Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekun osoby starszej
Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 09:02
Data zakończenia: 14 maja 2025 09:11

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas pierwszej wizyty u podopiecznego opiekun zauważył brak pralki oraz niewystarczającą ilość bielizny, odzieży i żywności. Ta obserwacja umożliwiła identyfikację

A. trudności w rodzinie

B. problemów zdrowotnych

C. niekorzystnego stanu psychicznego

D. trudnej sytuacji materialnej

Odpowiedź 'trudna sytuacja materialna' jest trafna, ponieważ brak pralki, niedobór bielizny, odzieży i żywności wskazują na poważne problemy związane z dostępem do podstawowych dóbr i usług. W praktyce opieki nad osobami potrzebującymi, rozpoznanie sytuacji materialnej jest kluczowe, ponieważ wpływa na jakość życia podopiecznych. Zgodnie z zaleceniami instytucji zajmujących się pomocą społeczną, opiekunowie powinni oceniać nie tylko kondycję fizyczną, ale również materialną swoich podopiecznych, aby skutecznie zaplanować działania wspierające. Na przykład, w sytuacji identyfikacji trudności materialnych, opiekun może skierować podopiecznego do lokalnych organizacji charytatywnych, które oferują żywność lub odzież, albo pomóc w złożeniu wniosków o wsparcie finansowe. Tego rodzaju zrozumienie problemów materialnych jest niezbędne do zapewnienia wszechstronnej opieki oraz wsparcia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy socjalnej i opiekuńczej.

Pytanie 2

Przed przeprowadzeniem zabiegu higieny intymnej u pacjenta leżącego, opiekun powinien przygotować, oprócz ręcznika i rękawiczek jednorazowych:

A. basen, żel do kąpieli, gąbkę

B. basen, myjkę, płyn do higieny intymnej

C. miskę, gąbkę, mydło

D. wiadro, mydło, chusteczki do higieny intymnej

Odpowiedź 'basen, myjkę, płyn do higieny intymnej' jest prawidłowa, ponieważ zawiera niezbędne elementy do przeprowadzenia skutecznej i bezpiecznej higieny intymnej u osoby leżącej. Basen zapewnia odpowiednie miejsce do zbierania wody oraz do mycia, co jest istotne w kontekście ograniczenia mobilności pacjenta. Myjka, jako środek do czyszczenia, umożliwia dokładne dotarcie do trudno dostępnych miejsc, co jest kluczowe dla zachowania wysokiego standardu higieny. Płyn do higieny intymnej, stosowany zamiast zwykłego mydła, jest formułowany w taki sposób, by być delikatniejszym dla wrażliwej skóry w tych okolicach, a także by nie zaburzać naturalnej flory bakteryjnej. Te trzy elementy są zgodne z zaleceniami dotyczącymi pielęgnacji osób o ograniczonej mobilności, co zwiększa komfort i bezpieczeństwo pacjenta. Warto też zaznaczyć, że stosowanie odpowiednich preparatów do higieny intymnej jest istotne z punktu widzenia nawadniania i ochrony przed podrażnieniami, co jest szczególnie ważne u osób starszych oraz z różnymi schorzeniami.

Pytanie 3

Osoba opiekująca się podopieczną z stwardnieniem rozsianym, która porusza się o kulach, powinna zaplanować działania opiekuńczo-wspierające, takie jak:

A. jazda na rowerze stacjonarnym, filmoterapia, kąpiele w basenie

B. spotkania z przyjaciółmi, muzykoterapia, krótkie spacery

C. biblioterapia, nordic walking, zajęcia manualne

D. czytanie książek, saunę, wyjścia do filharmonii

Spotkania z przyjaciółmi, muzykoterapia i krótkie spacery to kluczowe elementy wsparcia dla osób z stwardnieniem rozsianym (SM), które mogą znacząco wpłynąć na ich jakość życia. Interakcje społeczne, takie jak spotkania z przyjaciółmi, pomagają w utrzymaniu zdrowia psychicznego, redukując uczucie izolacji i depresji, które często towarzyszą tym pacjentom. Muzykoterapia, z kolei, jest uznawana za skuteczny sposób terapeutyczny, który wspiera nie tylko emocje, ale również może poprawić zdolności motoryczne i komunikacyjne. Krótkie spacery są natomiast doskonałym sposobem na zachowanie aktywności fizycznej, co jest kluczowe w kontekście stwardnienia rozsianego, ponieważ regularne ćwiczenia pomagają w utrzymaniu sprawności ruchowej i spowolnieniu postępu choroby. Warto również podkreślić, że takie podejście wpisuje się w rekomendacje organizacji zajmujących się rehabilitacją pacjentów z SM, które zalecają integrację różnych form wsparcia opiekuńczego oraz zachęcanie do aktywności fizycznej jako sposobu na poprawę ogólnego samopoczucia.

Pytanie 4

Do symptomów lokalnych sugerujących wystąpienie zapalenia w obrębie skóry stopy zalicza się ból, ograniczenie funkcji kończyny dolnej oraz

A. zwolnione tętno, zaczerwienienie i obniżenie temperatury ciała

B. miejscowe podwyższenie temperatury, zaczerwienienie i obrzęk

C. miejscowe obniżenie temperatury, zaczerwienienie i obrzęk

D. przyspieszone tętno, gorączka i zaczerwienienie

Miejscowe podwyższenie temperatury, zaczerwienienie i obrzęk to kluczowe objawy stanu zapalnego, szczególnie w kontekście zapalenia skóry stopy. Te zmiany są efektem zwiększonego przepływu krwi do obszaru objętego stanem zapalnym, co prowadzi do podwyższenia temperatury. Zaczerwienienie wynika z rozszerzenia naczyń krwionośnych oraz zwiększonej perfuzji, co jest odpowiedzią organizmu na czynniki drażniące, takie jak infekcje czy urazy. Obrzęk jest efektem nagromadzenia płynów w tkankach, co również jest charakterystyczne dla procesów zapalnych. W praktyce klinicznej, identyfikacja tych objawów jest kluczowa dla postawienia prawidłowej diagnozy i wdrożenia odpowiednich interwencji. Na przykład, w przypadku podejrzenia zapalenia stawów lub infekcji, lekarze często oceniają te objawy, aby określić rodzaj leczenia, np. stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) lub antybiotyków. W kontekście standardów opieki zdrowotnej, monitorowanie objawów zapalnych jest integralną częścią oceny stanu pacjenta, co przyczynia się do skutecznej diagnostyki i terapii.

Pytanie 5

Instytucją, która została stworzona w celu zapewnienia wsparcia finansowego osobom w trudnej sytuacji społecznej, jest

A. ośrodek pomocy społecznej

B. powiatowe centrum pomocy rodzinie

C. regionalny ośrodek polityki społecznej

D. ośrodek wsparcia

Ośrodek pomocy społecznej (OPS) jest podstawową jednostką organizacyjną w systemie pomocy społecznej, odpowiedzialną za udzielanie wsparcia osobom i rodzinom w trudnej sytuacji życiowej. OPS oferuje różnorodne formy pomocy, w tym pomoc finansową, doradztwo, wsparcie psychologiczne oraz usługi socjalne. Przykładem może być sytuacja, gdy osoba straciła źródło dochodu z powodu choroby lub utraty pracy – OPS może przyznać zasiłek, który pomoże jej zaspokoić podstawowe potrzeby. Ośrodki te działają zgodnie z ustawą o pomocy społecznej oraz innymi regulacjami prawnymi, co zapewnia ich profesjonalizm i skuteczność. W praktyce OPS współpracuje z różnymi instytucjami, takimi jak organizacje pozarządowe i inne jednostki samorządowe, aby kompleksowo zaspokajać potrzeby lokalnych społeczności. Systematyczna ocena potrzeb mieszkańców oraz dostosowywanie ofert wsparcia do ich oczekiwań jest kluczowym elementem w pracy OPS, co przyczynia się do poprawy jakości życia osób w kryzysie.

Pytanie 6

Głównym celem rehabilitacji osób, u których zdiagnozowano chorobę Parkinsona, jest utrzymanie aktywności ruchowej, co w początkowej fazie schorzenia będzie w dużej mierze polegało na

A. częstych spacerach z kontrolowaniem chodu i postawy ciała

B. regularnych ćwiczeniach wzmacniających z obciążeniem wynoszącym przynajmniej 2 kg

C. przeprowadzaniu gimnastyki w pozycji stojącej kilka razy w ciągu dnia

D. samodzielnych ćwiczeniach co drugi dzień

Częste spacery z kontrolowaniem chodu i postawy ciała są kluczowym elementem rehabilitacji osób z chorobą Parkinsona, szczególnie w jej wczesnych stadiach. Chód jest podstawową formą aktywności fizycznej, która pozwala na utrzymanie mobilności i zapobieganie dalszym ograniczeniom ruchowym. Regularne spacery wspierają nie tylko sprawność fizyczną, ale również poprawiają równowagę, co jest szczególnie ważne w kontekście choroby Parkinsona, która często prowadzi do problemów z zachowaniem stabilności. Warto także zaznaczyć, że kontrola postawy ciała podczas chodzenia pozwala na korygowanie ewentualnych nieprawidłowości, które mogą prowadzić do upadków. W praktyce, terapie mogą uwzględniać takie aspekty jak tempo chodu, długość kroków czy techniki oddychania, co przyczynia się do ogólnego polepszenia jakości życia pacjentów. Dobrą praktyką jest także angażowanie się w spacery w różnych środowiskach – na świeżym powietrzu, w parku, co dodatkowo stymuluje zmysły i poprawia samopoczucie.

Pytanie 7

W celu zredukowania napięcia mięśniowego, na plecach i pośladkach u leżącej podopiecznej wykonuje się nacieranie oraz

A. ułatwienia odkrztuszania i poprawy ukrwienia skóry

B. ochrony przed odparzeniami

C. zapobiegania odleżynom i stymulacji krążenia

D. ochrony przed otarciem naskórka

Nacieranie pleców i pośladków u leżącej podopiecznej ma kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowia pacjenta oraz poprawy jego komfortu. Głównym celem tego zabiegu jest zmniejszenie napięcia mięśniowego, co bezpośrednio wpływa na redukcję bólu oraz zwiększenie zakresu ruchu. Dodatkowo, poprzez regularne masowanie tych obszarów, pobudza się krążenie krwi, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia tkanek. Poprawne krążenie krwi zapobiega powstawaniu odleżyn, które mogą prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, zwłaszcza u osób unieruchomionych przez dłuższy czas. W praktyce, stosowanie technik masażu, takich jak głaskanie i ugniatanie, w połączeniu z odpowiednim nawilżeniem skóry, może znacząco poprawić jej kondycję oraz zwiększyć komfort psychiczny pacjenta. W ramach dobrych praktyk, zaleca się przeprowadzanie takich zabiegów przynajmniej raz dziennie, aby skutecznie zapobiegać powstawaniu odleżyn oraz wspierać ogólny dobrostan pacjenta.

Pytanie 8

Podopieczna potrzebuje karmienia w łóżku. Jakie czynności należy wykonać w odpowiedniej kolejności według metodyki, aby ją do tego przygotować?

A. poinformowanie o planowanej czynności i uzyskanie zgody, ułożenie jej w pozycji siedzącej, zabezpieczenie przed zabrudzeniem, przygotowanie stolika przyłóżkowego

B. zabezpieczenie przed zabrudzeniem, przygotowanie stolika przyłóżkowego, ułożenie jej w pozycji siedzącej, nawiązanie kontaktu słownego z podopieczną

C. poinformowanie o planowanej czynności i uzyskanie zgody, przygotowanie stolika przyłóżkowego, zabezpieczenie przed zabrudzeniem, ułożenie jej w pozycji siedzącej

D. ułożenie jej w pozycji siedzącej, przygotowanie stolika przyłóżkowego, zabezpieczenie przed zabrudzeniem, nawiązanie kontaktu słownego z podopieczną

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych zasad etyki i praktyki w opiece nad pacjentami. Poinformowanie podopiecznej o planowanej czynności oraz uzyskanie jej zgody to pierwszy i najważniejszy krok, który gwarantuje, że czuje się ona komfortowo i szanowana. Zgodnie z zasadami etyki w opiece zdrowotnej, pacjent ma prawo do informacji i wyboru, co jest fundamentem budowania zaufania między opiekunem a podopiecznym. Następnie, ułożenie pacjentki w pozycji siedzącej jest istotne dla zapewnienia jej komfortu oraz ułatwienia procesu karmienia. Zabezpieczenie przed zabrudzeniem jest również kluczowe, aby zachować higienę i estetykę, zarówno dla pacjentki, jak i dla otoczenia. Przygotowanie stolika przyłóżkowego stanowi praktyczny krok, który zwiększa wygodę karmienia, umożliwiając jednocześnie łatwy dostęp do niezbędnych akcesoriów. W standardach opieki zdrowotnej, ważne jest, aby wszystkie czynności były przeprowadzane w sposób systematyczny i zorganizowany, co podnosi jakość świadczonej pomocy oraz satysfakcję pacjentów.

Pytanie 9

Przy organizacji przestrzeni życiowej oraz warunków bytowych dla osoby starszej z demencją, co się zaleca?

A. częste zmienianie harmonogramu dnia dla pacjenta

B. ustalenie stałego harmonogramu dnia dla pacjenta, bez zmian w otoczeniu

C. częste zmienianie otoczenia pacjenta

D. izolowanie pacjenta

Stały porządek dnia oraz brak zmian w otoczeniu są kluczowe dla osób starszych z otępieniem, ponieważ pomagają w stabilizacji ich codziennego życia. Tego typu rutyna pozwala na ograniczenie uczucia niepewności i lęku, co jest szczególnie ważne w przypadku osób z zaburzeniami poznawczymi. Przykładowo, utworzenie stałego harmonogramu dnia, który obejmuje regularne pory posiłków, aktywności, a także czas na odpoczynek, umożliwia choremu łatwiejsze odnalezienie się w rzeczywistości, co z kolei wpływa na jego samopoczucie oraz jakość życia. Zgodnie z zaleceniami towarzystw geriatrów, utrzymanie stałych warunków życia i znanego otoczenia sprzyja redukcji stresu i poprawie funkcji poznawczych. W praktyce, można zastosować oznaczenia na drzwiach, które będą przypominać o porach posiłków lub codziennych aktywnościach, jak również wykorzystać fotografie i inne elementy, które pomogą w orientacji przestrzennej osoby chorej.

Pytanie 10

Dlaczego zmienia się bieliznę pościelową i osobistą podopiecznego?

A. aby zapewnić komfort cieplny

B. dla zachowania czystości

C. w celu zapobiegania otarciom naskórka

D. w celu uniknięcia odparzeń skóry

Zmiana bielizny pościelowej i osobistej podopiecznego jest kluczowym aspektem zapewnienia czystości. Regularna wymiana tych elementów ma na celu eliminację zanieczyszczeń, takich jak pot, resztki skóry czy bakterie, które mogą gromadzić się na powierzchni tkanin. Utrzymanie odpowiedniego poziomu higieny jest niezbędne, szczególnie w przypadku osób o ograniczonej mobilności, które mogą mieć trudności z samodzielnym dbaniem o czystość. Czystość bielizny wpływa również na komfort psychiczny podopiecznego, co jest szczególnie istotne w opiece nad osobami starszymi i chorymi. W kontekście standardów opieki zdrowotnej, regularne zmiany bielizny są zgodne z zaleceniami dotyczącymi zapobiegania infekcjom i chorobom, a także poprawiają jakość życia pacjentów. Przykładowo, w szpitalach i placówkach opiekuńczych stosuje się protokoły, które nakładają obowiązek regularnego prania i wymiany pościeli oraz odzieży w celu zminimalizowania ryzyka zakażeń szpitalnych.

Pytanie 11

Opiekun powinien poinformować starszego podopiecznego, że w celu uzyskania refundacji zakupu wózka inwalidzkiego z Narodowego Funduszu Zdrowia, konieczne jest złożenie wniosku w oddziale wojewódzkim Funduszu?

A. wniosek o przyznanie refundacji na wózek inwalidzki

B. wniosek o przyznanie refundacji na wózek inwalidzki oraz fakturę końcową

C. zlecenie od upoważnionego lekarza specjalisty

D. zlecenie od lekarza specjalisty oraz fakturę pro forma

Wielu opiekunów może mylnie sądzić, że wniosek o przyznanie refundacji na wózek inwalidzki jest wystarczającym dokumentem do uzyskania wsparcia finansowego z Narodowego Funduszu Zdrowia. Należy jednak zrozumieć, że sam wniosek nie wystarczy, aby spełnić wymogi formalne. Zlecenie od lekarza specjalisty, które jest nieodłącznym elementem procesu, pełni rolę kluczową w dokumentacji medycznej pacjenta. Ponadto, nieprawidłowe przekonanie, że faktura pro forma jest wystarczająca do uzyskania refundacji, może prowadzić do odrzucenia wniosku. W przekonaniach dotyczących refundacji często pojawia się także mylna interpretacja roli zlecenia, które nie może pochodzić od lekarza, który nie jest specjalistą w danej dziedzinie, co jest zgodne z wytycznymi NFZ. Warto również zauważyć, że faktura końcowa, chociaż istotna dla procesu, nie może zastąpić zlecenia, które formalizuje potrzeby zdrowotne pacjenta. Błędy w myśleniu związane z tymi dokumentami mogą prowadzić do frustracji i problemów w uzyskaniu sprzętu, który jest niezbędny do poprawy jakości życia osób starszych i z niepełnosprawnościami.

Pytanie 12

W przypadku wystąpienia odleżyn u osoby starszej, opiekun powinien

A. stosować odpowiednie opatrunki, które wspomagają gojenie i chronią skórę przed dalszym uszkodzeniem

B. zwracać uwagę na problem i dostosować opiekę w celu zapobiegania dalszym uszkodzeniom skóry

C. unikać stosowania maści niedostosowanych do stanu skóry, ponieważ mogą one pogorszyć stan odleżyn

D. regularnie zmieniać pozycję pacjenta, aby zmniejszyć nacisk na miejsca podatne na odleżyny

Stosowanie maści niedostosowanych do stanu skóry może pogorszyć sytuację pacjenta z odleżynami. Niektóre maści mogą zawierać składniki drażniące lub nieodpowiednie dla uszkodzonej skóry, co prowadzi do dalszego podrażnienia lub nawet infekcji. Dlatego stosowanie środków pielęgnacyjnych powinno być zawsze poprzedzone konsultacją z lekarzem lub doświadczonym opiekunem. Ignorowanie problemu odleżyn i kontynuowanie dotychczasowej opieki bez jakichkolwiek zmian to zdecydowanie błędne podejście. Odleżyny, jeśli nie są odpowiednio leczone, mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, w tym infekcji i martwicy tkanek. Takie podejście może zagrażać życiu pacjenta i wiąże się z dużym cierpieniem. Stosowanie wyłącznie suchych opatrunków nie jest zalecane w przypadku odleżyn. Opatrunki powinny być dostosowane do stanu rany i mogą wymagać stosowania wilgotnych opatrunków, które wspomagają proces gojenia poprzez utrzymanie odpowiedniego poziomu wilgoci. Suchy opatrunek może przylegać do rany, co utrudnia jego usunięcie i może prowadzić do dodatkowego uszkodzenia tkanek. Dlatego też, odpowiednia pielęgnacja ran odleżynowych wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności, aby skutecznie wspierać proces gojenia i minimalizować ryzyko powikłań.

Pytanie 13

Aby zredukować obciążenie dla unieruchomionej kończyny dolnej w trakcie poruszania się po mieszkaniu, wskazane jest korzystanie przez pacjentkę

A. kul łokciowych

B. balkonika kroczącego

C. pionizatora

D. podnośnika

Kule łokciowe są najodpowiedniejszym rozwiązaniem dla osób z ograniczoną mobilnością, ponieważ umożliwiają równomierne rozłożenie ciężaru ciała na przedramionach, co znacznie odciąża kończynę dolną, która jest w gipsie. Główna zasada stosowania kul łokciowych polega na ich prawidłowym dopasowaniu do wzrostu użytkownika oraz na technice chodzenia, która zapewnia stabilność i bezpieczeństwo. Podczas korzystania z kul łokciowych, użytkownicy powinni stawiać kulę do przodu, a jednocześnie przenosić ciężar na niezdolną do obciążania kończynę. Praktycznym przykładem ich zastosowania jest poruszanie się po mieszkaniu, gdzie można łatwo manewrować w wąskich przestrzeniach. Zgodnie z zaleceniami ortopedycznymi, użytkownicy powinni regularnie ćwiczyć, aby zwiększyć swoją siłę i mobilność, co pomoże w przyszłej rehabilitacji i powrocie do pełnej sprawności.

Pytanie 14

Podopieczna cierpiąca na cukrzycę odczuwa lęk, silny głód, drżenie kończyn, kołatanie serca, senność, nadmierną potliwość oraz problemy z mową. W takiej sytuacji opiekun powinien w pierwszej kolejności

A. podać podopiecznej napój osłodzony.

B. ulegować podopieczną w bezpiecznej pozycji.

C. podać podopiecznej kanapkę z serem.

D. okryć podopieczną kocem termicznym.

Podawanie osłodzonego napoju w sytuacji opisanej w pytaniu jest kluczowe, ponieważ podopieczna wykazuje objawy hipoglikemii, czyli niskiego poziomu glukozy we krwi. Objawy takie jak silny głód, drżenie rąk, kołatanie serca, senność oraz nadmierne pocenie się są typowymi sygnałami ostrzegawczymi w przypadku hipoglikemii. W takim przypadku natychmiastowe podanie słodkiego napoju, najlepiej z zawartością cukru prostego, może szybko podnieść poziom glukozy we krwi i ustabilizować stan podopiecznej. Warto zaznaczyć, że zgodnie z wytycznymi dla osób z cukrzycą, w sytuacjach nagłych, takich jak hipoglikemia, najpierw powinno się podać łatwo przyswajalne węglowodany, czyli cukry proste. Przykładowo, sok owocowy lub napój gazowany z dodatkiem cukru będą odpowiednie. Znajomość tego standardu w opiece nad osobami z cukrzycą jest fundamentalna, aby skutecznie zapobiegać poważnym powikłaniom zdrowotnym.

Pytanie 15

Jakie są zastosowania zimnych okładów?

A. przyspieszenia metabolizmu w komórkach.

B. zwiększenia dostarczania substancji odżywczych do komórek.

C. rozszerzania powierzchniowych naczyń krwionośnych.

D. zwężania naczyń krwionośnych znajdujących się blisko powierzchni.

Zimne okłady są powszechnie stosowane w medycynie jako skuteczna metoda terapeutyczna, mająca na celu zwężenie powierzchniowych naczyń krwionośnych, co jest szczególnie przydatne w stanach zapalnych, urazach oraz w leczeniu bólu. Stosowanie zimnych okładów prowadzi do vasoconstriction, czyli zwężenia naczyń, co ogranicza przepływ krwi do danego obszaru. To z kolei redukuje obrzęk, łagodzi ból i zmniejsza stany zapalne. Przykładem zastosowania zimnych okładów jest ich użycie w przypadku kontuzji sportowych, takich jak skręcenia czy stłuczenia, gdzie natychmiastowe schłodzenie uszkodzonego miejsca może zapobiec dalszemu uszkodzeniu tkanek. W praktyce, zimne okłady można stosować przez 15-20 minut, a po kilkudziesięciu minutach można powtórzyć tę procedurę, co jest zgodne z zaleceniami standardów medycznych dotyczących leczenia urazów. Warto również zauważyć, że zimne okłady powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności, aby nie doszło do odmrożeń.

Pytanie 16

Aby wykonać zabieg pielęgnacyjny na zaniedbanych rękach podopiecznej leżącej w łóżku, opiekun powinien przygotować: mydło, ręcznik, miskę z wodą, nożyczki oraz

A. czystą koszulę nocną.

B. czystą poszwę.

C. pumeks.

D. szczoteczkę do paznokci.

Szczoteczka do paznokci jest kluczowym narzędziem w procesie pielęgnacji kończyn górnych, zwłaszcza u osób unieruchomionych w łóżku. Jej stosowanie pozwala na utrzymanie higieny paznokci, co jest niezwykle istotne w kontekście zapobiegania infekcjom i innym problemom zdrowotnym. Regularne czyszczenie paznokci przy użyciu szczoteczki wspiera nie tylko estetykę, ale również zdrowie podopiecznego. W przypadku osób starszych czy z ograniczoną mobilnością, pielęgnacja kończyn powinna być dostosowana do ich stanu zdrowia, co obejmuje dokładne czyszczenie i usuwanie zanieczyszczeń nagromadzonych pod paznokciami. Zaleca się również stosowanie odpowiednich technik, takich jak delikatne szczotkowanie, aby nie uszkodzić delikatnej skóry wokół paznokci. Standardy opieki zdrowotnej podkreślają znaczenie odpowiedniej higieny osobistej w zapobieganiu chorobom i utrzymaniu komfortu życia pacjentów. Warto pamiętać, aby zawsze korzystać z czystych narzędzi, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i komfort podopiecznego.

Pytanie 17

Z uwagi na problemy z sercem, podopieczna powinna prowadzić oszczędny tryb życia. Jakie zadanie domowe jest niewskazane dla podopiecznej i koniecznie wymaga wsparcia opiekuna?

A. Mycie talerzy

B. Ścieranie kurzu z szafki

C. Mycie wanny

D. Krojenie warzyw na sałatkę

Mycie wanny jest fizycznie wymagającą czynnością, która może być obciążająca dla osoby z chorobami serca. Zgodnie z zasadami opieki nad osobami starszymi i chorymi, niektóre zadania domowe powinny być realizowane przez opiekunów, aby zmniejszyć ryzyko przeforsowania. Mycie wanny często wymaga schylania się, wyciągania rąk i dużej siły, co może prowadzić do nadmiernego wysiłku i zwiększać ryzyko problemów z sercem. Warto zastosować zasady ergonomii, które zalecają unikanie nadmiernego obciążenia organizmu, zwłaszcza w przypadku osób z już istniejącymi schorzeniami. W takich sytuacjach zaleca się delegowanie trudnych zadań na opiekuna, co pozwala na zachowanie bezpieczeństwa podopiecznej oraz zapewnienie jej komfortu i zdrowia. Przykładowo, opiekun może wykorzystać narzędzia ułatwiające czyszczenie, takie jak długie szczotki, czy środki chemiczne, które nie wymagają intensywnego szorowania, co dodatkowo zmniejsza obciążenie fizyczne.

Pytanie 18

Osobie, która w przeszłości ceniła sobie pracę w ogrodzie, a zwłaszcza zajmowanie się kwiatami, warto zaproponować formę spędzania wolnego czasu w postaci

A. chromoterapii

B. choreoterapii

C. hortikuloterapii

D. hipoterapii

Hortikuloterapia to forma terapii zajęciowej, która wykorzystuje pielęgnację roślin i ogrodnictwo w celu poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego pacjentów. Dla osoby, która w przeszłości lubiła pracę w ogrodzie i pielęgnowanie kwiatów, hortikuloterapia może być idealnym sposobem na spędzenie czasu wolnego, ponieważ łączy jej zainteresowania z terapeutycznymi korzyściami. Przykłady zastosowania hortikuloterapii obejmują zajęcia w ogrodzie, w których uczestnicy uczą się o różnych gatunkach roślin, ich pielęgnacji oraz korzystają z pracy z ziemią do wyciszenia umysłu. Badania wykazują, że kontakt z naturą oraz aktywność fizyczna związana z ogrodnictwem mogą prowadzić do redukcji stresu, poprawy nastroju oraz zwiększenia poczucia własnej wartości. W kontekście rehabilitacji, hortikuloterapia jest często stosowana w ośrodkach zdrowia psychicznego oraz domach opieki, zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie terapii zajęciowej.

Pytanie 19

Senior zgłasza trudności z połykaniem pokarmów stałych. Co powinien zrobić opiekun?

A. Zwiększyć ilość pokarmów stałych

B. Zachęcać do jedzenia posiłków o wysokiej zawartości błonnika

C. Ignorować problem

D. Zaproponować posiłki w formie płynnej lub półpłynnej

Trudności z połykaniem pokarmów stałych, znane jako dysfagia, są częstym problemem u osób starszych. Odpowiednim podejściem w takiej sytuacji jest dostosowanie diety do potrzeb seniora, co oznacza proponowanie posiłków w formie płynnej lub półpłynnej. Tego typu posiłki są łatwiejsze do spożycia i mogą być bezpieczniejsze dla osób mających trudności z przełykaniem. W praktyce może to oznaczać przygotowanie zup kremów, puree czy koktajli. Takie podejście nie tylko ułatwia spożywanie pokarmów, ale również minimalizuje ryzyko zadławienia się. Warto również konsultować się z dietetykiem lub logopedą, którzy mogą zaproponować konkretne rozwiązania i zalecenia dotyczące odpowiedniej konsystencji pokarmów. Stosowanie się do takich wytycznych jest zgodne z dobrymi praktykami w opiece nad osobami starszymi i przyczynia się do poprawy jakości ich życia.

Pytanie 20

Izolacja od innych, obniżony nastrój, uczucie zmęczenia, brak radości i zainteresowań, lęki – jakie są to objawy typowe dla

A. padaczki

B. udaru mózgu

C. depresji

D. stwardnienia rozsianego

Depresja to naprawdę poważne zaburzenie psychiczne. Charakteryzuje się głównie obniżonym nastrojem i utratą zainteresowań, co jest chyba dość oczywiste. Często pojawiają się też objawy takie jak zmęczenie, co też nie jest przyjemne. Warto zauważyć, że osoby mogą się izolować i odczuwać lęki – to są typowe objawy. Jak wiadomo, diagnoza depresji według DSM-5 wymaga dokładnego zbadania zarówno emocji, jak i fizycznych objawów. W leczeniu depresji często stosuje się psychoterapię i leki, a także wsparcie od innych ludzi. Na przykład, terapia poznawczo-behawioralna, znana jako CBT, jest naprawdę pomocna – pomaga zmieniać złe nawyki w myśleniu. Ważne jest, żeby monitorować, co się dzieje z sobą i dbać o zdrowy styl życia, czyli ćwiczyć, dobrze się odżywiać i korzystać z różnych technik relaksacyjnych. Zrozumienie, czym jest depresja, to klucz do szybkiej pomocy osobom, które się z tym zmagają.

Pytanie 21

U pacjenta z epilepsją wystąpił silny napad (grand mal). Przy udzielaniu pierwszej pomocy podczas drgawek toniczno-klonicznych należy

A. unieruchomić ciało pacjenta, trzymając za kończyny dolne

B. zabezpieczyć głowę chorego przed urazami

C. umieścić chorego w pozycji bezpiecznej

D. włożyć szpatułkę pomiędzy zęby poszkodowanego

Zabezpieczenie głowy chorego przed urazami podczas napadu drgawkowego jest kluczowym elementem udzielania pierwszej pomocy. Napady toniczno-kloniczne mogą prowadzić do niekontrolowanych ruchów ciała, co zwiększa ryzyko urazów, szczególnie głowy. Ułożenie podopiecznego na boku lub zastosowanie poduszki zabezpieczającej głowę może zapobiec urazom w czasie napadu. To podejście jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się epilepsją, które podkreślają, że unikanie urazów jest jednym z najważniejszych aspektów pierwszej pomocy. Dodatkowo, ważne jest, aby nie próbować wpychać żadnych przedmiotów do ust chorego, ponieważ może to prowadzić do uszkodzenia zębów lub zadławienia. Po ustąpieniu napadu, należy monitorować stan pacjenta i zapewnić mu spokój oraz bezpieczeństwo, aż do momentu pełnej świadomości. Przykładowo, gdy pacjent ma napad wśród ludzi, pomocne jest otoczenie go wolną przestrzenią, aby zminimalizować ryzyko urazów.

Pytanie 22

Aby samodzielnie zorganizować dom dla osoby, która niedawno straciła wzrok, opiekun powinien przede wszystkim zakupić

A. akustyczny wskaźnik poziomu płynu

B. sztućce profilowane z pogrubioną rączką

C. talerz z przyssawką

D. pętlę indukcyjną

Akustyczny wskaźnik poziomu płynu jest kluczowym narzędziem wspierającym osoby niewidome w codziennym życiu. Umożliwia on precyzyjne określenie poziomu płynów w naczyniach, co jest szczególnie ważne, aby uniknąć rozlania, które może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Dzięki dźwiękowemu sygnałowi, który informuje użytkownika o zbliżającym się poziomie płynu, osoba może samodzielnie nalewać napoje, co stanowi istotny element zapewniający jej niezależność i komfort. Takie rozwiązanie wpisuje się w standardy dostępności i włączenia społecznego, które podkreślają znaczenie dostosowywania środowiska do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. W praktyce akustyczne wskaźniki poziomu płynów są często stosowane w domach i instytucjach wsparcia, a ich użycie może znacząco poprawić jakość życia osób z ograniczeniami wzrokowymi, umożliwiając im aktywne uczestnictwo w codziennych czynnościach.

Pytanie 23

Jak należy mierzyć tętno u świadomej osoby dorosłej?

A. trzema środkowymi palcami na tętnicy promieniowej

B. całą dłonią na tętnicy grzbietowej stopy

C. kciukiem na tętnicy ramiennej

D. kciukiem na tętnicy udowej

Badanie tętna na tętnicy promieniowej przy użyciu trzech środkowych palców to uznawana metoda w medycynie, która pozwala na dokładne zmierzenie częstości akcji serca u przytomnej osoby dorosłej. Tętnica promieniowa jest łatwo dostępna na nadgarstku i jej badanie jest proste oraz szybkie. W praktyce klinicznej, wyczuwanie tętna na tej tętnicy jest standardową procedurą. Trzy palce są używane, aby zapewnić większą powierzchnię kontaktu z naczyniem krwionośnym, co zwiększa szanse na dokładne wyczucie tętna. Zgodnie z wytycznymi American Heart Association, badanie tętna powinno być przeprowadzane w spoczynku, aby uzyskać miarodajne wyniki. Ponadto, umiejętność prawidłowego badania tętna ma kluczowe znaczenie w sytuacjach nagłych oraz w codziennej praktyce medycznej, jako że zmiany w częstości tętna mogą wskazywać na różne stany zdrowotne. Należy również pamiętać, że w przypadku pacjentów z problemami krążenia, może być konieczne zastosowanie innych technik lub miejsc do oceny tętna.

Pytanie 24

Osoba cierpiąca na chorobę Alzheimera ma problem z prawidłową kolejnością zakupu odzieży. Jak można wspierać mężczyznę w realizacji tej czynności?

A. Spisać na kartce sposób zakupu odzieży

B. Ułożyć odzież w takiej kolejności, w jakiej ma być zakładana

C. Wyjaśnić podopiecznemu, w jakiej kolejności powinien założyć odzież

D. Zrealizować zadania za podopiecznego

Ułożenie odzieży w takiej kolejności, w jakiej będzie zakładana, jest najbardziej efektywnym sposobem wsparcia osoby z chorobą Alzheimera. Osoby te mogą mieć problemy z pamięcią i orientacją, co wpływa na ich zdolność do wykonywania codziennych czynności, takich jak ubieranie się. Ułożenie odzieży w logicznej kolejności (na przykład: bielizna, koszula, spodnie, sweter) daje podopiecznemu jasny i zrozumiały plan działania, co ułatwia realizację zadania. Taki wizualny schemat pomaga w zminimalizowaniu frustracji, a także zwiększa poczucie samodzielności i pewności siebie. W praktyce, można zastosować różnokolorowe etykiety lub ilustracje na każdej części odzieży, co dodatkowo wspomaga proces nauki. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami z demencją, które zalecają stosowanie technik wizualnych oraz strukturujących czas i przestrzeń. Pamiętajmy, że każda forma wsparcia powinna angażować podopiecznego, aby nie czuł się jedynie biernym uczestnikiem procesu.

Pytanie 25

Jakie świadczenia społeczne, wskazane ustawą o pomocy społecznej, przysługują jednostce i/lub rodzinom niezależnie od osiąganego dochodu?

A. Praca socjalna, poradnictwo

B. Zasiłek okresowy, zasiłek stały

C. Zasiłek stały, poradnictwo

D. Praca socjalna, zasiłek okresowy

Praca socjalna oraz poradnictwo to usługi, które są dostępne dla osób i rodzin w potrzebie niezależnie od ich dochodów. Ustawa o pomocy społecznej wskazuje, że te formy wsparcia mają na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych oraz poprawę sytuacji życiowej osób i rodzin z trudnościami. Praca socjalna polega na działaniach mających na celu wsparcie jednostek w przezwyciężaniu trudności oraz integrację ze społecznością. Poradnictwo dostarcza natomiast informacji i wskazówek dotyczących dostępnych form wsparcia oraz pomocy, a także umożliwia osobom z problemami uzyskanie pomocy psychologicznej czy prawnej. Przykładowo, pracownik socjalny może pomóc rodzinie w kryzysie znaleźć odpowiednią formę wsparcia, niezależnie od ich sytuacji finansowej, oferując jednocześnie pomoc w dostępie do innych świadczeń. To podejście zgodne jest z zasadami równości i dostępności w zakresie pomocy społecznej, które są kluczowe w nowoczesnym systemie wsparcia społecznego.

Pytanie 26

Jaki jest najkrótszy czas, który powinien minąć od jedzenia, picia kofeiny, palenia papierosów lub wykonywania ćwiczeń fizycznych do pomiaru ciśnienia tętniczego?

A. 10 minut

B. 5 minut

C. 60 minut

D. 30 minut

Odpowiedzi, które sugerują krótszy czas, jak 5, 10 lub 60 minut, są niewłaściwe z kilku przyczyn. Przede wszystkim, w przypadku 5 minut, ten odstęp jest zdecydowanie zbyt krótki, aby zminimalizować wpływ czynników zewnętrznych na pomiar ciśnienia tętniczego. W ciągu zaledwie pięciu minut organizm nie zdąży w pełni znormalizować swoich funkcji po wysiłku fizycznym, spożyciu jedzenia czy kofeiny. Podobnie, 10 minut również może być niewystarczające, aby uzyskać wiarygodny wynik, co może prowadzić do błędnych diagnoz i niewłaściwego leczenia. Z kolei odpowiedź 60 minut, mimo że wydaje się rozsądna, może być w praktyce zbyt długim okresem oczekiwania, co może być niepraktyczne w rutynowych badaniach przesiewowych. W kontekście praktyki klinicznej, zaleca się, aby pacjenci zostali poinformowani o konieczności unikania wymienionych czynników przez co najmniej 30 minut przed pomiarem, co jest zgodne z aktualnymi normami medycznymi. A zatem, podsumowując, uwzględnienie odpowiedniego odstępu czasowego między czynnikami a pomiarem ciśnienia tętniczego jest kluczowe dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych wyników, co podkreśla znaczenie stosowania się do tych wytycznych.

Pytanie 27

Objawy wskazujące na przerośnięty gruczoł krokowy to:

A. trudności w rozpoczęciu oddawania moczu, zwiększona częstotliwość oddawania moczu

B. krew w moczu, ból w dolnej części pleców

C. częste oddawanie moczu, problemy z funkcjonowaniem nerek

D. częste oddawanie moczu, dyskomfort w rejonie pęcherza moczowego

Trudności z rozpoczęciem oddawania moczu oraz częste oddawanie moczu to typowe objawy przerośniętego gruczołu krokowego, znane również jako łagodny przerost prostaty (BPH). W wyniku przerośnięcia gruczołu krokowego dochodzi do ucisku na cewkę moczową, co skutkuje problemami z rozpoczęciem mikcji oraz zwiększoną potrzebą oddawania moczu, szczególnie w nocy (nykturia). Te objawy są częste u mężczyzn po 50. roku życia i mogą znacząco wpłynąć na jakość życia. W terapii BPH stosuje się zarówno leczenie farmakologiczne, jak i interwencje chirurgiczne, w zależności od nasilenia objawów. W praktyce lekarze często zalecają stosowanie inhibitorów 5-alfa-reduktazy, które zmniejszają objętość gruczołu, a także alfa-blokerów, które ułatwiają oddawanie moczu. Ważne jest, aby pacjenci, którzy doświadczają tych objawów, zgłosili się do lekarza w celu przeprowadzenia odpowiednich badań i wdrożenia leczenia. Wiedza na temat objawów przerośnięcia prostaty jest kluczowa dla wczesnej diagnozy i skutecznego zarządzania tym schorzeniem.

Pytanie 28

Osoba w starszym wieku z przewlekłym zapaleniem trzustki, która nie posiada wiedzy na temat zaleceń dietetycznych oraz zasad zdrowego życia, potrzebuje pomocy

A. obiektywnego

B. oceniającego

C. uczuciowego

D. informacyjnego

Wybór odpowiedzi informacyjnej jest właściwy, ponieważ osoba starsza z przewlekłym zapaleniem trzustki wymaga dostępu do rzetelnych informacji dotyczących zarówno diety, jak i zdrowego stylu życia. W przypadku przewlekłych schorzeń, takich jak zapalenie trzustki, kluczowe jest zrozumienie, jakie składniki pokarmowe są korzystne, a jakie należy unikać. Przykładowo, pacjenci powinni być świadomi, że dieta niskotłuszczowa i bogata w błonnik mogą pomóc w zarządzaniu objawami. Wsparcie informacyjne powinno także obejmować edukację na temat zasad zdrowego stylu życia, jak regularna aktywność fizyczna czy unikanie używek. W praktyce, dostarczanie pacjentowi wytycznych dietetycznych oraz zasobów edukacyjnych, takich jak broszury czy konsultacje z dietetykiem, jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczącymi promowania zdrowia poprzez edukację. Przy odpowiednim wsparciu informacyjnym, pacjent ma większe szanse na poprawę swojego stanu zdrowia oraz jakość życia.

Pytanie 29

W trakcie miesiąca po przeprowadzeniu operacji usunięcia zaćmy, pacjentka będzie potrzebować wsparcia opiekuna przy

A. wykonywaniu higieny osobistej

B. przygotowywaniu kanapek

C. noszeniu ciężkich zakupów

D. czesaniu włosów

Odpowiedź dotycząca noszenia ciężkich zakupów jako zadania, w którym podopieczna będzie wymagać pomocy opiekuna, jest prawidłowa. Po operacji usunięcia zaćmy pacjenci często doświadczają tymczasowych ograniczeń w zakresie wzroku oraz ogólnego samopoczucia, co może wpływać na ich zdolność do wykonywania codziennych czynności. Noszenie ciężkich zakupów może stanowić dla nich wyzwanie, ponieważ wymaga zarówno dobrej widoczności, jak i siły fizycznej, co może być ograniczone w okresie rekonwalescencji. Wspieranie pacjentów w takich zadaniach jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece zdrowotnej, które kładą nacisk na bezpieczeństwo i komfort pacjenta. Przykładowo, opiekunowie mogą towarzyszyć pacjentom w robieniu zakupów, pomagając im nosić torby oraz dbając o to, aby nie narażali się na upadki czy kontuzje, co jest kluczowe w okresie pooperacyjnym. Standardy opieki geriatrycznej zalecają wspieranie pacjentów w utrzymaniu autonomii przy jednoczesnym zapewnieniu im bezpieczeństwa, co czyni tę odpowiedź właściwą w kontekście oczekiwań po operacji."}, {

Pytanie 30

Opiekun powinien zasugerować podopiecznemu, który ma problemy z zakładaniem skarpet z powodu dużej otyłości,

A. zakładanie skarpet w pozycji stojącej.

B. zakup przyrządu do zakładania skarpet.

C. nabycie wyłącznie skarpet elastycznych.

D. zakładanie jedynie długich skarpet.

Zakupienie przyrządu do zakładania skarpet jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku podopiecznego, który zmaga się z trudnościami w samodzielnym zakładaniu skarpet z powodu otyłości. Takie przyrządy, znane jako pomocniki do zakładania skarpet, są zaprojektowane z myślą o osobach o ograniczonej mobilności. Umożliwiają one łatwe i komfortowe zakładanie skarpet bez konieczności intensywnego schylania się czy wyciągania nóg. W praktyce, korzystanie z takiego urządzenia zmniejsza ryzyko urazów związanych z upadkiem, a także poprawia samodzielność i jakość życia osoby opiekuńczej. Warto również zaznaczyć, że stosowanie tego typu akcesoriów jest zgodne z dobrymi praktykami w opiece nad osobami z ograniczeniami ruchowymi, uznawanymi przez organizacje zajmujące się rehabilitacją i opieką geriatryczną. Dodatkowo, przyrządy te są dostępne w różnych wariantach, co pozwala na ich dobór do indywidualnych potrzeb każdego użytkownika.

Pytanie 31

Zaburzenia w zakresie pamięci, obniżenie zdolności poznawczych, zmiany nastroju, a także dezorientacja w czasie i przestrzeni, obserwowane u seniora, mogą być wczesnymi symptomami rozwijającego się zespołu

A. parkinsonowskiego

B. otępiennego

C. depresyjnego

D. urojeniowego

Zaburzenia pamięci, pogorszenie funkcji poznawczych, wahania nastroju oraz dezorientacja w czasie i przestrzeni są kluczowymi objawami, które mogą wskazywać na rozwijający się zespół otępienny. Otępienie jest stanem charakteryzującym się postępującym upośledzeniem funkcji poznawczych, co wpływa na codzienne życie pacjentów. Przykładem jest choroba Alzheimera, która jest najczęstszą postacią otępienia, w której występuje stopniowa utrata zdolności do zapamiętywania i myślenia. W przypadku osób starszych, wczesne rozpoznanie otępienia jest kluczowe, ponieważ pozwala na wdrożenie interwencji terapeutycznych, które mogą spowolnić postęp choroby i poprawić jakość życia pacjentów. Rekomenduje się regularne monitorowanie funkcji poznawczych u osób w podeszłym wieku, a także szeroką edukację na temat objawów otępienia wśród opiekunów i bliskich. Warto również zwrócić uwagę na różnorodne metody wsparcia, takie jak terapia zajęciowa i farmakoterapia, które są zgodne z aktualnymi standardami opieki geriatrystycznej.

Pytanie 32

Program terapeutycznej edukacji rodziny pacjenta z cukrzycą powinien być rozpoczęty przede wszystkim od kwestii związanych z

A. znaczeniem aktywności fizycznej w leczeniu cukrzycy

B. identyfikowaniem powikłań w formie zmian skórnych i stawowych

C. rozpoznawaniem przypadków hipoglikemii i hiperglikemii

D. znaczeniem regularnej redukcji masy ciała

Rozpoznawanie stanów hipoglikemii i hiperglikemii jest kluczowym elementem edukacji terapeutycznej rodziny osób z cukrzycą, ponieważ te dwa stany występują najczęściej i mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Hipoglikemia, czyli niedobór glukozy we krwi, może objawiać się osłabieniem, drżeniem, a w skrajnych przypadkach prowadzić do utraty przytomności. Z kolei hiperglikemia, czyli nadmiar glukozy, może prowadzić do długoterminowych powikłań, takich jak uszkodzenia nerek czy oczu. Wiedza na temat objawów tych stanów pozwala na szybką interwencję i może uratować życie. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której członek rodziny potrafi szybko rozpoznać hipoglikemię swojego bliskiego i podać odpowiednią ilość glukozy lub słodkiego napoju, co zapobiega poważnym konsekwencjom. W ramach edukacji warto także wprowadzać techniki samokontroli glikemii, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, które podkreślają znaczenie edukacji pacjentów i ich rodzin w skutecznej terapii cukrzycy.

Pytanie 33

Z jakiego dokumentu pochodzą dane dotyczące stanu zdrowia oraz sytuacji materialno-bytowej osoby podopiecznej?

A. W karcie indywidualnej opieki pielęgniarskiej

B. W kwestionariuszu wywiadu środowiskowego

C. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności

D. W karcie informacyjnej leczenia szpitalnego

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego jest kluczowym dokumentem w procesie oceny sytuacji zdrowotnej oraz materialno-bytowej podopiecznego. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące warunków życia, zdrowia psychicznego i fizycznego, a także dostępności do zasobów społecznych. Przy jego wypełnianiu uwzględnia się wiele aspektów, takich jak stan zdrowia, wsparcie rodziny, warunki mieszkalne, a także finansowe możliwości podopiecznego. Przykładowo, w przypadku oceny osób starszych, kwestionariusz może zawierać pytania o dostęp do opieki medycznej oraz systemu wsparcia, co jest istotne dla zapewnienia odpowiednich usług zdrowotnych. W kontekście standardów branżowych, takie narzędzia są zgodne z wytycznymi WHO, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do zdrowia i dobrostanu pacjentów. Zastosowanie kwestionariusza wywiadu środowiskowego pozwala na dokładną diagnozę potrzeb opiekuńczych oraz skuteczne planowanie interwencji społecznych.

Pytanie 34

Jak powinno wyglądać mieszkanie osoby z chorobą Parkinsona?

A. niewielkie, by zapewnić podopiecznemu poczucie bezpieczeństwa

B. bez drzwi pomiędzy pomieszczeniami, aby nie wywoływało to dezorientacji u podopiecznego

C. uporządkowane, aby podopieczny mógł bezpiecznie się poruszać

D. bardzo dobrze oświetlone, aby podopieczny nie tracił orientacji w przestrzeni

Odpowiedź o uporządkowanym mieszkaniu jest prawidłowa, ponieważ dobre zorganizowanie przestrzeni jest kluczowe dla bezpieczeństwa osób cierpiących na chorobę Parkinsona. Osoby te często doświadczają problemów z równowagą, koordynacją ruchów oraz spowolnienia psychomotorycznego, co zwiększa ryzyko upadków i urazów. Uporządkowane mieszkanie minimalizuje ryzyko potknięć i ułatwia poruszanie się. Przykładowo, należy unikać zbędnych mebli oraz przedmiotów na podłodze, które mogą stanowić przeszkodę. Warto również stosować maty antypoślizgowe i odpowiednie oświetlenie, które poprawiają widoczność i ułatwiają orientację w przestrzeni. Zgodnie z zasadami projektowania przestrzeni dla osób z ograniczeniami motorycznymi, należy także uwzględnić odpowiednie szerokości drzwi oraz korytarzy, aby umożliwić bezpieczne poruszanie się z pomocą wózków inwalidzkich, jeśli zajdzie taka potrzeba. Prawidłowe zorganizowanie przestrzeni jest zatem fundamentalnym krokiem w zapewnieniu komfortu i bezpieczeństwa osobom z chorobą Parkinsona.

Pytanie 35

Z powodu niskiej wysokości świadczenia emerytalnego, podopieczna ma przyznane alimenty od córki. Opiekun powinien zaznaczyć, że aby wyegzekwować należności od córki, która ich nie uiszcza, podopieczna powinna skontaktować się

A. z dzielnicowym.

B. z notariuszem.

C. z adwokatem.

D. z komornikiem.

Wybór opcji skontaktowania się z komornikiem jest właściwy, ponieważ komornik jest instytucją odpowiedzialną za egzekwowanie zasądzonych alimentów oraz innych należności finansowych. W przypadku, gdy córka nie płaci alimentów, opiekun podopiecznej powinien zakomunikować, że to właśnie komornik może podjąć odpowiednie kroki prawne, aby wyegzekwować te należności. Przykładem może być sytuacja, w której komornik zleca zajęcie wynagrodzenia córki lub innych dochodów, jak na przykład kont bankowych. Z perspektywy prawa, alimenty są obowiązkiem rodzica, który powinien być ściśle egzekwowany. W Polsce komornicy działają na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, co normuje ich kompetencje oraz procedury działania. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dokumentacji dotyczącej niewywiązywania się z obowiązków alimentacyjnych, co ułatwi komornikowi podjęcie działań w tej sprawie.

Pytanie 36

Podopieczna w podeszłym wieku, cierpiąca na cukrzycę, zauważyła siniak na dużym palcu u nogi. Jako pierwszy krok powinna udać się z opiekunem na darmową wizytę do lekarza?

A. ortopedy

B. neurologa

C. dermatologa

D. rodzinnego

Wybór lekarza rodzinnego jako pierwszego specjalisty, do którego powinna udać się podopieczna, jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie opieki zdrowotnej. Lekarz rodzinny jest zazwyczaj pierwszym punktem kontaktu w systemie ochrony zdrowia i posiada szeroką wiedzę na temat różnych schorzeń, w tym cukrzycy. W przypadku pojawienia się zasinienia, lekarz rodzinny może przeprowadzić wstępną ocenę stanu zdrowia, zlecić odpowiednie badania oraz w razie potrzeby skierować pacjentkę do specjalisty. Zasinienie na dużym palcu stopy może być objawem wielu problemów, w tym neuropatii cukrzycowej, a także problemów z krążeniem. Dlatego tak istotne jest, aby rozpocząć diagnostykę od lekarza, który oceni ogólny stan zdrowia i podejmie decyzję o dalszym postępowaniu. W praktyce, zalecane jest regularne korzystanie z wizyt kontrolnych u lekarza rodzinnego, zwłaszcza w przypadku pacjentów z przewlekłymi schorzeniami, takimi jak cukrzyca, aby zapobiegać poważniejszym powikłaniom.

Pytanie 37

Jakie działanie opiekuna może pomóc w redukcji ryzyka wystąpienia depresji u seniora?

A. Regularne oglądanie telewizji

B. Zachęcanie do uczestnictwa w zajęciach społecznych

C. Stosowanie diety ubogiej w białko

D. Ograniczenie kontaktów z rówieśnikami

Zachęcanie seniorów do uczestnictwa w zajęciach społecznych to jedno z kluczowych działań opiekuna, które może znacząco wpłynąć na redukcję ryzyka wystąpienia depresji u osoby starszej. Aktywność społeczna jest nie tylko sposobem na utrzymanie zdrowia psychicznego, ale także fizycznego. Z badań wynika, że osoby starsze, które uczestniczą w życiu społecznym, wykazują lepsze samopoczucie, większą satysfakcję z życia oraz niższy poziom stresu i lęku. Spotkania z rówieśnikami, udział w klubach seniora czy wolontariat to doskonałe okazje do budowania relacji społecznych, co jest niezwykle ważne w zapobieganiu izolacji społecznej, która jest jednym z głównych czynników ryzyka depresji. Ponadto takie aktywności stymulują umysł, pomagają w utrzymaniu sprawności poznawczej oraz dostarczają motywacji do działania. Warto również wspomnieć, że aktywność społeczna może dostarczać seniorom poczucia przynależności i wartości, co jest nieocenione w utrzymaniu dobrej kondycji psychicznej. Dlatego też opiekunowie powinni aktywnie promować i organizować takie formy zajęć, dostosowując je do indywidualnych potrzeb i możliwości seniorów.

Pytanie 38

Podopieczny z diagnozą stwardnienia rozsianego ma znaczne trudności z mową oraz utrzymaniem równowagi. Jaką metodę zbierania danych powinien w szczególności wykorzystać opiekun, aby określić stopień samodzielności pacjenta w trakcie wykonywania czynności higienicznych?

A. Pomiaru

B. Wywiadu

C. Dokumentacji

D. Obserwacji

Obserwacja to naprawdę super sposób na zbieranie danych, zwłaszcza jeśli chodzi o ocenę tego, jak samodzielnie funkcjonuje pacjent z stwardnieniem rozsianym. To ważne, zwłaszcza gdy ma problemy z mową i równowagą. Dzięki temu, że opiekun może patrzeć na pacjenta na żywo, łatwiej jest zauważyć, co sprawia mu trudności przy codziennych czynnościach, jak mycie rąk czy czesanie się. Warto przy tym obserwować pacjenta w jego naturalnym otoczeniu, bo dzięki temu lepiej widać, co tak naprawdę potrzebuje i z czym ma większe kłopoty. Na przykład, można zwrócić uwagę na to, czy ma problem z utrzymaniem równowagi, gdy stoi przy umywalce. Takie obserwacje są bardzo cenne, bo można zauważyć momenty, gdy pacjent radzi sobie samodzielnie, co jest kluczowe do zaplanowania dalszej terapii. Z tego, co widzę, podejście skoncentrowane na pacjencie to dobry sposób, a obserwacja dostarcza informacji, które są przydatne w tworzeniu indywidualnych planów opieki.

Pytanie 39

Emerytka, która jest w pełni sprawna zarówno intelektualnie, jak i fizycznie, od pewnego czasu odczuwa osamotnienie oraz brak zajęć. Jaka forma spędzania czasu wolnego byłaby dla niej szczególnie korzystna?

A. Sledzenie programów telewizyjnych

B. Czytanie literatury

C. Przeglądanie albumów ze zdjęciami

D. Udział w zajęciach na uniwersytecie III wieku

Zajęcia na uniwersytecie III wieku stanowią doskonałą formę aktywności dla osób starszych, które pragną kontynuować rozwój intelektualny oraz społeczny. Te instytucje oferują szeroką gamę kursów i warsztatów, które są dostosowane do potrzeb seniorów, co sprzyja ich zaangażowaniu w różnorodne tematy i aktywności. Uczestnictwo w takich zajęciach pozwala nie tylko na zdobycie nowej wiedzy, ale również nawiązywanie wartościowych relacji społecznych, co jest istotne w kontekście radzenia sobie z uczuciem osamotnienia. Przykłady tematów zajęć mogą obejmować historię, sztukę, literaturę czy technologie, co sprzyja aktywnej wymianie myśli i poglądów w grupie rówieśniczej. Wspólne uczenie się i wymiana doświadczeń wpływają pozytywnie na samopoczucie oraz mogą przeciwdziałać depresji, co jest zgodne z zaleceniami wielu specjalistów w dziedzinie gerontologii. Takie formy aktywności są zgodne z najlepszymi praktykami promującymi zdrowie psychiczne i fizyczne wśród osób starszych.

Pytanie 40

Podczas opieki nad osobą z zaawansowanym otępieniem najodpowiedniejsze będzie użycie sformułowania:

A. "Proszę wstać z łóżka, założyć szlafrok i pójść do łazienki."

B. "Czy ma Pani teraz ochotę na kąpiel?"

C. "Proszę się rozebrać i wejść do wanny."

D. "Teraz pomogę Pani przy kąpieli."

Poprawna odpowiedź to "Teraz pomogę Pani przy kąpieli." ponieważ jest to wyrażenie, które łączy w sobie empatię oraz praktyczne wsparcie, co jest kluczowe w opiece nad osobami z zaawansowanym otępieniem. W takim kontekście ważne jest, aby komunikacja była jasna, konkretną i dostosowana do stanu psychofizycznego podopiecznego. Użycie zwrotu 'pomogę' wskazuje na oferowaną pomoc, co może przynieść poczucie bezpieczeństwa i komfortu. Dobrą praktyką jest mówienie w sposób spokojny i stanowczy, co pozwala zminimalizować poczucie dezorientacji oraz niepokoju. Warto również pamiętać, że osoby z otępieniem mogą mieć trudności z przetwarzaniem informacji, dlatego komunikacja powinna być oszczędna, ale pełna wsparcia. Takie podejście jest zgodne z aktualnymi standardami opieki, które podkreślają znaczenie zachowania godności, szacunku i autonomii osoby starszej, nawet w trudnych sytuacjach, takich jak kąpiel.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej