Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 9 stycznia 2025 22:17
Data zakończenia: 9 stycznia 2025 22:32

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W tabeli zawarte są informacje dotyczące czasu trwania czynności manipulacyjnych wózka widłowego.
Wózek przed rozpoczęciem pracy znajduje się przy paletowych jednostkach ładunkowych (pjł), które będą przemieszczane do pojazdu i po zakończeniu załadunku ma tam wrócić. Ile czasu należy zaplanować na załadunek 33 pjł z miejsca składowania do pojazdu?

Lp.	Czynność	Czas trwania w sekundach
1.	Czas przejazdu bez ładunku	10
2.	Ustawienie wideł i wjazd pod pił	13
3.	Podniesienie ładunku	4
4.	Czas przejazdu z ładunkiem	15
5.	Odstawienie ładunku w pojeździe	18

A. 3 500 sekund.

B. 33 minuty.

C. 34 minuty.

D. 32 minuty 50 sekund.

Poprawna odpowiedź to 33 minuty, ponieważ obliczenia związane z czasem załadunku 33 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) opierają się na zsumowaniu czasów poszczególnych czynności dla jednego cyklu manewrowania wózkiem widłowym. Czas jeden cykl, który obejmuje ustawienie wideł, podniesienie ładunku, przejazd z ładunkiem, odstawienie ładunku w pojeździe oraz przejazd bez ładunku, wynosi dokładnie 60 sekund. Mnożąc ten czas przez 33 pjł, uzyskujemy całkowity czas załadunku równy 1980 sekund, co przelicza się na 33 minuty. Takie obliczenia są kluczowe w logistyce i magazynowaniu, gdzie efektywne zarządzanie czasem i zasobami jest niezbędne dla optymalizacji procesów. Przykładowo, w praktyce, znajomość takich czasów umożliwia planowanie pracy wózków widłowych, co z kolei przekłada się na zwiększenie efektywności operacyjnej, minimalizację przestojów oraz lepsze wykorzystanie przestrzeni magazynowej.

Pytanie 2

Jeśli zleceniodawca wynagradza za rzeczywistą lub wyliczoną wagę ładunku, a środek transportu jest wybierany przez spedytora i jego rozmiar nie wpływa na cenę przewozu, to mamy do czynienia z przewozem

A. całopojazdowym

B. tranzytowym

C. intermodalnym

D. drobnicowym

Przewóz tranzytowy odnosi się do sytuacji, w której towar jest transportowany przez terytorium jednego kraju w drodze do innego, a opłaty są związane z tranzytem, a nie specyficznym przewozem towarów. Przewóz całopojazdowy polega na tym, że cały pojazd jest zarezerwowany dla jednego klienta, co nie jest zgodne z opisanym przypadkiem, gdzie zleceniodawca płaci tylko za wagę towaru. Z kolei przewóz intermodalny angażuje różne środki transportu, co również nie ma miejsca w sytuacji, w której pojazd jest wybierany przez spedytora, a waga towaru jest jedynym czynnikiem wpływającym na koszt transportu. Typowe pomyłki w analizie tych opcji często wynikają z braku zrozumienia różnic między nimi oraz ich zastosowania w praktyce. Przewóz drobnicowy jest najczęściej stosowany dla małych ładunków, co czyni go właściwą odpowiedzią, natomiast inne formy przewozu mają swoje specyficzne zasady i warunki, które nie pasują do przedstawionej sytuacji.

Pytanie 3

Przedstawiony znak, umieszczony na ładunku, oznacza substancję

A. niebezpieczną dla środowiska.

B. trującą.

C. drażniącą.

D. bardzo toksyczną.

Znak przedstawiony na ładunku to międzynarodowy symbol oznaczający substancje niebezpieczne dla środowiska, co jest zgodne z przepisami ADR (Umowa Europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych). Symbol ten, przedstawiający martwą rybę i drzewo, wskazuje na potencjalne zagrożenie dla organizmów wodnych oraz ekosystemów lądowych. W praktyce, oznaczenie to jest kluczowe dla transportu substancji chemicznych, aby zapewnić bezpieczeństwo nie tylko ludzi, ale i środowiska naturalnego. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konieczność odpowiedniego oznaczania zbiorników z chemikaliami, które mogą być szkodliwe w przypadku przypadkowego uwolnienia do wód gruntowych czy rzek. Zgodnie z normą ISO 14001 dotyczącą systemów zarządzania środowiskowego, przedsiębiorstwa powinny identyfikować i oceniać wpływ swoich działań na środowisko, co podkreśla znaczenie odpowiedniego oznaczenia substancji niebezpiecznych.

Pytanie 4

Zdjęcie przedstawia przygotowanie ładunku do przewozu w systemie

A. "ruchomej drogi".

B. "ro-la".

C. "na barana".

D. "ro-ro"

Odpowiedź "na barana" jest poprawna, ponieważ odnosi się do systemu transportu intermodalnego, w którym naczepy ciężarówek są załadowywane na wagony kolejowe przy użyciu dźwigów. Taki sposób przewozu ładunków eliminuje konieczność ich rozładunku oraz ponownego załadunku, co znacząco zwiększa efektywność operacyjną i redukuje czas potrzebny na transport. W praktyce, system "na barana" umożliwia przewożenie ładunków na dalekie odległości, co jest szczególnie korzystne w logistyce, gdzie czas dostawy ma kluczowe znaczenie. Dzięki zastosowaniu tego rozwiązania, możliwe jest również osiągnięcie lepszych parametrów ekologicznych transportu, ponieważ kolej jest mniej emisyjna niż transport drogowy. W branży transportowej standardy i dobre praktyki obejmują optymalizację operacji, co można osiągnąć poprzez integrację różnych metod transportu. Użycie systemu "na barana" stanowi przykład innowacyjnego podejścia do efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw, będącego odpowiedzią na rosnące wymagania rynku.

Pytanie 5

Jaką wagę ładunku powinno się wpisać w dokumentacji przewozowej, jeśli do naczepy załadowano 98 m3 wełny mineralnej o gęstości 7 m3/t?

A. 10,0 t

B. 14,0 t

C. 7,0 t

D. 9,8 t

W przypadku błędnych odpowiedzi ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego obliczenia prowadzące do takich wyników są niewłaściwe. Na przykład, odpowiedzi takie jak 9,8 t, 7,0 t lub 10,0 t wynikają z nieprawidłowego zastosowania wzoru na masę. Osoby, które podają 9,8 t, mogą pomylić objętość oraz objętość właściwą, bądź zinterpretować dane w sposób niewłaściwy. Prawidłowo należy podzielić 98 m3 przez 7 m3/t, co jednoznacznie prowadzi nas do wyniku 14 t. Z kolei 7,0 t może wynikać z pomylenia jednostek lub obliczeń na poziomie objętości, co tworzy mylną interpretację masy. Odpowiedź 10,0 t jest również błędna, gdyż może być wynikiem uproszczenia obliczeń lub niepoprawnego przyjęcia objętości właściwej. W transporcie, dostarczenie poprawnych danych dotyczących masy ładunku jest kluczowe dla bezpieczeństwa, zgodności z regulacjami oraz efektywności operacyjnej. W związku z tym, precyzyjne obliczenia i zrozumienie podstawowych zasad dotyczących objętości właściwej są niezbędne dla efektywnego zarządzania ładunkiem.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Jaką wysokość osiąga utworzona paletowa jednostka ładunkowa (pjł), powstała na palecie o wymiarach: 1,2 x 0,8 x 0,144 m (dł. x szer. x wys.), jeśli znajdują się na niej 4 kartony o wymiarach: 1,2 x 0,4 x 0,9 m (dł. x szer. x wys.) i ładunek nie wystaje poza obrys palety?

A. 1 944 mm

B. 3,744 m

C. 19 440 mm

D. 1,800 m

Wysokość sformowanej paletowej jednostki ładunkowej (pjł) wynosi 1 944 mm, co można uzasadnić analizą wymiarów ułożonych kartonów na palecie. Paleta ma wymiary 1,2 m długości, 0,8 m szerokości i 0,144 m wysokości. Na niej umieszczono cztery kartony, z których każdy ma wymiary 1,2 m długości, 0,4 m szerokości i 0,9 m wysokości. Kartony są układane w dwóch rzędach po dwa. Dzięki takiemu rozmieszczeniu, całkowita wysokość ładunku wynosi 0,9 m, co po dodaniu wysokości palety (0,144 m) daje 1,044 m, jednak kluczowym jest to, że w momencie ułożenia ładunku na palecie, jego wysokość nie przekracza 1,944 m (1 944 mm). W przemyśle transportowym niezwykle ważne jest przestrzeganie norm dotyczących wysokości ładunku na paletach, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas transportu oraz magazynowania. Wysokość paletowanych ładunków powinna być monitorowana, aby zminimalizować ryzyko przewrócenia się ładunku, co jest zgodne z wytycznymi standardu ISO 11607 dotyczącego opakowań do wyrobów medycznych.

Pytanie 8

Tabela przedstawia informacje o naczepach należących do przedsiębiorstwa. Które dwie naczepy nadają się do przewozu 33 palet o wymiarach 1200 mm/800 mm, których nie można piętrzyć?

Naczepa	Długość, mm	Szerokość, mm	Wysokość, mm
1	13 620	2 490	2 750
2	13 620	2 480	2 800
3	7 200	2 450	2 450
4	7 200	2 450	2 500

A. 1 i 3

B. 2 i 3

C. 2 i 4

D. 1 i 2

Wybór naczep 1 i 2 jako odpowiedzi jest poprawny ze względu na ich zdolność do pomieszczenia 33 palet o wymiarach 1200 mm x 800 mm, które nie mogą być piętrzone. Zgodnie z zasadami transportu, w przypadku palet, których nie można układać jedna na drugą, istotne jest, aby naczepa miała odpowiednią powierzchnię, umożliwiającą ich swobodne ułożenie. Naczepy 1 i 2 są zaprojektowane z wystarczającą powierzchnią załadunkową, co sprawia, że są zgodne z normami transportowymi. Przykładowo, w logistyce transportowej standardowe naczepy do przewozu palet mają wymiary dostosowane do standardów, takich jak ISO, co zapewnia efektywność w transporcie. Zastosowanie naczep 1 i 2 w tym przypadku nie tylko spełnia wymogi wymiarowe, ale także pozwala na optymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej, co przekłada się na redukcję kosztów transportu oraz zwiększenie efektywności operacyjnej.

Pytanie 9

Ile klas zagrożeń, zgodnie z umową ADR, wyróżnia się dla materiałów niebezpiecznych?

A. osiem klas

B. trzynaście klas

C. dziewięć klas

D. siedem klas

Wybór odpowiedzi z mniejszą liczbą klas gatunków materiałów niebezpiecznych może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji tych substancji. Niektóre źródła mogą mylnie wskazywać na mniej niż 13 klas, co wprowadza w błąd. Klasyfikacja materiałów niebezpiecznych jest złożona, a zmniejszenie liczby klas prowadzi do uproszczenia rzeczywistości i zignorowania specyfikacji oraz różnych zagrożeń, jakie mogą one stwarzać. Na przykład, w przypadku odpowiedzi mówiącej o 8 klasach, użytkownik mógłby pomyśleć, że wystarczą jedynie ogólne kategorie, natomiast rzeczywistość wymaga precyzyjnego podejścia do klasyfikacji ze względu na różnorodność substancji. Podobnie, ograniczenie do 9 lub 7 klas nie odzwierciedla wyzwań, jakie niesie transport różnorodnych materiałów niebezpiecznych. Każda z 13 klas stanowi istotny element systemu zarządzania ryzykiem i bezpieczeństwem, a niewłaściwa klasyfikacja może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym wypadków, strat materialnych, czy zagrożeń dla zdrowia publicznego. Zrozumienie pełnej klasyfikacji jest niezbędne dla wszystkich, którzy zajmują się transportem materiałów niebezpiecznych, aby wdrażać odpowiednie środki bezpieczeństwa i zapewnić zgodność z międzynarodowymi standardami transportowymi.

Pytanie 10

Nadawca towaru transportowanego poza terytorium Polski przy pomocy transportu drogowego przygotowuje międzynarodowy list przewozowy samochodowy

A. CMR

B. CIF

C. CIM

D. CRM

Odpowiedź CMR jest jak najbardziej trafna. CMR to taki międzynarodowy dokument, który stosuje się w transporcie drogowym, żeby wszystko było jasne między przewoźnikiem a nadawcą. Reguluje zasady odpowiedzialności przewoźnika oraz określa, jakie ma on obowiązki, a co mogą zrobić nadawcy. Na przykład, jak towar ulegnie uszkodzeniu podczas drogi, to właśnie dzięki CMR można łatwiej dochodzić swoich praw. Fajnie, że dokument ten jest akceptowany przez wszystkie państwa, które podpisały konwencję, bo to ułatwia handel między krajami. Dzięki temu nadawcy mają pewność, że ich ładunek jest dobrze dokumentowany i chroniony, co zmniejsza ryzyko jego zniszczenia.

Pytanie 11

Zbiór zasad określających prawa i obowiązki stron w umowie spedycji znajduje się w

A. AGTC

B. SMGS

C. IMDGC

D. OPWS

Pierwsza z podanych odpowiedzi, AGTC, odnosi się do Umowy o Międzynarodowym Transportcie Kombinowanym, która reguluje jedynie transport kombinowany, a nie specyfikę umowy spedycji. Z kolei IMDGC, czyli Międzynarodowa Umowa o Dystrybucji Gospodarczej, koncentruje się głównie na regulacjach związanych z dystrybucją produktów, co nie odpowiada na pytanie dotyczące umowy spedycji. Natomiast SMGS, czyli Umowa o Międzynarodowym Przewozie Towarów Koleją, dotyczy wyłącznie transportu kolejowego, co również nie jest adekwatne w kontekście umowy spedycji. Użytkownicy mogą popełniać błąd, myląc te dokumenty z normami regulującymi spedycję, co często wynika z braku zrozumienia różnicy między różnymi typami umów transportowych. Warto zaznaczyć, że stosowanie niewłaściwych regulacji może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz finansowych, dlatego istotne jest, aby wszystkie strony zaangażowane w proces spedycji miały świadomość obowiązujących przepisów oraz umów, które regulują ich współpracę. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw oraz budowania długotrwałych relacji biznesowych w branży transportowej.

Pytanie 12

Firma transportowa wystawiła rachunek na 615,00 zł brutto za przewóz 20 ton ładunku na dystansie 100 kilometrów. Usługa ta podlega 23% stawce VAT. Jaka jest cena jednostkowa netto za jeden tonokilometr?

A. 500,00 zł

B. 5,00 zł

C. 25,00 zł

D. 0,25 zł

Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na podstawowe błędy w podejściu do obliczeń. Niektórzy mogą myśleć, że cena jednostkowa netto za tonokilometr to bezpośrednie przeliczenie kwoty brutto lub niewłaściwie obliczona wartość netto. Takie podejście jest mylne, ponieważ ignoruje wpływ stawki VAT na całkowitą wartość faktury. VAT jest podatkiem, który nie stanowi kosztu dla przedsiębiorstwa transportowego, lecz jest jedynie pozycją do odliczenia. Dlatego ważne jest, aby najpierw obliczyć wartość netto, co jest podstawą do dalszych kalkulacji. Innym częstym błędem jest niewłaściwe obliczenie całkowitej liczby tonokilometrów. Niektórzy mogą zignorować masę ładunku lub odległość, co prowadzi do błędnych wyników. Zastosowanie wzorów i zasad matematycznych, takich jak te używane w rachunkowości czy logistyce, jest kluczowe w takich obliczeniach. Prawidłowe zrozumienie tych zasad pozwoli na precyzyjne kalkulacje, które są niezbędne w działalności transportowej i wpływają na podejmowanie decyzji finansowych oraz strategii cenowej.

Pytanie 13

Na rysunku przedstawiono naklejkę ADR informującą o przewozie materiałów

A. żrących.

B. zakaźnych.

C. trujących.

D. toksycznego.

Odpowiedź "żrących" jest prawidłowa, ponieważ naklejka ADR z numerem 8 informuje o przewozie materiałów żrących, co jest kluczowe w kontekście transportu niebezpiecznych substancji. Materiały żrące mogą powodować poważne uszkodzenia ciała, w tym obrażenia skóry oraz zniszczenie materiałów, z którymi mają kontakt. Zgodnie z Europejskim Porozumieniem dotyczącym Międzynarodowego Przewozu Towarów Niebezpiecznych Drogą Lądową (ADR), oznaczenie to jest bardzo istotne, ponieważ informuje przewoźników oraz inne osoby znajdujące się w pobliżu o potencjalnym zagrożeniu. Przykłady substancji żrących to kwasy, zasady oraz inne chemikalia, które mogą prowadzić do korozji. W praktyce, stosowanie odpowiednich naklejek oraz ich prawidłowe umiejscowienie na pojeździe transportowym jest kluczowe dla bezpieczeństwa. Przed rozpoczęciem transportu, kierowcy powinni być przeszkoleni w zakresie rozpoznawania takich oznaczeń oraz wiedzieć, jak postępować w przypadku ich kontaktu z materiałami żrącymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.

Pytanie 14

Przedstawiony znak, umieszczony na środkach transportu, informuje o przewozie materiałów niebezpiecznych o właściwościach

A. żrących.

B. zakaźnych.

C. radioaktywnych.

D. trujących.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do substancji zakaźnych, wskazuje na niedostateczne zrozumienie klasyfikacji materiałów niebezpiecznych oraz ich właściwości. Substancje trujące, radioaktywne i żrące to różne kategorie materiałów niebezpiecznych, które wymagają odmiennego podejścia pod względem transportu i zarządzania. Substancje trujące mogą powodować poważne skutki zdrowotne poprzez zatrucie organizmu, ale nie każda substancja trująca jest klasyfikowana jako zakaźna. Z kolei materiały radioaktywne są oznaczane innymi symbolami i wymagają specjalnych procedur transportowych, aby zminimalizować ryzyko napromieniowania. Zrozumienie różnicy między tymi kategoriami jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się transportem towarów niebezpiecznych, ponieważ każde z tych oznaczeń wiąże się z innymi wymaganiami prawnymi i procedurami bezpieczeństwa. Na przykład, podczas transportu materiałów żrących, takich jak kwasy czy zasady, konieczne jest stosowanie odpowiedniego sprzętu ochronnego oraz środków neutralizujących w przypadku wycieku. Mylenie tych kategorii może prowadzić do niewłaściwego postępowania w sytuacjach awaryjnych, co może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi i środowiskowymi. Dlatego tak istotne jest, aby właściwie identyfikować i klasyfikować materiały niebezpieczne, co jest regulowane przepisami krajowymi i międzynarodowymi.

Pytanie 15

Jednostką ładunkową w kontenerze o objętości 1 TEU jest kontener

A. o długości 20 ft

B. o szerokości 40 ft

C. o długości 40 ft

D. o szerokości 20 ft

Odpowiedź "o długości 20 ft" jest prawidłowa, ponieważ standardowa jednostka ładunkowa o objętości 1 TEU (Twenty-foot Equivalent Unit) odpowiada kontenerowi o długości 20 stóp. Kontenery te są powszechnie stosowane w transporcie morskim i stanowią podstawę dla określania pojemności statków oraz infrastruktury terminalowej. Zdefiniowanie jednostki TEU jest kluczowe dla operacji logistycznych, gdyż pozwala na łatwe porównywanie różnych wielkości kontenerów. W praktyce, kiedy mówimy o jednostkach TEU, odnosi się to do zdolności załadunkowej statków i terminali, co jest istotne w zarządzaniu łańcuchem dostaw. Warto zwrócić uwagę, że kontenery o długości 40 stóp, które odpowiadają 2 TEU, również są popularne, jednak nie są one miarą 1 TEU. Zrozumienie tych standardów jest niezbędne dla efektywnego zarządzania transportem i logistyką.

Pytanie 16

Ile puszek z farbą zostało dostarczonych do klienta w dwóch naczepach, do których załadowano po 80 paletowych jednostek ładunkowych (pjł), z których każda składała się z 8 kartonów, jeśli jeden karton zawierał 4 puszki?

A. 2 560 sztuk

B. 5 120 sztuk

C. 1 280 sztuk

D. 6 400 sztuk

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia procesu obliczeń dotyczących ilości puszek z farbą. W wielu przypadkach uczniowie mogą pomylić jednostki miary lub stosować niewłaściwe operacje matematyczne. Na przykład, jeśli ktoś obliczy tylko liczbę kartonów w jednej naczepie, może pomylić się przy sumowaniu, co prowadzi do zaniżenia całkowitej liczby puszek. Innym częstym błędem jest pominięcie faktu, że dwie naczepy powinny być uwzględnione w obliczeniach. Ważne jest, aby podczas rozwiązywania takich zadań zwracać uwagę na wszystkie aspekty, w tym na liczbę jednostek ładunkowych oraz zawartość kartonów. Zrozumienie, że każda paletowa jednostka ładunkowa ma swoją określoną liczbę kartonów, a każdy karton dodatkowo ma określoną liczbę puszek, jest kluczowe dla uzyskania prawidłowego wyniku. W praktyce często można napotkać na sytuacje, gdzie precyzja w obliczeniach jest istotna dla efektywności operacji magazynowych i logistycznych. Przygotowując się do takich zadań, warto ćwiczyć i dokładnie przestudiować zasady dotyczące mnożenia jednostek miary oraz zrozumieć ich wzajemne powiązania.

Pytanie 17

Reguły stworzone przez Międzynarodową Izbę Handlową, które odnoszą się do podziału wydatków, obowiązków oraz ryzyk pomiędzy firmami biorącymi udział w transporcie, są określane mianem

A. INCOTERMS

B. OPWS

C. IMDGC

D. CLECAT

INCOTERMS, czyli Międzynarodowe Reguły Handlu, to zestaw standardów opracowanych przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC), które regulują kwestie związane z podziałem kosztów, obowiązków i ryzyka pomiędzy stronami uczestniczącymi w transakcjach handlowych. INCOTERMS są istotnym narzędziem w międzynarodowym handlu, ponieważ ułatwiają zrozumienie odpowiedzialności wobec transportu towarów. Przykładowo, stosując regułę CIF (cost, insurance, freight), sprzedawca ponosi odpowiedzialność za koszty transportu oraz ubezpieczenie towaru do portu przeznaczenia, co staje się korzystne dla kupującego, który ma pewność, że towar dotrze bezpiecznie. W praktyce, dobrze zrozumiane INCOTERMS mogą znacznie zmniejszyć ryzyko nieporozumień i sporów w toku realizacji kontraktów międzynarodowych, co przekłada się na sprawniejsze funkcjonowanie łańcuchów dostaw. Używanie odpowiednich terminów INCOTERMS w dokumentacji przewozowej jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co zwiększa transparentność i efektywność transakcji.

Pytanie 18

Urządzenie do nadawania i odbierania, zainstalowane w pojazdach lub jednostkach ładunkowych, które przesyła dane przez sieć telefonii komórkowej z wykorzystaniem pakietowej transmisji danych, jest stosowane w systemie

A. GSM-DATA

B. radiotelefonicznym

C. RFID

D. GSM-GPRS

Wybór odpowiedzi GSM-DATA może być mylący, ponieważ nie jest to termin powszechnie używany w kontekście nowoczesnych systemów komunikacyjnych. GSM odnosi się głównie do systemu komórkowego, ale nie obejmuje specyfikacji dotyczącej przesyłania danych. Odpowiedź RFID, z kolei, odnosi się do technologii identyfikacji za pomocą fal radiowych, która działa na zupełnie innych zasadach. RFID wykorzystuje pasywne lub aktywne tagi, które są odczytywane przez czytniki, ale nie jest to technologia, która umożliwia przesyłanie danych w czasie rzeczywistym przez sieci komórkowe. Radiotelefoniczny system komunikacji jest kolejnym błędnym wyborem, ponieważ opiera się na tradycyjnym przesyłaniu głosu, a nie na pakietowej transmisji danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby poprawnie ocenić sytuacje, w których konkretne technologie są stosowane. Często mylenie tych terminów prowadzi do błędnych decyzji w projektowaniu systemów komunikacyjnych, ponieważ odpowiednie technologie powinny być dobierane do specyficznych wymagań aplikacji. W praktyce, przy wyborze technologii do przesyłania danych, należy zawsze uwzględniać wymagania dotyczące prędkości, niezawodności oraz rodzaju przesyłanych informacji.

Pytanie 19

Dokumentem, który potwierdza odbiór towaru przez załadowcę do magazynu portowego w celu załadunku na statek, jest

A. nota gotowości

B. umowa czarterowa

C. nota bukingowa

D. kwit dokowy

Nota gotowości, umowa czarterowa oraz nota bukingowa, mimo że są istotnymi dokumentami w procesach logistycznych i transportowych, nie pełnią roli potwierdzenia przyjęcia towaru do składu portowego. Nota gotowości jest dokumentem, który informuje o przygotowaniu statku do załadunku, ale nie potwierdza, że towar został fizycznie przyjęty przez załadowcę. Jej zastosowanie jest bardziej związane z koordynacją procesu załadunku niż z udokumentowaniem samego przyjęcia towaru. Umowa czarterowa to dokument regulujący warunki przewozu, który dotyczy relacji pomiędzy czarterującym a czarterobiorcą, a nie potwierdzenia przyjęcia towaru do transportu. Nota bukingowa to dokument wydawany przez agencję frachtową, potwierdzający rezerwację miejsca na statku, lecz nie stanowi dowodu na przyjęcie towaru przez załadowcę. Typowym błędem jest mylenie tych dokumentów z kwitem dokowym, co może prowadzić do nieporozumień w procedurach logistycznych. Każdy z tych dokumentów ma swoje specyficzne zastosowanie, jednak nie zastępuje on funkcji kwitu dokowego, który jest wyraźnie zdefiniowany w międzynarodowych regulacjach dotyczących transportu morskiego.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Jakiego dokumentu przewozowego powinien użyć nadawca, wysyłając towar pociągiem z Polski do Mongolii?

A. SMGS

B. MAWB

C. AWB

D. HAWB

SMGS, czyli 'Smluvní přeprava zboží po železnici', to międzynarodowy dokument przewozowy, który jest stosowany w transporcie kolejowym towarów między krajami, które są sygnatariuszami konwencji SMGS. Jako dokument przewozowy, SMGS reguluje prawa i obowiązki nadawcy, odbiorcy oraz przewoźnika, co zapewnia jasność i bezpieczeństwo w transporcie międzynarodowym. W przypadku transportu z Polski do Mongolii, SMGS jest odpowiednim wyborem, ponieważ obejmuje zarówno kraje Europy, jak i Azji. Dokument ten zawiera szczegółowe informacje o ładunku, w tym jego charakterystykę, wagę oraz dane nadawcy i odbiorcy. Dzięki SMGS nadawca może skorzystać z uproszczonych procedur celnych i zapewnia sobie większą ochronę prawną w razie ewentualnych sporów związanych z przewozem. W praktyce, stosowanie SMGS w transporcie kolejowym przyczynia się do efektywności operacyjnej oraz szybszego przeprowadzenia procedur logistycznych, co jest niezbędne w handlu międzynarodowym.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Dokumentem informacyjnym w zakresie wysyłki jest instrukcja wysyłkowa?

A. informującym o zasadach przygotowania towaru do wysyłki

B. potwierdzającym zawarcie umowy przewozu

C. precyzującym przedmiot umowy przewozu

D. potwierdzającym zawarcie umowy spedycji

Instrukcja wysyłkowa pełni kluczową rolę w logistyce, stanowiąc dokument, który informuje o zasadach przygotowania towaru do wysyłki. W praktyce dokument ten zawiera szczegółowe wytyczne dotyczące pakowania, etykietowania oraz zabezpieczania towaru przed transportem. Przykładowo, instrukcja może określać, jak należy zorganizować ładunek w kontenerze, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia w trakcie transportu. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak Incoterms, poprawne przygotowanie towaru jest niezbędne do zapewnienia jego bezpieczeństwa i zgodności z umowami przewozu. Dobre praktyki w zakresie przygotowania towarów do wysyłki również obejmują stosowanie odpowiednich materiałów opakowaniowych oraz technik zabezpieczenia, co może znacząco wpłynąć na efektywność i koszty całego procesu logistycznego. W związku z tym, znajomość zasad zawartych w instrukcji wysyłkowej jest niezbędna dla każdej osoby zaangażowanej w proces transportu i logistyki.

Pytanie 24

Która transakcja, zgodnie z zamieszczonym fragmentem ustawy Prawo przedsiębiorców, powinna być zrealizowana za pośrednictwem rachunku płatniczego?

Fragment ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców
(...) Art. 19. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy: 1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz 2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji. (...)
Transakcja	Jednorazowa wartość transakcji	Średni kursu walut obcych ogłaszanych przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji
A.	2 400,00 USD	4,2022 PLN/USD
B.	3 650,00 EUR	4,5390 PLN/EUR
C.	15 600,00 CNY	0,5924 PLN/CNY
D.	37 240,00 CZK	0,1680 PLN/CZK

A. Transakcja C

B. Transakcja A

C. Transakcja D

D. Transakcja B

Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z niewłaściwej analizy zapisów ustawy Prawo przedsiębiorców oraz braku zrozumienia zasadności regulacji dotyczącej transakcji powyżej 15 000 zł. Przede wszystkim, każda transakcja, która przekracza tę kwotę, wymaga realizacji za pośrednictwem rachunku płatniczego, co ma na celu zapewnienie przejrzystości i ewidencjonowania transakcji. Wybierając inne transakcje, takie jak Transakcja A, C czy D, można błędnie zakładać, że regulacje dotyczą tylko niektórych typów transakcji lub że istnieją wyjątki. Tego rodzaju myślenie prowadzi do nieprawidłowego wniosku, który nie uwzględnia faktu, że każdy przedsiębiorca musi przestrzegać tych samych zasad, niezależnie od specyfiki transakcji. Ponadto, brak znajomości przepisów dotyczących wartości transakcji oraz ich wpływu na sposób ich realizacji, może w konsekwencji prowadzić do nieprawidłowości w finansach firmy. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie wiedzy na temat obowiązujących regulacji, ponieważ zmieniają się one dynamicznie, a ich niedostosowanie się do obowiązujących norm może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi oraz finansowymi dla przedsiębiorcy. Ignorowanie tych zasad często skutkuje zaniżeniem wymogów dotyczących obrotu finansowego, a w konsekwencji osłabieniem pozycji rynkowej danego podmiotu.

Pytanie 25

Korzystając z informacji ujętych w tabeli oblicz, łączny koszt załadunku 240 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) do kontenera przy użyciu wózka widłowego i przeładunku 10 kontenerów, jeżeli wydajność suwnicy wynosi 5 kontenerów na 1 godzinę.

Cennik
Rodzaj usługi	Stawka
Załadunek jednej pjł przy użyciu wózka widłowego	2,00 zł/szt.
Przeładunek kontenera przy użyciu suwnicy	250,00 zł/godz.

A. 1 730,00 zł

B. 980,00 zł

C. 730,00 zł

D. 1 250,00 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 980,00 zł, co można obliczyć sumując koszty załadunku i przeładunku. Koszt załadunku 240 paletowych jednostek ładunkowych to 480 zł, a koszt przeładunku 10 kontenerów wynosi 500 zł. Dlatego całkowity koszt wynosi 480 zł + 500 zł = 980 zł. W praktyce, przy zarządzaniu logistyką, ważne jest uwzględnienie wszystkich składników kosztów, takich jak wynajem sprzętu, pensje pracowników oraz koszty transportu. W branży logistycznej stosowane są standardowe procedury do kalkulacji kosztów, co pozwala na dokładne planowanie budżetu i optymalizację procesów. Zrozumienie kosztów operacyjnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw i osiągania zysków. Warto również pamiętać o analizach rentowności, które pomagają w podejmowaniu świadomych decyzji biznesowych.

Pytanie 26

Wózek podnośnikowy czołowy może być użytkowany po zakończeniu badania technicznego przeprowadzonego przez Urząd Dozoru Technicznego. Ten przegląd ma ważność przez czas

A. 1 roku

B. 0,5 roku

C. 3 lat

D. 2 lat

Wybór odpowiedzi 0,5 roku, 1 roku lub 3 lat jest nieprawidłowy, ponieważ nie odnosi się do rzeczywistych wymogów dotyczących badań technicznych wózków podnośnikowych. W przypadku odpowiedzi 0,5 roku, wiele osób może mylić to z tym, jak często powinny być przeprowadzane przeglądy techniczne, co skutkuje błędnym przekonaniem, że okres ten jest wystarczający dla zapewnienia bezpieczeństwa. Z kolei odpowiedź 3 lat jest zbyt długim okresem, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji w eksploatacji wózków. W praktyce, wózki podnośnikowe muszą być regularnie kontrolowane, ponieważ ich intensywna eksploatacja oraz ciężkie warunki pracy mogą powodować szybkie zużycie komponentów. Nieprawidłowe podejście do tego tematu może prowadzić do sytuacji, w których wózek podnośnikowy, mimo pozornie dobrego stanu, będzie narażony na poważne awarie, potencjalnie zagrażające zdrowiu i życiu pracowników. Nawet niewielkie uszkodzenia mogą wpłynąć na bezpieczeństwo operacji. Dlatego tak ważne jest, aby pracodawcy oraz operatorzy nie lekceważyli przepisów UDT oraz przestrzegali zalecanych okresów do przeprowadzania badań technicznych. Zrozumienie i przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz dla utrzymania efektywności operacyjnej wózków podnośnikowych.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Do atutów rynku usług transportu i spedycji możemy zaliczyć

A. liczne wąskie gardła w przepływie towarów

B. rozbudowany zasób istniejących sieci, węzłów i terminali drogowych

C. niska konkurencja wśród przewoźników lotniczych i morskich

D. wysoki poziom zużycia infrastruktury transportowej

Poprawna odpowiedź odnosi się do dużego zasobu istniejących sieci, węzłów i terminali drogowych, które są kluczowe dla efektywności rynku usług transportowo-spedycyjnych. Te elementy infrastruktury umożliwiają sprawne zarządzanie przepływem towarów, minimalizując czas transportu oraz koszty operacyjne. Na przykład, dobrze rozwinięta sieć drogowa pozwala na szybkie przemieszczanie się pojazdów, co jest istotne w logistyce just-in-time. Firmy spedycyjne i transportowe korzystają z technologii zarządzania flotą, aby optymalizować trasy i redukować zużycie paliwa, co jest możliwe dzięki istnieniu odpowiednich węzłów i terminali. Dodatkowo, standardy branżowe, takie jak ISO 9001 w zarządzaniu jakością, podkreślają znaczenie efektywnej infrastruktury dla zapewnienia wysokiej jakości usług. Wzrost liczby terminali i punktów przeładunkowych sprzyja również większej konkurencyjności na rynku, co prowadzi do innowacji i poprawy jakości świadczonych usług. Tego rodzaju zasoby są fundamentalne dla rozwoju zrównoważonego transportu, który odpowiada na potrzeby współczesnego rynku.

Pytanie 29

Którą naczepę należy zastosować do transportu 33 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 1 200 x 1 000 x 1 400 mm i masie brutto 732 kg/pjł?

parametr	Naczepa 1.	Naczepa 2.	Naczepa 3.	Naczepa 4.
długość [m]	7,30	10,62	13,62	13,62
szerokość [m]	2,48	2,49	2,48	2,48
wysokość [m]	2,60	2,95	2,50	2,95
ładowność [t]	14	20	24	26

A. Naczepę 2.

B. Naczepę 3.

C. Naczepę 4.

D. Naczepę 1.

Naczepa nr 4 jest odpowiednia do transportu 33 paletowych jednostek ładunkowych o wymiarach 1200 x 1000 x 1400 mm i masie brutto 732 kg każda, co łącznie daje wymaganą ładowność wynoszącą 24,156 t. Warto zwrócić uwagę na fakt, że przy projektowaniu transportu, kluczowe jest uwzględnienie zarówno wymiarów, jak i masy ładunku. Naczepa nr 4, mająca ładowność 26 t, nie tylko spełnia wymogi, ale także zapewnia odpowiedni zapas ładowności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży transportowej. W przypadku naczepy, istotne jest również, aby wybrać model, który zapewnia stabilność i bezpieczeństwo ładunku podczas transportu. Użycie naczepy, która ma wystarczającą ładowność, minimalizuje ryzyko przekroczenia dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu, co mogłoby prowadzić do problemów z przepisami drogowymi oraz zwiększa bezpieczeństwo na drodze. Warto również rozważyć układ osi naczepy, aby zapewnić równomierne rozłożenie ciężaru, co przyczynia się do lepszej stabilności podczas jazdy.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

W celu transportu kruszywa z wyrobiska w kamieniołomie na powierzchnię wykorzystuje się przenośniki

A. paskowe

B. rolkowe

C. łańcuchowe

D. taśmowe

Przenośniki taśmowe są powszechnie stosowane do transportu kruszywa z wykopów w kamieniołomach na powierzchnię, głównie ze względu na ich efektywność i wszechstronność. Taśmy transportowe, wykonane z wytrzymałych materiałów, mogą transportować duże ilości kruszywa na długich dystansach, co jest kluczowe w procesach wydobywczych. Ich konstrukcja umożliwia nie tylko pionowy, ale również poziomy transport, co zwiększa elastyczność w organizacji transportu w kamieniołomie. Dodatkowo, taśmy są w stanie obsługiwać różne typy kruszywa, takie jak piasek, żwir czy kamień, co czyni je uniwersalnym narzędziem w branży budowlanej i górniczej. Zastosowanie przenośników taśmowych wpisuje się również w standardy bezpieczeństwa, eliminując potrzebę manualnego przenoszenia materiałów, co redukuje ryzyko urazów i zwiększa wydajność pracy. W zakresie dobrych praktyk zaleca się regularne przeglądy techniczne przenośników, co zapewnia ich niezawodność i minimalizuje ryzyko awarii podczas pracy.

Pytanie 32

Jaką najwcześniejszą porę dostawy można ustalić w zleceniu dla przewoźnika, jeśli czas załadunku wynosi 2 godziny, długość trasy to 210 km, średnia prędkość pojazdu osiąga 60 km/h, a załadunek rozpoczyna się o 6:00?

A. 13:30

B. 12:00

C. 11:30

D. 10:00

Aby obliczyć najwcześniejszą godzinę dostawy, należy najpierw uwzględnić czas załadunku oraz czas przejazdu. Rozpoczynamy od załadunku, który trwa 2 godziny. Dlatego, jeśli załadunek zaczyna się o 6:00, zakończy się o 8:00. Następnie, aby obliczyć czas przejazdu, należy podzielić długość trasy (210 km) przez średnią prędkość pojazdu (60 km/h). Czas przejazdu wynosi zatem 210 km / 60 km/h = 3,5 godziny. Dodając ten czas do zakończenia załadunku (8:00), otrzymujemy 8:00 + 3,5 godziny, co daje 11:30. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w logistyce, gdyż pozwalają na efektywne planowanie dostaw, minimalizując opóźnienia i zwiększając satysfakcję klienta. Dobrą praktyką w branży transportowej jest również uwzględnianie potencjalnych nieprzewidzianych okoliczności, takich jak warunki drogowe, co może wpłynąć na rzeczywisty czas dostawy.

Pytanie 33

Firma zajmująca się transportem uzyskała wskaźnik niezawodności dostaw na poziomie 90%. To oznacza, że z 250 złożonych zleceń transportowych firma nie wykonała na czas

A. 10 zleceń

B. 25 zleceń

C. 90 zleceń

D. 225 zleceń

Wskaźnik niezawodności dostaw wynoszący 90% oznacza, że przedsiębiorstwo zrealizowało na czas 90% zleceń, co w przypadku 250 zleceń oznacza 225 zrealizowanych na czas. Pozostałe zlecenia, które nie zostały zrealizowane na czas, to 10% zleceń. Aby obliczyć liczbę nieterminowych dostaw, należy pomnożyć 250 przez 10%, co daje 25. Taki poziom niezawodności jest zgodny z dobrą praktyką w branży transportowej, gdzie często za cel stawia się osiągnięcie minimum 95% niezawodności. Wysoki wskaźnik niezawodności jest kluczowy dla utrzymania zaufania klientów oraz konkurencyjności na rynku. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być analiza efektywności procesów logistycznych w przedsiębiorstwie, co prowadzi do wprowadzenia usprawnień w zarządzaniu łańcuchem dostaw, poprawy planowania tras oraz monitorowania czasu dostaw.

Pytanie 34

Który fragment cyfr w numerze GTIN-14: 0590 0052 00008 5 wskazuje na numer jednostki kodującej (numer przedsiębiorstwa)?

A. 0590

B. 00008

C. 590

D. 0052

Wybór numerów takich jak 590, 0590 czy 00008 jako numeru jednostki kodującej w systemie GTIN-14 wynika z nieporozumienia dotyczącego struktury tego systemu. Numer 590 to prefiks kraju, który identyfikuje producentów z Polski, jednak nie jest to numer jednostki kodującej. Prefiksy są stosowane w różnych krajach i nie pełnią roli identyfikatora konkretnej firmy. Wybór 0590 również jest błędny z tego samego powodu – to połączenie prefiksu z zerem wiodącym, które nie ma praktycznego zastosowania jako numer jednostki kodującej. Numer 00008 to fragment, który najczęściej odnosi się do numeru partii lub innej informacji logistycznej, a nie do numeru jednostki kodującej. Właściwe zrozumienie struktury GTIN-14 jest kluczowe dla skutecznego zarządzania produktami w handlu detalicznym i logistyce. Wiele osób myli te elementy z uwagi na bliskie położenie w numerze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zwrócenie uwagi na to, iż numer jednostki kodującej jest zawsze przypisany do konkretnej firmy i jest unikalny, podczas gdy inne numery mogą pełnić różne funkcje w systemie zarządzania produktami.

Pytanie 35

Zgodnie z aktualnymi regulacjami, w pomieszczeniach zamkniętych nie jest dozwolone użytkowanie wózków

A. spalinowych

B. elektrycznych

C. gazowych (CNG)

D. gazowych (LPG)

Używanie wózków spalinowych w pomieszczeniach zamkniętych jest niedopuszczalne ze względu na emisję szkodliwych spalin, które mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie pracowników oraz ogólne bezpieczeństwo w miejscu pracy. Spaliny te zawierają tlenek węgla, azotany oraz inne substancje toksyczne, które mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym zatrucia. Przepisy BHP oraz normy, takie jak PN-EN 1726, jasno określają, że wózki transportowe w pomieszczeniach zamkniętych powinny być napędzane alternatywnymi źródłami energii, takimi jak prąd elektryczny, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia zagrożeń zdrowotnych. Dla przykładu, wózki elektryczne są znacznie bardziej przyjazne dla środowiska i nie emitują szkodliwych gazów, co czyni je odpowiednim wyborem w obiektach zamkniętych, takich jak magazyny czy hale produkcyjne. Zastosowanie wózków elektrycznych przyczynia się również do zmniejszenia hałasu, co ma pozytywny wpływ na komfort pracy w zamkniętych przestrzeniach.

Pytanie 36

Na podstawie danych z tabeli określ, który pojazd osiągnął najwyższą średnią prędkość.

Pojazd	Przejechany dystans [km]	Czas jazdy
A.	220	5 godzin 30 minut
B.	275	5 godzin
C.	330	6 godzin
D.	450	7 godzin 30 minut

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Odpowiedź D jest właściwa, ponieważ pojazd D osiągnął najwyższą średnią prędkość, co zostało obliczone na podstawie wzoru: średnia prędkość = dystans / czas. W kontekście analizy ruchu pojazdów, istotne jest prawidłowe przeliczenie czasu z godzin i minut na godziny dziesiętne. W praktyce, taką konwersję można przeprowadzić, dzieląc minuty przez 60 i dodając wynik do godzin. Dzięki temu, możemy uzyskać dokładne wartości potrzebne do obliczeń. Ustalając najwyższą średnią prędkość, która wynosi 60 km/h, musimy również uwzględnić zasady dotyczące pomiarów prędkości, które są kluczowe w logistyce i transporcie. Pamiętajmy, że znajomość metod obliczania i analizy prędkości ma zastosowanie nie tylko w transporcie, ale i w wielu innych dziedzinach, takich jak inżynieria lub zarządzanie ruchem. W praktyce, wiedza ta pozwala na optymalizację procesów transportowych oraz zwiększenie efektywności operacyjnej.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Elementy infrastruktury liniowej w transporcie kolejowym to

A. terminale przeładunkowe

B. sieci trakcyjne

C. bocznice kolejowe

D. stacje kolejowe

Odpowiedzi takie jak stacje kolejowe, terminale przeładunkowe czy bocznice kolejowe, choć istotne w ramach infrastruktury transportu szynowego, nie mogą być klasyfikowane jako infrastruktura liniowa. Stacje kolejowe pełnią funkcję punktów przesiadkowych, gdzie pasażerowie mogą wsiadać i wysiadać; są one kluczowe dla organizacji transportu, ale nie są elementami linii kolejowej samej w sobie. Terminale przeładunkowe są dedykowane do transportu towarów i obejmują różnorodne operacje logistyczne, jak załadunek i rozładunek, jednak nie stanowią infrastruktury liniowej. Z kolei bocznice kolejowe, mające na celu łączenie linii głównych z innymi obiektami, mogą być uważane za część infrastruktury kolejowej, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za transport na długich dystansach i zasilanie pojazdów. Niezrozumienie różnicy między tymi elementami a siecią trakcyjną prowadzi do pomylenia ich funkcji, co jest typowym błędem w zakresie infrastruktury transportowej. Kluczem do prawidłowego rozumienia infrastruktury jest znajomość jej definicji oraz różnych kategorii, które opisują poszczególne komponenty transportu szynowego.

Pytanie 39

Norma spalania paliwa w pojeździe na trasie o długości 100 km wynosi 12 litrów. Jakie będzie zużycie paliwa na odcinku 350 km?

A. 24 litry

B. 36 litrów

C. 42 litry

D. 48 litrów

Odpowiedź 42 litry jest poprawna, ponieważ norma zużycia paliwa wynosząca 12 litrów na 100 km oznacza, że każdy przejechany kilometr wymaga 0,12 litra paliwa. Aby obliczyć zużycie paliwa na trasie o długości 350 km, należy pomnożyć długość trasy przez zużycie paliwa na kilometr: 350 km * 0,12 l/km = 42 litry. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe dla zarządzania kosztami eksploatacji pojazdów, co ma istotne znaczenie w branży transportowej. W praktyce, znajomość norm zużycia paliwa pozwala na lepsze planowanie budżetu, optymalizację tras oraz poprawę efektywności energetycznej floty. Umożliwia to również przedsiębiorstwom podejmowanie świadomych decyzji dotyczących inwestycji w pojazdy bardziej ekologiczne, co jest zgodne z rosnącymi standardami ochrony środowiska. Warto zwrócić uwagę na to, że rzeczywiste zużycie paliwa może się różnić w zależności od obciążenia pojazdu, warunków drogowych i stylu jazdy kierowcy, dlatego istotne jest regularne monitorowanie tych parametrów.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej