Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 12:56
Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 13:24

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Analiza finansowa obejmuje między innymi

wstępną analizę bilansu analizę rachunku zysków i strat analizę wyniku finansowego i czynników go kształtujących	analizę produkcji analizę zatrudnienia analizę wydajności pracy
A.	B.
analizę makrootoczenia analizę otoczenia konkurencyjnego analizę postępu technicznego	analizę gospodarki materiałowej analizę efektywności pracy maszyn analizę wyposażenia
C.	D.

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Odpowiedzi B, C i D nie odnoszą się bezpośrednio do analizy finansowej, co czyni je niewłaściwymi. Często w przypadku tego typu pytań, błędne odpowiedzi są wynikiem mylenia różnych aspektów działalności przedsiębiorstwa. Na przykład, odpowiedź B może odnosić się do strategii marketingowej lub operacyjnej, co jest zupełnie inną dziedziną niż analiza finansowa. Zrozumienie różnicy między tymi dziedzinami jest kluczowe, ponieważ każda z nich wymaga odmiennych umiejętności i wiedzy. Odpowiedź C mogłaby sugerować tematykę zarządzania zasobami ludzkimi, co również nie ma związku z analizą finansową. Często błędne wnioski wynikają z braku zrozumienia, jakie dokumenty i dane są istotne w kontekście analizy finansowej. Użytkownicy mogą mylić pojęcia, co prowadzi do błędnych odpowiedzi. Odpowiedź D może dotyczyć aspektów środowiskowych czy społecznych działalności, które choć ważne, nie są częścią analizy finansowej. Zrozumienie, jak różne procesy w firmie są ze sobą powiązane, może pomóc uniknąć takich błędów w przyszłości.

Pytanie 2

Jaki dokument stanowi podstawę do rejestracji operacji finansowych w księgach rachunkowych jednostki?

A. Nota korygująca

B. Faktura korygująca

C. Faktura pro forma

D. Umowa dostawy

Umowa dostawy, faktura pro forma i nota korygująca, mimo że są to dokumenty istotne w obiegu gospodarczym, nie pełnią roli podstawy ewidencji operacji gospodarczych w księgach rachunkowych. Umowa dostawy stanowi jedynie podstawę dla transakcji, ale nie jest dokumentem księgowym. Nie wpływa ona bezpośrednio na zapisy w księgach rachunkowych oraz nie odzwierciedla rzeczywistych operacji finansowych, co czyni ją niewłaściwą jako dokument ewidencyjny. Faktura pro forma z kolei nie jest dokumentem księgowym, a jedynie ofertą handlową, która nie rodzi skutków podatkowych ani nie jest podstawą do księgowania. Nota korygująca, choć może wprowadzać zmiany do wcześniejszych zapisów, nie zastępuje faktury korygującej jako głównego dokumentu określającego wartość operacji oraz podatków. Nieprawidłowe jest więc myślenie, że dokumenty te mogą pełnić funkcję ewidencyjną, kiedy w rzeczywistości ich rolą jest jedynie wspieranie procesu biznesowego. Osoby zajmujące się księgowością powinny dokładnie rozumieć różnice między tymi dokumentami, aby nie wprowadzać błędów w ewidencji oraz zapewnić prawidłowe raportowanie finansowe.

Pytanie 3

Maszyna produkcyjna o wartości początkowej 70 000,00 zł jest amortyzowana metodą liniową z roczną stawką amortyzacji wynoszącą 20%. Jaką wartość umorzenia osiągnie maszyna produkcyjna po trzech latach użytkowania?

A. 28 000,00 zł

B. 42 000,00 zł

C. 56 000,00 zł

D. 14 000,00 zł

Aby poprawnie zrozumieć temat amortyzacji, ważne jest, aby przyjrzeć się błędnym podejściom do obliczeń wartości umorzenia. Niektóre odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowego zastosowania stawki amortyzacyjnej. Na przykład, odpowiedzi takie jak 28 000,00 zł oraz 14 000,00 zł mogą wskazywać na nieporozumienie dotyczące czasu trwania amortyzacji lub nieprawidłowe obliczenie odpisów po jednym roku. Warto zaznaczyć, że 14 000,00 zł to wartość jednego rocznego odpisu amortyzacyjnego, a nie całkowita wartość umorzenia po trzech latach. Z kolei odpowiedź 56 000,00 zł może wynikać z błędnego pomysłu o szybszej amortyzacji, co jest niezgodne z liniowym podejściem. Praktyka ta bazuje na założeniu, że zużycie aktywów następuje równomiernie w czasie, co jest kluczowe dla rzetelnego obrazowania kosztów w sprawozdaniach finansowych. Wartości umorzenia powinny być obliczane zgodnie z przyjętymi standardami rachunkowości, które podkreślają znaczenie dokładności i przejrzystości w raportowaniu. Dlatego zrozumienie podziału wartości umorzenia oraz jego wpływu na bilans jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Bilansowa wartość wartości niematerialnych i prawnych to wartość początkowa,

A. zwiększona o dotychczasowe umorzenie.

B. zwiększona o różnice od cen ewidencyjnych.

C. zmniejszona o dotychczasowe umorzenie.

D. zmniejszona o różnice od cen ewidencyjnych.

Wartość bilansowa wartości niematerialnych i prawnych (WNiP) to kluczowy element sprawozdania finansowego, który odzwierciedla wartość aktywów firmy. Poprawna odpowiedź "pomniejszona o dotychczasowe umorzenie" wskazuje na to, że wartość bilansowa tych aktywów uwzględnia ich zużycie oraz amortyzację. W praktyce oznacza to, że początkowa wartość WNiP ulega stopniowemu obniżeniu w wyniku ich użytkowania lub starzejących się technologii. Na przykład, jeśli firma nabyła oprogramowanie za 100 000 zł, a okres użytkowania wynosi 5 lat, to co roku następuje umorzenie w wysokości 20 000 zł, co prowadzi do wartości bilansowej wynoszącej 80 000 zł po trzech latach. Znajomość procesu umorzenia jest istotna, gdyż pozwala na rzetelne ocenianie sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do generowania przychodów. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), umorzenie powinno być zgodne z rzeczywistym użytkowaniem aktywów, co zapewnia pełniejszy obraz ich wartości w bilansie.

Pytanie 6

Tabela przedstawia wybrane dane finansowe jednostki gospodarczej. Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaźnik zyskowności kapitałów własnych w tej firmie wynosi

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Aktywa trwałe	28 000,00
Aktywa obrotowe	35 000,00
Kapitały własne	33 000,00
Zobowiązania bieżące	30 000,00
Przychody netto ze sprzedaży	103 000,00
Koszty uzyskania przychodów	61 000,00
Zysk netto	38 000,00

A. 1,00

B. 1,15

C. 0,95

D. 0,87

Wskaźnik zyskowności kapitałów własnych (ROE) jest kluczowym miernikiem efektywności operacyjnej firmy, który obrazuje, jak skutecznie przedsiębiorstwo generuje zyski z posiadanych kapitałów. W przypadku tej jednostki gospodarczej, wartość 1,15 oznacza, że na każdą złotówkę kapitału własnego przypada 1,15 zł zysku netto. To sugeruje, że firma nie tylko dobrze zarządza swoimi zasobami, ale także potrafi efektywnie wykorzystać dostępne środki finansowe do generowania zwrotów dla swoich właścicieli. W praktyce wysoki wskaźnik ROE jest sygnałem dla inwestorów, że firma ma potencjał do dalszego rozwoju, co może przyczynić się do wzrostu wartości akcji. Warto również zauważyć, że standardy branżowe sugerują, że wartość ROE powyżej 15% jest uważana za wskaźnik zdrowej zyskowności, co dodatkowo potwierdza atrakcyjność tej jednostki dla potencjalnych inwestorów. Dlatego zrozumienie i umiejętność obliczania ROE są niezbędne dla każdego analityka finansowego czy menedżera, który pragnie podejmować świadome decyzje inwestycyjne.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Na zakończenie roku finansowego firma ALFA posiada należność główną od klienta w wysokości 10 000,00 zł. Z powodu opóźnienia w odbiorze towarów wystawiła klientowi notę księgową z tytułu kary umownej na kwotę 300,00 zł oraz notę odsetkową, w której naliczyła odsetki w wysokości 140,00 zł za opóźnienie w uregulowaniu należności. Dłużnik nie jest w stanie upadłości ani likwidacji. Jaką wartość będzie miała należność firmy ALFA ustalona na dzień bilansowy?

A. 10 140,00 zł

B. 10 000,00 zł

C. 10 300,00 zł

D. 10 440,00 zł

Wartości podane w niepoprawnych odpowiedziach mogą prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie uwzględni się pełnego obrazu sytuacji finansowej jednostki. W przypadku odpowiedzi sugerujących kwotę 10 140,00 zł, pominięto całkowite uwzględnienie wszystkich elementów związanych z należnością. Niezrozumienie, że odsetki i kary umowne stanowią integralną część wartości należności, to powszechny błąd w interpretacji danych finansowych. Główną kwotą należności jest jedynie 10 000,00 zł, a dodanie tylko jednej pozycji, jak kary umownej, nie oddaje rzeczywistego stanu finansowego. Z kolei odpowiedź wskazująca na 10 300,00 zł, choć częściowo poprawna, również nie uwzględnia wszystkich pobocznych kosztów. Obliczenia te wychodzą z założenia, że tylko kara umowna powinna wpłynąć na wartość należności, co w praktyce jest niedopuszczalne. Rzetelne podejście do rachunkowości wymaga, aby każda należność była oceniana jako całość, uwzględniając wszystkie związane z nią opłaty. Wartości należności powinny odzwierciedlać nie tylko kwotę główną, ale także wszelkie dodatkowe koszty, które mogą powstać w wyniku nieterminowego regulowania zobowiązań. To podejście jest nie tylko zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, ale także kluczowe dla zapewnienia przejrzystości finansowej i rzetelności raportów finansowych jednostki.

Pytanie 9

Części zapasowe maszyn i urządzeń nabyte przez firmę produkcyjną klasyfikowane są w aktywach jako

A. środki trwałe

B. materiały

C. produkty gotowe

D. towary

Kiedy mówimy o klasyfikacji aktywów w firmach produkcyjnych, sprawa jest dosyć ważna, bo wpływa na bilans i ogólnie na procesy finansowe. Odpowiedzi takie jak wyroby gotowe i towary odnoszą się do produktów, które już są gotowe do sprzedaży. Wyroby gotowe to te, które przeszły cały proces produkcji, a towary to po prostu dobra, które kupujemy, żeby odsprzedać. Części zapasowe to inna sprawa, bo one są wykorzystywane w produkcji, a nie sprzedawane bezpośrednio. Wiesz, środki trwałe to długoterminowe aktywa i to też nie jest to, co mamy na myśli mówiąc o częściach zapasowych. One nie są klasyfikowane jako aktywa trwałe, bo szybciej się zużywają. Często błędnie mylimy te pojęcia związane z aktywami operacyjnymi i gotowymi produktami. Warto zrozumieć różnice między materiałami a innymi rodzajami aktywów, bo to jest kluczowe do dobrej analizy finansowej w firmie.

Pytanie 10

Obowiązujące obciążenie wyniku finansowego brutto firmy z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi

A. podatek dochodowy od osób fizycznych

B. akcyza

C. podatek dochodowy od osób prawnych

D. opłata skarbowa

Podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) jest głównym obciążeniem dla wyniku finansowego brutto spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ponieważ to właśnie ten podatek jest płacony od zysku, który spółka osiąga. Warto zaznaczyć, że CIT wynosi obecnie 19% w standardowej stawce, aczkolwiek w przypadku małych podatników oraz nowych firm, możliwe jest zastosowanie obniżonej stawki w wysokości 9%. Obciążenie wyniku finansowego brutto spółki następuje po odliczeniu kosztów uzyskania przychodu, co oznacza, że podatek ten jest obliczany na podstawie wyniku operacyjnego pomniejszonego o koszty działalności. Praktycznie, przedsiębiorcy muszą odpowiednio planować swoje finanse, aby zminimalizować wysokość CIT, co może obejmować na przykład inwestycje w aktywa trwałe, które mogą być amortyzowane. Zrozumienie zasadności i wpływu CIT na wynik finansowy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami spółki oraz podejmowania optymalnych decyzji biznesowych.

Pytanie 11

Podstawą rejestracji odchyleń od cen ewidencyjnych materiałów jest dokument księgowy?

A. Pw-przyjęcie wyrobów

B. F-ra zakupu

C. Pz-przyjęcie materiałów z zewnątrz

D. Pk-polecenie księgowania

Polecenie księgowania (Pk) stanowi kluczowy dokument w ewidencji odchyleń od cen ewidencyjnych materiałów, ponieważ to z niego wynika obowiązek księgowy dotyczący dokonania zapisów na kontach księgowych. W praktyce, polecenie księgowania jest wykorzystywane do rejestrowania wszelkich zmian w wartości posiadanych materiałów, co ma bezpośrednie przełożenie na zarządzanie kosztami w przedsiębiorstwie. Prawidłowe użycie Pk pozwala na bieżące monitorowanie i kontrolę odchyleń między ceną ewidencyjną a ceną rzeczywistą, co jest niezbędne w raportowaniu finansowym oraz w identyfikacji potencjalnych strat. W kontekście standardów rachunkowości, takie podejście wspiera zgodność z wymogami Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które kładą nacisk na rzetelność i przejrzystość informacji finansowych. Przykładowo, w sytuacji, gdy materiał został zakupiony po cenie wyższej niż ta, która figuruje w ewidencji, polecenie księgowania jest narzędziem, które umożliwia uwzględnienie tej różnicy w księgach rachunkowych, co jest kluczowe dla adekwatnej analizy kosztów i rentowności operacji.

Pytanie 12

W zakładzie produkcyjnym wydatki związane z ogrzewaniem hali produkcyjnej, określone na podstawie faktury, powinny być zaksięgowane na konto

A. Koszty działalności podstawowej

B. Koszty wydziałowe

C. Koszty działalności pomocniczej

D. Koszty ogólnego zarządu

Koszty ogrzewania hali produkcyjnej powinny być kwalifikowane jako koszty wydziałowe, ponieważ są bezpośrednio związane z procesem produkcji w danym wydziale. Koszty wydziałowe obejmują wydatki ponoszone na utrzymanie i funkcjonowanie konkretnego wydziału produkcyjnego, takie jak opłaty za media, wynagrodzenia pracowników wydziału, a także inne wydatki operacyjne. W praktyce, klasyfikacja tych kosztów jest niezwykle istotna dla prawidłowego oszacowania rentowności produktów oraz efektywności procesów produkcyjnych. Przykładowo, w firmie zajmującej się produkcją mebli, koszty ogrzewania hali, w której odbywa się obróbka drewna, będą miały bezpośredni wpływ na koszt wytworzenia finalnego produktu. Prawidłowe zaksięgowanie tych wydatków jako kosztów wydziałowych pozwala na dokładne kalkulacje i analizę kosztów, co jest zgodne z dobrymi praktykami rachunkowości i zarządzania finansami w przedsiębiorstwach produkcyjnych.

Pytanie 13

Która z poniższych transakcji wpłynie jedynie na aktywa w bilansie danej jednostki gospodarczej?

A. Zakup surowców do produkcji, płatność będzie dokonana w późniejszym terminie

B. Wpływ raty kredytowej na konto bankowe

C. Otrzymanie czeku rozrachunkowego od klienta jako zapłata za należności

D. Uregulowanie zobowiązań wobec ZUS z konta bankowego

Inne odpowiedzi są błędne, ponieważ prowadzą do zmian w bilansie, które obejmują zarówno aktywa, jak i pasywa. Spłata zobowiązań wobec ZUS z rachunku bankowego skutkuje zmniejszeniem środków pieniężnych (aktywa) oraz zmniejszeniem zobowiązań (pasywa). W rezultacie, obie strony bilansu ulegają zmianie, co nie spełnia warunków pytania. Zakup materiałów do produkcji, gdzie zapłata nastąpi w terminie późniejszym, również prowadzi do zmian w bilansie, ponieważ w momencie zakupu zwiększamy zapasy (aktywa) i równocześnie zwiększamy zobowiązania (pasywa), co znów wpływa na obie strony równania bilansowego. W przypadku wpływu transzy kredytowej na rachunek bankowy, mamy do czynienia z podwyższeniem aktywów w postaci gotówki, ale równocześnie wzrostem zobowiązań, ponieważ kredyt jest zobowiązaniem wobec banku. Takie podejście świadczy o typowym błędzie myślowym, który polega na nieodróżnianiu wpływu transakcji na różne elementy bilansu. Kluczowe w analizie bilansu jest zrozumienie zasady, że wszelkie operacje gospodarcze oddziałują na różne składniki bilansu, co wymaga ścisłej analizy ich efektów na aktywa i pasywa.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Niewłaściwa organizacja pracy w biurze prowadzi w szczególności do zwiększenia obciążenia

A. układu kostno-szkieletowego

B. narządu wzroku

C. psychiczne pracowników

D. czynnikami fizycznymi

Zła organizacja pracy w biurze ma bezpośredni wpływ na dobrostan psychiczny pracowników. Przykłady takich negatywnych skutków to zwiększone stres, wypalenie zawodowe oraz obniżona motywacja. Pracownicy, którzy są zbyt obciążeni zadaniami, często doświadczają frustracji i niezadowolenia z pracy, co prowadzi do obniżenia ich produktywności. Właściwa organizacja pracy, w tym jasne określenie ról, odpowiednie zarządzanie czasem oraz wsparcie ze strony zespołu, są kluczowe dla zapobiegania problemom psychicznym. Zgodnie z normami ISO 45001 dotyczących systemów zarządzania bezpieczeństwem i zdrowiem w pracy, organizacje powinny dążyć do stworzenia środowiska, które minimalizuje stres i promuje zdrowie psychiczne. Ważne jest, aby pracodawcy inwestowali w programy wsparcia dla pracowników oraz szkolenia z zakresu zarządzania stresem, co pomoże w długoterminowym utrzymaniu wysokiego poziomu satysfakcji z pracy.

Pytanie 16

Obliczenie jednostkowego kosztu produkcji wyrobu gotowego na podstawie rzeczywiście poniesionych wydatków po zakończeniu procesu wytwórczego to kalkulacja

A. wynikowa

B. wstępna

C. normatywna

D. operatywna

Wynikowa kalkulacja kosztu wytworzenia wyrobu gotowego odnosi się do sytuacji, w której analiza kosztów odbywa się po zakończeniu procesu produkcyjnego. W tym podejściu uwzględnia się wszystkie faktycznie poniesione koszty, co pozwala na uzyskanie dokładnych danych dotyczących wydajności i efektywności procesu produkcyjnego. Przykładowo, przedsiębiorstwo może wykorzystać wynikową kalkulację do ocenienia, czy osiągnięte koszty produkcji były zgodne z wcześniejszymi założeniami budżetowymi. Tego typu analiza jest kluczowa dla podejmowania przyszłych decyzji strategicznych, takich jak wprowadzenie zmian w procesie produkcji lub renegocjacja kontraktów z dostawcami. W praktyce, wynikowa kalkulacja kosztów wykorzystywana jest również do raportowania wyników finansowych, co może pomóc w identyfikacji obszarów wymagających optymalizacji. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, analiza wynikowa powinna być regularnie przeprowadzana, aby na bieżąco monitorować sytuację finansową przedsiębiorstwa i dostosowywać strategie operacyjne do zmieniających się warunków rynkowych.

Pytanie 17

Konto Umorzenie środków trwałych należy do konta

A. rozliczeniowego

B. wynikowego

C. pozabilansowego

D. korygującego

Konto Umorzenie środków trwałych stanowi konto korygujące, które jest niezbędne w procesie ewidencji środków trwałych. Jego podstawową funkcją jest odzwierciedlenie wartości umorzenia, czyli utraty wartości ekonomicznej środków trwałych w wyniku ich użytkowania. Konto to służy do prezentacji całkowitej wartości umorzenia danego środka trwałego, co jest kluczowe dla uzyskania rzetelnych informacji na temat wartości posiadanych aktywów. Umorzenie jest zazwyczaj obliczane na podstawie ustalonych metod amortyzacji, takich jak amortyzacja liniowa czy degresywna. W praktyce, na koniec roku obrotowego, saldo konta umorzenia jest przenoszone do bilansu oraz wpływa na wynik finansowy przedsiębiorstwa poprzez zmniejszenie wartości netto środków trwałych. Właściwe ewidencjonowanie umorzenia jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSR) oraz krajowymi regulacjami, co wpływa na wiarygodność i transparentność sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa.

Pytanie 18

Po dokonaniu inwentaryzacji, komisja zauważyła brak towarów o wartości netto zakupu wynoszącej 1 500,00 zł. Niedobór ten uznano za winny. Pracownik, który odpowiada za mienie, zgodził się na jego potrącenie z wynagrodzenia w 3 równych ratach. Jednostka zajmująca się sprzedażą towarów stosuje 10% marżę obliczaną od ceny zakupu. Jaką kwotę zostanie potrącone pracownikowi za pierwszy miesiąc?

A. 1650,00 zł

B. 500,00 zł

C. 550,00 zł

D. 150,00 zł

Odpowiedzi, takie jak 150,00 zł, 500,00 zł czy 1650,00 zł, zawierają błędne interpretacje sytuacji finansowej związanej z niedoborem towarów. Odpowiedź 150,00 zł opiera się na mylnym założeniu, że tylko marża powinna być potrącana, ignorując fakt, że pracownik zgodził się na potrącenie całej kwoty niedoboru rozłożoną na raty. Odpowiedź 500,00 zł to wartość jednej raty, lecz nie uwzględnia dodatkowych strat wynikających z utraty marży, co jest kluczowe w kontekście odpowiedzialności finansowej pracownika. Z kolei 1650,00 zł to całkowita kwota niepotrzebnie zawyżona, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do przyjętego porozumienia o rozłożeniu kwoty na raty. Zrozumienie podstawowych zasad odpowiedzialności materialnej oraz wpływu marży na wyniki finansowe jest niezbędne w każdej jednostce gospodarczej, w której pracownicy są odpowiedzialni za powierzone im towary. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do niepoprawnego oszacowania obciążeń finansowych, co nie tylko wpływa na relacje pracownicze, ale także może narazić firmę na straty. Warto dodać, że zgodnie z standardami rachunkowości, każda sytuacja niedoboru powinna być dokładnie analizowana i dokumentowana, aby uniknąć nieporozumień oraz zapewnić transparentność w rozliczeniach.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Na podstawie danych zawartych w tabeli ustal zysk brutto.

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Przychody netto ze sprzedaży wyrobów gotowych	36 000,00
Koszt sprzedanych wyrobów gotowych	25 000,00
Koszty ogólnego zarządu	6 500,00
Pozostałe przychody operacyjne	3 000,00
Przychody finansowe	2 000,00
Koszty finansowe	1 500,00

A. 8 000,00 zł

B. 4 500,00 zł

C. 11 000,00 zł

D. 7 500,00 zł

Obliczenie zysku brutto jest kluczowym elementem analizy finansowej przedsiębiorstwa, a w tym przypadku poprawna odpowiedź wynosi 8 000,00 zł. Zysk brutto oblicza się poprzez odjęcie całkowitych kosztów od całkowitych przychodów. W naszym przykładzie przychody wynoszą 41 000,00 zł, a koszty 33 000,00 zł, co daje zysk brutto równy 8 000,00 zł. Taki sposób obliczania zysku jest zgodny z ogólnie przyjętymi standardami rachunkowości, które nakładają obowiązek rzetelnego przedstawiania sytuacji finansowej firmy. W praktyce, zysk brutto jest istotny, ponieważ pozwala na ocenę efektywności operacyjnej i rentowności podstawowej działalności. Przykładem zastosowania tego wskaźnika jest analiza rentowności produktów, gdzie przedsiębiorstwa porównują zysk brutto generowany przez różne kategorie produktów, co pozwala na podejmowanie strategicznych decyzji o alokacji zasobów oraz ewentualnych modyfikacjach oferty. Warto również pamiętać, że zysk brutto nie uwzględnia wydatków operacyjnych, odsetek czy podatków, co oznacza, że dla pełnej analizy konieczne jest dalsze badanie innych wskaźników finansowych.

Pytanie 21

Firma zajmująca się produkcją zakupiła oprogramowanie komputerowe w netto 10 000 zł, a podatek VAT wyniósł 2 300 zł. Koszty związane z wdrożeniem oprogramowania wyniosły 2 000 zł. Jaka była całkowita wartość początkowa nabytego oprogramowania?

A. 12 300 zł

B. 14 300 zł

C. 12 000 zł

D. 10 000 zł

Odpowiedzi, które wskazują na inne kwoty, często wynikają z nieporozumień dotyczących obliczania wartości początkowej aktywów trwałych. Wartość początkowa to całkowity koszt nabycia środka trwałego, który nie powinien zawierać podatku VAT, ponieważ przedsiębiorstwo ma prawo do odliczenia go. Przykładowo, odpowiedź wskazująca 14 300 zł z pewnością uwzględnia zarówno cenę zakupu, jak i VAT oraz koszty wdrożenia, co jest błędne. To podejście myśli o całkowitym wydatku, ale pomija kluczowy aspekt, jakim jest możliwość odliczenia VAT. Z kolei odpowiedzi, które wskazują na 10 000 zł lub 12 300 zł, również są błędne. Pierwsza z nich ignoruje koszty wdrożenia, które są niezbędne do ustalenia wartości początkowej, a druga uwzględnia VAT, co nie jest zgodne z zasadami rachunkowości. Warto pamiętać, że zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), prawidłowa wycena aktywów trwałych jest kluczowa dla przejrzystości i rzetelności sprawozdań finansowych, co wpływa na decyzje inwestycyjne oraz oceny przedsiębiorstw przez analityków i inwestorów.

Pytanie 22

Przedsiębiorstwo produkcyjne wytworzyło w ciągu okresu sprawozdawczego 600 sztuk wyrobów gotowych C oraz 800 sztuk wyrobów niezakończonych C o stopniu przetworzenia 50%. Korzystając z danych zawartych w tabeli, oblicz jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego C.

Pozycje kalkulacyjne		Poniesione koszty w zł
Materiały bezpośrednie	32 000,00
Płace bezpośrednie wraz z narzutami	18 000,00
Koszty wydziałowe	4 000,00
Koszty ogólnego zarządu

A. 54,00 zł

B. 56,00 zł

C. 40,00 zł

D. 50,00 zł

Wybór innej odpowiedzi niż 54,00 zł może wynikać z kilku błędnych założeń lub niepełnego zrozumienia procesu kalkulacji kosztów. Często mylone jest pojmowanie, że jednostkowy koszt wytworzenia powinien być obliczany wyłącznie na podstawie gotowych wyrobów lub pomijając wyroby w toku, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia rzeczywistych kosztów. Na przykład, odpowiedzi takie jak 40,00 zł czy 50,00 zł mogą sugerować, że obliczenia opierają się jedynie na kosztach bezpośrednich, a nie uwzględniają wydatków związanych z produkcją wyrobów niezakończonych, co jest kluczowe dla uzyskania pełnego obrazu kosztów produkcji. Z kolei odpowiedź 56,00 zł może być efektem błędnego uwzględnienia wydatków ogólnych, które nie powinny wpływać na jednostkowy koszt wytworzenia, ponieważ obliczenia powinny skupiać się na kosztach bezpośrednich i wydziałowych. Ważne jest, aby pamiętać, że każde przedsiębiorstwo produkcyjne powinno stosować metody kalkulacji kosztów zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości, które uwzględniają zarówno gotowe wyroby, jak i te w procesie produkcji, co ma istotny wpływ na efektywność finansową i podejmowanie decyzji zarządczych.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Na fakturze sprzedaży podatnik VAT wpisał błędną cenę towarów. W celu skorygowania tego błędu należy wystawić

A. notę korygującą

B. duplikat faktury

C. notę księgową

D. fakturę korygującą

Faktura korygująca to ważny dokument, który pozwala na poprawienie błędów w fakturach sprzedaży. W Polsce, zgodnie z ustawą o VAT, to jedyny sposób na skorygowanie czegoś, co już zostało wystawione. Wyobraź sobie, że na fakturze pomyliłeś cenę towaru. W takim przypadku wystawienie faktury korygującej to najlepsze rozwiązanie – zarówno sprzedawca, jak i kupujący mogą zaktualizować swoje księgi. Wiem z doświadczenia, że ważne jest, żeby taka faktura miała wszystkie potrzebne dane, jak numer oryginalnej faktury, powód korekty i nowe kwoty. Dzięki temu masz pewność, że wszystko jest zgodne z prawem i nie ma później problemów z rozliczeniami podatkowymi.

Pytanie 25

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, roczne sprawozdanie finansowe danej jednostki musi zostać zatwierdzone przez organ zatwierdzający w terminie nie dłuższym niż

A. 4 miesiące od dnia bilansowego

B. 2 miesiące od dnia bilansowego

C. 6 miesięcy od dnia bilansowego

D. 8 miesięcy od dnia bilansowego

Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać kilka typowych błędów myślowych związanych z interpretacją przepisów ustawy o rachunkowości. Udzielenie odpowiedzi wskazującej na cztery miesiące od dnia bilansowego może wynikać z nieporozumienia dotyczącego czasu, jaki jest niezbędny na przygotowanie sprawozdań finansowych. Przepisy jasno określają, że okres ten wynosi sześć miesięcy, co zapewnia wystarczający czas na dokładne opracowanie dokumentacji oraz jej zatwierdzenie przez odpowiednie organy. Z kolei odpowiedzi wskazujące na dwa miesiące lub osiem miesięcy są także błędne, ponieważ nie tylko przekraczają właściwy termin, ale też wskazują na niedostateczne zrozumienie kluczowych zasad związanych z raportowaniem finansowym. Dwa miesiące to zbyt krótki okres na przygotowanie kompletnych i dokładnych sprawozdań, które wymagają analizy i często konsultacji z audytorami. Natomiast osiem miesięcy mogłoby prowadzić do opóźnień w przedstawianiu informacji finansowych, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć negatywnie na rzetelność danych oraz wiarygodność jednostki. W praktyce, terminowe i zgodne z przepisami zatwierdzenie sprawozdań jest kluczowe dla zapewnienia transparentności oraz odpowiedzialności w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Aby zabezpieczyć bazy danych księgowych przed nieautoryzowanym dostępem, jednostka gospodarcza

A. ustosunkowuje konta użytkowników programu finansowo-księgowego hasłem

B. użytkuje program antywirusowy

C. tworzy archiwum ksiąg rachunkowych

D. przygotowuje kopie zapasowe baz danych

Choć inne podejścia, takie jak korzystanie z programów antywirusowych, archiwizacja ksiąg rachunkowych oraz sporządzanie kopii bezpieczeństwa baz danych, mają swoje miejsce w strategii zabezpieczeń, są one niewystarczające jako główna metoda ochrony przed niepowołanym dostępem do baz danych księgowych. Programy antywirusowe przede wszystkim chronią przed złośliwym oprogramowaniem, które niekoniecznie jest bezpośrednim zagrożeniem dla dostępu do danych. Nieprzypadkowy dostęp do danych może mieć miejsce nawet w przypadku zainstalowanego oprogramowania zabezpieczającego, jeśli konta użytkowników są słabo zabezpieczone. Archiwizacja ksiąg rachunkowych oraz sporządzanie kopii bezpieczeństwa są kluczowe dla zapewnienia ciągłości działalności i ochrony przed utratą danych, ale nie eliminują ryzyka nieautoryzowanego dostępu. W rzeczywistości, archiwizacja danych może nawet prowadzić do ich nieautoryzowanego przeglądania, jeśli dostęp do archiwów nie jest odpowiednio kontrolowany. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że zabezpieczenie fizyczne lub programowe danych wystarczy do ochrony przed atakami. Zapewnienie bezpieczeństwa danych wymaga złożonego podejścia, które łączy różne metody ochrony, ale nie można pomijać podstawowych praktyk, takich jak silne hasła i kontrola dostępu. W kontekście standardów branżowych, kluczowe jest dostosowanie praktyk do wymagań norm takich jak PCI DSS czy ISO 27001, które podkreślają znaczenie zarządzania dostępem jako fundamentalnego elementu ochrony danych.

Pytanie 28

Transakcję gospodarczą o treści "Wz - wydanie sprzedanych wyrobów gotowych odbiorcy" należy ująć w księgach na kontach

A. Wn Koszty działalności podstawowej, Ma Wyroby gotowe

B. Wn Wyroby gotowe, Ma Koszty działalności podstawowej

C. Wn Wyroby gotowe, Ma Koszt sprzedanych wyrobów gotowych

D. Wn Koszt sprzedanych wyrobów gotowych, Ma Wyroby gotowe

Odpowiedzi, które mówią o obciążeniu konta 'Koszty działalności podstawowej' lub 'Wyroby gotowe', nie są poprawne. To jest mylenie podstawowych zasad księgowości. Jak wydajemy sprzedane wyroby, to musimy pamiętać, że to generuje koszt, który idzie na rachunek zysków i strat, a nie na konto kosztów działalności. To może prowadzić do błędnych wniosków, a przez to zafałszowanej analizy finansowej firmy. Księgowanie na koncie 'Wyroby gotowe' w debecie też jest nietrafione, bo sugeruje, że przyjmujemy wyroby, a nie je wydajemy. Taki błąd może naprawdę źle wpłynąć na zarządzanie stanami magazynowymi oraz ocenę rentowności. Jeszcze, takie podejście może sugerować, że te koszty są wydatkami operacyjnymi, co nie zawsze jest zgodne z tym, jak powinno się to robić według najlepszych praktyk rachunkowości. Dlatego, dobre księgowanie jest naprawdę ważne dla przezroczystości finansowej i zgodności z normami rachunkowości.

Pytanie 29

Co powinno się zrobić w przypadku ataku epilepsji?

A. silnie trzymać drgające nogi i ręce

B. zastosować lek oraz podać wodę do popicia

C. wsadzić do ust jakiś przedmiot, na przykład łyżeczkę, aby zapobiec przygryzieniu języka

D. zabezpieczyć głowę pacjenta przed urazem

Odpowiedź 'chronić głowę chorego przed urazem' jest prawidłowa, ponieważ podczas ataku padaczki osoba może upaść, co zwiększa ryzyko urazów głowy. W takich sytuacjach kluczowe jest, aby zapewnić bezpieczne otoczenie. Należy zdjąć wszelkie ostre przedmioty w pobliżu, a także umieścić coś miękkiego pod głową, na przykład kurtkę lub poduszkę. Warto również unikać trzymania pacjenta w sposób, który mógłby doprowadzić do dodatkowych obrażeń. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz innymi standardami opieki, najważniejszym priorytetem w przypadku ataku padaczki jest ochrona osoby przed urazami, a nie ingerowanie w jej ruchy. W sytuacjach kryzysowych, takich jak napad padaczkowy, odpowiednia reakcja może znacznie zminimalizować ryzyko powikłań oraz przyspieszyć powrót pacjenta do stanu stabilności. W kontekście pierwszej pomocy warto również znać objawy napadu oraz czas jego trwania, aby w razie potrzeby móc wezwać pomoc medyczną.

Pytanie 30

Spółka Diana uregulowała zobowiązanie wobec spółki Maja, wystawiając weksel własny na sumę 40 500,00 zł, w tym kwota zobowiązania 40 000,00 zł i dyskonto 500,00 zł. W jaki sposób powinna zostać zaksięgowana spłata zobowiązania wekslem własnym w księgach, rachunkowych spółki Diana?

Strona Dt konta	Kwota w zł	Strona Ct konta	Kwota w zł
A. Inne środki pieniężne	40 500,00	Rozrachunki z odbiorcami Przychody finansowe	40 000,00 500,00
B. Rozrachunki z dostawcami Koszty finansowe	40 000,00 500,00	Zobowiązania wekslowe	40 500,00
C. Inne środki pieniężne	40 000,00	Rozrachunki z odbiorcami	40 000,00
D. Rozrachunki z dostawcami	40 500,00	Zobowiązania wekslowe	40 500,00

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Wybrane odpowiedzi, które nie uwzględniają prawidłowego księgowania spłaty zobowiązania wekslem własnym, często opierają się na błędnym zrozumieniu zasad rachunkowości oraz ewidentnych pomyłkach w kwalifikacji poszczególnych operacji. Księgowanie weksli oraz zobowiązań wekslowych wymaga dokładnego rozróżnienia między wartością nominalną weksla a rzeczywistym zobowiązaniem. Jeśli ktoś zakłada, że należy tylko zmniejszyć zobowiązanie wobec spółki Maja o 40 000,00 zł, nie uwzględnia wtedy faktu, że koszt dyskonta stanowi część całkowitych kosztów finansowych i powinien być odpowiednio ujęty w księgach, co prowadzi do niepełnego odwzorowania sytuacji finansowej. Innym typowym błędem myślowym jest utożsamianie weksla z gotówką, co może prowadzić do omijania właściwych kont, na których te transakcje powinny być rejestrowane. Ważne jest, aby wszystkie operacje były zgodne z aktualnymi standardami rachunkowości, co zapewnia nie tylko zgodność z przepisami, ale również przejrzystość i rzetelność sprawozdań finansowych, które są fundamentem dla podejmowania decyzji biznesowych.

Pytanie 31

Czym są pasywa?

A. długoterminowe inwestycje

B. długoterminowe zobowiązania

C. krótkoterminowe inwestycje

D. długoterminowe należności

Pasywa to elementy bilansu, które odzwierciedlają zobowiązania przedsiębiorstwa wobec osób trzecich. Zobowiązania długoterminowe, takie jak kredyty bankowe, obligacje czy długoterminowe umowy leasingowe, stanowią część pasywów, które wymagają spłaty w okresie dłuższym niż 12 miesięcy. W praktyce, zrozumienie struktury pasywów jest kluczowe dla analizy finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ wpływa na ocenę jego stabilności finansowej oraz zdolności do generowania przyszłych przepływów pieniężnych. Warto zauważyć, że odpowiednie zarządzanie zobowiązaniami długoterminowymi może zapewnić korzystne warunki finansowania, a także zwiększyć potencjał wzrostu firmy poprzez inwestycje w rozwój. Przykładem zastosowania wiedzy na temat pasywów może być ocena wskaźników finansowych, takich jak wskaźnik zadłużenia czy wskaźnik pokrycia odsetek, które są kluczowe dla inwestorów oraz analityków. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), przedsiębiorstwa powinny dokładnie klasyfikować swoje zobowiązania, co przyczynia się do transparentności informacji finansowych i budowania zaufania wśród interesariuszy.

Pytanie 32

Konto Rozliczenie zakupów towarowych na zakończenie okresu sprawozdawczego?

A. może posiadać saldo Wn i Ma

B. nigdy nie pokazuje salda

C. zawsze prezentuje tylko saldo Wn

D. zawsze ukazuje tylko saldo Ma

Odpowiedź, że konto 'Rozliczenie zakupu towarów' może wykazywać saldo Wn i Ma, jest prawidłowa, ponieważ w kontekście księgowości, konta rozrachunkowe mogą mieć różne salda w zależności od stanu transakcji na koniec okresu sprawozdawczego. Na przykład, jeśli nastąpiła transakcja zakupu towarów, która jeszcze nie została zapłacona, konto to może wykazywać saldo Wn, co oznacza, że firma ma zobowiązanie do zapłacenia za towary. Natomiast w przypadku, gdy dokonano zwrotu towarów lub wystąpiła korekta związana z wcześniejszymi zakupami, saldo Ma może być obecne. Takie zróżnicowanie sald jest zgodne z zasadą podwójnego zapisu i jest kluczowe dla prawidłowego sporządzania raportów finansowych. Dobre praktyki w księgowości obejmują dokładne monitorowanie sald na kontach rozrachunkowych, co pozwala na lepsze zarządzanie płynnością i zobowiązaniami finansowymi przedsiębiorstwa oraz na wykrywanie ewentualnych nieprawidłowości w ewidencji transakcji.

Pytanie 33

Jak należy wyceniać zapasy na dzień bilansowy?

A. na podstawie cen nabycia lub kosztów wytworzenia, które nie przekraczają cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy

B. w oparciu o ceny nabycia lub koszty wytworzenia, które nie są niższe od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy

C. według ceny nabycia lub ceny rynkowej, w zależności od tego, która jest niższa

D. na podstawie cen nabycia lub zakupu wynikających z faktur dostawców

Poprawna odpowiedź dotycząca wyceny zapasów na dzień bilansowy odnosi się do zasadniczej zasady ostrożności, która jest kluczowym elementem rachunkowości. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości, zapasy powinny być wyceniane na poziomie nie wyższym niż cena sprzedaży netto na dzień bilansowy, co zabezpiecza przed nadmiernym wykazywaniem aktywów oraz zniekształceniem rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce oznacza to, że jeżeli cena nabycia zapasów lub ich koszty wytworzenia przekraczają wartość, jaką można uzyskać ze sprzedaży tych zapasów, wówczas konieczne jest dokonanie odpisu aktualizującego. Taka wycena ma na celu zapewnienie, że bilans odzwierciedla realistyczną wartość aktywów, co jest istotne zarówno dla inwestorów, jak i dla kredytodawców. Na przykład, jeśli firma posiada zapasy, których koszt wynosi 100 000 PLN, ale przewidywana cena sprzedaży netto wynosi tylko 90 000 PLN, zgodnie z zasadą ostrożności firma powinna wykazać wartość zapasów na poziomie 90 000 PLN.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jakie zasady obowiązują w ewidencji na kontach pomocniczych (analitycznych)?

A. Powtarzalnego zapisu

B. Podwójnego zapisu

C. Łączenia kont

D. Równowagi bilansowej

Zasady podwójnego zapisu są w sumie podstawą rachunkowości, bo każda transakcja jest zapisywana na dwóch kontach – debetowym i kredytowym. Ale w kontekście ewidencji kont pomocniczych to nie wystarczy do zarządzania danymi analitycznymi. Konta pomocnicze są po to, żeby szczegółowo ewidencjonować różne kategorie aktywów czy zobowiązań. To trochę mylące, bo równowaga bilansowa wynika z powtarzalnego zapisu i podwójnego zapisu, a nie jest zasada, którą można brać i stosować na wszystkie konta. A co do łączenia kont, to nie za bardzo się sprawdza, bo każde konto pomocnicze ma swoje własne funkcje, co zapewnia porządek danych. Wiele osób popełnia błąd, myląc te zasady i próbując je zastosować w niewłaściwy sposób. Tak naprawdę, każda z tych odpowiedzi może wprowadzić w błąd, kiedy rozmawiamy o ewidencji pomocniczej, bo ta wymaga precyzyjnego i wielokrotnego zapisu informacji w różnych kontekstach.

Pytanie 36

Różnice inwentaryzacyjne ujawnione w jednostce gospodarczej dotyczące zapasów towarów są rejestrowane w księgowości

A. w cenach zakupu

B. według wartości nominalnej

C. w cenach ewidencyjnych

D. według kosztów wytworzenia

Ujmowanie różnic inwentaryzacyjnych w zapasach towarów w cenach nabycia, wartości nominalnej lub kosztów wytworzenia prowadzi do znaczących nieprawidłowości w ewidencji finansowej. Ujęcie w cenach nabycia może być mylące, ponieważ nie uwzględnia dodatkowych kosztów, które mają wpływ na ostateczny koszt towaru. Przyjmowanie wartości nominalnej z kolei ignoruje zmiany wartości rynkowej oraz rzeczywistych kosztów poniesionych przez firmę, co może prowadzić do zniekształcenia danych finansowych. Koszty wytworzenia są stosowane głównie w kontekście produkcji, a nie handlu towarami, przez co ich zastosowanie w kontekście zapasów handlowych jest niewłaściwe. Tego typu błędne założenia mogą wynikać z braku zrozumienia zasad ewidencji i różnic między rodzajami kosztów. Stosując niewłaściwe podejście do ujmowania różnic inwentaryzacyjnych, przedsiębiorstwa mogą narazić się na ryzyko błędnej analizy finansowej, co w dłuższej perspektywie wpłynie na decyzje zarządzające oraz relacje z inwestorami. Rzetelna ewidencja jest kluczowa dla zapewnienia transparentności i wiarygodności sprawozdań finansowych.

Pytanie 37

Okres użytkowania ekonomicznego środka trwałego o wartości początkowej 300 000,00 zł wynosi 5 lat. Jaką kwotę będzie stanowił miesięczny odpis amortyzacyjny tego środka trwałego?

A. 30 000,00 zł

B. 5 000,00 zł

C. 60 000,00 zł

D. 50 000,00 zł

Dobra robota! Odpowiedź jest prawidłowa, bo wykorzystałeś klasową zasadę amortyzacji. Wartość początkowa tego środka trwałego wynosi 300 000,00 zł, a jego okres użytkowania to 5 lat. Żeby policzyć miesięczny odpis, trzeba podzielić tę kwotę przez 60 miesięcy, co daje 5000,00 zł. Fajnie, że trzymasz się tych zasad, bo amortyzacja to istotny temat w zarządzaniu finansami firmy. Dzięki niej można lepiej zaplanować budżet i koszty związane z posiadanymi środkami trwałymi.

Pytanie 38

Wzrost wskaźnika struktury kapitałów własnych o 12% wskazuje, że

A. na 1 zł kapitałów własnych jednostki przypada o 0,12 zł więcej zobowiązań ogółem

B. udział kapitałów obcych w finansowaniu aktywów jednostki wzrósł o 12%

C. na 1 zł kapitałów własnych jednostki przypada o 0,12 zł więcej kapitałów obcych

D. udział kapitałów obcych w finansowaniu aktywów jednostki zmniejszył się o 12%

Wzrost wskaźnika struktury kapitałów własnych o 12% nie może być interpretowany w kontekście pozostałych odpowiedzi, ponieważ każda z nich wprowadza błędne założenia dotyczące relacji między kapitałami własnymi a kapitałami obcymi. Stwierdzenie, że na 1 zł kapitałów własnych przypada o 0,12 zł więcej pasywów ogółem, sugeruje, że całkowite pasywa wzrosły w proporcji do kapitałów własnych, co jest sprzeczne z definicją wskaźnika struktury kapitałów. Również twierdzenie, że udział kapitałów obcych w finansowaniu majątku jednostki zwiększył się o 12%, jest fałszywe, ponieważ wzrost kapitałów własnych przy stałej wartości pasywów prowadzi do zmniejszenia tego udziału. Z kolei koncepcja, że na 1 zł kapitałów własnych przypada o 0,12 zł więcej kapitałów obcych, nie uwzględnia mechanizmu finansowania, w którym wzrost kapitałów własnych powinien prowadzić do redukcji zależności od kapitałów obcych. Kluczowym błędem myślowym jest niezrozumienie dynamiki struktury kapitałów oraz ich wpływu na ogólną sytuację finansową jednostki, co w praktyce może prowadzić do nieefektywnych decyzji finansowych i podważania stabilności przedsiębiorstwa.

Pytanie 39

Firma produkująca w dużej skali jeden typ prostych wyrobów gotowych do obliczenia kosztu jednostkowego wytworzenia stosuje kalkulację

A. doliczeniową zleceniową

B. podziałową prostą

C. doliczeniową asortymentową

D. współczynnikową

Wybór niewłaściwej metody kalkulacji kosztów, jak doliczeniowa asortymentowa, współczynnikowa czy doliczeniowa zleceniowa, może prowadzić do niepoprawnych oszacowań kosztów jednostkowych. Kalkulacja doliczeniowa asortymentowa, na przykład, stosowana jest zazwyczaj w sytuacjach, gdy przedsiębiorstwo posiada różnorodność produktów, co wymaga bardziej skomplikowanego podejścia do przypisania kosztów do poszczególnych asortymentów. Metoda ta polega na doliczaniu kosztów do różnych grup produktów, co w przypadku produkcji jednego, prostego wyrobu byłoby nieefektywne i mogłoby prowadzić do złożoności, której nie wymaga sytuacja. Podobnie, kalkulacja współczynnikowa odnosi się do sytuacji, gdzie koszty są przypisane na podstawie współczynników, co również nie jest optymalne przy prostych, masowych produkcjach. Z kolei doliczeniowa zleceniowa uwzględnia koszty związane z poszczególnymi zleceniami produkcyjnymi, co jest stosowane w przypadku indywidualnych zamówień lub zadań. W kontekście masowej produkcji jednego rodzaju wyrobów, takie podejścia nie tylko wprowadzałyby zbędne komplikacje, ale także mogłyby zniekształcać rzeczywisty obraz kosztów, co z kolei wpływałoby na podejmowanie decyzji strategicznych. Typowym błędem w ocenie metod kalkulacji jest niezrozumienie specyfiki produkcji i przyjęcie uniwersalnych rozwiązań, które nie uwzględniają charakterystyki wytwarzanego produktu.

Pytanie 40

Konto, które działa na zasadzie, że po stronie Ct rejestrujemy początkowy stan oraz wszystkie jego wzrosty, a po stronie Dt wszelkie zmiany obniżające stan składników bilansu, to konto

A. pasywnych.

B. syntetycznych.

C. aktywnych.

D. analitycznych.

Wybór odpowiedzi 'aktywny' może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcjonowania kont w systemie rachunkowości. Konta aktywne ewidencjonują składniki majątku przedsiębiorstwa, takie jak gotówka, zapasy czy należności. Po stronie Dt zapisywane są zwiększenia, a po stronie Ct zmniejszenia. W praktyce, konta aktywne odzwierciedlają tzw. aktywa, które są wykorzystywane w działalności operacyjnej. Wybór odpowiedzi 'analityczne' jest także mylący, ponieważ konta analityczne są szczegółowymi podziałami kont syntetycznych, służącymi do dokładniejszej ewidencji i analizy danych finansowych. Konta analityczne nie mają własnego bilansu, a ich funkcja polega na dostarczaniu szczegółowych informacji o poszczególnych składnikach aktywów lub pasywów. Co więcej, wybór 'syntetyczne' również jest błędny, ponieważ konta syntetyczne stanowią ogólną strukturę dla kont analitycznych. Są one używane do podsumowania danych z kont analitycznych i nie są bezpośrednio odpowiedzialne za działanie opisane w pytaniu. Przykładowe błędy myślowe mogą obejmować nieprawidłowe zaklasyfikowanie konta w kontekście jego funkcji oraz pomylenie kont analitycznych z syntetycznymi, co prowadzi do błędnej interpretacji ich roli w ewidencji finansowej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego podejścia do ewidencji finansowej w każdej organizacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej