Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 28 kwietnia 2025 09:04
Data zakończenia: 28 kwietnia 2025 09:10

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czym jest klaster komputerowy?

A. komputer z systemem macierzy dyskowej

B. zespół komputerów działających równocześnie, tak jakby stanowiły jeden komputer

C. komputer z wieloma rdzeniami procesora

D. komputer rezerwowy, na którym regularnie tworzy się kopię systemu głównego

Odpowiedzi, które wskazują na różne aspekty komputerów, nie oddają istoty klastra komputerowego. Zdefiniowanie klastra jako komputera zapasowego, na którym wykonywana jest kopia systemu, ogranicza jego rolę do funkcji awaryjnej, podczas gdy klaster to złożony system, w którym wiele maszyn współpracuje, aby zrealizować zadania w sposób równoległy. To podejście nie docenia złożoności i dynamiki pracy, która zachodzi w klastrach. Ponadto uznanie komputera z macierzą dyskową za klaster ignoruje fakt, że samodzielny komputer z dodatkowymi komponentami nie zmienia jego architektury w kierunku klastrów. Klaster wymaga współpracy i synchronizacji pomiędzy wieloma jednostkami obliczeniowymi, co jest kluczowym elementem jego definicji. Z kolei komputer z wieloma procesorami może być wydajny, lecz nie jest klastrem, ponieważ operuje jako pojedyncza jednostka. Prawdziwe klastery są projektowane z myślą o rozproszonej architekturze, gdzie każdy węzeł ma określoną rolę, co jest zgodne z zasadami zarządzania zasobami i obciążeniem. Tak więc, pojmowanie klastra jako pojedynczego komputera lub urządzenia z dodatkowymi komponentami prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcjonalności i zastosowaniach w nowoczesnym IT.

Pytanie 2

Jakie polecenie w systemie Linux pozwala na zweryfikowanie adresu IP przypisanego do interfejsu sieciowego?

A. ipconfig

B. ifconfig

C. tcpconfig

D. msconfig

Tak naprawdę, polecenie 'ifconfig' to prawdziwa klasyka w systemach Unix i Linux. Umożliwia ono sprawdzenie i skonfigurowanie informacji o interfejsach sieciowych. Dzięki niemu, możesz szybko zobaczyć swój adres IP, maski podsieci i status działania interfejsów, co jest naprawdę ważne dla zarządzania siecią. Na przykład, jak chcesz sprawdzić adres IP dla konkretnego interfejsu, wystarczy wpisać 'ifconfig eth0', gdzie 'eth0' to po prostu nazwa interfejsu. Warto zauważyć, że z biegiem czasu pojawiło się nowsze polecenie 'ip', które zyskuje na popularności, bo oferuje więcej możliwości. Fajnie jest używać 'ip a', żeby szybko zobaczyć wszystkie interfejsy. Znajomość tych narzędzi to podstawa dla każdego, kto chce ogarniać sieci i rozwiązywać problemy z łącznością.

Pytanie 3

Jakiej funkcji powinno się użyć, aby utworzyć kopię zapasową rejestru systemowego w programie regedit?

A. Eksportuj

B. Załaduj gałąź rejestru

C. Skopiuj nazwę klucza

D. Importuj

Odpowiedź 'Eksportuj' jest poprawna, ponieważ jest to funkcja w edytorze rejestru systemowego (regedit), która pozwala na utworzenie kopii zapasowej konkretnego klucza rejestru lub całej gałęzi rejestru. Proces eksportowania polega na zapisaniu wybranego klucza do pliku z rozszerzeniem .reg, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania systemem, pozwalając na łatwe przywrócenie ustawień rejestru w razie potrzeby. Aby wykonać eksport, najpierw należy zaznaczyć odpowiedni klucz lub gałąź, następnie wybiera się opcję 'Eksportuj' z menu 'Plik'. Po zapisaniu pliku można go otworzyć w dowolnym edytorze tekstowym, co ułatwia przeglądanie czy też edytowanie jego zawartości przed ewentualnym importem. Taki sposób tworzenia kopii zapasowej jest szczególnie przydatny przed wprowadzeniem istotnych zmian w rejestrze, co pozwala na minimalizację ryzyka uszkodzenia systemu. Warto również pamiętać, aby regularnie tworzyć kopie zapasowe rejestru, co jest standardem w dobrych praktykach administracji systemów.

Pytanie 4

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux służy do prezentowania konfiguracji interfejsów sieciowych?

A. ifconfig

B. ping

C. tracert

D. ipconfig

Polecenie 'ifconfig' jest jednym z podstawowych narzędzi w systemie operacyjnym Linux, stosowanym do wyświetlania oraz konfiguracji interfejsów sieciowych. Umożliwia użytkownikowi uzyskanie szczegółowych informacji na temat aktualnych interfejsów, takich jak adresy IP, maski podsieci, statystyki ruchu oraz stany interfejsów. Przykładowo, komenda 'ifconfig -a' wyświetli listę wszystkich interfejsów, nawet tych, które są wyłączone. W praktyce, narzędzie to jest często wykorzystywane przez administratorów sieci do monitorowania i diagnostyki, np. w celu rozwiązywania problemów z połączeniem sieciowym. Warto jednak zauważyć, że 'ifconfig' zostało częściowo zastąpione przez bardziej nowoczesne polecenie 'ip', które jest częścią zestawu narzędzi iproute2. Znajomość obu tych narzędzi jest kluczowa dla efektywnego zarządzania siecią w systemach Linux, co jest zgodne z dobrymi praktykami w administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 5

Który standard sieci lokalnej określa dostęp do medium w oparciu o token (żeton)?

A. IEEE 802.3

B. IEEE 802.1

C. IEEE 802.2

D. IEEE 802.5

Standardy IEEE 802.2, IEEE 802.3 i IEEE 802.1 różnią się znacząco od IEEE 802.5 w kontekście zarządzania dostępem do medium. IEEE 802.2, znany jako Logical Link Control (LLC), definiuje warstwę kontrolną, która zarządza komunikacją w sieciach. Nie zajmuje się on jednak bezpośrednio dostępem do medium, lecz współpracuje z innymi standardami, takimi jak Ethernet, który jest obsługiwany przez IEEE 802.3. Ethernet opiera się na metodzie CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection), co oznacza, że urządzenia nasłuchują medium, a w przypadku wykrycia kolizji ponownie próbują wysłać dane. Taki model nie zapewnia tak skutecznej kontroli dostępu jak token ring, co może prowadzić do większej liczby kolizji w zatłoczonych sieciach. Z kolei IEEE 802.1 dotyczy głównie architektury sieciowej oraz protokołów zarządzania, takich jak VLAN, i nie ma bezpośredniego wpływu na metody dostępu do medium. Często błędnie zakłada się, że wszystkie standardy sieciowe związane z LAN są sobie równoważne, jednakże różnice w mechanizmach dostępu mogą prowadzić do znacznych różnic w wydajności i stabilności sieci. Zrozumienie tych standardów i ich zastosowań jest kluczowe dla projektowania efektywnych i niezawodnych systemów sieciowych.

Pytanie 6

Które medium transmisyjne umożliwia izolację galwaniczną pomiędzy systemami przesyłu danych?

A. Światłowód

B. Skrętka ekranowana

C. Skrętka nieekranowana

D. Przewód koncentryczny

Światłowód jako medium transmisyjne zapewnia separację galwaniczną dzięki zastosowaniu zasadniczo różnych technologii przesyłania sygnału. W przeciwieństwie do przewodów miedzianych, które mogą prowadzić prąd elektryczny i są podatne na zakłócenia elektromagnetyczne, światłowody przesyłają informacje w postaci światła. To oznacza, że nie ma fizycznego połączenia elektrycznego pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem, co eliminuje ryzyko wystąpienia problemów związanych z różnicami potencjałów elektrycznych. Przykładem zastosowania światłowodów są sieci telekomunikacyjne, gdzie używane są do łączenia różnych lokalizacji, szczególnie w sytuacjach, gdzie wymagane są długie dystanse i duże prędkości transmisji danych. Standardy takie jak ITU-T G.652 definiują parametry techniczne dla światłowodów, co zapewnia ich niezawodność i kompatybilność w różnych aplikacjach. Dzięki temu, światłowody znajdują zastosowanie nie tylko w telekomunikacji, ale również w systemach monitoringu oraz w technologii łączności w centrach danych.

Pytanie 7

W komunikacie o błędzie w systemie, informacja przedstawiana w formacie heksadecymalnym oznacza

A. definicję błędu

B. kod błędu

C. nazwę sterownika

D. odnośnik do systemu pomocy

Odpowiedzi takie jak "definicja błędu", "nazwa sterownika" oraz "odnośnik do systemu pomocy" nie są adekwatne w kontekście pytania dotyczącego komunikatów o błędach wyświetlanych w formacie heksadecymalnym. Definicja błędu to bardziej opisowy termin, który odnosi się do ogólnego znaczenia lub interpretacji błędu, a nie do jego konkretnego identyfikatora. W praktyce, definicje błędów mogą być wyrażane w różnych formatach tekstowych, ale nie przybiorą formy heksadecymalnej, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. Nazwa sterownika odnosi się do oprogramowania, które umożliwia komunikację pomiędzy systemem operacyjnym a urządzeniem sprzętowym, i również nie jest związana z heksadecymalnym kodem błędu, który bardziej koncentruje się na specyfice problemu, a nie na oprogramowaniu. Odnośnik do systemu pomocy może być przydatny przy rozwiązywaniu problemów, jednakże nie jest to konkretna informacja, która byłaby reprezentowana w formacie heksadecymalnym. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że wszystkie informacje związane z błędami muszą mieć charakter opisowy lub wskazywać na konkretne komponenty systemu, podczas gdy systemy komputerowe często korzystają z zwięzłych kodów, które umożliwiają szybką diagnostykę poprzez odwołanie do zdefiniowanych standardów.

Pytanie 8

W technologii Ethernet 100BaseTX do przesyłania danych wykorzystywane są żyły kabla UTP podłączone do pinów

A. 1, 2, 5, 6

B. 4, 5, 6, 7

C. 1, 2, 3, 4

D. 1, 2, 3, 6

Niewłaściwe połączenie pinów w kablu UTP może prowadzić do różnych problemów z transmisją danych w sieci Ethernet. Odpowiedzi sugerujące użycie pinów 1 2 3 4 lub 4 5 6 7 nie są zgodne z standardem Ethernet 100BaseTX który określa użycie pinów 1 2 3 i 6 dla przesyłania sygnałów. Piny 4 5 6 7 często są błędnie kojarzone z konfiguracjami stosowanymi w innych systemach komunikacyjnych na przykład w telefonii gdzie mogą być używane różne parami przewodów. Standard Ethernet 100BaseTX wymaga konkretnej specyfikacji okablowania aby zapewnić kompatybilność i niezawodność połączeń sieciowych. Piny 1 i 2 są przeznaczone do nadawania sygnałów podczas gdy 3 i 6 są używane do odbioru. Nieprzestrzeganie tego standardu może prowadzić do problemów z jakością sygnału i prędkością transmisji danych co jest kluczowe w środowiskach o wysokim obciążeniu sieciowym. Dlatego istotne jest aby technicy sieciowi dokładnie przestrzegali specyfikacji takich jak EIA/TIA-568A/B podczas konfiguracji sieci. Umiejętność poprawnego zakończenia kabli według tych standardów jest niezbędna do zapewnienia efektywnego działania nowoczesnych sieci komputerowych. Niewłaściwe rozłożenie pinów może prowadzić do zakłóceń i utraty danych co w konsekwencji skutkuje spadkiem wydajności i stabilności sieci. Dlatego zrozumienie specyfikacji standardu Ethernet jest kluczowe dla wszelkich działań związanych z instalacją i zarządzaniem sieciami komputerowymi. Przy projektowaniu i wdrażaniu sieci istotne jest aby unikać takich błędów które mogą prowadzić do poważnych problemów z łącznością i wydajnością sieciową w środowiskach korporacyjnych i domowych.

Pytanie 9

Który z standardów Gigabit Ethernet pozwala na stworzenie segmentów sieci o długości 550 m/5000 m przy szybkości przesyłu danych 1 Gb/s?

A. 1000Base-SX

B. 1000Base-LX

C. 1000Base-FX

D. 1000Base-T

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 1000Base-FX, 1000Base-SX czy 1000Base-T, opiera się na niepełnym zrozumieniu specyfikacji i właściwości tych standardów. 1000Base-T, na przykład, jest standardem zaprojektowanym do pracy w sieciach miedzianych i obsługuje długości do 100 m, co czyni go niewłaściwym rozwiązaniem dla wymagań dotyczących większych odległości. Jego zastosowanie jest ograniczone do lokalnych sieci, gdzie nie można osiągnąć długości przekraczających 100 m, co znacznie ogranicza jego funkcjonalność w kontekście budowy segmentów o długościach 550 m lub więcej. 1000Base-SX, z kolei, jest przeznaczony głównie do zastosowań w światłowodach wielomodowych, oferując maksymalną długość transmisji do 550 m, jednak nie spełnia wymogów dla dłuższych połączeń. Ostatecznie, 1000Base-FX, mimo że jest kompatybilny z mniejszymi odległościami w technologii światłowodowej, nie oferuje na tyle dużych zasięgów, aby konkurować z 1000Base-LX w kontekście wielodystansowych wdrożeń sieciowych. Warto więc dążyć do pełniejszego zrozumienia różnic między poszczególnymi standardami, aby podejmować trafne decyzje w projektowaniu i implementacji sieci.

Pytanie 10

Zarządzaniem czasem procesora dla różnych zadań zajmuje się

A. system operacyjny.

B. cache procesora.

C. chipset.

D. pamięć RAM.

Przydzielanie czasu procesora nie jest zadaniem chipsetu, pamięci RAM ani cache procesora. Chipset, będący złożonym układem scalonym, pełni rolę pośrednika między procesorem a innymi komponentami systemu, ale nie zajmuje się bezpośrednim zarządzaniem czasem procesora. Pamięć RAM, z kolei, służy jako miejsce przechowywania danych i programów, które są aktualnie używane przez procesor, a nie jako mechanizm zarządzający ich przydziałem. Cache procesora, będący szybkim rodzajem pamięci, ma na celu zwiększenie wydajności poprzez przechowywanie najczęściej używanych danych, jednak nie jest odpowiedzialny za alokację czasu procesora. Powoduje to częste nieporozumienia związane z rolą tych komponentów, co może prowadzić do błędnych wniosków o ich funkcjonalności. Zrozumienie, że to system operacyjny zarządza przydzielaniem czasu procesora, jest kluczowe dla prawidłowego pojęcia architektury komputerowej. Często mylone jest również pojęcie wielozadaniowości, co prowadzi do niezrozumienia, jak system operacyjny organizuje procesy i zasoby. Przykładowo, użytkownicy mogą błędnie sądzić, że to sprzęt odpowiada za efektywność działania aplikacji, podczas gdy w rzeczywistości kluczowym elementem jest oprogramowanie, które zarządza tymi zasobami.

Pytanie 11

Jakie narzędzie jest używane do zakończenia skrętki przy pomocy wtyku 8P8C?

A. zaciskarka wtyków RJ-45

B. spawarka światłowodowa

C. narzędzie uderzeniowe

D. zaciskarka do złączy typu F

Zaciskarka wtyków RJ-45 jest narzędziem dedykowanym do zakończenia skrętek sieciowych w standardzie Ethernet, które korzystają z wtyków 8P8C, często mylonych z RJ-45. Umożliwia ona precyzyjne połączenie przewodów skrętki z wtykiem poprzez ich odpowiednie zaciskanie. Tego typu zaciskarki są dostępne w wielu wariantach, od ręcznych po automatyczne, co ułatwia pracę w różnych warunkach. W praktyce, przy użyciu zaciskarki RJ-45, można zakończyć kable sieciowe w biurach, domach oraz w większych instalacjach teleinformatycznych. Zgodnie z normą ANSI/TIA-568, ważne jest, aby przewody były ułożone zgodnie z ustaloną kolorystyką, co może wpłynąć na wydajność i stabilność połączenia. Dobrze wykonane zakończenie, w tym użycie odpowiedniego narzędzia, jest kluczowe dla zapewnienia niezawodności sieci, co ma szczególne znaczenie w środowiskach o wysokim obciążeniu sieciowym, takich jak centra danych czy biura z wieloma stacjami roboczymi.

Pytanie 12

Który standard IEEE 802.3 powinien być użyty w sytuacji z zakłóceniami elektromagnetycznymi, jeżeli odległość między punktem dystrybucyjnym a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 10Base2

B. 100BaseFX

C. 1000BaseTX

D. 100BaseT

Odpowiedź 100BaseFX jest prawidłowa, ponieważ jest to standard Ethernet oparty na włóknach optycznych, który jest odporny na zakłócenia elektromagnetyczne. W środowisku, w którym występują zakłócenia, zastosowanie technologii światłowodowej znacząco poprawia jakość przesyłania sygnałów oraz zwiększa zasięg do 2 km w trybie wielomodowym bez strat jakości. W przypadku odległości 200 m, 100BaseFX z powodzeniem zapewni stabilne i niezawodne połączenie, a także zminimalizuje problemy związane z zakłóceniami, które mogą występować w środowisku przemysłowym lub bliskim źródeł zakłóceń. Ponadto, stosowanie standardów światłowodowych, takich jak 100BaseFX, jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, zwłaszcza w kontekście nowoczesnych systemów telekomunikacyjnych, które wymagają wysokiej przepustowości oraz niskiej latencji. Technologia ta znajduje swoje zastosowanie w sieciach rozległych (WAN) oraz w lokalnych sieciach optycznych (LAN), co czyni ją wszechstronnym rozwiązaniem w różnych aplikacjach.

Pytanie 13

Jakie pole znajduje się w nagłówku protokołu UDP?

A. Suma kontrolna

B. Numer sekwencyjny

C. Numer potwierdzenia

D. Wskaźnik pilności

W kontekście protokołu UDP istnieje wiele błędnych przekonań dotyczących jego pola nagłówka. Wskaźnik pilności, numer potwierdzenia oraz numer sekwencyjny nie są częścią nagłówka UDP. Wskaźnik pilności jest stosowany w TCP, aby sygnalizować priorytet przesyłanych segmentów; jest to funkcja charakterystyczna dla protokołów, które zapewniają kontrolę przepływu i retransmisję. Numer potwierdzenia jest również używany w TCP, umożliwiając potwierdzenie odebrania danych. Numer sekwencyjny, z kolei, jest kluczowy dla synchronizacji i kontrolowania kolejności pakietów w TCP, ale UDP, jako protokół bezpołączeniowy, nie zapewnia tych mechanizmów. Pominięcie zrozumienia różnic między tymi protokołami może prowadzić do nieprawidłowego stosowania ich w aplikacjach, co z kolei może skutkować problemami z wydajnością i niezawodnością przesyłu danych. Protokół UDP jest wykorzystywany w scenariuszach, gdzie szybkość jest kluczowa, a opóźnienia związane z potwierdzeniami czy retransmisjami są nieakceptowalne. Dlatego ważne jest zrozumienie, że jedynie suma kontrolna jest istotna dla zapewnienia integralności danych w UDP, podczas gdy inne pola związane są z architekturą TCP, co jest fundamentalną różnicą w ich projektowaniu i zastosowaniu.

Pytanie 14

Licencja grupowa na oprogramowanie Microsoft należy do typu

A. GNU

B. MOLP

C. OEM

D. EULA

Odpowiedzi GNU, OEM i EULA dotyczą różnych modeli licencjonowania, ale niestety nie pasują do tego, jak działa grupowa licencja oprogramowania Microsoft. GNU, czyli GNU General Public License, to typ licencji otwartego oprogramowania, w której użytkownicy mogą swobodnie korzystać z oprogramowania, kopiować je, modyfikować i dystrybuować. Wiąże się to z ruchem open-source, przez co nie jest to zgodne z zamkniętymi modelami licencjonowania komercyjnego, jakie ma Microsoft. Jak wybierzesz GNU, to nie dostajesz praw komercyjnych do oprogramowania, co różni je od MOLP. Z kolei OEM, czyli Original Equipment Manufacturer, to taka licencja związana z konkretnym sprzętem; zazwyczaj sprzedawana jest razem z komputerem i nie można jej przenieść na inne urządzenie. Takie licencje OEM są mniej elastyczne niż MOLP. A EULA (End User License Agreement) to umowa między tobą a dostawcą oprogramowania, która określa, jak możesz korzystać z produktu, ale to w sumie nie jest model licencji grupowej, a tylko formalna umowa. Użytkownicy czasem się gubią w tych terminach, bo każda z nich odnosi się do praw używania, ale mają różne zastosowania i ograniczenia, więc można się łatwo pomylić przy wyborze odpowiedniego modelu licencjonowania.

Pytanie 15

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) służy do konwersji adresu IP na

A. adres sprzętowy

B. nazwę domenową

C. adres IPv6

D. nazwę komputera

Czasem możesz się pomylić w odpowiedziach, co może być związane z niejasnościami co do ról różnych protokołów i pojęć w sieciach. Zgłoszenie, że ARP zmienia adres IP na adres IPv6, to błąd, bo ARP działa tylko w przypadku adresów IPv4. Dla IPv6 mamy NDP, który ma bardziej zaawansowane funkcje, takie jak nie tylko mapowanie adresów, ale też zarządzanie komunikacją. Można też się pomylić, myląc adresy IP z witryną komputera. Adres IP to unikalny identyfikator urządzenia w sieci, podczas gdy nazwa komputera to taki bardziej przyjazny sposób identyfikacji, który można zamienić na IP przez DNS, ale nie przez ARP. Dlatego też, jeśli pomylisz adres sprzętowy z nazwą domenową, możesz się pogubić w tym, jak działają różne protokoły sieciowe. Nazwa domenowa jest używana do identyfikacji zasobów, ale nie jest bezpośrednio powiązana z adresowaniem sprzętowym. Takie błędy mogą prowadzić do mylnych wniosków o tym, jak działają różne protokoły w sieciach, co jest naprawdę istotne dla zrozumienia i kierowania nowoczesnymi systemami IT.

Pytanie 16

Jakie narzędzie będzie najbardziej odpowiednie do delikatnego wygięcia blachy obudowy komputera oraz przykręcenia śruby montażowej w trudno dostępnej lokalizacji?

A. B

B. D

C. C

D. A

Narzędzie oznaczone jako D to popularne szczypce wydłużone zwane również szczypcami spiczastymi lub szczypcami precyzyjnymi. Są one idealne do pracy w trudno dostępnych miejscach ze względu na swoją wydłużoną konstrukcję oraz wąskie końcówki. Są powszechnie używane w montażu komputerów i innych urządzeń elektronicznych ponieważ umożliwiają manipulowanie małymi elementami takimi jak przewody czy śruby w ciasnych przestrzeniach. Dzięki swojej precyzji pozwalają na lekkie odgięcie blachy bez ryzyka jej uszkodzenia oraz na precyzyjne zamocowanie śrub w miejscach gdzie dostęp jest ograniczony. Ich konstrukcja umożliwia także kontrolowanie siły nacisku co jest istotne podczas pracy z delikatnymi elementami. Szczypce tego typu są standardowym narzędziem w zestawach serwisowych techników komputerowych i elektroników ze względu na ich wszechstronność i niezawodność. Właściwe użycie takich narzędzi minimalizuje ryzyko uszkodzeń mechanicznych oraz ułatwia pracę w ograniczonej przestrzeni co jest kluczowe w profesjonalnym serwisowaniu urządzeń elektronicznych. To właśnie ich specyficzna budowa umożliwia skuteczne i bezpieczne wykonanie zadań wymagających precyzji i delikatności.

Pytanie 17

W systemie Linux do obserwacji działania sieci, urządzeń sieciowych oraz serwerów można zastosować aplikację

A. Shotwell

B. Basero

C. Nagios

D. Dolphin

Basero, Dolphin i Shotwell to aplikacje, które mają różne funkcje, ale żadne z nich nie jest przeznaczone do monitorowania pracy sieci lub urządzeń sieciowych. Basero to program do zarządzania plikami w systemie Linux, który skupia się na ułatwieniu transferu plików między różnymi lokalizacjami, co nie ma związku z monitorowaniem infrastruktury sieciowej. Dolphin to menedżer plików, który oferuje graficzny interfejs użytkownika do zarządzania plikami i folderami, ale również nie posiada funkcji związanych z monitoringiem. Shotwell to natomiast menedżer zdjęć, który umożliwia organizację, edycję i udostępnianie zdjęć, co czyni go całkowicie nieodpowiednim narzędziem w kontekście monitorowania infrastruktury IT. Takie błędne zrozumienie funkcji tych programów często wynika z nieznajomości ich specyfiki oraz braku wiedzy na temat narzędzi do monitorowania. Aby skutecznie zarządzać siecią i serwerami, kluczowe jest zrozumienie, że programy dedykowane do monitorowania, takie jak Nagios, oferują zaawansowane możliwości analizy i raportowania, których brak w wymienionych aplikacjach. Właściwe podejście do wyboru narzędzi monitorujących powinno opierać się na ich funkcjonalności oraz zgodności z wymaganiami infrastruktury IT.

Pytanie 18

Adres MAC karty sieciowej w formacie binarnym to 00000000-00010100-10000101-10001011-01101011-10001010. Które z poniższych przedstawia ten adres w systemie heksadecymalnym?

A. 00-16-83-8C-6B-8B

B. 00-12-85-8B-6B-8A

C. 00-14-85-8B-6B-8A

D. 00-14-85-8C-6C-8B

Odpowiedzi takie jak 00-16-83-8C-6B-8B, 00-14-85-8C-6C-8B oraz 00-12-85-8B-6B-8A sugerują, że doszło do nieporozumienia w konwersji adresu MAC z postaci binarnej na heksadecymalną. Często zdarza się, że błędna konwersja wynika z nieprawidłowego dzielenia ciągu bitów lub zamiany ich na wartości heksadecymalne. W konwersji binarnej należy pamiętać, że każdy bajt składa się z 8 bitów, a heksadecymalnie reprezentuje się go za pomocą dwóch cyfr. Odpowiedzi w postaci 00-16-83-8C-6B-8B zawierają wartość 16, która nie istnieje w systemie heksadecymalnym, ponieważ heksadecymalny system liczbowy obejmuje tylko cyfry od 0 do 9 oraz litery od A do F. W podobny sposób, inne propozycje błędnie przedstawiają wartości, co świadczy o niepoprawnym przeliczeniu lub pomyłkach w odczytywaniu binarnych grup bitów. Zrozumienie podstaw konwersji systemów liczbowych jest kluczowe w pracy z adresami MAC i innymi identyfikatorami sieciowymi, a także w programowaniu i administracji sieciami komputerowymi. Należy zwrócić szczególną uwagę na zasady reprezentacji danych oraz na standardowe normy, które regulują te procesy, aby uniknąć tego typu błędów, które mogą prowadzić do problemów z identyfikacją urządzeń w sieci.

Pytanie 19

Protokół, który pozwala urządzeniom na uzyskanie od serwera informacji konfiguracyjnych, takich jak adres IP bramy sieciowej, to

A. HTTPS

B. NFS

C. RTP

D. DHCP

DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, to protokół sieciowy, który automatycznie przypisuje adresy IP oraz inne istotne dane konfiguracyjne hostom w sieci. Dzięki jego zastosowaniu, administratorzy nie muszą ręcznie konfigurować każdego urządzenia podłączonego do sieci, co znacznie przyspiesza proces integracji nowych urządzeń. DHCP pozwala na dynamiczne przypisywanie adresów IP w oparciu o z góry zdefiniowany zakres adresów oraz polityki zarządzania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami. Protokół ten działa na zasadzie wymiany komunikatów między klientem a serwerem, co pozwala na uzyskanie takich informacji jak adres IP bramy sieciowej, maska podsieci czy serwery DNS. Przykładem zastosowania DHCP jest biuro, gdzie wiele komputerów i urządzeń mobilnych łączy się z siecią, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP, co minimalizuje ryzyko konfliktów adresów oraz błędów w konfiguracji.

Pytanie 20

Który z parametrów czasowych w pamięci RAM określany jest jako czas dostępu?

A. RAT

B. CR

C. CL

D. RCD

RAT, CR i RCD to terminy, które mogą być mylące, jeśli chodzi o pamięć RAM, ale każdy z nich opisuje coś innego. RAT, czyli Read Access Time, nie jest zbyt popularnym terminem w dokumentacji technicznej, a tak naprawdę nie ma go w standardowej mowie. CR, czyli Command Rate, mówi o tym, jak kontroler pamięci zmienia się z modułami RAM i ile cykli zegarowych musi minąć, zanim wyśle kolejne polecenie. Natomiast RCD, czyli Row Column Delay, dotyczy opóźnienia dostępu do wierszy i kolumn w pamięci, ale to tylko część całego czasu dostępu. Często ludzie mylą te pojęcia z CL, ponieważ wszystkie one mają wpływ na wydajność, ale opisują różne rzeczy. Zrozumienie tych różnic jest ważne, zwłaszcza jeśli chcesz zoptymalizować komputer do bardziej profesjonalnych zastosowań.

Pytanie 21

Co oznacza skrót RAID w kontekście pamięci masowej?

A. Random Access in Disk

B. Reliable Access of Integrated Devices

C. Redundant Array of Independent Disks

D. Rapid Allocation of Independent Data

Pozostałe odpowiedzi nieprawidłowo interpretują znaczenie skrótu RAID, co może być wynikiem błędnych założeń dotyczących funkcji i zastosowań tej technologii. "Random Access in Disk" sugeruje, że RAID ma coś wspólnego z losowym dostępem do danych na dysku, co jest podstawowym elementem działania dysków twardych, ale nie jest unikalnym aspektem RAID. "Rapid Allocation of Independent Data" może sugerować szybkie przydzielanie danych, co także nie opisuje charakterystycznych cech RAID, który skupia się raczej na redundancji i wydajności poprzez równoległe operacje na wielu dyskach. Z kolei "Reliable Access of Integrated Devices" może sugerować ogólną niezawodność dostępu do urządzeń, co nie jest unikalne dla RAID, ale raczej dla wszelkich systemów redundancji, jak UPS czy systemy backupu. RAID jest specyficzny w kontekście pamięci masowej, gdzie główną ideą jest połączenie wielu fizycznych dysków w celu uzyskania korzyści z redundancji i/lub wydajności, co nie jest właściwie adresowane w pozostałych odpowiedziach. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia, jak dokładnie RAID wpływa na działanie systemów komputerowych i jakie korzyści oferuje w praktyce, co jest kluczowe w administracji i eksploatacji systemów komputerowych.

Pytanie 22

Protokół, który pozwala na ściąganie wiadomości e-mail z serwera, to

A. SMTP

B. DNS

C. FTP

D. POP3

FTP, czyli File Transfer Protocol, jest głównie do przesyłania plików między klientem a serwerem, więc nie ma nic wspólnego z e-mailami. Używane jest raczej do transferu danych w sieci. DNS, czyli Domain Name System, pomaga tłumaczyć nazwy domen na adresy IP i jest kluczowe dla internetu, ale nie ma to nic wspólnego z tym, jak ściągamy lub wysyłamy e-maile. Z kolei SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, odpowiada za wysyłanie wiadomości e-mail, ale nie ściąga ich z serwera. Więc myślenie, że SMTP służy do pobierania poczty, to błąd. Często mylimy te protokoły, ale każdy z nich ma swoją rolę w internecie. Ważne jest, żeby wiedzieć, co który protokół robi i korzystać z nich jak należy.

Pytanie 23

Czym jest patchcord?

A. ekranowane złącze RJ45

B. krótki fragment światłowodu z fabrycznie wykonanym zakończeniem

C. kabel krosowy wykorzystywany do łączenia urządzeń lub gniazd

D. pasywny komponent będący elementem wyposażenia szafy krosowniczej do instalacji gniazd

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z pomylenia roli patchcordu z innymi elementami infrastruktury sieciowej. Pasywne elementy, takie jak gniazda w szafach krosowniczych, nie pełnią funkcji połączeniowej, a jedynie umożliwiają dostęp do sieci, co oznacza, że nie można ich uznać za odpowiednik patchcordu. W kontekście odpowiedzi dotyczącej krótkiego odcinka światłowodu z fabrycznie zarobioną końcówką, warto podkreślić, że chociaż patchcordy mogą być wykonane z włókien światłowodowych, ich definicja wykracza poza ten opis. Patchcordy są przede wszystkim używane do szybkiego łączenia urządzeń, a nie jedynie jako element światłowodowy. Również ekranowane gniazdo RJ45, jako komponent systemu, nie pełni funkcji patchcordu, lecz jest jedynie punktem przyłączeniowym, co nie koresponduje z definicją patchcordu. Właściwe zrozumienie funkcji różnych elementów sieciowych jest kluczowe w projektowaniu i utrzymaniu efektywnych systemów komunikacyjnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to niedostateczna znajomość zastosowań konkretnych komponentów oraz brak zrozumienia ich roli w całym ekosystemie sieciowym. Właściwe rozróżnienie między różnymi rodzajami kabli i elementów sieciowych jest niezbędne dla efektywnego projektowania infrastruktury sieciowej, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej wydajności i niezawodności systemów teleinformatycznych.

Pytanie 24

Jakie urządzenie służy do połączenia 6 komputerów w ramach sieci lokalnej?

A. serwer.

B. transceiver.

C. most.

D. przełącznik.

Przełącznik, znany również jako switch, to urządzenie sieciowe, które odgrywa kluczową rolę w tworzeniu lokalnych sieci komputerowych (LAN). Jego główną funkcją jest przekazywanie danych między różnymi urządzeniami podłączonymi do tej samej sieci. Przełączniki działają na warstwie drugiej modelu OSI (warstwa łącza danych), co oznacza, że używają adresów MAC do przesyłania ramek danych. Dzięki temu mogą one efektywnie kierować ruch sieciowy, minimalizując kolizje i optymalizując przepustowość. W praktyce, w sieci lokalnej można podłączyć wiele urządzeń, takich jak komputery, drukarki czy serwery. Zastosowanie przełączników umożliwia stworzenie bardziej zorganizowanej i wydajnej infrastruktury, co jest niezbędne w biurach czy w środowiskach akademickich. Warto dodać, że nowoczesne przełączniki oferują dodatkowe funkcje, takie jak VLAN (Virtual Local Area Network), co pozwala na segmentację ruchu sieciowego oraz zwiększenie bezpieczeństwa i wydajności. W kontekście standardów, przełączniki Ethernet są powszechnie używane i zgodne z normami IEEE 802.3, co zapewnia ich szeroką interoperacyjność w różnych środowiskach sieciowych.

Pytanie 25

Diagnostykę systemu Linux można przeprowadzić używając polecenia

A. lscpu

B. cat

C. pwd

D. whoami

Polecenie cat w systemie Linux jest używane do wyświetlania zawartości plików tekstowych oraz łączenia ich zawartości w jednym strumieniu wyjściowym. Nie dostarcza ono żadnych informacji o konfiguracji sprzętu czy architekturze procesora. Często jest jednak mylone jako narzędzie diagnostyczne ze względu na jego powszechne użycie w skryptach do przetwarzania plików. Polecenie whoami zwraca nazwę użytkownika, który jest aktualnie zalogowany do systemu. Jest użyteczne w kontekście zarządzania użytkownikami i kontroli dostępu, ale nie ma związku z diagnostyką sprzętową. Z kolei pwd służy do wyświetlania ścieżki do bieżącego katalogu roboczego użytkownika. Jest to narzędzie pomocne w nawigacji po systemie plików i skryptach powłoki, ale nie dostarcza żadnych informacji o sprzęcie czy parametrach procesora. Błąd polegający na wyborze tych poleceń może wynikać z nieporozumienia co do ich podstawowych funkcji i zastosowań w systemie operacyjnym. Kluczowe jest zrozumienie, że diagnostyka sprzętowa wymaga użycia dedykowanych poleceń takich jak lscpu które są specjalnie zaprojektowane do dostarczania szczegółowych danych o systemie i jego architekturze. Zachowanie świadomości kontekstów użycia każdego polecenia pozwala na bardziej efektywne zarządzanie systemem i unikanie powszechnych błędów w administracji systemowej.

Pytanie 26

Protokół trasowania wewnętrznego, który opiera się na analizie stanu łącza, to

A. EGP

B. RIP

C. BGP

D. OSPF

RIP, czyli Routing Information Protocol, to taki prosty protokół trasowania, który działa na zasadzie wektora odległości. Używa metryki liczby przeskoków, żeby określić najlepszą trasę do celu. Ale ma swoje wady, bo w większych sieciach nie radzi sobie zbyt dobrze, jak chodzi o skalowalność czy efektywność. Gdy w sieci zmienia się coś, to RIP może nie nadążać, co prowadzi do problemów, bo trasy mogą być nieaktualne. EGP i BGP to inne protokoły, które są używane głównie do wymiany informacji między różnymi systemami w Internecie. EGP to protokół starszy, który już nie jest popularny, podczas gdy BGP ma większą złożoność i działa na innej warstwie. Czasami ludzie myślą, że wszystkie protokoły trasowania są sobie równe, albo że takie prostsze jak RIP wystarczą w dużych sieciach. I to nie zawsze jest prawda, bo może to prowadzić do złych wyborów i problemów z optymalizacją trasowania, co w końcu wpłynie na wydajność sieci.

Pytanie 27

W usłudze Active Directory, konfigurację składającą się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz, nazywamy

A. liściem

B. lasem

C. gwiazdą

D. siatką

Odpowiedzi 'siatką', 'liściem' i 'gwiazdą' są niepoprawne z fundamentalnych powodów związanych z terminologią używaną w Active Directory. Siatka nie jest terminem stosowanym w kontekście Active Directory, a zamiast tego można go spotkać w kontekście architektur sieciowych, gdzie odnosi się do rozproszonego systemu połączeń. Liść, w kontekście drzewiastej struktury Active Directory, odnosi się do jednostki, która nie ma podjednostek, ale nie jest terminem odnoszącym się do organizacji wielu domen. Z kolei gwiazda nie ma żadnego odniesienia do struktury Active Directory; ten termin jest używany w innych kontekstach, takich jak topologie sieciowe, ale nie ma zastosowania w zarządzaniu domenami czy lasami. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminologii związanej z sieciami komputerowymi i zarządzaniem tożsamością. Ważne jest, aby zrozumieć, że Active Directory ma swoją unikalną terminologię, która musi być stosowana ściśle, aby poprawnie zarządzać strukturą i relacjami pomiędzy domenami. Rozpoznawanie i zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem Active Directory.

Pytanie 28

Aby zrealizować alternatywę logiczną z negacją, konieczne jest zastosowanie funktora

A. NOR

B. NAND

C. EX-OR

D. OR

Wybór innych operatorów logicznych, takich jak EX-OR, NAND lub OR, jest nieprawidłowy w kontekście realizacji alternatywy logicznej z negacją. EX-OR, znane również jako operator ekskluzywnej alternatywy, zwraca wartość prawdziwą tylko wtedy, gdy dokładnie jeden z jego argumentów jest prawdziwy. To oznacza, że nie realizuje pełnej alternatywy w połączeniu z negacją, ponieważ nie uwzględnia sytuacji, w której oba argumenty są fałszywe. Operator NAND, z drugiej strony, jest negacją koniunkcji, co oznacza, że zwraca wartość fałszywą tylko wtedy, gdy oba argumenty są prawdziwe. Choć NAND jest bardzo przydatny w praktyce, nie spełnia wymagań dotyczących realizacji alternatywy z negacją. Operator OR zwraca wartość prawdziwą, gdy przynajmniej jeden z argumentów jest prawdziwy, jednak nie zapewnia negacji w sposób, który umożliwiałby realizację wyrażenia NOR. Uzycie bramek NAND i OR może prowadzić do nieporozumień w kontekście projektowania układów cyfrowych, ponieważ mogą one nie oddać zamierzonego zachowania w sytuacjach, gdzie wymagane jest zarówno łączenie wartości, jak i ich negacja. Umiejętność rozróżnienia tych operatorów oraz zrozumienie ich zastosowania jest niezbędne, aby unikać błędów w projektach elektronicznych oraz w logice cyfrowej.

Pytanie 29

Karta do przechwytywania wideo, która została przedstawiona, będzie kompatybilna z płytą główną posiadającą port

A. PCI-e

B. eSATA

C. AGP

D. 1-Wire

Wybierając inne niż PCI-e odpowiedzi, można napotkać kilka błędnych założeń dotyczących kompatybilności i zastosowań technologii wideo. AGP, czyli Accelerated Graphics Port, był popularny w latach 90. i wczesnych 2000. jako port dla kart graficznych. AGP jest jednak przestarzałym standardem, który nie wspiera nowoczesnych urządzeń o wysokiej przepustowości, takich jak karty do przechwytywania wideo, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Z kolei 1-Wire to protokół komunikacyjny używany głównie w prostych rozwiązaniach IoT, takich jak czujniki i identyfikatory, które nie wymagają przesyłania dużych ilości danych. Nie ma on zastosowania w kontekście przesyłania danych wideo, ponieważ jego przepustowość jest zbyt niska do takich celów. eSATA, będący zewnętrznym interfejsem SATA, służy głównie do podłączania dysków zewnętrznych i nie jest przeznaczony do obsługi kart rozszerzeń, takich jak karty graficzne czy karty przechwytujące wideo. eSATA oferuje połączenie o wysokiej przepustowości, ale jego zastosowanie jest ograniczone do magazynowania danych, a nie przesyłania strumieniowego. Wybór nieodpowiedniego interfejsu często wynika z niewiedzy na temat specyfiki użycia danych technologii i ich ograniczeń, co może skutkować brakiem kompatybilności sprzętowej i wydajnościowej w projektowaniu rozwiązań komputerowych.

Pytanie 30

Protokół, który umożliwia po połączeniu z serwerem pocztowym przesyłanie na komputer tylko nagłówków wiadomości, a wysyłanie treści oraz załączników następuje dopiero po otwarciu konkretnego e-maila, to

A. IMAP

B. POP3

C. MIME

D. SMTP

MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions) jest standardem, który pozwala na przesyłanie różnych typów danych w wiadomościach e-mail, takich jak obrazy, pliki audio czy dokumenty. Jednak MIME nie jest protokołem do zarządzania połączeniem z serwerem pocztowym. Nie ma funkcjonalności do pobierania danych, a jedynie rozszerza możliwości przesyłania wiadomości, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście opisanego pytania. Podobnie SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) jest protokołem wykorzystywanym do wysyłania wiadomości e-mail do serwerów pocztowych, ale nie zajmuje się ich odbieraniem ani zarządzaniem. Jego rolą jest przesyłanie wiadomości od nadawcy do odbiorcy, co nie ma nic wspólnego z pobieraniem nagłówków czy zarządzaniem treścią wiadomości. Z kolei POP3 (Post Office Protocol) działa na zupełnie innej zasadzie; pobiera wiadomości całkowicie na lokalne urządzenie, co oznacza, że użytkownik musi pobrać wszystkie wiadomości, nawet te, które nie są mu potrzebne. To podejście jest mniej efektywne w zarządzaniu pocztą, zwłaszcza w sytuacji, gdy użytkownik korzysta z wielu urządzeń. Typowym błędem jest mylenie tych protokołów i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień związanych z obsługą poczty elektronicznej.

Pytanie 31

Kiedy użytkownik wpisuje w przeglądarkę adres www.egzamin.pl, nie ma on możliwości otwarcia strony WWW, natomiast wpisujący adres 211.0.12.41 zyskuje dostęp do tej strony. Problem ten wynika z nieprawidłowej konfiguracji serwera

A. DHCP

B. SQL

C. DNS

D. WWW

Odpowiedź DNS jest prawidłowa, ponieważ system DNS (Domain Name System) jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domenowych, takich jak www.egzamin.pl, na odpowiadające im adresy IP. Gdy wpisujesz w przeglądarkę nazwę domeny, komputer wysyła zapytanie do serwera DNS, aby uzyskać właściwy adres IP, który jest potrzebny do nawiązania połączenia z odpowiednim serwerem. W przypadku braku skonfigurowanego serwera DNS, zapytanie nie zostanie zrealizowane, co skutkuje brakiem dostępu do strony internetowej. Przykładem zastosowania poprawnej konfiguracji DNS jest możliwość korzystania z przyjaznych nazw domen dla użytkowników, zamiast pamiętania skomplikowanych adresów IP. Dobre praktyki obejmują zapewnienie redundancji serwerów DNS oraz ich regularne aktualizowanie, aby uniknąć problemów z dostępem do usług internetowych.

Pytanie 32

Wykorzystując narzędzie diagnostyczne Tracert, można zidentyfikować trasę do określonego celu. Ile routerów pokonał pakiet wysłany do hosta 172.16.0.99?

C:\>tracert 172.16.0.99 -d
 Trasa śledzenia od 172.16.0.99 z maksymalną liczbą przeskoków 30
 1      2 ms     3 ms     2 ms    10.0.0.1
 2     12 ms     8 ms     8 ms    192.168.0.1
 3     10 ms    15 ms    10 ms    172.17.0.2
 4     11 ms    11 ms    20 ms    172.17.48.14
 5     21 ms    18 ms    24 ms    172.16.0.99
 Śledzenie zakończone.

A. 5

B. 24

C. 4

D. 2

Podczas analizy wyników narzędzia Tracert należy zrozumieć, że każda linia w wyniku reprezentuje przeskok przez kolejny router, przez który przechodzi pakiet. Błędne zrozumienie, ile przeskoków zostało wykonanych, często wynika z niewłaściwego odczytania liczby linii wynikowych lub z pomylenia adresu końcowego z jednym z routerów na trasie. Niektórzy mogą błędnie zakładać, że liczba przeskoków jest o jeden mniejsza niż rzeczywista liczba linii, ponieważ sieć końcowa jest dołączana jako ostatnia linia, jednak każda linia odzwierciedla rzeczywisty router na trasie do celu. Częstym błędem jest również pominięcie pierwszego przeskoku, który zwykle jest bramą wyjściową z sieci lokalnej, co jest kluczowe dla zrozumienia pełnej trasy. Kolejnym błędem myślowym jest nieuwzględnienie wszystkich routerów pośrednich, które mogą być błędnie interpretowane jako części sieci wewnętrznej, co prowadzi do niedoszacowania liczby przeskoków. Tracert jest użytecznym narzędziem diagnostycznym, które przez analizę każdego przeskoku pozwala rozpoznać wąskie gardła w sieci lub punkty awarii. Ważne jest, aby rozumieć strukturę adresów IP i interpretować je zgodnie z topologią sieci, aby prawidłowo zidentyfikować każdy przeskok. Zrozumienie tego, jak Tracert działa w kontekście sieci rozległych i lokalnych, jest kluczowe dla dokładnego określenia liczby przeskoków oraz rozwiązywania problemów z opóźnieniami w sieci, co znacząco wspomaga diagnostykę i utrzymanie infrastruktury sieciowej w dobrym stanie.

Pytanie 33

Jakie zastosowanie ma przedstawione narzędzie?

A. podgrzania i zamontowania elementu elektronicznego

B. pomiar wartości napięcia w zasilaczu

C. sprawdzenia długości badanego kabla sieciowego

D. utrzymania drukarki w czystości

Multimetr cęgowy to super narzędzie do pomiaru napięcia i prądu, a także wielu innych parametru elektrycznych w obwodach. Najlepsze jest to, że można nim mierzyć prąd bez dotykania przewodów, dzięki cęgoma, które obejmują kabel. Kiedy chcesz zmierzyć napięcie w zasilaczu, wystarczy przyłożyć końcówki do odpowiednich punktów w obwodzie i masz dokładny wynik. Multimetry cęgowe są mega popularne w elektryce i elektronice, bo są dokładne i łatwe w obsłudze. Mają też zgodność z międzynarodowymi standardami jak IEC 61010, więc można być pewnym, że są bezpieczne. Co więcej, nowoczesne multimetry mogą badać różne rzeczy, jak rezystancja czy pojemność. Dzięki temu są bardzo wszechstronnym narzędziem diagnostycznym. Możliwość zmiany zakresów pomiarowych to także duży plus, bo pozwala dostosować urządzenie do konkretnych potrzeb. Regularne kalibracje to podstawa, żeby wszystko działało jak należy, co jest istotne w środowisku pracy.

Pytanie 34

Komputer A, który musi wysłać dane do komputera B znajdującego się w sieci z innym adresem IP, najpierw przekazuje pakiety do adresu IP

A. serwera DNS

B. komputera docelowego

C. bramy domyślnej

D. alternatywnego serwera DNS

Odpowiedź "bramy domyślnej" jest jak najbardziej trafna. Kiedy komputer A chce przesłać dane do komputera B w innej sieci, najpierw musi skontaktować się z bramą domyślną, czyli routerem. To właśnie ten router ma dostęp do różnych sieci. Brawo, brama domyślna kieruje ruch poza lokalną sieć. Więc kiedy komputer A wysyła pakiet do B, to najpierw ten pakiet trafia do bramy, która decyduje, gdzie te dane powinny dalej iść, zapewniając, że trafią na odpowiednią trasę. Właśnie to jest zgodne z modelem OSI, gdzie warstwa sieciowa odpowiada za to adresowanie. Dobrze jest wiedzieć, że jeśli na komputerze A zostanie ustawiona brama, to wszystkie pakiety do adresów IP zewnętrznych przejdą przez nią. To naprawdę istotny element w zarządzaniu ruchem w sieci, który jest kluczowy w projektowaniu i administrowaniu sieciami.

Pytanie 35

Co robi polecenie Gpresult?

A. prezentuje wynikowy zbiór zasad dla użytkownika lub komputera

B. pokazuje szczegóły dotyczące kontrolera

C. modyfikuje konfigurację zasad grupy

D. resetuje domyślne zasady grup dla kontrolera

Wybór odpowiedzi dotyczącej aktualizacji ustawień zasad grupy, informacji o kontrolerze lub przywracania domyślnych zasad grup dla kontrolera jest niepoprawny, ponieważ każde z tych podejść nie odzwierciedla rzeczywistego działania polecenia Gpresult. Zasadniczo, aktualizacja zasad grupy odbywa się przez polecenie gpupdate, które wymusza synchronizację ustawień z kontrolerem domeny. Natomiast Gpresult nie zmienia żadnych ustawień; jego funkcja polega na prezentowaniu wyników, które już zostały zaaplikowane. Informacje o kontrolerze są dostępne przez inne komendy, takie jak nltest lub dsquery, które dostarczają szczegółowych danych dotyczących stanu i konfiguracji kontrolera domeny, ale nie są to funkcje Gpresult. Z kolei przywracanie domyślnych zasad grup dla kontrolera to proces, który wymaga zastosowania narzędzi administracyjnych do modyfikacji ustawień w Active Directory, a nie działania Gpresult. Typowym błędem myślowym przy wyborze takich odpowiedzi jest pomylenie narzędzi do zarządzania politykami z tymi, które tylko raportują ich stan. Kluczowe jest zrozumienie, że Gpresult to narzędzie diagnostyczne, a nie konfiguracyjne, co czyni jego rolę w zarządzaniu politykami grupowymi fundamentalnie inną.

Pytanie 36

Jakim parametrem definiuje się stopień zmniejszenia mocy sygnału w danej parze przewodów po przejściu przez cały tor kablowy?

A. długość

B. przenik zdalny

C. tłumienie

D. przenik zbliżny

Długość przewodów jest ważnym czynnikiem w telekomunikacji, jednak nie jest bezpośrednim parametrem określającym zmniejszenie mocy sygnału. W rzeczywistości, długość wpływa na tłumienie, ponieważ dłuższe przewody mają tendencję do wykazywania większych strat sygnału, ale to tłumienie jest właściwym terminem definiującym te straty. Przenik zdalny i przenik zbliżny odnoszą się do zjawisk związanych z crosstalkiem, czyli zakłóceniami między sąsiednimi torami transmisyjnymi. Przenik zdalny dotyczy zakłóceń, które występują na większej odległości, podczas gdy przenik zbliżny odnosi się do zakłóceń występujących w bezpośredniej bliskości. Oba te zjawiska mogą wpływać na jakość sygnału, ale nie definiują one strat mocy sygnału w torze kablowym. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć z tłumieniem, co prowadzi do nieporozumień w ocenie jakości transmisji. Zrozumienie różnic między tymi parametrami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i eksploatacji systemów telekomunikacyjnych, a także dla oceny ich wydajności.

Pytanie 37

Która z usług serwerowych oferuje automatyczne ustawienie parametrów sieciowych dla stacji roboczych?

A. NAT

B. WINS

C. DNS

D. DHCP

NAT, czyli Network Address Translation, to technologia służąca do mapowania adresów IP w ramach sieci, co pozwala na ukrycie struktury wewnętrznej sieci przed światem zewnętrznym. NAT działa na poziomie warstwy sieciowej modelu OSI, ale jego głównym celem jest zarządzanie adresowaniem oraz umożliwienie wielu urządzeniom korzystania z jednego publicznego adresu IP. Nie ma on jednak żadnych funkcji związanych z automatyczną konfiguracją parametrów sieciowych, przez co nie może być uznawany za rozwiązanie do tego celu. DNS, czyli Domain Name System, to system, który tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, umożliwiając użytkownikom dostęp do zasobów internetowych za pomocą łatwych do zapamiętania nazw. Chociaż jest to kluczowy element infrastruktury sieciowej, również nie zajmuje się automatyzowaniem konfiguracji parametrów sieciowych. WINS, czyli Windows Internet Name Service, to usługa służąca do rozwiązywania nazw NetBIOS w sieciach TCP/IP. WINS jest specyficzny dla systemów Windows i również nie pełni roli w kontekście automatycznej konfiguracji parametrów sieciowych. Podsumowując, błędny wybór odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych technologii sieciowych oraz ich zastosowania w praktyce. Każda z wymienionych usług pełni inną rolę w infrastrukturze sieciowej, a zrozumienie ich funkcji jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią.

Pytanie 38

Jakie będą całkowite wydatki na materiały potrzebne do stworzenia 20 kabli połączeniowych typu patchcord, z których każdy ma długość 1,5m, jeśli cena 1 metra bieżącego kabla wynosi 1zł, a cena wtyku to 50 gr?

A. 50 zł

B. 40 zł

C. 60 zł

D. 30 zł

Aby obliczyć łączny koszt materiałów do wykonania 20 kabli połączeniowych typu patchcord o długości 1,5 m każdy, musimy najpierw określić, ile kabla i wtyków potrzebujemy. Każdy kabel ma długość 1,5 m, więc do 20 kabli potrzebujemy 20 * 1,5 m = 30 m kabla. Koszt 1 metra kabla wynosi 1 zł, więc 30 m będzie kosztować 30 zł. Ponadto każdy kabel wymaga dwóch wtyków (jeden na każdym końcu), co oznacza, że potrzebujemy 20 * 2 = 40 wtyków. Koszt jednego wtyku to 0,50 zł, więc 40 wtyków kosztuje 40 * 0,50 zł = 20 zł. Łączny koszt materiałów to 30 zł (za kabel) + 20 zł (za wtyki) = 50 zł. Taka kalkulacja jest zgodna z dobrą praktyką w inżynierii, gdzie zawsze należy dokładnie oszacować koszty materiałów przed rozpoczęciem pracy, co pozwala na lepsze zarządzanie budżetem i zasobami.

Pytanie 39

Na ilustracji widoczny jest komunikat systemowy. Jaką czynność powinien wykonać użytkownik, aby naprawić występujący błąd?

A. Odświeżyć okno Menedżera urządzeń

B. Zainstalować sterownik do Karty HD Graphics

C. Zainstalować sterownik do karty graficznej

D. Podłączyć monitor do portu HDMI

Zainstalowanie sterownika do karty graficznej jest kluczowe, gdy system identyfikuje urządzenie jako Standardowa karta graficzna VGA. Oznacza to, że nie ma zainstalowanego odpowiedniego sterownika, który umożliwiłby pełne wykorzystanie możliwości karty graficznej. Sterownik to specjalne oprogramowanie, które pozwala systemowi operacyjnemu komunikować się z urządzeniem sprzętowym, w tym przypadku z kartą graficzną. Dzięki temu możliwe jest korzystanie z zaawansowanych funkcji graficznych, takich jak akceleracja sprzętowa czy obsługa wysokiej rozdzielczości. W praktyce, brak odpowiedniego sterownika może prowadzić do problemów z wydajnością, ograniczonych możliwości graficznych oraz błędów wizualnych. Aby rozwiązać ten problem, należy znaleźć najnowszy sterownik na stronie producenta karty graficznej lub użyć narzędzi systemowych do jego automatycznej aktualizacji. To działanie jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu sprzętem komputerowym, które zakładają regularną aktualizację sterowników w celu zapewnienia stabilności i wydajności systemu.

Pytanie 40

W jakim systemie numerycznym przedstawione są zakresy We/Wy na ilustracji?

A. Binarnym

B. Ósemkowym

C. Szesnastkowym

D. Dziesiętnym

Rozważając system binarny, warto zauważyć, że chociaż jest on fundamentalny dla samego działania komputerów, nie jest praktyczny do bezpośredniego użycia w zarządzaniu zasobami systemowymi ze względu na swoją długość i złożoność. System binarny składa się tylko z dwóch cyfr, 0 i 1, przez co reprezentacja dużych liczb wymaga wielu cyfr, co zwiększa ryzyko błędów przy ręcznym ich przetwarzaniu i odczycie. System ósemkowy, również oparty na potęgach liczby 2, nie jest powszechnie używany w kontekście zarządzania zasobami systemowymi. Choć historycznie miał swoje zastosowania, obecnie jego użycie jest ograniczone, ponieważ system szesnastkowy jest bardziej efektywny i zrozumiały dla specjalistów IT. System dziesiętny, najbardziej intuicyjny dla ludzi, ze względu na swoje szerokie zastosowanie w codziennym życiu, nie jest efektywny w kontekście sprzętu komputerowego. Komputery operują na bazie dwójkowej, więc naturalnym wyborem jest system szesnastkowy, który jest bardziej zwięzły i łatwiejszy do konwersji z systemu binarnego. Koncepcja użycia systemu dziesiętnego w zarządzaniu zasobami sprzętowymi jest błędna, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego sposobu ich reprezentacji i adresowania w systemach operacyjnych. Decyzja o użyciu systemu szesnastkowego w informatyce wynika z jego efektywności i praktyczności w zarządzaniu i diagnozowaniu technologii komputerowych, co czyni go standardem branżowym w tym obszarze. Poprawne rozumienie i zastosowanie odpowiednich systemów liczbowych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemami komputerowymi i urządzeniami peryferyjnymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej