Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 7 maja 2025 13:15
Data zakończenia: 7 maja 2025 13:44

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakiej temperaturze, zgodnie z normami STC, dokonuje się oceny parametrów paneli fotowoltaicznych?

A. 15°C

B. 30°C

C. 20°C

D. 25°C

Właściwości paneli fotowoltaicznych według warunków STC (Standard Test Conditions) są sprawdzane w temperaturze 25°C. Jest to kluczowa informacja, ponieważ STC stanowią bazę odniesienia dla producentów i instalatorów systemów fotowoltaicznych, umożliwiając porównywanie wydajności różnych paneli w jednakowych warunkach. Warto zaznaczyć, że temperatura ma istotny wpływ na wydajność ogniw fotowoltaicznych; wyższe temperatury często prowadzą do spadku efektywności. Przykładowo, przy temperaturze wynoszącej 40°C, wydajność paneli może zmniejszyć się o kilka procent w porównaniu do warunków STC. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby podczas projektowania instalacji fotowoltaicznych brać pod uwagę lokalne warunki klimatyczne, aby przewidzieć rzeczywistą wydajność systemu, a także odpowiednio dostosować rozwiązania inżynieryjne. Zrozumienie STC jest kluczowe dla osób zajmujących się projektowaniem i instalacją systemów PV, a także dla inwestorów, którzy chcą ocenić opłacalność takich inwestycji.

Pytanie 2

Zawór STB w kotłach opalanych biomasą z wentylatorem i podajnikiem chroni kocioł przed

A. zbyt wysokim wzrostem temperatury wody

B. niedostatecznym spalaniem

C. cofaniem płomienia

D. zablokowaniem podajnika paliwa

Zawór STB (safety temperature valve) w kotłach na biomasę z wentylatorem nadmuchowym i podajnikiem pełni kluczową rolę w systemie bezpieczeństwa, zabezpieczając kocioł przed nadmiernym wzrostem temperatury wody. W przypadku, gdy temperatura wody osiąga niebezpieczny poziom, zawór automatycznie otwiera się, co pozwala na odprowadzenie nadmiaru ciepła i zapobiega ryzyku uszkodzenia urządzenia, a także potencjalnym zagrożeniom związanym z wybuchem. W praktyce, skuteczne działanie zaworu STB jest niezbędne w kontekście obowiązujących norm i przepisów dotyczących bezpieczeństwa kotłów, takich jak dyrektywy Unii Europejskiej oraz krajowe standardy budowlane. W związku z tym, regularne przeglądy i konserwacja zaworu STB są kluczowe, aby zapewnić jego sprawność, co w efekcie przekłada się na długoterminową efektywność i bezpieczeństwo systemu grzewczego. Przykładem może być sytuacja, w której w wyniku awarii podajnika paliwa lub nieprawidłowej pracy wentylatora, temperatura wody wzrasta ponad dopuszczalne limity; w takich przypadkach zawór STB działa jako element ochronny, minimalizując ryzyko uszkodzeń i zapewniając ciągłość pracy kotła.

Pytanie 3

Aby podłączyć wylot zimnego powietrza z parownika monoblokowej pompy ciepła typu powietrze-woda o współczynniku COP = 3,5, która podgrzewa wodę o mocy 7 kW, należy zastosować

A. rury PVC o średnicy 125 mm

B. rury PVC o średnicy 20 mm

C. rury miedzianej o średnicy 25 mm

D. rury stalowej o średnicy 125 mm

Wybór rur PVC o średnicy 20 mm to zły pomysł, bo taka średnica jest zdecydowanie za mała, żeby zapewnić właściwy przepływ powietrza w systemie pompy ciepła. Kiedy projektujemy instalacje HVAC, trzeba uwzględnić wymagania dotyczące przepływu, szczególnie w przypadku urządzeń o większej mocy, jak pompy ciepła. Rura o średnicy 20 mm może powodować zbyt duży opór, przez co efektywność systemu spadnie, a użytkownicy poczują się mniej komfortowo. Rury miedziane o średnicy 25 mm mogą być używane w innych systemach, ale nie będą najlepszym wyborem przy wylocie zimnego powietrza, bo ich właściwości termiczne i koszt mogą nie być adekwatne do wymagań. Z kolei rury stalowe o średnicy 125 mm też nie są trafnym wyborem, bo stal jest ciężka i podatna na korozję, co w instalacjach wentylacyjnych może prowadzić do dużych kosztów utrzymania. Niezrozumienie tych rzeczy często prowadzi do błędów w projektowaniu systemów wentylacyjnych, gdzie dobór odpowiedniej średnicy i materiału rur jest kluczowy dla efektywności energetycznej i długoterminowej niezawodności instalacji.

Pytanie 4

Wskaż, w oparciu o przedstawiony fragment instrukcji, na jakiej minimum głębokości poniżej lokalnej granicy przemarzania gruntu, należy montować kolektory gruntowe.

W przypadku gruntów o niskim stopniu wilgotności (grunt suchy, piaszczysty) układy spiralne mogą powodować znaczne wychłodzenie gruntu i zamarzanie parownika w pompie ciepła, wobec czego zdecydowanie bardziej bezpieczne jest stosowanie układów płaskich lub kolektorów pionowych. Kolektory poziome, w postaci pętli rur o jednakowej długości, układa się w odległości minimum 0,5÷1,0 m od siebie, na głębokości 30÷40 cm poniżej granicy przemarzania gruntu, co w Polsce stanowi w zależności od rejonu 0,8÷1,4 m.

A. 30 cm

B. 10 cm

C. 20 cm

D. 50 cm

Poprawna odpowiedź to 30 cm, co wynika z zaleceń zawartych w instrukcji dotyczącej montażu kolektorów gruntowych. Kolektory te powinny być umieszczone na głębokości od 30 do 40 cm poniżej lokalnej granicy przemarzania gruntu, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie. W Polsce granica ta wynosi od 0,8 do 1,4 m, co oznacza, że minimalna głębokość montażu kolektorów powinna wynosić 30 cm poniżej tej granicy, co zapewnia odpowiednią ochronę przed wpływem mrozu. W praktyce oznacza to, że montując kolektory, należy zwrócić uwagę na lokalne warunki geologiczne i klimatyczne, aby dostosować głębokość ich ułożenia do specyfikacji technicznych. Przykład zastosowania to instalacje systemów ogrzewania geotermalnego, gdzie odpowiednia głębokość montażu kolektorów jest kluczowa dla efektywności energetycznej budynku. Zgodnie z najlepszymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na rozmieszczenie kolektorów, które powinno wynosić od 0,5 do 1,0 m między poszczególnymi pętlami, aby zapewnić optymalne warunki pracy systemu.

Pytanie 5

Zbyt niskie natężenie przepływu czynnika roboczego w układzie solarnym, realizowane przez pompę obiegową, może prowadzić do

A. zatrzymania pompy obiegowej

B. wzrostu temperatury czynnika roboczego

C. zapowietrzenia systemu

D. zwiększenia efektywności kolektorów

Wiesz, zwiększenie sprawności kolektorów nie jest takie proste, jak się wydaje, zwłaszcza jeśli przepływ czynnika roboczego jest zbyt mały. Sprawność kolektorów zależy od wielu rzeczy, ale najważniejsze jest skuteczne usuwanie ciepła z kolektora. Kiedy przepływ jest zbyt mały, ciepło gromadzi się w kolektorze i przez to można się przegrzać, co na pewno nie poprawia wydajności. A tak w ogóle, zapowietrzenie instalacji to jest problem, który może mieć różne przyczyny, jak źle napełniony system wodą albo jakieś nieszczelności. Ale mały przepływ sam w sobie nie powoduje bezpośrednio zapowietrzenia. I wiecie co? Zatrzymanie pompy cyrkulacyjnej to już bardzo poważna sprawa, która może się stać, gdy pompa nie działa jak powinna, ale nie ma to bezpośrednio związku z natężeniem przepływu. Dlatego, jak projektujecie i używacie instalacje solarne, to ważne, żeby trzymać się zasad odpowiedniego doboru pompy i jej regulacji oraz serwisowania. Myślę, że to pozwala uniknąć problemów z niskim przepływem i zapewnia dobre warunki dla całego systemu. W praktyce dobór pompy powinien być dostosowany do tego, co dokładnie potrzebujesz, żeby dobrze cyrkulować czynnik roboczy.

Pytanie 6

Grupę pompową w systemie solarnym należy zainstalować na rurze

A. zbiornika wzbiorczego

B. zasilającym

C. powrotnym

D. instalacji podłogowej

Montaż grupy pompowej w niewłaściwych miejscach, takich jak przewód zasilający, naczynie wzbiorcze czy instalacja podłogowa, prowadzi do istotnych nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu solarnego. Umiejscowienie pompy na przewodzie zasilającym może powodować, że pompa będzie tłoczyć gorący czynnik grzewczy bezpośrednio do kolektorów, co jest nieefektywne z punktu widzenia termodynamiki. Ponadto, takie umiejscowienie może zwiększyć ryzyko wystąpienia kawitacji, co następuje, gdy ciśnienie spada poniżej ciśnienia parowania i powietrze tworzy pęcherzyki, które mogą uszkodzić pompę oraz inne elementy instalacji. Z kolei montaż grupy pompowej na naczyniu wzbiorczym wiąże się z nieodpowiednim zarządzaniem ciśnieniem w instalacji, co jest kluczowe dla zapewnienia jej bezpieczeństwa i efektywności. Naczynie wzbiorcze pełni rolę kompensacyjną dla zmian objętości cieczy w systemie, a nie miejsca na montaż elementów aktywnych. Instalacje podłogowe mają z kolei swoją specyfikę i wymagają odrębnych rozwiązań hydraulicznych, które są dostosowane do niskotemperaturowego źródła ciepła. Niewłaściwe podejście do montażu grupy pompowej może prowadzić do obniżenia efektywności całego systemu, zwiększenia kosztów eksploatacyjnych oraz skrócenia jego żywotności.

Pytanie 7

Anemometr jest urządzeniem wykorzystywanym do pomiarów

A. natężenia oświetlenia

B. natężenia dźwięku

C. wilgotności powietrza

D. prędkości przepływu powietrza

Anemometr to urządzenie pomiarowe, które służy do określenia prędkości przepływu powietrza. Działa na zasadzie pomiaru siły, z jaką powietrze oddziałuje na wirnik lub łopatki, co pozwala na dokładną kalkulację prędkości wiatru. Istnieje wiele typów anemometrów, w tym anemometry wirnikowe, ultradźwiękowe oraz termiczne, które znajdują zastosowanie w różnych branżach, takich jak meteorologia, inżynieria lądowa i budownictwo. Na przykład, w meteorologii anemometry są kluczowe do monitorowania warunków pogodowych, co jest istotne dla prognozowania i odczytów klimatycznych. W kontekście budownictwa, anemometry są wykorzystywane do oceny wentylacji w budynkach, co jest zgodne z normami dotyczącymi efektywności energetycznej i komfortu użytkowników. Używanie anemometrów zgodnie z obowiązującymi standardami, takimi jak normy ISO 7240-20, zapewnia dokładność i niezawodność pomiarów, co jest niezbędne w profesjonaliźmie branżowym.

Pytanie 8

Na podstawie danych w tabeli oblicz wartość kosztorysową prac montażowych instalacji urządzeń energetyki odnawialnej.

Rodzaj kosztów	Robocizna	Materiał	Sprzęt
Koszty bezpośrednie	2 000	5 000	4 000
Koszty pośrednie 80%	1 600	-	3 200
Koszty zakupu 10%	-	500	-
Wartość kosztorysowa bez zysku

A. 10 800 zł

B. 16 300 zł

C. 9 100 zł

D. 15 800 zł

Wybierając jedną z niepoprawnych odpowiedzi, można zauważyć, że kluczowym błędem jest niedoszacowanie całkowitych kosztów prac montażowych. Wiele osób może skupić się jedynie na bezpośrednich wydatkach związanych z robocizną czy materiałami, pomijając istotny element, jakim są koszty pośrednie. Koszty pośrednie, które wynoszą 80% kosztów bezpośrednich, odgrywają fundamentalną rolę w procesie kalkulacji, ponieważ uwzględniają wszystkie dodatkowe wydatki, takie jak narzędzia, transport, a także ogólne koszty operacyjne. Ponadto, oszacowanie kosztów zakupu materiałów na poziomie 10% kosztów bezpośrednich materiałów jest często niewystarczające, co prowadzi do dalszych rozbieżności w finalnym kosztorysie. Przyjmując zaniżone wartości, można łatwo dojść do wniosku, że całkowite koszty są znacznie niższe, co jest mylące i może prowadzić do problemów finansowych w trakcie realizacji projektu. Tego typu błędne wyliczenia są często wynikiem braku zrozumienia całego procesu kosztorysowania. Dlatego ważne jest, aby zawsze uwzględniać wszystkie kategorie kosztów oraz stosować uznawane w branży metody kalkulacji, które pomogą uniknąć pułapek budżetowych i zapewnią rzetelność projektu.

Pytanie 9

Wartość robót przewidywana przez inwestora jest ustalana w kosztorysie

A. powykonawczym

B. zamiennym

C. inwestorskim

D. ofertowym

Odpowiedzi 'ofertowym', 'zamiennym' oraz 'powykonawczym' są nieprawidłowe, ponieważ każde z tych pojęć odnosi się do innych etapów i celów w procesie kosztorysowania. Kosztorys ofertowy jest przygotowywany przez wykonawców w celu przedstawienia swojej oferty na realizację robót. Zawiera on szczegółowe wyliczenia, jednak jego celem jest przede wszystkim zdobycie zlecenia, a nie przewidywanie kosztów z perspektywy inwestora. Kosztorys zamienny dotyczy zmian w projekcie lub kosztorysie, które mogą wynikać z konieczności wprowadzenia korekt w trakcie realizacji inwestycji. Nie jest to dokument, który przewiduje koszty na etapie planowania, lecz raczej narzędzie do zarządzania kosztami, gdy zachodzi potrzeba dostosowania się do zmienionych warunków. Kosztorys powykonawczy z kolei sporządzany jest po zakończeniu robót budowlanych i służy do podsumowania rzeczywistych kosztów inwestycji. Zamiast przewidywać wydatki, ten dokument analizuje faktyczne koszty, co czyni go narzędziem retrospektywnym. Wybór jednego z tych rodzajów kosztorysów zamiast kosztorysu inwestorskiego wskazuje na błędne zrozumienie etapu planowania inwestycji oraz roli, jaką odgrywa każdy z tych dokumentów w cyklu życia projektu budowlanego.

Pytanie 10

Pompa ciepła przez 20 dni dostarczała do domu jednorodzinnego energię równą 2 040 kWh. Jaki jest wskaźnik efektywności energetycznej, jeśli średnia moc pobrana wynosi 2,5 kW?

A. 17,00

B. 40,80

C. 4,08

D. 1,70

Czasem zdarza się, że pojawiają się błędy w obliczeniach wskaźnika efektywności energetycznej pompy ciepła. Jak ktoś nie rozumie, jak właściwie obliczać COP, to może skończyć z błędnymi wynikami. Na przykład, jeśli ktoś myśli, że wystarczy podzielić dostarczoną energię przez moc pompy i zapomni o czasie, to może dojść do złych wniosków. Często myli się też jednostki energii z mocą, co może wprowadzić w błąd. Ktoś może pomylić kWh z kW, a to już problem. Żeby dobrze ocenić efektywność energetyczną, trzeba zawsze znać całkowity czas pracy i moc systemu. Warto też mieć na uwadze rzeczywiste warunki, w jakich pompa pracuje, jak temperatura zewnętrzna, bo to wszystko wpływa na efektywność. W tym pytaniu kluczem jest zrozumienie, że moc pompy ciepła (2,5 kW) przez 20 dni równa się 1 200 kWh zużycia energii, co jest istotne, żeby dobrze obliczyć COP.

Pytanie 11

Który z poniższych rodzajów zbiorników nie powinien być używany do przechowywania biogazu?

A. Suchego stalowego wysokociśnieniowego

B. Membranowego dachowego

C. Suchego tłokowego niskociśnieniowego

D. Sferycznego membranowego

Wybór niewłaściwego zbiornika do magazynowania biogazu może prowadzić do wielu niebezpieczeństw oraz nieefektywności w zarządzaniu tym zasobem. Zbiorniki membranowe dachowe i sferyczne membranowe są projektowane z myślą o niskim ciśnieniu, co sprzyja bezpiecznemu przechowywaniu biogazu. Biogaz, ze względu na swoją specyfikę, wymaga odpowiednich warunków przechowywania, które uwzględniają nie tylko ciśnienie, ale także temperaturę i wilgotność. Zastosowanie zbiornika suchego stalowego wysokociśnieniowego może nie tylko prowadzić do ryzyka eksplozji, ale także generować dodatkowe koszty związane z utrzymywaniem takiego ciśnienia. Wielu użytkowników mylnie zakłada, że wysokie ciśnienie może zwiększyć efektywność przechowywania, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do destabilizacji systemu. Ponadto, stosowanie odpowiednich zbiorników jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają wykorzystanie rozwiązań minimalizujących ryzyko. Warto zatem zwrócić uwagę na zalecenia dotyczące magazynowania biogazu, które jasno określają, że lepsze rezultaty uzyskuje się przy niskociśnieniowych systemach przechowywania, co pozwala na zabezpieczenie zarówno infrastruktury, jak i samego biogazu przed nieprzewidzianymi zdarzeniami.

Pytanie 12

Tworząc harmonogram prac związanych z montażem instalacji do usuwania pyłów z gazów spalinowych, wybrano cyklon, którego rolą jest zatrzymywanie zanieczyszczeń powietrza pod wpływem działania

A. siły odśrodkowej

B. filtracji

C. grawitacji

D. pola elektromagnetycznego

Siła odśrodkowa odgrywa kluczową rolę w działaniu cyklonów, które są powszechnie stosowane w instalacjach do usuwania pyłów ze strumienia spalin. Gdy gaz zanieczyszczony cząstkami stałymi wchodzi do cyklonu, jest zmuszany do krążenia w wirze, co generuje siłę odśrodkową. Ta siła powoduje, że cięższe cząstki zanieczyszczeń są wypychane na zewnątrz cyklonu, gdzie osiadają na ściankach. W ten sposób cząstki te są oddzielane od gazu, co znacząco poprawia jakość powietrza opuszczającego instalację. Przykładem zastosowania cyklonów jest przemysł energetyczny, gdzie wykorzystywane są do oczyszczania spalin powstających w procesie spalania węgla. Standardy takie jak ISO 14001 promują efektywność takich rozwiązań w kontekście ochrony środowiska, wskazując na ich znaczenie w redukcji emisji zanieczyszczeń. Użycie cyklonów jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają wykorzystanie technologii redukujących emisję pyłów.

Pytanie 13

Do uzupełnienia systemu solarnego, który wspomaga produkcję ciepłej wody użytkowej, powinno się zastosować

A. roztwór soli kuchennej

B. mieszaninę glikolu propylenowego i wody

C. wodę destylowaną

D. wodę z instalacji kotła centralnego ogrzewania

Woda destylowana, choć czysta, nie jest odpowiednim płynem do napełnienia instalacji solarnej. Głównym powodem jest fakt, że woda destylowana nie zawiera żadnych dodatków, które zapobiegałyby zamarzaniu. W przypadku niskich temperatur, woda w instalacji może zamarznąć, co prowadzi do poważnych uszkodzeń rur i elementów instalacji. Roztwór soli kuchennej, pomimo że teoretycznie ma właściwości obniżające zamarzanie, jest nieodpowiedni ze względu na jego korodujące działanie na metalowe elementy instalacji. Sól może prowadzić do korozji, co znacząco skróci żywotność systemu i wpłynie na jego efektywność. Użycie wody z instalacji kotła centralnego ogrzewania także jest błędnym podejściem, ponieważ nie jest ona przystosowana do długoterminowego użytkowania w systemie solarnym. Może zawierać zanieczyszczenia i nieodpowiednie chemikalia, które będą miały negatywny wpływ na instalację. Wybór niewłaściwego medium do napełnienia instalacji słonecznej może prowadzić do kosztownych napraw i utraty wydajności, dlatego ważne jest, aby stosować preparaty specjalnie przystosowane do tego celu, które zapewniają zarówno wydajność, jak i bezpieczeństwo systemu."

Pytanie 14

W celu określenia liczby godzin pracy zatrudnionych w kosztorysie szczegółowym stosuje się

A. dziennik budowy

B. harmonogram robót

C. katalog nakładów rzeczowych

D. oferta sprzedaży producenta

Harmonogram robót, choć istotny w zarządzaniu projektem budowlanym, nie pełni funkcji określenia ilości godzin pracy w sposób szczegółowy. Harmonogram jest narzędziem, które pokazuje czas trwania poszczególnych etapów pracy oraz zależności między nimi, ale nie dostarcza szczegółowych danych dotyczących konkretnych nakładów rzeczowych. Z kolei dziennik budowy to dokument, który rejestruje postęp prac oraz wszelkie zdarzenia na budowie, ale także nie zawiera szczegółowych informacji o czasach pracy. Może być użyty do monitorowania realizacji harmonogramu, jednak nie jest narzędziem do bezpośredniego wyliczania godzin pracy. Oferta sprzedaży producenta dotyczy produktów i usług, które mogą być wykorzystane w projekcie, ale nie zawiera informacji o czasie pracy pracowników ani o nakładach rzeczowych. Powszechnym błędem jest mylenie tych narzędzi, co może prowadzić do nieprawidłowych oszacowań kosztów. Kluczowym elementem skutecznego kosztorysowania jest zrozumienie, jakie dokumenty dostarczają odpowiednich informacji i jak je prawidłowo wykorzystywać w praktyce.

Pytanie 15

Palnik widoczny na ilustracji może być używany w kotłach przystosowanych do peletów oraz ziaren. Jakiego rodzaju palnik to jest?

A. rusztowy

B. retortowy

C. rynnowy

D. zasypowy

Rynnowe palniki, mimo że mogą być stosowane w niektórych aplikacjach, nie są najodpowiedniejsze do spalania pelet i ziaren zbóż. Ich konstrukcja opiera się na zasadzie grawitacyjnego podawania paliwa, co często prowadzi do nierównomiernego spalania i wyższych emisji zanieczyszczeń. W przypadku kotłów na paliwa stałe, efektywność jest kluczowa, a palniki rynnowe mogą nie spełniać oczekiwań związanych z kontrolą procesu spalania. Rusztowe palniki, z kolei, są dedykowane do spalania dużych cząstek paliwa i wymagają odpowiednich warunków do efektywnego funkcjonowania. Ich zastosowanie w kotłach na pelet lub ziarna zbóż może prowadzić do problemów z podawaniem paliwa oraz zmniejszenia efektywności energetycznej. Z kolei palniki zasypowe, mimo iż również istnieją w różnych konfiguracjach, zazwyczaj nie oferują takiej precyzji spalania, jak palniki retortowe. Te niepoprawne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia specyfiki różnych typów palników i ich zastosowań w kontekście paliw stałych. Ważne jest więc, aby przed podjęciem decyzji o wyborze konkretnego typu palnika, dokładnie przeanalizować jego właściwości oraz dostosować go do specyfiki używanego paliwa. Wiedza ta jest niezbędna dla osiągnięcia optymalnej efektywności i zgodności z normami ekologicznymi.

Pytanie 16

Jak określa się rurę łączącą najwyżej usytuowaną część systemu wodnego kotła c.o. na drewno kawałkowe z przestrzenią powietrzną otwartego naczynia wzbiorczego?

A. Przelewowa

B. Bezpieczeństwa

C. Odpowietrzająca

D. Informacyjna

Wybór opcji sygnalizacyjnej, przelewowej lub odpowietrzającej sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące funkcji poszczególnych elementów w systemach grzewczych. Rura sygnalizacyjna nie jest elementem, który odprowadza nadmiar wody lub pary, lecz służy do monitorowania poziomu wody lub ciśnienia w systemie, co ma znaczenie dla bezpieczeństwa, ale nie jest jej bezpośrednią funkcją. Przelewowa rura, stosowana w niektórych systemach, ma za zadanie odprowadzać nadmiar cieczy, ale nie jest dedykowana do ochrony przed nadmiernym ciśnieniem, jak rura bezpieczeństwa. Z kolei odpowietrzająca rura ma na celu usunięcie powietrza z systemu, co jest istotne dla jego prawidłowego działania, ale także nie pełni funkcji zabezpieczającej. Mylące może być myślenie, że każde połączenie w systemie grzewczym ma tę samą rolę, co prowadzi do błędów w zakresie projektowania i eksploatacji. Fundamentalną kwestią jest zrozumienie, że każdy z tych elementów ma unikalną funkcję i zastosowanie, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa oraz efektywności systemu. Właściwe dobranie rodzaju rury w zależności od jej przeznaczenia ma kluczowe znaczenie dla niezawodności i bezpieczeństwa całej instalacji grzewczej.

Pytanie 17

Kolektory słoneczne płaskie powinny być umieszczane na dachu budynku, zwrócone w stronę

A. południową

B. zachodnią

C. północną

D. wschodnią

Kolektory słoneczne płaskie powinny być zorientowane w kierunku południowym, ponieważ to ustawienie maksymalizuje ilość promieniowania słonecznego, które mogą być absorbowane przez ich powierzchnię. W Polsce, ze względu na położenie geograficzne, największa ilość energii słonecznej dociera z kierunku południowego w ciągu całego dnia. To oznacza, że kolektory ustawione w tym kierunku będą generować najwięcej energii cieplnej, co jest kluczowe dla efektywności systemu. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie kątów nachylenia kolektorów, które powinny wynosić od 30 do 45 stopni, co dodatkowo zwiększa ich wydajność. W kontekście standardów branżowych, zaleca się, aby instalacje solarne były projektowane przez wykwalifikowanych specjalistów, którzy wezmą pod uwagę także lokalne warunki meteorologiczne i architektoniczne budynków, co może wpłynąć na optymalizację wydajności systemu oraz jego długoterminową opłacalność.

Pytanie 18

Aby osiągnąć optymalną efektywność w słonecznej instalacji grzewczej do podgrzewania wody w basenie podczas lata, kolektory powinny być ustawione w stosunku do poziomu pod kątem

A. 60°

B. 45°

C. 90°

D. 30°

Kąt nachylenia kolektorów słonecznych jest kluczowym parametrem wpływającym na ich wydajność. Ustawienie kolektorów pod kątem 30° w sezonie letnim pozwala na optymalne wykorzystanie promieni słonecznych, które w tym okresie są najbardziej intensywne i wysoko na niebie. W Polsce, która znajduje się na szerokości geograficznej około 52°N, ten kąt jest zgodny z zaleceniami ekspertów w dziedzinie energii odnawialnej. Przy takim nachyleniu kolektory są w stanie maksymalnie zbierać energię słoneczną, co przekłada się na efektywniejszy proces podgrzewania wody w basenie. Zastosowanie tego standardowego kąta nachylenia pozwala nie tylko na zwiększenie wydajności instalacji, ale także na obniżenie kosztów eksploatacyjnych, co jest istotne dla użytkowników. W praktyce, dostosowanie kąta nachylenia do warunków lokalnych i pory roku jest elementem dobrych praktyk w projektowaniu systemów solarnych.

Pytanie 19

Uziemienie wewnętrzne systemu fotowoltaicznego powinno być zrealizowane z

A. pręta stalowego ocynkowanego

B. przewodu miedzianego

C. przewodu aluminiowego

D. taśmy stalowej ocynkowanej

Przewody aluminiowe, chociaż często stosowane w instalacjach elektrycznych, nie są odpowiednie do uziemienia instalacji fotowoltaicznych. Aluminium ma wyższą rezystancję elektryczną w porównaniu do miedzi, co sprawia, że nie jest w stanie skutecznie odprowadzać prądu w przypadku awarii. W rezultacie mogą wystąpić niebezpieczne sytuacje, takie jak przegrzanie przewodów czy ich uszkodzenie, co może prowadzić do pożaru. Użycie taśmy stalowej ocynkowanej lub pręta stalowego ocynkowanego w kontekście uziemienia również nie jest zalecane. Chociaż materiały te mogą być stosowane w niektórych zastosowaniach budowlanych, ich przewodnictwo elektryczne jest znacznie gorsze od miedzi. Dodatkowo stal, mimo ocynkowania, może z czasem ulegać korozji, co osłabia jej właściwości uziemiające. Kluczowe w kontekście bezpieczeństwa instalacji jest zrozumienie, że uziemienie ma na celu ochronę nie tylko instalacji, ale również ludzi. Stąd wybór odpowiedniego materiału jest kwestią fundamentalną, a błędne decyzje mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno finansowych, jak i zdrowotnych. Należy zatem kierować się zaleceniami specjalistów oraz obowiązującymi normami, które jednoznacznie wskazują na przewody miedziane jako optymalne rozwiązanie do tego typu zastosowań.

Pytanie 20

Panele fotowoltaiczne zamocowane na stałych uchwytach (bez opcji regulacji kąta przez cały rok), zainstalowane na terytorium Polski, powinny być nachylone w stosunku do poziomu pod kątem:

A. 65°

B. 35°

C. 55°

D. 45°

Pochylenie ogniw fotowoltaicznych pod kątem 45° jest optymalne dla lokalizacji w Polsce, biorąc pod uwagę średnią pozycję Słońca na niebie przez różne pory roku. Taki kąt maksymalizuje uzyski energii słonecznej, szczególnie w okresie letnim, kiedy Słońce znajduje się wyżej. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi instalacji paneli fotowoltaicznych, efektywność konwersji energii słonecznej w dużej mierze zależy od kąta nachylenia. W praktyce, ustawienie paneli pod kątem 45° może poprawić ich wydajność o kilka procent w porównaniu do kątów bardziej płaskich lub bardziej stromo nachylonych. Dodatkowo, kąt 45° umożliwia lepsze odprowadzanie śniegu w zimie oraz ogranicza gromadzenie się brudu i zanieczyszczeń, co również wpływa na wydajność systemu. Warto również zauważyć, że to właśnie ten kąt jest najczęściej zalecany przez specjalistów w dziedzinie energii odnawialnej w Polsce, co czyni go najlepszym wyborem dla stałych uchwytów.

Pytanie 21

Jakie kształtki należy wykorzystać do wykonania rozłącznych połączeń rur AluPex w systemie podłogowym zintegrowanym z pompą ciepła?

A. zgrzewanie

B. klejenie

C. skręcanie

D. zaciskanie

Skręcanie jest właściwą metodą łączenia rur AluPex w instalacjach podłogowych, zwłaszcza w systemach współpracujących z pompami ciepła. Ta technika pozwala na uzyskanie szczelnych połączeń, które są niezbędne w instalacjach hydraulicznych z niskim ciśnieniem roboczym. W przypadku rur AluPex, które charakteryzują się warstwą aluminium, połączenia skręcane zapewniają doskonałą wytrzymałość mechaniczną i odporność na zmiany temperatury. W praktyce, skręcanie polega na użyciu specjalnych złączek, które są montowane za pomocą klucza, co zapewnia pewność i trwałość połączenia. Zastosowanie tej metody jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 12001, które kładą nacisk na bezpieczeństwo i efektywność instalacji. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe skręcanie złączek minimalizuje ryzyko wystąpienia przecieków i zwiększa żywotność całego systemu grzewczego.

Pytanie 22

Dolnym źródłem zasilającym pompę ciepła nie może być

A. powietrze.

B. woda.

C. słońce.

D. grunt.

Pompy ciepła to ciekawe urządzenia, które potrafią wykorzystywać różne źródła ciepła do ogrzewania lub chłodzenia budynków. Możemy tu mówić o gruncie, wodzie czy powietrzu jako dolnych źródłach. Słońce to na pewno energia, ale nie da się powiedzieć, że jest bezpośrednim źródłem ciepła dla pomp ciepła. Jak to działa? Generalnie, pompy ciepła transferują ciepło z jednego medium do drugiego, a w przypadku energii słonecznej, najpierw musi być zgromadzone w innym medium, jak na przykład powietrze. To właśnie to powietrze może być potem użyte przez pompę. Więc chociaż słońce ma wpływ na temperaturę powietrza i wody, to jednak sama energia solarna nie jest wykorzystywana przez te pompy. Dlatego mówi się, że odpowiedź "słońce" jest jednak niepoprawna, bo nie spełnia kryteriów dolnego źródła zgodnie z tym, jak to jest przyjęte w inżynierii.

Pytanie 23

W jaki sposób oraz w jakim miejscu powinno się zainstalować fotoogniwo, aby osiągnąć najlepszą wydajność przez cały rok?

A. Pod kątem 55 stopni do poziomu gruntu, na południowej części dachu

B. W poziomie, na tarasie

C. Prostopadle, na południowej ścianie obiektu

D. Pod kątem 45 stopni do poziomu gruntu, na wschodniej części dachu

Montaż fotoogniw pod kątem 55 stopni do powierzchni terenu na południowej połaci dachu jest optymalnym rozwiązaniem, które zapewnia maksymalną efektywność ich pracy przez cały rok. Pod kątem 55 stopni panel słoneczny jest w stanie lepiej wykorzystać promieniowanie słoneczne, szczególnie w miesiącach zimowych, kiedy Słońce znajduje się nisko na horyzoncie. Południowa ekspozycja dachu zapewnia, że panele będą miały największy dostęp do światła słonecznego w ciągu dnia, co przekłada się na wyższą produkcję energii. Warto również zauważyć, że taki kąt montażu minimalizuje ryzyko gromadzenia się śniegu i zanieczyszczeń na powierzchni paneli, co mogłoby wpłynąć na ich wydajność. Dodatkowo, stosowanie się do zaleceń branżowych dotyczących montażu, takich jak standardy IEC 61215 i IEC 61730, gwarantuje bezpieczeństwo i trwałość instalacji. Odpowiedni dobór kąta i miejsca montażu jest kluczowy dla długoterminowej efektywności systemów fotowoltaicznych oraz ich opłacalności ekonomicznej.

Pytanie 24

Wydostawanie się płynu solarnego przez zawór bezpieczeństwa w sytuacji wysokiej temperatury kolektora słonecznego wskazuje na

A. nieprawidłowe ustawienia zaworu bezpieczeństwa

B. zbyt małą powierzchnię wężownicy w wymienniku ciepła

C. niewłaściwą ilość płynu solarnego w systemie

D. zbyt ograniczoną pojemność naczynia przeponowego

Słuchaj, wydaje mi się, że zrozumienie problemów z ilością płynu solarnego w układzie jest trochę mylące. Zbyt mała ilość płynu to może nie jest bezpośrednia przyczyna wycieku przez zawór bezpieczeństwa, ale raczej kwestia, która wpływa na wydajność systemu. Z kolei niewłaściwa wężownica w wymienniku może złamać efektywność wymiany ciepła, ale jakoś nie przekłada się to na ciśnienie w systemie i wycieki. A co do zaworu bezpieczeństwa, to jego parametry muszą być odpowiednio dostosowane do systemu; źle dobrany zawór może nie działać tak jak powinien, lecz nie jest to bezpośrednia przyczyna wycieku. Z mojej perspektywy, ważne jest rozumieć te kwestie w projektowaniu systemów solarnych i unikać awarii. Wiele osób myśli, że problemy z wyciekami są tylko związane z ilością płynu, a to nie zawsze jest prawda. Kluczowe jest, aby dobrze wymiarować zbiorniki ciśnienia, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 25

Rury polietylenowe przeznaczone do budowy kolektora gruntowego powinny być transportowane oraz przechowywane w formie kręgów. Jaka jest maksymalna wysokość ich składowania?

A. 1,5 m

B. 2,0 m

C. 2,2 m

D. 1,8 m

Odpowiedź 1,5 m jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zaleceniami dotyczącymi transportu i składowania rur polietylenowych, wysokość składowania kręgów powinna być ograniczona do 1,5 metra. Nadmierna wysokość składowania może prowadzić do deformacji rur, co z kolei wpływa na ich właściwości mechaniczne i użytkowe. Przykładem zastosowania tej zasady może być składowanie rur na placu budowy, gdzie przestrzeganie maksymalnej wysokości 1,5 m zapewnia stabilność i bezpieczeństwo. Ważne jest, aby nie tylko przestrzegać tej zasady, ale także stosować odpowiednie podpory oraz zabezpieczenia, które zapobiegają przewróceniu się kręgów. Dobre praktyki transportowe i składowe są kluczowe dla zachowania jakości materiałów, a także dla bezpieczeństwa pracowników, co podkreślają normy branżowe. Dlatego przestrzeganie wymagań dotyczących wysokości składowania powinno być integralną częścią każdego projektu budowlanego. Ponadto, warto zaznaczyć, że inne materiały budowlane mogą mieć różne wymagania, dlatego zawsze należy zapoznawać się z instrukcjami producentów oraz normami branżowymi.

Pytanie 26

Inwerter to urządzenie wykorzystywane w systemie

A. fotowoltaicznej

B. słonecznej grzewczej

C. pompy ciepła

D. biogazowni

Inwerter, znany również jako przetwornica, odgrywa kluczową rolę w instalacjach fotowoltaicznych, gdzie jego głównym zadaniem jest przekształcanie prądu stałego (DC), generowanego przez panele solarne, na prąd zmienny (AC). Prąd zmienny jest niezbędny, aby zasilać urządzenia w gospodarstwie domowym lub wprowadzać energię do sieci elektrycznej. W praktyce, inwertery są nie tylko odpowiedzialne za konwersję energii, ale również za monitorowanie pracy systemu, co zapewnia optymalne działanie i bezpieczeństwo instalacji. Wysokiej jakości inwertery często wyposażone są w dodatkowe funkcje, takie jak optymalizacja wydajności, co pozwala na maksymalne wykorzystanie dostępnej energii słonecznej. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami branżowymi, inwertery powinny spełniać określone standardy efektywności energetycznej, aby zapewnić ich niezawodność i długoletnią eksploatację. Prawidłowe dobranie inwertera do specyfiki instalacji fotowoltaicznej jest kluczowe dla uzyskania wysokiej wydajności energetycznej i ekonomicznej.

Pytanie 27

Zanim instalacja kotłowni spalającej biomasę zostanie oddana do użytku, jaki dokument jest niezbędny?

A. ocena wpływu inwestycji na środowisko

B. protokół odbioru końcowego

C. pozytywna opinia straży miejskiej

D. decyzja o wprowadzaniu zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego

Pozytywna opinia straży miejskiej, decyzja o wprowadzaniu zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego oraz ocena wpływu inwestycji na środowisko to dokumenty, które, choć bardzo ważne w kontekście ochrony środowiska i regulacji dotyczących emisji, nie są bezpośrednio wymagane przed oddaniem do eksploatacji kotłowni spalającej biomasę. Wiele osób może mylnie sądzić, że opinia straży miejskiej jest niezbędna, ponieważ stanowi ona element lokalnych regulacji. Jednakże, jej rola w procesie eksploatacji kotłowni jest ograniczona i nie zastępuje formalnych wymogów odbioru technicznego. Decyzja o wprowadzaniu zanieczyszczeń do powietrza, zwana często pozwoleniem na emisję, dotyczy aspektów operacyjnych instalacji, ale jest to kwestia, którą należy rozwiązać po otrzymaniu protokołu odbioru. Ocena wpływu inwestycji na środowisko, z kolei, jest istotna na etapie planowania budowy, a nie na etapie oddawania do użytku. Często mylone jest również pojęcie przeprowadzania kontroli, ponieważ wielu użytkowników sądzi, że wystarczą opinie lokalnych organów, co nie zawsze jest zgodne z wymogami prawnymi. W praktyce, zrozumienie hierarchii dokumentów i ich roli w procesie inwestycyjnym jest kluczowe dla uniknięcia problemów prawnych i operacyjnych w przyszłości.

Pytanie 28

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, jakiego typu palenisko należy zastosować do spalania zrębków o dużej wilgotności.

Uwagi	Typ	Zakres mocy	Paliwa	Popiół	Wilgoć
Dozowanie paliwa manualne	Piece	2÷10 kW	Polana drzewne	< 2	5÷20%
Dozowanie paliwa manualne	Kotły	5÷50 kW	Polana, szczapy	< 2	5÷30%
Granulaty	Piece i kotły	2÷25 kW	Granulaty	< 2	8÷10%
Dozowanie paliwa automatyczne	Paleniska podsuwowe	20 kW÷2,5 MW	Zrębki, odpady drzewne	< 2	5÷50%
	Paleniska z rusztem mechanicznym	150 kW÷15 MW	Wszystkie rodzaje biomasy	< 5%	5÷60%
	Przedpalenisko	20 kW÷1,5 MW	Drewno, trociny	< 5%	5÷35%
	Palenisko obrotowe podsuwowe	2÷5 MW	Zrębki	< 5%	40÷65%
	Palenisko cygarowe	3÷5 MW	Baloty słomy	< 5%	20%
	Palenisko do spalania całych balotów	3÷5 MW	Baloty słomy	< 5%	20%

A. Obrotowe podsuwowe.

B. Podsuwowe.

C. Z rusztem mechanicznym.

D. Cygarowe.

Palenisko obrotowe podsuwowe jest idealnym wyborem do spalania zrębków o dużej wilgotności, ponieważ jego konstrukcja pozwala na efektywne zarządzanie paliwem, które charakteryzuje się wilgotnością w przedziale 40%-65%. Dzięki temu, możliwe jest osiągnięcie optymalnej temperatury spalania oraz minimalizacja emisji szkodliwych substancji. W praktyce, zastosowanie tego typu paleniska zapewnia lepsze spalanie, co prowadzi do uzyskania większej ilości energii z danego paliwa. W branży energetycznej, obrotowe podsuwowe paleniska są szeroko stosowane w instalacjach przemysłowych, gdzie efektywność energetyczna i redukcja emisji są kluczowe. Ponadto, zgodnie z normami europejskimi, odpowiednia wilgotność paliwa jest istotnym czynnikiem wpływającym na sprawność procesów spalania. Dlatego wybór paleniska obrotowego podsuwowego przyczynia się do realizacji standardów dotyczących ochrony środowiska oraz efektywności energetycznej.

Pytanie 29

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ roczny uzysk energii z elektrowni wiatrowej w instalacji o mocy 1500 kW i średniej prędkości wiatru 7 m/s.

Wielkość instalacji		Roczny uzysk energii w MWh
wirnik	moc	V = 5 m/s	6 m/s	7 m/s	8 m/s	9 m/s
30 m	200 kW	320	500	670	820	950
40 m	500 kW	610	970	1360	1730	2050
55 m	1000 kW	1150	1840	2570	3280	3920
65 m	1500 kW	1520	2600	3750	4860	5860
80 m	2500 kW	2380	4030	5830	7700	9220
120 m	5000 kW	5300	9000	13000	17000	20000

A. 3 750 MWh

B. 2 600 MWh

C. 1 520 MWh

D. 4 830 MWh

Roczny uzysk energii z elektrowni wiatrowej można obliczyć, uwzględniając moc instalacji oraz średnią prędkość wiatru. W przypadku instalacji o mocy 1500 kW i średniej prędkości wiatru wynoszącej 7 m/s, roczny uzysk energii wynosi 3750 MWh. Obliczenia bazują na standardzie IEC 61400, który określa metody oceny wydajności turbin wiatrowych. Przykładowo, przy takiej prędkości wiatru, turbiny wiatrowe generują znaczną ilość energii, co czyni je efektywnym rozwiązaniem w zakresie odnawialnych źródeł energii. W praktyce, elektrownie wiatrowe są kluczowe w realizacji celów związanych z ograniczeniem emisji CO2 i przejściem na zrównoważone źródła energii. Warto również wspomnieć o roli analizy zasobów wiatrowych, która jest niezbędna do optymalizacji lokalizacji elektrowni oraz ich wydajności.

Pytanie 30

Aby w zbiorniku buforowym umożliwić dostarczanie na różnych poziomach czynnika o określonej temperaturze, trzeba zainstalować

A. odpowietrznik

B. zespół pompowy

C. regulator przepływu

D. stratyfikator

Odpowietrznik nie jest urządzeniem przystosowanym do regulacji poziomów temperatury czynnika w zbiorniku buforowym. Jego podstawowym zadaniem jest eliminacja powietrza z systemów hydraulicznych, co jest istotne w zapobieganiu uszkodzeniom pomp i innych elementów układu. Odpowietrzniki działają na zasadzie automatycznego usuwania powietrza, ale nie wpływają na temperaturową stratygrafię cieczy w zbiorniku, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Regulator przepływu z kolei służy do kontrolowania ilości przepływającego czynnika, co może wpływać na jego temperaturę, ale nie zapewnia stratyfikacji i nie pozwala na jednoczesne przechowywanie cieczy o różnych temperaturach. To podejście do zarządzania systemem wodnym jest ograniczone i nieefektywne w kontekście złożonych instalacji. Zespół pompowy, pomimo że jest kluczowym elementem systemu hydraulicznego, również nie spełnia wymogów dotyczących temperatury czynnika w zbiorniku buforowym. Pompy odpowiadają za cyrkulację medium, ale nie są w stanie segregować cieczy według temperatury, co jest niezbędne w kontekście stratyfikacji. Błąd w myśleniu polega na myleniu roli poszczególnych komponentów w systemie, co prowadzi do nieefektywnej konfiguracji instalacji, niezgodnej z zasadami inżynierii cieplnej oraz najlepszymi praktykami projektowymi.

Pytanie 31

Aby osiągnąć maksymalną wydajność przez cały rok w instalacji solarnej do podgrzewania wody użytkowej w Polsce, konieczne jest ustawienie kolektorów w odpowiednim kierunku pod kątem w stosunku do poziomu:

A. 90°

B. 45°

C. 20°

D. 70°

Ustawienie kolektorów słonecznych pod kątem 45° jest kluczowe dla maksymalnej efektywności systemu podgrzewania wody w Polsce. Taki kąt nachylenia jest optymalny ze względu na średnią szerokość geograficzną kraju, która wynosi 52°N. Zgodnie z praktykami branżowymi, kąt ten powinien być o 10-15 stopni mniejszy od szerokości geograficznej, co sprawia, że 45° to idealny wybór. Przy takim nachyleniu, kolektory mogą efektywnie zbierać promieniowanie słoneczne przez cały rok, co jest szczególnie istotne w kontekście sezonowych zmian nasłonecznienia. Przykładowo, zimą, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, kąt 45° pozwala na maksymalizację absorpcji promieni słonecznych, co przekłada się na lepsze wyniki w konwersji energii słonecznej na ciepło w systemie grzewczym. Warto także pamiętać, że powiązane z tego standardy, takie jak PN-EN 12975, określają wymagania dotyczące wydajności kolektorów słonecznych, które wzmacniają praktykę ustawienia ich pod odpowiednim kątem. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność energetyczną, ale również przyczynia się do obniżenia kosztów eksploatacyjnych systemu.

Pytanie 32

Który z elementów powinien być zainstalowany w najwyższym punkcie systemu solarnego?

A. Odpowietrznik

B. Pompę napełniającą

C. Naczynie wyrównawcze

D. Czujnik temperatury kolektora

Wybór innych elementów jako najwyższego punktu instalacji solarnej prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji oraz znaczenia w systemie. Pompa napełniająca, chociaż istotna, zajmuje się transportem czynnika grzewczego, a nie usuwaniem powietrza. Jej lokalizacja w instalacji nie powinna być w najwyższym punkcie, ponieważ nie jest przystosowana do radzenia sobie z powietrzem w systemie. Czujnik temperatury kolektora pełni rolę monitorującą, a jego umiejscowienie w górnej części instalacji nie ma wpływu na eliminację powietrza, co jest kluczowe dla efektywności. Naczynie wyrównawcze, choć ważne dla kompenzacji zmian objętości czynnika grzewczego, nie jest przeznaczone do usuwania powietrza z systemu. Powszechnym błędem jest mylenie roli tych elementów, co prowadzi do nieprawidłowej konfiguracji systemu. W praktyce, skutkiem takiej pomyłki może być obniżona wydajność instalacji oraz wyższe ryzyko awarii, co z kolei prowadzi do zwiększonych kosztów eksploatacji i napraw. Dlatego kluczowe jest, aby każdy element instalacji był umiejscowiony zgodnie z jego przeznaczeniem oraz zasadami dobrych praktyk inżynieryjnych.

Pytanie 33

W obiekcie o powierzchni użytkowej 180 m3 system grzewczy działa dzięki kotłowi kondensacyjnemu współpracującemu z kolektorem słonecznym, co w przypadku tej instalacji pozwala na redukcję zużycia gazu o 18%. Jaki jest koszt ogrzewania, jeżeli roczne zużycie gazu wysokometanowego dla tego obiektu wynosi około 2 935 m3, a jednostkowy koszt gazu to przybliżone 1,8 zł/m3?

A. 4 332,06 zł

B. 6 233,94 zł

C. 5 283,00 zł

D. 3 336,00 zł

Odpowiedzi, które nie prowadzą do wyniku 4 332,06 zł, wskazują na nieprawidłową interpretację danych dotyczących zużycia gazu oraz jego kosztów. Należy pamiętać, że całkowite zużycie gazu wynosi 2 935 m3, a po uwzględnieniu 18% oszczędności z wykorzystania kotła kondensacyjnego oraz kolektora słonecznego, rzeczywiste zużycie gazu maleje. Ignorowanie tego faktu prowadzi do błędnych obliczeń. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi często popełniane są błędy w proporcjach oraz w podstawowych operacjach matematycznych. Przykładowo, jeśli ktoś pomija oszczędności lub oblicza koszt na podstawie pełnego zużycia bez uwzględnienia redukcji, prowadzi to do znacząco zawyżonych kosztów. Ponadto, nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z błędnego pomnożenia lub dodawania wartości, co jest typowe w obliczeniach związanych z kosztami eksploatacyjnymi. Warto zwrócić uwagę na precyzyjne obliczenia oraz prawidłowe podejście do efektywności energetycznej, aby unikać tego typu nieporozumień w przyszłości. Warto również zauważyć, że zgodność z normami dotyczącymi efektywności energetycznej i wykorzystania odnawialnych źródeł energii jest kluczowa dla optymalizacji kosztów oraz ochrony środowiska.

Pytanie 34

Po zakończeniu robót, które są zakrywane, przeprowadza się odbiór

A. końcowy

B. częściowy

C. ostateczny

D. wstępny

Wybór odpowiedzi innych niż 'częściowy' wskazuje na brak zrozumienia zasadności odbioru robót budowlanych. Odbiór wstępny, końcowy lub ostateczny to etapy, które nie są stosowane w kontekście prac ulegających zakryciu. Odbiór wstępny odbywa się przed rozpoczęciem robót, natomiast odbiór końcowy ma miejsce po zakończeniu całego procesu budowlanego, co nie odnosi się do sytuacji, gdy część robót jest już zamknięta. Odbiór ostateczny z kolei, choć z pozoru mógłby wydawać się adekwatny, dotyczy całkowitego zakończenia budowy, czyli etapu, na który nie można sobie pozwolić, gdy prace są jeszcze ukryte za warstwami materiałów budowlanych. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego założenia, że każdy etap budowy powinien być odbierany wyłącznie po jej zakończeniu. W rzeczywistości, praktyki budowlane wymagają wcześniejszych odbiorów częściowych, aby nie dopuścić do poważnych błędów, które mogłyby ujawnić się dopiero po zakończeniu robót. Dlatego kluczowe jest zrozumienie roli odbioru częściowego, który jest nie tylko normą, ale również najlepszą praktyką w branży budowlanej, zapewniającą jakość i bezpieczeństwo całego procesu budowlanego.

Pytanie 35

Rozmieszczenie podłączeń urządzeń oraz armatury w instalacji ilustrują rysunki

A. schematycznych

B. przybliżonych

C. dokładnych

D. lokalnych

Odpowiedź "schematycznych" jest prawidłowa, ponieważ schematy instalacji przedstawiają ogólny układ i połączenia pomiędzy urządzeniami w instalacjach budowlanych, takich jak instalacje elektryczne, wodociągowe czy grzewcze. Schematy te są kluczowe dla inżynierów i techników, ponieważ ułatwiają zrozumienie zasady działania systemu oraz kolejności podłączeń. W praktyce, schematyczne rysunki stosowane są podczas projektowania i instalacji, co pozwala na szybsze lokalizowanie problemów oraz planowanie serwisów. W branży budowlanej istnieją standardy, takie jak normy ISO i PN, które regulują sposób tworzenia takich schematów, co zapewnia ich jednolitość i zrozumiałość dla wszystkich użytkowników. Przykładem może być schemat instalacji elektrycznej, który ilustruje rozmieszczenie gniazdek, włączników oraz źródeł światła, co jest niezbędne do poprawnego wykonania instalacji oraz późniejszego jej użytkowania.

Pytanie 36

Do kotła, który spala zrębki, można za jednym razem załadować 0,5 m³ paliwa. W ciągu 24 godzin kocioł powinien być załadowany 3 razy. Jaki będzie tygodniowy koszt paliwa, jeśli jego cena za 1 m³ wynosi 50,00 zł?

A. 25,00 zł

B. 150,00 zł

C. 50,00 zł

D. 525,00 zł

Obliczenie tygodniowego kosztu paliwa jest kluczowe w kontekście zarządzania efektywnością energetyczną kotłów. W przypadku przedstawionego pytania, najpierw obliczamy, ile paliwa kocioł potrzebuje w ciągu jednego dnia. Kiedy załadujemy 0,5 m³ paliwa trzy razy dziennie, otrzymujemy 1,5 m³ dziennie. Aby przeanalizować zużycie w ciągu tygodnia, należy pomnożyć tę wartość przez 7 dni, co daje 10,5 m³. Następnie, aby obliczyć koszt, pomnożono tę ilość przez cenę jednostkową paliwa, wynoszącą 50,00 zł za 1 m³. W ten sposób uzyskujemy tygodniowy koszt paliwa wynoszący 525,00 zł. Takie obliczenia są przydatne nie tylko w kontekście zarządzania kosztami, ale również w procesach planowania budżetu i efektywności energetycznej. W branży energetycznej kluczowe jest monitorowanie zużycia paliwa oraz kosztów, co pozwala na optymalizację procesów grzewczych i podejmowania świadomych decyzji dotyczących inwestycji w efektywne źródła energii.

Pytanie 37

Jaką funkcję pełni parownik w pompie ciepła?

A. pobiera ciepło z otoczenia

B. zamienia energię elektryczną na ciepło

C. przekształca ciepło w energię elektryczną

D. wydziela ciepło do otoczenia

Pompa ciepła to urządzenie, które wykorzystuje zasady termodynamiki do transportu ciepła z jednego miejsca do drugiego. W kontekście parownika, kluczowym błędem jest mylenie jego funkcji z innymi procesami energetycznymi. Odpowiedzi sugerujące, że parownik zamienia ciepło w energię elektryczną lub oddaje ciepło do środowiska są nieprawidłowe, ponieważ parownik jest elementem, który służy do absorpcji ciepła, a nie jego oddawania. Zamiana ciepła w energię elektryczną to funkcja innych urządzeń, takich jak ogniwa fotowoltaiczne czy elektrownie cieplne, które działają w oparciu o różne zasady fizyczne. Także funkcja oddawania ciepła do środowiska jest realizowana przez inny komponent pompy ciepła, a mianowicie skraplacz, który jest odpowiedzialny za oddawanie energii cieplnej do systemu grzewczego lub do atmosfery. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego cyklu chłodniczego. Pompa ciepła działa w systemie cyklicznym, w którym ciepło jest transferowane z niższej do wyższej temperatury, a parownik jest pierwszym krokiem w tym procesie, a nie jego końcem. Zrozumienie funkcji każdego elementu pompy ciepła, w tym parownika, jest kluczowe dla prawidłowego wykorzystania i efektywności systemów grzewczych, a także dla podejmowania świadomych decyzji dotyczących ich projektowania i użytkowania.

Pytanie 38

Dwuosobowa ekipa monterów wykonała instalację solarną w czasie 8 godzin. Stawka za jedną godzinę pracy wynosi 25 zł. Do kosztów robocizny doliczono wydatki pośrednie równe 50% kosztów robocizny. Dodatkowo, obliczono zysk w wysokości 10% od całkowitej sumy robocizny oraz wydatków pośrednich. Jaka jest wartość prac?

A. 550 zł

B. 600 zł

C. 560 zł

D. 660 zł

Aby obliczyć wartość robót związanych z instalacją solarną, należy najpierw określić całkowity koszt robocizny. Dwóch monterów pracowało przez 8 godzin, co daje łącznie 16 roboczogodzin (2 monterów x 8 godzin). Przy stawce 25 zł za roboczogodzinę, całkowity koszt robocizny wynosi 16 roboczogodzin x 25 zł = 400 zł. Następnie należy uwzględnić koszty pośrednie, które wynoszą 50% robocizny, co daje dodatkowe 200 zł (50% z 400 zł). Łączne koszty robocizny oraz koszty pośrednie wynoszą więc 400 zł + 200 zł = 600 zł. Na końcu doliczamy zysk, który wynosi 10% od tej sumy. 10% z 600 zł to 60 zł, co daje całkowitą wartość robót równą 600 zł + 60 zł = 660 zł. Takie podejście do kalkulacji kosztów jest zgodne z zasadami rachunkowości budowlanej oraz dobrymi praktykami w zakresie wyceny robót budowlanych, gdzie uwzględnia się wszystkie aspekty kosztowe, aby osiągnąć realistyczną i dokładną wycenę projektu.

Pytanie 39

Aby połączyć rury oraz złączki miedziane w instalacji solarnej montowanej w miejscu, gdzie korzystanie z otwartego ognia jest zabronione, powinno się zastosować

A. zaciskarkę promieniową

B. gwintownicę ręczną

C. lutownicę

D. zgrzewarkę

Zaciskarki promieniowe to urządzenia, które umożliwiają tworzenie trwałych połączeń rur i złączek miedzianych bez użycia ognia, co jest kluczowe w miejscach, gdzie zabronione jest stosowanie otwartego płomienia. Proces zaciskania polega na używaniu mechanicznych narzędzi do ściskania rur i złączek miedzianych, co zapewnia ich szczelność i trwałość. Przykładowo, w instalacjach solarnych, gdzie występuje wysokie ciśnienie oraz temperatura, połączenia muszą być nie tylko szczelne, ale również odporne na korozję. Zaciskarki promieniowe są zgodne z normami instalacji sanitarnych i grzewczych, co czyni je preferowanym wyborem w branży budowlanej. Dodatkowo, ich użycie eliminuje ryzyko pożaru, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa pracy. Warto także zauważyć, że połączenia wykonane za pomocą zaciskarek promieniowych nie wymagają dodatkowego materiału lutowniczego, co przyspiesza cały proces montażu oraz redukuje koszty materiałowe.

Pytanie 40

Na liście materiałów potrzebnych do realizacji instalacji fotowoltaicznej znajduje się symbol YDYt 3×2,5. Co oznacza ten symbol w kontekście rodzaju przewodu?

A. wielodrutowym miedzianym do realizacji instalacji elektrycznej wewnątrz budynku w tynku

B. jednodrutowymi miedzianymi do realizacji instalacji elektrycznej wewnątrz budynku w tynku

C. wielodrutowymi miedzianymi do podłączenia akumulatora z regulatorem ładowania

D. jednodrutowymi aluminiowymi do połączenia w szereg akumulatorów

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia symboliki dotyczącej przewodów elektrycznych. Odpowiedzi sugerujące, że przewód YDYt 3×2,5 ma żyły wielodrutowe, są błędne, ponieważ takie przewody, jak YDYt, są z reguły produkowane z żył jednodrutowych, co zapewnia lepsze parametry elektryczne. Zastosowanie żył aluminiowych w odpowiedziach także jest niewłaściwe, gdyż przewody YDYt są zasadniczo miedziane, co wpływa na ich przewodność oraz odporność na korozję. Użycie przewodów jednodrutowych miedzianych w instalacjach elektrycznych wewnątrz budynków jest zgodne z normami, które zalecają ich stosowanie tam, gdzie przewidywana jest niska obciążalność prądowa oraz gdzie przewody są osłonięte. Typowym błędem jest myślenie, że przewody aluminiowe mogą być z równym powodzeniem stosowane w warunkach domowych, co miedziane, co nie jest prawdą; przewody aluminiowe mają gorszą przewodność oraz wymagają specjalnych złączek. Konsekwencje niewłaściwego doboru przewodów mogą prowadzić do przegrzewania się instalacji, co z kolei zwiększa ryzyko pożaru. Z tego powodu ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o wyborze przewodów, dobrze zrozumieć ich specyfikacje oraz wymogi dotyczące bezpieczeństwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej