Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 16:41
Data zakończenia: 15 maja 2025 17:15

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W krajobrazie najwyżej cenione są walory przyrodnicze

A. kulturowym dysharmonijnym

B. naturalnym

C. kulturowym harmonijnym

D. pierwotnym

Wybór odpowiedzi dotyczących krajobrazów kulturowych, zarówno dysharmonijnych, jak i harmonijnych, jest błędem, ponieważ te typy krajobrazów są w dużej mierze kształtowane przez działalność człowieka, co często prowadzi do degradacji naturalnych walorów przyrodniczych. Krajobraz kulturowy dysharmonijny to taki, w którym elementy naturalne i sztuczne są ze sobą w konflikcie, co negatywnie wpływa na wartość estetyczną i funkcjonalną przestrzeni. Przykłady obejmują obszary mocno zurbanizowane, gdzie naturalne siedliska zostały zniszczone. Z kolei krajobraz kulturowy harmonijny, mimo że lepiej zintegrowany z naturą, również nie może równać się z pierwotnym krajobrazem pod względem bioróżnorodności i zachowania naturalnych procesów ekologicznych. Krajobrazy pierwotne, niewątpliwie, oferują najcenniejsze walory przyrodnicze, ponieważ obejmują oryginalne i nietknięte przez człowieka środowiska, które są kluczowe dla zachowania różnorodności biologicznej. Ostatecznie, wybór krajobrazu pierwotnego jako odpowiedzi podkreśla potrzebę ochrony i zachowania obszarów o niskim poziomie antropopresji, co jest zgodne z aktualnymi standardami ochrony środowiska oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 2

W którym wierszu tabeli podano grupę roślin stosowanych do obsadzenia promenady?

A.	wierzba biała Salix alba	oliwnik wąskolistny Elaeagnus angustifolia	hortensja drzewkowata Hydrangea arborescens
B.	cyprysik groszkowy Chamaecyparis pisifera	robinia biała Robinia pseudoacacia	rozchodnik okazały Sedum spectabile
C.	perukowiec podolski Cotinus coggygria	leszczyna pospolita „Contorta" Corylus avellana „Contorta"	kokornak wielkolistny Aristolochia macrophylla
D.	lipa srebrzysta Tilia tomentosa	jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica	kasztanowiec czerwony Aesculus x carnea

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Wybór odpowiedzi spośród A, B lub C może wydawać się kuszący, jednak żadna z tych opcji nie odnosi się do roślin, które są odpowiednie do obsadzania promenad. Wiele osób może przyjąć, że różne gatunki roślin mogą być stosowane zamiennie, jednak w rzeczywistości wymogi dotyczące obsadzania przestrzeni publicznych są bardzo specyficzne. Na przykład, niektóre z drzew wymienionych w tych odpowiedziach mogą nie posiadać odpowiednich cech, takich jak trwałość, odporność na zmienne warunki atmosferyczne oraz zdolność do radzenia sobie z ograniczonymi warunkami glebowymi. Dodatkowo, osoby udzielające odpowiedzi mogą nie dostrzegać, jak istotne jest stosowanie drzew, które nie tylko spełniają funkcję estetyczną, ale również przyczyniają się do poprawy mikroklimatu w miastach. Również, nieodpowiedni dobór roślin może prowadzić do problemów związanych z inwazją, patogenami czy osłabieniem lokalnego ekosystemu. W kontekście dobrej praktyki w architekturze krajobrazu, kluczowe jest, aby wybierać gatunki, które są przystosowane do danych warunków i mają pozytywny wpływ na otoczenie. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu przestrzeni publicznych.

Pytanie 3

Szkodnikiem, który minuje liście kasztanowca białego oraz prowadzi do ich przedwczesnego opadania, jest

A. wciornastek

B. szrotówek

C. mszyca

D. opuchlak

Szrotówek (Cameraria ohridella) jest szkodnikiem minującym liście kasztanowca białego, odpowiedzialnym za ich przedwczesne opadanie. Larwy tego owada wgryzają się w miąższ liścia, tworząc charakterystyczne miny, co prowadzi do ich uszkodzenia oraz zmniejszenia fotosyntezy. W wyniku tego drzewa mogą wykazywać symptomy osłabienia, a w skrajnych przypadkach mogą obumierać. W praktyce, monitorowanie populacji szrotówka jest kluczowe w zarządzaniu zdrowiem drzew kasztanowych. W przypadku stwierdzenia obecności szkodnika, stosuje się różne metody ochrony, w tym biologiczne, chemiczne oraz agrotechniczne. Na przykład, wykorzystanie naturalnych wrogów szrotówka, takich jak niektóre gatunki os, może pomóc w kontrolowaniu jego populacji. Takie podejście jest zgodne z dobrą praktyką ochrony roślin, która kładzie nacisk na zrównoważony rozwój oraz minimalizację stosowania pestycydów, co przyczynia się do ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 4

Przed posadzeniem róż z gołymi korzeniami należy przyciąć ich system korzeniowy do około

A. 40-50 cm

B. 10-15 cm

C. 5-10 cm

D. 20-25 cm

Nieprawidłowe podejście do przycinania korzeni róż przed ich sadzeniem może prowadzić do wielu problemów, które wpływają na ich późniejszy rozwój. Odpowiedzi sugerujące długości takie jak 5-10 cm, 40-50 cm czy 10-15 cm są niewłaściwe z kilku powodów. Przycięcie korzeni do długości 5-10 cm jest zdecydowanie zbyt krótkie. Tak krótki system korzeniowy może nie zapewnić roślinie wystarczających zasobów do przetrwania i dalszego wzrostu. Zbyt krótkie korzenie mogą również prowadzić do słabego ukorzenienia, co z kolei skutkuje osłabioną rośliną i zwiększoną podatnością na choroby. Z drugiej strony, długość 40-50 cm jest nieadekwatna, gdyż korzenie w tej długości mogą być trudniejsze do pomieszczenia w dołku podczas sadzenia, co zwiększa ryzyko ich uszkodzenia. Ponadto, dłuższe korzenie mogą być bardziej narażone na złamania podczas transportu i sadzenia. Odpowiedź dotycząca 10-15 cm również nie jest wystarczająca, gdyż może okazać się, że roślina nie ma wystarczających zasobów do rozwoju. Optymalna długość 20-25 cm pozwala równocześnie na efektywne ukorzenienie, co jest kluczowe dla zdrowego wzrostu rośliny. W praktyce, kluczowe jest, aby przycinając korzenie róż, mieć na uwadze ich odpowiednią długość, co jest zgodne z zaleceniami ekspertów i standardami ogrodniczymi.

Pytanie 5

W okresie wiosennym, po usunięciu osłon z rabat róż oraz z ogrodów, powinno się przyciąć pędy

A. na poziomie 7 - 8 oczek

B. w połowie długości pędów

C. 50 cm nad ziemią

D. na poziomie 3 - 6 oczek

Przycinanie róż na wysokości 3 do 6 oczek to trafny sposób na dbanie o te rośliny. Dzięki temu zabiegowi wspomagasz pojawianie się nowych pędów, co jest super ważne na wiosnę. Taki sposób przycinania sprzyja zdrowemu wzrostowi, ponieważ aktywuje te tkanki, które odpowiadają za regenerację. No i przy okazji usuwasz też zmarznięte lub uszkodzone pędy, co poprawia ogólny stan rośliny. Fajnie jest też pamiętać o tym, by używać ostrych narzędzi – wtedy mniej uszkadzasz tkanki. Regularne cięcie róż dobrze wpływa na ich kwitnienie i zdrowie. W praktyce, po przycięciu, rośliny zazwyczaj produkują silniejsze i bardziej obfite pędy, a to przekłada się na lepsze kwiaty i ich większą ilość.

Pytanie 6

Cięcie formujące krzewu sosny górskiej (Pinus mugo) polega na skracaniu

A. tegorocznych pędów - w okresie jesieni

B. tegorocznych pędów - wiosną

C. zeszłorocznych pędów - podczas lata

D. zeszłorocznych pędów - w sezonie zimowym

Cięcie formujące krzewu sosny górskiej jest często mylone z innymi technikami przycinania, co prowadzi do błędnych wniosków na temat najlepszych praktyk w tej dziedzinie. Niekiedy można spotkać się z przekonaniem, że przycięcia należy dokonywać na zeszłorocznych pędach, co jest istotnym błędem. W rzeczywistości, pędy starsze nie są już w stanie skutecznie regenerować się po cięciu, co może prowadzić do osłabienia całej rośliny. Również wybór pory roku ma tutaj kluczowe znaczenie. Przycinanie w zimie, kiedy roślina jest w stanie spoczynku, może spowodować zamarzanie ran i osłabienie pędów. Podobnie, cięcie latem, kiedy roślina jest w pełni rozwoju, może wpłynąć negatywnie na jej kondycję ze względu na zwiększone ryzyko infekcji. Warto zauważyć, że każda roślina ma swoje specyficzne potrzeby dotyczące pielęgnacji oraz okresy, w których cięcia są najbardziej efektywne. Błędem jest także pomijanie aspektów związanych z odpowiednim narzędziem; użycie tępych sekatorów może prowadzić do poszarpanych ran, co zwiększa ryzyko zakażeń. Odpowiednie techniki przycinania, zgodne z normami branżowymi, są kluczowe dla zdrowia i estetyki roślin, dlatego należy je stosować z pełnym zrozumieniem ich specyfiki.

Pytanie 7

Aby osiągnąć wyraźne, silne kontrasty, na rabacie kwiatowym warto zestawić rośliny o kolorach podstawowych z roślinami o kolorach

A. neutralnych

B. dopełniających

C. skomplikowanych

D. podstawowych

Wybór złożonych, neutralnych lub dopełniających barw jako uzupełnienia dla roślin o barwach zasadniczych może prowadzić do mniej wyrazistych efektów wizualnych. Rośliny o złożonych kolorach, często składających się z wielu odcieni, mogą nie zapewnić tego samego poziomu kontrastu co barwy zasadnicze. Ponadto, neutralne kolory, takie jak biel, szarość czy beż, mają tendencję do wprowadzania spokoju i mogą przytłumić intensywność barw zasadniczych, co obniża ich wyrazistość. Z kolei barwy dopełniające, które znajdują się naprzeciwko kolorów zasadniczych na kole barw, mogą tworzyć silny kontrast, ale nie są zalecane do łączenia z roślinami o tych samych barwach, ponieważ mogą koncentrować uwagę na jednym kolorze, co nie sprzyja zrównoważonemu odbiorowi całej kompozycji. Kluczowe jest zrozumienie, że kontrasty w projektowaniu ogrodów powinny być przemyślane i najlepiej osiąga się je poprzez harmonijne zestawianie barw zasadniczych, co potwierdzają zasady podstawowej teorii kolorów. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu kwietników korzystać z barw, które podkreślają ich naturalne piękno i zwiększają estetyczną wartość aranżacji.

Pytanie 8

"Wiszące Ogrody Semiramidy" to

A. mauretański ogród królewski z XII wieku

B. starożytny pałac królowej mezopotamskiej

C. ogrody barokowego zamku przy Loarze

D. tarasy pałacowe starożytnej egipskiej królowej

Niepoprawne odpowiedzi pokazują, jak łatwo można się pomylić w kontekście Wiszących Ogrodów. Na przykład, mauretański park królewski z XII wieku? No sorry, ale to nie ma nic wspólnego z ogrodami w Babilonie sprzed wielu lat. Moim zdaniem, takie pomyłki mogą się zdarzyć, bo historia jest naprawdę zawiła. I te tarasy pałacu egipskiej królowej to też zła droga; choć Egipt był fajnym miejscem w starożytności, to ogrody Semiramidy mają swoje korzenie w Babilonie. Słyszałem, że ogrody barokowego zamku nad Loarą są ładne, ale to też nie ma związku z tym, o czym rozmawiamy, bo oryginalne Wiszące Ogrody były zupełnie inne. Ważne jest, żeby znać kontekst historyczny, bo inaczej łatwo trafić w pułapki nieporozumień w nauce o historii.

Pytanie 9

Jakie rośliny należy zalecić do nasadzeń w warunkach o kwaśnym pH gleby?

A. lawendę wąskolistną (Lavandula angustifolia)

B. rozchodnik okazały (Sedum spectabile)

C. wrzos pospolity (Calluna vulgaris)

D. czyściec wełnisty (Stachys byzantina)

Wrzos pospolity (Calluna vulgaris) jest rośliną, która doskonale przystosowuje się do stanowisk o kwaśnym odczynie gleby. Preferuje pH w zakresie od 4,5 do 6,5, co czyni go idealnym wyborem do ogrodów i terenów, gdzie gleba jest uboga w składniki odżywcze. Roślina ta wyróżnia się nie tylko estetyką, ale również właściwościami, które wspierają lokalny ekosystem, przyciągając pożyteczne owady. Wrzos pospolity może być wykorzystany w kompozycjach ogrodowych, jako roślina okrywowa, a także w uprawach na wrzosowiskach, gdzie tworzy efektowne dywany kwiatowe. Dobrze rośnie w towarzystwie innych roślin wrzosowatych, takich jak borówki, co pozwala na tworzenie biodiverse przestrzeni. Ponadto, dzięki swoim właściwościom, wrzos jest rośliną mało wymagającą w uprawie, co sprawia, że jest popularnym wyborem w aranżacjach ogrodów przyjaznych dla środowiska.

Pytanie 10

Jaką grupę roślin można zalecić do wykorzystania na rabacie bylinowej usytuowanej w cienistym miejscu?

A. Aster krzaczasty (Aster dumosus), jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea), malwa różowa (Althea rosea)

B. Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans), konwalia majowa (Convallaria majalis), fiołek wonny (Viola odorata)

C. Czyściec wełnisty (Stachys byzantina), rogownica kutnerowata (Cerastium tomentosum), karmik ościsty (Sagina subulatd)

D. Szałwia błyszcząca (Salvia splendens), paciorecznik ogrodowy (Canna generalis), aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula)

Jak wybierasz rośliny do rabat w cieniu, to musisz ogarnąć, czego one tak naprawdę potrzebują. Aster krzaczasty, jeżówka purpurowa i malwa różowa są fajne, ale wolą słońce, więc w cieniu mogą mieć problemy z rozwojem. Na przykład jeżówka jest w porządku tylko przy pełnym świetle, a jak będzie w cieniu, to jej kwity będą mizerne, a ozdobne efekty słabe. Szałwia błyszcząca, paciorecznik ogrodowy i aksamitka też się nie nadają na cień. Szałwia potrzebuje przynajmniej półcienia, a aksamitka to jednoroczna roślina, która najlepiej rośnie w słońcu, więc w cieniu się nie sprawdzi. Również czyściec wełnisty i rogownica kutnerowata nie są ostatecznie najlepszym wyborem w takich miejscach. Zresztą, w przypadku czyśćca, to najlepiej, żeby był w słońcu, żeby się ładnie rozwijał. Często ludzie wybierają rośliny tylko dlatego, że ładnie wyglądają, ignorując ich potrzeby świetlne, co później może prowadzić do nie tylko frustracji, ale i rozczarowujących efektów w ogrodzie.

Pytanie 11

W jakim stylu, na regularnych geometrycznych układach kompozycji ogrodu, wprowadzano swobodne aranżacje roślinności?

A. Modernistycznym

B. Naturalistycznym

C. Rustykalnym

D. Barokowym

Styl modernistyczny w kompozycji ogrodowej charakteryzuje się nowatorskim podejściem do przestrzeni oraz swobodnym układem roślinności. W przeciwieństwie do wcześniejszych stylów, takich jak barokowy, który preferował symetrię i formalne układy, modernizm wprowadzał elementy organiczne i asocjacyjne, pozwalając roślinom na bardziej naturalny rozwój. Przykłady zastosowania tego stylu można znaleźć w ogrodach zaprojektowanych przez takich architektów jak Roberto Burle Marx, który integrował roślinność w sposób, który odzwierciedlał lokalne ekosystemy, tworząc jednocześnie harmonijne i estetyczne przestrzenie. Zastosowanie swobodnych układów roślinnych w stylu modernistycznym sprzyja nie tylko estetyce, ale także funkcjonalności ogrodu, stwarzając przyjazne dla użytkowników środowisko, które wspiera bioróżnorodność i interakcje z naturą. Warto zwrócić uwagę na znaczenie doboru odpowiednich gatunków roślin, które mogą współistnieć w danym mikroklimacie, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego projektowania.

Pytanie 12

Gęste nasadzenia krzewów róży pomarszczonej (Rosa rugosa) stosowane na stromej skarpie mają przede wszystkim zadanie

A. badawcze

B. ochronne

C. klimatyczne

D. dydaktyczne

Analizując inne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na kwestie związane z funkcjami roślinności na skarpach. Zastosowanie krzewów róży pomarszczonej w kontekście odpowiedzi klimatycznej wydaje się błędne, ponieważ chociaż rośliny mogą wpływać na mikroklimat (np. poprzez cień lub regulację wilgotności), to ich główną rolą na stromych skarpach jest stabilizacja gleby, a nie bezpośrednie przeciwdziałanie zmianom klimatycznym. W zakresie odpowiedzi badawczej, nie jest to trafny wybór, ponieważ nasadzenia tego typu nie są stosowane do celów analitycznych czy eksperymentalnych, lecz mają za zadanie ochraniać i stabilizować teren. Przykłady zastosowań badawczych bardziej wiążą się z roślinami, które są poddawane obserwacjom w kontekście ich wzrostu lub oddziaływań w ekosystemie, a nie tylko pełnienia funkcji ochronnych. Odpowiedź dydaktyczna również nie jest właściwa, gdyż celem nasadzeń krzewów róży pomarszczonej na stromych skarpach nie jest edukacja, lecz praktyczne zastosowanie mające na celu ochronę przed erozją. Typowym błędem myślowym jest założenie, że rośliny pełnią jedynie funkcje estetyczne lub edukacyjne, podczas gdy ich zastosowanie powinno być skoncentrowane na ochronie i zrównoważonym rozwoju środowiska.

Pytanie 13

W rejonie gospodarstwa szkółkarskiego znajdującego się w okolicach Suwałk nie zaleca się prowadzenia uprawy na gruncie

A. platanolistnego klonu (Platanus x hispanica), świerka pospolitego (Picea abies)

B. kasztana jadalnego (Castanea sativa), sosny himalajskiej (Pinus wallichiana)

C. dębu szypułkowego (Quercus robur), świerka kaukaskiego (Picea orientalis)

D. buka pospolitego (Fagus sylvatica), sosny wejmutki (Pinus strobus)

Kasztan jadalny i sosna himalajska to naprawdę fajne drzewka do uprawy w okolicach Suwałk. Mają sporo zalet, bo dobrze rosną w tamtejszych warunkach. Kasztan jadalny wymaga żyznej gleby, więc to świetny wybór, jeśli ktoś chce mieć zdrowe drzewo, które będzie dawało owoce. Z kolei sosna himalajska ma ładne drewno i dobrze wygląda w ogrodzie, a do tego jest wytrzymała na różne warunki. Wybierając drzewka, dobrze jest zwrócić uwagę na to, co im pasuje - gleba, klimat, wszystko to ma znaczenie. Wiedza na ten temat może pomóc w osiągnięciu sukcesu w szkółkarstwie, ja zawsze staram się brać pod uwagę te aspekty.

Pytanie 14

Jakie gatunki roślin można zalecić do sadzenia w pojemniku w eleganckim, zacienionym holu?

A. Grubosz jajowaty (Crassula ovata), juka gwatemalska (Yucca elephantipes)

B. Ananas (Ananas bracteatus), kalanchoe Blossfelda (Kalanchoe blossfeldiana)

C. Nolina wygięta (Nolina recurrata), agawa amerykańska (Agave americana)

D. Difenbachia pstra (Dieffenbachia picta), dracena obrzeżona (Dracaena marginata)

Difenbachia pstra i dracena obrzeżona to super wybór do holi, gdzie nie ma za dużo światła. Obie te rośliny świetnie radzą sobie w takich warunkach, co jest fajne, bo nie każda roślina lubi ciemne miejsca. Difenbachia, z tymi swoimi zielono-białymi liśćmi, nie tylko ładnie wygląda, ale też pomaga w oczyszczaniu powietrza – co jest teraz na czasie. Natomiast dracena obrzeżona ma długie, wąskie liście, które nadają elegancji. Obie rośliny są proste w pielęgnacji, co jest ważne, szczególnie w biurze czy w miejscach publicznych. Pamiętaj tylko o odpowiednim podlewaniu i czyszczeniu liści, a będą rosły jak marzenie!

Pytanie 15

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli, oblicz koszty pośrednie razem dla robocizny i sprzętu.

	Razem	Robocizna (R)	Materiały (M)	Sprzęt (S)
Koszty bezpośrednie	600,00	100,00	200,00	300,00
Koszty pośrednie 50% (R, S)	-------	-------	-------	-------

A. 150,00 zł

B. 50,00 zł

C. 200,00 zł

D. 100,00 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które często pojawiają się w procesie obliczeń kosztów. Przede wszystkim, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pomyłki w zrozumieniu, jakie koszty powinny być brane pod uwagę przy obliczaniu kosztów pośrednich. Koszty pośrednie są z definicji związane z wydatkami, które nie są bezpośrednio przypisane do konkretnego projektu, lecz mają wpływ na ogólne koszty działalności. Pomijanie tego aspektu może prowadzić do niedoszacowania całkowitych kosztów związanych z realizacją projektu. Ponadto, błędy mogą wynikać z niewłaściwego zastosowania współczynników, takich jak 50% w przypadku kosztów pośrednich. Bez dokładnego zrozumienia, jak te współczynniki działają i w jaki sposób są obliczane, można dojść do błędnych wniosków. Często zdarza się również, że osoby próbujące obliczyć koszty pośrednie mylą je z kosztami bezpośrednimi, co prowadzi do zapominania o konieczności ich sumowania. Warto zwrócić uwagę na to, że koszty pośrednie są istotnym elementem efektywnego zarządzania finansami w projektach. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie wiedzy na temat metodologii obliczania kosztów oraz stosowanie się do standardów branżowych, co pomoże uniknąć takich błędów w przyszłości.

Pytanie 16

Plan budowy zakłada stworzenie sezonowego kwietnika na gruncie, który będzie obsadzony roślinami rabatowymi. Jakie narzędzia są niezbędne do jego założenia?

A. Szpadel, grabie, sznurek z kołkami, łopatka

B. Widły amerykańskie, pielnik, sznurek z kołkami, grabie

C. Widły amerykańskie, sekator, siewnik punktowy, łopatka

D. Szpadel, pielnik, znacznik, grabie

Odpowiedź dotycząca zestawu narzędzi, który obejmuje szpadel, grabie, sznurek z kołkami oraz łopatkę, jest prawidłowa i odzwierciedla standardowe praktyki w zakresie zakładania kwietników sezonowych. Szpadel jest niezbędny do wykopania i przygotowania ziemi, co jest kluczowe przed zasadzeniem roślin. Grabie pomagają w wyrównywaniu terenu oraz usuwaniu większych kamieni czy korzeni, co również jest istotne dla zdrowia roślin. Sznurek z kołkami umożliwia precyzyjne wyznaczenie kształtu kwietnika oraz rozplanowanie przestrzeni, co jest ważne dla zachowania estetyki i równowagi w aranżacji. Łopatka, z kolei, jest niezwykle przydatna przy sadzeniu roślin, zwłaszcza tych o mniejszych korzeniach, oraz w przypadku konieczności precyzyjnego podcinania roślin. Stosowanie tych narzędzi zgodnie z dobrymi praktykami ogrodniczymi zapewnia trwałość i estetykę zakładanych rabat, co wpływa na ich długofalową atrakcyjność. Efektywna organizacja pracy oraz właściwe wykorzystanie narzędzi przyczyniają się do sukcesu całego projektu budowlanego.

Pytanie 17

Krzewy, których pąki utworzyły się w ubiegłym sezonie wegetacyjnym, powinno się przycinać

A. na koniec okresu spoczynku

B. na początku wiosny

C. po zakończeniu kwitnienia

D. w czasie stanu spoczynku

Krzewy kwitnące z pąków uformowanych w poprzednim okresie wegetacyjnym, jak np. forsycje czy lilaki, powinny być cięte po zakończeniu kwitnienia. Taki termin cięcia jest kluczowy, ponieważ pozwala na usunięcie przekwitłych kwiatów, co sprzyja lepszemu rozwojowi nowych pędów oraz ich zdrowotności. Cięcie po kwitnieniu daje roślinom czas na regenerację i wzrost nowych pąków, które będą kwitły w następnym sezonie. Praktyczne podejście do cięcia polega na usuwaniu starych, uszkodzonych lub chorych gałęzi, co wspiera roślinę w uzyskaniu lepszej formy oraz obfitości kwitnienia w przyszłości. W kontekście standardów ogrodniczych, zaleca się również sezonowe przeglądanie krzewów oraz ich cięcie w odpowiednich porach roku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w pielęgnacji roślin.

Pytanie 18

Krzewem dekoracyjnym o kształcie kolumnowym jest

A. jaśminowiec wonny (Philadelphus coronarius)

B. sosna górska odm. Wintergold (Pinus mugo 'Wintergold')

C. jałowiec pospolity odm. Hibernica (Juniperus communis 'Hibernica')

D. perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

Jaśminowiec wonny (Philadelphus coronarius) jest krzewem liściastym, który osiąga kształt bardziej rozłożysty i owalny, a nie kolumnowy. Krzew ten charakteryzuje się dużymi, pachnącymi kwiatami, które pojawiają się w czerwcu i są doskonałym elementem dekoracyjnym w ogrodzie, jednak jego pokrój jest niewłaściwy dla klasyfikacji jako roślina o pokroju kolumnowym. Sosna górska odm. Wintergold (Pinus mugo 'Wintergold') to drzewo iglaste o zaokrąglonym kształcie, które również nie wpisuje się w definicję krzewu kolumnowego. Mimo że sosny są często stosowane w ogrodach, ich pokrój oraz wymagania pielęgnacyjne są zupełnie inne niż w przypadku jałowca. Perukowiec podolski (Cotinus coggygria) to kolejny przykład krzewu o rozłożystym pokroju, który może przybierać formę drzewiastą z dość szeroką koroną. Wybierając krzewy do ogrodu, warto zwrócić uwagę na ich formę oraz wymagania, aby uniknąć błędów projektowych. Typowym błędem jest mylenie pokroju roślin, co prowadzi do niedopasowania ich do oczekiwań estetycznych i funkcjonalnych w ogrodzie. Prawidłowe rozpoznawanie typów pokroju roślin jest kluczowe w projektowaniu przestrzeni zielonych, a także w kontekście ich późniejszej pielęgnacji.

Pytanie 19

Najbardziej efektywną metodą na założenie trawnika w ogrodzie jest

A. rozwijanie gotowej darni.

B. siew mechaniczny nasion.

C. siew ręczny nasion.

D. hydroobsiew.

Rozwijanie gotowej darni to chyba najszybszy sposób na założenie trawnika. W skrócie, dostajesz już gotową, ładną murawę, która od razu wygląda super. Gotowa darń to w zasadzie warstwa gleby z korzeniami trawy, które dorastały w dobrych warunkach. Jak kupisz darń i dobrze przygotujesz miejsce, to wystarczy ją rozłożyć i gotowe! To świetna opcja, gdy chcesz szybko poprawić wygląd ogrodu, na przykład w parkach czy innych miejscach publicznych. Poza tym, gotowa darń pomaga w ograniczaniu erozji gleby i zmniejsza kłopoty z chwastami, w porównaniu do wysiewania nasion. Przy odpowiedniej pielęgnacji taka darń może się dobrze przyjąć i stworzyć ładny, zdrowy trawniczek, który spełnia różne normy jakościowe. I jeszcze jedno, rozwijanie darni jest zgodne z ekologicznymi praktykami, bo nie zakłóca zbytnio ekosystemu gleby.

Pytanie 20

Wewnątrz budynków, wirydarz stanowi typowy element sztuki ogrodniczej z okresu

A. renesansu

B. baroku

C. starożytności

D. średniowiecza

Ogród wewnętrzny w postaci wirydarza jest szczególnie charakterystyczny dla średniowiecza, kiedy to ogrody były nie tylko miejscem do uprawy roślin, ale także przestrzenią duchową i relaksacyjną. Wirydarz, jako zamknięty, zazwyczaj prostokątny ogród, otoczony murem, miał na celu stworzenie intymnej atmosfery sprzyjającej medytacji oraz kontemplacji. Przykłady zastosowania wirydarza można znaleźć w klasztorach, gdzie mnisi hodowali zioła oraz rośliny użyteczne, co było zgodne z praktykami zdrowotnymi i duchowymi tamtego okresu. Standardy projektowania takich ogrodów obejmowały staranne planowanie, aby zapewnić harmonijną przestrzeń, w której natura i człowiek współistnieją. Architektura wirydarzy często nawiązywała do duchowości i symboliki, co czyniło je nie tylko funkcjonalnymi, ale również reprezentacyjnymi elementami sztuki ogrodowej średniowiecza. Warto zaznaczyć, że wirydarze stały się inspiracją dla późniejszych epok, w tym renesansu.

Pytanie 21

Można zredukować szkodliwość metali ciężkich w glebie poprzez

A. wapniowanie gleb mające podnieść ich odczyn

B. uprawę roślin warzywnych, których ważną częścią są owoce

C. stosowanie nawozów mineralnych

D. zastosowanie nawozów potasowych

Wapniowanie gleb to proces, który polega na dodawaniu wapnia do gleby w celu podniesienia jej pH. Metale ciężkie, takie jak kadm, ołów czy rtęć, mają tendencję do kumulacji w glebach o niskim pH, co sprzyja ich dużej biodostępności i toksyczności dla roślin oraz organizmów glebowych. Wprowadzenie wapnia neutralizuje kwasowość, co skutkuje zmniejszeniem biodostępności metali ciężkich, a także poprawia strukturę gleby oraz zwiększa jej zdolność do zatrzymywania wody i składników odżywczych. Przykładem praktycznego zastosowania wapniowania jest stosowanie wapna nawozowego w uprawach rolnych, gdzie regularne badanie pH gleby oraz dostosowywanie jej odczynu zgodnie z zaleceniami agronomicznymi przyczynia się do zdrowia roślin oraz ochrony przed szkodliwością metali ciężkich. Dobre praktyki w zakresie zarządzania glebą wskazują na konieczność regularnego monitorowania stanu chemicznego gleby oraz dostosowywania działań agrotechnicznych dla optymalizacji wzrostu roślin i minimalizacji ryzyk ekologicznych.

Pytanie 22

Na obszarze, gdzie planuje się uprawę roślin preferujących zasadowe podłoże, wykazano odczyn lekko kwaśny gleby.
W celu przystosowania odczynu gleby do potrzeb uprawianych roślin, powinno się zastosować nawożenie

A. ziemią liściową

B. siarczanem amonu

C. mieloną korą

D. kredą nawozową zwyczajną

Ziemia liściowa, mielona kora oraz siarczan amonu nie są odpowiednimi środkami do podnoszenia pH gleby, a ich zastosowanie w uprawach roślin zasadolubnych może prowadzić do problemów. Ziemia liściowa jest organicznym materiałem, który wzbogaca glebę w składniki odżywcze, ale nie ma zdolności do alkalizacji. Jej stosowanie w lekko kwaśnej glebie może jedynie pogłębić problem, zwiększając zawartość substancji organicznych, co nie wpływa na pH. Mielona kora jest również materiałem organicznym, który nie wpłynie na pH gleby, a jedynie poprawi jej strukturę oraz retencję wody. Co więcej, nadmiar kory może hamować rozwój roślin przez tworzenie zbyt kwaśnego środowiska. Siarczan amonu, będący nawozem azotowym, ma działanie zakwaszające, co jest zupełnie przeciwne do pożądanego efektu alkalizacji, a jego stosowanie na glebach o odczynie lekko kwaśnym może prowadzić do dalszego obniżenia pH. Typowym błędem jest mylenie nawozów organicznych i mineralnych oraz ich właściwości w kontekście wpływu na odczyn gleby, co może skutkować niewłaściwym nawożeniem i gorszymi plonami.

Pytanie 23

W miejscu publicznym doszło do wycieku koncentratu środka ochrony roślin. W takiej sytuacji należy niezwłocznie

A. zapoznać się z atestem preparatu

B. przeprowadzić neutralizację preparatu

C. rozcieńczyć wyciek wodą

D. zabezpieczyć miejsce wycieku i powiadomić odpowiednie władze

W przypadku wycieku koncentratu środka ochrony roślin, kluczowym działaniem jest niezwłoczne zabezpieczenie miejsca wycieku oraz powiadomienie odpowiednich służb. Zabezpieczenie miejsca wycieku pozwala na ograniczenie rozprzestrzeniania się substancji chemicznej oraz minimalizację ryzyka dla ludzi i środowiska. W praktyce oznacza to, że należy odizolować teren, aby zapobiec dostępowi osób nieupoważnionych oraz ograniczyć kontakt potencjalnie zagrożonych. Powiadomienie oficjalnych władz, takich jak straż pożarna czy służby ochrony środowiska, jest niezbędne, ponieważ mają one odpowiednie zasoby oraz wiedzę, aby bezpiecznie usunąć substancję i zarządzać sytuacją kryzysową. Zgodnie z procedurami bezpieczeństwa, każda osoba, która ma styczność z substancjami chemicznymi, powinna znać lokalne przepisy dotyczące postępowania w sytuacjach awaryjnych, a także posiadać dostęp do kart charakterystyki substancji chemicznych. Te karty zawierają informacje o właściwościach chemicznych, zagrożeniach oraz metodach postępowania w przypadku wycieku.

Pytanie 24

Aby pozbyć się mniszka pospolitego (Taraxacum officinałe) z trawnika, można wykorzystać herbicyd

A. selektywny, eliminujący chwasty jednoliścienne

B. ogólny systemiczny

C. ogólny kontaktowy

D. selektywny, eliminujący chwasty dwuliścienne

Selektywne herbicydy zwalczające chwasty dwuliścienne są specjalnie zaprojektowane do eliminacji roślin należących do tej grupy, do której należy mniszek pospolity (Taraxacum officinale). Te herbicydy działają w taki sposób, że nie niszczą roślin jednorocznych czy wieloletnich, co sprawia, że są idealne do stosowania na trawnikach, gdzie chcemy chronić trawę, jednocześnie eliminując niepożądane chwasty. Przykładem takich herbicydów są te zawierające substancje czynne, takie jak kwas 2,4-D, który jest skuteczny w zwalczaniu mniszka. W praktyce stosowanie selektywnych herbicydów wymaga przestrzegania zaleceń producenta, aby zapewnić ich efektywność oraz minimalizować ryzyko uszkodzenia innych roślin. Zastosowanie tych herbicydów w odpowiednim czasie, na przykład wczesną wiosną, kiedy mniszek jest w fazie kiełkowania, zwiększa ich skuteczność. Dobrą praktyką jest także monitorowanie trawnika po aplikacji, aby ocenić efekty oraz ewentualnie przeprowadzić zabiegi uzupełniające.

Pytanie 25

Na terenach zabaw dla najmłodszych, z uwagi na toksyczne owoce, nie powinno się sadzić

A. cytryńca chińskiego (Schisandra chinensis) oraz rokitnika pospolitego (Hippophae rhamnoides)

B. oliwnika wąskolistnego (Elaeagnus angustifolia) oraz jarzębu pospolitego (Sorbus aucuparid)

C. konwalii majowej (Convallaria majalis) i kaliny koralowej (Viburnum opulus)

D. aktinidii ostrolistnej (Actinidia arguta) oraz głogu jednoszyjkowego (Crataegus monogynd)

Konwalia majowa (Convallaria majalis) oraz kalina koralowa (Viburnum opulus) są roślinami, które w kontekście bezpieczeństwa dzieci na placach zabaw powinny być unikać. Konwalia majowa jest trującą rośliną, której wszystkie części zawierają glikozydy nasercowe, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych w przypadku ich spożycia. Kalina koralowa z kolei, choć nie jest tak silnie toksyczna jak konwalia, również może powodować dolegliwości pokarmowe po spożyciu jej owoców. Dlatego w projektowaniu i utrzymaniu placów zabaw oraz terenów rekreacyjnych dla dzieci ważne jest, aby unikać sadzenia roślin, które mogą być potencjalnie niebezpieczne. Stosowanie się do norm, takich jak PN-EN 1176 dotyczących bezpieczeństwa placów zabaw, zaleca wybór roślin, które nie mają trujących właściwości, aby minimalizować ryzyko dla najmłodszych. Dodatkowo, w praktyce, warto przeprowadzać regularne audyty roślinności na placach zabaw, aby zapewnić, że nie zagraża ona zdrowiu dzieci.

Pytanie 26

W ogólnej inwentaryzacji szaty roślinnej nie bierze się pod uwagę

A. liczby sztuk

B. nazw łacińskich

C. wysokości w metrach

D. rozstawów w metrach

Inwentaryzacja ogólna szaty roślinnej powinna uwzględniać wysokość roślin, co jest błędnym podejściem, ponieważ ta miara nie jest kluczowa w kontekście ogólnej analizy biodiwersytetu. Wysokość roślin jest szczególnie istotna w badaniach dotyczących struktury lasów czy analizach związanych z mikroklimatem, jednak w przypadku standardowej inwentaryzacji ekologicznej skupiamy się na ilości gatunków i ich rozmieszczeniu. Wprowadzenie wysokości do inwentaryzacji może prowadzić do nadmiernego skomplikowania procesu zbierania danych, co z kolei wpływa na efektywność i dokładność wyników. Kolejną mylną koncepcją jest idea, że rozstawy w metrach są równie istotne jak liczba sztuk. Rozstaw roślin jest istotny, ale tylko w kontekście analizy gęstości populacji oraz ich interakcji w ekosystemie. Wiele osób błędnie interpretuje, że pomiar rozstępu i liczby sztuk to tradycyjne metody inwentaryzacji, co prowadzi do niepełnego zrozumienia kompleksowości ekosystemów. Uwzględnianie nazw łacińskich roślin w inwentaryzacji jest z kolei praktyką uznawaną za standard, ponieważ pozwala na jednoznaczną identyfikację gatunków, co jest kluczowe w badaniach naukowych i ochronie środowiska. Kluczowym błędem jest zatem mylenie roli różnych parametrów w procesie inwentaryzacji oraz nieuznawanie ich złożoności w kontekście różnorodności biologicznej.

Pytanie 27

Symbol C20 w dokumentacji szkółkarskiej wskazuje, że roślina jest sprzedawana

A. w pojemniku o masie 20 kg

B. w doniczce kwadratowej o boku 20 cm

C. w doniczce okrągłej o średnicy 20 cm

D. w pojemniku o objętości 20 l

Odpowiedź wskazująca, że symbol C20 oznacza roślinę sprzedawaną w pojemniku o objętości 20 l, jest zgodna z powszechnie przyjętymi standardami w branży szkółkarskiej. W specyfikacji szkółkarskiej, oznaczenie C20 odnosi się do pojemności donicy, a nie jej kształtu czy masy. Objętość 20 litrów jest typowa dla większości roślin ozdobnych i sadzonek drzew, co pozwala na rozwój systemu korzeniowego oraz stabilizację rośliny w nowym środowisku. Tego typu donice są często stosowane w produkcji roślin, ponieważ umożliwiają długoterminowe przechowywanie i transport, a także zwiększają przeżywalność roślin po posadzeniu. W praktyce, wiedza o pojemności pojemnika jest kluczowa dla ogrodników i projektantów krajobrazu, ponieważ pozwala na odpowiednie planowanie przestrzeni oraz dobór roślin do konkretnych warunków glebowych i atmosferycznych. Warto również pamiętać, że przy zakupie roślin, oznaczenia takie jak C20 są zgodne z normami europejskimi, co gwarantuje jakość i zgodność z wymaganiami rynku.

Pytanie 28

W jakiej postawie ciała wykonywanie prac związanych z pieleniem ogrodu jest najbardziej efektywne oraz najbezpieczniejsze dla zdrowia osoby pielącej?

A. W przysiadzie

B. Klęczącej

C. Stojącej pochylonej

D. Siedzącej niskiej

Wybór innych pozycji ciała, takich jak przysiad, siedząca niska czy stojąca pochylona, wiąże się z różnymi ograniczeniami i ryzykiem zdrowotnym. Przysiad może wydawać się wygodny, jednak przy długotrwałym trwaniu w tej pozycji może prowadzić do nadmiernego obciążenia stawów kolanowych oraz dolnej części pleców, co z czasem zwiększa ryzyko urazów. Pozycja siedząca niska, mimo że umożliwia odpoczynek, często wiąże się z nieprawidłowym ułożeniem nóg, co może prowadzić do problemów z krążeniem oraz dyskomfortu w obrębie pleców. Stojąc pochylonym, osoba naraża się na przeciążenia kręgosłupa, co może prowadzić do chronicznych bólów pleców i innych schorzeń. Wybierając nieodpowiednią pozycję, można także łatwo stracić stabilność, co zwiększa ryzyko upadków i urazów. Z perspektywy ergonomicznej kluczowe jest, aby przy pracach ogrodniczych unikać pozycji, które mogą prowadzić do urazów, a zamiast tego preferować te, które wspierają naturalne krzywizny ciała i minimalizują stres na stawy oraz mięśnie. Właściwe podejście do postawy ciała w trakcie pracy w ogrodzie jest nie tylko korzystne dla zdrowia, ale także może poprawić efektywność wykonywanych zadań.

Pytanie 29

Na nowo powstałym osiedlu, które leży na wzniesieniu, zbudowano centrum handlowe. Jaką metodę najlepiej zastosować przy zakładaniu trawnika na skarpie obok tego centrum?

A. Siew ręczny

B. Siew mechaniczny

C. Wertykulację

D. Darniowanie

Wybór wertykulacji jako metody zakupu trawnika na skarpie jest nieodpowiedni z kilku powodów. Wertykulacja polega na usuwaniu martwej trawy i organicznych zanieczyszczeń z powierzchni trawnika, co jest niezbędne dla poprawy jego zdrowia, lecz nie jest to metoda zakupu trawnika. W kontekście zakupu trawnika na skarpie, proces ten mógłby zaszkodzić już uformowanej roślinności, a także prowadzić do dalszej erozji gleby, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku skarp. Siew ręczny, mimo że może być stosowany w mniejszych przestrzeniach, nie jest optymalny dla dużych powierzchni takich jak skarpy, gdzie wymagana jest szybka i efektywna metoda zakupu. Siew mechaniczny może być z kolei użyty, ale w przypadku nierównych i stromo wznoszących się terenów, jak skarpy, dokładność siewu może być znacznie obniżona, co prowadzi do nierównomiernego wzrostu trawy. Z tego względu, wybór darniowania jest zdecydowanie bardziej efektywną i odpowiedzialną metodą, zapewniającą nie tylko estetykę, ale również stabilność i zdrowie skarpy. Ważne jest, aby przy podejmowaniu decyzji brać pod uwagę specyfikę terenu i cele, jakie chcemy osiągnąć, co pozwoli uniknąć typowych błędów przy zakupu trawnika w takich trudnych warunkach.

Pytanie 30

Jakie rośliny powinny być posadzone w ogrodzie przedszkolnym przy ruchliwej ulicy, aby chronić go przed spalinami i hałasem?

A. drzewa iglaste, np. świerk serbski

B. krzewy, np. forsycja pośrednia

C. drzewa liściaste, np. lipa dużolistna

D. byliny, np. pięciornik trójząbkowy

Wybór drzew liściastych, bylin czy drzew iglastych do izolacji ogrodu przedszkolnego nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście ochrony przed hałasem i zanieczyszczeniami powietrza. Drzewa liściaste, takie jak lipa wielkolistna, wprawdzie mogą przyczyniać się do poprawy jakości powietrza, jednak ich efektywność w izolacji akustycznej jest ograniczona. Liście drzew liściastych, choć mają dużą powierzchnię, nie są wystarczająco gęste, by skutecznie tłumić dźwięki napływające z ruchliwej ulicy. Dodatkowo, w przypadku drzew iglastych, takich jak świerk serbski, ich igły i struktura nie zapewniają odpowiedniej ochrony przed hałasem, a ich wzrost i rozwój w warunkach miejskich może być utrudniony z powodu miejskiego zanieczyszczenia i przestrzeni ograniczonej dla korzeni. Byliny, takie jak pięciornik trójząbkowy, również nie są odpowiednie do izolacji, gdyż ich niewielka wysokość i struktura nie dają możliwości skutecznej bariery przed hałasem i spalinami. Często popełniane błędy myślowe przy wyborze roślin do izolacji wynikają z nieuwzględnienia specyfiki ich wzrostu oraz funkcji, jakie mają pełnić. Przy projektowaniu przestrzeni zielonych w takich lokalizacjach kluczowe jest stosowanie roślin, które charakteryzują się gęstością oraz odpowiednią wysokością, co pozwala na maksymalizację funkcji izolacyjnych.

Pytanie 31

Do rodziny drzew, które najpiękniej zmieniają kolory na czerwony w okresie jesieni, zaliczają się

A. klon polny (Acer campestre), tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera)

B. brzoza brodawkowata (Betula verrucosa), klon tatarski (Acer tataricum)

C. jesion wyniosły (Fraxinus excelsior), miłorząb japoński (Ginkgo biloba)

D. sumak octowiec (Rhus typhina), klon palmowy (Acer palmatum)

Sumak octowiec (Rhus typhina) oraz klon palmowy (Acer palmatum) są jednymi z najpiękniej przebarwiających się drzew jesienią, które przyciągają uwagę swoim intensywnym czerwonym kolorem. Sumak octowiec, znany ze swoich ozdobnych owoców i jasno czerwonych liści, potrafi zdominować krajobraz, szczególnie w okresie jesieni. Klon palmowy z kolei, charakteryzuje się nie tylko atrakcyjnym kształtem liści, ale także niezwykłą paletą kolorów, które zmieniają się od zielonych przez pomarańczowe po intensywnie czerwone w zależności od warunków pogodowych i gleby. Oba gatunki są często wykorzystywane w projektach architektury krajobrazu, jako elementy zieleni miejskiej i prywatnych ogrodów. Warto także dodać, że właściwy dobór roślin, które zmieniają kolor w okresie jesieni, jest kluczowym aspektem w tworzeniu kompozycji ogrodowych, które są estetycznie atrakcyjne przez cały rok. Istotne znaczenie mają też lokalne warunki glebowe i klimatyczne, które mogą wpływać na intensywność przebarwień liści tych drzew, co warto brać pod uwagę przy ich sadzeniu.

Pytanie 32

Ekosystemy leśne, w których główną rolę odgrywa olsza czarna oraz znikoma ilość świerka pospolitego i brzozy omszonej, występujące w miejscach o obniżonym terenie, gdzie gleba jest przesycona wodą, to

A. olsy

B. bory

C. buczyny

D. grądy

Wybór odpowiedzi grądy jest błędny, ponieważ grądy to zbiorowiska leśne zdominowane przez gatunki dębów, takie jak dąb szypułkowy (Quercus robur) i dąb bezszypułkowy (Quercus petraea). Charakteryzują się one surowszymi warunkami glebowymi w porównaniu do olszy, a ich występowanie jest związane z bardziej urozmaiconymi rodzajami gleb, często o wyższej zawartości wapnia. Bory, z kolei, to lasy iglaste, w których dominują świerki, sosny i modrzewie, rosnące zazwyczaj w bardziej suchych i piaszczystych warunkach. Te środowiska nie są związane z podmokłymi terenami, co sprawia, że odpowiedź nie może być poprawna. Buczyny to natomiast zbiorowiska leśne, w których dominują buki (Fagus sylvatica) i co ważne, zazwyczaj rosną w warunkach bardziej umiarkowanych, także w mniej zalewanych miejscach. Dlatego myślenie, że grądy, bory czy buczyny mogą być klasyfikowane jako olsy, jest wynikiem niepoprawnego zrozumienia roli i charakterystyki tych różnych typów zbiorowisk leśnych. Kluczowe błędy polegają na braku zrozumienia specyfiki wilgotnych gleb oraz różnorodności ekologicznej, która jest typowa dla olszy czarnej w kontekście biotopów leśnych.

Pytanie 33

Jaki sposób sadzenia jest zalecany do stworzenia wąskiego, bardzo gęstego żywopłotu z żywotnika zachodniego?

A. W trójkę, w doły

B. Jednorzędowo, w doły

C. W trójkę, w rowy

D. Jednorzędowo, w rowy

Odpowiedź 'Jednorzędowo, w rowy' jest poprawna, ponieważ ta metoda sadzenia jest zalecana do tworzenia wąskich, bardziej zwartym żywopłotów z żywotnika zachodniego. Sadzenie jednorzędowe oznacza, że rośliny są umieszczane w jednej linii, co sprzyja równomiernemu wzrostowi i rozwojowi. Użycie rowów zamiast dołów zapewnia lepsze warunki drenażowe, co jest kluczowe dla żywotnika, który preferuje glebę dobrze przepuszczalną. Przykładowo, przy sadzeniu na glebach gliniastych, rowy pomagają zapobiegać stagnacji wody, co może prowadzić do gnicia korzeni. Warto również zauważyć, że sadzenie w odległości odpowiedniej dla danego gatunku pozwala na zachowanie odpowiedniej przestrzeni dla wzrostu roślin i ich zdrowia. Stosując tę metodę, zapewniamy żywopłotowi optymalne warunki wzrostu i estetyczny wygląd, co jest zgodne z zasadami krajobrazu i architektury zieleni.

Pytanie 34

Jakie urządzenie należy wykorzystać do koszenia trawy przy samych pniach drzew?

A. kosiarką bębnową

B. podkaszarką

C. kosiarką rotacyjną

D. kosiarką czołową

Podkaszarka to narzędzie, które doskonale sprawdza się w wykoszeniu trawy w trudnych miejscach, takich jak przestrzenie wokół pni drzew. Dzięki swojej konstrukcji, podkaszarka umożliwia precyzyjne cięcie, które nie uszkadza korzeni drzew ani ich pni. W przeciwieństwie do kosiarki rotacyjnej, która ma szerszy zasięg cięcia, podkaszarka pozwala na manewrowanie w wąskich przestrzeniach oraz pod różnymi kątami, co jest kluczowe w przypadku zarośniętych obszarów. Przykładowo, w ogrodach i parkach, gdzie dbałość o detale jest istotna, podkaszarka pozwala na estetyczne i efektywne wykoszenie trawy, co jest zalecane przez profesjonalnych ogrodników. Ponadto podkaszarki są często lżejsze i bardziej zwrotne, co może zmniejszać zmęczenie operatora podczas długotrwałej pracy. W standardach utrzymania terenów zielonych, zaleca się używanie podkaszarek do precyzyjnych prac, co potwierdzają liczne publikacje branżowe dotyczące pielęgnacji ogrodów.

Pytanie 35

Do używania nawozów do nawożenia trawników należy wykorzystywać nawozy

A. siarkowe

B. azotowe

C. fosforowe

D. potasowe

Pojęcie nawożenia pogłównego trawników wiąże się przede wszystkim z dostosowaniem dawek składników odżywczych do potrzeb roślin oraz etapów ich wzrostu. Nawozy siarkowe, fosforowe i potasowe pełnią różne funkcje w procesie nawożenia, jednak ich rola w kontekście pogłównego nawożenia trawnika jest ograniczona. Siarka jest ważnym składnikiem dla syntez białek, ale jej deficyt w glebie nie objawia się zwykle w szybkich efektach w wzroście trawnika, dlatego nie jest priorytetem w nawożeniu pogłównym. Fosfor wspiera rozwój korzeni, ale jego działanie jest bardziej widoczne w pierwszych stadiach wzrostu roślin oraz przed sadzeniem. W przypadku trawnika, brak fosforu można często zrekompensować przez odpowiednią agrotechnikę. Potas z kolei zwiększa odporność roślin na stresy, takie jak susza czy choroby, lecz jego niedobór również nie ogranicza bezpośrednio wzrostu masy zielonej. Stosowanie tych nawozów jako głównych w pogłównym nawożeniu trawnika może prowadzić do niedostosowania składników odżywczych do rzeczywistych potrzeb roślin, co z kolei może skutkować osłabieniem trawnika i niższą jego odpornością na choroby. Należy zatem pamiętać, że kluczowym elementem jest zrozumienie roli każdego ze składników oraz ich wpływu na stan trawnika, co podkreśla znaczenie przeprowadzania analiz gleby oraz dostosowywania programów nawożenia do specyficznych warunków.

Pytanie 36

Liście stają się żółte, usychają lub zauważane są ich deformacje. Na łodydze, spodniej stronie liścia oraz szypułce kwiatostanu można dostrzec skupiska czarnych, bezskrzydłych pluskwiaków, którymi są

A. mszyce

B. przędziorki

C. węgorki

D. wciornastki

Mszyce to grupa owadów z rzędu pluskwiaków, które charakteryzują się miękkim ciałem i zazwyczaj zielonym, czarnym lub brązowym kolorem. Te owady potrafią tworzyć kolonie na roślinach, gdzie żywią się sokiem roślinnym, co prowadzi do żółknięcia i zasychania liści, a także zniekształcenia ich kształtu. Obecność mszyc można zauważyć nie tylko na liściach, ale również na łodygach i szypułkach kwiatostanów, gdzie kolonizują te części rośliny. Aby skutecznie zarządzać problemem mszyc, można stosować różne metody, w tym naturalne drapieżniki, takie jak biedronki, które są znane z tego, że żywią się mszycami. Wprowadzenie takich naturalnych wrogów do ogrodu wspiera bioróżnorodność oraz ogranicza potrzebę stosowania pestycydów. W kontekście dobrych praktyk ogrodniczych, warto regularnie monitorować rośliny na obecność mszyc i podejmować szybkie działania w przypadku ich wykrycia, aby zminimalizować szkody dla roślin.

Pytanie 37

Zabieg skaryfikacji mechanicznej stosowany w szkółkarstwie ma na celu

A. wydłużenie okresu żywotności nasion

B. przyśpieszenie procesu kiełkowania nasion

C. dostarczanie roślinom koniecznych mikroelementów

D. zwiększenie odporności roślin na schorzenia

Skaryfikacja mechaniczna to zabieg polegający na mechanicznym uszkodzeniu twardej łupiny nasion, co znacznie przyspiesza ich kiełkowanie. Twarda łupina nasion wielu gatunków roślin, takich jak niektóre drzewa i krzewy, stanowi barierę dla wody i powietrza, co ogranicza ich zdolność do kiełkowania. Poprzez skaryfikację, łupina jest uszkadzana, co umożliwia wodzie i tlenowi dotarcie do zarodka nasienia i stymuluje proces kiełkowania. W praktyce, skaryfikację można przeprowadzać na różne sposoby, w tym poprzez szlifowanie, cięcie lub użycie chemikaliów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w szkółkarstwie. Przykładem zastosowania skaryfikacji jest uprawa nasion niektórych gatunków drzew iglastych, gdzie efektywność kiełkowania może wzrosnąć nawet o 50% w porównaniu do nasion niepoddanych temu zabiegowi. Wiedza na temat skaryfikacji jest kluczowym elementem skutecznej produkcji szkółkarskiej oraz zapewnienia wysokiej jakości materiału roślinnego.

Pytanie 38

Elementy architektury ogrodowej, które pełnią zarówno funkcje dekoracyjne, jak i praktyczne, w postaci umocnień zapobiegających osuwaniu się ziemi to

A. wgłębniki

B. murki oporowe i kwiatowe

C. mostki

D. bramki oraz trejaże

Murki oporowe i kwiatowe są istotnym elementem architektury ogrodowej, który pełni zarówno funkcje dekoracyjne, jak i praktyczne. Murki oporowe nazywane są również murkami stabilizującymi, ponieważ ich głównym zadaniem jest przeciwdziałanie erozji gleby oraz osuwaniu się ziemi w obszarach o nachylonym terenie. Dzięki swoim właściwościom konstrukcyjnym, mury te zatrzymują ziemię, co zapobiega jej spływaniu podczas intensywnych opadów deszczu. Z kolei murki kwiatowe, które są lżejszą wersją murów oporowych, służą do tworzenia estetycznych rabat kwiatowych, a także mogą pełnić funkcję podziału przestrzeni w ogrodzie. W budowie murków istotne jest stosowanie dobrych praktyk, takich jak właściwe zaopatrzenie w drenaż, aby uniknąć gromadzenia się wody, co może prowadzić do ich destabilizacji. Przykłady zastosowania murków oporowych można znaleźć w ogrodach przydomowych, parkach oraz na terenach rekreacyjnych, gdzie stosowane są one jako elementy krajobrazu oraz jako praktyczne rozwiązania inżynieryjne, które zapewniają zabezpieczenie przed erozją.

Pytanie 39

Która z wymienionych form architektonicznych w zielonych przestrzeniach jest efektywną kompozycją tylko w ogrodach botanicznych lub w regionach górskich?

A. Oranżeria

B. Ogród skalny

C. Alpinarium

D. Wgłębnik

Alpinarium to forma architektoniczna, która została zaprojektowana w celu odzwierciedlenia naturalnych warunków górskich, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla ogrodów botanicznych oraz terenów górzystych. Charakteryzuje się on roślinnością typową dla wysokogórskich ekosystemów, w tym różnorodnymi gatunkami roślin alpejskich, które wymagają specyficznych warunków glebowych i klimatycznych. W praktyce alpinaria są projektowane z uwzględnieniem naturalnych uwarunkowań geograficznych, co pozwala na stworzenie harmonijnej kompozycji z elementami skalnymi, strumieniami i zbiornikami wodnymi. Przykłady alpinarium można znaleźć w wielu ogrodach botanicznych na całym świecie, gdzie są one wykorzystywane do edukacji i ochrony bioróżnorodności. Dobre praktyki projektowe w alpinarium obejmują dobór odpowiednich roślin, które są przystosowane do ekstremalnych warunków, oraz zastosowanie technik budowlanych, które minimalizują ingerencję w naturalne środowisko. Ostatecznie, alpinarium stanowi doskonały przykład zrównoważonego podejścia do aranżacji terenów zieleni, łącząc estetykę z funkcjonalnością.

Pytanie 40

W piaskownicach piasek powinien być wymieniany

A. raz w roku

B. co pięć lat

C. co tydzień

D. raz w miesiącu

Wymiana piasku co pięć lat, raz w miesiącu lub co tydzień nie jest praktykowana ani zalecana w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Tak długi interwał wymiany, jak co pięć lat, może prowadzić do gromadzenia się niebezpiecznych zanieczyszczeń, co może stanowić zagrożenie dla zdrowia dzieci. Piasek w piaskownicach wymaga regularnej konserwacji, a jego jakość może się dramatycznie pogorszyć w krótkim czasie. Regularne czyszczenie i wymiana powinny być dostosowane do intensywności korzystania z piaskownicy oraz warunków atmosferycznych. W przypadku wymiany raz w miesiącu lub co tydzień, koszty i zasoby mogą być nieproporcjonalnie wysokie w porównaniu do rzeczywistych potrzeb. Piaskownica, która jest użytkowana sporadycznie, prawdopodobnie nie wymaga tak częstej wymiany, jednak regularna inspekcja jest kluczowa, aby zidentyfikować potencjalne zanieczyszczenia. Praktyka wymiany piasku powinna być oparta na zasadach zarządzania jakością przestrzeni zabaw, które uwzględniają warunki eksploatacji, lokalizację oraz rodzaj użytkowników. Należy pamiętać, że zdrowie dzieci jest najważniejsze, a zbyt rzadkie lub zbyt częste wymiany piasku mogą prowadzić do problemów, które można łatwo uniknąć przez wdrożenie rozsądnych praktyk utrzymania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej