Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 14:58
Data zakończenia: 4 maja 2025 15:21

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kiedy dno wykopu znajduje się poniżej poziomu wód gruntowych, należy zabezpieczyć wykop przed ich napływem podczas realizacji fundamentów i ścian fundamentowych przez

A. umieszczenie warstwy betonu wodoszczelnego na dnie wykopu

B. stworzenie rowków odwadniających w odpowiedniej odległości od wykopu

C. wykonanie drenażu w celu obniżenia poziomu wód gruntowych

D. zagęszczenie podłoża na dnie wykopu oraz stabilizację za pomocą cementu

Wykonanie drenażu w celu obniżenia zwierciadła wody gruntowej jest kluczowym działaniem w sytuacji, gdy dno wykopu znajduje się poniżej poziomu wody gruntowej. Drenaż pozwala na skuteczne odprowadzenie nadmiaru wody z terenu wykopu, co zapobiega zalaniu miejsca prowadzenia prac budowlanych. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania fundamentów i ścian fundamentowych, można zastosować system rur drenażowych, które będą zbierać i odprowadzać wodę gruntową, obniżając jej poziom w obrębie wykopu. Standardy budowlane, w tym normy PN-EN 752, podkreślają znaczenie odpowiedniego zarządzania wodami gruntowymi w trakcie budowy, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Przykładem dobrej praktyki może być wykorzystanie drenów perforowanych, które są umieszczane na dnie wykopu i połączone z systemem pompowym. Taka metoda nie tylko chroni fundamenty przed wodą, ale także poprawia warunki gruntowe, co jest niezbędne do budowy trwałych i bezpiecznych struktur.

Pytanie 2

W trakcie realizacji prac rozbiórkowych planuje się pozyskanie 145 m³ ceglanego gruzu. Odbiorca odpadów dysponuje kontenerami o pojemności 4 m³ oraz 7 m³. Który zestaw kontenerów będzie wystarczający do zebrania zgromadzonego gruzu?

A. 16 kontenerów o pojemności 7 m3 i 7 kontenerów o pojemności 4 m3

B. 20 kontenerów o pojemności 7 m3

C. 36 kontenerów o pojemności 4 m3

D. 18 kontenerów o pojemności 7 m3 i 5 kontenerów o pojemności 4 m3

Odpowiedź, która wskazuje na konieczność użycia 18 kontenerów o pojemności 7 m³ i 5 kontenerów o pojemności 4 m³ jest poprawna, ponieważ całkowita pojemność tych kontenerów wynosi 18 x 7 m³ + 5 x 4 m³ = 126 m³ + 20 m³ = 146 m³. To wystarczająco dużo, aby pomieścić 145 m³ gruzu ceglanego, co stanowi praktyczne podejście do zarządzania odpadami budowlanymi. W praktyce, stosowanie różnych pojemności kontenerów pozwala na elastyczność w transporcie różnych ilości odpadów, co jest zgodne z zasadami efektywności i redukcji kosztów w branży budowlanej. Warto również zauważyć, że według norm i regulacji dotyczących gospodarki odpadami, optymalizacja transportu i minimalizacja liczby kursów przyczyniają się do zmniejszenia emisji CO2 oraz obniżenia kosztów operacyjnych. Ponadto, stosowanie kontenerów o różnych pojemnościach umożliwia lepsze dostosowanie do specyfiki projektu, co jest kluczowe dla zachowania standardów ochrony środowiska oraz jakości usług.

Pytanie 3

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oszacuj stopień zużycia technicznego wybudowanego 15 lat temu, nigdy nie remontowanego, murowanego domu letniskowego.

Przykładowa trwałość budynków w latach
Lp.	Przeznaczenie budynku	Murowany, żelbetowy lub stalowy	Drewniany
1	dom letniskowy	60 lat	40 lat
2	budynek mieszkalny	150 lat	100 lat
3	szopa, wiata, letnia kuchnia, piwnica, suszarnia, kotłownia	50 lat	40 lat
4	chlewnia, tuczarnia, kurnik, pieczekarnia	60 lat	40 lat

A. 30%

B. 15%

C. 25%

D. 10%

Odpowiedź 25% jest prawidłowa, ponieważ stopień zużycia technicznego budynku oblicza się poprzez podzielenie wieku budynku przez jego przewidywaną trwałość, a następnie pomnożenie wyniku przez 100%. W przypadku murowanego domu letniskowego o przewidywanej trwałości wynoszącej 60 lat, obliczenie wygląda następująco: 15 lat (wiek budynku) / 60 lat (przewidywana trwałość) = 0,25. Po pomnożeniu przez 100% otrzymujemy 25%. Takie podejście jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami w ocenie stanu technicznego obiektów. Uwzględnienie wieku budynku i jego trwałości jest niezbędne do zarządzania nieruchomościami oraz do planowania remontów i konserwacji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na odpowiednie zaplanowanie inwestycji w utrzymanie budynku oraz zwiększa jego wartość rynkową.

Pytanie 4

Strop Kleina to strop

A. stalowy

B. stalowo-betonowy

C. stalowo-ceramiczny

D. żelbetowy

Odpowiedzi, które wskazują na strop stalowo-betonowy, żelbetowy czy stalowy, nie uwzględniają istotnych różnic pomiędzy tymi konstrukcjami a stropem Kleina. Strop stalowo-betonowy wykorzystuje zarówno stal, jak i beton, jednak jego właściwości i zastosowanie różnią się od stropu Kleina. W przypadku stropów stalowo-betonowych, stal jest zwykle stosowana w postaci zbrojenia, które wzmacnia beton, ale nie korzysta się z ceramicznych elementów. Taki strop ma swoje zalety, jak np. dużą nośność, ale także większą masę, co może wpłynąć na konstrukcję całego budynku. Z kolei stropy żelbetowe, które są połączeniem betonu i stali, są powszechnie stosowane w budownictwie, ale również nie odpowiadają specyfice stropu Kleina, który bazuje na ceramicznych płytach. Ostatnia odpowiedź, dotycząca stropów stalowych, pomija fakt, że stropy te nie mogą zapewnić takich właściwości izolacyjnych oraz akustycznych, jakie oferuje strop stalowo-ceramiczny. Typowe błędy myślowe w tym przypadku polegają na myleniu stropów stalowych z rozwiązaniami, które wykorzystują ceramiczne elementy, a także na niedocenianiu roli, jaką odgrywają właściwości akustyczne i izolacyjne w nowoczesnym budownictwie. W architekturze i inżynierii ważne jest, aby dobierać odpowiednie materiały i technologie, które spełniają określone wymagania, a dobór stropu powinien być zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz normami budowlanymi.

Pytanie 5

Deskowanie inwentaryzowane zbudowane z płyty szalunkowej należy przygotować przed rozpoczęciem procesu betonowania?

A. oczyścić i pokryć środkiem antyadhezyjnym

B. nałożyć cienką warstwę zaczynu cementowego

C. oczyścić i odtłuścić przy pomocy rozpuszczalnika organicznego

D. starannie przykryć folią wodoszczelną

Odpowiedź "oczyścić i powlec środkiem antyadhezyjnym" jest prawidłowa, ponieważ przed rozpoczęciem betonowania deskowanie inwentaryzowane, zwłaszcza to wykonane ze sklejki szalunkowej, musi być odpowiednio przygotowane, aby zapewnić prawidłowe odrywanie formy od betonu po jego stwardnieniu. Środek antyadhezyjny zmniejsza przyczepność pomiędzy deskowaniem a betonem, co pozwala na łatwe usunięcie formy bez uszkadzania powierzchni betonu. Przykładowo, w większości projektów budowlanych stosuje się oleje formierskie, które są powszechnie akceptowane w branży budowlanej i zgodne z normami PN-EN 13670, które określają wymagania dotyczące wykonywania konstrukcji betonowych. Oprócz zastosowania środków antyadhezyjnych, ważne jest również upewnienie się, że deskowanie jest wolne od zanieczyszczeń, takich jak kurz czy resztki betonu, które mogłyby wpłynąć na jakość powierzchni betonu. W praktyce, odpowiednie przygotowanie deskowania przekłada się na lepsze wyniki wizualne i strukturalne gotowej konstrukcji.

Pytanie 6

Czy kierownik budowy może być zwolniony z obowiązku stworzenia planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (BIOZ) podczas realizacji robót budowlanych związanych z?

A. wykonywaniem wykopów o pionowych ścianach bez wsparcia, o głębokości do 1 m

B. montowaniem rusztowań przy wysokich budynkach

C. naprawą produktów budowlanych zawierających azbest

D. rozbiórką budynków o wysokości przekraczającej 8 m

Rozbiórka obiektów budowlanych o wysokości powyżej 8 m jest procesem skomplikowanym i niebezpiecznym, który wymaga szczegółowego planu BIOZ. W przypadku takich robót budowlanych istnieje poważne ryzyko zarówno dla pracowników, jak i osób postronnych. Wysoka wysokość obiektów wiąże się z ryzykiem upadków, co czyni koniecznym opracowanie szczegółowego planu, aby zapewnić odpowiednie środki ochrony, takie jak zabezpieczenia przed upadkiem z wysokości oraz procedury awaryjne. Montaż rusztowań przy budynkach wysokich również wymaga szczegółowego planu BIOZ, ponieważ prace te mogą prowadzić do poważnych wypadków i wymagają stosowania odpowiednich technik zabezpieczeń oraz nadzoru. Wreszcie, wykonywanie napraw wyrobów budowlanych zawierających azbest wiąże się z poważnym zagrożeniem dla zdrowia, a tym samym wymaga szczegółowego planu BIOZ, aby zarządzać ryzykiem związanym z ekspozycją na szkodliwe substancje. Powszechnym błędem jest niedocenianie ryzyka związanych z różnymi rodzajami robót budowlanych, co prowadzi do sytuacji, w których bezpieczeństwo pracowników jest zagrożone. Kluczowe jest zrozumienie, że wszystkie prace budowlane, szczególnie te związane z dużym ryzykiem, powinny być dokładnie planowane i nadzorowane.

Pytanie 7

Jaką funkcję w obrębie budynku pełni ścianka kolankowa?

A. Zwiększa wysokość oraz powierzchnię poddasza

B. Podnosi odporność ściany zewnętrznej na wilgoć

C. Przykrywa krawędzie dachów i może pełnić rolę muru przeciwpożarowego

D. Ochroni ściany zewnętrzne przed opadami deszczu

Ścianka kolankowa pełni kluczową rolę w konstrukcji budynków, zwłaszcza w kontekście poddaszy. Jej główną funkcją jest zwiększenie wysokości oraz przestrzeni poddasza, co pozwala na efektywne wykorzystanie tego obszaru. Ścianka kolankowa, będąc murem, który znajduje się pomiędzy dachem a poddaszem, umożliwia wyższe umiejscowienie stropu poddasza, co przekłada się na lepsze warunki użytkowe. Przykładowo, w budynkach mieszkalnych, które są projektowane z myślą o adaptacji poddaszy na przestrzenie mieszkalne, ścianka kolankowa pozwala na stworzenie komfortowych pomieszczeń o odpowiedniej wysokości, spełniających normy budowlane dotyczące minimalnej wysokości pomieszczeń. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 1991-1-4, podkreślają znaczenie odpowiedniego projektowania przestrzeni poddaszy, co w praktyce oznacza, że ścianka kolankowa staje się istotnym elementem wpływającym na komfort i funkcjonalność tego typu wnętrz. Warto również zauważyć, że w przypadku budynków o dużych skosach dachowych, ścianka kolankowa może znacząco zwiększyć wartość użytkową poddasza, co jest istotne z perspektywy inwestycyjnej.

Pytanie 8

Wyniki regularnej kontroli stanu technicznego użytkowanego budynku muszą być za każdym razem odnotowane w

A. dokumentacji technicznej budynku

B. księdze wieczystej

C. książce obiektu budowlanego

D. dzienniku budowy

Wyniki okresowej kontroli stanu technicznego eksploatowanego budynku powinny być wpisane do książki obiektu budowlanego, zgodnie z przepisami prawa budowlanego. Książka ta jest dokumentem, w którym gromadzone są informacje dotyczące stanu technicznego obiektu, przeprowadzonych remontów oraz wszelkich zmian w konstrukcji budynku. Wpisy w książce obiektu budowlanego mają kluczowe znaczenie, ponieważ stanowią źródło informacji dla przyszłych użytkowników, właścicieli oraz organów nadzoru budowlanego. Przykładowo, podczas sprzedaży nieruchomości, potencjalny nabywca może skorzystać z informacji zawartych w tej książce, aby ocenić stan techniczny obiektu. Dodatkowo, regularne aktualizowanie tego dokumentu jest elementem zarządzania bezpieczeństwem budynków i zapewnienia ich długoterminowej użyteczności. Warto także pamiętać, że niedopełnienie obowiązku prowadzenia książki obiektu budowlanego może prowadzić do konsekwencji prawnych oraz problemów z uzyskaniem pozwoleń na ewentualne prace budowlane.

Pytanie 9

Kierunki aplikacji farby gruntującej oraz wykończeniowej na powierzchnię ściany powinny wyglądać następująco:

A. poziomo gruntująca, a pionowo wykończeniowa

B. poziomo gruntująca i wykończeniowa

C. pionowo gruntująca, a poziomo wykończeniowa

D. pionowo gruntująca i wykończeniowa

Wybór kierunku nanoszenia farby gruntującej i powierzchniowej jest istotnym elementem procesu malarskiego. Użycie pionowego kierunku dla obu warstw, jak sugeruje jedna z opcji, nie jest zalecane, ponieważ może prowadzić do nierównomiernego pokrycia i nieefektywnego wchłaniania farby przez podłoże. Pionowe nanoszenie farby gruntującej, które ma za zadanie zabezpieczyć powierzchnię i przygotować ją do dalszych prac, może powodować, że materiał nie zostanie odpowiednio zaimpregnowany, co z kolei może wpłynąć na trwałość całej aplikacji. Niezwykle ważne jest, aby farba gruntująca została nałożona w sposób maksymalnie efektywny, co osiąga się poprzez technikę poziomą. Nanoszenie farby powierzchniowej w tym samym kierunku również jest błędem, ponieważ nie pozwala na uzyskanie odpowiedniej przyczepności do podłoża. Takie podejście może prowadzić do pojawiania się zacieków oraz nierówności, co wpływa na estetykę i trwałość końcowego efektu. Dlatego istotne jest, aby zwracać uwagę na sprawdzone metody i techniki, które są zgodne z branżowymi standardami. W praktyce, zalecane jest stosowanie różnych kierunków nanoszenia dla różnych typów farb, aby maksymalizować ich skuteczność i estetykę wykończenia.

Pytanie 10

Montaż płyt izolacyjnych na zewnętrznych ścianach budynku wykonuje się po

A. sfazowaniu i wygładzeniu brzegów płyt

B. przymocowaniu płyt za pomocą łączników mechanicznych

C. przewierceniu otworów do łączników mechanicznych

D. wytyczeniu oraz zamocowaniu listwy startowej

Przyklejanie płyt izolacji termicznej do ścian zewnętrznych budynku po wytrasowaniu i zamocowaniu listwy startowej to kluczowy etap, który zapewnia odpowiednie przygotowanie powierzchni do dalszych prac. Listwa startowa ma za zadanie wyrównać poziom oraz ustabilizować pierwszą warstwę płyt, co jest niezwykle ważne dla zachowania ciągłości izolacji. Zastosowanie listwy startowej pozwala na uniknięcie problemów związanych z nierównym osadzeniem płyt, co mogłoby prowadzić do mostków termicznych. W praktyce, listwy startowe są często wykonane z materiałów odpornych na działanie warunków atmosferycznych, co zwiększa trwałość systemu izolacyjnego. Dodatkowo, prawidłowe zamocowanie listwy startowej jest zgodne z obowiązującymi normami budowlanym, które wskazują na istotność poprawnych przygotowań przed przystąpieniem do klejenia płyt. Warto również wspomnieć o różnych typach klejów, które można zastosować w tej technologii, co dodatkowo wpływa na efektywność całego systemu izolacyjnego.

Pytanie 11

Budynki przeznaczone do zaplecza administracyjno-socjalnego na placu budowy, z uwagi na ich tymczasowy charakter oraz konieczność wielokrotnego wykorzystania, powinny mieć właściwą konstrukcję. Zazwyczaj realizuje się je

A. budując obiekty zaplecza z elementów drobnowymiarowych

B. łącząc ze sobą pojedyncze kontenery biurowe i sanitarne

C. tworząc przestrzeń zaplecza w węźle betoniarskim

D. montując obiekty zaplecza z elementów prefabrykowanych żelbetowych

Odpowiedź wskazująca na zestawianie ze sobą pojedynczych kontenerów biurowych i sanitarnych jest prawidłowa, ponieważ kontenery te są projektowane z myślą o tymczasowym użyciu, co idealnie wpisuje się w charakter zaplecza budowlanego. Konstrukcja kontenerowa jest mobilna, co umożliwia łatwe przenoszenie i ponowne wykorzystanie w różnych lokalizacjach. Kontenery biurowe i sanitarne spełniają normy dotyczące komfortu pracy oraz higieny, co jest kluczowe w środowisku budowy, gdzie warunki mogą być trudne. Dodatkowo, kontenery są często prefabrykowane, co przyspiesza proces ich wdrażania na placu budowy. Przykładem mogą być mobilne biura stosowane na dużych projektach budowlanych, które można szybko zainstalować, a po zakończeniu prac łatwo zdemontować i przenieść w inne miejsce. Taka elastyczność oraz dostosowanie do potrzeb użytkowników są istotne w kontekście zarządzania projektami budowlanymi zgodnie z rekomendacjami Polskiej Normy PN-EN 1991-1-4 dotyczącej oddziaływania na konstrukcje.

Pytanie 12

Który z dokumentów dostarcza informacji na temat bezpiecznego wykonywania robót budowlanych?

A. Protokół z odbioru prac

B. Plan BIOZ

C. Dziennik robót

D. Zezwolenie na budowę

Plan BIOZ, czyli Plan Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia, to dokument niezbędny w każdym projekcie budowlanym, który ma na celu zapewnienie bezpiecznych warunków pracy na placu budowy. Zawiera on szczegółowe procedury i wytyczne dotyczące zagrożeń, które mogą wystąpić podczas robót budowlanych, a także środki zapobiegawcze i ochronne, które mają na celu minimalizację ryzyka wypadków. Przykładowo, w Planie BIOZ mogą być określone wymagania dotyczące używania sprzętu ochrony osobistej, organizacji ruchu na placu budowy oraz szkoleń dla pracowników. Zastosowanie Planu BIOZ jest zgodne z przepisami prawa pracy oraz normami bezpieczeństwa, co czyni go kluczowym dokumentem w kontekście organizacji bezpiecznego procesu budowlanego. Dobrze przygotowany Plan BIOZ może również pomóc w skutecznym zarządzaniu ryzykiem i zwiększyć świadomość pracowników na temat potencjalnych zagrożeń.

Pytanie 13

Określ właściwą kolejność technologiczną montażu elementów lekkiej ścianki działowej z jednolitą okładziną płytami gipsowo-kartonowymi w systemie suchej zabudowy?

A. Pionowe profile C → płyty gipsowo-kartonowe (jedna strona) → poziome profile U → wełna mineralna → płyty gipsowo kartonowe (druga strona)

B. Pionowe profile C → poziome profile U → płyty gipsowo-kartonowe (jedna strona) → wełna mineralna → płyty gipsowo kartonowe (druga strona)

C. Poziome profile U → pionowe profile C → płyty gipsowo-kartonowe (jedna strona) → wełna mineralna → płyty gipsowo kartonowe (druga strona)

D. Poziome profile U → płyty gipsowo-kartonowe (jedna strona) → pionowe profile C → wełna mineralna → płyty gipsowo kartonowe (druga strona)

Prawidłowa kolejność montażu lekkiej ścianki działowej z jednowarstwowym poszyciem płytami gipsowo-kartonowymi rozpoczyna się od poziomych profili U, które tworzą podstawę struktury. Następnie montuje się pionowe profile C, które są przymocowane do poziomych profili U, tworząc ramę dla ściany. Po zainstalowaniu profili, na jedną stronę konstrukcji przykręca się płyty gipsowo-kartonowe, co zapewnia sztywność i stabilność ścianki. W kolejnym kroku umieszcza się wełnę mineralną, która pełni funkcję izolacyjną oraz akustyczną, co jest szczególnie istotne w przypadku lekkich ścian działowych. Na koniec montuje się płyty gipsowo-kartonowe po drugiej stronie, co kończy proces budowy ścianki. Ta kolejność jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, ponieważ zapewnia optymalną stabilność, izolację oraz efektywność energetyczną. Warto również korzystać z norm, takich jak PN-EN 13964, które regulują zasady montażu i stosowania materiałów budowlanych, co dodatkowo podnosi jakość wykonania.

Pytanie 14

Jaką czynność należy wykonać następnie po przytwierdzeniu kołkami styropianu do ściany w trakcie ocieplania?

A. Zagruntować styropian

B. Porysować powierzchnię

C. Nałożyć tynk

D. Przykleić siatkę

Nałożenie tynku na styropian przed przykleiniem siatki jest niewłaściwą praktyką, ponieważ tynk powinien być stosowany jako ostatnia warstwa wykończeniowa, a nie jako pierwsza. Siatka wzmacniająca musi być najpierw odpowiednio wtopiona w klej, co zapewnia jej trwałość i integralność w systemie ocieplenia. W przypadku zagruntowania styropianu przed przyklejeniem siatki, może to prowadzić do problemów z adhezją kleju, ponieważ grunt często tworzy warstwę, która ogranicza przyczepność. Kolejnym błędem jest porysowanie powierzchni styropianu, które nie jest wymagane ani zalecane w kontekście ocieplania. Rysowanie powierzchni nie tylko jest zbędne, ale może również osłabić strukturę styropianu, co negatywnie wpłynie na jego właściwości termoizolacyjne. Dobrą praktyką jest zapewnienie odpowiedniej przyczepności kleju poprzez nakładanie go bezpośrednio na czystą i suchą powierzchnię styropianu. Wnioskując, właściwym podejściem jest kolejność działań prowadzących od przymocowania styropianu do przyklejenia siatki, a następnie nałożenia tynku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży ociepleń.

Pytanie 15

Czas pracy potrzebny do przygotowania i zamontowania 1 t zbrojenia z prętów gładkich wynosi 40 roboczogodzin. Jaką wydajność dzienną osiągnie pracownik przy pracy na dwie zmiany?

A. 0,0501

B. 0,2001

C. 0,0251

D. 0,4001

Podczas analizy wydajności dziennej robotnika, błędne odpowiedzi wynikają często z niepełnego zrozumienia koncepcji obliczania wydajności oraz nakładów robocizny. Wydajność robocza to kluczowy parametr, który powinien być obliczany na podstawie czasu pracy oraz nakładu robocizny w przeliczeniu na jednostkę wykonania. Jeśli przyjmiemy, że nakład na 1 tonę zbrojenia wynosi 40 roboczogodzin, to należy zrozumieć, że wydajność dzienna musi uwzględniać całkowity czas pracy robotnika. Często popełniany błąd polega na nieprawidłowym przeliczeniu godzin roboczych na jednostki zbrojenia, co prowadzi do mylnych wniosków. Na przykład, licząc jedynie na podstawie godzin roboczych bez uwzględnienia pełnego kontekstu zmian roboczych, wiele osób może dojść do niepoprawnych wyników. Należy również pamiętać, że wydajność jest czynnikiem zmiennym, zależnym od wielu aspektów, takich jak umiejętności pracowników, zastosowane technologie oraz organizacja pracy. W praktyce, aby poprawnie ustalić wydajność, istotne jest znajomość nie tylko liczby roboczogodzin, lecz także specyfiki danego projektu oraz warunków pracy, co powinno być częścią każdej analizy wydajności w branży budowlanej.

Pytanie 16

Jakiego dokumentu kierownik budowy powinien oczekiwać od inwestora przed rozpoczęciem prac budowlanych?

A. Książka obiektu budowlanego wraz z obmiarem

B. Obmiar robót wraz z ogólnym harmonogramem budowy

C. Pozwolenie na budowę z dołączonym projektem budowlanym

D. Umowa z podwykonawcą oraz kosztorys robót

Pozwolenie na budowę z załączonym projektem budowlanym jest kluczowym dokumentem, który inwestor dostarcza kierownikowi budowy przed rozpoczęciem robót. Ten dokument jest niezbędny do legalnego prowadzenia działalności budowlanej i potwierdza, że projekt został zatwierdzony przez odpowiednie organy administracji. W Polsce, zgodnie z Ustawą Prawo budowlane, pozwolenie na budowę musi być uzyskane przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac budowlanych. Kierownik budowy, jako osoba odpowiedzialna za realizację projektu, musi mieć dostęp do szczegółowych informacji zawartych w projekcie budowlanym, które obejmują m.in. rysunki techniczne, specyfikacje materiałowe oraz inne istotne dane. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przygotowanie planu robót oraz organizacja harmonogramu, które są oparte na zatwierdzonym projekcie. W praktyce, brak pozwolenia na budowę może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym do nakazu wstrzymania robót i ewentualnych kar finansowych.

Pytanie 17

Zgodnie z dokumentacją projektową rozstaw prętów głównych w płycie żelbetowej powinien wynosić 160 mm. Który z wymienionych wymiarów rozstawu prętów głównych nie spełnia warunku określonego w specyfikacji technicznej?

Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót zbrojarskich (fragment)

[...]
– Dopuszczalne odchylenia strzemion od linii prostopadłej do zbrojenia głównego nie powinno przekraczać 3%.
– Różnice rozstawu prętów głównych w płytach nie powinny przekraczać ±1 cm, a w innych elementach ±0,5 cm.
– Różnice w rozstawie strzemion w stosunku do wymagań określonych w projekcie nie powinny przekraczać ±2 cm.
[...]

A. 168 mm

B. 162 mm

C. 158 mm

D. 172 mm

Odpowiedź 172 mm jest prawidłowa, ponieważ przekracza dopuszczalny zakres rozstawu prętów głównych w płycie żelbetowej określony w dokumentacji projektowej. Zgodnie z tą dokumentacją, akceptowalny rozstaw prętów powinien mieścić się w przedziale od 150 mm do 170 mm. Przekroczenie tej wartości, jak w przypadku 172 mm, może prowadzić do osłabienia struktury nośnej płyty oraz zmniejszenia jej wytrzymałości na obciążenia. W praktyce, zbyt duży rozstaw prętów może skutkować nieefektywnym rozkładem naprężeń, co w konsekwencji może prowadzić do pęknięć oraz zwiększonego ryzyka awarii całej konstrukcji. W budownictwie, zwłaszcza w konstrukcjach żelbetowych, kluczowe jest przestrzeganie norm i standardów, takich jak Eurokod 2, które regulują projektowanie oraz wykonawstwo konstrukcji betonowych, aby zapewnić ich bezpieczeństwo oraz trwałość.

Pytanie 18

Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty przy użyciu sprzętu mechanicznego, jaką głębokość należy osiągnąć?

A. posadowienia fundamentów, określone w dokumentacji

B. około 15-20 cm więcej niż wymagane, a potem uzupełnić pospółką do wymaganej głębokości

C. około 15-20 cm mniej niż przewidziano, a następnie wykonać ręczne pogłębienie tuż przed rozpoczęciem prac fundamentowych

D. 200 cm, a następnie ręcznie uzupełnić lub pogłębić do wymaganej głębokości

Odpowiedź, wskazująca na konieczność wykopu na głębokość około 15-20 cm mniejszą niż zadana, a następnie pogłębienie ręczne przed przystąpieniem do robót fundamentowych, jest zgodna z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Takie podejście ma na celu zapewnienie dokładności w wykonaniu wykopu oraz minimalizację ryzyka uszkodzenia struktury ziemi. Wykopy mechaniczne mogą pozostawić nierówności, które mogą negatywnie wpłynąć na osiadanie fundamentów. Ręczne pogłębianie pozwala na precyzyjne osiągnięcie wymaganej głębokości, co jest niezbędne do stabilnego osadzenia fundamentów zgodnie z projektem. Dodatkowo, takie postępowanie umożliwia lepsze dostosowanie się do lokalnych warunków gruntowych, które mogą się różnić w obrębie jednego placu budowy. Warto również zwrócić uwagę na normy budowlane, które zalecają prowadzenie wszelkich prac pod nadzorem wykwalifikowanego specjalisty, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do późniejszych problemów z nośnością konstrukcji.

Pytanie 19

Zgodnie z normą czasu pracy, ręczne usunięcie warstwy ziemi urodzajnej (humusu) wymaga 21,90 r-g/100 m². Jak wiele 8-godzinnych dni roboczych powinno być zaplanowanych w harmonogramie prac na odspojenie humusu z działki o powierzchni 300 m², jeśli prace będą prowadzone przez 3 robotników?

A. 8 dni roboczych

B. 2 dni robocze

C. 3 dni robocze

D. 9 dni roboczych

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich wynika z pomyłek w obliczeniach lub błędnego zrozumienia normy pracy. W przypadku odpowiedzi sugerujących 2 dni robocze, najprawdopodobniej nie uwzględniono pełnego czasu pracy wymaganej do usunięcia warstwy humusu z całej działki, co prowadzi do niedoszacowania potrzebnych roboczogodzin. Z kolei odpowiedzi wskazujące na 8 lub 9 dni roboczych są wynikiem sytuacji, w której obliczenia zostały przekroczone lub nie uwzględniono faktu, iż prace są realizowane przez trzech robotników, co znacznie zwiększa wydajność. Ponadto, osoby udzielające tych odpowiedzi mogły nie uwzględniać zaokrągleń w obliczeniach, co jest istotnym elementem planowania w pracach budowlanych. W praktyce, podczas projektowania harmonogramu, należy zawsze brać pod uwagę nie tylko normy czasowe, ale także rzeczywiste warunki pracy, dostępność sprzętu oraz potencjalne przeszkody, które mogą wydłużyć czas realizacji. Przykładem może być sytuacja, w której na placu budowy występują trudne warunki atmosferyczne, co wpłynie na wydajność pracy robotników. Dlatego tak ważne jest, aby w procesie planowania uwzględniać szereg czynników, które mogą wpłynąć na ostateczny czas realizacji, a nie polegać jedynie na prostych obliczeniach.

Pytanie 20

Kto jest odpowiedzialny za opracowanie planu BIOZ (bezpieczeństwa i ochrony zdrowia)?

A. kierownik budowy

B. projektant obiektu

C. inspektor budowlany

D. inwestor przedsięwzięcia

Kierownik budowy jest odpowiedzialny za sporządzenie planu BIOZ, ponieważ to on koordynuje prace budowlane i zapewnia bezpieczeństwo na placu budowy. Plan BIOZ jest kluczowym dokumentem, który określa zasady ochrony zdrowia i bezpieczeństwa podczas realizacji inwestycji budowlanej. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, to kierownik budowy musi zidentyfikować potencjalne zagrożenia i opracować odpowiednie środki zaradcze. Na przykład, w przypadku realizacji budowy wielokondygnacyjnego budynku, kierownik budowy musi uwzględnić ryzyko związane z pracą na wysokości oraz zapewnić odpowiednie zabezpieczenia, takie jak barierki ochronne czy systemy asekuracyjne. Dobrą praktyką jest także regularne aktualizowanie planu BIOZ w miarę postępu prac budowlanych oraz przeprowadzanie szkoleń dla pracowników, aby zapewnić ich świadomość i przestrzeganie procedur bezpieczeństwa. Przygotowując plan BIOZ, kierownik budowy powinien również współpracować z innymi specjalistami, takimi jak inspektorzy BHP, aby uzyskać szeroki zakres wiedzy na temat najlepszych praktyk w branży budowlanej.

Pytanie 21

Kto powinien przeprowadzać czynności kontrolne w ramach rocznej okresowej inspekcji stanu technicznego budynku?

A. mistrz murarski

B. zarządca budynku

C. właściciel budynku

D. osoba z uprawnieniami budowlanymi

Robienie rocznej kontroli stanu technicznego budynku to naprawdę ważna sprawa. Powinno się to robić przez kogoś z uprawnieniami budowlanymi. Tylko taki fachowiec zna się na rzeczy i wie, jak dokładnie ocenić, co się dzieje z budynkiem. Na przykład, inżynier budowlany, który ma odpowiednie uprawnienia, potrafi dobrze sprawdzić stan konstrukcji, instalacji czy wykończenia. Bez tego, można by było narazić ludzi, którzy tam pracują czy mieszkają, na niebezpieczeństwo. Osoby te muszą też przestrzegać ogólnych norm budowlanych, co zapewnia, że kontrola będzie na poziomie. Jeśli taką kontrolę zrobi ktoś bez odpowiednich kwalifikacji, mogą pojawić się poważne problemy, zarówno prawne, jak i finansowe dla właściciela. Dlatego właśnie tak istotne jest, by kontrole przeprowadzali wykwalifikowani specjaliści, którzy umieją dostrzegać potencjalne usterki i zaproponować, co dalej z tym zrobić.

Pytanie 22

Technikę, która polega na przecięciu ściany za pomocą specjalnej piły tarczowej i wsunięciu w powstałą szczelinę papy lub blachy stalowej nierdzewnej, należy używać w przypadku

A. przygotowywania nowej izolacji poziomej w fundamentach.

B. wzmacniania filaru międzyokiennego przy użyciu stalowej obudowy z kątowników.

C. usuwania pęknięć w ścianie fundamentowej.

D. wykonywania dylatacji w ścianach konstrukcyjnych.

Wypełnienie pęknięć w fundamentach to zupełnie co innego niż robienie nowej izolacji poziomej. Pęknięcia mogą powstawać z różnych powodów, jak osiadanie budynku, zmiany temperatury czy wilgotności. Aby je wypełnić, zazwyczaj korzysta się z odpowiednich materiałów uszczelniających, a nie metod, które wymagają cięcia ścian. Cięcie ściany piłą tarczową mogłoby jeszcze bardziej osłabić fundament, co jest zupełnie nie w porządku. Z kolei wzmacnianie filara międzyokiennego poprzez obudowę stalową to temat z innej bajki – chodzi o zwiększenie nośności i stabilności, nie o izolację od wody. Ważne jest, żeby rozumieć, że różne procesy budowlane mają swoje techniki i materiały, które powinny być używane zgodnie z tym, co jest napisane w normach. Nieodpowiednie techniki mogą sprawić, że budynek będzie w poważnych tarapatach. Dylatacje w ścianach konstrukcyjnych mają z kolei na celu zapewnienie miejsca na ruchy materiałów związane z ich rozszerzalnością, co w żaden sposób nie odnosi się do izolacji poziomej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla trwałości i bezpieczeństwa budowli.

Pytanie 23

W skład zespołu oceniającego zakończenie prac remontowo-budowlanych wchodzą

A. reprezentanci zamawiającego, inspektor nadzoru i kierownik budowy

B. reprezentanci zamawiającego i wykonawcy oraz kierownik budowy

C. reprezentanci wykonawcy, inspektor nadzoru i kierownik budowy

D. reprezentanci zamawiającego i wykonawcy oraz inspektor nadzoru

Wybór błędnych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie struktury komisji odbiorowej oraz jej funkcji. Na przykład, obecność kierownika budowy w komitecie, mimo że jest istotna w trakcie realizacji prac, w kontekście odbioru końcowego może prowadzić do konfliktu interesów. Kierownik budowy jest odpowiedzialny za nadzór nad procesem budowlanym, co może zniekształcać obiektywną ocenę jakości wykonanych robót. W sytuacji, gdy do komisji dołączy inspektor nadzoru, to jego rolą jest zapewnienie zgodności z normami, jednak jego obecność bez przedstawicieli zamawiającego i wykonawcy ogranicza możliwości pełnej weryfikacji wszystkich aspektów projektu. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują, że inspektor nadzoru mógłby pełnić funkcję, która w rzeczywistości jest poza jego zakresem obowiązków. Inspektor ma oceniać i kontrolować, ale nie powinien być bezpośrednio zaangażowany w obronę interesów wykonawcy. Takie podejścia mogą prowadzić do nieporozumień i nieefektywności w procesie odbioru, co w praktyce skutkuje opóźnieniami i dodatkowymi kosztami. Przy odbiorze końcowym ważne jest zbudowanie zaufania i transparentności, co można osiągnąć tylko poprzez właściwe zdefiniowanie ról i obowiązków wszystkich uczestników procesu.

Pytanie 24

Gładź w tynkach trójwarstwowych z kategorii IVf należy wygładzać packą

A. stalową obłożoną filcem, na gładko

B. drewnianą, na ostro

C. stalową obłożoną gąbką, na gładko

D. stalową, na ostro

Zacieranie gładzi w tynkach trójwarstwowych doborowych kategorii IVf przy użyciu packi stalowej na ostro, drewnianej na ostro lub stalowej obłożonej gąbką, na gładko, prowadzi do wielu potencjalnych problemów, które wpływają na finalny efekt. Packa stalowa używana na ostro może powodować zarysowania i nierówności, a także przyczyniać się do nadmiernego usuwania materiału, co obniża jakość wykończenia. Ponadto, wykorzystanie packi drewnianej na ostro nie zapewnia odpowiedniej sztywności ani kontroli, co skutkuje trudnościami w uzyskaniu pożądanej gładkości powierzchni. Drewniane narzędzia są mniej odporne na uszkodzenia i mogą wchłaniać wilgoć z masy, co wpływa na ich trwałość i skuteczność. Z kolei stosowanie stalowej packi obłożonej gąbką, chociaż może wydawać się atrakcyjną alternatywą, nie dostarcza wystarczającej twardości, by skutecznie rozprowadzić i wygładzić gładź, co prowadzi do problemów z jej utwardzeniem. Często można spotkać błędne przekonanie, że różne materiały obłożeniowe mogą być stosowane wymiennie, co nie jest zgodne z zasadami sztuki budowlanej. Właściwe wybory narzędzi i technik mają kluczowe znaczenie dla uzyskania trwałych i estetycznych efektów, dlatego stosowanie zalecanych standardów w zakresie narzędzi i metod pracy jest podstawą sukcesu w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 25

Stan surowy zamknięty budynku oznacza etap, w którym ukończono konstrukcję nośną obiektu oraz

A. dach, tynki zewnętrzne i okładziny

B. pokrycie dachu, stolarkę okienną i drzwiową oraz ściany działowe

C. pokrycie dachu, podłogi oraz instalacje sanitarne

D. przyłącza oraz instalacje elektryczne

Stan surowy zamknięty budynku, określany również jako stan surowy II, oznacza, że konstrukcja budynku jest kompletna i zabezpieczona przed warunkami atmosferycznymi. Obejmuje to nie tylko wykonanie dachu, ale także zainstalowanie stolarki okiennej i drzwiowej oraz podziału przestrzeni poprzez ściany działowe. Te elementy są kluczowe, ponieważ zapewniają integralność strukturalną budynku oraz jego funkcjonalność. Dach chroni wnętrze przed opadami, a okna i drzwi umożliwiają odpowiednią wentylację oraz dostęp do naturalnego światła. Ściany działowe natomiast tworzą przestrzenie użytkowe, co jest istotne w kontekście dalszych prac wykończeniowych. W praktyce, osiągnięcie stanu surowego zamkniętego jest często wymagane przed rozpoczęciem instalacji elektrycznych, sanitarnych czy wykończenia wnętrz, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Prawidłowe zrozumienie tego etapu budowy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym oraz zapewnienia jego zgodności z normami budowlanymi.

Pytanie 26

Jakie jest podstawowe zadanie geodety na placu budowy?

A. Sporządzanie kosztorysów

B. Kontrola jakości betonu

C. Zarządzanie zespołem budowlanym

D. Wykonywanie pomiarów i wytyczeń

Podstawowym zadaniem geodety na placu budowy jest wykonywanie pomiarów i wytyczeń. To kluczowy aspekt każdej budowy, ponieważ precyzyjne pomiary są niezbędne do prawidłowego usytuowania budowli na działce. Geodeta zajmuje się również wytyczaniem osi budynków, co jest fundamentem dla dalszych prac budowlanych. Bez dokładnych pomiarów i wytyczeń, istnieje ryzyko błędów konstrukcyjnych, które mogą prowadzić do kosztownych poprawek lub nawet do zagrożenia bezpieczeństwa. Geodeci używają specjalistycznego sprzętu, takiego jak teodolity, tachimetry czy GPS, aby zapewnić jak najwyższą dokładność. Warto wspomnieć, że w Polsce obowiązują szczegółowe normy dotyczące prac geodezyjnych na budowie, takie jak PN-ISO 17123, które określają standardy dokładności pomiarów. Dzięki temu inwestorzy mogą być pewni, że konstrukcje powstaną zgodnie z projektem, co ma bezpośredni wpływ na ich trwałość i funkcjonalność. Geodeta pełni więc nieocenioną rolę w całym procesie budowlanym, dbając o to, by każdy element budowy znalazł się na właściwym miejscu.

Pytanie 27

Jaką wartość normy dziennej dla cieśli wykonujących rozbiórkę dachu jętkowo-stolcowego należy uwzględnić w ogólnym planie robót budowlanych przy ośmiogodzinnym dniu pracy, jeśli nakład na rozbiórkę 1 m połaci dachu wynosi 0,2 r-g?

A. 20 m2

B. 80 m2

C. 60 m2

D. 40 m2

To świetnie, że trafiłeś w 40 m2! Zgadza się to z podanym nakładem na rozbiórkę dachu, który wynosi 0,2 r-g. Żeby znaleźć normę dzienną, trzeba pomnożyć czas pracy przez wydajność. W tej sytuacji, jak mamy 8 godzin pracy, to obliczamy: 8 godzin podzielić przez 0,2 r-g na m2, co daje nam 40 m2. Takie obliczenia są ważne w planowaniu robót budowlanych, bo pomagają lepiej zarządzać czasem i zasobami. Dobrze ustalone normy dzienne ograniczają przestoje i opóźnienia, co w budownictwie jest kluczowe. W praktyce, to też ma wpływ na wynagrodzenia dla pracowników, co może zwiększać ich motywację.

Pytanie 28

Jaką wartość ma norma dziennej wydajności robotników zajmujących się demontażem ścianki z cegieł o grubości
½ cegły na zaprawie cementowo-wapiennej, jeżeli norma czasu pracy wynosząca 0,95 r-g/m² została przyjęta z KNR?
Prace rozbiórkowe będą realizowane przez 8 godzin dziennie.

A. 7,60 r-g

B. 8,42 m2

C. 7,60 m2

D. 8,42 r-g

Odpowiedź 8,42 m2 jest poprawna, ponieważ wynika z przyjętej normy czasu pracy na poziomie 0,95 r-g/m² oraz czasu pracy wynoszącego 8 godzin dziennie. Aby obliczyć normę wydajności dziennej robotników, należy zastosować wzór: Wydajność dzienna = Czas pracy / Norma czasu pracy, co daje 8 godzin / 0,95 r-g/m² = 8,42 m². Takie podejście jest zgodne z normami i podejściem stosowanym w budownictwie, które kładzie nacisk na dokładne planowanie oraz efektywność pracy. W praktyce, znajomość norm wydajności jest kluczowa przy planowaniu budżetów, harmonogramów robót oraz ocenie konieczności zatrudnienia odpowiedniej liczby pracowników dla realizacji projektu. Przykładowo, w projektach rozbiórkowych, gdzie precyzyjne oszacowanie wydajności ma kluczowe znaczenie, uwzględnienie norm branżowych pozwala na lepsze zrozumienie i zarządzanie czasem oraz zasobami, co wpływa na efektywność całego przedsięwzięcia.

Pytanie 29

Przyciętą brytyjską tapetę papierową na fizelinie należy układać na podłożu w sposób następujący:

A. nałożyć na nie klej do tapet i od razu przystawić do podłoża

B. nałożyć na nie klej do tapet, złożyć, poczekać aż nasiąkną i przystawić do podłoża

C. układać je w stanie suchym na ścianie pokrytej klejem

D. nawilżyć je wodą i układać na ścianie pokrytej klejem

No cóż, metoda, w którą wierzysz, czyli smarowanie klejem tapet przed ich przyklejeniem, nie jest najlepsza. Moim zdaniem prowadzi to do ryzyka, że tapeta się zniekształci. Przy tapetach fizelinowych klej powinien być stosowany na ścianę, bo tak są zaprojektowane. Jak tapeta jest zwilżana klejem, to może za bardzo nasiąknąć, a potem to już jest ciężko naprawić. Poza tym, takie podejście zapomina o czasie, który potrzebny do przylegania. Mówiąc krótko, dobrze jest trzymać się zasad, które zaproponowali producenci, bo inaczej można mieć spore kłopoty z tapetami, takie jak nierówne krawędzie czy pęcherze powietrza.

Pytanie 30

W trakcie układania płytek ceramicznych, zaprawę klejową powinno się nakładać na powierzchnię przy użyciu

A. pacy styropianowej

B. pacy stalowej zębatej

C. szpachli gumowej

D. kielni trójkątnej

Prawidłową odpowiedzią jest użycie pacy stalowej zębatej do naniesienia zaprawy klejowej na podłoże. Tego rodzaju narzędzie pozwala na równomierne i kontrolowane rozprowadzenie kleju, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej przyczepności płytek ceramicznych. Zęby pacy tworzą rowki, które nie tylko ułatwiają wnikanie zaprawy w powierzchnię, ale również zwiększają powierzchnię kontaktu między płytkami a podłożem. Efektywność tego rozwiązania potwierdzają normy oraz zalecenia producentów klejów, które wskazują na konieczność stosowania pacy zębatej w celu osiągnięcia optymalnych parametrów przyczepności. Przykładowo, przy układaniu płytek o większych wymiarach, stosowanie pacy stalowej zębatej o odpowiedniej wielkości zębów jest kluczowe dla uniknięcia późniejszych problemów, takich jak odspajanie się płytek. W przypadku pacy zębatej, zaleca się dobór jej rodzaju do specyfiki kleju oraz rodzaju płytek, co ma istotny wpływ na trwałość wykładziny.

Pytanie 31

Jakie są minimalne i maksymalne odległości w świetle pomiędzy wiązarami dachów krokwiowych, jeśli rozstaw osiowy wiązarów wynosi 100 cm, szerokość krokwi to 10 cm, a dopuszczalne odchylenie w rozstawie krokwi wynosi ±1 cm?

A. Minimalna 89 cm, maksymalna 91 cm

B. Minimalna 88 cm, maksymalna 90 cm

C. Minimalna 90 cm, maksymalna 91 cm

D. Minimalna 91 cm, maksymalna 92 cm

Odpowiedź 'Minimalna 89 cm, maksymalna 91 cm' jest prawidłowa, ponieważ przy rozstawie osiowym wiązarów wynoszącym 100 cm oraz szerokości krokwi równiej 10 cm, musimy uwzględnić dopuszczalne odchylenie w rozstawie krokwi wynoszące ±1 cm. Aby obliczyć maksymalną i minimalną odległość między wiązarami, należy wykonać następujące obliczenia. Maksymalna odległość to 100 cm (rozstaw) minus 10 cm (szerokość krokwi) plus 1 cm (dopuszczalne odchylenie), co daje 91 cm. Minimalna odległość to 100 cm minus 10 cm plus 1 cm (w przypadku największego odchylenia w drugą stronę), co daje 89 cm. Takie obliczenia są zgodne z praktykami inżynieryjnymi, które wymagają precyzyjnego uwzględnienia tolerancji w projektowaniu konstrukcji. W praktyce, dokładne pomiary i uwzględnienie tolerancji są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności budowli, zwłaszcza w przypadku konstrukcji dachowych, gdzie nieodpowiednie rozstawienie elementów może prowadzić do deformacji lub obciążeń, które mogą zagrażać integralności całego obiektu.

Pytanie 32

Minimum raz w roku należy zrealizować cykliczną kontrolę

A. pokryć dachowych

B. instalacji piorunochronnych

C. schodów wewnętrznych

D. instalacji elektrycznych

Dla każdego z wymienionych obiektów istnieją normy i rekomendacje dotyczące ich konserwacji i przeglądów. Instalacje piorunochronne, jak i instalacje elektryczne powinny być regularnie kontrolowane, ale ich powtarzalność nie jest ustalona na rok. Zwykle ich przegląd jest określony przez konkretne przepisy, które mogą różnić się w zależności od rodzaju instalacji i jej obciążenia. Dotychczasowe doświadczenie pokazuje, że schody wewnętrzne oraz pokrycia dachowe mają różne wymagania co do częstotliwości kontroli, które mogą być zróżnicowane w zależności od ich użycia oraz lokalnych norm budowlanych. Wiele osób błędnie zakłada, że kontrola schodów wewnętrznych jest mniej istotna, co może prowadzić do zaniedbań, zwłaszcza w obiektach o dużym natężeniu ruchu. Jest to mylne przekonanie, ponieważ schody mogą wygenerować poważne ryzyko dla bezpieczeństwa użytkowników, jeśli nie są regularnie sprawdzane pod kątem uszkodzeń czy poślizgowych powierzchni. Niezrozumienie znaczenia regularnych kontroli w zakresie instalacji elektrycznych również może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak pożary czy porażenie prądem, co podkreśla konieczność przestrzegania norm, takich jak PN-IEC 60364, które regulują te kwestie. Warto zwrócić uwagę, że każde z tych podejść ma swoje uzasadnienie w przepisach prawa oraz zasadach bezpieczeństwa, jednak odpowiedzi powinny być poprzedzone zrozumieniem kontekstu i wymagań dotyczących konkretnego elementu budynku.

Pytanie 33

Zgodnie z KNR, jeśli nakład pracy pompy do betonu przy układaniu 100 m³ mieszanki wynosi 6,30 m-g, to ile godzin pracy pompy powinno być uwzględnionych w harmonogramie dla zabetonowania płyty fundamentowej o wymiarach 15,00 × 8,00 × 0,5 m?

A. 3,78 m-g

B. 38,10 m-g

C. 15,87 m-g

D. 3,15 m-g

Poprawna odpowiedź wynika z obliczenia ilości betonu potrzebnego do zabetonowania płyty fundamentowej oraz zastosowania odpowiednich wskaźników KNR. Wymiary płyty fundamentowej wynoszą 15,00 m długości, 8,00 m szerokości oraz 0,5 m wysokości. Aby obliczyć objętość płyty, stosujemy wzór na objętość prostopadłościanu: V = a * b * h, gdzie a to długość, b to szerokość, a h to wysokość. Po podstawieniu wartości otrzymujemy: V = 15,00 m * 8,00 m * 0,5 m = 60 m³. Następnie, korzystając z KNR, gdzie nakład pracy pompy do betonu na 100 m³ wynosi 6,30 m-g, obliczamy nakład pracy na 60 m³. Używając proporcji, obliczamy: (60 m³ / 100 m³) * 6,30 m-g = 3,78 m-g. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w planowaniu harmonogramu prac budowlanych oraz efektywnego zarządzania czasem i zasobami na placu budowy, co wpisuje się w standardy dobrego zarządzania projektami budowlanymi, takie jak PMI czy PRINCE2.

Pytanie 34

W którym z podanych stropów gęstożebrowych żebra realizowane są jako monolityczne na miejscu budowy?

A. W stropie Akermana

B. W stropie DZ

C. W stropie Teriva

D. W stropie Fert

Wybór stropu Fert, Teriva, czy DZ jako odpowiedzi na pytanie o monolityczne żebra stropu jest błędny z kilku powodów. Strop Fert oparty jest na prefabrykowanych elementach, co oznacza, że żebra są wytwarzane w warunkach zakładowych, a następnie transportowane na plac budowy. Taki proces, choć efektywny, nie pozwala na osiągnięcie monolityczności, a zatem nie eliminuje problemów związanych z połączeniem prefabrykatów. Z kolei strop Teriva, chociaż umożliwia stosunkowo łatwe montowanie, również polega na prefabrykacji części stropu, co ogranicza możliwości dostosowania konstrukcji do lokalnych warunków budowlanych. W przypadku stropu DZ, którego zastosowanie jest związane z większą ilością elementów prefabrykowanych, również brak jest charakterystyki monolityczności. Generalnie, mylenie prefabrykowanych i monolitycznych rozwiązań prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania i właściwości, co może skutkować błędami konstrukcyjnymi. W praktyce, dobór odpowiedniego rodzaju stropu powinien opierać się na analizie wymagań projektowych oraz standardów budowlanych, które promują efektywność i bezpieczeństwo konstrukcji. W związku z tym, w celu uzyskania optymalnych rezultatów, warto zwrócić uwagę na różnice między stropami gęstożebrowymi, ich możliwościami oraz ograniczeniami.

Pytanie 35

Co obejmuje remont konserwacyjny?

A. przeprowadzenie działań mających na celu poprawę standardu obiektu budowlanego

B. eliminację drobnych uszkodzeń pojawiających się w trakcie użytkowania obiektu

C. odtworzenie pierwotnego stanu obiektu budowlanego

D. wykonanie prac chroniących elementy obiektu przed zniszczeniem

Remont konserwacyjny to coś, co powinno nas interesować, ponieważ ma na celu ochronę elementów budynku przed dalszym zniszczeniem. Wiesz, że to ważne, żeby budowla była trwała i bezpieczna? Takie prace to na przykład malowanie, uszczelnianie różnych części czy naprawa instalacji. Na myśl przychodzą mi budynki publiczne, gdzie regularne przeglądy i konserwacja ścian mogą uratować nas przed wilgocią. To z kolei pozwala uniknąć drobnych, drogo wychodzących napraw w przyszłości. Dobrze jest mieć na uwadze, że eksperci zalecają robienie takich remontów w określonych odstępach czasowych, co oczywiście jest zgodne z normami budowlanymi, jak PN-EN 13306. Właściwie przeprowadzone takie prace nie tylko wydłużają życie budynków, ale także wpływają na ich wygląd, co jest ważne, kiedy myślimy o wartości rynkowej nieruchomości.

Pytanie 36

Jakie techniki łączenia arkuszy blachy gładkiej są wykorzystywane w konstrukcji pokryć dachowych?

A. Spawanie oraz lutowanie

B. Rąbki stojące oraz leżące

C. Nitowanie oraz zgrzewanie

D. Zwidłowanie oraz nakładki

Rąbki stojące i leżące to jedne z najczęściej stosowanych połączeń w pokryciach dachowych z blachy gładkiej, ponieważ zapewniają one nie tylko estetyczny wygląd, ale także skuteczne zabezpieczenie przed działaniem wody. Rąbki te tworzy się poprzez odpowiednie zagięcie krawędzi blachy, co umożliwia ich szczelne połączenie. Stosowanie rąbków pozwala na skuteczne odprowadzanie wody z dachu, co jest kluczowe dla utrzymania trwałości budynku. W praktyce, rąbki stojące są zazwyczaj umieszczane na krawędziach dachu, a rąbki leżące stosuje się w obrębie połączeń. Warto również zauważyć, że zastosowanie rąbków jest zgodne z normami budowlanymi, które promują rozwiązania minimalizujące ryzyko przecieków. Ponadto, rąbki oferują dobrą odporność na zmiany temperatury i ruchy strukturalne, co czyni je odpowiednim wyborem w polskich warunkach klimatycznych.

Pytanie 37

Jakie urządzenie służy do transportu materiałów budowlanych wyłącznie w kierunku pionowym?

A. żuraw

B. wyciąg budowlany

C. suwnica

D. przenośnik taśmowy

Wyciąg budowlany to urządzenie, które zostało zaprojektowane z myślą o transporcie materiałów budowlanych wyłącznie w pionie, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem w przypadku budowy wysokich obiektów. Działa na zasadzie podnoszenia i opuszczania ładunków, co umożliwia szybkie i efektywne przemieszczanie ciężkich materiałów, takich jak cegły, betonowe płyty czy stalowe elementy konstrukcyjne. Wyciągi budowlane są często wykorzystywane na placach budowy do transportu materiałów z jednej kondygnacji na drugą, co znacznie przyspiesza proces budowy i zwiększa bezpieczeństwo pracy. Warto zauważyć, że w zależności od specyfiki budowy, wyciągi budowlane mogą mieć różne formy, takie jak wyciągi linowe czy hydrauliczne. Zgodnie z normami bezpieczeństwa, użytkowanie wyciągów budowlanych powinno być zgodne z przepisami BHP oraz z zasadami określonymi w normach PN-EN 12158-1 dotyczących transportu pionowego. Również ważne jest regularne serwisowanie tych urządzeń, aby zapewnić ich bezpieczną i niezawodną pracę.

Pytanie 38

Według ustalonej normy 1 robotnik jest w stanie wykonać 100 m² deskowania systemowego stóp fundamentowych w ciągu 108 r-g. Ile zmian roboczych, trwających po 8 godzin, należy przewidzieć na zadeskowanie stóp o powierzchni 80 m² przez 2 robotników?

A. 10 zmian

B. 5 zmian

C. 11 zmian

D. 6 zmian

Obliczenie liczby zmian roboczych wymaganych do zadeskowania stóp fundamentowych rozpoczynamy od ustalenia, ile m2 potrafi zrealizować jeden robotnik w ciągu określonego czasu. Zgodnie z podanymi wartościami jeden robotnik w ciągu 108 roboczogodzin wykonuje 100 m2 deskowania. Z tego wynika, że wydajność jednego robotnika wynosi około 0,9259 m2 na godzinę (100 m2 / 108 r-g). Aby obliczyć, jak wiele roboczogodzin potrzebnych jest do zadeskowania 80 m2, mnożymy powierzchnię przez czas potrzebny na zrealizowanie 1 m2: 80 m2 * 108 r-g / 100 m2 = 86,4 r-g. Następnie, aby obliczyć liczbę zmian roboczych, dzielimy całkowity czas przez liczbę godzin w jednej zmianie. 86,4 r-g / (2 robotników * 8 godzin) = 5,4 zmian, co zaokrąglenie daje 6 zmian. W praktyce, znajomość takich obliczeń pozwala na precyzyjne planowanie pracy, zapewniając optymalne wykorzystanie zasobów. Przykłady zastosowania tego typu kalkulacji znajdują się w projektach budowlanych, gdzie efektywne zarządzanie czasem pracy robotników jest kluczowe dla terminowego zakończenia inwestycji.

Pytanie 39

Aby jednocześnie rozpocząć i zakończyć prace na wszystkich działkach roboczych, należy zastosować metodę

A. kolejnego wykonania robót

B. równoległego wykonania robót

C. pracy równomiernej

D. pracy potokowej

Często ludzie mylą różne metody pracy, jak praca potokowa czy równomierna, z równoległym wykonaniem robót. Ale każda z tych metod ma swoje ograniczenia i nie zawsze nadają się do każdego projektu. Praca potokowa na przykład wymaga, żeby jedno zadanie było zakończone, zanim zacznie się następne, co w tym przypadku nie działa. Praca równomierna zakłada, że wszystko idzie w jednakowym tempie, co może w praktyce prowadzić do opóźnień, kiedy któreś z zadań napotyka problemy. Kolejne wykonanie robót to też inna sprawa, bo tu chodzi o to, że po zakończeniu jednego etapu dopiero zaczynamy następny, a to znów wyklucza równoczesność. Warto pamiętać, że nie można po prostu zamieniać tych metod bez zrozumienia ich specyfiki i kontekstu projektu. Planując roboty budowlane, dobrze jest wiedzieć, że równoległe wykonanie robót nie tylko zwiększa efektywność, ale pozwala też lepiej zarządzać ryzykiem i zasobami.

Pytanie 40

Tablica informacyjna sporządzona przez kierownika budowy powinna zawierać m.in. dane dotyczące

A. wykazu środków transportowych

B. numeru pozwolenia na budowę

C. kubatury obiektu budowlanego

D. powierzchni zabudowy

Tablica informacyjna, którą powinien przygotować kierownik budowy, to naprawdę ważna rzecz na każdej budowie. Musi zawierać kluczowe info, które wymagane jest przez prawo budowlane. Najważniejsze? Numer pozwolenia na budowę! Bez tego trudno mówić o legalności całego projektu. Zgodnie z przepisami, każde budowlane przedsięwzięcie powinno mieć odpowiednie pozwolenie, które określa, co można robić, a co nie. Dzięki temu zarówno inspektorzy, jak i sąsiedzi, mogą łatwo sprawdzić, czy wszystko jest w porządku z budową. Poza tym, jeżeli na tablicy wisi numer pozwolenia, to jasno pokazuje, że inwestycja jest prowadzona według przepisów. Wyobraź sobie sytuację, w której obok powstaje nowy budynek, a sąsiedzi mogą w każdej chwili sprawdzić, czy wszystko jest legalne. To buduje zaufanie do inwestorów. Takie praktyki, czyt. stosowanie tablic informacyjnych zgodnie z prawem, są też istotne dla całej branży budowlanej, bo pokazują, że zależy nam na dobrych standardach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej