Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 13:20
Data zakończenia: 4 maja 2025 13:35

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak powinien być prawidłowo uformowany kształt żywopłotu?

A. A.

B. B.

C. C.

D. D.

Fajnie, że wiesz, jak powinien wyglądać dobrze uformowany żywopłot! Powinien mieć zgrabny kształt, co jest naprawdę ważne, bo wpływa na to, jak będzie wyglądał i jak będzie pełnił swoje funkcje. Wybierając kształt B i regularnie przycinając rośliny na płasko lub lekko zaokrąglone, zapewniasz im lepszy dostęp do światła słonecznego. A to mały szczegół, ale olbrzymie znaczenie dla ich zdrowia. Poza tym, taki żywopłot nie tylko ładnie wygląda, ale też działa jak bariera przed hałasem i wiatrami oraz daje schronienie ptakom i innym zwierzakom. Regularne przycinanie i dbanie o to, żeby rośliny miały odpowiednią gęstość, to klucz do sukcesu. Dobrze jest też sadzić rośliny lokalne – one lepiej znoszą nasz klimat i glebę, a to zwiększa szanse, że żywopłot przetrwa długie lata. Nie zapomnij też o tym, żeby rośliny były w odpowiednich odstępach i żeby żywopłot nie był za wysoki – wtedy naprawdę będzie spełniał swoją rolę!

Pytanie 2

Ile metrów sześciennych ziemi urodzajnej trzeba przygotować do utworzenia rabaty o wymiarach 10 m x 15 m, zakładając, że norma zużycia ziemi na 100 m2 przy grubości warstwy 15 cm wynosi 10,3 m3?

A. 15,45 m3

B. 154,45 m3

C. 1545,0 m3

D. 1,545 m3

W przypadku analizy błędnych odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów. Odpowiedzi takie jak 1,545 m3 oraz 154,45 m3 mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia obliczeń związanych z normą zużycia ziemi. Na przykład, 1,545 m3 mogło być obliczone przez pomyłkowe zastosowanie niewłaściwej jednostki miary lub pomnożenie przez niewłaściwą powierzchnię, co prowadzi do znacznego zaniżenia wymaganej ilości ziemi. Natomiast w przypadku 154,45 m3, można zauważyć, że odpowiedź ta mogła powstać z błędnego wyliczenia całkowitej objętości dla większej powierzchni, a nie uwzględnienia normy dla 100 m2. Dodatkowo, odpowiedź 1545,0 m3 całkowicie mija się z celem, co może być wynikiem błędnego założenia dotyczącego grubości warstwy ziemi lub niepoprawnego przeliczenia jednostek. Wszystkie te błędy wskazują na potrzebę dokładnego zrozumienia zasad obliczeń oraz ich zastosowania w praktyce, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić właściwe przygotowanie terenu przed sadzeniem roślin. W praktyce ogrodniczej kluczowe jest stosowanie precyzyjnych obliczeń w oparciu o przyjęte normy, co pozwala uniknąć zbędnych kosztów oraz problemów z jakością gleby.

Pytanie 3

Jakie rośliny są odpowiednie do tworzenia wysokich żywopłotów i szpalerów?

A. Trzmielina europejska (Euonymus europea)

B. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

C. Grab pospolity (Carpinus betulus)

D. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens)

Grab pospolity, czyli Carpinus betulus, to naprawdę super opcja, jeśli chodzi o wysokie żywopłoty i szpalery. Ma świetne właściwości wzrostu i na dodatek ładnie wygląda. Jego liście są gęste, co sprawia, że fajnie zasłania widok i tłumi hałas. No i to, że znosi cięcie, jest mega ważne przy formowaniu żywopłotów. Może urosnąć nawet do 20 metrów, więc idealnie nadaje się do dużych ogrodów i parków. Co więcej, jest odporny na różne szkodniki i choroby, więc nie trzeba się martwić o jego trwałość. W architekturze krajobrazu mówi się, żeby sadzić go w odstępach 60-80 cm, co zapewnia piękny wygląd. Rośnie w różnych warunkach glebowych, a jesienią liście mają piękne złote odcienie, co jeszcze bardziej upiększa żywopłot.

Pytanie 4

Introspektywny ogród, otoczony ze wszystkich stron krużgankami z kolumnami oraz arkadami, wyróżnia się w ogrodzie

A. renesansowym

B. manierystycznym

C. sentymentalnym

D. średniowiecznym

Wybór odpowiedzi o średniowiecznym ogrodzie jako takiej przestrzeni do kontemplacji jest strzałem w dziesiątkę. Wiesz, to wszystko pasuje do tego, jak wtedy myślano o ogrodach. Średniowieczne ogrody były często miejscem, gdzie ludzie mogli w spokoju posiedzieć i pomedytować. Ich projektowanie kładło duży nacisk na harmonię z otoczeniem oraz na to, co miało związek z wiarą. Krużganki z kolumnadami, które tak często można spotkać przy klasztorach, oferowały cień i spokój, co sprzyjało takim chwilom refleksji. Przykładowo, w ogrodach klasztorów franciszkańskich rośliny były starannie dobierane, by tworzyły przestrzeń do modlitwy. To pokazuje, że te ogrody były nie tylko ładne, ale miały także swoje praktyczne znaczenie, bo dostarczały ziół i roślin do medycyny. Dzięki zrozumieniu, jaką rolę pełniły ogrody w średniowieczu, możemy lepiej docenić, jakie były dla ludzi w tamtych czasach i jak wpłynęły na późniejsze style ogrodowe.

Pytanie 5

Jakie gatunki roślin można zastosować do obsadzenia, aby zapobiegać erozji i wzmocnić powierzchnię skarpy?

A. Róża pomarszczona (Rosa rugosa), rokitnik pospolity (Hippophae rhamnoides)

B. Tawuła szara (Spiraea x cinerea), migdałek trójklapowy (Prunus triloba)

C. Budleja Dawida (Buddleja davidii), różanecznik katawbijski (Rhodofendron catawbiense)

D. Forsycja pośrednia (Forsythia intermedia), hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla)

Róża pomarszczona (Rosa rugosa) oraz rokitnik pospolity (Hippophae rhamnoides) to rośliny szczególnie przydatne w kontekście umacniania skarp oraz zapobiegania erozji gruntów. Róża pomarszczona cechuje się silnym systemem korzeniowym, który skutecznie stabilizuje glebę, a jej liście i pędy tworzą naturalną ochronę przed wiatrem i deszczem. Z kolei rokitnik pospolity nie tylko ma zdolności do umacniania skarp dzięki głębokim korzeniom, ale również przyczynia się do poprawy jakości gleby poprzez wzbogacenie jej w azot. Ponadto, te rośliny są odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne, co czyni je idealnymi kandydatami do takich zastosowań w ogrodnictwie i projektowaniu krajobrazu. Rośliny te mogą być także stosowane w połączeniu z innymi gatunkami, co prowadzi do synergicznego efektu zwiększającego efektywność ochrony przed erozją. Zastosowanie takich roślin w praktyce ogrodniczej wpisuje się w standardy zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, promując bioróżnorodność i naturalne metody ochrony gleby.

Pytanie 6

Jaką roślinę można uznać za przedstawiciela gatunków roślin skalnych kwitnących wiosną?

A. Ligularia dentata (języczka pomarańczowa)

B. Alyssum saxatile (smagliczka skalna)

C. Sedum spectabile (rozchodnik okazały)

D. Molinia caerulea (trzęślica modra)

Smagliczka skalna (Alyssum saxatile) to roślina, która doskonale przystosowuje się do warunków skalnych i górskich, a jej wczesnowiosenne kwitnienie czyni ją doskonałym wyborem do ogrodów skalnych. Charakteryzuje się małymi, żółtymi kwiatami, które pojawiają się wczesną wiosną, przekształcając przestrzeń w barwny krajobraz. Roślina ta preferuje dobrze przepuszczalne podłoże oraz nasłonecznione miejsca, co czyni ją idealną do ogrodów, gdzie inne rośliny mogą mieć trudności z adaptacją. Smagliczka skalna nie tylko dekoruje, ale również przyciąga owady zapylające, co pozytywnie wpływa na bioróżnorodność w ogrodzie. Ponadto, jej zastosowanie w projektowaniu krajobrazu zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju sprawia, że staje się popularnym wyborem w tworzeniu ekologicznych przestrzeni. Zgodnie z najlepszymi praktykami ogrodniczymi, zaleca się sadzenie smagliczki w grupach, co potęguje efekt wizualny i pozwala na stworzenie naturalnych formacji roślinnych.

Pytanie 7

W przypadku roślin z rodziny sosnowatych kluczowym zabiegiem pielęgnacyjnym w szkółce jest

A. formowanie bryły korzeniowej

B. zginanie pędów bocznych

C. kształtowanie prostego pnia

D. przycinanie części nadziemnej

Cięcie części nadziemnej nie jest podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym dla roślin sosnowatych w szkółkach, ponieważ ten krok może prowadzić do zaburzeń w naturalnym wzroście rośliny. Sosny, jako rośliny iglaste, mają specyficzne potrzeby w zakresie formowania się, a ich nadziemna część jest kluczowa dla procesów fotosyntezy oraz akumulacji energii. Wprowadzenie cięcia w niewłaściwym czasie lub w nadmiarze może osłabić rośliny, prowadząc do spowolnienia ich wzrostu i mniejszych plonów. Z kolei odginanie pędów bocznych, mimo że może być stosowane w niektórych kontekstach, nie jest standardowym zabiegiem w przypadku sosnowatych, ponieważ naturalny rozwój gałęzi powinien być zachowany, aby nie naruszać równowagi strukturalnej rośliny. Wyprowadzanie prostego pnia jest również nieadekwatne, gdyż sosny często przyjmują naturalnie szerszy kształt, co jest korzystne dla ich stabilności i przystosowania do środowiska. Zrozumienie tych podstawowych różnic w pielęgnacji sosny i innych roślin jest kluczowe dla utrzymania zdrowych i silnych roślin, które spełniają oczekiwania zarówno w kontekście estetycznym, jak i funkcjonalnym.

Pytanie 8

Która roślina preferuje cień?

A. lwia paszcza

B. grab pospolity

C. miłek wiosenny

D. anturium

Grab zwyczajny, lwia paszcza i miłek wiosenny to przykłady roślin, które wykazują zupełnie inne wymagania świetlne niż anturium. Grab zwyczajny, będący drzewem liściastym, preferuje pełne słońce i jest często stosowany w parkach oraz jako element zieleni miejskiej. Jego wzrost w cieniu jest ograniczony, co sprawia, że nie jest odpowiedni do pomieszczeń o słabym oświetleniu. Lwia paszcza, z kolei, to roślina jednoroczna, która najlepiej rozwija się w jasnym świetle, a jej kwitnienie jest silnie uzależnione od dostępności światła. Wprowadzenie jej do ciemniejszych miejsc może prowadzić do słabszego wzrostu i braku kwiatów. Miłek wiosenny, jako roślina wieloletnia, również preferuje miejsca dobrze nasłonecznione, zwłaszcza w okresie kwitnienia wiosną. Przy wyborze roślin do wnętrz ważne jest uwzględnienie ich naturalnych potrzeb oraz warunków, jakie panują w danym pomieszczeniu. Typowym błędem w doborze roślin cieniolubnych jest zakładanie, że każda roślina, która nie wymaga intensywnego światła, poradzi sobie w warunkach ograniczonego dostępu do słońca. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyficznych wymagań owoców i ich adaptacji do różnych warunków wzrostu, aby uniknąć frustracji związanej z niepowodzeniami w uprawie.

Pytanie 9

Jaką wysokość osiąga pryzma kompostowa?

A. 2,0 m

B. 1,5 m

C. 1,0 m

D. 0,5 m

Wysokości pryzmy kompostowej, takie jak 0,5 m lub 1,0 m, mogą wydawać się odpowiednie, jednak w praktyce prowadzą do wielu problemów. Pryzmy o wysokości 0,5 m są zbyt małe, aby skutecznie utrzymać odpowiednie warunki termiczne i wilgotnościowe, co znacząco wydłuża czas procesu kompostowania. W takich pryzmach, ciepło produkowane przez mikroorganizmy nie jest w stanie utrzymać się na wystarczającym poziomie, co prowadzi do stagnacji procesów rozkładania materii organicznej. Z kolei wysokość 1,0 m, chociaż nieco lepsza, nadal nie spełnia optymalnych warunków dla efektywnego kompostowania, co może skutkować słabszą jakością uzyskanego kompostu. Podejście do zbyt wysokich pryzm, jak 2,0 m, również jest problematyczne. W takich przypadkach mogą pojawiać się trudności z wentylacją, co prowadzi do gromadzenia się wilgoci i ryzyka wystąpienia nieprzyjemnych zapachów. Dodatkowo, nadmierna wysokość może przyczynić się do osiadania materiałów, co jeszcze bardziej utrudnia procesy biodegradacji. Właściwe podejście do budowy pryzmy powinno opierać się na zaleceniach specjalistów oraz sprawdzonych praktykach, które wskazują na wysokość 1,5 m jako optymalną dla efektywnego kompostowania.

Pytanie 10

Jakie drzewo liściaste jest zalecane do uprawy na glebach o dużej wilgotności?

A. Buka pospolitego (Fagus sylvatica)

B. Surmię bignoniową (Catalpa bignonioides)

C. Brzozę brodawkowatą (Betula pendula)

D. Robinię białą (Robinia pseudoacacia)

Buka pospolitego (Fagus sylvatica) to drzewo liściaste, które doskonale nadaje się do uprawy na glebach wilgotnych, co wynika z jego naturalnych preferencji siedliskowych. Gatunek ten występuje w naturalnych lasach liściastych Europy, gdzie często rośnie w miejscach o dobrym uwilgotnieniu. Buk preferuje gleby żyzne, próchniczne i głęboko uprawne, co sprawia, że wilgotne stanowiska są dla niego idealne. Dodatkowo, buk jest drzewem długowiecznym, osiągającym imponujące rozmiary, co czyni go atrakcyjnym wyborem do parków i dużych ogrodów. W praktyce, sadząc buk na wilgotnych glebach, możemy liczyć na jego szybki wzrost oraz estetyczny wygląd, który wprowadza do przestrzeni zielonej elegancję i harmonię. Warto również zauważyć, że buk jest istotny z punktu widzenia bioróżnorodności, ponieważ jego liście stanowią habitat dla wielu organizmów, a jego obecność w ekosystemie wspiera lokalne gatunki fauny. Dlatego, w kontekście uprawy drzew na glebach wilgotnych, buk pospolity jest najlepszym rozwiązaniem, które gwarantuje zarówno estetyczne, jak i ekologiczne korzyści.

Pytanie 11

Podaj właściwą sekwencję działań technologicznych związanych z użyźnianiem gleby obornikiem na terenie, gdzie występują chwasty?

A. Usunięcie chwastów, rozłożenie obornika, przekopanie podłoża

B. Rozłożenie obornika, usunięcie chwastów, przekopanie podłoża

C. Rozłożenie obornika, przekopanie podłoża, usunięcie chwastów

D. Usunięcie chwastów, przekopanie podłoża, rozłożenie obornika

Usunięcie chwastów, rozłożenie obornika, a następnie przekopanie podłoża to poprawna kolejność działań przy użyźnianiu gleby obornikiem, zwłaszcza w terenie zachwaszczonym. Usunięcie chwastów jest kluczowym pierwszym krokiem, ponieważ pozwala na uniknięcie konkurencji pomiędzy roślinami uprawnymi a chwastami o dostępne składniki odżywcze oraz wodę. Ponadto, chwasty mogą być źródłem szkodników oraz chorób, które mogą zaszkodzić roślinom uprawnym. Następnie, po usunięciu chwastów, rozkładamy obornik, który dostarcza niezbędnych składników odżywczych, takich jak azot, fosfor i potas, poprawiając żyzność gleby. Obornik nie tylko wzbogaca glebę, ale także poprawia jej strukturę, co sprzyja lepszemu zatrzymywaniu wody. Ostatnim krokiem jest przekopanie podłoża, co pozwala na równomierne wymieszanie obornika z glebą, a także na poprawę aeracji i struktury gleby, co korzystnie wpływa na rozwój systemu korzeniowego roślin. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami w rolnictwie ekologicznym, które kładzie duży nacisk na zachowanie równowagi w ekosystemie glebowym.

Pytanie 12

Jakie czynności należy wykonać na końcówkach pędów kwiatów ciętych, które mają być wykorzystane do zrobienia wiązanki, aby zwiększyć ich trwałość?

A. Zawoskować

B. Przyciąć w poziomie

C. Przyciąć w skos

D. Złamać

Przycinanie pędów kwiatów ciętych skośnie jest kluczowym działaniem, które znacząco wpływa na ich trwałość i jakość. Takie cięcie zwiększa powierzchnię wchłaniania wody, co pozwala kwiatom lepiej korzystać z wilgoci, a tym samym przedłuża ich świeżość. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami profesjonalnych florystów, którzy zalecają używanie ostrego narzędzia, aby uniknąć miażdżenia delikatnych komórek pędów. Kiedy pęd jest przycinany skośnie, to powstaje większa powierzchnia kontaktu z wodą, co jest szczególnie ważne dla kwiatów, które mają tendencję do szybkiego więdnięcia. Dobrym przykładem mogą być róże, które najlepiej wchłaniają wodę, gdy ich końcówki są przycinane nie tylko na skos, ale także w wodzie, aby zminimalizować ryzyko zatykania się naczyń wodnych. Dobrą praktyką jest również regularne zmienianie wody w wazonie oraz dodawanie specjalnych preparatów przedłużających trwałość kwiatów, co jeszcze bardziej wpłynie na ich długowieczność.

Pytanie 13

Kamienia łamanego nie wykorzystuje się podczas zakupu

A. ścieżek parkowych

B. ogrodów skalnych

C. dróg spacerowych

D. placów zabaw dla dzieci

W przypadku placów zabaw dla dzieci, dobór odpowiednich materiałów ma kluczowe znaczenie dla ich bezpieczeństwa i komfortu użytkowania. Kamień łamany, choć stosowany w wielu zastosowaniach budowlanych, nie nadaje się do tego rodzaju przestrzeni. Przykłady błędnych rozważań obejmują myślenie, że jakiekolwiek twarde materiały mogą być użyte w tym kontekście. Takie podejście jest nieprawidłowe, ponieważ dzieci są szczególnie narażone na upadki i kontuzje, a ostre krawędzie kamienia łamanego mogą prowadzić do poważnych urazów. Zastosowanie kamienia w ogrodach skalnych czy ścieżkach parkowych jest uzasadnione jego estetyką i wytrzymałością, jednak w przypadku placów zabaw konieczne jest zastosowanie materiałów o odpowiednich właściwościach amortyzujących. Najczęściej wybierane materiały do nawierzchni placów zabaw to piasek, żwir, czy tworzywa sztuczne, które są zaprojektowane z myślą o bezpieczeństwie dzieci oraz ich aktywności fizycznej. Dobrą praktyką jest także konsultacja z ekspertami w dziedzinie projektowania przestrzeni dla dzieci, aby zapewnić, że wszystkie zastosowane materiały są zgodne z obowiązującymi normami i regulacjami. Ignorowanie tych zasad może nie tylko zagrażać bezpieczeństwu, ale także prowadzić do niezgodności z przepisami prawa, co ma swoje konsekwencje prawne oraz finansowe.

Pytanie 14

Ostatnie nawożenie azotem przed zimą powinno być przeprowadzone do połowy

A. maja

B. lipca

C. września

D. listopada

Odpowiedź 'lipca' jest faktycznie ok, bo nawożenie azotem trzeba robić do połowy lipca. Dzięki temu rośliny mogą skorzystać z tych składników przed zimą. Nawozy azotowe w tym czasie pomagają roślinom w wzroście, no bo azot jest ważny do produkcji białek i chlorofilu. Przykładem mogą być trawniki, które lepiej przetrwają zimę, jeśli dostaną te nawozy do połowy lipca. Takie coś pomaga im też odbudować się na wiosnę. Widziałem, że zazwyczaj najlepiej nawozić w trakcie wegetacji, a to kończy się na początku lipca, więc wtedy rośliny mogą dobrze wykorzystać azot, a my minimalizujemy stratę do wód gruntowych. Warto też patrzeć na glebę i potrzeby roślin, żeby dobrze wiedzieć, ile azotu im dać.

Pytanie 15

Zjawisko zmiany koloru roślin na fioletowo-purpurowe oraz ich ograniczony wzrost wskazuje na brak jakiego składnika w glebie?

A. magnezu

B. fosforu

C. azotu

D. potasu

Fosfor jest kluczowym makroskładnikiem, który odgrywa istotną rolę w procesach energetycznych roślin, w tym w syntezie ATP, a także w rozwoju korzeni, co wpływa na zdolność roślin do pobierania wody i składników odżywczych. Zmiana zabarwienia roślin na fioletowo-purpurowe jest charakterystycznym objawem niedoboru fosforu, szczególnie w młodych liściach. Dodatkowo, rośliny cierpiące na niedobór tego pierwiastka mogą wykazywać ograniczony wzrost, co jest bezpośrednio związane z zaburzeniami w metabolizmie energetycznym. Przykładowo, w uprawach warzyw, takich jak pomidory czy papryka, niedobór fosforu prowadzi do osłabienia wzrostu oraz obniżenia plonów. Dobrą praktyką w uprawie roślin jest regularne monitorowanie zawartości składników odżywczych w glebie oraz dostosowywanie nawożenia zgodnie z wynikami analizy gleby, co pozwala na optymalizację wzrostu roślin i zwiększenie ich wydajności.

Pytanie 16

Cebule tulipanów powinny być sadzone

A. na głębokość równą jednokrotności ich wysokości

B. tuż pod powierzchnią gleby

C. na głębokość wynoszącą 2-3 krotności ich wysokości

D. przykrywając je 10 cm warstwą ziemi

Cebule tulipanów powinny być sadzone na głębokość równą 2-3 krotnej ich wysokości, co jest zgodne z zaleceniami botaników i ogrodników. Ta głębokość zapewnia cebulom odpowiednią ochronę przed mrozem oraz stabilizację w glebie, co sprzyja ich prawidłowemu wzrostowi. Na przykład, jeśli cebula tulipana ma wysokość 5 cm, należy ją sadzić na głębokość od 10 cm do 15 cm. Taka praktyka pozwala również na lepszy rozwój korzeni, które będą miały wystarczającą przestrzeń do wzrostu. Sadzenie na zbyt płytkiej głębokości może prowadzić do problemów, takich jak przechylanie się rośliny lub zwiększone ryzyko uszkodzeń przez mróz. Ponadto, umiejscowienie cebuli na odpowiedniej głębokości sprzyja lepszemu wchłanianiu wody oraz składników odżywczych z gleby, co jest kluczowe dla zdrowego rozwoju tulipanów. Dobrą praktyką jest również stosowanie mieszanki nawozowej podczas sadzenia, co dodatkowo wspiera ich wzrost.

Pytanie 17

Aby pozbyć się mniszka pospolitego (Taraxacum officinałe) z trawnika, można wykorzystać herbicyd

A. selektywny, eliminujący chwasty jednoliścienne

B. selektywny, eliminujący chwasty dwuliścienne

C. ogólny kontaktowy

D. ogólny systemiczny

Selektywne herbicydy zwalczające chwasty dwuliścienne są specjalnie zaprojektowane do eliminacji roślin należących do tej grupy, do której należy mniszek pospolity (Taraxacum officinale). Te herbicydy działają w taki sposób, że nie niszczą roślin jednorocznych czy wieloletnich, co sprawia, że są idealne do stosowania na trawnikach, gdzie chcemy chronić trawę, jednocześnie eliminując niepożądane chwasty. Przykładem takich herbicydów są te zawierające substancje czynne, takie jak kwas 2,4-D, który jest skuteczny w zwalczaniu mniszka. W praktyce stosowanie selektywnych herbicydów wymaga przestrzegania zaleceń producenta, aby zapewnić ich efektywność oraz minimalizować ryzyko uszkodzenia innych roślin. Zastosowanie tych herbicydów w odpowiednim czasie, na przykład wczesną wiosną, kiedy mniszek jest w fazie kiełkowania, zwiększa ich skuteczność. Dobrą praktyką jest także monitorowanie trawnika po aplikacji, aby ocenić efekty oraz ewentualnie przeprowadzić zabiegi uzupełniające.

Pytanie 18

Nadzór kierownictwa oraz zespołu nad przebiegiem budowy i jej zgodnością z planem umożliwia

A. księga obmiaru

B. harmonogram

C. kosztorys

D. dziennik budowy

Harmonogram jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu projektami budowlanymi, które pozwala na kontrolowanie postępu prac oraz zapewnienie ich zgodności z przyjętym planem. Umożliwia on zaplanowanie poszczególnych etapów budowy, przypisanie odpowiednich zasobów oraz wyznaczenie terminów ich realizacji. Dzięki harmonogramowi kierownictwo oraz załoga mogą na bieżąco monitorować, czy prace są realizowane zgodnie z zaplanowanym kalendarzem, co pozwala na wczesne wykrywanie ewentualnych opóźnień i podejmowanie działań naprawczych. Przykładem zastosowania harmonogramu jest wykorzystanie metody PERT lub GANTT, które wizualizują łańcuchy działań oraz ich czas trwania. Standardy PMBOK (Project Management Body of Knowledge) podkreślają znaczenie harmonogramowania jako kluczowego elementu zarządzania projektami, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdego kierownika budowy.

Pytanie 19

Najskuteczniejszą metodą nawadniania boisk trawnikowych jest

A. deszczowanie

B. mikrozraszanie

C. zalewanie

D. zamgławianie

Deszczowanie to najefektywniejsza metoda nawadniania trawników sportowych, ponieważ imituje naturalny proces opadów deszczu, co sprzyja równomiernemu wchłanianiu wody przez glebę. Dzięki zastosowaniu systemów deszczownicowych, woda jest rozpylana w postaci drobnych kropli, co minimalizuje straty wody przez parowanie i umożliwia głębsze nawilżenie korzeni trawy. Przykłady zastosowania tej metody obejmują zarówno boiska piłkarskie, jak i korty tenisowe, gdzie zachowanie odpowiedniego poziomu wilgotności jest kluczowe dla utrzymania dobrej jakości nawierzchni. Ponadto, nowoczesne systemy deszczowania często są wyposażone w czujniki wilgotności gleby oraz systemy automatycznego włączania, co pozwala na optymalne zarządzanie zużyciem wody. W branży ogrodniczej i sportowej uznano deszczowanie za standard, który wspiera zrównoważony rozwój oraz efektywność wykorzystania zasobów wodnych.

Pytanie 20

W którym wierszu tabeli podano grupę roślin stosowanych do obsadzenia promenady?

A.	wierzba biała Salix alba	oliwnik wąskolistny Elaeagnus angustifolia	hortensja drzewkowata Hydrangea arborescens
B.	cyprysik groszkowy Chamaecyparis pisifera	robinia biała Robinia pseudoacacia	rozchodnik okazały Sedum spectabile
C.	perukowiec podolski Cotinus coggygria	leszczyna pospolita „Contorta" Corylus avellana „Contorta"	kokornak wielkolistny Aristolochia macrophylla
D.	lipa srebrzysta Tilia tomentosa	jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica	kasztanowiec czerwony Aesculus x carnea

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Wybór odpowiedzi spośród A, B lub C może wydawać się kuszący, jednak żadna z tych opcji nie odnosi się do roślin, które są odpowiednie do obsadzania promenad. Wiele osób może przyjąć, że różne gatunki roślin mogą być stosowane zamiennie, jednak w rzeczywistości wymogi dotyczące obsadzania przestrzeni publicznych są bardzo specyficzne. Na przykład, niektóre z drzew wymienionych w tych odpowiedziach mogą nie posiadać odpowiednich cech, takich jak trwałość, odporność na zmienne warunki atmosferyczne oraz zdolność do radzenia sobie z ograniczonymi warunkami glebowymi. Dodatkowo, osoby udzielające odpowiedzi mogą nie dostrzegać, jak istotne jest stosowanie drzew, które nie tylko spełniają funkcję estetyczną, ale również przyczyniają się do poprawy mikroklimatu w miastach. Również, nieodpowiedni dobór roślin może prowadzić do problemów związanych z inwazją, patogenami czy osłabieniem lokalnego ekosystemu. W kontekście dobrej praktyki w architekturze krajobrazu, kluczowe jest, aby wybierać gatunki, które są przystosowane do danych warunków i mają pozytywny wpływ na otoczenie. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu przestrzeni publicznych.

Pytanie 21

Zgodnie z "Ustawą o ochronie przyrody" zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów z obszaru wiejskiej nieruchomości wydaje

A. wojewoda lub prezydent miasta wojewódzkiego

B. wojewódzki konserwator zabytków

C. wójt właściwej gminy

D. starosta odpowiedniego powiatu

Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak wojewódzki konserwator zabytków, starosta powiatu czy wojewoda, wskazują na nieporozumienie dotyczące kompetencji w zakresie ochrony przyrody. Wojewódzki konserwator zabytków zajmuje się ochroną zabytków, co nie jest związane z regulacjami dotyczącymi wycinki drzew na terenach wiejskich. Starosta, mimo że ma pewne obowiązki związane z zarządzaniem zasobami naturalnymi, nie ma kompetencji do wydawania zezwoleń na wycinkę drzew, ponieważ ta kwestia znajduje się w gestii gminy. Ponadto, rola wojewody lub prezydenta miasta wojewódzkiego dotyczy bardziej spraw administracyjnych i koordynacyjnych, a nie bezpośredniego nadzoru nad lokalnymi decyzjami dotyczącymi gospodarki leśnej. Typowym błędem myślowym jest mylenie ról różnych organów administracyjnych i przypisywanie im kompetencji, które nie są zgodne z obowiązującymi przepisami. Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że każde z tych stanowisk pełni inną funkcję, a decyzje dotyczące wycinki drzew powinny być podejmowane lokalnie, z uwzględnieniem specyfiki danego terenu oraz lokalnych regulacji.

Pytanie 22

Termin "krajobraz pierwotny" odnosi się do krajobrazu

A. w którym nie nastąpiły znaczące zmiany spowodowane działalnością człowieka

B. który jest efektem nieprzemyślanej działalności ludzi, w którym równowaga ekologiczna została zaburzona

C. nienaruszonego przez działalność ludzką, w którym zachowane są wszystkie jego naturalne cechy

D. który jest wynikiem przemyślanej działalności człowieka

Zrozumienie pojęcia "krajobraz pierwotny" jest kluczowe dla ochrony środowiska i ekologii. Odpowiedzi, które sugerują, że krajobraz pierwotny może być w jakikolwiek sposób zmieniony przez działalność człowieka, wprowadzają w błąd. W rzeczywistości krajobraz pierwotny jest definiowany jako obszar, w którym nie wystąpiły znaczące zmiany spowodowane ludzką działalnością. Nie jest to obszar, w którym miały miejsce "rażące zmiany", ani tym bardziej taki, który jest wynikiem "przemyślanej działalności człowieka". Te drugie pojęcia odnoszą się do krajobrazów, w których ekosystemy zostały w jakiś sposób przekształcone lub zniszczone, co prowadzi do naruszenia równowagi biologicznej i obniżenia bioróżnorodności. Takie zmiany mogą być często wynikiem urbanizacji, rolnictwa intensywnego czy przemysłowego, co prowadzi do degradacji naturalnych habitatów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnicę między krajobrazem pierwotnym a zmienionym przez człowieka, aby właściwie podejść do ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie obszarów chronionych z obszarami, które zostały w znacznym stopniu przekształcone w wyniku działań ludzi. Zrozumienie definicji krajobrazu pierwotnego i jego znaczenia jest fundamentalne dla efektywnego uczestnictwa w dyskusjach na temat ochrony środowiska oraz strategii zarządzania zasobami naturalnymi.

Pytanie 23

Graficzne oznaczenie ukazane na ilustracji powinno być używane do wskazania

A. skarp

B. przeplotni

C. schodów

D. pergoli

Oznaczenie graficzne stosowane do zaznaczenia skarp jest istotnym elementem w projektowaniu terenów zieleni i architekturze krajobrazu. Skarpy, czyli strome zbocza, wymagają szczególnej uwagi w kontekście ich stabilności oraz ochrony przed erozją. W praktyce, oznaczenie skarp pozwala na identyfikację obszarów, które mogą wymagać zastosowania dodatkowych rozwiązań inżynieryjnych, takich jak umocnienia czy odpowiednie nasadzenia roślinności, które mają na celu wzmocnienie gleby. W projektach budowlanych oraz w planowaniu przestrzennym, właściwe oznakowanie skarp jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak normy PN-EN dotyczące geotechniki. Przykładowo, w terenach budowlanych, skarpy często zabezpiecza się przed osuwiskami, co wymaga nie tylko technicznych rozwiązań, ale także przemyślanej koncepcji krajobrazowej. Oznaczenia te są również niezbędne w kontekście zarządzania wodami opadowymi, ponieważ odpowiednia konfiguracja terenu wpływa na kierunek spływu wody, co ma kluczowe znaczenie dla ochrony środowiska."

Pytanie 24

Jakie rodzaje roślin można zalecić do zakupu żywopłotów obwódkowych?

A. Mahonia pospolita (Mahonia aąuifolium) oraz pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius)

B. Dereń jadalny (Cornus mas) oraz berberys Thunberga (Berberis Thunbergii)

C. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) oraz lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

D. Karagana syberyjska (Caragana arborescens) oraz pigwowiec okazały (Chaenomeles speciosa)

Zalecane rośliny na żywopłoty obwódkowe powinny charakteryzować się odpowiednimi cechami estetycznymi oraz funkcjonalnymi w kontekście ich użytkowania. Karagana syberyjska (Caragana arborescens) i pigwowiec okazały (Chaenomeles speciosa) są roślinami, które niekoniecznie nadają się do formowania eleganckich obwódek. Karagana jest krzewem o luźnym pokroju, a jej wysokość oraz forma sprawiają, że nie tworzy gęstego żywopłotu. Z kolei pigwowiec, choć atrakcyjny, zwłaszcza podczas kwitnienia, nie jest rośliną wieczniezieloną, co oznacza, że w okresie zimowym jego walory wizualne maleją. Mahonia pospolita (Mahonia aquifolium) oraz pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius) również nie są odpowiednie do żywopłotów obwódkowych. Mahonia, choć zimozielona, ma dość sztywny pokrój i może wymagać intensywnego przycinania, aby uzyskać pożądany kształt. Z kolei pęcherznica jest krzewem, który może osiągać znaczne wysokości, co nie sprzyja tworzeniu niskich, formalnych żywopłotów. Dereń jadalny (Cornus mas) oraz berberys Thunberga (Berberis Thunbergii) również nie są idealnym wyborem w tym kontekście. Chociaż berberys jest dobrze znany z odporności na przycinanie, jego ciernisty charakter może stanowić problem, jeśli żywopłot ma być używany jako osłona lub bariera. Wybierając rośliny do żywopłotów, warto więc kierować się ich pokrojem, odpornością na warunki atmosferyczne oraz ich zdolnością do tworzenia zwartej, estetycznej formy.

Pytanie 25

Liście jakiego drzewa zmieniają kolor na intensywny żółty w okresie jesieni?

A. Dębu błotnego (Quercus palustris)

B. Miłorzębu dwuklapowego (Ginkgo biloba)

C. Ambrowca balsamicznego (Liquidambar styraciflua)

D. Wiśni piłkowanej (Prunus serrulata)

Miłorzęb dwuklapowy, znany też jako Ginkgo biloba, to drzewo, które naprawdę robi wrażenie, szczególnie jesienią, bo jego liście zamieniają się w intensywny żółty kolor. To wszystko dzieje się, gdy chlorofil zaczyna znikać, a widać wtedy inne barwniki, jak karotenoidy. Wiesz, że Ginkgo ma długą historię i jest często sadzone w parkach? To sprawia, że jesień staje się super kolorowa i przyciąga turystów. A co ciekawe, to drzewo jest też bardzo odporne na zanieczyszczenia, więc świetnie nadaje się do miast. Znając Ginkgo, architekci krajobrazu łatwiej projektują zieleń w miejskim otoczeniu, a ogrodnicy planują różnorodność gatunków. Poza tym, Ginkgo biloba ma swoje miejsce w medycynie naturalnej. Jego ekstrakty często znajdują się w suplementach diety, które wspierają pamięć i krążenie. To ważne, zwłaszcza dla osób starszych, więc Ginkgo to nie tylko ładne drzewo, ale też bardzo przydatne.

Pytanie 26

Obszar pod ochroną, mający na celu zachowanie jego walorów przyrodniczych, kulturowych, historycznych i krajobrazowych, w którym możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej z pewnymi restrykcjami, to

A. użytek ekologiczny

B. rezerwat ścisły

C. park narodowy

D. park krajobrazowy

Wybór parku narodowego czy rezerwatu ścisłego na odpowiedź dotycząca obszarów chronionych, gdzie można prowadzić działalność gospodarczą, jest nie do końca trafny. Parki narodowe mają najwyższy poziom ochrony i tam działalność gospodarcza jest mocno ograniczona, bo chodzi głównie o ochronę unikalnych ekosystemów. W rezerwatach ścisłych ochrona przyrody jest priorytetem, a działalność ludzka prawie nie istnieje, więc tym bardziej nie mogą być miejscem na biznes. Użytki ekologiczne to też obszary chronione, ale też mają swoje ograniczenia, jeśli chodzi o działalność. Wiesz, to ważne, żeby zrozumieć te różnice, bo w przeciwnym razie można wyciągnąć błędne wnioski. Kluczowe jest, że tylko parki krajobrazowe łączą ochronę z możliwością prowadzenia działalności, co czyni je naprawdę wyjątkowymi w kontekście ekologii.

Pytanie 27

Podczas realizacji projektu sadzenia składającego się z drzew, krzewów, bylin oraz roślin sezonowych, jakie rośliny należy posadzić jako pierwsze?

A. krzewów

B. roślin sezonowych

C. bylin

D. drzew

Sadzenie drzew na początku projektu nasadzeń roślinnych ma sens z wielu powodów. Po pierwsze, drzewa są większe i mają głębsze korzenie, co sprawia, że są istotnym elementem w ogrodach i parkach. Kiedy sadzimy je jako pierwsze, łatwiej ustalić, gdzie najlepiej umieścić pozostałe rośliny. To ważne, żeby przestrzeń była ładna i dobrze funkcjonowała. Poza tym, duże drzewa mogą zasłonić światło mniejszym roślinom, więc lepiej je posadzić na początku, żeby uniknąć późniejszych problemów z brakiem światła. W ogrodnictwie często trzymamy się zasad sadzenia, które są zgodne z różnymi standardami, jak na przykład 'Landscape Architecture Standards'. Te wytyczne mówią, że drzewo musi być sadzone w odpowiedniej odległości od innych roślin, żeby mogły one dobrze rosnąć. To jeszcze bardziej podkreśla znaczenie wcześniejszego sadzenia drzew. A jeśli dobierzesz odpowiednie gatunki drzew, pasujące do lokalnych warunków, to stworzysz zdrowy ekosystem, co jest dużym plusem dla całego projektu.

Pytanie 28

Forma ogrodowa z epoki średniowiecza, ukształtowana w kwadrat, podzielona na cztery części obsadzone roślinami o znaczeniu symbolicznym, przeznaczona do medytacji oraz duchowego rozwoju, to

A. bindaż

B. wirydarz

C. ermitaż

D. sztafaż

Wirydarz, czyli ten średniowieczny ogród, to coś więcej niż tylko rośliny. Był zaprojektowany w formie kwadratu, a w środku znajdowały się cztery części z roślinami, które miały swoje znaczenie, często związane z religią czy medycyną. To miejsce stworzono głównie dla mnichów, żeby mogli w spokoju medytować i modlić się. W tamtych czasach, ład i harmonia w ogrodzie były bardzo ważne – to odzwierciedlało ówczesne postrzeganie piękna i duchowości. Dziś wirydarze wracają do łask, zwłaszcza jako ogrody terapeutyczne, które pomagają w relaksacji i refleksji nad życiem. Coraz więcej osób i instytucji wykorzystuje takie przestrzenie, by promować zdrowie psychiczne i edukować na temat roślin oraz ich historii. Fajnie, że takie miejsca znów zyskują na znaczeniu!

Pytanie 29

Jak powinny być sadzone drzewa, aby utworzyć aleję?

A. W grupach po kilka

B. W jednym rzędzie wzdłuż drogi

C. W rzędzie po obu stronach drogi

D. Pojedynczo w różnych lokalizacjach

Sadzenie drzew w rzędzie po obu stronach ulicy jest najlepszym podejściem do tworzenia alei, co ma na celu uzyskanie harmonijnej i estetycznej przestrzeni publicznej. Taki układ nie tylko poprawia walory wizualne, ale również wspiera równomierny rozwój drzew, zapewniając im odpowiednią ilość światła słonecznego oraz przestrzeń do wzrostu. Praktyka ta zgadza się z zasadami urbanistyki, które zalecają równomierne rozmieszczenie roślinności w obszarach zurbanizowanych. Dodatkowo, aleje drzewne pełnią ważne funkcje ekologiczne, takie jak poprawa jakości powietrza, redukcja hałasu i ochrona przed erozją gleby. Zastosowanie tej metody jest również zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zrównoważonym rozwojem przestrzeni miejskiej, które podkreślają znaczenie drzew w krajobrazie miejskim. Przykładem udanego zastosowania tej metody może być aleja w parku miejskim, gdzie drzewa są sadzone w równych odstępach, co sprzyja ich prawidłowemu wzrostowi oraz ułatwia pielęgnację.

Pytanie 30

Ile roślin potrzeba do zaaranżowania przestrzeni o powierzchni 7 m², jeżeli zalecana odległość wynosi 0,25 × 0,25 m?

A. 28 sztuk

B. 175 sztuk

C. 35 sztuk

D. 112 sztuk

Niepoprawne podejścia do obliczeń dotyczących liczby roślin mogą wynikać z kilku typowych błędów myślowych. W przypadku odpowiedzi, które wskazują na zbyt małą lub zbyt dużą liczbę sztuk, najczęściej nie uwzględniają one właściwego przeliczenia powierzchni zajmowanej przez jedną roślinę lub błędnie interpretują całkowitą powierzchnię terenu. Na przykład, wybór 35 lub 28 sztuk sugeruje błędne obliczenia, które mogą wynikać z pominięcia istotnych elementów, takich jak dokładne przeliczenie powierzchni lub niepoprawna wielkość rozstawu. Z kolei odpowiedź 175 sztuk mogłaby wynikać z mylnej interpretacji gęstości sadzenia, gdzie użytkownik może sądzić, że większa liczba roślin przyniesie lepsze efekty, co jest nieprawdziwe, ponieważ nadmierne zagęszczenie prowadzi do konkurencji o światło i wodę, co może skutkować obniżoną jakością wzrostu. Aby uzyskać optymalne wyniki, zaleca się stosowanie dobrze udokumentowanych standardów gęstości sadzenia, które uwzględniają specyfikę danej rośliny oraz warunki glebowe i klimatyczne. Ważne jest także zrozumienie, że każdy gatunek rośliny ma swoje indywidualne wymagania, a analiza czynników środowiskowych oraz sztuka aranżacji przestrzeni w ogrodzie są kluczowe dla sukcesu upraw. Stosując odpowiednie metody obliczeniowe, można lepiej planować przestrzeń w ogrodzie, co przyczyni się do efektywności uprawy oraz ich zdrowia.

Pytanie 31

Jakie gatunki drzew charakteryzują się zwisającymi szyszkami?

A. Lipy

B. Modrzewie

C. Świerki

D. Cisy

Świerki (genus Picea) to drzewa iglaste, które charakteryzują się specyficznymi, zwisającymi szyszkami. Szyszki te są cylindryczne, o długości od 5 do 20 cm i mają opadające, elastyczne łuski, co sprawia, że przybierają charakterystyczny wygląd w porównaniu do innych gatunków drzew. W przypadku świerków, proces ich rozmnażania odbywa się poprzez szyszki, które zawierają nasiona. Kiedy dojrzeją, łuski szyszek otwierają się, a nasiona są wydawane na zewnątrz, co umożliwia ich naturalne rozprzestrzenianie. Świerki są często używane w leśnictwie oraz w krajobrazie miejskim ze względu na swoją estetykę i funkcje ekologiczne. Często stosuje się je w ogrodach jako rośliny ozdobne, a także w produkcji drewna, które ma zastosowanie w budownictwie i meblarstwie. Wiedza na temat identyfikacji drzew i ich cech morfologicznych jest kluczowa dla pracowników branży leśnej oraz architektów krajobrazu, co pozwala na właściwe planowanie i utrzymanie ekologicznych przestrzeni. Zrozumienie różnic między gatunkami drzew jest fundamentalne dla ochrony bioróżnorodności i zrównoważonego rozwoju przestrzeni zielonych.

Pytanie 32

Czym jest bulwar?

A. szeroki trakt komunikacyjny zazwyczaj w okolicach centrów handlowych

B. ciąg spacerowy biegnący wzdłuż plaży, obsadzony roślinnością

C. dekoracyjny ogród, w którym centralna część jest obniżona w formie niecki

D. naturalna forma gaju wkomponowana w aranżację ogrodu renesansowego

Odpowiedź 'ciąg spacerowy wzdłuż wybrzeża obsadzony roślinnością' jest prawidłowa, ponieważ bulwar to projekt urbanistyczny, który ma na celu stworzenie przestrzeni rekreacyjnej dla mieszkańców i turystów. Bulwary często znajdują się wzdłuż rzek, jezior czy mórz, co czyni je idealnym miejscem do spacerów, joggingu czy relaksu na świeżym powietrzu. Obsadzenie roślinnością nie tylko poprawia estetykę przestrzeni, ale również wpływa na mikroklimat, co może przyczynić się do redukcji hałasu i poprawy jakości powietrza. Przykłady znanych bulwarów to Promenade des Anglais w Nicei czy bulwar Wiślany w Warszawie, które stanowią ważne elementy lokalnej tożsamości oraz przyciągają turystów. W praktyce, projektowanie bulwarów wymaga uwzględnienia zarówno aspektów ekologicznych, jak i społecznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami z zakresu urbanistyki i planowania przestrzennego.

Pytanie 33

Na obszarze, gdzie planuje się uprawę roślin preferujących zasadowe podłoże, wykazano odczyn lekko kwaśny gleby.
W celu przystosowania odczynu gleby do potrzeb uprawianych roślin, powinno się zastosować nawożenie

A. mieloną korą

B. siarczanem amonu

C. kredą nawozową zwyczajną

D. ziemią liściową

Ziemia liściowa, mielona kora oraz siarczan amonu nie są odpowiednimi środkami do podnoszenia pH gleby, a ich zastosowanie w uprawach roślin zasadolubnych może prowadzić do problemów. Ziemia liściowa jest organicznym materiałem, który wzbogaca glebę w składniki odżywcze, ale nie ma zdolności do alkalizacji. Jej stosowanie w lekko kwaśnej glebie może jedynie pogłębić problem, zwiększając zawartość substancji organicznych, co nie wpływa na pH. Mielona kora jest również materiałem organicznym, który nie wpłynie na pH gleby, a jedynie poprawi jej strukturę oraz retencję wody. Co więcej, nadmiar kory może hamować rozwój roślin przez tworzenie zbyt kwaśnego środowiska. Siarczan amonu, będący nawozem azotowym, ma działanie zakwaszające, co jest zupełnie przeciwne do pożądanego efektu alkalizacji, a jego stosowanie na glebach o odczynie lekko kwaśnym może prowadzić do dalszego obniżenia pH. Typowym błędem jest mylenie nawozów organicznych i mineralnych oraz ich właściwości w kontekście wpływu na odczyn gleby, co może skutkować niewłaściwym nawożeniem i gorszymi plonami.

Pytanie 34

Wskaż odmianę cyprysika, która charakteryzuje się luźną koroną oraz zwisającymi w dół pędami.

A. Cyprysik Lawsona (Chamaecyparis lawsoniana) odm. Columnaris

B. Cyprysik nutkajski (Chamaecyparis nootkatensis) odm. Pendula

C. Cyprysik groszkowy (Chamaecyparis pisifera) odm. Boulevard

D. Cyprysik groszkowy (Chamaecyparis pisifera) odm. Plumosa

Odmiany cyprysika wymienione w odpowiedziach są różnorodne, lecz nie spełniają kryteriów dotyczących luźnej korony oraz pędów zwisających. Cyprysik Lawsona (Chamaecyparis lawsoniana) odm. Columnaris to forma o wąskim, kolumnowym pokroju, co kontrastuje z poszukiwanym przez nas luźnym układem gałęzi. Jego struktura jest bardziej zwarta, co sprawia, że nie tworzy efektu zwisających pędów. Z kolei cyprysik groszkowy (Chamaecyparis pisifera) odm. Boulevard oraz Plumosa charakteryzują się bardziej kulistym lub stożkowatym pokrojem, również nie zaspokajając oczekiwania dotyczącego luźnej korony. Obie odmiany są popularne w architekturze krajobrazu, jednak ich sztywne i gęste układy gałęzi nie dostarczają pożądanego efektu wizualnego. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że każda odmiana cyprysika o podobnej nazwie będzie miała podobne cechy. Zrozumienie różnic między poszczególnymi odmianami jest kluczowe dla skutecznego projektowania ogrodów. W kontekście standardów ogrodniczych, ważne jest, aby dobierać odpowiednie rośliny zgodnie z ich rzeczywistymi właściwościami, co zapewnia zarówno estetykę, jak i funkcjonalność przestrzeni. Wybór niewłaściwej odmiany może prowadzić do rozczarowań oraz nieefektywnego wykorzystania przestrzeni ogrodowej.

Pytanie 35

Na działkach z torfem charakteryzujących się odczynem pH gleby 4,5-5,5 zaleca się uprawę roślin gruntowych

A. dalii

B. róż

C. różaneczników

D. irysów

Irys (Iris) oraz dalia (Dahlia) to rośliny, które nie preferują kwaśnych gleb, a ich wymagania dotyczące pH są znacznie inne. Irys, szczególnie jego odmiany, dobrze rośnie w glebach o neutralnym pH, w granicach 6,0-7,0, co oznacza, że ich uprawa na torfach o pH 4,5-5,5 byłaby niewłaściwa. Gleby o tym odczynie mogą prowadzić do problemów z dostępnością składników odżywczych, co negatywnie wpływa na zdrowie i rozwój irysów. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku dalii, które również preferują gleby o neutralnym pH. Ich uprawa w kwaśnym podłożu skutkuje ograniczoną absorpcją niezbędnych substancji odżywczych, co może prowadzić do osłabienia roślin. W przypadku róż, sytuacja jest nieco bardziej złożona, ponieważ różne odmiany róż mogą wymagać różnych warunków glebowych. Większość z nich preferuje gleby lekko kwaśne do neutralnych, co czyni je mniej odpowiednimi do uprawy w torfie o pH 4,5-5,5. W praktyce ogrodniczej ważne jest dostosowanie warunków uprawy do specyficznych wymagań roślin, aby uniknąć problemów zdrowotnych i zapewnić im optymalne warunki do wzrostu.

Pytanie 36

W celu zredukowania ryzyka wystąpienia wypadków, osłony ograniczające kontakt z ruchomymi częściami maszyn i urządzeń powinny być malowane na kolor

A. biały

B. zielony

C. czarny

D. żółty

Odpowiedź 'żółty' jest prawidłowa, ponieważ kolor żółty jest powszechnie stosowany do oznaczania elementów, które mogą stanowić zagrożenie. Zgodnie z normą EN ISO 7010, kolor żółty jest używany jako kolor ostrzegawczy, co ma na celu przyciągnięcie uwagi pracowników do potencjalnych niebezpieczeństw związanych z maszynami i urządzeniami. W praktyce, osłony wykorzystywane w różnych maszynach są malowane na żółto, aby zasygnalizować, że należy zachować szczególną ostrożność w obrębie tych obszarów. Na przykład, w zakładach produkcyjnych, gdzie maszyny działają w bliskim sąsiedztwie pracowników, żółte oznaczenia pozwalają na szybką identyfikację niebezpiecznych stref, co znacząco zmniejsza ryzyko wypadków. Dodatkowo, stosowanie koloru żółtego jako oznaczenia ostrzegawczego wpisuje się w szersze ramy zasad BHP, które mają na celu ochronę zdrowia i życia pracowników w miejscu pracy.

Pytanie 37

W okresie wiosennym, po usunięciu osłon z rabat róż oraz z ogrodów, powinno się przyciąć pędy

A. 50 cm nad ziemią

B. na poziomie 7 - 8 oczek

C. w połowie długości pędów

D. na poziomie 3 - 6 oczek

Przycinanie róż na wysokości 3 do 6 oczek to trafny sposób na dbanie o te rośliny. Dzięki temu zabiegowi wspomagasz pojawianie się nowych pędów, co jest super ważne na wiosnę. Taki sposób przycinania sprzyja zdrowemu wzrostowi, ponieważ aktywuje te tkanki, które odpowiadają za regenerację. No i przy okazji usuwasz też zmarznięte lub uszkodzone pędy, co poprawia ogólny stan rośliny. Fajnie jest też pamiętać o tym, by używać ostrych narzędzi – wtedy mniej uszkadzasz tkanki. Regularne cięcie róż dobrze wpływa na ich kwitnienie i zdrowie. W praktyce, po przycięciu, rośliny zazwyczaj produkują silniejsze i bardziej obfite pędy, a to przekłada się na lepsze kwiaty i ich większą ilość.

Pytanie 38

Jakiego zabiegu nie powinno się wykonywać podczas jesiennego sadzenia róż?

A. Podlewania

B. Usuwania chwastów

C. Przycinania pędów

D. Pokrywania gleby ściółką

Przycinanie pędów róż jesienią nie jest zalecane, ponieważ może osłabić rośliny przed zimą. W okresie jesiennym róże powinny być przygotowywane do zimowania, co oznacza, że cięcia należy ograniczyć do minimum. Przycinanie w tym czasie może spowodować, że nowe pędy będą wrażliwe na mróz, co może doprowadzić do ich uszkodzenia. W praktyce, najlepszym czasem na przycinanie róż jest wczesna wiosna, kiedy rośliny zaczynają budzić się z okresu spoczynku. Wtedy możemy usunąć martwe lub uszkodzone pędy oraz skrócić te zdrowe, aby poprawić kształt rośliny i pobudzić jej wzrost. Dodatkowo, zaleca się, aby przycinanie odbywało się przy użyciu ostrych narzędzi, aby zminimalizować uszkodzenia rośliny. Prawidłowe przycinanie róż zwiększa ich odporność na choroby i sprzyja lepszemu kwitnieniu w sezonie wegetacyjnym.

Pytanie 39

Forma "Aha" wykorzystywana jest do

A. podkreślenia linii kompozycyjnych

B. zaakcentowania podziału przestrzeni ogrodu

C. ukrycia granicy ogrodzenia

D. zamknięcia pola widokowego

Forma "Aha" w designie ogrodów jest stosowana w celu ukrycia granicy ogrodu, co pozwala na stworzenie wrażenia większej przestrzeni oraz harmonijnego połączenia z otoczeniem. Ukrycie granicy można osiągnąć poprzez zastosowanie odpowiednich roślinności, na przykład gęstych krzewów czy wysokich roślin, które nie tylko maskują granice, ale także dodają głębi i tekstury. W praktyce często wykorzystuje się również elementy architektoniczne, takie jak pergole lub altany obsadzone roślinami pnącymi, które sprawiają, że granice ogrodu stają się mniej widoczne. Zgodnie z zasadami dobrego projektowania, ukrywanie granic ogrodu przyczynia się do stworzenia wrażenia jedności z naturą, co jest pożądanym efektem w wielu stylach ogrodowych, w tym w stylu wiejskim czy naturalistycznym. Taka technika pozwala także wprowadzić elementy komfortu i intymności, co jest istotne w projektowaniu przestrzeni wypoczynkowych.

Pytanie 40

Aby wyznaczyć miejsce na kwietnik, jakie materiały są potrzebne?

A. kołki drewniane, poziomica, sznurek

B. węgielnica, sznurek, poziomica

C. sznurek, kołki drewniane, taśma miernicza

D. taśma miernicza, sznurek, poziomica

Wybór sznurka, kołków drewnianych oraz taśmy mierniczej jako narzędzi do wyznaczenia kwietnika jest właściwy, ponieważ każdy z tych elementów pełni kluczową rolę w precyzyjnym i efektywnym wykonaniu tego zadania. Sznurek jest niezwykle przydatny do wyznaczania linii prostych, co jest niezbędne przy planowaniu kształtu kwietnika. Kołki drewniane służą do stabilizacji sznurka, co zapewnia, że linia pozostaje napięta i dokładna. Taśma miernicza natomiast pozwala na precyzyjne pomiary długości i szerokości, co jest istotne dla zachowania odpowiednich proporcji w ogrodzie. W praktyce, używanie tych trzech narzędzi razem, zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, pozwala na utworzenie estetycznych i funkcjonalnych przestrzeni zielonych. Dobrze zaplanowany kwietnik nie tylko poprawia estetykę otoczenia, ale także ułatwia dalszą pielęgnację roślin, co jest kluczowe dla ich zdrowego wzrostu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej