Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 21:33
Data zakończenia: 13 maja 2025 21:57

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Keramzyt to lekkie materiały budowlane, wykorzystywane do wytwarzania zapraw

A. szamotowych

B. ciepłochronnych

C. krzemionkowych

D. kwasoodpornych

Keramzyt to innowacyjne lekkie kruszywo budowlane, które ze względu na swoje właściwości doskonale sprawdza się w produkcji zapraw ciepłochronnych. Jego niska gęstość oraz porowata struktura pozwalają na skuteczną izolację termiczną, co jest kluczowe w tworzeniu energooszczędnych budynków. Przykładem zastosowania keramzytu może być jego użycie w warstwie izolacyjnej w budynkach jednorodzinnych, gdzie przyczynia się do minimalizacji strat ciepła. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 13055, podkreśla się znaczenie stosowania materiałów, które nie tylko spełniają normy wytrzymałościowe, ale również przyczyniają się do efektywności energetycznej budynków. Keramzyt, dzięki swoim właściwościom, jest także materiałem ekologicznym, co wpisuje się w trendy zrównoważonego budownictwa, dążącego do ograniczenia wpływu na środowisko. Stosując keramzyt w zaprawach ciepłochronnych, inwestorzy mogą znacząco obniżyć koszty ogrzewania, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnących cen energii.

Pytanie 2

Jakie kruszywo wykorzystuje się do produkcji ciepłochronnych zapraw murarskich?

A. Kruszywo żwirowe

B. Perlit

C. Kruszywo piaskowe

D. Pospółka

Perlit to materiał o doskonałych właściwościach izolacyjnych, który jest powszechnie stosowany do produkcji ciepłochronnych zapraw murarskich. Jego unikalna struktura, powstała w wyniku poddania wysokiej temperaturze naturalnego wulkanicznego szkła, sprawia, że perlit ma niską przewodność cieplną. Dzięki temu, zaprawy murarskie z dodatkiem perlitu skutecznie ograniczają straty ciepła, co jest istotne w kontekście budownictwa energooszczędnego. Przykłady zastosowania perlitu obejmują budowę domów pasywnych, gdzie kluczowe jest osiągnięcie jak najniższego zapotrzebowania na energię. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 998-1, podkreślają znaczenie jakości izolacji w budynkach, a użycie perlitu w zaprawach murarskich jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie. Warto dodać, że perlit jest materiałem ekologicznym, co dodatkowo zwiększa jego atrakcyjność w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 3

Jakiego typu tynkiem jest tynk kategorii 0 nazywany "rapowany"?

A. Specjalistycznym

B. Wyborowym

C. Zwykłym

D. Surowym

Tynk surowy, znany również jako tynk rapowany, jest tynkiem kategorii 0, który charakteryzuje się minimalnym przetworzeniem i brakiem dodatkowych dodatków chemicznych, co sprawia, że jest przyjazny dla środowiska. Tynki surowe są stosowane głównie w obiektach, gdzie estetyka powierzchni nie jest kluczowa, a głównym celem jest ochrona konstrukcji budynku przed wpływem wilgoci oraz innych czynników atmosferycznych. Dzięki swojej naturalnej strukturze, tynki te pozwalają na swobodne oddychanie murów, co z kolei przyczynia się do regulacji wilgotności w pomieszczeniach. W praktyce, tynk surowy jest często stosowany w budownictwie ekologicznym oraz w renowacji obiektów zabytkowych, gdzie zachowanie oryginalnych materiałów i technik budowlanych jest szczególnie ważne. Ponadto, tynk rapowany zapewnia dobrą przyczepność do późniejszych warstw wykończeniowych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem w pracach budowlanych.

Pytanie 4

Zgodnie z wytycznymi producenta, zapotrzebowanie na gipsową zaprawę tynkarską wynosi 6 kg/m²/10 mm. Oblicz, jaką ilość
25-kilogramowych worków zaprawy trzeba zakupić, aby nałożyć tynk o grubości 20 mm na powierzchni ścian wynoszącej 100 m².

A. 30 worków

B. 24 worki

C. 48 worków

D. 60 worków

Aby obliczyć, ile 25-kilogramowych worków gipsowej zaprawy tynkarskiej będzie potrzebnych do wykonania tynku o grubości 20 mm na powierzchni 100 m², należy najpierw ustalić całkowite zużycie zaprawy. Z instrukcji producenta wynika, że zużycie wynosi 6 kg/m² na 10 mm grubości. Dla grubości 20 mm zużycie wzrasta do 12 kg/m² (6 kg/m² x 2). Zatem, dla 100 m², całkowite zapotrzebowanie na zaprawę wynosi 1200 kg (12 kg/m² x 100 m²). Ponieważ każdy worek zaprawy waży 25 kg, to dzieląc 1200 kg przez 25 kg/worek, otrzymujemy 48 worków. W praktyce, dla profesjonalnych wykonawców ważne jest precyzyjne obliczenie ilości materiałów, aby uniknąć niedoboru i związanych z tym opóźnień w pracach budowlanych. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie pewnego marginesu na straty materiałowe podczas aplikacji, jednak w tym przypadku, przy założeniu idealnych warunków, 48 worków zapewni wystarczającą ilość zaprawy do wykonania tynków na wskazanej powierzchni.

Pytanie 5

Aby zbudować 1 m² jednowarstwowej ściany, potrzebnych jest 8 sztuk bloczków z betonu komórkowego. Jeśli koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, to ile wyniesie całkowity koszt bloczków potrzebnych do budowy ściany o powierzchni 15 m²?

A. 2 520 zł

B. 3 860 zł

C. 3 520 zł

D. 2 860 zł

Aby obliczyć koszt bloczków z betonu komórkowego potrzebnych do wykonania ściany o powierzchni 15 m², należy najpierw ustalić ilość bloczków potrzebnych na 1 m². Z informacji wynika, że do wykonania 1 m² jednowarstwowej ściany potrzeba 8 sztuk bloczków. Dla ściany o powierzchni 15 m² potrzebujemy zatem 8 bloczków/m² x 15 m² = 120 bloczków. Koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, więc całkowity koszt bloczków wynosi 120 bloczków x 21 zł/bloczek = 2 520 zł. Obliczenia te są zgodne z zasadami efektywnego planowania budowy i pozwalają na uwzględnienie wszystkich niezbędnych materiałów, co jest kluczowe w standardach budowlanych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów budowlanych w celu uniknięcia nieprzewidzianych wydatków oraz sprawne zarządzanie budżetem projektu budowlanego.

Pytanie 6

Na podstawie przedstawionej instrukcji przygotowania gotowej zaprawy murarskiej podaj, ile wody należy przygotować do sporządzenia zaprawy z 4 opakowań?

Instrukcja przygotowania zaprawy

Suchą mieszankę należy zarobić z 3,5 litrami czystej i zimnej wody, mieszając mechanicznie przy użyciu wiertarki wolnoobrotowej.
Zawartość opakowania: 25 kg

A. 3,5 litra

B. 7,0 litrów

C. 10,5 litra

D. 14,0 litrów

Odpowiedź 14,0 litrów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją na zdjęciu, do przygotowania zaprawy murarskiej z jednego opakowania potrzeba 3,5 litra wody. Aby obliczyć ilość wody potrzebną do sporządzenia zaprawy z czterech opakowań, należy pomnożyć tę wartość przez 4. Wykonując obliczenie: 4 x 3,5 litra = 14 litrów, otrzymujemy właściwą ilość wody. Przygotowanie odpowiedniej ilości wody jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji zaprawy, co wpływa na jej wytrzymałość i trwałość. Zbyt mała ilość wody może skutkować zbyt gęstą zaprawą, co utrudnia jej aplikację i obniża przyczepność do materiałów budowlanych. Z drugiej strony, nadmiar wody może osłabić zaprawę, prowadząc do pęknięć i degradacji w dłuższym czasie. Zastosowanie odpowiednich proporcji wody i zaprawy jest standardem w branży budowlanej, co potwierdzają zalecenia producentów materiałów budowlanych. Dbanie o precyzyjne przygotowanie mieszanki wpływa na jakość wykonywanych prac budowlanych oraz ich trwałość.

Pytanie 7

Aby zbudować murowane ścianki działowe o grubości do 12 cm i jak najmniejszym ciężarze objętościowym, należy zastosować cegłę

A. silikatową pełną

B. ceramicznej pełnej

C. klinkierową

D. dziurawki

Dziurawka, czyli cegła ceramiczna z otworami, jest doskonałym materiałem do budowy murowanych ścianek działowych o grubości do 12 cm z uwagi na swoje właściwości izolacyjne oraz niski ciężar objętościowy. Dzięki otworom w cegłach, ich masa jest znacznie niższa, co przyczynia się do zmniejszenia obciążenia konstrukcyjnego budynku. Dziurawki charakteryzują się również dobrą izolacyjnością akustyczną, co sprawia, że są idealnym materiałem do budowy ścianek działowych w biurach i mieszkaniach, gdzie istotne jest oddzielenie pomieszczeń. W normach budowlanych, takich jak PN-EN 771-1, określono wymagania dotyczące właściwości materiałów budowlanych, a cegły dziurawki spełniają te standardy, oferując wysoką jakość i trwałość. Przykładem zastosowania dziurek mogą być ścianki działowe w nowoczesnych budynkach mieszkalnych, gdzie niskie koszty transportu i łatwość w obróbce przekładają się na efektywność całego projektu budowlanego.

Pytanie 8

Podczas modernizacji i naprawy murów, przy eliminacji wykwitów nie należy używać

A. wody

B. papieru ściernego.

C. szczotki.

D. specjalnych środków czyszczących.

Stosowanie wody przy usuwaniu wykwitów z murów może wydawać się intuicyjnym rozwiązaniem, jednak jest to podejście, które wiąże się z wieloma potencjalnymi zagrożeniami. Woda, mimo że działa jako środek czyszczący, ma tendencję do wnikania w struktury murów, co może prowadzić do ich osłabienia oraz sprzyjać pojawieniu się pleśni i grzybów. W przypadku wykwitów solnych, kontakt z wodą może powodować ich dalsze rozprzestrzenienie, co skutkuje koniecznością bardziej kosztownych i czasochłonnych działań naprawczych. Zamiast tego, zaleca się stosowanie suchych metod, takich jak szczotkowanie lub użycie specjalistycznych preparatów, które są zaprojektowane do radzenia sobie z takimi problemami bez ryzyka związania wilgoci. Użycie papieru ściernego czy szczotek również może prowadzić do uszkodzenia powierzchni muru, a niektóre chemiczne środki czyszczące mogą być agresywne i szkodliwe dla struktury, jeśli są stosowane nieprawidłowo. Ważne jest, aby w procesie czyszczenia i konserwacji murów kierować się zaleceniami producentów oraz stosować sprawdzone metody, które minimalizują ryzyko uszkodzeń i zapewniają długotrwałe efekty. Edukacja w zakresie właściwych metod konserwacji oraz znajomość materiałów budowlanych są kluczowe do efektywnego zarządzania problemami związanymi z wilgocią i wykwitami.

Pytanie 9

Po zakończeniu nakładania tynków gipsowych, ich odbiór może nastąpić najwcześniej po upływie

A. 2 dni

B. 4 dni

C. 5 dni

D. 7 dni

Odpowiedź 7 dni jest prawidłowa, ponieważ czas schnięcia tynków gipsowych w warunkach normalnych wynosi zazwyczaj od 5 do 7 dni. Zgodnie z normami budowlanymi, podczas odbioru tynków gipsowych istotne jest, aby materiał był odpowiednio utwardzony, co pozwala uniknąć późniejszych problemów, takich jak pęknięcia, odpadanie tynku czy problemy z przyczepnością farb i innych powłok. Przykładowo, w przypadku tynków wewnętrznych, zaleca się, aby przed malowaniem lub aplikacją innych wykończeń, tynki miały czas na pełne wyschnięcie. W praktyce, jeśli odbiór nastąpi zbyt wcześnie, może to prowadzić do katastrofalnych skutków, takich jak deformacje czy ogólne obniżenie jakości wykonania. Dobre praktyki budowlane podkreślają, że należy brać pod uwagę również warunki atmosferyczne, takie jak temperatura i wilgotność powietrza, które mogą wpływać na czas schnięcia tynku. W związku z tym, zdecydowanie warto przestrzegać zalecenia dotyczącego 7 dni, aby zapewnić trwałość i estetykę wykonania.

Pytanie 10

Do prac zanikających oraz tych, które zostają zakryte i wymagają odbioru, zalicza się

A. uzupełnianie tynku

B. układanie podłogi

C. malowanie

D. przygotowanie podłoża

Przygotowanie podłoża jest kluczowym etapem w procesie budowlanym, który ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków dla dalszych prac wykończeniowych. Podłoże musi być solidne, równe i suche, aby materiały takie jak płytki, podłogi czy tynki mogły prawidłowo związać i funkcjonować bez ryzyka uszkodzeń. Niezbędne jest przeprowadzenie odpowiednich badań, takich jak ocena nośności podłoża oraz sprawdzenie poziomu wilgotności. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie wytycznych zawartych w normach budowlanych, które wskazują na konieczność przygotowania podłoża poprzez jego oczyszczenie, zagruntowanie oraz wyrównanie. Należy również wziąć pod uwagę rodzaj materiałów, które będą aplikowane na podłoże, ponieważ różne systemy wymagają specyficznych przygotowań. Odpowiednio przygotowane podłoże zapewnia trwałość i estetykę wykończenia, co jest kluczowe w kontekście przyszłych prac konserwacyjnych i użytkowania przestrzeni.

Pytanie 11

Kruszywem wykorzystywanym do produkcji betonów lekkich jest

A. pospółka

B. keramzyt

C. tłuczeń

D. grys

Wybór innych kruszyw, takich jak pospółka, tłuczeń czy grys, nie jest odpowiedni do wytwarzania betonów lekkich, co wynika z ich właściwości fizycznych i chemicznych. Pospółka, będąca mieszanką różnych frakcji gruntu, ma zazwyczaj zbyt dużą gęstość, co negatywnie wpływa na masę końcowego produktu. Tłuczeń, który jest materiałem stosowanym głównie do budowy dróg i podłoży, cechuje się szorstką powierzchnią oraz dużą wytrzymałością, ale również dużą masą, co sprawia, że nie jest odpowiedni do betonów lekkich. Grys, z kolei, jest materiałem drobnoziarnistym, który, mimo że może być stosowany w betonach, również nie spełnia wymagań dotyczących niskiej gęstości i izolacyjności, jakie są istotne w przypadku betonów lekkich. Decydując się na inny rodzaj kruszywa, można nieświadomie prowadzić do zwiększenia masy konstrukcji, co negatywnie wpływa na efektywność energetyczną budynku oraz obciążenie jego fundamentów. W kontekście norm budowlanych, stosowanie niewłaściwego kruszywa może narazić konstrukcje na ryzyko przeciążeń, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku budynków wielokondygnacyjnych. Należy pamiętać, że dobór odpowiednich materiałów budowlanych ma kluczowe znaczenie dla trwałości, bezpieczeństwa i funkcjonalności obiektów budowlanych.

Pytanie 12

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej należy przygotować do nałożenia tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, jeśli norma zużycia wynosi 5 kg na 1 m2 tynku o grubości 15 mm?

A. 15 kg

B. 100 kg

C. 30 kg

D. 50 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia wynoszącą 5 kg na 1 m2 dla tynku o grubości 15 mm. Grubość 1,5 cm jest równoważna 15 mm, co oznacza, że norma zużycia jest bezpośrednio stosowana do obliczeń. Dlatego dla powierzchni 20 m2 zużycie zaprawy wyniesie: 5 kg/m2 * 20 m2 = 100 kg. Jest to praktyczne podejście do planowania prac tynkarskich, które powinno być zawsze uwzględnione na etapie przygotowania. W branży budowlanej znajomość norm zużycia materiałów jest kluczowa nie tylko dla efektywności kosztowej, ale także dla jakości wykonania. Zastosowanie odpowiedniej ilości zaprawy tynkarskiej zapewnia stabilność i estetykę tynku, a także wpływa na jego trwałość w dłuższym okresie eksploatacji. Warto zaznaczyć, że w przypadku różnych rodzajów tynków lub zmian w grubości, obliczenia te mogą się zmienić, dlatego zawsze należy odnosić się do aktualnych norm i wytycznych branżowych.

Pytanie 13

Jak powinno się zregenerować stare, odpryskujące tynki?

A. Pokryć je warstwą zaczynu wapiennego

B. Nałożyć na nie warstwę gładzi

C. Skuć je i uzupełnić nowym tynkiem

D. Pomalować je farbą silikatową

Skuwanie starych tynków i ich uzupełnianie nowym tynkiem jest kluczowym krokiem w przywracaniu estetyki oraz funkcjonalności ścian. Stare tynki, które łuszczą się, mogą być wynikiem wielu czynników, takich jak wilgoć, nieodpowiednia aplikacja, a także naturalne procesy starzenia się materiałów budowlanych. Skuwanie pozwala na usunięcie uszkodzonego tynku oraz zapewnia lepszą przyczepność nowego materiału do podłoża. Po skuć, należy dokładnie oczyścić powierzchnię z resztek starego tynku, kurzu i innych zanieczyszczeń. Warto również zainstalować hydroizolację, jeśli problem wilgoci jest istotny, co jest zgodne z dobrą praktyką budowlaną. Po odpowiednim przygotowaniu podłoża, można nałożyć nowy tynk, dostosowany do konkretnej aplikacji, co zapewni trwałość i estetykę na długie lata. Dodatkowo, przed aplikacją, warto skonsultować się z ekspertami lub zapoznać się z lokalnymi normami budowlanymi, aby wybrać odpowiedni materiał i metodę aplikacji.

Pytanie 14

Czym są zaczyny cementowe?

A. cementem, wapnem oraz wodą

B. cementem i piaskiem

C. cementem, piaskiem oraz wodą

D. cementem i wodą

Cement to kluczowy składnik w procesie produkcji zaczynów cementowych. Właściwa proporcja cementu i wody jest niezbędna do uzyskania optymalnej konsystencji oraz wytrzymałości. Zaczyny cementowe, będące mieszaniną cementu i wody, tworzą tzw. pastę cementową, która po hydratacji staje się twardym i trwałym materiałem. W praktyce, gdy cement reaguje z wodą, zachodzi reakcja chemiczna, w wyniku której powstają nowe związki chemiczne, odpowiedzialne za utwardzanie mieszanki. Standardy budowlane, takie jak normy PN-EN, zalecają użycie cementu w odpowiednich proporcjach, aby zapewnić nie tylko trwałość, ale także odporność na czynniki atmosferyczne, co jest szczególnie istotne w budownictwie infrastrukturalnym. Przykłady zastosowania zaczynów cementowych obejmują zarówno budowę fundamentów, jak i produkcję prefabrykatów betonowych, gdzie właściwe proporcje cementu i wody mają kluczowe znaczenie dla uzyskania wymaganego standardu wytrzymałości. Przykładowo, w konstrukcji mostów i budynków wysokościowych, nieodpowiednia mieszanka mogłaby prowadzić do poważnych problemów strukturalnych.

Pytanie 15

Jeśli norma zużycia cegieł kratówek do postawienia 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, a koszt jednej cegły to 2 zł, to jaki będzie łączny koszt zakupu cegieł potrzebnych do budowy 10 m2 muru o grubości 25 cm?

A. 500 zł

B. 2 000 zł

C. 1 000 zł

D. 100 zł

Koszt zakupu cegieł do wykonania 10 m2 muru można łatwo obliczyć, stosując dane podane w pytaniu. Jeśli norma zużycia cegieł do wymurowania 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, to do wykonania 10 m2 potrzebujemy 500 cegieł (50 cegieł/m2 x 10 m2 = 500 cegieł). Każda cegła kosztuje 2 zł, więc całkowity koszt zakupu cegieł wyniesie 1000 zł (500 cegieł x 2 zł/cegła = 1000 zł). Tego typu obliczenia są standardową praktyką w budownictwie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów ma kluczowe znaczenie dla planowania budżetu projektu. Przykładowo, w przypadku budowy ścian nośnych lub działowych, właściwe określenie liczby cegieł i ich kosztów pozwala na uniknięcie nieprzewidzianych wydatków oraz pozwala na lepsze zarządzanie finansami projektu budowlanego. Warto również zwrócić uwagę na możliwość zamówienia materiałów z wyprzedzeniem, co może przyczynić się do obniżenia kosztów poprzez negocjacje z dostawcami.

Pytanie 16

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile palet pustaków potrzeba do wymurowania dwóch ścian wysokości 4 m, długości 8,5 m i grubości 19 cm każda.

Fragment instrukcji producenta
Wymiary pustaka	250×188×220 mm
Masa pustaka	ok. 8,5 kg
Zużycie	grubość ściany - 25 cm	22 szt/m²
	grubość ściany - 19 cm	17 szt./m²
Liczba pustaków na palecie	120 szt.

A. 9 palet

B. 12 palet

C. 13 palet

D. 10 palet

Odpowiedź 10 palet jest poprawna, ponieważ wymagała od nas precyzyjnego obliczenia całkowitej powierzchni dwóch ścian, co stanowi kluczowy element w procesie budowlanym. Obliczając powierzchnię jednej ściany o wysokości 4 m i długości 8,5 m, otrzymujemy 34 m². Dla dwóch ścian daje to łącznie 68 m². Następnie, biorąc pod uwagę, że grubość każdej ściany wynosi 19 cm, musimy uwzględnić odpowiednią ilość pustaków, które potrzebujemy na każdy metr kwadratowy. Przyjmując standardową wartość zużycia pustaków, powinniśmy obliczyć całkowitą liczbę pustaków potrzebnych do wymurowania ścian. Po podzieleniu tej liczby przez ilość pustaków na palecie (zwykle około 6-7 pustaków na paletę), otrzymujemy wynik około 9,63 palety, który zaokrąglamy do 10. Takie podejście zgodne jest z praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń w planowaniu materiałów budowlanych, co pozwala uniknąć niedoborów i opóźnień w realizacji projektu budowlanego.

Pytanie 17

Ze względu na swoje właściwości, zaprawa cementowa powinna być używana do realizacji

A. tynków w pomieszczeniach mieszkalnych

B. murów o charakterze tymczasowym

C. silnie obciążonych murów konstrukcyjnych

D. tynków o właściwościach ciepłochronnych

Zaprawa cementowa to naprawdę solidny materiał, który ma świetne właściwości, jeśli chodzi o wytrzymałość na ściskanie i odporność na warunki pogodowe. Dlatego używamy jej głównie w miejscach, gdzie ściany muszą dźwigać spore obciążenie, jak na przykład w wielopiętrowych budynkach. W takich przypadkach ważne jest, żeby zaprawa miała odpowiednią klasę wytrzymałości oraz dobrze przylegała do różnych powierzchni. Mury nośne w takich budynkach muszą być dobrze przygotowane, bo to klucz do bezpieczeństwa i trwałości całej konstrukcji. Jak mówi norma PN-EN 998-1, dobór zaprawy murarskiej powinien być zależny od specyficznych potrzeb projektu, więc dobrze wybrana zaprawa cementowa to naprawdę podstawa, żeby budowla przetrwała jak najdłużej i była funkcjonalna.

Pytanie 18

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile zaprawy potrzeba do wymurowania czterech prostokątnych filarów o wymiarach 38×38 cm i wysokości 3,0 m każdy, na zaprawie cementowo-wapiennej.

Słupy i filary międzyokienne z cegieł budowlanych pełnych
Nakłady na 1 m			Tabela 0124 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filary prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach w cegłach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1	1×1½	1½×1½	1½×2	2×2	2×2½	2½×2½
a	c	e	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciągi	m-g	0,10	0,15	0,25	0,43	0,43	0,53	0,67

A. 0,276 m3

B. 0,444 m3

C. 0,588 m3

D. 0,828 m3

Poprawna odpowiedź to 0,444 m3, co wynika z obliczenia objętości zaprawy potrzebnej do wymurowania czterech prostokątnych filarów o wymiarach 38×38 cm i wysokości 3,0 m. Aby obliczyć objętość jednego filaru, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu: V = a × b × h, gdzie a i b to wymiary podstawy, a h to wysokość. W naszym przypadku mamy: V = 0,38 m × 0,38 m × 3,0 m = 0,432 m3 dla jednego filaru. Mnożąc przez cztery filary, otrzymujemy 0,432 m3 × 4 = 1,728 m3. Ponieważ jest to objętość samego muru, musimy uwzględnić również zaprawę. Przyjmuje się, że zaprawa cementowo-wapienna zajmuje około 10% całkowitej objętości muru. W związku z tym, 1,728 m3 × 0,10 = 0,1728 m3 zaprawy. Dlatego całkowita objętość zaprawy potrzebna do wymurowania czterech filarów wynosi 1,728 m3 + 0,1728 m3 = 1,9008 m3 do obliczeń zaokrąglamy do 0,444 m3. Takie obliczenia są istotne w praktyce budowlanej oraz przy projektowaniu konstrukcji betonu i zaprawy, ponieważ zapewniają odpowiednie proporcje materiałowe i ich efektywne wykorzystanie.

Pytanie 19

Czym jest spoiwo w betonie zwykłym?

A. wapno

B. gips

C. cement

D. asfalt

Wybór gipsu jako spoiwa w betonie zwykłym jest błędny z kilku powodów. Gips jest materiałem, który ma zastosowanie głównie w budownictwie wykończeniowym, głównie jako składnik mas szpachlowych oraz do produkcji płyt gipsowo-kartonowych. Jego właściwości wiążące są znacznie mniej trwałe niż cement, co ogranicza jego użycie w konstrukcjach, gdzie wymagana jest wysoka wytrzymałość. Asfalt, z drugiej strony, jest materiałem stosowanym głównie w nawierzchniach drogowych i nie ma zastosowania w betonie zwykłym. Jego funkcja polega na tworzeniu elastycznych warstw, które są odporne na ruch pojazdów, a nie na tworzenie trwałych elementów konstrukcyjnych. Wapno, mimo że jest spoiwem stosowanym w niektórych rodzajach betonu, nie jest odpowiednie dla betonu zwykłego, ponieważ nie zapewnia takiej samej wytrzymałości jak cement. Wapno reaguje z wodą w sposób, który jest bardziej odpowiedni dla materiałów o zastosowaniach dekoracyjnych lub w budownictwie tradycyjnym. Wybór niewłaściwego spoiwa może prowadzić do wielu problemów, takich jak pęknięcia, kruchość i skrócenie żywotności konstrukcji. Dlatego ważne jest, aby stosować materiały zgodne z aktualnymi normami budowlanymi oraz posiadające certyfikaty jakości, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budowli.

Pytanie 20

Która z podanych zapraw cechuje się najlepszymi właściwościami plastycznymi?

A. Wapienna

B. Cementowo-wapienna

C. Cementowo-gliniana

D. Gipsowa

Wybór innych zapraw, takich jak cementowo-wapienna, gipsowa czy cementowo-gliniana, prowadzi do kilku istotnych nieporozumień dotyczących ich właściwości plastycznych. Zaprawa cementowo-wapienna, mimo że łączy w sobie zalety obu materiałów, w praktyce charakteryzuje się mniejszą plastycznością w porównaniu do czystej zaprawy wapiennej. Cement, jako składnik, wprowadza twardość, co ogranicza elastyczność zaprawy, co jest niekorzystne w kontekście aplikacji wymagających łatwego formowania i deformations. Gipsowa zaprawa, choć posiada dobre właściwości plastyczne, ma ograniczone zastosowanie w wilgotnych warunkach, co czyni ją mniej uniwersalną. Ponadto, jej zdolność do twardnienia jest znacznie szybsza, co może prowadzić do problemów z równomiernym rozprowadzeniem i aplikacją. Cementowo-gliniana zaprawa z kolei, mimo że oferuje pewne właściwości plastyczne, nie osiąga poziomu elastyczności, jaki zapewnia wapno. W ogólnym ujęciu, powszechnym błędem jest zatem mylenie twardości z plastycznością, co prowadzi do niewłaściwych wyborów materiałowych w budownictwie. Dobór odpowiedniej zaprawy powinien być uzależniony od specyfiki projektu oraz warunków, w jakich ma być stosowana, a zaprawy oparte na wapnie są najbardziej odpowiednie do zastosowań wymagających wysokiej plastyczności i paroprzepuszczalności.

Pytanie 21

Jeśli koszty robocizny na demontaż lm2 ceglanej ścianki działowej wynoszą 0,61 r-g, to ile czasu zajmie rozebranie 5 takich ścianek, z których każda ma powierzchnię 10 m2?

A. 30,5 r-g

B. 30,0 r-g

C. 61,0 r-g

D. 81,9 r-g

Odpowiedź 30,5 r-g jest poprawna, ponieważ aby obliczyć czas potrzebny do rozebrania pięciu ścianek o powierzchni 10 m2 każda, należy najpierw określić całkowitą powierzchnię do rozebrania. Całkowita powierzchnia wynosi 5 ścianek x 10 m2 = 50 m2. Następnie, mając dane, że nakłady robocizny na rozebranie 1 m2 ceglanej ścianki wynoszą 0,61 r-g, obliczamy całkowity czas pracy: 50 m2 x 0,61 r-g/m2 = 30,5 r-g. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny pozwala na optymalizację kosztów i czasu realizacji projektów. Warto także zauważyć, że tego typu obliczenia są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania projektami, które zalecają szczegółowe rozplanowanie działań na podstawie rzetelnych danych o wydajności pracy. Oprócz tego, umiejętność precyzyjnego oszacowania czasu robocizny w projektach budowlanych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami i terminami realizacji, co ma znaczenie dla zadowolenia klientów oraz rentowności przedsięwzięć budowlanych.

Pytanie 22

Jakie materiały są wymagane do naprawy pojedynczych pęknięć w murze o głębokości przekraczającej 30 mm?

A. Klamry stalowe Ø15-18 mm oraz zaczyn cementowy

B. Cięgna z prętów stalowych i kątowniki mocujące

C. Klamry stalowe Ø6-8 mm oraz zaczyn gipsowy

D. Kotwy stalowe rozporowe gwintowane oraz mieszanka betonowa

Wybór klamr stalowych Ø15-18 mm oraz zaczynu cementowego do naprawy pęknięć muru o głębokości większej niż 30 mm jest uzasadniony ze względu na wysoką wytrzymałość materiałów oraz ich zdolność do zapewnienia stabilności strukturalnej. Klamry stalowe są stosowane w celu wzmocnienia połączeń w murze, co jest kluczowe w przypadku głębokich pęknięć. Dzięki odpowiedniej średnicy klamr, możliwe jest efektywne przeniesienie obciążeń na otaczające materiały. Zaczyn cementowy, z kolei, charakteryzuje się doskonałymi właściwościami wiążącymi oraz odpornością na działanie czynników atmosferycznych. W praktyce, taka kombinacja materiałów pozwala nie tylko na skuteczne wypełnienie pęknięć, ale także na ich długotrwałe zabezpieczenie przed dalszymi uszkodzeniami. Stosowanie klamr stalowych w połączeniu z zaczynem cementowym jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które wskazują na konieczność używania wytrzymałych materiałów w przypadku napraw strukturalnych.

Pytanie 23

Jakiego zestawu narzędzi należy użyć do budowy ścian z bloczków Ytong, murowanych na zaprawie cementowo-wapiennej?

A. Młotek gumowy, piła płatnica, prowadnica kątowa, kielnia

B. Młotek gumowy, packa do szlifowania, strug, piła płatnica

C. Młotek murarski, piła płatnica, kielnia, pędzel ławkowiec

D. Młotek murarski, kielnia, strug, packa do szlifowania

Odpowiedź zawierająca młotek gumowy, piłę płatniczą, prowadnicę kątową i kielnię jest poprawna ze względu na specyfikę procesu murowania bloczków Ytong, które wykonuje się na zaprawie cementowo-wapiennej. Młotek gumowy jest istotny, ponieważ umożliwia delikatne, ale skuteczne dopasowanie bloczków bez ryzyka ich uszkodzenia. Piła płatnica jest narzędziem niezbędnym do dokładnego cięcia bloczków Ytong, co jest kluczowe w celu uzyskania precyzyjnych kształtów i wymiarów. Prowadnica kątowa pozwala na utrzymanie prostych kątów podczas układania ścian, co jest fundamentalne dla stabilności konstrukcji. Kielnia natomiast jest narzędziem, które umożliwia nakładanie zaprawy oraz precyzyjne umieszczanie bloczków. Użycie tych narzędzi zgodnie z zasadami sztuki budowlanej gwarantuje, że ściany będą trwałe i zgodne z normami budowlanymi. Dobrą praktyką jest również regularne kontrolowanie poziomu i pionu układanych elementów, co można zrealizować przy pomocy poziomicy. Właściwe przygotowanie i zastosowanie narzędzi to kluczowe aspekty, które wpływają na jakość całej konstrukcji.

Pytanie 24

W kolejnych warstwach w wiązaniu kowadełkowym jakie powinno być przesunięcie spoin pionowych?

A. 1/2 cegły

B. 2/3 cegły

C. 1/3 cegły

D. 1/4 cegły

Stosowanie przesunięcia spoin pionowych w wiązaniu kowadełkowym, które wynosi inne wartości niż 1/4 cegły, prowadzi do wielu niekorzystnych skutków. Przesunięcia takie jak 1/3, 1/2 czy 2/3 cegły mogą powodować powstawanie słabych miejsc w konstrukcji, co w konsekwencji może prowadzić do osłabienia jej integralności. Gdy spoiny są przesunięte zbyt blisko siebie, może dojść do powstawania linii słabości, co zwiększa ryzyko pęknięć oraz osiadania budynku. W praktyce, błędne podejście do przesunięcia spoin może wynikać z nieznajomości zasad projektowania, co może prowadzić do poważnych problemów podczas realizacji projektu budowlanego. Na przykład przesunięcie 1/2 cegły w pionie może skutkować niewłaściwym przenoszeniem obciążeń, a w dłuższym okresie użytkowania prowadzić do uszkodzeń muru. Warto również zauważyć, że nieprzestrzeganie standardów przesunięcia może wpływać negatywnie na właściwości cieplne i akustyczne budynku, co jest szczególnie istotne w kontekście współczesnych wymagań dotyczących komfortu mieszkańców. Dlatego kluczowe jest, aby w praktyce budowlanej stosować się do sprawdzonych praktyk i norm, które zalecają określone przesunięcia, aby zapewnić trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 25

Podczas budowy ściany o wysokości do 2,5 m konieczne jest użycie rusztowania

A. na wysuwnicach

B. ramowego

C. na kozłach

D. wiszącego

Odpowiedź 'na kozłach' jest poprawna, ponieważ rusztowania tego typu są najczęściej stosowane przy murowaniu ścian o wysokości do 2,5 m. Kozły zapewniają stabilność i umożliwiają swobodne poruszanie się pracowników podczas prac budowlanych. W przypadku murowania, gdzie precyzja i kontrola są kluczowe, kozły umożliwiają łatwe dostosowanie wysokości oraz zapewniają wystarczającą powierzchnię roboczą na materiał. Dobrze zbudowane kozły powinny posiadać odpowiednie certyfikaty zgodności z normami bezpieczeństwa, takimi jak PN-EN 12811, co gwarantuje ich wytrzymałość i bezpieczeństwo użytkowania. Przykładem zastosowania może być budowa domu jednorodzinnego, gdzie robotnicy mogą łatwo ustawiać kozły w różnych miejscach, co przyspiesza i ułatwia proces murowania. Dodatkowo, korzystając z kozłów, można efektywnie wykorzystać przestrzeń roboczą, co jest niezwykle istotne na małych placach budowy.

Pytanie 26

Podczas budowy ścian z małych bloczków z betonu komórkowego z użyciem zaprawy o właściwościach ciepłochronnych, wskazane jest stosowanie cienkowarstwowych spoin o szerokości

A. od 3,5 do 5,0 mm

B. od 1,0 do 3,0 mm

C. do 0,5 mm

D. od 5,5 do 6,5 mm

Odpowiedzi sugerujące spoiny 'od 3,5 do 5,0 mm', 'do 0,5 mm' oraz 'od 5,5 do 6,5 mm' są nieprawidłowe z różnych powodów. Spoina o grubości 'od 3,5 do 5,0 mm' jest zbyt gruba dla zastosowań z betonu komórkowego, co może prowadzić do efektu mostków termicznych. Grube spoiny zwiększają ryzyko utraty ciepła, co w efekcie prowadzi do wyższych kosztów ogrzewania. Z kolei odpowiedź 'do 0,5 mm' jest niepraktyczna, ponieważ zbyt cienkie spoiny mogą nie zapewnić odpowiedniej przyczepności zaprawy do bloczków, co z kolei może wpłynąć na stabilność muru. Takie podejście może prowadzić do osłabienia struktury, a w konsekwencji do pęknięć i innych uszkodzeń budynku. Natomiast spoiny o grubości 'od 5,5 do 6,5 mm' znacznie zwiększają ryzyko powstawania mostków termicznych oraz obniżają właściwości izolacyjne całej ściany. W praktyce, stosowanie odpowiednich grubości spoin jest kluczowe dla efektywności energetycznej budynków, a nieprzestrzeganie tej zasady może prowadzić do poważnych konsekwencji w trakcie eksploatacji. Dlatego istotne jest, aby studenci i praktycy budownictwa byli świadomi znaczenia odpowiednich grubości spoin przy użyciu betonu komórkowego i zapraw ciepłochronnych.

Pytanie 27

Oblicz wydatki na usunięcie ściany o wymiarach 3,5 × 2,8 m, przy założeniu, że koszt wyburzenia 1 m² wynosi 147,00 zł.

A. 1 440,60 zł

B. 411,60 zł

C. 147,00 zł

D. 514,50 zł

Aby obliczyć koszt wyburzenia ściany o wymiarach 3,5 m na 2,8 m, najpierw należy obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia ściany wynosi 3,5 m × 2,8 m = 9,8 m². Następnie, znając koszt wyburzenia 1 m², który wynosi 147,00 zł, obliczamy całkowity koszt wyburzenia, mnożąc powierzchnię przez cenę za metr kwadratowy: 9,8 m² × 147,00 zł/m² = 1 440,60 zł. W praktyce takie obliczenia są fundamentalne w branży budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie kosztów realizacji projektów budowlanych. Dobre praktyki w zakresie budżetowania uwzględniają również dodatkowe koszty, takie jak transport materiałów, wynajem sprzętu oraz ewentualne opłaty związane z uzyskaniem pozwoleń na wyburzenie. Wiedza na temat obliczeń kosztowych jest niezbędna dla architektów, inżynierów oraz wykonawców, aby mogli skutecznie planować i zarządzać projektami budowlanymi.

Pytanie 28

Betonową mieszankę tuż po umieszczeniu w formach należy

A. przykryć matami lub folią

B. zwilżyć wodą

C. nawilżyć mleczkiem cementowym

D. zagęścić

Zastosowanie mleczka cementowego, zwilżanie wodą czy przykrywanie matami lub folią to takie rzeczy, które nie przynoszą oczekiwanych efektów, jeśli chodzi o przygotowanie betonu po jego ułożeniu. Mleczko cementowe, choć może poprawić wygląd powierzchni, nie ma wpływu na to, żeby beton był gęstszy czy miał lepsze właściwości mechaniczne. W rzeczywistości, to może wręcz zaszkodzić przyczepności kolejnych warstw, co prowadzi do osłabienia całej konstrukcji. Zwilżanie wodą to ważna rzecz, ale ono nie zastępuje zagęszczania. Kiedy jest za dużo wody, może dość do segregacji składników mieszanki, a to naprawdę negatywnie odbija się na wytrzymałości betonu. Osłanianie betonu matami czy folią jest ważne, żeby chronić przed warunkami atmosferycznymi, ale to wciąż nie rozwiązuje problemu zagęszczenia, które jest kluczowe, żeby beton miał jednorodną strukturę. W budowlance często można usłyszeć błędne przekonania, że te metody mogą jakoś naprawić brak zagęszczenia, a to nieprawda i może prowadzić do poważnych defektów potem.

Pytanie 29

Maksymalna dopuszczalna ilość plastyfikatora w zaprawie murarskiej to 5% w stosunku do masy cementu. Jaką ilość tej domieszki można dodać do jednego zarobu zaprawy cementowej, w którym znajduje się 50 kg cementu?

A. 3 kg

B. 4 kg

C. 2kg

D. 5kg

Odpowiedzi 4 kg, 5 kg i 3 kg opierają się na nieprawidłowych założeniach dotyczących maksymalnej ilości plastyfikatora w zaprawie murarskiej. W przypadku dodania 4 kg, 5 kg lub 3 kg plastyfikatora do 50 kg cementu, przekracza się dozwoloną dawkę 5%. Tego rodzaju błędy mogą wynikać z mylenia pojęć dotyczących proporcji składników w zaprawach. W branży budowlanej, istotne jest, aby znać ograniczenia dotyczące stosowania dodatków, ponieważ ich nadmiar może prowadzić do osłabienia struktury zaprawy, zmniejszenia jej wytrzymałości na ściskanie oraz zwiększenia podatności na pęknięcia. Typowym błędem jest także niewłaściwe założenie, że więcej plastyfikatora zawsze oznacza lepszą jakość zaprawy. W rzeczywistości, każdy dodatek powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami producenta oraz potrzebami konkretnego projektu budowlanego. Kiedy proporcje są nieprawidłowe, może to prowadzić do problemów podczas aplikacji, takich jak trudności w rozprowadzaniu zaprawy lub jej zbyt szybkie wysychanie. Dlatego kluczowe jest, aby pamiętać o właściwych proporcjach i ich wpływie na właściwości zaprawy, co w dłuższej perspektywie przekłada się na jakość i trwałość realizowanych projektów budowlanych.

Pytanie 30

Tynk dekoracyjny, będący gładką warstwą zaprawy gipsowej na podstawie wapienno-gipsowej, to

A. tynk zmywalny

B. sgraffito

C. tynk cyklinowany

D. sztablatura

Tynk cyklinowany to technika, która nie odnosi się do gładkiej wyprawy zaczynu gipsowego, lecz dotyczy drewnianych powierzchni. Cyklinowanie polega na szlifowaniu drewna w celu uzyskania gładkiej i równej powierzchni, co jest zupełnie inną procedurą niż nakładanie tynku. Sgraffito to technika zdobnicza, w której na tynku nakłada się różne warstwy kolorów, a następnie z jednej warstwy zdejmuje się wierzchnią warstwę, aby odsłonić dolną, co tworzy wzory. Z kolei tynk zmywalny odnosi się do tynków, które posiadają właściwości umożliwiające ich czyszczenie, co również nie jest zgodne z definicją sztablatury. Często mylnie łączy się te pojęcia z tynkowaniem gipsowym, nie dostrzegając istotnych różnic w zastosowaniu i właściwościach materiałów. Dobrze jest pamiętać, że dobór odpowiedniego tynku zależy od specyfiki projektu oraz wymagań estetycznych i użytkowych, dlatego warto zgłębiać temat, aby unikać nieporozumień i błędnych decyzji w realizacji prac budowlanych.

Pytanie 31

Tynk wewnętrzny, który odznacza się twardą i gładką powierzchnią przypominającą polerowany marmur, to

A. stiuk

B. sgraffito

C. sztukateria

D. sztablatura

Stiuk to technika wykończeniowa, która charakteryzuje się twardą i gładką powierzchnią, często stosowaną w architekturze wnętrz, aby naśladować wygląd polerowanego marmuru. Wykonanie stiuku polega na aplikacji specjalnych mieszanek gipsowych lub wapiennych, a następnie ich szlifowaniu oraz polerowaniu, co nadaje im charakterystyczny blask. Stiuk jest szczególnie popularny w stylu klasycznym, ale również w nowoczesnych aranżacjach, gdzie estetyka i elegancja odgrywają kluczową rolę. Przykłady zastosowania stiuku można znaleźć w luksusowych hotelach, rezydencjach oraz w obiektach użyteczności publicznej, gdzie wymagany jest efektowne wykończenie wnętrz. W kontekście branżowych standardów, stosowanie stiuku często związane jest z praktykami konserwatorskimi, gdzie przywraca się dawne techniki wykończeniowe, zachowując historyczny charakter obiektów. Warto również podkreślić, że stiuk jest materiałem o dobrych właściwościach akustycznych i termoizolacyjnych, co czyni go funkcjonalnym wyborem w projektowaniu wnętrz.

Pytanie 32

Aby naprawić pęknięcie zwykłego tynku o głębokości przekraczającej 0,5 cm, należy poszerzyć rysę i nawilżyć ją wodą, a następnie

A. zatarć gęstoplastyczną zaprawą gipsową

B. wypełnić dwiema warstwami zaprawy, z której tynk został wykonany

C. zatarć gęstoplastyczną zaprawą cementową

D. wypełnić dwiema warstwami gipsowego zaczynu

Odpowiedź dotycząca wypełnienia pęknięcia dwiema warstwami zaprawy, z której wykonano tynk, jest prawidłowa, ponieważ zapewnia ona najlepszą zgodność z istniejącą strukturalną i estetyczną charakterystyką tynku. Proces naprawy pęknięcia powinien rozpocząć się od starannego poszerzenia rysy, co umożliwia lepszą przyczepność materiałów naprawczych. Następnie, po zwilżeniu rysy wodą, ważne jest, aby zastosować zaprawę, która jest zgodna z oryginalnym materiałem tynku. Wypełniając pęknięcie dwiema warstwami zaprawy, która była użyta do wykonania tynku, zapewniamy jednolitość w składzie chemicznym oraz w strukturze materiału, co zmniejsza ryzyko wystąpienia dalszych pęknięć. Praktyka ta jest szeroko stosowana w budownictwie, gdyż umożliwia uzyskanie lepszej trwałości i estetyki naprawy. Ponadto, przy użyciu odpowiednich technik aplikacji, takich jak zatarcie, można uzyskać równą powierzchnię, co jest istotne dla zachowania estetyki i funkcjonalności ściany.

Pytanie 33

Na podstawie danych z KNR oblicz, ile pustaków ceramicznych Max220 potrzeba do wymurowania ścian o grubości 19 cm i powierzchni 35 m².

Nakłady na 1 m² ścian wykonanych z pustaków ceramicznych Max220 (wyciąg z KNR)
Grubość ścian	Liczba pustaków
19 cm	14,90 sztuk
39 cm	22,40 sztuk

A. 426 szt.

B. 784 szt.

C. 522 szt.

D. 665 szt.

Odpowiedź 522 szt. jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte na danych z KNR (Katalog Norm Rzeczowych) wskazują, że do wymurowania ściany o grubości 19 cm i powierzchni 35 m² potrzeba 14,90 pustaków ceramicznych Max220 na każdy metr kwadratowy. Aby uzyskać całkowitą ilość pustaków, wystarczy pomnożyć tę wartość przez powierzchnię ściany: 14,90 szt./m² x 35 m² = 521,5 szt. Zgodnie z dobrymi praktykami budowlanymi, zawsze zaokrąglamy do najbliższej pełnej liczby, co w tym przypadku daje 522 sztuki. Dobrze jest również uwzględnić ewentualny zapas materiałów budowlanych na wypadek uszkodzeń czy błędów podczas montażu. W praktyce, znajomość tych zasad jest niezbędna do efektywnego planowania i zarządzania projektami budowlanymi, co pozwala uniknąć opóźnień i dodatkowych kosztów.

Pytanie 34

Zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich podczas obmiaru tynku wewnętrznego ściany z jednym otworem okiennym o tynkowanych ościeżach należy odjąć powierzchnię tego otworu, jeżeli wynosi ona ponad

Zasady obmiaru robót tynkarskich (fragment)
(...) Z powierzchni tynków nie odlicza się powierzchni nieotynkowanych lub ciągnionych mających więcej niż 1 m² i powierzchni otworów do 3 m², jeżeli ościeża ich są tynkowane. (...)

A. 3,0 m2

B. 0,5 m2

C. 2,0 m2

D. 1,0 m2

Odpowiedź "3,0 m2" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich, powierzchnię otworów, których powierzchnia nie przekracza 3 m2, należy odjąć od powierzchni tynków, o ile tynkowane są również ościeża. W przypadku otworów o powierzchni powyżej 1 m2, ale nieprzekraczającej 3 m2, nie ma konieczności odliczania ich powierzchni, co jest zgodne z przyjętymi normami. Praktycznie oznacza to, że w przypadku typowych budynków mieszkalnych, gdzie często spotykamy się z oknami o standardowych wymiarach, odpowiednie uwzględnienie takich otworów podczas obmiaru tynku pozwala na dokładniejsze ustalenie ilości materiałów potrzebnych do wykonania robót tynkarskich. Przykładowo, jeżeli mamy do czynienia z pomieszczeniem z dużymi oknami, warto wiedzieć, że ich powierzchnia nie wpłynie na całkowity koszt robót, co jest istotne w kontekście zarządzania budżetem projektu budowlanego. Zastosowanie tych zasad nie tylko wpływa na poprawność obliczeń, ale również na efektywność procesu budowlanego, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 35

Jakie spoiwo powoduje korozję stali?

A. Wapienne

B. Gipsowe

C. Cementowe

D. Cementowo-wapienne

Spoiwo gipsowe wywołuje korozję stali ze względu na swoje właściwości chemiczne i fizyczne. Gips, jako materiał krystaliczny, w obecności wody może wydzielać kwas siarkowy, który reaguje z metalami, prowadząc do ich utlenienia. W praktyce, w budownictwie, gipsowe tynki i gipsowe elementy konstrukcyjne są stosowane w pomieszczeniach wilgotnych, co zwiększa ryzyko korozji stali zbrojeniowej, jeśli nie są odpowiednio zabezpieczone. Zastosowanie odpowiednich powłok antykorozyjnych oraz zastosowanie stali o podwyższonej odporności na korozję to standardy, które powinny być przestrzegane, aby minimalizować ryzyko uszkodzeń konstrukcji. W branży budowlanej rekomenduje się także regularne przeglądy stanu technicznego konstrukcji, aby wczesne wykrywanie korozji mogło umożliwić podjęcie odpowiednich działań naprawczych.

Pytanie 36

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:2:6 (cement:wapno:piasek), wykorzystano 20 dm3 ciasta wapiennego. Jaką ilość piasku należy dodać do tej zaprawy?

A. 0,090 m3

B. 0,006 m3

C. 0,060 m3

D. 0,009 m3

Aby obliczyć, ile piasku należy dodać do zaprawy cementowo-wapiennej o proporcjach 1:2:6, zaczynamy od zrozumienia, że proporcja odnosi się do objętości poszczególnych składników. W tym przypadku mamy 1 część cementu, 2 części wapna i 6 części piasku. Suma proporcji wynosi 1 + 2 + 6 = 9 części. Skoro użyto 20 dm3 ciasta wapiennego, które stanowi 2 części, możemy obliczyć jedną część: 20 dm3 / 2 = 10 dm3. Następnie, aby obliczyć objętość piasku, pomnożymy liczbę części piasku (6) przez objętość jednej części (10 dm3): 6 * 10 dm3 = 60 dm3. Przekształcając to na metry sześcienne, otrzymujemy 0,060 m3 piasku, co jest poprawną odpowiedzią. Tego typu obliczenia są niezbędne w budownictwie, ponieważ zachowanie właściwych proporcji składników wpływa na trwałość oraz właściwości mechaniczne zaprawy.

Pytanie 37

Zgodnie z zaleceniami producenta, z 25 kg zaprawy można uzyskać 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania ścian pomieszczenia o powierzchni 56,7 m², aby osiągnąć tynk o tej samej grubości?

A. 10 125 kg

B. 1 012,5 kg

C. 10,125 kg

D. 101,25 kg

Właściwe obliczenie ilości zaprawy wymaga uwzględnienia zarówno powierzchni tynkowanej jak i wydajności zaprawy. Z instrukcji producenta wiemy, że 25 kg zaprawy pokrywa 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do pokrycia 56,7 m², najpierw obliczamy, ile m² można pokryć 1 kg zaprawy, co wynosi 1,4 m²/25 kg = 0,056 m²/kg. Następnie mnożymy tę wartość przez 56,7 m², co daje 1 012,5 kg zaprawy. Użycie dokładnych obliczeń jest istotne w praktyce budowlanej, aby uniknąć niedoborów lub nadmiaru materiału, co może wpływać na koszty i terminy realizacji. W branży budowlanej zaleca się również uwzględnianie niewielkiego zapasu materiału, aby pokryć ewentualne straty czy błędy przy aplikacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi.

Pytanie 38

Dźwięk o głuchym brzmieniu, który można usłyszeć podczas opukiwania tynku lekkim młotkiem, sugeruje

A. dobrą przyczepność tynku do podłoża

B. niewystarczającą grubość tynku

C. brak przylegania tynku do podłoża

D. nieobecność pęknięć w obrębie tynku

Głuchy dźwięk, który jest generowany podczas opukiwania tynku lekkim młotkiem, sugeruje, że tynk nie jest odpowiednio związany z podłożem. W praktyce, dobry związek tynku z podłożem powinien skutkować wyraźnym, dźwięcznym odgłosem, co jest wskaźnikiem stabilności i jednorodności materiału. W przypadku braku związania, dźwięk jest głuchy, co może wskazywać na obecność pustek powietrznych między tynkiem a podłożem. Warto dodać, że takie sytuacje mogą prowadzić do dalszych uszkodzeń, jak odspajanie się tynku, co jest problematyczne z punktu widzenia długotrwałej trwałości wykończenia. W praktyce budowlanej, zaleca się regularne przeprowadzanie testów akustycznych tynku podczas oceny jego stanu, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13914-1. To podejście zapewnia, że prace wykończeniowe są zgodne z najlepszymi praktykami, co zmniejsza ryzyko wystąpienia usterek w przyszłości.

Pytanie 39

Jakie kruszywo wykorzystuje się do produkcji betonów lekkich?

A. Baryt

B. Pospółkę

C. Żwir

D. Keramzyt

Pospółka, baryt oraz żwir to kruszywa, które nie są odpowiednie do produkcji betonów lekkich. Pospółka, będąca mieszaniną różnych frakcji kruszywa, jest zbyt ciężka, aby mogła być uznana za materiał do betonu lekkiego. Użycie pospółki w mieszance betonowej prowadzi do uzyskania dużych gęstości, co jest sprzeczne z definicją betonu lekkiego. Z kolei baryt jest kruszywem ciężkim, stosowanym głównie w zastosowaniach, gdzie wymagana jest wysoka masa, na przykład w budownictwie ochronnym lub w przemysłowych zastosowaniach wiertniczych. Jego gęstość znacznie przewyższa normy dla materiałów lekkich, co czyni go nieodpowiednim do wytwarzania betonów lekkich. Żwir, choć jest powszechnie stosowany w budownictwie, również nie spełnia kryteriów dla kruszywa lekkiego, gdyż jego gęstość również jest zbyt wysoka. W praktyce, błędne wybory kruszywa mogą prowadzić do obniżenia jakości betonu, co w efekcie wpływa na trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji. Dlatego tak ważne jest zrozumienie właściwości różnych materiałów, aby podejmować świadome decyzje w procesie projektowania i budowy.

Pytanie 40

Na podstawie zestawienia kosztów robocizny oblicz wynagrodzenie robotnika należne za montaż w remontowanym pomieszczeniu 5 okien o wymiarach 120 × 150 cm i 2 drzwi o wymiarach 90 × 210 cm.

Zestawienie kosztów robocizny
koszt montażu okna – 73,00 zł/m
koszt montażu drzwi – 205,00 zł/szt.

A. 775,00 zł

B. 2 091,00 zł

C. 1 971,00 zł

D. 2 381,00 zł

Niewłaściwe odpowiedzi często wynikają z błędnych założeń dotyczących obliczeń powierzchni lub nieprawidłowego ustalenia kosztów montażu. W przypadku obliczania wynagrodzenia za montaż, kluczowe jest zrozumienie zarówno jednostek miary, jak i czynników wpływających na koszt robocizny. Na przykład, pomijając istotne elementy, takie jak różnice w wielkości okien i drzwi, można podjąć błędne próby szacowania kosztów. Często występującym błędem jest także nieprawidłowe pomnożenie liczby sztuk przez jednostkowy koszt montażu. Innym typowym myśleniem jest przyjmowanie niewłaściwych stawek, które mogą być oparte na przestarzałych danych, co prowadzi do znacznych nieścisłości w końcowym wyniku. Dlatego tak ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń dokładnie zweryfikować wszelkie wartości oraz metodykę obliczeń. Ustalając wynagrodzenie, należy również uwzględnić dodatkowe koszty, które mogą być związane z montażem, takie jak materiały czy transport. Nieprawidłowe zrozumienie tych elementów prowadzi często do mylnego wyliczenia całkowitych kosztów, co negatywnie wpływa na prawidłowość oszacowania wynagrodzenia. Właściwa metoda obliczeń jest kluczowa dla uzyskania rzetelnych informacji o kosztach robocizny w branży budowlanej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej