Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 09:12
  • Data zakończenia: 19 maja 2025 09:16

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaki protokół jest używany do ściągania wiadomości e-mail z serwera pocztowego na komputer użytkownika?

A. SMTP
B. FTP
C. HTTP
D. POP3
FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem używanym do transferu plików między komputerami w sieci. Nie jest on odpowiedni do przesyłania wiadomości e-mail, ponieważ jest zaprojektowany głównie do wymiany plików, a nie do zarządzania pocztą. Użytkownicy mogą mylić FTP z innymi protokołami transportowymi, jednak jego głównym celem nie jest obsługa wiadomości e-mail, co prowadzi do nieporozumień. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) to protokół używany do wysyłania e-maili z klienta pocztowego na serwer lub między serwerami. SMTP nie służy do pobierania wiadomości, co czyni go nieodpowiednim w kontekście podanego pytania. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem używanym głównie do przesyłania danych w Internecie, takich jak strony internetowe. Choć HTTP może być stosowany do interakcji z webowymi klientami pocztowymi, nie jest to protokół mający na celu pobieranie wiadomości e-mail. Często mylone są funkcje różnych protokołów, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że różne protokoły mają różne zastosowania i funkcje, a ich specyfikacje są dostosowane do konkretnych zadań w zakresie komunikacji sieciowej.

Pytanie 2

Osoba korzystająca z systemu Linux, która chce odnaleźć pliki o konkretnej nazwie przy użyciu polecenia systemowego, może wykorzystać komendę

A. find
B. pwd
C. search
D. pine
Odpowiedzi 'search', 'pine' i 'pwd' są niewłaściwe w kontekście wyszukiwania plików w systemie Linux ze względu na różne funkcje, jakie pełnią. 'search' nie jest standardowym poleceniem w systemach Unix/Linux i może wprowadzać w błąd, sugerując, że istnieje uniwersalne narzędzie do wyszukiwania, podczas gdy w rzeczywistości użytkownicy mają do dyspozycji konkretne komendy, takie jak 'find' czy 'locate'. Wykorzystanie niepoprawnych terminów może prowadzić do frustracji i nieefektywnego rozwiązywania problemów. 'pine' to z kolei program do obsługi poczty elektronicznej, a jego funkcjonalność nie ma nic wspólnego z przeszukiwaniem plików w systemie plików. Użytkownicy mogą mylnie zakładać, że programy do obsługi poczty mogą również mieć funkcje wyszukiwania, co jest błędnym wnioskiem. 'pwd' natomiast to polecenie, które służy do wyświetlania bieżącego katalogu roboczego. Jego użycie w kontekście wyszukiwania plików jest całkowicie nieadekwatne, ponieważ nie ma on żadnych możliwości przeszukiwania zawartości systemu plików. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi poleceniami jest kluczowe dla efektywnego poruszania się w środowisku Linux i wydajnego zarządzania systemem, dlatego warto skupić się na nauce prawidłowych narzędzi i ich zastosowań.

Pytanie 3

Obudowa oraz wyświetlacz drukarki fotograficznej są bardzo brudne. Jakie środki należy zastosować, aby je wyczyścić?

A. wilgotnej ściereczki oraz pianki do czyszczenia plastiku
B. mokrej chusteczki oraz sprężonego powietrza z rurką zwiększającą zasięg
C. suchej chusteczki oraz patyczków do czyszczenia
D. ściereczki nasączonej IPA oraz środka smarującego
Wybór odpowiedzi oparty na suchej chusteczce oraz patyczkach do czyszczenia jest niewłaściwy, ponieważ może prowadzić do uszkodzenia delikatnych powierzchni. Suche chusteczki, szczególnie te, które nie są przeznaczone do elektroniki, mogą zawierać substancje chemiczne lub włókna, które mogą zarysować ekran i obudowę. Patyczki do czyszczenia również nie są zalecane, gdyż mogą zostawić włókna w trudno dostępnych miejscach lub zbyt mocno pocierać powierzchnię, co zwiększa ryzyko zarysowania. Zastosowanie ściereczek nasączonych IPA oraz środka smarującego może wydawać się sensowne, jednak alkohol izopropylowy, mimo że jest skuteczny w czyszczeniu, może uszkodzić niektóre elementy konstrukcyjne plastiku czy wyświetlacza, a stosowanie środka smarującego w tej sytuacji jest całkowicie nieadekwatne i może prowadzić do poważnych zanieczyszczeń oraz obniżenia jakości pracy urządzenia. Mokra chusteczka i sprężone powietrze z rurką również nie są odpowiednie, ponieważ sprężone powietrze może wnosić wilgoć do wnętrza urządzenia, a mokra chusteczka nie jest przeznaczona do czyszczenia elektroniki. Właściwe podejście do czyszczenia sprzętu fotograficznego wymaga zrozumienia, jakie materiały i metody są bezpieczne i skuteczne. Niezrozumienie różnicy między właściwymi a niewłaściwymi produktami do czyszczenia może prowadzić do uszkodzeń technicznych oraz skrócenia żywotności urządzenia.

Pytanie 4

W systemie Windows mechanizm ostrzegający przed uruchamianiem nieznanych aplikacji oraz plików pobranych z Internetu funkcjonuje dzięki

A. Windows Ink
B. zaporze systemu Windows
C. Windows SmartScreen
D. Windows Update
Wybór odpowiedzi związanych z Windows Ink, Windows Update oraz zaporą systemu Windows wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich funkcji i roli w systemie Windows. Windows Ink jest narzędziem, które pozwala na korzystanie z rysików i piór, umożliwiając tworzenie notatek oraz szkiców, ale nie ma związku z ochroną przed niebezpiecznymi plikami. Z kolei Windows Update jest odpowiedzialny za aktualizację systemu operacyjnego i aplikacji, co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa poprzez poprawki, lecz sam w sobie nie ostrzega przed uruchamianiem nieznanych aplikacji. Ważne jest, aby zrozumieć, że aktualizacje mają na celu poprawę bezpieczeństwa, ale nie są dedykowane do oceny ryzyka związanego z poszczególnymi aplikacjami. Natomiast zapora systemu Windows (Windows Firewall) działa na zasadzie monitorowania i kontrolowania ruchu sieciowego, co może zapobiegać nieautoryzowanemu dostępowi z zewnątrz, ale nie jest zaprojektowana do analizy plików pobranych z Internetu i ich potencjalnego zagrożenia dla systemu. Te funkcjonalności są ważne w kontekście bezpieczeństwa systemu, ale nie spełniają roli, jaką pełni Windows SmartScreen. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że różne komponenty systemu pełnią różne funkcje, a ich niewłaściwa interpretacja może prowadzić do fałszywych wniosków dotyczących tego, jak zapewnić bezpieczeństwo użytkownika.

Pytanie 5

Który algorytm służy do weryfikacji, czy ramka Ethernet jest wolna od błędów?

A. LLC (Logical Link Control)
B. CRC (Cyclic Redundancy Check)
C. MAC (Media Access Control)
D. CSMA (Carrier Sense Multiple Access)
Logical Link Control (LLC) i Media Access Control (MAC) to dwa różne podwarstwy w modelu OSI, które służą do zarządzania dostępem do medium i kontrolą ramki, ale nie są one odpowiedzialne za wykrywanie błędów. LLC zajmuje się zapewnieniem komunikacji między różnymi protokołami sieciowymi, umożliwiając współpracę z różnymi typami sieci, natomiast MAC jest odpowiedzialne za adresowanie i kontrolę dostępu do medium w warstwie łącza danych. Jednak ani LLC, ani MAC nie mają mechanizmów wykrywania błędów; ich główną rolą jest zarządzanie dostępem do medium oraz identyfikacja ramki danych. Carrier Sense Multiple Access (CSMA) to mechanizm kontroli dostępu, który zapobiega kolizjom w sieci, pozwalając urządzeniom na 'nasłuchiwanie' medium przed rozpoczęciem transmisji. CSMA nie ma jednak funkcji wykrywania błędów. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych warstw modelu OSI i przypisywanie im niewłaściwych funkcji. Aby poprawnie zrozumieć rolę każdej z tych technologii, należy dobrze znać architekturę sieci oraz standardy, takie jak IEEE 802, które regulują, jak urządzenia komunikują się w sieci. Wiedza ta jest istotna dla inżynierów sieciowych i programistów, aby mogli skutecznie projektować i wdrażać systemy komunikacyjne.

Pytanie 6

Jaką liczbę dziesiętną reprezentuje liczba 11110101U2)?

A. -11
B. 11
C. 245
D. -245
Wybór odpowiedzi 11 oraz -11 może wydawać się zrozumiały, jednak ignoruje on kluczowy aspekt reprezentacji liczb w systemie binarnym. Liczby binarne mogą być interpretowane na różne sposoby, a w tym przypadku mamy do czynienia z systemem uzupełnień do dwóch. Wartości takie jak 245 i -245 wynikają z błędnego przeliczenia lub interpretacji bitów. Odpowiedź 245 może wynikać z błędu w konwersji, gdzie ignoruje się znak liczby oraz sposób jej reprezentacji w pamięci. Użytkownicy często mylą systemy liczbowe, co prowadzi do nieporozumień, a klasycznym błędem jest niezrozumienie, że najstarszy bit w U2 sygnalizuje, czy liczba jest dodatnia, czy ujemna. Generalnie, podczas konwersji z systemu binarnego na dziesiętny, istotne jest prawidłowe zrozumienie, że w przypadku liczb ujemnych musimy stosować specyficzne zasady, które różnią się od prostego przeliczenia bitów na liczby dziesiętne. Nie wystarczy zaledwie przeliczyć bity na ich wartości dziesiętne, lecz należy uwzględnić również ich format oraz konwencje, co jest kluczowe w programowaniu oraz w inżynierii komputerowej. Zrozumienie tych zasad umożliwia tworzenie bardziej niezawodnych aplikacji oraz lepszą interpretację danych w kontekście systemów komputerowych.

Pytanie 7

Przy pomocy testów statycznych okablowania można zidentyfikować

A. zjawisko tłumienia
B. straty odbiciowe
C. różnicę opóźnień
D. przerwy w obwodzie
Testy statyczne okablowania są kluczowym narzędziem w diagnostyce sieci telekomunikacyjnych, szczególnie w identyfikacji przerw w obwodzie. Przerwa w obwodzie oznacza, że sygnał nie może przejść przez dany segment kabla, co może prowadzić do całkowitej utraty komunikacji. W praktyce, testy takie jak pomiar rezystancji lub użycie reflektometru czasowego (OTDR) pozwalają na szybką identyfikację lokalizacji przerwy, co jest niezbędne dla utrzymania niezawodności sieci. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której po burzy sieci przestają działać, a za pomocą testów statycznych technicy mogą szybko określić, gdzie doszło do uszkodzenia. Standardy branżowe, takie jak ANSI/TIA-568, zalecają regularne testy okablowania, aby zapewnić jego wysoką jakość i bezpieczeństwo działania. Dodatkowo, testy te pomagają w utrzymaniu zgodności z normami, co jest istotne podczas audytów lub certyfikacji.

Pytanie 8

Narzędziem służącym do tworzenia logicznych podziałów na dysku twardym w systemie GNU/Linux jest

A. format
B. fdisk
C. convert
D. truncate
Odpowiedź 'fdisk' jest prawidłowa, ponieważ jest to narzędzie w systemie GNU/Linux używane do partycjonowania dysków twardych. Umożliwia ono tworzenie, usuwanie oraz modyfikację partycji na dysku, co jest kluczowe w zarządzaniu przestrzenią dyskową. Fdisk operuje na poziomie systemu plików, co pozwala użytkownikowi na dokładne dostosowanie struktury dysku do jego potrzeb. Przykładem zastosowania fdisk może być sytuacja, gdy administrator systemu chce podzielić nowo podłączony dysk twardy na kilka partycji, aby utworzyć osobne obszary dla różnych systemów operacyjnych lub danych. W praktyce korzystanie z fdisk wymaga pewnej ostrożności, ponieważ błędne operacje mogą prowadzić do utraty danych. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do pracy z tym narzędziem zrobić kopię zapasową danych. Narzędzie to jest zgodne z wieloma standardami branżowymi i jest szeroko stosowane w administracji systemami Linux, co czyni je niezbędnym dla każdego, kto zarządza infrastrukturą IT.

Pytanie 9

Jakie polecenie trzeba wydać w systemie Windows, aby zweryfikować tabelę mapowania adresów IP na adresy MAC wykorzystywane przez protokół ARP?

A. arp -a
B. route print
C. netstat -r
D. ipconfig
Odpowiedzi 'ipconfig', 'netstat -r' oraz 'route print' są często mylone z poleceniem 'arp -a', jednak każde z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i nie służy do sprawdzenia tabeli ARP. 'Ipconfig' jest narzędziem, które pozwala na wyświetlenie konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Windows, w tym adresu IP, maski podsieci oraz bramy domyślnej. Choć 'ipconfig' dostarcza istotnych informacji o połączeniach sieciowych, nie pokazuje mapowania adresów IP na adresy MAC. Z kolei 'netstat -r' wyświetla tablicę routingu, która zawiera informacje o trasach, jakie pakiety mogą zająć w sieci, ale również nie dostarcza danych o adresach fizycznych. 'Route print' z kolei jest podobne do 'netstat -r' i służy do analizy tras routingu w systemie, co jest przydatne w diagnostyce problemów z łącznością, ale nie ma związku z ARP. Powszechnym błędem jest zakładanie, że te polecenia mają podobny zakres działania, co 'arp -a', przez co można popełnić pomyłkę w diagnostyce problemów w sieci. Kluczowe jest zrozumienie, które narzędzia powinny być używane w konkretnych sytuacjach, aby efektywnie zarządzać siecią i diagnozować problemy.

Pytanie 10

Aby umożliwić transfer danych między dwiema odmiennymi sieciami, należy zastosować

A. hub
B. router
C. bridge
D. switch
Router to urządzenie sieciowe, które umożliwia wymianę danych pomiędzy różnymi sieciami komputerowymi. Jego głównym zadaniem jest przesyłanie pakietów danych między różnymi sieciami, co jest kluczowe w przypadku komunikacji między sieciami lokalnymi (LAN) a sieciami rozległymi (WAN). Routery działają na warstwie trzeciej modelu OSI i są odpowiedzialne za podejmowanie decyzji o trasowaniu danych w oparciu o adresy IP. Dzięki nim możliwe jest również korzystanie z funkcji takich jak NAT (Network Address Translation), co pozwala na współdzielenie jednego publicznego adresu IP w sieci lokalnej. Przykładem zastosowania routera jest łączenie domowej sieci Wi-Fi z Internetem, gdzie router zarządza przekazywaniem danych pomiędzy urządzeniami w sieci lokalnej a dostawcą usług internetowych. W praktyce, routery często są wyposażone w dodatkowe funkcje zabezpieczeń, takie jak firewall, co zwiększa bezpieczeństwo komunikacji. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, stosowanie routerów w architekturze sieciowej jest niezbędne dla zapewnienia sprawnej i bezpiecznej wymiany informacji.

Pytanie 11

Który z poniższych adresów stanowi adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.16.64.0/26?

A. 172.16.64.63
B. 172.16.64.0
C. 172.16.64.255
D. 172.16.64.192
Adres 172.16.64.0 jest adresem sieci, co oznacza, że nie można go przypisać żadnemu z urządzeń w tej sieci. Adres ten jest kluczowy w strukturze sieciowej, ponieważ identyfikuje całą podsieć, a jego zrozumienie jest niezbędne dla administratorów sieci. Adres 172.16.64.192 jest z kolei adresem, który leży poza zakresem tej podsieci, ponieważ przy masce /26, adresy przypisane do tej sieci kończą się na 172.16.64.63. Ponadto, adres 172.16.64.255 również nie jest poprawny, ponieważ jest to adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.16.64.0/24, a nie /26, co wskazuje na błąd w podstawowym rozumieniu maski podsieci. Typowym błędem jest mylenie adresów rozgłoszeniowych z adresami przypisanymi hostom, co może prowadzić do problemów z komunikacją w sieci. Ważne jest, aby dobrze rozumieć podział sieci i sposób identyfikacji adresów IP, co jest kluczowe w kontekście projektowania i zarządzania infrastrukturą IT. Dlatego też znajomość zasad przydzielania adresów IP oraz umiejętność korzystania z narzędzi do obliczania adresów podsieci są niezbędne dla efektywnego zarządzania siecią.

Pytanie 12

Nośniki informacji, takie jak dysk twardy, gromadzą dane w jednostkach określanych jako sektory, których rozmiar wynosi

A. 512B
B. 128B
C. 1024KB
D. 512KB
Wybór takich rozmiarów, jak 128B, 1024KB czy 512KB, pokazuje, że można pomylić podstawowe pojęcia o przechowywaniu danych. Odpowiedź 128B nie trzyma się, bo to nie jest rozmiar sektora w nowoczesnych dyskach twardych. Mniejsze sektory byłyby mało wydajne w kontekście operacji I/O, a ich użycie mogłoby prowadzić do fragmentacji. 1024KB to też nie to, bo 1MB przekracza tradycyjne rozmiary sektorów. Z kolei 512KB to już bardzo duży rozmiar, bo to więcej niż pięć razy standardowy sektor, więc nie pasuje do realiów branży. Wygląda na to, że tu mamy do czynienia z pomyłkami w podstawowych pojęciach dotyczących wielkości danych. Zrozumienie, jaki jest standardowy rozmiar sektora, to kluczowa wiedza dla zarządzania danymi i efektywności operacji na dyskach, co jest podstawą działania każdego systemu informatycznego.

Pytanie 13

Które z poniższych wskazówek jest NIEWłaściwe w kontekście konserwacji skanera płaskiego?

A. Zachować ostrożność, aby podczas prac nie rozlać płynu na mechanizmy skanera oraz na elementy elektroniczne
B. Kontrolować, czy na powierzchni tacy dokumentów osadził się kurz
C. Stosować do czyszczenia szyby aceton lub alkohol etylowy wylewając go bezpośrednio na szybę
D. Zachować ostrożność, aby w trakcie pracy nie porysować szklanej powierzchni tacy dokumentów
Odpowiedzi, które sugerują użycie acetonu lub alkoholu etylowego, w sumie mogą się wydawać sensowne, ale niestety prowadzą do problemów. Te substancje potrafią rozpuścić powłokę ochronną na szybie skanera, co skutkuje zmatowieniem i gorszą jakością skanów. W praktyce wielu użytkowników myli środki czyszczące, które są ok w domu, z tymi, które są dedykowane do sprzętu optycznego. Często też nie zdają sobie sprawy, że zbyt wiele płynu czy kontakt z mechanicznymi częściami skanera mogą wyrządzić szkody. Niektórzy mają też powierzchowne podejście, myśląc, że intensywne czyszczenie poprawi działanie skanera, ale to wcale nie tak. Kluczowe jest zrozumienie, że źle dobrane chemikalia i nieodpowiednie techniki czyszczenia mogą prowadzić do kosztownych napraw albo wymiany sprzętu, co najlepiej pokazuje, jak ważne jest trzymanie się zaleceń producentów.

Pytanie 14

Aby przywrócić dane z sformatowanego dysku twardego, konieczne jest zastosowanie programu

A. RECUVA
B. CD Recovery Toolbox Free
C. Acronis True Image
D. CDTrack Rescue
Odzyskiwanie danych z sformatowanego dysku twardego wymaga specjalistycznych narzędzi i programów, jednak nie wszystkie z wymienionych opcji są odpowiednie w tym kontekście. CDTrack Rescue to program, który koncentruje się na odzyskiwaniu danych z uszkodzonych nośników CD i DVD, a nie na dyskach twardych, co czyni go nieodpowiednim w tym przypadku. Acronis True Image jest narzędziem, które służy głównie do tworzenia obrazów dysków oraz kopii zapasowych, a jego funkcjonalność nie obejmuje bezpośredniego odzyskiwania danych z sformatowanych dysków. Choć może być użyteczne w kontekście ochrony danych, to nie jest najlepszym wyborem przy odzyskiwaniu danych po formatowaniu. Z kolei CD Recovery Toolbox Free koncentruje się na odzyskiwaniu danych z nośników CD i DVD, co również nie odnosi się do problematyki dysków twardych. Często błędne rozumienie ról tych programów wynika z braku wiedzy na temat ich specyfikacji i zastosowań. Kluczowe w wyborze odpowiedniego narzędzia jest zrozumienie, że każdy program ma swoje unikalne funkcje i ograniczenia, a skuteczne odzyskiwanie danych wymaga zastosowania narzędzi zaprojektowanych specjalnie do danego rodzaju nośnika oraz sytuacji, w jakiej się znajdujemy.

Pytanie 15

Jaką funkcję pełni serwer FTP?

A. synchronizacja czasu
B. administracja kontami poczty
C. udostępnianie plików
D. nadzorowanie sieci
Wprowadzenie do tematu serwerów FTP trochę wymaga zrozumienia, że pełnią one dość specyficzne funkcje dotyczące transferu plików. Wybór rzeczy jak monitoring sieci, synchronizacja czasu czy zarządzanie kontami pocztowymi, szczerze mówiąc, nie oddaje całego obrazu tego, co potrafi serwer FTP. Na przykład monitoring sieci to już całkiem inna bajka i dotyczy analizy działania systemów sieciowych przez różne narzędzia, a nie przez serwery FTP. Synchronizacja czasu to coś, co robi się przy użyciu protokołów takich jak NTP, a z FTP w ogóle nie ma to nic wspólnego. No i zarządzanie kontami pocztowymi to sprawa e-maili, więc też nie ma związku z serwerem FTP. Często niewłaściwie oceniamy rolę tych technologii, co prowadzi do złych wniosków o funkcjach serwera FTP. Warto to zrozumieć, bo to właśnie FTP jest stworzony do transferu plików, co czyni go mega przydatnym w aplikacjach potrzebujących dobrej wymiany danych. Musimy dobrze rozumieć protokoły i funkcje systemów, żeby lepiej zarządzać naszą infrastrukturą IT.

Pytanie 16

Kluczowe znaczenie przy tworzeniu stacji roboczej dla wielu wirtualnych maszyn ma

A. system chłodzenia wodnego
B. mocna karta graficzna
C. liczba rdzeni procesora
D. wysokiej jakości karta sieciowa
Niektóre z wymienionych odpowiedzi mogą wydawać się logicznymi, jednak nie odpowiadają one na kluczowe potrzeby związane z budową stacji roboczej do wirtualizacji. Wysokiej klasy karta sieciowa jest istotna, ale jej rola ogranicza się do zapewnienia odpowiedniej przepustowości i latencji sieciowej. Nie wpływa ona na zdolność procesora do przetwarzania danych w wielu wirtualnych maszynach. Zespół chłodzenia wodą może poprawić stabilność systemu w kontekście wysokich temperatur, ale nie zwiększa efektywności wielozadaniowości czy liczby operacji przetwarzania. Silna karta graficzna również nie jest kluczowa w środowisku, gdzie podstawowym zadaniem są obliczenia CPU. Ogólnie rzecz biorąc, projektanci systemów często popełniają błąd, myśląc, że dodatkowe komponenty graficzne czy sieciowe mają dużą wagę w kontekście wirtualizacji, co prowadzi do nieoptymalnych konfiguracji sprzętowych. Zamiast tego, kluczowe jest skoncentrowanie się na liczbie rdzeni procesora, ponieważ zapewnia to największą wydajność w obsłudze wielu równocześnie działających wirtualnych maszyn. Ostatecznie, istotnym aspektem jest to, aby pamiętać, że dla efektywnej wirtualizacji, to właśnie moc obliczeniowa procesora oraz jego architektura mają największy wpływ na ogólną wydajność systemu.

Pytanie 17

Po przeanalizowaniu wyników testu dysku twardego, jakie czynności powinny zostać wykonane, aby zwiększyć jego wydajność?

Wolumin (C:)
Rozmiar woluminu=39,06 GB
Rozmiar klastra=4 KB
Zajęte miejsce=27,48 GB
Wolne miejsce=11,58 GB
Procent wolnego miejsca=29 %
Fragmentacja woluminu
Fragmentacja całkowita=15 %
Fragmentacja plików=31 %
Fragmentacja wolnego miejsca=0 %

A. Przeprowadź formatowanie dysku
B. Zdefragmentuj dysk
C. Rozdziel dysk na różne partycje
D. Usuń niepotrzebne pliki z dysku
Oczyszczenie dysku polega na usuwaniu zbędnych plików tymczasowych i innych niepotrzebnych danych aby zwolnić miejsce na dysku. Choć może to poprawić nieco szybkość operacyjną i jest częścią dobrych praktyk zarządzania dyskiem nie rozwiązuje problemu związanego z fragmentacją. Formatowanie dysku to czynność usuwająca wszystkie dane i przygotowująca dysk do ponownego użycia co eliminuje fragmentację ale jest drastycznym krokiem wiążącym się z utratą danych i nie jest zalecane jako rozwiązanie problemu fragmentacji. Dzielnie dysku na partycje to proces który może ułatwić organizację danych i zarządzanie nimi ale nie adresuje problemu fragmentacji na poziomie systemu plików w ramach pojedynczej partycji. Typowym błędem myślowym jest przekonanie że te działania poprawią szybkość odczytu i zapisu danych w sposób porównywalny do defragmentacji. W rzeczywistości tylko defragmentacja adresuje bezpośrednio problem rozproszenia danych co jest kluczowe dla poprawy wydajności dysku w sytuacji gdy fragmentacja plików osiąga wysoki poziom taki jak 31% jak w przedstawionym przypadku. Zrozumienie właściwego zastosowania każdej z tych operacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami dyskowymi w środowisku IT.

Pytanie 18

Zastosowanie symulacji stanów logicznych w obwodach cyfrowych pozwala na

A. kalibrator.
B. impulsator.
C. sonometr.
D. sonda logiczna.
Wybór sonometru, kalibratora lub sondy logicznej jako narzędzi do symulowania stanów logicznych obwodów cyfrowych opiera się na mylnych założeniach dotyczących ich funkcji i zastosowań. Sonometr, na przykład, jest urządzeniem służącym do pomiaru poziomu dźwięku i nie ma zastosowania w kontekście analizy sygnałów elektronicznych. Jego zadaniem jest ocena natężenia fal akustycznych, a nie generowanie czy symulowanie stanów logicznych. Kalibrator, z drugiej strony, to narzędzie stosowane do porównywania wartości pomiarowych z wartościami odniesienia, co jest istotne w zapewnieniu dokładności pomiarów, ale nie jest przeznaczone do tworzenia impulsów logicznych. Natomiast sonda logiczna jest narzędziem do analizy sygnałów w obwodach cyfrowych, jednak nie generuje sygnałów, lecz służy do ich monitorowania i pomiaru. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji narzędzi pomiarowych z funkcjami generującymi sygnały. W rzeczywistości, aby symulować stany logiczne, potrzeba urządzenia zdolnego do wytwarzania impulsów, co dokładnie realizuje impulsator. W kontekście testowania obwodów cyfrowych, ważne jest użycie odpowiednich narzędzi zgodnych z branżowymi standardami, by zapewnić dokładność i efektywność przeprowadzanych testów.

Pytanie 19

Zilustrowany na obrazku interfejs to

Ilustracja do pytania
A. HDMI
B. D-Sub
C. S-Video
D. DisplayPort
Odpowiedź HDMI jest prawidłowa ponieważ interfejs HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest najczęściej używanym standardem przesyłania cyfrowego sygnału audio i wideo bez kompresji. HDMI jest znany z obsługi wysokiej rozdzielczości obrazu i wielokanałowego dźwięku. Posiada charakterystyczny kształt wtyczki z 19 pinami co zapewnia jednoczesne przesyłanie obrazu i dźwięku przy użyciu jednego kabla. HDMI jest szeroko stosowany w nowoczesnych telewizorach monitorach komputerowych konsolach do gier oraz dekoderach ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu i dźwięku. Wersje HDMI od 1.4 do 2.1 oferują różne ulepszenia takie jak wsparcie dla 4K 8K oraz technologii 3D. Standard HDMI jest preferowany w branży ze względu na swoją wszechstronność i łatwość użycia w porównaniu do starszych analogowych interfejsów. Dzięki temu HDMI stał się kluczowym elementem w dziedzinie multimediów wprowadzając bardziej zintegrowane cyfrowe rozwiązania audio-wideo zgodne z nowoczesnymi standardami technologicznymi i użytkowymi

Pytanie 20

Jakie narzędzie wykorzystuje się do połączenia pigtaila z włóknami światłowodowymi?

A. przedłużacz kategorii 5e z zestawem pasywnych kabli obsługujących prędkość 100 Mb/s
B. narzędzie do zaciskania wtyków RJ45, posiadające odpowiednie gniazdo dla kabla
C. stacja lutownicza, która stosuje mikroprocesor do kontrolowania temperatury
D. spawarka światłowodowa, łącząca włókna przy użyciu łuku elektrycznego
Wybór narzędzi do łączenia pigtaili z włóknami światłowodowymi wymaga zrozumienia ich specyfiki i technologii, które są odpowiednie dla danego zastosowania. Przedłużacz kategorii 5e z zestawem pasywnych kabli o prędkości połączenia 100 Mb/s jest narzędziem stosowanym w sieciach Ethernet, które służy do przesyłania sygnałów elektrycznych, a nie optycznych. Dlatego nie nadaje się do łączenia włókien światłowodowych. Narzędzie zaciskowe do wtyków RJ45 również nie ma zastosowania w kontekście światłowodów, ponieważ RJ45 to złącze stosowane dla kabli miedzianych, a nie optycznych. Stacja lutownicza, mimo że jest użyteczna w elektronice, nie jest właściwym narzędziem do łączenia włókien optycznych, ponieważ lutowanie nie jest procesem, który zapewnia odpowiednią jakość połączenia w systemach światłowodowych. W rzeczywistości, lutowanie mogłoby prowadzić do uszkodzenia włókien i znacznych strat sygnału. Zrozumienie, jakie narzędzia są odpowiednie dla konkretnej technologii, jest kluczowe dla efektywności i niezawodności systemów komunikacyjnych. Dlatego w przypadku łączenia włókien światłowodowych należy zawsze stosować odpowiednie narzędzia, jak spawarki światłowodowe, które gwarantują wysoką jakość połączeń.

Pytanie 21

W trakcie użytkowania przewodowej myszy optycznej wskaźnik nie reaguje na ruch urządzenia po podkładce, a kursor zmienia swoje położenie dopiero po właściwym ustawieniu myszy. Te symptomy sugerują uszkodzenie

A. kabla
B. przycisków
C. baterii
D. ślizgaczy
Baterie są elementem, który jest typowy dla urządzeń bezprzewodowych, a nie dla przewodowych myszy optycznych. Użytkownicy często mylą te dwa typy urządzeń, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących przyczyny problemu. W przypadku bezprzewodowych myszy, to faktycznie uszkodzona bateria mogłaby uniemożliwić działanie urządzenia, jednak w sytuacji, gdy mysz jest przewodowa, bateria nie odgrywa żadnej roli w komunikacji z komputerem. Ślizgacze natomiast odpowiadają za gładkie przesuwanie myszy po powierzchni, ale ich uszkodzenie nie wpływa na reakcję kursora na ruch. Ślizgacze są odpowiedzialne za mechaniczną część ruchu, a nie za przesyłanie danych. Uszkodzenie przycisków mogłoby wpłynąć na ich funkcjonalność, ale nie zakłóciłoby sygnału do komputera dotyczącego ruchu. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to brak zrozumienia różnicy między elementami sprzętowymi odpowiedzialnymi za komunikację a tymi, które wpływają na fizyczne użytkowanie urządzenia. Użytkownicy powinni mieć świadomość, że w przypadku przewodowych myszy, kluczową rolę odgrywa kabel, który jest bezpośrednim łącznikiem z komputerem.

Pytanie 22

Zastosowanie programu firewall ma na celu ochronę

A. dysku przed przepełnieniem
B. sieci LAN oraz systemów przed atakami intruzów
C. systemu przed szkodliwymi aplikacjami
D. procesora przed przeciążeniem przez system
Wybór odpowiedzi dotyczących zabezpieczenia dysku przed przepełnieniem, procesora przed przeciążeniem oraz systemu przed błędnymi programami wskazuje na nieporozumienie co do roli firewalla w architekturze zabezpieczeń. Ochrona dysku przed przepełnieniem jest związana z zarządzaniem przestrzenią dyskową i nie ma bezpośredniego związku z funkcjonalnością firewalla, który koncentruje się na kontroli ruchu sieciowego. Podobnie, zabezpieczenie procesora przed przeciążeniem dotyczy wydajności systemu względem obciążenia obliczeniowego, co nie jest obszarem działania firewalla. Przeciążenie procesora może wynikać z niewłaściwego zarządzania zasobami, a nie z nieodpowiednich połączeń sieciowych. Ponadto, ochrona systemu przed błędnymi programami jest bardziej związana z wykrywaniem i usuwaniem złośliwego oprogramowania oraz stosowaniem programów antywirusowych, natomiast firewall nie ma zdolności do analizy i oceny zachowań aplikacji na poziomie ich działania. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych warstw zabezpieczeń; firewall działa na poziomie sieci, podczas gdy inne zabezpieczenia koncentrują się na różnych aspektach ochrony, takich jak aplikacje czy system operacyjny. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej ochrony środowiska IT.

Pytanie 23

Czym jest serwer poczty elektronicznej?

A. PostgreSQL
B. Postfix
C. Firebird
D. MySQL
MySQL, Firebird oraz PostgreSQL to systemy zarządzania bazami danych, a nie serwery poczty e-mail. MySQL i PostgreSQL są przykładami relacyjnych baz danych, które przechowują dane w tabelach i umożliwiają wykonywanie skomplikowanych zapytań SQL. MySQL jest szczególnie popularny w aplikacjach internetowych, natomiast PostgreSQL wyróżnia się zaawansowanymi funkcjami, jak obsługa JSON oraz rozszerzenia geograficzne. Firebird to kolejny system baz danych, również bazujący na modelu relacyjnym. Pomimo że wszystkie te systemy są istotnymi narzędziami w ekosystemach informatycznych, ich funkcjonalność nie ma nic wspólnego z przesyłaniem wiadomości e-mail. Użytkownicy mogą mylnie uznawać, że baza danych jest w stanie obsłużyć zadania związane z e-mailem, co jest błędnym podejściem. W rzeczywistości, serwery poczty e-mail, takie jak Postfix, mają odrębne zadania i architekturę, które są zaprojektowane specjalnie do obsługi wiadomości, podczas gdy systemy baz danych są skoncentrowane na przechowywaniu i zarządzaniu danymi. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi technologiami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania systemów informatycznych.

Pytanie 24

Każdy następny router IP na drodze pakietu

A. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden
B. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa
C. zmniejsza wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa
D. zmniejsza wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ każdy router, który przetwarza pakiet IP, zmniejsza wartość pola Time to Live (TTL) o jeden. TTL to liczba, która jest używana do określenia maksymalnego czasu życia pakietu w sieci i zapobiega jego nieskończonemu krążeniu w przypadku błędów trasowania. Kiedy pakiet osiąga router, jego TTL jest zmniejszane o jeden, a gdy wartość TTL osiągnie zero, pakiet jest odrzucany. W praktyce pozwala to na zarządzanie ruchem sieciowym oraz na identyfikację i eliminację potencjalnych pętli w sieci. Warto pamiętać, że standardy takie jak RFC 791 definiują tę funkcjonalność, a jej poprawne działanie jest kluczowe dla stabilności i wydajności sieci. Przykładem zastosowania tej zasady może być analiza trasowania pakietów w protokołach takich jak traceroute, które umożliwiają administracji sieciowej monitorowanie i diagnozowanie problemów z routowaniem.

Pytanie 25

Na ilustracji zaprezentowane jest urządzenie, które to

Ilustracja do pytania
A. bramka VoIP.
B. wtórnik.
C. router.
D. koncentrator.
Koncentrator, znany również jako hub, to urządzenie sieciowe wykorzystywane do łączenia wielu urządzeń w sieci lokalnej LAN. Działa na warstwie fizycznej modelu OSI co oznacza że przekazuje dane bez analizy ich zawartości. Głównym zadaniem koncentratora jest odbieranie sygnałów z jednego urządzenia i rozsyłanie ich do wszystkich pozostałych portów. To proste działanie sprawia że koncentrator jest mniej skomplikowany niż bardziej zaawansowane urządzenia sieciowe jak przełączniki czy routery które operują na wyższych warstwach modelu OSI. Koncentratory były popularne w początkowej fazie rozwoju sieci Ethernet jednak z czasem zostały zastąpione przez przełączniki które efektywniej zarządzają ruchem sieciowym dzięki możliwości kierowania pakietów tylko do docelowego portu co minimalizuje kolizje w sieci. Współcześnie koncentratory są rzadziej używane i mogą być spotykane głównie w prostych sieciach domowych lub jako narzędzia do testowania sygnałów. Standardowe praktyki branżowe sugerują ich unikanie w bardziej złożonych środowiskach ze względu na ograniczoną przepustowość i potencjał do wywoływania przeciążeń sieciowych.

Pytanie 26

Jakie polecenie powinien wydać root w systemie Ubuntu Linux, aby przeprowadzić aktualizację wszystkich pakietów (całego systemu) do najnowszej wersji z zainstalowaniem nowego jądra?

A. apt-get upgrade
B. apt-get update
C. apt-get dist-upgrade
D. apt-get install nazwa_pakietu
Stosowanie polecenia 'apt-get update' jest często mylone z procesem aktualizacji systemu. To polecenie jedynie aktualizuje lokalną bazę danych dostępnych pakietów, co oznacza, że system poznaje nowe wersje oprogramowania, jednak nie dokonuje faktycznych aktualizacji. W praktyce, po wykonaniu 'apt-get update', konieczne jest użycie innego polecenia, aby wprowadzić zmiany w systemie, co czyni je niewystarczającym. Wybór 'apt-get upgrade' również jest niewłaściwy, ponieważ nie pozwala na aktualizację zależności pakietów ani instalację nowych paczek, co może prowadzić do sytuacji, w której niektóre pakiety pozostaną nieaktualne, a system nie będzie miał najnowszego jądra. Z kolei 'apt-get install nazwa_pakietu' jest narzędziem do instalacji pojedynczych pakietów, co w kontekście aktualizacji całego systemu jest zupełnie nieadekwatne. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że aktualizacja systemu wymaga bardziej kompleksowego podejścia, które uwzględnia zarówno nowe wersje pakietów, jak i ich zależności. Dlatego dla pełnej aktualizacji systemu właściwym wyborem jest 'apt-get dist-upgrade', które zaspokaja te wszystkie potrzeby.

Pytanie 27

Który z interfejsów umożliwia transfer danych zarówno w formacie cyfrowym, jak i analogowym pomiędzy komputerem a wyświetlaczem?

A. DISPLAY PORT
B. HDMI
C. DFP
D. DVI-I
Wybór innych interfejsów, takich jak DisplayPort, DFP czy HDMI, może wydawać się logiczny, jednak każdy z nich ma swoje ograniczenia, które uniemożliwiają przesyłanie sygnałów zarówno w formacie cyfrowym, jak i analogowym. DisplayPort jest nowoczesnym standardem, który obsługuje wyłącznie sygnały cyfrowe, a jego zastosowanie skierowane jest głównie do nowoczesnych monitorów, które nie wymagają analogowej transmisji. DFP (Digital Flat Panel) to interfejs przestarzały, używany głównie w monitorach LCD, który z kolei nie obsługuje sygnałów analogowych, co czyni go mniej wszechstronnym. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) to interfejs stworzony głównie do przesyłania sygnałów audio-wideo w jakości HD, ale również nie obsługuje sygnałów analogowych w sposób, w jaki robi to DVI-I. Typowym błędem myślowym jest założenie, że nowocześniejsze interfejsy są zawsze lepsze; nie uwzględnia to jednak faktu, że w wielu przypadkach starsze technologie, takie jak DVI-I, mogą być bardziej użyteczne w specyficznych scenariuszach, gdzie konieczne jest zastosowanie zarówno sygnałów analogowych, jak i cyfrowych. Dlatego też, w sytuacjach wymagających interoperacyjności między różnorodnymi systemami wyświetlania, DVI-I stanowi lepszy wybór.

Pytanie 28

Gdy sprawny monitor zostaje podłączony do innego komputera, na ekranie ukazuje się komunikat widoczny na rysunku. Co powoduje pojawienie się tego komunikatu?

Ilustracja do pytania
A. uszkodzeniem urządzenia podczas podłączenia
B. niewłaściwą częstotliwością sygnału, która jest zbyt wysoka lub zbyt niska
C. uszkodzeniem karty graficznej w komputerze
D. wyłączeniem jednostki centralnej
Uszkodzenie monitora podczas podłączenia nie jest prawdopodobną przyczyną wyświetlenia komunikatu Out of Range. Monitory są zazwyczaj odporne na uszkodzenia mechaniczne pod warunkiem prawidłowego podłączenia kabla sygnałowego. Typowe uszkodzenia mechaniczne objawiałyby się brakiem obrazu lub fizycznymi defektami na ekranie a nie komunikatem o błędzie sygnału. Wyłączenie komputera nie spowoduje wyświetlenia takiego komunikatu ponieważ monitor zazwyczaj przechodzi w stan czuwania gdy nie ma aktywnego sygnału wejściowego. Ponadto uszkodzenie karty graficznej komputera prowadziłoby do różnych objawów takich jak brak obrazu lub artefakty graficzne a nie do komunikatu związanego z częstotliwością sygnału. W praktyce problemy z kartami graficznymi wymagają diagnozy przez sprawdzenie połączeń komponentów i ewentualnej wymiany karty. Ważne jest zrozumienie że komunikat Out of Range jest bezpośrednio związany z ustawieniami sygnału wyjściowego z karty graficznej a nie fizycznym stanem sprzętu monitorującego lub komputera co pomaga uniknąć niepotrzebnych działań naprawczych i skupić się na dostosowaniu parametrów wyjściowych do specyfikacji monitora

Pytanie 29

Aby zapewnić komputerowi otrzymanie konkretnego adresu IP od serwera DHCP, należy na serwerze ustalić

A. pulę adresów IP.
B. zarezerwowanie adresu IP urządzenia.
C. dzierżawę adresu IP.
D. wykluczenie adresu IP urządzenia.
Wykluczenie adresu IP komputera oznacza, że adres ten nie będzie przydzielany przez serwer DHCP innym urządzeniom, co nie gwarantuje jednak, że dany komputer otrzyma go w przyszłości. Z kolei dzierżawa adresu IP to proces, w którym komputer otrzymuje adres IP na określony czas, co oznacza, że po upływie tego czasu adres może być przydzielony innemu urządzeniu. To podejście jest typowe dla dynamicznych przydziałów adresów IP, gdzie nie ma gwarancji, że dany komputer zawsze będzie miał ten sam adres. Pula adresów IP odnosi się do zakresu adresów, które serwer DHCP może przydzielać urządzeniom w sieci, ale nie zapewnia to, że konkretne urządzenie uzyska konkretny adres IP. Dlatego podejścia te mogą prowadzić do sytuacji, w której urządzenie zmienia adres IP, co jest problematyczne w przypadku serwisów wymagających stałej dostępności pod ustalonym adresem. Ostatecznie, wybór metody zastrzegania adresu IP jest zgodny z najlepszymi praktykami zarządzania sieciami, które zalecają przypisywanie statycznych adresów IP dla krytycznych urządzeń, aby zminimalizować problemy z dostępnością oraz poprawić zarządzanie siecią.

Pytanie 30

W wierszu poleceń systemu Windows polecenie md jest używane do

A. przechodzenia do katalogu nadrzędnego
B. tworzenia pliku
C. zmiany nazwy pliku
D. tworzenia katalogu
Polecenie 'md' (make directory) w systemie Windows jest używane do tworzenia nowych katalogów. Działa ono w wierszu poleceń, co pozwala na szybkie i efektywne porządkowanie plików oraz struktury folderów w systemie. Przykładowo, aby utworzyć nowy katalog o nazwie 'projekty', należy wpisać 'md projekty', co skutkuje stworzeniem katalogu w bieżącej lokalizacji. Stosowanie polecenia 'md' jest istotne w kontekście organizacji pracy, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie zarządzanie dużą ilością plików staje się kluczowe. W praktyce, programiści oraz administratorzy systemów często wykorzystują to polecenie jako część skryptów automatyzacyjnych, co pozwala na efektywne przygotowywanie środowiska roboczego. Dobre praktyki zakładają także stosowanie logicznych i zrozumiałych nazw katalogów, co ułatwia późniejsze odnajdywanie i zarządzanie danymi. Zapewnienie odpowiedniej struktury katalogów jest fundamentem organizacji danych w każdym systemie operacyjnym.

Pytanie 31

Jak najlepiej chronić zebrane dane przed dostępem w przypadku kradzieży komputera?

A. ochronić konta za pomocą hasła
B. wdrożyć szyfrowanie partycji
C. przygotować punkt przywracania systemu
D. ustawić atrybut ukryty dla wszystkich istotnych plików
Zastosowanie atrybutu ukrytego dla plików nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony danych. Chociaż pliki z atrybutem ukrytym są mniej widoczne dla przeciętnego użytkownika, nie są one chronione przed dostępem, a to oznacza, że osoba z odpowiednią wiedzą techniczną może je łatwo odkryć. Z kolei punkt przywracania systemu służy głównie do przywracania stanu systemu operacyjnego w przypadku awarii, co nie ma bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo danych w kontekście ich kradzieży. Zabezpieczenie kont hasłem również nie jest wystarczające, ponieważ w przypadku kradzieży sprzętu, fizyczny dostęp do komputera umożliwia potencjalnemu złodziejowi ominięcie zabezpieczeń systemowych. Oparcie się tylko na hasłach nie chroni przed atakami typu brute force czy phishing, które mogą prowadzić do utraty dostępu do danych. Dlatego ważne jest, aby podejść do ochrony danych w sposób kompleksowy, stosując szyfrowanie, które nie tylko ukrywa dane, ale i skutecznie je zabezpiecza przed nieautoryzowanym dostępem. Współczesne standardy bezpieczeństwa wskazują, że szyfrowanie jest podstawowym elementem każdego systemu ochrony informacji, co czyni je niezastąpionym narzędziem w ochronie danych.

Pytanie 32

Kiedy podczas startu systemu z BIOSu firmy AWARD komputer wyemitował długi dźwięk oraz dwa krótkie, to oznacza, że wystąpił błąd?

A. pamięci FLASH - BIOS
B. płyty głównej
C. karty graficznej
D. kontrolera klawiatury
Długi sygnał i dwa krótkie sygnały wydawane przez system BIOS firmy AWARD wskazują na problem związany z kartą graficzną. W standardach sygnalizacji POST (Power-On Self-Test) każdy rodzaj sygnału odpowiada konkretnemu błędowi sprzętowemu. W przypadku karty graficznej, problemy mogą wynikać z braku fizycznego połączenia, uszkodzenia samej karty lub niewłaściwego umiejscowienia w slocie PCI Express. Aby zdiagnozować problem, można wyłączyć komputer, sprawdzić połączenie karty graficznej oraz przetestować ją w innym slocie lub na innym komputerze. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na umiejętnym odczytywaniu sygnałów diagnostycznych, co jest kluczowe w przypadku rozwiązywania problemów ze sprzętem. Znajomość kodów błędów sygnalizowanych przez BIOS jest istotna zarówno dla techników, jak i dla użytkowników, którzy chcą samodzielnie zdiagnozować problemy z komputerem.

Pytanie 33

Analiza danych wyświetlonych przez program umożliwia stwierdzenie, że

Ilustracja do pytania
A. partycja wymiany ma pojemność 2 GiB
B. jeden dysk twardy został podzielony na sześć partycji podstawowych
C. partycja rozszerzona zajmuje 24,79 GiB
D. zamontowano trzy dyski twarde oznaczone jako sda1, sda2 oraz sda3
Analiza niepoprawnych opcji wymaga zrozumienia struktury partycji i ich funkcji. Pierwsza opcja sugeruje że jeden dysk twardy został podzielony na sześć partycji podstawowych co jest błędne w kontekście standardów MBR Master Boot Record gdzie maksymalna liczba partycji podstawowych wynosi cztery. Zrzut ekranu ukazuje jedną partycję rozszerzoną która umożliwia tworzenie dodatkowych partycji logicznych jak sda5 i sda6. Druga odpowiedź jest również niepoprawna ponieważ sda1 sda2 i sda3 nie są oddzielnymi dyskami a jedynie partycjami na tym samym dysku sda. Nazewnictwo oparte na literach i cyfrach odnosi się do struktury partycji na pojedynczym dysku twardym co jest standardową konwencją w systemach Linux. Trzecia opcja błędnie identyfikuje wielkość partycji rozszerzonej. Zrzut ekranu pokazuje że partycja rozszerzona sda3 ma wielkość 26.79 GiB a nie 24.79 GiB co jest zauważalne w danych. Te nieporozumienia mogą wynikać z błędnej interpretacji danych wyświetlanych w narzędziach do zarządzania dyskami co jest częstym błędem wśród mniej doświadczonych użytkowników systemów.

Pytanie 34

Podaj polecenie w systemie Linux, które umożliwia wyświetlenie identyfikatora użytkownika.

A. who
B. users
C. whoami
D. id
Wybierając odpowiedzi takie jak 'whoami', 'users' czy 'who', można wpaść w pułapkę mylnej interpretacji funkcji tych poleceń. Polecenie 'whoami' zwraca nazwę bieżącego użytkownika, co może sugerować identyfikację, ale nie dostarcza numeru UID. Użytkownicy często mylą te dwa pojęcia, zapominając, że identyfikator użytkownika to unikalny numer, a nie nazwa. Z kolei 'users' wyświetla listę zalogowanych użytkowników w systemie, co nie ma nic wspólnego z identyfikacją konkretnego użytkownika, a jedynie z informowaniem o tym, kto jest aktywny w danym momencie. Warto zaznaczyć, że nie dostarcza to informacji o UID ani o grupach, do których należy dany użytkownik. Polecenie 'who' także zwraca informacje o zalogowanych użytkownikach, w tym ich nazwy i czas logowania, lecz ponownie pomija istotną informację, jaką jest UID. Użytkownicy mogą mieć tendencję do stosowania tych poleceń w nadziei na uzyskanie pełnych informacji o sobie lub innych, jednak w rzeczywistości są one ograniczone i nie spełniają wymagań dotyczących uzyskiwania numeru identyfikacyjnego użytkownika. Kluczowym błędem w tym myśleniu jest nieznajomość różnic między funkcjami tych poleceń. Aby zrozumieć pełen kontekst działania systemu Linux, zaleca się zaznajomienie z dokumentacją oraz praktyczne ćwiczenia, aby unikać takich nieporozumień.

Pytanie 35

Na ilustracji przedstawiono sieć lokalną zbudowaną na kablach kat. 6. Stacja robocza "C" nie ma możliwości komunikacji z siecią. Jaki problem w warstwie fizycznej może powodować brak połączenia?

Ilustracja do pytania
A. Zła długość kabla
B. Niewłaściwy kabel
C. Nieodpowiedni typ przełącznika
D. Błędny adres IP
Nieprawidłowy adres IP jako przyczyna problemów z łącznością jest błędem warstwy sieciowej, a nie fizycznej. Warstwa sieciowa zajmuje się adresowaniem i trasowaniem pakietów, natomiast problem dotyczy warstwy fizycznej. Jeśli adres IP jest nieprawidłowy, urządzenia mogą nie być w stanie się komunikować, ale fizyczne połączenie będzie nadal działało poprawnie. Nieodpowiedni kabel oznaczałby, że używany jest kabel niespełniający specyfikacji wymaganych dla danego typu sieci, na przykład użycie kabla kategorii 5 zamiast kategorii 6. Jednakże, w tym przypadku mamy do czynienia z kablem kat. 6, więc problem nie leży w rodzaju kabla. Zły typ przełącznika teoretycznie mógłby wpłynąć na wydajność sieci, ale nie dotyczy warstwy fizycznej. Przełącznik jako urządzenie sieciowe funkcjonuje na wyższym poziomie modelu OSI, a jego nieprawidłowy typ mógłby wpłynąć na funkcje takie jak zarządzanie ruchem lub przepustowość, ale nie uniemożliwiłby fizycznego połączenia. Dlatego, zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla diagnostyki problemów sieciowych i pozwala na skuteczne rozwiązywanie problemów, które wynikają z błędnego rozumienia działania różnych warstw sieciowych i ich wpływu na ogólną wydajność systemu. Pozwala to również zminimalizować przestoje i zwiększa efektywność zarządzania infrastrukturą IT w organizacji.

Pytanie 36

Jakiego rodzaju fizyczna topologia sieci komputerowej jest zobrazowana na rysunku?

Ilustracja do pytania
A. Siatka częściowa
B. Topologia gwiazdowa
C. Topologia pełnej siatki
D. Połączenie Punkt-Punkt
W topologii punkt-punkt każde urządzenie jest połączone bezpośrednio z jednym innym urządzeniem, co nie odpowiada obrazkowi, ponieważ tam wszystkie urządzenia są ze sobą połączone. Taki model jest prosty i tani, ale ogranicza skalowalność i niezawodność, ponieważ awaria jednego połączenia może przerwać komunikację. Topologia częściowej siatki zapewnia większą elastyczność niż punkt-punkt i jest bardziej skalowalna, umożliwiając połączenie niektórych, ale nie wszystkich urządzeń. Jest to kompromis między kosztem a niezawodnością, choć wciąż nie oferuje pełnej redundancji widocznej w pełnej siatce. W topologii gwiazdy wszystkie urządzenia są połączone z centralnym węzłem, co usprawnia zarządzanie siecią, ale awaria centralnego urządzenia powoduje wyłączenie całej sieci. Obrazek przedstawia wszystkie urządzenia połączone ze sobą, co nie jest typowe dla żadnej z wymienionych błędnych topologii, ponieważ każda z nich ogranicza liczbę połączeń, oferując różne poziomy kompromisu między niezawodnością a kosztami wdrożenia. Wszystkie te podejścia mają swoje zalety i wady zależne od specyfiki zastosowania, ale żadna z nich nie zapewnia pełnej redundancji, jaką oferuje topologia pełnej siatki, co jest kluczowym czynnikiem w środowiskach wymagających najwyższej niezawodności i elastyczności sieciowej.

Pytanie 37

Który z portów na pokazanej płycie głównej pozwala na podłączenie zewnętrznego dysku za pośrednictwem interfejsu e-SATA?

Ilustracja do pytania
A. 2
B. 3
C. 4
D. 1
Interfejs e-SATA, który jest przedstawiony pod numerem 2 na zdjęciu, jest specjalnym portem umożliwiającym podłączanie zewnętrznych dysków twardych oraz innych urządzeń pamięci masowej, oferując wyższe prędkości transferu danych niż standardowy USB. Standard e-SATA został zaprojektowany z myślą o zapewnieniu szybkiego i stabilnego połączenia z urządzeniami zewnętrznymi, co jest szczególnie korzystne w przypadku pracy z dużymi plikami czy w środowisku wymagającym wysokiej wydajności. W odróżnieniu od standardowego SATA, e-SATA zapewnia lepszą ochronę przed zakłóceniami elektromagnetycznymi, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy urządzenia są podłączane i odłączane często. Warto zauważyć, że e-SATA nie dostarcza zasilania, w przeciwieństwie do niektórych wersji USB, co oznacza, że zewnętrzne dyski podłączane przez e-SATA często wymagają osobnego źródła zasilania. Jest to zgodne z praktykami branżowymi, gdzie e-SATA jest wykorzystywane w profesjonalnych rozwiązaniach do przechowywania danych, takich jak serwery NAS czy systemy do edycji video. Znajomość tego portu i jego zastosowań pozwala na lepsze projektowanie rozwiązań IT, które wymagają niezawodnego i szybkiego dostępu do danych.

Pytanie 38

Który zakres adresów IPv4 jest poprawnie przypisany do danej klasy?

Zakres adresów IPv4Klasa adresu IPv4
A.1.0.0.0 ÷ 127.255.255.255A
B.128.0.0.0 ÷ 191.255.255.255B
C.192.0.0.0 ÷ 232.255.255.255C
D.233.0.0.0 ÷ 239.255.255.255D

A. C
B. A
C. B
D. D
Klasa B adresów IPv4 obejmuje zakres od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Adresy w tej klasie są często używane w średnich i dużych sieciach, ponieważ oferują większą liczbę dostępnych adresów hostów w porównaniu z klasą C. Każdy adres klasy B ma pierwszy oktet w zakresie od 128 do 191, a następne dwa oktety są używane do identyfikacji sieci, co daje możliwość utworzenia 16 384 sieci, każda z maksymalnie 65 534 hostami. W praktyce, oznacza to, że klasa B jest idealna dla organizacji z dużym zapotrzebowaniem na liczby hostów. Współczesne sieci korzystają z maski podsieci, aby elastyczniej zarządzać adresacją, jednak klasyczne podejście jest nadal istotne w kontekście zrozumienia podstaw działania protokołu IPv4. Standardy takie jak RFC 791 i późniejsze uaktualnienia precyzują sposób użycia tej klasy adresów, co jest ważne dla administratorów sieciowych, którzy muszą projektować wydajne i niezawodne struktury sieciowe.

Pytanie 39

Najlepszą metodą ochrony danych przedsiębiorstwa, którego biura znajdują się w różnych, odległych miejscach, jest wdrożenie

A. backupu w chmurze firmowej
B. kopii analogowych
C. kopii przyrostowych
D. kompresji strategicznych danych
Kopie analogowe, czyli fizyczne nośniki danych, takie jak taśmy czy płyty CD, są niewystarczające w przypadku firm rozproszonych geograficznie. Choć mogą one stanowić pewną formę archiwizacji, ich ograniczenia są znaczące, z uwagi na trudności w dostępie do danych z różnych lokalizacji oraz ryzyko uszkodzenia lub zgubienia nośników. Ponadto, kopie analogowe nie oferują automatyzacji ani synchronizacji w czasie rzeczywistym, co jest kluczowe w aktualnym środowisku biznesowym, gdzie czas reakcji jest istotny. Kopie przyrostowe, które dotyczą jedynie zmian od ostatniego backupu, są bardziej efektywne od pełnych kopii, jednak również nie są idealnym rozwiązaniem w przypadku firm z wieloma lokalizacjami. Mogą one prowadzić do problemów z zarządzaniem wersjami danych, a przywrócenie pełnej bazy danych wymaga skomplikowanego procesu odtwarzania. Kompresja strategicznych danych, choć może pomóc w oszczędności miejsca, nie zapewnia ochrony danych ani ich dostępności w przypadku awarii. Te metody, z uwagi na swoje ograniczenia, mogą wprowadzać w błąd firmy, które są przekonane, że wystarczą jako jedyne formy zabezpieczenia danych. W rzeczywistości, optymalne podejście powinno obejmować różnorodne strategie backupu, w tym chmurę, która jest uznawana za standard w branży dla zarządzania danymi w nowoczesnym przedsiębiorstwie.

Pytanie 40

Jaki rodzaj portu może być wykorzystany do podłączenia zewnętrznego dysku do laptopa?

A. DMA
B. USB
C. LPT
D. AGP
Typy portów, takie jak LPT, AGP oraz DMA, nie są odpowiednie do podłączania dysków zewnętrznych do laptopów, co może prowadzić do mylnych wniosków na temat ich funkcji. Port LPT, znany również jako port równoległy, był używany głównie do podłączania drukarek, a jego architektura nie była przystosowana do szybkiego przesyłania danych, jakie oferują nowoczesne interfejsy. Z kolei AGP, czyli Accelerated Graphics Port, był interfejsem zaprojektowanym do podłączania kart graficznych, a jego zastosowanie w kontekście dysków zewnętrznych jest całkowicie nieadekwatne. Współczesne urządzenia pamięci masowej wymagają portów zdolnych do obsługi wysokich prędkości transferu danych, co AGP nie zapewnia. DMA, czyli Direct Memory Access, to technologia, która umożliwia urządzeniom zewnętrznym transfer danych do pamięci RAM bez udziału procesora, ale sama w sobie nie jest portem. Zrozumienie tych technologii i ich zastosowania w prawidłowy sposób jest kluczowe dla efektywnego korzystania z urządzeń komputerowych. Typowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z mylenia funkcji różnych portów oraz nieadekwatnych przyporządkowań technologii do specyficznych zastosowań, co prowadzi do nieefektywności w pracy z urządzeniami peryferyjnymi.