Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 5 maja 2025 13:46
Data zakończenia: 5 maja 2025 14:04

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką materiałową warstwę drenującą zastosujemy przy projektowaniu ogrodu na płaskim dachu?

A. otoczaków

B. keramzytu

C. klińca

D. gliny

Keramzyt jest materiałem o doskonałych właściwościach drenażowych, który idealnie sprawdza się jako warstwa drenująca w konstrukcjach na płaskich dachach. Jego lekka i porowata struktura sprawia, że efektywnie odprowadza wodę, co jest niezwykle istotne w przypadku dachów, gdzie gromadzenie się wody może prowadzić do uszkodzeń i przeciążeń konstrukcyjnych. Keramzyt również cechuje się wysoką odpornością na działanie niskich i wysokich temperatur, co czyni go materiałem trwałym i odpornym na warunki atmosferyczne. W praktyce, warstwa keramzytu stosowana na dachu nie tylko poprawia drenaż, ale także izoluje termicznie, co jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi w zakresie energooszczędności. Standardy budowlane często zalecają stosowanie keramzytu ze względu na jego właściwości hydrofobowe oraz zdolność do ułatwiania odparowywania wilgoci, co zapobiega powstawaniu pleśni i innych problemów związanych z wilgocią. Przykłady zastosowania keramzytu obejmują systemy zielonych dachów czy ogrodów na dachach, gdzie działanie drenażowe jest kluczowe dla utrzymania zdrowego środowiska roślinnego.

Pytanie 2

Który z wymienionych rodzajów terenów zielonych można wykorzystać na dziecięcym placu zabaw?

A. Ważkę dwuramienną

B. Żywopłot z róży dzikiej (Rosa canina)

C. Trylinkę

D. Skupinę z cisu pospolitego (Taxus baccata)

Ważka dwuramienna (Anax imperator) jest owadem wodnym, który znajduje się w obrębie ekosystemów i może być częścią naturalnych terenów zieleni, w tym placów zabaw. Jej obecność wskazuje na zdrowe środowisko, co jest istotne w kontekście tworzenia bezpiecznych i stymulujących przestrzeni dla dzieci. Wprowadzenie elementów naturalnych, takich jak stawiki czy zbiorniki wodne, w których mogą bytować ważki, przyczynia się do bioróżnorodności i edukacji ekologicznej dzieci. Dzieci mogą obserwować te owady w ich naturalnym środowisku, co sprzyja nauce o biologii i ekologii. Warto także zauważyć, że tworzenie takich przestrzeni zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz standardami projektowania terenów zabaw sprzyja integracji różnych elementów środowiskowych, co jest kluczowe dla rozwoju dzieci. Dodatkowo, ważki nie są groźne dla ludzi, co czyni je bezpiecznym elementem ekosystemu na placu zabaw.

Pytanie 3

Ile roślin jest potrzebnych do zasadzania rabaty o wymiarach 2,0 x 2,5 m, jeśli ich rozstaw wynosi 25 x 25 cm?

A. 60

B. 40

C. 100

D. 80

Jak chcesz obliczyć, ile roślin potrzebujesz, żeby obsadzić rabatę 2,0 na 2,5 metra przy rozstawie 25 na 25 cm, to najpierw musisz policzyć powierzchnię rabaty oraz to, jaką przestrzeń zajmuje jedna roślina. Więc: 2,0 m razy 2,5 m daje 5,0 m². A rozstaw rośliny 25 cm na 25 cm oznacza, że jedna roślina bierze 0,25 m razy 0,25 m, co daje 0,0625 m². Potem dzielisz powierzchnię rabaty przez powierzchnię jednej rośliny: 5,0 m² podzielone przez 0,0625 m² to 80. Czyli, potrzebujesz 80 roślin. Z mojego doświadczenia wiem, że takie obliczenia są ważne dla każdego ogrodnika czy architekta krajobrazu, ponieważ dobrze zaplanowany rozstaw roślin nie tylko wygląda lepiej, ale też zapewnia lepsze warunki do wzrostu, co dla roślin jest kluczowe.

Pytanie 4

Z powierzchni 100 m2 usunięto warstwę urodzajnej gleby o grubości 0,3 m. Jaką objętość ma usunięta masa ziemi?

A. 30,0 m3

B. 3,0 m3

C. 0,3 m3

D. 300,0 m3

W przypadku błędnych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, jakie założenia mogą prowadzić do nieprawidłowych obliczeń. Odpowiedzi, które wskazują na objętości takie jak 3,0 m³ czy 0,3 m³, mogą wynikać z błędnych założeń co do wysokości warstwy urodzajnej, na przykład pomylenia jednostek miary lub nieprawidłowego przeliczenia grubości warstwy na całkowitą objętość. W interpretacji 300,0 m³ mogło dojść do nadużycia wartości powierzchni lub wysokości, przyjmując nieprawidłowe dane, co jest typowym błędem w obliczeniach geometrycznych. Ważne jest, aby pamiętać, że błędne jednostki lub ich pomieszanie prowadzi do znacznych różnic w wynikach. Prawidłowe konwersje jednostek i zrozumienie zależności między nimi są kluczowe w geometrii oraz w obliczeniach objętości. W praktyce budowlanej i inżynieryjnej, każdy błąd w obliczeniach może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem potrzebnych materiałów, co z kolei wpływa na koszty i czas realizacji projektu. Kluczowe jest więc stosowanie dokładnych metod oraz systematyczne weryfikowanie danych wejściowych, by uniknąć tych powszechnych pułapek w obliczeniach.

Pytanie 5

Jakie rośliny dekoracyjne, ze względu na ich wczesne kwitnienie, można zalecić do stworzenia stoiska wystawowego wczesną wiosną?

A. Tawuła japońska (Spiraea japonica), rozchodnik kaukaski (Sedum spurium)

B. Berberys pospolity (Berberis vulgaris), funkia sina (Hosta glauca)

C. Magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata), ciemiernik biały (Hellebonis niger)

D. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare), bergenia sercowata (Bergenia cordifolia)

Odpowiedź wskazująca na magnolię gwiaździstą (Magnolia stellata) oraz ciemiernik biały (Helleborus niger) jest poprawna z kilku powodów. Po pierwsze, magnolia gwiaździsta kwitnie wczesną wiosną, często już w marcu, wytwarzając piękne, pachnące kwiaty, które przyciągają uwagę. Jej atrakcyjny wygląd sprawia, że jest idealnym wyborem do stoiska wystawowego, które ma na celu wyróżnienie się wczesną porą. Ciemiernik biały, znany również jako czarny ciemiernik, jest jedną z nielicznych roślin kwitnących w zimnych miesiącach, często ukazującymi swoje białe kwiaty, które mogą być doskonałym uzupełnieniem dla magnolii. Dodatkowo, te rośliny są przykładem standardów i dobrych praktyk w zakresie aranżacji przestrzeni, gdyż ich wczesne kwitnienie zapewnia nie tylko estetyczny efekt, ale również wprowadza kolory do ogrodów i wystaw, które wiosną mogą być jeszcze szare i zimowe. Stosując te rośliny, możemy zademonstrować klientom, jak ważne są rośliny wczesnowiosenne w tworzeniu atrakcyjnych kompozycji ogrodowych oraz ich rolę w zachęcaniu do bioróżnorodności w przestrzeniach zielonych.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Obcinanie drzew oraz krzewów w celu uzyskania form sztucznie stworzonych, takich jak szpalery i formowane żywopłoty, polega na

A. kilkukrotnym przycinaniu pędów w każdym sezonie wegetacyjnym

B. corocznym przycinaniu młodych pędów w okresie wiosny

C. corocznym obcinaniu drzew i krzewów w pełnym wzroście

D. przycinaniu pędów tegorocznych w sezonie jesiennym

Przycinanie tegorocznych pędów w okresie jesiennym nie jest skuteczną metodą formowania drzew i krzewów, ponieważ jesienią rośliny przechodzą w stan spoczynku, a ich zdolność do regeneracji jest znacznie ograniczona. Przycinanie w tym okresie może prowadzić do uszkodzenia roślin, ponieważ niskie temperatury i ewentualne przymrozki mogą spowodować, że rany po cięciu nie zdążą się zagoić, co otwiera drzwi dla chorób i szkodników. Coroczne cięcie drzew i krzewów w pełni wyrośniętych, choć może wydawać się rozsądne, nie uwzględnia specyfiki ich wzrostu oraz potrzeb w danym sezonie wegetacyjnym. Każda roślina ma swoje wymagania dotyczące czasu i sposobu cięcia, a niewłaściwe podejście może skutkować ich osłabieniem. Coroczne przycinanie młodych pędów w okresie wiosennym również nie jest zalecane w kontekście kształtowania form sztucznych, ponieważ młode pędy wymagają delikatniejszego traktowania, aby mogły swobodnie rosnąć i rozwijać się. Właściwe podejście do formowania roślin powinno koncentrować się na regularnym, kilkukrotnym przycinaniu w ciągu sezonu wegetacyjnego, co nie tylko sprzyja lepszemu wyglądowi, ale i zdrowiu roślin. W praktyce oznacza to, że przycinanie powinno być dostosowane do specyficznych potrzeb roślin oraz ich cyklu życia, co jest kluczowe dla efektywnej pielęgnacji zieleni.

Pytanie 9

Jakie rośliny można zalecić do obsadzenia ekstensywnego zielonego dachu?

A. modrzew europejski (Larix decidua), dereń biały (Cornus alba)

B. sosna pospolita (Pinus sylvestris), bez lilak (Syringa vulgaris)

C. brzoza brodawkowata (Betula pendula), grusza pospolita (Pyrus communis)

D. rozchodnik ostry (Sedum acre), rojnik murowy (Sempervivum tectorum)

Rozchodnik ostry (Sedum acre) oraz rojnik murowy (Sempervivum tectorum) to idealne rośliny do obsadzenia ekstensywnego zielonego dachu. Obie rośliny należą do rodziny gruboszowatych i charakteryzują się wysoką odpornością na niekorzystne warunki, takie jak susza, wiatr oraz ograniczona gleba, co czyni je doskonałym wyborem na dachy o niskiej warstwie substratu. Sedum acre ma dodatkowo właściwości przyciągające owady zapylające, co wspiera lokalny ekosystem. Rojnik murowy, z kolei, wyróżnia się estetyką oraz zdolnością do akumulacji wody, co minimalizuje ryzyko erozji podłoża. Zastosowanie tych roślin przyczynia się do poprawy efektywności energetycznej budynków, poprzez obniżenie temperatury wewnętrznej latem oraz izolację zimą. W kontekście standardów budowlanych, zielone dachy wspierają zrównoważony rozwój i przyczyniają się do ochrony bioróżnorodności, co jest zgodne z aktualnymi trendami w architekturze ekologicznej i urbanistyce.

Pytanie 10

Rewitalizacja historycznych ogrodów dotyczy

A. działań mających na celu zachowanie zabytku w odpowiednim stanie technicznym.

B. przystosowywania obiektów do aktualnych potrzeb przy zachowaniu cennych elementów kulturowych.

C. dostosowania zabytku do wymagań użytkownika.

D. wyposażenia zabytku w instalacje oraz urządzenia spełniające nowoczesne standardy techniczne.

Adaptowanie obiektów do współczesnych potrzeb z zachowaniem elementów cennych kulturowo to kluczowy aspekt rewitalizacji ogrodów zabytkowych. Celem tego procesu jest nie tylko przywrócenie funkcji użytkowych tych przestrzeni, ale także ochrona ich unikalnego dziedzictwa kulturowego. W praktyce oznacza to, że projektanci i architekci muszą angażować się w analizę historyczną oraz krajobrazową, aby zidentyfikować istotne cechy danego ogrodu. Przykładem może być rewitalizacja ogrodu botanicznego, w którym do nowoczesnych potrzeb dodaje się elementy edukacyjne, takie jak interaktywne wystawy czy ścieżki poznawcze, jednocześnie dbając o zachowanie oryginalnych nasadzeń oraz architektury ogrodowej. Kluczowymi standardami w tym zakresie są zasady zawarte w Dokumentach UNESCO dotyczących ochrony dóbr kultury oraz wytyczne ICOMOS, które podkreślają znaczenie harmonijnego współistnienia nowoczesnych funkcji z autentycznością miejsca. W ten sposób rewitalizacja staje się zrównoważonym procesem, który sprzyja zarówno ochronie dziedzictwa, jak i jego współczesnemu użytkowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Jakie gatunki krzewów ozdobnych można zalecić do uprawy w gruncie w szkółkarni usytuowanej na glebach wapiennych?

A. Róża pomarszczona (Rosa rugosa), bagno pospolite (Ledum palustre)

B. Kruszyna zwyczajna (Frangula alnus), bez koralowy ($ambueus racemosa)

C. Mahonia pospolita (Ilex aąuifolium), bukszpan wieczniezielony (Bwcus sempewirens)

D. Wrzos zwyczajny (Calluna vulgaris), berberys Thunberga (Berberis thunbergii)

Wybór krzewów ozdobnych do uprawy na glebach wapiennych jest kluczowy dla osiągnięcia sukcesu w gospodarstwie szkółkarskim. Wrzos pospolity (Calluna vulgaris) oraz berberys Thunberga (Berberis thunbergii) preferują gleby kwaśne, co sprawia, że ich uprawa na glebach wapiennych może prowadzić do problemów z ich wzrostem i rozwojem. Wrzos, będąc rośliną wrzosowatą, nie toleruje wysokiego pH gleby, co może skutkować chlorozą liści i ich przedwczesnym opadaniem. Berberys Thunberga, choć bardziej tolerancyjny na różne typy gleb, również nie jest w stanie w pełni rozwinąć swojego potencjału na glebach wapiennych, co prowadzi do osłabienia roślin. Kruszyna pospolita (Frangula alnus) oraz bez koralowy (Sambucus racemosa) również nie są idealnymi wyborami, ponieważ preferują gleby wilgotne i często występują w miejscach o niższym pH. Tego typu rośliny mogą nie tylko nie prosperować, ale także wprowadzać konkurencję dla innych gatunków, co może prowadzić do dalszych problemów w uprawie. Mahonia pospolita (Ilex aquifolium) oraz bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) preferują łagodniejsze warunki glebowe. Mahonia potrzebuje umiarkowanej wilgotności, a bukszpan dobrze rośnie w żyznych, lekko kwaśnych glebach. W przypadku gleb wapiennych, ich adaptacja może być znacznie ograniczona, co skutkuje ich słabszym wzrostem. W związku z tym, dobór odpowiednich gatunków krzewów do uprawy na glebach wapiennych jest istotny, a błędny wybór prowadzi do nieefektywności oraz zmarnowania zasobów w gospodarstwie szkółkarskim.

Pytanie 13

W jakim stylu, na regularnych geometrycznych układach kompozycji ogrodu, wprowadzano swobodne aranżacje roślinności?

A. Modernistycznym

B. Naturalistycznym

C. Barokowym

D. Rustykalnym

Wybór stylu rustykalnego, naturalistycznego lub barokowego jako odpowiedzi na pytanie o wprowadzenie swobodnych układów kompozycyjnych roślinności jest nieuzasadniony, ponieważ każdy z tych stylów ma swoje charakterystyczne cechy, które stoją w sprzeczności z nowoczesnym podejściem. Styl rustykalny z reguły kojarzy się z prostotą, naturalnością i elementami wiejskiego krajobrazu, ale jego kompozycje często opierają się na tradycyjnych formach i regularności, co ogranicza swobodę w projekcie. W kontekście stylu naturalistycznego, choć dąży on do imitacji przyrody, często używa formalnych układów, które mogą nie uwzględniać pełnej swobody w rozmieszczaniu roślinności. Styl barokowy, z kolei, jest znany z bogactwa, teatralności i symetrycznych układów, co jest całkowicie sprzeczne z ideą nowoczesnych, swobodnych kompozycji. Przyczyną błędnych wyborów może być niewłaściwe zrozumienie zasadniczych różnic między stylami ogrodowymi oraz tendencyjność do upraszczania ich cech. W praktyce, aby właściwie rozpoznać elementy stylu modernistycznego, warto skupiać się na projektach, które akcentują różnorodność form i organicznych struktur, sprzyjających harmonijnemu współistnieniu roślin w przestrzeni ogrodu.

Pytanie 14

Do grupy roślin cebulowych należą

A. żeniszek meksykański (Ageratum houstonianum)

B. szałwię błyszczącą (Salvia splendens)

C. narcyza zwyczajnego (Narcissus poeticus)

D. stokrotkę pospolitą (Bellis perennis)

Narcyz zwyczajny (Narcissus poeticus) należy do roślin cebulowych, co oznacza, że rozwija się z cebuli, struktury podziemnej, która gromadzi substancje odżywcze. Cebule narcyzów pozwalają na regenerację rośliny co roku, co czyni je doskonałym wyborem dla ogrodników, którzy poszukują kwiatów łatwych w uprawie. Narcyzy kwitną wczesną wiosną, oferując piękne, intensywne kolory i aromaty, co czyni je popularnymi w ogrodach przydomowych oraz w nasadzeniach kompozycyjnych. Ponadto, ich cebule są odporne na zimno, co sprawia, że są idealnym wyborem do stref o zimnym klimacie. W kontekście dobrych praktyk ogrodniczych, narcyzy powinny być sadzone w miejscach dobrze nasłonecznionych, w glebie o dobrej przepuszczalności, co sprzyja ich zdrowemu wzrostowi. Warto również zaznaczyć, że niektóre gatunki narcyzów mają właściwości toksyczne, co należy uwzględnić podczas planowania przestrzeni ogrodowej, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa dzieci i zwierząt domowych.

Pytanie 15

Korzystając z danych zawartych w tabeli, zaczerpniętej z obwieszczenia Ministra Środowiska z 28.10.2004 r., określ wysokość opłaty za usunięcie wierzby o obwodzie 30 cm.

STAWKI OPŁAT DLA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW I GATUNKÓW DRZEW
Lp.	Rodzaje, gatunki i odmiany drzew	Stawki w zł za 1 cm obwodu pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm
1	2	3
1	Topola, olsza, klon jesionolistny, wierzba, czeremcha amerykańska, grochodrzew	11,04
2	Kasztanowiec, morwa, jesion amerykański, czeremcha zwyczajna, świerk pospolity, sosna zwyczajna, daglezja, modrzew, brzoza brodawkowata i omszona	30,01
3	Dąb, buk, grab, lipa, choina, iglicznia, głóg — forma drzewiasta, jarząb, jesion wyniosły, klon z wyjątkiem klonu jesionolistnego, gatunki i odmiany ozdobne jabłoni, śliwy, wiśni i orzecha; leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), sosna (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik (wszystkie gatunki), platan klonolistny, wiąz, cyprysik	73,00
4	Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec, miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik, bożodrzew	275,40

A. 980,40 zł

B. 331,20 zł

C. 625,60 zł

D. 442,40 zł

Poprawna odpowiedź to 331,20 zł, co wynika z zastosowania określonej stawki opłaty za usunięcie wierzby. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, stawka wynosi 11,04 zł za każdy centymetr obwodu pnia. Obliczenia przeprowadzamy, mnożąc obwód wierzby, który wynosi 30 cm, przez stawkę opłaty. Wzór na obliczenie opłaty to: 30 cm * 11,04 zł/cm = 331,20 zł. Tego rodzaju obliczenia są istotne w kontekście zarządzania zasobami naturalnymi i ochrony środowiska, a wiedza o stawkach opłat jest niezbędna dla właścicieli gruntów oraz specjalistów zajmujących się gospodarką leśną. Przy planowaniu działań związanych z usuwaniem drzew i krzewów, warto wiedzieć, że opłaty mogą się różnić w zależności od gatunku drzewa oraz jego obwodu. Praktyczna znajomość tych stawek pozwala na lepsze planowanie budżetu oraz podejmowanie świadomych decyzji w zakresie zarządzania przestrzenią zieloną.

Pytanie 16

Aby umożliwić zwierzętom przemieszczanie się w obrębie tras szybkiego ruchu, powinny być zainstalowane

A. jazy.

B. estakady drogowe.

C. budowle habitatowe.

D. przepusty.

Budowle habitatowe są kluczowym elementem infrastruktury transportowej, która wspiera migrację zwierząt w obszarach intensywnie wykorzystywanych przez ludzi. Celem budowli habitatowych jest stworzenie bezpiecznych przejść dla dzikiej fauny, co ma istotne znaczenie dla zachowania bioróżnorodności i ekosystemów. Przykłady takich konstrukcji to przejścia ekologiczne, czyli tunele lub mosty, które umożliwiają zwierzętom przekraczanie dróg i torów kolejowych bez ryzyka kolizji z pojazdami. W wielu krajach, na przykład w Kanadzie czy Szwecji, budowle te są projektowane zgodnie z lokalnymi i międzynarodowymi standardami ochrony środowiska, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju. Budowle habitatowe nie tylko minimalizują ryzyko wypadków drogowych z udziałem zwierząt, ale także pozwalają na zachowanie naturalnych szlaków migracyjnych, co jest niezbędne do przetrwania wielu gatunków, zwłaszcza tych, które są zagrożone wyginięciem. Warto zaznaczyć, że implementacja takich rozwiązań wymaga współpracy specjalistów z dziedziny ekologii, inżynierii oraz urbanistyki.

Pytanie 17

Aby przewieźć odspojony grunt na dystans 50 m, konieczne jest użycie

A. samochodu - wywrotki

B. zgarniaczy

C. szufli

D. spycharki

Zgarniarki, szufle oraz samochody wywrotki, mimo że są użytecznymi narzędziami w budownictwie, nie są najbardziej odpowiednimi rozwiązaniami do transportu odspojonego gruntu na odległość 50 m. Zgarniarki, choć skuteczne w zbieraniu mas ziemi, nie są przystosowane do przenoszenia ich na większe dystanse. Ich głównym zadaniem jest równomierne rozprowadzanie materiałów, a nie ich transportowanie. Szufle, natomiast, są narzędziem ręcznym, które wymaga dużego wysiłku fizycznego, a ich wydajność nie jest wystarczająca w porównaniu do maszyn, takich jak spycharki. Użycie szufli do transportu gruntu na odległość 50 m byłoby nieefektywne i czasochłonne, co mogłoby opóźnić postęp prac budowlanych. Samochody wywrotki są idealne do transportu materiałów na dłuższe dystanse, jednak w kontekście przetransportowania gruntu na tak krótką odległość, ich użycie może być nieopłacalne. Nie tylko zwiększa to koszty operacyjne, ale również generuje dodatkowy ruch na placu budowy, co może wprowadzać chaos i zagrażać bezpieczeństwu. Wybór odpowiedniego sprzętu budowlanego jest kluczowy dla efektywności i bezpieczeństwa pracy, a spycharka, ze swoją wszechstronnością i mocą, jest najodpowiedniejszym rozwiązaniem w tej konkretnej sytuacji.

Pytanie 18

Jaką cechę pędów derenia białego 'Sibirica' można wykorzystywać w aranżacjach roślinnych?

A. Szara łuszcząca się kora

B. Intensywnie czerwone zabarwienie

C. Powyginane kształty

D. Charakterystyczne ślady po opadłych liściach

Intensywnie czerwone zabarwienie pędów derenia białego 'Sibirica' jest kluczowym czynnikiem, który sprawia, że roślina ta jest tak cenna w aranżacjach ogrodowych oraz dekoracjach wnętrz. To wyraziste zabarwienie pojawia się głównie w okresie zimowym, kiedy wiele innych roślin traci swoje walory estetyczne. Czerwone pędy kontrastują z białym śniegiem, co czyni je doskonałym elementem kompozycji krajobrazowych. W praktyce, ich intensywność może być wykorzystywana nie tylko w ogrodach, ale także w bukieciarstwie, gdzie pędy te dodają głębi i koloru do zimowych bukietów. W projektowaniu krajobrazu, derenie 'Sibirica' są często stosowane jako akcenty lub żywopłoty, które ożywiają przestrzeń oraz nadają jej dynamiczny charakter. Ponadto, ich właściwości związane z odpornością na zmienne warunki atmosferyczne sprawiają, że są to rośliny trwałe i łatwe w pielęgnacji, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zrównoważonego projektowania ogrodów.

Pytanie 19

Aby zregenerować metalowe ogrodzenie, należy usunąć pozostałości starej farby, a później

A. umyć ogrodzenie rozpuszczalnikiem i nałożyć lakier

B. pomalować ogrodzenie lakierem oraz farbą ftalową

C. przemyć ogrodzenie benzyną ekstrakcyjną i nałożyć farbę ftalową

D. pomalować ogrodzenie farbą antykorozyjną i farbą ftalową

Użycie innych metod malowania, takich jak przemywanie ogrodzenia benzyną ekstrakcyjną czy rozpuszczalnikiem i malowanie lakierem, może wydawać się kuszące, jednak są to praktyki, które nie zapewniają odpowiedniego poziomu ochrony przed korozją. Benzyna ekstrakcyjna, choć może skutecznie usunąć brud i zanieczyszczenia, nie jest odpowiednim środkiem do czyszczenia metalowych powierzchni przed malowaniem, ponieważ może zostawiać resztki, które osłabiają przyczepność farby. Użycie lakieru jako metody malowania również nie jest optymalne, ponieważ lakiery zazwyczaj nie mają właściwości antykorozyjnych, a ich trwałość na zewnątrz jest znacznie niższa niż farb ftalowych czy antykorozyjnych. Ponadto, pomalowanie ogrodzenia tylko lakierem nie zabezpiecza metalu przed szkodliwymi skutkami działania wilgoci, co prowadzi do szybszego procesu korozji. Błędem myślowym jest także przekonanie, że jedno podejście do malowania wystarczy, aby zapewnić długotrwałą ochronę. W rzeczywistości, skuteczna ochrona metalowych powierzchni wymaga zastosowania systemów, które łączą różne materiały, tak jak farba antykorozyjna z farbą ftalową, co zapewnia zarówno estetykę, jak i ochronę przed działaniem czynników zewnętrznych.

Pytanie 20

Jakie drzewo polecane jest do tworzenia formowanych żywopłotów?

A. Topola biała (Populus alba)

B. Jarząb pospolity (Sorbus aucuparia)

C. Buk pospolity (Fagus sylvatica)

D. Dąb szypułkowy (Quercus robur)

Buk pospolity (Fagus sylvatica) jest jedną z najczęściej wybieranych roślin drzewiastych do tworzenia formowanych szpalerów. Jego charakterystyczne cechy, takie jak gęsta korona i łatwość w kształtowaniu, sprawiają, że jest idealnym wyborem do tego celu. Buk pospolity rośnie stosunkowo szybko, a jego liście w okresie wegetacyjnym mają intensywny zielony kolor, który jesienią zmienia się w ciepłe odcienie żółci i czerwieni, co dodatkowo podnosi walory estetyczne szpalerów. Praktycznym zastosowaniem buka w formowanych szpalerach jest jego wykorzystanie w parkach i ogrodach, gdzie tworzy eleganckie, żywe ściany, które mogą pełnić funkcje osłonowe oraz dekoracyjne. Na podstawie standardów projektowania krajobrazu, buk powinien być sadzony w odpowiednich odstępach, aby zapewnić wystarczającą przestrzeń do wzrostu i formowania. Ważne jest również, aby regularnie przeprowadzać cięcia pielęgnacyjne, co pozwoli na utrzymanie pożądanego kształtu i zdrowia rośliny, zgodnie z dobrymi praktykami w arborystyce.

Pytanie 21

Jakie instrumenty powinno się zastosować do zmierzenia różnicy wysokości pomiędzy wejściem do parku a bramą wyjazdową oddaloną o 100 m?

A. Węgielnica, teodolit.

B. Węgielnica, poziomnica.

C. Poziomica, taśma.

D. Niwelator, łata.

Wykorzystanie poziomnicy oraz taśmy, węgielnicy i teodolitu, czy węgielnicy i poziomnicy do pomiaru różnicy wysokości nie jest optymalnym rozwiązaniem. Poziomnica, choć przydatna w pomiarach horyzontalnych, nie dostarcza informacji o różnicy wysokości, gdyż jej zastosowanie ogranicza się do sprawdzania poziomu powierzchni. Taśma może być użyta do pomiaru odległości, ale nie jest odpowiednia do określenia różnic wysokości w terenie. Węgielnica, podobnie jak poziomnica, jest narzędziem do pomiarów kątów, a nie różnic wysokości. Teodolit, choć wykorzystuje się go do pomiarów kątowych w geodezji, również nie jest narzędziem dedykowanym do bezpośredniego pomiaru różnic wysokości, co sprawia, że jego zastosowanie w tym kontekście byłoby nieefektywne. Należy pamiętać, że pomiary różnicy wysokości wymagają precyzyjnych i odpowiednich narzędzi, których celem jest eliminacja błędów pomiarowych oraz uzyskanie jak najwyższej dokładności. Typowym błędem jest sądzenie, że narzędzia przeznaczone do pomiarów kątowych mogą zastąpić te specyficznie zaprojektowane do pomiaru wysokości. Aby uzyskać wiarygodne wyniki, kluczowe jest stosowanie odpowiednich metod oraz narzędzi, które byłyby zgodne z międzynarodowymi standardami w geodezji.

Pytanie 22

Służy do rekreacyjnych spacerów i relaksu, znajduje się w pobliżu wody, a zazwyczaj równolegle przebiega ścieżka komunikacji drogowej. Opis ten dotyczy

A. bulwaru.

B. promenady.

C. parku.

D. deptaka.

Bulwar to przestrzeń rekreacyjna, która zwykle znajduje się wzdłuż rzek, jezior lub mórz, przeznaczona głównie do spacerów i wypoczynku. Opis wskazuje na jego funkcję jako miejsca, gdzie ludzie mogą spędzać czas na świeżym powietrzu, ciesząc się otoczeniem przyrody oraz widokiem na wodę. Bulwary często są projektowane z myślą o estetyce i funkcjonalności, co oznacza, że mogą być wyposażone w ławki, oświetlenie, zieleń oraz elementy małej architektury, co sprzyja relaksowi i integracji społecznej. Dodatkowo, bulwary często są przystosowane do komunikacji kołowej, co pozwala na łatwy dostęp i połączenie z innymi częściami miasta. Przykładem może być bulwar nad Wisłą w Warszawie, gdzie mieszkańcy i turyści mogą korzystać z trasy spacerowej, a także licznych atrakcji kulturalnych. Bulwary są zgodne z urbanistycznymi trendami zrównoważonego rozwoju, które koncentrują się na tworzeniu przestrzeni publicznych sprzyjających zdrowemu stylowi życia.

Pytanie 23

Pracownik upadł z wysokości podczas realizacji prac konserwacyjnych w koronie drzewa. Jest w stanie przytomności, ale istnieje ryzyko urazu kręgosłupa. Jak należy udzielić pierwszej pomocy?

A. położenie poszkodowanego na plecach i powiadomienie pogotowia ratunkowego

B. pozostawienie poszkodowanego w aktualnej pozycji i powiadomienie pogotowia ratunkowego

C. uniesienie nóg poszkodowanego powyżej poziomu serca oraz powiadomienie pogotowia ratunkowego

D. ułożenie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej oraz powiadomienie pogotowia ratunkowego

Podejmowanie działań takich jak uniesienie nóg poszkodowanego wyżej niż serce lub układanie go w pozycji na plecach jest niebezpieczne w kontekście podejrzenia urazu kręgosłupa. Unoszenie nóg może prowadzić do zwiększenia ciśnienia w dolnej części ciała, co może pogorszyć krążenie oraz potencjalnie doprowadzić do przesunięcia kręgów, co w konsekwencji może skutkować uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Układanie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej również jest nieodpowiednie, ponieważ ta technika zakłada ruch, który może wywołać dodatkowy uraz. W sytuacjach, gdy występuje podejrzenie urazu kręgosłupa, kluczowe jest unikanie wszelkich ruchów i manipulacji, które mogłyby pogorszyć stan pacjenta. Typowym błędem myślowym jest założenie, że zmiana pozycji może być korzystna, jednak w realiach medycyny ratunkowej najważniejsze jest bezpieczeństwo poszkodowanego. Wzywanie pogotowia ratunkowego jest zawsze pierwszym krokiem w takiej sytuacji, ale to, jak postępujemy z osobą poszkodowaną w międzyczasie, może decydować o jej dalszym zdrowiu. Dlatego pozostawienie jej w pozycji zastanej oraz unikanie wszelkich działań mogących wywołać dodatkowe urazy jest kluczowe.

Pytanie 24

Który z wymienionych przyrządów służy do wyznaczania w terenie kąta prostego?

A. Niwelator optyczny

B. Poziomnica

C. Węgielnica podwójna

D. Taśma miernicza

Węgielnica podwójna to narzędzie pomiarowe, które jest nieocenione w praktyce geodezyjnej i budowlanej, szczególnie przy tyczeniu kątów prostych. Jej konstrukcja polega na dwóch ramionach połączonych w jednym końcu, co umożliwia łatwe wyznaczanie kątów prostych w terenie. Użytkownik, ustawiając węgielnicę w punkcie A, może zaznaczyć punkt B, a następnie, korzystając z odpowiedniej techniki, wyznaczyć punkt C, tworząc tym samym idealny kąt prosty. W praktyce, węgielnica podwójna jest niezwykle przydatna przy zakładaniu fundamentów, budowie murów czy w ogrodnictwie, gdzie precyzyjne kształtowanie przestrzeni ma kluczowe znaczenie. Zgodnie z normami branżowymi, umiejętność posługiwania się tym narzędziem jest podstawą pracy każdego geodety oraz budowniczego, co podkreśla jego istotność w procesach związanych z pomiarem i budową. Dobrze wykonane tyczenie kątów prostych wpływa na jakość i trwałość budowli, dlatego węgielnica podwójna jest niezastąpionym narzędziem w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 25

Cegła szamotowa służy do produkcji

A. nawierzchni parkingowych

B. okładzin elewacyjnych na ścianach

C. okładzin termicznych w kominkach

D. nawierzchni dla pieszych

Cegła szamotowa jest materiałem ogniotrwałym, doskonałym do zastosowań w wysokotemperaturowych warunkach, takich jak kominki czy piece. Jej struktura chemiczna, zawierająca dużą ilość tlenku glinu, sprawia, że jest w stanie wytrzymać ekstremalne temperatury, co czyni ją idealnym wyborem do okładzin termicznych w kominkach. Cegła szamotowa nie tylko charakteryzuje się wysoką odpornością na ogień, ale także na szoki termiczne, co jest istotne w kontekście użytkowania kominków, gdzie temperatury mogą gwałtownie się zmieniać. Dodatkowo, cegła ta wykazuje doskonałe właściwości izolacyjne, co pozwala na efektywne prowadzenie ciepła i utrzymanie wysokiej temperatury wewnątrz kominka. W praktyce, cegły szamotowe są często używane do budowy palenisk, wkładów kominkowych oraz pieców chlebowych, gdzie ich odporność na wysoką temperaturę jest kluczowa. Zgodnie z normami dotyczącymi materiałów budowlanych, stosowanie cegły szamotowej w takich zastosowaniach jest zalecane dla zapewnienia trwałości i efektywności energetycznej konstrukcji.

Pytanie 26

Najlepszy sposób sadzenia krzewów liściastych to sadzenie ich

A. z odkrytym korzeniem, w okresie wiosennym

B. z odkrytym korzeniem, w okresie jesiennym

C. z bryłą korzeniową, w okresie wiosennym

D. z bryłą korzeniową, w okresie letnim

Wybór techniki sadzenia krzewów liściastych z odkrytym korzeniem w okresach jesiennych lub letnich jest nieoptymalny. W porze jesiennej, krzewy mogą nie zdążyć wytworzyć dostatecznej ilości korzeni przed nadejściem zimy, co naraża je na ryzyko zimowych uszkodzeń, a nawet obumarcia. Rośliny w tym okresie są w stanie uśpienia, co ogranicza ich zdolność do adaptacji do nowych warunków glebowych. Sadzenie w okresie letnim z kolei, kiedy temperatury są wyższe, grozi przesuszeniem gleby oraz ogranicza zdolność krzewów do pobierania wody, co jest kluczowe dla ich przeżycia i prawidłowego rozwoju. Dodatkowo, sadzenie roślin z bryłą korzeniową również wymaga szczególnej uwagi, ponieważ może prowadzić do ograniczeń w późniejszym wzroście korzeni. Zastosowanie takich praktyk jak nieodpowiedni dobór terminu sadzenia, brak dostosowania technik do specyficznych warunków klimatycznych oraz pomijanie aspektów związanych z właściwościami gleby, są częstymi błędami. Warto zwrócić uwagę na standardy agrarne, które sugerują sadzenie roślin w okresie wiosennym dla maksymalizacji ich potencjału wzrostu i zdrowia. Przykłady błędnych koncepcji można odnaleźć w popularnych publikacjach, które niestety nie zawsze opierają się na rzetelnych badaniach agrarnych.

Pytanie 27

Do grupy drzew, których nie należy przycinać na początku wiosny z powodu zjawiska tzw. wiosennego płaczu, zaliczają się

A. graby, klony

B. topole, jarząby

C. jesiony, lipy

D. dęby, wierzby

Wybór innych odpowiedzi, takich jak jesiony, lipy, dęby, wierzby, topole czy jarząby, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące cyklu życia tych gatunków oraz ich reakcji na wczesnowiosenne cięcie. Jesiony i lipy, podobnie jak inne wymienione drzewa, również mogą wykazywać objawy płaczu, jednak nie w takim stopniu, jak graby i klony. Pojęcie 'płaczu wiosennego' odnosi się do procesów fizjologicznych, w których drzewa wydzielają sok, co jest naturalną odpowiedzią na wzrost temperatury i rozpoczęcie wegetacji. Jednak nie każde drzewo reaguje na cięcie wczesną wiosną w taki sam sposób. Dęby, wierzby i inne wymienione gatunki mogą być cięte w tym okresie, ale z dużą ostrożnością, aby uniknąć nadmiernej utraty soku. Powszechny błąd to założenie, że wszystkie drzewa można przycinać w tym samym okresie, co może prowadzić do osłabienia drzew, a w skrajnych przypadkach, do ich obumarcia. Niezrozumienie specyficznych potrzeb różnych gatunków drzew i ich reakcji na cięcie w różnych porach roku jest kluczowym błędem, który należy unikać w praktykach ogrodniczych oraz arborystycznych. Wiedza na temat odpowiednich terminów cięcia jest niezbędna dla właściwego zarządzania zdrowiem drzew i ich estetyką w krajobrazie.

Pytanie 28

Jaką długość będzie miała trawa na planie wykonanym w skali 1:200, jeśli jej rzeczywista długość wynosi 18 m?

A. 0,9 cm

B. 3,6 cm

C. 9,0 cm

D. 1,8 cm

Odpowiedź 9,0 cm jest właściwa! W skali 1:200 to znaczy, że 1 cm na planie to 200 cm w rzeczywistości. Jak to obliczamy? Trzeba wziąć długość trawnika, czyli 18 m, i to podzielić przez 200. Przekształcamy najpierw metry na centymetry, co daje nam 1800 cm. A potem dzielimy 1800 przez 200, co wychodzi 9 cm. Takie obliczenia są naprawdę ważne w architekturze czy inżynierii, bo precyzyjne wymiary na planach są kluczowe. Dzięki zrozumieniu, jak działa skalowanie, projektanci mogą tworzyć dokładne modele, które są łatwe do zrozumienia i wykonania. Umiejętność przeliczania wymiarów w różnych skalach jest przydatna do lepszego zarządzania przestrzenią i przygotowania dokumentacji technicznej.

Pytanie 29

Do koszenia miejskich trawników szczególnie użyteczne są kosiarki

A. rotacyjne

B. bijakowe

C. wrzecionowe

D. listwowe

Kosiarki rotorowe, listwowe oraz wrzecionowe, mimo że są popularnymi rozwiązaniami w koszeniu, mają swoje ograniczenia, które sprawiają, że nie są najlepszym wyborem do koszenia trawników miejskich. Kosiarki rotorowe są zazwyczaj wykorzystywane w intensywnym użytkowaniu, ale nie są tak efektywne w radzeniu sobie z większymi źdźbłami trawy czy chwastami, co może prowadzić do niedostatecznego wygładzenia i estetyki trawnika miejskiego. Z kolei kosiarki listwowe, które są często stosowane w rolnictwie, wymagają starannie przygotowanego podłoża i mogą nie poradzić sobie z nierównościami terenu, co jest powszechne w miejskich obszarach zieleni. Natomiast kosiarki wrzecionowe, choć zapewniają bardzo precyzyjne cięcie i są idealne do pielęgnacji trawników golfowych, nie nadają się do intensywnego koszenia dużych powierzchni, ponieważ ich prędkość pracy jest ograniczona. Typowe błędy myślowe przy wyborze kosiarki to zakładanie, że większa moc lub bardziej skomplikowana konstrukcja zawsze przekłada się na lepsze rezultaty. W rzeczywistości, skuteczność koszenia związana jest bardziej z dopasowaniem typu kosiarki do specyfiki terenu i rodzaju trawy, co w przypadku miejskich trawników wymaga zastosowania kosiarki bijakowej.

Pytanie 30

Jaką roślinę zaleca się do formowania żywopłotów obwódkowych?

A. Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

B. Oliwnik wąskolistny (Eleagnus angustifolia)

C. Leszczyna pospolita (Corylus avellana)

D. Karagana syberyjska (Caragana arborescens)

Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) jest doskonałym wyborem do tworzenia żywopłotów obwódkowych z kilku istotnych powodów. Po pierwsze, roślina ta charakteryzuje się kompaktowym wzrostem oraz gęstym ulistnieniem, co czyni ją idealnym materiałem do formowania estetycznych i funkcjonalnych barier. Lawenda preferuje stanowiska słoneczne oraz dobrze drenujące gleby, co sprawia, że jest odpowiednia do wielu typów ogrodów. Ponadto, jej intensywny zapach i piękne fioletowe kwiaty przyciągają zapylacze, co korzystnie wpływa na bioróżnorodność w ogrodzie. Z perspektywy praktycznej, lawenda wymaga umiarkowanej pielęgnacji; można ją przycinać, co pozwala na utrzymanie pożądanej formy i gęstości. W kontekście dobrych praktyk w ogrodnictwie, lawenda jest rośliną odporną na choroby i szkodniki, co przekłada się na mniejsze zużycie pestycydów oraz bardziej zrównoważony rozwój ogrodów. Ponadto, dzięki swoim właściwościom aromatycznym, lawenda ma zastosowanie nie tylko estetyczne, ale również aromaterapeutyczne, co podnosi wartość użytkową ogrodu.

Pytanie 31

Materiał szkółkarski przeznaczony do wysyłki w pięciolitrowym pojemniku oznacza się symbolem

A. CE

B. Pf5

C. P5

D. C5

Odpowiedź C5 jest jak najbardziej trafna. Oznaczenie C5 mówi nam, że mamy do czynienia z materiałem szkółkarskim, który jest gotowy do transportu w pojemniku o pojemności pięciu litrów. To jest ważne, bo takie oznaczenia pomagają zrozumieć, jaki rodzaj rośliny mamy do czynienia i ile miejsca potrzebuje. Dzięki temu, kiedy kupujemy rośliny, mamy pewność, że są one w dobrym stanie i odpowiednio przygotowane do przesadzenia w nowe miejsce. To, że roślina jest dojrzała i ma dobrze rozwinięty system korzeniowy, to naprawdę zwiększa szansę, że dobrze się zaaklimatyzuje. W branży ogrodniczej takie oznaczenia są powszechne i ułatwiają życie wszystkim – zarówno producentom, jak i klientom. Znajomość tych standardów to podstawa dla każdego, kto myśli o pracy w ogrodnictwie czy projektowaniu zieleni miejskiej.

Pytanie 32

Jakie rodzaje roślin można zalecić do zakupu żywopłotów obwódkowych?

A. Dereń jadalny (Cornus mas) oraz berberys Thunberga (Berberis Thunbergii)

B. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) oraz lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

C. Mahonia pospolita (Mahonia aąuifolium) oraz pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius)

D. Karagana syberyjska (Caragana arborescens) oraz pigwowiec okazały (Chaenomeles speciosa)

Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) oraz lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) to doskonałe rośliny na żywopłoty obwódkowe, które charakteryzują się nie tylko estetyką, ale również funkcjonalnością. Bukszpan jest rośliną zimozieloną, tworzącą gęste, niskie żywopłoty, które mogą być formowane w różnorodne kształty, co czyni go idealnym do stylowych ogrodów. Dodatkowo, bukszpan dobrze znosi przycinanie i może być stosowany do tworzenia eleganckich obwódek. Lawenda natomiast, oprócz walorów ozdobnych, ma właściwości aromatyczne i repelentne, co czyni ją atrakcyjnym wyborem dla ogrodów naturalnych. Oba gatunki są odporne na różne warunki atmosferyczne, co sprawia, że są łatwe w uprawie. Korzystając z tych roślin w projektowaniu ogrodów, można wprowadzić zarówno harmonię wizualną, jak i poprawić mikroklimat tego miejsca, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w architekturze krajobrazu.

Pytanie 33

Osoba, która doznała niegroźnego urazu w trakcie prac związanych z opieką nad roślinami, powinna natychmiast

A. zapewnić bezpieczeństwo miejsca zdarzenia

B. skontaktować się z inspektorem pracy

C. zbadać przyczyny incydentu

D. powiadomić swojego przełożonego

Powiadomienie przełożonego o wypadku jest kluczowym krokiem w procedurze zarządzania bezpieczeństwem w miejscu pracy. Przełożony powinien być niezwłocznie informowany o wszelkich incydentach, nawet tych, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się niegroźne. Działanie to ma na celu nie tylko zapewnienie odpowiedniej reakcji na dany incydent, ale również umożliwienie przełożonemu podjęcia działań zapobiegawczych w przyszłości. W wielu organizacjach obowiązują procedury, które nakładają na pracowników obowiązek raportowania nawet drobnych wypadków, aby zbudować pełen obraz zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz identyfikować potencjalne zagrożenia. W praktyce, jeśli pracownik zgłosi wypadek, przełożony może zainicjować proces oceny ryzyka, co pomoże w eliminacji lub minimalizacji podobnych sytuacji w przyszłości. Zgodnie z wytycznymi BHP, każda sytuacja wypadkowa powinna być dokumentowana, aby w przyszłości móc skutecznie analizować i udoskonalać procedury bezpieczeństwa.

Pytanie 34

Zintegrowanie projektowania terenów zielonych w mieście z koncepcją urbanistyczną obejmuje

A. uwzględnienie w projekcie ciągów komunikacyjnych w mieście

B. zaplanowanie części obszaru zieleni miejskiej

C. zaplanowanie komunikacji między różnymi obszarami terenów zielonych w mieście

D. branie pod uwagę przestrzennych układów urbanistycznych miasta

Wybór odpowiedzi, który koncentruje się na opracowaniu fragmentu terenu zieleni miasta, pomija kluczowe aspekty integracji z koncepcją urbanistyczną. Opracowanie wyłącznie fragmentu zieleni nie uwzględnia potrzeby korespondencji z szerszymi układami urbanistycznymi, co może prowadzić do izolacji terenów zieleni i braku spójności z otaczającą zabudową. Z kolei uwzględnienie tylko ciągów komunikacyjnych, bez kontekstu urbanistycznego, może skutkować projektowaniem rozwiązań, które są funkcjonalne, ale nie estetyczne ani nie sprzyjające interakcji społecznej. W praktyce, takie podejścia mogą prowadzić do tworzenia przestrzeni, które są trudne do użytkowania, a także nieprzyjazne dla mieszkańców. Opracowanie komunikacji między fragmentami terenów zieleni bez zintegrowania ich z szerszym planem urbanistycznym może prowadzić do powstawania „zielonych wysp” w mieście, które nie współdziałają z resztą przestrzeni publicznej. W związku z tym, ważne jest, aby myśleć o projektowaniu w kontekście całości miejskiej, co oznacza uwzględnienie zarówno aspektów estetycznych, jak i funkcjonalnych. Zmiany te powinny być zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, które kładą nacisk na synergiczne działanie elementów urbanistycznych i ekologicznych w miastach. Kluczowym błędem jest zatem skupienie się na fragmentarycznym podejściu, które nie uwzględnia roli miejskiej zieleni w kontekście całościowym, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni oraz ograniczenia potencjału społecznego i ekologicznego terenu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Jakie rośliny należy wykorzystać do obsadzenia strefy wód płytkich w akwenie wodnym?

A. lilię wodną

B. kosaćca żółtego

C. salwinię pływającą

D. moczarkę kanadyjską

Salwinia pływająca, mimo że jest często spotykaną rośliną wodną, nie jest odpowiednia do obsadzania strefy wód płytkich ze względu na jej charakterystyki ekologiczne. Roślina ta jest gatunkiem inwazyjnym, który może szybko zdominować zbiorniki wodne, co prowadzi do zaburzeń równowagi ekosystemu. Jej masowy rozwój powoduje zacienienie wód, co negatywnie wpływa na inne rośliny i organizmy wodne, prowadząc do spadku bioróżnorodności. Lilia wodna, choć estetyczna, również nie jest najlepszym wyborem do stref wodnych płytkich, ponieważ preferuje głębsze wody. Może ograniczać się tylko do stref głębszych, gdzie ma dostęp do wystarczającej ilości światła. Moczarka kanadyjska to roślina, która również nie jest typowym wyborem do strefy płytkiej, szczególnie w przypadku zbiorników, gdzie celem jest stworzenie naturalnych habitatów dla lokalnej fauny i flory. Ogólnie rzecz biorąc, nieprawidłowy dobór roślin może prowadzić do zaburzeń ekosystemowych, spadku jakości wody oraz utraty siedlisk, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. Zrozumienie właściwych wymagań ekologicznych roślin jest kluczowe dla każdego, kto planuje prace związane z rekultywacją lub projektowaniem zbiorników wodnych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Która z wymienionych roślin nie jest hodowana w tunelach foliowych?

A. Nasturcja

B. Frezja

C. Goździk

D. Róża

Nasturcja (Tropaeolum majus) to roślina, która nie jest typowo uprawiana pod folią, ponieważ jest to roślina jednoroczna, charakteryzująca się dużą odpornością na zmienne warunki atmosferyczne. Uprawa roślin pod folią, jak ma to miejsce w przypadku róż, frezji czy goździków, ma na celu stworzenie optymalnych warunków mikroklimatycznych, które sprzyjają lepszemu wzrostowi i rozwojowi. W przypadku roślin wymagających takiej ochrony, jak róże, korzysta się z tuneli foliowych, które zapewniają odpowiednią temperaturę oraz wilgotność, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości kwiatów. Nasturcja, z kolei, doskonale radzi sobie w warunkach naturalnych i często jest uprawiana w ogrodach bez stosowania dodatkowych osłon. Jej wszechstronność sprawia, że jest popularna nie tylko ze względu na walory ozdobne, ale także jadalne. Liście oraz kwiaty nasturcji są wykorzystywane w kuchni, co wzbogaca dietę o cenne składniki odżywcze. Praktyka uprawy nasturcji w naturalnych warunkach jest zgodna z ekologicznymi trendami w ogrodnictwie, które promują bioróżnorodność oraz zrównoważony rozwój.

Pytanie 40

Korzystając z zamieszczonej tabeli, oblicz wysokość opłaty za usunięcie sosny czarnej o obwodzie pnia 30 cm, mierzonego na wysokości 130 cm.

Lp.	Rodzaje, gatunki i odmiany drzew	Stawki w złotych za 1 cm obwodu pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm
1	Topola, olsza, klon jesionolistny, wierzba, czeremcha amerykańska, grochodrzew	11,76
2	Kasztanowiec, morwa, jesion amerykański, czeremcha zwyczajna, świerk pospolity, sosna zwyczajna, daglezja, modrzew, brzoza brodawkowata, brzoza omszona	31,97
3	Dąb, buk, grab, lipa, choina, iglicznia, głóg – forma drzewiasta, jarząb, jesion wyniosły, klon z wyjątkiem klonu jesionolistnego, gatunki i odmiany ozdobne jabłoni, śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), sosna (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik (wszystkie gatunki), platan klonolistny, wiąz, cyprysik	77,77
4	Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec, miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik, różodrzew	293,38

A. 959,10 zł

B. 4410,60 zł

C. 1200,40 zł

D. 2333,10 zł

Wysokość opłaty za usunięcie sosny czarnej o obwodzie pnia 30 cm, mierzonego na wysokości 130 cm, wynosi 2333,10 zł. Aby obliczyć tę kwotę, należy pomnożyć obwód pnia przez stawkę dla danej kategorii drzewa. Sosna czarna należy do kategorii 3, a stawka wynosi 77,77 zł za 1 cm obwodu. Używając wzoru: Wysokość opłaty = obwód pnia (30 cm) * stawka (77,77 zł), otrzymujemy 30 * 77,77 = 2333,10 zł. Wiedza na temat klasyfikacji drzew i przypisanych stawek jest kluczowa dla prawidłowego zarządzania zasobami leśnymi i przestrzegania przepisów dotyczących gospodarowania terenami zielonymi. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy może być przydatne dla osób zajmujących się zarządzaniem terenami, architektów krajobrazu oraz pracowników służb leśnych, którzy muszą podejmować decyzje o usunięciu drzew w sposób zgodny z obowiązującymi regulacjami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej