Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 27 marca 2025 17:34
  • Data zakończenia: 27 marca 2025 17:48

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie mięso wykorzystuje się do przygotowania befsztyku po angielsku?

A. z mostka cielęcego
B. z polędwicy wołowej
C. z combru
D. z rostbefu
Polędwica wołowa to prawdziwy hit, jeśli mówimy o befsztykach! Jest super delikatna i soczysta, co sprawia, że idealnie nadaje się do tego dania. To mięsień, który nie pracuje zbyt intensywnie, dlatego ma mało tkanki łącznej i tłuszczu, co przekłada się na to, że po prostu rozpływa się w ustach. Można ją przygotować na różne sposoby, najczęściej grillując, smażąc na patelni albo piekąc w piekarniku. Kluczowa jest wysoka temperatura, bo wtedy befsztyk zyskuje chrupiącą skórkę, a wnętrze pozostaje soczyste. Warto mieć na uwadze, że polędwica to ulubienica wielu szefów kuchni, bo można ją podać na wiele różnych sposobów – od klasycznego z ziemniakami i warzywami, po bardziej wyszukane dania z sosami. Naprawdę warto postawić na jakość mięsa, zwłaszcza przy daniach mięsnych, bo to robi różnicę!
Pytanie 2

Ile wapnia dostarczy organizmowi człowieka spożycie 1 porcji koktajlu z jogurtu i czarnej porzeczki?

Nazwa potrawy: Koktajl z jogurtu i czarnej porzeczki
Lp.Nazwa produktuIlość na 1 porcję [g]Zawartość w 100 g produktu
Wapń [mg]Witamina C [mg]Białko [g]
1.Jogurt 2%2001701,04,3
2.Czarna porzeczka50401831,3
3.Cukier10---

A. 420 mg
B. 360 mg
C. 210 mg
D. 170 mg
Wybór niewłaściwej wartości wapnia w koktajlu z jogurtu i czarnej porzeczki może wynikać z kilku nieporozumień dotyczących obliczeń oraz wartości odżywczych składników. Niektórzy mogą się mylić, zakładając, że każde źródło wapnia dostarcza go w porównywalnych ilościach, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś uwierzy, że jogurt dostarcza mniej wapnia, niż w rzeczywistości, może pomylić się w szacunkach, a także zignorować fakt, że różne formy jogurtu mogą mieć różne wartości odżywcze. Ponadto, przy obliczeniach warto zwrócić uwagę na wielkości porcji, ponieważ każda różnica w gramaturze może znacznie wpłynąć na końcowy wynik. W przypadku czarnej porzeczki, wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że owoce te, choć bogate w witaminy, nie są głównym źródłem wapnia. Dlatego ważne jest, aby połączyć różne źródła wapnia w diecie, aby zaspokoić codzienne zapotrzebowanie. Typowym błędem jest również brak uwzględnienia całkowitej wartości wapnia z wszystkich składników, co może prowadzić do niedoszacowania wartości odżywczych potraw. Upewnij się, że zawsze analizujesz składniki oraz ich wartość odżywczą, korzystając z wiarygodnych źródeł, aby podejmować świadome decyzje żywieniowe.
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Polędwica wołowa przygotowywana na patelni - saute to

A. sznycel
B. mostek cielęcy w stylu wiedeńskim
C. bryzol
D. kotlet w panierce
Polędwica wołowa smażona naturalnie, znana jako bryzol, to sposób przygotowania mięsa, który polega na szybkim smażeniu cienko pokrojonych kawałków polędwicy na rozgrzanym tłuszczu. Bryzol charakteryzuje się soczystością i delikatnością, dzięki krótkiemu czasowi obróbki termicznej oraz odpowiedniemu doborowi temperatury. W praktyce kucharskiej bryzol przygotowuje się, najpierw delikatnie rozbijając kawałki mięsa, a następnie przyprawiając je solą oraz pieprzem. Smaży się je na patelni w dobrze rozgrzanym oleju lub maśle, co pozwala na zachowanie ich naturalnych soków. Warto wspomnieć, że bryzol jest często podawany z dodatkami takimi jak sałatki, ziemniaki czy sosy, co sprawia, że danie staje się bardziej kompleksowe i atrakcyjne. Standardy kucharskie sugerują, aby mięso smażyć na dużym ogniu przez krótki czas, co zmniejsza ryzyko przesuszenia i pozwala na uzyskanie pożądanej tekstury. Tak przygotowana polędwica jest również popularnym wyborem w restauracjach, gdzie dbałość o jakość potraw jest kluczowa.
Pytanie 5

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, który zestaw produktów dostarczy konsumentowi 5,3 g błonnika.

Nazwa produktuZawartość błonnika w 100 g produktu
jogurt0,3 g
musli9,7 g

A. 150 g jogurtu i 100 g musli.
B. 100 g jogurtu i 100 g musli.
C. 150 g jogurtu i 50 g musli.
D. 100 g jogurtu i 50 g musli.
Niepoprawne odpowiedzi są wynikiem błędnych obliczeń lub nieprawidłowego zrozumienia wymagań dotyczących ilości błonnika w zestawach produktów. W przypadku zestawu składającego się z 100 g jogurtu i 100 g musli, całkowita ilość błonnika wynosi 10 g, co znacznie przekracza wymaganą wartość 5,3 g. Takie podejście może sugerować brak precyzyjnego podejścia do obliczeń i niewłaściwe interpretacje danych zawartych w tabeli. Podobnie, zestaw z 150 g jogurtu i 100 g musli daje jeszcze większą wartość - 10,15 g błonnika. W tym przypadku błąd polega na przyjęciu założenia, że większa ilość produktów automatycznie prowadzi do dostarczenia pożądanej wartości błonnika, co nie jest zgodne z zasadami zdrowego żywienia. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że zwiększenie ilości jednego składnika zrekompensuje niedobory w innym, co jest typowym błędem w planowaniu posiłków. Dlatego kluczowe jest, aby dokładnie analizować wartości odżywcze i sumować je w sposób, który prowadzi do osiągnięcia zamierzonych celów dietetycznych.
Pytanie 6

Aromatyczna i kolorowa powłoka produktów w panierce powstaje na skutek

A. reakcji Maillarda.
B. rozklejenia skrobi.
C. termohydrolizy kolagenu.
D. pirolizy skrobi.
Aby zrozumieć, dlaczego pozostałe odpowiedzi są błędne, warto przyjrzeć się każdemu z wymienionych procesów. Piroliza skrobi to chemiczny proces rozkładu skrobi w wysokich temperaturach, prowadzący do powstania różnych związków organicznych, ale nie generuje charakterystycznych aromatów i barw, jak ma to miejsce w przypadku reakcji Maillarda. Rozklejenie skrobi, które zachodzi pod wpływem wilgoci i wysokiej temperatury, prowadzi do jej żelatynizacji, co wpływa na teksturę potrawy, jednak nie jest odpowiedzialne za powstawanie aromatycznych i kolorowych powłok. Termohydroliza kolagenu polega na rozkładaniu kolagenu w mięsie, co może poprawić jego kruchość i smak, ale nie wywołuje efektów barwnych ani aromatycznych typowych dla procesów maillardowskich. W praktyce, błędne zrozumienie tych procesów może prowadzić do niewłaściwych technik gotowania, które nie tylko obniżają jakość produktów, ale również mogą wpłynąć na ich atrakcyjność wizualną i smakową. Kluczowe jest, aby kucharze i producenci żywności zdawali sobie sprawę z tych różnic i stosowali odpowiednie techniki, aby uzyskać optymalne rezultaty kulinarne.
Pytanie 7

Pasztet z kurczaka oraz warzyw powinno się kroić na desce w kolorze

A. białym
B. brązowym
C. zielonym
D. żółtym
Odpowiedź brązowego koloru deski do krojenia jest poprawna, ponieważ kolor ten jest najczęściej stosowany w kuchniach profesjonalnych i domowych do krojenia mięs oraz warzyw. Brązowe deski zazwyczaj wykonane są z drewna lub kompozytów, co zapewnia odpowiednią trwałość oraz łatwość w utrzymaniu czystości. Używanie brązowej deski ma również aspekt estetyczny, gdyż harmonizuje z innymi elementami kuchennymi. Dodatkowo, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa żywności, deski w ciemniejszych kolorach mogą skuteczniej maskować ewentualne przebarwienia związane z krojeniem surowego mięsa. Rekomendowane jest, aby w kuchni stosować różne deski w zależności od rodzaju produktów, co zminimalizuje ryzyko kontaminacji krzyżowej, a brązowa deska dedykowana dla mięs i warzyw w pełni wpisuje się w te zalecenia.
Pytanie 8

Białe wino nie powinno być serwowane z

A. cielęciną
B. szparagami
C. rybami
D. dziczyzną
Białe wino jest często podawane z daniami rybnymi, szparagami i cielęciną, ponieważ ich delikatne smaki harmonizują z kwasowością i świeżością białego wina. Białe wina, szczególnie te wytrawne, takie jak Sauvignon Blanc czy Chardonnay, doskonale współgrają z rybami, podkreślając ich naturalny smak oraz aromaty. Szparagi, które mają unikalny, lekko gorzkawy smak, również zyskują na połączeniu z białym winem, które potrafi zharmonizować ich charakter. Natomiast cielęcina, będąca mięsem o subtelnym smaku, zyskuje na elegancji w połączeniu z lekkimi, owocowymi białymi winami. Z kolei dziczyzna, na ogół mocniejsza w smaku, wymaga bardziej wyrazistych win czerwonych, które lepiej podkreślają jej intensywność oraz pełnię smaku. Dlatego podawanie białego wina do dziczyzny jest niezalecane, jako że nie harmonizuje ono z jej charakterem, co jest zgodne z zasadami dobrego serwowania win. Przykładowo, do potraw z dziczyzny, takich jak sarnina czy jeleń, zaleca się podawanie win czerwonych, jak Cabernet Sauvignon czy Merlot, które są w stanie zrównoważyć bogactwo smakowe tych dań.
Pytanie 9

Potrawą, której nie powinno się serwować podczas polskiej postnej kolacji wigilijnej, jest

A. kutia
B. timbal drobiowy
C. kulebiak
D. moskalik marynowany
Odpowiedź 'tymbalik drobiowy' jest prawidłowa, ponieważ potrawy serwowane podczas polskiej postnej kolacji wigilijnej powinny być zgodne z tradycją, która nakazuje unikanie mięsa. Tymbalik drobiowy jest daniem mięsnym, co sprawia, że nie pasuje do postnego charakteru Wigilii, kiedy to wierni przestrzegają postu i spożywają jedynie dania rybne oraz wegetariańskie. W polskiej tradycji wigilijnej na stole powinny znaleźć się potrawy takie jak karp, barszcz z uszkami, czy też pierogi z kapustą i grzybami. Przygotowując potrawy na kolację wigilijną, warto zwrócić uwagę na składniki, które są zgodne z postem, co nie tylko odzwierciedla duchowe znaczenie tego wieczoru, ale również pozwala na cieszenie się smakiem potraw, które mogą być różnorodne i pełne aromatów. Dobrą praktyką jest również planowanie menu z wyprzedzeniem, aby zapewnić, że wszystkie potrawy będą zgodne z tradycją oraz preferencjami gości.
Pytanie 10

Jakie dodatki powinny być zaproponowane do potrawki cielęcej?

A. Ryż sypki, marchew gotowana.
B. Ryż sypki, kapusta duszona.
C. Frytki, marchew gotowana
D. Frytki, kapusta duszona.
Potrawka cielęca to danie, które wymaga starannie dobranych dodatków, aby wydobyć pełnię jego smaku i konsystencji. Ryż na sypko oraz marchew z wody stanowią idealne połączenie, które nie tylko uzupełnia smak potrawy, ale także zapewnia równowagę w teksturze. Ryż, jako dodatek, doskonale absorbuje sosy i smaki, co sprawia, że każda łyżka potrawki jest pełna aromatu. Marchew z wody dodaje świeżości i naturalnej słodyczy, a także wprowadza kontrast kolorystyczny na talerzu. W branży gastronomicznej od lat stosuje się zasadę, że dodatki powinny harmonizować ze smakiem głównego składnika dania. Stosowanie dodatków, które nie dominują nad smakiem potrawy, ale go uzupełniają, jest kluczowym elementem sztuki kulinarnej. Dobrą praktyką jest także stosowanie sezonowych warzyw jako dodatków, co nie tylko wpływa na świeżość smaków, ale także na wartości odżywcze potrawy. Warto również wspomnieć, że w wielu restauracjach potrawka cielęca serwowana jest z dodatkiem ryżu i warzyw na parze, co podkreśla klasyczne podejście do tej potrawy.
Pytanie 11

Którą nazwę surowca należy wpisać do tabeli w miejscu X, niezbędnego do sporządzenia Fasolki po bretońsku?

Fasolka po bretońsku
Fasola biała
Kiełbasa
Smalec
X
Koncentrat pomidorowy 30%
Mąka pszenna
Przyprawy

A. Pieczarki.
B. Cukinia.
C. Wołowina.
D. Cebula.
Cebula jest integralnym składnikiem fasolki po bretońsku, a jej obecność w potrawie ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniego smaku i aromatu. Fasolka po bretońsku to danie, które, mimo że ma swoje korzenie w kuchni francuskiej, stało się popularne w wielu innych krajach. Cebula, jako składnik, nie tylko wzbogaca smak potrawy, ale również dostarcza wielu korzystnych składników odżywczych, takich jak witaminy C i B6 oraz minerały, w tym mangan i potas. W potrawach mięsnych i warzywnych, cebula jest często stosowana w celu podkreślenia smaków innych składników, co czyni ją nieocenionym elementem kuchni. Rekomenduje się również wykorzystanie świeżej cebuli, ponieważ jej intensywny aromat i smak są znacznie bardziej wyraziste niż w przypadku cebuli suszonej. Przygotowując fasolkę po bretońsku, warto zwrócić uwagę na techniki kulinarne, takie jak duszenie cebuli, które wydobywa jej naturalną słodycz oraz głębię smaku.
Pytanie 12

Jaką metodę obróbki cieplnej powinno się zastosować do przygotowania ragoût?

A. Pieczenie
B. Duszenie
C. Smażenie
D. Gotowanie
Smażenie, pieczenie oraz gotowanie to techniki obróbki cieplnej, które różnią się od duszenia i każda z nich ma swoje unikalne zastosowania oraz efekty w kontekście przygotowywania potraw. Smażenie to proces, w którym składniki są wystawiane na działanie wysokiej temperatury w obecności tłuszczu. O ile może to dawać potrawom chrupkość, nie jest to technika, która sprzyja miękkości mięsa, co jest istotne w przypadku ragoût. Pieczenie to metoda, która polega na obróbce cieplnej potraw w piekarniku, co również nie zapewnia odpowiedniego nawilżenia i nie pozwala na wydobycie pełni smaków, jak ma to miejsce w duszeniu. Gotowanie, z drugiej strony, jest procesem, w którym składniki są zanurzone w wodzie lub bulionie, ale zazwyczaj nie odbywa się to w szczelnie zamkniętym naczyniu, co prowadzi do utraty aromatów i soków. W kontekście przygotowywania ragoût, kluczowym błędem może być myślenie, że te techniki mogą zastąpić duszenie; w rzeczywistości ich efekty są diametralnie różne, a nieprzemyślane wykorzystanie tych metod może skutkować potrawą, która nie spełni oczekiwań smakowych. Duszenie to nie tylko technika, ale także sposób na harmonizację smaków i aromatów, co jest niezbędne, aby uzyskać autentyczne ragoût.
Pytanie 13

Którego produktu spożywczego nie powinno się trzymać w lodówce o temperaturze 5-10°C?

A. Truskawek
B. Bananów
C. Sałaty
D. Cykorii
Cykoria, sałata i truskawki są warzywami i owocami, które preferują chłodniejsze warunki przechowywania, w porównaniu do bananów. Cykoria zachowuje świeżość i chrupkość w lodówce, a jej optymalna temperatura przechowywania wynosi 1-4°C. Sałata, jako liściasty warzywo, również najlepiej czuje się w chłodnym otoczeniu, co spowalnia proces więdnięcia i utraty wartości odżywczych. Co więcej, sałata może być narażona na rozwój pleśni w zbyt ciepłych warunkach, dlatego przechowywanie jej w lodówce jest kluczowe dla zachowania jej jakości. Truskawki, z kolei, również wymagają niskich temperatur do zachowania świeżości, a ich przechowywanie w lodówce znacznie wydłuża ich trwałość. Często popełnianym błędem jest przechowywanie wszystkich owoców i warzyw w tej samej temperaturze, co prowadzi do obniżenia jakości niektórych produktów. Kluczowym zagadnieniem jest zrozumienie, że różne produkty spożywcze mają różne wymagania dotyczące przechowywania, co powinno wpływać na nasze decyzje, aby uniknąć ich psucia się."
Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Metoda biologicznego konserwowania ogórków opiera się na wykorzystaniu fermentacji?

A. kwasu mlekowego
B. kwasu fosforowego
C. kwasu octowego
D. kwasu sorbowego
Wybór kwasu fosforowego, sorbowego albo octowego do utrwalania ogórków nie jest dobry i to z kilku powodów. Kwas fosforowy, który znajdziesz w niektórych napojach gazowanych, w ogóle nie jest używany w fermentacji mlekowej, a jego stosowanie w żywności nie jest zbyt popularne, bo może podrażniać oraz nie ma wartości odżywczych. Kwas sorbowy jest konserwantem, który zapobiega pleśni, ale nie prowadzi do fermentacji, więc nie wspiera naturalnych procesów w warzywach. Kwas octowy z kolei, znany z octu, można używać do konserwacji, ale działa jako kwaszenie, a nie fermentacja. Zmienia smak i teksturę ogórków oraz może zabijać te dobre bakterie, które są ważne w fermentacji. Jak się wybiera złe metody konserwacji, można łatwo stracić wartości odżywcze, zmienić smak czy teksturę, a nawet wpłynąć na zdrowie przez syntetyczne dodatki. Niestety, takie wnioski biorą się z braku zrozumienia fermentacji i dobrych praktyk w utrwalaniu żywności.
Pytanie 16

Garnirowanie to metoda

A. filetowania ryb
B. wyrabiania masy mielonej
C. ozdabiania potraw
D. podziału pieczonego drobiu
Garnirowanie to technika kulinarna polegająca na dekorowaniu potraw, mająca na celu nie tylko podniesienie walorów estetycznych dania, ale również wzbogacenie jego smaku. Praktyka ta jest niezwykle istotna w gastronomii, gdyż odpowiednia prezentacja potrawy wpływa na postrzeganie jej przez konsumentów oraz na ich doświadczenia kulinarne. Wykorzystując różnorodne składniki, takie jak zioła, sosy, warzywa czy owoce, kucharze mogą tworzyć atrakcyjne kompozycje, które przyciągają wzrok i zachęcają do spróbowania dania. Przykładowo, garnirowanie mięsa może obejmować dekorację ziołami, takimi jak natka pietruszki czy rozmaryn, co nie tylko estetycznie podnosi danie, ale również dodaje mu świeżości w smaku. W dobrych praktykach gastronomicznych garnirowanie jest często stosowane w restauracjach, gdzie wizualna prezentacja potrawy odgrywa kluczową rolę w doświadczeniu gościa. Ponadto, warto pamiętać, że garnirowanie powinno być zgodne z zasadami harmonii smaków, co oznacza, że dekoracje powinny uzupełniać, a nie dominować nad głównym daniem.
Pytanie 17

Pod wpływem ciepła, skrobia z dodatkiem tłuszczu lub w wersji suchej przechodzi w

A. denaturację
B. dekstrynizację
C. rozpuszczenie
D. pęcznienie
Odpowiedzi sugerujące rozpuszczenie skrobi, pęcznienie czy denaturację mogą wynikać z niepełnego zrozumienia właściwości skrobi oraz procesów, które zachodzą podczas jej obróbki. Skrobia, w odpowiednich warunkach, nie rozpuszcza się w tłuszczach, a jedynie w wodzie. Rozpuszczenie skrobi w wodzie prowadzi do powstania kleiku, ale w kontekście podanego pytania, proces ten nie zachodzi przy obróbce skrobi z tłuszczem. Pęcznienie skrobi następuje, gdy skrobia jest poddawana działaniu ciepłej wody, co prowadzi do jej ekspansji i zwiększenia objętości, ale nie ma to miejsca przy obróbce na sucho lub z dodatkiem tłuszczu. Denaturacja, z kolei, odnosi się do zmiany struktury białek, co jest procesem zupełnie innym niż dekstrynizacja, która dotyczy wyłącznie skrobi. Błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą być związane z mylnym rozumieniem terminów oraz z brakiem wiedzy na temat chemii żywności i procesów zachodzących w czasie obróbki cieplnej. Zrozumienie różnic między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego stosowania skrobi w przemyśle spożywczym oraz naukach kulinarnych.
Pytanie 18

Kucharz powinien przygotować 600 porcji zupy

A. w kotle warzelnym
B. w szybkowarze
C. w łaźni wodnej
D. w autoklawie
Wybór kotła warzelnego jako odpowiedniego urządzenia do gotowania 600 porcji zupy jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży gastronomicznej. Kocioł warzelny to specjalistyczne naczynie, które umożliwia jednoczesne gotowanie dużych ilości potraw, co jest kluczowe w przypadku zbiorowego żywienia. Dzięki swojej konstrukcji, kocioł pozwala na równomierne podgrzewanie zupy, co przyczynia się do utrzymania stałej temperatury i zapewnia odpowiednią jakość potrawy. Dodatkowo, takie urządzenie pozwala na oszczędność czasu i energii. Na przykład, w dużych kuchniach restauracyjnych czy stołówkach, kocioł warzelny jest standardowym wyposażeniem, które usprawnia proces przygotowywania posiłków dla wielu osób. Użycie kotła warzelnego ma także pozytywny wpływ na bezpieczeństwo żywności, ponieważ umożliwia szybsze i bardziej efektywne gotowanie, co redukuje ryzyko rozwoju bakterii w potrawach. Dobrą praktyką jest również regularne czyszczenie i konserwacja kotła, co zapewnia jego długowieczność oraz spełnienie norm sanitarnych.
Pytanie 19

Który rodzaj lokalu gastronomicznego musi pobierać i przechowywać próbki żywności?

A. Stołówka szkolna
B. Bar przekąskowy
C. Restauracja
D. Jadłodajnia
Stołówka szkolna jest zobowiązana do pobierania i przechowywania próbek żywności ze względu na przepisy dotyczące bezpieczeństwa żywności oraz higieny. W kontekście żywienia dzieci i młodzieży, szczególnie istotne jest zapewnienie wysokiej jakości serwowanych posiłków oraz eliminacja ryzyka wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność. Wymogi te wynikają z przepisów prawa, takich jak Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie wymagań dotyczących żywności dla dzieci w szkołach oraz przepisów dotyczących systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points). Przykładem praktycznego zastosowania tych przepisów jest konieczność pobierania próbek żywności z różnych partii posiłków, co pozwala na monitorowanie jakości dostarczanych produktów. Takie działania mogą obejmować zarówno przechowywanie próbek surowców, jak i gotowych posiłków na wypadek potrzeby przeprowadzenia analizy mikrobiologicznej. Dzięki temu stołówki szkolne mogą skutecznie reagować na ewentualne zagrożenia oraz zapewnić zdrowie i bezpieczeństwo swoich podopiecznych.
Pytanie 20

Jakie właściwości posiada patison?

A. Owoc przypominający gruszkę, spożywany po obróbce termicznej
B. Owoc spłaszczony, często karbowany w kolorze kremowym
C. Owoc z twardą skórką, jadalnymi częściami są miąższ oraz pestki
D. Owoc wydłużony, zwężający się u podstawy, często pokryty cętkami
Jak się przyjrzysz innym odpowiedziom, to widać, że jest parę błędów w ich zrozumieniu. Na przykład, opis owocu, który jest wydłużony i zwężony u nasady, to kształt, który nie pasuje do patisona. Tak naprawdę to bardziej przypomina inne rodzaje dyni, które mogą mieć różne formy, ale patison to nie jest. Kolejna sprawa, owoc w kształcie gruszki, który można jeść po obróbce cieplnej – no, to też jest mylące, bo patison można jeść zarówno na surowo, jak i po ugotowaniu, i w ogóle nie przypomina gruszki. Twarda skóra i jadalny miąższ to też cechy, które dotyczą wielu innych warzyw, ale nie określają patisona, który ma miękką skórkę. Często takie błędy wynikają z tego, że nie do końca kojarzymy cechy różnych warzyw i owoców. W kuchni ważne jest, żeby znać różnice w kształtach i strukturze owoców, bo to klucz do ich dobrego przygotowania. Warto się tym zainteresować, żeby uniknąć podobnych pomyłek w przyszłości.
Pytanie 21

Podczas gotowania peklowanej golonki kolagen ulega

A. pęcznieniu, kleikowaniu i dekstrynizacji
B. pęcznieniu, denaturacji i hydrolizie
C. denaturacji, kleikowaniu i degradacji
D. denaturacji, dekstrynizacji i hydrolizie
Analiza niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące procesów zachodzących w kolagenie podczas gotowania. Odpowiedzi, które sugerują kleikowanie, dekstrynizację czy degradację, nie oddają rzeczywistego zachowania kolagenu w wysokotemperaturowych warunkach. Kleikowanie odnosi się zazwyczaj do skrobi, a nie białek, i jest procesem, w którym skrobia pęcznieje i tworzy żel, co nie ma zastosowania w przypadku kolagenu. Dekstrynizacja to przekształcenie skrobi w dektryny, które powstają w wyniku działania wysokiej temperatury, ale nie jest to proces właściwy dla białek. Z kolei degradacja kolagenu w kontekście gotowania może być myląca; podczas gdy kolagen rzeczywiście ulega rozkładowi, właściwszym terminem opisującym to zjawisko w kontekście gotowania jest hydroliza, która prowadzi do powstania żelatyny. W kontekście kulinarnym takie nieprecyzyjne rozumienie procesów białkowych może prowadzić do błędnych metod gotowania, co wpływa na jakość potrawy. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że gotowanie kolagenu w odpowiednich warunkach wpływa na teksturę i smak potrawy, co jest fundamentem kulinarnej sztuki.
Pytanie 22

Stoły, regały, wagi oraz haki stanowią wyposażenie magazynów

A. kiszonek
B. nabiału
C. mięsa
D. warzyw
Odpowiedź 'mięsa' jest prawidłowa, ponieważ stoły, regały, wagi i haki są kluczowymi elementami wyposażenia magazynów przeznaczonych do przechowywania i obróbki mięsa. W kontekście magazynów mięsnych, stoły są używane do przygotowywania oraz porcjowania produktów, co jest istotne dla zapewnienia odpowiednich standardów higieny i bezpieczeństwa żywności. Regały natomiast służą do przechowywania produktów w sposób, który umożliwia łatwy dostęp do różnych rodzajów mięs, a także do ich prawidłowego oznakowania i segregacji. Wagi są niezbędne do dokładnego pomiaru masy mięsa, co bezpośrednio wpływa na kontrolę kosztów oraz efektywność procesu sprzedaży. Haki z kolei są wykorzystywane do wieszania mięsa, co pozwala na optymalne wykorzystanie przestrzeni oraz minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia produktów. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normą ISO 22000, która dotyczy systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności, właściwe wyposażenie magazynów spożywczych jest kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa produktów. Dlatego znajomość tych elementów wyposażenia jest istotna w branży mięsnej.
Pytanie 23

Pomieszczenie do mycia naczyń w lokalu gastronomicznym powinno być zlokalizowane w części

A. produkcyjnej
B. magazynowej
C. socjalnej
D. ekspedycyjnej
Umieszczanie zmywalni naczyń w innych częściach zakładu gastronomicznego, takich jak magazynowa, ekspedycyjna czy socjalna, prowadzi do wielu problemów w organizacji pracy oraz może stwarzać zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. Strefa magazynowa jest przeznaczona do przechowywania surowców i gotowych produktów, a obecność zmywalni w tym obszarze mogłaby zakłócać procesy logistyczne oraz zwiększać ryzyko kontaminacji. Ponadto, w magazynie nie ma odpowiednich warunków dla procesu mycia naczyń, takich jak odpowiednia wentylacja czy dostęp do bieżącej wody. Z kolei zlokalizowanie zmywalni w strefie ekspedycyjnej, gdzie naczynia są już gotowe do podania, może prowadzić do opóźnień w serwowaniu posiłków, co negatywnie wpłynie na doświadczenia klientów oraz wydajność zespołu kuchennego. Umieszczenie zmywalni w części socjalnej, która jest przeznaczona dla pracowników, naruszałoby zasady higieny i mogłoby prowadzić do nieprzyjemnych sytuacji związanych z utrzymywaniem porządku oraz bezpieczeństwa. Błędem jest także myślenie, że zmywalnia może być umiejscowiona w dowolnym miejscu bez uwzględnienia przepływu operacyjnego i higienicznych zasad pracy w kuchni. Optymalizacja procesu mycia naczyń jest kluczowym elementem w zarządzaniu operacjami gastronomicznymi, a nieodpowiednia lokalizacja zmywalni może znacząco wpłynąć na całościową efektywność zakładu.
Pytanie 24

Usunięcie wody z produktu, która z postaci stałej (lodu) przechodzi bezpośrednio w parę, omijając fazę ciekłą, nazywamy suszeniem

A. konwekcyjne
B. dielektryczne
C. kondukcyjne
D. liofilizacyjne
Odpowiedź liofilizacyjne jest jak najbardziej na miejscu. To proces, w którym woda jest usuwana z materiałów przez sublimację, co znaczy, że woda przechodzi ze stanu stałego, czyli lodu, prosto w gazowy, czyli parę wodną, bez przechodzenia przez stan ciekły. Liofilizacja to coś naprawdę ważnego w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym, gdzie trzeba zachować strukturę i właściwości biologiczne różnych produktów. Na przykład liofilizowane owoce i warzywa mają dużo więcej witamin i minerałów niż te, które suszymy tradycyjnymi sposobami. W farmacji liofilizacja to świetne rozwiązanie, bo pozwala na dłuższe trzymanie leków w formie stałej, co zwiększa ich stabilność i efektywność. Warto dodać, że ten proces musi być dokładnie kontrolowany pod względem temperatury i ciśnienia, co pomaga osiągnąć najlepsze wyniki.
Pytanie 25

Korzystając z zamieszczonej poniżej karty kalkulacyjnej, oblicz cenę gastronomiczną jednej porcji mazagranu (cenę sprzedaży zaokrąglij do jednego miejsca po przecinku).

Nazwa surowcaJednostka miaryIlość na 10 porcjiCena detaliczna [zł]Wartość [zł]
kawa naturalnakg0,0926
cukierkg0,23,5
ruml0,2565
razemxxx
marża 250%xxx
razem 10 porcjixxx
cena sprzedaży 1 porcjixxx

A. 7,80 zł
B. 5,80 zł
C. 4,80 zł
D. 6,80 zł
Wiele osób może się mylić, obliczając cenę gastronomiczną na podstawie niewłaściwych założeń dotyczących kosztów składników lub marży. W przypadku odpowiedzi takich jak 4,80 zł, 7,80 zł czy 5,80 zł, można zauważyć typowe błędy polegające na niedoszacowaniu lub przeszacowaniu wartości składników. Kluczowym elementem w poprawnym obliczaniu ceny gastronomicznej jest zrozumienie, jak marża wpływa na ostateczną cenę. Zastosowanie niewłaściwego procentu marży, jak na przykład 100% zamiast 250%, prowadzi do znacznego zaniżenia ceny, co może sprawić, że restauracja będzie miała problemy z pokryciem swoich kosztów operacyjnych. Z drugiej strony, nadmierne obliczenie marży może skutkować zbyt wysoką ceną, co zniechęca do zakupu. Kolejnym częstym błędem jest pomijanie zaokrąglenia, co może prowadzić do niedokładności w obliczeniach. Aby uniknąć tych pułapek, ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń szczegółowo przeanalizować wszystkie składniki oraz marżę, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania finansami w gastronomii. Warto także regularnie aktualizować swoje dane dotyczące kosztów, aby odzwierciedlały one aktualne ceny rynkowe.
Pytanie 26

Przy sporządzaniu konfitur owoce powinny być

A. odparowane pod ciśnieniem
B. zmrożone i zagęszczone
C. gotowane w syropie cukrowym
D. oczyszczone i odparowane
Gotowanie owoców w syropie cukrowym to kluczowy proces przy przygotowywaniu konfitur, który wpływa na smak, teksturę oraz trwałość gotowego produktu. Syrop cukrowy działa jako środek konserwujący, zwiększając zawartość cukru w produkcie, co utrudnia rozwój mikroorganizmów. Proces gotowania pozwala na wydobycie naturalnych soków z owoców, co sprzyja ich równomiernemu rozgotowaniu oraz intensyfikacji smaku. Owoce należy najpierw przygotować, myjąc i krojąc na mniejsze kawałki, a następnie umieścić je w garnku razem z syropem przygotowanym z cukru i wody. Gotowanie powinno odbywać się na umiarkowanym ogniu, co pozwala na odparowanie nadmiaru wody i uzyskanie odpowiedniej konsystencji. Regularne mieszanie jest istotne, aby zapobiec przypaleniu. Po zakończeniu gotowania, konfitury powinny być przechowywane w wyparzonych słoikach, co zapewnia ich długotrwałość. Przykładem mogą być konfitury z truskawek, które po odpowiednim przygotowaniu i gotowaniu w syropie cukrowym zachowują intensywny smak i aromat owoców.
Pytanie 27

Który składnik kulinarny półtuszy wołowej powinien zostać wykorzystany do przygotowania potraw smażonych?

A. Ligawa
B. Polędwica
C. Golonka
D. Pręga
Polędwica to jeden z najdelikatniejszych i najcenniejszych elementów kulinarnych wołowiny, który charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu oraz miękką strukturą. Dzięki tym właściwościom polędwica idealnie nadaje się do smażenia, co czyni ją doskonałym wyborem do potraw, gdzie liczy się kruchość i soczystość mięsa. Smażenie polędwicy, na przykład w formie steków, pozwala uzyskać doskonałą teksturę oraz smak, które są cenione przez smakoszy na całym świecie. W standardach branżowych podkreśla się znaczenie stosowania odpowiednich temperatur oraz technik, które umożliwiają zachowanie naturalnych soków mięsa, co dodatkowo podnosi jego walory smakowe. W praktyce, polędwicę można przygotować na wiele sposobów, w tym jako steki z grilla, smażoną w patelni z dodatkiem ziół i masła, co podkreśla jej delikatność i smak. Z tego powodu polędwica jest często preferowanym wyborem w restauracjach wysokiej klasy oraz w domowej kuchni.
Pytanie 28

Którą z wymienionych grup artykułów spożywczych można składować w magazynie w idealnych warunkach z dostępem do światła naturalnego?

A. Kiszonki.
B. Sery.
C. Tłuszcze.
D. Kasze.
Kasze są produktami zbożowymi, które można przechowywać w optymalnych warunkach z dostępem światła naturalnego. Światło nie wpływa na jakość kaszy, gdyż jest to materiał odporny na działanie promieni słonecznych, które mogłyby zmieniać właściwości innych produktów, jak na przykład tłuszcze czy sery. W przypadku kasz, ważne jest, aby były one przechowywane w suchych, chłodnych miejscach, z minimalną wilgotnością, co sprzyja ich dłuższej trwałości. Zastosowanie kasz w diecie jest szerokie – stanowią one doskonałe źródło błonnika, witamin z grupy B oraz minerałów. Poza tym, kasze mają długi okres przydatności do spożycia, co czyni je idealnym produktem do dłuższego przechowywania. Warto również zwrócić uwagę na standardy przechowywania żywności, które podkreślają znaczenie odpowiednich warunków dla zachowania świeżości i wartości odżywczych produktów. Dobre praktyki w magazynowaniu zalecają regularne sprawdzanie stanu przechowywanych kasz oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji, co zminimalizuje ryzyko pleśni i psucia się produktu.
Pytanie 29

W restauracji do serwowania dużych porcji dań głównych przez kelnera wykorzystuje się

A. salaterki, noże i widelce
B. kokilki oraz wazy
C. półmiski, łyżki i widelce
D. salaterki i sosjerki
Prawidłowa odpowiedź to półmiski, łyżki i widelce, ponieważ są to narzędzia i naczynia bezpośrednio związane z serwowaniem dań głównych w restauracjach. Półmiski służą do prezentacji potraw, umożliwiając estetyczne podanie oraz łatwy dostęp do dań dla gości. Użycie łyżek i widelców jest standardem w profesjonalnej obsłudze, co pozwala na wygodne spożywanie jedzenia. W praktyce, kelnerzy często serwują potrawy z półmiska, co sprzyja interakcji z gośćmi oraz umożliwia serwowanie większej ilości jedzenia bez konieczności ciągłego przynoszenia nowych porcji. W branży gastronomicznej kluczowe jest przestrzeganie zasad estetyki oraz funkcjonalności, co wpływa na doświadczenia kulinarne gości. Użycie odpowiednich narzędzi jest zatem nie tylko kwestią wygody, ale także świadomego budowania wrażeń związanych z degustacją dań w restauracji.
Pytanie 30

Na podstawie receptury, z 0,6 kg buraków można przygotować 5 porcji sałatki. Ile porcji tej sałatki da się zrobić z 12 kg buraków?

A. 120 porcji
B. 160 porcji
C. 100 porcji
D. 60 porcji
Odpowiedź 100 porcji jest prawidłowa, ponieważ można to obliczyć na podstawie proporcji podanych w zadaniu. Z 0,6 kg buraków otrzymuje się 5 porcji sałatki. Aby znaleźć, ile porcji można uzyskać z 12 kg buraków, należy najpierw ustalić, ile porcji przypada na 1 kg buraków. Można to zrobić, dzieląc liczbę porcji przez wagę buraków: 5 porcji / 0,6 kg = 8,33 porcji na kg. Następnie mnożymy tę wartość przez 12 kg: 8,33 porcji/kg * 12 kg = 100 porcji. W praktyce, wiedza o takich proporcjach jest niezwykle przydatna w gastronomii, zwłaszcza w przypadku planowania ilości jedzenia dla większych grup. Zrozumienie, jak przeliczać składniki, jest kluczowe, aby zminimalizować marnotrawstwo i zapewnić, że każda osoba otrzyma odpowiednią porcję. W branży gastronomicznej często korzysta się z podobnych obliczeń, aby efektywnie zarządzać zasobami oraz sprostać wymaganiom klientów.
Pytanie 31

Jakie parametry należy zastosować do przechowywania przetworów zbożowych?

A. temperatura 10 do 14°C, wilgotność względna około 60%
B. temperatura 15 do 20°C, wilgotność względna około 95%
C. temperatura 0 do 4°C, wilgotność względna około 60%
D. temperatura 0 do 10°C, wilgotność względna około 95%
Wybór innych parametrów przechowywania przetworów zbożowych, takich jak temperatura od 0 do 4°C, 0 do 10°C, 15 do 20°C czy wilgotność 95%, jest nieodpowiedni z kilku powodów. Przechowywanie w temperaturze 0 do 4°C, mimo że może wydawać się korzystne z uwagi na niską temperaturę, w rzeczywistości jest zbyt niskie dla większości produktów zbożowych. Może prowadzić do kondensacji wody na powierzchni materiału, co sprzyja rozwojowi pleśni i psuciu się produktów. Z kolei temperatura 0 do 10°C, połączona z wysoką wilgotnością na poziomie 95%, jest wręcz idealnym środowiskiem dla rozwoju mikroorganizmów oraz owadów, co zagraża bezpieczeństwu żywności. Temperatury 15 do 20°C z wilgotnością 95% również są niekorzystne, ponieważ takie warunki prowadzą do szybszego wzrostu pleśni i rozkładu żywności. Warto zauważyć, że przechowywanie zboża w warunkach niezgodnych z rekomendacjami standardów żywnościowych, takich jak ISO 22000, może skutkować nie tylko obniżeniem jakości produktów, ale także ich całkowitym zepsuciem. Często błędem myślowym jest zakładanie, że niższa temperatura automatycznie oznacza dłuższy okres przydatności do spożycia, podczas gdy kluczowa jest również kontrola nad wilgotnością i innymi czynnikami środowiskowymi.
Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Kasza jaglana, ze względu na swój skład chemiczny, klasyfikowana jest jako jeden z rodzajów środków żywnościowych?

A. tłuszczowych
B. białkowych
C. węglowodanowych
D. witaminowo - mineralnych
Kasza jaglana jest klasyfikowana jako produkt węglowodanowy, ponieważ zawiera znaczną ilość skrobi, która jest głównym źródłem energii w diecie. Skład chemiczny kaszy jaglanej wykazuje, że około 70% jej masy stanowią węglowodany, co czyni ją doskonałym źródłem paliwa dla organizmu. Dodatkowo, kasza jaglana jest bogata w błonnik, co wspomaga trawienie oraz wpływa na regulację poziomu cukru we krwi. Warto również zauważyć, że kasza ta jest naturalnie bezglutenowa, co czyni ją idealnym wyborem dla osób z celiakią lub nietolerancją glutenu. Kasza jaglana może być wykorzystywana w różnych formach kulinarnych, od dań głównych po sałatki i desery, co czyni ją bardzo wszechstronnym składnikiem w kuchni. Włączenie kaszy jaglanej do diety może przyczynić się do zrównoważonego odżywiania i dostarczenia organizmowi niezbędnych składników odżywczych. W kontekście standardów żywieniowych, zaleca się uwzględnienie węglowodanów pełnoziarnistych, takich jak kasza jaglana, w regularnej diecie, co w pełni potwierdza jej rolę jako środka żywnościowego węglowodanowego.
Pytanie 34

Które ciasto należy przygotować na podstawie przedstawionego normatywu surowcowego?

mąka pszenna – 300 g
masło – 200 g
cukier puder – 100 g
żółtko jaja – 60 g

A. Kruche.
B. Piaskowe.
C. Zbijane.
D. Ptysiowe.
Ciasto kruche, będące odpowiedzią na to pytanie, jest klasycznym przykładem wypieku, który wykorzystuje składniki o wysokiej zawartości tłuszczu, a jednocześnie niewielką ilość jaj. W przedstawionym normatywie surowcowym znajduje się mąka pszenna, masło, cukier puder i żółtko jaja, co idealnie wpisuje się w profil ciasta kruchego. W procesie produkcji ciasta kruchego kluczowe jest dokładne połączenie składników, co zapewnia odpowiednią strukturę i kruchość po upieczeniu. Masło, jako główny tłuszcz, powinno być dobrze schłodzone i pokrojone w kostkę, co wpływa na uzyskanie pożądanej konsystencji. Dobre praktyki kulinarne sugerują również, że ciasto kruche należy chłodzić przed pieczeniem, aby zapobiec jego nadmiernemu rozprężaniu się w piekarniku, co jest szczególnie ważne przy przygotowywaniu tart czy ciastek. Takie ciasto jest fundamentem wielu deserów, a jego wszechstronność sprawia, że jest często wykorzystywane w cukiernictwie, zarówno w formie słodkiej, jak i wytrawnej.
Pytanie 35

Jaki zestaw przyborów i naczyń jest wymagany do sporządzenia 5 porcji kopytek?

A. Stolnica, wałek, trzepaczka, praska
B. Miska, kula drewniana, praska, nóż
C. Stolnica, praska, nóż, sito
D. Miska, kula drewniana, sito, trzepaczka
Odpowiedź 'Stolnica, praska, nóż, sito' jest prawidłowa, ponieważ te narzędzia są niezbędne do przygotowania kopytek. Stolnica zapewnia odpowiednią powierzchnię do wyrabiania ciasta, co jest kluczowe w procesie przygotowywania kopytek. Praska jest wykorzystywana do formowania kopytek z przygotowanego ciasta, a nóż jest niezbędny do precyzyjnego krojenia ich na odpowiednie kawałki. Sito może być użyte do przesiewania mąki, co wpływa na jakość ciasta, eliminując ewentualne grudki. Użycie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które zalecają odpowiednią obróbkę składników, aby uzyskać idealną konsystencję kopytek. Właściwe przygotowanie ciasta, w tym jego wyrabianie i formowanie, jest kluczem do sukcesu w tej tradycyjnej potrawie, co czyni te narzędzia niezbędnymi w kuchni.
Pytanie 36

Serowy budyń powinien być serwowany

A. na talerzyku deserowym.
B. w kompotierce.
C. w szklanym naczyniu.
D. w pucharku.
Podawanie budyniu z sera w szklanej salaterce może wprowadzać zamieszanie, gdyż to naczynie nie jest typowe dla deserów. Szklane salaterki zazwyczaj służą do serwowania sałatek lub potraw, które wymagają większej przestrzeni, co utrudnia degustację małych porcji. Kompotierka, mimo że może wydawać się odpowiednia, jest przeznaczona głównie do serwowania kompotów i owoców, podczas gdy budyń z sera zasługuje na bardziej eleganckie naczynie. Talerzyk deserowy, jako standard w gastronomii, jest idealnym rozwiązaniem, które nie tylko podkreśla walory estetyczne dania, ale również zapewnia praktyczność w podaniu. Zastosowanie pucharka, choć może być atrakcyjne, jest bardziej związane z serwowaniem lodów czy kremów, a niekoniecznie budyniu, który powinien mieć wyraźne miejsce na talerzu. Niewłaściwy wybór naczyń może prowadzić do obniżenia jakości doświadczenia kulinarnego oraz wprowadzać chaos w serwowaniu potraw, co jest sprzeczne z zasadami sztuki kulinarnej. Umiejętność doboru odpowiednich naczyń jest kluczowa w profesjonalnej gastronomii i wpływa na odbiór posiłku przez gości.
Pytanie 37

Farsz do kołdunów tworzy się

A. z soczewicy i boczku
B. z kaszy jaglanej oraz kwaszonej kapusty
C. z ziemniaków oraz sera
D. z surowego mięsa i cebuli
Farsz do kołdunów przygotowuje się z surowego mięsa i cebuli, co jest zgodne z tradycyjnymi recepturami tego dania. Mięso, najczęściej wołowe lub wieprzowe, stanowi podstawowy składnik, który zapewnia odpowiednią konsystencję oraz smak. Cebula dodawana do farszu nie tylko wzbogaca jego aromat, ale również wpływa na teksturę, sprawiając, że farsz staje się bardziej soczysty. Warto podkreślić, że w przygotowywaniu kołdunów istotne jest przestrzeganie standardów żywnościowych, które mówią o konieczności stosowania świeżych i dobrej jakości składników. Dobrym pomysłem jest także przyprawienie farszu solą, pieprzem oraz przyprawami regionalnymi, co pozwala na wydobycie pełni smaku. Kołduny z odpowiednio przygotowanym farszem mogą być podawane zarówno jako danie główne, jak i przystawka, co czyni je wszechstronnym elementem w kuchni.
Pytanie 38

Jaki składnik mięsny jest odpowiedni do przygotowania rumsztyku?

A. Bark
B. Polędwica
C. Mięso z pręgi
D. Polędwica wieprzowa
Karkówka, schab i pręga to elementy mięsa, które różnią się znacznie od polędwicy pod względem jakości, smaku i tekstury, co czyni je mniej odpowiednimi do przygotowania rumsztyku. Karkówka, będąca częścią łopatki, ma wyższą zawartość tłuszczu oraz bardziej intensywny smak, co sprawia, że jest idealna do duszenia, ale nie do szybkiego smażenia. W przypadku rumsztyku preferujemy mięso delikatniejsze, takie jak polędwica, które zachowuje swoją soczystość podczas krótkiej obróbki cieplnej. Schab, natomiast, pochodzi z części grzbietowej i również jest mniej soczysty w porównaniu do polędwicy, co może prowadzić do suchego i twardego rezultatu w przypadku rumsztyku. Z kolei pręga, będąca częścią brzucha, jest mięsem o wyższej zawartości tłuszczu, co również nie sprzyja idealnej teksturze rumsztyku, który powinien być przede wszystkim delikatny i soczysty. Zrozumienie różnic między tymi częściami mięsa jest kluczowe w kuchni, szczególnie przy planowaniu menu i wyborze odpowiednich składników. Wybierając niewłaściwe mięso do rumsztyku, można nie tylko nie uzyskać pożądanej tekstury i smaku, ale także rozczarować gości, co podkreśla znaczenie znajomości rodzajów mięsa i ich właściwości w przygotowywaniu potraw.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej