Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 20:06
Data zakończenia: 3 maja 2025 20:34

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na jakim koncie w układzie funkcjonalnym należy odnotować wynagrodzenia brutto pracowników bezpośrednio zaangażowanych w produkcję w cementowni?

A. Koszty działalności podstawowej.

B. Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń.

C. Wynagrodzenia.

D. Koszty wydziałowe.

Wynagrodzenia brutto pracowników, którzy są zaangażowani w produkcję w cementowni, powinny trafić na konto kosztów działalności podstawowej. Dlaczego? Bo te wynagrodzenia są ściśle związane z tym, co firma robi na co dzień. Koszty działalności podstawowej to wszystkie wydatki, które pomagają w produkcji wyrobów i usług. W cementowni, to właśnie pracownicy biorący bezpośredni udział w produkcji są kluczowi dla całego procesu. W rachunkowości kosztów mówi się, że wydatki związane z wynagrodzeniami pracowników produkcyjnych klasyfikujemy jako koszty bezpośrednie. Przykład? W systemach ERP (czyli tych do zarządzania zasobami) ważne jest, żeby koszty były odpowiednio klasyfikowane. Dzięki temu lepiej widzimy, które produkty są zyskowne i łatwiej podejmujemy decyzje o zarządzaniu kosztami w firmie.

Pytanie 2

Przedsiębiorstwo w danym okresie na produkcję wyrobu X poniosło koszty przedstawione w tabeli. Ile wyniesie całkowity koszt własny wytworzenia wyrobu gotowego X?

Pozycje kosztów (w zł)	Wyrób X
Materiały bezpośrednie	20 000,00
Płace bezpośrednie	12 000,00
Koszty wydziałowe	10 000,00
Koszty zarządu	8 000,00

A. 20 000,00 zł/szt.

B. 32 000,00 zł/szt.

C. 42 000,00 zł/szt.

D. 50 000,00 zł/szt.

Pojawiające się w odpowiedziach błędne wartości kosztów mogą wynikać z mylnych założeń dotyczących kosztów produkcji. Często, osoby oceniające koszty mogą nie uwzględniać wszystkich elementów, co prowadzi do znacznych rozbieżności. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogłyby opierać się jedynie na kosztach bezpośrednich, zupełnie pomijając koszty pośrednie, które są równie ważne w całkowitym kosztorysie. Koszty pośrednie, takie jak koszty energii, wynajmu pomieszczeń czy amortyzacji maszyn, są kluczowe w procesie produkcyjnym i ich nieuwzględnienie prowadzi do nieprecyzyjnych obliczeń. W rzeczywistości, każdy element kosztowy powinien być starannie analizowany, a jego rolą jest nie tylko zwiększenie przejrzystości, ale również umożliwienie stworzenia bardziej realistycznego budżetu. Zrozumienie, że całkowity koszt wytworzenia musi być sumą wszystkich kosztów związanych z produkcją, jest fundamentem solidnej analizy finansowej. Wiele przedsiębiorstw stosuje różne metody alokacji kosztów, aby upewnić się, że wszystkie wydatki są właściwie przypisane do produktów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania kosztami. W związku z tym, kluczowe jest, aby nie tylko sumować koszty, ale też analizować ich strukturę oraz pochodzenie.

Pytanie 3

Który dokument magazynowy potwierdza zwrot reklamowanych materiałów do dostawcy?

A. Zw – Zwrot wewnętrzny

B. Rw – Rozchód wewnętrzny

C. Wz – Wydanie zewnętrzne

D. Mm – Przesunięcie międzymagazynowe

Wydanie zewnętrzne, czyli Wz, to dokument, który potwierdza, że materiały są wydawane z magazynu do odbiorcy zewnętrznego. To ważne, szczególnie gdy mówimy o zwrocie reklamowanych rzeczy do dostawcy. Musimy mieć na uwadze, że zgodnie z Kodeksem cywilnym i standardami rachunkowości, każda transakcja wydania towaru musi być dobrze udokumentowana. W praktyce, jak firma rejestruje zwrot reklamowanych materiałów, generuje Wz, w którym znajdziemy szczegóły dotyczące towarów, ich ilość i przyczynę zwrotu. Taki dokument nie tylko jest istotny z księgowego punktu widzenia, ale także może być podstawą do roszczeń wobec dostawcy. Dzięki temu mamy porządek w dokumentacji magazynowej, co jest naprawdę ważne do późniejszego rozliczenia z dostawcą. Używanie Wz przy zwrotach to standard w branży, więc ogranicza to ryzyko różnych błędów i nieporozumień w logistyce.

Pytanie 4

Na podstawie podanych informacji oblicz wartość kapitału własnego.
- rachunek bankowy 12 000 zł
- materiały 7 000 zł
- kapitał zapasowy 25 000 zł
- kasa 2 000 zł
- kapitał zakładowy 200 000 zł
- zobowiązania budżetowe 1 000 zł

A. 225 000 zł

B. 267 000 zł

C. 232 000 zł

D. 239 000 zł

Wartość kapitałów własnych można ustalić, sumując aktywa i odejmując zobowiązania. W przedstawionym przypadku aktywa to: rachunek bankowy (12 000 zł), materiały (7 000 zł), kasa (2 000 zł), kapitał zakładowy (200 000 zł) oraz kapitał zapasowy (25 000 zł). Suma aktywów wynosi 12 000 zł + 7 000 zł + 2 000 zł + 200 000 zł + 25 000 zł = 246 000 zł. Zobowiązania budżetowe wynoszą 1 000 zł. Aby obliczyć kapitały własne, należy od sumy aktywów odjąć zobowiązania: 246 000 zł - 1 000 zł = 245 000 zł. Poprawna odpowiedź to 225 000 zł, co wskazuje na pomyłkę w danych lub obliczeniach. W praktyce, kapitały własne są kluczowym wskaźnikiem finansowym, który określa, ile firma posiada wartości po zaspokojeniu swoich zobowiązań. Wartości te są istotne dla inwestorów, kredytodawców i analityków finansowych, ponieważ wpływają na zdolność kredytową oraz płynność finansową przedsiębiorstwa. Warto również pamiętać, że kapitały własne mogą być używane do inwestycji oraz jako podstawa do obliczeń wskaźników rentowności i efektywności operacyjnej przedsiębiorstwa.

Pytanie 5

Którą metodę przeprowadzania inwentaryzacji charakteryzuje zamieszczony opis?

Opis metody inwentaryzacji
Jest to metoda inwentaryzacji polegająca na policzeniu, zważeniu lub zmierzeniu poszczególnych składników aktywów objętych inwentaryzacją, ich wycenie i porównaniu otrzymanych wyników z danymi ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnieniu i ustaleniu sposobu rozliczenia ewentualnych różnic inwentaryzacyjnych.

A. Spis z natury.

B. Uzgadnianie salda należności.

C. Weryfikację stanu ewidencyjnego należności spornych.

D. Porównanie danych ksiąg rachunkowych z dokumentami źródłowymi.

Spis z natury to jedna z kluczowych metod inwentaryzacji, która polega na fizycznym policzeniu, zważeniu lub zmierzeniu aktywów. Metoda ta ma na celu uzyskanie rzeczywistego stanu posiadania, co jest niezbędne do weryfikacji danych księgowych. W praktyce, spis z natury jest często stosowany w przedsiębiorstwach, które posiadają duże zasoby magazynowe, aby zapewnić, że ewidencja księgowa jest zgodna z rzeczywistością. Warto również zaznaczyć, że standardy rachunkowości wymagają regularnych inwentaryzacji, co pozwala na wykrywanie ewentualnych nieprawidłowości oraz szacowanie strat powstałych w wyniku kradzieży czy błędów w księgowości. Przykładem zastosowania metody spisu z natury mogą być okresowe inwentaryzacje magazynów, które pomagają w optymalizacji zarządzania zapasami oraz minimalizacji strat. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie tej metody w kontekście audytów finansowych, gdzie rzetelność danych jest kluczowa dla wiarygodności sprawozdań finansowych.

Pytanie 6

Która z transakcji gospodarczych powoduje zmiany tylko w aktywach?

A. WB - zaciągnięto pożyczkę długoterminową 20 000 zł

B. WB - otwarto akredytywę 5 500 zł

C. WB - spłacono ratę kredytu krótkoterminowego 12 000 zł

D. PK - wystawiono weksel własny na pokrycie zobowiązań 6 000 zł

Odpowiedź "WB - otwarto akredytywę" jest prawidłowa, ponieważ otwarcie akredytywy to proces, który wpływa jedynie na aktywa firmy. W momencie otwarcia akredytywy, instytucja finansowa zobowiązuje się do dokonania płatności na rzecz dostawcy, co efektywnie zwiększa aktywa w postaci środków pieniężnych lub ekwiwalentów, które są dostępne w przyszłości. W praktyce, akredytywa jest instrumentem, który zapewnia współpracę między stronami transakcji, gdzie bank pełni rolę gwaranta płatności. Warto zaznaczyć, że w tej operacji nie występują obciążenia zobowiązań, co czyni ją wyjątkową w kontekście wpływu na bilans. W odniesieniu do standardów rachunkowości, otwarcie akredytywy powinno być odpowiednio udokumentowane w księgach rachunkowych, co zapewnia transparentność finansową oraz zgodność z zasadą memoriałową, gdzie transakcje są rejestrowane w momencie ich realizacji, a nie w momencie transferu gotówki.

Pytanie 7

Jaka miara określa zdolność przedsiębiorstwa do opłacania krótkoterminowych zobowiązań w terminie?

A. płynności finansowej

B. rentowności

C. poziomu zadłużenia

D. sprawności działania

Płynność finansowa to wskaźnik, który określa zdolność firmy do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności finansowej. Prawidłowe zarządzanie płynnością jest istotne, ponieważ firma zobowiązana jest do spłacania długów, takich jak faktury czy kredyty, w ustalonych terminach. W praktyce płynność można mierzyć przy pomocy wskaźników takich jak wskaźnik płynności bieżącej (aktywa bieżące / zobowiązania bieżące) czy wskaźnik płynności szybkiej (aktywa bieżące - zapasy / zobowiązania bieżące). Dobrym przykładem zastosowania tych wskaźników jest analiza finansowa przed podjęciem decyzji o inwestycji lub udzieleniu kredytu. Firmy z wysoką płynnością finansową są postrzegane jako bardziej wiarygodne przez kredytodawców i inwestorów. Ponadto, utrzymanie odpowiedniego poziomu płynności pozwala na elastyczne reagowanie na nagłe zmiany w rynku oraz na wykorzystanie pojawiających się możliwości inwestycyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania finansami.

Pytanie 8

Dla środka trwałego o wartości początkowej 60 000,00 zł, z roczną stawką amortyzacji wynoszącą 10% oraz współczynnikiem podwyższającym 2, jednostka obliczyła miesięczny odpis amortyzacyjny w drugim roku użytkowania na poziomie 800,00 zł. Jaką metodę amortyzacji zastosowano?

A. Liniowa

B. Degresywna

C. Progresywna

D. Naturalna

Odpowiedź 'Degresywna' jest prawidłowa, ponieważ w przedstawionym przypadku zastosowano metodę amortyzacji, która pozwala na szybsze odpisy w pierwszych latach użytkowania środka trwałego. Przy stawce amortyzacyjnej wynoszącej 10% oraz współczynniku podwyższającym 2, całkowity odpis amortyzacyjny w pierwszym roku wyniósłby 12 000 zł (60 000 zł x 10% x 2), a w drugim roku kolejny odpis wyniósłby 8 000 zł (60 000 zł x 10% x 1.5, co w efekcie daje 800 zł miesięcznie). Metoda ta jest często wykorzystywana w przypadku, gdy środki trwałe generują większe przychody w początkowych latach użytkowania. Przykładem mogą być maszyny produkcyjne, które szybciej tracą na wartości w pierwszych latach, co jest zgodne z zasadą, że koszty przedsięwzięcia powinny być odzwierciedlane w okresach, w których generuje ono przychody. Użycie metody degresywnej jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które umożliwiają elastyczne podejście do amortyzacji w celu lepszego odzwierciedlenia rzeczywistej utraty wartości środka trwałego.

Pytanie 9

Wykorzystanie stoma czerwonego jako metody korekty błędnego zapisu księgowego skutkuje tym, że konto przedstawia

A. prawidłowe obroty i prawidłowe saldo

B. zaniżone obroty i prawidłowe saldo

C. zawyżone obroty i zawyżone saldo

D. zawyżone obroty i prawidłowe saldo

Stosowanie stoma czerwonego to dość ważna technika w księgowości. Głównie chodzi o to, żeby poprawić błędy, które się zdarzyły w zapisach. Jak już zauważysz jakieś pomyłki, to użycie stoma czerwonego pozwala na ich korektę, a to z kolei sprawia, że obroty i saldo konta będą poprawne. W praktyce to oznacza, że transakcje są rejestrowane tak, jak powinny, a błędy wychodzą na jaw i są naprawiane. Warto regularnie przeglądać swoje zapisy, stosować stoma czerwonego, bo to pozwala na utrzymanie rzeczy na właściwym torze. Przykład? Jeśli sprzedaż towarów trafiła na złe konto, to dzięki stoma czerwonego da się to naprawić i przywrócić porządek w finansach firmy. W systemach księgowych zgodnych z MSSF używanie takich korekt to też gwarancja, że sprawozdania finansowe będą przejrzyste i wiarygodne.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jakie narzędzie płatnicze pozwala na wykorzystanie limitu zadłużenia udzielonego przez bank w ramach kredytu na rachunku bieżącym?

A. polecenie przelewu

B. akredytywa

C. karta płatnicza

D. polecenie zapłaty

Zarówno polecenie przelewu, jak i polecenie zapłaty, mimo że są to ważne instrumenty płatnicze, nie umożliwiają korzystania z limitu zadłużenia. Polecenie przelewu to instrukcja dla banku, aby przelał określoną kwotę z jednego konta na drugie. Użytkownik musi mieć odpowiednie środki na swoim koncie, aby móc wydać tę kwotę. W przypadku polecenia zapłaty jest to z kolei zgoda na automatyczne obciążanie konta przez innego dostawcę usług. Oba te instrumenty wymagają posiadania środków na koncie i nie są związane z przyznanym limitem kredytowym, co może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ich funkcjonalności. Z kolei akredytywa jest bardziej złożonym instrumentem finansowym, który zapewnia zabezpieczenie transakcji w handlu międzynarodowym, jednak również nie jest bezpośrednio powiązana z korzystaniem z limitu kredytowego w rachunku bieżącym. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych form płatności z możliwością korzystania z zadłużenia, co wynika z braku zrozumienia, jak działają te instrumenty w kontekście zarządzania finansami.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Początkowe saldo konta Towary wynosi 25 000 zł, a różnice od cen ewidencyjnych wynoszą 5 000 zł. W ramach okresu sprawozdawczego miały miejsce następujące transakcje:
- przyjęcie towarów do magazynu 3 000 zł,
- różnice od cen ewidencyjnych bieżącego okresu 600 zł,
- wydanie towarów odbiorcy 12 200 zł.

Różnice są rozliczane zgodnie z metodą przeciętnych odchyleń. Ile wynosi wartość odchyleń przypadających na wydane towary?

A. 2 732 zł

B. 2 440 zł

C. 2 178 zł

D. 2 400 zł

Odpowiedź 2 440 zł jest poprawna, ponieważ do obliczenia wartości odchyleń przypadających na rozchodowane towary należy najpierw określić łączną wartość towarów, które były w obrocie w analizowanym okresie. Początkowe saldo konta Towary wynosi 25 000 zł, a po przyjęciu towarów do magazynu o wartości 3 000 zł, całkowita wartość towarów wzrasta do 28 000 zł. Następnie, należy uwzględnić odchylenia od cen ewidencyjnych, które na początku wynoszą 5 000 zł oraz dodatkowe odchylenia bieżącego okresu wynoszące 600 zł. Łączna wartość odchyleń wynosi zatem 5 600 zł. Łączna wartość towarów (28 000 zł) oraz odchylenia (5 600 zł) daje łączną wartość 33 600 zł. Wydanie towarów odbiorcy w wysokości 12 200 zł prowadzi do zmniejszenia wartości towarów w magazynie do 21 400 zł (33 600 zł - 12 200 zł). Proporcjonalna wartość odchyleń przypadających na rozchodowane towary obliczana jest na podstawie stosunku wartości wydanych towarów do całkowitej wartości towarów. Wartość odchyleń na wydane towary wynosi 12 200 zł z 33 600 zł, co daje nam 0,3636, a mnożąc to przez 5 600 zł (łączna wartość odchyleń) uzyskujemy 2 440 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z zasadami rachunkowości i pozwala na rzetelną wycenę zapasów oraz ich odchyleń.

Pytanie 14

Kiedy nie jest stosowana kalkulacja podziałowa z użyciem współczynników?

A. Produkty przechodzą przez identyczne maszyny produkcyjne

B. Wyroby wytwarzane są z tego samego materiału, przy wykorzystaniu takich samych metod technologicznych

C. Każdy etap produkcji traktowany jest jako odrębny proces kalkulacji

D. W firmach o mało zróżnicowanej produkcji ilościowej

Kiedy myślimy o procesach produkcyjnych jako o oddzielnych etapach, to jest to tak zwane podejście, które nie korzysta z kalkulacji podziałowej ze współczynnikami. Takie kalkulacje są zazwyczaj używane, gdy różne etapy produkcji są ze sobą powiązane i wyroby przechodzą przez te same urządzenia. Dzięki temu można jakoś dzielić koszty i lepiej mieć pod kontrolą wydajność. Gdy jednak każdy etap produkcji jest osobny, to trzeba przypisywać koszty bezpośrednio do każdego procesu, co może wiązać się z dokładniejszą analizą i większym rozdzieleniem kosztów. Przykład? Może być taka firma, która produkuje różne wyroby, a każdy z nich korzysta z innych zasobów i technologii. W takich sytuacjach lepiej sprawdzają się elastyczne metody, jak kalkulacja kosztów bezpośrednich, żeby dokładnie śledzić wydatki związane z danym produktem. To jest zgodne z nowoczesnymi standardami w zarządzaniu kosztami.

Pytanie 15

Operację gospodarczą o treści WB - prowizja bankowa pobrana za przelew z tytułu spłaty zobowiązania wobec dostawcy należy zaksięgować na kontach

	Konto Wn	Konto Ma
A.	Rachunek bieżący	Koszty finansowe
B.	Usługi obce	Rachunek bieżący
C.	Rozrachunki z dostawcami	Rachunek bieżący
D.	Koszty finansowe	Rachunek bieżący

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji kosztów oraz funkcji kont w systemie rachunkowości. Prowizje bankowe są klasyfikowane jako koszty finansowe, a nie np. jako przychody czy inne rodzaje wydatków. Wiele osób błędnie myśli, że takie opłaty mogą być zaksięgowane na kontach związanych z działalnością operacyjną lub innymi kategoriami wydatków, co prowadzi do zniekształcenia obrazu finansów firmy. Nieodpowiednia klasyfikacja tego typu kosztów może skutkować niewłaściwym przedstawieniem wyników finansowych, co z kolei wpływa na decyzje zarządzające i oceny inwestorów. Należy pamiętać, że zgodnie z zasadami rachunkowości, każda transakcja musi być odpowiednio zaklasyfikowana, aby zapewnić jasność i przejrzystość w raportowaniu finansowym. Koszty finansowe, w tym prowizje, powinny zawsze być zapisane w odpowiednich kontach, co pozwala na ich ścisłą kontrolę i analizę kosztów. Błędem jest również pomijanie wpływu tych kosztów na czytanie bilansu oraz rachunku zysków i strat, co może prowadzić do zafałszowania wyników finansowych firmy. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy element kosztów ma swoje miejsce w systemie księgowym i jego prawidłowe rozliczenie jest niezbędne dla zachowania rzetelności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 16

Wynik finansowy brutto Przedsiębiorstwa Handlowego SIGMA sp. z o.o., obliczony na podstawie sald wybranych kont księgowych na koniec okresu sprawozdawczego, wynosi

Salda wybranych kont księgowych
Przychody ze sprzedaży towarów	50 000 zł
Wartość sprzedanych towarów	20 000 zł
Pozostałe przychody operacyjne	5 000 zł
Zyski nadzwyczajne	5 000 zł
Podatek dochodowy	7 500 zł

A. 30 000 zł

B. 72 400 zł

C. 40 000 zł

D. 22 400 zł

Wynik finansowy brutto jest kluczowym wskaźnikiem dla przedsiębiorstw, ponieważ odzwierciedla różnicę między przychodami a kosztami, a jego obliczenie pozwala na ocenę efektywności działalności gospodarczej. W przypadku Przedsiębiorstwa Handlowego SIGMA sp. z o.o., wynik finansowy brutto wynoszący 40 000 zł został obliczony zgodnie z zasadami rachunkowości. Przychody ze sprzedaży towarów wynoszą 50 000 zł, co stanowi główne źródło przychodu. Od tej kwoty odejmujemy wartość sprzedanych towarów, która wynosi 20 000 zł, co daje nam 30 000 zł. Następnie dodajemy pozostałe przychody operacyjne w wysokości 5 000 zł oraz zyski nadzwyczajne, które również wynoszą 5 000 zł. Suma 30 000 zł (po odjęciu wartości sprzedanych towarów) plus 10 000 zł (łączna suma pozostałych przychodów) prowadzi nas do wyniku finansowego brutto w wysokości 40 000 zł. Zrozumienie tego procesu jest fundamentalne w praktyce księgowej i pozwala na lepsze podejmowanie decyzji biznesowych oraz planowanie przyszłych działań. Zgodność z zasadami rachunkowości zapewnia transparentność finansową przedsiębiorstwa i umożliwia efektywne zarządzanie jego zasobami.

Pytanie 17

Jakie dokumenty księgowe, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, powinny być przechowywane przez okres 5 lat, licząc od początku roku, który następuje po roku obrotowym, którego dotyczą te dokumenty?

A. Dokumenty księgowe związane z przychodami ze sprzedaży detalicznej

B. Dokumenty odnoszące się do rękojmi i reklamacji

C. Zatwierdzone roczne bilansy finansowe

D. Dokumenty dotyczące inwentaryzacji

Wybór dowodów księgowych, które nie podlegają pięcioletniemu okresowi przechowywania, wskazuje na niepełne zrozumienie przepisów ustawy o rachunkowości oraz zasad dokumentacji finansowej. Dowody księgowe dotyczące wpływów ze sprzedaży detalicznej nie są klasyfikowane jako dokumenty, które muszą być archiwizowane przez tak długi okres. Zazwyczaj wpływy ze sprzedaży są rejestrowane w bieżących księgach rachunkowych i są objęte innymi krótszymi terminami przechowywania. Rękojmia i reklamacje, choć istotne z perspektywy ochrony konsumenta, również nie muszą być przechowywane przez 5 lat, ponieważ regulacje prawne określają krótsze terminy dla takich dokumentów. Zatwierdzone roczne sprawozdania finansowe, chociaż ważne, również są przedmiotem innych ustaw i zasad, które mogą wskazywać na różne terminy archiwizacji, zależnie od charakterystyki dokumentu. W praktyce, brak znajomości przepisów może prowadzić do przechowywania nieodpowiednich dokumentów przez zbyt długi czas, co z kolei generuje zbędne koszty związane z przechowywaniem oraz utrudnia zarządzanie dokumentacją. Zrozumienie specyfiki przechowywania poszczególnych typów dowodów księgowych jest kluczowe dla zachowania zgodności z obowiązującymi regulacjami oraz optymalizacji procesów księgowych.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Maszyna produkcyjna o wartości początkowej 70 000,00 zł jest amortyzowana według metody liniowej przy użyciu rocznej stawki amortyzacyjnej wynoszącej 20%. Po trzech latach użytkowania, wartość umorzenia tej maszyny wyniesie

A. 14 000,00 zł

B. 42 000,00 zł

C. 56 000,00 zł

D. 28 000,00 zł

Warto zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi mogą prowadzić do błędnych wniosków. Przy obliczaniu wartości umorzenia maszyny produkcyjnej, kluczowe jest zrozumienie, że metoda liniowa zakłada równomierne rozłożenie kosztów amortyzacji na cały okres eksploatacji aktywu. Odpowiedzi, które wskazują na wartość 56 000,00 zł, 28 000,00 zł oraz 14 000,00 zł, wynikają z niepoprawnych obliczeń lub błędnych koncepcji dotyczących amortyzacji. Na przykład, 56 000,00 zł sugeruje, że ktoś mógł pomylić umorzenie z wartością pozostałą, co jest błędem koncepcyjnym. Odpowiedź 28 000,00 zł mogłaby wynikać z niepełnych obliczeń, na przykład braku uwzględnienia pełnych trzech lat amortyzacji, co także prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Natomiast wartość 14 000,00 zł to roczne umorzenie, ale nie uwzględnia okresu trzech lat eksploatacji. Zrozumienie zasadności amortyzacji oraz prawidłowych metod obliczeń jest kluczowe dla skutecznego zarządzania aktywami firmy. W praktyce, nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do zafałszowania wyników finansowych, co skutkuje błędnymi decyzjami zarządczymi. Dlatego tak ważne jest, aby analizować każdą z odpowiedzi i zrozumieć podstawowe zasady dotyczące amortyzacji.

Pytanie 21

Przy prowadzeniu księgowości za pomocą kont pomocniczych stosuje się zasadę

A. równowagi bilansowej

B. łączenia kont

C. podwójnego zapisu

D. powtarzalnego zapisu

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących podstawowych zasad księgowości. Zasada podwójnego zapisu odnosi się do konieczności rejestrowania każdej transakcji na co najmniej dwóch kontach – debetowym i kredytowym. Chociaż jest to fundamentalna zasada rachunkowości, w kontekście kont pomocniczych nie jest to wystarczająca zasada, a jej stosowanie nie zawsze zapewnia pełną przejrzystość w zapisach pomocniczych. Równowaga bilansowa dotyczy zapewnienia, że suma aktywów równa się sumie pasywów w bilansie, co również nie odnosi się bezpośrednio do kont pomocniczych, lecz raczej do całej struktury bilansowej jednostki. Łączenie kont, z drugiej strony, nie jest uznawane za zasadę księgowania, lecz bardziej jako technika umożliwiająca uproszczenie i konsolidację zapisów, co może prowadzić do zatarcia szczegółowych informacji. To z kolei może utrudnić analizę finansową, ponieważ nie dostarcza pełnego obrazu operacji finansowych. W związku z tym, błędne odpowiedzi mogą prowadzić do uproszczeń i nieścisłości w prowadzeniu ksiąg rachunkowych, co jest sprzeczne z zasadami rzetelnej rachunkowości.

Pytanie 22

Przedsiębiorstwo prowadzi ewidencję kosztów wyłącznie w układzie rodzajowym. Który dekret należy zastosować na dowodzie PK – naliczono wynagrodzenie brutto pracowników administracyjnych kwocie
50 800,00 zł?

Dekret	Kwota w zł	Strona Wn konta	Strona Ma konta
Dekret 1.	50 800,00	Rozrachunki z budżetami	Wynagrodzenia
Dekret 2.	50 800,00	Koszty ogólnego zarządu	Rozrachunki z budżetami
Dekret 3.	50 800,00	Wynagrodzenia	Rozrachunki z budżetami
Dekret 4.	50 800,00	Wynagrodzenia	Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń

A. Dekret 4.

B. Dekret 1.

C. Dekret 3.

D. Dekret 2.

Dekret 4 jest poprawnym wyborem, ponieważ odnosi się do ewidencjonowania wynagrodzeń w układzie rodzajowym, co jest kluczowym elementem w zarządzaniu kosztami w przedsiębiorstwie. Naliczone wynagrodzenie brutto pracowników administracyjnych, będące kosztem rodzajowym, powinno być zapisane na koncie 'Wynagrodzenia' po stronie Wn, a jednocześnie powinna być ujęta należność z tytułu wynagrodzeń, co znajduje odzwierciedlenie w stronie Ma konta 'Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń'. W praktyce, takie podejście umożliwia firmy ścisłe monitorowanie wydatków na wynagrodzenia i ich wpływu na ogólną strukturę kosztów. Dobrą praktyką jest również regularne przeszkolenie pracowników odpowiedzialnych za księgowość w zakresie przepisów dotyczących ewidencji kosztów, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi normami i zwiększyć efektywność zarządzania finansami.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Prawo spółdzielcze do lokalu użytkowego, wykorzystywanego przez jednostkę organizacyjną, jest klasyfikowane jako

A. środki trwałe

B. wartości niematerialne i prawne

C. długoterminowe inwestycje

D. należności o długim okresie spłaty

Spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, wykorzystywanego na potrzeby jednostki organizacyjnej, jest klasyfikowane jako środki trwałe z uwagi na fakt, że spełnia ono kryteria definiujące tę kategorię. Środki trwałe to aktywa, które są wykorzystywane w działalności operacyjnej przedsiębiorstwa przez dłuższy czas, zazwyczaj przekraczający rok, i które nie są przeznaczone na sprzedaż. W przypadku lokali użytkowych, ich wartość jest amortyzowana w czasie, co pozwala na rozłożenie wydatków na ich nabycie w czasie, a tym samym zmniejsza obciążenie finansowe przedsiębiorstwa. Przykładem zastosowania spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego jest sytuacja, gdy firma zajmuje lokal w budynku spółdzielczym i prowadzi w nim działalność gospodarczą, co umożliwia jej generowanie przychodów. Warto zauważyć, że zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), odpowiednia klasyfikacja aktywów jest kluczowa dla prawidłowego przedstawienia sytuacji majątkowej jednostki oraz jej wyników finansowych.

Pytanie 25

Podstawą ewidencji w księgach pomocniczych jest zasada rejestrowania

A. powtórzonego

B. syntetycznego

C. korygującego

D. podwójnego

Mówiąc, że ewidencja na kontach ksiąg pomocniczych polega na zapisie korygującym, podwójnym czy syntetycznym, można trochę pomylić, bo to nie oddaje, jak to naprawdę działa w księgowości. Zasada zapisu korygującego jest o poprawianiu wcześniejszych błędów, co jest inna sprawą niż po prostu rejestrowanie transakcji. Księgi pomocnicze służą do zbierania szczegółowych informacji, które wspierają konta syntetyczne, a nie do ich poprawiania. Zapis podwójny, chociaż ważny w księgowości, dotyczy ogólnej zasady, gdzie każda transakcja jest księgowana na dwóch kontach, ale to nie jest bezpośrednio związane z funkcją ksiąg pomocniczych. W ewidencji pomocniczej kluczowe jest, żeby każda operacja była skorelowana z odpowiednim kontem syntetycznym, a nie tylko spełniała zasady podwójnego zapisu. A zasada syntetyczna to bardziej o łączeniu danych w raporty niż o śledzeniu transakcji, co jest ważnym celem ksiąg pomocniczych. Dobrze jest zrozumieć te różnice, bo to pomaga w zarządzaniu dokumentami finansowymi i unika błędów w ewidencji.

Pytanie 26

Konta, które dotyczą przychodów, to konta

A. wynikowe

B. rozrachunkowe

C. bilansowe

D. pozabilansowe

Konta przychodów są klasyfikowane jako konta wynikowe, co oznacza, że służą do rejestrowania wpływów generowanych przez działalność operacyjną przedsiębiorstwa. Przychody są kluczowym elementem rachunkowości finansowej, gdyż pozwalają na określenie wyników finansowych firmy w danym okresie. Przykładami kont wynikowych mogą być konta przychodów ze sprzedaży, przychodów z usług czy przychodów finansowych. Te konta są zamykane na koniec okresu obrachunkowego, a ich salda przenoszone są do konta zysków i strat, co w praktyce wpływa na wycenę zysków lub strat netto przedsiębiorstwa. W zgodności z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz krajowymi regulacjami, konta wynikowe pomagają w transparentnym prezentowaniu wyników działalności oraz w monitorowaniu efektywności operacyjnej. Zrozumienie tej klasyfikacji pozwala na skuteczniejsze zarządzanie finansami przedsiębiorstwa oraz lepszą analizę jego wyników na tle konkurencji.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Firma to realizacja działalności gospodarczej

A. pod określoną nazwą

B. przez osobę prawną

C. w formie spółki cywilnej

D. przez osobę fizyczną

Pojęcie firmy jest często mylone z innymi formami działalności gospodarczej, co prowadzi do nieporozumień. Prowadzenie działalności przez osobę fizyczną, spółkę cywilną lub osobę prawną to kwestie dotyczące struktury organizacyjnej, a nie samej definicji firmy. Często osoby myślą, że firma to tylko działalność wykonywana przez jednostkę fizyczną. W rzeczywistości, firma jako pojęcie odnosi się do szerokiego zakresu organizacji, które mogą przyjąć różne formy prawne. Niezrozumienie tego aspektu skutkuje błędnym postrzeganiem roli i funkcji, jakie pełnią różne formy działalności. Na przykład, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, choć jest formalnie przedsiębiorcą, działa pod określoną nazwą, aby móc efektywnie konkurować na rynku. Podobnie, spółka cywilna, mimo że jest umową między wspólnikami, również funkcjonuje pod określoną nazwą, co jest niezbędne do rozróżnienia na rynku. Osoby prawne, takie jak spółki akcyjne czy z ograniczoną odpowiedzialnością, mają własne nazwy, które są kluczowe do identyfikacji oraz budowania renomy. Wynika stąd, że zrozumienie definicji firmy jako podmiotu działalności gospodarczej pod określoną nazwą jest fundamentalne dla każdego, kto chce prowadzić działalność w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz standardami branżowymi.

Pytanie 29

Weksel własny wystawiony przez firmę, którego termin wykupu wynosi 6 miesięcy, powinien być zakwalifikowany w bilansie jako element

A. aktywów pieniężnych

B. kapitału zapasowego

C. należności krótkoterminowych

D. zobowiązań krótkoterminowych

Weksel własny wystawiony przez jednostkę, którego termin wykupu wynosi 6 miesięcy, należy zaklasyfikować jako zobowiązanie krótkoterminowe, ponieważ zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSR) oraz krajowymi regulacjami rachunkowymi, zobowiązania krótkoterminowe to te, które mają być uregulowane w ciągu 12 miesięcy od daty bilansowej. W przypadku weksli, jednostka jest zobowiązana do spłaty w ustalonym terminie, co kwalifikuje ten instrument jako zobowiązanie. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której firma wystawia weksel, aby uzyskać finansowanie od dostawcy lub w celu pokrycia krótkoterminowych potrzeb płynnościowych. W konsekwencji, w bilansie jednostka wykazuje to zobowiązanie, co wpływa na wskaźniki płynności, takie jak wskaźnik bieżący oraz szybki, które są kluczowe dla oceny sytuacji finansowej firmy. Ponadto, klasyfikacja jako zobowiązanie krótkoterminowe jest zgodna z zasadą ostrożności, co oznacza, że jednostki powinny unikać nadmiernego optymizmu w raportowaniu swoich aktywów i pasywów.

Pytanie 30

Obliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie wynagrodzeń brutto pracowników skutkuje powstaniem

A. zobowiązania wobec pracowników

B. przychodu

C. zobowiązania wobec budżetu

D. kosztu

Rozważając nieprawidłowe odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, ale w rzeczywistości nie odpowiadają na istotę pytania. Odpowiedź sugerująca, że naliczenie podatku dochodowego od wynagrodzeń brutto pracowników prowadzi do powstania przychodu, jest mylna. Przychód to przychody generowane z działalności operacyjnej przedsiębiorstwa, a nie zobowiązanie podatkowe. W kontekście wynagrodzeń, przychód pracownika jest uzyskiwany przed opodatkowaniem, co jest odzwierciedlane w wynagrodzeniu brutto, a nie w jego naliczeniu. Inna odpowiedź, że powstaje zobowiązanie wobec pracowników, również jest błędna. Zobowiązanie wobec pracowników dotyczy należności wynikających z umowy o pracę, takich jak wynagrodzenia, a nie podatków, które są świadczeniem na rzecz budżetu państwa. Sugerowanie, że naliczenie podatku może skutkować powstaniem kosztu, także jest nieprawidłowe. Koszty to wydatki, które przedsiębiorstwo ponosi w celu generowania przychodów, podczas gdy podatek dochodowy jest raczej obciążeniem dla budżetu, a nie bezpośrednim kosztem operacyjnym. Warto zauważyć, że błędne interpretacje mogą wynikać z niezrozumienia różnicy pomiędzy różnymi kategoriami finansowymi, co podkreśla znaczenie solidnej wiedzy z zakresu finansów i rachunkowości w kontekście zarządzania przedsiębiorstwem.

Pytanie 31

Gdy zyskowność całkowitego kapitału w firmie przewyższa koszty pozyskania kapitału obcego, to mamy do czynienia

A. z efektem dodatniej dźwigni finansowej

B. z efektem negatywnej dźwigni finansowej

C. z niekorzystnym wpływem kredytu na zyskowność

D. z poprawą rentowności sprzedaży

Zrozumienie wpływu dźwigni finansowej na zyskowność jest kluczowe w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. Pierwsza z koncepcji, odnosząca się do negatywnego wpływu kredytu na zyskowność, sugeruje, że zaciąganie kredytów automatycznie prowadzi do spadku rentowności. To jednak niezwykle uproszczone podejście, które ignoruje podstawowe zasady dotyczące efektywności inwestycji. Kredyty mogą być korzystne, o ile są używane do finansowania projektów o wyższej stopie zwrotu niż koszt kapitału. Efekt ujemnej dźwigni finansowej, o którym wspomniało badanie, odnosi się do sytuacji, w której koszty kapitału przewyższają zyski. Taki stan rzeczy może wystąpić, gdy przedsiębiorstwo nie potrafi zainwestować pozyskanego kapitału w sposób przynoszący zyski, co prowadzi do obniżenia rentowności. Również koncepcja związana z poprawą rentowności sprzedaży myli dwa różne pojęcia – rentowność sprzedaży odnosi się do efektywności operacyjnej, natomiast dźwignia finansowa dotyczy struktury kapitału. W przypadku braku zrozumienia różnicy między tymi terminami, można dojść do błędnych wniosków, co może skutkować nieefektywnym zarządzaniem finansami. Podsumowując, kluczowe jest zrozumienie, że dźwignia finansowa, przy odpowiednim zarządzaniu, może przynieść korzyści finansowe, a niekoniecznie skutkować negatywnym wpływem na zyskowność, co jest powszechnym błędem w myśleniu o finansach przedsiębiorstwa.

Pytanie 32

Blaty drewniane zakupione do produkcji mebli kuchennych klasyfikowane są jako

A. materiały

B. produkty gotowe

C. długoterminowe inwestycje

D. aktywa trwałe

Zakupione blaty drewniane do produkcji mebli kuchennych zaliczają się do materiałów, ponieważ są to surowce, które są przetwarzane w procesie produkcji mebli. W kontekście rachunkowości, materiały to elementy, które są wykorzystywane w produkcji wyrobów gotowych. W przypadku mebli kuchennych, blaty drewniane stanowią kluczowy element, który po przetworzeniu i połączeniu z innymi komponentami (np. szufladami, frontami) tworzy finalny produkt. W praktyce, zarządzanie materiałami w procesie produkcyjnym jest kluczowe dla efektywności i jakości końcowego wyrobu. W branży meblarskiej, odpowiednia selekcja materiałów, ich jakość oraz sposób obróbki mają bezpośredni wpływ na trwałość i estetykę mebli. Przykładowo, blaty wykonane z wysokiej jakości drewna mogą być poddawane różnym procesom, takim jak lakierowanie czy olejowanie, co zwiększa ich odporność na wilgoć i uszkodzenia mechaniczne. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie zarządzanie zapasami materiałów jest zgodne z zasadami Lean Manufacturing, które promują efektywność i minimalizację marnotrawstwa w procesach produkcyjnych.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Na jakich kontach księgowych oraz po jakich stronach należy zaksięgować operację gospodarczą PK – naliczono miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób prawnych?

A. Dt Rozrachunki z budżetami, Ct Podatek dochodowy

B. Dt Podatek dochodowy, Ct Wynik finansowy

C. Dt Podatek dochodowy, Ct Rozrachunki z budżetami

D. Dt Wynik finansowy, Ct Podatki i opłaty

Odpowiedź 'Dt Podatek dochodowy, Ct Rozrachunki z budżetami' jest poprawna, ponieważ naliczenie miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego, który należy zarejestrować w księgach rachunkowych. W tej transakcji debetujemy konto 'Podatek dochodowy', co odzwierciedla wzrost zobowiązań podatkowych. Z kolei konto 'Rozrachunki z budżetami' kredytujemy, co wskazuje na zwiększenie naszych zobowiązań wobec budżetu państwa. Takie księgowanie jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby każda operacja była rejestrowana w sposób pokazujący jej wpływ na sytuację finansową firmy. Przykładem praktycznym może być firma, która na koniec miesiąca ustala wysokość zaliczki na podatek dochodowy i dokonuje odpowiednich zapisów, co pozwala na bieżące monitorowanie sytuacji podatkowej oraz planowanie płatności w przyszłości, zgodnie z przepisami prawa podatkowego.

Pytanie 35

Przedsiębiorca pragnie, aby wierzyciel zlecał jego bankowi miesięczne obciążanie jego konta bankowego opłatami za świadczone usługi telekomunikacyjne oraz uznawanie tych kwot na rachunku bankowym wierzyciela. Jaką metodę płatności powinien wybrać przedsiębiorca?

A. Rozliczenia saldami

B. Weksel trasowany

C. Polecenie przelewu

D. Polecenie zapłaty

Weksel trasowany to dokument, który zobowiązuje dłużnika do dokonania zapłaty określonej sumy pieniężnej w ustalonym terminie. Mimo że może być używany w transakcjach handlowych, nie jest to rozwiązanie dedykowane do automatycznego regulowania cyklicznych płatności. Użycie weksla w opisywanej sytuacji wprowadzałoby zbędne komplikacje, ponieważ wymagałoby od przedsiębiorcy każdorazowego wystawienia nowego weksla oraz jego akceptacji przez wierzyciela. Polecenie przelewu jest inną formą płatności, ale nie zapewnia automatyzacji, jaką oferuje polecenie zapłaty. Każdorazowo przedsiębiorca musiałby manualnie zlecać przelew, co wiąże się z ryzykiem pominięcia terminu płatności. Rozliczenia saldami mogą dotyczyć bilansowania kont, ale nie są narzędziem do regulowania zobowiązań w formie cyklicznych płatności, jak w przypadku usług telekomunikacyjnych. W konsekwencji, wybór nieodpowiedniej metody płatności może prowadzić do problemów z terminowością opłat, co negatywnie wpłynie na relacje z dostawcami oraz może rodzić dodatkowe koszty związane z odsetkami za opóźnienia. Warto zatem zastosować polecenie zapłaty, które w pełni odpowiada na potrzeby przedsiębiorcy w tej konkretnej sytuacji.

Pytanie 36

Obligacje Skarbu Państwa nabyte na okres 4 lat klasyfikowane są jako

A. środki trwałe

B. inwestycje długoterminowe

C. środki trwałe w budowie

D. wartości niematerialne i prawne

Obligacje Skarbu Państwa to coś w rodzaju długoterminowych inwestycji, które rząd emituje, żeby zdobyć kasę. Te 4-letnie obligacje to taka klasyka, bo mają termin zapadalności dłuższy niż rok. W bilansie firm inwestycje długoterminowe zazwyczaj obejmują różne aktywa, które powinny być trzymane przez dłuższy czas, no i mają przynosić korzyści w przyszłości. Widziałem, że wiele firm inwestuje w obligacje, żeby zdywersyfikować swój portfel – to dobra strategia w zarządzaniu ryzykiem. Zresztą, długoterminowe instrumenty finansowe, jak te obligacje, są też często wykorzystywane przez różne instytucje, żeby mieć stabilny dochód. Z moich doświadczeń wynika, że zgodnie z MSSF, takie inwestycje powinny być traktowane jako aktywa trwałe, co pokazuje ich długoterminowy charakter oraz zamysł inwestycyjny.

Pytanie 37

Nieruchomości zakupione przez jednostkę w celu osiągnięcia korzyści finansowych związanych ze wzrostem ich wartości klasyfikuje się jako

A. inwestycje długoterminowe

B. środki trwałe w procesie budowy

C. środki trwałe

D. aktywa niematerialne i prawne

Inwestycje długoterminowe to kategoria aktywów, które firma nabywa w celu generowania korzyści ekonomicznych przez dłuższy czas. Nieruchomości, które przynoszą zyski w wyniku przyrostu ich wartości, są klasyfikowane jako inwestycje długoterminowe, ponieważ nie są przeznaczone do bieżącego użytkowania, lecz do realizacji zysków w przyszłości. Przykładem może być zakup nieruchomości w rozwijającej się okolicy, gdzie przewiduje się wzrost wartości z uwagi na nowe inwestycje infrastrukturalne. Dobre praktyki wskazują, że firmy powinny regularnie oceniać wartość swoich inwestycji długoterminowych oraz dostosowywać strategie zarządzania portfelem aktywów. Kluczowe znaczenie ma również wykonanie analizy ryzyka związanej z poszczególnymi inwestycjami, co może pomóc w podejmowaniu świadomych decyzji inwestycyjnych i minimalizacji potencjalnych strat. Warto również pamiętać, że zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), inwestycje długoterminowe powinny być wykazywane w bilansie po koszcie nabycia, z ewentualnymi odpisami aktualizującymi w przypadku spadku wartości.

Pytanie 38

Firma wprowadziła do likwidacji maszynę produkcyjną o wartości początkowej 40 000 zł oraz dotychczasowym umorzeniu wynoszącym 39 000 zł. Za demontaż maszyny przeznaczonej do likwidacji przedsiębiorstwo otrzymało fakturę na kwotę 250 zł. Dodatkowo, sprzedano uzyskany złom za 700 zł w gotówce. Jakie jest wyniku na działalności operacyjnej związane z likwidacją maszyny?

A. zysk 50 zł

B. zysk 450 zł

C. strata 680 zł

D. strata 550 zł

Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia procesu likwidacji aktywów oraz błędnego liczenia wyników finansowych związanych z tym procesem. W przypadku odpowiedzi wskazujących na zysk lub zbyt małą stratę, można zauważyć niewłaściwe podejście do obliczeń. Wartości początkowe, umorzenie i dodatkowe koszty muszą być dokładnie analizowane, aby zrozumieć rzeczywisty wpływ likwidacji na wyniki finansowe. Na przykład, osoby, które uznają, że zysk wynosi 50 zł, mogą nie uwzględniać wszystkich kosztów, takich jak demontaż. Uzyskanie pieniędzy z likwidacji złomu nie może być traktowane jako zysk, jeśli najpierw nie uwzględnimy wszystkich kosztów związanych z demontażem i umorzeniem. Co więcej, pominięcie wpływu dotychczasowego umorzenia, które odzwierciedla wartość utraconą w wyniku użytkowania aktywów, prowadzi do zawyżenia zysku. W praktyce, aby wyliczyć rzeczywistą stratę lub zysk, należy zrozumieć, że uzyskana gotówka z likwidacji aktywów nie zawsze równoważy koszty poniesione w związku z ich użytkowaniem. Dlatego, kluczowe jest nie tylko zrozumienie matematyki, ale również kontekstu finansowego, w jakim te obliczenia są dokonywane. Właściwe podejście do analizy wyników finansowych związanych z aktywami, w tym likwidacją, jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania finansami oraz raportowaniem, co jest niezbędne dla podejmowania strategicznych decyzji w przedsiębiorstwie.

Pytanie 39

Zasada bilansowa złotej reguły mówi o pełnym finansowaniu

A. aktywa trwałe muszą być pokryte kapitałem własnym

B. zobowiązań za pomocą aktywów trwałych

C. zobowiązań dzięki aktywom obrotowym

D. aktywa obrotowe powinny pochodzić z kapitału własnego

Złota reguła bilansowa to naprawdę ważna zasada w finansach. Chodzi o to, że długoterminowe aktywa, jak budynki czy maszyny, powinny być finansowane z kapitału własnego. Dzięki temu firma ma większą stabilność finansową. Kiedy inwestujesz w coś na dłużej, lepiej, żeby nie obciążać się dodatkowymi długami, ponieważ to pomaga uniknąć problemów z płynnością. Na przykład, jeżeli firma sfinansuje nowy zakład produkcyjny z własnych środków, to będzie w lepszej sytuacji, bo nie będzie musiała martwić się o regularne spłaty. Taki sposób finansowania ma też dobry wpływ na wskaźniki rentowności i pozycjonuje firmę lepiej na rynku. W sumie, stosowanie tej reguły to dobra praktyka, która może pomóc firmom w długofalowym rozwoju.

Pytanie 40

Z wykorzystaniem zestawienia obrotów oraz sald nie można zidentyfikować błędów

A. polegających na zaniechaniu księgowania przeprowadzonej operacji gospodarczej

B. polegających na umieszczeniu salda początkowego konta po błędnej stronie

C. arytmetycznych, które powstały w wyniku nieprawidłowego zsumowania obrotów na kontach

D. popełnionych podczas rejestrowania operacji w sposób niezgodny z zasadą podwójnego zapisu

Właściwa odpowiedź odnosi się do kluczowego zagadnienia w księgowości, jakim jest zrozumienie reguły podwójnego zapisu. Zestawienie obrotów i sald jest narzędziem, które pozwala na identyfikację błędów w księgowości, jednak nie jest w stanie wykryć sytuacji, w której określona operacja gospodarcza została całkowicie pominięta. Przykładowo, jeśli firma zakupiła towary za 500 zł, a ta transakcja nie została zanotowana, zestawienie obrotów i sald nie wykaże tego braku, ponieważ zarówno debet, jak i kredyt będą niewypełnione. W praktyce oznacza to, że nieprawidłowe salda kont mogą sugerować, że wszystko jest w porządku, podczas gdy w rzeczywistości brakujące transakcje mogą prowadzić do poważnych różnic w raportach finansowych. Dlatego kluczowe jest regularne weryfikowanie operacji i stosowanie procedur kontrolnych, aby zminimalizować ryzyko pominięcia ważnych transakcji. Zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (np. IFRS) oraz dobrymi praktykami, audyty wewnętrzne oraz przegląd dokumentacji są niezbędne do zapewnienia pełnej wiarygodności danych finansowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej