Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 19:09
Data zakończenia: 24 maja 2025 19:35

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Oblicz koszt przygotowania form drukarskich potrzebnych do wydruku ulotek w schemacie 2 + 2 metodą odwracania z marginesem bocznym, jeśli cena za wykonie jednej formy wynosi 80,00 zł?

A. 160,00 zł

B. 80,00 zł

C. 320,00 zł

D. 240,00 zł

Rozważając błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że nieprawidłowe oszacowania kosztów wykonania form drukowych wynikają z niepełnego zrozumienia procesu technologicznego. W przypadku odpowiedzi sugerujących koszt 80,00 zł, wynika to z założenia, że wystarczy jedna forma do drukowania. To podejście jest błędne, ponieważ nie uwzględnia faktu, że w metodzie 2 + 2 potrzebne są dwie oddzielne formy. Z kolei odpowiedzi 240,00 zł oraz 320,00 zł wiążą się z błędnym multiplikowaniem kosztów, które nie odnosi się do rzeczywistych potrzeb produkcyjnych. Przy kosztach formy na poziomie 80,00 zł, pomnożenie przez trzy czy cztery formy jest całkowicie nieuzasadnione w kontekście przedstawionego zadania. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku offsetowym każdy kolor wymaga oddzielnej formy, a ograniczenie się do jednego kosztu przy założeniu dwóch kolorów prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Pomocne może być przywołanie standardów druku i dobrych praktyk, które wskazują na potrzebę dokładnego przeliczenia kosztów produkcji w zależności od liczby wymaganych form oraz rodzaju druku, co jest podstawą efektywności finansowej w każdym projekcie poligraficznym.

Pytanie 2

Który rodzaj pudła z katalogu standardów FEFCO przestawiono na rysunku?

A. Teleskopowe.

B. Jednoczęściowe.

C. Wsuwane.

D. Klapowe.

Prawidłowa odpowiedź to pudełko teleskopowe, które wyróżnia się konstrukcją polegającą na tym, że składa się z dwóch części, z których jedna wsuwana jest w drugą. W praktyce oznacza to, że pudełka teleskopowe są idealne do pakowania produktów o zróżnicowanej długości, co czyni je niezwykle wszechstronnymi w różnych branżach, takich jak przemysł elektroniczny czy kosmetyczny. Zgodnie z katalogiem FEFCO, pudełka teleskopowe charakteryzują się również możliwością łatwego składania, co wpływa na efektywność magazynowania i transportu. Dodatkowo, ich konstrukcja zapewnia solidność i bezpieczeństwo przechowywanych produktów, co jest kluczowe w kontekście minimalizacji uszkodzeń w trakcie transportu. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku pudełek teleskopowych możliwość personalizacji pod względem wymiarów oraz grafiki sprawia, że są one często wybierane przez producentów chcących wyróżnić się na rynku.

Pytanie 3

Ile arkuszy netto papieru samokopiującego B2 jest potrzebnych do wydrukowania 50 000 kompletów dokumentów samokopiujących w formacie 105 x 148 mm, jeżeli każdy komplet składa się z 4 kolorów papieru?

A. 6 250 arkuszy

B. 12 500 arkuszy

C. 25 000 arkuszy

D. 3 125 arkuszy

Aby obliczyć potrzebną ilość arkuszy netto papieru samokopiującego B2 do wydrukowania 50 000 kompletów druków o formacie 105 x 148 mm, warto najpierw ustalić, ile arkuszy jest potrzebnych na jeden komplet. Komplet składa się z 4 kolorów, co oznacza, że każdy komplet wymaga czterech arkuszy. Zatem, aby uzyskać całkowitą ilość arkuszy, mnożymy ilość kompletów przez ilość arkuszy na komplet: 50 000 kompletów x 4 arkusze = 200 000 arkuszy. Następnie, ponieważ arkusz B2 ma standardowe wymiary 500 x 707 mm, obliczamy, ile takich arkuszy potrzeba, aby uzyskać 200 000 arkuszy A6 (105 x 148 mm). Każdy arkusz B2 może pomieścić 24 arkusze A6 (przy odpowiednim ułożeniu). A więc, 200 000 arkuszy A6 / 24 arkusze na B2 = 8 333,33 arkuszy B2. Ponieważ nie możemy mieć ułamka arkusza, zaokrąglamy do 8 334 arkuszy B2. Ostatecznie, uwzględniając straty i inny wymiar, potrzebujemy 12 500 arkuszy B2. Taka analiza jest istotna w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne obliczenia wpływają na koszty produkcji i efektywność.

Pytanie 4

Czwarta karta czwórki tytułowej powinna zawierać

A. imię i nazwisko pisarza

B. numer ISBN

C. tytuł oraz podtytuł publikacji

D. znak oraz nazwę wydawnictwa

Wybór tytułu i podtytułu dzieła, imienia i nazwiska autora oraz znaku i nazwy wydawnictwa jako elementów czwartej strony czwórki tytułowej jest błędny, ponieważ nie spełnia wymogów dotyczących identyfikacji publikacji. Tytuł i podtytuł, choć kluczowe dla zrozumienia tematyki książki, są przeważnie umieszczane na przedniej okładce. Umieszczenie imienia i nazwiska autora oraz wydawnictwa także nie jest odpowiednie dla czwartej strony, gdzie dominującą funkcję powinien pełnić numer ISBN. Te informacje, choć istotne, są bardziej związane z opisem książki niż z jej formalną identyfikacją. Dodatkowo, niepoprawne podejście może wynikać z nieporozumienia roli, jaką odgrywa czwarta strona – powinna ona pełnić funkcję informacyjną, a nie jedynie reklamową. W przypadku błędnej interpretacji, może dojść do pominięcia kluczowych informacji, które są niezbędne dla potencjalnych nabywców. Literatura jest zróżnicowana, a brak numeru ISBN może prowadzić do trudności w jej zamówieniu w księgarniach czy bibliotekach. Ostatecznie, kluczowe jest zrozumienie, że identyfikacja publikacji jest jednym z fundamentów skutecznego zarządzania informacją w branży wydawniczej.

Pytanie 5

Oblicz ilość arkuszy A3+, które są potrzebne do wydrukowania 2 000 ulotek w formacie A4, przy założonym naddatku technologicznym wynoszącym 10%

A. 1 000 arkuszy

B. 1 300 arkuszy

C. 1 100 arkuszy

D. 1 200 arkuszy

Aby obliczyć liczbę arkuszy A3+ potrzebnych do wydrukowania 2000 sztuk ulotek formatu A4 z naddatkiem technologicznym wynoszącym 10%, należy najpierw ustalić, ile ulotek można wydrukować z jednego arkusza A3+. Format A3+ ma wymiary 329 x 483 mm, co pozwala na umieszczenie dwóch arkuszy A4 (210 x 297 mm) w orientacji poziomej. W związku z tym z jednego arkusza A3+ można wydrukować 2 ulotki A4. Wydruk 2000 ulotek wymaga więc 1000 arkuszy A3+, aby to zrealizować. Jednakże, biorąc pod uwagę naddatek technologiczny wynoszący 10%, potrzebujemy większej liczby arkuszy. Naddatek ten jest niezbędny w celu zminimalizowania strat materiału i zapewnienia jakości wydruku. Obliczamy zatem 1000 arkuszy A3+ powiększone o 10%, co daje 1100 arkuszy A3+. Takie podejście zapewnia, że nie dojdzie do przerwy w produkcji w wyniku uszkodzenia arkuszy podczas druku, co jest praktyką zatwierdzoną w branży poligraficznej.

Pytanie 6

Do wykonania 15 000 wielobarwnych ulotek reklamowych A4 złamywanych do A5 należy użyć następującego zestawu maszyn i urządzeń:

proofer	stanowisko DTP	stanowisko DTP	skaner bębnowy
kopiorama	naświetlarka CtP	naświetlarka CtP	naświetlarka CtF
2-kolorowa maszyna offsetowa zwojowa	4-kolorowa arkuszowa maszyna offsetowa	4-kolorowa maszyna sitodrukowa	8-kolorowa maszyna rotograwiurowa
krajarka krążkowa	krajarka jednonożowa	krajarka trójnożowa	nożyce introligatorskie
złamywarka kasetowo-nożowa	złamywarka kasetowa	bigówko-perforówka	złamywarka nożowa
A.	B.	C.	D.

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Wybrałeś odpowiedź B i to jest dobry wybór! W tej odpowiedzi mówimy o sprzęcie, który naprawdę nadaje się do produkcji 15 000 kolorowych ulotek A4, które będziemy składać do A5. Ważne jest, że mamy tu 4-kolorową maszynę offsetową, bo dzięki niej możemy drukować w pełnym kolorze. A to przecież kluczowe, gdy chcemy, żeby nasze ulotki były przyciągające dla oka. Do tego mamy krajarkę jednonożową, która precyzyjnie tnie papier, co jest super ważne, żeby każdy format był idealny. Zamywarka kasetowa też odgrywa swoją rolę, bo świetnie łamie ulotki, co czyni je bardziej estetycznymi i funkcjonalnymi. W poligrafii dobór odpowiednich maszyn jest niesamowicie istotny, żeby produkcja była efektywna i żeby finalny produkt był na naprawdę dobrym poziomie. Trzeba też pamiętać o standardach jakości, takich jak ISO 12647, które przypominają, jak ważne jest, żeby używać odpowiednich technologii, by osiągnąć świetne wyniki.

Pytanie 7

Aby poprawić zniszczone zdjęcie po jego digitalizacji, należy wykorzystać oprogramowanie Adobe

A. Photoshop

B. InDesign

C. Animate

D. Illustrator

Photoshop to najbardziej rozpoznawalne oprogramowanie do edycji grafiki rastrowej, które jest powszechnie stosowane w branży fotograficznej i graficznej do retuszu zdjęć. Jego potężne narzędzia, takie jak pędzle, filtry, warstwy i maski, umożliwiają precyzyjną korekcję kolorów, usuwanie niedoskonałości oraz przywracanie detali w zniszczonych zdjęciach. Przykładowo, podczas retuszu zniszczonego zdjęcia po digitalizacji, można skorzystać z narzędzi takich jak „Clone Stamp” lub „Healing Brush”, które pozwalają na precyzyjne naprawienie uszkodzonych obszarów. Ponadto, Photoshop obsługuje szeroką gamę formatów plików, co czyni go elastycznym rozwiązaniem do pracy nad projektami różnej wielkości i złożoności. Dzięki standardom branżowym, Photoshop stał się de facto normą w edytowaniu zdjęć, co podkreśla jego rolę w zachowaniu jakości i detali w pracy nad fotografiami.

Pytanie 8

Narzędziem służącym do identyfikacji tekstu w zeskanowanych obrazach lub dokumentach PDF jest

A. OCR

B. ZIP

C. RAR

D. RIP

OCR, czyli rozpoznawanie tekstu z obrazów, to naprawdę fajna technologia, która pozwala nam na przekształcanie zeskanowanych dokumentów i plików PDF w coś, co można edytować. Głównie przydaje się w biurach czy archiwach, gdzie trzeba ogarnąć dużo papierów. Na przykład, w kancelariach prawnych lub szpitalach, które mają mnóstwo dokumentów w formie papierowej, OCR pozwala na szybkie przeniesienie tych danych do postaci cyfrowej. Dzięki temu zarządzanie informacjami robi się dużo łatwiejsze. Spotkasz OCR w różnych aplikacjach, jak skanery dokumentów, które po zeskanowaniu pozwalają na dalszą obróbkę tekstu. Ale pamiętaj, że skuteczność tego rozpoznawania zależy od jakości skanu, czcionki oraz układu tekstu, więc warto zwracać na to uwagę przy digitalizacji.

Pytanie 9

Jakie wymiary odpowiadają formatowi plakatu brutto, kiedy gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 508 x 708 mm

B. 849 x 1197 mm

C. 602 x 849 mm

D. 420 x 594 mm

Odpowiedź 602 x 849 mm jest poprawna, ponieważ odpowiada wymiarom formatu A1 z uwzględnieniem spadu wynoszącego 4 mm. Format A1 ma znormalizowane wymiary 594 x 841 mm, co w przypadku dodania spadu dookoła plakatów skutkuje wymiarami roboczymi 602 x 849 mm. W praktyce oznacza to, że wydrukowany plakat będzie miał większe wymiary, aby umożliwić przycięcie go do właściwego formatu bez utraty istotnych elementów projektu. Proces dodawania spadu jest kluczowy w druku wielkoformatowym, ponieważ gwarantuje, że przycięcie nie usunie istotnych elementów graficznych lub tekstowych. W branży poligraficznej standardowe spady wynoszą zazwyczaj od 3 mm do 5 mm, co czyni 4 mm odpowiednią wartością. Utrzymanie takich standardów jest niezbędne w celu zapewnienia wysokiej jakości wydruków oraz zminimalizowania ryzyka błędów podczas cięcia. Dobrą praktyką jest zawsze projektowanie z uwzględnieniem spadu, co nie tylko zwiększa estetykę końcowego produktu, ale również jego funkcjonalność.

Pytanie 10

Ulotka w formacie netto A4 ma jakie wymiary brutto, jeśli zastosowano spady o długości 5 mm?

A. 220 x 307 mm

B. 210 x 307 mm

C. 210 x 297 mm

D. 220 x 297 mm

Format netto A4 wynosi 210 x 297 mm. Zastosowanie spadów, czyli dodatkowego obszaru, który jest drukowany poza krawędzią dokumentu, jest standardową praktyką w druku, aby uniknąć białych marginesów po przycięciu. W przypadku zastosowania spadów wynoszących 5 mm z każdej strony, należy dodać 10 mm do szerokości i 10 mm do wysokości. W efekcie otrzymujemy format brutto 220 mm (210 mm + 10 mm) na 307 mm (297 mm + 10 mm). Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie materiałów reklamowych, takich jak ulotki, gdzie spady są kluczowe, aby zapewnić estetyczny wygląd końcowego produktu. W branży poligraficznej powszechnie stosuje się spady, a ich właściwe uwzględnienie w projekcie graficznym jest niezbędne do uzyskania poprawnego wyniku druku. Warto także pamiętać, że różne typy dokumentów mogą mieć różne wymagania dotyczące spadów, w zależności od technologii druku i finalnego zastosowania.

Pytanie 11

Jak nazywa się ostatni wiersz akapitu umiejscowiony na startowej linii kolumny?

A. Sierota

B. Bękart

C. Szewc

D. Krawiec

Odpowiedzi 'Szewc', 'Sierota' i 'Krawiec' są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do pojęć, które nie mają zastosowania w kontekście typografii i układu tekstu. Termin 'Sierota' odnosi się do sytuacji, w której ostatni wiersz akapitu znajduje się na końcu strony, a reszta akapitu przeniesiona jest do następnej strony, co wpływa na estetyczne wrażenia czytelnika. Z kolei 'Szewc' i 'Krawiec' nie mają żadnego znaczenia w kontekście typograficznym i są terminami, które mogą wprowadzać w błąd. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęć typograficznych z codziennymi użyciami słów, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia zasad edytorskich. W nowoczesnym designie typograficznym, ważne jest, aby stosować właściwe terminologie, aby zapewnić nie tylko czytelność, ale i estetykę. W dobie cyfrowej typografia odgrywa kluczową rolę w projektowaniu graficznym, a zrozumienie pojęć takich jak bękart i sierota jest niezbędne do tworzenia dobrze zorganizowanych i profesjonalnych dokumentów. Używanie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień w komunikacji między projektantami a klientami, co może skutkować nieefektywnymi i nieestetycznymi produktami końcowymi.

Pytanie 12

Jaka metoda druku będzie najodpowiedniejsza do wyprodukowania 100 kolorowych wizytówek?

A. Rotograwiurowa

B. Tampondrukowa

C. Offsetowa

D. Cyfrowa

Druk cyfrowy jest doskonałym wyborem do produkcji 100 wielobarwnych wizytówek ze względu na swoją elastyczność i efektywność kosztową w małych i średnich nakładach. W odróżnieniu od technologii offsetowej, która wymaga skomplikowanego procesu przygotowania form, druk cyfrowy pozwala na bezpośrednie przeniesienie grafiki na nośnik bez konieczności tworzenia dodatkowych matryc. To znacznie obniża koszty początkowe i czas realizacji, co jest kluczowe w przypadku mniejszych zamówień. Dodatkowo, druk cyfrowy umożliwia łatwe wprowadzenie personalizacji, a zatem każda wizytówka może być unikalna, co jest cenną funkcjonalnością w dzisiejszym zindywidualizowanym rynku. Technologia ta jest także zgodna z wieloma standardami graficznymi, co zapewnia wysoką jakość wydruku i dokładność odwzorowania kolorów. W praktyce, wiele firm korzysta z druku cyfrowego, aby szybko reagować na potrzeby klientów, oferując im wizytówki, które są nie tylko estetyczne, ale również funkcjonalne.

Pytanie 13

Aby przekształcić analogowy oryginał na cyfrowy obraz, trzeba zastosować

A. skaner płaski

B. drukarkę sublimacyjną

C. ploter tnący

D. laminator rolowy

Skaner płaski jest urządzeniem umożliwiającym przekształcenie oryginałów analogowych, takich jak zdjęcia czy dokumenty, na postać cyfrową. Działa na zasadzie oświetlania skanowanego obiektu, a następnie rejestrowania odbitego światła za pomocą czujników optycznych. Dzięki temu uzyskujemy obraz o wysokiej rozdzielczości, który można łatwo edytować, przechowywać i udostępniać. Skanery płaskie stosowane są powszechnie w biurach, archiwach oraz w domach, co czyni je wszechstronnym narzędziem w procesie digitalizacji. W przypadku zdjęć, skanery płaskie potrafią uchwycić nawet najdrobniejsze detale, co jest istotne w profesjonalnych pracach fotograficznych. Często wykorzystuje się je również w kontekście archiwizacji dokumentów, co pozwala na oszczędność miejsca oraz ułatwia dostęp do informacji. W branży kreatywnej, skanery płaskie są nieocenione, gdyż umożliwiają przenoszenie ręcznie wykonanych dzieł sztuki do formatu cyfrowego, co otwiera nowe możliwości w zakresie ich obróbki i publikacji.

Pytanie 14

Jak określa się protokół używany do transferu danych pomiędzy komputerami i urządzeniami, szeroko stosowany w sektorze poligraficznym?

A. CTP

B. CTF

C. DTP

D. FTP

Protokół CTP (Computer-to-Plate) odnosi się do technologii, w której obrazy są przesyłane bezpośrednio z komputera na płytę drukarską. Choć jest to kluczowy proces w poligrafii, nie jest to protokół przesyłania danych w kontekście komunikacji między urządzeniami, lecz raczej technologia produkcyjna. CTF (Computer-to-Film) to proces, który z kolei polega na przesyłaniu grafik do formatu filmowego, co również nie odpowiada definicji protokołu. DTP (Desktop Publishing) to termin odnoszący się do tworzenia publikacji na komputerze i nie jest to protokół przesyłania danych. Często można spotkać błędne założenie, że terminologia związana z produkcją poligraficzną odnosi się bezpośrednio do protokołów komunikacyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że protokoły, takie jak FTP, są zaprojektowane specjalnie do efektywnego przesyłania danych, a ich zastosowanie w poligrafii opiera się na potrzebie szybkiej i bezpiecznej wymiany plików. Myląc różne pojęcia, można stracić orientację w zakresie standardów pracy, co może prowadzić do nieefektywności w procesach produkcyjnych.

Pytanie 15

Jakie oznaczenie w dokumencie technologicznym dotyczy druku z obu stron w kolorach CMYK oraz dodatkowo z metaliczną srebrną farbą na pierwszej stronie?

A. 5 + 0

B. 4 + 1

C. 5 + 4

D. 4 + 4

Odpowiedź 5 + 4 jest prawidłowa, ponieważ opisuje projekt, w którym materiał jest zadrukowany z obu stron w pełnym zakresie kolorów CMYK, co oznacza, że każda z czterech podstawowych kolorów (cyjan, magenta, żółty i czarny) jest używana do drukowania. Dodatkowo, zapis 5 + 4 wskazuje na zastosowanie metalicznej srebrnej farby na pierwszej stronie, co jest istotnym elementem w kontekście druku specjalnego. W praktyce, użycie metalicznych farb może dodać wyjątkowego efektu wizualnego, co czyni projekt bardziej atrakcyjnym dla odbiorcy. W standardach druku, takich jak ISO 12647, zaleca się przestrzeganie odpowiednich norm jakościowych, co pozwala na uzyskanie pełnej gamy kolorów oraz efektywności druku. W przypadku projektów komercyjnych często korzysta się z dodatkowych efektów wykończeniowych, takich jak lakierowanie czy foliowanie, które również mogą być uwzględnione w specyfikacji produktu. Zrozumienie tych zapisów jest kluczowe do odpowiedniego przygotowania dokumentacji technologicznej i komunikacji z drukarnią.

Pytanie 16

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Żaden

B. Półfiretową

C. Firetową

D. Justującą

W przypadku użycia znaków interpunkcyjnych takich jak kropka, przecinek, średnik czy dwukropek, zasady typograficzne zalecają, aby przed nimi nie stosować żadnej spacji. To podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w edytorstwie i typografii. Przykładowo w języku polskim, poprawna struktura zdania powinna być napięta bez dodatkowych odstępów przed finale interpunkcyjnym. Przykładowe zdanie: 'Dzisiaj kupiłem jabłka, gruszki i banany.' pokazuje, jak przecinek bezpośrednio łączy się z ostatnim wyrazem bez spacji. Dobre praktyki typograficzne zakładają, że niewłaściwe stosowanie spacji przed znakami interpunkcyjnymi może prowadzić do nieczytelności i zaburzenia estetyki tekstu. Poprawne formatowanie tekstu nie tylko ułatwia jego odbiór, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek piszącego.

Pytanie 17

Na co wpływa wielkość wcięcia akapitowego?

A. na liczbę akapitów w dokumencie.

B. na ilość kolumn w układzie.

C. na stopień pisma oraz szerokość łamu.

D. na typ pisma oraz wysokość łamu.

Właściwy wybór odpowiedzi dotyczącej wielkości wcięcia akapitowego jako zależnej od stopnia pisma i szerokości łamu opiera się na fundamentalnych zasadach typografii. Stopień pisma, czyli jego wielkość wyrażona w punktach, wpływa na to, jak tekst jest postrzegany przez czytelnika. Większe czcionki wymagają często większych wcięć, aby zachować estetykę i czytelność. Szerokość łamu, czyli szerokość kolumny tekstu, ma również kluczowe znaczenie. W szerszych łamach wcięcia mogą być większe, aby zrównoważyć przestrzeń białą, co sprawia, że tekst jest bardziej przejrzysty i nie przytłacza czytelnika. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w publikacjach drukowanych oraz online, gdzie projektanci i redaktorzy muszą dbać o harmonijną kompozycję tekstu. W dobrych praktykach typograficznych stosuje się również zasady dotyczące proporcji wcięć w kontekście ogólnej estetyki strony oraz interakcji z innymi elementami layoutu, co zwiększa komfort czytania i pozwala zachować spójność wizualną.

Pytanie 18

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest najbardziej odpowiednie do eliminacji niewielkich zanieczyszczeń na skanowanym obrazie?

A. Rozmycie

B. Chwytak

C. Różdżka

D. Stempel

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest idealne do usuwania drobnych plam na zeskanowanych zdjęciach, ponieważ pozwala na precyzyjne kopiowanie pikseli z jednego obszaru obrazu i nałożenie ich na inny. Użytkownik może dostosować rozmiar pędzla, dzięki czemu ma większą kontrolę nad tym, jak duże lub małe obszary mogą być naprawiane. Stempel działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że można nim efektywnie maskować niedoskonałości, takie jak plamy, kurz czy zarysowania, co jest szczególnie przydatne w przypadku archiwalnych zdjęć. Dobrym przykładem zastosowania stempla jest sytuacja, gdy na zdjęciu znajduje się niepożądany punkt, którego chcemy się pozbyć; wystarczy wybrać dobre źródło z obrazu, a następnie nałożyć je na problematyczny obszar. Ważne jest także, żeby korzystać z różnych źródeł klonowania, aby uzyskać naturalny efekt, unikając widocznych powtórzeń. W branży graficznej standardem jest dbałość o szczegóły, dlatego umiejętność stosowania stempla w Photoshopie jest kluczowa dla zachowania wysokiej jakości edytowanych zdjęć.

Pytanie 19

Bitmapa w dziedzinie grafiki komputerowej to termin oznaczający

A. obiekty utworzone poprzez połączenie punktów, których lokalizację określają współrzędne matematyczne

B. grafikę zbudowaną z pikseli

C. zbiór elementów osadzonych w klatkach kluczowych

D. obiekty w formie wielokątów umiejscowionych w przestrzeni trójwymiarowej

Bitmapa to forma reprezentacji obrazu w postaci siatki pikseli, gdzie każdy piksel ma przypisaną wartość koloru. Obrazy bitmapowe są najczęściej wykorzystywane w grafice komputerowej, w tym w tworzeniu zdjęć cyfrowych, grafik internetowych oraz ilustracji w programach graficznych. Każdy piksel w bitmapie jest elementarnym składnikiem, który łącznie z innymi tworzy pełen obraz. Przykłady popularnych formatów bitmapowych to JPEG, PNG oraz BMP. W praktyce, bitmapy są szeroko stosowane w różnych aplikacjach, od edytorów graficznych po systemy zarządzania treścią w sieci. Warto również zauważyć, że bitmapy mają swoje ograniczenia, takie jak duża wielkość plików przy wysokiej rozdzielczości, co może wpływać na wydajność i szybkość ładowania w aplikacjach webowych. Znajomość bitmap jest kluczowa dla projektantów graficznych, ponieważ pozwala na świadome podejmowanie decyzji dotyczących wyboru formatu oraz jakości obrazu.

Pytanie 20

Podaj program oraz narzędzie, które mogą być wykorzystane do wstępnej analizy poprawności pliku PDF zgodnego ze standardami drukarskimi?

A. Impozycjoner i kreator obrazu

B. Adobe Acrobat i podgląd wyjściowy

C. Adobe InDesign i style obwiedniowe

D. Corel Draw i menadżer obiektów

Adobe Acrobat to jedno z najważniejszych narzędzi w branży graficznej, szczególnie w kontekście przygotowania plików do druku. Umożliwia ono dokładną ocenę poprawności plików PDF, które są zgodne z drukarskimi standardami, takimi jak PDF/X. Funkcja podglądu wyjściowego w Adobe Acrobat pozwala na wizualizację, jak dokument będzie wyglądał po wydrukowaniu, co jest kluczowe w procesie prepress. Dzięki podglądowi można dostrzec potencjalne błędy w kolorach, marginesach, a także sprawdzić, czy wszystkie elementy grafiki są odpowiednio osadzone i czy nie występują problemy z fontami. Przykładem zastosowania może być przygotowywanie broszur, gdzie istotne jest, aby wszystkie strony były odpowiednio uporządkowane i miały właściwe formaty. Zastosowanie Adobe Acrobat w tym kontekście pozwala na zminimalizowanie ryzyka błędów przed przekazaniem pliku do drukarni, co przynosi korzyści zarówno ekonomiczne, jak i czasowe. Warto również pamiętać, że znajomość narzędzi do oceny plików PDF jest nieodzowna dla specjalistów zajmujących się przygotowaniem materiałów drukowanych.

Pytanie 21

Który z poniższych zapisów jest skonstruowany zgodnie z zasadami pisowni?

A. Czarno-biały

B. Czarno—biały

C. Czarno - biały

D. Czarno - biały

Odpowiedź "Czarno-biały" jest prawidłowa, ponieważ przestrzega zasad poprawnej pisowni wyrażeń złożonych w języku polskim. W polskiej ortografii, gdy tworzymy wyrażenia złożone składające się z dwóch elementów, które łączy spójnik, powinno się je pisać łącznie, stosując myślnik, jeśli istnieje potrzeba podkreślenia ich złożoności. Przykłady poprawnych wyrażeń to: "czerwono-zielony" czy "słodko-słony". Takie zapisy są zgodne z zasadami ortograficznymi zawartymi w „Wielkim słowniku ortograficznym języka polskiego”. Użycie myślnika oznacza, że obie części wyrażenia tworzą jedną, nową jednostkę znaczeniową, co jest szczególnie istotne w przypadku przymiotników opisujących dany obiekt. W kontekście komunikacji, poprawne zapisywanie złożonych wyrazów wpływa na klarowność i zrozumiałość tekstu, co jest kluczowe w różnych dziedzinach, od literatury po dokumentację techniczną.

Pytanie 22

Wkład skomponowany metodą "składka w składkę" oraz zszyty drutem z okładką, to oprawa

A. zeszytowa

B. specjalna

C. złożona

D. zakrywająca

Odpowiedź 'zeszytowa' jest poprawna, ponieważ odnosi się do typu oprawy, w której wkład skompletowany metodą 'składka w składkę' jest zszyty drutem z okładką. Takie rozwiązanie jest powszechnie stosowane w produkcji zeszytów i podręczników. Oprawa zeszytowa charakteryzuje się elastycznością oraz możliwością łatwego otwierania i zamykania, co jest istotne zwłaszcza w kontekście edukacji oraz codziennego użytku. Przykładem zastosowania oprawy zeszytowej mogą być notatniki szkolne, książki do ćwiczeń czy różnego rodzaju publikacje, które wymagają łatwego dostępu do treści. W branży poligraficznej oprawa zeszytowa jest jedną z najczęściej wybieranych metod, ze względu na jej efektywność kosztową oraz praktyczność. Stosując tę metodę, producenci mogą zminimalizować użycie materiałów, co jest zgodne z aktualnymi trendami zrównoważonego rozwoju. Dobrze wykonana oprawa zeszytowa zapewnia także trwałość i estetykę, co ma znaczenie dla użytkowników. Warto zaznaczyć, że standardy dotyczące oprawy zeszytowej są regulowane przez różne normy branżowe, co zapewnia odpowiednią jakość finalnego produktu.

Pytanie 23

Operator DTP przygotowuje publikację wielostronicową zawierającą ilustracje i tabele. Jaki format pliku najlepiej nadaje się do przekazania do drukarni, aby zapewnić poprawność wydruku i zachowanie układu graficznego?

A. JPG z ilustracjami

B. TIFF z osobnymi warstwami

C. PDF z osadzonymi czcionkami oraz grafiką

D. DOCX z dołączonymi obrazami

W branży poligraficznej oraz graficznej, format PDF z osadzonymi czcionkami oraz grafiką jest absolutnym standardem przy przekazywaniu materiałów do druku, zwłaszcza jeśli chodzi o publikacje wielostronicowe. Takie rozwiązanie gwarantuje, że wszystkie elementy – zarówno tekstowe, jak i graficzne – zostaną poprawnie wyświetlone i wydrukowane, niezależnie od tego, jakim oprogramowaniem posługuje się drukarnia. Osadzenie czcionek eliminuje ryzyko zamiany fontów lub przesunięć tekstu, co niestety dość często zdarza się przy innych formatach. Dodatkowo, PDF zachowuje układ stron, kolory (w tym profile ICC), przezroczystości i warstwy, jeśli są odpowiednio przygotowane. To bardzo ważne przy wydrukach profesjonalnych, gdzie każdy detal ma znaczenie. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet drobne błędy eksportu czy brak osadzonych fontów potrafią zupełnie zniszczyć efekt końcowy. Przekazanie pracy w PDF to nie tylko wygoda, ale też bezpieczeństwo i gwarancja zgodności z normami ISO PDF/X, co jest wymagane przez większość drukarni offsetowych i cyfrowych. W praktyce – jeżeli chcesz, aby Twój projekt wyglądał dokładnie tak, jak go zaplanowałeś, tylko PDF daje taką pewność. Warto też pamiętać, że wiele drukarni akceptuje wyłącznie pliki PDF, właśnie ze względu na przewidywalność i uniwersalność tego formatu.

Pytanie 24

Jak możemy sklasyfikować procesy poligraficzne?

A. procesy przygotowawcze, wydruk oraz procesy introligatorskie

B. procesy przygotowawcze, introligatorskie oraz wykańczające

C. wydruk i procesy introligatorskie oraz uszlachetniające

D. produkcję form drukowych, wydruk oraz pakowanie

W procesach poligraficznych mamy do czynienia z trzema głównymi etapami: przygotowaniem, drukowaniem i introligatorstwem. Na samym początku, w etapie przygotowawczym, zbieramy wszystkie materiały i technologie, które będą nam potrzebne do druku. To tutaj przygotowujemy matryce, wybieramy papier, a też ustawiamy kolory, by wszystko było zgodne. Używamy też standardów jak ISO 12647, żeby kolory były takie same w różnych mediach. Potem przychodzi czas na drukowanie - to już najbardziej ekscytujący moment, bo wtedy nasze pomysły zamieniają się w rzeczywistość przy użyciu różnych technik, takich jak offset czy cyfrowa. Na końcu mamy procesy introligatorskie, czyli obróbkę końcową: cięcie, składanie, klejenie i oprawa, które mają ogromny wpływ na to, jak finalny produkt wygląda i działa. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie tych trzech etapów jest mega ważne, jeśli chcemy dobrze zarządzać cały procesem i zapewnić, że nasze produkty będą miały wysoką jakość.

Pytanie 25

Błąd typograficzny, który polega na zostawieniu bardzo krótkiego wiersza, najczęściej składającego się z jednego wyrazu, na końcu akapitu to

A. sierota

B. szewc

C. bękart

D. wdowa

Termin "wdowa" odnosi się do specyficznego błędu typograficznego, polegającego na umieszczeniu krótkiego wiersza, zazwyczaj jedno- lub dwuwyrazowego, na końcu akapitu. W praktyce, wdowy są uważane za nieestetyczne, ponieważ mogą zaburzać równowagę wizualną tekstu oraz wpływać na jego czytelność. Aby uniknąć tego problemu, projektanci graficzni oraz edytorzy powinni stosować różne techniki, takie jak odpowiednie dostosowywanie interlinii, marginesów czy też dodawanie dodatkowych wierszy tekstu. Standardy typograficzne zalecają także, aby końcówki akapitów były starannie dopasowane, co pozwala na zachowanie harmonijnego wyglądu tekstu. Dobre praktyki obejmują również użycie narzędzi do automatycznego sprawdzania i poprawy formatowania, co pozwala na szybkie identyfikowanie i eliminowanie wdów oraz innych podobnych błędów typograficznych.

Pytanie 26

Powiększenie bitmapy przy zachowaniu tej samej rozdzielczości obrazu skutkuje

A. poprawą jakości obrazu poprzez dodanie nowych pikseli do bitmapy

B. zwiększeniem ostrości obrazu z powodu mniejszej ilości pikseli w stosunku do rozmiaru bitmapy

C. pogorszeniem jakości obrazu na skutek pojawienia się nowych pikseli w bitmapie

D. rozjaśnieniem obrazu, szczególnie w półtonach

Zwiększenie rozmiarów bitmapy przy zachowaniu tej samej rozdzielczości obrazu prowadzi do pogorszenia jakości, ponieważ proces ten nie wprowadza nowych szczegółów, a jedynie powiększa istniejące piksele. Pika bitmapy to najmniejsza jednostka obrazu, a ich ilość i rozdzielczość determinują szczegółowość oraz ostrość obrazu. Kiedy bitmapa jest powiększana bez zwiększania rozdzielczości, każde powiększenie prowadzi do interpolacji, co może skutkować rozmyciem i utratą definicji. W praktyce, gdy pracujesz z obrazami w grafice komputerowej lub projektowaniu, kluczowe jest, aby przed edycją czy powiększeniem bitmapy rozważyć jej rozdzielczość – optymalne wyniki uzyskuje się, używając obrazów o wysokiej rozdzielczości. Na przykład w druku, jeśli obraz 300 DPI jest powiększany, jego jakość przy zmniejszonej rozdzielczości może nie spełniać wymogów jakościowych, co prowadzi do widocznych pikseli. Dlatego w takich przypadkach zaleca się korzystanie z wektorów, które mogą być skalowane bez utraty jakości.

Pytanie 27

W aplikacji Adobe Photoshop narzędzie Lasso wykorzystuje się do realizacji na bitmapie obróbki graficznej określanej jako

A. kadrowanie

B. rozmycie

C. selekcja

D. wypełnianie

Narzędzie Lasso w programie Adobe Photoshop służy do wykonania selekcji, co oznacza, że umożliwia wybór określonego obszaru obrazu w celu dalszej edycji. Użytkownik może ręcznie prowadzić kursor wzdłuż krawędzi obiektu, co pozwala na precyzyjne wyznaczenie granic selekcji. Dzięki temu narzędziu można łatwo izolować elementy, które wymagają obróbki, takich jak zmiana kolorów, dodawanie efektów lub usuwanie tła. Dobre praktyki w wykorzystaniu narzędzia Lasso obejmują korzystanie z różnych jego wariantów, takich jak Lasso polygonalne czy Lasso magnetyczne, które mogą usprawnić proces selekcji w zależności od złożoności kształtu obiektu. Na przykład, Lasso magnetyczne automatycznie dostosowuje swoją trasę do krawędzi obiektów, co ułatwia pracę w przypadku skomplikowanych kształtów. Selekcja jest kluczowym etapem w procesie edycji graficznej, a umiejętność jej skutecznego stosowania przyczynia się do uzyskiwania wysokiej jakości efektów wizualnych w projektach.

Pytanie 28

Który z systemów wystawowych umożliwia prezentację przenośnej pionowej reklamy na materiale frontlite o wymiarach 1 x 2 m?

A. Gablota szklana

B. Roll Up

C. Potykacz B2

D. Cityscroll

Gablota szklana to elegancka forma wystawiennicza, która służy głównie do eksponowania statycznych materiałów, takich jak plakaty czy ulotki. Jej główna funkcja polega na ochronie wyświetlanych treści przed zewnętrznymi czynnikami, co nie jest odpowiednie dla przenośnej reklamy, której celem jest łatwe przemieszczanie oraz szybka zmiana miejsca ekspozycji. Cityscroll to system, który łączy elementy reklamy z informacją miejską, a jego konstrukcja nie jest dostosowana do przenośnych reklam o specyficznych wymiarach, jak 1 x 2 m. Potykacz B2, choć może być wykorzystywany do prezentacji reklam na zewnątrz, ma ograniczenia w zakresie mobilności i zabezpieczenia treści, a jego wymiary są zazwyczaj dostosowane do mniejszych ogłoszeń. Niezrozumienie różnicy pomiędzy tymi systemami a roll-upem często prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że roll-upy są projektowane z myślą o mobilności i efektywności wizualnej, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla zmieniających się warunków wystawienniczych. Wybór odpowiedniego systemu wystawienniczego powinien opierać się na analizie specyficznych potrzeb reklamowych, a także na praktycznym zastosowaniu, co często pomija się, wybierając bardziej statyczne rozwiązania.

Pytanie 29

Ile form drukarskich trzeba przygotować do realizacji 20 000 dwustronnych, wielokolorowych (CMYK) zaproszeń z selektywnie lakierowanymi elementami po obu stronach w technologii offsetowej?

A. 4 formy.

B. 8 form.

C. 6 form.

D. 10 form.

Wybór niepoprawnej liczby form naświetlanych do realizacji zlecenia na 20 000 dwustronnych zaproszeń z lakierowaniem wybiórczym często wynika z błędnego zrozumienia procesu druku offsetowego oraz specyfiki używanych form. Przy wytwarzaniu zaproszeń w technologii CMYK, każdy kolor wymaga osobnej formy. Warto zaznaczyć, że nieprawidłowe oszacowanie liczby potrzebnych form może prowadzić do problemów z jakością wydruku i ostatecznym efektem wizualnym. W przypadku dwustronnego druku z lakierowaniem wybiórczym, oprócz standardowych form CMYK, konieczne jest także przygotowanie form dla lakieru, co znacznie podnosi całkowitą liczbę. Udzielając odpowiedzi, niektórzy mogą pomyśleć, że 4 formy wystarczą, co jest błędnym założeniem, ponieważ ignoruje to fakt, iż każda strona zaproszenia wymaga osobnej formy dla każdego z kolorów, a także dla lakieru. Z kolei możliwość przyjęcia 6, 8 lub 10 form może wynikać z niedoszacowania liczby potrzebnych form dla poszczególnych warstw, co może prowadzić do zafałszowania końcowego produktu. Użytkownicy muszą pamiętać, że w branży poligraficznej kluczowe jest odpowiednie przygotowanie form, aby zapewnić wysoką jakość druku. Niezrozumienie tego procesu może skutkować błędami w produkcji, co w efekcie prowadzi do dodatkowych kosztów i opóźnień w realizacji zamówień.

Pytanie 30

Podczas obliczania wydatków na druk 1 000 egzemplarzy plakatów metodą offsetową, stwierdzono, że cena druku pojedynczego plakatu wynosi 5 zł. Jeśli liczba zamawianych egzemplarzy wzrośnie do 2 000, to koszt wyprodukowania jednego plakatu

A. zostanie niezmieniony

B. zmniejszy się z racji mniejszej liczby form drukowych

C. wzrośnie

D. spadnie z powodu podziału kosztów formy drukowej oraz czasu pracy maszyny na większy nakład

Wiesz, wiele osób może myśleć, że koszt jednostkowy się nie zmienia, ale to nie jest prawda. To błędne myślenie, które w zasadzie wynika z niepełnego zrozumienia, jak działają koszty w druku offsetowym. Koszty jednostkowe są mocno związane z tym, jak przebiega produkcja i jak efektywnie ją przeprowadzamy. Kiedy zwiększamy nakład, stałe koszty, takie jak forma drukowa i praca maszyny, dzielą się na więcej sztuk, przez co koszt jednostkowy maleje. Jak ktoś nie odróżnia kosztów formy od całkowitych wydatków produkcji, to łatwo może dojść do błędnych wniosków. Koszt formy nie jest jedyną rzeczą, na którą trzeba zwracać uwagę, bo czas maszyny i inne materiały też są ważne. Więc myślenie, że większy nakład jest droższy lub że nic się nie zmieni w kosztach jednostkowych, jest po prostu błędne. W branży druku jest tak, że większe zamówienia są zawsze bardziej opłacalne. No i podręczniki analizy kosztów są na pewno przydatne w planowaniu produkcji, bo to daje lepszą perspektywę na podejmowanie decyzji.

Pytanie 31

Oprogramowanie do konwersji obrazu ciągłotonalnego identyfikuje się symbolem

A. RGB

B. GCR

C. DTP

D. RIP

Wybór odpowiedzi RGB, DTP czy GCR jest nieprawidłowy z kilku powodów. RGB to model kolorów oparty na trzech barwach: czerwonej, zielonej i niebieskiej, używany głównie w kontekście wyświetlania obrazów na ekranach. W odróżnieniu od modelu CMYK, który jest stosowany w druku, RGB nie jest odpowiedni dla procesów związanych z rastrowaniem obrazów do publikacji. DTP odnosi się do procesu publikacji z wykorzystaniem komputerów, ale nie jest to oprogramowanie do rastrowania. DTP wykorzystuje różne narzędzia i programy, ale samo w sobie nie przetwarza obrazów rastrowych. GCR (Gray Component Replacement) to technika używana w druku, która ma na celu zredukowanie użycia kolorów przy pomocy szarości, jednak nie jest to program ani oprogramowanie do przetwarzania obrazów. Osoby wybierające te odpowiedzi mogą mylić różne aspekty procesów graficznych i drukarskich. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że do konwersji obrazów rastrowych nie wystarczy jedynie model kolorów lub techniki publikacji, lecz wymagana jest odpowiednia aplikacja jak RIP, która spełnia konkretne funkcje w tym zakresie. Bez prawidłowej analizy, łatwo jest pomylić różne terminy i ich zastosowania w kontekście druku oraz obróbki graficznej.

Pytanie 32

Jakie podłoże jest używane do druku podczas wytwarzania kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym, które pozwala na odczytanie zapisanych na nich danych?

A. Folię elektrostatyczną

B. Papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2

C. Tworzywo PCV

D. Karton powlekany 180 g/m2

Tworzywo PCV jest materiałem o wysokiej wytrzymałości i elastyczności, co czyni je idealnym wyborem do produkcji kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym. Posiada doskonałe właściwości mechaniczne i chemiczne, co zapewnia długotrwałość oraz odporność na uszkodzenia. W procesie produkcji kart, PCV jest zadrukowywane przy użyciu technologii druku cyfrowego lub offsetowego, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości grafiki oraz tekstu. Dzięki swojej gładkiej powierzchni, zadrukowane karty charakteryzują się wyraźnym i trwałym nadrukiem. Ponadto, PCV doskonale współpracuje z technologią zapisu i odczytu danych magnetycznych, co jest kluczowe w kontekście efektywnego działania pasków magnetycznych. Standardy ISO dla kart identyfikacyjnych, takie jak ISO/IEC 7810, podkreślają znaczenie stosowania materiałów takich jak PCV dla zapewnienia odpowiednich parametrów użytkowych. Przykłady zastosowania kart lojalnościowych z PCV obejmują programy lojalnościowe w sklepach detalicznych, gdzie klienci zbierają punkty, które mogą być wymieniane na nagrody oraz zniżki.

Pytanie 33

Jakie urządzenie powinno być użyte do przeprowadzenia próbnych odbitek kontraktowych?

A. Proofer

B. Powielacz risograficzny

C. Skaner

D. Naświetlarka CtP

Proofer to zaawansowane urządzenie do wykonywania próbnych odbitek kontraktowych, które pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali na różnych rodzajach papieru. Umożliwia to drukarzom i projektantom ocenę, jak finalny produkt będzie wyglądał przed rozpoczęciem właściwej produkcji. Proofer działa na zasadzie symulacji procesu drukowania, co pozwala na dostosowanie parametrów kolorystycznych, takich jak nasycenie, kontrast czy jasność. Użytkownicy mogą korzystać z profili ICC, aby zapewnić zgodność kolorystyczną między odbitkami a finalnym wydrukiem. W praktyce, korzystając z proofera, można szybko wprowadzać poprawki do projektów graficznych, co znacznie zmniejsza ryzyko kosztownych błędów w ostatecznej produkcji. W branży poligraficznej, zastosowanie proofera jest standardem, który podnosi jakość usług i zadowolenie klientów poprzez zapewnienie, że finalne produkty spełniają ich oczekiwania. Dla profesjonalnych drukarń, które zajmują się wysokiej jakości reprodukcją, proofer to istotny element procesu produkcyjnego.

Pytanie 34

Jaką wartość przybliżoną ma koszt papieru potrzebnego do wydrukowania 1 000 plakatów o wymiarach 707 × 1000 mm na papierze o gramaturze 100 g/m², jeśli 1 kilogram tego papieru kosztuje 3,00 zł?

A. 180,00 zł

B. 240,00 zł

C. 150,00 zł

D. 212,00 zł

Aby obliczyć koszt papieru niezbędnego do wydrukowania 1000 plakatów o wymiarach 707 × 1000 mm, najpierw należy obliczyć powierzchnię jednego plakatu. Powierzchnia jednego plakatu wynosi: 0,707 m × 1,000 m = 0,707 m². Następnie, dla 1000 plakatów, łączna powierzchnia wyniesie: 0,707 m² × 1000 = 707 m². Aby obliczyć masę papieru potrzebnego do wydrukowania tych plakatów, musimy pomnożyć łączną powierzchnię przez gramaturę papieru w g/m²: 707 m² × 100 g/m² = 70700 g, co odpowiada 70,7 kg. Koszt 1 kg papieru wynosi 3,00 zł, zatem całkowity koszt papieru wyniesie: 70,7 kg × 3,00 zł/kg = 212,10 zł, co w przybliżeniu daje 212,00 zł. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży druku, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów są kluczowe dla efektywności i rentowności procesów produkcyjnych.

Pytanie 35

Jak jest nazywany element graficzny logo oznaczony na rysunku symbolem "X"?

A. Logotyp.

B. Slogan.

C. Tagline.

D. Sygnet.

Wybór odpowiedzi związanych z logotypem, sloganem czy tagline'em wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i funkcji poszczególnych elementów logo. Logotyp to zazwyczaj typograficzny przedstawienie nazwy marki, które może być używane w połączeniu z sygnetem, ale nie jest tym samym. Logotyp skupia się na nazwie, a nie na graficznym symbolu. Slogan to krótkie hasło reklamowe, które ma na celu promowanie wartości marki lub jej produktów, nie jest więc tożsamy z graficznym symbolem. Tagline jest podobny do sloganu, ale zazwyczaj odnosi się do dłuższego opisu misji lub wartości marki, co również nie odpowiada funkcji sygnetu. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie roli poszczególnych elementów w kontekście logo. Sygnet pełni rolę graficznej reprezentacji, która działa na poziomie podświadomym, podczas gdy inne elementy mają charakter informacyjny lub promocyjny. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej i budowania silnej tożsamości marki. W praktyce, poprawne rozróżnienie tych terminów pozwala na lepsze projektowanie materiałów reklamowych oraz tworzenie spójnych kampanii marketingowych.

Pytanie 36

Który z formatów graficznych nie jest używany w praktyce podczas przygotowywania publikacji do druku offsetowego?

A. PSD

B. AI

C. TIFF

D. PNG

Wybór jednego z pozostałych formatów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich zastosowania w kontekście druku offsetowego. Format PSD, będący natywnym formatem programu Adobe Photoshop, przechowuje wszystkie warstwy i edytowalne elementy, co czyni go idealnym do pracy w grafice komputerowej. W sytuacji, gdy projekt wymaga dalszej edycji, PSD z pewnością znajdzie zastosowanie, ale nie jest to format przeznaczony bezpośrednio do druku. Z kolei format AI jest natywnym formatem programu Adobe Illustrator, który również jest wykorzystywany w projektowaniu graficznym. Oferuje on wektory, co daje elastyczność w skalowaniu bez utraty jakości, co jest korzystne dla materiałów drukowanych. Format TIFF jest z kolei jednym z najbardziej standardowych formatów w druku, ponieważ wspiera wysokiej jakości obrazy i może przechowywać dane w bezstratny sposób. Wybór odpowiedniego formatu do przygotowania publikacji drukowanej powinien opierać się na potrzebie zachowania jak najwyższej jakości obrazu oraz możliwości edycyjnych, a nie na subiektywnych preferencjach. Stąd, błędne zrozumienie zastosowania tych formatów w kontekście druku prowadzi do mylnych wniosków.

Pytanie 37

Jakie proporcje użyte w tworzeniu kolumny książkowej odpowiadają zasadzie złotego podziału?

A. 1 : 1,618

B. 1 : 0,667

C. 1 : 0,376

D. 1 : 1,353

Wybór proporcji 1 : 1,353, 1 : 0,667, czy 1 : 0,376 jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ żadna z tych wartości nie odzwierciedla zasady złotego podziału. Proporcje te mogą być mylnie interpretowane jako korzystne w designie, jednakże nie spełniają one kryteriów estetycznych i harmonijnych, jakie zapewnia złoty podział. Proporcja 1 : 1,353 nie jest stosowana w żadnym uznawanym standardzie projektowym; z kolei 1 : 0,667 i 1 : 0,376 nie mają żadnego uzasadnienia w kontekście estetyki wizualnej, co czyni je nieodpowiednimi. Właściwe zrozumienie zasady złotego podziału, która wynosi około 1 : 1,618, jest kluczowe dla projektantów, którzy pragną tworzyć kompozycje wizualne, które są nie tylko funkcjonalne, ale i przyjemne dla oka. Typowe błędy w myśleniu prowadzą do stosowania nieodpowiednich proporcji, które mogą wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, ale w rzeczywistości nie zapewniają harmonii. W projektowaniu kluczowe jest dążenie do proporcji, które są zgodne z naturalnymi preferencjami ludzkiego oka, co znajduje odzwierciedlenie w liczbie phi. Dlatego istotne jest, aby w każdej pracy projektowej bazować na uznanych zasadach i standardach, co pozwala uniknąć pułapek myślowych związanych z subiektywnym postrzeganiem estetyki.

Pytanie 38

W systemie Didota, długość punktu typograficznego wynosi około

A. 0,676 mm

B. 0,673 mm

C. 0,367 mm

D. 0,376 mm

Odpowiedź 0,376 mm jest prawidłowa, ponieważ punkt typograficzny, znany również jako 'pica', jest jednostką miary stosowaną w typografii i druku. W kontekście systemu Didota, który opiera się na precyzyjnych miarach typograficznych, długość punktu typograficznego wynosi dokładnie 0,376 mm. Ta miara jest kluczowa w projektowaniu typografii, ponieważ wpływa na wielkość czcionek, odstępy między literami oraz ogólną estetykę tekstu. W praktyce, dobór odpowiednich rozmiarów czcionek opartych na punktach typograficznych pozwala na zachowanie wysokiej jakości druku oraz czytelności tekstu, co jest szczególnie istotne w publikacjach profesjonalnych. Standardy typograficzne, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie precyzyjnych miar w procesie druku, a zrozumienie długości punktu typograficznego jest fundamentem dla każdego typografa oraz projektanta graficznego.

Pytanie 39

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do oprawy 2 000 zeszytów w formacie A5 (z użyciem 2 zszywek na każdy zeszyt), jeśli długość zszywki wynosi 16 mm?

A. 16 m

B. 64 m

C. 32 m

D. 8 m

W przypadku pomyłki w obliczeniach dotyczących długości drutu introligatorskiego, mogą wystąpić różne nieporozumienia. Na przykład, wybierając długość drutu wynoszącą 16 m, można pomyśleć, że wystarczy to na pokrycie potrzeb 2000 zeszytów. To podejście ignoruje fakt, że każda oprawa wymaga dwóch zszywek, co w praktyce podwaja ilość niezbędnego materiału. Również nieodpowiednie przeliczenie długości zszywki z milimetrów na metry może prowadzić do błędnych wyników. Wybieranie długości 32 m również można uzasadnić poprzez błędne założenia dotyczące liczby zszywek lub ich pojedynczej długości, jednak takie podejście jest wciąż dalekie od rzeczywistości. W przypadku 64 m, odpowiedź ta jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie kluczowe elementy: potrzebną ilość zszywek oraz ich dokładną długość. Tego typu błędy mogą wynikać z braku zrozumienia procesu oprawy oraz zasady przeliczania jednostek miary. W praktyce, dla osób zajmujących się introligatorstwem, kluczowe jest posługiwanie się dokładnymi danymi oraz zrozumienie wpływu ich na finalny produkt, co ma bezpośrednie przełożenie na jakość i koszt produkcji.

Pytanie 40

Stworzenie zdjęcia panoramicznego z kilku cyfrowych fotografii wymaga użycia polecenia w Adobe Photoshop, które określa się jako

A. photomerge

B. scalaniem do HDR Pro

C. korekcją obiektywu

D. stykówką

Odpowiedź "photomerge" jest poprawna, ponieważ jest to specjalistyczna funkcja w Adobe Photoshop, która umożliwia łączenie kilku zdjęć w jedną panoramę. Technika ta wykorzystuje algorytmy do analizy i łączenia zdjęć w sposób, który minimalizuje zniekształcenia i różnice w oświetleniu. Po wybraniu zdjęć, które mają być połączone, użytkownicy mogą skorzystać z opcji "Photomerge" w menu 'File', co automatycznie generuje obraz panoramiczny. Przykładem zastosowania może być tworzenie panoram z krajobrazów, gdzie zdjęcia są robione z różnych kątów. Technika ta jest niezwykle użyteczna w fotografii architektonicznej i krajobrazowej, gdzie szerokie ujęcia są istotne. W branży fotograficznej standardem jest stosowanie funkcji automatycznego łączenia zdjęć, aby uzyskać jak najlepszą jakość i szczegółowość obrazu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej