpienia

B. momencie po zakończeniu objawów rui, między 48-72 godziną od jej wystąpienia

C. początkowej fazie rui, między 12-14 godziną od jej wystąpienia

D. szczytowej fazie rui, między 12-36 godziną od jej wystąpienia

Wskazanie szczytowej fazy rui jako najlepszego momentu do inseminacji lochy jest naprawdę w porządku. To wtedy samice mają najwyższy poziom hormonów, co zdecydowanie zwiększa szanse na zapłodnienie. Jak się to robi? No, najlepiej inseminować od 12 do 36 godzin po wystąpieniu rui, wtedy plemniki są na miejscu, gdy komórki jajowe czekają. Trzeba też pamiętać, żeby robić to w odpowiednich odstępach, by zwiększać szansę na ciążę. Pomocne mogą być technologie monitorujące rui oraz analiza cyklu płciowego loch. Badania pokazują, że podczas tej fazy można uzyskać więcej cieląt na jedną lochę, co z punktu widzenia hodowli jest bardzo korzystne. Nie zapominajmy też o dbaniu o zdrowie lochy, bo to wszystko wpływa na rui i jej powodzenie, więc dobrze jest przestrzegać najlepszych praktyk w zarządzaniu stadem.

Pytanie 35

Czy w ekologicznej hodowli kur niosek dozwolone jest

A. przeprowadzanie zabiegu obcinania dziobów piskląt

B. używanie pasz zawierających kokcydiostatyki

C. wprowadzanie do jednego kurnika więcej niż 3 000 kur

D. profilaktyczne szczepienie kur

Profilaktyczne szczepienie kur jest kluczowym elementem w ekologicznym chowie kur niosek, mającym na celu zapewnienie zdrowia ptaków oraz minimalizację ryzyka wystąpienia chorób zakaźnych. W systemie ekologicznym, gdzie dąży się do ograniczenia stosowania chemicznych leków i antybiotyków, szczepienia stanowią skuteczną metodę ochrony stada. Przykładem może być szczepienie przeciwko chorobie Mareka, które jest powszechnie stosowane, aby zapobiec poważnym schorzeniom, które mogą prowadzić do znacznych strat w produkcji jaj. Dobre praktyki w ekologicznych fermach kurzych obejmują także monitorowanie zdrowia ptaków oraz wprowadzenie odpowiednich programów bioasekuracji, które zmniejszają ryzyko zakażeń. Warto zauważyć, że ekologia w hodowli ptaków nie tylko polega na przestrzeganiu zasad żywienia i dobrostanu zwierząt, ale także na aktywnym podejściu do profilaktyki zdrowotnej, co jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się certyfikacją ekologicznych produktów rolnych.

Pytanie 36

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi, przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski należy posiadać

A. dowód sprzedaży tych zwierząt.

B. dowód zakupu zwierząt.

C. wypis z rejestru zwierząt.

D. świadectwo zdrowia zwierząt.

Świadectwo zdrowia zwierząt jest dokumentem wydawanym przez upoważnionego lekarza weterynarii, który potwierdza, że dane zwierzęta są zdrowe i spełniają określone normy sanitarno-epidemiologiczne. W przypadku wywozu bydła, owiec lub kóz z Polski, posiadanie tego dokumentu jest obowiązkowe, co wynika z przepisów prawa weterynaryjnego oraz regulacji unijnych dotyczących wymiany handlowej zwierząt. Przykładowo, świadectwo zdrowia może zawierać informacje o szczepieniach, badaniach laboratoryjnych oraz braku chorób zakaźnych, co jest kluczowe dla zapewnienia ochrony zdrowia zwierząt i ludzi na poziomie międzynarodowym. W praktyce, brak takiego dokumentu może prowadzić do zatrzymania zwierząt na granicy oraz nałożenia kar administracyjnych na przewoźnika. Utrzymanie wysokich standardów zdrowotnych zwierząt transportowanych za granicę jest niezbędne w kontekście globalnego handlu oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zwierzęcych.

Pytanie 37

Mocznika dodatek do dawki paszowej może być wykorzystywany w żywieniu

A. indyków

B. koni

C. bydła

D. świń

Stosowanie mocznika w żywieniu świń, indyków czy koni jest niewłaściwe i może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Świnie mają inną fizjologię trawienia białka i nie są w stanie efektywnie wykorzystać mocznika jako źródła azotu. Ich dieta powinna być oparta na pełnowartościowych białkach, takich jak soja czy śruty rzepakowe, które dostarczają aminokwasów niezbędnych do prawidłowego wzrostu i rozwoju. W przypadku indyków, podobnie jak u świń, dodatek mocznika może prowadzić do zaburzeń metabolicznych oraz obniżenia jakości mięsa. Koni z kolei, będących zwierzętami roślinożernymi, nie są przystosowane do trawienia mocznika, a jego podawanie może skutkować kolką lub innymi problemami trawiennymi. Dobrą praktyką jest unikanie wprowadzania do diety tych zwierząt substancji, które nie są zgodne z ich naturalnym sposobem odżywiania. Kluczowe jest, aby zapewnić im odpowiednie proporcje składników odżywczych, dostosowane do ich potrzeb, bowiem nieprawidłowe żywienie może prowadzić do obniżenia wydajności produkcji oraz wzrostu ryzyka chorób.

Pytanie 38

W grupie warchlaków przelotowość wynosi 2 405 osobników. Średni stan warchlaków przebywających w grupie przez 2 miesiące wyniesie

A. 1 205 osobników

B. 200 osobników

C. 4 810 osobników

D. 401 osobników

Obliczenie średniorocznego stanu warchlaków, które są w grupie przez 2 miesiące, opiera się na przelotowości wynoszącej 2405 sztuk. Żeby wyliczyć średnioroczny stan, musimy zrozumieć, że przelotowość to liczba zwierząt, które przez tę grupę przechodzi w danym okresie. Skoro warchlaki są tam tylko przez 2 miesiące, to musimy jakoś to przeliczyć na cały rok. Dzieląc 2405 przez 12 miesięcy, dostajemy około 200,4, ale pamiętaj, że one są tam tylko przez dwa miesiące. Musimy więc wziąć tę przelotowość 2405 i pomnożyć przez 2/12. Tak więc 2405 razy (2/12) daje nam 401. I to jest średnioroczny stan warchlaków w tej grupie. Takie obliczenia są mega ważne w zarządzaniu hodowlą, bo pozwalają lepiej zorganizować zasoby i zapewnić zwierzakom dobre warunki, co jest zgodne z tym, co się robi w branży.

Pytanie 39

Przy jakiej części żołądka wielokomorowego bydła zlokalizowane są worek osierdziowy oraz serce?

A. Trawieńca

B. Żwacza

C. Ksiąg

D. Czepca

Czepiec jest jednym z komór żołądka u bydła i znajduje się najbliżej serca oraz worka osierdziowego. W anatomii bydła, czepiec odgrywa ważną rolę w procesie trawienia, ponieważ działa jako miejsce, gdzie następuje wstępne przetwarzanie pokarmu, a także pełni funkcje filtracyjne, oddzielając niepożądane cząstki. W praktyce weterynaryjnej i hodowlanej, znajomość położenia czepca ma kluczowe znaczenie w kontekście diagnozowania problemów zdrowotnych, takich jak wzdęcia czy zaburzenia trawienia. Wykorzystanie ultrasonografii do oceny stanu czepca w kontekście schorzeń sercowo-naczyniowych może być niezwykle pomocne, zwłaszcza w przypadku podejrzenia zapalenia osierdzia, które może wpływać na funkcję żołądka. Dobre praktyki w hodowli bydła obejmują regularne kontrole stanu zdrowia zwierząt, co powinno obejmować ocenę anatomicznego układu narządów, w tym relacji między czepcem a sercem, co pozwala na wczesne wykrywanie nieprawidłowości.

Pytanie 40

Kreda pastewna, zmielone muszle ślimaków oraz skorupy jajek są dodawane do pasz dla kur w celu dostarczenia ptakom

A. soli mineralnych

B. białek

C. lipidów

D. węglowodanów

Kreda pastewna, mielone muszle ślimaków i skorupki jaj są źródłem ważnych soli mineralnych, które są niezbędne dla zdrowia kur. W szczególności dostarczają one wapnia, który jest kluczowy dla prawidłowego rozwoju skorupki jaj oraz utrzymania zdrowej struktury kości. Wapń jest również niezbędny w procesach metabolicznych, takich jak skurcze mięśni i przekazywanie impulsów nerwowych. Wprowadzenie tych składników do diety kur jest zgodne z wytycznymi żywieniowymi dla ptaków, które podkreślają znaczenie dostarczania odpowiednich minerałów dla poprawy jakości jaj i ogólnego dobrostanu ptaków. Ponadto, kreda pastewna jest powszechnie stosowana w przemyśle paszowym jako dodatek mineralny, co potwierdzają liczne badania naukowe dotyczące optymalizacji składników paszowych w celu zwiększenia ich wartości odżywczej. Takie praktyki są niezbędne w nowoczesnym drobiarstwie, aby zapewnić produkty najwyższej jakości oraz zachować zdrowie stada.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej