Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik technologii chemicznej
Kwalifikacja: CHM.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu chemicznego
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 17:05
Data zakończenia: 15 maja 2025 17:30

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie wytwarzania kwasu azotowego(V) monitorowane jest stężenie amoniaku w mieszaninie amoniakalno-powietrznej. W tym celu są pobierane próbki

A. ciekłe z kolumny absorpcyjnej

B. gazowe z kolumny absorpcyjnej

C. gazowe z reaktora utleniania

D. ciekłe z reaktora utleniania

Odpowiedzi o próbkach ciekłych z reaktora utleniania i gazowych z kolumny absorpcyjnej są nietrafione. Nie uwzględniają one kluczowego etapu, czyli utleniania amoniaku. Z reaktora utleniania powinno się analizować tylko gazowe produkty, bo to właśnie w nich stężenie amoniaku jest najważniejsze do monitorowania reakcji. Próbki ciekłe mogą nie oddawać rzeczywistego stężenia amoniaku, bo ten jest w fazie gazowej i najlepiej go mierzyć w gazach reakcjach. Z kolei próby gazowe z kolumny absorpcyjnej są też na bakier, ponieważ kolumna ma inny cel – separację i absorbcję gazów, a nie bezpośrednie śledzenie amoniaku w utlenianiu. Często ludzie myślą, że próbki ciekłe mogą reprezentować cały proces, ale to prowadzi do błędnych wniosków i decyzji. W chemii najważniejsze to mieć dobre metody pomiarowe, żeby mieć pewność co do danych, a to jest kluczowe dla optymalizacji i minimalizacji ryzyka.

Pytanie 2

Wstępne rozdrabnianie dużych brył realizowane jest w

A. młynie tarczowym

B. dezintegratorze

C. rozdrabniarce młotkowej

D. łamaczu szczękowym

Łamacze szczękowe są specjalistycznymi urządzeniami stosowanymi w procesie rozdrabniania wstępnego dużych brył materiałów, takich jak skały, węgiel czy rudy. Ich konstrukcja opiera się na dwóch szczękach, które poruszają się względem siebie, co pozwala na efektywne łamanie materiałów o dużej twardości i masie. W porównaniu do innych urządzeń, łamacze szczękowe charakteryzują się wysoką wydajnością i niskim zużyciem energii, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przemyśle wydobywczym i recyklingowym. W praktyce, łamacze szczękowe znajdują zastosowanie w zakładach górniczych, gdzie służą do rozdrabniania surowców przed dalszym przetwórstwem. Warto zauważyć, że ich zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie efektywności procesów produkcyjnych. Właściwy dobór metody rozdrabniania ma kluczowe znaczenie dla całego procesu technologicznego.

Pytanie 3

W procesie DRW w rafineriach dochodzi do fizycznego oddzielenia komponentów ropy naftowej. Jaką zasadę technologiczną należy uwzględnić przy projektowaniu instalacji, aby węglowodory uległy reakcji chemicznej w jak najmniejszym zakresie?

A. Zasadę odzyskiwania ciepła

B. Zasadę regeneracji materiałów

C. Zasadę przeciwprądu materiałowego

D. Zasadę umiaru technologicznego

Zasada umiaru technologicznego jest kluczowa w procesie DRW (Destylacja Rozdzielcza Wodorowa) w rafineriach, ponieważ umożliwia ona minimalizację reakcji chemicznych, które mogą prowadzić do degradacji węglowodorów. Umiar technologiczny polega na stosowaniu optymalnych warunków operacyjnych, które ograniczają czas ekspozycji surowca na wysokie temperatury oraz promują procesy rozdzielenia składników na etapy, co minimalizuje ryzyko niepożądanych reakcji. Przykładem zastosowania tej zasady może być kontrola parametrów, takich jak temperatura i ciśnienie, w celu zachowania integralności chemicznej produktów. W praktyce, stosowanie tej zasady prowadzi do uzyskania wyższej jakości produktów rafinacji, zgodnych z normami branżowymi, takimi jak ASTM D86, które definiują metody badania właściwości paliw. Dzięki zastosowaniu umiarkowanego podejścia technologicznego, zakłady mogą jednocześnie zwiększać efektywność procesu i ograniczać straty surowca, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w przemyśle petrochemicznym.

Pytanie 4

Który rodzaj urządzenia spośród przedstawionych w tabeli należy zastosować do chłodzenia gazu poreakcyjnego w procesie syntezy amoniaku prowadzonym w temperaturze 400÷500°C?

Rodzaj urządzenia	Rodzaj układu (czynnik chłodzący – czynnik chłodzony)	Zakres pracy [°C]
Wymiennik płaszczowo-rurowy	ciecz – gaz	10÷150
	ciecz – ciecz	10÷100
	para grzejna – ciecz	100÷200
Wymiennik typu „rura w rurze"	gaz – ciecz	70÷500
Wymiennik typu „rura w rurze"	ciecz – ciecz	0÷500
Chłodnica ociekowa	woda – gaz	100÷700
	ciecz – ciecz	10÷100
	para grzejna – ciecz	100÷200
Wymiennik płytowy	gaz – woda	10÷90
Wymiennik płytowy	ciecz – ciecz	0÷500

A. Wymiennik płaszczowo-rurowy.

B. Chłodnicę ociekową.

C. Wymiennik typu "rura w rurze".

D. Wymiennik płytowy.

Chłodnica ociekowa to idealne urządzenie do chłodzenia gazu poreakcyjnego w procesie syntezy amoniaku, zwłaszcza w temperaturach 400÷500°C. Jej zdolność do pracy w zakresie temperatury od 100 do 700°C, w układzie woda-gaz, czyni ją wyjątkowo elastyczną i wydajną. W praktyce, chłodnice ociekowe są powszechnie stosowane w przemyśle chemicznym, gdzie kontrola temperatury jest kluczowa dla efektywności procesów reakcyjnych. Przy zastosowaniu tej chłodnicy, możliwe jest osiągnięcie wysokiej efektywności wymiany ciepła, co przyczynia się do poprawy wydajności procesu syntezy amoniaku. Ponadto, standardy branżowe, takie jak ASME oraz API, zalecają stosowanie chłodnic ociekowych w procesach wymagających intensywnego chłodzenia, co potwierdza ich wysoką jakość i niezawodność. Warto dodać, że odpowiednia technologia chłodzenia ma kluczowe znaczenie dla zachowania bezpieczeństwa operacyjnego oraz minimalizacji ryzyka awarii.

Pytanie 5

Kiedy należy przeprowadzać konserwację maszyn w przemyśle chemicznym?

A. Wyłącznie przed audytem

B. Tylko w przypadku awarii

C. Regularnie, zgodnie z harmonogramem konserwacji

D. Po każdej zmianie pracowników

Regularna konserwacja maszyn w przemyśle chemicznym jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa, wydajności i długowieczności urządzeń. Przeprowadzanie jej zgodnie z ustalonym harmonogramem pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych usterek i zapobiega awariom, które mogą prowadzić do kosztownych przestojów produkcji. Harmonogram konserwacji jest zazwyczaj ustalany na podstawie specyfikacji producenta, doświadczenia operatorów oraz specyficznych wymagań środowiskowych. Regularne przeglądy i konserwacje zgodne z planem minimalizują ryzyko wystąpienia sytuacji awaryjnych, a także pozwalają na optymalizację pracy maszyn poprzez bieżące dostosowywanie parametrów ich pracy. Dodatkowo, przestrzeganie harmonogramu konserwacji jest często wymogiem norm ISO i innych standardów branżowych, które kładą duży nacisk na proaktywne podejście do utrzymania ruchu. Dzięki regularnej konserwacji, zakłady chemiczne mogą utrzymać wysoką jakość produkcji i zminimalizować ryzyko nieprzewidzianych zdarzeń, co jest niezwykle ważne w kontekście bezpieczeństwa pracowników i ochrony środowiska.

Pytanie 6

Jakie urządzenie służy do pomiaru gęstości produktów naftowych?

A. spektrofotometrem lub refraktometrem

B. polarymetrem lub areometrem

C. refraktometrem lub piknometrem

D. areometrem lub piknometrem

Gęstość produktów naftowych określa się najczęściej przy użyciu areometru i piknometru, co jest zgodne z przyjętymi standardami w branży petrochemicznej. Areometr to instrument, który mierzy gęstość cieczy na podstawie zasady Archimedes'a, wykorzystując wyporność. Jest to powszechnie stosowane narzędzie w laboratoriach do analizy paliw, olejów i innych produktów naftowych. Piknometr natomiast, to naczynie o znanej objętości, które pozwala na precyzyjne określenie masy próbki, co jest kluczowe w obliczeniach gęstości. W praktyce, znajomość gęstości produktów naftowych jest istotna nie tylko dla oceny ich jakości, ale również dla obliczeń związanych z transportem, magazynowaniem oraz procesami rafinacji. Stosując te metody, laboratoria mogą zapewnić zgodność z normami, takimi jak ASTM D1298, co jest niezbędne dla zachowania standardów przemysłowych i regulacji dotyczących jakości paliw.

Pytanie 7

Jaką czynność należy wykonać w trakcie pracy ze spektrofotometrem?

A. Określić natężenie przepływu gazu obojętnego

B. Ustawić pożądany zakres długości fali

C. Sprawdzić intensywność widma w podczerwieni roztworu wzorcowego

D. Odkreślić maksymalny kąt skręcenia płaszczyzny polaryzacji

Ustawienie pożądanego zakresu długości fali jest kluczowym krokiem w obsłudze spektrofotometru, ponieważ to właśnie długość fali determinuje, które fotony będą absorbowane przez próbkę. Różne substancje chemiczne mają charakterystyczne długości fal, przy których absorpcja jest największa, co umożliwia ich identyfikację oraz ilościowe oznaczanie. Przykładowo, w analizach chemicznych często wykorzystuje się spektrofotometrię UV-Vis do określenia stężenia substancji w roztworach. Ustalając odpowiednią długość fali, można skupić się na specyficznych absorpcjach, co zwiększa dokładność pomiarów. Dobre praktyki branżowe zalecają również kalibrację spektrofotometru na wzorcach o znanych absorbancjach, co umożliwia uzyskanie precyzyjnych wyników. W związku z tym, umiejętność właściwego ustawienia zakresu długości fali jest fundamentalna w pracy z tym urządzeniem oraz w analizach laboratoryjnych w ogóle.

Pytanie 8

Podaj właściwą sekwencję działań laboratoryjnych realizowanych podczas określania zawartości azotu w związkach organicznych za pomocą metody Kjeldahla.
miareczkowanie nadmiaru kwasu.

A. Mineralizacja próbki na mokro, oddestylowanie amoniaku, alkalizacja próbki, miareczkowanie nadmiaru kwasu

B. Alkalizacja próbki, mineralizacja próbki na mokro, oddestylowanie amoniaku

C. Alkalizacja próbki, oddestylowanie amoniaku, mineralizacja próbki na mokro, miareczkowanie nadmiaru kwasu

D. Mineralizacja próbki na mokro, alkalizacja próbki, oddestylowanie amoniaku, miareczkowanie nadmiaru kwasu

Niestety, twoje inne wybory pokazują, że nie do końca zrozumiałeś, jak są ułożone etapy w metodzie Kjeldahla. Niektóre opcje sugerują, że alkalizacja powinna być przed mineralizacją, co zupełnie się nie zgadza. Mineralizacja jest kluczowa, bo musimy całkowicie rozłożyć związki organiczne, a reakcje związane z alkalizacją powinny się dziać dopiero po tym. Jeśli oddestylujesz amoniak przed alkalizacją, to nie dostaniesz dobrych wyników, bo amoniak nie wyjdzie bez wcześniejszej alkalizacji. Cała ta kolejność jest mega ważna, żeby mieć dokładne i powtarzalne wyniki. Myślenie o analizie chemicznej wymaga precyzji, a znajomość faz procesu i ich wzajemnych relacji jest niezbędna dla każdego chemika. Jeśli coś pójdzie nie tak w kolejności, to wyniki mogą być źle interpretowane, a to może mieć poważne konsekwencje w dalszych badaniach.

Pytanie 9

Jakie środki osobistego zabezpieczenia powinien posiadać pracownik pracujący przy wielkim piecu?

A. Hełm ochronny, kombinezon żaroodporny, rękawice ochronne, buty ochronne

B. Kombinezon żaroodporny, rękawice lateksowe, gogle, nauszniki przeciwhałasowe

C. Hełm ochronny, maskę przeciwpyłową, buty ochronne, fartuch gumowy

D. Fartuch ochronny, gogle, hełm ochronny, ochronniki słuchu

Odpowiedź, która wskazuje na hełm ochronny, kombinezon żaroodporny, rękawice ochronne i buty ochronne, jest poprawna, ponieważ te środki ochrony indywidualnej są niezbędne w pracy przy wielkim piecu. Hełm ochronny chroni głowę przed opadającymi przedmiotami oraz potencjalnymi uderzeniami. Kombinezon żaroodporny jest kluczowy, ponieważ przedłużona ekspozycja na wysokie temperatury oraz iskry może prowadzić do poparzeń. Rękawice ochronne zapewniają ochronę dłoni przed wysokimi temperaturami oraz substancjami chemicznymi, które mogą występować w trakcie pracy. Buty ochronne z metalowymi noskami chronią stopy przed ciężkimi przedmiotami oraz zapewniają przyczepność na śliskich powierzchniach. Te środki ochrony są zgodne z normami bezpieczeństwa, takimi jak EN 397 dla hełmów oraz EN 531 dla odzieży żaroodpornej, co podkreśla ich znaczenie w zachowaniu bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 10

Jakie parametry należy monitorować podczas procesu filtracji w przemyśle chemicznym?

A. Kolor i zapach

B. Ciśnienie i przepływ

C. Temperatura i wilgotność

D. pH i napięcie powierzchniowe

W procesie filtracji w przemyśle chemicznym kluczowe jest monitorowanie ciśnienia i przepływu. Ciśnienie jest istotne, ponieważ od niego zależy efektywność i szybkość procesu filtracyjnego. Zbyt niskie ciśnienie może prowadzić do nieefektywnej filtracji, natomiast zbyt wysokie może uszkodzić filtr lub zmienić strukturę materiału, który jest filtrowany. Przepływ z kolei wskazuje, czy filtracja przebiega prawidłowo i czy nie ma zatorów w systemie. Regularne monitorowanie tych parametrów pozwala na utrzymanie ciągłości procesu oraz minimalizację ryzyka awarii. W przypadku jakichkolwiek odchyleń, operatorzy mogą natychmiast zareagować, co jest kluczowe w środowisku przemysłowym, gdzie każda minuta przestoju może generować znaczne straty finansowe. Dobre praktyki sugerują stosowanie automatycznych systemów monitoringu tych parametrów, co zwiększa precyzję i szybkość reakcji na zmiany w procesie.

Pytanie 11

Jakie działania nie powinny być realizowane w procesie technologicznym?

A. Najbardziej efektywne prowadzenie procesów przy minimalnym zużyciu surowców

B. Najbardziej efektywne prowadzenie procesów przy maksymalnym zużyciu surowców

C. Najbardziej efektywne prowadzenie procesów przy minimalnym zużyciu energii

D. Osiąganie wysokiej wydajności produktów z jednostki objętości urządzenia

Postępowanie polegające na najszybszym prowadzeniu procesów przy minimalnym wykorzystaniu surowców jest nieodpowiednie, ponieważ prowadzi do nieefektywności w szerokim kontekście procesu technologicznego. W praktyce, maksymalne wykorzystanie surowców jest kluczowe dla optymalizacji kosztów produkcji oraz minimalizacji odpadów. Wiele branż, takich jak przemysł chemiczny czy spożywczy, stosuje zasady zrównoważonego rozwoju, w których dąży się do jak największej efektywności wykorzystania surowców. Przykładem może być metodologia Lean Manufacturing, która koncentruje się na eliminacji marnotrawstwa, gdzie surowce są wykorzystywane w sposób maksymalny, co również przekłada się na lepszą jakość produktów końcowych. Wprowadzenie efektywnych procesów technologicznych pozwala nie tylko na zwiększenie wydajności, ale także na zminimalizowanie negatywnego wpływu na środowisko. Dobre praktyki wskazują, że każdy proces technologiczny powinien być zaprojektowany z myślą o równowadze między wydajnością a efektywnością wykorzystania zasobów, co jest fundamentalne w nowoczesnym podejściu do produkcji.

Pytanie 12

Zbiorniki używane do rozcieńczania kwasu siarkowego(VI) w procesie wytwarzania superfosfatu są wyłożone

A. polipropylenem

B. polietylenem

C. blachą ze stali nierdzewnej

D. blachą ołowianą

Zastosowanie materiałów takich jak polipropylen, stal nierdzewna czy polietylen w budowie zbiorników do kwasu siarkowego(VI) może wydawać się na pierwszy rzut oka rozsądne, jednak w praktyce wiąże się z istotnymi ograniczeniami i ryzykiem. Polipropylen, chociaż odporny na niektóre chemikalia, nie jest wystarczająco odporny na działanie kwasu siarkowego, co może prowadzić do uszkodzeń i przecieków. Stal nierdzewna, mimo że ma wiele zalet w kontekście odporności na korozję, nie radzi sobie z silnymi kwasami bez dodatkowych powłok ochronnych, a nawet wtedy może wystąpić degradacja materiału. W przypadku polietylenu, jego zastosowanie w zbiornikach do silnych kwasów również jest ograniczone ze względu na potencjalne reakcje chemiczne, które mogą prowadzić do osłabienia struktury materiału. Często mylnie sądzi się, że nowoczesne materiały plastikowe lub stali nierdzewnej mogą zastąpić tradycyjne metody, co może prowadzić do niedoszacowania ryzyka i późniejszych kosztów związanych z naprawą lub wymianą uszkodzonych zbiorników. W kontekście przemysłowym, gdzie bezpieczeństwo i zgodność z normami są kluczowe, wybór odpowiednich materiałów jest niezwykle istotny i powinien opierać się na solidnych podstawach inżynieryjnych oraz najlepszych praktykach branżowych.

Pytanie 13

Jaką metodę analizy klasycznej powinno się zastosować do oznaczenia stężenia kwasu siarkowego(VI), który jest przygotowywany do produkcji superfosfatu?

A. Miareczkowanie kompleksometryczne

B. Miareczkowanie alkacymetryczne

C. Miareczkowanie argentometryczne

D. Miareczkowanie manganometryczne

Miareczkowanie alkacymetryczne to technika analityczna, która polega na określaniu stężenia kwasów i zasad poprzez pomiar zmiany pH podczas dodawania titranta. W przypadku stężenia kwasu siarkowego(VI), który jest silnym kwasem, miareczkowanie alkacymetryczne jest najbardziej odpowiednią metodą. Proces ten polega na stopniowym dodawaniu zasady, zazwyczaj wodorotlenku sodu, do próbki kwasu siarkowego, aż do momentu osiągnięcia punktu równoważności, co jest sygnalizowane zmianą pH. W praktyce, zastosowanie wskaźników pH lub pH-metrów pozwala na precyzyjne określenie momentu zakończenia reakcji. Metoda ta jest uznawana za standardową w laboratoriach chemicznych, co zapewnia jej wysoką wiarygodność i dokładność. W kontekście produkcji superfosfatu, precyzyjne określenie stężenia kwasu siarkowego jest kluczowe, ponieważ wpływa na efektywność procesu produkcyjnego oraz jakość końcowego produktu. W związku z tym, miareczkowanie alkacymetryczne jest zgodne z dobrymi praktykami analitycznymi i zaleceniami branżowymi. Dodatkowo, znajomość tej metody jest niezbędna dla chemików zajmujących się analizą jakościową i ilościową substancji chemicznych.

Pytanie 14

Które pomieszczenia będą odpowiednie na magazyn styrenu?

Styren (wybrane właściwości)
Ciecz bezbarwna Temperatura zapłonu t_z = 31°C Temperatura samozapłonu t_sz = 490°C Utlenia się pod wpływem tlenu z powietrza tworząc wybuchowe nadtlenki Łatwo polimeryzuje pod wpływem ogrzewania i światła Niekontrolowana polimeryzacja może przebiegać wybuchowo

A. Dobrze ogrzewane i bardzo dobrze oświetlone.

B. Chłodne i zaciemnione.

C. Chłodne i bardzo dobrze oświetlone.

D. Dobrze ogrzewane i zaciemnione.

Pomieszczenia chłodne i zaciemnione stanowią optymalne warunki do przechowywania styrenu, ponieważ zapobiegają niekontrolowanej polimeryzacji, która może wystąpić w wyniku podgrzewania i ekspozycji na światło. Styren, jako ciecz łatwopalna o temperaturze zapłonu wynoszącej 31°C, wymaga szczególnych środków ostrożności. Przechowywanie go w chłodnych warunkach ogranicza ryzyko samozapłonu, a zaciemnienie chroni przed działaniem promieniowania UV, które może przyspieszyć reakcje polimeryzacyjne. W branży chemicznej i przemysłowej przestrzeganie zasad przechowywania substancji niebezpiecznych jest kluczowe dla bezpieczeństwa. Zgodnie z normami takimi jak NFPA (National Fire Protection Association), pomieszczenia do składowania substancji chemicznych powinny być dostosowane do specyficznych właściwości fizycznych i chemicznych przechowywanych materiałów. Przykładem praktycznym może być zastosowanie chłodziarek przemysłowych lub magazynów chłodniczych, które spełniają wszystkie wymagania dotyczące bezpieczeństwa. Warto zwrócić uwagę na odpowiednie oznaczenia i systemy wentylacyjne, które dodatkowo zabezpieczają przed gromadzeniem się niebezpiecznych oparów.

Pytanie 15

Którego z produktów ubocznych należy zastosować do eliminacji siarkowodoru z gazu syntezowego?

A. "Czerwony szlam" pozyskany w trakcie przerobu boksytów

B. Katolit otrzymywany podczas elektrolizy NaCl

C. Żużel uzyskany w procesie zgazowania węgla

D. Fosfogips pozyskiwany z procesu wytwarzania superfosfatu

Czerwony szlam, będący produktem ubocznym procesu przerobu boksytów, jest skutecznym środkiem do usuwania siarkowodoru z gazu syntezowego dzięki swoim właściwościom chemicznym. Zawiera on tlenki żelaza i glinu, które mają zdolność do reagowania z siarkowodorem, tworząc nieprzylegające do siebie sole. Proces ten jest zgodny z aktualnymi standardami ochrony środowiska, które wymagają usuwania niebezpiecznych związków chemicznych z gazów przemysłowych. Praktyczne zastosowanie czerwonego szlamu w przemyśle chemicznym oraz energetycznym pokazuje efektywność tego materiału w procesie oczyszczania gazów. Przykłady zastosowań obejmują instalacje do oczyszczania gazów przemysłowych, gdzie czerwony szlam jest stosowany jako środek sorpcyjny. Użycie tego produktu jest także zgodne z zasadą gospodarki cyrkularnej, gdzie odpady są przetwarzane w użyteczne materiały, co przyczynia się do redukcji szkodliwych emisji i ochrony środowiska.

Pytanie 16

Do zbudowania przegrody filtracyjnej ziarnistej używa się

A. materiału bawełnianego

B. piasku

C. materiału lnianego

D. bibuły

Piasek jest podstawowym materiałem stosowanym do budowy przegrody filtracyjnej ziarnistej, ponieważ charakteryzuje się odpowiednią wielkością ziaren oraz porowatością, co pozwala na skuteczne zatrzymywanie zanieczyszczeń mechanicznych z cieczy. W systemach filtracyjnych piasek działa jako medium filtracyjne, które, w zależności od frakcji, jest w stanie zatrzymać cząstki o różnej wielkości, co czyni go niezwykle wszechstronnym w zastosowaniach takich jak oczyszczanie wody pitnej, przemysłowej czy ścieków. Przykładem zastosowania piasku w praktyce może być budowa studni chłonnych, gdzie piasek jest wykorzystywany w warstwie filtracyjnej, by zapewnić skuteczną filtrację i ochronę przed zanieczyszczeniami. Przy projektowaniu systemów filtracyjnych należy także zwrócić uwagę na standardy, takie jak PN-EN 12921, które określają wymagania dotyczące materiałów filtracyjnych, w tym zastosowania piasku. Wiedza o właściwościach piasku jako materiału filtracyjnego jest kluczowa dla inżynierów zajmujących się projektowaniem systemów uzdatniania wody.

Pytanie 17

Jakie czynności trzeba wykonać przed oddaniem brygadzie remontowej ciągu technologicznego do produkcji tlenku etylenu?

A. Opróżnić instalację z pozostałości substratów i produktu, wyrównać temperaturę instalacji do temperatury otoczenia, usunąć i zabezpieczyć katalizator, przedmuchać instalację azotem

B. Opróżnić reaktor z dowthermu i katalizatora, przedmuchać reaktor oraz absorbery acetylenem, wyrównać temperaturę instalacji do temperatury otoczenia

C. Oziębić instalację do temperatury −70°C w celu wykroplenia pozostałości produktu, przedmuchać instalację etylenem, uzupełnić zapasy katalizatora, opróżnić reaktor z dowthermu

D. Usunąć resztki produktu z instalacji, wygrzać resztki do temperatury 500°C, a następnie zamknąć i zaplombować króćce umożliwiające usunięcie katalizatora

Opróżnienie instalacji z pozostałości substratów i produktów oraz wyrównanie temperatury do temperatury otoczenia to kluczowe kroki przed uruchomieniem procesu produkcji tlenku etylenu. Tlenek etylenu jest substancją łatwopalną i toksyczną, a wszelkie pozostałości mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak eksplozje czy niekontrolowane reakcje chemiczne. Usunięcie i zabezpieczenie katalizatora jest również istotne, ponieważ niewłaściwe jego przechowywanie może prowadzić do degradacji lub niepożądanych reakcji. Przedmuchiwanie instalacji azotem ma na celu zapewnienie, że nie ma w niej tlenu, co absolutnie eliminuję ryzyko zapłonu. Przykładowo, w przemyśle chemicznym przed uruchomieniem instalacji często stosuje się procedury, które obejmują sprawdzenie szczelności, analizę gazów pozostałych w instalacji oraz wizualną inspekcję komponentów. Wszystko to jest zgodne z normami bezpieczeństwa, takimi jak NFPA 70E i ISO 45001, które nakładają obowiązek dbałości o bezpieczeństwo pracy w strefach zagrożonych wybuchem.

Pytanie 18

W 20-tonowej mieszaninie trójskładnikowej znajduje się 5 ton składnika A, 12 ton składnika B oraz reszta to składnik C. Jaka jest procentowa zawartość (m/m) składnika C w tej mieszaninie?

A. 6%

B. 15%

C. 3%

D. 30%

Aby obliczyć zawartość procentową składnika C w mieszance, musimy najpierw ustalić, ile ton tego składnika znajduje się w 20-tonowej mieszance. Mamy 5 ton składnika A i 12 ton składnika B, co razem daje 17 ton. Składnik C zatem ma masę 20 ton - 17 ton = 3 tony. Zawartość procentowa obliczana jest według wzoru: (masa składnika / masa całej mieszaniny) x 100%. W tym przypadku: (3 tony / 20 ton) x 100% = 15%. Zrozumienie tej metody jest kluczowe w wielu dziedzinach przemysłu, takich jak chemia, farmacja czy produkcja, gdzie precyzyjne obliczenia składników mają kluczowe znaczenie dla jakości i bezpieczeństwa produktów. W praktyce, obliczenie procentowego udziału składników pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych oraz kontrolę jakości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 19

Wsad do pieca szklarskiego składa się z CaCO₃, Na₂CO₃ i piasku kwarcowego zmieszanych w proporcjach zapewniających stosunek wagowy tlenków CaO : Na₂O : SiO₂ = 15 : 15 : 70. Ile SiO₂ należy odważyć, jeżeli w mieszaninie znajdzie się 53,6 kg CaCO₃?

M_CaO = 56 g / mol

M_CaCO₃ = 100 g / mol

A. 250 kg

B. 53,6 kg

C. 140 kg

D. 51,3 kg

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących podstawowych zasad chemii i obliczeń ilościowych. Na przykład, jeśli ktoś wskazałby 53,6 kg, może to sugerować, że myli przeliczenia mas molowych z masą surowca. Należy zauważyć, że masa CaCO3 nie jest bezpośrednio równoważna masie SiO2. W rzeczywistości, obliczając masę tlenków, ważne jest, aby zastosować poprawne proporcje wagowe. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 51,3 kg lub 250 kg, mogą występować problemy z interpretacją stosunków tlenków. Odpowiedź 51,3 kg może wynikać z nieprawidłowego przeliczenia na masę SiO2, z kolei 250 kg wskazuje na znaczące nadmiarowe obliczenia, które nie są zgodne z przedstawionymi proporcjami. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, kluczowe jest dobrze zrozumiane, jak masy molowe substancji wpływają na wynik końcowy, oraz umiejętność przeliczeń w kontekście proporcji wagowych. W przemyśle wszelkie nieścisłości mogą prowadzić do nieprawidłowości w produkcie końcowym, dlatego istotne jest stosowanie ścisłych norm i procedur, które zapewniają zgodność z wymaganiami jakościowymi i technologicznymi. Analizując problem, warto także uwzględnić, że związki chemiczne i ich właściwości muszą być zawsze brane pod uwagę przy opracowywaniu receptur materiałów.

Pytanie 20

Jaką czynność należy wykonać przed rozpoczęciem przeglądu oraz konserwacji bełkotki?

A. Odłączyć przepływ powietrza

B. Zwiększyć natężenie przepływu powietrza

C. Wydobyć bełkotkę z aparatu

D. Obniżyć temperaturę cieczy w zbiorniku

Przy podejmowaniu decyzji o działaniach związanych z przeglądem bełkotki, wiele osób może pomylić istotę odłączenia przepływu powietrza z innymi, nieprawidłowymi działaniami. Wyjęcie bełkotki z aparatu, mimo że może wydawać się logiczne, nie jest pierwszym krokiem, który powinno się podjąć. To działanie powinno mieć miejsce dopiero po zapewnieniu, że nie ma ryzyka związane z ciśnieniem w systemie. W przeciwnym razie, nieodpowiednie podejście do usuwania urządzenia może prowadzić do niekontrolowanego wydostania się cieczy lub gazów, co stwarza zagrożenie dla operatora oraz otoczenia. Obniżanie temperatury cieczy w zbiorniku, choć może być korzystne w kontekście bezpieczeństwa, nie jest podstawowym krokiem koniecznym przed konserwacją, ani nie rozwiązuje problemu ciśnienia. Zwiększenie natężenia przepływu powietrza jest kompletnie nieodpowiednie, ponieważ wprowadza dodatkowe ryzyko, a także może prowadzić do nadmiernego ciśnienia w systemie, które jest sprzeczne z zasadami bezpieczeństwa. Takie myślenie często opiera się na błędnych założeniach dotyczących funkcjonowania systemów pneumatycznych i ich konserwacji. Właściwe postępowanie wymaga tu znajomości standardów i procedur konserwacyjnych, które podkreślają znaczenie odłączenia źródła zasilania powietrzem jako pierwszego kroku w każdym procesie przeglądu.

Pytanie 21

Jakie kroki należy podjąć, aby przygotować 250 cm³ pięciowodnego roztworu soli CuSO₄ (M_sol = 250 g/mol) o stężeniu 0,2 mol/dm³?

A. Odważyć 50 g soli, przenieść ilościowo do kolby miarowej o pojemności 500 cm3, uzupełnić wodą do kreski

B. Odważyć 12,5 g soli, przenieść ilościowo do kolby miarowej o pojemności 250 cm3, uzupełnić wodą do kreski

C. Odważyć 12,5 g soli, przenieść ilościowo do kolby miarowej o pojemności 500 cm3, uzupełnić wodą do kreski

D. Odważyć 8 g soli, przenieść ilościowo do kolby miarowej o pojemności 250 dm3, uzupełnić wodą do kreski

W celu przygotowania 250 cm³ roztworu 5-wodnej soli CuSO₄ o stężeniu 0,2 mol/dm³, najpierw musimy obliczyć wymaganą ilość soli. Stężenie molowe (C) oblicza się ze wzoru C = n/V, gdzie n to liczba moli, a V to objętość roztworu w dm³. Dla 250 cm³ (czyli 0,25 dm³) i stężenia 0,2 mol/dm³, liczba moli soli wynosi: n = C * V = 0,2 mol/dm³ * 0,25 dm³ = 0,05 mol. Molarność soli CuSO₄ wynosi 250 g/mol, więc masa soli to: m = n * M = 0,05 mol * 250 g/mol = 12,5 g. Przenosząc tę masę soli do kolby miarowej o pojemności 250 cm³ i uzupełniając wodą do kreski, zapewniamy, że roztwór ma dokładnie wymagane stężenie, co jest kluczowe w praktykach laboratoryjnych. Takie postępowanie jest zgodne z dobrymi praktykami chemicznymi, gdzie precyzyjne pomiary i standardowe procedury przygotowywania roztworów są niezbędne dla uzyskania wiarygodnych wyników.

Pytanie 22

Jakie działania są następne w procesie renowacji maszyn i urządzeń w przemyśle chemicznym?

A. weryfikacja, naprawa, badania i odbiór, oczyszczanie, demontaż, montaż

B. badania i odbiór, montaż, demontaż, oczyszczanie, weryfikacja, naprawa

C. demontaż, weryfikacja, oczyszczanie, montaż, naprawa, badania i odbiór

D. oczyszczanie, demontaż, weryfikacja, naprawa, montaż, badania i odbiór

Poprawna odpowiedź to sekwencja: oczyszczanie, demontaż, weryfikacja, naprawa, montaż, badania i odbiór. Etapy te są kluczowe w procesie remontu maszyn i urządzeń w przemyśle chemicznym. Oczyszczanie stanowi punkt wyjścia, ponieważ usunięcie zanieczyszczeń jest niezbędne do dalszych działań. Następnie demontaż pozwala na dostęp do wszystkich komponentów urządzenia, co jest istotne dla przeprowadzenia weryfikacji stanu technicznego. Weryfikacja polega na ocenie części pod kątem ich funkcjonalności i zużycia, co umożliwia zidentyfikowanie elementów wymagających naprawy. Po wykonaniu napraw, urządzenie jest montowane z powrotem. Ostatnie etapy, czyli badania i odbiór, mają na celu sprawdzenie, czy urządzenie działa zgodnie z wymaganiami i standardami bezpieczeństwa, co jest regulowane przez normy takie jak ISO 9001. Przykładem zastosowania tej procedury może być remont reaktora chemicznego, gdzie każdy z tych etapów wpływa na wydajność oraz bezpieczeństwo operacji.

Pytanie 23

Gazy pochodzące z mieszalnika oraz komór produkcyjnych superfosfatu, po absorpcji w wodzie, powinny zostać poddane badaniu na obecność

A. tlenku fosforu(V)

B. tlenku azotu(IV)

C. fluorku krzemu(IV)

D. tlenku siarki(IV)

Analiza odpowiedzi na pytanie dotyczące gazów z mieszalnika i komór produkcyjnych superfosfatu ujawnia, że niektóre z zaproponowanych związków chemicznych nie są związane z procesem produkcji superfosfatu. Tlenek fosforu(V), mimo że jest istotnym związkiem w chemii fosforu, nie jest powszechnie emitowany jako gaz w procesach związanych z produkcją superfosfatu. W rzeczywistości, tlenki fosforu są bardziej związane z procesami spalania, a ich obecność w gazach odpadowych z produkcji superfosfatu jest minimalna. Tlenek azotu(IV) jest z kolei głównie produktem spalania paliw kopalnych i nie jest typowym zanieczyszczeniem związanym z procesem produkcji nawozów fosforowych. Jego obecność mogłaby wskazywać na inne źródła emisji, a nie na procesy chemiczne specyficzne dla superfosfatu. Fluorek krzemu(IV) jest istotny w tej analizie, ponieważ jego emisja jest związana bezpośrednio z reakcjami chemicznymi zachodzącymi w produkcji superfosfatu, co czyni go kluczowym wskaźnikiem. Tlenek siarki(IV) jest związkem, którego emisje są również związane z procesami spalania i wytwarzania energii, a nie z procesami produkcji superfosfatu. Zrozumienie, które gazowe produkty uboczne są typowe dla procesów produkcyjnych, jest kluczowe dla poprawnej analizy i zarządzania emisjami, a niepoprawne rozpoznanie tych związków może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnego monitorowania jakości powietrza. Ważne jest, aby podstawy analizy gazów opierały się na rzeczywistych procesach chemicznych zachodzących w danym kontekście produkcyjnym.

Pytanie 24

Jaki jest główny cel użycia wymiennika ciepła w procesach chemicznych?

A. Przenoszenie ciepła między dwoma mediami

B. Zwiększanie ciśnienia gazu

C. Zmniejszanie objętości cieczy

D. Katalizowanie reakcji chemicznych

Wymienniki ciepła są kluczowymi urządzeniami w przemyśle chemicznym, które umożliwiają efektywne przenoszenie ciepła między dwoma mediami. To przenoszenie ciepła jest niezbędne w wielu procesach produkcyjnych, gdzie konieczne jest ogrzewanie lub chłodzenie płynów. W praktyce zastosowanie wymienników ciepła pozwala na optymalizację energetyczną procesów, co prowadzi do zmniejszenia zużycia energii i kosztów operacyjnych. Na przykład, podczas produkcji chemikaliów, ciepło odpadowe generowane w jednym etapie procesu może być wykorzystane do ogrzewania innego medium, co zwiększa efektywność całego procesu. Zastosowanie wymienników ciepła jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywności energetycznej. Dodatkowo, dobrze zaprojektowane wymienniki ciepła mogą poprawić kontrolę nad procesami chemicznymi, umożliwiając precyzyjne utrzymanie wymaganych temperatur reakcji, co jest kluczowe dla jakości i bezpieczeństwa produkcji.

Pytanie 25

Jak powinny być oznaczane partie apatytu składowane przed procesem produkcji superfosfatu?

A. Etykietą na zbiorniku magazynowym z informacjami o harmonogramie użycia poszczególnych partii surowca

B. Trwałą tablicą umieszczoną obok hałdy z informacjami na temat składu surowca, daty dostawy oraz imienia i nazwiska osoby odpowiedzialnej za składowanie

C. Etykietą na zbiorniku magazynowym zawierającą dane dotyczące dostawcy oraz imienia i nazwiska osoby odbierającej surowiec

D. Trwałą tablicą umieszczoną obok hałdy z informacjami o dostawcy, dacie dostawy oraz nazwie surowca

W procesie oznaczania zmagazynowanych partii apatytu kluczowe jest, aby informacje były jasne, precyzyjne i zgodne z wymaganiami branżowymi. Rozważając inne podejścia, takie jak użycie naklejek lub tabliczek z informacjami o harmonogramie wykorzystania surowca, dostawcy czy osobie odpowiedzialnej za odbiór, należy zauważyć kilka istotnych problemów. Naklejki na zbiornikach, które koncentrują się na harmonogramie wykorzystania, nie dostarczają istotnych danych o samym surowcu, co może prowadzić do pomyłek w identyfikacji partii. W praktyce, takie podejście nie sprzyja efektywnemu zarządzaniu magazynem, ponieważ nie gromadzi kluczowych informacji, które są niezbędne do późniejszego przetwarzania surowca. Z kolei oznaczenie z nazwiskiem osoby odbierającej surowiec jest bardziej osobistym podejściem, które, choć ważne dla identyfikacji ludzi zaangażowanych w proces, nie wnosi wartości do zarządzania magazynem. Jest to podejście, które może prowadzić do nieporozumień, szczególnie w sytuacji, gdy wiele osób ma dostęp do surowców. Należy również zwrócić uwagę, że brak informacji o składzie surowca oraz dacie dostawy, jak w przypadku innych proponowanych metod, może znacząco utrudnić identyfikację i śledzenie partii, co jest kluczowym elementem w procesie zapewnienia jakości. W rezultacie, oznaczenie partii apatytu powinno być kompleksowe, aby zminimalizować ryzyko błędów oraz zapewnić zgodność z regulacjami branżowymi.

Pytanie 26

Aby przetransportować siarkę w temperaturze 114°C do wieży granulacyjnej, należy zastosować

A. rurociągi ogrzewane przeponowo parą wodną

B. przenośniki zgarniakowe

C. przenośniki taśmowe

D. rurociągi chłodzone przeponowo wodą

Rurociągi ogrzewane przeponowo parą wodną są najlepszym rozwiązaniem do transportu siarki w wysokiej temperaturze 114°C. Wysoka temperatura siarki oraz jej właściwości chemiczne wymagają zastosowania systemów, które zapewnią odpowiednią izolację termiczną oraz minimalizację ryzyka krystalizacji. Użycie pary wodnej jako medium grzewczego pozwala na utrzymanie stałej temperatury transportowanej substancji, co jest kluczowe w procesie transportu. Tego rodzaju systemy są także zgodne z normami bezpieczeństwa, zapewniając, że siarka nie ulegnie degradacji ani nie zmieni swojego stanu skupienia podczas transportu. Przykłady zastosowania takich rurociągów można znaleźć w rafineriach oraz zakładach chemicznych, gdzie transportuje się substancje wymagające określonych warunków termicznych. Stosowanie rurociągów ogrzewanych parą wodną jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi oraz standardami branżowymi, co czyni je najbezpieczniejszym i najefektywniejszym rozwiązaniem w tej sytuacji.

Pytanie 27

Jak należy pozyskiwać próbkę strumienia zawracanego na wierzchołku kolumny rektyfikacyjnej w trakcie prowadzenia rektyfikacji z użyciem deflegmatora częściowo skraplającego?

A. Przez batometr

B. Przez aspirator

C. Przez sondę probierczą

D. Przez kurka probierczego

Pobieranie próbki strumienia zawracanego na szczyt kolumny rektyfikacyjnej za pomocą kurka probierczego jest właściwą metodą, gdyż zapewnia precyzyjne i kontrolowane odcięcie strumienia bez zakłócania procesu rektyfikacji. Kurek probierczy umożliwia regulację przepływu, co jest kluczowe dla utrzymania stabilnych warunków w kolumnie. Umożliwia to również pobieranie próbki w momencie, gdy skład chemiczny strumienia jest najbardziej reprezentatywny. W praktyce, stosując kurek probierczy, operator może w każdej chwili pobrać próbkę do analizy, co jest niezbędne do monitorowania efektywności procesu oraz wykrywania potencjalnych odchyleń od normy. W kontekście standardów branżowych, zgodność z metodami pobierania próbek określonymi w normach takich jak ISO 3171, która reguluje pobieranie próbek z rurociągów, jest kluczowa dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa pracy, a użycie kurka probierczego jest zgodne z tymi wymaganiami. Tego rodzaju praktyki są fundamentem skutecznego zarządzania procesami chemicznymi i inżynieryjnymi."

Pytanie 28

Jakie cechy materiału transportowanego mają wpływ na działanie przenośnika ślimakowego?

A. Gęstość nasypowa oraz radioaktywność

B. Struktura krystaliczna oraz pylistość

C. Wilgotność oraz granulacja

D. Temperatura oraz toksyczność

Wilgotność i granulacja to naprawdę ważne rzeczy, jeśli chodzi o transport materiałów przenośnikami ślimakowymi. Wilgotność może wpłynąć na to, jak lepki staje się materiał i jak łatwo ulega aglomeracji, co z kolei ma bezpośredni wpływ na to, jak wydajnie pracuje przenośnik. Na przykład, w przypadku sypkich materiałów jak zboża, zbyt duża wilgotność może sprawić, że się zlepiają i to skutecznie utrudnia ich przesuwanie. No i z drugiej strony, jak wilgotności jest za mało, to pojawia się pylenie i straty materiału. Granulacja, czyli wielkość i kształt cząstek materiału, też jest kluczowa, bo decyduje o tym, jak przenośnik działa – musi być między przepływem a wydajnością dobry balans. Projektując przenośniki, trzeba brać pod uwagę te parametry, żeby uniknąć zatorów i zapewnić, że wszystko działa jak należy. W branży budowlanej i przemysłowej standardy ISO dotyczące transportu sypkich materiałów uwzględniają te aspekty, co jest ważne dla zaprojektowania naprawdę efektywnych przenośników.

Pytanie 29

Skład wsadu do pieców koksowniczych tworzą wymieszane w odpowiednich ilościach określone gatunki węgla, przy czym węgiel gatunku 31 stanowi 22 ÷ 27% całkowitego składu. Jaką maksymalną ilość wsadu można przygotować, mając do dyspozycji 440 kg węgla gatunku 31 oraz nieograniczoną ilość węgla innych gatunków?

A. 1000 kg

B. 1500 kg

C. 3000 kg

D. 2000 kg

Aby obliczyć maksymalną ilość wsadu, który można przygotować, musimy uwzględnić udział procentowy węgla gatunku 31 w całym wsadzie. Ustalono, że węgiel ten powinien stanowić od 22% do 27% składu wsadu. Dysponując 440 kg węgla gatunku 31, możemy ustalić maksymalny wsad, przyjmując najniższy procent, czyli 22%. Wzór na obliczenie całkowitej masy wsadu przy znanym udziale masy konkretnego składnika wygląda następująco: M = m / p, gdzie M to całkowita masa wsadu, m to masa węgla gatunku 31, a p to udział procentowy tego węgla. Podstawiając wartości, otrzymujemy M = 440 kg / 0,22 = 2000 kg. Tak więc maksymalny wsad, który można przygotować, wynosi 2000 kg. W praktyce, przy projektowaniu wsadów, istotne jest stosowanie odpowiednich proporcji surowców, aby osiągnąć pożądane parametry jakościowe koksu, zgodne z normami branżowymi i wymaganiami technologicznymi procesów koksowniczych.

Pytanie 30

Jakie jest zamierzenie procesu mielenia fosforytu w przygotowaniu surowca stałego do produkcji superfosfatu?

A. zwiększenia powierzchni styku surowca z kwasem siarkowym

B. uzyskania superfosfatu w formie pyłowej

C. uprzedzenia załadunku fosforytu do komory wytwórczej

D. uproszczenia transportu fosforytu przenośnikami do komory wytwórczej

Odpowiedź wskazująca na zwiększenie powierzchni kontaktu surowca z kwasem siarkowym jest prawidłowa, ponieważ proces mielenia fosforytu ma kluczowe znaczenie w produkcji superfosfatu. Zmielenie surowca prowadzi do znacznego powiększenia jego powierzchni, co z kolei umożliwia bardziej efektywną reakcję chemiczną z kwasem siarkowym. W praktyce, im większa powierzchnia cząstek, tym intensywniejsza reakcja, co przekłada się na wyższą wydajność procesu produkcji nawozów. Ostatecznie, zwiększona powierzchnia kontaktu minimalizuje czas reakcji oraz zwiększa stopień przekształcenia fosforytu w superfosfat. Dobre praktyki w branży nawozowej wskazują, że efektywność procesu produkcji nawozów fosforowych, takich jak superfosfat, jest ściśle związana z wielkością cząstek surowca, co potwierdzają wyniki badań eksperymentalnych. Właściwe przygotowanie surowca jest więc niezbędne dla spełnienia norm jakościowych i uzyskania produktu o wysokiej rozpuszczalności, co jest istotne z punktu widzenia upraw rolnych i zastosowania nawozów w praktyce.

Pytanie 31

Jednym z etapów przygotowania maszyn do remontów jest sprawdzenie, które polega na

A. określeniu stopnia zużycia urządzenia lub aparatu oraz jego komponentów

B. połączeniu różnych elementów w podzespoły i zespoły zgodnie z wcześniej określonymi wymaganiami technicznymi

C. demontażu urządzenia lub aparatu na podzespoły i części składowe

D. przywróceniu zużytym elementom odpowiednich wymiarów, kształtów i właściwości przez najczęściej uzupełnienie ubytków

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że wprowadzenie do praktyki błędnych podejść może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami technicznymi. Połączenie poszczególnych części w podzespoły i zespoły według z góry określonych warunków technicznych, mimo że jest istotnym procesem, nie jest fazą weryfikacji. Jest to bardziej zwieńczenie etapu montażu lub przebudowy, który następuje po ocenie stanu technicznego. Demontaż aparatu lub urządzenia na zespoły i części składowe również nie odpowiada definicji weryfikacji. Demontaż jest działaniem, które może być stosowane w ramach konserwacji, ale nie jest tożsamy z oceną stanu technicznego. Dodatkowo przywracanie elementom zużytym właściwych wymiarów i właściwości przez uzupełnianie ubytków to działanie naprawcze, które ma miejsce po stwierdzeniu, że elementy są już zużyte, a nie podczas weryfikacji. W praktyce, mylenie tych procesów może prowadzić do opóźnień w konserwacji oraz dodatkowych kosztów, co jest sprzeczne z zasadami efektywności operacyjnej. Kluczowe jest zrozumienie, że weryfikacja to przede wszystkim ocena stanu, a nie działania naprawcze czy montażowe.

Pytanie 32

Podczas przeprowadzania destylacji prostej mieszaniny alkoholu etylowego z wodą, termometr pokazuje 87,8 °C. Jaką wartość pomiaru należy wpisać do karty monitorowania procesu, jeśli temperatura ma być przedstawiona w Kelwinach?

A. 260,8 K

B. 350,8 K

C. 361,0 K

D. 185,4 K

Temperatura 87,8 °C to w sumie 361,0 K, co dostajemy przez dodanie 273,15 do temperatury w stopniach Celsjusza. Wzór do przeliczenia wygląda tak: K = °C + 273,15. Czyli w naszym przypadku: 87,8 + 273,15 to właśnie 361,0 K. W naukach przyrodniczych ta wartość w Kelwinach jest mega ważna, bo to skala bezwzględna, a przez to unikamy niejasności w pomiarach. Korzystanie z Kelvina w termodynamice i fizyce to standard, więc bez tego ciężko o rzetelne badania, na przykład podczas destylacji. Fajnym przykładem jest ocenianie efektywności różnych procesów chemicznych, gdzie dokładne pomiary temperatur mają kluczowe znaczenie, jak na przykład przy syntezach chemicznych czy monitorowaniu reakcji eksotermicznych. Przestrzeganie zasad, jeśli chodzi o pomiar i konwersję jednostek, pomaga w uzyskiwaniu wiarygodnych wyników, które można potem porównywać.

Pytanie 33

Urządzenia, które funkcjonują na zasadzie przesuwania materiału przy pomocy obracającego się wału o śrubowej powierzchni w otwartym lub zamkniętym korycie, to przenośniki

A. kubełkowe

B. członowe

C. zgarniakowe

D. ślimakowe

Przenośniki ślimakowe są urządzeniami, które wykorzystują zasadę działania obrotowego wału o powierzchni śrubowej do przesuwania materiałów w korytach otwartych lub zamkniętych. Ich konstrukcja pozwala na efektywne transportowanie materiałów sypkich, takich jak zboża, piasek czy węgiel. Wał ślimakowy, który jest umieszczony w obudowie, obraca się, co powoduje przesuwanie materiału w kierunku wyjścia. Przenośniki te są szeroko stosowane w różnych branżach, w tym w rolnictwie, budownictwie i przemyśle chemicznym. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące transportu materiałów, podkreślają znaczenie przenośników ślimakowych w procesach logistycznych, ze względu na ich wysoką wydajność oraz możliwość dostosowania do różnych zastosowań. Przykładowe zastosowania obejmują systemy transportowe w młynach, gdzie przenośniki te transportują mąkę, lub w zakładach produkcyjnych, gdzie przesuwają różne surowce w procesach produkcyjnych. Dodatkowo, przenośniki ślimakowe mogą być projektowane w różnych rozmiarach i konfiguracjach, co pozwala na ich dopasowanie do specyficznych wymagań operacyjnych.

Pytanie 34

Jakie skutki może powodować realizacja procesu destylacji ropy naftowej bez przeprowadzenia wcześniejszego odsiarczenia, usunięcia soli (maks. 2-3 mg soli/dm³) oraz odwodnienia (poniżej 0,2% wody) surowca?

A. Obniżenie natężenia przepływu ropy przez system.

B. Zwiększenie ciśnienia w systemie.

C. Osadzanie się kamienia w urządzeniach.

D. Zwiększenie tempa korozji w systemie.

Kiedy mówimy o destylacji ropy naftowej, to pamiętaj, że wstępne odsiarczenie, odsolenie i odwodnienie surowca to naprawdę ważne kroki. Bez nich, nasza instalacja może się szybciej psuć, a to przez siarkę, która w połączeniu z wodą robi kwas siarkowy. I to przyspiesza korozję stali i innych materiałów. W branży rafineryjnej mamy różne standardy, jak na przykład ISO 12944, które pomagają w ochronie przed korozją. W praktyce, jeśli zastosujemy techniki odsiarczenia, takie jak hydrogeneza czy adsorpcja, to zmniejszymy ilość siarki i w efekcie będziemy mogli dłużej korzystać z urządzeń, co w końcu zaoszczędzi nam kasę na konserwacji. Trzeba też pamiętać, że korozja potrafi doprowadzić do poważnych awarii, a to już ma swoje konsekwencje finansowe i wpływa na bezpieczeństwo pracy. Dlatego odpowiednie przygotowanie surowca przed procesem destylacji jest kluczowe.

Pytanie 35

W jaki sposób należy pakować techniczny wodorotlenek sodu?

A. w certyfikowane opakowania typu big-bag z zewnętrznym workiem polipropylenowym i wewnętrzną wkładką polietylenową

B. w szczelne certyfikowane puszki aluminiowe wyłożone papierem woskowanym

C. w certyfikowane opakowania typu big-bag z zewnętrznym workiem polipropylenowym i wewnętrzną wkładką papierową

D. w szczelne certyfikowane beczki drewniane wyłożone folią aluminiową

Techniczny wodorotlenek sodu, znany również jako soda kaustyczna, jest substancją chemiczną o silnych właściwościach żrących. Kluczowe jest jego odpowiednie pakowanie, aby zapewnić bezpieczeństwo transportu i przechowywania. Odpowiednie opakowania typu big-bag, czyli duże worki, są idealne do przechowywania takich substancji, gdyż zapewniają odpowiednią odporność na działanie chemikaliów oraz minimalizują ryzyko ich uwolnienia do środowiska. Zewnętrzny worek polipropylenowy jest odporny na działanie wielu substancji chemicznych, a wewnętrzna wkładka polietylenowa dodatkowo chroni produkt przed wilgocią, co jest szczególnie istotne w przypadku wodorotlenku sodu, który może przyciągać wodę. Opakowania te są zgodne z normami ISO oraz regulacjami dotyczącymi przewozu substancji niebezpiecznych, co potwierdza ich certyfikacja. Przykłady zastosowania obejmują przemysł chemiczny, gdzie wodorotlenek sodu jest wykorzystywany do produkcji mydeł, detergentów oraz w procesach neutralizacji. Przestrzeganie standardów pakowania zapewnia nie tylko bezpieczeństwo pracowników, ale i minimalizuje wpływ na środowisko.

Pytanie 36

W trakcie funkcjonowania mieszalnika bębnowego występują nadmierne drgania oraz hałas. Jakie kroki powinna podjąć obsługa, aby zapewnić właściwe działanie maszyny?

A. Obniżyć prędkość obrotową oraz obciążenie mieszalnika

B. Schłodzić rolki napędzające wodą

C. Zatrzymać mieszalnik i wymienić rolki napędzające

D. Zatrzymać mieszalnik i wymienić silnik

Zatrzymanie mieszalnika i wymiana rolek napędzających to kluczowe działania w sytuacji, gdy maszyna wykazuje nadmierne drgania i hałas. Drgania mogą być wynikiem zużycia lub uszkodzenia rolek, co prowadzi do niewłaściwego przenoszenia napędu oraz zwiększonego obciążenia silnika. Wymiana uszkodzonych rolek jest zgodna z zasadami utrzymania ruchu, które nakładają obowiązek regularnej inspekcji i wymiany elementów eksploatacyjnych. W praktyce, po zauważeniu nieprawidłowości, operator powinien niezwłocznie wyłączyć urządzenie, aby zapobiec dalszym uszkodzeniom. Właściwa konserwacja rolek i ich regularna wymiana mogą znacznie wydłużyć żywotność mieszalnika oraz poprawić jego efektywność operacyjną. Ponadto, takie działania są zgodne z zaleceniami producentów sprzętu, którzy często podkreślają znaczenie terminowej wymiany zużytych części dla zapewnienia bezpieczeństwa i wydajności urządzeń.

Pytanie 37

Jak należy się zachować, jeśli podczas realizacji procesu krystalizacji w krystalizatorze próżniowym nastąpiła awaria pompy próżniowej?

A. Doprowadzić proces do końca, powiadomić brygadzistę o awarii oraz przystąpić do wymiany pompy

B. W czasie pracy krystalizatora podłączyć sprężarkę do układu cyrkulacyjnego

C. Zwiększyć temperaturę prowadzenia procesu dla następnych porcji roztworu

D. Przerwać pracę urządzenia, zgłosić awarię brygadziście i po jej usunięciu włączyć urządzenie

Przerwanie pracy urządzenia w przypadku awarii pompy próżniowej jest kluczowym działaniem, aby uniknąć potencjalnych uszkodzeń sprzętu oraz zapewnić bezpieczeństwo procesu. W krystalizatorze próżniowym, pompa próżniowa odgrywa fundamentalną rolę w utrzymaniu odpowiedniego ciśnienia, które jest niezbędne do prawidłowego przebiegu krystalizacji. Jeśli pompa przestaje działać, ciśnienie w krystalizatorze może wzrosnąć, co prowadzi do niekontrolowanego przyrostu temperatury oraz obniżenia jakości kryształów. W takich sytuacjach, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, należy niezwłocznie zgłosić awarię brygadziście. Istotne jest, aby uniknąć dalszego prowadzenia procesu w uszkodzonym urządzeniu, ponieważ może to doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń i strat materiałowych. Po usunięciu usterki przez wykwalifikowany personel, urządzenie powinno być uruchomione zgodnie z ustalonymi procedurami, co zapewnia bezpieczeństwo oraz efektywność procesu krystalizacji.

Pytanie 38

Jednym ze sposobów na oszacowanie zużycia komponentów maszynowych jest metoda liniowa, która polega na

A. przeprowadzaniu badań dotykowych elementu po jego użyciu

B. ważeniu części przed i po określonym czasie eksploatacji

C. ustaleniu zmian wymiarów liniowych składnika

D. ustaleniu zmian objętości części przed oraz po użytkowaniu

Metoda liniowa jest bardzo ważna przy monitorowaniu zużycia części maszyn. Chodzi o to, żeby regularnie sprawdzać wymiary różnych elementów, co pomaga w ocenie ich stanu. Z mojego doświadczenia, zmiany wymiarów mogą wynikać z takich rzeczy jak ścieranie, deformacje czy zmiany temperatury, co powoduje, że maszyna może przestać działać dokładnie. Jak się dba o te pomiary, to można szybko wyłapać problemy i zaplanować konserwację lub wymianę części zanim dojdzie do awarii. W przemyśle motoryzacyjnym na przykład, pomiary wymiarów rzeczy jak wały korbowe czy części zawieszenia są na porządku dziennym, bo to pomaga utrzymać pojazdy w świetnej formie i zapewnia bezpieczeństwo na drodze. No i nie zapomnijmy o normach ISO 9001, które podkreślają, jak ważne są precyzyjne pomiary dla wydajności maszyn.

Pytanie 39

W jakim kontekście działają wymienniki ciepła?

A. efektywnego użycia aparatury

B. maksymalnego wykorzystania surowców

C. odzyskiwania ciepła

D. odzyskiwania reagentów

Wymienniki ciepła są kluczowymi urządzeniami w wielu procesach przemysłowych, które działają na zasadzie odzyskiwania ciepła. Ich głównym celem jest transfer ciepła pomiędzy dwoma lub więcej płynami, co pozwala na efektywne wykorzystanie energii. Przykładem zastosowania wymienników ciepła jest proces chłodzenia w systemach klimatyzacyjnych, gdzie ciepło zgromadzone w powietrzu wewnętrznym jest przekazywane do czynnika chłodniczego. Innym przykładem jest przemysł chemiczny, gdzie wymienniki ciepła pomagają w utrzymaniu optymalnej temperatury w reaktorach chemicznych, co z kolei wpływa na wydajność reakcji chemicznych. Zgodnie z zaleceniami Europejskiej Normy EN 13445, wymienniki ciepła powinny być projektowane z uwzględnieniem efektywności energetycznej oraz bezpieczeństwa operacyjnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Wykorzystanie nowoczesnych technologii, takich jak modele symulacyjne do optymalizacji projektów wymienników ciepła, pozwala na dalsze zwiększenie efektywności i redukcję kosztów eksploatacji.

Pytanie 40

Podczas planowania remontu reaktora chemicznego, należy wziąć pod uwagę:

A. Kolor powłoki ochronnej

B. Stan korozji i zużycie materiałów

C. Kierunek obrotów mieszadła

D. Liczbę operatorów na zmianie

Ocena stanu korozji i zużycia materiałów w reaktorze chemicznym jest kluczowym elementem planowania remontu. Korozja to proces, który może prowadzić do osłabienia struktury reaktora, co z kolei zwiększa ryzyko awarii lub wycieków niebezpiecznych substancji. Oceniając stopień korozji, inżynierowie są w stanie określić, które elementy wymagają wymiany lub wzmocnienia. Jest to zgodne z dobrymi praktykami i standardami przemysłowymi, takimi jak API 510, które opisuje inspekcję i naprawę naczyń ciśnieniowych. Regularna ocena stanu materiałów pozwala również na optymalizację kosztów remontu, eliminując potrzebę niepotrzebnej wymiany elementów, które wciąż są w dobrym stanie. To podejście, oprócz zapewnienia bezpieczeństwa, przedłuża także żywotność reaktora i zwiększa jego niezawodność operacyjną. W praktyce, podczas przeglądów, używa się narzędzi takich jak ultradźwięki czy spektroskopia, aby dokładnie ocenić grubość ścianek i stopień degradacji materiału. Takie działania są nieodzowne w branży chemicznej, gdzie bezpieczeństwo i efektywność są priorytetem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej