Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 14 marca 2025 08:56
Data zakończenia: 14 marca 2025 09:29

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ustawienia wszystkich kont użytkowników na komputerze znajdują się w gałęzi rejestru oznaczonej akronimem

A. HKU

B. HKCC

C. HKLM

D. HKCR

Wybór HKCC, HKLM czy HKCR, mimo że związane z rejestrem Windows, nie dotyczą profili użytkowników. HKCC, to "HKEY_CURRENT_CONFIG" i tam są informacje o bieżącej konfiguracji sprzętowej, więc to nie ma wpływu na indywidualne ustawienia. Rozumienie tej gałęzi jest ważne przy monitorowaniu sprzętu, ale nie znajdziesz tam profili użytkowników. HKLM, czyli "HKEY_LOCAL_MACHINE", to dane o konfiguracji systemu oraz sprzętu, które są wspólne dla wszystkich, więc również nie dotyczy konkretnego konta. Rola HKLM w zarządzaniu systemem jest istotna, ale nie dla personalizacji. Z kolei HKCR, czyli "HKEY_CLASSES_ROOT", przechowuje informacje o typach plików i ich skojarzeniach, co też nie dotyczy użytkowników. Dlaczego tak się dzieje? Myślę, że można tu pomylić kontekst informacji w rejestrze i nie do końca zrozumieć, jak to działa. Dobra znajomość tych gałęzi rejestru jest kluczowa, żeby skutecznie zarządzać systemem Windows.

Pytanie 2

Najwyższą prędkość transmisji danych w sieciach bezprzewodowych zapewnia standard

A. 802.11 g

B. 802.11 n

C. 802.11 a

D. 802.11 b

Standardy 802.11 a, b i g, mimo że odgrywają ważną rolę w historii sieci bezprzewodowych, mają istotne ograniczenia w kontekście prędkości transmisji danych i technologii, które oferują. Standard 802.11 a, wprowadzony w 1999 roku, działa w paśmie 5 GHz i umożliwia osiąganie prędkości do 54 Mb/s. Choć jego wyższa częstotliwość pozwala na mniejsze zakłócenia, ogranicza zasięg i przebijalność sygnału przez przeszkody. Z kolei standard 802.11 b, również z 1999 roku, działa w paśmie 2,4 GHz i oferuje prędkości do 11 Mb/s, co czyni go znacznie wolniejszym. Jest także bardziej podatny na zakłócenia od innych urządzeń, takich jak mikrofalówki czy telefony bezprzewodowe. Standard 802.11 g, wprowadzony w 2003 roku, poprawił sytuację, osiągając prędkości do 54 Mb/s, ale nadal korzystał z pasma 2,4 GHz, co wiązało się z tymi samymi problemami zakłóceń. Użytkownicy, którzy wybierają te starsze standardy, mogą spotkać się z ograniczeniami w wydajności sieci, szczególnie w środowiskach, gdzie wiele urządzeń korzysta z pasma 2,4 GHz, co zwiększa ryzyko kolizji oraz spadku prędkości. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania sieci bezprzewodowych, aby zaspokoić rosnące potrzeby użytkowników w zakresie prędkości i stabilności połączeń.

Pytanie 3

Jaką funkcję należy wybrać, aby utworzyć kopię zapasową rejestru systemowego w edytorze regedit?

A. Importuj

B. Załaduj sekcję rejestru

C. Kopiuj nazwę klucza

D. Eksportuj

Wybór opcji 'Eksportuj' jest poprawny, ponieważ ta funkcja umożliwia użytkownikom edytora rejestru Windows (regedit) wykonanie kopii zapasowej konkretnych kluczy rejestru lub całych gałęzi. Eksportując dane, tworzony jest plik z rozszerzeniem .reg, który zawiera wszystkie niezbędne informacje, aby w razie potrzeby przywrócić stan rejestru do wcześniejszego momentu. Praktyka ta jest standardem w zarządzaniu systemem, ponieważ umożliwia użytkownikom zabezpieczenie się przed potencjalnymi problemami, które mogą wystąpić po wprowadzeniu zmian w rejestrze. Na przykład, przed instalacją nowego oprogramowania, które może wprowadzić zmiany w rejestrze, warto wykonać jego eksport, aby móc szybko cofnąć te zmiany, jeśli zajdzie taka potrzeba. Eksportowanie rejestru jest również często stosowane w zadaniach administracyjnych, gdzie wymagane jest przeniesienie ustawień systemowych pomiędzy różnymi komputerami. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania IT, gdzie regularne kopie zapasowe są kluczowe dla zapewnienia integralności systemu.

Pytanie 4

Element wskazany cyfrą 1 na diagramie karty dźwiękowej?

A. eliminuje szumy w linii, stosując krótkie próbki szumu

B. przekształca sygnał audio na sygnał wideo

C. eliminates sound from multiple sources

D. generuje dźwięk o odpowiedniej długości, wykorzystując krótkie próbki dźwięku

Odpowiedź dotycząca zamiany sygnału audio na sygnał wideo jest błędna, ponieważ karta dźwiękowa jest odpowiedzialna za przetwarzanie sygnałów audio, a nie wideo. Proces zamiany audio na wideo nie ma zastosowania w kontekście kart dźwiękowych i jest zarezerwowany dla innej klasy urządzeń, takich jak karty graficzne czy konwertery multimedialne. Usuwanie dźwięku pochodzącego z kilku źródeł również nie jest główną funkcją karty dźwiękowej. Karty te mogą miksować dźwięki z różnych źródeł, ale nie eliminują ich. Usuwanie dźwięku najczęściej dotyczy technologii redukcji szumów i filtrów zastosowanych w oprogramowaniu lub specjalistycznych urządzeniach audio. Eliminacja szumów na linii przy użyciu krótkich próbek szumu to technika stosowana w zaawansowanych algorytmach redukcji szumów, jednak karta dźwiękowa z reguły nie realizuje tego zadania bezpośrednio. W kontekście sprzętowym, eliminacja szumów wymaga dodatkowych procesów i układów, które mogą być wspierane przez oprogramowanie. Błędy te wynikają często z nieporozumienia co do funkcji i charakterystyki kart dźwiękowych, które są projektowane głównie do przetwarzania i generowania dźwięków, a nie przetwarzania wieloformatowego czy eliminacji sygnałów.

Pytanie 5

Który z podanych adresów protokołu IPv4 jest adresem klasy D?

A. 239.255.203.1

B. 128.1.0.8

C. 10.0.3.5

D. 191.12.0.18

Wybór adresów 10.0.3.5, 128.1.0.8 oraz 191.12.0.18 jako adresów klasy D jest niepoprawny, ponieważ należą one do innych klas adresowych w protokole IPv4. Adres 10.0.3.5 znajduje się w klasie A, która obejmuje adresy od 0.0.0.0 do 127.255.255.255. Klasa A jest przeznaczona głównie dla dużych organizacji, które potrzebują dużej liczby adresów IP. Z kolei adres 128.1.0.8 to adres klasy B (od 128.0.0.0 do 191.255.255.255), a klasa B jest zazwyczaj wykorzystywana przez średniej wielkości organizacje, które nie potrzebują tak dużej przestrzeni adresowej jak klasa A. Ostatni adres, 191.12.0.18, także należy do klasy B. Typowym błędem jest mylenie klas adresowych i nieznajomość ich przeznaczenia. W praktyce, klasy adresowe mają kluczowe znaczenie dla routingu i efektywnego alokowania zasobów w sieciach komputerowych. Zrozumienie różnic między klasami A, B, C i D jest fundamentalne dla administratorów sieci, ponieważ wpływa na sposób, w jaki sieci są projektowane i zarządzane. Klasa D, przeznaczona dla transmisji multicastowych, ma zupełnie inną funkcję niż klasy A i B, które są skierowane do direkt komunikacji między pojedynczymi hostami.

Pytanie 6

Adres IP 192.168.2.0/24 został podzielony na cztery mniejsze podsieci. Jaką maskę mają te nowe podsieci?

A. 255.255.255.128

B. 255.255.255.192

C. 255.255.255.224

D. 225.225.225.240

Odpowiedź 255.255.255.192 jest poprawna, ponieważ przy podziale sieci o adresie IP 192.168.2.0/24 na cztery podsieci, konieczne jest zwiększenie liczby bitów w masce podsieci. Maska /24 oznacza, że pierwsze 24 bity są używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 8 bitów na identyfikację hostów. Podzielając tę sieć na cztery podsieci, potrzebujemy dodatkowych 2 bitów, aby uzyskać 4 (2^2 = 4) możliwe podsieci. Zmiana maski na /26 (255.255.255.192) daje nam 64 adresy w każdej podsieci, z czego 62 mogą być używane przez hosty (jeden adres zarezerwowany dla identyfikacji sieci, a jeden dla rozgłoszenia). Taki podział pozwala na efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu sieci, szczególnie w środowiskach, gdzie istnieje potrzeba segmentacji ruchu w celu zwiększenia bezpieczeństwa i wydajności. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której firma dzieli swoją sieć na różne działy, co pozwala na niezależne zarządzanie i ograniczanie dostępu.

Pytanie 7

Jak określa się typ licencji, który pozwala na pełne korzystanie z programu, lecz można go uruchomić tylko przez ograniczoną, niewielką liczbę razy od momentu instalacji?

A. Box

B. Trialware

C. Donationware

D. Adware

Trialware to rodzaj licencji, która pozwala na używanie oprogramowania przez określony czas lub do momentu osiągnięcia ograniczonej liczby uruchomień. Jest to często stosowane w kontekście oprogramowania, które ma na celu zachęcenie użytkowników do zakupu pełnej wersji po okresie próbnej. Przykładem mogą być programy antywirusowe, które oferują pełną funkcjonalność przez 30 dni, po czym wymagają zakupu licencji, aby kontynuować korzystanie. W praktyce, trialware pozwala użytkownikowi na przetestowanie funkcji programu przed podjęciem decyzji o inwestycji. W branży oprogramowania, ta strategia marketingowa jest uznawana za standard, ponieważ daje użytkownikom możliwość oceny jakości produktu bez pełnego zobowiązania finansowego. Warto zwrócić uwagę na różne implementacje trialware, które mogą różnić się długością okresu próbnego oraz liczbą możliwych uruchomień, co powinno być jasno określone w umowie licencyjnej. Dobrą praktyką jest również oferowanie użytkownikom wsparcia technicznego podczas okresu próbnego, co może zwiększyć szanse na konwersję na płatny model.

Pytanie 8

Najkrótszy czas dostępu charakteryzuje się

A. pamięć RAM

B. pamięć cache procesora

C. dysk twardy

D. pamięć USB

Dysk twardy, pamięć USB oraz pamięć RAM to typy pamięci, które różnią się znacząco pod względem czasu dostępu. Dysk twardy to urządzenie mechaniczne, które polega na ruchomych częściach do odczytu i zapisu danych, co generuje znaczne opóźnienia w porównaniu do pamięci cache. Średni czas dostępu do dysku twardego wynosi kilka milisekund, podczas gdy pamięć cache operuje w nanosekundach. Pamięć USB, mimo że jest bardzo użyteczna do przechowywania danych na zewnątrz, również nie dorównuje szybkością pamięci cache. Jej czasy dostępu są porównywalne z czasami pamięci RAM, która jest szybsza niż dyski mechaniczne, ale nadal wolniejsza niż pamięć cache. Pamięć RAM jest dynamiczną pamięcią, która jest używana przez system operacyjny do przechowywania danych w czasie rzeczywistym. Oferuje ona szybki dostęp do danych, ale nie może konkurować z pamięcią cache, której celem jest maksymalizacja wydajności procesora. Typowy błąd myślowy polega na mylnym założeniu, że bardziej pojemne typy pamięci muszą być szybsze. W rzeczywistości szybkość dostępu do pamięci zależy od jej architektury oraz lokalizacji w hierarchii pamięci systemu komputerowego. Dlatego odpowiedzi wskazujące na dysk twardy, pamięć USB czy nawet pamięć RAM jako najszybsze źródła dostępu do danych są błędne i nie uwzględniają różnic w technologii oraz zastosowaniach poszczególnych typów pamięci.

Pytanie 9

Jakie jest źródło pojawienia się komunikatu na ekranie komputera, informującego o wykryciu konfliktu adresów IP?

A. Adres bramy domyślnej w ustawieniach protokołu TCP/IP jest nieprawidłowy

B. Usługa DHCP nie funkcjonuje w sieci lokalnej

C. Inne urządzenie w sieci posiada ten sam adres IP co komputer

D. Adres IP komputera znajduje się poza zakresem adresów w sieci lokalnej

Istnieje wiele mylnych przekonań dotyczących przyczyn konfliktu adresów IP, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Jednym z najczęstszych błędów jest przekonanie, że brak usługi DHCP w sieci lokalnej jest główną przyczyną tego problemu. Choć DHCP rzeczywiście automatycznie przydziela adresy IP, to brak tej usługi nie prowadzi bezpośrednio do konfliktów, jeśli adresy IP są przydzielane ręcznie zgodnie z ustalonymi zasadami. Kolejnym nietrafnym rozumowaniem jest założenie, że adres IP komputera może być na pewno poza zakresem adresów sieci lokalnej. W praktyce, jeśli urządzenie ma przypisany adres IP, który jest używany przez inne urządzenie, system wykryje ten konflikt, niezależnie od tego, czy jest on w zakresie czy poza nim. Wreszcie, błąd w ustawieniach bramy domyślnej również nie prowadzi do konfliktów adresów IP; bardziej skutkuje problemami z trasowaniem pakietów, a nie ich kolizją. Właściwe zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią i unikania problemów z komunikacją. Należy pamiętać, że każda sieć lokalna powinna mieć jasno określone zasady przydzielania adresów IP, aby zminimalizować ryzyko konfliktów oraz utrzymać stabilność i wydajność sieci.

Pytanie 10

Jakiego materiału używa się w drukarkach tekstylnych?

A. atrament sublimacyjny

B. woskowa taśma

C. filament

D. fuser

Atrament sublimacyjny jest materiałem eksploatacyjnym powszechnie stosowanym w drukarkach tekstylnych, szczególnie w procesie druku cyfrowego. Jego unikalna właściwość polega na tym, że zmienia się w gaz w wysokiej temperaturze, co pozwala na przeniknięcie barwnika do włókien materiału, tworząc trwały nadruk. Proces ten jest szeroko stosowany w przemysłach odzieżowym oraz reklamowym, gdzie wymagane są intensywne kolory i wysokiej jakości wydruki na tkaninach, takich jak poliester. Przykładem zastosowania atramentu sublimacyjnego mogą być produkty personalizowane, takie jak odzież sportowa, flagi, czy akcesoria promocyjne. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, określają jakość druku i wpływ na wybór odpowiednich materiałów eksploatacyjnych, co czyni atrament sublimacyjny najlepszym wyborem dla uzyskania profesjonalnych efektów w druku tekstylnym.

Pytanie 11

Złącze SC powinno być zainstalowane na przewodzie

A. światłowodowym

B. telefonicznym

C. typu skrętka

D. koncentrycznym

Złącza koncentryczne, telefoniczne oraz typu skrętka nie są przeznaczone do stosowania z kablami światłowodowymi, co stanowi kluczowy błąd w rozumieniu technologii przesyłu sygnałów. Złącza koncentryczne, typowo używane w systemach telewizyjnych i kablowych, posiadają metalową konstrukcję, która nie jest kompatybilna z delikatnymi włóknami światłowodowymi. W przypadku kabli telefonicznych, które często korzystają z technologii miedzi, złącza te również nie spełniają wymogów związanych z przesyłem sygnału optycznego. Z kolei złącza typu skrętka są stosowane w sieciach Ethernet, gdzie sygnał przesyłany jest za pomocą miedzi, a nie światła. To błędne podejście może wynikać z nieznajomości różnic między technologiami komunikacyjnymi. W praktyce, złącza SC są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania sieci światłowodowych, a stosowanie niewłaściwych typów złącz prowadzi do znacznych strat sygnału oraz problemów z łącznością. Właściwe używanie złączy jest kluczowe dla efektywności i niezawodności nowoczesnych systemów komunikacyjnych, co podkreśla znaczenie edukacji i zrozumienia technologii w tej dziedzinie.

Pytanie 12

Zaprezentowany diagram ilustruje zasadę funkcjonowania

A. myszy optycznej

B. skanera płaskiego

C. drukarki termosublimacyjnej

D. cyfrowego aparatu fotograficznego

Mysz optyczna korzysta z zaawansowanej technologii optycznej bazującej na diodach LED i czujnikach obrazowych takich jak matryce CMOS lub CCD aby precyzyjnie śledzić ruch. Podstawową zasadą działania myszy optycznej jest emitowanie światła przez diodę LED które odbija się od powierzchni i wraca przez soczewki do sensora optycznego. Sensor przetwarza odbite światło na obraz który następnie jest analizowany przez układ DSP w celu określenia kierunku i prędkości ruchu myszy. Cały proces odbywa się w czasie rzeczywistym co zapewnia płynność i precyzję działania. Praktyczne zastosowanie tej technologii można zaobserwować w szerokim wachlarzu urządzeń od komputerów osobistych po specjalistyczne zastosowania w grach komputerowych gdzie precyzja i szybkość reakcji są kluczowe. Standardowe praktyki branżowe obejmują stosowanie matryc o wyższej rozdzielczości aby zwiększyć precyzję śledzenia oraz wykorzystywanie bardziej zaawansowanych algorytmów do poprawy dokładności działania co jest szczególnie ważne na powierzchniach o niskiej jakości optycznej. Dzięki temu mysz optyczna jest niezawodnym narzędziem w codziennej pracy i rozrywce.

Pytanie 13

W standardzie Ethernet 100Base-TX do przesyłania danych używane są żyły kabla UTP przypisane do pinów

A. 1,2,3,4

B. 1,2,3,6

C. 1,2,5,6

D. 4,5,6,7

Wybór odpowiedzi, która nie obejmuje pinów 1, 2, 3 i 6, jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, w kablu UTP wykorzystywanym w standardzie 100Base-TX, tylko te konkretne piny są przypisane do przesyłania i odbierania danych. Piny 4 i 5, które pojawiają się w niektórych odpowiedziach, są przeznaczone do innych zastosowań, takich jak pomocnicze zasilanie w standardzie PoE (Power over Ethernet) lub nie są używane w 100Base-TX, co prowadzi do nieporozumień. W kontekście sieci Ethernet, ważne jest posiadanie dokładnej wiedzy na temat tego, jak są skonstruowane różne standardy i jakie mają zastosowania. Wybór niewłaściwych pinów może skutkować nieprawidłową komunikacją i obniżoną wydajnością sieci. Ponadto, stosowanie błędnych żył może prowadzić do zakłóceń sygnału, co w praktyce przekłada się na problemy z transmisją danych, takie jak opóźnienia, utrata pakietów czy całkowita utrata połączenia. Wiedza na temat standardów Ethernet, takich jak 100Base-TX, jest kluczowa dla każdego profesjonalisty zajmującego się ustawianiem lub zarządzaniem sieciami komputerowymi. Prawidłowe podłączenia żył w kablu Ethernet wpływają nie tylko na jego funkcjonalność, ale również na stabilność i jakość całego systemu sieciowego.

Pytanie 14

W jakim typie członkostwa w VLAN port może należeć do wielu sieci VLAN?

A. Dynamicznym VLAN

B. Statycznym VLAN

C. Multi-VLAN

D. Port-Based VLAN

Odpowiedź 'Multi-VLAN' jest poprawna, ponieważ ten rodzaj członkostwa w VLAN (Virtual Local Area Network) pozwala na przypisanie portu do wielu VLAN-ów jednocześnie. W praktyce oznacza to, że jeden port na przełączniku może obsługiwać ruch sieciowy z różnych VLAN-ów, co jest szczególnie przydatne w środowiskach, gdzie wiele różnych usług jest dostarczanych przez jedną infrastrukturę. Na przykład, port używany do podłączenia serwera może być skonfigurowany jako członek VLAN-u dla ruchu biurowego oraz VLAN-u dla gości, umożliwiając jednocześnie różnym grupom użytkowników dostęp do określonych zasobów. Tego typu konfiguracja jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania ruchem w sieci i zwiększa elastyczność oraz efektywność operacyjną. Dodatkowo, w przypadku użycia protokołów takich jak 802.1Q, tagowanie ramek VLAN rozwiązuje kwestie związane z segregacją ruchu i zapewnia bezpieczeństwo, co czyni Multi-VLAN istotnym rozwiązaniem w nowoczesnych sieciach komputerowych.

Pytanie 15

Usługa odpowiedzialna za konwersję nazw domen na adresy sieciowe to

A. DHCP

B. SMTP

C. DNS

D. SNMP

Wybór innych odpowiedzi, jak SNMP, DHCP i SMTP, to nie jest to, co trzeba. Każda z tych usług ma zupełnie inną rolę i nie zajmuje się zamianą nazw domen na adresy IP. SNMP (Protokół Zarządzania Siecią) służy do monitorowania i zarządzania sprzętem w sieci, jak routery czy przełączniki, ale nie ma nic wspólnego z tłumaczeniem nazw. DHCP (Protokół Dynamicznej Konfiguracji Hostów) też nie jest od tego – jego zadaniem jest przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci lokalnej. SMTP (Protokół Przesyłania Pocztowego) to z kolei standard do przesyłania e-maili i również nie ma tu zastosowania w kontekście nazw domen. Często ludzie mylą te protokoły, ale ważne jest, żeby zrozumieć, że każdy z tych systemów ma swoją specyfikę. Wiedza o różnicach między nimi a DNS jest kluczowa, jak się chce dobrze zarządzać siecią.

Pytanie 16

Jakie zagrożenia eliminują programy antyspyware?

A. ataki typu DoS oraz DDoS (Denial of Service)

B. programy szpiegujące

C. programy działające jako robaki

D. oprogramowanie antywirusowe

Programy antyspyware są specjalistycznymi narzędziami zaprojektowanymi w celu wykrywania, zapobiegania i usuwania programów szpiegujących. Te złośliwe oprogramowania, znane również jako spyware, mają na celu zbieranie informacji o użytkownikach bez ich zgody, co może prowadzić do naruszenia prywatności oraz kradzieży danych. Oprogramowanie antyspyware skanuje system w poszukiwaniu takich programów i blokuje ich działanie, stosując różne metody, takie jak monitorowanie aktywności systemowej, analizy zachowań aplikacji czy porównywanie znanych sygnatur szkodliwego oprogramowania. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której użytkownik instaluje darmowy program, który mimo korzystnej funkcjonalności, zawiera elementy spyware. Program antyspyware wykryje takie zagrożenie i zablokuje instalację lub usunie już zainstalowane komponenty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zabezpieczeń IT, które zalecają regularne skanowanie systemu oraz aktualizację oprogramowania bezpieczeństwa.

Pytanie 17

Na ilustracji przedstawiono sieć lokalną zbudowaną na kablach kat. 6. Stacja robocza "C" nie ma możliwości komunikacji z siecią. Jaki problem w warstwie fizycznej może powodować brak połączenia?

A. Błędny adres IP

B. Zła długość kabla

C. Nieodpowiedni typ przełącznika

D. Niewłaściwy kabel

Nieprawidłowy adres IP jako przyczyna problemów z łącznością jest błędem warstwy sieciowej, a nie fizycznej. Warstwa sieciowa zajmuje się adresowaniem i trasowaniem pakietów, natomiast problem dotyczy warstwy fizycznej. Jeśli adres IP jest nieprawidłowy, urządzenia mogą nie być w stanie się komunikować, ale fizyczne połączenie będzie nadal działało poprawnie. Nieodpowiedni kabel oznaczałby, że używany jest kabel niespełniający specyfikacji wymaganych dla danego typu sieci, na przykład użycie kabla kategorii 5 zamiast kategorii 6. Jednakże, w tym przypadku mamy do czynienia z kablem kat. 6, więc problem nie leży w rodzaju kabla. Zły typ przełącznika teoretycznie mógłby wpłynąć na wydajność sieci, ale nie dotyczy warstwy fizycznej. Przełącznik jako urządzenie sieciowe funkcjonuje na wyższym poziomie modelu OSI, a jego nieprawidłowy typ mógłby wpłynąć na funkcje takie jak zarządzanie ruchem lub przepustowość, ale nie uniemożliwiłby fizycznego połączenia. Dlatego, zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla diagnostyki problemów sieciowych i pozwala na skuteczne rozwiązywanie problemów, które wynikają z błędnego rozumienia działania różnych warstw sieciowych i ich wpływu na ogólną wydajność systemu. Pozwala to również zminimalizować przestoje i zwiększa efektywność zarządzania infrastrukturą IT w organizacji.

Pytanie 18

W systemie Linux do bieżącego śledzenia działających procesów wykorzystuje się polecenie:

A. sed

B. ps

C. proc

D. sysinfo

Polecenie 'ps' w systemie Linux jest fundamentalnym narzędziem do monitorowania procesów. Jego nazwa pochodzi od 'process status', co idealnie oddaje jego funkcję. Umożliwia ono użytkownikom wyświetlenie aktualnie działających procesów oraz ich statusu. Przykładowo, wykonując polecenie 'ps aux', uzyskujemy szczegółowy widok wszystkich procesów, które są uruchomione w systemie, niezależnie od tego, kto je uruchomił. Informacje te obejmują identyfikator procesu (PID), wykorzystanie CPU i pamięci, czas działania oraz komendę, która uruchomiła dany proces. Dobre praktyki w administracji systemem zalecają regularne monitorowanie procesów, co pozwala na szybkie wykrycie problemów, takich jak zbyt wysokie zużycie zasobów przez konkretne aplikacje. Użycie 'ps' jest kluczowe w diagnostyce stanu systemu, a w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak 'top' czy 'htop', umożliwia bardziej szczegółową analizę oraz zarządzanie procesami.

Pytanie 19

W jednostce ALU do rejestru akumulatora wprowadzono liczbę dziesiętną 600. Jak wygląda jej reprezentacja w systemie binarnym?

A. 110110000

B. 111011000

C. 111110100

D. 111111101

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że zawierają one błędy w procesie konwersji liczby dziesiętnej na system binarny. Przykładowo, odpowiedź 110110000 wskazuje na nieprawidłowe obliczenia, które mogą wynikać z pomylenia reszt przy dzieleniu lub błędnego odczytu wartości. W przypadku wyboru 111011000, również następuje pomyłka w podliczaniu wartości, co może być rezultatem błędnego zrozumienia zasady konwersji, gdzie zamiast prawidłowego przekształcenia liczby, dochodzi do zamiany wartości binarnych, które nie odpowiadają rzeczywistej wartości dziesiętnej. Natomiast odpowiedź 111111101 jest na tyle bliska, że może prowadzić do mylnego wrażenia, że jest poprawna, jednak w rzeczywistości jest to wynik błędnego dodawania reszt, które nie pokrywają się z dokładnym procesem konwersji. Wiele z tych błędów może być wynikiem nieprawidłowego zrozumienia podstawowych zasad działania systemów liczbowych oraz ich konwersji. Kluczowe jest, aby podczas nauki konwersji z jednego systemu na drugi zwracać uwagę na każdy krok dzielenia i poprawne zbieranie reszt w odpowiedniej kolejności. Często zdarza się, że studenci koncentrują się na błędach w obliczeniach, które są bardziej związane z nieodpowiednim stosowaniem zasad konwersji niż z samymi umiejętnościami matematycznymi. Aby uniknąć tych pułapek, warto ćwiczyć konwersję liczb na różnych przykładach, co pozwoli na lepsze zrozumienie i przyswojenie mechanizmów rządzących tym procesem.

Pytanie 20

Na rysunku zobrazowano schemat

A. przełącznika kopułkowego

B. zasilacza impulsowego

C. przetwornika DAC

D. karty graficznej

Karta graficzna to komponent komputerowy dedykowany do renderowania grafiki i generowania obrazów. Jej kluczowymi elementami są procesor graficzny (GPU) oraz pamięć RAM, które wspólnie odpowiadają za przetwarzanie danych graficznych. Schemat przedstawiony na rysunku nie zawiera elementów typowych dla układów graficznych, takich jak złącza wideo czy procesory przetwarzania grafiki. Przetwornik DAC, czyli cyfrowo-analogowy, służy do konwersji sygnałów cyfrowych na analogowe, co jest istotne w systemach dźwiękowych i telekomunikacyjnych. Tego typu układ zawiera zwykle drabinkę rezystorową i wzmacniacze operacyjne, które nie są obecne w analizowanym schemacie. Przełącznik kopułkowy natomiast to mechaniczny element stosowany w klawiaturach i innych urządzeniach wejściowych, który poprzez fizyczne naciśnięcie zamyka obwód elektryczny. Schemat zasilacza impulsowego zawiera elementy elektroniczne takie jak diody, tranzystory i kondensatory, które umożliwiają efektywną konwersję energii, nie mając zastosowania w kontekście mechanicznych przełączników. Błędy w rozpoznaniu schematu wynikają często z mylenia funkcji i zastosowań poszczególnych komponentów elektronicznych oraz ich charakterystycznych układów w różnych systemach technologicznych. Właściwe rozpoznanie takich rysunków wymaga zrozumienia ich funkcji i sposobu działania, co jest kluczowe przy projektowaniu i naprawie urządzeń elektronicznych.

Pytanie 21

Wykonanie polecenia ipconfig /renew w trakcie ustawiania interfejsów sieciowych doprowadzi do

A. usunięcia zawartości bufora programu DNS

B. odnowienia wszystkich dzierżaw adresów IP z DHCP

C. pokazania identyfikatora klasy DHCP dla adapterów sieciowych

D. zwolnienia wszystkich dzierżaw adresów IP z DHCP

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na szereg błędnych założeń. Wyświetlenie identyfikatora klasy DHCP dla kart sieciowych to proces, który nie jest bezpośrednio związany z odnawianiem dzierżaw adresów IP, lecz z identyfikacją, jaką klasa adresów jest używana przez klienta. Może to wprowadzać w błąd, ponieważ identyfikator klasy służy głównie do segmentacji klientów w sieci, a nie do zarządzania dzierżawami. Kolejny błąd dotyczy wyczyszczenia bufora programu rozpoznającego DNS; to również nie ma nic wspólnego z odnawianiem adresów IP, a raczej dotyczy zarządzania informacjami o nazwach domen. W rzeczywistości do wyczyszczenia bufora DNS używa się polecenia 'ipconfig /flushdns', które ma inny cel w zarządzaniu połączeniami sieciowymi. Wyjątkowe zamieszanie może również powodować odpowiedź wskazująca na zwolnienie wszystkich dzierżaw adresów IP z DHCP, co jest zadaniem przypisanym do polecenia 'ipconfig /release'. To polecenie zwalnia aktualnie przydzielony adres IP, ale nie ma zastosowania w kontekście odnowienia dzierżaw, które jest celem pytania. Ignorowanie podstawowych różnic między tymi poleceniami oraz ich odpowiednimi zastosowaniami prowadzi do nieporozumień, które mogą negatywnie wpłynąć na efektywność zarządzania siecią. Kluczowe jest, aby przy nauce administracji sieciowej zrozumieć rolę każdego z poleceń oraz ich kontekst użycia, co stanowi fundament dobrych praktyk w tej dziedzinie.

Pytanie 22

Dodatkowe właściwości rezultatu operacji przeprowadzanej przez jednostkę arytmetyczno-logiczne ALU obejmują

A. wskaźnik stosu

B. akumulator

C. rejestr flagowy

D. licznik instrukcji

Odpowiedzi takie jak licznik rozkazów, akumulator i wskaźnik stosu wskazują na szereg nieporozumień dotyczących funkcji i struktury jednostki arytmetyczno-logicznej oraz ogólnej architektury komputerów. Licznik rozkazów jest odpowiedzialny za śledzenie adresu bieżącego rozkazu w pamięci, a jego zadaniem jest wskazywanie, który rozkaz ma być wykonany następnie. Nie ma on jednak związku z przechowywaniem informacji o wynikach operacji arytmetycznych, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Akumulator, choć istotny w kontekście operacji arytmetycznych, nie przechowuje flag ani informacji o stanie operacji. Jego rola polega na tym, że jest głównym rejestrem używanym do wykonywania operacji obliczeniowych, ale nie informuje o rezultatach tych operacji w kontekście ich statusu. Wskaźnik stosu, z kolei, zarządza lokalizacją w pamięci, gdzie przechowywane są dane tymczasowe, ale nie jest odpowiedzialny za przechowywanie flaga operacji. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do tych niepoprawnych odpowiedzi, jest brak zrozumienia, że rejestr flagowy jest jedynym elementem, który bezpośrednio przechowuje status wyniku operacji wykonanych przez ALU, zatem to on dostarcza informacji niezbędnych do dalszego przetwarzania i podejmowania decyzji przez procesor.

Pytanie 23

Adres IP lokalnej podsieci komputerowej to 172.16.10.0/24. Komputer1 posiada adres IP 172.16.0.10, komputer2 - 172.16.10.100, a komputer3 - 172.16.255.20. Który z wymienionych komputerów należy do tej podsieci?

A. Jedynie komputer2 z adresem IP 172.16.10.100

B. Jedynie komputer1 z adresem IP 172.16.0.10

C. Wszystkie trzy wymienione komputery

D. Jedynie komputer3 z adresem IP 172.16.255.20

Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zauważyć, że komputer1, posiadający adres IP 172.16.0.10, znajduje się w innej podsieci, ponieważ jego adres wskazuje na zakres 172.16.0.0/24. To oznacza, że nie jest on częścią podsieci 172.16.10.0/24. Wiele osób mylnie skupia się na częściach adresu IP, które są zgodne z danym prefiksem sieciowym i zapomina, że każdy kawałek adresu IP reprezentuje różne podsieci w zależności od zastosowanej maski. Co więcej, komputer3 z adresem 172.16.255.20 również nie jest częścią tej podsieci, ponieważ jego adres przekracza zakres 172.16.10.0/24, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Typowym błędem jest mylenie zakresów adresów IP i założeń związanych z ich przynależnością do sieci, szczególnie w kontekście adresacji prywatnej. Warto zwrócić uwagę na znaczenie użycia odpowiednich narzędzi do planowania i zarządzania adresacją IP w sieciach lokalnych, takich jak DHCP czy statyczne przypisanie adresów, aby uniknąć takich nieporozumień. Analiza adresacji IP i masowania jest kluczowym elementem zarządzania siecią, a zrozumienie, jak różne adresy interaktywują ze sobą, ma fundamentalne znaczenie dla efektywnego projektowania architektury sieciowej.

Pytanie 24

W zestawieniu przedstawiono istotne parametry techniczne dwóch typów interfejsów. Z powyższego wynika, że SATA w porównaniu do ATA charakteryzuje się

Table Comparison of parallel ATA and SATA
	Parallel ATA	SATA 1.5 Gb/s
Bandwidth	133 MB/s	150 MB/s
Volts	5V	250 mV
Number of pins	40	7
Cable length	18 in. (45.7 cm)	39 in. (1 m)

A. większą przepustowością oraz mniejszą liczbą pinów w złączu

B. mniejszą przepustowością oraz większą liczbą pinów w złączu

C. mniejszą przepustowością oraz mniejszą liczbą pinów w złączu

D. większą przepustowością oraz większą liczbą pinów w złączu

W kontekście porównania interfejsów ATA i SATA należy zrozumieć kilka kluczowych różnic technologicznych. ATA, znany także jako Parallel ATA, od lat 80. XX wieku był standardem do podłączania dysków twardych. Wprowadzenie SATA (Serial ATA) przyniosło znaczące usprawnienia w wydajności i funkcjonalności. Wybór błędnych opcji wynika z niewłaściwego zrozumienia tych różnic. Przede wszystkim, SATA oferuje większą przepustowość w porównaniu do ATA. Technologia szeregowa, używana w SATA, pozwala na bardziej efektywny przepływ danych w porównaniu do technologii równoległej stosowanej w ATA. Odpowiedzi sugerujące mniejszą przepustowość SATA są błędne, ponieważ SATA 1.5 Gb/s to około 150 MB/s, więcej niż 133 MB/s dla ATA. Ponadto, SATA wprowadza uproszczone złącza z mniejszą liczbą pinów - 7 w porównaniu do 40 w ATA, co błędnie interpretowane jako większa liczba pinów w SATA, jest również nieprawidłowe. Mniejsza liczba wyprowadzeń w SATA przekłada się na większą niezawodność i łatwość w obsłudze, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniającym się środowisku IT. Zrozumienie tych różnic pomaga w lepszym zrozumieniu wyborów technologicznych i ich wpływu na efektywność pracy urządzeń elektronicznych w codziennych zastosowaniach. Ostatecznie, wybór SATA jako standardu wynika z jego przewagi w kontekście wydajności, niezawodności i oszczędności energii, co czyni go preferowanym rozwiązaniem w nowoczesnych komputerach.

Pytanie 25

Główną metodą ochrony sieci komputerowej przed zewnętrznymi atakami jest wykorzystanie

A. blokady portu 80

B. serwera Proxy

C. programu antywirusowego

D. zapory sieciowej

Choć serwery proxy, blokady portu 80 i programy antywirusowe mogą pełnić ważne role w ekosystemie zabezpieczeń, nie są one podstawowymi metodami ochrony sieci przed atakami z zewnątrz. Serwer proxy działa jako pośrednik w komunikacji między użytkownikami a Internetem, co może poprawić prywatność i kontrolę dostępu, jednak sam w sobie nie zabezpiecza sieci. W przypadku ataków z zewnątrz, serwer proxy nie może skutecznie zablokować nieautoryzowanego dostępu, co czyni go niewystarczającym rozwiązaniem w kontekście zagrożeń zewnętrznych. Blokada portu 80, która jest standardowym portem dla protokołu HTTP, to technika, która może ograniczyć dostęp do usług webowych, ale nie zapewnia kompleksowej ochrony. Tego rodzaju działanie może prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa, gdyż wiele ataków nie wykorzystuje portu 80, a dodatkowo blokowanie portów może zakłócać legalny ruch sieciowy. Programy antywirusowe, z kolei, koncentrują się na ochronie przed złośliwym oprogramowaniem, ale nie stanowią barier w aspekcie ochrony przed atakami hakerskimi, które mogą wykorzystywać luki w zabezpieczeniach sieci. Współczesne scenariusze zagrożeń wymagają zastosowania wielowarstwowego podejścia do zabezpieczeń, w którym zapory sieciowe zajmują centralne miejsce w ochronie przed atakami z zewnątrz, podczas gdy inne metody, takie jak programy antywirusowe i serwery proxy, mogą pełnić funkcje uzupełniające.

Pytanie 26

Ile liczb w systemie szesnastkowym jest wymaganych do zapisania pełnej formy adresu IPv6?

A. 12

B. 16

C. 24

D. 8

Wybór liczby bloków w postaci adresu IPv6 wymaga zrozumienia, jak ten adres jest skonstruowany. Adres IPv6 składa się z 128 bitów, które są grupowane w osiem bloków, a każdy blok jest reprezentowany jako liczba szesnastkowa. Odpowiedzi takie jak 12, 16 czy 24 są błędne, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistej struktury adresu IPv6. Typowym błędem jest mylenie liczby bloków z długością samego adresu. W rzeczywistości, każdy z ośmiu bloków mieści cztery cyfry szesnastkowe, co łącznie daje 32 cyfry, ale nie oznacza to, że mamy większą ilość bloków. Zrozumienie architektury adresacji IPv6, w tym koncepcji segmentacji adresów oraz hierarchii, jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania tego protokołu w nowoczesnych sieciach. Warto zwrócić uwagę na standardy, takie jak RFC 4291, które precyzują sposób reprezentacji i użycia adresów IPv6, wskazując na znaczenie 8 bloków w zapewnieniu elastyczności i rozwoju w zakresie adresacji internetowej.

Pytanie 27

Na załączonym rysunku przedstawiono

A. złączak konektorów

B. lokalizator kabli

C. nóż do terminacji

D. ściągacz do izolacji

Lokalizator przewodów to naprawdę fajne narzędzie, które pomaga nam znaleźć i śledzić przewody w różnych instalacjach elektrycznych i telekomunikacyjnych. W zasadzie to urządzenie składa się z nadajnika, co emituje sygnał elektryczny, i odbiornika, który ten sygnał łapie wzdłuż trasy przewodu. Dzięki temu możemy szybko znaleźć przewody, które są schowane w ścianach czy pod ziemią – to naprawdę przydatne, zwłaszcza gdy przychodzi czas na naprawy czy modernizacje. Warto też dodać, że lokalizatory są nie tylko dla instalacji elektrycznych, ale i sieciowych, co jest mega ważne w różnych biurach czy fabrykach. No i nie możemy zapominać o tym, że według standardów branżowych, musimy być dokładni i bezpieczni, pracując z tymi instalacjami. Dobre praktyki mówią, że trzeba regularnie kalibrować taki sprzęt, żeby działał jak należy. Jak widzisz, znajomość obsługi lokalizatora przewodów jest niezbędna dla techników, co zajmują się elektryką, telekomunikacją czy IT. To naprawdę zwiększa efektywność i pozwala zaoszczędzić czas przy rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 28

Które z poniższych stwierdzeń odnosi się do sieci P2P - peer to peer?

A. Wymaga centrali z dedykowanym oprogramowaniem

B. Ma charakter sieci hierarchicznej

C. Udostępnia jedynie zasoby dyskowe

D. Komputer w tej sieci może jednocześnie działać jako serwer i klient

Odpowiedź, że komputer w sieci może równocześnie pełnić rolę serwera i klienta, jest prawidłowa, ponieważ w architekturze P2P (peer-to-peer) każdy uczestnik sieci pełni równocześnie obie te funkcje. W przeciwieństwie do tradycyjnych modeli klient-serwer, w których istnieje wyraźny podział ról oraz centralny serwer, w sieciach P2P każdy węzeł może zarówno udostępniać zasoby (np. pliki, moc obliczeniową), jak i korzystać z tych zasobów oferowanych przez inne węzły. Przykłady zastosowań technologii P2P obejmują systemy wymiany plików, takie jak BitTorrent, gdzie każdy użytkownik pobiera i udostępnia dane, co zwiększa efektywność i szybkość transferu. P2P jest również stosowane w kryptowalutach, takich jak Bitcoin, gdzie każdy uczestnik sieci, zwany węzłem, ma pełne prawo do walidacji transakcji i uczestniczenia w procesie konsensusu. Z punktu widzenia bezpieczeństwa i decentralizacji, P2P eliminuje ryzyko pojedynczego punktu awarii, co jest kluczowe w nowoczesnych aplikacjach.

Pytanie 29

Jakie oznaczenie powinien mieć komputer, aby mógł zostać sprzedany na terenie Polski, zgodnie z Dyrektywami Rady Europy?

A. B

B. A

C. D

D. C

Oznaczenie CE jest wymagane dla produktów, które mają być wprowadzone na rynek Unii Europejskiej w tym Polski. Zgodnie z dyrektywami Rady Europy oznaczenie CE potwierdza że produkt spełnia wszystkie odpowiednie wymagania związane z bezpieczeństwem zdrowiem i ochroną środowiska określone w dyrektywach UE. Jest to istotne dla producentów ponieważ umożliwia swobodny przepływ towarów na rynku wewnętrznym UE. Praktycznie oznacza to że produkt taki jak komputer został zaprojektowany i wyprodukowany zgodnie z wymaganiami dyrektyw unijnych i przeszedł odpowiednie testy zgodności. Oznaczenie to jest niezbędne dla wielu kategorii produktów w tym urządzeń elektrycznych i elektronicznych maszyn sprzętu medycznego i wielu innych kategorii. Praktycznym aspektem jest fakt że konsumenci mają większą pewność co do jakości i bezpieczeństwa produktu. Wprowadzenie oznaczenia CE wymaga od producenta opracowania dokumentacji technicznej i przeprowadzenia oceny zgodności co jest kluczowym elementem procesu wprowadzania produktu na rynek.

Pytanie 30

Z jaką minimalną efektywną częstotliwością taktowania mogą działać pamięci DDR2?

A. 533 MHz

B. 800 MHz

C. 233 MHz

D. 333 MHz

Wybór niższej częstotliwości taktowania, takiej jak 233 MHz, 333 MHz czy 800 MHz, nie jest zgodny z charakterystyką pamięci DDR2. Pamięć DDR2 została zaprojektowana jako kontynuacja standardów DDR, jednak z bardziej zaawansowanymi funkcjami. Częstotliwości 233 MHz oraz 333 MHz to wartości charakterystyczne dla pamięci DDR, a nie DDR2. Użytkownicy mogą mylić te standardy, sądząc, że niższe częstotliwości są kompatybilne również z DDR2, co jest błędne. W przypadku 800 MHz mamy do czynienia z wyższym standardem, który z kolei może być mylony z maksymalną częstotliwością działania, ale nie jest to minimalna wartość skutecznego taktowania dla DDR2. Taktowanie na poziomie 800 MHz jest osiągalne tylko przy zastosowaniu odpowiednich komponentów i nie jest to najniższa efektywna częstotliwość. Często błędne wyobrażenia o standardach pamięci mogą prowadzić do problemów z kompatybilnością w systemach komputerowych, gdyż niektóre płyty główne mogą nie obsługiwać starszych typów pamięci z niższymi częstotliwościami. Ważne jest, aby przy wyborze pamięci kierować się dokumentacją techniczną oraz wymaganiami sprzętowymi, co pozwoli uniknąć potencjalnych problemów z obiegiem danych oraz wydajnością systemu.

Pytanie 31

Jakie narzędzie pozwala na zarządzanie menedżerem rozruchu w systemach Windows od wersji Vista?

A. LILO

B. AFFS

C. GRUB

D. BCDEDIT

GRUB (Grand Unified Bootloader) jest popularnym bootloaderem stosowanym głównie w systemach Linux, a nie w systemach Windows. Jego zastosowanie w kontekście Windows jest błędne, ponieważ Windows posiada własny system zarządzania rozruchem, który nie korzysta z GRUB. AFFS (Apple File System) to system plików stosowany w systemach Apple, a nie narzędzie do zarządzania rozruchem, więc również nie ma związku z tematem. LILO (Linux Loader) to starszy bootloader dla systemów Linux, który został zastąpiony przez GRUB. Ważne jest zrozumienie, że zarówno GRUB, jak i LILO są narzędziami przeznaczonymi dla systemów operacyjnych opartych na jądrze Linux i nie mają zastosowania w przypadku Windows. Użytkownicy często mylą te narzędzia z BCDEDIT z powodu ich funkcji związanych z uruchamianiem systemów operacyjnych, jednak różnią się one znacznie pod względem architektury i przeznaczenia. Podstawowym błędem jest przypisywanie funkcji zarządzania rozruchem narzędziom, które nie są przeznaczone do obsługi systemów Windows, co może prowadzić do nieporozumień i problemów z uruchamianiem systemu.

Pytanie 32

Jaką długość ma adres IP wersji 4?

A. 2 bajty

B. 32 bitów

C. 10 bajtów

D. 16 bitów

Czasami, kiedy wybierasz błędną odpowiedź, to wynika to z pewnych nieporozumień związanych z miarą i strukturą adresów IP. Na przykład, odpowiedzi takie jak '2 bajty' czy '10 bajtów' są nie na miejscu, bo każdy bajt to 8 bitów, a przecież adres IPv4 ma 32 bity. Więc, jeśli mówimy o adresie, to musimy pamiętać, że to cztery oktety po 8 bitów każdy, co w sumie daje 32 bity. Jak na to spojrzeć, to użycie bajtów zamiast bitów w takich sytuacjach kompletnie wprowadza w błąd. Dodatkowo, można się pomylić, myśląc, że liczba bitów to to samo co długość adresu, co prowadzi do złych wniosków o liczbie dostępnych adresów. Zrozumienie, że każdy adres IPv4 ma 32 bity, to kluczowe, żeby lepiej zrozumieć, jak działa przydzielanie adresów w naszej sieci. W końcu wiedza na ten temat pomoże działać w technologiach sieciowych.

Pytanie 33

W systemie Linux komenda usermod -s umożliwia dla danego użytkownika

A. zmianę jego powłoki systemowej

B. przypisanie go do innej grupy

C. zmianę jego katalogu domowego

D. zablokowanie jego konta

Zablokowanie konta użytkownika w systemie Linux realizuje się za pomocą polecenia usermod -L lub passwd -l, które uniemożliwiają logowanie się danemu użytkownikowi. Wybierając te komendy, administrator skutecznie zastrzega konto, co jest przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik nie powinien mieć dostępu do systemu, na przykład w przypadku zwolnienia pracownika. Przypisanie użytkownika do nowej grupy odbywa się przez użycie opcji -G w poleceniu usermod, co pozwala na zarządzanie uprawnieniami i dostępem w systemie. Warto również zauważyć, że zmiana katalogu domowego użytkownika jest realizowana za pomocą opcji -d w tym samym poleceniu, co pozwala na przeniesienie użytkownika w inne miejsce w strukturze systemu plików, co może być użyteczne w różnych scenariuszach administracyjnych, takich jak reorganizacja zasobów. Błędne podejście do interpretacji opcji -s prowadzi do nieporozumień o funkcjonalności tego polecenia, co jest powszechnym błędem wśród osób mniej doświadczonych w administracji systemami Linux. Dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu, w jakim używamy różnych poleceń oraz ich opcji, aby skutecznie i bezpiecznie zarządzać systemem operacyjnym.

Pytanie 34

Zjawisko, w którym pliki przechowywane na dysku twardym są umieszczane w nieprzylegających do siebie klastrach, nosi nazwę

A. kodowania danych

B. defragmentacji danych

C. konsolidacji danych

D. fragmentacji danych

Fragmentacja danych to proces, w wyniku którego pliki są zapisywane na dysku w niesąsiadujących ze sobą klastrach. W praktyce oznacza to, że część pliku może być rozproszona po różnych obszarach dysku, co prowadzi do obniżenia efektywności odczytu i zapisu danych. Zjawisko to jest powszechne w systemach plików, gdzie pliki są modyfikowane, usuwane i tworzone w sposób, który prowadzi do rosnącej fragmentacji. Gdy system operacyjny próbuje załadować zfragmentowany plik, musi przeskakiwać pomiędzy różnymi klastrami, co zwiększa czas dostępu do danych oraz obciążenie dysku. W praktyce, regularna defragmentacja może znacznie poprawić wydajność systemu. Dobrym przykładem zastosowania jest korzystanie z narzędzi do defragmentacji, które przeszukują dysk w celu uporządkowania fragmentów plików. Ponadto, nowoczesne systemy plików, takie jak NTFS, stosują różne techniki do minimalizacji fragmentacji, np. przez dynamiczne alokowanie miejsca na nowe pliki. Zrozumienie fragmentacji jest kluczowe dla administratorów systemów i użytkowników, którzy chcą utrzymać optymalną wydajność swoich urządzeń.

Pytanie 35

Nierówne wydruki lub bladości w druku podczas korzystania z drukarki laserowej mogą sugerować

A. uszkodzenia kabla łączącego drukarkę z komputerem

B. niedobór tonera

C. zagięcie kartki papieru w urządzeniu

D. nieprawidłową instalację sterowników drukarki

Wyczerpywanie się tonera jest jednym z najczęstszych powodów występowania problemów z jakością wydruków w drukarkach laserowych. Toner jest proszkiem, który podczas drukowania jest nanoszony na papier, a jego niewystarczająca ilość może prowadzić do bladego lub nierównomiernego wydruku. Kiedy toner jest na wyczerpaniu, jego cząsteczki mogą nie być w stanie równomiernie pokryć powierzchni kartki, co objawia się w postaci słabo widocznego tekstu lub braku wydruku w niektórych obszarach. Zgodnie z zaleceniami producentów, regularne monitorowanie poziomu tonera oraz jego wymiana po osiągnięciu określonego poziomu to podstawowe praktyki, które pomagają utrzymać jakość wydruków. Dodatkowo, stosowanie tonerów oryginalnych lub certyfikowanych jest zalecane, aby uniknąć problemów z jakością, a także zapewnić długotrwałą wydajność drukarki. Warto również zauważyć, że stan tonera może wpływać na inne aspekty drukowania, w tym na prędkość wydruku oraz żywotność sprzętu.

Pytanie 36

Który typ rekordu w bazie DNS (Domain Name System) umożliwia ustalenie aliasu dla rekordu A?

A. CNAME

B. PTR

C. AAAA

D. NS

Rekord PTR, czyli Pointer Record, działa w drugą stronę niż rekord A. On mapuje adresy IP na nazwy domen, a nie tworzy aliasów. Więc jakby nie można go użyć do tego, co chcesz zrobić. Rekord AAAA to z kolei coś jak rekord A, ale dla adresów IPv6. Oba, A i AAAA, służą do przypisywania nazw do adresów, ale nie do robienia aliasów. A rekord NS to już zupełnie inna bajka, bo on definiuje serwery nazw dla danej strefy DNS. Widać, że można się łatwo pogubić w tych rekordach, bo różne mają funkcje. Moim zdaniem ważne jest, aby zrozumieć, jak każdy z tych rekordów działa, zwłaszcza według dokumentów takich jak RFC 1035. Często błędy w odpowiednim wyborze wynikają z braku wiedzy o tym, do czego każdy rekord służy, więc warto to jeszcze raz przejrzeć.

Pytanie 37

W dokumentacji przedstawiono typ systemu plików

„Zaawansowany system plików zapewniający wydajność, bezpieczeństwo, niezawodność i zaawansowane funkcje niespotykane w żadnej wersji systemu FAT. Na przykład dzięki standardowemu rejestrowaniu transakcji i technikom odzyskiwania danych system gwarantuje spójność woluminów. W przypadku awarii system wykorzystuje plik dziennika i informacje kontrolne do przywrócenia spójności systemu plików."

A. NTFS

B. FAT

C. EXT4

D. FAT32

Systemy plików takie jak FAT FAT32 i EXT4 mają swoje zastosowania ale różnią się znacząco od NTFS pod względem funkcjonalności i możliwości. FAT i FAT32 są starszymi technologiami które były powszechnie używane w przeszłości. Charakteryzują się prostotą i szeroką kompatybilnością z różnymi systemami operacyjnymi jednak brakuje im wielu zaawansowanych funkcji obecnych w NTFS. Na przykład FAT32 nie obsługuje uprawnień dostępu do plików ani rejestrowania transakcji co czyni go mniej bezpiecznym w przypadku awarii systemu. EXT4 z kolei jest nowoczesnym systemem plików używanym głównie w systemach Linux. Oferuje on wiele zaawansowanych funkcji takich jak duża skalowalność i wydajność jednak w środowiskach opartych na Windows nie jest natywnym wyborem. EXT4 podobnie jak NTFS obsługuje dziennikowanie co poprawia spójność danych po awarii ale różni się strukturą i sposobem zarządzania metadanymi. Decyzja o wyborze systemu plików powinna być oparta na specyficznych potrzebach i środowisku w jakim będzie używany. NTFS ze względu na swoje zaawansowane funkcje jest standardowym wyborem dla systemów Windows zapewniając wysoką ochronę danych i efektywność zarządzania czym się wyróżnia na tle innych wymienionych opcji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zastosowania technologii w praktycznych scenariuszach IT

Pytanie 38

Który aplet w panelu sterowania systemu Windows 7 pozwala na ograniczenie czasu korzystania z komputera przez użytkownika?

A. Użytkownicy

B. Windows Defender

C. Kontrola rodzicielska

D. Centrum powiadomień

Centrum akcji jest apletem, który koncentruje się na zarządzaniu powiadomieniami i ustawieniami systemowymi, ale nie oferuje możliwości ograniczenia czasu pracy użytkownika. Jego głównym celem jest dostarczanie informacji o stanie systemu, takich jak aktualizacje, bezpieczeństwo oraz problemy z konfiguracją. Windows Defender to program antywirusowy, którego zadaniem jest ochrona systemu przed złośliwym oprogramowaniem, a nie zarządzanie czasem użytkowania. Jego funkcjonalność skupia się na skanowaniu systemu oraz zapewnieniu ochrony w czasie rzeczywistym. Konta użytkowników umożliwiają zarządzanie dostępem do komputera oraz różnymi poziomami uprawnień, jednak nie posiadają funkcji pozwalających na monitorowanie i ograniczanie czasu korzystania z komputera. Użytkownicy często mylą te funkcjonalności, co jest spowodowane brakiem zrozumienia, jakie są konkretne cele poszczególnych apletów. W praktyce ważne jest, aby użytkownicy potrafili rozróżnić narzędzia służące do zarządzania czasem i kontrolą rodzicielską od tych, które zajmują się bezpieczeństwem i zarządzaniem kontami. Rekomenduje się, aby przed podjęciem decyzji o konfiguracji systemu zapoznać się z funkcjonalnościami każdego z narzędzi, co pozwoli na efektywniejsze zarządzanie i bezpieczeństwo, zwłaszcza w środowiskach, gdzie korzystają z komputerów dzieci.

Pytanie 39

Aby przywrócić poprawne wersje plików systemowych w systemie Windows, wykorzystuje się narzędzie

A. verifier

B. replace

C. sfc

D. debug

Odpowiedzi 'debug', 'verifier' i 'replace' mogą się wydawać sensowne, ale w praktyce nie za bardzo nadają się do przywracania plików systemowych. 'Debug' jest fajnym narzędziem do analizy programów, ale do naprawy plików systemowych się nie nadaje. Użycie debuggera wymaga sporej wiedzy technicznej, no i nie jest to coś, co używasz w typowych problemach z systemem. 'Verifier' to narzędzie, które sprawdza sterowniki i może pomóc znaleźć błędy, ale nie naprawia plików systemowych. Może nawet wprowadzać zamieszanie przy szukaniu problemów. A 'replace' to polecenie, które teoretycznie działa, ale musisz znać dokładnie, gdzie są pliki i jakie mają nazwy. To ryzykowne, bo łatwo można coś namieszać w systemie. Często ludzie myślą, że każde narzędzie do analizy czy wymiany plików załatwi sprawę, ale to prowadzi tylko do zamieszania i potencjalnych uszkodzeń systemu. Ważne, żeby znać funkcje każdego narzędzia i wiedzieć, kiedy go używać, a w przypadku problemów z plikami systemowymi, sfc jest kluczowe.

Pytanie 40

Narzędzie systemów operacyjnych Windows używane do zmiany ustawień interfejsów sieciowych, na przykład przekształcenie dynamicznej konfiguracji karty sieciowej w konfigurację statyczną, to

A. netsh

B. nslookup

C. ipconfig

D. netstat

Wybierając odpowiedzi inne niż "netsh", można napotkać na typowe nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania narzędzi sieciowych w systemach Windows. Na przykład, "nslookup" jest narzędziem do diagnostyki DNS i służy do sprawdzania informacji o nazwach domen, a nie do modyfikacji ustawień interfejsów sieciowych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że narzędzie to ma zastosowanie w konfiguracji adresów IP, podczas gdy jego głównym celem jest badanie danych związanych z DNS, takich jak adresy IP odpowiadające danym nazwom. Z drugiej strony, "netstat" to aplikacja służąca do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk protokołów, dostarczająca informacje o aktywnych połączeniach, portach oraz ich statusie. To narzędzie również nie ma funkcji konfiguracyjnych i może być mylnie interpretowane jako użyteczne w kontekście zmiany adresów IP. Natomiast "ipconfig" odgrywa kluczową rolę w wyświetlaniu aktualnych ustawień IP oraz konfiguracji interfejsów, ale jego możliwości ograniczają się do prezentacji danych, a nie ich modyfikacji. To prowadzi do nieporozumień, gdzie użytkownicy mogą sądzić, że "ipconfig" umożliwia zmianę konfiguracji, co jest błędnym założeniem. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne zastosowanie i nie zastępuje funkcji, które oferuje "netsh" w kontekście zarządzania interfejsami sieciowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej