Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 09:27
Data zakończenia: 23 maja 2025 09:45

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie polecenie pozwoli na wyświetlenie ustawień interfejsu sieciowego w systemie Linux?

A. traceroute

B. ipconfig

C. ipaddr show

D. iproute show

Odpowiedzi takie jak 'ipconfig', 'traceroute' i 'iproute show' to powszechne źródła nieporozumień, które mogą prowadzić do błędnych wniosków w kontekście administracji siecią w systemie Linux. 'ipconfig' jest poleceniem, które działa w systemach Windows i służy do wyświetlania konfiguracji sieciowej, co może wprowadzać w błąd użytkowników, którzy są przyzwyczajeni do pracy w tym środowisku. W systemie Linux zamiast tego używa się polecenia 'ip addr' lub 'ip addr show', które jest bardziej wszechstronne i dostarcza szczegółowych informacji o konfiguracji interfejsów. 'Traceroute' to narzędzie do diagnozowania tras pakietów w sieci, które pokazuje, przez jakie węzły przechodzą dane, ale nie dostarcza informacji o konfiguracji lokalnych interfejsów sieciowych, co czyni je nieodpowiednim w tym kontekście. 'Iproute show' to nieco bliższe polecenie, ale również niepoprawne w tym przypadku, ponieważ 'iproute' dotyczy bardziej ogólnych informacji o routingu i nie wyświetla dokładnych informacji o samych interfejsach. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych poleceń, co może prowadzić do nieefektywnego rozwiązywania problemów sieciowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie narzędzia są dostępne i jak je prawidłowo wykorzystać w kontekście administracji siecią w systemie Linux.

Pytanie 2

Planowana sieć przypisana jest do klasy C. Sieć została podzielona na 4 podsieci, w których każda z nich obsługuje 62 urządzenia. Która z wymienionych masek będzie odpowiednia do realizacji tego zadania?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.240

D. 255.255.255.128

Maska 255.255.255.192 jest odpowiednia do podziału sieci klasy C na cztery podsieci z co najmniej 62 urządzeniami w każdej. Maska ta, zapisana w postaci CIDR, to /26, co oznacza, że 26 bitów jest zarezerwowanych na adresy sieciowe, a pozostałe 6 bitów na adresy hostów. Obliczając liczbę dostępnych adresów hostów w poszczególnych podsieciach, stosujemy wzór 2^(32 - maska) - 2, co w tym przypadku daje 2^(32 - 26) - 2 = 62. Oznacza to, że każda z czterech podsieci może obsłużyć dokładnie 62 urządzenia, co jest zgodne z wymaganiami. W praktyce, podział na podsieci pozwala na lepsze zarządzanie ruchem sieciowym, zwiększenie bezpieczeństwa poprzez izolację podsieci oraz umożliwia efektywne wykorzystanie dostępnego adresowania IP. Standardy, takie jak RFC 950, określają zasady podziału sieci i przypisania adresów, co jest kluczowe w projektowaniu nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 3

Wskaż właściwy adres hosta?

A. 128.128.0.0/9

B. 192.169.192.0/18

C. 128.129.0.0/9

D. 192.168.192.0/18

Pozostałe odpowiedzi są niepoprawne z różnych powodów, które wynikają z zasadności przydzielania adresów IP i klasyfikacji sieci. Adres 192.168.192.0/18 to adres prywatny, który należy do klasy C, a jego zakres często używany jest w lokalnych sieciach komputerowych. Jednak w przypadku tego pytania, który dotyczy publicznych adresów IP, nie jest to właściwy wybór. Adresy prywatne, takie jak ten, nie mogą być używane w Internecie, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście adresowania. Adres 128.128.0.0/9, mimo że jest z klasy B, jest również niepoprawny, ponieważ istnieję już zarezerwowane adresy, które nie są dostępne do użytku publicznego. Wyboru 192.169.192.0/18 również należy unikać, ponieważ adres ten nie istnieje — jest to kombinacja adresu z nieprawidłowymi oktetami. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowania jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji sieci. Typowe błędy wynikają często z mylenia klasy adresu oraz niezrozumienia zasad dotyczących prywatności i publiczności adresów IP, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania i potencjalnych konfliktów w sieci.

Pytanie 4

Umowa użytkownika w systemie Windows Serwer, która po wylogowaniu nie zachowuje zmian na serwerze oraz komputerze stacjonarnym i jest usuwana na zakończenie każdej sesji, to umowa

A. mobilny

B. obowiązkowy

C. tymczasowy

D. lokalny

Profil tymczasowy to taki typ konta w Windows Server, który powstaje automatycznie, jak się logujesz, a potem znika po wylogowaniu. To ważne, bo wszystko, co zrobisz podczas sesji, nie zostaje zapisane ani na serwerze, ani na komputerze. Takie rozwiązanie jest mega przydatne w miejscach, gdzie użytkownicy korzystają z systemu tylko przez chwilę, jak w szkołach czy firmach z wspólnymi komputerami. Dzięki tym profilom można zmniejszyć ryzyko, że ktoś nieuprawniony dostanie się do danych, a poza tym, pozostawia się czyste środowisko dla następnych użytkowników. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że korzystanie z profilów tymczasowych jakby przyspiesza logowanie, bo nie obciążają one systemu zbędnymi danymi, co jest naprawdę fajne.

Pytanie 5

W biurze należy zamontować 5 podwójnych gniazd abonenckich. Średnia odległość od gniazda abonenckiego do lokalnego punktu dystrybucyjnego wynosi 10 m. Jaki będzie szacunkowy koszt nabycia kabla UTP kategorii 5e, przeznaczonego do budowy sieci lokalnej, jeśli cena brutto 1 m kabla UTP kategorii 5e to 1,60 zł?

A. 800,00 zł

B. 80,00 zł

C. 320,00 zł

D. 160,00 zł

Obliczenia dotyczące kosztów zakupu kabla UTP kategorii 5e dla 5 podwójnych gniazd abonenckich mogą być mylące, gdyż wiele osób błędnie interpretuje dane liczbowe. Przykładowo, bywa, że przyjmuje się zbyt niską lub zbyt wysoką długość kabla, co prowadzi do niewłaściwego określenia całkowitych kosztów. Osoby często mylą ogół długości potrzebnego kabla, co skutkuje rachunkami, które nie odzwierciedlają rzeczywistych kosztów. Niektórzy mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć liczbę gniazd przez cenę metra kabla bez uwzględnienia konieczności połączenia kabli z urządzeniem końcowym oraz dodatkowymi elementami instalacyjnymi. Innym typowym błędem jest nieprzemyślane oszacowanie długości kabli, które powinny uwzględniać ewentualne zakręty, przejścia przez ściany lub inne przeszkody, co również wpływa na ostateczną długość kabli. Należy także pamiętać o standardach instalacji, które zalecają dodanie zapasu na ewentualne błędy podczas montażu. W wyniku tych nieporozumień, niepoprawne odpowiedzi takie jak 80,00 zł, 320,00 zł czy 800,00 zł nie tylko wskazują na błędne obliczenia, ale również na zagadnienia związane z organizacją i planowaniem instalacji sieci, co jest kluczowe dla funkcjonowania każdej organizacji.

Pytanie 6

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. bezpołączeniowym

B. hybrydowym

C. sekwencyjnym

D. połączeniowym

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) działa w trybie połączeniowym, co oznacza, że przed przesłaniem danych ustanawia połączenie między nadawcą a odbiorcą. W trakcie tego procesu używany jest mechanizm tzw. trójfazowego uzgadniania, znanego jako 'three-way handshake', który polega na wymianie komunikatów SYN i ACK. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie, że dane są przesyłane poprawnie, a w przypadku utraty pakietów, protokół TCP gwarantuje ich retransmisję. To podejście jest szczególnie ważne w aplikacjach wymagających niezawodności, takich jak transfer plików (FTP) czy przeglądanie stron internetowych (HTTP). Połączeniowy charakter TCP sprawia, że protokół ten jest w stanie zarządzać wieloma sesjami jednocześnie, co jest istotne w kontekście współczesnych sieci komputerowych, gdzie wiele urządzeń komunikuje się ze sobą w tym samym czasie. TCP wprowadza także mechanizmy kontroli przepływu oraz kontroli błędów, co czyni go jednym z najważniejszych protokołów w komunikacji internetowej i standardem de facto dla przesyłania danych w Internecie.

Pytanie 7

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. USB i RS232

B. USB i RJ45

C. Centronics i RJ11

D. Centronics i USB

Odpowiedzi 'Centronics i USB', 'Centronics i RJ11', oraz 'USB i RS232' są błędne, ponieważ nie uwzględniają praktycznych wymagań dotyczących podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs Centronics, choć historycznie używany w starszych drukarkach, nie jest już standardem w nowoczesnych urządzeniach. Jego zastosowanie ogranicza się głównie do starszych modeli drukarek, które nie są przystosowane do pracy w sieci. Z kolei RJ11 jest interfejsem stosowanym głównie w telefonach i modemach, a nie w drukarkach, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. USB i RS232 to interfejsy komunikacyjne, które w przeszłości były popularne, jednak w kontekście współczesnych sieci komputerowych nie zapewniają one możliwości łatwego podłączenia do sieci, jak robi to RJ45. Typowym błędem jest założenie, że wystarczy podłączyć drukarkę bezpośrednio do komputera za pomocą USB, aby umożliwić dostęp innym użytkownikom w sieci, co jest nieprawidłowe. W nowoczesnych środowiskach pracy, kluczowe jest zapewnienie centralnego dostępu do drukarek przez sieć, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie zasobami i skrócenie czasu oczekiwania na wydruki. Dlatego zrozumienie roli interfejsów w kontekście sieci lokalnych jest niezbędne dla właściwego podejścia do konfiguracji urządzeń drukujących.

Pytanie 8

Jak nazywa się protokół, który pozwala na ściąganie wiadomości e-mail z serwera?

A. DNS

B. POP3

C. SMTP

D. FTP

POP3, czyli Post Office Protocol w wersji 3, to protokół, który umożliwia pobieranie wiadomości e-mail z serwera do lokalnej skrzynki pocztowej użytkownika. Działa w modelu klient-serwer, gdzie klient (np. program pocztowy) nawiązuje połączenie z serwerem pocztowym, aby pobrać wiadomości. POP3 jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy użytkownik chce mieć dostęp do swoich e-maili offline, ponieważ po pobraniu wiadomości, są one usuwane z serwera (chyba że skonfigurujemy protokół tak, aby je zachować). Zastosowanie tego protokołu jest powszechne w środowiskach, gdzie użytkownicy preferują lokalną archiwizację wiadomości e-mail, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania informacjami. Protokół POP3 operuje na porcie 110 (lub 995 w przypadku bezpiecznego połączenia SSL), co jest zgodne z ustalonymi standardami w branży. Użytkownicy często korzystają z POP3, gdy korzystają z programów takich jak Microsoft Outlook, Mozilla Thunderbird czy Apple Mail, aby zarządzać swoimi skrzynkami pocztowymi w efektywny sposób.

Pytanie 9

Która z grup w systemie Windows Serwer ma najniższe uprawnienia?

A. Administratorzy.

B. Wszyscy

C. Użytkownicy.

D. Operatorzy kont.

Odpowiedzi "Operatorzy kont", "Użytkownicy" i "Administratorzy" pokazują, że mają one różne poziomy uprawnień, ale nie są najmniejsze, gdy porównamy to z "Wszyscy". "Operatorzy kont" na przykład mają możliwość zarządzania kontami, a to znaczy, że mają większe uprawnienia. Mogą dodawać lub usuwać konta, co jest ważne w zarządzaniu dostępem. Jeśli chodzi o "Użytkowników", to są to wszyscy zalogowani, a ich uprawnienia mogą się różnić w zależności od ról, jakie mają. Mogą mieć dostęp do aplikacji i zasobów. A "Administratorzy"? To już najwyższy poziom uprawnień - pełna kontrola nad systemem. Często myli się pojęcie minimalnych uprawnień z tym, co mają użytkownicy. Ważne jest, żeby zrozumieć, że "Wszyscy" oznacza brak specjalnych uprawnień, co jest istotne w strategii bezpieczeństwa, bo ogranicza ryzyko nadużyć i zagrożeń dla systemu.

Pytanie 10

Jakie rekordy DNS umożliwiają przesyłanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie?

A. CNAME

B. SOA

C. MX

D. PTR

Rekordy MX (Mail Exchange) są kluczowym elementem systemu DNS (Domain Name System), który pozwala na kierowanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie. Kiedy ktoś wysyła wiadomość e-mail, serwer nadawcy odpytuje DNS w celu znalezienia rekordu MX dla domeny odbiorcy. Rekord MX wskazuje, który serwer pocztowy powinien odbierać e-maile skierowane do tej domeny. Dla przykładu, jeśli wiadomości są wysyłane do adresu "[email protected]", serwer nadawcy sprawdzi rekordy MX dla "domena.pl", aby ustalić, do którego serwera (np. mail.domena.pl) powinny trafić wiadomości. Implementacja i konfiguracja rekordów MX są zgodne z najlepszymi praktykami RFC 5321 i RFC 5322, które określają zasady dotyczące wymiany wiadomości e-mail w Internecie. Dlatego prawidłowe skonfigurowanie tych rekordów jest niezwykle ważne dla funkcjonalności poczty elektronicznej oraz dla zapewnienia jej niezawodności.

Pytanie 11

Urządzenia spełniające standard 802.11 g mogą osiągnąć maksymalną prędkość transmisji danych wynoszącą

A. 54 Mb/s

B. 150 Mb/s

C. 11 Mb/s

D. 108 Mb/s

Odpowiedź 54 Mb/s to strzał w dziesiątkę. Standard 802.11g, który wszedł w życie w 2003 roku, właśnie taką prędkość oferuje. To spory postęp w porównaniu do wcześniejszego 802.11b, które radziło sobie tylko z 11 Mb/s. Prędkość 54 Mb/s osiąga się dzięki technologii OFDM, która lepiej wykorzystuje pasmo. W praktyce, ten standard jest naprawdę przydatny w domowych sieciach i małych biurach, gdzie szybkość i stabilność są ważne, na przykład do oglądania filmów czy grania online. Co ciekawe, 802.11g współpracuje też z urządzeniami 802.11b, co ułatwia korzystanie ze starszych sprzętów w nowych sieciach. Z mojej perspektywy, warto jednak pamiętać, że realna prędkość może być niższa z powodu różnych zakłóceń, odległości od routera i liczby podłączonych urządzeń.

Pytanie 12

Który z protokołów nie jest wykorzystywany do ustawiania wirtualnej sieci prywatnej?

A. SNMP

B. L2TP

C. PPTP

D. SSTP

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) jest standardowym protokołem używanym do zarządzania urządzeniami w sieciach IP. Jego głównym celem jest monitorowanie stanu urządzeń sieciowych, takich jak routery, przełączniki i serwery, a także zbieranie i organizowanie informacji o ich statusie. SNMP nie jest jednak protokołem stosowanym do konfiguracji wirtualnej sieci prywatnej (VPN). W kontekście VPN, inne protokoły, takie jak PPTP, L2TP i SSTP, są dedykowane do tworzenia bezpiecznych tuneli komunikacyjnych, które umożliwiają zdalnym użytkownikom dostęp do zasobów sieciowych. SNMP znajduje zastosowanie w zarządzaniu i monitorowaniu infrastruktury sieciowej, co jest kluczowe dla administratorów IT, natomiast protokoły VPN koncentrują się na bezpieczeństwie i prywatności danych w przesyłach sieciowych. W praktyce, SNMP może być używane razem z VPN, ale nie jest samodzielnym rozwiązaniem do ich konfiguracji.

Pytanie 13

Parametr, który definiuje stosunek liczby wystąpionych błędnych bitów do ogólnej liczby odebranych bitów, to

A. Bit Error Rate

B. Near End Crosstalk

C. Return Loss

D. Propagation Delay Skew

Bit Error Rate (BER) to kluczowy parametr w telekomunikacji, który określa stosunek liczby błędnych bitów do całkowitej liczby otrzymanych bitów. Mierzy on jakość transmisji danych oraz niezawodność systemów komunikacyjnych. Niska wartość BER jest pożądana, ponieważ wskazuje na wysoką jakość sygnału i efektywność przesyłania informacji. W zastosowaniach praktycznych, takich jak sieci komputerowe czy systemy satelitarne, monitorowanie BER pozwala na szybką identyfikację problemów związanych z zakłóceniami sygnału, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości usług. Standardy, takie jak ITU-T G.826, definiują sposoby pomiaru BER oraz akceptowalne poziomy w różnych aplikacjach. Zrozumienie i kontrola BER pozwala inżynierom na projektowanie bardziej niezawodnych systemów oraz na świadome podejmowanie decyzji dotyczących wyboru technologii transmisji, co w praktyce przekłada się na lepsze doświadczenia użytkowników końcowych.

Pytanie 14

AES (ang. Advanced Encryption Standard) to co?

A. wykorzystuje algorytm szyfrujący symetryczny

B. nie może być użyty do szyfrowania dokumentów

C. nie może być zrealizowany w formie sprzętowej

D. jest wcześniejszą wersją DES (ang. Data Encryption Standard)

AES (Advanced Encryption Standard) to standard szyfrowania, który wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący. Oznacza to, że ten sam klucz jest używany zarówno do szyfrowania, jak i deszyfrowania danych. AES jest powszechnie stosowany w różnych aplikacjach, takich jak zabezpieczenie danych w chmurze, transmisje internetowe, szyfrowanie plików oraz w protokołach takich jak SSL/TLS. Wybór AES jako standardu szyfrowania przez National Institute of Standards and Technology (NIST) w 2001 roku wynikał z jego wysokiego poziomu bezpieczeństwa oraz wydajności. AES obsługuje różne długości kluczy (128, 192 i 256 bitów), co pozwala na dostosowanie poziomu zabezpieczeń do konkretnych potrzeb. W praktyce, stosując AES, można zapewnić bezpieczeństwo danych osobowych, transakcji finansowych oraz komunikacji, co czyni go fundamentem nowoczesnych systemów kryptograficznych.

Pytanie 15

Najefektywniejszym sposobem na zabezpieczenie prywatnej sieci Wi-Fi jest

A. stosowanie szyfrowania WEP

B. zmiana adresu MAC routera

C. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

D. zmiana nazwy SSID

Stosowanie szyfrowania WPA-PSK (Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key) jest najskuteczniejszą metodą zabezpieczenia domowej sieci Wi-Fi, ponieważ zapewnia silne szyfrowanie danych przesyłanych między urządzeniami a routerem. WPA-PSK wykorzystuje algorytmy szyfrowania TKIP (Temporal Key Integrity Protocol) lub AES (Advanced Encryption Standard), co znacznie podnosi bezpieczeństwo w porównaniu do przestarzałych metod, takich jak WEP. Aby wprowadzić WPA-PSK, użytkownik musi ustawić hasło, które będzie używane do autoryzacji urządzeń w sieci. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na regularnej zmianie hasła, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo. Warto także pamiętać o aktualizacji oprogramowania routera, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. W przypadku domowych sieci Wi-Fi, zastosowanie WPA-PSK jest standardem, który powinien być przestrzegany, aby chronić prywatność i integralność przesyłanych danych.

Pytanie 16

Adres IP serwera, na którym jest zainstalowana domena http://www.wp.pl to 212.77.98.9. Co jest przyczyną sytuacji przedstawionej na zrzucie ekranowym?

C:\>ping 212.77.98.9
 
 Pinging 212.77.98.9 with 32 bytes of data:
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=30ms TTL=60
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
 
 Ping statistics for 212.77.98.9:
     Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),
 Approximate round trip times in milli-seconds:
     Minimum = 29ms, Maximum = 30ms, Average = 29ms
 
 C:\>ping www.wp.pl
 Ping request could not find host www.wp.pl. Please check the name and try again.

A. Domena o nazwie www.wp.pl jest niedostępna w sieci.

B. Stacja robocza i domena www.wp.pl nie pracują w tej samej sieci.

C. Nie ma w sieci serwera o adresie IP 212.77.98.9.

D. Błędny adres serwera DNS lub brak połączenia z serwerem DNS.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że problem z dostępem do domeny www.wp.pl może być spowodowany błędnym adresem serwera DNS lub brakiem połączenia z tym serwerem. Zrzut ekranowy pokazuje, że ping do adresu IP 212.77.98.9 zakończył się sukcesem, co oznacza, że serwer odpowiada na zapytania. Jednakże, gdy próbujemy pingować nazwę domeny www.wp.pl, otrzymujemy komunikat o błędzie. To sugeruje, że system nie może przetłumaczyć nazwy domeny na odpowiedni adres IP. W praktyce, taka sytuacja może wystąpić, gdy konfiguracja serwera DNS jest błędna lub gdy urządzenie nie ma dostępu do serwera DNS. W organizacjach wdraża się monitorowanie i diagnostykę DNS jako standardową praktykę, aby szybko identyfikować i rozwiązywać tego typu problemy. Użytkownicy powinni także być świadomi, że poprawne ustawienia DNS są kluczowe dla funkcjonowania wszelkich usług internetowych, w tym e-maila oraz stron www.

Pytanie 17

Planowanie wykorzystania przestrzeni dyskowej komputera do przechowywania i udostępniania informacji, takich jak pliki i aplikacje dostępne w sieci oraz ich zarządzanie, wymaga skonfigurowania komputera jako

A. serwer terminali

B. serwer plików

C. serwer aplikacji

D. serwer DHCP

Serwer plików jest dedykowanym systemem, którego główną rolą jest przechowywanie, udostępnianie oraz zarządzanie plikami w sieci. Umożliwia on użytkownikom dostęp do plików z różnych lokalizacji, co jest istotne w środowiskach biurowych oraz edukacyjnych, gdzie wiele osób współdzieli dokumenty i zasoby. Przykłady zastosowania serwera plików obejmują firmy, które chcą centralizować swoje zasoby, umożliwiając pracownikom łatwy dostęp do dokumentów oraz aplikacji. Serwery plików mogą być konfigurowane z wykorzystaniem różnych protokołów, takich jak SMB (Server Message Block) dla systemów Windows czy NFS (Network File System) dla systemów Unix/Linux, co pozwala na interoperacyjność w zróżnicowanych środowiskach operacyjnych. Warto także wspomnieć o znaczeniu bezpieczeństwa i praw dostępu, co jest kluczowe w zarządzaniu danymi, aby zapewnić, że tylko uprawnione osoby mają dostęp do wrażliwych informacji. Dobrą praktyką jest również regularne wykonywanie kopii zapasowych danych znajdujących się na serwerze plików, co chroni przed ich utratą.

Pytanie 18

Błąd 404, który wyświetla się w przeglądarce internetowej, oznacza

A. błąd w autoryzacji użytkownika

B. przekroczony czas oczekiwania na połączenie z serwerem

C. niewłaściwe uprawnienia do dostępu do żądanego dokumentu

D. nieobecność żądanego dokumentu na serwerze

Błędy związane z autoryzacją użytkownika, czasem połączenia oraz uprawnieniami do dokumentów dotyczą zgoła innych problemów niż te, które wywołują błąd 404. Zgłoszenie błędu autoryzacji, na przykład 401 Unauthorized, występuje, gdy użytkownik nie ma odpowiednich uprawnień do przeglądania zasobu, co nie jest związane z jego dostępnością na serwerze. Analogicznie, błąd 408 Request Timeout informuje o tym, że serwer nie otrzymał kompletnych danych od klienta w odpowiednim czasie, co jest całkowicie odmiennym przypadkiem. Z kolei problemy z uprawnieniami do dokumentów mogą prowadzić do błędu 403 Forbidden, który oznacza, że zasób istnieje, ale dostęp do niego jest zablokowany dla danego użytkownika. Warto zwrócić uwagę, że błędne zrozumienie kodów stanu HTTP może prowadzić do poważnych nieporozumień, a także do frustracji użytkowników, którzy doświadczają trudności w dostępie do poszukiwanych informacji. Kluczowe jest więc, aby zrozumieć, że błąd 404 dotyczy braku zasobu na serwerze, a inne kody statusu mają odmienne znaczenie i wskazują na różne problemy. Wiedza o tym, jak różne kody HTTP wpływają na interakcje z użytkownikami, jest niezbędna do skutecznego zarządzania zasobami w sieci oraz zapewnienia pozytywnego doświadczenia użytkownika.

Pytanie 19

W wyniku wykonania przedstawionych poleceń systemu Linux interfejs sieciowy eth0 otrzyma

ifconfig eth0 10.0.0.100 netmask 255.255.255.0 broadcast 10.0.0.255 up
route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

B. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

C. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

D. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

Poprawna odpowiedź dotyczy konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux, gdzie użyto polecenia ifconfig do przypisania adresu IP, maski podsieci oraz adresu broadcast. W tym przypadku interfejs eth0 otrzymuje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę /24, co odpowiada masce 255.255.255.0. Maska ta oznacza, że pierwsze 24 bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, co pozwala na 256 adresów w danej podsieci. Ponadto, dodanie domyślnej bramy poprzez polecenie route add default gw 10.0.0.10 umożliwia komunikację z innymi sieciami oraz dostęp do Internetu. W praktyce, prawidłowa konfiguracja interfejsu sieciowego jest kluczowa dla funkcjonowania aplikacji sieciowych, a także dla bezpieczeństwa, gdyż nieprawidłowe ustawienia mogą prowadzić do problemów z dostępem czy ataków. Warto również zwrócić uwagę na dokumentację techniczną, która wskazuje na najlepsze praktyki w zakresie zarządzania interfejsami sieciowymi i ich konfiguracji.

Pytanie 20

Które urządzenie w sieci lokalnej nie segreguje obszaru sieci komputerowej na domeny kolizyjne?

A. Koncentrator.

B. Most.

C. Ruter.

D. Przełącznik.

Mosty, przełączniki i routery mają różne funkcje w sieciach i pomagają zarządzać ruchem, w tym dzielić sieć na różne domeny kolizyjne. Most działa na drugiej warstwie OSI, a jego zadaniem jest segmentowanie ruchu, co zmniejsza liczbę kolizji, bo tworzy oddzielne segmenty. Przełączniki, które też działają na tej samej warstwie, są jeszcze bardziej zaawansowane, bo używają MAC adresów do wysyłania danych tylko do właściwego urządzenia, co zmniejsza ryzyko kolizji. Z kolei routery działają na trzeciej warstwie i zarządzają ruchem między różnymi sieciami, co czyni je bardzo ważnymi w sieciach IP. Często ludzie myślą, że wszystkie te urządzenia są podobne do koncentratorów, ale tak nie jest. Koncentrator przesyła dane do wszystkich urządzeń, a mosty, przełączniki i routery robią to znacznie lepiej, co poprawia wydajność sieci. Dlatego, wybierając urządzenia do sieci, warto mieć na uwadze te zasady segmentacji ruchu i efektywności według nowoczesnych standardów.

Pytanie 21

Wskaż, który z podanych adresów stanowi adres rozgłoszeniowy sieci?

A. 10.0.255.127/24

B. 10.255.255.127/25

C. 10.0.255.127/22

D. 10.0.255.127/23

Adres 10.255.255.127/25 jest adresem rozgłoszeniowym dla sieci, ponieważ w tej konkretnej masce podsieci (/25) ostatni adres w tej podsieci jest używany jako adres rozgłoszeniowy. Maska /25 oznacza, że pierwsze 25 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów do identyfikacji hostów. W przypadku adresu 10.255.255.0/25, zakres adresów hostów wynosi od 10.255.255.1 do 10.255.255.126, a adres rozgłoszeniowy to 10.255.255.127. W praktyce adresy rozgłoszeniowe są kluczowe dla komunikacji w sieci, umożliwiając wysyłanie danych do wszystkich hostów w danej podsieci jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach multicast i w sytuacjach, gdy chcemy przesłać informacje do wielu urządzeń. Rozumienie, jak obliczać adresy rozgłoszeniowe, jest istotne dla inżynierów sieciowych i administratorów IT, ponieważ pozwala na efektywne planowanie i zarządzanie zasobami sieciowymi zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, zgodnymi z normami IETF.

Pytanie 22

Jaki jest adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/16?

A. 172.0.255.255

B. 172.30.0.255

C. 172.255.255.255

D. 172.30.255.255

Adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/16 jest 172.30.255.255, co wynika z zasad obliczania adresów IP w sieciach klasy C. W przypadku notacji CIDR /16 oznacza to, że pierwsze 16 bitów identyfikuje sieć, a pozostałe 16 bitów mogą być użyte do adresowania urządzeń w tej sieci, co daje maksymalnie 65,536 adresów (od 172.30.0.0 do 172.30.255.255). Adres rozgłoszeniowy jest ostatnim adresem w tej przestrzeni adresowej i jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich hostów w danej sieci. W praktyce, rozgłoszenia są często wykorzystywane w protokołach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) czy ARP (Address Resolution Protocol), gdzie urządzenia muszą komunikować się z wieloma innymi urządzeniami w danej sieci lokalnej. Zrozumienie tego konceptu jest kluczowe dla projektowania i implementacji efektywnych rozwiązań sieciowych, zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi oraz standardami sieciowymi.

Pytanie 23

Aby chronić lokalną sieć komputerową przed atakami typu Smurf pochodzącymi z Internetu, należy zainstalować oraz właściwie skonfigurować

A. bezpieczną przeglądarkę internetową

B. oprogramowanie antyspamowe

C. skaner antywirusowy

D. zapory ogniowej

Wybór oprogramowania antyspamowego, skanera antywirusowego lub bezpiecznej przeglądarki nie jest adekwatnym rozwiązaniem w kontekście ochrony lokalnej sieci przed atakami typu Smurf. Oprogramowanie antyspamowe jest skoncentrowane na blokowaniu niechcianej korespondencji e-mailowej i nie ma wpływu na ruch sieciowy, który jest kluczowy w atakach DDoS, do których należy Smurf. Skanery antywirusowe są skuteczne w wykrywaniu i usuwaniu złośliwego oprogramowania, ale nie zabezpieczają infrastruktury sieciowej przed nadmiernym ruchem. Atak Smurf polega na rozsyłaniu dużej ilości zapytań ping, które mogą prowadzić do przeciążenia sieci, co oznacza, że ochrona przed takim atakiem wymaga odpowiednich mechanizmów kontroli ruchu, które nie są związane z funkcjonalnościami skanera antywirusowego. Bezpieczna przeglądarka stron WWW ma na celu ochronę użytkowników podczas przeglądania internetu, ale nie ma żadnego wpływu na ruch sieciowy wewnętrzny, ani na zabezpieczenie przed atakami, które mogą wykorzystać luki w konfiguracji sieci. Właściwym rozwiązaniem jest wdrożenie zapory ogniowej, która będzie w stanie adekwatnie monitorować i kontrolować ruch w sieci, a także blokować niebezpieczne pakiety, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieciowego.

Pytanie 24

Wskaź na prawidłowe przyporządkowanie usługi warstwy aplikacji z domyślnym numerem portu, na którym działa.

A. DNS – 53

B. SMTP – 80

C. IMAP – 8080

D. DHCP – 161

Odpowiedź 'DNS – 53' jest całkiem trafna. Usługa DNS, czyli Domain Name System, rzeczywiście korzysta z portu 53, co mówi wiele standardów IETF. Jest to mega ważny element internetu, bo pomaga zamieniać nazwy domen na adresy IP. Dzięki temu urządzenia mogą ze sobą rozmawiać. Na przykład, jak wpisujesz 'www.example.com', to właśnie DNS zmienia to na odpowiedni adres IP, co pozwala na połączenie z serwerem. Port 53 działa zarówno z zapytaniami UDP, jak i TCP, więc jest dość uniwersalny. Zrozumienie, jak to wszystko działa i umiejętność skonfigurowania DNS są kluczowe, zwłaszcza dla tych, którzy zajmują się administracją sieci. Bez tego, ciężko zapewnić, że usługi internetowe będą działać poprawnie.

Pytanie 25

Na podstawie tabeli ustal, ile kabli ekranowanych typu skrętka należy poprowadzić w listwie PCV typu LN 25x16.

Typ listwy	Przewody
Typ listwy	Przekrój czynny [mm²]	Ø 5,5 mm, np. FTP	Ø 7,2 mm, np. WDX pek 75-1,0/4,8	Ø 10,6 mm, np. YDY 3 x 2,5
LN 20X10	140	2	1
LN 16X16	185	3	1	1
LN 25X16	305	5	3	2
LN 35X10.1	230	4	3
LN 35X10.2	115 + 115	4	1/1
LN 40X16.1	505	9	6	3
LN 40X16.2	245 + 245	8	3/3	1/1

A. 5 kabli.

B. 3 kable.

C. 4 kable.

D. 2 kable.

Odpowiedź "5 kabli" jest prawidłowa, ponieważ listwa PCV typu LN 25x16 została zaprojektowana tak, aby mogła pomieścić pięć kabli ekranowanych typu skrętka o przekroju 0,55 mm. Przy instalacji kabli należy zwrócić uwagę na zalecane normy, które podkreślają znaczenie odpowiedniej ilości kabli w kontekście uniknięcia zakłóceń elektromagnetycznych oraz optymalizacji przepływu danych. W praktyce, stosując się do tych wytycznych, zapewniamy efektywne działanie systemów telekomunikacyjnych oraz minimalizujemy ryzyko awarii związanych z przeciążeniem instalacji. Warto również pamiętać, że odpowiednia organizacja kabli w listwie wpływa na ich trwałość i łatwość w przyszłych modyfikacjach oraz konserwacji. Na przykład, przy instalacji w biurach, gdzie wiele urządzeń wymaga dostępu do sygnału, prawidłowe prowadzenie kabli ma kluczowe znaczenie dla stabilności połączeń sieciowych.

Pytanie 26

Mechanizm ograniczeń na dysku, który umożliwia kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. release

B. spool

C. management

D. ąuota

Odpowiedź 'cząta' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do mechanizmu zarządzania przydziałem zasobów dyskowych dla użytkowników w systemach operacyjnych oraz systemach plików. Cząta, czyli quota, pozwala administratorom na ograniczenie ilości danych, które użytkownicy mogą przechowywać na dysku. Jest to szczególnie istotne w środowiskach współdzielonych, gdzie wiele osób korzysta z tych samych zasobów. Przykładem zastosowania cząty może być serwer plików, gdzie administrator ustala ograniczenia dla poszczególnych użytkowników, aby zapobiec zapełnieniu przestrzeni dyskowej przez jednego z nich. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie użycia przestrzeni dyskowej i dostosowywanie limitów w oparciu o potrzeby użytkowników oraz dostępne zasoby. W wielu systemach operacyjnych, takich jak Linux, można łatwo ustawiać i zarządzać czątem przy pomocy narzędzi takich jak 'edquota' czy 'quota'.

Pytanie 27

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) służy do

A. odbierania wiadomości e-mail

B. przydzielania adresów IP oraz adresu bramy i serwera DNS

C. konfiguracji urządzeń sieciowych oraz zbierania danych na ich temat

D. szyfrowania połączeń terminalowych z zdalnymi komputerami

Wypowiedzi sugerujące użycie szyfrowania przy połączeniach z komputerami zdalnymi, czy przydzielanie adresów IP to tak naprawdę tematy związane z innymi protokołami i technologiami, które mają zupełnie różne funkcje. Szyfrowanie połączeń zdalnych zazwyczaj robi się przez protokoły jak SSH (Secure Shell) lub TLS (Transport Layer Security), które zapewniają bezpieczeństwo, ale to nie jest zarządzanie siecią. Jeśli chodzi o IP, to przypisuje je protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), więc SNMP tym się nie zajmuje. Podobnie, odbiór maili to zadanie dla protokołów takich jak POP3 (Post Office Protocol) czy IMAP (Internet Message Access Protocol). Typowym błędem w takich odpowiedziach jest właśnie mylenie funkcji różnych protokołów i nie rozumienie ich ról w zarządzaniu siecią. Aby dobrze zarządzać sieciami, trzeba naprawdę ogarnąć, jakie narzędzia są potrzebne i jak je wykorzystać w praktyce, co może ułatwić rozwiązywanie problemów w IT.

Pytanie 28

W lokalnej sieci stosowane są adresy prywatne. Aby nawiązać połączenie z serwerem dostępnym przez Internet, trzeba

A. przypisać adres publiczny jako dodatkowy adres karty sieciowej na każdym hoście

B. ustawić sieci wirtualne w obrębie sieci lokalnej

C. skonfigurować translację NAT na ruterze brzegowym lub serwerze

D. dodać drugą kartę sieciową z adresem publicznym do każdego hosta

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi odnoszą się do koncepcji, które nie są zgodne z zasadami działania adresacji IP oraz praktykami zarządzania siecią. Konfiguracja sieci wirtualnych w sieci lokalnej nie ma wpływu na komunikację z Internetem, ponieważ VLSM (Variable Length Subnet Mask) i sieci VLAN (Virtual Local Area Network) służą jedynie do strukturyzacji lokalnej sieci, a nie do umożliwienia dostępu do Internetu. Ponadto, przypisanie adresu publicznego jako drugiego adresu karty sieciowej na każdym hoście jest niepraktyczne i może prowadzić do konfliktów adresowych, a także zwiększa ryzyko bezpieczeństwa, ponieważ każdy host byłby bezpośrednio dostępny z Internetu. Dodatkowo, dodawanie drugiej karty sieciowej z adresem publicznym do każdego hosta narusza zasady efektywnego zarządzania adresami IP, ponieważ publiczne adresy są ograniczone i kosztowne, a ich użycie na każdym urządzeniu w sieci lokalnej jest nieekonomiczne. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każdy host musi mieć unikalny adres publiczny, co jest sprzeczne z zasadami NAT, które umożliwiają wielu urządzeniom korzystanie z jednego adresu publicznego. Całościowe podejście do projektowania sieci powinno obejmować NAT jako kluczowy element, co pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów adresacji IP, jak również zwiększa bezpieczeństwo dostępu do zasobów w Internecie.

Pytanie 29

Przy projektowaniu sieci LAN o wysokiej wydajności w warunkach silnych zakłóceń elektromagnetycznych, które medium transmisyjne powinno zostać wybrane?

A. światłowodowy

B. typ U/UTP

C. współosiowy

D. typ U/FTP

Kabel światłowodowy to najlepszy wybór do projektowania sieci LAN w środowiskach z dużymi zakłóceniami elektromagnetycznymi, ponieważ korzysta z włókien szklanych do przesyłania danych, co eliminuje problemy związane z zakłóceniami elektromagnetycznymi. W porównaniu do kabli miedzianych, światłowody są odporne na interferencje i mogą transmitować sygnały na znacznie większe odległości z wyższą przepustowością. Na przykład, w zastosowaniach takich jak centra danych, gdzie wiele urządzeń komunikuje się jednocześnie, stosowanie światłowodów zapewnia niezawodność i stabilność połączeń. Standardy, takie jak IEEE 802.3, promują wykorzystanie technologii światłowodowej dla osiągnięcia maksymalnej wydajności i minimalizacji strat sygnału. Dodatkowo, w miejscach o dużym natężeniu elektromagnetycznym, takich jak blisko dużych silników elektrycznych czy urządzeń radiowych, światłowody zapewniają pełną ochronę przed zakłóceniami, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych aplikacji sieciowych.

Pytanie 30

Jak brzmi pełny adres do logowania na serwer FTP o nazwie http://ftp.nazwa.pl?

A. http://ftp.nazwa.pl/

B. ftp://ftp.nazwa.pl/

C. http:\ftp.nazwa.pl/

D. ftp:\ftp.nazwa.pl/

W analizie niepoprawnych odpowiedzi na pytanie dotyczące adresu logowania do serwera FTP, można zauważyć kilka kluczowych błędów. W pierwszej z błędnych opcji zastosowano nieprawidłowy format adresu, używając podwójnego ukośnika w wersji ftp:\ftp.nazwa.pl. Ukośnik w adresie URL powinien być skierowany w prawo (/) w przypadku protokołu FTP, a nie w lewo. To nieporozumienie może wynikać z mylenia składni adresów URL z innymi konwencjami w systemach operacyjnych, gdzie czasami stosuje się odwrotne ukośniki jako separator. Kolejna niepoprawna odpowiedź używa protokołu HTTP zamiast FTP. HTTP jest protokołem przystosowanym do przesyłania stron internetowych, a nie plików, co może prowadzić do błędnego zrozumienia, jak działają różne protokoły sieciowe. Zastosowanie HTTP w kontekście FTP niczego nie zmienia w samej funkcjonalności serwera i prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania plikami. Na zakończenie, inny błąd w identyfikacji adresu występuje w postaci użycia niepoprawnego separatora w formie http:\ftp.nazwa.pl. Tego rodzaju nieścisłości mogą być wynikiem nieznajomości podstawowych zasad budowy adresów URL oraz ich zastosowania w kontekście różnych protokołów. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi protokołami oraz zasad ich konstruowania jest kluczowe dla efektywnego korzystania z sieci oraz rozwiązywania problemów związanych z połączeniami. Zachęcamy do zgłębiania tematu protokołów sieciowych oraz ich konfiguracji, co może znacząco poprawić umiejętności w zakresie zarządzania serwerami i przesyłania danych.

Pytanie 31

Najbardziej popularny kodek audio używany przy ustawianiu bramki VoIP to

A. GSM

B. G.711

C. AC3

D. A.512

Wybór innych kodeków mowy, takich jak GSM, A.512 czy AC3, nie jest optymalny w kontekście bramek VoIP. Kodek GSM, chociaż powszechnie stosowany w telekomunikacji komórkowej, oferuje niższą jakość dźwięku w porównaniu do G.711, ponieważ jest kompresowany, co prowadzi do utraty niektórych szczegółów w dźwięku. Użytkownicy mogą zauważyć, że jakość rozmowy jest mniej wyraźna, co może być nieakceptowalne w profesjonalnych zastosowaniach. Kodek A.512 nie jest standardowym kodekiem mowy i nie jest powszechnie stosowany w systemach VoIP, co powoduje, że jego zastosowanie wiąże się z ryzykiem braku kompatybilności z innymi systemami. Z kolei AC3, znany głównie z zastosowania w systemach audio i filmowych, nie jest zoptymalizowany do transmisji mowy i charakteryzuje się złożonymi algorytmami kompresji, co może wprowadzać opóźnienia i obniżać jakość audio w real-time communication. Ważne jest, aby unikać podejść, które mogą prowadzić do obniżenia jakości połączeń głosowych, dlatego wybór odpowiedniego kodeka, takiego jak G.711, jest kluczowy dla zapewnienia wysokiej jakości usług VoIP.

Pytanie 32

Oblicz koszt brutto materiałów niezbędnych do połączenia w sieć, w topologii gwiazdy, 3 komputerów wyposażonych w karty sieciowe, wykorzystując przewody o długości 2 m. Ceny materiałów podano w tabeli.

Nazwa elementu	Cena jednostkowa brutto
przełącznik	80 zł
wtyk RJ-45	1 zł
przewód typu „skrętka"	1 zł za 1 metr

A. 252 zł

B. 92 zł

C. 89 zł

D. 249 zł

W przypadku błędnego obliczenia kosztu materiałów do budowy sieci w topologii gwiazdy, mogą wystąpić różne nieporozumienia związane z podstawowymi zasadami projektowania sieci. Na przykład, odpowiedzi takie jak 89 zł, 249 zł, czy 252 zł mogą wynikać z nieprawidłowych kalkulacji lub pominięcia niektórych elementów. Często pojawia się błąd w oszacowaniu liczby potrzebnych przewodów. W tym przypadku, każdy komputer wymaga odrębnego przewodu, a przy trzech komputerach potrzebne są trzy przewody, co daje łączną długość 6 m. Ponadto, nie można zapominać o koszcie przełącznika oraz wtyków RJ-45. Jeśli uczestnicy nie uwzględnią wszystkich tych komponentów, mogą dojść do błędnych wniosków. Innym częstym błędem jest ignorowanie kosztów związanych z dodatkowymi elementami, takimi jak zasilanie przełącznika czy ewentualne akcesoria montażowe. Prawidłowe podejście do budowy sieci wymaga znajomości nie tylko kosztów, ale też funkcjonalności i właściwego doboru sprzętu. Ostatecznie, analiza kosztów powinna być przeprowadzona w kontekście całościowego projektu sieci, w oparciu o aktualne wytyczne branżowe i standardy, co pozwoli uniknąć niedoszacowania wydatków oraz stworzyć efektywną i niezawodną infrastrukturę sieciową.

Pytanie 33

Moduł SFP, który jest wymienny i zgodny z normami, odgrywa jaką rolę w urządzeniach sieciowych?

A. zasilania rezerwowego

B. dodatkowej pamięci operacyjnej

C. interfejsu do diagnostyki

D. konwertera mediów

Moduł SFP (Small Form-factor Pluggable) to coś, co naprawdę ułatwia życie w sieciach. Jego główną rolą jest przełączanie sygnałów z jednego medium na inne, co sprawia, że jest niby takim konwerterem. Dzięki SFP sieci mogą być bardziej elastyczne, bo można je dopasować do różnych kabli i technologii, jak światłowody czy kable miedziane. Na przykład, jeśli trzeba połączyć urządzenia na sporej odległości, można użyć modułu SFP, który działa ze światłowodami. To daje większą przepustowość i lepsze sygnały niż w przypadku miedzi. Co ciekawe, te moduły są zgodne z różnymi standardami, takimi jak SFF-8431 czy SFF-8432. To sprawia, że są kompatybilne z różnymi urządzeniami w sieci. Dzięki temu administratorzy sieci mogą szybko dostosowywać infrastrukturę do potrzeb, a jak coś się popsuje, to wymiana modułów jest szybka i prosta. To wszystko wpływa na lepszą dostępność i elastyczność sieci.

Pytanie 34

Atak mający na celu zablokowanie dostępu do usług dla uprawnionych użytkowników, co skutkuje zakłóceniem normalnego działania komputerów oraz komunikacji w sieci, to

A. Man-in-the-Middle

B. Denial of Service

C. Ping sweeps

D. Brute force

Ataki Man-in-the-Middle polegają na podsłuchiwaniu i przechwytywaniu komunikacji pomiędzy dwiema stronami, co może prowadzić do kradzieży danych lub manipulacji przesyłanymi informacjami. Choć ten rodzaj ataku może wpływać na bezpieczeństwo komunikacji, nie ma on na celu zablokowania usług, lecz raczej ich przejęcia. Ping sweeps, natomiast, to technika używana do skanowania sieci w celu identyfikacji dostępnych hostów, co nie jest atakiem w klasycznym tego słowa znaczeniu. Z kolei ataki brute force polegają na systematycznym próbowaniu różnych kombinacji haseł w celu uzyskania dostępu do zabezpieczonych zasobów. W przeciwieństwie do ataków DoS, które mają na celu unieruchomienie danej usługi, techniki te koncentrują się na zdobywaniu dostępu. Warto zauważyć, że mylenie tych pojęć może prowadzić do niewłaściwego podejścia do zabezpieczeń i strategii obrony przed zagrożeniami. Rozpoznawanie i klasyfikowanie różnych typów ataków sieciowych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem informacji, co podkreślają standardy takie jak NIST SP 800-53, które zalecają identyfikację zagrożeń jako podstawowy krok w procesie zabezpieczeń.

Pytanie 35

Jak nazywa się adres nieokreślony w protokole IPv6?

A. ::1/128

B. 2001::/64

C. FE80::/64

D. ::/128

Odpowiedzi, które wskazują na FE80::/64, ::1/128 oraz 2001::/64 jako adresy nieokreślone, są błędne z kilku powodów. Pierwszym z nich jest fakt, że FE80::/64 to zarezerwowany zakres adresów do komunikacji lokalnej w sieci, znany jako adresy link-local. Te adresy są używane do komunikacji w obrębie pojedynczej sieci lokalnej i nie są routowalne w Internecie. Z tego powodu nie mogą być uznawane za adresy nieokreślone, które są używane w sytuacjach, gdy adres jest całkowicie nieznany. Kolejną nieprawidłową odpowiedzią jest ::1/128, który jest adresem lokalnym (loopback). Adres ten odnosi się do samego urządzenia, co również nie czyni go odpowiednim przykładem adresu nieokreślonego. W przypadku 2001::/64, mamy do czynienia z globalnym adresem unicast, który jest przypisany do konkretnych urządzeń w Internecie. To jest adres, który można użyć do identyfikacji i komunikacji z urządzeniem w sieci IP. Adresy nieokreślone są używane do zasygnalizowania, że urządzenie nie ma przypisanego adresu, co różni się od koncepcji adresów link-local lub globalnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych typów adresów w IPv6 oraz niepełne zrozumienie kontekstu, w jakim dany adres jest używany. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami opartymi na protokole IPv6.

Pytanie 36

Wynik wykonania którego polecenia widoczny jest na fragmencie zrzutu z ekranu?

Network Destination	Netmask	Gateway	Interface	Metric
0.0.0.0	0.0.0.0	192.168.0.1	192.168.0.65	50
127.0.0.0	255.0.0.0	On-link	127.0.0.1	331
127.0.0.1	255.255.255.255	On-link	127.0.0.1	331
127.255.255.255	255.255.255.255	On-link	127.0.0.1	331
169.254.0.0	255.255.0.0	On-link	169.254.189.240	281
169.254.189.240	255.255.255.255	On-link	169.254.189.240	281
169.254.255.255	255.255.255.255	On-link	169.254.189.240	281
192.168.0.0	255.255.255.0	On-link	192.168.0.65	306
192.168.0.65	255.255.255.255	On-link	192.168.0.65	306
192.168.0.255	255.255.255.255	On-link	192.168.0.65	306
192.168.56.0	255.255.255.0	On-link	192.168.56.1	281
192.168.56.1	255.255.255.255	On-link	192.168.56.1	281
192.168.56.255	255.255.255.255	On-link	192.168.56.1	281
224.0.0.0	240.0.0.0	On-link	127.0.0.1	331
224.0.0.0	240.0.0.0	On-link	192.168.56.1	281
224.0.0.0	240.0.0.0	On-link	192.168.0.65	306
224.0.0.0	240.0.0.0	On-link	169.254.189.240	281
255.255.255.255	255.255.255.255	On-link	127.0.0.1	331
255.255.255.255	255.255.255.255	On-link	192.168.56.1	281
255.255.255.255	255.255.255.255	On-link	192.168.0.65	306
255.255.255.255	255.255.255.255	On-link	169.254.189.240	281

A. netstat -a

B. ipconfig

C. ipconfig /all

D. netstat -r

Wykorzystanie poleceń jak 'ipconfig /all', 'ipconfig' czy 'netstat -a' może czasem wprowadzać w błąd, jeśli chodzi o analizę routingu w sieciach. 'ipconfig' na przykład, jest przydatne do pokazania konfiguracji interfejsów sieciowych w Windows, takich jak adres IP czy brama domyślna. Ale nie daje żadnych informacji o trasach, więc nie nadaje się w tym kontekście. 'ipconfig /all' trochę to rozszerza, ale znów nie mówi nic o trasach, więc też nie pasuje. A 'netstat -a' skupia się bardziej na aktywnych połączeniach i portach, a nie na tabeli routingu. Dlatego, jeśli chodzi o sprawdzenie, które trasy są aktywne i jak dane są kierowane, to 'netstat -r' jest kluczowym narzędziem. Warto zawsze mieć na uwadze, żeby wybierać odpowiednie narzędzia do tego, co chcemy osiągnąć, bo złe wybory mogą prowadzić do błędnych wniosków i straty czasu na rozwiązywanie problemów z siecią.

Pytanie 37

Jaką wiadomość przesyła klient DHCP w celu przedłużenia dzierżawy?

A. DHCPDISCOVER

B. DHCPREQUEST

C. DHCPNACK

D. DHCPACK

Odpowiedź DHCPREQUEST jest poprawna, ponieważ jest to komunikat wysyłany przez klienta DHCP w celu odnowy dzierżawy. Proces odnowy dzierżawy IP odbywa się, gdy klient zbliża się do końca czasu przydzielonej mu dzierżawy (Lease Time). W momencie, gdy klient chce przedłużyć dzierżawę, wysyła komunikat DHCPREQUEST do serwera DHCP, informując go o chęci kontynuacji korzystania z aktualnie przypisanego adresu IP. W praktyce ten mechanizm jest kluczowy dla utrzymania ciągłości połączenia sieciowego, szczególnie w dynamicznych środowiskach, takich jak sieci Wi-Fi, gdzie urządzenia mogą często łączyć się i rozłączać. Dobrą praktyką jest monitorowanie przydzielonych adresów IP oraz czasu ich dzierżawy, aby uniknąć problemów z dostępnością adresów w sieci. Zgodnie z protokołem RFC 2131, komunikat DHCPREQUEST może również być używany w innych kontekstach, na przykład podczas początkowej konfiguracji IP, co czyni go wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu adresami IP.

Pytanie 38

Który ze wskaźników okablowania strukturalnego definiuje stosunek mocy testowego sygnału w jednej parze do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu przewodu?

A. Przenik zbliżny

B. Suma przeników zbliżnych i zdalnych

C. Suma przeników zdalnych

D. Przenik zdalny

Zrozumienie pojęć związanych z przenikami w okablowaniu strukturalnym jest kluczowe dla efektywnej analizy jakości sygnału. Odpowiedzi takie jak przenik zdalny i suma przeników zdalnych nie odpowiadają na postawione pytanie dotyczące wpływu sygnału w sąsiednich parach na tym samym końcu kabla. Przenik zdalny odnosi się do zakłóceń, które mogą być generowane przez sygnały w innej parze przewodów, ale nie bierze pod uwagę bezpośredniego wpływu sąsiednich par. Z kolei suma przeników zdalnych i zbliżnych może sugerować, że oba te parametry są równoważne, co jest mylne, ponieważ każdy z nich mierzy inny aspekt zakłóceń. Typowym błędem myślowym jest mylenie przeników, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących jakości i wydajności okablowania. Podczas projektowania i instalacji systemów telekomunikacyjnych, kluczowe jest przestrzeganie standardów, które jasno definiują pomiar i wpływ przeników na funkcjonowanie sieci. Dlatego zrozumienie różnicy między przenikiem zdalnym a zbliżnym jest niezbędne dla inżynierów zajmujących się okablowaniem strukturalnym oraz dla uzyskania optymalnych parametrów sieci.

Pytanie 39

Jakiego elementu pasywnego sieci należy użyć do połączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich z panelem krosowniczym umieszczonym w szafie rack?

A. Adapter LAN

B. Przepust szczotkowy

C. Organizer kabli

D. Kabel połączeniowy

Wybór niewłaściwego elementu pasywnego do podłączenia okablowania z gniazd abonenckich do panelu krosowniczego może prowadzić do poważnych problemów w funkcjonowaniu sieci. Organizery kabli, mimo że są użyteczne w porządkowaniu okablowania, nie pełnią funkcji aktywnego połączenia sygnału między urządzeniami. Ich rola polega na utrzymaniu porządku i struktury w instalacjach, co jest istotne, ale samo w sobie nie zapewnia transmisji danych. Adapter LAN, z drugiej strony, służy do konwersji sygnałów między różnymi typami połączeń, ale nie jest idealnym rozwiązaniem do podłączania gniazd abonenckich do paneli krosowniczych. Przepust szczotkowy, choć może ułatwiać przeprowadzenie kabli przez otwory w szafach rackowych, również nie stanowi elementu, który realizowałby połączenia. Powoduje to, iż jego użycie w tym kontekście nie zapewnia efektywnej komunikacji sieciowej. Zrozumienie roli i specyfiki każdego z tych elementów jest kluczowe dla budowy stabilnych i wydajnych sieci, a podejmowanie decyzji bez właściwej wiedzy technicznej może prowadzić do obniżenia jakości usług sieciowych oraz ich niezawodności.

Pytanie 40

Rekord typu MX w serwerze DNS

A. przechowuje nazwę serwera

B. mapuje nazwę domenową na serwer pocztowy

C. przechowuje alias dla nazwy domeny

D. mapuje nazwę domeny na adres IP

Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne błędne zrozumienia funkcji, jakie pełnią rekordy DNS. Na przykład, stwierdzenie, że rekord MX przechowuje alias nazwy domenowej, jest mylące, ponieważ aliasowanie jest funkcją rekordów CNAME (Canonical Name), które wskazują na inną nazwę domeny. Rekord MX nie zajmuje się aliasowaniem, lecz jasno i precyzyjnie wskazuje na serwer pocztowy, który ma obsługiwać przychodzące wiadomości. Inna nieprawidłowa koncepcja dotyczy twierdzenia, że rekord MX mapuje nazwę domenową na adres IP. Rekordy DNS, które pełnią tę funkcję, nazywane są rekordami A (Address) lub AAAA (dla adresów IPv6). Rekordy MX nie zawierają adresu IP, lecz wskazują na nazwę hosta, która może być powiązana z adresem IP, ale to oddzielny proces. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla poprawnej konfiguracji usług internetowych i pocztowych. Często pojawia się też nieporozumienie dotyczące tego, co oznacza przechowywanie nazwy serwera. Rekordy typu A lub AAAA odpowiadają za mapowanie nazw domenowych do konkretnych adresów IP, a nie rekordy MX. Dlatego ważne jest, aby w kontekście konfiguracji DNS zrozumieć, jaki typ rekordu jest odpowiedni do danego zadania, co może zapobiec wielu problemom związanym z dostarczaniem e-maili i poprawnym działaniem domeny.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej