Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 12 marca 2025 10:22
Data zakończenia: 12 marca 2025 11:00

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na ilustracji zaprezentowano końcówkę wkrętaka typu

A. krzyżowy

B. torx

C. imbusowy

D. tri-wing

Grot wkrętaka typu torx charakteryzuje się specyficznym kształtem gwiazdy sześcioramiennej co pozwala na lepsze przenoszenie momentu obrotowego i zmniejsza ryzyko uszkodzenia łba śruby w porównaniu do innych rodzajów końcówek takich jak krzyżowe czy płaskie Torx jest szeroko stosowany w przemyśle motoryzacyjnym i elektronicznym a także w montażu mebli i sprzętu AGD Jego wszechstronność i wytrzymałość wynikają z konstrukcji które redukują nacisk na krawędzie śruby Zapobiega to wyślizgiwaniu się narzędzia i uszkodzeniu powierzchni śruby co jest kluczowe w zastosowaniach gdzie estetyka i dokładność są istotne Standardowe rozmiary torx obejmują szeroką gamę od T1 do T100 co umożliwia ich zastosowanie w różnych komponentach i urządzeniach Dodatkowo torx posiada wersje z otworem bezpieczeństwa co zapobiega użyciu narzędzi nieautoryzowanych w urządzeniach z zabezpieczeniami Wybór torx jako metody mocowania często wynika z jego efektywności oraz bezpieczeństwa użytkowania co jest istotne w kontekście jakości i niezawodności produktów końcowych

Pytanie 2

Określ zakres adresów IP z klasy A, który wykorzystywany jest do adresacji prywatnej w sieciach komputerowych?

A. 127.0.0.0 - 127.255.255.255

B. 192.168.0.0 - 192.168.255.255

C. 172.16.0.0. - 172.31.255.255

D. 10.0.0.0 - 10.255.255.255

Zakres adresów IP od 10.0.0.0 do 10.255.255.255 to klasa A i jest jednym z trzech rezerwowych zakresów dla prywatnych adresów IP. Te adresy nie są routowane w Internecie, więc świetnie nadają się do używania w lokalnych sieciach. Dzięki temu można stworzyć wiele prywatnych sieci, bez obaw o konflikt z adresami publicznymi. Klasa A jest szczególnie fajna dla dużych firm, które potrzebują mnóstwa adresów IP, bo pozwala na przydzielenie aż 16 milionów adresów w jednym zakresie. Wyobraź sobie korporację z biurami na różnych kontynentach, która chce, żeby każde biuro miało dostęp do swojej lokalnej sieci, dbając przy tym o bezpieczeństwo i prywatność. Co ciekawe, administracja sieci może wykorzystać te prywatne adresy razem z NAT-em, żeby mieć połączenie z Internetem, co jest naprawdę popularne w współczesnych infrastrukturach IT.

Pytanie 3

Użytkownik laptopa z systemem Windows 7 widzi dostępne sieci Wi-Fi przedstawione na rysunku. Przy konfiguracji połączenia z siecią Z1 musi określić dla tej sieci

A. klucz zabezpieczeń

B. typ zabezpieczeń

C. nazwę SSID

D. adres MAC

Klucz zabezpieczeń to ciąg znaków używany do ochrony dostępu do sieci bezprzewodowej. Jest to element niezbędny do nawiązania połączenia z większością współczesnych sieci Wi-Fi, które stosują mechanizmy zabezpieczeń typu WPA lub WPA2. Gdy użytkownik wybiera sieć, z którą chce się połączyć, system operacyjny zazwyczaj prosi o podanie tego klucza, aby upewnić się, że dostęp do zasobów sieciowych mają tylko uprawnione osoby. W praktyce klucz ten działa jak hasło i może mieć różną długość oraz złożoność, w zależności od ustawień skonfigurowanych przez administratora sieci. Zaleca się, aby klucze zabezpieczeń były skomplikowane, składały się z liter, cyfr i znaków specjalnych, co utrudnia ich potencjalne złamanie. Standardy zabezpieczeń sieciowych podkreślają znaczenie takich kluczy dla zapewnienia poufności i integralności danych przesyłanych w ramach sieci bezprzewodowej. W przypadku sieci domowych użytkownicy powinni regularnie zmieniać klucz zabezpieczeń, aby dodatkowo zwiększyć poziom ochrony i minimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 4

Jak zapisuje się liczbę siedem w systemie ósemkowym?

A. 7(B)

B. 7(D)

C. 7(H)

D. 7(o)

Zapis liczby siedem w systemie ósemkowym to 7(o), co oznacza, że liczba ta jest przedstawiona w systemie pozycyjnym z podstawą 8. System ósemkowy używa cyfr od 0 do 7, a liczby w tym systemie są reprezentowane w sposób podobny do innych systemów pozycyjnych, takich jak dziesiętny (podstawa 10) czy binarny (podstawa 2). W praktyce, system ósemkowy znajduje zastosowanie w programowaniu i w systemach komputerowych, gdzie może być używany do reprezentacji danych w bardziej kompaktowy sposób. Przykładowo, w niektórych językach programowania, takich jak C czy Java, liczby ósemkowe zaczynają się od zera, co oznacza, że 07 to liczba siedem w systemie ósemkowym. Ponadto, użycie systemu ósemkowego może być korzystne w kontekście konwersji danych, gdzie każdy oktet (8-bitowa jednostka) może być reprezentowany jako liczba ósemkowa. Zrozumienie tego systemu jest kluczowe dla programistów i inżynierów zajmujących się systemami wbudowanymi oraz aplikacjami niskopoziomowymi.

Pytanie 5

Liczba 10101110110(2) w systemie szesnastkowym przedstawia się jako

A. 536

B. 576

C. A76

D. AE6

Odpowiedzi, które nie są zgodne z prawidłową konwersją liczby 10101110110(2), mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia zasad konwersji między systemami liczbowymi. Na przykład odpowiedzi takie jak A76, 536 czy AE6 często mogą być wynikiem błędnych grupowań bitów lub nieprawidłowych obliczeń. W przypadku A76, można zaobserwować, że zignorowano właściwe podziały na bity, co prowadzi do błędnych wartości. Podobnie w przypadku 536, błąd może wynikać z niepoprawnego przeliczenia wartości binarnych na dziesiętne, co jest kluczowe w kontekście konwersji. Warto pamiętać, że przy konwersji z binarnego na szesnastkowy, bity powinny być grupowane w zestawy po cztery, co może być trudne do uchwycenia bez praktyki. Dodatkowo, w przypadku AE6, możliwe, że zastosowano niewłaściwe wartości heksadecymalne, co często wynika z pomyłek w przeliczeniach. Kluczowe jest, aby podczas wykonywania takich konwersji zachować staranność i dokładność, a także zrozumieć, jak każdy system liczbowy wpływa na reprezentację wartości. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne do efektywnej pracy z danymi w systemach cyfrowych oraz aplikacjach komputerowych.

Pytanie 6

Jakim portem domyślnie odbywa się przesyłanie poleceń (command) serwera FTP?

A. 110

B. 25

C. 20

D. 21

Port 21 jest domyślnym portem dla protokołu FTP (File Transfer Protocol), który jest standardem służącym do transferu plików w sieciach. Użycie portu 21 jako portu kontrolnego jest zgodne z ustaleniami IETF (Internet Engineering Task Force) i jest szeroko stosowane w branży IT. Na tym porcie klient FTP nawiązuje połączenie z serwerem, aby wysłać polecenia, takie jak logowanie czy przeglądanie folderów. Przykładowo, podczas korzystania z oprogramowania FTP, takiego jak FileZilla, wpisując adres serwera, automatycznie używa portu 21, chyba że użytkownik wskaże inny. To standardowe podejście zapewnia łatwość konfiguracji i zgodność z różnorodnymi serwerami FTP. Warto również zauważyć, że dla bezpieczniejszego transferu danych, można używać FTP Secure (FTPS) lub SSH File Transfer Protocol (SFTP), które zajmują inne porty, jednak dla klasycznego FTP port 21 pozostaje powszechnie uznawanym standardem.

Pytanie 7

Które polecenie pozwala na mapowanie zasobów sieciowych w systemie Windows Serwer?

A. net map

B. net add

C. network

D. net use

Pojęcia przedstawione w niepoprawnych odpowiedziach są niewłaściwe w kontekście mapowania zasobów sieciowych w systemach Windows Server. 'net map' to fałszywe polecenie, które nie istnieje w standardowym zestawie narzędzi systemowych; może po prostu wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii związanej z mapowaniem dysków. Następnie, odpowiedź 'network' jest zbyt ogólna i nie odnosi się do konkretnego polecenia konsolowego w systemie Windows, co czyni ją nieprzydatną w kontekście tego pytania. Ostatnia odpowiedź, 'net add', nie tylko jest błędna, ale także myli się z funkcjonalnością zarządzania kontami użytkowników w systemie Windows. W rzeczywistości, nie istnieje polecenie 'net add', które odpowiadałoby za mapowanie zasobów sieciowych. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do problemów w zarządzaniu siecią i dostępem do zasobów, co jest szczególnie istotne w środowiskach korporacyjnych, gdzie bezpieczeństwo i efektywność są kluczowe. Dlatego ważne jest, aby użytkownicy mieli podstawową wiedzę na temat poprawnych poleceń i ich zastosowań, co pomoże uniknąć błędów w administracji systemami.

Pytanie 8

W systemie Linux plik posiada uprawnienia ustawione na 541. Właściciel ma możliwość pliku

A. odczytu i wykonania.

B. jedynie wykonania.

C. modyfikacji.

D. odczytu, zapisu oraz wykonania.

Odpowiedź, że właściciel może odczytać i wykonać plik, jest właściwa. Uprawnienia pliku w systemie Linux są reprezentowane w postaci liczby trójcy, gdzie każda cyfra odpowiada uprawnieniom dla właściciela, grupy i innych użytkowników. W tym przypadku liczba 541 oznacza, że właściciel ma uprawnienia do odczytu (4) i wykonania (1), ale nie ma uprawnień do zapisu (0). Uprawnienia do odczytu umożliwiają właścicielowi przeglądanie zawartości pliku, a uprawnienia do wykonania pozwalają na uruchomienie pliku, jeśli jest to skrypt lub program. W praktyce, dostęp do plików wymaga zrozumienia, jakie operacje można na nich przeprowadzać: odczyt to kluczowy aspekt, gdyż wiele aplikacji wymaga dostępu do danych, a wykonanie jest istotne w kontekście skryptów automatyzacyjnych. Przykładowo, skrypt bash może być uruchamiany przez właściciela, ale nie będzie mógł go edytować, co jest zgodne z założeniami bezpieczeństwa systemów wieloużytkowych. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzenie uprawnień przed próbą dostępu do pliku, co można osiągnąć za pomocą polecenia 'ls -l'.

Pytanie 9

Jaką maksymalną ilość GB pamięci RAM może obsłużyć 32-bitowa edycja systemu Windows?

A. 4 GB

B. 2 GB

C. 12 GB

D. 8 GB

Nie wszystkie dostępne odpowiedzi są poprawne, ponieważ wynikają z niedokładnego zrozumienia konstrukcji systemów operacyjnych i architektur komputerowych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 2 GB lub 8 GB pamięci RAM są mylne, ponieważ ignorują kluczowe ograniczenia związane z architekturą 32-bitową. 32-bitowe procesory mogą adresować maksymalnie 4 GB pamięci, i chociaż w przypadku niektórych systemów operacyjnych ilość dostępnej pamięci może być ograniczona przez różne czynniki, fizycznie nie można przekroczyć 4 GB. Ponadto, niektóre systemy operacyjne mogą mieć swoje własne ograniczenia, ale nie zmienia to fundamentalnego ograniczenia architektury 32-bitowej. Użytkownicy często mylą te liczby z rzeczywistym wykorzystaniem pamięci dzięki różnym technologiom, takim jak PAE (Physical Address Extension), które pozwala na wykorzystanie większej ilości pamięci, ale tylko w specyficznych warunkach i nie w standardowy sposób. Z tego powodu, aby uniknąć błędów w przyszłości, ważne jest zrozumienie, jak różne architektury wpływają na dostęp do pamięci oraz jakie są realne ograniczenia w kontekście konkretnego systemu operacyjnego.

Pytanie 10

SuperPi to aplikacja używana do oceniania

A. obciążenia oraz efektywności kart graficznych

B. sprawności dysków twardych

C. poziomu niewykorzystanej pamięci operacyjnej RAM

D. wydajności procesorów o podwyższonej częstotliwości

Wydajność dysków twardych, obciążenie i wydajność kart graficznych oraz ilość niewykorzystanej pamięci operacyjnej RAM to obszary, które mogą być analizowane za pomocą innych narzędzi, jednak nie mają one zastosowania w kontekście programu SuperPi. Analiza wydajności dysków twardych zazwyczaj wiąże się z testami odczytu i zapisu danych, co można zrealizować przez programy takie jak CrystalDiskMark. W przypadku kart graficznych, wykorzystywane są benchmarki takie jak 3DMark, które mierzą wydajność w renderowaniu grafiki oraz obliczeniach związanych z grafiką 3D. Ilość niewykorzystanej pamięci RAM może być monitorowana za pomocą menedżerów zadań lub narzędzi systemowych, które pokazują aktualne zużycie pamięci przez różne procesy. Program SuperPi, skupiając się wyłącznie na obliczeniach matematycznych i wydajności procesora, nie jest w stanie dostarczyć informacji na temat tych innych kategorii wydajności. Warto także zauważyć, że błędem jest mylenie różnych typów benchmarków, co może prowadzić do nieporozumień co do ich funkcji oraz zastosowania w praktyce. Każdy benchmark ma swoje specyficzne zastosowanie i odpowiednie narzędzia, które powinny być używane w zależności od obszaru, który chcemy ocenić.

Pytanie 11

Jakim modułem pamięci RAM, który jest zgodny z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING/ X99/8xDDR4 2133, ECC, maksymalnie 128GB/ 4x PCI-E 16x/ RAID/ USB 3.1/ S-2011-V3/ATX, jest pamięć?

A. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC

B. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9, Non-ECC

C. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit

D. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866 Load Reduced CAS-13 Memory Kit)

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są niepoprawne z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, pamięci DDR3, jak w niektórych z niepoprawnych odpowiedzi, są niekompatybilne z płytą główną, która obsługuje jedynie pamięci DDR4. Oznacza to, że nawet jeśli pamięć DDR3 ma odpowiednią pojemność lub rank, nie będzie mogła działać ze względu na różnice w standardzie. Ponadto, pamięci RAM z oznaczeniem Load Reduced są zoptymalizowane pod kątem zmniejszenia obciążenia podstawowego kontrolera pamięci, co czyni je bardziej efektywnymi w działaniu w systemach o dużych wymaganiach. Warto zauważyć, że pamięci bez ECC są mniej niezawodne, co jest istotne w kontekście serwerów i aplikacji krytycznych, gdzie błędy w pamięci mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. To pokazuje, jak ważne jest dobranie odpowiednich komponentów do systemu - nie tylko pod względem pojemności, ale także standardów technologicznych, które zapewniają stabilność i wydajność. Przy wyborze pamięci RAM zawsze należy zwracać uwagę na jej specyfikację, aby uniknąć problemów z kompatybilnością i wydajnością, co może prowadzić do nieefektywnego działania całego systemu.

Pytanie 12

Substancją używaną w drukarkach 3D jest

A. filament.

B. środek katalityczny.

C. proszek węglowy.

D. ciekły materiał.

Filament to materiał eksploatacyjny wykorzystywany w drukarkach 3D, najczęściej w technologii FDM (Fused Deposition Modeling). Jest to tworzywo w postaci cienkiego włókna, które jest podgrzewane i wytłaczane przez głowicę drukarki, tworząc obiekt warstwa po warstwie. Najpopularniejsze rodzaje filamentów to PLA (kwas polilaktyczny), ABS (akrylonitryl-butadien-styren) oraz PETG (tereftalan etylenu). Każdy z tych materiałów ma swoje unikalne właściwości: PLA jest biodegradowalny i łatwy w obróbce, ABS charakteryzuje się większą wytrzymałością i odpornością na wysokie temperatury, natomiast PETG łączy w sobie łatwość drukowania z wytrzymałością i odpornością chemiczną. Wybór odpowiedniego filamentu ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości wydruków oraz dla ich finalnego zastosowania, co czyni znajomość specyfiki różnych filamentów niezbędną dla każdego użytkownika drukarki 3D.

Pytanie 13

Badanie danych przedstawionych przez program umożliwia dojście do wniosku, że

A. zainstalowano trzy dyski twarde oznaczone jako sda1, sda2 oraz sda3

B. jeden dysk twardy podzielono na 6 partycji podstawowych

C. partycja wymiany ma rozmiar 2 GiB

D. partycja rozszerzona ma pojemność 24,79 GiB

No więc, ta partycja wymiany, znana też jako swap, to naprawdę ważny element, jeśli mówimy o zarządzaniu pamięcią w systemach operacyjnych, zwłaszcza w Linuxie. Jej głównym zadaniem jest wspomaganie pamięci RAM, kiedy brakuje zasobów. Swap działa jak dodatkowa pamięć, przechowując dane, które nie mieszczą się w pamięci fizycznej. W tym przypadku mamy partycję /dev/sda6 o rozmiarze 2.00 GiB, która jest typowa dla linux-swap. To oznacza, że została ustawiona, żeby działać jako partycja wymiany. 2 GiB to standardowy rozmiar, szczególnie jeśli RAM jest ograniczony, a użytkownik chce mieć pewność, że aplikacje, które potrzebują więcej pamięci, działają stabilnie. Dobór rozmiaru swapu zależy od tego, ile pamięci RAM się ma i co się na tym komputerze robi. W maszynach z dużą ilością RAM swap może nie być tak bardzo potrzebny, ale w tych, gdzie pamięci jest mało, jest nieoceniony, bo zapobiega problemom z pamięcią. W branży mówi się, że dobrze jest dostosować rozmiar swapu do tego, jak używasz systemu, niezależnie czy to serwer, czy komputer osobisty.

Pytanie 14

W bezprzewodowej sieci firmowej aktywowano usługę, która zajmuje się tłumaczeniem nazw mnemonicznych. Co to za usługa?

A. RDS

B. RADIUS

C. DHCP

D. DNS

Usługa tłumaczenia nazw mnemonicznych w firmowej sieci bezprzewodowej odnosi się do systemu DNS (Domain Name System), który jest odpowiedzialny za mapowanie nazw domenowych na adresy IP, umożliwiając użytkownikom korzystanie z przyjaznych dla oka adresów zamiast trudnych do zapamiętania numerów. DNS jest fundamentalnym składnikiem działania Internetu oraz sieci lokalnych, gdyż upraszcza proces łączenia się z zasobami sieciowymi. Na przykład, użytkownik może wpisać w przeglądarkę adres www.przyklad.pl, a DNS automatycznie przetłumaczy tę nazwę na odpowiedni adres IP, co pozwala na komunikację z serwerem. W kontekście firmowej sieci bezprzewodowej, dobra praktyka obejmuje konfigurację lokalnych serwerów DNS, co pozwala na szybsze rozwiązywanie nazw i zwiększa bezpieczeństwo, umożliwiając kontrolę nad tym, jakie zasoby są dostępne dla użytkowników. Włączenie usługi DNS w sieci bezprzewodowej to kluczowy element zarządzania infrastrukturą IT, wspierający zarówno wydajność, jak i bezpieczeństwo komunikacji.

Pytanie 15

Jakie polecenie należy wykorzystać w systemie Linux, aby zlokalizować wszystkie pliki z rozszerzeniem txt, które znajdują się w katalogu /home/user i mają w nazwie ciąg znaków abc?

A. ls /home/user/?abc?.txt

B. ls /home/user/[a-c].txt

C. ls /home/user/*abc*.txt

D. ls /home/user/[abc].txt

Polecenie 'ls /home/user/*abc*.txt' jest poprawne, ponieważ używa symbolu wieloznacznego '*' do wyszukiwania plików, które zawierają ciąg znaków 'abc' w swojej nazwie, a także mają rozszerzenie '.txt'. W systemach Unix/Linux symbole wieloznaczne są kluczowym narzędziem do operacji na plikach, umożliwiając elastyczne dopasowanie nazw. W tym przypadku '*' reprezentuje dowolny ciąg znaków, co sprawia, że polecenie jest niezwykle efektywne w wyszukiwaniu plików zgodnych z określonym wzorcem. W praktyce, takie podejście jest bardzo przydatne, zwłaszcza w dużych zbiorach danych, gdzie ręczne przeszukiwanie plików jest czasochłonne. Na przykład, w środowisku programistycznym można szybko znaleźć pliki konfiguracyjne lub dokumenty, które zawierają określone słowa kluczowe, co znacznie ułatwia zarządzanie projektem. Wiedza o tym, jak korzystać z symboli wieloznacznych, jest istotnym elementem efektywnej pracy w systemie Linux.

Pytanie 16

Zadania systemu operacyjnego nie obejmują

A. zapewnienia mechanizmów synchronizacji zadań oraz komunikacji pomiędzy nimi

B. generowania źródeł aplikacji systemowych

C. zarządzania oraz przydziału pamięci operacyjnej dla aktywnych zadań

D. organizacji i przydziału czasu procesora dla różnych zadań

System operacyjny nie zajmuje się tworzeniem źródeł aplikacji systemowych, ponieważ jego główną rolą jest zarządzanie zasobami sprzętowymi oraz zapewnienie odpowiednich mechanizmów dla aplikacji. Przykładowo, przydzielanie pamięci operacyjnej lub planowanie czasu procesora to kluczowe funkcje, które umożliwiają efektywne działanie wielu aplikacji jednocześnie. W praktyce oznacza to, że system operacyjny, jak Windows czy Linux, obsługuje różne procesy poprzez zarządzanie ich priorytetami oraz synchronizację, co wpływa na wydajność systemu. Właściwe zarządzanie zasobami jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak stosowanie algorytmów planowania (np. Round Robin, FIFO) oraz mechanizmów synchronizacji (np. semafory, monitory). Dzięki tym funkcjom, programiści mogą skupić się na tworzeniu aplikacji, a system operacyjny dba o ich poprawne działanie w środowisku multi-tasking.

Pytanie 17

Technik serwisowy, po przeprowadzeniu testu na serwerze NetWare, otrzymał informację, że obiekt dysponuje prawem

A. porównania swoich atrybutów

B. dodawania swoich atrybutów

C. dodawania lub usuwania swoich atrybutów

D. odczytywania swoich atrybutów

W systemach operacyjnych NetWare prawa dostępu do obiektów są kluczowym elementem zarządzania zasobami sieciowymi. Poprawna odpowiedź wskazuje na prawo do dodawania lub usuwania właściwości obiektu, co oznacza, że użytkownik z tym uprawnieniem może modyfikować metadane obiektu. W praktyce oznacza to możliwość dynamicznego zarządzania strukturą danych w katalogu. Na przykład administrator może dodać nowe atrybuty do konta użytkownika, takie jak dodatkowe informacje kontaktowe, lub usunąć przestarzałe dane. Takie działania są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania katalogami, które zalecają regularne aktualizowanie danych w celu utrzymania ich aktualności i użyteczności. Prawo do modyfikacji atrybutów jest istotne w kontekście elastycznego zarządzania uprawnieniami i personalizacji ustawień użytkowników. Podejście to jest również zgodne z zasadami zarządzania zmianą, które podkreślają znaczenie kontrolowanego wprowadzania zmian w systemach IT, co pozwala na zachowanie spójności i integralności danych.

Pytanie 18

Jakie pojęcia wiążą się z terminami „sequence number” oraz „acknowledgment number”?

A. TCP (Transmission Control Protocol)

B. IP (Internet Protocol)

C. UDP (User Datagram Protocol)

D. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest jednym z kluczowych protokołów w zestawie protokołów internetowych. Służy do zapewnienia niezawodnego, uporządkowanego i bezbłędnego przesyłania strumienia danych pomiędzy aplikacjami uruchomionymi na hostach w sieci. Pojęcia sequence number i acknowledgment number są kluczowe dla funkcjonowania TCP. Sequence number pozwala identyfikować kolejność danych przesyłanych w strumieniu. Każdy bajt danych ma przypisany unikalny numer sekwencyjny, co umożliwia odbiorcy uporządkowanie pakietów po ich otrzymaniu, nawet jeśli dotrą w losowej kolejności. Acknowledgment number służy do potwierdzania odbioru danych. Odbiorca wysyła nadawcy potwierdzenie z numerem sekwencyjnym następnego oczekiwanego bajtu, co informuje nadawcę, że wszystkie poprzednie bajty dotarły poprawnie. Dzięki tym mechanizmom TCP może wykrywać utracone pakiety i ponawiać ich transmisję co jest kluczowe dla aplikacji wymagających wysokiej niezawodności takich jak przeglądarki internetowe czy aplikacje bankowe. Ponadto mechanizmy te pozwalają na kontrolę przepływu i uniknięcie przeciążenia sieci co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania siecią.

Pytanie 19

Aktywacja opcji Udostępnienie połączenia internetowego w systemie Windows powoduje automatyczne przydzielanie adresów IP dla komputerów (hostów) z niej korzystających. W tym celu używana jest usługa

A. DNS

B. NFS

C. WINS

D. DHCP

Usługa DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem zarządzania siecią komputerową, który automatyzuje proces przypisywania adresów IP urządzeniom podłączonym do sieci. W momencie, gdy włączasz udostępnienie połączenia internetowego w systemie Windows, DHCP uruchamia serwer, który dostarcza dynamiczne adresy IP hostom w sieci lokalnej. Dzięki temu urządzenia nie muszą być konfigurowane ręcznie, co znacznie ułatwia zarządzanie siecią, zwłaszcza w przypadku większych środowisk, takich jak biura czy instytucje. DHCP pozwala również na centralne zarządzanie ustawieniami sieciowymi, takimi jak maska podsieci, brama domyślna, czy serwery DNS, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Przykładem zastosowania DHCP może być sytuacja, w której w biurze pracuje wielu pracowników, a każdy z nich korzysta z różnych urządzeń (laptopów, tabletów, smartfonów). Usługa DHCP sprawia, że każdy z tych urządzeń otrzymuje unikalny adres IP automatycznie, co minimalizuje ryzyko konfliktów adresów IP i zapewnia płynność działania sieci.

Pytanie 20

Na rysunku można zobaczyć schemat topologii fizycznej, która jest kombinacją topologii

A. pierścienia i gwiazdy

B. siatki i magistrali

C. magistrali i gwiazdy

D. siatki i gwiazdy

Topologie sieci komputerowych to kluczowe pojęcie w informatyce, wpływające na wydajność, niezawodność i koszt infrastruktury sieciowej. Topologia pierścienia, w której każde urządzenie jest podłączone do dwóch innych, tworząc zamkniętą pętlę, nie łączy się bezpośrednio z topologią gwiazdy w sposób przedstawiony na rysunku. Topologia pierścienia wymaga, aby dane krążyły w określonym kierunku, co jest niekompatybilne z elastyczną strukturą gwiazdy, która centralizuje połączenia w jednym punkcie. Siatka, chociaż oferuje redundancję poprzez wiele połączeń między urządzeniami, nie jest efektywna kosztowo i technicznie trudna do zarządzania w małych i średnich sieciach, gdzie dominują prostsze struktury. W praktyce, topologia siatki jest stosowana głównie w sieciach o znaczeniu krytycznym, takich jak wojskowe czy telekomunikacyjne, gdzie niezawodność ma kluczowe znaczenie. Magistrala z kolei to linia prosta, do której podłączone są urządzenia, co pozwala na ekonomiczne przesyłanie danych, ale cierpi na ograniczenia związane z przepustowością i odpornością na awarie, ponieważ uszkodzenie magistrali może zatrzymać całą komunikację. Taki układ wymaga terminatorów na końcach, aby zapobiec odbiciom sygnałów. W kontekście pytania, należy zrozumieć, że kombinacja magistrali i gwiazdy jest wyborem oferującym kompromis pomiędzy elastycznością i kosztami, szczególnie w zastosowaniach komercyjnych, gdzie można łatwo dodawać nowe urządzenia do istniejącej infrastruktury bez dużych nakładów inwestycyjnych i technicznych, co czyni ją preferowaną w wielu współczesnych implementacjach sieciowych.

Pytanie 21

Nie można uruchomić systemu Windows z powodu błędu oprogramowania. Jak można przeprowadzić diagnozę i usunąć ten błąd w jak najmniej inwazyjny sposób?

A. uruchomienie komputera w trybie awaryjnym

B. przeprowadzenie wymiany podzespołów

C. wykonanie reinstalacji systemu Windows

D. przeprowadzenie diagnostyki podzespołów

Uruchomienie komputera w trybie awaryjnym jest kluczowym krokiem w diagnozowaniu problemów z systemem operacyjnym, zwłaszcza gdy podejrzewamy usterki programowe. Tryb awaryjny ładował minimalny zestaw sterowników i usług, co pozwala na uruchomienie systemu w ograniczonym środowisku. To istotne, ponieważ umożliwia wyizolowanie problemu, eliminując potencjalne zakłócenia spowodowane przez oprogramowanie lub sterowniki, które działają w normalnym trybie. Przykładem zastosowania trybu awaryjnego może być sytuacja, w której zainstalowana aplikacja lub aktualizacja powoduje niestabilność systemu – uruchomienie komputera w tym trybie pozwala na dezinstalację problematycznego oprogramowania. Dobrą praktyką jest również korzystanie z narzędzi diagnostycznych dostępnych w trybie awaryjnym, takich jak przywracanie systemu czy skanowanie antywirusowe. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z trybu awaryjnego jako pierwszego kroku w diagnostyce problemów z systemem jest rekomendowane przez producentów systemów operacyjnych, gdyż pozwala na szybsze i mniej inwazyjne odnalezienie przyczyny problemu.

Pytanie 22

Emisja przez BIOS firmy AMI jednego długiego oraz dwóch krótkich sygnałów dźwiękowych oznacza

A. błąd parzystości pamięci

B. uszkodzenie zegara systemowego

C. błąd karty graficznej

D. uszkodzenie pamięci

Kiedy usłyszysz długi ton, a potem dwa krótkie, to znaczy, że coś jest nie tak z kartą graficzną według standardów BIOS AMI. Jak komputer się uruchamia, BIOS sprawdza, czy wszystko działa jak należy, to się nazywa POST (Power-On Self-Test). Jeżeli nie jest wszystko w porządku z kartą graficzną, BIOS daje taki dźwięk, żebyś szybko zorientował się, co może być problemem. Może to oznaczać, że karta nie jest dobrze włożona, jest uszkodzona, albo coś jest nie tak z połączeniem z płytą główną. Warto wtedy sprawdzić, czy karta graficzna dobrze siedzi w slocie PCIe, albo czy zasilanie jest w porządku. Wiedza o takich sygnałach dźwiękowych jest naprawdę przydatna dla każdego, kto zajmuje się komputerami. Moim zdaniem, to naprawdę oszczędza czas i pieniądze na naprawach, gdy wiemy, co te dźwięki oznaczają. To coś, co każdy technik komputerowy powinien ogarnąć.

Pytanie 23

Dane z twardego dysku HDD, którego sterownik silnika SM jest uszkodzony, można odzyskać

A. za pomocą polecenia fixmbr

B. dzięki wymianie płytki z elektroniką dysku na inną z tego samego modelu

C. przy użyciu programu do odzyskiwania danych, na przykład TestDisk

D. poprzez wymianę silnika SM

Odzyskiwanie danych z dysku twardego HDD z uszkodzonym sterownikiem silnika SM wymaga zastosowania metod, które uwzględniają specyfikę uszkodzeń. Wymiana silnika SM, mimo że wydaje się logiczna, w praktyce jest bardzo trudna i często niemożliwa bez specjalistycznego sprzętu. Silnik SM jest zsynchronizowany z firmwarem dysku i wymiana go na inny, nawet tego samego modelu, może prowadzić do dalszych uszkodzeń lub całkowitej utraty danych. Podobnie, użycie polecenia fixmbr jest nieodpowiednie w tym kontekście, gdyż to narzędzie jest przeznaczone do naprawy struktur partycji w systemie Windows, a nie do odzyskiwania danych na poziomie fizycznym dysku. Posiadając uszkodzenie na poziomie elektroniki, nawet przy użyciu tego polecenia użytkownik nie jest w stanie odczytać danych, które są niedostępne z powodu problemów sprzętowych. Z kolei zewnętrzne programy do odzyskiwania danych, takie jak TestDisk, są skuteczne jedynie wtedy, gdy struktura plików lub partycji jest uszkodzona, a nie w przypadku uszkodzeń hardware'owych. Często prowadzi to do mylnego przekonania, że oprogramowanie może zdziałać cuda w przypadkach, gdzie wymagana jest interwencja serwisowa. Właściwe zrozumienie, kiedy należy stosować konkretne metody odzyskiwania danych, jest kluczowe w pracy z uszkodzonymi dyskami twardymi.

Pytanie 24

W systemie Windows można zweryfikować parametry karty graficznej, używając następującego polecenia

A. color

B. graphics

C. cliconfig

D. dxdiag

To polecenie dxdiag, czyli narzędzie diagnostyczne DirectX, jest naprawdę przydatne w Windowsie. Pozwala na zebranie ważnych informacji o podzespołach komputera, zwłaszcza o karcie graficznej. Jak chcesz to sprawdzić, wystarczy wpisać 'dxdiag' w menu startowym i kliknąć Enter. Zobaczysz wtedy okno z wieloma zakładkami, gdzie możesz znaleźć info o systemie, wyświetlaczy czy dźwięku. Moim zdaniem, to super sposób, żeby szybko zweryfikować, jakie sterowniki masz zainstalowane i czy komputer dobrze rozpoznaje kartę graficzną. Dla kogoś kto pracuje w IT, to wiedza na wagę złota, bo można łatwo wyłapać, co się dzieje z grafiką i lepiej diagnozować problemy.

Pytanie 25

Jakie polecenie w systemie Linux służy do przypisania adresu IP oraz maski podsieci dla interfejsu eth0?

A. ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

B. ipconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

C. ifconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

D. ipconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

Odpowiedź 'ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0' jest na pewno trafna. Używasz tutaj 'ifconfig', co to jest standardowe narzędzie w systemach Unix do zarządzania interfejsami sieciowymi. Właśnie przypisujesz adres IP 172.16.31.1 do 'eth0' oraz maskę podsieci 255.255.0.0. Słowo 'netmask' też pasuje do składni, więc tylko tak dalej! Wiesz, że poprawne ustawienia adresu IP i maski są kluczowe dla dobrej komunikacji w sieci? W sumie, 'ifconfig' jest wciąż używane, ale nowocześniejszy sposób to 'ip', który ma więcej opcji. Na przykład, do dodania adresu IP w 'ip' można użyć: 'ip addr add 172.16.31.1/16 dev eth0'. Fajnie, że się tym interesujesz!

Pytanie 26

Aby uruchomić edytor rejestru w systemie Windows, należy skorzystać z narzędzia

A. cmd

B. regedit

C. ipconfig

D. msconfig

Odpowiedź 'regedit' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie służące do uruchamiania edytora rejestru w systemie Windows. Edytor rejestru to kluczowe narzędzie, które umożliwia użytkownikom i administratorom systemu modyfikowanie ustawień systemowych oraz konfiguracji aplikacji poprzez bezpośredni dostęp do baz danych rejestru. Rejestr systemowy przechowuje informacje o systemie operacyjnym, zainstalowanych programach, preferencjach użytkownika i wielu innych elementach niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu. Użycie edytora rejestru powinno być jednak przeprowadzane z ostrożnością, ponieważ niewłaściwe zmiany mogą prowadzić do niestabilności systemu. Przykładowe zastosowanie to dodawanie lub modyfikowanie kluczy rejestru w celu dostosowania ustawień systemowych lub rozwiązywania problemów z oprogramowaniem. Warto również pamiętać o tworzeniu kopii zapasowych rejestru przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemem.

Pytanie 27

Znak przedstawiony na ilustracji, zgodny z normą Energy Star, wskazuje na urządzenie

A. energooszczędne

B. o zwiększonym poborze energii

C. wykonane przez firmę Energy Star Co

D. będące laureatem konkursu Energy Star

Oznaczenie Energy Star jest przyznawane urządzeniom, które spełniają określone standardy energooszczędności. Program ten został wprowadzony przez Agencję Ochrony Środowiska (EPA) w Stanach Zjednoczonych w 1992 roku w celu promowania efektywności energetycznej i zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych. Urządzenia z tym logo zużywają mniej energii elektrycznej podczas pracy i w trybie czuwania, co przekłada się na niższe rachunki za prąd i mniejsze obciążenie dla środowiska. Przykłady urządzeń, które mogą mieć oznaczenie Energy Star, to komputery, monitory, drukarki, sprzęt AGD i oświetlenie. W praktyce, wybierając produkt z tym oznaczeniem, konsument nie tylko oszczędza na kosztach energii, ale także przyczynia się do ochrony środowiska. Produkty muszą przejść rygorystyczne testy i spełniać surowe kryteria efektywności, aby otrzymać to oznaczenie, co jest zgodne z międzynarodowymi trendami i standardami w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 28

Taśma drukarska stanowi kluczowy materiał eksploatacyjny w przypadku drukarki

A. atramentowej

B. igłowej

C. termicznej

D. laserowej

Taśma barwiąca jest kluczowym materiałem eksploatacyjnym w drukarkach igłowych, które wykorzystują mechanizm uderzenia igieł w taśmę w celu przeniesienia atramentu na papier. Drukarki te są często stosowane w biurach oraz do drukowania dokumentów, które wymagają trwałego i wyraźnego wydruku, takich jak faktury czy etykiety. Taśmy barwiące są dostępne w różnych kolorach, co umożliwia drukowanie w kolorze oraz czerni. Warto zauważyć, że taśmy barwiące są bardziej ekonomiczne w porównaniu do innych materiałów eksploatacyjnych, co czyni je atrakcyjnym wyborem w środowiskach, gdzie koszty druku są istotne. W standardach branżowych, takich jak ISO 9001, rekomenduje się stosowanie odpowiednich materiałów eksploatacyjnych, co zapewnia uzyskanie wysokiej jakości druku oraz efektywności operacyjnej. Dobre praktyki wskazują, że regularna wymiana taśmy barwiącej wpływa na jakość wydruku, dlatego ważne jest monitorowanie jej stanu.

Pytanie 29

W systemie Linux, aby przejść do głównego katalogu w strukturze drzewiastej, używa się komendy

A. cd /

B. cd\

C. cd ..

D. cd/

Odpowiedzi, które nie prowadzą do przejścia do korzenia drzewa katalogów, mogą wydawać się logiczne, ale nie odpowiadają rzeczywistości działania systemu Linux. 'cd/' bez spacji może wydawać się poprawne, jednak pomija standardy dotyczące formatowania poleceń, co może prowadzić do nieporozumień. W systemie Linux ważne jest, aby polecenia były poprawnie sformatowane, aby mogły być zrozumiane przez powłokę. Jest to przykład typowego błędu, gdzie użytkownicy zapominają o konieczności użycia spacji po 'cd' przed znakiem '/', co obniża czytelność i może prowadzić do niezamierzonych błędów. Z kolei 'cd\' jest poleceniem, które nie jest rozpoznawane w systemach Linux, ponieważ backslash (\) jest używany jako separator ścieżek w systemach Windows, a nie w Unix-like. Stąd, jego użycie w Linuxie prowadzi do niepoprawnego działania, co jest częstym błędem w myśleniu, gdy użytkownicy przenoszą nawyki z jednego systemu na drugi. Wreszcie, 'cd ..' przenosi nas do katalogu nadrzędnego, a nie do korzenia, co może prowadzić do frustracji, gdy użytkownicy próbują uzyskać dostęp do najwyższego poziomu hierarchii plików. Kluczowym aspektem nawigacji w systemie Linux jest zrozumienie, jak działa hierarchia plików i jakie polecenia są odpowiednie do wykonania określonych zadań, co jest podstawą efektywnego zarządzania systemem.

Pytanie 30

NOWY, GOTOWY, OCZEKUJĄCY oraz AKTYWNY to

A. stany programu.

B. cechy wykwalifikowanego pracownika.

C. stany procesu.

D. etapy życia projektowanej aplikacji.

Terminy NOWY, GOTOWY, OCZEKUJĄCY i AKTYWNY dotyczą tego, co dzieje się z procesami w systemach operacyjnych. Każdy z tych stanów to jakby etap w życiu procesu. Zaczynają się od NOWEGO, czyli momentu, gdy proces powstaje, potem mamy GOTOWY, kiedy już wszystko jest gotowe do działania, OCZEKUJĄCY, gdy czekają na to, co potrzebne, i na koniec AKTYWNY, kiedy proces właśnie wykonuje swoje zadania. W praktyce umiejętne zarządzanie tymi stanami jest super ważne, bo dzięki temu system operacyjny może lepiej wykorzystywać dostępne zasoby. Na przykład w systemie Unix mamy scheduler, który decyduje, który proces ma pracować w danej chwili. Jak dobrze rozumiemy te stany, to jako programiści czy administratorzy możemy lepiej optymalizować aplikacje i poprawiać ich wydajność. To zgodne z najlepszymi praktykami, na przykład w modelowaniu procesów czy analizie wydajności.

Pytanie 31

Użycie polecenia net accounts w Wierszu poleceń systemu Windows, które ustawia maksymalny czas ważności hasła, wymaga zastosowania opcji

A. /EXPIRES

B. /TIMES

C. /FORCELOGOFF

D. /MAXPWAGE

Opcja /MAXPWAGE polecenia net accounts służy do ustawienia maksymalnego okresu ważności hasła w systemie Windows. Gdy administrator systemu ustala tę wartość, użytkownicy będą zmuszeni do zmiany swojego hasła po upływie określonej liczby dni, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa. Utrzymanie haseł w cyklu wymiany minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu do konta, szczególnie w środowiskach, gdzie przechowywane są wrażliwe dane. Przykładowo, w organizacjach finansowych, gdzie ochrona danych jest kluczowa, administratorzy mogą ustawić wartość MAXPWAGE na 90 dni. Warto pamiętać, że wdrożenie polityki dotyczącej wymiany haseł powinno być częścią szerszej strategii ochrony danych, która obejmuje także inne elementy, takie jak edukacja użytkowników o silnych praktykach hasłowych oraz wdrożenie dwuskładnikowego uwierzytelniania. Zgodność z politykami bezpieczeństwa, takimi jak NIST SP 800-53, podkreśla znaczenie regularnej zmiany haseł jako kluczowego aspektu ochrony systemów informatycznych.

Pytanie 32

Prawo majątkowe twórcy dotyczące oprogramowania komputerowego

A. nie jest ograniczone czasowo

B. można je przekazać innej osobie

C. obowiązuje przez 25 lat od daty pierwszej publikacji

D. nie jest prawem, które można zbyć

Autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego rzeczywiście można przenosić na inną osobę. Oznacza to, że twórca oprogramowania ma prawo do sprzedaży, licencjonowania czy innego przekazywania swoich praw majątkowych. W praktyce oznacza to, że jeśli programista stworzy oprogramowanie, może zawrzeć umowę z firmą technologiczną, która zechce wykorzystać jego program. W takim przypadku prawa majątkowe są przenoszone na nowego właściciela, co może obejmować zarówno pełne prawo do użytkowania, jak i prawo do dystrybucji. Warto zaznaczyć, że przeniesienie praw powinno być dokładnie określone w umowie, aby uniknąć przyszłych konfliktów dotyczących użytkowania oprogramowania. W Polsce kwestie te regulowane są przez Ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych, która w jasny sposób definiuje zasady dotyczące przenoszenia praw. Dobrą praktyką jest konsultowanie się z prawnikiem specjalizującym się w prawie autorskim przy tworzeniu umów licencyjnych.

Pytanie 33

Złącze umieszczone na płycie głównej, które umożliwia podłączanie kart rozszerzeń o różnych ilościach pinów, w zależności od wersji, nazywane jest

A. ISA

B. AGP

C. PCI

D. PCI Express

Wybór innych złączy, takich jak PCI, ISA czy AGP, wskazuje na niepełne zrozumienie ewolucji interfejsów rozszerzeń w komputerach. Standard PCI (Peripheral Component Interconnect) był powszechnie wykorzystywany przed pojawieniem się PCI Express. Oferował on równoległy transfer danych, co ograniczało jego przepustowość. Choć był szeroko stosowany, szybko stał się niewystarczający w obliczu rosnących wymagań dotyczących prędkości przesyłania danych w nowoczesnych aplikacjach. Z kolei ISA (Industry Standard Architecture) jest jeszcze starszym standardem, który dominował w latach 80. i 90. XX wieku, ale jego ograniczenia w zakresie przepustowości i możliwości były zbyt duże, aby sprostać współczesnym wymaganiom. AGP (Accelerated Graphics Port) był złączem zaprojektowanym specjalnie dla kart graficznych, ale również zostało zastąpione przez PCI Express, które oferuje znacznie lepsze osiągi dzięki architekturze szeregowej. Wybierając te starsze złącza, można trafić na istotne ograniczenia w wydajności oraz problemy z kompatybilnością z nowoczesnymi komponentami. Dlatego, aby zbudować nowoczesny system komputerowy, warto korzystać z PCIe, co zapewnia dużą elastyczność i możliwość rozwoju.

Pytanie 34

Wykonanie na komputerze z systemem Windows kolejno poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwi zweryfikowanie, czy usługa w sieci funkcjonuje poprawnie

A. rutingu

B. serwera DNS

C. serwera DHCP

D. Active Directory

Active Directory to nie jest to samo co przydzielanie adresów IP w sieci. To taka usługa katalogowa, która zajmuje się zarządzaniem użytkownikami, komputerami i grupami, a także uwierzytelnianiem. Więc wniosek, że ipconfig /release czy ipconfig /renew mogą mieć coś wspólnego z Active Directory, to błąd. Te polecenia są bardziej związane z IP. Co do DNS, to ono tłumaczy nazwy domen na adresy IP, ale problemy z DNS nie mają bezpośredniego związku z tymi poleceniami. A routing, to jeszcze inna bajka, bo tu chodzi o to, jak przesyła się dane przez sieć, co wymaga rozważenia wielu elementów. Dobrze jest zrozumieć te różnice, bo to może pomóc w lepszym zarządzaniu sieciami i rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 35

Jednym z metod ograniczenia dostępu do sieci bezprzewodowej dla osób nieuprawnionych jest

A. zmiana kanału transmisji sygnału

B. dezaktywacja rozgłaszania identyfikatora sieci

C. wyłączenie szyfrowania

D. zmiana standardu szyfrowania z WPA na WEP

Wyłączenie rozgłaszania identyfikatora sieci (SSID) jest efektywnym sposobem na zwiększenie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej. Gdy SSID nie jest rozgłaszany, użytkownicy nie zobaczą nazwy sieci w dostępnych sieciach Wi-Fi, co może zniechęcić potencjalnych intruzów do próby połączenia. Praktyka ta jest szczególnie istotna w środowiskach, gdzie dostęp do sieci może być nieautoryzowany. Warto pamiętać, że chociaż to rozwiązanie nie zapewnia pełnej ochrony, stanowi ono pierwszy krok w kierunku zabezpieczenia sieci. Dodatkowo, dobrym rozwiązaniem jest dodanie silnych metod szyfrowania, takich jak WPA3, oraz użycie filtrowania adresów MAC, co zapewnia dodatkowy poziom ochrony. W branży bezpieczeństwa sieciowego wyłączenie rozgłaszania SSID jest często zalecane jako jeden z elementów większej strategii ochrony danych i dostępu do zasobów.

Pytanie 36

W przedsiębiorstwie zainstalowano pięć komputerów z adresami kart sieciowych zawartymi w tabeli. W związku z tym można wyróżnić

Adres IP	Maska
10.1.61.10	255.255.0.0
10.1.61.11	255.255.0.0
10.3.63.20	255.255.0.0
10.3.63.21	255.255.0.0
10.5.63.10	255.255.0.0

A. 3 podsieci

B. 5 podsieci

C. 1 sieć

D. 2 podsieci

Podział na podsieci to kluczowy element zarządzania sieciami komputerowymi, który pozwala na optymalizację przepływu danych i bezpieczeństwo. W przypadku przedstawionym w pytaniu mamy pięć adresów IP z przypisaną maską 255.255.0.0, co oznacza, że w sieci klasy B mamy 16-bitowy zakres identyfikujący sieć i 16-bitowy identyfikujący hosty. Adresy IP 10.1.61.10 i 10.1.61.11 należą do jednej podsieci 10.1.0.0/16, adresy 10.3.63.20 i 10.3.63.21 do innej podsieci 10.3.0.0/16, a adres 10.5.63.10 do trzeciej podsieci 10.5.0.0/16. W praktyce, zarządzając siecią, podział na podsieci może być użyty do separacji różnych działów firmy, co pozwala na precyzyjne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększenie bezpieczeństwa poprzez ograniczenie dostępu tylko do niektórych segmentów sieci. Standardy takie jak IPv4 i IPv6 w połączeniu z koncepcjami subnettingu umożliwiają wydajne alokowanie adresów IP, co jest kluczowe w dużych przedsiębiorstwach stosujących wewnętrzne sieci LAN.

Pytanie 37

Metoda zwana rytownictwem dotyczy zasady działania plotera

A. solwentowego

B. tnącego

C. grawerującego

D. laserowego

Rytownictwo to technika, która polega na grawerowaniu materiałów przy użyciu plotera grawerującego. Ten typ maszyny wykorzystuje różnorodne narzędzia, takie jak wiertła czy diamentowe ostrza, do precyzyjnego wycinania lub grawerowania wzorów na powierzchni materiału. W przeciwieństwie do ploterów tnących, które jedynie rozcinają materiał, plotery grawerujące mogą wykonywać bardziej skomplikowane wzory oraz tekstury, co czyni je idealnymi do takich zastosowań jak personalizacja produktów, produkcja oznaczeń i tabliczek, a także w artystycznym rzemiośle. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest stosowanie odpowiednich ustawień maszyn zgodnych z typem obrabianego materiału, co ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia optymalnych rezultatów. W branży grawerowania często odnosi się do standardów jakości, które zapewniają trwałość oraz estetykę wykonanych projektów, co jest niezmiernie ważne w kontekście konkurencyjności na rynku.

Pytanie 38

Jakie narzędzie chroni komputer przed niechcianym oprogramowaniem pochodzącym z sieci?

A. Protokół HTTPS

B. Protokół SSL

C. Program antywirusowy

D. Program sniffer

Program antywirusowy jest kluczowym narzędziem w ochronie komputerów przed złośliwym oprogramowaniem, które często pochodzi z Internetu. Jego głównym zadaniem jest skanowanie, wykrywanie oraz usuwanie wirusów, robaków, trojanów i innych form malware'u. Dzięki wykorzystaniu sygnatur wirusów oraz technologii heurystycznych, programy antywirusowe są w stanie identyfikować nowe zagrożenia, co jest niezbędne w dzisiejszym szybko zmieniającym się środowisku cyfrowym. Przykładowo, wiele rozwiązań antywirusowych oferuje także zabezpieczenia w czasie rzeczywistym, co oznacza, że monitorują oni aktywność systemu i plików w momencie ich użycia, co znacząco zwiększa poziom ochrony. Rekomendowane jest regularne aktualizowanie bazy sygnatur, aby program mógł skutecznie rozpoznawać najnowsze zagrożenia. Ponadto, dobre praktyki zalecają użytkownikom korzystanie z dodatkowych warstw zabezpieczeń, takich jak zapory ogniowe, które współpracują z oprogramowaniem antywirusowym, tworząc kompleksowy system ochrony. Warto również pamiętać o regularnym wykonywaniu kopii zapasowych danych, co w przypadku infekcji pozwala na ich odzyskanie.

Pytanie 39

W sieciach bezprzewodowych typu Ad-Hoc IBSS (Independent Basic Service Set) wykorzystywana jest topologia fizyczna

A. pierścienia

B. magistrali

C. siatki

D. gwiazdy

Odpowiedź "siatki" jest poprawna, ponieważ w sieciach bezprzewodowych Ad-Hoc IBSS (Independent Basic Service Set) urządzenia łączą się w sposób, który tworzy elastyczną i zdecentralizowaną strukturę. W tej topologii każdy węzeł (urządzenie) może komunikować się z innymi bez potrzeby centralnego punktu dostępowego. Przykładem może być sytuacja, gdy użytkownicy znajdują się w jednym pomieszczeniu i chcą wymieniać dane bezpośrednio między sobą. Dzięki takiej strukturze, sieć może łatwo się rozszerzać, gdyż nowe urządzenia mogą po prostu dołączyć do istniejącej sieci bez skomplikowanej konfiguracji. W standardzie IEEE 802.11, który definiuje zasady funkcjonowania sieci bezprzewodowych, takie podejście pozwala na zwiększenie efektywności i elastyczności komunikacji, co jest kluczowe w środowiskach, gdzie mobilność i szybkość reakcji mają znaczenie. W praktyce, sieci te znajdują zastosowanie w sytuacjach kryzysowych lub podczas wydarzeń na świeżym powietrzu, gdzie szybkość uruchomienia i zdolność do adaptacji są priorytetami.

Pytanie 40

Aby naprawić wskazaną awarię, należy

Dwa komputery pracują w sieci lokalnej.
Mają skonfigurowane protokoły TCP/IP.
Jednemu z nich przypisano numer IP 192.168.1.1, drugiemu – 192.168.2.1.
Komputery „widzą się" w otoczeniu sieciowym, natomiast próba połączenia się z wykorzystaniem protokołu TCP/IP kończy się niepowodzeniem, np. wynik polecenie ping jest negatywny.

A. zmienić ustawienia adresów IP i/lub masek podsieci odpowiadających im w taki sposób, aby oba komputery były w tej samej podsieci

B. dezaktywować system NetBIOS NWLink w ustawieniach połączeń LAN komputerów

C. wyłączyć system NetBIOS przez TCP/IP w zaawansowanych opcjach TCP/IP kart sieciowych

D. sprawdzić, czy PROXY jest włączone i ewentualnie je aktywować

Aby komputery mogły się komunikować w sieci lokalnej, muszą znajdować się w tej samej podsieci. Podsieć jest częścią sieci IP, której identyfikator jest określany przez maskę podsieci. W przypadku adresów IP 192.168.1.1 oraz 192.168.2.1, jeśli używana jest maska podsieci 255.255.255.0, oznacza to, że komputery są w różnych podsieciach, co uniemożliwia ich komunikację przez protokół TCP/IP. Aby rozwiązać ten problem, należy zmienić konfigurację adresów IP lub masek podsieci tak, aby oba komputery znalazły się w tej samej podsieci, na przykład zmieniając adres IP drugiego komputera na 192.168.1.x z maską 255.255.255.0. Dzięki temu adresy IP będą miały ten sam identyfikator sieciowy, co umożliwi skuteczne przesyłanie pakietów TCP/IP między nimi. Taka konfiguracja jest zgodna z dobrą praktyką projektowania sieci lokalnych, gdzie segmentacja sieci odbywa się zgodnie z potrzebami organizacyjnymi i funkcjonalnymi. Ponadto, właściwa konfiguracja podsieci ułatwia zarządzanie ruchem sieciowym i zwiększa jej wydajność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej