Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 09:52
Data zakończenia: 22 maja 2025 10:09

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie danych w tabeli określ, w którym budynku jest najwyższy poziom oświetlenia naturalnego.

Typ budynku	Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi
Chlewnia dla loch i prosiąt	1 : 15
Obora dla krów mlecznych	1 : 18
Bukaciarna	1 : 25
Tuczarnia	1 : 30

A. W oborze dla krów mlecznych.

B. W tuczami.

C. W chlewni dla loch i prosiąt.

D. W bukaciarni.

Wybór chlewni dla loch i prosiąt jako miejsca z najwyższym poziomem oświetlenia naturalnego jest zgodny z zasadami projektowania budynków inwentarskich. Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi wynoszący 1:15 jest kluczowy dla zapewnienia odpowiedniego oświetlenia, co wpływa na dobrostan zwierząt oraz ich wydajność produkcyjną. W praktyce, im większy stosunek okien do podłogi, tym więcej światła naturalnego wpada do wnętrza budynku, co może przyczynić się do obniżenia kosztów energii związanych z oświetleniem sztucznym. Dobrze zaprojektowane budynki inwentarskie powinny uwzględniać nie tylko aspekty estetyczne, ale także funkcjonalne, takie jak wentylacja, regulacja temperatury oraz dostosowanie oświetlenia do potrzeb zwierząt. W kontekście standardów branżowych, na przykład wytyczne dotyczące dobrostanu zwierząt określają minimalne wymagania dotyczące oświetlenia, które powinny być spełnione w obiektach hodowlanych. Dlatego zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego projektanta i hodowcy.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Zjawisko, w którym oko przystosowuje się do widzenia obiektów znajdujących się na różnych odległościach, to

A. aklimatyzacja

B. akomodacja

C. adaptacja

D. adhezja

Odpowiedź "akomodacja" jest poprawna, ponieważ odnosi się do zdolności oka do zmiany kształtu soczewki, co pozwala na ostre widzenie przedmiotów znajdujących się w różnej odległości. Akomodacja zachodzi dzięki działaniu mięśni rzęskowych, które regulują krzywiznę soczewki – im bliżej znajduje się obiekt, tym bardziej soczewka przybiera kształt wypukły, co zwiększa jej moc optyczną. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest praktyka w okulistyce, gdzie ocena zdolności akomodacyjnych jest kluczowa w diagnostyce i terapii problemów ze wzrokiem, takich jak prezbiopia czy inne wady refrakcji. Ponadto, w kontekście ergonomii, zrozumienie akomodacji jest istotne dla projektowania miejsc pracy, które minimalizują zmęczenie oczu podczas długotrwałego korzystania z urządzeń elektronicznych. Warto również zaznaczyć, że akomodacja jest istotnym elementem w procesie widzenia, który wymaga uwagi przy projektowaniu systemów optycznych oraz interakcji człowiek-komputer, gdzie optymalizacja widzenia jest kluczowa dla komfortu użytkownika.

Pytanie 4

W składzie wysokiej jakości siana łąkowego nie powinno być

A. wiechlina łąkowa

B. skrzyp polny

C. rajgras wyniosły

D. tymotka łąkowa

Wiechlina łąkowa, tymotka łąkowa oraz rajgras wyniosły to rośliny, które są często wykorzystywane w produkcji siana łąkowego, ponieważ mają korzystne właściwości odżywcze i są łatwe do trawienia przez zwierzęta. Wiechlina łąkowa (Poa pratensis) jest ceniona za swoje wartości odżywcze oraz zdolność do regeneracji po koszeniu. Tymotka łąkowa (Phleum pratense) jest z kolei bogata w białko i włókno, co czyni ją idealnym składnikiem siana dla zwierząt hodowlanych. Rajgras wyniosły (Lolium perenne) charakteryzuje się wysoką wydajnością i jest często stosowany jako nawóz zielony. Wybór tych traw do siana jest zgodny z zaleceniami dotyczącymi produkcji pasz. Z kolei, nieprawidłowe włączenie skrzypu polnego do składu siana może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla zwierząt, co powinno być przestrzegane w praktykach hodowlanych. Dlatego wybór roślin do składu siana powinien być przemyślany, aby unikać gatunków, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt, a także aby zapewnić im odpowiednią ilość składników odżywczych. Niezrozumienie tej kwestii może prowadzić do niewłaściwej diety, co w dłuższym okresie może generować problemy zdrowotne i obniżać efektywność produkcji zwierzęcej.

Pytanie 5

Rejestr zmian w stadzie zwierząt hodowlanych w ciągu roku tworzy się w formie zestawienia

A. obsady zwierząt

B. obrotu stada

C. obciążenia zwierząt

D. przelotowości stada

Dokumentacja zmian w stadzie zwierząt gospodarskich jest kluczowym elementem zarządzania hodowlą. Sporządzenie zestawienia obrotu stada odzwierciedla wszystkie istotne zmiany dotyczące liczby zwierząt, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym okresie. Jest to ważne nie tylko z punktu widzenia zarządzania gospodarstwem, ale także w kontekście przepisów prawnych, które wymagają prowadzenia dokładnej ewidencji. Zestawienie obrotu stada pozwala na monitorowanie efektywności produkcji oraz planowanie przyszłych działań hodowlanych. Przykładowo, w przypadku bydła mlecznego, analiza obrotu stada może pomóc w ocenie wydajności produkcji mleka oraz identyfikacji zwierząt, które należy wymienić lub poddać leczeniu. Na podstawie takich danych można również podejmować decyzje dotyczące zakupu nowych zwierząt lub sprzedaży tych, które nie spełniają oczekiwań. W praktyce, prowadzenie takiej dokumentacji jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, które zalecają regularne aktualizowanie ewidencji w celu zapewnienia zdrowia i dobrostanu zwierząt.

Pytanie 6

Czego dotyczą pasze treściwe?

A. nasiona roślin strączkowych, makuchy, ziarna zbóż

B. kiszonki, okopowe, siano

C. ziarna zbóż, zielonki, kiszonki

D. śruty poekstrakcyjne, okopowe, śruty zbożowe

Analiza błędnych odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji pasz treściwych. Wiele osób może utożsamiać pasze treściwe wyłącznie z ziołami, zielonkami czy kiszonkami, co jest nieporozumieniem. Zielonki i kiszonki, takie jak trawy czy buraki, są klasyfikowane jako pasze objętościowe, które mają inny skład i rolę w diecie zwierząt. Pasze objętościowe, choć również ważne, koncentrują się na dostarczaniu błonnika oraz są istotne dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują obecność okopowych czy siana, które również nie są typowymi paszami treściwymi. Okopowe, jak ziemniaki czy marchew, są stosowane w dietach zwierząt, ale nie są klasyfikowane jako pasze treściwe w tradycyjnym znaczeniu, ponieważ ich zastosowanie jest bardziej specyficzne i ograniczone. Śruty poekstrakcyjne i śruty zbożowe, mimo że mogą dostarczać białka i energii, nie są wystarczające jako jedyny składnik paszy treściwej, co podkreśla znaczenie ich odpowiedniego mieszania z innymi komponentami. W rzeczywistości, właściwe zrozumienie różnicy między paszami treściwymi a objętościowymi jest kluczowe dla zapewnienia zbilansowanej diety zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 7

Niedobór beta karotenu, który jest prowitaminą witaminy A w diecie, ogranicza

A. widzenie o zmierzchu

B. krzepliwość krwi

C. syntezę białek

D. łamliwość kości

Beta karoten, będący prowitaminą witaminy A, odgrywa kluczową rolę w procesach wzrokowych, szczególnie w widzeniu o zmierzchu. Witamina A jest niezbędna do produkcji rodopsyny, barwnika wzrokowego znajdującego się w pręcikach siatkówki oka, który umożliwia percepcję światła w warunkach słabego oświetlenia. Niedobór beta karotenu prowadzi do obniżonej produkcji rodopsyny, co skutkuje pogorszeniem zdolności widzenia w nocy lub w półmroku. To zjawisko jest dobrze udokumentowane w literaturze medycznej i weterynaryjnej, gdzie wskazuje się na istotność odpowiedniej diety dla zdrowia oczu. W praktyce, zapewnienie odpowiedniej ilości beta karotenu w diecie, poprzez stosowanie paszy bogatej w warzywa i owoce, może zapobiegać problemom ze wzrokiem, co jest kluczowe dla zachowania dobrej kondycji zdrowotnej zwierząt hodowlanych oraz wspiera ich wydajność w produkcji. Przykładowymi źródłami beta karotenu są marchew, słodkie ziemniaki oraz zielone warzywa liściaste. Zgodnie z zaleceniami dietetycznymi, odpowiednia suplementacja może przyczyniać się do poprawy zdrowia wzrokowego.

Pytanie 8

Wskaźnik proporcjonalności rozwoju przednich i tylnych ćwiartek wymienia u krowy ustala się na podstawie indeksu wymienia. Optymalne wymię powinno mieć ten wskaźnik na poziomie

A. 50%

B. 100%

C. 25%

D. 75%

Odpowiedź 50% jest uzasadniona, ponieważ idealne wymię krowy powinno charakteryzować się równomiernym rozwojem przednich i tylnych ćwiartek. Wskaźnik ten odzwierciedla proporcjonalność masy i objętości przednich i tylnych ćwiartek w stosunku do całkowitej masy wymienia. W przypadku krowy mlecznej, proporcjonalność ta jest kluczowa dla efektywności produkcji mleka oraz zdrowia zwierzęcia. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli bydła mlecznego, wymię o wskaźniku 50% zapewnia optymalną równowagę, co przyczynia się do lepszego odprowadzania mleka i zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak zapalenie wymienia. W praktyce, hodowcy mogą monitorować rozwój wymienia już w okresie cielęcia, co pozwala na odpowiednie selekcjonowanie zwierząt oraz zastosowanie właściwych praktyk żywieniowych i pielęgnacyjnych, które wpływają na rozwój wymienia. Zastosowanie standardów takich jak te opracowane przez organizacje zajmujące się zdrowiem zwierząt oraz produkcją mleka, pozwala na zapewnienie wysokiej jakości produktów oraz ich bezpieczeństwa.

Pytanie 9

Kość sitowa należy do kości

A. przedramienia

B. nadgarstka

C. miednicy

D. głowy

Kość sitowa, znana jako os ethmoidale, jest kluczowym elementem czaszki, który odgrywa istotną rolę w strukturze głowy. Jest to kość nieparzysta, która znajduje się w przedniej części czaszki, między oczodołami a jamą nosową. Oprócz wspierania struktury nosa, kość sitowa jest istotna dla przesyłania węchu, ponieważ zawiera blaszkę sitową, przez którą przechodzą włókna nerwu węchowego. Kość ta ma także wpływ na kształt i funkcjonowanie zatok przynosowych, co jest istotne w kontekście zdrowia i komfortu górnych dróg oddechowych. Wiedza na temat anatomicznych i funkcjonalnych właściwości kości sitowej jest niezbędna w praktyce medycznej, szczególnie w otorynolaryngologii, gdzie diagnostyka i leczenie schorzeń związanych z zatokami oraz zapalenia błony śluzowej nosa są kluczowe. Dobre zrozumienie anatomii kości sitowej pozwala na efektywniejsze planowanie zabiegów chirurgicznych, takich jak endoskopowa chirurgia zatok, co jest zgodne z aktualnymi standardami medycznymi.

Pytanie 10

Gdzie znajduje się krąg obrotowy?

A. pomiędzy ostatnim kręgiem piersiowym a pierwszym lędźwiowym

B. między pierwszym a trzecim kręgiem lędźwiowym

C. w obszarze ostatniego kręgu krzyżowego a pierwszym ogonowym

D. pomiędzy pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym

Krąg obrotowy, znany również jako atlas i obrotnik, znajduje się pomiędzy pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym. Atlas (C1) jest pierwszym kręgiem szyjnym, który łączy się z czaszką, a obrotnik (C2) jest drugim kręgiem szyjnym, który umożliwia obrót głowy. Krąg obrotowy posiada unikalną strukturę, w tym ząb (dens), który pozwala na rotację atlasu wokół osi, co w konsekwencji umożliwia ruch rotacyjny głowy. Zrozumienie lokalizacji kręgów szyjnych i ich funkcji jest kluczowe w medycynie, ze względu na ich rolę w utrzymaniu stabilności głowy oraz w ochronie rdzenia kręgowego. W praktyce, wiedza ta jest wykorzystywana w diagnostyce i leczeniu urazów kręgosłupa szyjnego oraz w terapii manualnej, gdzie terapeuci muszą być świadomi anatomii i biomechaniki tej okolicy. Ponadto, w kontekście standardów medycznych, znajomość anatomii kręgosłupa szyjnego jest istotna dla przeprowadzania procedur takich jak intubacja czy operacje neurochirurgiczne.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Jaką powierzchnię gruntów rolnych powinno mieć gospodarstwo, które utrzymuje 30 DJP, przy obsadzie 1,5 DJP/ha UR?

A. 30 ha

B. 40 ha

C. 20 ha

D. 15 ha

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na to pytanie może wynikać z nieprawidłowych założeń dotyczących obsady użytków rolnych. Na przykład, odpowiedź sugerująca 30 ha opiera się na błędnym założeniu, że każde DJP wymaga jednego hektara, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Taki sposób myślenia ignoruje fakt, że obsada na hektar jest dynamiczna i zmienia się w zależności od wielu czynników, takich jak rodzaj produkcji czy intensywność gospodarowania. Wybierając odpowiedź 15 ha, można pomyśleć, że gospodarstwo ma możliwość zminimalizowania powierzchni potrzebnej do utrzymania DJP, co również jest niewłaściwe, ponieważ prowadziłoby do przegęszczenia zwierząt i mogłoby negatywnie wpłynąć na ich zdrowie oraz wydajność. Odpowiedź 40 ha z kolei może wynikać z nadmiernych obliczeń lub niepełnego zrozumienia relacji między DJP a powierzchnią użytków. Ważne jest, aby przy szacowaniu powierzchni użytków rolnych kierować się konkretnymi danymi i standardami, które określają, jak wiele ha jest potrzebne na jedną DJP, przy czym w polskich warunkach często przyjmuje się poziom 1,5 DJP na ha. Ignorując te dane, można łatwo dojść do błędnych wniosków, co skutkuje nieefektywnym zarządzaniem gospodarstwem rolnym. Zrozumienie tej relacji jest kluczowe dla prawidłowego planowania i nieprzekraczania zasobów dostępnych w gospodarstwie.

Pytanie 15

Wokół zarodka znajduje się

A. kosmówka

B. owodnia

C. omocznia

D. pępowina

Owodnia to struktura, która bezpośrednio otacza zarodek podczas jego rozwoju w macicy. Powstaje z ektodermy i mezodermy, tworząc przestrzeń wypełnioną płynem owodniowym, który pełni kluczową rolę w ochronie rozwijającego się płodu. Płyn owodniowy chroni przed urazami mechanicznymi, umożliwia swobodne ruchy zarodka oraz reguluje temperaturę. Z perspektywy praktycznej, owodnia jest istotna w kontekście monitorowania stanu zdrowia płodu, a także w badaniach prenatalnych, gdzie analizowanie płynu owodniowego może dostarczyć informacji o potencjalnych problemach zdrowotnych. Dobrze zrozumiana rola owodni w rozwoju prenatalnym jest zgodna z aktualnymi standardami opieki prenatalnej i badaniami naukowymi, które podkreślają jej znaczenie. Ponadto, owodnia jest kluczowym elementem w kontekście porodu i opieki noworodkowej, co czyni jej zrozumienie niezbędnym dla wszelkich specjalistów pracujących w dziedzinie medycyny perinatalnej.

Pytanie 16

Który sposób hodowli kur umożliwia osiągnięcie najwyższego standardu dobrostanu ptaków?

A. Hodowla intensywna

B. Hodowla bateriowa

C. Hodowla ekstensywna

D. Hodowla w klatkach

Chów ekstensywny kur jest uznawany za najbardziej sprzyjający dobrostanowi ptaków z kilku kluczowych powodów. W systemie tym kury mają dostęp do przestronnych wybiegów, co pozwala im na naturalne zachowania, takie jak grzebanie w ziemi, picie wody z naturalnych źródeł oraz kontakt z innymi ptakami. Dobre praktyki w chowie ekstensywnym obejmują zapewnienie odpowiedniej ilości przestrzeni, co wpływa na redukcję stresu i agresji wśród ptaków. Zgodnie z zaleceniami organizacji takich jak World Animal Protection oraz Humane Society International, minimum 4 m² na kurę na wybiegu jest uznawane za standard, który wspiera ich zdrowie oraz komfort. Dodatkowo, w chowie ekstensywnym kury są mniej narażone na choroby, co przekłada się na mniejsze wykorzystanie antybiotyków. Takie podejście jest zgodne z coraz bardziej popularnym modelem zrównoważonego rolnictwa, które kładzie nacisk na integrowanie dobrostanu zwierząt z produkcją ekologiczną.

Pytanie 17

Przed wprowadzeniem kateteru do pochwy, ważne jest, aby zadbać o czystość warg sromowych u lochy. Jak należy postępować?

A. w każdej sytuacji

B. w przypadku podejrzenia infekcji

C. gdy są zabrudzone

D. wyłącznie u pierwiastek

Właściwa higiena warg sromowych lochy przed wprowadzeniem cewnika jest kluczowym elementem zapobiegającym zakażeniom dróg rodnych. Czystość tych obszarów powinna być utrzymywana w każdym przypadku, niezależnie od stanu zdrowia lochy, ponieważ bakterie mogą być obecne w różnych lokalach i stanach chorobowych. Przykładem może być sytuacja, w której nawet zdrowa locha może mieć niewidoczne patogeny, mogące prowadzić do infekcji. Aby zadbać o higienę, przed wprowadzeniem kateteru należy umyć wargi sromowe letnią wodą z mydłem, a następnie osuszyć je czystym ręcznikiem. Dobrą praktyką jest również stosowanie jednorazowych rękawiczek, co minimalizuje ryzyko przenoszenia bakterii z rąk na wrażliwe obszary ciała. Właściwe przygotowanie do zabiegu jest zgodne z zasadami aseptyki i antyseptyki, co powinno być standardem w każdej hodowli zwierząt.

Pytanie 18

Jakie łożysko występuje u zwierząt przeżuwających?

A. Liścieniowate

B. Pierścieniowe

C. Rozproszone

D. Tarczowe

Jeśli wybierasz inne typy łożysk, jak pierścieniowate, rozproszone czy tarczowe, to może wynikać z braku zrozumienia anatomii i fizjologii przeżuwaczy. Łożyska pierścieniowate to często coś, czego używa się w maszynach, ale nie są one właściwe dla tych zwierząt. Łożyska rozproszone, które nie mają jednego miejsca, gdzie obciążenie się skupia, w ogóle nie pasują do stawów przeżuwaczy, bo tam ważne jest równomierne rozkładanie sił. Z kolei łożyska tarczowe, chociaż mogą wydawać się dobre, nie oddają mechaniki stawów. Wiele osób popełnia błąd myślowy, uogólniając cechy różnych łożysk bez myślenia o ich biologicznym kontekście. Żeby porządnie zrozumieć stawy przeżuwaczy, nie wystarczy znać różne typy łożysk; trzeba zrozumieć także jak ich budowa i funkcja współgrają z potrzebami tych zwierząt. Właściwe zrozumienie tych rzeczy jest kluczowe w weterynarii i hodowli, bo wpływa na zdrowie i żywotność przeżuwaczy.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Okres parzenia w życiu matki pszczelej trwa do momentu jej unasiennienia i występuje

A. przed każdym czerwieniem.

B. na początku i na końcu każdego sezonu użytkowania.

C. raz w ciągu życia.

D. raz w każdym roku użytkowania.

Wybór opcji, że okres godowy matki pszczelej występuje przed każdym czerwieniem, jest nieprawidłowy z kilku powodów. Po pierwsze, czerwienie odnosi się do momentu, w którym matka pszczela składa jaja, co ma miejsce po jej unasiennieniu. Nie jest możliwe, aby matka pszczela była godna przed każdym takim wydarzeniem, ponieważ ma tylko jeden okres godowy w swoim życiu. Kolejnym błędnym stwierdzeniem jest sugestia, że okres godowy zdarza się raz w roku. W rzeczywistości, matka pszczela ma jedną szansę na unasiennienie, co sprawia, że cykl godowy nie jest powtarzalny w kontekście rocznym. Takie podejście do cyklu godowego może wynikać z nieporozumienia dotyczącego biologii pszczół i cykli reprodukcyjnych ich matek, które są znacznie bardziej specyficzne. Również, stwierdzenie o występowaniu sezonu godowego na początku i na końcu sezonu użytkowania jest również błędne. Pszczoły mają tendencję do unasiennienia matek w odpowiednich warunkach pogodowych, co nie jest związane z konkretnym sezonem, ale z optymalnymi warunkami dla reprodukcji. W praktyce pszczelarskiej należy zrozumieć, że poprawne zarządzanie cyklami życia pszczół jest kluczowe dla efektywności produkcji miodu i zdrowia całej kolonii.

Pytanie 22

W jakim dniu cyklu rui, który trwa 4-7 dni, powinno się przeprowadzić pierwsze krycie klaczy?

A. 4-5

B. 2-3

C. 6-7

D. 1

Odpowiedź 2-3 dni jest poprawna, ponieważ w tym okresie klacz znajduje się w fazie owulacji, co oznacza, że jest najbardziej podatna na zapłodnienie. Ruja klaczy trwa zazwyczaj od 4 do 7 dni, a moment owulacji przypada na 24-48 godzin przed końcem rui. Z tego powodu, aby osiągnąć wysoką skuteczność krycia, należy planować pierwsze krycie w dniach 2-3 rui. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest monitorowanie zachowań klaczy oraz prowadzenie notatek dotyczących objawów rui, takich jak zwiększona aktywność, gotowość do parzenia się i zmiany w zachowaniu. W praktyce hodowlanej stosuje się również metody takie jak ultrasonografia, aby dokładniej określić moment owulacji, co zwiększa szansę na skuteczne zapłodnienie i zdrowe potomstwo. Dobre praktyki w hodowli koni obejmują również regularne kontrole weterynaryjne oraz odpowiednią dietę, co może wpłynąć na cykle reprodukcyjne klaczy.

Pytanie 23

Oksytocyna jest rodzajem hormonu

A. ulepszającym wydalenie płodu

B. hamującym wydzielanie mleka

C. przyśpieszającym proces owulacji

D. wspierającym przebieg ciąży

Odpowiedzi wskazujące na inne funkcje oksytocyny, takie jak hamowanie oddawania mleka, przyspieszanie owulacji czy podtrzymywanie ciąży, są nieprawidłowe i wynikają z niepełnego zrozumienia roli tego hormonu w organizmie. Oksytocyna nie hamuje oddawania mleka, lecz wręcz przeciwnie, wspomaga laktację poprzez stymulację skurczów mięśni gładkich w gruczołach mlekowych, co wspiera wypływ mleka. Również nie ma dowodów na to, że oksytocyna przyspiesza owulację; to zadanie spoczywa głównie na hormonach takich jak LH i FSH. Co więcej, oksytocyna nie pełni roli podtrzymującej ciążę; jej główna funkcja w tym kontekście to ułatwienie porodu. Pojęcie podtrzymywania ciąży odnosi się do innych hormonów, w tym progesteronu, który jest niezbędny do utrzymania ciąży. Nieprawidłowe interpretacje tych funkcji mogą prowadzić do błędnych wniosków w kontekście terapii hormonalnej i zarządzania ciążą, dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie są właściwe role poszczególnych hormonów w organizmie oraz ich interakcje, co ma istotne znaczenie w praktyce medycznej oraz w edukacji pacjentów.

Pytanie 24

Jakie urządzenie wykorzystuje się do mierzenia poziomu wilgotności w pomieszczeniach inwentarskich?

A. wakuometr

B. barometr

C. higrometr

D. anemometr

Barometr, wakuometr i anemometr to urządzenia, które służą do pomiaru różnych parametrów atmosferycznych, ale nie są przeznaczone do pomiaru wilgotności powietrza. Barometr mierzy ciśnienie atmosferyczne, co jest istotne w prognozowaniu pogody, ale nie dostarcza informacji o wilgotności. Wakuometr jest narzędziem wykorzystywanym do pomiaru ciśnienia w układach próżniowych, co również nie ma związku z wilgotnością powietrza. Anemometr natomiast służy do pomiaru prędkości wiatru, co jest istotne w meteorologii i inżynierii lądowej, ale absolutnie nie dotyczy pomiaru wilgotności. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru wilgotności może prowadzić do błędnych wniosków i decyzji, co w kontekście zarządzania pomieszczeniami inwentarskimi może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi dla zwierząt i stratami ekonomicznymi. Zrozumienie, jakie urządzenie jest odpowiednie do określonego zadania, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i zapewnienia wysokiej jakości warunków w pomieszczeniach inwentarskich. Dlatego ważne jest, aby stosować higrometry, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu.

Pytanie 25

Wpis do księgi hodowlanej loch następuje na podstawie wniosku

A. pracownika ARiMR

B. hodowcy

C. zootechnika

D. osoby upoważnionej przez prowadzącego księgi

Odpowiedzi takie jak "zootechnika" czy "pracownika ARiMR" są nieprawidłowe, ponieważ sugerują pomylenie ról w procesie rejestracji lochy w księdze hodowlanej. Zootechnika to dziedzina naukowa zajmująca się hodowlą zwierząt, a nie bezpośrednią administracją danych w księgach. Pracownik ARiMR (Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa) ma swoje zadania, ale nie zajmuje się bezpośrednio wpisywaniem danych do ksiąg hodowlanych, a raczej wspiera hodowców w zakresie finansowania i modernizacji gospodarstw. Istnieje również nieporozumienie związane z osobą upoważnioną przez prowadzącego księgi. W tym przypadku, chociaż osoba ta może być zaangażowana w proces, to i tak wniosek musi pochodzić bezpośrednio od hodowcy. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi zazwyczaj koncentrują się na niepełnym zrozumieniu struktury zarządzania hodowlą oraz funkcji poszczególnych uczestników tego procesu. Zrozumienie, kto jest odpowiedzialny za konkretne działania, jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu hodowlanego, a także dla zapewnienia zgodności z regulacjami prawnymi oraz standardami branżowymi.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Aby przygotować do sprzedaży buhaja w wieku osiemnastu miesięcy, należy go prowadzić na

A. linii przymocowanej do kantara.

B. drążku przymocowanym do rogów.

C. linii przymocowanej do rogów.

D. drążku przymocowanym do kółka nosowego.

Drążek przymocowany do kółka nosowego to optymalna metoda prowadzenia buhaja w wieku 18 miesięcy, ponieważ zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale również kontrolę nad zwierzęciem. Tego rodzaju akcesorium pozwala na łatwe manewrowanie i ogranicza ryzyko urazów, zarówno dla zwierzęcia, jak i dla osoby prowadzącej. W praktyce, stosowanie drążka z kółkiem nosowym umożliwia zachowanie odpowiedniej odległości i stabilności, co jest szczególnie istotne w przypadku dużych i silnych zwierząt. Właściwe użycie tego narzędzia wpisuje się w standardy hodowli, gdzie kluczowe jest wzmacnianie pozytywnych relacji między zwierzęciem a człowiekiem oraz minimalizacja stresu. Dodatkowo, drążek pozwala na precyzyjniejsze kierowanie ruchem buhaja, co może być niezbędne w sytuacjach, gdy zwierzę reaguje impulsywnie. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kółka nosowego jest powszechnie akceptowane w branży hodowlanej, co potwierdzają zalecenia wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Przykładowo, w wielu gospodarstwach rolnych, gdzie hoduje się bydło, drążki nosowe są standardowym wyposażeniem, co świadczy o ich praktyczności i efektywności.

Pytanie 28

Opisane w tabeli objawy sygnalizują u psa

postawa – sztywne łapy, lekko pochylony do przodu, grzbiet zjeżony.

głowa – czoło lekko zmarszczone, nos zmarszczony, oczy zmrużone lub patrzy wyzywająco.

uszy – pochylone ku przodowi.

pysk – otwarty, wargi podciągnięte, ukazuje zęby, nierzadko także i dziąsła.

ogon – odchodzi prosto od ciała, nastroszony, napręzony, zjeżony.

A. ospałość.

B. zadowolenie.

C. agresję.

D. podporządkowanie.

Opisana odpowiedź jako agresja jest rzeczywiście poprawna. Objawy wskazane w tabeli, takie jak sztywne łapy, lekko pochylony do przodu grzbiet, zjeżony ogon, pisk otwarty z uniesionymi wargami oraz pokazywanie zębów, są klasycznymi sygnałami, które jasno wskazują na stan lęku lub gotowości do ataku u psa. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe w pracy z psami, szczególnie w kontekście behawioralnym, gdzie identyfikacja niepokojących zachowań pozwala na szybką interwencję. W takich sytuacjach warto zastosować techniki wzmacniania pozytywnego, aby zredukować stres zwierzęcia oraz uczyć je odpowiednich reakcji na bodźce zewnętrzne. W praktyce, badanie sygnałów ciała psa i ich interpretacja są fundamentalne dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla zwierzęcia, jak i dla ludzi oraz innych zwierząt wokół. Właściwe rozpoznanie agresji i zastosowanie odpowiednich metod szkoleniowych może prowadzić do znacznej poprawy w zachowaniu psa oraz lepszej harmonii w otoczeniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Pełnowartościowe białko powinno być złożone z odpowiednich ilości aminokwasów oraz w właściwych proporcjach

A. aminokwasy egzogenne

B. nasycone kwasy tłuszczowe

C. aminokwasy endogenne

D. nienasycone kwasy tłuszczowe

Aminokwasy endogenne to te, które organizm ludzki jest w stanie wytwarzać samodzielnie, co oznacza, że nie muszą być dostarczane z pożywieniem. Dlatego koncentrowanie się na nich w kontekście pełnowartościowego białka jest nieuzasadnione, ponieważ nie spełniają one kryteriów niezbędnych aminokwasów w diecie. Możliwe jest również mylenie pojęć związanych z kwasami tłuszczowymi. Nasycone i nienasycone kwasy tłuszczowe to klasyfikacje odnoszące się do rodzaju wiązań chemicznych w cząsteczkach tłuszczu, a nie mają bezpośredniego związku z białkami i aminokwasami. Nasycone kwasy tłuszczowe, występujące głównie w produktach pochodzenia zwierzęcego, mogą wpływać na zdrowie serca, podczas gdy nienasycone kwasy tłuszczowe, znajdujące się w olejach roślinnych, rybach czy orzechach, są uważane za korzystne dla zdrowia. Użytkownicy często mylą terminologię, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zrozumienia, jakie składniki odżywcze są kluczowe dla prawidłowego odżywiania. Zrozumienie różnicy między aminokwasami egzogennymi a endogennymi oraz ich rolą w diecie jest kluczowe dla planowania zdrowego jadłospisu, a ignorowanie tych informacji może prowadzić do niedoborów pokarmowych oraz zaburzeń zdrowotnych. Właściwe zbilansowanie aminokwasów w diecie ma fundamentalne znaczenie dla utrzymania prawidłowej kondycji organizmu oraz wspierania procesów metabolicznych.

Pytanie 31

Do grupy zwierząt mięsnych zalicza się świnie, które

A. dojrzewają wcześnie i rosną wolno

B. dojrzewają późno i rosną wolno

C. dojrzewają późno i rosną szybko

D. dojrzewają wcześnie i rosną szybko

Odpowiedź, że do typu użytkowego mięsnego zaliczane są świnie, które późno dojrzewają i szybko rosną, jest prawidłowa, ponieważ takie cechy są kluczowe dla efektywnej produkcji mięsa. Świnie, które późno dojrzewają, mają zwykle większy potencjał do osiągania większej masy ciała, co jest korzystne z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ zwiększa rentowność hodowli. Szybki wzrost tych zwierząt sprawia, że hodowcy mogą szybciej uzyskiwać produkty mięsne, co jest istotne w branży spożywczej, gdzie zapotrzebowanie na mięso jest wysokie. Dodatkowo, w kontekście standardów jakościowych, takie świnie często charakteryzują się lepszymi właściwościami mięsa, co wpływa na jego smak i jakość. Przykłady ras świń, które spełniają te kryteria, to rasy takie jak Piétrain czy Duroc, które są znane z wysokiej wydajności mięsnej i jakości tuszy. Hodowcy stosują różne strategie selekcji, aby uzyskać osobniki o pożądanych cechach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży mięsnej.

Pytanie 32

Przygotowanie bilansu pasz wiąże się z

A. ustaleniem ilości pasz objętościowych wytworzonych w gospodarstwie

B. porównaniem produkcji pasz objętościowych z zapotrzebowaniem na nie dla bydła

C. obliczaniem zapotrzebowania na pasze dla wszystkich zwierząt w gospodarstwie

D. porównaniem produkcji pasz z potrzebami na pasze dla zwierząt

Sporządzenie bilansu pasz to kluczowy proces w zarządzaniu produkcją rolną, który polega na porównaniu produkcji pasz z zapotrzebowaniem na nie dla zwierząt. Taki bilans pozwala na efektywne zarządzanie zasobami paszowymi i optymalizację ich wykorzystania. W praktyce, aby sporządzić bilans, rolnicy muszą dokładnie znać zarówno wydajność pasz, jak i potrzeby żywieniowe zwierząt, które są uzależnione od ich gatunku, wieku, wagi oraz etapu produkcji (np. laktacja, wzrost). Przykładowo, bydło mleczne potrzebuje innych proporcji pasz w okresie laktacji, a inne podczas zasuszenia. Dobrze sporządzony bilans pasz wspiera nie tylko zdrowie zwierząt, ale także efektywność ekonomiczną gospodarstwa, ponieważ nadmiar pasz może prowadzić do strat, a ich niedobór do obniżenia wydajności produkcyjnej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, zaleca się regularne aktualizowanie bilansu oraz monitorowanie zmieniających się wymagań zwierząt w celu dostosowywania strategii żywieniowych w czasie.

Pytanie 33

Zastosowanie nasienia samca tej samej rasy do unasiennienia samicy stanowi przykład

A. krzyżowania

B. bastardyzacji

C. kojarzenia

D. kopulacji

Krzyżowanie, w przeciwieństwie do kojarzenia, odnosi się do procesu łączenia osobników różnych ras lub linii w celu uzyskania hybryd. Choć krzyżowanie może prowadzić do korzystnych cech, takich jak odporność na choroby, może również wprowadzać niepożądane geny, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie potomstwa. W praktyce, krzyżowanie jest często stosowane w celu uzyskania cech heterozji, które mogą być korzystne w produkcji zwierzęcej. Jednakże, w kontekście pytania, nie jest to właściwe podejście, ponieważ odnosi się do różnych ras, a nie do osobników tej samej rasy. Bastardyzacja to termin używany do opisania procesu, w którym dochodzi do mieszania ras, co może prowadzić do utraty czystości genetycznej. W hodowli, bastardyzacja może być niepożądana, zwłaszcza gdy celem jest zachowanie określonych cech rasowych. Kopulacja, z kolei, to sam akt łączenia się samca i samicy, ale nie odnosi się bezpośrednio do kwestii rasowości, ani do kontekstu użycia nasienia. Te różnice są kluczowe w zrozumieniu procesów hodowlanych oraz ich efektywności.

Pytanie 34

Jakie działania należy podjąć w przypadku ukąszenia psa przez węża?

A. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

B. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

C. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

D. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

Założenie opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia oraz przykładanie zimnych okładów to sprawdzona procedura w przypadku ukąszenia przez węża. Opaska uciskowa ma na celu ograniczenie krążenia krwi w obszarze ukąszenia, co może spowolnić rozprzestrzenianie się toksyn w organizmie. Zimne okłady pomagają w redukcji obrzęku oraz bólu, co jest szczególnie istotne w sytuacji stresowej. Przykładanie zimnych kompresów powinno być krótkotrwałe, aby nie doprowadzić do odmrożeń, a także należy pamiętać, aby nie stosować zbyt mocnego ucisku, aby nie zablokować przepływu krwi całkowicie. W sytuacjach zagrożenia życia, takich jak ukąszenie węża, kluczowe jest jak najszybsze dostarczenie poszkodowanego do szpitala, gdzie lekarze mogą podjąć dalsze kroki, w tym podanie surowicy przeciwwężowej. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, odpowiednie postępowanie może zdecydować o dalszym przebiegu leczenia.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Zwierzęta nie powinny być wystawione na stały hałas o natężeniu przekraczającym

A. 85 dB

B. 55 dB

C. 65 dB

D. 75 dB

Wybór niepoprawnych wartości hałasu sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące wpływu dźwięku na zwierzęta. Poziomy hałasu 65 dB, 55 dB oraz 75 dB, choć mogą być postrzegane jako akceptowalne w kontekście interakcji z ludźmi, nie uwzględniają specyficznych potrzeb zwierząt, które mają inną percepcję dźwięku. Poziom 65 dB jest równy hałasowi generowanemu przez normalną rozmowę, co nie powinno być uważane za bezpieczne dla zwierząt w dłuższej perspektywie. W rzeczywistości, wiele zwierząt, a zwłaszcza te z wrażliwym słuchem, może odczuwać dyskomfort przy nawet niższych poziomach hałasu. Poziom 55 dB, odpowiadający szumowi w biurze, również nie jest wystarczająco bezpieczny, jako że długotrwała ekspozycja na takie dźwięki może prowadzić do chronicznego stresu i innych problemów zdrowotnych. Ostatecznie, wybór 75 dB, mimo że zbliżony do bezpiecznego limitu, nadal stwarza ryzyko, gdyż bliskość do 85 dB może powodować, że zwierzęta będą narażone na negatywne skutki, takie jak nadmierne pobudzenie czy lęk. Ważne jest, aby podejmować świadome decyzje na temat poziomów hałasu w otoczeniu zwierząt, kierując się ich specyfiką biologiczną oraz potrzebami behawioralnymi.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Kość prącia występuje u jakiego gatunku?

A. U psa

B. U ogiera

C. U buhaja

D. U knura

Kość prącia, znana również jako os penis, występuje u psów i jest kluczowym elementem ich anatomii. Stanowi ona szkieletowy element narządów płciowych samców, a jej obecność jest istotna dla reprodukcji oraz kopulacji. W przypadku psów, kość prącia jest zróżnicowana pod względem długości i grubości, co może mieć znaczenie w kontekście ich rasy oraz wielkości. Przykładowo, u psów ras dużych, takich jak Dogi, kość prącia jest znacznie większa niż u mniejszych ras, co może wpływać na ich zdolności reprodukcyjne. Kość ta jest również istotna w kontekście badań weterynaryjnych, ponieważ jej morfologia może być wykorzystywana do diagnozowania różnych schorzeń, takich jak dysplazja stawów czy urazy. Zrozumienie anatomii i funkcji kości prącia jest zatem niezbędne dla weterynarzy oraz hodowców, którzy chcą zapewnić zdrowie i dobre samopoczucie psów.

Pytanie 39

W ekologicznej hodowli bydła mięsnego nie rekomenduje się rasy

A. limousine

B. hereford

C. belgijska błękitno-biała

D. aberdeen angus

Rasa belgijska błękitno-biała raczej nie nadaje się do ekologicznego chowu bydła mięsnego i to z kilku powodów. Z jednej strony ma świetną wydajność mięsną, co jest super w chowie konwencjonalnym, ale w ekologii stawiamy na dobrostan zwierząt i różnorodność genetyczną. Dodatkowo, bydło tej rasy miewa problemy z rodzeniem, a to sprawia, że trzeba częściej interweniować weterynaryjnie, co jest sprzeczne z zasadami ekologicznego chowu. Tam chodzi o to, żeby jak najmniej ingerować w naturalne procesy. Dlatego polecałbym wybierać rasy takie jak Aberdeen Angus, Limousine czy Hereford. Te rasy są lepiej przystosowane do naszych warunków i mają lepszą zdolność do adaptacji. Poza tym, są bardziej odporne i mają lepsze wskaźniki dobrostanu. Warto też zwrócić uwagę na standardy ekologiczne, które mówią o zachowaniu bioróżnorodności i produkcji zgodnej z naturalnymi cyklami zwierząt.

Pytanie 40

Podmiot zajmujący się przeprowadzaniem zabiegów w zakresie sztucznego unasieniania, który dokonał takiego zabiegu na krowie lub jałówce, musi zachować kopię świadectwa przez czas

A. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu

B. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu

C. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

D. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

Zgodnie z regulacjami dotyczącymi sztucznego unasieniania zwierząt, podmioty wykonujące zabiegi w tym zakresie zobowiązane są do przechowywania dokumentacji związanej z wykonanymi procedurami przez okres pięciu lat od dnia ich realizacji. Taki czas przechowywania świadectw ma na celu zapewnienie odpowiedniego nadzoru nad procesem hodowli zwierząt oraz umożliwienie ewentualnej weryfikacji w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych lub innych nieprawidłowości, które mogą być związane z przeprowadzonym zabiegiem. Przykładowo, w przypadku wykrycia chorób zakaźnych u bydła, ważne jest, aby mieć dokładne informacje o wykonanych zabiegach, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w celu zapobiegania ich rozprzestrzenieniu. W praktyce oznacza to, że hodowcy oraz technicy weterynarii muszą skrupulatnie dokumentować oraz archiwizować wszystkie świadectwa, aby móc zaspokoić wymogi prawne oraz zapewnić odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo zwierząt. Dobre praktyki w tej dziedzinie dotyczą także regularnego przeglądu przechowywanej dokumentacji oraz jej aktualizacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej