Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 8 maja 2025 08:02
Data zakończenia: 8 maja 2025 08:46

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zmiana bluzki ukazanej na ilustracji, mająca na celu dopasowanie jej do talii figury, wymaga odszycia zaszewek

A. pionowych w przodzie i w tyle

B. od linii ramienia w przodzie

C. od linii boku w przodzie

D. barkowych w tyle

Wybór zaszewek barkowych w tyle nie jest odpowiedni w przypadku, gdy celem jest dopasowanie bluzki w talii. Zaszewek barkowych używa się głównie do modelowania linii ramion i dekoltu, a nie do kształtowania talii. Odszycie takich zaszewek może wpłynąć na komfort noszenia, jednak nie ma wpływu na dopasowanie w dolnych partiach bluzki. Z kolei zaszewki od linii boku w przodzie są również niewłaściwe, ponieważ skupiają się na bocznych partiach odzieży, a nie na talji. Tego rodzaju zaszewki mogą pomóc w poprawie dopasowania w obszarze bioder, ale nie dostosują bluzki do sylwetki w talii. W przypadku zaszewek od linii ramienia w przodzie, ich zastosowanie ogranicza się do obszaru ramion, co również w żaden sposób nie wpływa na kształt talii. W praktyce, niewłaściwe odszycie zaszewek może prowadzić do nieestetycznych marszczeń i niedopasowania odzieży, co jest częstym błędem wśród początkujących krawców. Zrozumienie, gdzie i jak powinny być umiejscowione zaszewki, jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnego dopasowania. Dlatego warto zwrócić uwagę na odpowiednie techniki krawieckie, aby uniknąć tych powszechnych pułapek.

Pytanie 2

Jaką metodę klejenia wykorzystuje się do połączenia paska spodniowego z wkładem klejowym?

A. Wkładów sztywnikowych

B. Wkładów konstrukcyjnych

C. Wielkopowierzchniowego klejenia

D. Małych wklejek

Odpowiedzi wskazujące na inne techniki klejenia, takie jak wkłady sztywnikowe, wielkopowierzchniowe klejenie czy wkłady konstrukcyjne, opierają się na błędnych założeniach dotyczących zastosowania i funkcji tych metod. Wkłady sztywnikowe są zazwyczaj używane w projektowaniu odzieży, gdzie wymagane jest wzmocnienie strukturalne, ale nie są odpowiednie do łączenia pasków z wkładami klejowymi. Z kolei wielkopowierzchniowe klejenie to technika, która sprawdza się przy dużych powierzchniach, gdzie wymagane jest silne połączenie, lecz w przypadku detali takich jak paski do spodni, staje się to niepraktyczne i nieefektywne. Wkłady konstrukcyjne, chociaż mogą oferować stabilność, z reguły są stosowane w większych projektach, gdzie struktura materiału odgrywa kluczową rolę w funkcjonalności odzieży. Powszechny błąd to mylenie specyfiki zastosowania różnych technik klejenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru metody w stosunku do wymagań danego produktu. Każda z wymienionych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, lecz w kontekście łączenia paska z wkładem klejowym, małe wklejki okazują się najbardziej efektywne, łącząc wytrzymałość z estetyką, co jest kluczowe w produkcji odzieży.

Pytanie 3

Jaką maszynę do szycia trzeba użyć do przymocowania listewek kieszeniowych?

A. Kroszety

B. Ryglówkę

C. Podszywarkę

D. Fastrygówkę

Ryglówka to maszyna szwalnicza, która jest idealna do mocowania listewek kieszeniowych ze względu na swoje właściwości związane z szyciem wielowarstwowymi materiałami oraz zapewnieniem dużej wytrzymałości szwów. Jest wyposażona w mechanizm, który umożliwia wykonanie mocnych i trwałych szwów, co jest kluczowe w przypadku elementów narażonych na duże obciążenia, takich jak kieszenie. W praktyce, ryglówki są często wykorzystywane w przemyśle odzieżowym do szycia spodni, kurtek oraz innych wyrobów, gdzie mocowanie kieszeni musi być solidne. Dobre praktyki w branży sugerują, że zastosowanie ryglówki w takich przypadkach jest standardem, który zapewnia nie tylko estetykę, ale również funkcjonalność gotowego wyrobu. Przykładem zastosowania ryglówki może być produkcja spodni dżinsowych, gdzie kieszenie są intensywnie użytkowane, co wymaga zastosowania maszyn zapewniających odpowiednią trwałość szwów.

Pytanie 4

Jakich informacji nie zamieszcza się na podstawowym szablonie?

A. Wielkości wyrobu

B. Nazwa odzieżowego elementu

C. Nazwa rodzaju materiału odzieżowego

D. Oznaczenia linią prostą nitki osnowy

Umieszczanie nazwy rodzaju materiału odzieżowego na szablonie podstawowym mogłoby wydawać się sensowne, jednak w rzeczywistości wprowadza to zamieszanie i może prowadzić do nieporozumień w procesie produkcji. Przede wszystkim, materiał odzieżowy jest często wybierany w zależności od aktualnych trendów, dostępności surowców oraz wymagań klientów. Włączenie tej informacji do szablonu mogłoby ograniczyć elastyczność w wyborze materiałów. Ponadto, klasyfikacja materiałów jest zazwyczaj szczegółowo opisana w osobnych dokumentach, takich jak specyfikacje materiałowe, co pozwala na utrzymanie porządku i przejrzystości. W praktyce, rozmiar wyrobu oraz nazwa elementu odzieżowego są kluczowe dla wykonania technicznego, ponieważ bez tych informacji szwacz lub projektant mógłby napotkać trudności w realizacji zamówienia. Oznaczenie linią prostą nitki osnowy jest absolutnie konieczne w kontekście szycia, gdyż dotyczy to orientacji i kierunku tkaniny, co jest kluczowe dla zachowania właściwości materiału. Zrozumienie tego, które informacje są niezbędne w kontekście szablonów podstawowych, stanowi istotny wymóg w profesjonalnej produkcji odzieży i pozwala na uniknięcie typowych błędów, takich jak nadmierne skomplikowanie dokumentacji czy niejasności w komunikacji między działami.

Pytanie 5

Jaką tkaninę powinno się wykorzystać do zaparzaczki?

A. Stilonową

B. Wełnianą

C. Lnianą

D. Bistorową

Wełniana tkanina ma swoje plusy, ale raczej nie nadaje się na zaparzaczki. Wełna trzyma ciepło, ale przy gorącej wodzie może być problem. Może się okazać, że napój nie zaparzy się jak powinien, a do tego mogą się pojawić nieprzyjemne zapachy, co psuje smak. Stilon, jako materiał syntetyczny, też nie jest najlepszy, bo nie wytrzymuje wysokich temperatur i może się stopić. No i nie ma też dobrych właściwości absorpcyjnych, co utrudnia parzenie. Bistorowa tkanina, która łączy naturalne i syntetyczne materiały, również nie sprawdzi się w tym przypadku, bo może wprowadzać do napoju jakieś niepożądane chemikalia. Wybierając tkaniny do zaparzaczki, warto pamiętać, że nie wszystkie naturalne i syntetyczne materiały są sobie równe. Lepiej iść w kierunku tkanin, które są zarówno funkcjonalne, jak i zdrowe dla parzenia.

Pytanie 6

Wyznacz miesięczne wynagrodzenie netto szwaczki, która pracowała 24 dni po 8 godzin dziennie, jeśli cena normo-minuty w zakładzie wynosi netto 0,20 zł.

A. 2420,00 zł

B. 2304,00 zł

C. 1152,00 zł

D. 1920,00 zł

Aby obliczyć miesięczne wynagrodzenie netto szwaczki, należy najpierw ustalić całkowitą liczbę godzin pracy w danym miesiącu. W przypadku szwaczki, która pracowała 24 dni po 8 godzin dziennie, całkowity czas pracy wynosi 24 dni * 8 godzin = 192 godzin. Następnie, mnożymy tę liczbę przez stawkę za normo-minutę, czyli 0,20 zł. Jednakże, aby obliczyć wynagrodzenie za godzinę, należy przeliczyć normo-minuty na godziny. 1 godzina to 60 minut, więc cena za godzinę wynosi 0,20 zł * 60 minut = 12,00 zł. Teraz, mnożąc 192 godziny przez 12,00 zł, otrzymujemy 2304,00 zł. To wynagrodzenie netto odpowiada standardom branżowym, w których wynagrodzenia są często obliczane na podstawie stawki godzinowej i rzeczywistej liczby przepracowanych godzin. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i weryfikowanie stawek wynagrodzenia w kontekście lokalnego rynku pracy, co pozwala na utrzymanie konkurencyjności oraz satysfakcji pracowników.

Pytanie 7

Co może powodować przerywanie się nici górnej w trakcie działania maszyny?

A. nieprawidłowo zamocowana igła

B. niewystarczające napięcie nici górnej

C. niewłaściwy docisk stopki

D. uszkodzone ząbki transportera

Wydaje mi się, że odpowiedź dotycząca zbyt małego napięcia nici górnej, docisku stopki i ząbków transportera pokazuje, że możesz nie do końca rozumieć, jak to wszystko działa. Jasne, zbyt małe napięcie nici górnej może wpłynąć na jakość szycia, ale nie jest to bezpośrednia przyczyna zrywania nici. Napięcie należy dostosować do materiału i grubości nici, ale to nie jest główny problem z zerwaniem. Z kolei docisk stopki, mimo że ma znaczenie dla transportu materiału, nie jest kluczowy, jeśli chodzi o problem z nićmi. Zniszczone ząbki transportera mogą utrudniać przesuwanie materiału, ale też nie są bezpośrednią przyczyną zerwania nici. Tak naprawdę wszystkie te elementy są ze sobą powiązane i ich złe ustawienie może prowadzić do różnych problemów. Najczęściej jednak winna jest igła.

Pytanie 8

Do cięcia na sekcje materiału o wysokości 300 mm należy użyć krajarki z ostrzem

A. taśmowym

B. wielokątnym

C. tarcowym

D. pionowym

Wybór krajarki taśmowej, wielokątnej lub tarczowej do rozkroju na sekcje o wysokości 300 mm nie jest optymalny z kilku powodów. Krajarki taśmowe, choć znane z dużej szybkości cięcia i zdolności do cięcia długich, cienkich materiałów, mogą nie zapewnić wymaganej precyzji w przypadku grubszych surowców, co prowadzi do nierównych krawędzi i marnotrawstwa materiału. Z kolei krajarki wielokątne, przeznaczone głównie do cięcia w nietypowe kształty, nie nadają się do standardowego rozkroju, gdzie istotna jest jednolitość i prostota cięcia. Natomiast krajarki tarczowe, mimo że są skuteczne w cięciu wzdłużnym, mają ograniczenia przy cięciu na wysokość, szczególnie przy materiałach o dużej grubości, co może skutkować niską jakością cięcia oraz zwiększonym ryzykiem uszkodzenia materiału. Wybierając odpowiednie narzędzie do cięcia, należy kierować się nie tylko jego parametrami technicznymi, ale także charakterystyką przetwarzanego materiału oraz wymogami produkcyjnymi. Zastosowanie niewłaściwego sprzętu może prowadzić do wysokich kosztów produkcji, a także problemów z jakością końcowego produktu, co z kolei może wpłynąć na satysfakcję klienta oraz reputację firmy.

Pytanie 9

Przy obwodzie bioder wynoszącym 100 cm, połowa szerokości formy przodu podstawowej spódnicy na linii bioder to

A. 100 cm

B. 25 cm

C. 50 cm

D. 20 cm

Odpowiedź 25 cm jest prawidłowa, ponieważ przy obwodzie bioder wynoszącym 100 cm połowa szerokości formy przodu podstawowej spódnicy na linii bioder to 25 cm. To wynika z zasady, że szerokość formy przodu spódnicy w linii bioder jest połową obwodu bioder. W praktyce, dla uzyskania odpowiedniej dopasowania i wygody noszenia, projektanci mody oraz krawcy stosują te proporcje, aby uzyskać odpowiednie krzywizny i konstrukcje odzieżowe. Zgodnie z dobrą praktyką, w celu uzyskania optymalnego dopasowania, dodatkowo należy uwzględnić zapas na szwy oraz ewentualne dopasowania, które mogą się różnić w zależności od tkaniny czy stylu spódnicy. W standardach konstrukcji odzieży zawsze warto kierować się dokładnymi pomiarami i proporcjami, aby osiągnąć pożądany efekt wizualny i komfort noszenia.

Pytanie 10

Śpioszki dla niemowląt powinny być wykonane z rozciągliwej dzianiny

A. poliamidowej

B. bawełnianej

C. jedwabnej

D. poliestrowej

Śpioszki niemowlęce powinny być wykonane z materiałów, które zapewniają komfort i bezpieczeństwo dla delikatnej skóry dziecka. Bawełna jest naturalnym włóknem, które charakteryzuje się wysoką przepuszczalnością powietrza oraz zdolnością do pochłaniania wilgoci, co jest kluczowe dla utrzymania optymalnej temperatury ciała malucha. Materiały bawełniane są również hipoalergiczne, co zmniejsza ryzyko wystąpienia podrażnień skórnych. Wybór bawełny w produkcji odzieży dziecięcej jest zgodny z zaleceniami pediatrów oraz standardami branżowymi, które zalecają stosowanie naturalnych materiałów w celu zapewnienia maksymalnej wygody. Przykładem zastosowania bawełny są różne rodzaje odzieży dziecięcej, w tym body, które łączą funkcjonalność z komfortem. Wybierając śpioszki wykonane z bawełny, rodzice mogą być pewni, że inwestują w produkt, który jest zarówno praktyczny, jak i bezpieczny dla ich dziecka.

Pytanie 11

Linia boku na ukazanej siatce konstrukcyjnej spódnicy podstawowej powstaje w wyniku poprowadzenia linii

A. poziomej przez punkt T

B. pionowej przez punkt B1

C. pionowej przez punkt B2

D. poziomej przez punkt D

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia podstawowych zasad konstrukcji wykrojów w odzieży. Odpowiedzi dotyczące linii poziomych przez punkty T i D są nieprawidłowe, ponieważ poziome linie nie są stosowane do definiowania linii boku spódnicy podstawowej. Linia boku, która jest kluczowym elementem konstrukcji odzieży, wyznacza kształt i dopasowanie spódnicy. Wykorzystanie linii poziomych w tym kontekście może prowadzić do błędów w wymiarach, co w efekcie negatywnie wpływa na końcowy produkt. Linia pozioma nie uwzględnia zmiany kierunku, jaka zachodzi w przypadku kształtu ciała, co jest kluczowe dla uzyskania właściwego dopasowania. Dodatkowo, wybór pionowej linii przez punkt B2 zamiast B1 nie uwzględnia specyficznego umiejscowienia boku spódnicy, przez co może prowadzić do nieprawidłowych proporcji oraz nieestetycznych efektów wizualnych. Typowym błędem jest także nieznajomość zasady, że linie pionowe odzwierciedlają naturalne kontury sylwetki, co jest fundamentalne w każdym projekcie odzieżowym. Wiedza na temat właściwego wykroju jest niezbędna dla każdego, kto tworzy odzież, i jej brak może prowadzić do niezadowolenia klientów z finalnego produktu.

Pytanie 12

Jakim urządzeniem wykonasz otwór w płaszczu z wełny?

A. stębnówką dwuigłową

B. stębnówką zygzakową

C. dziurkarką odzieżową

D. dziurkarką bieliźnianą

Dziurkarka odzieżowa to specjalistyczne urządzenie przeznaczone do wykonywania otworów w tkaninach, w tym w materiałach wełnianych. Otwory te są często niezbędne do zamocowania guzików, klamerek lub innych akcesoriów odzieżowych. W przypadku wełny, ważne jest, aby proces wykonania dziurki był precyzyjny, aby nie uszkodzić struktury tkaniny oraz zapewnić estetyczny wygląd gotowego wyrobu. Dobrze wykonana dziurka zapobiega strzępieniu się materiału i zwiększa trwałość odzieży. Dziurkarki odzieżowe są również skonstruowane tak, aby umożliwić regulację szerokości i długości otworu, co jest istotne w zależności od zastosowania. W praktyce, w branży odzieżowej zaleca się korzystanie z dziurkarek, które spełniają określone normy jakościowe i technologiczne, co zapewnia zgodność z aktualnymi trendami oraz wymaganiami rynkowymi. Przykładem zastosowania dziurki w płaszczu wełnianym może być montaż guzików, które muszą być w odpowiednich odległościach i z zachowaniem estetyki projektu.

Pytanie 13

Aby ocenić jakość zwężenia spódnicy zbyt szerokiej w biodrach, należy porównać wymiary spódnicy przed oraz po zwężeniu z wymiarami klientki. Szczególnie istotne jest zmierzenie spódnicy na linii

A. bioder

B. środka przodu

C. talii

D. środka tyłu

Odpowiedź 'bioder' jest poprawna, ponieważ zwężenie spódnicy w okolicy bioder ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniego dopasowania do sylwetki klientki. Dokładne pomiary w tej strefie pozwalają ocenić, jak spódnica układa się na biodrach i gdzie występują nadmiary materiału. W praktyce, aby odpowiednio zwęzić spódnicę, należy zmierzyć obwód bioder klientki oraz porównać go z wymiarem spódnicy. Zastosowanie takiej metody gwarantuje lepsze dopasowanie do sylwetki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w krawiectwie. Warto również zauważyć, że wymiary bioder są kluczowe do stworzenia harmonijnego wyglądu, a także zapewnienia komfortu noszenia. Ponadto, przy zwężaniu spódnicy, dobrze jest zainwestować czas w dokładne pomiary, co znacząco wpływa na końcowy efekt estetyczny oraz satysfakcję klientki. Pomocne może być także zapoznanie się z tabelami rozmiarów, które ułatwiają porównanie wymiarów, a także dostosowanie konstrukcji spódnicy do indywidualnych potrzeb.

Pytanie 14

Jaką maszynę wykorzystuje się do łączenia wkładów nośnych z przodami męskich marynarek w sposób niewidoczny?

A. Zygzakówkę

B. Fastrygówkę

C. Pikówkę

D. Ryglówkę

Ryglówka, mimo że jest powszechnie używana w przemyśle odzieżowym, służy głównie do wzmacniania szwów na brzegach lub w miejscach narażonych na duże obciążenia. Jej głównym zastosowaniem jest szycie odzieży roboczej oraz galowych elementów odzieży, gdzie potrzebna jest dodatkowa wytrzymałość. Jednak nie nadaje się ona do niewidocznego łączenia elementów, ponieważ jej szwy są widoczne i mogą psuć estetykę wykonania. Fastrygówka, z kolei, to maszyna używana do tymczasowego łączenia materiałów i nie jest przeznaczona do trwałego szycia, co czyni ją niewłaściwym wyborem do łączenia wkładów nośnych z przodami marynarek, gdyż nie gwarantuje odpowiedniej wytrzymałości. Zygzakówka, mimo że może być używana do szycia elastycznych tkanin, nie zapewnia odpowiedniego łączenia na poziomie wymagań konstrukcyjnych dla formalnej odzieży. Jej zygzakowaty ścieg może nie być wystarczająco trwały do zastosowań, gdzie liczy się estetyka oraz wytrzymałość. Najczęściej popełnianym błędem przy wyborze maszyn do szycia jest nieodpowiednie dopasowanie technologii szycia do specyfikacji materiałów i oczekiwań dotyczących finalnego produktu. W przypadku marynarek, kluczowe jest, aby wybrać maszynę, która gwarantuje zarówno jakość, jak i estetykę, co czyni pikówkę bezkonkurencyjnym wyborem w tej dziedzinie.

Pytanie 15

Jaką ilość materiału o szerokości 140 cm trzeba przeznaczyć na wycięcie części klasycznej spódnicy damskiej o długości 50 cm dla klientki z obwodem bioder wynoszącym 96 cm?

A. 50 cm

B. 110 cm

C. 55 cm

D. 100 cm

Aby obliczyć ilość materiału potrzebnego na wykrojenie klasycznej spódnicy damskiej o długości 50 cm i obwodzie bioder 96 cm, należy uwzględnić szerokość tkaniny i technikę wykroju. Spódnica składa się z dwóch części: przodu i tyłu, co w praktyce oznacza, że potrzebujemy materiału o szerokości, która umożliwi swobodne ułożenie wykroju. W przypadku tkaniny o szerokości 140 cm, można wykroić elementy spódnicy obok siebie, co pozwala na efektywne wykorzystanie szerokości materiału. Długość 50 cm to wymagana długość spódnicy, ale uwzględniając zapasy na szwy oraz ewentualne podwinięcia, warto dodać kolejne 5 cm na wykończenie. Zatem całkowita długość wykroju wynosi 55 cm. W praktyce, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego produktu zgodnego z oczekiwaniami klientki. Dzięki takiemu podejściu można również zminimalizować odpady materiałowe, co jest zgodne z dobrą praktyką w branży odzieżowej.

Pytanie 16

Podczas modelowania kroju sukni damskiej w stylu princeska, gdzie powinna być przeniesiona zaszewka piersiowa?

A. podkroju pachy

B. boku

C. ramienia

D. podkroju szyi

Przeniesienie zaszewki piersiowej w modelowaniu sukni damskiej typu princeska na inne linie, takie jak bok, podkrój pachy czy podkrój szyi, wiąże się z fundamentalnymi błędami w projektowaniu. Ustanowione standardy w modzie wskazują, że zaszewki powinny być umiejscowione w strategicznych punktach, które odpowiadają anatomicznemu kształtowi ciała. Umieszczając zaszewkę na boku, ryzykujemy, że dekolt straci swój kształt, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu górnej części sukni. Dodatkowo, zaszewka na podkroju pachy może powodować dyskomfort, ograniczając ruchomość oraz wpływając negatywnie na ogólną ergonomię odzieży, co jest sprzeczne z zasadami dobrego projektowania. Z kolei przeniesienie zaszewki na podkrój szyi jest nieefektywne, gdyż nie zapewnia odpowiedniego podparcia dla biustu, co jest kluczowe w sukni princesce, gdzie priorytetem jest elegancki kształt i dobre dopasowanie. Takie podejścia mogą być wynikiem błędnych założeń projektowych, które nie uwzględniają proporcji ciała oraz wymagań dotyczących odzieży. Dlatego ważne jest, aby w procesie modelowania korzystać z narzędzi oraz technik, które zgodne są z najlepszymi praktykami branżowymi, zapewniając wygodę i estetykę stworzonych wyrobów.

Pytanie 17

Jakie będzie zapotrzebowanie na tkaninę w groszki o szerokości 150 cm, potrzebnej do uszycia spódnicy podstawowej o długości 70 cm, dla klientki o obwodzie bioder wynoszącym 96 cm?

A. 140 cm

B. 154 cm

C. 70 cm

D. 77 cm

Obliczanie zużycia tkaniny może prowadzić do rozmaitych błędów, szczególnie gdy nie uwzględnia się wszystkich istotnych parametrów. Odpowiedzi takie jak 70 cm, 140 cm, czy 154 cm są nieprawidłowe z kilku kluczowych powodów. W przypadku 70 cm brakuje uwzględnienia zapasów na szwy i dopasowanie do obwodu bioder. Zbyt mała ilość tkaniny nie tylko uniemożliwi właściwe uszycie spódnicy, ale także wpłynie na jej wygodę noszenia. Kolejna odpowiedź, 140 cm, wskazuje na nieporozumienie związane z szerokością materiału. Tkanina o szerokości 150 cm pozwala efektywnie wykorzystać materiał, więc zużycie na poziomie 140 cm byłoby nieoptymalne i niepraktyczne. W końcu odpowiedź 154 cm jest zbyt wysoka i nie uwzględnia standardów krawieckich, które sugerują, że należy dodać zapasy na szwy, ale nie w tak dużych ilościach, co prowadzi do niepotrzebnego marnotrawstwa tkaniny. W praktyce, krawcy powinni zawsze mieć na uwadze wyrównanie wymiarów spódnicy z wymogami obwodu bioder, a także zapasy materiału wynikające z wybranego stylu i wykończenia. Kluczowe jest, aby starannie obliczać zużycie materiału, biorąc pod uwagę wszystkie aspekty, aby osiągnąć najlepsze rezultaty w projektowaniu i szyciu odzieży.

Pytanie 18

Aby wzmocnić wloty kieszeni, można użyć maszyny do szycia z zastosowaniem ściegu

A. łańcuszkowego

B. stębnowego

C. zygzaka

D. krytego

Ścieg zygzakowy jest idealnym rozwiązaniem do wzmocnienia wlotów kieszeni ze względu na swoją elastyczność i odporność na rozdarcia. Dzięki swojej strukturze, ścieg zygzakowy nie tylko łączy ze sobą materiały, ale także pozwala na ich naturalny ruch, co jest szczególnie istotne w miejscach narażonych na naprężenia. W praktyce, stosując ścieg zygzakowy, możemy zapobiec nieestetycznym przetarciom oraz uszkodzeniom krawędzi, co przekłada się na dłuższą żywotność odzieży. Warto zwrócić uwagę, że ten typ ściegu jest często wykorzystywany w produkcji odzieży roboczej oraz sportowej, gdzie trwałość i elastyczność są kluczowe. Zygzakowy ścieg może być również stosowany do wykańczania krawędzi materiałów, co pozwala na uniknięcie ich strzępienia. W związku z tym, wykorzystanie ściegu zygzakowego do wzmacniania wlotów kieszeni jest zgodne z najlepszymi praktykami krawieckimi, które zalecają elastyczne podejście do projektowania i produkcji odzieży.

Pytanie 19

Jakie pomiary krawieckie należy zmierzyć z sylwetki w celu przygotowania formy bluzki podstawowej?

A. ZWo, opx, SyTy, SySvXp, RvNv, SySvXpTp, obt, os

B. opx, os, SyTy, obt, SySvXp, RvNv, ZWo, ou

C. ZWo, ot, ZTv, SySvXpTp, os, obt, SySvXp, RvNv

D. SyTy, opx, ZWo, SySvXpTp, obt, RvNv, ZKo, ZTv

Wybór pomiarów nieprawidłowych do wykonania form bluzki podstawowej może wynikać z brakującej wiedzy na temat ich specyfiki i funkcji. Na przykład, odpowiedzi, które pomijają kluczowe pomiary, takie jak ZWo czy opx, mogą prowadzić do poważnych błędów w konstrukcji odzieży. ZWo, jako pomiar szerokości ramion, jest istotny dla zapewnienia odpowiedniego komfortu i swobody ruchów, a jego pominięcie może skutkować zbyt ciasną lub zbyt luźną bluzką. Ponadto, brak opx, który mierzy obwód piersi, może prowadzić do niezadowolenia z dopasowania w kluczowych obszarach, co z kolei wpływa na ogólne wrażenie estetyczne odzieży. Odpowiedzi, które koncentrują się na innych pomiarach, jak ZTv czy ZKo, mogą wprowadzać w błąd, ponieważ nie są one podstawowymi parametrami dla bluzek. W praktyce krawieckiej kluczowe jest zrozumienie, że każdy pomiar ma swoje miejsce i znaczenie w kontekście formy odzieży, a ich pominięcie prowadzi do nieodpowiednich rezultatów. Dlatego niezwykle ważne jest, aby w konstrukcji odzieży kierować się standardami branżowymi, które jasno definiują, jakie pomiary są niezbędne do stworzenia formy, która zapewni odpowiednie dopasowanie oraz komfort noszenia.

Pytanie 20

Górna nić łamie się przy szyciu na maszynie stębnowej, ponieważ

A. docisk stopki na płytce jest zbyt mały

B. nić górna tworzy pętelki pod zszywaną warstwą materiałów

C. naprężenie górnej nici jest zbyt duże

D. bębenek jest źle nawleczony

Naprężenie nici górnej jest kluczowym czynnikiem wpływającym na prawidłowe działanie maszyny do szycia. Zbyt duże naprężenie może prowadzić do zerwania nici, ponieważ powoduje nadmierny opór, gdy nić przechodzi przez oczka igły oraz przez materiał. W praktyce, odpowiednie ustawienie naprężenia nici górnej powinno wynikać z rodzaju materiału, który jest szyty. Na przykład, dla cienkich tkanin, takich jak jedwab czy bawełna, naprężenie powinno być mniejsze, podczas gdy dla grubych materiałów, takich jak dżins czy płótno, można zwiększyć naprężenie. Warto również regularnie sprawdzać stan maszyny, upewniając się, że bębenek jest prawidłowo nawleczony oraz że igła nie jest uszkodzona, co również może wpływać na jakość szycia. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie testu szycia na kawałku materiału przed rozpoczęciem właściwego projektu, co pozwoli na ewentualne dostosowanie parametrów maszyny, w tym naprężenia nici górnej. Zapewnienie prawidłowego naprężenia nici jest zgodne z ogólnymi standardami branżowymi dotyczącymi szycia i pozwala na uzyskanie trwałych i estetycznych szwów.

Pytanie 21

W jakiej temperaturze powinno się prasować suknię damską uszytą z naturalnego jedwabiu?

A. Lekko wilgotną, w temperaturze prasowania do 200°C

B. Na sucho, w temperaturze prasowania do 150°C

C. Na mokro, w temperaturze prasowania do 110°C

D. Przez mokrą zaparzaczkę, w temperaturze prasowania do 160°C

W przypadku prasowania jedwabiu, wiele osób może mieć błędne wyobrażenie na temat konieczności stosowania wysokiej temperatury lub wilgoci. Prasowanie na mokro lub w temperaturze powyżej 150°C może prowadzić do poważnych uszkodzeń tkaniny, takich jak przypalenie lub odbarwienie. Odpowiedzi sugerujące wyższe temperatury, takie jak 200°C, ignorują delikatność jedwabiu, który jest wrażliwy na wysoką temperaturę oraz parę. Użycie mokrej ściereczki czy prasowanie na mokro może powodować, że włókna tkaniny ulegną deformacji, co odbije się na estetyce sukienki. Ponadto, technika prasowania przez mokrą zaparzaczkę w temperaturze 160°C również jest niezalecana, ponieważ nadmierna para może zniszczyć strukturalne właściwości jedwabiu, prowadząc do jego osłabienia. W praktyce, najlepszym podejściem do prasowania jedwabiu jest dbałość o odpowiednią temperaturę oraz użycie metody na sucho, co jest zgodne z wytycznymi producentów odzieży i specjalistów w dziedzinie tekstyliów. Takie podejście nie tylko wpływa na estetykę, ale również na długowieczność odzieży, co jest istotne w kontekście odpowiedzialności ekologicznej i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 22

Zszycie szwu środkowego tyłu (siedzeniowego) w klasycznych spodniach, uwzględniając jego wzmocnienie, powinno być wykonane

A. dwa razy ściegiem stębnowym jednoigłowym jednonitkowym i wykończyć lamówką

B. dwa razy ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym dwunitkowym i obrzucić overlockiem

C. jeden raz ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym jednonitkowym i wykończyć lamówką

D. jeden raz ściegiem jednoigłowym dwunitkowym i obrzucić overlockiem

Inne odpowiedzi nie spełniają wymogów dotyczących trwałości i estetyki szwu środkowego tyłu w spodniach klasycznych. Wybór jednego ściegu stębnowego, zarówno jednoigłowego jednonitkowego, jak i dwunitkowego, nie zapewnia odpowiedniej wytrzymałości, zwłaszcza w miejscach narażonych na duże napięcia. Ścieg jednonitkowy, choć prosty w wykonaniu, jest znacznie mniej odporny na rozrywanie i uszkodzenia mechaniczne, co czyni go niewłaściwym wyborem do tego typu szwów. Dodatkowo, wykończenie lamówką nie jest wystarczającą metodą zabezpieczenia brzegów tkaniny, co może prowadzić do strzępienia. Obróbki overlockiem są kluczowe dla zapewnienia estetyki i trwałości szwów, a ich brak w proponowanych metodach znacząco obniża jakość wykonania. Wybór technik szycia powinien być oparty na gruntownej znajomości materiałów i ich właściwości, a nie tylko na intuicji. Te błędy myślowe mogą prowadzić do poważnych usterek w odzieży, a tym samym do niezadowolenia klientów oraz zwiększonych kosztów związanych z reklamacjami i naprawami.

Pytanie 23

Aby wydłużyć zbyt krótkie nogawki w klasycznych spodniach damskich, można je przedłużyć poprzez doszycie do końców

A. lamówek

B. frędzli

C. mankietów

D. falban

Frędzle, falbany i lamówki to elementy dekoracyjne, które w kontekście wydłużania nogawek spodni nie będą pełniły odpowiedniej funkcji. Frędzle, jako ozdoby, zazwyczaj stosuje się w stylizacji boho lub w modzie etnicznej, jednak ich dodanie do nogawek spodni nie tylko nie wydłuży nogawek, ale również może zaburzyć proporcje sylwetki. W przypadku falban, są one najczęściej używane w sukienkach i spódnicach, aby dodać objętości lub ruchu, ale w kontekście spodni mogą sprawić, że cała sylwetka stanie się nieproporcjonalna i nieestetyczna. Lamówki, chociaż mogą być stosowane do podkreślenia krawędzi, nie są odpowiednie do wydłużania nogawek. Lamówki pełnią raczej funkcję dekoracyjną, a ich obecność na nogawkach nie wpłynie na ich długość. Wybierając metody modyfikacji odzieży, ważne jest zrozumienie, jak różne elementy krawieckie wpływają na wygląd i funkcjonalność odzieży. Typowym błędem jest traktowanie elementów dekoracyjnych jako rozwiązań praktycznych, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania materiałów i czasu podczas szycia. W krawiectwie kluczowe jest zrozumienie, jakie techniki będą odpowiednie dla danego celu, aby uzyskać zamierzony efekt estetyczny i praktyczny.

Pytanie 24

Efekt marszczenia (zsuwania) zszywanych warstw komponentów odzieży podczas wykonywania szwu można uzyskać na maszynie szwalniczej stębnowej z systemem transportu

A. stopkowym

B. ząbkowym

C. igłowym

D. różnicowym

Maszyny szwalnicze są wyposażone w różne systemy transportu, które mają różne zastosowania i efekty na końcowy produkt. W przypadku stopkowego transportu, który polega na unieruchomieniu materiału za pomocą stopki presującej, nie jest możliwe uzyskanie pożądanego marszczenia, ponieważ wszystkie warstwy tkaniny są zbyt mocno przytrzymywane. To prowadzi do płaskiego wykończenia, co jest nieodpowiednie w przypadku projektów wymagających marszczenia. Z kolei transport ząbkowy pozwala na przesuwanie materiału, ale nie reguluje różnicy prędkości, co ogranicza jego możliwości w zakresie marszczenia. W praktyce, maszyny z takim transportem są stosowane głównie do szycia prostych szwów, gdzie estetyka marszczeń nie jest kluczowym wymogiem. Na rynku odzieżowym, gdzie detale i wykończenia są na pierwszym miejscu, ząbkowy system transportu często nie spełnia oczekiwań projektantów. Istnieje także transport igłowy, który w zasadzie polega na ruchu igły w górę i w dół, co nie ma wpływu na równomierne marszczenie materiału. Ten system jest bardziej zorientowany na wykonywanie ścisłych szwów, a nie na tworzenie efektów strukturalnych. W rezultacie wybór nieodpowiedniego systemu transportu może prowadzić do niezadowalających efektów końcowych i zwiększać koszty produkcji związane z poprawkami i odrzuceniem odzieży z powodu niskiej jakości wykończenia.

Pytanie 25

Uzyskiwanie modelowych form odzieży przez przypinanie materiału na właściwie przygotowanym manekinie lub sylwetce ludzkiej nazywa się modelowaniem

A. według siatki konstrukcyjnej

B. w oparciu o formę konstrukcyjną

C. przestrzennym

D. technologicznym

Modelowanie przestrzenne odzieży to proces, w którym materiał odzieżowy jest formowany na manekinie lub figurze ludzkiej, co pozwala na uzyskanie realnych kształtów i form odzieży. Praktyka ta ma swoje korzenie w tradycyjnych technikach krawieckich, gdzie rysowane na papierze wzory były przenoszone na materiał. W procesie modelowania przestrzennego można dostosować kształt odzieży do indywidualnych wymiarów ciała, co jest kluczowe w branży mody i odzieżowej. Na przykład, projektanci często korzystają z manekinów o różnych rozmiarach, aby stworzyć odzież, która dobrze leży na różnych sylwetkach. Współczesne podejścia do modelowania przestrzennego wykorzystują również technologie takie jak skanowanie 3D, co pozwala na jeszcze dokładniejsze odwzorowanie kształtów ludzkiego ciała. Przestrzenne modelowanie umożliwia także testowanie materiałów i ich zachowania w czasie, co może wpływać na finalny wybór tkanin i konstrukcji odzieży.

Pytanie 26

Do zapięcia bluzki ukazanej na obrazku użyto

A. guziki

B. zamek błyskawiczny

C. zatrzaski

D. haftki

Zatrzaski, haftki oraz zamek błyskawiczny to alternatywne metody zapięcia odzieży, ale każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania, które różnią się od guzików. Zatrzaski są często stosowane w odzieży roboczej i sportowej, gdzie szybkie zapinanie i odpinanie jest kluczowe. Ich konstrukcja sprawia, że mogą być mniej estetyczne w kontekście formalnych bluzek, a ponadto wymagają precyzyjnego mocowania, aby działały prawidłowo. Haftki, z kolei, są popularne w bieliźnie i sukienkach, gdzie zapewniają płynne zamknięcie, jednak ich stosowanie w bluzkach może być ograniczone przez trudności w samodzielnym zapięciu. Zamek błyskawiczny to zdecydowanie bardziej nowoczesne rozwiązanie, które znajduje zastosowanie w odzieży casualowej i sportowej, ale w przypadku bluzek może być postrzegany jako zbyt formalny lub techniczny. Można zauważyć, że mylenie tych zapięć wynika często z niepełnej wiedzy na temat ich przeznaczenia oraz kontekstu użycia. Dobrą praktyką jest zrozumienie, że każdy typ zapięcia ma swoje unikalne właściwości, które wpływają na funkcjonalność i styl odzieży. Dlatego, przy projektowaniu lub wyborze odzieży, ważne jest uwzględnienie zarówno estetyki, jak i praktycznych aspektów, co pozwoli uniknąć nieodpowiednich wyborów.

Pytanie 27

Jak można powiększyć dekolt w bluzce?

A. poprzez wykonanie wiązania

B. zwiększając podkrój szyi w przodzie

C. przez doszycie szerszej falbanki

D. dzięki naszyciu ozdobnej plisy

Wykonanie wiązania jako sposób na pogłębienie dekoltu jest koncepcją, która opiera się na mylnym założeniu, że wiązanie samo w sobie może wprowadzić zmiany w kształcie dekoltu. Wiązania w odzieży, jak na przykład kokardki czy sznurki, pełnią głównie funkcję estetyczną lub regulacyjną, ale nie prowadzą do rzeczywistej zmiany krawędzi dekoltu. Ponadto, naszycie ozdobnej plisy w okolicy dekoltu może dodać bluzce atrakcyjności wizualnej, lecz nie wpłynie na pogłębienie dekoltu. Plisy tworzą fakturę i objętość, co w wielu przypadkach może wręcz optycznie pomniejszyć przestrzeń dekoltu, zamiast ją poszerzać. Wprowadzenie szerszej falbanki także nie rozwiązuje problemu, gdyż falbanka, choć może być efektownym detalem, nie zmienia kształtu bluzki w okolicy szyi. Ponadto, stosowanie takich technik nie uwzględnia zasad proporcji i harmonii sylwetki, co jest kluczowe przy projektowaniu odzieży. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe w procesie krawieckim, aby uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do nieestetycznych efektów lub niewłaściwego dopasowania odzieży. Właściwe podejście do modyfikacji krawieckich wymaga zrozumienia, jakie zmiany rzeczywiście wpływają na kształt i funkcjonalność odzieży.

Pytanie 28

Ile wynosi zużycie tkaniny w groszki o szerokości 90 cm, z której uszyto spódnicę podstawową dla klientki o wymiarach przedstawionych w tabeli?

obwód talii	74 cm
obwód bioder	104 cm
długość spódnicy	60 cm

A. 120 cm

B. 66 cm

C. 132 cm

D. 60 cm

Wybór odpowiedzi, który wskazuje na inne wartości zużycia tkaniny, często wynika z błędnego zrozumienia zasad konstrukcji odzieży. Na przykład, wybór 66 cm może sugerować, że osoba odpowiedzialna za pomiar nie uwzględniła, że spódnica wymaga pełnej szerokości tkaniny z powodu swojego fasonu. Spódnice są zazwyczaj szyte z dwóch odrębnych części, które łączą się w środkowej linii, co oznacza, że konieczne jest wykorzystanie materiału zarówno na przód, jak i na tył, a ich długości muszą być odpowiednio zaplanowane. Ponadto, wybór wartości takich jak 120 cm lub 60 cm nie uwzględnia standardowych zapasów na szwy i podwinięcia, które są kluczowe w każdym projekcie krawieckim. Bez dodania zapasu, istnieje ryzyko, że ostateczna długość spódnicy będzie niewystarczająca, co prowadzi do frustracji klientki oraz dodatkowych kosztów związanych z poprawkami. W praktyce, aby uniknąć takich nieporozumień, warto dokładnie przeanalizować wymiary klientki oraz przewidzieć, jaka ilość materiału będzie potrzebna, bazując na typowych zasadach kroju oraz konstrukcji odzieży. Współczesne standardy krawieckie sugerują, aby zawsze planować zużycie materiału z uwzględnieniem dodatkowych centymetrów na wszelkie korekty czy modyfikacje, co pozwala na uzyskanie jak najlepszego efektu końcowego.

Pytanie 29

Jaka jest najwyższa temperatura, w jakiej można prasować sukienkę wykonaną z jedwabiu?

A. 150°C

B. 200°C

C. 110°C

D. 130°C

Wybór zbyt wysokich temperatur prasowania, takich jak 130°C, 150°C czy 200°C, wynika z błędnych założeń na temat właściwości materiałów i ich odporności na ciepło. Wiele osób myli wytrzymałość jedwabiu z innymi tkaninami, co może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń. Przykładowo, wybór 130°C może wydawać się rozsądny, jednak jest to temperatura, która zaczyna wchodzić w strefę ryzykowną dla delikatnych włókien jedwabiu, które zaczynają się topnieć w temperaturze powyżej 110°C. Jeszcze gorsze jest podejście związane z temperaturami 150°C i 200°C, które są zdecydowanie zbyt wysokie dla tego typu tkaniny. Użycie tak wysokiej temperatury często prowadzi do zniszczenia struktury włókien, co objawia się nie tylko przypaleniem, ale również nieodwracalnym odbarwieniem i utratą elastyczności materiału. Takie błędne podejścia do prasowania wynikają z braku wiedzy na temat odpowiednich praktyk pielęgnacyjnych. Kluczowe jest również, aby zrozumieć, że różne tkaniny wymagają różnego podejścia w obróbce, co jest podstawą skutecznego prasowania i dbałości o odzież. Zachowanie odpowiednich temperatur i metod prasowania jest istotne, aby przedłużyć żywotność odzieży wykonanej z delikatnych materiałów.

Pytanie 30

Klientka zamówiła w zakładzie usługowo-miarowym uszycie garsonki z wełnianej krepy. Przyjmując zamówienie krawiec wykonał niezbędne pomiary, których wyniki zamieszczone są w przedstawionej tabeli.
Ile wynosi norma zużycia wełnianej krepy o szerokości 150 cm przeznaczonej do wykonania zamówienia?

Wyniki pomiarów
opx – 88 cm
obt – 92 cm
długość żakietu – 50 cm
długość rękawa – 60 cm
długość spódnicy – 60 cm

A. 187 cm

B. 170 cm

C. 374 cm

D. 340 cm

Rozważając dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich bazują na błędnych założeniach dotyczących zużycia materiału. Odpowiedzi, które wskazują na wartości 170 cm, 340 cm oraz 374 cm, nie uwzględniają specyfiki układania elementów odzieży oraz potrzebnych zapasów na szwy. W przypadku wartości 170 cm, można zauważyć, że jest to zbyt niska norma, która nie uwzględnia pełnych wymiarów rękawów oraz spódnicy. To może prowadzić do sytuacji, w której materiał nie wystarczy na uszycie wszystkich elementów. Wartość 340 cm i 374 cm z kolei wskazuje na nadmierne zużycie materiału, co jest niepraktyczne i nieekonomiczne. W krawiectwie kluczowym jest efektywne zarządzanie materiałem i optymalne wykorzystywanie szerokości tkaniny, co jest nie tylko kwestią estetyki, ale również kosztów produkcji. Krawcowie powinni unikać sytuacji, w której zamawiają zbyt dużo materiału, ponieważ generuje to dodatkowe koszty i może prowadzić do marnotrawstwa. Dlatego tak ważne jest, aby przed przystąpieniem do cięcia, dokładnie przeliczyć wszystkie wymiary oraz uwzględnić rezerwy na ewentualne szwy, co w przypadku omawianej normy udało się osiągnąć przy wartości 187 cm.

Pytanie 31

Jaka tkanina będzie najlepsza na letnią bluzę w stylu safari?

A. Bawełna z dodatkiem włókien syntetycznych

B. Len z dodatkiem włókien syntetycznych

C. 100% len

D. 100% bawełna

100% len jest najlepszym wyborem na letnią bluzę w stylu safari ze względu na swoje naturalne właściwości. Len charakteryzuje się doskonałą oddychalnością, co pozwala skórze swobodnie oddychać nawet w gorące dni. Ponadto, len ma zdolność do absorpcji wilgoci, co sprawia, że odprowadza pot, zapewniając komfort noszenia. W kontekście stylu safari, len doskonale wpisuje się w estetykę, oferując surowy, ale jednocześnie elegancki wygląd. Naturalne włókna lnu są również wytrzymałe, co czyni je idealnym materiałem do odzieży przeznaczonej do aktywności na świeżym powietrzu. Dodatkowo, len jest materiałem, który zyskuje na atrakcyjności z czasem; staje się coraz bardziej miękki i przyjemny w dotyku, co potęguje jego użytkową wartość. Warto również zauważyć, że wybór materiałów naturalnych, takich jak len, jest zgodny z rosnącymi trendami ekologicznymi i zrównoważonym rozwojem w branży mody.

Pytanie 32

Na rozmiar dodatku konstrukcyjnego (luzu) w obwodzie klatki piersiowej (opx) dla dobrze dopasowanej bluzki z tkaniny, która zachowuje swoje wymiary, wpływa przede wszystkim,

A. grubość warstw zewnętrznych

B. dodatek technologiczny

C. dodatek funkcjonalny

D. grubość warstw odzieżowych znajdujących się pod bluzką

Grubość materiałów zewnętrznych oraz tego, co mamy pod bluzką, ma znaczenie dla naszego komfortu, ale nie wpływa na to, jak duży powinien być dodatek konstrukcyjny w obwodzie klatki piersiowej. Grube materiały mogą ograniczać ruchy, ale nie decydują o luzie w bluzce. Jeśli materiał jest zbyt gruby, może się zbiegać i wtedy bluzka nie leży dobrze, ale to nie jest główny powód. Z kolei to, co mamy pod bluzką, też jest ważne, ale bardziej w kwestii ciepła i komfortu, a nie samej konstrukcji. Dodatek technologiczny jest istotny, ale nie zmienia luzu w obwodzie klatki piersiowej. Technologia, której używamy w produkcji, wpływa na materiały, ale nie zastąpi przemyślanej konstrukcji. Wiele osób myśli, że wszystkie te rzeczy mają kluczowe znaczenie, a przecież najważniejsze jest dobre dopasowanie, które zaczyna się od dodatku funkcjonalnego. Ważne, żeby rozumieć, jak różne elementy wpływają na konstrukcję ubrań, bo to pomaga projektantom i producentom tworzyć ciuchy, które są jednocześnie ładne i wygodne.

Pytanie 33

W damskiej spódnicy o krótkim kroju wykonanej z grubej tkaniny wełnianej należy zastosować obręb

A. podwinięty dwa razy i podszyty kryto

B. wykończony overlockiem i podszyty kryto

C. wykończony overlockiem i przestębnowany

D. podwinięty jeden raz i przestębnowany

Podczas wyboru metod wykończenia spódnicy damskiej z grubej tkaniny wełnianej, niektóre z proponowanych opcji są nieodpowiednie z technicznego punktu widzenia. Na przykład, zastosowanie podwinięcia dwa razy i podszycia krytego może nie zapewnić odpowiedniej trwałości, ponieważ grube tkaniny wymagają solidniejszych wykończeń, które nie będą się deformować podczas noszenia. W przypadku jednorazowego podwinięcia i przestębnowania, ryzyko strzępienia materiału jest znacznie wyższe, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu i zmniejszenia żywotności spódnicy. Ponadto, przestębnowanie, mimo że tworzy estetyczny efekt wizualny, nie jest wystarczającym zabezpieczeniem dla krawędzi tkaniny wełnianej, zwłaszcza w miejscach narażonych na większe obciążenia. Z kolei wykończenie overlockiem i przestębnowanie, choć może wydawać się rozwiązaniem, nie zapewnia wystarczającej ochrony krawędzi materiału, co może prowadzić do szybkiego zniszczenia. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest nieprawidłowe zrozumienie, że wybór metody wykończenia nie powinien opierać się tylko na estetyce, ale także na praktyczności i funkcjonalności, co jest fundamentalne w profesjonalnym szyciu odzieży. W branży krawieckiej, priorytetem powinna być nie tylko prezentacja wizualna, ale także trwałość i komfort noszenia, a metody wykończenia muszą być zgodne z tymi wymaganiami.

Pytanie 34

Aby uniknąć przerywania nici górnej podczas szycia na stębnówce, należy między innymi

A. nie polerować elementów roboczych maszyny

B. używać nici o odpowiedniej grubości i wytrzymałości

C. zwiększyć nacisk sprężynki kompensacyjnej

D. przewlekać nić przez prowadniki w sposób dowolny

Stosowanie nici o odpowiedniej wytrzymałości i grubości jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania maszyny szyjącej, zwłaszcza podczas szycia na stębnówce. Nici, które są zbyt cienkie mogą łatwo pękać pod wpływem napięcia i obciążenia, co prowadzi do zrywania się górnej nici. Z kolei zbyt grube nici mogą nie mieścić się w uchwycie igły lub mogą powodować uszkodzenia materiału. W praktyce, dobór odpowiednich nici zależy od rodzaju materiału, który jest szyty oraz od wymagań projektu. W przypadku materiałów ciężkich, takich jak denim, zaleca się używanie grubych, wytrzymałych nici, natomiast do cienkich tkanin, takich jak jedwab, odpowiednie będą nici cienkie. Warto również zwrócić uwagę na producentów nici, którzy często oferują specyfikacje dotyczące ich zastosowania, co może być pomocne w doborze. Standardy branżowe, takie jak ISO 4916, określają parametry jakości nici i ich zastosowanie w różnych technikach szycia, co dodatkowo ułatwia dokonanie właściwego wyboru.

Pytanie 35

Jak określa się etap prasowania, który dotyczy prasowania poszczególnych części wyrobu odzieżowego w trakcie procesu jego produkcji w szwalni?

A. Wstępne

B. Międzyoperacyjne

C. Końcowe

D. Obróbkowe

Odpowiedzi 'końcowe', 'wstępne' oraz 'obróbkowe' nie są poprawne w kontekście pytania o etap prasowania w procesie wytwarzania odzieży. Prasowanie końcowe odnosi się do ostatniego etapu przygotowania odzieży do sprzedaży, kiedy to całość wyrobu jest prasowana, aby uzyskać ostateczny, estetyczny wygląd. W tym przypadku nie obejmuje się elementów w trakcie ich produkcji, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. Z kolei prasowanie wstępne zazwyczaj odnosi się do obróbki tkanin przed ich wykorzystaniem w szyciu, co również nie pasuje do kontekstu pytania, które dotyczy prasowania w toku procesu produkcji. Z kolei termin 'obróbkowe' jest zbyt ogólny i nie wskazuje na konkretny etap prasowania, nie uwzględnia również specyfiki procesów produkcyjnych w szwalniach. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków często wiążą się z myleniem etapów produkcji i ich funkcji. Warto zrozumieć, że każdy z tych etapów ma swoje specyficzne znaczenie oraz zastosowanie w łańcuchu produkcji odzieży, a ich zastosowanie w niewłaściwy sposób może prowadzić do obniżenia jakości końcowego produktu.

Pytanie 36

Jakie materiały należy wykorzystać do usztywnienia kołnierza oraz mankietów w damskiej bluzce?

A. filc.

B. włókniteks.

C. włosiankę.

D. kamel.

Włókniteks, jako materiał usztywniający, jest doskonałym wyborem do kołnierza i mankietów bluzek damskich. Charakteryzuje się odpowiednią sztywnością, co pozwala na uzyskanie pożądanego kształtu i struktury odzieży. Dzięki swojej elastyczności, włókniteks dobrze współpracuje z różnymi tkaninami, co sprawia, że idealnie nadaje się do zastosowań w odzieży, gdzie wymagana jest zarówno estetyka, jak i funkcjonalność. Przykładowo, w przypadku bluzek z delikatnych materiałów, takich jak jedwab czy bawełna, włókniteks zapewnia stabilność kołnierza, eliminując jednocześnie ryzyko deformacji podczas użytkowania czy prania. Dobrą praktyką jest również stosowanie włókniteksu w różnych gramaturach, co pozwala na dostosowanie stopnia usztywnienia do konkretnego fasonu i oczekiwań dotyczących noszenia odzieży. W przemyśle odzieżowym standardy jakościowe nakładają obowiązek stosowania sprawdzonych materiałów usztywniających, co czyni włókniteks najlepszym rozwiązaniem w kontekście tworzenia eleganckiej i trwałej odzieży.

Pytanie 37

Jaką maszynę należy wykorzystać do szycia elastycznych i rozciągliwych szwów montażowych?

A. Łańcuszkową

B. Ryglówkę

C. Stębnową

D. Podszywarkę

Podszywarka, ryglówka i stębnowa to maszyny, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są zoptymalizowane do szycia elastycznych, rozciągliwych szwów montażowych. Podszywarka jest używana głównie do wykańczania krawędzi materiałów oraz do szycia tkanin, ale jej konstrukcja nie oferuje wystarczającej elastyczności, aby efektywnie obsłużyć wymagania związane z rozciągającymi się materiałami. Szwów, które są wykonane na podszywarce, mogą nie wytrzymać rozciągania, co prowadzi do ich uszkodzenia. Ryglówka, z kolei, jest maszyną, która tworzy gęsty szew zabezpieczający krawędzie materiału, ale nie jest przystosowana do zapewnienia elastyczności. Szwów ryglowych używa się głównie do łączenia materiałów w miejscach, gdzie nie jest wymagane rozciąganie. Stębnowa maszyna, która służy do wykonywania prostych lub dekoracyjnych szwów, również nie spełnia wymogów elastyczności. Szycie tkanin elastycznych na stębnowej maszynie może prowadzić do pęknięcia szwu, co jest wynikiem braku odpowiedniej elastyczności. Podsumowując, błędne wybory tych maszyn wynikają z niepełnego zrozumienia ich funkcji i zastosowań w kontekście różnorodności tkanin oraz wymagań dotyczących szwów w odzieży. Właściwy dobór maszyny do szycia stanowi kluczowy aspekt procesu produkcyjnego, a znajomość ich właściwości jest niezbędna dla zapewnienia wysokiej jakości wyrobów odzieżowych.

Pytanie 38

Do punktu usługowego zgłosiła się klientka z prośbą o wszycie zamka błyskawicznego do spodni i wydłużenie nogawek. Jaka będzie cena wykonania usługi, jeżeli w zakładzie obowiązuje cennik usług określony w przedstawionej tabeli?

Cennik usług
Rodzaj usługi	Cena
Poszerzenie lub zwężenie wyrobu	20,00 zł
Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawów, nogawek	15,00 zł
Wszycie zamka	20,00 zł

A. 35,00 zł

B. 15,00 zł

C. 20,00 zł

D. 40,00 zł

Odpowiedź 35,00 zł jest jak najbardziej trafna! Klientka poprosiła o dwie usługi: wszycie zamka błyskawicznego i wydłużenie nogawek spodni. Jeśli spojrzymy na cennik, to widzimy, że za wszycie zamka płacimy 20,00 zł, a za wydłużenie nogawek 15,00 zł. Jak to dodasz, to wychodzi właśnie 35,00 zł. Właśnie tak powinno się podchodzić do wyceny w krawiectwie – klarownie i dokładnie. Ważne, żeby przy realizacji takich zleceń dobrze określić, co ma być zrobione, bo to wpływa na zadowolenie klienta. Dobrą praktyką jest też informowanie ludzi o kosztach przed rozpoczęciem pracy. Dzięki temu unikniemy nieporozumień, a klient zyska zaufanie do nas jako usługodawcy. Generalnie, umiejętność korzystania z cenników i ich aplikacja jest naprawdę kluczowa, żeby dobrze zarządzać zakładem krawieckim i na tym jeszcze dobrze zarobić.

Pytanie 39

Jaką wartość ma dodatek konstrukcyjny (luz odzieżowy) w obwodzie klatki piersiowej (opx) odzieży damskiej przeznaczonej na górną część ciała, gdy jest on największy dla

A. bluzki

B. sukni

C. żakietu

D. płaszcza

Wybór żakietu, sukni czy bluzki jako odpowiedzi na pytanie o największy dodatek konstrukcyjny w obwodzie klatki piersiowej jest mylny i wynika z niepełnego zrozumienia różnic konstrukcyjnych oraz funkcjonalnych tych elementów odzieży. Żakiety, mimo że są często noszone na inne rodzaje odzieży, projektowane są z mniejszym luzem, co wynika z ich bardziej dopasowanego kroju, który ma na celu podkreślenie sylwetki. Zwykle mają one bardziej zdefiniowaną formę i mniejsze dodatki konstrukcyjne, co sprawia, że ich funkcja jako odzieży formalnej lub biznesowej wymaga bardziej precyzyjnego dopasowania. Suknie, zwłaszcza te wieczorowe, często mają również ograniczony luz, zależnie od zastosowanego kroju, co sprawia, że nie są one idealnym przykładem odzieży wymagającej dużego luzu w obwodzie klatki piersiowej. Bluzki z kolei, choć mogą mieć różne fasony, zazwyczaj również charakteryzują się mniejszym luzem, aby pasować do sylwetki noszącej. Typowe błędne myślenie w tym przypadku opiera się na przeświadczeniu, że wszystkie rodzaje odzieży wierzchniej wymagają podobnych standardów luzu, co jest dalekie od rzeczywistości. Każdy typ odzieży wymaga dostosowania do swojej funkcji i zastosowania, a płaszcze zdecydowanie wyróżniają się w tym kontekście większym luzem, co jest kluczowe dla ich funkcjonalności.

Pytanie 40

Jaką metodę klejenia należy zastosować do połączenia przodu męskiej marynarki wykonanej z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym?

A. Wkładów sztywnikowych

B. Małych wklejek

C. Tymczasowych złączy klejowych

D. Wielkopowierzchniowego klejenia

Wybór techniki obróbki klejowej przy łączeniu przodu marynarki z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym jest kluczowy dla wytrzymałości i estetyki finalnego produktu. Techniki takie jak wkłady sztywnikowe, małe wklejki oraz tymczasowe złącza klejowe, choć mają swoje zastosowania, nie są odpowiednie w tym przypadku. Wkłady sztywnikowe, które zazwyczaj stosuje się w kontekście usztywniania elementów odzieży, nie oferują wymaganej powierzchni klejenia, co może prowadzić do osłabienia całej konstrukcji. Z kolei małe wklejki, które są używane do precyzyjnych połączeń, nie są wystarczająco skuteczne przy dużych powierzchniach, gdzie wymagana jest większa siła spajania. Takie podejście może prowadzić do nierównomiernego rozkładu obciążenia, co z czasem skutkuje odklejaniem się elementów. Tymczasowe złącza klejowe z kolei, jak sama nazwa wskazuje, są zaprojektowane do krótkotrwałego użytku i nie zapewniają trwałości, co jest niezbędne w odzieży, która jest poddawana regularnemu użytkowaniu i praniu. W kontekście produkcji odzieży, wybór niewłaściwej metody klejenia może prowadzić do poważnych problemów jakościowych, a także wpływać na bezpieczeństwo użytkownika. Dlatego kluczowe jest, aby stosować techniki zatwierdzone przez standardy branżowe, które zapewniają nie tylko estetykę, ale i trwałość połączeń.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej