Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik technologii chemicznej
Kwalifikacja: CHM.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu chemicznego
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 22:21
Data zakończenia: 21 maja 2025 22:37

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas realizacji procesu suszenia w suszarce wielotaśmowej obsługa powinna od czasu do czasu

A. oczyszczać taśmy i zsyp materiału wysuszonego

B. zawrócić powietrze wylotowe do suszarki

C. wyłączać nagrzewnicę powietrza

D. obniżać intensywność przepływu powietrza

Oczyszczanie taśm i zsypu materiału wysuszonego w procesie suszenia w suszarce wielotaśmowej jest kluczowe dla zachowania efektywności oraz jakości suszenia. W miarę upływu czasu, na taśmach gromadzi się resztki materiału, co może prowadzić do ich zatykania i zmniejszenia przepływu powietrza. Regularne czyszczenie taśm pozwala na utrzymanie optymalnych warunków operacyjnych, co przekłada się na efektywność energetyczną oraz jakość wysuszonego produktu. Dobre praktyki w branży zalecają przeprowadzanie takich czynności w regularnych odstępach czasu, aby uniknąć przegrzewania i zmniejszenia wydajności. Ponadto, czyszczenie zsypów materiału jest istotne, aby zapobiec tworzeniu się blokad i zapewnić płynny proces produkcji. Przykładem mogą być przemysłowe zakłady spożywcze, gdzie zachowanie czystości jest zgodne z normami HACCP, co wpływa na bezpieczeństwo produktu.

Pytanie 2

Zidentyfikuj, jakie ryzyko niosą za sobą wycieki z pomp w systemie oczyszczania metanolu?

A. Zagrożenie wybuchem

B. Zagrożenie toksyczne i pożarowe

C. Tylko zagrożenie pożarowe

D. Tylko zagrożenie toksyczne

Zagrożenie toksyczne i pożarowe to dwa kluczowe aspekty, które należy uwzględnić w kontekście wycieków z pomp w instalacji oczyszczania metanolu. Odpowiedzi, które ograniczają zagrożenie do jednego z tych aspektów, nie uwzględniają kompleksowości problemu. Odpowiedzi, które mówią tylko o zagrożeniu toksycznym, ignorują fakt, że substancje takie jak metanol są wysoce łatwopalne. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do fatalnych konsekwencji podczas awarii lub wycieku, szczególnie w środowisku przemysłowym, gdzie inne substancje mogą być obecne. Z kolei odpowiedzi koncentrujące się wyłącznie na zagrożeniu pożarowym nie biorą pod uwagę wpływu metanolu na zdrowie ludzkie. Metanol jest substancją toksyczną, której opary mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak uszkodzenie wzroku czy układu nerwowego. Niedostateczna wiedza na temat toksyczności metanolu i jego wpływu na zdrowie pracowników może prowadzić do niewłaściwych procedur bezpieczeństwa. Ponadto, zagrożenie wybuchem, choć istotne, jest częścią szerszego kontekstu zagrożeń związanych z wyciekami metanolu. Mieszanki powietrza i oparów metanolu mogą być wybuchowe, jednak nie można ich analizować w oderwaniu od potencjalnych skutków toksycznych. Właściwe zarządzanie ryzykiem w takich instalacjach wymaga całościowego podejścia, które uwzględnia zarówno zagrożenia toksyczne, jak i pożarowe, aby zapewnić bezpieczeństwo pracowników oraz minimalizować wpływ na środowisko.

Pytanie 3

Który z wymienionych metali charakteryzuje się wysoką temperaturą topnienia oraz dużą odpornością na korozję?

A. Aluminium

B. Wolfram

C. Magnez

D. Cuprum

Glin, miedź i magnez, mimo że mają swoje zastosowania w przemyśle, nie spełniają kryteriów dotyczących odporności na wysokie temperatury i korozyjność na poziomie wolframu. Glin jest metalem, który ma stosunkowo niską temperaturę topnienia wynoszącą około 660°C, co czyni go mało odpornym na ekstremalne warunki cieplne, a jego podatność na korozję w wyniku utleniania stanowi dodatkowy mankament w zastosowaniach przemysłowych. Miedź, z temperaturą topnienia wynoszącą 1085°C, charakteryzuje się dobrą przewodnością elektryczną i odpornością na niektóre kwasy, ale jest podatna na korozję w obecności amoniaku oraz chloru, co ogranicza jej użyteczność w bardziej rygorystycznych warunkach. Magnez, mimo że jest lekkim metalem o temperaturze topnienia 650°C, ma niską odporność na korozję, szczególnie w środowiskach alkalicznych i kwasowych, co czyni go nieodpowiednim do aplikacji wymagających długotrwałej wytrzymałości. W związku z tym, wybór jednego z tych trzech metali zamiast wolframu może prowadzić do nieefektywności i zwiększonego ryzyka awarii w krytycznych zastosowaniach inżynieryjnych.

Pytanie 4

Możliwość przeprowadzenia jednorazowej analizy stężenia tlenku węgla w gazach spalinowych uzyskuje się dzięki

A. kalorymetrowi Junkersa

B. aparatu Orsata

C. refraktometrowi Abbego

D. urządzeniu Marcussona

Kalorymetr Junkersa, choć jest wykorzystywany w analizie gazów, służy głównie do pomiaru wartości opałowej paliw, a nie do określania zawartości tlenku węgla w gazach spalinowych. Jego działanie opiera się na pomiarze ilości ciepła wydobywającego się z paliwa podczas spalania, co nie przyczynia się bezpośrednio do oceny stężenia CO. Użytkownicy często mylą te funkcje, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących zastosowania kalorymetru w analizach spalin. Aparat Marcussona oraz refraktometr Abbego również nie są odpowiednimi narzędziami do pomiaru tlenku węgla. Aparat Marcussona, stosowany głównie w chemii analitycznej, jest narzędziem do analizy chemicznej, ale nie jest dedykowany do pomiarów gazów spalinowych. Z kolei refraktometr Abbego służy do określania wskaźnika załamania światła danej substancji, co w żaden sposób nie odnosi się do pomiaru tlenków węgla. Typowym błędem jest zakładanie, że każde urządzenie pomiarowe do gazów może być użyte do analizy spalin bez zrozumienia ich specyficznych funkcji. Każde urządzenie ma swoje unikalne zastosowanie i przeznaczenie, dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć ich zasady działania oraz odpowiednie konteksty, w których mogą być wykorzystywane.

Pytanie 5

Ile kilogramów wody znajduje się w 2 tonach mieszaniny nitrującej, której skład procentowy (m/m) wynosi: H₂SO₄ – 56 %, HNO₃ – 28 % oraz H₂O – 16 %?

A. 320 kg

B. 80 kg

C. 640 kg

D. 160 kg

Aby obliczyć ilość wody w 2 tonach mieszaniny nitrującej, należy najpierw przeliczyć masę na kilogramy. 2 tony to 2000 kilogramów. Procentowy skład mieszaniny wynosi 16% wody. Obliczamy masę wody jako 16% z 2000 kg. Wzór na to obliczenie wygląda następująco: masa wody = (procent wody / 100) * masa całkowita. W naszym przypadku: (16 / 100) * 2000 kg = 320 kg. Otrzymana wartość 320 kg jest poprawna. Takie obliczenia są istotne w wielu branżach chemicznych, gdzie precyzyjne określenie składu mieszanin jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności procesów. Wiedza na temat składów chemikaliów jest niezbędna przy pracy z substancjami niebezpiecznymi, a właściwe obliczenia pozwalają na odpowiednie ich przechowywanie i użytkowanie.

Pytanie 6

Wokół podajnika taśmowego, który transportuje fosforyt, leżą znaczne ilości rozsypanego surowca. Jakie wnioski dotyczące stanu technicznego tego urządzenia można wyciągnąć na tej podstawie?

A. Taśma transportująca jest zbyt słabo napięta

B. Urządzenia pracują poprawnie, a transportowany materiał ma niewłaściwą temperaturę

C. Taśma transportująca porusza się zbyt szybko

D. Urządzenia działają poprawnie, jednak transportowany materiał ma zbyt dużą wilgotność

Odpowiedź wskazująca, że taśma transportująca jest zbyt słabo naciągnięta, jest trafna, ponieważ w przypadku zbyt luźno zamocowanej taśmy, materiał transportowany może nie być skutecznie przenoszony na urządzeniu, co prowadzi do jego rozsypywania. Zbyt małe napięcie taśmy powoduje, że nie jest ona w stanie utrzymać właściwego kształtu, co negatywnie wpływa na wydajność transportu. W praktyce, odpowiednie naciągnięcie taśmy jest kluczowe, aby zminimalizować straty materiału oraz zwiększyć efektywność operacyjną systemów transportowych. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące transportu i przechowywania materiałów, podkreślają znaczenie utrzymania odpowiednich parametrów technicznych urządzeń transportowych, w tym naciągu taśmy. Aby zapewnić optymalną wydajność, regularne kontrole i konserwacja systemów transportowych, w tym sprawdzenie naciągu taśmy, powinny być przeprowadzane zgodnie z harmonogramem utrzymania ruchu.

Pytanie 7

Które podejście jest najbezpieczniejsze w przypadku konieczności czyszczenia zbiornika ciśnieniowego?

A. Podniesienie ciśnienia, aby ułatwić czyszczenie

B. Opróżnienie zbiornika i odcięcie od źródeł zasilania

C. Czyszczenie przy pełnym ciśnieniu pracy

D. Dodanie substancji chemicznych bez opróżniania

Przy czyszczeniu zbiornika ciśnieniowego najważniejsze jest bezpieczeństwo. Opróżnienie zbiornika i odcięcie go od źródeł zasilania to podstawowe kroki, które zapewniają minimalizację ryzyka. Przede wszystkim opróżnienie zbiornika eliminuje zagrożenia związane z ciśnieniem wewnętrznym, co jest kluczowe dla ochrony operatorów przed ewentualnymi eksplozjami czy nagłymi wyciekami. Odcięcie źródeł zasilania, takich jak gaz czy ciecz, dodatkowo zabezpiecza przed przypadkowym ponownym ciśnieniem czy dostarczeniem niebezpiecznych substancji do wnętrza zbiornika. Prace konserwacyjne wymagają ścisłego przestrzegania procedur bezpieczeństwa i zgodności z normami, takimi jak normy dotyczące pracy w przestrzeniach zamkniętych i zasad BHP. Dobrą praktyką jest także zapewnienie odpowiedniej wentylacji i użycie odpowiednich narzędzi do czyszczenia, co zwiększa bezpieczeństwo i skuteczność operacji.

Pytanie 8

Gazy pochodzące z mieszalnika oraz komór produkcyjnych superfosfatu, po absorpcji w wodzie, powinny zostać poddane badaniu na obecność

A. tlenku siarki(IV)

B. tlenku azotu(IV)

C. fluorku krzemu(IV)

D. tlenku fosforu(V)

Analiza odpowiedzi na pytanie dotyczące gazów z mieszalnika i komór produkcyjnych superfosfatu ujawnia, że niektóre z zaproponowanych związków chemicznych nie są związane z procesem produkcji superfosfatu. Tlenek fosforu(V), mimo że jest istotnym związkiem w chemii fosforu, nie jest powszechnie emitowany jako gaz w procesach związanych z produkcją superfosfatu. W rzeczywistości, tlenki fosforu są bardziej związane z procesami spalania, a ich obecność w gazach odpadowych z produkcji superfosfatu jest minimalna. Tlenek azotu(IV) jest z kolei głównie produktem spalania paliw kopalnych i nie jest typowym zanieczyszczeniem związanym z procesem produkcji nawozów fosforowych. Jego obecność mogłaby wskazywać na inne źródła emisji, a nie na procesy chemiczne specyficzne dla superfosfatu. Fluorek krzemu(IV) jest istotny w tej analizie, ponieważ jego emisja jest związana bezpośrednio z reakcjami chemicznymi zachodzącymi w produkcji superfosfatu, co czyni go kluczowym wskaźnikiem. Tlenek siarki(IV) jest związkem, którego emisje są również związane z procesami spalania i wytwarzania energii, a nie z procesami produkcji superfosfatu. Zrozumienie, które gazowe produkty uboczne są typowe dla procesów produkcyjnych, jest kluczowe dla poprawnej analizy i zarządzania emisjami, a niepoprawne rozpoznanie tych związków może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnego monitorowania jakości powietrza. Ważne jest, aby podstawy analizy gazów opierały się na rzeczywistych procesach chemicznych zachodzących w danym kontekście produkcyjnym.

Pytanie 9

Jaką metodę analizy klasycznej powinno się zastosować do oznaczenia stężenia kwasu siarkowego(VI), który jest przygotowywany do produkcji superfosfatu?

A. Miareczkowanie manganometryczne

B. Miareczkowanie alkacymetryczne

C. Miareczkowanie kompleksometryczne

D. Miareczkowanie argentometryczne

Miareczkowanie manganometryczne, jak i argentometryczne, są technikami, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są odpowiednie do analizy stężenia kwasu siarkowego(VI). Miareczkowanie manganometryczne najczęściej stosuje się do oznaczania substancji redukujących, takich jak żelazo czy witamina C, gdzie mangan w postaci nadmanganianu pełni rolę utleniacza. Użycie tej metody do oznaczania kwasu siarkowego może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników, ponieważ ten kwas nie jest reduktorem. Z kolei miareczkowanie argentometryczne polega na reakcji z jonami srebra i jest typowo stosowane w oznaczaniu halogenków, takich jak chlorki czy bromki. W przypadku kwasu siarkowego, brak reakcji z jonami srebra sprawia, że ta metoda nie jest w ogóle adekwatna. Miareczkowanie alkacymetryczne, jak zostało wcześniej wspomniane, jest dedykowane dla kwasów i zasad, a miareczkowanie kompleksometryczne, które opiera się na tworzeniu kompleksów, jest bardziej odpowiednie dla metali ciężkich niż dla niskocząsteczkowych kwasów. Wybór niewłaściwej metody analitycznej często prowadzi do błędnych wyników, co w kontekście przemysłowym może skutkować poważnymi konsekwencjami, takimi jak niska jakość produktu lub nieefektywne procesy produkcyjne. Zrozumienie specyfiki każdej z metod jest kluczowe dla prawidłowej analizy chemicznej.

Pytanie 10

Jak należy zmniejszyć ogólną próbkę świeżej partii fosforytów, aby uzyskać próbkę przeznaczoną do badań?

A. Odrzucając największe ziarna fosforytów

B. Z wykorzystaniem metody ćwiartkowania

C. Wybierając najmniejsze ziarna fosforytów

D. Zagęszczając zbierany materiał podczas flotacji

Stwierdzenie, że odrzucanie ziarna fosforytów o największej średnicy lub wybieranie tych o najmniejszej średnicy jest właściwą metodą pomniejszania próbki, jest mylące i niepoprawne. Oba podejścia zakładają, że wielkość ziaren jest jedynym czynnikiem wpływającym na reprezentatywność próbki, co jest dalekie od rzeczywistości. W rzeczywistości, zróżnicowanie ziaren pod względem nie tylko wielkości, ale także składu chemicznego, struktury mineralnej oraz właściwości fizycznych, ma kluczowe znaczenie w analizie. Odrzucanie ziarna na podstawie ich średnicy może prowadzić do wykluczenia istotnych informacji o całej partii, co może skutkować błędnymi wnioskami na temat jakości surowca. Ponadto, nie uwzględnia to zasady, że próbka powinna być reprezentatywna, a nie selektywnie pomniejszona w oparciu o subiektywne kryteria. Flotacja z kolei jest procesem mającym na celu oddzielenie minerałów na podstawie ich zdolności do tworzenia piany, a nie metodą redukcji próbki do analizy. Choć flotacja może być użyteczna w procesach wzbogacania minerałów, nie jest odpowiednia do uzyskania reprezentatywnej próbki analitycznej. Zatem, niezrozumienie podstawowych zasad pobierania próbki i reprezentatywności może prowadzić do znaczących błędów w interpretacji wyników analizy.

Pytanie 11

Którą z wymienionych pomp należy zastosować do podnoszenia cieczy na wysokość 100 m z wydajnością 750 m³/h?

Pompy	Wydajność [m³/h]	Wysokość podnoszenia [m]	Moc [kW]
Wirowa osiowa	250÷100000	3÷10	7÷6000
Wyporowa wysokociśnieniowa	1÷30	1600 ÷6400	7÷450
Wirowa promieniowa jednostopniowa	10÷1500	40÷250	0,7÷220
Wirowa promieniowa wielostopniowa	10÷1500	800÷3000	50÷3500

A. Pompę wirową promieniową wielostopniową.

B. Pompę wyporową wysokociśnieniową.

C. Pompę wirową promieniową jednostopniową.

D. Pompę wirową osiową.

Pompy wyporowe wysokociśnieniowe są projektowane z myślą o podnoszeniu cieczy w warunkach dużych ciśnień, a ich zastosowanie jest najczęściej związane z aplikacjami, gdzie pożądane jest dokładne dawkowanie cieczy oraz praca w zamkniętym obiegu. W przypadku podnoszenia cieczy na wysokość 100 m, pompa wyporowa mogłaby być zbyt skomplikowana i nieefektywna, biorąc pod uwagę jej przeznaczenie. Pompy wirowe promieniowe wielostopniowe mogą teoretycznie osiągnąć większe wysokości podnoszenia, jednak ich wydajność przy takiej wysokości może okazać się niewystarczająca. Takie pompy są zazwyczaj bardziej skomplikowane, wymagają większej konserwacji oraz mają wyższe koszty początkowe. Z kolei pompy wirowe osiowe, które charakteryzują się dużym przepływem, są bardziej odpowiednie do niskich wysokości podnoszenia, co czyni je mniej stosownym wyborem w tej konkretnej sytuacji. Typowe błędy myślowe związane z doborem pomp to nie uwzględnianie wymagań dotyczących ciśnienia oraz wydajności, co prowadzi do błędnych wyborów technologicznych, które mogą skutkować nieefektywnością systemu oraz zwiększonymi kosztami operacyjnymi. W związku z tym, istotne jest zrozumienie specyfiki każdej z pomp oraz ich zastosowań zgodnie z normami i najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 12

Jakie jest stężenie roztworu uzyskanego przez zmieszanie 1250 kg NaCl z 3750 kg wody?

A. 12,5 % (m/m)

B. 25,0 % (m/m)

C. 75,0 % (m/m)

D. 50,5 % (m/m)

Wybór stężenia 12,5 % (m/m) może sugerować, że coś poszło nie tak w obliczeniach albo nie zrozumiałeś do końca, jak działa stężenie masowe. Kiedy wybierasz to stężenie, można pomyśleć, że za dużo oszacowałeś masy NaCl w odniesieniu do masy całego roztworu. Może być tak, że skupiłeś się na masie wody, a zapomniałeś dodać masę NaCl, co prowadzi do błędnej wartości stężenia. Jeśli chodzi o odpowiedzi 75,0 % (m/m) i 50,5 % (m/m), to też są nieprawidłowe, bo sugerują, że rozpuszczona substancja zajmuje większość masy roztworu. Przy 75,0 % (m/m) wychodzi, że NaCl miałby stanowić 75% masy, co jest niemożliwe – w końcu mamy 5000 kg roztworu, a masa soli to tylko 1250 kg. Podobnie w przypadku 50,5 % (m/m), gdzie też źle interpretujesz te proporcje. Takie błędy najczęściej zdarzają się przez nieuwzględnienie wszystkiego w obliczeniach lub przyjęcie błędnych założeń. Dlatego przy obliczaniu stężenia warto skorzystać z pewnych metod i procedur, żeby mieć pewność, że wyniki są dokładne, co jest istotne zarówno w laboratoriach, jak i w przemyśle.

Pytanie 13

Jakie skutki może powodować realizacja procesu destylacji ropy naftowej bez przeprowadzenia wcześniejszego odsiarczenia, usunięcia soli (maks. 2-3 mg soli/dm³) oraz odwodnienia (poniżej 0,2% wody) surowca?

A. Osadzanie się kamienia w urządzeniach.

B. Zwiększenie ciśnienia w systemie.

C. Zwiększenie tempa korozji w systemie.

D. Obniżenie natężenia przepływu ropy przez system.

Korozja to naprawdę skomplikowany proces chemiczny, a odpowiedzi sugerujące, że inne problemy, jak osady kamienia, spadki natężenia przepływu czy wzrost ciśnienia, mają większe znaczenie, mogą być mylące. Osadzanie się kamienia jest raczej spowodowane solami w wodzie, a nie brakiem odsiarczenia. Co do spadku natężenia przepływu ropy, to nie jest to bezpośrednio powiązane z brakiem wstępnej obróbki, tylko może być skutkiem zatorów spowodowanych osadami. A wzrost ciśnienia, no cóż, może wynikać z tych samych zatorów, ale to nie znaczy, że brak odsiarczenia, odsolenia czy odwodnienia to jedyny problem. Kiedy brakuje tych procesów wstępnych, to przede wszystkim korozja się nasila, co może prowadzić do uszkodzenia sprzętu i wpływać na jakość końcowych produktów. Ważne jest, żeby zrozumieć, że odpowiednie przygotowanie surowca w rafinacji ropy naftowej to klucz do dobrze działającej instalacji oraz bezpieczeństwa.

Pytanie 14

Jakie urządzenie dozujące powinno być użyte w procesie technologicznym, który wymaga bardzo precyzyjnego podawania surowca w formie materiału sypkiego?

A. Podajnik taśmowy

B. Dozownik naczyniowy

C. Dozownik wagowy

D. Podajnik wahliwy

Dozownik wagowy jest najbardziej odpowiednim rozwiązaniem w sytuacji, gdy zachowanie wysokiej dokładności jest kluczowe przy podawaniu surowca w postaci materiału sypkiego. Tego rodzaju urządzenie działa na zasadzie pomiaru masy materiału, co pozwala na precyzyjne kontrolowanie jego ilości. Dozowniki wagowe są często wykorzystywane w branżach, takich jak chemiczna, spożywcza czy farmaceutyczna, gdzie istnieją rygorystyczne normy dotyczące dokładności i powtarzalności dozowania. Przykładowo, w procesach produkcji leków, gdzie każdy składnik musi być dokładnie odważony, dozownik wagowy zapewnia nie tylko precyzję, ale również możliwość monitorowania i dokumentowania procesu. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych technologii, takich jak czujniki tensometryczne, dozowniki wagowe osiągają wysoką dokładność, co jest zgodne z normami ISO oraz innymi standardami branżowymi. Z tego powodu, wybór dozownika wagowego w kontekście dużej dokładności jest w pełni uzasadniony i zalecany.

Pytanie 15

Jakie urządzenia wykorzystuje się do łączenia składników w stanie ciekłym?

A. Zagniatarki

B. Mieszarki

C. Mieszalniki

D. Miksery

Mieszalniki są specjalistycznymi urządzeniami zaprojektowanymi do efektywnego mieszania składników w fazie ciekłej. Działają na zasadzie wprowadzenia energii mechanicznej do cieczy, co umożliwia równomierne rozprowadzenie składników i uzyskanie jednorodnej konsystencji. W praktyce znajdują zastosowanie w różnych branżach, takich jak przemysł chemiczny, spożywczy, farmaceutyczny czy kosmetyczny. Przykładem może być produkcja farb, gdzie mieszalniki zapewniają dokładne wymieszanie pigmentów z rozpuszczalnikami. Kluczowymi cechami dobrego mieszalnika są jego wydajność, łatwość w obsłudze oraz zdolność do mieszania różnorodnych gęstości cieczy. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne utrzymanie i czyszczenie mieszalników, aby zapewnić ich długowieczność oraz jakość produkcji.

Pytanie 16

Energia uwalniająca się w wyniku reakcji chemicznych jest zazwyczaj stosowana do wstępnego podgrzewania surowców wprowadzanych do reaktorów lub do wytwarzania pary wodnej w dedykowanych kotłach utylizacyjnych. Jaką zasadą technologiczną uzasadnia się takie podejście?

A. Optymalnego wykorzystania surowców

B. Optymalnego wykorzystania energii

C. Optymalnego wykorzystania aparatury

D. Optymalnego wykorzystania różnic potencjałów

W każdej z opcji, które nie zostały wybrane, występuje kluczowe zrozumienie pojęcia efektywności i racjonalnego wykorzystania zasobów, jednak nie odnoszą się one bezpośrednio do głównego celu, jakim jest oszczędność energii. Stwierdzenie "Najlepszego wykorzystania różnic potencjałów" wskazuje na chęć maksymalizacji różnic energetycznych, co w kontekście ciepła produktów reakcji nie jest właściwym podejściem. Potencjały energetyczne istnieją, ale kluczowe jest ich praktyczne zastosowanie w formie energii cieplnej, a nie tylko różnic potencjałów. Z kolei odpowiedź "Najlepszego wykorzystania surowców" koncentruje się na efektywności w zakresie surowców, co jest ważne, jednak nie ma bezpośredniego związku z celem optymalizacji procesów energetycznych. Efektywne zarządzanie surowcami powinno iść w parze z energetyką, a nie być traktowane jako samodzielny proces. Odpowiedź "Najlepszego wykorzystania aparatury" sugeruje, że maksymalne wykorzystanie sprzętu jest kluczem do sukcesu, co jest prawdą, ale nie odnosi się do odnawiania energii cieplnej z reakcji. W praktyce, nawet najlepsza aparatura nie zrekompensuje utraty energii, jeśli nie będzie wdrożona strategia jej efektywnego wykorzystania. Te typowe nieporozumienia mogą prowadzić do obniżonej efektywności procesów przemysłowych i marnotrawstwa zasobów, co bezpośrednio wpływa na efektywność energetyczną i zrównoważony rozwój całego sektora.

Pytanie 17

Podczas przeprowadzania konserwacji okresowej wirówki filtracyjnej konieczne jest między innymi

A. wyczyścić przewody odprowadzające ciecze rozdzielone

B. wymienić siatkę lub materiał filtracyjny

C. dostosować ustawienie talerzy separacyjnych

D. zweryfikować położenie noża zgarniającego osad

W trakcie konserwacji wirówki filtracyjnej kluczowe jest zrozumienie, że różne komponenty maszyny pełnią specyficzne funkcje, a nie wszystkie działania są równie istotne w kontekście efektywności procesu filtracji. Skorygowanie ustawienia talerzy separacyjnych, chociaż może mieć wpływ na efektywność, jest krokiem, który w praktyce wykonuje się rzadziej, ponieważ ich ustawienia są zwykle stabilne i wymagają wyłącznie korekty w przypadku zauważalnych problemów z separacją. Również sprawdzenie położenia noża zgarniającego osad jest ważne, ale nie zawsze musi być częścią standardowej konserwacji okresowej, gdyż nóż ten nie ulega częstym zmianom i jego położenie można oceniać w momencie, gdy zauważone są problemy z wydajnością. Oczyszczanie przewodów odprowadzających ciecze rozdzielone jest istotne, ale w kontekście konserwacji siatki lub tkaniny filtracyjnej, te działania nie mają bezpośredniego wpływu na jakość filtracji. Nieprawidłowe podejście do konserwacji może prowadzić do błędnego wniosku, że sporadyczne działania na mniej krytycznych elementach mają równoważny wpływ na efektywność całego procesu, co w rzeczywistości może prowadzić do pominięcia kluczowych zadań, jakimi są regularne kontrole i wymiany materiałów filtracyjnych. Zrozumienie hierarchii zadań w konserwacji jest niezbędne do utrzymania optymalnej wydajności urządzeń filtracyjnych.

Pytanie 18

Przed przetworzeniem rudy siarki, w oparciu o zasadę jak najlepszego wykorzystania urządzeń, należy ją

A. wyprażyć w piecu szamotowym

B. oczyścić w procesie elektrolizy

C. poddać wzbogaceniu

D. rozpuścić w selektywnym rozpuszczalniku

Wykorzystanie metod takich jak oczyszczanie w procesie elektrolizy, rozpuszczanie w selektywnym rozpuszczalniku czy wyprażanie w piecu szamotowym nie jest odpowiednie dla rudy siarki przed jej przerobem. Proces elektrolizy, który polega na rozkładzie substancji chemicznych za pomocą prądu elektrycznego, nie jest właściwy w kontekście siarki, gdyż może prowadzić do degradacji produktu i nieefektywnego wykorzystania surowca. Oczyszczanie w tym procesie wymaga skomplikowanej aparatury oraz znacznych nakładów energii, co czyni go mało opłacalnym. Z kolei rozpuszczanie w selektywnym rozpuszczalniku jest metodą, która znajduje zastosowanie w przypadku niektórych minerałów, lecz siarka nie jest typowym kandydatem do tego rodzaju przerobu. Taki proces również może prowadzić do utraty cennych komponentów, co jest niezgodne z zasadą maksymalizacji wydajności. Wyprażanie w piecu szamotowym to kolejna metoda, która, choć stosowana w obróbce różnych minerałów, nie jest odpowiednia dla rudy siarki, ponieważ może wprowadzać dodatkowe niepożądane reakcje chemiczne, prowadząc do strat materiałowych i kontaminacji produktu. W praktyce, wybór niewłaściwej metody obróbki może prowadzić do znacznych strat ekonomicznych oraz obniżenia jakości końcowego produktu, co w kontekście przemysłu wydobywczego jest absolutnie nieakceptowalne.

Pytanie 19

W jakiej formie acetylen jest przechowywany w stalowych butlach pod ciśnieniem?

A. Gazu rozpuszczonego w wodzie

B. Gazu sprężonego

C. Gazu skroplonego

D. Gazu rozpuszczonego w acetonie

Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi dotyczące sposobu przechowywania acetylenu, da się zauważyć parę istotnych nieporozumień. Nazywanie acetylenu gazem sprężonym to trochę mylny trop, bo sprężanie czystego acetylenu pod wysokim ciśnieniem to spora bomba, w sensie dosłownym - jest niestabilny i może wybuchnąć. Te odpowiedzi, które mówią o skroplonym gazie, też są błędne, bo acetylen nie jest skraplany w butlach, tylko rozpuszczany w cieczy. A te, które sugerują, że acetylen da się rozpuścić w wodzie – to też nie jest prawda, bo nie rozpuszcza się tam za dobrze, więc to nie jest dobry pomysł. Często ludzie mylą różne formy gazów z ich stanami fizycznymi, co prowadzi do takich błędnych wniosków. W branży istotne jest, żeby znać właściwości chemiczne i fizyczne substancji, żeby używać ich bezpiecznie. W przypadku acetylenu trzeba zrozumieć, że dobre przechowywanie to korzystanie z odpowiednich rozpuszczalników, jak aceton, a nie próby trzymania go w formie sprężonej albo w innych cieczach.

Pytanie 20

Ile dm³ wody o gęstości 1 g/cm³ powinno być odmierzone, by przygotować 1000 kg roztworu chlorku sodu o stężeniu 25% masowych?

A. 25 dm3

B. 975 dm3

C. 750 dm3

D. 250 dm3

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego rozumienia koncepcji stężenia masowego oraz z błędnej interpretacji przeliczeń jednostkowych. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 25 dm³ lub 250 dm³ mogą sugerować błędne założenie, że masa chlorku sodu w stosunku do objętości wody jest znacznie wyższa, niż jest w rzeczywistości. Odpowiedzi te mogą także wynikać z nieuwagi przy obliczeniach lub mylenia różnych jednostek miary – należy pamiętać, że 1 dm³ wody waży 1 kg, co jest kluczowe dla poprawnych wyliczeń. Ponadto, brak zrozumienia roli stężenia w roztworach mógłby prowadzić do kalkulacji, które nie uwzględniają właściwego podziału masy substancji rozpuszczonej i rozpuszczalnika. Istotne jest również, aby przy takich obliczeniach zawsze dążyć do jednoznacznych danych wyjściowych i stosować się do standardów laboratoryjnych, które często wymagają precyzyjnego pomiaru masy i objętości wszystkich składników. Ostatecznie, umiejętność poprawnego przeliczania jednostek i zrozumienie zasad stężenia są kluczowe w praktycznych zastosowaniach chemii, zarówno w laboratoriach, jak i w przemyśle.

Pytanie 21

W jakim kontekście działają wymienniki ciepła?

A. odzyskiwania ciepła

B. efektywnego użycia aparatury

C. maksymalnego wykorzystania surowców

D. odzyskiwania reagentów

Wymienniki ciepła są kluczowymi urządzeniami w wielu procesach przemysłowych, które działają na zasadzie odzyskiwania ciepła. Ich głównym celem jest transfer ciepła pomiędzy dwoma lub więcej płynami, co pozwala na efektywne wykorzystanie energii. Przykładem zastosowania wymienników ciepła jest proces chłodzenia w systemach klimatyzacyjnych, gdzie ciepło zgromadzone w powietrzu wewnętrznym jest przekazywane do czynnika chłodniczego. Innym przykładem jest przemysł chemiczny, gdzie wymienniki ciepła pomagają w utrzymaniu optymalnej temperatury w reaktorach chemicznych, co z kolei wpływa na wydajność reakcji chemicznych. Zgodnie z zaleceniami Europejskiej Normy EN 13445, wymienniki ciepła powinny być projektowane z uwzględnieniem efektywności energetycznej oraz bezpieczeństwa operacyjnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Wykorzystanie nowoczesnych technologii, takich jak modele symulacyjne do optymalizacji projektów wymienników ciepła, pozwala na dalsze zwiększenie efektywności i redukcję kosztów eksploatacji.

Pytanie 22

Skład wsadu do pieców koksowniczych tworzą wymieszane w odpowiednich ilościach określone gatunki węgla, przy czym węgiel gatunku 31 stanowi 22 ÷ 27% całkowitego składu. Jaką maksymalną ilość wsadu można przygotować, mając do dyspozycji 440 kg węgla gatunku 31 oraz nieograniczoną ilość węgla innych gatunków?

A. 1500 kg

B. 3000 kg

C. 1000 kg

D. 2000 kg

Aby obliczyć maksymalną ilość wsadu, który można przygotować, musimy uwzględnić udział procentowy węgla gatunku 31 w całym wsadzie. Ustalono, że węgiel ten powinien stanowić od 22% do 27% składu wsadu. Dysponując 440 kg węgla gatunku 31, możemy ustalić maksymalny wsad, przyjmując najniższy procent, czyli 22%. Wzór na obliczenie całkowitej masy wsadu przy znanym udziale masy konkretnego składnika wygląda następująco: M = m / p, gdzie M to całkowita masa wsadu, m to masa węgla gatunku 31, a p to udział procentowy tego węgla. Podstawiając wartości, otrzymujemy M = 440 kg / 0,22 = 2000 kg. Tak więc maksymalny wsad, który można przygotować, wynosi 2000 kg. W praktyce, przy projektowaniu wsadów, istotne jest stosowanie odpowiednich proporcji surowców, aby osiągnąć pożądane parametry jakościowe koksu, zgodne z normami branżowymi i wymaganiami technologicznymi procesów koksowniczych.

Pytanie 23

W trakcie produkcji nawozów wieloskładnikowych, pyły oddzielane w urządzeniach odpylających oraz produkty, które nie spełniają standardów jakościowych, zgodnie z zasadą maksymalnego wykorzystania surowców, powinny być

A. w całości zwrócone do procesu

B. zneutralizowane mlekiem wapiennym

C. umieszczone na poletkach osadowych

D. przechowywane na składowiskach odpadów niebezpiecznych

Wybór opcji składowania odpadów na wysypiskach czy ich neutralizacji mlekiem wapiennym wskazuje na błędne podejście do problemu gospodarowania odpadami w produkcji nawozów. Składowanie odpadów w miejscach przeznaczonych na odpady niebezpieczne to strategia, która nie tylko nie sprzyja zrównoważonemu rozwojowi, ale także narusza zasady efektywnego gospodarowania zasobami. W branży nawozowej, odpowiedzialne zarządzanie odpadami powinno koncentrować się na ich minimalizacji oraz możliwie najpełniejszym wykorzystaniu. Neutralizacja mlekiem wapiennym, choć jest to technika stosowana w niektórych procesach, nie rozwiązuje problemu utylizacji pyłów czy produktów niespełniających norm jakościowych. Praktyki te mogą prowadzić do niewłaściwego wykorzystania zasobów i zwiększenia kosztów operacyjnych, ponieważ wymagają dodatkowych zasobów oraz przestrzeni. Ponadto, takie podejście nie jest zgodne z aktualnymi trendami w branży nawozowej, które kładą nacisk na recykling i ponowne wykorzystanie surowców. Na przykład, wiele firm wdraża teraz zamknięte obiegi materiałowe, gdzie odpady z jednego procesu stają się surowcem dla innego, co jest rozwiązaniem bardziej proekologicznym i ekonomicznie uzasadnionym. Takie działania wspierają nie tylko zrównoważony rozwój, ale również zwiększają konkurencyjność firm na rynku.

Pytanie 24

Jakie cechy stali manganowej mają kluczowe znaczenie dla jej wykorzystania przy produkcji okładzin szczęk w łamaczach szczękowych?

A. Niska temperatura topnienia oraz wysoka odporność na zginanie

B. Zwiększona wytrzymałość mechaniczna oraz wysoka odporność na ścieranie

C. Mały współczynnik rozszerzalności liniowej oraz wysoka odporność na pękanie

D. Zwiększona odporność na działanie kwasów oraz łatwość w obróbce mechanicznej

Czasami wybór właściwości stali manganowej do łamaczów szczękowych jest nieco zagmatwany. Nie wszyscy rozumieją, że niska temperatura topnienia czy dużą wytrzymałość na zginanie to niekoniecznie to, co powinno grać pierwsze skrzypce. Stal manganowa jest przede wszystkim stworzona z myślą o wysokiej wytrzymałości na ściskanie i odporności na ścieranie, a nie o zginaniu. Jeśli ktoś skupia się na tych „niewłaściwych” właściwościach, może to prowadzić do kiepskich efektów, bo w wysokich temperaturach i pod dużym obciążeniem, stal musi zachować swoje właściwości bez deformacji. Są też błędne założenia co do odporności na pęknięcia i łatwości obróbki, które tak naprawdę nie są kluczowe w pracy tych maszyn. W praktyce, powinno się skupić na wytrzymałości na ścieranie i trwałości materiału, bo inaczej można szybko doprowadzić do awarii i wysokich kosztów wymiany części.

Pytanie 25

Jednym z kroków w produkcji sody metodą Solvaya jest filtracja uzyskanego NaHCO₃. Przesącz, który zawiera sole amonowe, powinien być skierowany do

A. pieca obrotowego

B. osadnika ścieków

C. kolumny karbonizacyjnej

D. kolumny regeneracyjnej

Kolumna regeneracyjna jest kluczowym elementem w procesie produkcji sody metodą Solvaya. Jej główną funkcją jest efektywne przetwarzanie i odzyskiwanie amoniaku ze ścieków zawierających sole amonowe. W tym etapie procesu, przesącz z NaHCO₃ jest kierowany do kolumny regeneracyjnej, gdzie amoniak jest oddzielany i ponownie wykorzystywany w cyklu produkcyjnym. Dzięki tym procedurom zwiększa się efektywność wykorzystania surowców oraz minimalizuje negatywny wpływ na środowisko. Regeneracja amoniaku nie tylko odgrywa rolę w zamknięciu cyklu produkcyjnego, ale także jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju i oszczędności surowców. W praktyce, kolumny regeneracyjne są projektowane w oparciu o zasady inżynierii chemicznej, uwzględniające optymalizację wymiany masy, co przekłada się na wysoką wydajność procesów chemicznych, a ich stosowanie jest powszechne w zakładach przemysłu chemicznego.

Pytanie 26

W skład niezbędnego wyposażenia reaktora do kontaktowej syntezy amoniaku, która zachodzi w temperaturze 700 K i pod ciśnieniem 10 MPa, powinny wchodzić

A. zawór bezpieczeństwa, manometr i termometr kontaktowy

B. zawór zwrotny, manometr i termometr oporowy

C. rotametr, barometr i termometr szklany

D. wakuometr, manometr i termometr oporowy

Wybór nieodpowiednich elementów oprzyrządowania może prowadzić do poważnych problemów w procesie syntezy amoniaku. Na przykład, wakuometr, który mierzy ujemne ciśnienie, nie jest odpowiedni w środowisku o wysokim ciśnieniu, jak w przypadku reaktora pracującego pod 10 MPa. Nie może on dostarczyć precyzyjnych informacji w warunkach, gdzie kluczowe jest monitorowanie ciśnienia dodatniego. Manometr to właściwy instrument w tym kontekście, jednak jego zastąpienie wakuometrem świadczy o braku zrozumienia podstawowych zasad pomiarów ciśnienia. Termometr oporowy, choć użyteczny w wielu zastosowaniach, nie jest najbardziej odpowiednim wyborem w przypadku reakcji chemicznych, gdzie zmiany temperatury mogą zachodzić szybko. W szczególności, dla procesów wymagających szybkiej reakcji na zmiany temperatury, termometr kontaktowy jest bardziej odpowiedni, gdyż zapewnia szybsze i dokładniejsze dane. Zastosowanie rotametru i barometru w kontekście reaktora chemicznego do syntezy amoniaku również nie jest zasadne. Rotametry są stosowane do pomiaru przepływu gazu, jednak nie są wystarczająco precyzyjne w przypadku reakcji chemicznych zachodzących pod wysokim ciśnieniem, a barometry nie są zaprojektowane do monitorowania ciśnienia w zamkniętych układach, jak reaktory. Dobrze zaprojektowane systemy powinny opierać się na odpowiednich narzędziach, które odpowiadają wymaganiom procesu oraz zapewniają bezpieczeństwo operacyjne.

Pytanie 27

Przed wprowadzeniem substratów do reaktora na produkcję tlenku etylenu, należy przeprowadzić analizę ich zawartości

A. tlenków azotu

B. metanu oraz związków srebra

C. acetylenu i związków siarki

D. gazu szlachetnych

Wybór tlenków azotu, gazów szlachetnych, metanu, a nawet srebra, w porównaniu do acetylenu i związków siarki jako substancji do analizy przed produkcją tlenku etylenu jest nietrafiony. Tlenki azotu, chociaż są szkodliwe, nie mają realnego wpływu na produkcję tlenku etylenu, która opiera się głównie na reakcjach etylenu z tlenem. Gazy szlachetne, takie jak hel czy neon, są w zasadzie chemicznie neutralne, więc ich analiza nie ma sensu w tym kontekście. Metan oraz związki srebra też nie są tak naprawdę istotne dla produkcji tlenku etylenu; metan nie jest bezpośrednio związany z tą reakcją, a srebro nie odgrywa żadnej ważnej roli. Z drugiej strony, acetylen i związki siarki to dobry wybór. Ważne, żeby zrozumieć, że niektóre substancje mogą wprowadzać do procesu niechciane reakcje, co pokazuje, jak istotna jest systematyczna analiza surowców w przemyśle chemicznym. Testowanie jakości surowców to jeden z podstawowych kroków, żeby produkcja chemiczna była efektywna i bezpieczna.

Pytanie 28

Na czym polega między innymi proces przygotowania pieca koksowniczego do remontu?

A. Na opróżnieniu komór z pozostałości poprodukcyjnych i ochłodzeniu do temperatury otoczenia

B. Na przedmuchiwaniu komór sprężonym azotem do momentu osiągnięcia temperatury otoczenia

C. Na wypaleniu resztek poprodukcyjnych w komorach oraz umyciu ich wodą pod ciśnieniem

D. Na usunięciu pozostałości poprodukcyjnych z komór oraz ich zalaniu emulsją olejowo-wodną

Przygotowanie pieca koksowniczego do remontu polega na zapewnieniu, że komory pieca są całkowicie opróżnione z pozostałości poprodukcyjnych, co jest niezbędne do przeprowadzenia skutecznych prac konserwacyjnych. Opróżnienie komór to kluczowy krok, ponieważ resztki węgla, smoły i innych materiałów mogą prowadzić do nieefektywnego działania pieca oraz mogą powodować dalsze komplikacje w trakcie prac remontowych. Po opróżnieniu komór ważne jest ich schłodzenie do temperatury otoczenia, co umożliwia bezpieczną pracę zespołów remontowych. Proces ten jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają utrzymanie odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny pracy. Przykładowo, w przypadku prac na piecu, który nie został odpowiednio schłodzony, istnieje ryzyko poparzeń czy uszkodzeń sprzętu przez wysokie temperatury. Przestrzeganie procedur chłodzenia i przygotowania komór pieca nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także efektywność prowadzonych prac, co przekłada się na dłuższą żywotność pieca oraz zmniejszenie kosztów eksploatacji.

Pytanie 29

Rurociągi, którymi przesyłany jest kwas siarkowy(VI) z wież absorpcyjnych, zazwyczaj są wykonane z stali

A. węglowej do użytku konstrukcyjnego

B. stopowej do użytku konstrukcyjnego

C. węglowej o szczególnych cechach fizycznych

D. stopowej o szczególnych cechach fizycznych

Wybór stali węglowej konstrukcyjnej lub stopowej konstrukcyjnej dla rurociągów transportujących kwas siarkowy(VI) jest nieodpowiedni z kilku kluczowych powodów. Stal węglowa, mimo że jest popularnym materiałem w wielu zastosowaniach przemysłowych, ma ograniczoną odporność na korozję, co czyni ją niewłaściwym wyborem w przypadku substancji agresywnych, takich jak kwasy. Kwasy, w tym siarkowy(VI), mogą prowadzić do szybkiej degradacji stali węglowej, co stwarza ryzyko wycieków i poważnych uszkodzeń rurociągów. Z kolei stal stopowa konstrukcyjna, pomimo że może mieć lepsze właściwości mechaniczne, nie zawsze gwarantuje odpowiednią odporność chemiczną. Często stopnie te nie są projektowane z myślą o kontaktach z substancjami chemicznymi, co może prowadzić do ich nieskuteczności w tych aplikacjach. Istotnym błędem jest także założenie, że materiały o dobrych właściwościach mechanicznych automatycznie są odpowiednie do pracy w agresywnym środowisku. W rzeczywistości, odpowiedni dobór materiałów musi uwzględniać zarówno mechanikę, jak i chemię, co jest zgodne z zasadami inżynierii materiałowej. Kluczowe jest również przestrzeganie norm branżowych, takich jak ASME B31.3, które określają wymagania dla rurociągów transportujących cieczy, aby zapewnić ich bezpieczeństwo i trwałość w operacjach przemysłowych.

Pytanie 30

Wskaż, w którym miejscu należy odczytać temperaturę podczas kontroli działania pompy wirowej?

A. Łożyska pompy

B. Rurociąg ssący

C. Obudowa pompy

D. Rurociąg tłoczny

Wybór rurociągu tłocznego, ssącego lub obudowy pompy jako miejsca odczytu temperatury podczas kontroli pracy pompy wirowej nie jest uzasadniony z technicznego punktu widzenia. Rurociąg tłoczny i ssący pracują pod różnymi ciśnieniami i mogą mieć różne temperatury w zależności od medium, które transportują. Odczyty temperatury w tych miejscach mogą być mylące, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistego stanu łożysk pompy. W przypadku rurociągu tłocznego, temperatura może być podwyższona z powodu wydobycia ciepła z cieczy transportowanej, co niekoniecznie wskazuje na problemy z samą pompą. Podobnie, w rurociągu ssącym, temperatury mogą być niższe, co również nie jest miarodajne dla oceny stanu pracy pompy. Obudowa pompy, z kolei, może nie dostarczać wiarygodnych informacji o temperaturze łożysk, ponieważ jej temperatura jest często wynikiem wymiany ciepła z otoczeniem oraz odprowadzania ciepła z wewnętrznych komponentów. W praktyce, skupienie się na temperaturze łożysk pompy jest kluczowe, ponieważ to one są najbardziej narażone na uszkodzenia w wyniku niewłaściwego smarowania, zużycia lub obciążeń mechanicznych. Dlatego też, poleganie na danych z rurociągów czy obudowy może prowadzić do błędnych wniosków i niedoszacowania potrzeby konserwacji mechanicznych elementów pompy.

Pytanie 31

Jakie środki osobistego zabezpieczenia powinien posiadać pracownik pracujący przy wielkim piecu?

A. Fartuch ochronny, gogle, hełm ochronny, ochronniki słuchu

B. Kombinezon żaroodporny, rękawice lateksowe, gogle, nauszniki przeciwhałasowe

C. Hełm ochronny, kombinezon żaroodporny, rękawice ochronne, buty ochronne

D. Hełm ochronny, maskę przeciwpyłową, buty ochronne, fartuch gumowy

Odpowiedź, która wskazuje na hełm ochronny, kombinezon żaroodporny, rękawice ochronne i buty ochronne, jest poprawna, ponieważ te środki ochrony indywidualnej są niezbędne w pracy przy wielkim piecu. Hełm ochronny chroni głowę przed opadającymi przedmiotami oraz potencjalnymi uderzeniami. Kombinezon żaroodporny jest kluczowy, ponieważ przedłużona ekspozycja na wysokie temperatury oraz iskry może prowadzić do poparzeń. Rękawice ochronne zapewniają ochronę dłoni przed wysokimi temperaturami oraz substancjami chemicznymi, które mogą występować w trakcie pracy. Buty ochronne z metalowymi noskami chronią stopy przed ciężkimi przedmiotami oraz zapewniają przyczepność na śliskich powierzchniach. Te środki ochrony są zgodne z normami bezpieczeństwa, takimi jak EN 397 dla hełmów oraz EN 531 dla odzieży żaroodpornej, co podkreśla ich znaczenie w zachowaniu bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 32

Reaktory, w których przebiega proces nitrowania, są wyposażone w automatyczną blokadę dostępu do mieszaniny nitrującej. Co należy zrobić po aktywacji tej blokady?

A. Ręcznie aktywować dozowanie mieszaniny nitrującej

B. Opróżnić zawartość reaktora do zbiornika bezpieczeństwa

C. Stopniowo zwiększać temperaturę w reaktorze

D. Jak najszybciej obniżyć temperaturę w reaktorze

Podejście, żeby zrzucić zawartość reaktora do zbiornika awaryjnego, może wydawać się sensowne, ale w praktyce to sporo zagrożeń. Gdyby spuścić materiał z reaktora w kryzysie, można by niechcący uwolnić szkodliwe substancje, co zanieczyściłoby wszystko wokół i mogłoby zaszkodzić pracownikom. Dodatkowo, nagłe opróżnienie reaktora może spowodować szok ciśnieniowy, co narobiłoby większych problemów ze sprzętem. A dodawanie ciepła do reaktora? To też nie jest dobry pomysł, bo zwiększa ryzyko. W nitrowaniu trzeba kontrolować temperaturę, żeby uniknąć sytuacji prowadzących do wybuchu. Ręczne uruchamianie dozowania, kiedy automat nie puszcza, to bardzo ryzykowny ruch, który może wprowadzić do reaktora więcej substancji, niż potrzeba. Te wszystkie błędy pokazują, że w sytuacjach awaryjnych ważne jest, żeby zachować spokój i trzymać się procedur schładzających, a nie robić coś, co może tylko pogorszyć sprawę.

Pytanie 33

Wstępne rozdrabnianie dużych brył realizowane jest w

A. łamaczu szczękowym

B. dezintegratorze

C. młynie tarczowym

D. rozdrabniarce młotkowej

Łamacze szczękowe są specjalistycznymi urządzeniami stosowanymi w procesie rozdrabniania wstępnego dużych brył materiałów, takich jak skały, węgiel czy rudy. Ich konstrukcja opiera się na dwóch szczękach, które poruszają się względem siebie, co pozwala na efektywne łamanie materiałów o dużej twardości i masie. W porównaniu do innych urządzeń, łamacze szczękowe charakteryzują się wysoką wydajnością i niskim zużyciem energii, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przemyśle wydobywczym i recyklingowym. W praktyce, łamacze szczękowe znajdują zastosowanie w zakładach górniczych, gdzie służą do rozdrabniania surowców przed dalszym przetwórstwem. Warto zauważyć, że ich zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie efektywności procesów produkcyjnych. Właściwy dobór metody rozdrabniania ma kluczowe znaczenie dla całego procesu technologicznego.

Pytanie 34

Do zbudowania przegrody filtracyjnej ziarnistej używa się

A. piasku

B. materiału bawełnianego

C. bibuły

D. materiału lnianego

Tkaniny, takie jak bawełna czy len, oraz bibuła, choć mogą pełnić funkcje filtracyjne w określonych kontekstach, nie są odpowiednie do tworzenia przegrody filtracyjnej ziarnistej. Tkanina bawełniana, pomimo że ma zdolność do zatrzymywania niektórych cząstek, nie zapewnia wystarczającej skuteczności w usuwaniu zanieczyszczeń mechanicznych, ponieważ jej struktura jest zbyt gęsta i nie pozwala na odpowiedni przepływ cieczy. Podobnie, tkanina lniana, chociaż tańsza i bardziej ekologiczna, nie spełnia norm filtrowania wymaganych w profesjonalnych systemach uzdatniania wody, a ponadto może być podatna na biodegradację w trudnych warunkach. Z kolei bibuła, mimo że wykorzystywana w laboratoriach do filtracji cieczy, jest materiałem jednorazowym i nie nadaje się do długotrwałego użytku, zwłaszcza w systemach, gdzie wymagana jest stała filtracja. Często błędem myślowym jest zakładanie, że każdy materiał o właściwościach filtracyjnych będzie efektywny w każdej sytuacji. W praktyce, konieczne jest dostosowanie rodzaju materiału filtracyjnego do konkretnego zastosowania, co potwierdzają praktyki inżynieryjne oraz standardy branżowe, które wskazują na konieczność stosowania odpowiednich mediów filtracyjnych w zależności od charakterystyki zanieczyszczeń oraz wymagań systemu filtracyjnego.

Pytanie 35

Który z poniższych procesów stosuje się do oddzielania parowalnych substancji z mieszanin?

A. Flotacja

B. Ekstrakcja

C. Sedymentacja

D. Destylacja

Destylacja to proces, który jest powszechnie stosowany do oddzielania parowalnych substancji z mieszanin. Polega na wykorzystaniu różnic w temperaturach wrzenia składników mieszaniny. W praktyce przemysłowej destylacja jest wykorzystywana do oczyszczania cieczy, rozdzielania mieszanin na składniki oraz do produkcji związków chemicznych. Proces ten jest kluczowy w wielu branżach, takich jak przemysł chemiczny, petrochemiczny, farmaceutyczny czy spożywczy. Destylacja pozwala na uzyskanie czystych substancji, co jest niezbędne do dalszego przerobu lub sprzedaży. Standardy branżowe zalecają stosowanie destylacji frakcyjnej, która pozwala na precyzyjne rozdzielenie składników o zbliżonych temperaturach wrzenia. Warto również wspomnieć o destylacji próżniowej, która umożliwia rozdzielanie substancji w niższych temperaturach, co jest istotne dla związków termolabilnych. Dzięki destylacji można uzyskać wysoką czystość produktów, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach przemysłowych.

Pytanie 36

Z jakiego typu materiału produkowana jest wewnętrzna warstwa urządzeń do wchłaniania chlorowodoru w wodzie?

A. Z grafitu

B. Z aluminium

C. Z żeliwa

D. Ze staliwa

Grafit jest materiałem o wysokiej odporności chemicznej, co czyni go idealnym wyborem do zastosowań związanych z absorpcją chlorowodoru w wodzie. Chlorowodorek jest gazem, który w kontakcie z wodą tworzy kwas solny, a jego neutralizacja wymaga materiałów odpornych na korozję oraz wysokotemperaturowe warunki. Grafit wykazuje doskonałą wytrzymałość na działanie kwasów, co pozwala na bezpieczne i efektywne usuwanie tego gazu z obiegu. W praktyce, urządzenia do absorpcji chlorowodoru zbudowane z grafitu są wykorzystywane w różnych gałęziach przemysłu, w tym w chemicznym, petrochemicznym oraz w procesach oczyszczania ścieków. Dodatkowo, grafit jest materiałem o dobrych właściwościach termicznych, co czyni go bardziej wydajnym w procesach, w których temperatura może wzrosnąć podczas reakcji chemicznych. W związku z tym, w standardach przemysłowych, takich jak ISO 14001 dotyczących zarządzania środowiskowego, grafit jest często rekomendowany jako materiał wyboru w systemach usuwania zanieczyszczeń gazowych.

Pytanie 37

Jakie analizy należy przeprowadzić, aby przygotować dokumentację dotyczącą procesu oczyszczania gazów planowanych do syntezy amoniaku?

A. Analiza stężenia związków miedzi oraz obecności metanu, propanu i ksylenu

B. Analiza obecności węglowodorów aromatycznych oraz stężenia arsenowodoru i tlenku siarki(IV)

C. Analiza zawartości metali nieżelaznych oraz stężenia metanu i chlorowodoru

D. Analiza stężenia związków siarki, metanu, tlenku węgla(II) oraz tlenku węgla(IV)

Odpowiedzi, które wskazują na badanie stężenia związków miedzi, węglowodorów aromatycznych, metali nieżelaznych czy chlorowodoru, nie uwzględniają krytycznych aspektów związanych z oczyszczaniem gazów przed syntezą amoniaku. Związki miedzi, chociaż mogą być istotne w innych kontekstach przemysłowych, nie mają bezpośredniego wpływu na proces syntezy amoniaku i nie są typowymi zanieczyszczeniami w gazach procesowych. Badanie węglowodorów aromatycznych oraz arsenowodoru również nie jest kluczowe w kontekście tego procesu, ponieważ ich obecność nie jest typowa w gazach wejściowych do syntezy amoniaku. Co więcej, niektóre z wymienionych związków, takie jak chlorowodór, mogą występować w specyficznych przypadkach, ale ich eliminacja nie jest tak istotna jak usuwanie siarki czy tlenków węgla. W związku z tym, podejmowanie decyzji na podstawie takich badań może prowadzić do pominięcia kluczowych zanieczyszczeń, co może negatywnie wpłynąć na wydajność procesu i jakość uzyskanego amoniaku. Niezrozumienie priorytetów w zakresie analizy gazów może skutkować poważnymi problemami operacyjnymi, takimi jak obniżona wydajność produkcji, awarie katalizatorów oraz naruszenia przepisów dotyczących ochrony środowiska.

Pytanie 38

Jakie parametry procesowe powinny być, między innymi, rejestrowane przez operatora kolumny kationitowej w dokumentacji dotyczącej przebiegu procesu w stacji zmiękczania wody wykorzystującej metodę jonitową?

A. Czas wprowadzania wody do kolumny, czas działania do wyczerpania możliwości wymiany kationów na H+, ilość wodorotlenku sodu wymaganego do regeneracji jonitu

B. Ilość wody dostarczanej do kolumny, czas działania do wyczerpania możliwości wymiany kationów na H+, ilość kwasu siarkowego(VI) niezbędnego do regeneracji jonitu

C. Temperatura wody wprowadzanej do kolumny, objętość kationitu, czas regeneracji jonitu przy użyciu kwasu siarkowego(VI)

D. Czas dostarczania wody do kolumny, objętość kationitu, temperatura wodorotlenku sodu potrzebnego do regeneracji jonitu

Odpowiedź wskazuje na kluczowe parametry, które powinny być odnotowywane w dokumentacji procesowej stacji zmiękczania wody metodą jonitową. Ilość wody podawanej do kolumny jest istotna, ponieważ pozwala na kontrolowanie efektywności wymiany jonów. Czas pracy do wyczerpania zdolności wymiany kationów na H+ wskazuje na moment, w którym proces zmiękczania staje się mniej efektywny i wymaga regeneracji. To ważne dla optymalizacji pracy stacji oraz minimalizacji kosztów eksploatacyjnych. Ilość kwasu siarkowego(VI) potrzebna do regeneracji jonitu jest również kluczowa, ponieważ niewłaściwe jego dozowanie może prowadzić do niedostatecznej regeneracji lub uszkodzenia materiałów filtracyjnych. Zgodnie z najlepszymi praktykami, powinno się prowadzić szczegółowy monitoring tych parametrów, co pozwala na efektywną kontrolę jakości wody oraz długoterminowe utrzymanie sprawności urządzeń. Właściwe zarządzanie tymi danymi ma na celu nie tylko spełnienie norm jakościowych, ale także optymalizację procesów chemicznych oraz minimalizację negatywnego wpływu na środowisko.

Pytanie 39

Urządzenia wykorzystywane w procesie oczyszczania gazów, które działają na zasadzie siły odśrodkowej, to

A. wirówki filtracyjne

B. cyklony

C. osadniki

D. filtry workowe

Cyklony to urządzenia odpylające, które wykorzystują siłę odśrodkową do separacji cząstek stałych z gazów. W procesie tym, zanieczyszczony gaz wprowadzany jest do cyklonu, gdzie następuje jego rotacja. Siła odśrodkowa powoduje, że cząstki stałe, ze względu na swoją masę, są wypychane ku ścianom wnętrza cyklonu, a następnie opadają na dno, skąd są usuwane. Cyklony są bardzo efektywne w usuwaniu dużych cząstek pyłów i są wykorzystywane w różnych branżach, w tym w przemyśle chemicznym, budowlanym i energetycznym. Przykładem zastosowania cyklonów jest ich wykorzystanie w instalacjach wentylacyjnych do oczyszczania powietrza z pyłów powstałych w procesach produkcyjnych. Warto również zaznaczyć, że cyklony są często stosowane w połączeniu z innymi systemami odpylania, co zwiększa ich skuteczność. Zgodnie z normami ISO i najlepszymi praktykami branżowymi, cyklony powinny być projektowane z uwzględnieniem specyfiki procesu technologicznego oraz rodzajów zanieczyszczeń, które mają być usuwane.

Pytanie 40

Do przygotowania mieszaniny oziębiającej o temperaturze -5,1 °C z 500 g wody należy użyć

Mieszaniny oziębiające sól-woda
Sól	Liczba gramów soli przypadająca na 100 g wody	Temperatura minimalna uzyskana w wyniku zmieszania; °C
CH₃COONa	85	-4,7
NH₄Cl	30	-5,1
CaCl₂·H₂O	250	-12,0

A. 425 g CH3COONa.

B. 250 g CaCl2·H2O.

C. 150 g NH4Cl.

D. 30 g NH4Cl.

Aby uzyskać mieszaninę oziębiającą o temperaturze -5,1 °C z 500 g wody, kluczowe jest zrozumienie, jak różne sole wpływają na obniżenie temperatury mieszania. NH4Cl, czyli chlorek amonowy, jest jedną z soli, która ma zdolność do generowania niskich temperatur podczas rozpuszczania w wodzie. W praktyce, na 100 g wody potrzeba 30 g NH4Cl, co oznacza, że dla 500 g wody konieczne jest zastosowanie pięciokrotnej ilości soli, czyli 150 g. To podejście znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach, takich jak chłodnictwo czy chemia analityczna, gdzie kontrola temperatury jest niezbędna. Przykładem może być przygotowywanie roztworów do eksperymentów wymagających obniżonej temperatury. Dobrą praktyką jest korzystanie z tabel zależności pomiędzy ilością soli a osiąganymi temperaturami, co pozwala na dokładniejsze przygotowanie mieszanin o wymaganych właściwościach termicznych. Warto również dodać, że stosowanie NH4Cl jest popularne ze względu na jego dostępność oraz skuteczność w aplikacjach laboratoryjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej