Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 08:54
Data zakończenia: 19 marca 2025 09:11

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie medium transmisyjne w sieciach LAN zaleca się do użycia w budynkach zabytkowych?

A. Fale radiowe

B. Światłowód

C. Kabel koncentryczny

D. Kabel typu "skrętka"

Fale radiowe stanowią doskonałe rozwiązanie dla sieci LAN w zabytkowych budynkach, gdzie tradycyjne metody okablowania mogą być utrudnione przez architekturę i ograniczenia konstrukcyjne. Stosowanie fal radiowych pozwala na łatwe i elastyczne utworzenie sieci bezprzewodowej, co jest istotne w kontekście zachowania integralności budynku oraz jego estetyki. W takich przypadkach, technologie komunikacji bezprzewodowej, takie jak Wi-Fi, znacznie upraszczają proces instalacji i eliminują potrzebę wiercenia otworów czy prowadzenia kabli przez ściany. Przykłady zastosowania obejmują biura, muzea oraz inne instytucje kultury, które muszą wprowadzić nowoczesne technologie w sposób, który nie narusza historycznego charakteru budynku. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami IEEE 802.11, systemy Wi-Fi są przystosowane do pracy w różnych warunkach, co czyni je odpowiednimi do wykorzystania w zabytkowych obiektach, gdzie różnorodność materiałów budowlanych może wpływać na jakość sygnału.

Pytanie 2

Na których urządzeniach do przechowywania danych uszkodzenia mechaniczne są najczęściej spotykane?

A. W dyskach SSD

B. W dyskach HDD

C. W kartach pamięci SD

D. W pamięciach Flash

Dyski twarde (HDD) są najbardziej narażone na uszkodzenia mechaniczne ze względu na ich konstrukcję. Wyposażone są w wirujące talerze oraz ruchome głowice, które odczytują i zapisują dane. Ta mechanika sprawia, że nawet niewielkie wstrząsy czy upadki mogą prowadzić do fizycznych uszkodzeń, takich jak zatarcie głowicy czy zgięcie talerzy. W praktyce oznacza to, że użytkownicy, którzy często transportują swoje urządzenia, powinni być szczególnie ostrożni z dyskami HDD. Warto zauważyć, że w przypadku zastosowań, gdzie mobilność jest kluczowa, np. w laptopach czy urządzeniach przenośnych, wiele osób decyduje się na dyski SSD, które nie mają ruchomych części, a więc są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne. To podejście jest zgodne z branżowymi standardami bezpieczeństwa danych, które zalecają wybór odpowiednich nośników pamięci w zależności od warunków użytkowania.

Pytanie 3

Sieć lokalna posiada adres IP 192.168.0.0/25. Który adres IP odpowiada stacji roboczej w tej sieci?

A. 192.168.1.1

B. 192.160.1.25

C. 192.168.0.192

D. 192.168.0.100

Adresy IP 192.168.1.1, 192.160.1.25 i 192.168.0.192 są nieprawidłowe dla sieci lokalnej o adresie 192.168.0.0/25, ponieważ nie mieszczą się w odpowiednim zakresie adresów. Adres 192.168.1.1 znajduje się w innej podsieci, a dokładniej w sieci 192.168.1.0/24. Ta sytuacja może prowadzić do nieporozumień w zarządzaniu siecią, ponieważ urządzenia w różnych podsieciach nie mogą się ze sobą komunikować bez odpowiedniej konfiguracji routingu. Adres 192.160.1.25 jest całkowicie nieprawidłowy, ponieważ nie zgodny z klasą C, do której należy sieć 192.168.x.x, a także nie pasuje do zakresu prywatnych adresów IP. Z kolei adres 192.168.0.192, mimo że należy do tej samej sieci, jest adresem rozgłoszeniowym (broadcast) dla podsieci 192.168.0.0/25, co oznacza, że jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich urządzeń w tej podsieci. W rezultacie, przydzielanie adresu, który jest adresem rozgłoszeniowym, jest błędem, ponieważ nie może być przypisany do konkretnego urządzenia. Kluczowe jest, aby przydzielając adresy IP, kierować się zasadami podziału i zarządzania adresacją IP, aby uniknąć konfliktów oraz zapewnić prawidłową komunikację w sieci.

Pytanie 4

Impulsator pozwala na diagnozowanie uszkodzonych układów logicznych komputera między innymi poprzez

A. analizę stanów logicznych obwodów cyfrowych

B. kalibrację mierzonych parametrów elektrycznych

C. wprowadzenie na wejście układu stanu wysokiego

D. sprawdzenie stanu wyjściowego układu

Odczytanie stanu wyjściowego układu nie jest funkcją impulsatora, lecz jest zadaniem narzędzi pomiarowych, takich jak multimetru lub oscyloskopu. Te urządzenia pozwalają na bezpośredni pomiar napięcia na wyjściu układów logicznych, jednak nie są skonstruowane do wprowadzania sygnałów na wejście. Podawanie na wejście układu stanu wysokiego jest kluczowe dla testów, ale samo odczytanie stanu wyjściowego nie dostarcza informacji o wydajności układu w reakcji na zmiany sygnałów. Kalibracja mierzonych wielkości elektrycznych dotyczy raczej precyzyjnych pomiarów parametrów elektrycznych, a nie testowania logiki układów. Kalibracja jest procesem dostosowywania urządzenia pomiarowego, by uzyskać dokładne wyniki, ale nie ma związku z bezpośrednim testowaniem układów logicznych. Badanie stanów logicznych obwodów cyfrowych jest ogólnym określeniem działań związanych z analizą, lecz nie odnosi się bezpośrednio do funkcji impulsatora. Typowym błędem jest mylenie funkcji testowania z pomiarem, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zastosowania impulsatorów. W rzeczywistości, impulsator koncentruje się na wprowadzaniu sygnałów, a nie na pasywnym obserwowaniu wyjść układów.

Pytanie 5

Bęben światłoczuły stanowi istotny komponent w funkcjonowaniu drukarki

A. Sublimacyjnej

B. Atramentowej

C. Igłowej

D. Laserowej

Bęben światłoczuły stanowi kluczowy komponent drukarki laserowej, odpowiadając za transfer obrazu na papier. Działa na zasadzie elektrostatycznego przyciągania cząsteczek tonera do naładowanej powierzchni bębna, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości wydruków. W procesie tym bęben najpierw zostaje naładowany elektrycznie, a następnie naświetlony przez laser, co tworzy na jego powierzchni obraz do druku. Po naświetleniu toner zostaje nałożony na bęben, a następnie przeniesiony na papier poprzez proces fuzji. Warto zauważyć, że bębny są często projektowane z myślą o długotrwałej eksploatacji i wydajności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie dąży się do minimalizacji kosztów eksploatacyjnych i zwiększenia efektywności. Standardy dotyczące jakości wydruków, takie jak ISO 19752, podkreślają znaczenie bębna w osiąganiu wysokiej rozdzielczości oraz nasycenia kolorów, co czyni drukarki laserowe idealnym rozwiązaniem dla biur oraz środowisk wymagających dużej wydajności.

Pytanie 6

Jaką usługę serwerową wykorzystuje się do automatycznej konfiguracji interfejsów sieciowych urządzeń klienckich?

A. SIP (Session Initiation Protocol)

B. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

C. ICMP (Internet Control Message Protocol)

D. RIP (Routing Information Protocol)

DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół, który automatyzuje proces przypisywania adresów IP i innych ustawień sieciowych stacjom klienckim w sieci. Dzięki DHCP, administratorzy sieci mogą zdalnie zarządzać konfiguracją interfejsów sieciowych, co znacznie upraszcza proces wprowadzania nowych urządzeń do sieci oraz minimalizuje ryzyko błędów, jakie mogą wystąpić przy ręcznym przypisywaniu adresów IP. Protokół ten pozwala na dynamiczne przydzielanie adresów IP z puli dostępnych adresów, co jest szczególnie przydatne w środowiskach z wieloma urządzeniami mobilnymi lub w sytuacji, gdy liczba urządzeń w sieci zmienia się często. Przykładem zastosowania DHCP może być biuro, gdzie pracownicy przynoszą swoje laptopy i smartfony, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP oraz inne ustawienia, takie jak brama domyślna czy serwery DNS. Stosowanie DHCP jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią, co pozwala na efektywne i bezpieczne zarządzanie infrastrukturą sieciową.

Pytanie 7

Aby połączyć projektor multimedialny z komputerem, nie można zastosować złącza

A. HDMI

B. D-SUB

C. USB

D. SATA

Odpowiedź SATA jest prawidłowa, ponieważ to złącze nie jest przeznaczone do przesyłania sygnałów wideo ani audio. SATA (Serial ATA) służy głównie do łączenia dysków twardych i napędów SSD z płytą główną komputera, a nie do przesyłania danych multimedialnych. W przypadku projektora multimedialnego najbardziej popularne złącza to D-SUB, HDMI oraz USB, które są przeznaczone do transmitowania sygnałów wideo oraz dźwięku. Na przykład HDMI, będące standardem w nowoczesnych urządzeniach, obsługuje sygnały w wysokiej rozdzielczości oraz dźwięk wielokanałowy w jednym kablu, co czyni je bardzo wygodnym rozwiązaniem. D-SUB, z kolei, to starsze złącze analogowe, które było powszechnie stosowane w monitorach i projektorach, lecz nie obsługuje sygnałów cyfrowych. W praktyce, wybierając odpowiednie złącze do projektora, warto kierować się jego specyfikacjami oraz możliwościami urządzeń, aby zapewnić najlepszą jakość obrazu i dźwięku.

Pytanie 8

Jakie zakresy zostaną przydzielone przez administratora do adresów prywatnych w klasie C, przy użyciu maski 24 bitowej dla komputerów w lokalnej sieci?

A. 192.168.0.1 - 192.168.10.254

B. 172.16.0.1 - 172.16.255.254

C. 192.168.0.1 - 192.168.0.254

D. 172.168.0.1 - 172.168.255.254

Adresy 172.168.0.1 - 172.168.255.254 nie są poprawne, ponieważ nie należą do zdefiniowanego zakresu adresów prywatnych. Adresy prywatne w klasie B obejmują zakres 172.16.0.0 do 172.31.255.255. Wybierając ten zakres, można by stworzyć sieć lokalną, ale jest to niezgodne z wymaganiami pytania, które dotyczyło przydzielania adresów w klasie C z maską 24 bitów. Kolejną niepoprawną odpowiedzią jest 192.168.0.1 - 192.168.10.254, która obejmuje zakresy adresowe wykraczające poza pojedynczą podsieć z maską 255.255.255.0. Użycie większych zakresów adresowych niż 256 adresów w sieci lokalnej wymagałoby innej maski podsieci, co może prowadzić do problemów z zarządzaniem adresami i ograniczoną skalowalnością. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź, 172.16.0.1 - 172.16.255.254, również odnosi się do adresów, które są zgodne z klasą B, ale nie spełniają kryteriów dotyczących klasy C. Typowym błędem w myśleniu jest nieświadomość podziału adresów IP na klasy oraz nieodróżnianie prywatnych adresów od publicznych, co prowadzi do nieprawidłowego przypisania adresów w sieci. Zrozumienie tych podstawowych zasad jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i implementowania sieci komputerowych.

Pytanie 9

Jakie zadanie pełni router?

A. przesyłanie pakietów TCP/IP z sieci źródłowej do sieci docelowej

B. przekładanie nazw na adresy IP

C. eliminacja kolizji

D. ochrona sieci przed atakami z zewnątrz oraz z wewnątrz

Router jest urządzeniem, które odgrywa kluczową rolę w komunikacji sieciowej, głównie poprzez przekazywanie pakietów danych w oparciu o protokoły TCP/IP. Jego podstawowym zadaniem jest analiza adresów IP źródłowych oraz docelowych w pakietach danych i podejmowanie decyzji o tym, jak najlepiej przesłać te pakiety w kierunku ich przeznaczenia. Dzięki mechanizmom routingu, routery są w stanie łączyć różne sieci, co umożliwia komunikację pomiędzy nimi. Na przykład, gdy użytkownik wysyła wiadomość e-mail, router przekształca informacje o źródłowym i docelowym adresie IP oraz przesyła pakiety przez różne połączenia, aż dotrą do serwera pocztowego. Ponadto, w praktyce stosowane są różne protokoły routingu, takie jak OSPF (Open Shortest Path First) czy BGP (Border Gateway Protocol), które optymalizują trasę przesyłania danych. Zrozumienie roli routera jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania sieciami i implementacji polityk bezpieczeństwa, które mogą być również powiązane z jego funkcjami.

Pytanie 10

Regulacje dotyczące konstrukcji systemu okablowania strukturalnego, parametry kabli oraz procedury testowania obowiązujące w Polsce są opisane w normach

A. PN-EN 50310

B. PN-EN 50173

C. EN 50167

D. EN 50169

Wybór odpowiedzi związanych z normami EN 50167 i EN 50169 może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zakresu obowiązków poszczególnych norm. EN 50167 dotyczy systemów zarządzania kablami i nie zawiera szczegółowych informacji dotyczących okablowania strukturalnego, a EN 50169 to norma zajmująca się infrastrukturą przyłączeniową dla systemów telekomunikacyjnych, ale nie obejmuje całościowego podejścia do projektowania i testowania okablowania, co jest kluczowe w kontekście normy PN-EN 50173. Wybór PN-EN 50310 również nie jest poprawny, gdyż ta norma koncentruje się na złączach i połączeniach w systemach okablowania, a nie na kompleksowej specyfikacji okablowania strukturalnego. Zrozumienie różnicy między tymi normami jest kluczowe dla właściwego projektowania infrastruktury telekomunikacyjnej. Typowym błędem myślowym jest sądzenie, że wszystkie normy związane z kablami są wymienne, podczas gdy każda z nich ma swój specyficzny zakres zastosowania. Dobrą praktyką jest zawsze odniesienie się do najnowszych i najbardziej odpowiednich norm w kontekście projektowania i testowania sieci, aby uniknąć nieefektywności i potencjalnych problemów w przyszłości. Dlatego kluczowe jest dokładne zrozumienie, które normy są właściwe w kontekście danego przedsięwzięcia.

Pytanie 11

Jaką maksymalną prędkość transferu danych umożliwia interfejs USB 3.0?

A. 5Gb/s

B. 4GB/s

C. 400Mb/s

D. 120MB/s

Wybór prędkości 120 MB/s jest niepoprawny, ponieważ ta wartość odnosi się do standardu USB 2.0, który osiąga maksymalne prędkości transferu na poziomie 480 Mb/s (około 60 MB/s w praktyce). Również odpowiedź 400 Mb/s, chociaż bliska, nie odzwierciedla rzeczywistej maksymalnej prędkości USB 3.0, która wynosi 5 Gb/s. Odpowiedź sugerująca 4 GB/s jest znacznie przekroczona, ponieważ stanowi to wartość ponad dwukrotnie większą niż aktualny maksimum dla USB 3.0. Zrozumienie różnic między standardami USB jest kluczowe, ponieważ błędne interpretowanie prędkości może prowadzić do wyboru niewłaściwych urządzeń do zastosowań, które wymagają wysokiej przepustowości, takich jak transfer dużych plików wideo czy backup danych. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie jednostek miary, takich jak megabity i megabajty, co skutkuje nieprawidłowym oszacowaniem prędkości transferu. Wiedza o standardach USB jest niezbędna dla profesjonalistów, którzy muszą dokonywać świadomych wyborów dotyczących technologii, które będą używane w codziennej pracy.

Pytanie 12

Wykonanie polecenia tar -xf dane.tar w systemie Linux spowoduje

A. pokazanie informacji o zawartości pliku dane.tar

B. przeniesienie pliku dane.tar do katalogu /home

C. stworzenie archiwum dane.tar, które zawiera kopię katalogu /home

D. wyodrębnienie danych z archiwum o nazwie dane.tar

Wyświetlenie informacji o zawartości pliku 'dane.tar' nie jest możliwe za pomocą polecenia 'tar -xf dane.tar'. W rzeczywistości, aby uzyskać jedynie listę plików znajdujących się w archiwum tar, powinno się użyć flagi '-t', co pozwala na przeglądanie zawartości archiwum bez jego wyodrębniania. To nieporozumienie wynika z mylnego zrozumienia funkcji używanych flag w poleceniu tar. W przypadku utworzenia archiwum, należy użyć flagi '-c' (create), a nie '-x', co może prowadzić do błędnych wniosków, że polecenie to służy do tworzenia archiwum. Ponadto, skopiowanie pliku 'dane.tar' do katalogu '/home' jest również niepoprawne, ponieważ polecenie tar nie służy do kopiowania plików; w tym celu należałoby wykorzystać komendę 'cp'. Aby zrozumieć te zagadnienia, warto zaznajomić się z dokumentacją polecenia tar oraz jego różnymi flagami, co zapewni głębsze zrozumienie jego możliwości i zastosowań. Typowe błędy w interpretacji poleceń w systemie Linux mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi oraz niepotrzebnych utrudnień w pracy z systemem. Zazwyczaj, aby skutecznie operować na plikach archiwalnych, należy przynajmniej znać podstawowe komendy i ich argumenty, co jest fundamentalne dla sprawnego korzystania z narzędzi w terminalu.

Pytanie 13

Jakie połączenie bezprzewodowe należy zastosować, aby mysz mogła komunikować się z komputerem?

A. IEEE_1284

B. RS 232

C. Bluetooth

D. DVI

Bluetooth jest bezprzewodowym standardem komunikacyjnym, który umożliwia przesyłanie danych na krótkie odległości, co czyni go idealnym do łączenia urządzeń takich jak myszki komputerowe z komputerem. Dzięki technologii Bluetooth, urządzenia mogą komunikować się ze sobą bez potrzeby stosowania kabli, co zapewnia większą wygodę i mobilność użytkownikowi. Przykładem zastosowania Bluetooth jest połączenie bezprzewodowej myszki z laptopem – wystarczy aktywować Bluetooth w systemie operacyjnym, a następnie sparować urządzenie. Bluetooth działa na częstotliwości 2,4 GHz, co jest standardem w branży, a jego zasięg zwykle wynosi do 10 metrów. Warto również wspomnieć o różnych wersjach Bluetooth, takich jak Bluetooth 5.0, które oferuje większe prędkości transferu danych oraz lepszą efektywność energetyczną. W praktyce, korzystanie z Bluetooth w codziennych zastosowaniach komputerowych stało się powszechne, co potwierdzają liczne urządzenia peryferyjne, które wspierają ten standard. Dobrą praktyką przy korzystaniu z Bluetooth jest również stosowanie szyfrowania, co zapewnia bezpieczeństwo przesyłanych danych.

Pytanie 14

Który z trybów nie jest oferowany przez narzędzie lupa w systemie Windows?

A. Lupy

B. Pełnoekranowy

C. Płynny

D. Zadokowany

Wybierając odpowiedzi 'Pełnoekranowy', 'Zadokowany' lub 'Lupy', można łatwo przeoczyć, że 'Płynny' nie jest rzeczywistym trybem dostępnym w narzędziu lupa w systemie Windows. Pojęcie 'Płynny' może sugerować elastyczność, ale w kontekście narzędzia lupa odnosi się jedynie do sposobu interakcji z powiększeniem, które nie zostało zaprojektowane w taki sposób. 'Pełnoekranowy' to bardzo popularny tryb, który pozwala na wyświetlenie powiększonego obrazu na całym ekranie, co jest szczególnie pomocne dla osób z problemami wzrokowymi. Z kolei tryb 'Zadokowany' daje możliwość przypięcia powiększonego widoku, co umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią roboczą i łatwiejsze korzystanie z wielu aplikacji jednocześnie. Warto zauważyć, że najlepsze praktyki dotyczące projektowania narzędzi dostępowych opierają się na dostosowywaniu ich do różnorodnych potrzeb użytkowników. Odpowiedzi, które nie uwzględniają tego kluczowego faktu, mogą być mylące, zwłaszcza dla osób, które polegają na technologii wspomagającej. Zrozumienie i znajomość dostępnych trybów mogą znacząco poprawić codzienne korzystanie z systemu operacyjnego, dlatego tak ważne jest, aby użytkownicy byli dobrze poinformowani na temat funkcji, jakie oferuje narzędzie lupa.

Pytanie 15

Planowanie wykorzystania przestrzeni na dysku komputera do gromadzenia i udostępniania informacji takich jak pliki oraz aplikacje dostępne w sieci, a także ich zarządzanie, wymaga skonfigurowania komputera jako

A. serwer plików

B. serwer DHCP

C. serwer aplikacji

D. serwer terminali

Konfigurując komputer jako serwer plików, zapewniasz centralne miejsce do przechowywania danych, które mogą być łatwo udostępniane wielu użytkownikom w sieci. Serwery plików umożliwiają zarządzanie dostępem do danych, co jest kluczowe dla organizacji, które muszą chronić wrażliwe informacje, a jednocześnie zapewniać dostęp do wspólnych zasobów. Przykładami zastosowania serwerów plików są firmy korzystające z rozwiązań NAS (Network Attached Storage), które pozwalają na przechowywanie i udostępnianie plików bez potrzeby dedykowanego serwera. Standardy takie jak CIFS (Common Internet File System) i NFS (Network File System) są powszechnie stosowane do udostępniania plików w sieci, co podkreśla znaczenie serwerów plików w architekturze IT. Dobre praktyki obejmują regularne tworzenie kopii zapasowych danych oraz wdrażanie mechanizmów kontroli dostępu, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu do krytycznych informacji.

Pytanie 16

Jakie narzędzie służy do usuwania izolacji z włókna światłowodowego?

A. stripper

B. nóż

C. cleaver

D. zaciskarka

Odpowiedź 'stripper' jest jak najbardziej trafna. To narzędzie zostało stworzone specjalnie do ściągania izolacji z włókien światłowodowych. Ma odpowiednio ustawione ostrza, co pozwala na delikatne usunięcie powłoki ochronnej, a włókno zostaje nieuszkodzone. Z mojego doświadczenia, prawidłowe użycie strippera jest kluczowe, bo to pozwala na zachowanie właściwości optycznych włókna. W branży telekomunikacyjnej, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie, stosowanie strippera to standard. Warto też zauważyć, że stripery mogą mieć różne ustawienia dla różnych rodzajów włókien, co daje nam elastyczność w pracy. Dobrze użyty stripper nie tylko zwiększa efektywność, ale i zmniejsza ryzyko błędów, co jest mega ważne przy instalacjach światłowodowych, bo wiadomo, że każda pomyłka może dużo kosztować.

Pytanie 17

Wykonanie polecenia perfmon w terminalu systemu Windows spowoduje

A. przygotowanie kopii zapasowej systemu

B. aktywację szyfrowania zawartości aktualnego folderu

C. uruchomienie aplikacji Monitor wydajności

D. aktualizację systemu operacyjnego przy użyciu usługi Windows Update

Użycie komendy perfmon w wierszu poleceń systemu Windows uruchamia narzędzie Monitor wydajności, które jest kluczowym elementem w analizie i monitorowaniu działania systemu operacyjnego. Perfmon pozwala administratorom systemów na zbieranie informacji dotyczących wydajności różnych zasobów sprzętowych oraz aplikacji działających w systemie. Narzędzie to umożliwia tworzenie wykresów, raportów oraz zapisywanie danych wydajnościowych, co jest niezbędne do identyfikacji wąskich gardeł w systemie oraz optymalizacji jego działania. Praktycznym zastosowaniem perfmon jest możliwość monitorowania obciążenia CPU, pamięci RAM, dysków twardych oraz sieci, co jest szczególnie istotne w środowiskach serwerowych oraz w czasie rozwiązywania problemów wydajnościowych. W wielu organizacjach wykorzystuje się perfmon zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT, co pozwala na zapewnienie wysokiej dostępności oraz wydajności systemów. Przykładowo, administratorzy mogą ustawić alerty, które informują o przekroczeniu określonych progów wydajności, co pozwala na proaktywne zarządzanie zasobami systemowymi.

Pytanie 18

Narzędzie zaprezentowane na rysunku jest wykorzystywane do przeprowadzania testów

A. okablowania LAN

B. zasilacza

C. płyty głównej

D. karty sieciowej

Widoczny na rysunku tester okablowania LAN jest specjalistycznym narzędziem używanym do sprawdzania poprawności połączeń w kablach sieciowych takich jak te zakończone złączami RJ-45. Tester taki pozwala na wykrycie błędów w połączeniach kablowych takich jak zwarcia przerwy w obwodzie czy błędne parowanie przewodów co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania sieci komputerowej. Praktyczne zastosowanie tego narzędzia obejmuje diagnozowanie problemów sieciowych w biurach i centrach danych gdzie poprawne połączenia sieciowe są niezbędne do zapewnienia stabilnej i szybkiej transmisji danych. Tester przewodów LAN działa zazwyczaj poprzez wysyłanie sygnału elektrycznego przez poszczególne pary przewodów w kablu i weryfikację jego poprawnego odbioru na drugim końcu. Jest to zgodne z normami takimi jak TIA/EIA-568 które określają standardy okablowania strukturalnego. Ponadto dobre praktyki inżynierskie zalecają regularne testowanie nowo zainstalowanych kabli oraz okresową weryfikację istniejącej infrastruktury co może zapobiec wielu problemom sieciowym i umożliwić szybką diagnozę usterek.

Pytanie 19

Wykonanie polecenia ```NET USER GRACZ * /ADD``` w wierszu poleceń systemu Windows spowoduje

A. utworzenie konta GRACZ bez hasła oraz nadanie mu uprawnień administratora komputera

B. pokazanie komunikatu o błędnej składni polecenia

C. utworzenie konta GRACZ z hasłem *

D. wyświetlenie monitu o podanie hasła

W analizie odpowiedzi, które zostały uznane za niepoprawne, można dostrzec kilka powszechnych nieporozumień. Po pierwsze, stwierdzenie o wyświetleniu komunikatu o niewłaściwej składni polecenia jest mylne, ponieważ składnia NET USER jest poprawna, a przy użyciu gwiazdki '*' system nie tylko akceptuje polecenie, ale również inicjuje proces żądania hasła. Kolejna nieprawidłowa koncepcja dotyczy przypisania konta GRACZ uprawnień administratora. W rzeczywistości, polecenie to domyślnie nie nadaje kontu żadnych dodatkowych uprawnień, a nowe konta użytkowników są tworzone jako standardowe konta, które nie mają uprawnień administracyjnych, chyba że wyraźnie wskazano inaczej. Ostatnia mylna odpowiedź sugeruje, że konto GRACZ może zostać dodane bez hasła, co jest niezgodne z polityką bezpieczeństwa systemu Windows. Tworzenie kont bez haseł stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa, dlatego system wymaga wprowadzenia hasła podczas tworzenia nowego konta. Często użytkownicy zaniedbują te zasady, co prowadzi do poważnych luk w zabezpieczeniach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem i zapewnienia bezpieczeństwa danych.

Pytanie 20

Na ilustracji zaprezentowano końcówkę wkrętaka typu

A. tri-wing

B. torx

C. krzyżowy

D. imbusowy

Grot wkrętaka typu torx charakteryzuje się specyficznym kształtem gwiazdy sześcioramiennej co pozwala na lepsze przenoszenie momentu obrotowego i zmniejsza ryzyko uszkodzenia łba śruby w porównaniu do innych rodzajów końcówek takich jak krzyżowe czy płaskie Torx jest szeroko stosowany w przemyśle motoryzacyjnym i elektronicznym a także w montażu mebli i sprzętu AGD Jego wszechstronność i wytrzymałość wynikają z konstrukcji które redukują nacisk na krawędzie śruby Zapobiega to wyślizgiwaniu się narzędzia i uszkodzeniu powierzchni śruby co jest kluczowe w zastosowaniach gdzie estetyka i dokładność są istotne Standardowe rozmiary torx obejmują szeroką gamę od T1 do T100 co umożliwia ich zastosowanie w różnych komponentach i urządzeniach Dodatkowo torx posiada wersje z otworem bezpieczeństwa co zapobiega użyciu narzędzi nieautoryzowanych w urządzeniach z zabezpieczeniami Wybór torx jako metody mocowania często wynika z jego efektywności oraz bezpieczeństwa użytkowania co jest istotne w kontekście jakości i niezawodności produktów końcowych

Pytanie 21

Podczas uruchamiania komputera wyświetla się komunikat CMOS checksum error press F1 to continue, press Del to setup) naciśnięcie klawisza Del skutkuje

A. skasowaniem zawartości pamięci CMOS

B. przejściem do konfiguracji systemu Windows

C. wejściem do BIOSu komputera

D. usunięciem pliku setup

Wciśnięcie klawisza Del przy komunikacie 'CMOS checksum error' umożliwia użytkownikowi dostęp do BIOS-u komputera. BIOS, czyli Basic Input/Output System, jest podstawowym oprogramowaniem, które uruchamia się przy starcie komputera. Zarządza on najważniejszymi ustawieniami systemu, takimi jak kolejność bootowania, konfiguracja pamięci, czy ustawienia urządzeń peryferyjnych. W przypadku komunikatu o błędzie CMOS, oznacza to, że wartości zapisane w pamięci CMOS (Complementary Metal-Oxide-Semiconductor) są nieprawidłowe, co może skutkować problemami ze startem systemu. Wejście do BIOS-u pozwala na przywrócenie domyślnych ustawień, co najczęściej rozwiązuje problem. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie ustawień BIOS-u, zwłaszcza po zainstalowaniu nowego sprzętu lub aktualizacji systemu. Użytkownicy powinni również pamiętać o dokumentowaniu zmian dokonanych w BIOS-ie oraz zrozumieć wpływ tych zmian na funkcjonowanie systemu.

Pytanie 22

Który z podanych adresów IPv4 stanowi adres publiczny?

A. 10.0.3.42

B. 172.16.32.7

C. 194.204.152.34

D. 192.168.0.4

Adresy 10.0.3.42, 172.16.32.7 oraz 192.168.0.4 to przykłady adresów prywatnych, które są stosowane w sieciach lokalnych. Adresy prywatne są definiowane przez standardy RFC 1918 i RFC 4193 i nie mogą być routowane w Internecie. Z tego powodu nie mogą być używane do komunikacji z zewnętrznymi sieciami. W przypadku 10.0.3.42, to adres z zakresu 10.0.0.0/8, który jest przeznaczony dla dużych sieci lokalnych. Adres 172.16.32.7 znajduje się w zakresie 172.16.0.0/12, również dedykowany dla prywatnych sieci. Z kolei 192.168.0.4, który jest jednym z najbardziej popularnych adresów w użyciu domowym, należy do zakresu 192.168.0.0/16. Typowym błędem jest mylenie adresów prywatnych z publicznymi, co prowadzi do nieprawidłowego planowania infrastruktury sieciowej. Osoby projektujące sieci lokalne często nie zdają sobie sprawy, że adresy prywatne są widoczne tylko wewnątrz danej sieci i nie można ich używać do komunikacji z innymi sieciami w Internecie. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu sieci lokalnych zrozumieć różnicę między adresami prywatnymi a publicznymi oraz zastosować odpowiednie praktyki, takie jak używanie NAT (Network Address Translation) w celu umożliwienia komunikacji z Internetem przy użyciu adresu publicznego.

Pytanie 23

Jakie zagrożenia eliminują programy antyspyware?

A. programy szpiegujące

B. oprogramowanie antywirusowe

C. programy działające jako robaki

D. ataki typu DoS oraz DDoS (Denial of Service)

Programy antyspyware są specjalistycznymi narzędziami zaprojektowanymi w celu wykrywania, zapobiegania i usuwania programów szpiegujących. Te złośliwe oprogramowania, znane również jako spyware, mają na celu zbieranie informacji o użytkownikach bez ich zgody, co może prowadzić do naruszenia prywatności oraz kradzieży danych. Oprogramowanie antyspyware skanuje system w poszukiwaniu takich programów i blokuje ich działanie, stosując różne metody, takie jak monitorowanie aktywności systemowej, analizy zachowań aplikacji czy porównywanie znanych sygnatur szkodliwego oprogramowania. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której użytkownik instaluje darmowy program, który mimo korzystnej funkcjonalności, zawiera elementy spyware. Program antyspyware wykryje takie zagrożenie i zablokuje instalację lub usunie już zainstalowane komponenty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zabezpieczeń IT, które zalecają regularne skanowanie systemu oraz aktualizację oprogramowania bezpieczeństwa.

Pytanie 24

Jakiej klasy należy adres IP 130.140.0.0?

A. Należy do klasy C

B. Należy do klasy D

C. Należy do klasy A

D. Należy do klasy B

Wybór klasy D w przypadku adresu 130.140.0.0 jest błędny, ponieważ klasa D jest zarezerwowana dla multicastingu, co oznacza, że służy do przesyłania danych do grupy odbiorców jednocześnie, a nie do adresacji pojedynczych hostów. Klasa D obejmuje adresy z zakresu od 224 do 239, a więc nie ma nic wspólnego z podanym adresem. To zrozumienie funkcji poszczególnych klas adresów IP jest kluczowe w kontekście zarządzania ruchem sieciowym oraz efektywnego wykorzystania zasobów. Wybór klasy A jest również błędny, ponieważ klasa A obejmuje adresy w zakresie od 1 do 126, co sprawia, że adres 130.140.0.0 wykracza poza ten zakres. Klasa A jest przeznaczona dla bardzo dużych sieci, oferując 16 milionów adresów hostów, co czyni tę klasę mniej praktyczną dla średniej wielkości organizacji. Klasa C z kolei, odpowiednia dla mniejszych sieci, ma zakres od 192 do 223, co również wyklucza adres 130.140.0.0. Błędy w identyfikacji klas adresów IP mogą prowadzić do poważnych problemów w projektowaniu sieci, w tym do niewłaściwego przydzielania adresów, co z kolei może skutkować problemami z łącznością, wydajnością oraz bezpieczeństwem sieci. Dlatego zrozumienie, jakie są różnice między klasami i jakie mają zastosowanie w praktyce, jest niezbędne dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 25

Zidentyfikuj powód pojawienia się komunikatu, który widoczny jest na ilustracji.

A. Wyłączony Firewall

B. Nieodpowiednia przeglądarka

C. Problem z weryfikacją certyfikatu bezpieczeństwa

D. Brak zainstalowanego oprogramowania antywirusowego

Komunikat o problemie z weryfikacją certyfikatu bezpieczeństwa pojawia się, gdy przeglądarka nie może potwierdzić ważności certyfikatu SSL serwera. SSL (Secure Sockets Layer) oraz jego następca TLS (Transport Layer Security) to protokoły zapewniające szyfrowane połączenie między serwerem a klientem. Certyfikaty SSL są wydawane przez zaufane urzędy certyfikacji (CA) i mają na celu potwierdzenie tożsamości serwera oraz zabezpieczenie przesyłanych danych. Praktyczne zastosowanie tego mechanizmu obejmuje bankowość internetową, sklepy online oraz inne witryny wymagające przesyłania danych osobowych. Jeśli certyfikat jest nieaktualny, niepochodzący od zaufanego CA lub jego konfiguracja jest niewłaściwa, przeglądarka wyświetla ostrzeżenie o niezabezpieczonym połączeniu. Standardy branżowe, takie jak PCI DSS, wymagają używania aktualnych i poprawnie skonfigurowanych certyfikatów SSL/TLS w celu ochrony danych użytkowników. Użytkownik, widząc taki komunikat, powinien zachować ostrożność, unikać przesyłania poufnych informacji i sprawdzić poprawność certyfikatu na stronie dostawcy usługi internetowej. Regularne aktualizowanie certyfikatów oraz stosowanie odpowiednich praktyk zarządzania nimi są kluczowe dla bezpieczeństwa online.

Pytanie 26

Na 16 bitach możemy przechować

A. 32767 wartości

B. 65536 wartości

C. 65535 wartości

D. 32768 wartości

Wybór 65535 wartości jako poprawnej odpowiedzi opiera się na błędnym założeniu, że liczba wartości możliwych do zapisania w systemie binarnym jest redukowana o jeden. Często wynika to z mylnego postrzegania, że zakres wartości liczbowych powinien być obliczany jako 'maksymalna wartość minus jeden'. To podejście jest stosowane w przypadku, gdy mówimy o liczbach całkowitych bez znaku, gdzie maksymalna wartość 16-bitowa wynosi 65535. Jednakże ważne jest, aby zrozumieć, że w kontekście liczby reprezentacji bitów, 16-bitowy system binarny w rzeczywistości może reprezentować 65536 wartości, obejmując zakres od 0 do 65535. Podobnie, odpowiedzi 32767 i 32768 opierają się na błędnym rozumieniu zarówno liczb całkowitych z znakiem, jak i bez znaku. W przypadku liczb całkowitych z znakiem, zakres 16-bitowy wynosi od -32768 do 32767, co może wprowadzać w błąd. Użytkownicy często mylą interpretacje zakresów dla różnych typów danych, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że gdy pytanie dotyczy liczby możliwych kombinacji bitów, kluczowe jest odniesienie do potęg liczby 2, co jest praktyką standardową w teorii informacji i informatyce. Systemy komputerowe i programowanie wymagają precyzyjnego zrozumienia takich koncepcji, aby skutecznie zarządzać danymi i uniknąć typowych błędów w logice programowania.

Pytanie 27

Program, który ocenia wydajność zestawu komputerowego, to

A. debugger

B. sniffer

C. benchmark

D. kompilator

Benchmark to program służący do oceny wydajności zestawu komputerowego poprzez przeprowadzanie zestawu standaryzowanych testów. Jego głównym celem jest porównanie wydajności różnych komponentów sprzętowych, takich jak procesory, karty graficzne czy pamięci RAM, w warunkach kontrolowanych. Przykłady popularnych benchmarków to Cinebench, 3DMark oraz PassMark, które umożliwiają użytkownikom zarówno oceny aktualnego stanu swojego sprzętu, jak i porównania go z innymi konfiguracjami. Rekomendacje dotyczące użycia benchmarków są ściśle związane z praktykami optymalizacji sprzętu oraz oceny jego zgodności. Użytkownicy mogą również korzystać z wyników benchmarków do planowania przyszłej modernizacji sprzętu oraz do monitorowania wpływu wprowadzanych zmian. Warto pamiętać, że wiarygodność wyników benchmarków zależy od ich prawidłowego przeprowadzenia, co powinno obejmować eliminację wszelkich potencjalnych zakłóceń, takich jak uruchomione w tle aplikacje. Stosowanie benchmarków jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT, gdzie regularne testy wydajności pozwalają na utrzymanie sprzętu w optymalnym stanie.

Pytanie 28

Jakie polecenie w systemie Linux pozwala na zweryfikowanie adresu IP przypisanego do interfejsu sieciowego?

A. ifconfig

B. tcpconfig

C. msconfig

D. ipconfig

Tak naprawdę, polecenie 'ifconfig' to prawdziwa klasyka w systemach Unix i Linux. Umożliwia ono sprawdzenie i skonfigurowanie informacji o interfejsach sieciowych. Dzięki niemu, możesz szybko zobaczyć swój adres IP, maski podsieci i status działania interfejsów, co jest naprawdę ważne dla zarządzania siecią. Na przykład, jak chcesz sprawdzić adres IP dla konkretnego interfejsu, wystarczy wpisać 'ifconfig eth0', gdzie 'eth0' to po prostu nazwa interfejsu. Warto zauważyć, że z biegiem czasu pojawiło się nowsze polecenie 'ip', które zyskuje na popularności, bo oferuje więcej możliwości. Fajnie jest używać 'ip a', żeby szybko zobaczyć wszystkie interfejsy. Znajomość tych narzędzi to podstawa dla każdego, kto chce ogarniać sieci i rozwiązywać problemy z łącznością.

Pytanie 29

Do przechowywania fragmentów dużych plików programów oraz danych, które nie mieszczą się w całości w pamięci, wykorzystywany jest

A. plik stronicowania

B. edytor rejestru

C. menedżer zadań

D. schowek systemu

Zarządzanie pamięcią w systemie operacyjnym jest skomplikowanym zagadnieniem, które wymaga zrozumienia różnych narzędzi i komponentów. Edytor rejestru to narzędzie, które umożliwia użytkownikom modyfikację ustawień systemowych i aplikacji, ale nie odpowiada za przechowywanie plików czy danych w pamięci. Nie jest więc odpowiedzialny za zarządzanie pamięcią ani nie ma wpływu na to, jak system operacyjny radzi sobie z dużymi plikami. Menedżer zadań to aplikacja, która pozwala na monitorowanie i zarządzanie uruchomionymi procesami oraz zasobami systemowymi, ale również nie jest używany do przechowywania części danych, które nie mieszczą się w pamięci. Jego funkcjonalność koncentruje się na monitorowaniu aktywnych procesów, a nie na zarządzaniu pamięcią i przechowywaniu danych. Z kolei schowek systemowy to mechanizm tymczasowego przechowywania danych, który umożliwia kopiowanie i wklejanie informacji między różnymi aplikacjami, ale nie ma zdolności do przechowywania dużych plików ani zarządzania pamięcią. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków obejmują mylenie różnorodnych funkcji systemowych oraz brak zrozumienia, jak działa zarządzanie pamięcią w systemach operacyjnych. Z tego powodu istotne jest, aby zrozumieć rolę pliku stronicowania i jego znaczenie w kontekście całego środowiska operacyjnego.

Pytanie 30

Jednym z typowych symptomów mogących świadczyć o nadchodzącej awarii dysku twardego jest wystąpienie

A. komunikatu Diskette drive A error

B. komunikatu CMOS checksum error

C. trzech krótkich sygnałów dźwiękowych

D. błędów zapisu i odczytu dysku

Błędy zapisu i odczytu dysku są typowym sygnałem wskazującym na zbliżającą się awarię dysku twardego. Gdy dysk twardy zaczyna ulegać uszkodzeniu, jego mechanizmy zapisu i odczytu mogą nie działać prawidłowo, co prowadzi do problemów z dostępem do danych. Przykładem mogą być sytuacje, w których system operacyjny zwraca komunikaty o błędach podczas próby otwarcia plików lub kopiowania danych, co sugeruje, że dysk nie jest w stanie poprawnie odczytać lub zapisać informacji. W kontekście dobrych praktyk, regularne wykonywanie kopii zapasowych oraz monitorowanie stanu dysku za pomocą narzędzi diagnostycznych, takich jak S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology), może pomóc w wczesnym wykrywaniu problemów. Istotne jest również, aby użytkownicy byli świadomi oznak degradacji dysku, takich jak spowolnienie systemu, głośne dźwięki pracy dysku, czy też częste zawieszanie się aplikacji. Wczesna identyfikacja tych symptomów pozwala na podjęcie działań naprawczych lub wymiany sprzętu zanim dojdzie do całkowitej utraty danych.

Pytanie 31

Po zainstalowaniu systemu Linux, użytkownik pragnie skonfigurować kartę sieciową poprzez wprowadzenie ustawień dotyczących sieci. Jakie działanie należy podjąć, aby to osiągnąć?

A. /etc/profile

B. /etc/network/interfaces

C. /etc/resolv.configuration

D. /etc/shadow

Wszystkie inne wskazane odpowiedzi są nieprawidłowe w kontekście konfiguracji karty sieciowej w systemie Linux. Plik /etc/profile nie jest związany z konfiguracją sieci, lecz definiuje ustawienia środowiskowe dla wszystkich użytkowników systemu, takie jak zmienne środowiskowe oraz ścieżki do programów. Z kolei /etc/shadow zawiera zabezpieczone hasła użytkowników i informacje o ich uprawnieniach, a nie ustawienia sieciowe. Użytkownicy często mylą te pliki, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji i zastosowań. Plik /etc/resolv.configuration (prawdopodobnie chodziło o /etc/resolv.conf) służy do definiowania serwerów DNS, a nie do konfigurowania interfejsów sieciowych. Zrozumienie struktury i przeznaczenia tych plików jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów w administracji systemem. Użytkownicy, którzy nie są świadomi różnicy między tymi plikami, mogą przypadkowo wprowadzić nieprawidłowe zmiany, co może prowadzić do problemów z dostępem do sieci. Praktyka edytowania pliku /etc/network/interfaces jest fundamentalna dla efektywnej pracy z systemami Linux i odzwierciedla standardowe procedury konfiguracyjne w obszarze administracji sieciowej.

Pytanie 32

Aby umożliwić transfer danych między siecią w pracowni a siecią ogólnoszkolną o innej adresacji IP, należy zastosować

A. hub

B. router

C. switch

D. access point

Przełącznik, koncentrator i punkt dostępowy to urządzenia, które pełnią różne funkcje w sieciach komputerowych, ale nie są one odpowiednie do rozwiązywania problemu wymiany danych pomiędzy sieciami o różnych adresacjach IP. Przełącznik działa na poziomie warstwy 2 modelu OSI i jest odpowiedzialny za przesyłanie ramek w obrębie jednej sieci lokalnej (LAN). Nie zapewnia jednak możliwości routingu między różnymi sieciami, co jest kluczowe w przypadku wymaganej wymiany danych między sieciami o odmiennych adresacjach IP. Koncentrator, będący urządzeniem pasywnym, po prostu przesyła sygnały do wszystkich podłączonych urządzeń, ale nie potrafi zrozumieć i zarządzać adresacją IP. Natomiast punkt dostępowy, chociaż umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci lokalnej, również nie ma funkcji routingu, a jedynie łączy urządzenia w obrębie tej samej sieci. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde urządzenie sieciowe może pełnić funkcję rutera, podczas gdy każde z nich ma swoją ściśle określoną rolę. Bezpośrednia wymiana danych wymaga zaawansowanego zarządzania trasami, co jest możliwe tylko dzięki ruterom, które są zaprojektowane do pracy w złożonych środowiskach wielosesyjnych i wieloadresowych.

Pytanie 33

Jaki adres IP należy do grupy A?

A. 125.11.0.7

B. 217.12.45.1

C. 129.10.0.17

D. 239.0.255.15

Adres IP 125.11.0.7 należy do klasy A, co oznacza, że jego pierwszy oktet mieści się w zakresie od 1 do 126. Klasa A jest przeznaczona dla dużych organizacji i oferuje największą liczbę dostępnych adresów IP, co czyni ją idealną dla instytucji, które potrzebują dużych pul adresowych. W przypadku tej klasy, maska podsieci to zwykle 255.0.0.0, co pozwala na wiele możliwości segmentacji sieci. Przykładem zastosowania adresów klasy A mogą być duże firmy międzynarodowe, które posiadają rozbudowaną infrastrukturę sieciową i potrzebują wielu adresów IP do zarządzania różnymi oddziałami. Warto również zaznaczyć, że adresy IP z klasy A są często używane w systemach, które wymagają rozległych sieci lokalnych (LAN) z wieloma urządzeniami, takimi jak serwery, komputery oraz urządzenia mobilne. Dzięki temu, rozumienie klas adresacji IP oraz ich zastosowania jest kluczowe w zarządzaniu nowoczesnymi sieciami komputerowymi.

Pytanie 34

Ile adresów można przypisać urządzeniom działającym w sieci o adresie IP 192.168.20.0/26?

A. 30

B. 62

C. 126

D. 4

Odpowiedź 62 jest poprawna, ponieważ w sieci o adresie IP 192.168.20.0/26 stosujemy maskę podsieci, która pozwala na przydzielenie 64 adresów, co wynika z obliczeń 2^(32-26) = 2^6 = 64. Z tego 64 adresy musimy odjąć 2: jeden dla adresu sieci (192.168.20.0) oraz jeden dla adresu rozgłoszeniowego (192.168.20.63). Zatem liczba dostępnych adresów do przydzielenia urządzeniom wynosi 64 - 2 = 62. Przykładowo, w typowych zastosowaniach domowych lub małych biur, taka liczba dostępnych adresów IP może być wystarczająca do obsługi wszystkich urządzeń, takich jak komputery, smartfony, drukarki czy inne urządzenia IoT. W praktyce, przydzielanie adresów IP w taki sposób jest zgodne z zaleceniami standardów takich jak RFC 1918, które definiują prywatne adresy IP. To podejście zapewnia efektywne zarządzanie przestrzenią adresową w lokalnych sieciach.

Pytanie 35

Router w sieci LAN posiada przypisany adres IP 192.168.50.1. Został skonfigurowany w taki sposób, że przydziela komputerom wszystkie dostępne adresy IP w sieci 192.168.50.0 z maską 255.255.255.0. Jaka jest maksymalna liczba komputerów, które mogą działać w tej sieci?

A. 255

B. 253

C. 256

D. 254

Odpowiedzi 254, 256 oraz 255 są nieprawidłowe z powodu nieprawidłowego rozumienia zasad adresacji IP i zarządzania przestrzenią adresową w sieciach lokalnych. W przypadku adresu IP 192.168.50.1 z maską 255.255.255.0, sieć ma zakres adresów od 192.168.50.0 do 192.168.50.255. Adres 192.168.50.0 jest adresem sieci, a 192.168.50.255 jest adresem rozgłoszeniowym, co oznacza, że nie mogą być one przydzielane urządzeniom w sieci. Przyjmując, że całkowita liczba adresów w tej podsieci wynosi 256 (od 0 do 255), musimy pamiętać o tych dwóch zarezerwowanych adresach, co pozostawia 254 adresy do dyspozycji. Jednak maksymalna liczba komputerów, które mogą jednocześnie korzystać z tej sieci to 253. Odpowiedź 254 jest błędna, ponieważ sugeruje, że można przydzielić również adres rozgłoszeniowy, co w praktyce jest niemożliwe. Odpowiedzi 256 oraz 255 są również wynikiem błędnych założeń, ponieważ nie uwzględniają zasady rezerwacji adresów w sieciach IP. Przy projektowaniu i zarządzaniu siecią lokalną, zgodność z normami adresacji oraz zrozumienie mechanizmów przydzielania adresów IP jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i wydajności sieci.

Pytanie 36

Aby na Pasku zadań pojawiły się ikony z załączonego obrazu, trzeba w systemie Windows ustawić

A. funkcję Snap i Peek

B. obszar powiadomień

C. obszar Action Center

D. funkcję Pokaż pulpit

Obszar powiadomień w systemie Windows, znany również jako zasobnik systemowy, znajduje się na pasku zadań i umożliwia szybki dostęp do ikonek programów uruchomionych w tle. Jest to kluczowy element interfejsu użytkownika, pozwalający na monitorowanie stanu systemu, powiadomienia od aplikacji oraz szybki dostęp do funkcji takich jak połączenia sieciowe czy ustawienia dźwięku. Konfiguracja obszaru powiadomień obejmuje dostosowanie widoczności ikon, co pozwala użytkownikowi na ukrywanie mniej istotnych elementów, aby zachować porządek. W praktyce oznacza to, że użytkownik może skonfigurować, które ikony będą widoczne zawsze, a które będą ukryte, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania środowiskiem pracy. Dzięki temu użytkownik ma szybki i wygodny dostęp do najczęściej używanych funkcji bez potrzeby przeszukiwania całego systemu. Zasobnik systemowy jest integralną częścią doświadczenia użytkownika, wpływającą na efektywność pracy z komputerem, dlatego też jego prawidłowa konfiguracja jest kluczowa dla optymalnego wykorzystania możliwości systemu operacyjnego.

Pytanie 37

Jakie oprogramowanie jest wykorzystywane do kontrolowania stanu dysków twardych?

A. Acronis Drive Monitor

B. GPU-Z

C. Super Pi

D. MemTest86

MemTest86 to narzędzie służące do testowania pamięci RAM w komputerach, a nie do monitorowania stanu dysków twardych. Jego głównym celem jest identyfikacja błędów w pamięci, które mogą prowadzić do problemów z wydajnością systemu lub awarii. Użytkownicy mogą mylić te dwa typy programów, ponieważ oba są istotne dla stabilności systemu, ale ich funkcje są zupełnie różne. Super Pi, z kolei, to program, który oblicza wartość liczby pi i jest wykorzystywany głównie do testowania procesorów pod kątem ich wydajności, a nie monitorowania dysków twardych. GPU-Z to narzędzie do analizy i monitorowania kart graficznych, które dostarcza informacji o ich wydajności, temperaturze oraz specyfikacjach technicznych. Chociaż wszystkie wymienione programy mają swoje zastosowania w zakresie diagnostyki i monitorowania, to nie są one przeznaczone do monitorowania dysków twardych, co często prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że dobór odpowiednich narzędzi do specyficznych zadań jest fundamentem efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Niezrozumienie różnicy między tymi programami może prowadzić do braku odpowiednich działań naprawczych kiedykolwiek pojawią się zagrożenia związane z dyskami, co z kolei może skutkować poważnymi konsekwencjami dla danych przechowywanych na tych nośnikach.

Pytanie 38

Niekorzystną właściwością macierzy RAID 0 jest

A. replikacja danych na n-dyskach.

B. konieczność posiadania dodatkowego dysku zapisującego sumy kontrolne.

C. brak odporności na awarię chociażby jednego dysku.

D. zmniejszenie prędkości zapisu/odczytu w porównaniu do pojedynczego dysku.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że replikacja danych na n-dyskach nie jest cechą RAID 0. Tego rodzaju funkcjonalność jest charakterystyczna dla macierzy RAID 1 lub RAID 10, gdzie dane są duplikowane na różnych dyskach, co zapewnia ich ochronę w przypadku awarii jednego z nich. RAID 0, w przeciwieństwie do tych konfiguracji, nie oferuje żadnej formy replikacji, co sprawia, że jest on bardziej narażony na utratę danych. Ponadto, konieczność posiadania dodatkowego dysku zapisującego sumy kontrolne dotyczy takich macierzy jak RAID 5 lub RAID 6, które wykorzystują parzystość do ochrony danych. W RAID 0 nie ma potrzeby tworzenia sum kontrolnych, ponieważ nie zapewnia on żadnej ochrony przed błędami. Zmniejszenie szybkości zapisu/odczytu w porównaniu z pojedynczym dyskiem również jest błędnym założeniem. RAID 0 z definicji ma na celu zwiększenie wydajności poprzez równoległe zapisywanie i odczytywanie danych na kilku dyskach jednocześnie, co skutkuje lepszymi osiągami niż w przypadku pojedynczego dysku. Kluczowe jest zrozumienie, że RAID 0 jest optymalnym rozwiązaniem w zastosowaniach wymagających wysokiej wydajności, ale wiąże się z istotnym ryzykiem utraty danych, co podkreśla konieczność stosowania odpowiednich procedur zabezpieczających.

Pytanie 39

Na ilustracji przedstawiono złącze

A. HDMI

B. D-SUB

C. FIRE WIRE

D. DVI

Wybrałeś prawidłową odpowiedź D-SUB co oznacza że rozpoznałeś złącze które jest standardowym interfejsem stosowanym w komputerach i sprzęcie elektronicznym. D-SUB znany również jako D-subminiature to złącze często używane do przesyłania sygnałów analogowych i danych. Najbardziej powszechną wersją jest złącze DB-9 wykorzystywane w połączeniach szeregowych RS-232 które były standardem w komunikacji komputerowej jeszcze w latach 80. i 90. D-SUB znajduje zastosowanie w urządzeniach takich jak monitory gdzie wykorzystuje się złącze VGA będące jego wariantem. D-SUB charakteryzuje się trwałą konstrukcją i łatwością w użyciu co czyni go odpornym na zużycie w środowiskach przemysłowych. Stosowanie D-SUB w aplikacjach przemysłowych wynika z jego zdolności do utrzymywania stabilnego połączenia nawet w trudnych warunkach. Dodatkowo jego design pozwala na tworzenie połączeń o wyższej sile mechanicznej dzięki zastosowaniu śrub mocujących co jest zgodne z dobrymi praktykami inżynierskimi w zakresie niezawodności połączeń. Warto pamiętać że mimo iż nowe technologie często zastępują starsze standardy D-SUB wciąż znajduje szerokie zastosowanie dzięki swojej wszechstronności i niezawodności. Jego użycie jest szeroko rozpowszechnione w branżach gdzie stabilność i trwałość połączeń są kluczowe jak w automatyce przemysłowej czy systemach komunikacji kolejowej.

Pytanie 40

Jakie złącze na płycie głównej komputera jest przeznaczone do zamontowania karty graficznej widocznej na powyższym obrazie?

A. AGP

B. PCI-E

C. PCI

D. ISA

Złącze AGP czyli Accelerated Graphics Port było popularnym standardem do instalacji kart graficznych w końcówce lat 90. i na początku lat 2000. jednak jego przepustowość jest znacznie mniejsza w porównaniu do nowszych standardów takich jak PCI-E. AGP działało w trybach 2x 4x i 8x co z czasem okazało się niewystarczające dla coraz bardziej zaawansowanych technologii graficznych. Złącze PCI miało szerokie zastosowanie w różnych komponentach komputerowych ale w przypadku kart graficznych szybko stało się niewystarczające pod względem przepustowości i dlatego zostało zastąpione przez inne bardziej wydajne technologie. ISA to jeszcze starszy standard interfejsu który był powszechnie używany w latach 80. i 90. XX wieku i nie nadaje się do przesyłu danych wymaganych przez nowoczesne karty graficzne. Błędne wybory takie jak AGP PCI czy ISA mogą wynikać z braku aktualnej wiedzy o rozwijających się technologiach komputerowych. Współczesne karty graficzne wymagają złącza które jest w stanie obsłużyć bardzo szybki transfer danych co czyni złącze PCI-E najbardziej odpowiednim wyborem. Często osoby mylą się co do standardów z powodu podobieństwa nazw lub nieznajomości specyfikacji technicznych dlatego ważne jest ciągłe aktualizowanie wiedzy w zakresie rozwoju sprzętu komputerowego szczególnie w dziedzinie technologii graficznych gdzie postęp jest bardzo dynamiczny i szybki. W związku z tym zrozumienie jakie złącze jest odpowiednie dla nowoczesnych kart graficznych jest kluczowe dla skutecznej modernizacji i optymalizacji sprzętu komputerowego co ma bezpośredni wpływ na efektywność i wydajność systemu szczególnie w zastosowaniach wymagających dużej mocy obliczeniowej jak grafika czy gry komputerowe. Poprawne zidentyfikowanie złącza PCI-E jako właściwego dla kart graficznych to krok w stronę wydajnej i nowoczesnej konfiguracji sprzętowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej