Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Higienistka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 22:22
Data zakończenia: 18 maja 2025 22:43

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Preparat wodorotlenek wapnia twardniejący stosuje się w sytuacji

A. przykrycia bezpośredniego

B. przykrycia pośredniego

C. amputacji miazgi

D. apeksyfikacji wierzchołka

Preparat wodorotlenkowo-wapniowy twardniejący jest powszechnie stosowany w przypadku przykrycia pośredniego, co wynika z jego właściwości fizykochemicznych. Działa jako bariera ochronna dla miazgi zębowej, a jego alkaliczne pH sprzyja remineralizacji oraz procesom gojenia. W sytuacji, gdy ząb wymaga przykrycia pośredniego, na przykład w przypadku ubytków, które nie penetrują do miazgi, zastosowanie tego preparatu pozwala na ochronę nerwu przed szkodliwymi czynnikami, takimi jak bakterie czy kwasy. W praktyce stomatologicznej preparat ten jest używany w połączeniu z materiałami wypełniającymi, co dodatkowo zwiększa jego efektywność. Zgodnie z dobrą praktyką, preparaty wodorotlenkowo-wapniowe powinny być stosowane zgodnie ze wskazaniami zawartymi w literaturze fachowej, co podkreśla ich rolę w terapii dentystycznej i zachowaniu zdrowia zębów.

Pytanie 2

Do przeprowadzenia badania głębokości kieszonek dziąsłowych wykorzystywana jest sonda WHO, która posiada oznaczenia na poziomach:

A. 3,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm

B. 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm

C. 2,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm

D. 2,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm

Sonda WHO do badania głębokości kieszonek dziąsłowych jest standardowym narzędziem wykorzystywanym w periodontologii. Prawidłowe oznaczenie głębokości kieszonek dziąsłowych ma kluczowe znaczenie dla oceny stanu zdrowia przyzębia oraz planowania leczenia. Odpowiedź wskazuje na prawidłowe wartości: 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm, co odpowiada standardom zalecanym przez Światową Organizację Zdrowia. Te pomiary pozwalają na ocenę stopnia zaawansowania choroby przyzębia oraz monitorowanie jej postępu w czasie. Na przykład, wartości głębokości kieszonek powyżej 5 mm mogą wskazywać na potrzebę bardziej intensywnego leczenia, w tym zabiegów chirurgicznych. Praktyczne zastosowanie sondy WHO polega również na systematycznej kontroli podczas wizyt kontrolnych, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów stomatologicznych. Użycie tych wartości jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii, co gwarantuje, że diagnozy są oparte na solidnych podstawach naukowych oraz zgodne z aktualnymi wytycznymi branżowymi.

Pytanie 3

W skład podstawowego wyposażenia gabinetu ortodontycznego wchodzą klucze, które są używane do formowania łuków

A. Luera

B. Bertena

C. Meissnera

D. Angle'a

Wybór odpowiedzi 'Bertena', 'Luera' oraz 'Meissnera' jest niepoprawny, ponieważ te kleszcze nie są dedykowane do formowania łuków ortodontycznych. Kleszcze Bertena, choć mogą być używane w różnych kontekstach stomatologicznych, nie są standardowo stosowane w ortodoncji do precyzyjnego kształtowania drutów. Z kolei kleszcze Luera są bardziej znane z zastosowania w chirurgii stomatologicznej, a nie ortodoncji, co czyni je niewłaściwym wyborem w tym przypadku. Kleszcze Meissnera są wykorzystywane w innych procedurach, ale ich funkcjonalność nie obejmuje formowania łuków ortodontycznych. Wybór niewłaściwego typu kleszczy może prowadzić do nieefektywności w leczeniu ortodontycznym, a także do potencjalnych nieprzyjemności dla pacjenta, wynikających z niewłaściwego dopasowania aparatów. W kontekście ortodoncji ważne jest, aby stosować narzędzia, które są odpowiednio przystosowane do specyficznych zadań, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki klinicznej. Lekarze ortodonci powinni zawsze dążyć do wykorzystania sprawdzonych narzędzi, które zapewniają zarówno efektywność, jak i komfort leczenia.

Pytanie 4

Fundamentalną jednostką budulcową szkliwa jest

A. wypustka

B. pryzmat

C. zębiniak

D. osłonka

Wypustka, zębiniak oraz osłonka nie są podstawowymi jednostkami strukturalnymi szkliwa, co może prowadzić do nieporozumień w zrozumieniu jego budowy i funkcji. Wypustka to termin, który często odnosi się do struktur cytoplazmatycznych w komórkach, a nie do budowy mineralnej szkliwa. Zębiniak, inaczej odontoblast, to komórka odpowiedzialna za produkcję zębiny, a nie szkliwa. Osłonka, z kolei, nie jest terminem używanym w kontekście szkliwa, co może powodować zamieszanie. Rozumienie tych terminów jest niezbędne w kontekście stomatologii i anatomii zęba. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków obejmują mylenie różnych typów tkanek zębinowych oraz nieprecyzyjne korzystanie z terminologii anatomicznej. Dobrze jest zwracać uwagę na precyzyjność terminów w kontekście anatomii stomatologicznej, ponieważ takie zrozumienie ma kluczowe znaczenie dla skutecznego leczenia oraz profilaktyki chorób jamy ustnej.

Pytanie 5

Po przeprowadzeniu badania jamy ustnej pacjenta, w dokumentacji medycznej zanotowano diagnozę: "12 caries secundaria", co oznacza

A. lewy górny siekacz przyśrodkowy, kamień nazębny

B. lewy górny siekacz boczny, zapalenie miazgi

C. prawy górny siekacz przyśrodkowy, próchnica głęboka

D. prawy górny siekacz boczny, próchnica wtórna

Odpowiedź "prawy górny siekacz boczny, próchnica wtórna" jest jak najbardziej na miejscu. Oznaczenie "12" w systemie FDI rzeczywiście wskazuje na prawego górnego siekacza bocznego. A ten termin "caries secundaria" to nic innego jak próchnica wtórna, która powstaje w zębie, który już wcześniej był leczony. Moim zdaniem, warto mieć to na uwadze, bo w praktyce klinicznej regularne przeglądy stomatologiczne są kluczowe. Dzięki nim można w porę wykryć i leczyć taką próchnicę. Leczenie zazwyczaj obejmuje remineralizację, a czasem stosuje się też materiały kompozytowe do naprawy zęba. Wiedza na temat oznaczeń zębów i typów próchnicy jest bardzo ważna dla każdego dentysty, by móc dobrze diagnozować i leczyć pacjentów, zgodnie z najlepszymi praktykami w stomatologii.

Pytanie 6

Podczas zabiegu realizowanego metodą pracy na cztery ręce, instrument, który ma być podany lekarzowi, powinien być trzymany przez asystentkę stomatologiczną w opuszkach kciuka oraz palców

A. wskazującego oraz środkowego

B. serdecznego oraz ostatniego

C. środkowego oraz ostatniego

D. wskazującego oraz serdecznego

Każda z błędnych odpowiedzi odnosi się do niewłaściwych palców, które powinny trzymać instrument w technice pracy na cztery ręce. W stomatologii, dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa przekaźnika instrumentów, istotne jest, aby asystentka stosowała odpowiednie palce do podawania narzędzi. Odpowiedzi, które sugerują trzymanie instrumentów w opuszkach innych palców, takich jak serdeczny, ostatni czy kombinacja palców, nie są zgodne z najlepszymi praktykami tej techniki. Użycie palca serdecznego do podawania narzędzi może ograniczyć ruchliwość oraz precyzję, co może skutkować nieporozumieniami, a nawet wypadkami w trakcie zabiegu. Palec wskazujący i środkowy są bardziej precyzyjne i stabilne, co jest kluczowe w dynamicznym środowisku, jakim jest gabinet stomatologiczny. Dodatkowo, nieadekwatne trzymanie instrumentów może zwiększać ryzyko ich upuszczenia, co jest niebezpieczne zarówno dla pacjenta, jak i dla zespołu medycznego. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne dla asystentów stomatologicznych, aby mogli poprawnie wykonywać swoje obowiązki, zachowując jednocześnie bezpieczeństwo i efektywność pracy.

Pytanie 7

Co jest kluczowym czynnikiem redukującym ryzyko wystąpienia próchnicy u dzieci?

A. Regularne szczotkowanie zębów pastą z fluorem

B. Rzadkie wizyty u stomatologa

C. Picie napojów gazowanych

D. Spożywanie dużej ilości słodyczy

Regularne szczotkowanie zębów pastą z fluorem jest uznawane za jeden z najważniejszych kroków w profilaktyce próchnicy. Fluor jest minerałem, który wzmacnia szkliwo zębów, czyniąc je bardziej odpornym na działanie kwasów produkowanych przez bakterie w jamie ustnej. Te kwasy są głównym czynnikiem powodującym demineralizację szkliwa, co prowadzi do rozwoju próchnicy. Regularne stosowanie pasty z fluorem nie tylko chroni zęby, ale również może w pewnym stopniu odwrócić procesy demineralizacji w ich wczesnej fazie. Ważne jest, aby dzieci szczotkowały zęby przynajmniej dwa razy dziennie, co najmniej przez dwie minuty, aby zapewnić odpowiednią ochronę. Dodatkowo, fluor wspiera remineralizację szkliwa, co jest kluczowe w zapobieganiu rozwojowi ubytków. Dzięki tym właściwościom, regularne szczotkowanie zębów pastą z fluorem jest nieodzownym elementem codziennej higieny jamy ustnej oraz kluczową praktyką profilaktyczną zalecaną przez stomatologów na całym świecie.

Pytanie 8

Podczas przeprowadzania zabiegu pacjent stracił przytomność. Po natychmiastowym zaprzestaniu procedury oraz ocenie, że parametry życiowe są stabilne, należy w pierwszej kolejności

A. zrealizować manewr Heimlicha

B. ustawić dolne kończyny pacjenta wyżej niż jego głowę

C. wykonać oddechy ratunkowe

D. nałożyć zimny kompres na kark siedzącego pacjenta

Po omdleniu pacjenta, kluczowym działaniem jest zapewnienie odpowiedniego krążenia krwi do mózgu. Ułożenie kończyn dolnych w pozycji wyżej niż głowa pacjenta sprzyja poprawie przepływu krwi do mózgu, co może pomóc w szybszym przywróceniu świadomości. Taki manewr jest zgodny z wytycznymi dotyczących pierwszej pomocy, które zalecają unikanie niepotrzebnych interwencji i koncentrowanie się na prostych, skutecznych działaniach. W praktyce, po ułożeniu pacjenta w tej pozycji warto monitorować jego parametry życiowe, a także zapewnić mu świeże powietrze. W razie braku poprawy lub jeśli pacjent nie odzyskuje przytomności, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną. Warto pamiętać, że zachowanie spokoju i szybka reakcja na omdlenie są kluczowe, aby skutecznie pomóc poszkodowanemu.

Pytanie 9

Pacjent w trakcie wywiadu zgłosił, że doświadcza częstoskurczu komorowego. Który wynik pomiaru tętna może to potwierdzać?

A. 70-75 uderzeń na minutę

B. 50-60 uderzeń na minutę

C. 80-90 uderzeń na minutę

D. Powyżej 100 uderzeń na minutę

Częstoskurcz komorowy to arytmia charakteryzująca się przyspieszeniem częstości akcji serca, które wynosi ponad 100 uderzeń na minutę. W przypadku pacjentów z tą arytmią, tętno może wynosić nawet 200 uderzeń na minutę lub więcej, co jest wynikiem nieprawidłowego przewodzenia impulsów elektrycznych w komorach serca. Prawidłowe rozpoznanie częstoskurczu komorowego jest kluczowe dla dalszego postępowania klinicznego, dlatego umiejętność interpretacji wyników pomiarów tętna jest niezbędna w praktyce medycznej. W codziennej pracy, pielęgniarki i lekarze często korzystają z monitorów EKG, aby szybko ocenić ryzyko wystąpienia poważnych zaburzeń rytmu serca. Zrozumienie, że tętno powyżej 100 uderzeń na minutę jest istotnym wskaźnikiem arytmii, pozwala na szybszą interwencję i podjęcie decyzji o leczeniu, co może uratować życie pacjenta. Warto pamiętać, że regularne monitorowanie tętna jest zgodne z zaleceniami American Heart Association dotyczących zarządzania arytmiami i powinno być częścią standardowej praktyki klinicznej.

Pytanie 10

Zgodnie z kryterium struktury chemicznej do grupy laków szczelinowych stosowanych w stomatologii nie wchodzą materiały

A. akrylowe

B. glassjonomerowe

C. kompomerowe

D. kompozytowe

Materiały akrylowe to zupełnie inna historia niż laki szczelinowe w stomatologii. Te drugie, czyli glassjonomery, kompozyty czy kompomery, są super ważne do wypełniania ubytków w zębach. Ich zadanie to ochrona zębów przed próchnicą i wspieranie remineralizacji szkliwa. Akryle, z kolei, najczęściej widuje się w protezach dentystycznych oraz przy aparatach ortodontycznych. Fajnie wyglądają, ale ich twardnienie i przyczepność do zębów nie spełniają wymagań dla laków szczelinowych. Na przykład, glassjonomery świetnie działają w ubytkach zębów mlecznych, bo uwalniają fluor, który pomaga w walce z próchnicą. W stomatologii ważne, żeby dobierać materiały odpowiednio do sytuacji klinicznej, bo każdy przypadek jest inny.

Pytanie 11

Podczas wykonywania zabiegów w znieczuleniu ogólnym, w pracy metodą sześciu rąk, zasada mówiąca, że najpierw następuje przejęcie, a następnie podanie innego instrumentu, dotyczy

A. asysty pierwszej i drugiej

B. tylko asysty pierwszej

C. wyłącznie operatora

D. wyłącznie asysty drugiej

Odpowiedź 'asystę pierwszą i drugą' jest prawidłowa, ponieważ w procedurach chirurgicznych, zwłaszcza podczas zabiegów wykonywanych w znieczuleniu ogólnym, istotne jest zachowanie wysokiego poziomu bezpieczeństwa i sprawności w przekazywaniu instrumentów. Zasada, że najpierw następuje przejęcie, a następnie podanie innego narzędzia, ma na celu uniknięcie wypadków oraz zapewnienie, że instrumenty są zawsze dobrze kontrolowane. Wzajemna współpraca obu asystentów, a także ich pełne zaangażowanie, przyczynia się do płynności operacji. W praktyce, gdy jedna asysta przyjmuje narzędzie od operatora, druga asysta ma czas na przygotowanie kolejnego instrumentu, co skraca czas potrzebny na wykonanie zabiegu oraz minimalizuje ryzyko błędów. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami w chirurgii, każda osoba w zespole operacyjnym powinna mieć jasno określone obowiązki, co przyczynia się do zwiększenia efektywności i bezpieczeństwa pacjenta. Współpraca dwóch asystentów przyczynia się do lepszego zarządzania przestrzenią operacyjną oraz zmniejsza stres operatora, co jest kluczowe w sytuacjach wymagających precyzji.

Pytanie 12

W klasyfikacji zębów według Haderupa sektor jamy ustnej II obejmuje między innymi zęby

A. –5 i –6

B. +1 i +2

C. 4+ i 5+

D. 7– i 8–

W systemie oznaczania zębów według Haderupa sektor jamy ustnej II obejmuje zęby +1 i +2, co odpowiada zębom siecznym górnym po stronie prawej. Zastosowanie tego systemu pozwala na jednoznaczną identyfikację zębów w obrębie jamy ustnej, co jest niezwykle istotne w stomatologii, ortodoncji oraz protetyce. Oznaczenia te są szczególnie przydatne przy planowaniu oraz dokumentacji leczenia, gdzie precyzyjne określenie lokalizacji zębów ma kluczowe znaczenie. Na przykład, podczas wykonywania zdjęć rentgenowskich, dentysta posługując się tym systemem może szybko zlokalizować ząb wymagający leczenia. Warto dodać, że system ten jest zgodny z międzynarodowymi standardami, co umożliwia łatwą wymianę informacji między specjalistami różnych dziedzin stomatologii. Użycie oznaczeń Haderupa również ułatwia pacjentom zrozumienie zaleceń i procedur, co wpływa na ich zaufanie do lekarza oraz chęć do współpracy w trakcie leczenia.

Pytanie 13

Aby usunąć organiczne zanieczyszczenia i brud, a także w pewnym stopniu ograniczyć obecność flory przejściowej i stałej na skórze dłoni, należy wykorzystać metodę

A. Ayliffe`a

B. Affaire`a

C. Angle`a

D. Alare`a

Odpowiedź Ayliffe'a jest poprawna, ponieważ ta technika mycia rąk została opracowana z myślą o skutecznej dezynfekcji i zmywaniu zanieczyszczeń organicznych oraz florze bakteryjnej. Technika ta zakłada dokładne mycie rąk, które ma na celu usunięcie zarówno widocznych zanieczyszczeń, jak i mikroorganizmów, które mogą być obecne na skórze rąk. W praktyce, zastosowanie tej metody podkreśla znaczenie nie tylko samego mycia rąk, ale również ich osuszania i unikania ponownego zanieczyszczenia. W kontekście standardów higieny w placówkach medycznych, technika Ayliffe'a jest często zalecana w celu minimalizacji ryzyka infekcji, zwłaszcza w sytuacjach klinicznych, gdzie kontakt z pacjentami wymaga szczególnej ostrożności. Dobre praktyki związane z tą metodą obejmują stosowanie odpowiednich środków czyszczących, takich jak mydła antybakteryjne oraz prawidłowe osuszanie rąk, co jest kluczowe dla eliminacji pozostałości mikroorganizmów.

Pytanie 14

W trakcie leczenia endodontycznego lekarz prosi o przygotowanie narzędzi w kolejności: 15, 20, 25. Zgodnie z normą ISO higienistka stomatologiczna powinna zorganizować narzędzia w kolorze:

A. czerwonym, niebieskim, zielonym

B. białym, żółtym, czerwonym

C. żółtym, czerwonym, niebieskim

D. czerwonym, żółtym, zielonym

Poprawna odpowiedź to białym, żółtym, czerwonym, co jest zgodne z międzynarodową standaryzacją ISO, która definiuje kolorystykę narzędzi endodontycznych w kontekście ich rozmiaru. Narzędzia w rozmiarze 15 są oznaczane kolorem białym, 20 – żółtym, a 25 – czerwonym. Zastosowanie tych standardów jest niezwykle istotne w praktyce stomatologicznej, gdyż ułatwia to identyfikację narzędzi oraz ich szybkie przygotowanie podczas zabiegu. Dzięki konsekwentnemu stosowaniu kodów kolorystycznych, higieniści stomatologiczni mogą zminimalizować ryzyko pomyłek, co jest kluczowe w kontekście precyzyjnych procedur endodontycznych. Użycie odpowiednich narzędzi w odpowiednich rozmiarach jest niezbędne do skutecznego leczenia kanałowego, co przekłada się na lepsze wyniki kliniczne oraz większy komfort pacjenta. W praktyce, znajomość tych standardów i umiejętność szybkiego przygotowania narzędzi to umiejętności, które powinny być biegłe w działaniach każdego specjalisty w dziedzinie stomatologii.

Pytanie 15

Jakie jest bezwzględne przeciwwskazanie do wykonania zabiegu laserem biostymulacyjnym?

A. obrzęk po operacji

B. stan nowotworowy

C. opryszczka na wargach

D. ból poszczególnych tkanek po zabiegu

Kiedy mamy do czynienia z nowotworem, to laser biostymulacyjny w ogóle nie wchodzi w grę. Dlaczego? Ponieważ ryzyko, że komórki nowotworowe się pobudzą, jest za duże. Moim zdaniem, stymulacja laserowa mogłaby sprawić, że nowotwór będzie się rozwijał jeszcze szybciej, co na pewno nie jest tym, co chcemy dla pacjenta. Podczas leczenia nowotworów najważniejsze to kontrolować sytuację, żeby nie doprowadzić do pogorszenia stanu zdrowia. Sporo informacji mówi, że przy raku trzeba uważać na terapie, które mogą stymulować układ odpornościowy czy powodować namnażanie się komórek. Lekarze powinni na pewno dokładnie ocenić ryzyko i korzyści przed wdrożeniem jakiejś terapii fizykalnej, żeby nie zaszkodzić pacjentowi.

Pytanie 16

Rodzaj pracy bez wsparcia, w której pacjent znajduje się w pozycji leżącej, a operator zajmuje miejsce o godzinach 8:30-12:30, nazywa się

A. tradycyjna

B. solo

C. mono

D. duo

Odpowiedź \"solo\" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do metody pracy, w której operator wykonuje zabieg samodzielnie, bez asysty innych osób. W przypadku tej techniki, pacjent leży, a operator zajmuje pozycję 8:30-12:30, co oznacza, że jego ręce są umiejscowione w sposób ułatwiający precyzyjne wykonywanie zadań. Metoda ta jest szczególnie popularna w kontekście zabiegów stomatologicznych, gdzie wymagana jest maksymalna precyzja i skupienie operatora. Przykładowo, w endodoncji, gdzie istotne jest dokładne usunięcie zainfekowanej tkanki oraz precyzyjne wypełnienie kanałów korzeniowych, technika solo pozwala na lepszą kontrolę nad wykonywanym działaniem. Warto również zauważyć, że metoda ta jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi ergonomii pracy, które podkreślają znaczenie przyjmowania odpowiednich pozycji ciała, aby zminimalizować ryzyko kontuzji i zmęczenia operatora. W praktyce, technika solo może zwiększać efektywność zabiegów, umożliwiając lepsze zarządzanie czasem oraz zasobami."

Pytanie 17

Który element wyposażenia gabinetu stomatologicznego służy do polerowania powierzchni zębów?

A. Autoklaw

B. Wstrząsarka

C. Lampa polimeryzacyjna

D. Kątnica

Kątnica to niezwykle istotny element wyposażenia gabinetu stomatologicznego, który służy do polerowania powierzchni zębów. Jest to narzędzie, które umożliwia precyzyjne usuwanie osadów i plam z powierzchni szkliwa, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia jamy ustnej. Kątnice są zaprojektowane tak, aby umożliwiały prace z różnymi końcówkami, które mogą być używane do polerowania, szlifowania czy innych zabiegów. Dzięki swoim funkcjom umożliwiają one dentyście pracę w trudno dostępnych miejscach, co jest nieocenione przy kompleksowym czyszczeniu zębów. W praktyce stomatologicznej kątnica jest używana nie tylko do polerowania, ale także do usuwania kamienia nazębnego, co jest jednym z podstawowych zabiegów profilaktycznych. Dobrze utrzymane i regularnie polerowane zęby są mniej podatne na próchnicę i choroby dziąseł, co jest kluczowe w profilaktyce stomatologicznej. Właściwe użycie kątnicy wymaga umiejętności i doświadczenia, aby zapewnić pacjentom najlepsze możliwe wyniki bez uszkodzenia szkliwa.

Pytanie 18

W terapii zgryzu krzyżowego przedniego można wykorzystać aparat bierny rodzaju

A. równia pochyła

B. czepiec z procą bródkową

C. płytka przedsionkowa

D. płytka podniebienna

Równia pochyła to aparat bierny, który znajduje zastosowanie w leczeniu zgryzu krzyżowego przedniego, szczególnie u dzieci i młodzieży w fazie wzrostu. Działa poprzez stymulowanie wzrostu szczęki i żuchwy, co pozwala na korekcję nieprawidłowego zgryzu. Dzięki zastosowaniu tej metody, możliwe jest osiągnięcie efektów ortopedycznych, które mogą zredukować konieczność interwencji chirurgicznej w przyszłości. Równia pochyła jest często używana w ortodoncji jako pierwszy krok w długofalowym leczeniu pacjentów, co jest zgodne z dobrą praktyką, polegającą na minimalizowaniu inwazyjnych metod leczenia na wczesnym etapie. Regularne monitorowanie postępów oraz dostosowywanie aparatu do indywidualnych potrzeb pacjenta jest kluczowe dla sukcesu terapii. Dodatkowo, równia pochyła jest łatwa w użyciu i nieprzydatna w codziennej higienie jamy ustnej, co jest istotne dla zachowania zdrowia pacjenta podczas leczenia ortodontycznego. W kontekście leczenia zgryzu krzyżowego, równia pochyła stanowi skuteczne narzędzie, które pozwala na osiąganie zadowalających rezultatów w sposób mniej inwazyjny.

Pytanie 19

Pierwszym krokiem higienistki przed rozpoczęciem organizacji zajęć profilaktycznych dla grupy dzieci przedszkolnych jest

A. przygotowanie materiałów dydaktycznych

B. przekazanie instrukcji dotyczących higieny

C. rozmowa z rodzicami oraz ocena ich problemów

D. stworzenie konspektu zajęć

Opracowanie konspektu zajęć jest kluczowym krokiem w organizacji efektywnych i dostosowanych do potrzeb dzieci przedszkolnych działań profilaktycznych. Konspekt stanowi szczegółowy plan, który określa cele zajęć, metody pracy, środki dydaktyczne oraz sposób ewaluacji. Dzięki temu, higienistka ma możliwość precyzyjnego przemyślenia struktury zajęć, co zapewnia ich spójność oraz efektywność. W praktyce, konspekt powinien uwzględniać różnorodne aspekty, takie jak wiek dzieci, ich zainteresowania, a także aktualne problemy zdrowotne w danej grupie. Przykładowo, jeśli w grupie przedszkolnej występują trudności z nauką zasad higieny, konspekt może skupiać się na interaktywnych grach i zabawach, które angażują dzieci i ułatwiają przyswajanie wiedzy. Opracowanie konspektu zajęć jest również zgodne z normami edukacyjnymi i standardami pracy pedagogicznej, które podkreślają znaczenie planowania działań w procesie edukacyjnym.

Pytanie 20

Jaki identyfikator jednostki medycznej powinien być uwzględniony w pełnej dokumentacji medycznej pacjenta?

A. REGON

B. KRS

C. NIP

D. RUM

NIP, KRS oraz RUM to identyfikatory, które nie są odpowiednie w kontekście pełnej dokumentacji medycznej indywidualnej. NIP, czyli Numer Identyfikacji Podatkowej, jest używany przede wszystkim do celów podatkowych. Mimo że jest istotny w kontekście działalności gospodarczej, nie pełni on roli identyfikatora w obszarze opieki zdrowotnej. KRS, czyli Krajowy Rejestr Sądowy, dotyczy rejestracji przedsiębiorstw i organizacji, co również nie odnosi się bezpośrednio do wymagań dotyczących dokumentacji medycznej. RUM, czyli Rejestr Usług Medycznych, jest istotny w kontekście rejestracji usług medycznych, ale nie jest tożsamy z identyfikacją podmiotu leczniczego na poziomie systemowym. Stosowanie tych identyfikatorów w dokumentacji medycznej może prowadzić do nieporozumień i trudności w identyfikacji podmiotu, co jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości i jakości opieki zdrowotnej. Warto zatem zwracać uwagę na odpowiednie stosowanie REGON-u jako kluczowego identyfikatora, który wspiera procesy zarządzania danymi w ochronie zdrowia, a także umożliwia efektywną współpracę pomiędzy różnymi instytucjami.

Pytanie 21

Dorosły pacjent zgłosił się do gabinetu, domagając się natychmiastowego przyjęcia, jednak w harmonogramie nie ma wolnych miejsc. Które z poniższych stwierdzeń może urazić pacjenta?

A. Jeśli nie przestanie pan nalegać, będę zmuszony poprosić pana o opuszczenie gabinetu.

B. Prośba pana jest bezsensowna.

C. Przykro mi, ale nie mogę przyjąć.

D. Proszę nie upierać się przy dzisiejszym terminie, najbliższy będzie za trzy dni.

Odpowiedź 'Prośba pana jest pozbawiona sensu' jest naprawdę trafna, bo pokazuje, jak bardzo można źle odbierać potrzeby pacjenta. Tego typu stwierdzenie brzmi jak brak zrozumienia i empatii, co nie jest dobre w relacji z pacjentem. W medycynie kluczowe jest budowanie zaufania, a komunikacja ma wielką moc w dbaniu o dobro pacjenta. Nawet jeśli nie możemy spełnić prośby, warto to wyjaśnić z szacunkiem i zrozumieniem. Można na przykład powiedzieć coś w stylu: 'Rozumiem, że chce pan szybko uzyskać pomoc, ale w tej chwili nie mamy wolnych terminów. Najbliższy będzie za trzy dni, co da nam czas, aby lepiej przygotować się do wizyty.' Takie podejście łagodzi napięcia i pokazuje, że naprawdę dbamy o pacjenta i staramy się mu pomóc na tyle, na ile możemy.

Pytanie 22

Który stan zdrowia lub schorzenie pacjenta umożliwia przeprowadzenie zabiegu uzupełnienia ubytku w pozycji leżącej?

A. Znaczna otyłość

B. Przepuklina rozworowa

C. Pierwszy trymestr ciąży

D. Nadciśnienie tętnicze

Odpowiedzi 'nadciśnienie tętnicze', 'przepuklina rozworowa' oraz 'znaczna otyłość' nie są właściwe w kontekście możliwości wykonania zabiegu stomatologicznego w pozycji leżącej. Nadciśnienie tętnicze, chociaż nie jest bezpośrednim przeciwwskazaniem do zabiegów w pozycji leżącej, wymaga szczególnej uwagi, gdyż pacjent z wysokim ciśnieniem krwi może doświadczyć dyskomfortu lub powikłań w tej pozycji. Zabiegi stomatologiczne mogą wiązać się z długotrwałym leżeniem, co w przypadku nadciśnienia może prowadzić do ryzyka zaostrzenia stanu zdrowia. Przepuklina rozworowa natomiast może również wymuszać na pacjencie konieczność unikania pozycji, która zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej, co może być problematyczne podczas długotrwałych procedur. Z kolei znaczna otyłość stwarza dodatkowe wyzwania w kontekście komfortu pacjenta oraz dostępu do jamy ustnej, co może wpłynąć na możliwość wykonania zabiegu w pozycji leżącej. Lekarze stomatolodzy muszą być świadomi tych czynników, aby zapewnić odpowiednie podejście do każdego pacjenta, co podkreśla znaczenie indywidualizacji leczenia. W praktyce na ogół zaleca się stawianie pacjentów w pozycjach, które minimalizują ryzyko powikłań i zapewniają bezpieczeństwo.

Pytanie 23

Termin siodełkowatości (w języku angielskim "col") odnosi się do

A. fragmentu powierzchni stycznej zęba, niedostępnego dla szczoteczki

B. obszaru okołowierzchołkowego zęba, niepokrytego szkliwem

C. obszaru okołokoronowego zęba, niepokrytego szkliwem

D. fragmentu powierzchni żującej zęba, niedostępnego dla szczoteczki

Określenie siodełkowatości, czyli "col", odnosi się do specyficznego obszaru w jamie ustnej, który jest kluczowy dla zdrowia zębów. Często błędnie interpretowane odpowiedzi wskazują na okolicę okołokoronową, okolicę okołowierzchołkową lub powierzchnię żującą zęba. Okolica okołokoronowa zęba, będąca rejonem otaczającym koronę zęba, a także okolica okołowierzchołkowa, związana z wierzchołkiem korzenia, nie są miejscami, które są klasyfikowane jako siodełkowatość. Te obszary są bardziej związane z innymi aspektami stomatologii, takimi jak odkładanie się płytki nazębnej czy problemy z dziąsłami, lecz nie obejmują specyficznie miejsca kontaktu zębów. Co więcej, część powierzchni żującej zęba, mimo że również trudna do oczyszczania, nie jest tak bezpośrednio związana z pojęciem siodełkowatości. Powierzchnia ta jest z reguły oczyszczana przez szczoteczkę, co czyni ją inną od obszaru stycznego. W praktyce stomatologicznej błędne zrozumienie lokalizacji siodełkowatości prowadzi do zaniedbań w higienie jamy ustnej, co z kolei może powodować poważne problemy zdrowotne. Kluczowe jest zatem, aby zrozumieć, że odpowiednia higiena dotyczy nie tylko widocznych powierzchni zębów, ale także tych trudno dostępnych, jak obszar siodełkowatości, co wymaga stosowania specjalistycznych narzędzi do czyszczenia.

Pytanie 24

Jakie są najczęstsze objawy zapalenia dziąseł?

A. Zgrzytanie zębami

B. Krwawienie i obrzęk dziąseł

C. Przebarwienia zębów

D. Zwiększona produkcja śliny

Zapalenie dziąseł, czyli gingivitis, jest jednym z najczęstszych problemów stomatologicznych, z którym pacjenci zgłaszają się do gabinetu dentystycznego. Charakterystycznymi objawami tej choroby są krwawienie i obrzęk dziąseł. Krwawienie często występuje podczas szczotkowania zębów lub jedzenia twardych pokarmów i jest wynikiem stanu zapalnego wywołanego przez nagromadzenie płytki bakteryjnej. Obrzęk dziąseł, czyli ich nabrzmienie i zaczerwienienie, to z kolei reakcja organizmu na obecność bakterii. Warto zauważyć, że te objawy mogą być początkowo subtelne, ale nieleczone mogą prowadzić do poważniejszych problemów, takich jak paradontoza czy utrata zębów. Regularne mycie zębów, nitkowanie oraz wizyty kontrolne u dentysty są kluczowe w zapobieganiu zapaleniu dziąseł. Profilaktyka i promocja zdrowia jamy ustnej, w tym edukacja pacjentów na temat technik szczotkowania i znaczenia higieny jamy ustnej, są podstawowymi działaniami w pracy stomatologa i higienistki stomatologicznej.

Pytanie 25

Aby uzyskać 3 litry 0,5% roztworu roboczego środka dezynfekcyjnego, jakie składniki należy przygotować?

A. 150 ml koncentratu i 2 850 ml wody

B. 1,5 ml koncentratu i 2 985 ml wody

C. 15 ml koncentratu i 2 985 ml wody

D. 15 ml koncentratu i 3 000 ml wody

Aby przygotować 3 litry 0,5% roztworu roboczego preparatu dezynfekcyjnego, należy zastosować odpowiednią proporcję składników. 0,5% roztwór oznacza, że w 100 ml roztworu znajduje się 0,5 ml substancji czynnej. Dla 3 litrów (3000 ml) roztworu obliczamy ilość koncentratu: 0,5 ml/100 ml * 3000 ml = 15 ml koncentratu. Pozostała ilość do uzupełnienia to woda, co daje 3000 ml - 15 ml = 2985 ml wody. Takie obliczenia są kluczowe w kontekście bezpieczeństwa i skuteczności dezynfekcji. Przygotowanie roztworu w odpowiednich proporcjach jest zgodne z wytycznymi WHO oraz krajowymi standardami dotyczącymi dezynfekcji, co wpływa na efektywność eliminacji patogenów. W praktyce, stosowanie właściwych proporcji ciśnieniowych oraz objętościowych przyczynia się do zapewnienia odpowiedniego działania preparatu oraz minimalizuje ryzyko powstawania odpornych szczepów mikroorganizmów.

Pytanie 26

W amerykańskim systemie oznaczenie 24 odnosi się do zęba stałego

A. siekacz boczny dolny prawy

B. przedtrzonowiec przyśrodkowy górny lewy

C. przedtrzonowiec boczny górny lewy

D. siekacz przyśrodkowy dolny lewy

Odpowiedź "siekacz przyśrodkowy dolny lewy" jest prawidłowa, ponieważ w systemie numeracji zębów według Amerykańskiej Akademii Stomatologii, ząb oznaczony numerem 24 odpowiada właśnie temu ząbkowi. Siekacze przyśrodkowe dolne lewy i prawy są pierwszymi zębami w dolnej części łuku zębowego, a ich numeracja w tym systemie zaczyna się od 17 dla siekacza przyśrodkowego górnego prawego i kończy na 32 dla trzeciego trzonowca górnego prawego. Zrozumienie tej numeracji jest kluczowe w praktyce stomatologicznej, ponieważ umożliwia szybkie i jednoznaczne identyfikowanie zębów podczas diagnozy, planowania leczenia oraz prowadzenia dokumentacji. W kontekście praktycznym, wiedza na temat numerów zębów jest niezbędna do komunikacji w zespołach stomatologicznych oraz między specjalistami, co zwiększa efektywność i bezpieczeństwo leczenia. Dodatkowo, stosowanie standardowych systemów numeracji, takich jak system FDI czy system Palmer, podkreśla znaczenie zrozumienia różnorodnych systemów w praktyce stomatologicznej.

Pytanie 27

Ocena żywotności zęba, przy wykorzystaniu wiązki podczerwonego światła emitowanej przez laser w kierunku badanych tkanek, jest testem

A. Owińskiego

B. Smrekera

C. elektrycznym

D. dopplerowskim

Badanie żywotności zęba poprzez zastosowanie technologii opartej na wiązce światła podczerwonego, emitowanej przez laser, jest uznawane za test dopplerowski. W tym przypadku technika ta wykorzystuje efekt Dopplera do analizy zmian w częstotliwości światła odbitego od tkanek zęba. Dzięki temu możliwe jest dokładne określenie stanu zdrowia zębów, co ma kluczowe znaczenie w diagnostyce stomatologicznej. Testy tego rodzaju są stosowane w praktyce klinicznej do wykrywania problemów, takich jak martwica miazgi czy inne schorzenia związane z zębami. Wartościowe jest również to, że takie podejście jest nieinwazyjne i nie powoduje dyskomfortu dla pacjenta, co czyni je preferowanym wyborem w nowoczesnej stomatologii. Coraz częściej w specjalistycznych gabinetach stomatologicznych wykorzystuje się tę metodę, aby poprawić dokładność diagnozy oraz zminimalizować czas potrzebny na leczenie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 28

Silikonowy odcisk czynnościowy wykonany na indywidualnej łyżce, przygotowany do przekazania technikowi dentystycznemu, powinien być przechowywany

A. w sztywnym pojemniku w suchym miejscu

B. w pojemniku z roztworem koloidalnym

C. w torbie, owinięty wilgotną ligniną

D. w pojemniku z płynem dezynfekującym

Odpowiedź "w sztywnym pojemniku na sucho" jest prawidłowa, ponieważ silikonowe wyciski czynnościowe wymagają odpowiednich warunków przechowywania, aby zachować ich właściwości. Sztywny pojemnik zapewnia ochronę mechaniczną, co jest istotne z uwagi na delikatność wypełnienia silikonowego. Przechowywanie w suchym środowisku zapobiega degradacji materiału i utrzymuje jego stabilność wymiarową. W praktyce, technicy dentystyczni często wykorzystują specjalnie przystosowane pojemniki, które nie tylko chronią przed uszkodzeniami, ale również zapobiegają wchłanianiu wilgoci, co mogłoby wpłynąć na jakość wycisku. Standardy branżowe, takie jak te określone przez ISO, podkreślają znaczenie właściwego przechowywania materiałów protetycznych. Dzięki temu, przygotowane wyciski mogą być z powodzeniem użyte w dalszym etapie procesu protetycznego, co ma kluczowe znaczenie dla precyzji i komfortu finalnych konstrukcji.

Pytanie 29

Jakim wskaźnikiem mierzy się grubość osadów nazębnych w rejonie szyjki zęba w czterech strefach dziąsłowych?

A. OHI.

B. PI.I.

C. Fuksynowego.

D. Fuksynowego uproszczonego.

Odpowiedzi OHI, Fuksynowego uproszczonego oraz Fuksynowego nie są odpowiednie w kontekście oceny grubości złogów nazębnych w okolicy szyjki zęba. OHI (Oral Hygiene Index) jest wskaźnikiem, który ocenia zarówno obecność, jak i ilość płytki nazębnej oraz kamienia nazębnego, ale jego zastosowanie jest bardziej ogólne i nie koncentruje się na specyficznych obszarach, takich jak przestrzenie dziąsłowe. Użycie OHI może prowadzić do niepełnego obrazu higieny jamy ustnej, ponieważ nie identyfikuje dokładnie, gdzie płytka nazębna gromadzi się w jamie ustnej. Z kolei wskaźniki fuksynowego, zarówno uproszczony, jak i pełny, są wykorzystywane do oceny obecności płytki nazębnej, ale również nie dostarczają tak precyzyjnych informacji na temat grubości złogów w określonym miejscu. Dodatkowo, wskaźniki te są bardziej subiektywne i wymagają doświadczenia ze strony oceniającego, co może prowadzić do zróżnicowanych wyników. Stosowanie niewłaściwych metod oceny może prowadzić do błędnych wniosków na temat stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta oraz ewentualnych potrzeb terapeutycznych, co podkreśla znaczenie precyzyjnego doboru wskaźników w praktyce stomatologicznej.

Pytanie 30

Zabiegiem realizowanym w ramach działań zapobiegawczo-leczniczych, przy użyciu 30% roztworu nadtlenku wodoru, jest

A. piaskowanie

B. fluoryzacja

C. jonoforeza

D. wybielanie

Wybielanie zębów to zabieg, który ma na celu poprawę estetyki uśmiechu poprzez redukcję przebarwień i przywrócenie naturalnej bieli zębów. W trakcie tego procesu, często wykorzystuje się 30% roztwór nadtlenku wodoru, który działa jako silny środek utleniający, skutecznie rozkładając barwniki osadzone w zębinie. Stosowanie nadtlenku wodoru w takim stężeniu powinno być przeprowadzane z zachowaniem szczególnej ostrożności i pod nadzorem specjalisty stomatologicznego, ponieważ niewłaściwe stosowanie może prowadzić do uszkodzenia tkanek miękkich lub nadwrażliwości zębów. Wybielanie może być realizowane zarówno w gabinetach stomatologicznych, jak i w formie zestawów do stosowania w domu, jednak procedury przeprowadzane w warunkach klinicznych są zazwyczaj bardziej efektywne i bezpieczne. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie wcześniejszej oceny stanu zdrowia zębów oraz dziąseł pacjenta, co pozwala na dostosowanie metody wybielania do indywidualnych potrzeb.

Pytanie 31

Do dezynfekcji narzędzi stomatologicznych nie wolno stosować

A. papieru do sterylizacji

B. rękawów papierowo-foliowych

C. włókniny do pakowania

D. suchych sterylizatorów

Zastosowanie papieru sterylizacyjnego, włókniny opakowaniowej czy rękawów papierowo-foliowych w procesie sterylizacji narzędzi stomatologicznych jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, jednak nie są one odpowiednie do użycia w kontekście suchej sterylizacji. Papier sterylizacyjny i włóknina opakowaniowa są powszechnie stosowane jako materiały opakowaniowe do narzędzi przed ich włożeniem do autoklawu, który działa na zasadzie pary wodnej pod wysokim ciśnieniem. Użycie tych materiałów w kontekście suchego sterylizatora może prowadzić do problemów, ponieważ nie są one dostosowane do wysokotemperaturowego środowiska, co może skutkować ich uszkodzeniem. Rękawy papierowo-foliowe, mimo że są popularne, również nie zyskują pełnej skuteczności w procesach, które nie obejmują wilgoci. Typowym błędem jest założenie, że każda metoda sterylizacji jest uniwersalna dla wszystkich narzędzi. Różne materiały wymagają różnych metod sterylizacji, a nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do niewłaściwego przygotowania narzędzi, co zagraża pacjentom. Zaleca się, aby każda praktyka stomatologiczna była zgodna z wytycznymi i standardami, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i skuteczność w procedurach stomatologicznych.

Pytanie 32

Aby zlikwidować nalot na powierzchniach językowych dolnych siekaczy, higienistka powinna przyjąć pozycję na godzinie

A. 10:00

B. 12:00

C. 6:00

D. 2:00

Odpowiedź 12:00 jest poprawna w kontekście usuwania osadu na powierzchniach językowych siekaczy dolnych. Higienistki stomatologiczne stosują techniki skalingu, aby usunąć płytkę nazębną oraz osady, które mogą gromadzić się w obszarze języka, szczególnie przy dolnych siekaczach, ze względu na ich położenie i funkcję. Ustawienie szczoteczki lub narzędzia higienicznego na poziomie 12:00 oznacza, że higienistka ma pełny dostęp do powierzchni językowych z odpowiednim kątem nachylenia, co umożliwia skuteczne usunięcie osadów. W praktyce, technika ta zgodna jest z zaleceniami American Dental Hygienists' Association, która podkreśla znaczenie precyzyjnych ruchów oraz odpowiedniego kąta narzędzi w celu zwiększenia efektywności zabiegów. Takie podejście nie tylko poprawia higienę jamy ustnej pacjentów, ale również zapobiega powstawaniu próchnicy oraz chorobom przyzębia, co jest kluczowe w dbaniu o zdrowie stomatologiczne pacjentów.

Pytanie 33

W terapii próchnicy zębów mlecznych nie wykorzystuje się

A. impregnacji roztworem AgNO3

B. okoronowania koronami stalowymi

C. remineralizacji preparatem NaF

D. odbudowy ubytków wkładami typu inlay

Odbudowa ubytków wkładami typu inlay nie jest standardową praktyką w leczeniu próchnicy zębów mlecznych, ponieważ zęby te są tymczasowe i mają ograniczoną trwałość. W przypadku leczenia zębów mlecznych, priorytetem jest zachowanie zęba oraz jego funkcji, a nie inwestowanie w kosztowne i czasochłonne metody odbudowy. Wkłady inlay są bardziej stosowane w zębach stałych, gdzie wymagana jest większa wytrzymałość i trwałość rekonstrukcji. W zębach mlecznych, zamiast tego, stosuje się inne metody, takie jak remineralizacja, impregnacja lub okoronowanie, które są bardziej odpowiednie do ich naturalnej struktury i cyklu życia. Przykładowo, remineralizacja preparatem NaF pozwala na odbudowę mineralną zęba, co jest efektywną metodą zachowania zdrowia zębów mlecznych, zwłaszcza w początkowych stadiach próchnicy. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz towarzystw stomatologicznych, które podkreślają znaczenie zachowania zębów mlecznych do momentu ich naturalnej wymiany.

Pytanie 34

Jakie urządzenie wykorzystuje się do analizy osteointegracji implantu oraz mobilności zębów?

A. unistom

B. periotest

C. diagnodent

D. profin

Odpowiedź 'periotest' jest poprawna, ponieważ jest to urządzenie stworzony specjalnie do oceny osteointegracji implantów zębowych oraz mobilności zębów. Periotest działa na zasadzie pomiaru czasu reakcji na określony impulsy, co pozwala na określenie siły i stabilności połączenia implantu z kością. Technika ta jest powszechnie stosowana w praktyce stomatologicznej, umożliwiając lekarzom ocenę skuteczności wszczepów oraz ich długoterminowej trwałości. Dzięki zastosowaniu Periotestu, stomatolodzy mogą monitorować proces osteointegracji, co jest kluczowe w planowaniu dalszego leczenia. Stosując ten instrument, fachowcy mogą nie tylko dostarczać pacjentom wysokiej jakości usługi, ale również przyczyniać się do podnoszenia standardów w dziedzinie implantologii. Warto również zauważyć, że Periotest został uznany przez wiele towarzystw stomatologicznych na całym świecie jako standard diagnostyczny w ocenie implantów.

Pytanie 35

Podczas pomocy w zabiegu zakupu wypełnienia kompozytowego, do etapu wytrawiania szkliwa należy zastosować

A. 30% nadtlenek wodoru

B. 0,2% chlorheksydynę

C. 37% kwas ortofosforowy

D. 10% kwas cytrynowy

37% kwas ortofosforowy jest standardowym środkiem do wytrawiania szkliwa w stomatologii. Jego zastosowanie polega na usunięciu warstwy organicznej i wygładzeniu powierzchni szkliwa, co zwiększa adhezję materiałów kompozytowych. Kwas ortofosforowy działa poprzez demineralizację szkliwa, co prowadzi do utworzenia mikroskopijnych porów. Te struktury pozwalają na lepsze wnikanie żywicy kompozytowej, co z kolei przekłada się na wyższą trwałość i estetykę wypełnienia. W praktyce, po zastosowaniu kwasu, należy dokładnie przepłukać ząb wodą, aby usunąć resztki kwasu przed nałożeniem materiału kompozytowego. Użycie odpowiedniego stężenia kwasu jest kluczowe; 37% stężenie jest optymalne dla efektywnej demineralizacji. W przypadku niższych stężeń, takich jak 10% kwas cytrynowy, efektywność wytrawiania jest znacznie ograniczona, co może prowadzić do słabszej adhezji. W związku z tym, stosowanie 37% kwasu ortofosforowego jest zgodne z najlepszymi praktykami i standardami, które zalecają jego użycie w procedurach związanych z wypełnieniami kompozytowymi.

Pytanie 36

Proces usuwania i wygładzania powierzchni korzeni z kamienia nazębnego nazywany jest

A. root planing

B. frenulektomia

C. radektomia

D. gingiwektomia

Wybór frenulektomii jako odpowiedzi na pytanie o zabieg oczyszczania korzeni zębów pokazuje zrozumienie niewłaściwych terminów w dziedzinie stomatologii. Frenulektomia to zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu wędzidełka, które łączy wargi z dziąsłami. Celem tego zabiegu jest poprawa funkcji ust, w tym mowy i jedzenia, ale nie ma on związku z oczyszczaniem korzeni zębów. Z kolei radektomia odnosi się do chirurgicznego usunięcia korzenia zęba, co również nie ma nic wspólnego z zabiegiem oczyszczania. Gingiwektomia to procedura chirurgiczna, której celem jest usunięcie tkanki dziąsłowej, co może być stosowane w przypadku nadmiernego wzrostu tkanki dziąsłowej, ale także nie odpowiada na pytanie o wygładzanie korzeni. Wybór jednej z tych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii stomatologicznej. Kluczowym aspektem w stomatologii jest zrozumienie, że różne procedury mają różne cele i zastosowania, co jest fundamentalne dla prawidłowego leczenia pacjentów. Zrozumienie tych różnic pozwala na lepszą komunikację między specjalistą a pacjentem oraz skuteczniejsze planowanie leczenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki stomatologicznej.

Pytanie 37

Przygotowując listę materiałów potrzebnych do przeprowadzenia zabiegu lapisowania zębów, co powinno zostać zamówione?

A. 36% kwas ortofosforowy

B. cement polikarboksylowy

C. lakier chlorheksydynowy

D. azotan srebra

Azotan srebra jest kluczowym składnikiem stosowanym w zabiegach lapisowania zębów, głównie ze względu na swoje właściwości antybakteryjne i zdolność do remineralizacji tkanek zębowych. Proces lapisowania polega na aplikacji substancji, która tworzy na powierzchni zęba warstwę ochronną, hamując postęp procesu próchnicowego. Azotan srebra działa poprzez koagulację białek oraz denaturację bakterii, co skutkuje eliminacją patogenów, a także wspomaga mineralizację zębów. W praktyce, azotan srebra jest aplikowany w formie roztworu na zęby w celu ich zabezpieczenia i zmniejszenia wrażliwości na bodźce. W przypadku dzieci, które często mają problemy z próchnicą, lapisowanie zębów z użyciem azotanu srebra staje się szczególnie istotne, jako alternatywa dla bardziej inwazyjnych metod leczenia. Dobrą praktyką jest także ocena stanu zębów oraz odpowiednie przygotowanie pacjenta przed zabiegiem, co może wpłynąć na efektywność leczenia. Warto również podkreślić, że azotan srebra jest zgodny z aktualnymi wytycznymi i standardami w stomatologii dziecięcej, co czyni go bezpiecznym i skutecznym narzędziem w walce z próchnicą.

Pytanie 38

Aby zachować prawidłową higienę jamy ustnej, po wyjęciu z ust protezę całkowitą należy przechowywać

A. w wodzie

B. w płynie dezynfekującym

C. owiniętą w wilgotną ligninę

D. na sucho i w dedykowanym pojemniku

Odpowiedź "na sucho i w specjalnym pojemniku" jest prawidłowa, ponieważ przechowywanie protezy całkowitej w odpowiednich warunkach wpływa na jej trwałość i higienę. Protezy z tworzyw sztucznych, które są najczęściej stosowane, mogą łatwo ulec uszkodzeniu w kontakcie z wilgocią lub substancjami chemicznymi. Przechowywanie protezy w suchym miejscu, w specjalnie zaprojektowanym pojemniku, minimalizuje ryzyko rozwoju bakterii oraz pleśni, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia jamy ustnej. Pojemnik powinien być wykonany z materiałów, które nie reagują z tworzywem protezy, a jego wnętrze powinno być łatwe do czyszczenia. Ważne jest także, aby codziennie czyścić protezę oraz pojemnik, aby zapobiec odkładaniu się resztek pokarmowych i bakterii. Właściwe przechowywanie i dbałość o protezę są zgodne z zaleceniami dentystów oraz standardami higieny stomatologicznej.

Pytanie 39

Podczas produkcji cementu cynkowo-siarczanowego proszek powinien być połączony

A. z alkoholem

B. z eterem

C. z wodą destylowaną

D. z kwasem poliakrylowym

Cement cynkowo-siarczanowy jest materiałem stosowanym w stomatologii, szczególnie w leczeniu ubytków zębów oraz jako materiał podkładowy w odbudowie zębów. Podczas przygotowania tego cementu kluczowe jest użycie wody destylowanej, ponieważ zapewnia to odpowiednią czystość i stabilność chemiczną. Woda destylowana nie zawiera zanieczyszczeń ani minerałów, które mogłyby wpłynąć na reakcje chemiczne zachodzące podczas mieszania z proszkiem cementowym. Poprawne proporcje wody destylowanej do proszku są istotne dla osiągnięcia odpowiedniej konsystencji, co wpływa na właściwości mechaniczne i trwałość cementu. W praktyce, cement cynkowo-siarczanowy, przygotowany zgodnie z zaleceniami, jest skuteczny w długotrwałej terapii stomatologicznej, zapewniając pacjentom komfort i bezpieczeństwo. Warto również pamiętać, że stosowanie wody o nieodpowiedniej jakości, na przykład zawierającej chlor czy inne zanieczyszczenia, może prowadzić do osłabienia struktury cementu i jego degradacji w czasie, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w stomatologii.

Pytanie 40

Podczas pracy nad ubytkiem w szczęce, w pozycji leżącej, zgryzowa powierzchnia górnych zębów powinna być ustawiona w odniesieniu do podłogi

A. niemal prostopadle.

B. pod kątem 60°.

C. pod kątem 45°.

D. w linii prostej.

Ustawienie powierzchni zgryzowej zębów górnych prawie prostopadle w stosunku do płaszczyzny podłogi w pozycji leżącej to kluczowy aspekt w pracach protetycznych oraz stomatologicznych, który ma na celu zapewnienie optymalnej stabilności i precyzji podczas opracowywania ubytku. W takiej pozycji zęby górne są bardziej stabilne, co ułatwia precyzyjne dopasowanie wszelkich uzupełnień protetycznych, takich jak korony czy mosty. Ponadto, utrzymanie tego kąta minimalizuje ryzyko przemieszczenia zębów dolnych, co jest kluczowe dla zachowania zgryzu oraz funkcji żucia. W praktyce, wiele klinik stomatologicznych i protetycznych stosuje tę metodę, aby zapewnić najwyższą jakość wykonywanych prac. Przykładowo, podczas wykonywania odcisków zgryzowych, prawie prostopadłe ustawienie zębów górnych pozwala na lepsze odwzorowanie anatomicznych szczegółów, co przekłada się na lepsze dopasowanie finalnych produktów protetycznych. To podejście jest zgodne z zasadami ergonomii oraz biomechaniki, co zwiększa komfort pacjenta i skuteczność leczenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej